HET BESTE MOMENT
Vinkelse huisartsen
gaan wijde wereld in
VAARWEL HANNUS
Hans Eijkemans
niet langer in de ton
Empelse dicht over hier en nu
CRISIS IN DE KAPSALON
Rosmalense komedie op de planken
mijn leven stond
‘Iedereen zijn leven ging door, dat van mij stond stil’
Een fijne jeugd en een hechte familie herinnert Daphne Heijmans- Bolman zich heel bewust en is daar heel blij mee. Toen de Rosmalense trouwde wist zij wel dat zij met haar man Joost graag een gezin wilde stichten. Maar voordat het zover was ontwikkelde zij zich in de verpleegkunde. Zij begon al jong bij Reinier van Arkel in een leer/werk situatie waarna een mbo en hbo studie volgden en zij zich later sociaal psychiatrisch verpleegkundige mocht noemen.
door Herman van Dinther
Daphne (40): “Ik werkte bij Reinier van Arkel op de locatie in het JBZ en deed daar groepstherapieën, huisbezoeken en crisisbegeleiding. In mijn loopbaan heb ik veel facetten van de psychiatrie mogen ontdekken. Het bijzonderste vond ik dat ik in een moeilijke periode van hun leven mocht meelopen met de patienten en hun naasten. Dat werk heb ik bijna twintig jaar met enorm veel plezier gedaan maar er kwam een flinke kink in de kabel waardoor ik uiteindelijk moest stoppen met werken. Even voordat ik dertig jaar werd wilden wij graag onze kinderwens gaan vervullen maar dat verliep bepaald niet soepel. Ik kreeg ivf-behandelingen maar die sloegen niet aan omdat ik verklevingen bleek te hebben in de onderbuik.”
Lijdensweg
“Het werd het begin van een lijdensweg. Bij onderzoek in het expertisecentrum in Leuven bleek ik endometriose graad 4 te hebben. De buikoperatie die ik in Leuven onderging werd enkele dagen daarna gevolgd door een septische shock met multi orgaan falen. Een reeks complicaties volgde en had een enorme impact op mij en mijn naasten. Ik zweefde op het randje van de dood en werd drie weken in een kunstmatige coma gehouden. Ik had veel angsten en nachtmerries en viel twintig kilo af, had geen spierkracht meer en kon niet meer lopen.”
Ervaring
“Van de artsen kreeg ik alleen maar negatieve vooruitzichten, ik zou mogelijk een depressie of angststoornis ontwikkelen, zou langdurig moeten revalideren en de kinderwens moesten we parkeren. Nou, ik diende hen van repliek en zei dat mij dat niet ging gebeuren, ik zou de mouwen opstropen en mij terugvechten. Ook vertelde ik hen dat ik de IC zorg zou gaan verbeteren. De impact van een IC-opname wordt echt onderschat, zeker bij ongeplande opnames. Ik ben mijn belofte nagekomen en heb mijn ervaring op papier gezet en besproken met mijn IC-team in Leuven toen ik daar terug kwam tijdens mijn verwerkingsproces.”
Gezien mijn restklachten kreeg ik de diagnose
Post Intensive Care Syndroom. Op het oude niveau terugkomen ging niet meer lukken. Ik ben bij de patiëntenorganisatie IC Connect terecht gekomen wat mij belangrijke inzichten heeft opgeleverd. Tot mijn spijt ben ik een afkeuringstraject in gegaan en heb ik in 2020 mijn werk helemaal moeten stilleggen.”
Kinderen
“Hoewel ons was voorspeld dat we geen kinderen zouden kunnen krijgen zijn we een mooi gezin geworden, Stan is nu 9 en Jesper 7, de kinderen geven mij kracht. Ik was dan wel niet meer belastbaar voor werkend leven, ik wilde wel iets betekenen voor de maatschappij door onder andere door mijn ervaring om te zetten in de verbetering van de IC-nazorg en de impact te beperken van een IC-opname. Ik ben me gaan inzetten voor de organisatie IC Connect waar ik intussen voorzitter van ben. We hebben zes bestuursleden verspreid over het land, drie ervaringsdeskundigen en drie specialistisch deskundigen, vergaderen doen we online. Als vrijwilligersorganisatie werken met veel projectgroepen en onderhouden contacten met de 91 IC’s in Nederland en richten ons op alle partijen in de zorg, patiënten, professionals in de zorg, wetenschap en onderzoek en naasten en of nabestaanden en bieden lotgenotencontact. We voorzien de mensen, per jaar worden er tachtig duizend patiënten op de IC opgenomen, van informatie.
De Ontluiking
“Ook plaatselijk wil ik iets betekenen, op basisschool De Ontluiking ben ik best vaak te vinden als hulpmoeder en lid van de Medezeggenschapsraad. Het bijzondere van deze school is de Unesco-visie waarbij kleinschaligheid en de betrokkenheid van de ouders belangrijk zijn. Kinderen worden gezien, iedereen mag zijn wie hij is. Tja, mijn leven heeft in de loop der tijd een heel andere wending gekregen door wat er in het verleden is gebeurd, maar ik ben gelukkig. Ik heb ontdekt, waar deuren dichtgaan, gaan andere deuren weer open. Ik ben een tevreden mens, vrouw en mama. Dat is alles waard. ”
‘Nieuwe ervaringen, nieuw perspectief, nieuwe creativiteit, nieuwe zin’
Jos van de Sande die samen met zijn vrouw Janneke Bressers de huisartsenpraktijk runt in Vinkel wil eens even geen dokter Jos meer zijn. Als huisarts staat hij altijd aan. Nu de kinderen er de leeftijd voor hebben kunnen ze er even tussenuit om nieuwe energie op te doen. Door ruim een half jaar te gaan reizen door Midden-Amerika hopen ze als rijkere mensen terug te komen.
door Johan Verstegen
We spreken bij hen thuis af op het moment dat de kinderen nog niet naar bed hoeven. Guus (7) en Pip (5) vinden het spannend, zowel dit interview als de reis. Enthousiast laten ze me op de kaart aan de wand zien waar ze allemaal naar toe gaan: Panama, Costa Rica, Colombia, Suriname en misschien nog Curaçao. Van een bekende inwoner van Suriname, Freek Vonk, hebben ze al een bemoedigende ansichtkaart gekregen. Hij groet hen tot “laterrrr”.
Het is de bedoeling dat ze eerst eens drie maanden reizen en vakantie vieren. Daarna willen ze drie maanden in Suriname blijven. Jos en Janneke gaan daar meewerken op een huisartsenpraktijk in Paramaribo terwijl de kinderen dan daar mede in verband met hun leerplicht naar school gaan. Dat zal voor hen alle vier rijke levenservaringen opleveren. Zowel de huisartsenzorg als het onderwijs daar zullen een ander licht werpen op wat ze thuis gewend zijn. Van veel mensen horen ze dat die mensen het achteraf ook graag hadden willen doen. Zij willen dit spijtgevoel voorkomen door de koe bij de horens te pakken.
Huisartsenpraktijk
Tien jaar geleden zijn Jos en Janneke met hun praktijk begonnen. Het waren tien intensieve jaren. In een steeds veranderend zorglandschap is de patiëntenpopulatie verdubbeld, het personeelsbestand vervijfvoudigd en een nieuw gebouw betrokken. Ze hebben moeten leren om ondernemer te zijn en hun praktijk moeten consolideren. Thuis zijn er twee kinderen gekomen en al met al zijn het ‘tropenjaren’ geweest. Zij zijn eraan toe om eens uit te blazen en zichzelf terug te vinden. Bovendien, zegt Jos, is het nu ook het beste moment om te kijken of de zaak het ook zonder hen aan kan. Wel was het spannend om het hun populatie te vertellen. Maar van de patiënten krijgen ze vrijwel alleen maar positieve reacties. Natuurlijk zijn er altijd een paar mensen voor wie het minder prettig is. Daar hebben zij zich goed rekenschap van gegeven. Uiteindelijk hebben ze het volste vertrouwen in het team dat de zaak gaat waarnemen. Sterker nog: die staan te popelen om het over te nemen en kunnen bijna niet wachten tot ze vertrekken. In juni is het zover. Dan vertrekken ze en komen pas eind december terug.
Toegenomen zorgzwaarte in Nederland Één van de dingen waar Jos en Janneke mee te maken hebben zijn de veranderingen in de gezondheidszorg. Door terug te gaan naar een maatschappij zoals in Suriname waarin de zorg nog op een ander niveau gebeurt hopen ze een en ander weer in perspectief te kunnen zien en daarmee nieuwe voeding en energie op te doen. De waardering voor de huisartsenzorg in Nederland kende een opleving tijdens de Covidpandemie maar daarna constateren ze een verharding in de hele samenleving. Ze voelen zich steeds vaker een soort VAR in de relaties tussen de patiënt en de zorg. Er is gedoe over bijvoorbeeld betalingen van medicijnen en over wachttijden. En patiënten worden veeleisender. Alles dat kan moet ook gebeuren. Terwijl het ook verstandiger en waardiger kan zijn om dingen te laten. Door dit gedoe neemt de zorgzwaarte logischerwijs toe. Waarschijnlijk is een zorginfarct in de toekomst niet te voorkomen. Des te meer reden om de basis weer op te zoeken. Want ze voelen het tenslotte als een roeping.
Hoewel sommige patiënten bang zijn dat Jos niet meer terugkomt kan hij ze daarom verzekeren dat dat wel gebeurt. Janneke heeft voor zichzelf een ander pad voor ogen. Zij wil meer diepgang en volgt op het moment een studie geestelijke verzorging.
Want ook bijzonder: ze zijn een stel maar ook compleet andere persoonlijkheden en daarom ook compleet andere huisartsen met allebei een heel andere patiëntenpopulatie.
Groot avontuur
Al met al wordt het een groot avontuur. Een ander perspectief levert vernieuwde creativiteit op. Dat geldt ook voor de kinderen. Guus verheugt zich al op het voetballen dat hij in Suriname gaat doen. Pip kan nog net voor de reis begint haar zwemdiploma A halen. Daarna zal ze vooral in zee heel veel gaan oefenen. In juni gaan ze van huis op pad naar het station met vier zware rugzakken. Het is ze gegund. Goeie reis!
‘Ik stond zo’n twaalfhonderd keer in de ton, het is mooi geweest’
De meeste mensen kennen hem als Hans Eijkemans. En velen kennen hem ook als Hannus, de artiestennaam waaronder hij talloze malen als tonpraoter optrad in Rosmalen en ver daarbuiten. Omdat Hans onlangs besloten heeft dat Hannus, na zo’n tweeendertig jaar tonpraoten, eindelijk rust heeft verdiend, is dit een mooi moment om terug te blikken op de activiteiten van deze bijzondere Rosmalenaar.
door Jim van Brakel
In een van de oudste huizen langs de Oude Baan woont Hans met zijn echtgenote Antoinette. De voormalige boerderij, gebouwd in de jaren dertig van de vorige eeuw bestaat momenteel uit twee afzonderlijke woningen. Hans (72) woont met veel plezier in zijn geboortehuis, het oostelijk deel van het gebouw. In de tijd dat de Oude Baan nog een zandweg was die naar Nuland leidde, had de boerderij volop ruimte aan de voorzijde. Maar het verkeer werd drukker, de Oude Baan werd steeds breder en nu ligt het trottoir tot tegen de oude baksteenrode gevel.
Vanuit een familietraditie
In de familie Eijkemans werd van oudsher bij feesten en andere gelegenheden vaak toneel gespeeld, gezongen en sketches opgevoerd. Door deze traditie kwam Hans er al vroeg achter dat hij graag acteerde, presenteerde en dat hij vooral genoot als hij mensen aan het lachen kon maken. Omdat hij hier en daar wel eens een tonpraoter aan het werk zag, groeide bij hem het gevoel dat hij dat ook graag zou willen doen. Doordat echtgenote Antoinette vele jaren lang begeleidster was van de Dansmariekes, kwam Hans uiteraard ook in contact met de Stichting Vrienden van het Rosmalens Carnaval. Het was in 1993, tijdens het Prinsendiner van deze SVRC, dat Hans voor het eerst als tonpraoter optrad. Het werd een succesvolle act die in de zes daarop volgende jaren voortgezet werd met elke keer een nieuw typetje in de ton op de jaarlijkse Pronkzitting vlak voor carnaval. Door vele optredens daarnaast, met name in de Annenborch en Mariaoord, nam zijn ervaring en speelplezier toe en ging een lange carrière in de ton van start.
Buiten Rosmalen
In 1999 besloot Hans om zijn ‘buuts’ ook buiten het dorp te laten horen en meldde zich voor de Brabantse kampioenschappen in Valkenswaard. Hij behaalde dat jaar meteen een finaleplaats. Van de twintig keer dat hij meedeed aan dit kampioenschap bereikte hij maar liefst zeventien keer de finale en werd in 2002 Brabants Kampioen Tonpraoten. Daarna volgden de Zuid-Nederlandse Kampioenschappen met de acht allerbeste Brabantse en Limburgse
tonpraoters. In deze wedstrijd heeft Hannus tweemaal de finale gewonnen. Zijn favoriete typetje – en ongetwijfeld ook dat van het publiek – was ‘Hannus de honderd jarige’. Deze humoristische buut over alles wat er in onze tijd verandert, verdwijnt en verschijnt heeft hij bijna vierhonderd keer gepresenteerd. Daarnaast was hij succesvol als ‘Hannus in de ziekenhuiswachtkamer’ en ‘Hannus de Santiago-pelgrim’. Nu Hans wat ouder wordt heeft hij besloten om zijn houdbaarheidsdatum als tonpraoter niet op te rekken. Na op talloze plaatsen in het hele land, met 22 verschillende buuts ongeveer twaalfhonderd keer in de ton gestaan te hebben, vindt Hannus het mooi geweest. Hij stopt op zijn hoogtepunt en kijkt terug op een fantastische tijd.
Mooi gehannus
Even een stukje carnavalshistorie. In 1991 bedacht Prins Hannus d’n Urste (Jan van Hassel) de ‘Hannus d’n Heiboer Trofee’ die jaarlijks uitgereikt wordt aan iemand die zich inzet voor Rosmalen en voor het Zandhazendurpse carnaval. Op 1 maart jl. onderscheidde Prins Yo-Hannus d’n Urste (Hans van der Wal) tonpraoter Hannus (Hans Eijkemans) met deze eervolle trofee. Kort samengevat: Hannus, bedacht door Hannus, werd aan Hannus uitgereikt door Hannus. Het was een mooie en welverdiende geste dat Hans Eijkemans, aan het eind van zijn carrière, op Carnavalszaterdag geëerd werd door de Stichting Vrienden van het Rosmalens Carnaval.
Leven zonder ton
Het leven van Hans is zonder ‘tonpraterij’ meer dan gevuld want hij rijdt als vrijwilliger met een taxibusje. Iedere ochtend brengt hij een aantal kinderen naar een school voor speciaal onderwijs in Den Bosch. daarna vervoert hij mensen naar de dagbesteding en in de middag brengt hij iedereen weer naar huis. Met hun kinderen en kleinkinderen die in Rosmalen wonen, hun lidmaatschap van ‘de Likkebaerden’ en hun passie voor wandelen (de Vierdaagse liepen ze ongeveer twintig keer) zijn de dagen van Hans en Antoinette nog steeds boeiend en vol ontmoetingen met andere mensen.
Toen ik de dagbesteding binnen kwam, was het rustig en zaten er vijf deelnemers met hun begeleiding aan een lange tafel. De afstand van zo’n vier meter vanaf de deur had ik al een half uur geleden overbrugd naar een tafelgenoot van Mieke. Hierdoor kon zij mij al ontdekken bij Philip. Vanachter de tafel zie ik Mieke heen en weer bewegen op haar stoel. Zij ziet er tevreden en rustig uit in deze grote ruimte en af en toe verplaatst ze haar blik van haar schoot, richting naar wat ze hoort. Ik ontdek vanuit de verte een klein wit badstof doekje in haar hand, waar nogal wat rafels aanzitten.
Terwijl ik haar naam bezing, land ik op mijn gele kniebeschermers vlak naast haar. Door mijn afwachtende en open houding voelt zij kennelijk de vrijheid om het podium te pakken, want vrijwel meteen laat Mieke zien wat ze kan. De hand met het doekje gaat omhoog, haar andere hand voelt aan het randje, ze vindt glimlachend een rafel en met een brede grijns trekt ze hem dan los. Ze laat zien wat ze beet heeft door het voor mijn neus te houden. Nog voordat ik daarop kan reageren, gooit ze, hup, het witte pluis met een snelle beweging over haar schouder. Totaal overrompeld ben ik van dit kunstje en Mieke krijgt daardoor de smaak te pakken. Ze geniet van elke herhaling die zij in scène zet voor mij.
Dan is de koek op bij Mieke en ze stopt. De doek zakt weer op haar schoot en samen wiegen wij tijdloos de rust in. Vanuit die plek ontdek ik steeds meer rafels, op de grond en ook op haar trui. Dan doorbreekt mijn hand de rustigheid, door met de vingers bewegelijk richting haar schouder te gaan. Mieke beweegt haar hoofd ook die kant op. Zij ziet hoe de draadjes worden opgepakt en met liefde en toewijding worden teruggeduwd naar waar ze vandaan kwamen. De sensatie van het friemelen in haar hand, lijkt haar vrolijk te stemmen. We kunnen onze lach niet langer onderdrukken en ook haar lange tong komt er blij van naar buiten.
Maar dan, dan zit er een vinger op één of andere manier vast in haar vuist. Aangemoedigd door het schateren van Mieke, gaat de vinger bewegingen maken om maar te kunnen ontsnappen, maar neemt daarmee haar hele hand mee. Wij, als publiek, zijn getuige van het spektakel van onze handen en ondertussen vindt de witte confetti zijn eigen weg in het luchtruim. De vliegreis eindigt als de hand van Mieke in haar schoot landt. De vinger schiet los, maakt nog een ere rondje en brengt dan, ter afscheid, een kus over op haar wang.
Jacoline heeft compassie voor mensen en hun verhaal. Als clown (miMakker) ontmoet zij graag mensen die een ‘jas hebben uitgedaan’, om hen een moment in hun kracht te zetten en ruimte te geven zichzelf te kunnen uitdrukken in hun eigen ‘taal’. Meestal bezoekt zij mensen met dementie, een verstandelijke beperking of Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Haar rode neus biedt wederzijdse verwondering en ontdekt zoveel moois. Meer hierover op www.beleefidee.nl en contact via LinkedIn: Jacoline Goossen.
kaarten online verkrijgbaar via www.tielebar.nl
‘Als werken heeft het nooit gevoeld’
Het is mooi geweest. Marion Korsten (67) heeft haar laatste ronde door Nuland voor dag en dauw erop zitten. Na bijna 25 jaar is het tijd voor andere hobby’s. “Want zo heb ik het bezorgen van de kranten altijd gezien. Ik verdiende een mooie zakcent bij met mijn dagelijkse uurtje sporten.”
door: Mark van der Donk
Het begon ooit toen haar kinderen een lokroep niet konden weerstaan. “1.100 gulden verdienen binnen vier weken, hartstikke veel geld. Onze zoon spaarde voor een scooter en onze dochter voor een reis naar Zuid-Afrika. Toen ze er mee stopten, ben ik ermee doorgegaan. In anderhalf uur tijd fietste ik twaalf kilometer. Later werden het zo’n tachtig tot negentig afgiftepunten, op zaterdag 115.”
Iedere dag, op zondag na, ging de wekker om 5.10 uur. “Dan was ik een uurtje in touw en had ik daarna de hele dag nog voor me. Toen de kinderen nog thuis woonden en naar school gingen, konden we mooi samen ontbijten. De laatste jaren ging ik wel eens terug naar bed. Het slaaptekort begon soms toch wel wat op te breken. Maar als werken heeft het nooit gevoeld. Het was mijn dagelijkse sportuurtje, waarmee ik ook nog een mooie cent verdiende.”
Morgen koffie
Anekdotes zijn er te over, blijkt wanneer we Marion daar naar vragen. “Toen ik voor de eerste keer oma werd, had een abonnee de brievenbus bijvoorbeeld helemaal versierd. En tegen een jongen die ik elke ochtend voor zijn deur zag wachten tot hij werd opgehaald voor het werk, zei ik ‘morgen koffie’ en hij hield woord.”
In de beginjaren was er voor het Brabants Dagblad nog een aparte bezorger. “Die kwam ik dan elke ochtend tegen. Aan het einde van onze routes ruilden we wat kranten, zodat we op weg naar huis allebei minder meters hoefden te maken.”
Een van die BD-bezorgers kwam ze ook ooit tegen terwijl hij zijn fiets aan het zoeken was. “Het was carnaval en hij bleek rechtstreeks de kroeg uit te zijn gerold. Later hoorde ik dat hij nog nooit zoveel bezorgklachten had gehad, haha.” Zelf ving Marion die klachten altijd zoveel mogelijk op. “Alle abonnees heb ik mijn nummer gegeven, zodat ze mij rechtstreeks konden benaderen.”
Sowieso vond ze het persoonlijke contact altijd heel belangrijk. “Ik werkte heel fijn samen met degenen die de kranten in het holst van de nacht bij mij kwamen brengen. We konden altijd alles samen oplossen. En was ik ziek, op vakantie of om een andere reden verhinderd, dan had ik het geluk dat er altijd iemand was om het over te nemen.”
Stratenmakers en brand Er volgen meer verhalen. Over een voetbalgoal wat midden op de weg stond (“eraf geduwd en naderhand de politie gebeld”), sleutels op de voordeur, een inbraak (“ik zag glas liggen en lichtte de bewoners in”), tuinstoelen op vreemde plekken, carnavalsvierders die de stratenmakers een handje ‘hielpen’ en spekgladde ochtenden met sneeuw. “Maar het aantal keren slecht weer, dat viel reuze mee, hoor. Vaak keek ik, als ik hoorde dat de kranten werden gebracht, al op Buienradar. Kwam er iets aan, dan ging ik er alvast snel uit, zodat ik voor de bui weer binnen was. Eén keer waaide een aantal kranten over straat. Ik ben toen naar huis gefietst en kon van vier kranten nog drie hele maken. Tijdens de Nulandse kermis zag ik ook ooit een brandje bij ’t Heike. Iemand die ook vroeg uit de veren was zei: ‘Dat regel ik wel, ga jij maar verder met je route.’ Toen ik even later loeiende sirenes hoorde, dacht ik: ‘Dat had ook weer niet gehoeven…’.”
Ballonnen
In haar laatste week maakte Marion ook nog iets heel bijzonders mee: “Om kwart over vijf stonden plotseling mijn kinderen en de twee oudste kleinkinderen op de stoep. We fietsten samen de laatste krantenwijk, terwijl bijna alle abonnees de brievenbus hadden versierd met ballonnen. Door sommigen werd ik zelfs verrast met een kaartje, wat lekkers of geld. Bij thuiskomst hadden de aanhang en overige kleinkinderen ook nog een spandoek opgehangen en het ontbijt klaargezet. Heel speciaal.”
Marion kijkt met veel plezier terug op een mooie tijd: “Het was vooral heel gezond. De een gaat naar de sportschool of hardlopen, ik had mijn sportuurtje ’s morgens al gehad. Voortaan blijf ik lekker tot 7.00 uur liggen en ga ik daarna wandelen. Het is vooral fijn dat de verplichting er niet meer is. Theater, op vakantie gaan, mijn fascinatie voor wielrennen, ik vind alles leuk. Er is nu gewoon meer vrijheid en meer tijd om te genieten. Bij mooi weer kan ik voortaan spontaan een hotelletje pakken, dat kon voorheen nooit.”
Interesse om de wijk van Marion over te nemen? Bel 06-37410335
Op zaterdag 29 en zondag 30 maart vindt de jaarlijkse expositie van Fotoclub Nuland plaats in De Meent aan het Prins Bernhardplein 10. Van 11.00 tot 17.00 uur zijn bezoekers welkom om het werk van de clubleden te bewonderen. De toegang is gratis.
Een van de hoogtepunten van de expositie is de jaaropdracht in wedstrijdvorm, waarin alle leden hun beste foto’s rond het thema Zwart-wit presenteren. Een vakjury kiest hieruit de winnaar. Daarnaast is er een uitgebreide tentoonstelling met vrij werk van de fotografen. De themagroepen tonen hun creativiteit met diverse technieken en onderwerpen. Bezoekers kunnen hun stem uitbrengen op hun favoriete foto en maken daarbij kans op een afdruk van hun gekozen werk.
Voor de jongste bezoekers is er een fotopuzzeltocht, waarmee zij op speelse wijze de expositie ontdekken. Fotoclub Nuland nodigt iedereen uit om een kijkje te komen nemen en zich te laten inspireren door de kracht van beeld.
Het sociale gevoel heeft zich bij Lilian Arts- Lommelen al vroeg ontwikkeld. Het was dan ook niet zo vreemd dat zij op haar twintigste haar geboorteplaats Geleen verliet om in Nijmegen in de richting Sociale Dienstverlening te gaan studeren. In de praktijk deed ze hier haar voordeel mee en maakte kennis met alle vormen van de zorg.
door Herman van Dinther
Lilian (63): “Zorg voor de medemens heeft voor mij altijd centraal gestaan. Ik heb al vroeg geleerd om te gaan met afscheid en verdriet en daarbij ontdekt dat de veerkracht van mensen heel groot is. Fascinerend vind ik dat en dat bracht mij ertoe om op dat vlak iets te willen betekenen. Dat besef werd versterkt toen ik jaren geleden in de vroege ochtend een telefoontje kreeg van een vriendin die mij huilend vertelde dat hun dochter uit het leven was gestapt. Ik ben er meteen heen gegaan en ben een week lang hen tot steun geweest en heb bij de afscheidsdienst een rol kunnen spelen. Mijn inbreng werd gewaardeerd, mensen wezen mij erop dat ik geknipt was voor dit soort begeleiding. Dat zette mij aan het denken maar het werk dat ik bij Reinier van Arkel deed als voorlichter, gaf mij ook heel veel voldoening.”
Uitvaartondernemer
“Toch wilde ik mij verder ontwikkelen als uitvaartverzorger, maar vond wel dat ik me daar dan ook serieus in moest bekwamen. Ik ben de opleiding Uitvaartverzorging gaan volgen en ben me naast mijn reguliere baan gaan toeleggen op het begeleiden van uitvaarten. Ik heb lang in dubio gezeten want mijn werk vond ik boeiend en afwisselend maar ook het bijstaan van mensen bij het afscheid nemen, in hun verdriet is voor mij heel betekenisvol. In feite moet je altijd bereikbaar zijn en dat werd steeds moeilijker te combineren met mijn vaste baan waarvoor ik geregeld in de avond op pad was. Dat gaf mij toch een onrustig gevoel en daarom besloot ik om me helemaal te gaan inzetten voor de uitvaartbegeleiding. Dat is nu ruim vijftien jaar geleden. Ik haal er veel energie uit om mensen te ontmoeten tijdens een emotioneel gebeuren in hun leven en te begeleiden, mede zorg te dragen voor een passend afscheid, en ook om na de uitvaart nog aandacht te kunnen geven.”
Kleinschalig
“Ik houd mijn onderneming bewust kleinschalig en wil van begin tot eind alles zelf kunnen regelen in overleg met de nabestaanden die ieder voor zich hun eigen ideeën hebben over de invulling. Voor mij komt dat op de eerste plaats, de mensen in hun waarde laten en niet onnodig
belasten met zakelijke beslommeringen die ook later geregeld kunnen worden. Ik dring ook nooit onnodige uitgaven op, de mensen zijn echt helemaal vrij om hun eigen besluiten te nemen.
Samen met een klein team van medewerkers draag ik zorg voor een afscheid passend als een puzzelstukje. Als medemens met een open hart, het zijn de kleine dingen die het verschil maken. Je ziet de laatste jaren wel een verschuiving in de benadering van uitvaarten. In veel gevallen gaat het er informeler aan toe en dat geeft in verdrietige situaties toch wat meer lucht. Het zwart dat veelal overheerste bij kleding tot aan het volgen van tradities wordt meer en meer losgelaten. Kleur, ’n lach en ’n traan, het geleefde leven centraal stellen is meer van nu. Tradities en rituelen hebben nu een ondersteunende rol.
Ik vertel graag over alle facetten van mijn werk op Informatiebijeenkomsten. Zoals op donderdag 10 april bij HEVO met als thema NATUURLIJK geregeld. Dinsdagavond 15 april - Dan ben je opeens de achterblijver – over zelfdoding bij Perron 3 te Rosmalen. Mijn website geeft ook een goed beeld en informatie www.artslommelen.nl.
‘ De kleinschaligheid is een van de pijlers van onze zaak’ foto Karel
Een interieurspecialist die echt is gericht op de wensen van de klant. Zo kunnen we Meijer Colors@ Home, van eigenaresse Esther Korsten-Meijer, wel in één korte zin omschrijven. Dankzij het deskundige advies en de enthousiaste toewijding van de Nulandse onderneemster werden de afgelopen decennia vele duizenden woningen in de wijde omgeving verfraaid.
door Mark van der Donk
In de winkel van Meijer Colors@Home is het ten tijde van het bezoekje van uw Maggezienverslaggever een komen en gaan van klanten die om interieuradvies verlegen zitten. “Die helpen we vanuit onze passie voor het vak. Een gelukkige koper is voor ons het belangrijkst”, vertelt Esther tussen de bedrijven door. Zelfs op deze doorsnee woensdagmiddag, wanneer we hebben afgesproken voor het interview, komt het bijna niet tot een informeel babbeltje. De klant is uiteraard koning en Esther kan zich niet in tweeën splitsen. Ze verontschuldigt zich: “Op woensdag sta ik soms in mijn eentje in de winkel. Belinda is er de ene week twee en de andere drie dagen, om samen onze klanten te helpen. Op die dagen hebben we ook de mogelijkheid om bij de klant thuis te gaan kijken, te adviseren en in te meten.”
Passie
Het familiebedrijf is werd in 1977 opgericht en is al sinds mensenheugenis gevestigd aan het Prins Bernhardplein in Nuland. Van oudsher was het een schildersbedrijf met verfspeciaalzaak, maar in de loop der jaren is familie Meijer zich meer en meer gaan richten op woninginrichting. Raamdecoratie, vloeren, wanden of gordijnen, bij de complete woningstofferingswinkel zijn ze op de hoogte van alle ins en outs op het gebied van mode en styling. “Ook voor wrapfolies en het laten wrappen van bijvoorbeeld je keuken kun je bij ons terecht. We hebben ook een uitgebreide collectie karpetten. Vloerkleden in allerlei maten, vormen, kleuren, stijlen en materialen, waarbij tevens maatwerk tot de mogelijkheden behoort.” Vijfendertig jaar werkt Esther al in de frisse, gastvrije en vooral klantvriendelijke zaak. Sinds 2008 is ze de eigenaar. “Het is onze passie om mensen te helpen met een zo geschikt mogelijk advies voor hun woning. We helpen ze van A tot Z in hun zoektocht naar een passende styling.”
Eigentijdse winkel
Meijer Colors@Home is een eigentijdse winkel, vol inspiratie op het gebied van kleur en woningstoffering, waarin de wens van de consument centraal staat. “In de winkel kunnen we, met behulp van de nodige stalen en andere voorbeelden, de klant meestal al goed op weg
helpen. Maar het is soms nog beter - zeker voor diegene die vastloopt met de inrichting van het huis - wanneer wij een goed beeld krijgen bij hem of haar thuis. We komen dan graag even langs, zodat we de lichtinval, smaak, stijl en ruimte kunnen bekijken. Zelf beschik ik over veel ervaring en kennis op het gebied van woningstoffering, kleur en het technische gedeelte. Wat ik zelf niet zou kopen, wil ik ook de klant niet aanprijzen. Belinda heeft naast haar werk bij ons ook haar eigen bedrijfje, Belinda Jordens Art. Samen komen we altijd tot een passend advies.”
Zelf monteren
Op maandag en dinsdag is de winkel gesloten, maar zit Esther zeker niet stil. “Die dagen werken we op afspraak. Ik meet zelf thuis bij de mensen in en samen met mijn man Bert monteer ik raamdecoraties, hangen we gordijnen en installeren we al wat nog meer bij ons wordt afgenomen. Denk aan vouw- en rolgordijnen, plissé, gordijnrails en horren, we verzorgen alles helemaal zelf. Zelfs behangen doet Belinda op locatie. Alleen voor de vloeren wordt een andere specialist ingeschakeld. Wij hebben nou eenmaal een uitgebreide kennis van onze producten en weten precies hoe wij die zelf het beste kunnen leggen, hangen en monteren.”
Persoonlijke service
Naast advies op maat is ook persoonlijke service voor Esther heel belangrijk. “We ontlasten de klant zo volledig mogelijk, staan ze met raad en daad bij in hun zoektocht naar een nieuw of vernieuwd interieur. En dat doen we zonder grote organisatie. Belinda en ik zijn de enige twee gezichten die mensen in de winkel zien en spreken. Ook de afhandeling ligt in onze vertrouwde handen. Juist die kleinschaligheid is een van de pijlers van onze zaak. We houden van de vertrouwde, korte lijntjes. Dat is de kracht van Meijer Colors@Home. Stap gerust eens binnen voor een geheel vrijblijvend interieuradvies.” van woningstoffering, kleur en het technische gedeelte. Wat ik zelf niet zou kopen, wil ik ook de klant niet aanprijzen. Belinda heeft naast haar werk bij ons ook haar eigen bedrijfje, Belinda Jordens Art. Samen komen we altijd tot een passend advies.”
is waar wij
Bij duurzaam in onderhouden denken wij altijd aan de lange termijn. Niet alleen wanneer het gaat om de esthetische en technische staat van uw vastgoed, maar ook op het gebied van mens, milieu en maatschappij.
gebroedersvanderplas.nl
Praktijk voor gedragstherapie voor honden, katten, konijnen en knaagdieren
Bij Tegelhandel Toon den Otter vindt u veel sanitair, badmeubels, douchewanden, kranen en allemaal net iets voordeliger dan de collega’s in de buurt. Maak een afspraak of stuur uw wensenlijst en laat uverassen.
U bent van harte welkom bij Toon den Otter! Wij hebben meer dan 45 jaar ervaring op het gebied van vloertegels en wandtegels. In onze showroom in Empel vindt u een uitgebreide collectie van wand- en vloertegels, mozaïek en natuursteen. In alle stijlen en in alle kleuren.
Komt u binnenkort een keertje langs: aan de Deken Pompenstraat 46 - 5236 BA Empel tel. 073 64 21 530 www.toondenotter.nl
R(egio)TV-Rosmalen is onlangs door een aantal enthousiaste mensen opgestart. Er heeft zich intussen een bestuur gevormd en we hebben ons verenigd in een stichting. De stichting heeft zich ten doel gesteld, het maken van mooie programma’s over Rosmalen en naaste omgeving. Een team van 25 vrijwilligers maakt deze programma’s met veel plezier.
Je kunt onze programma’s bekijken wanneer het jou uitkomt! Heel makkelijk! Hiervoor enkele tips. -Kijk voor actueel bij RTV -Rosmalen op onze Facebookpagina en word ook lid. -Kijk op onze website: www.rtv-rosmalen.nl en kijk naar al onze programma’s -Kijk RTV-Rosmalen op je TV via YouTube en de optie om gratis te abonneren.
RTV-Rosmalen: Boeiende programma’s in maart en april!
Bij RTV-Rosmalen zit u ook de komende maanden goed voor interessante, inspirerende en onderhoudende programma’s. Vanaf half maart tot en met april brengen wij u een gevarieerd aanbod van boeiende interviews, natuurbelevenissen en sportieve hoogtepunten.
Maart: boeiende gesprekken en bijzondere verhalen
Deze maand starten we met twee nieuwe afleveringen van ons themaprogramma Met hart en ziel. Hierin gaan we in gesprek met Gerard Booij, een bevlogen vrijwilliger die zich sinds 1995 inzet voor onderwijs en sport. Hij speelt een cruciale rol in de Stichting Tophockey, waar hij verantwoordelijk is voor het topsportbeleid en sponsorwerving. Ook kunt u genieten van een spraakmakend interview met vrachtwagenchauffeur Joep van den Boogaard, die vol passie vertelt over zijn beroep.
Voor natuurliefhebbers brengen we een nieuwe aflevering van Met Henk en Cor naar Hei en Bos, waarin we dit keer dieper ingaan op het fascinerende onderwerp: korstmossen (foto).
Serieuze gesprekken worden gevoerd in Aan tafel met…, waar we bijzondere interviews hebben met afwisselend Edwin Smolders, Joep Gersjes en Fien Oost.
Ook de sportliefhebbers komen aan hun trekken! In Sport met Van Beekveld & Van Beekveld gaan de heren deze keer op bezoek bij de Bossche Kunstrij Vereniging BKV, waar we een kijkje krijgen achter de schermen van deze elegante sport.
April: kwaliteit en diversiteit op uw scherm
In april zetten we deze lijn voort met nog meer interessante programma’s. Of u nu van sport, natuur of boeiende gesprekken houdt: er is voor ieder wat wils!
Ook vermeldingswaard is dat we elke dag onze programmering starten met sportief bewegen onder leiding van onze ervaren trainster en sportmasseur: Mieke van Boxtel, eigenaresse van sportschool: Hart for Her.
Astrid Vingerhoets uit Empel heeft onlangs haar derde dichtbundel uitgebracht en zoals altijd is het dan tijd voor rust. En publiciteit natuurlijk. De dichtbundel ‘Hier en nu’ is in eigen beheer uitgebracht, net als de eerste twee bundels met de titels ‘Leven ik heb je lief’ en ‘Nu ik hier toch ben’. Alle drie de bundels zijn rijk geïllustreerd, ieder op zijn eigen manier. door Johan Verstegen
We spreken af bij Astrid thuis, een mooie plek met uitzicht op de sluis aan het eind van het Maximakanaal. Astrid begint te vertellen over haar eerste bundel. Dat ze al een tijdje een aantal gedichten had en die bij gelegenheid van haar vijftigste verjaardag wilde bundelen om mensen cadeau te geven. Een omgekeerde geste. Daarbij werd ze geholpen door haar goede vriend Henk Aarts die prachtige illustraties maakte bij haar gedichten. Juist de combinatie van tekst en beeld vindt ze erg krachtig geworden. Met de gedichten deelt ze haar gevoelens. Dat kunnen gevoelens van allerlei aard zijn, zoals vrolijke, verdrietige of euforische gevoelens. Van lezers, aanvankelijk dus vooral familie, vrienden en kennissen, kreeg ze terug hoe universeel die gevoelens zijn. Iemand barstte zelfs in tranen uit. Dat verraste haar. Kon zij dat effect op anderen hebben?
Schrijven zit Astrid in het bloed. Als kind schreef ze al. Ze houdt van lezen en taal. Als professional schreef ze ook, onder andere als copywriter binnen reclamebureaus. Ze zegt veel waar te nemen waarna ze dat wil verwerken en ook delen. Op het moment werkt Astrid als verzuimcoördinator bij een organisatie voor 19 scholen. Ze wordt daardoor veel geconfronteerd met de ellende van anderen. De combinatie van dit werk met het schrijven en met haar andere hobby’s zoals volleybal, zingen in het Popsoulkoor Rosmalen, yoga, wandelen, fotograferen en theaterbezoek brengt evenwicht. Daarnaast heeft ze samen met haar partner twee volwassen dochters die intussen het huis uit zijn.
Het creatieve proces Inspiratie voor een gedicht kan overal vandaan komen. Als het in haar hoofd opborrelt is het belangrijk om daar meteen de contouren van op papier te zetten. Vaak is dat maar een krabbeltje wat ze soms wel drie maanden kan laten liggen voordat ze het uitwerkt. En soms staat het in één keer goed op papier. Dat is het mooiste. Hoewel ze geniet van het schrijven en het uitwerken geniet ze toch het meest van de oplevering. Ze vindt zichzelf erg kritisch en als het uiteindelijk klaar is vindt ze dat het leukste. Ze houdt van het drukwerk. Ze is erg tevreden over de kwaliteit van de uitgaven zoals die gemaakt zijn.
De drie uitgaven, allen van hetzelfde formaat, zijn mooi afgewerkt. De eerste ‘Leven ik heb
je lief’, een citaat uit een bevrijdend gedicht daarin, kwam uit in 2017. De tweede ontstond in 2021 en bevat wat meer persoonlijke lading vanwege heftige gebeurtenissen in haar leven. De illustraties daarbij zijn schilderijen van haar partner René de Bruijn. Naast ondernemer is hij sinds vijf jaar autodidactisch kunstschilder. Zijn schilderijen bevatten veel detail dat sterk uitgewerkt is. Hij exposeert in een Galerie in Lithoijen. Zonder voorafgaande afstemming zocht Astrid bij elk van haar gedichten in deze tweede bundel een schilderij van hem uit tussen zijn intussen tot een honderdtal schilderijen uitgegroeide voorraad. Ook dat leidde tot een krachtige combinatie.
Intussen doen Astrid en René respectievelijk met hun gedichtenbundels en schilderijen op 27 en 28 september van dit jaar in het souterrain van hun huis mee aan de tiende editie van de twee-jaarlijkse atelierroute in Empel.
De titel ‘Nu ik hier toch ben’ is een regel uit het laatste gedicht uit dit betreffende boekje, getiteld ‘Nu’. Het is een mooie brug naar haar derde pas uitgekomen bundel met de titel ‘Hier en nu’.
‘opborrelende gevoelens en verwonderingen delen’
Derde dichtbundel
Toen het idee voor die derde bundel opborrelde bedacht ze dat de illustraties deze keer uit foto’s moesten bestaan. Ze zocht wederom contact met Janna van den Berg, de vormgeefster waar ze veel aan te danken heeft. Ze besloten dat het Astrids eigen foto’s moesten worden. Het werd de meest luchtige uitgave. Nu deze uitgave sinds december jl. klaar is en bij haar zelf en bij boekwinkel ‘de Omslag’ in Rosmalen te koop is, daalt zoals gezegd weer rust neer. Ze geniet van het werk dat af is. Ze heeft er verder alle vertrouwen in dat nieuwe inspiratie komt zoals het komt. Te veel druk werkt niet. Ook wanneer ze te veel overloopt valt het luik van inspiratie dicht. Wanneer het zover is zal ze opnieuw opborrelende gevoelens en verwonderingen delen. Ik noem het schrijvend liefhebben.
Paddenstoelen hebben mij altijd al tot de verbeelding gesproken. Ze zijn zo mysterieus dat ze in één adem worden genoemd met sprookjesfiguren; denk bijvoorbeeld aan elfenbankjes, kabouterhuisjes, heksenkringen en duivelseieren. Over deze geheimzinnige schimmels zijn veel verhalen te vertellen. Bijvoorbeeld “Hoe komt de Judas- oor aan zijn naam?”, of “Waar werd de tondelzwam vroeger voor gebruikt?”. Over bijna iedere paddenstoel valt wel een mooi verhaal te vertellen. Het is een waar feest om ze te zien groeien, vorige week nog, al wandelend met de honden door het bos van Coudewater, zo rond de oude zwemvijver zie je ze verdekt staan in de schaduw van die prachtige grote bomen die daar al een aantal decennia `s staan te blozen!
Eekhoorntjesbrood
Eekhoorntjesbrood is bekend onder de Franse naam cèpes, maar misschien is de Italiaanse benaming porcini nog bekender. Deze paddenstoel is stevig en nootachtig van smaak en kom je in de winkel vaak gedroogd tegen. Wij zijn er dol op!
Morielje
Net als cèpes zijn ook morieljes geliefd in la douce France. Je kunt ze vers kopen, maar ze lenen zich ook goed om te drogen. Gedroogd hebben ze een sterke smaak en zijn ze ideaal als basis voor een roomsaus voor over de pasta of bij vlees. Ook worden ze veelal gebruikt voor het maken van sauzen bij wild.
Cantharellen
Eén van de meest geliefde paddenstoelen is de cantharel. Deze prachtige gele cadeautjes hebben een licht peperachtige smaak en een stevige bite. Lekker met te veel om op te noemen, maar onze favorieten zijn: met wat Parmezaan door de risotto of met bittere groenten zoals spruitjes. Maar au naturel gebakken met een klontje roomboter en fijngehakte peterselie smaken ze ook voortreffelijk.
O ja.. en dan komen we nog even terug op het verhaal van de ‘tonderzwam’(niet eetbaar!)
De echte tonderzwam heet in de volksmond tondelzwam omdat de gedroogde zwam vroeger werd gebruikt als tondel (licht ontvlambaar materiaal voor het maken van vuur). De tondel werd samen met slagmateriaal (vuursteen en marcasiet) in een tondeldoos meegenomen.
KALFSRIBEYE MET VOORJAARSPADDENSTOELEN
Kalfsribeye met voorjaarspaddenstoelen en jus: een smaakvol gerecht met perfect gebraden vlees, rijke paddenstoelen en een diepe, aromatische saus.
Ingrediënten voor 4 personen
•500 g kalfsribeye
•2 el zeezout
•4 takjes rozemarijn, blaadjes gerist en gehakt
•12 gedroogde morilles (vers indien beschikbaar)
•40 ml witte port
•100 ml jus de veau
•2 el zonnebloemolie
•50 g roomboter
•2 el olijfolie
•100 g cantarellen, schoongeborsteld
•50 g eekhoorntjesbrood
Bereidingswijze
Dep de kalfsribeye droog. Meng het zout met de rozemarijn en rol het vlees erdoor. Pak alles in vershoudfolie en leg het 24 uur in de koeling.
Schenk warm water over de gedroogde morilles tot ze net onder staan en laat een uurtje staan. Neem de morilles uit het vocht en schenk het vocht in een steelpan (zorg ervoor dat je eventueel zand niet meeschenkt). Schenk de witte port en de jus de veau erbij en breng aan de kook. Laat op lage stand inkoken tot ongeveer 80 ml. Zet apart.
Veeg het zout van het vlees en dep het vlees droog. Bind het op met keukentouw zodat het
mooi in vorm blijft. Verhit de zonnebloemolie en bak hierin het vlees op hoge stand in ongeveer 8 minuten rondom bruin. Zet de warmtebron laag, voeg de boter toe en braad het vlees rustig nog ongeveer 15 minuten tot medium (of een kerntemperatuur van ca. 56°C). Keer regelmatig en bedruip met de boter. Laat het vlees even rusten. Verhit de olijfolie en bak hierin alle paddenstoelen in circa 5 minuten beetgaar. Blus af met de jus en houd apart. Snijd het vlees in gelijke plakken, leg op de borden en verdeel de paddenstoelen en jus erover. Serveer met een tortilla van krieltjes of een lekkere puree.
Paddenstoelen zijn in veel kleuren en maten. Op dit moment zijn er wereldwijd ongeveer 14000 soorten omschreven. Maar er zijn er nog vele malen meer niet ontdekt. In Nederland leven ongeveer 5250 soorten paddenstoelen.
De paddenstoelen die in het receptuur staan vermeld kunnen altijd vervangen worden door andere paddenstoelen naar eigen suggestie!
‘ Onderlinge betrokkenheid bij de leden is groot’
Dat is wat de Rosmalense Komedie voor ogen heeft met de uitvoering ‘Crisis in de kapsalon’. De Toneelclub is al maanden aan het repeteren om drie dagen lang hopelijk volle zalen van Perron-3 te vermaken. Ton van der Biezen, de penningmeester van de vereniging, vindt het elk jaar weer een uitdaging om genoeg kaarten te verkopen. “We moeten tenslotte nogal wat kosten maken en het is dan ook spannend of we quitte zullen draaien.”
door Herman van Dinther
De Rosmalense Komedie kreeg die naam in 2016 toen het bestuur van de Plattelanders er voor koos om de horizon te verbreden en zich niet alleen meer op het agrarische publiek en spelers te richten. Ton (64): “Dat is een goede keuze geweest, er kwamen ook andere spelers bij de groep en dat werkte zeker verfrissend. De basis voor de, zover bekend, enige toneelvereniging in Rosmalen werd in 1984 gelegd en bracht jarenlang heel succesvolle uitvoeringen op de planken. Maar tijden veranderen en je moet altijd met de tijd meegaan om toekomst te blijven houden. We kozen er enkele jaren geleden voor om het script te laten schrijven door een professional en Petra Kagchelland als regisseur in te schakelen. Dat bevalt heel goed en het draagt zeker bij aan de spelvreugde die onze club kenmerkt. Gemiddeld genomen hebben we zo’n twaalf leden en dat is voldoende. Je moet immers de spelers de ruimte kunnen geven om allemaal een leuke en betekenisvolle rol te laten spelen. Om dat te bereiken stemmen we de rollen af op het aantal beschikbare spelers.”
Betrokkenheid
“We brengen elk jaar een nieuwe productie op de planken die we drie keer uitvoeren. Ons bestuur, met Carry van der Doelen als voorzitter, Susan van Pinxteren als secretaris en ik als penningmeester, hecht eraan steeds te blijven werken aan onderlinge verbondenheid om de gezellige sfeer die er bij ons heerst, te blijven voeden.”
Decorbouw
Ton: “Ikzelf ben trouwens nooit speler geweest bij het toneel maar werd al jong bij de club betrokken omdat mijn vader en de vader van Jan Steenbekkers in de begintijd de decors bouwden waarbij wij een handje hielpen. Mijn vrouw Margon is wel vrijwel vanaf het begin lid en speelster bij de vroegere Plattelanders, de tegenwoordige Rosmalense Komedie. Wij werken samen op onze boerderij waar we jongvee opfokken voor een melkveehouder. We hebben een zoon en een dochter die allebei een mooie baan hebben dus is er nog niet direct sprake van opvolging, maar wie weet wat
de tijd nog leert. Maar het boerenleven kent tegenwoordig tal van problemen dus is het niet altijd even leuk.Maar goed, we vinden bij de toneelclub een fijne afwisseling, Margon door er te spelen en ik door samen met Jan en sinds kort bijgestaan door Patrick van Pinxteren vooral lekker te werken achter de schermen zoals de decorbouw. We hebben een basis set panelen met deuren en ramen die we in verschillende posities kunnen opstellen en die we afstemmen op het thema van de uitvoering door tal van attributen en accessoires op de basis aan te brengen. Vorig jaar bouwden we op die manier een schooltje, het jaar daarvoor drie huizen met een tuintje en dit jaar wordt het een kapsalon.”
Crisis in de kapsalon
“In het stuk gaat het om Tamara die haar plek in de tropische regenwouden van Afrika helemaal heeft gevonden. Het is voor haar een schok wanneer haar vader plotseling overlijdt en zij moet terugkeren naar De Kapsalon die haar vader bestiert. Eenmaal thuis ontdekt ze nogal wat obstakels in de personen van moeder, zus, klanten en een erfenis. Genoeg elementen voor hilarische momenten en een lach.
De cast bestaat uit negen spelers. Carry van der Doelen speelt Tamara, Lisette Zwemmer die van Guusje, Debbie Vlemminckx is Josephine, Susan van Pinxteren is Esther, Margon van der Biezen Sjumèn, Gert-Jan van Liempt speelt Ricky, Marja Nieuwenhuis Shenaya, Maurice van Dinther heeft de rol van Piet, Linda Pennings is notaris en klant en Véronique van Erp heeft de rol van Karin. Janine Nieuwenhuijsen verzorgt de grime en hairstyling.
Het is een uitdaging om quitte te spelen, we moeten het vooral hebben van de recette, hopelijk een subsidiebijdrage en van onze groep vaste donoren die we gelukkig hebben. Die groep ondernemers, die we op onze website graag aan u voorstellen, draagt ons een warm hart toe en blijft ons gelukkig trouw.
We hopen natuurlijk dat het publiek in grote getalen naar Perron-3 komt op donderdag, vrijdag en zaterdag 27, 28 en 29 maart.
Toegangskaarten ã € 15.- kunnen worden besteld bij Perron-3 of op de website www. Rosmalensekomedie.nl.”
Vele Rosmalenaren kennen het monument op de begraafplaats aan de Oude Baan dat Guus Ammann maakte voor ouders van een niet begraven of vermist kind. Zijn andere werk is bij velen onbekend omdat Guus het liefst in alle rust in zijn atelier werkt aan de rand van de Eikakkerhoeven.
door Jim van Brakel
Kunstenaar Guus Ammann (1957) werkt daar vol passie aan tekeningen, schilderijen en beelden. Hij kreeg zijn artistieke opleiding aan St. Lucas in Boxtel (waar hij later acht jaar leraar was) gevolgd door de kunstacademie in Eindhoven. Als meesterschilder wordt er vaak een beroep gedaan op zijn expertise, o.a. door de Efteling en door museum De Pont in Tilburg.
Mensen, dieren en planten vormen een natuurlijke eenheid en spelen een hoofdrol in het werk van Guus. In zijn visie staat de mens niet boven de flora en fauna, hij maakt er organisch deel van uit. Dat verbeeldt Guus door het in elkaar laten overlopen van natuurlijke vormen: een mensenmond kan ook een vissenstaart worden of een deel van een vogel. Alles is in de natuur is met elkaar verbonden; drieeenheid, meereindigheid, meervormigheid en meergelaagdheid zijn belangrijk in Guus zijn werk. In zijn kunst zoekt hij steeds naar eenvoud en legt daar meerdere betekenissen in. Dat geeft zijn werk een fraaie zichtbare en tastbare gelaagdheid naast een denkbeeldige laag die gevoed wordt door zijn humor en filosofische kijk op het leven.
Guus Ammann blijft bezig met zichzelf opnieuw uit te vinden en streeft naar grensverlegging en originaliteit, waarbij, door onderzoek naar nieuwe expressievormen, zich vaak verrassende perspectieven openen. www.guusammann.nl/nl/home/
KuBra Art in Rosmalen´ gaat vanaf maart van start met weer 23 nieuwe kennismakingsworkshops en minicursussen!
Vanwege de positieve reacties op het vorige seizoen biedt KuBra-Art Rosmalen ook in 2025 een uitgebreid scala aan laagdrempelige kennismakingsworkshops en mini-cursussen aan. Deze workshops zijn bedoeld om deelnemers hun creativiteit te laten ontdekken of om zich te verdiepen in specifieke technieken.
De kleine groepen, bestaande uit maximaal 5 personen, creëren een intieme sfeer die bijdraagt aan een gevoel van geborgenheid. Dit kan deelnemers helpen om gemakkelijker contact te leggen met anderen. Indien u met een eigen groep wilt deelnemen, is dit eveneens mogelijk.
In overleg wordt dan een geschikte datum vastgesteld. Voor meer informatie over de workshops en om u aan te melden, bezoek: KuBra-Art Workshops 2025 of haal het programmaboekje in de Galerie, Achter de Driesprong 10 in Rosmalen.
De professionele regionale kunstenaar gaat zijn kennis weer delen en de bewoners worden in een inspirerende en intieme omgeving, tussen de kunst, in aanraking gebracht met kunst én met elkaar! Vanaf maart zal er weer bedrijvigheid zijn in de galerie/het thuishonk van de stichting.
Of je nu met papier en potlood aan de slag wil gaan, dol bent op authentieke houtbrandtechnieken of de ins en outs van photoshop wil weten, wil leren werken met klei, glas, olieverf, acryl of aquarel… Er zijn zoveel mogelijkheden, er zit zeker iets voor jou bij. Niets moet, alles mag. In enkele uren ga je dat nieuws ontdekken en het gemaakte kunstwerk mag mee naar huis! In totaal zijn er 21 verschillende workshops en mini-cursussen en ruim 100 data beschikbaar in de periode van maart t/m december 2025.
Door ondersteuning van de gemeente ‘s-Hertogenbosch, de wijkraad Rosmalen, fondsen, sponsoring, donaties en vrijwilligers is het mogelijk om deze 21 verschillende workshops en minicursussen in kleine groepen van maximaal 5 personen per workshop/cursus weer tegen een kennismakingsbijdrage aan te bieden.
De workshops worden gehouden in de KuBra-Art Galerie, Achter de Driesprong 10, 5241 TK Rosmalen. Programmaboekjes zijn gratis af te halen bij de Galerie KuBra-Art, open van wo t/m za 11-17 uur en zondag van 13 tot 16 uur.
Alle workshops, kunstenaars, data vind je op https://kubra-art.nl/workshops-2025/ Voor vragen workshops@kubra-art.nl of bel Liesbeth 06-28512601, aanmelden via het formulier op de website.
Als fysiotherapeuten helpen we je graag bij goed en verantwoord bewegen. De beweegnorm adviseert om wekelijks minstens 150 minuten matig intensief te bewegen. Denk aan activiteiten zoals wandelen of fietsen—alles wat je hartslag verhoogt. Een dagelijkse wandeling van 20 tot 30 minuten is al genoeg om deze norm te halen!
Daarnaast wordt aanbevolen om twee keer per week spierversterkende oefeningen te doen. Vaak kom je dan uit bij fitness. Maar in tegenstelling tot veel andere sporten, waar je training of begeleiding krijgt, moet je in de fitness vaak zelf uitzoeken wat werkt. Veel mensen doen standaard 3 sets van 10 herhalingen, maar waarom eigenlijk?
Begrijp je spieren: Kennis is kracht
Je lichaam heeft drie soorten spiervezels, elk met hun eigen kenmerken:
Type I
Type IIa
Type IIb/IIx (langzame spiervezels) (gemengde spiervezels) (snelle spiervezels)
Hoge zuurstofcapaciteit Een combinatie van kracht
Hoge explosieve kracht, en uithoudingsvermogen minder zuurstofverbruik
Lang uithoudingsvermogen Gemiddeld uithoudingsvermogen Kort uithoudingsvermogen
Elke spiervezel train je op een andere manier
Uithoudingsvermogen (Type I – de marathonloper)
Wil je je spieren langer laten werken? Train dan 3 tot 5 sets van 15 tot 25 herhalingen met korte rustpauzes. Ben je net begonnen met fitness of heb je een pauze gehad? Begin dan met lichte gewichten en veel herhalingen, zodat je gewrichten, pezen en spieren rustig wennen aan de belasting.
Maximale kracht (Type IIb/IIx – de powerlifter)
Wil je puur op kracht trainen, bijvoorbeeld voor een persoonlijk record? Dan doe je 3 tot 5 sets van 4 tot 6 herhalingen, met langere rustpauzes. Dit is vooral nuttig voor gevorderde krachtsporters.
Spiergroei & kracht (Type IIa – de balans tussen beide)
Wil je sterkere spieren? Dan is 3 tot 5 sets van 8 tot 12 herhalingen met 1 tot 2 minuten rust ideaal. Dit is de meest functionele manier van trainen en geschikt voor de meeste mensen.
Herstel: De sleutel tot vooruitgang
Na een intensieve training ontstaan er kleine scheurtjes in je spieren (spierschade).
Dit herstelproces verloopt in drie fasen:
Dag 1: Spierschade na een zware training. Mogelijk spierpijn
Dag 2: Herstel begint. Je lichaam repareert de schade
Dag 3: Supercompensatie. Je spieren worden sterker dan voorheen, klaar voor de volgende training!
Als je op het juiste moment weer traint, boek je vooruitgang.
Bij Fysiek Fysiotraining Rosmalen leren we je hoe je deze principes toepast, zodat je verantwoord en blessurevrij kunt sporten.
Klaar om slimmer te trainen?
Wij helpen je graag verder!
Boyan van Eijsden en Fred Scholts fysiotherapeuten FysioCompany en Fysiek Fysio Training 073 – 522 35 70 info@fysiektraining.nl
Hoff van hollantlaan 1F 5243 SR Rosmalen
Hoewel Eve van den Ende nog niet eens zo lang geleden pas haar achtste verjaardag vierde, speelt ze al ruim twee jaar viool. Al op 5-jarige leeftijd begon ze daarmee. “Met een kwartviool, de kleinste die er bestaat”, vertelt haar moeder Deniece. Hoe dat zo kwam? “Ik zag in een tv-programma iemand viool spelen en vond het heel mooi klinken en eruit zien”, aldus Eve. Van juf Martha krijgt ze elke donderdag les in Perron-3. “En ik oefen iedere dag thuis.” Haar viool huurt ze via vioolbouwer Paardekooper uit Den Bosch. “Dat gaat op maat. Als ik groter ben gegroeid, krijg ik een groter instrument. Een keer per week moet ik de snaren harsen en de haren van de stok zijn gemaakt van een echte paardenstaart.” Eve, die in groep 5 van KC De Hobbit zit, zegt al veel te hebben opgetreden: “In Perron-3 en in Zaltbommel bijvoorbeeld. We spelen allerlei soorten muziek, van pop tot klassiek, en ik vind het allemaal even mooi en leuk om te horen en doen.”
Op donderdag 20 maart om 14.00 uur speelt het Trilogy Trio tijdens HEVO Klassiek in De Ontmoeting aan de Tulpstraat 2-4 in Rosmalen.
Het Trilogy Trio is een nieuw opgericht internationaal ensemble uit Utrecht. De leden Sonia Anschütz (viool), Longginus Alyandu (cello) en Maarten Boogaard (piano) begonnen in maart 2023 samen te spelen tijdens hun studie aan het HKU conservatorium Utrecht. Ze hebben de kans gehad om te spelen in masterclasses en coaching te ontvangen van prestigieuze docenten zoals Sebastian Koloski, Gregor Sigl, Elisabeth Perry, Niall Brown en Isabelle Trüb. Het trio treedt regelmatig op in concertzalen in Nederland en Duitsland en ze hebben onlangs deelgenomen aan het internationale kamermuziekfestival Konz (2024). Ook zijn ze zijn onlangs uitgenodigd om masterclasses en optredens te geven aan het Indonesian Institute of the Arts.
Toegang is gratis, een vrijwillige bijdrage wordt op prijs gesteld. Ook als je geen lid bent van HEVO ben je van harte welkom.
De beste tennisser van Nederland is ook dit jaar te zien op Libéma Open. Tallon Griekspoor is van 7 tot en met 15 juni van de partij bij het ATP 250-toernooi op de grasbanen van het Autotron in Rosmalen. In 2023 beleefde Griekspoor een droomweek door zijn tweede ATP-titel te winnen. De eerste toernooizege voor eigen publiek bestempelde hij destijds als zijn mooiste.”Libéma Open is een speciaal toernooi voor mij. Twee jaar geleden beleefde ik een hele mooie week. Hopelijk kan ik dat dit jaar weer doen. Ik kijk er enorm naar uit.”
Titelverdediger Alex de Minaur heeft ook zijn komst bevestigd. De Australiër won vorig jaar de titel door in de eindstrijd af te rekenen met Sebastian Korda. De Amerikaan was in de halve finale te sterk voor Griekspoor.
Libéma Open is een gecombineerd ATP/ WTA-evenement. Liudmila Samsonova en Alex de Minaur zijn de titelhouders in het enkelspel. De komende periode worden meer spelers en speelsters bekendgemaakt. Kaarten zijn verkrijgbaar via www.libema-open.nl en www.eventim. nl, of telefonisch op 0900-1353.
Bij haar wandelingen door de Moerputten verbaasde de in Empel woonachtige Mara Bis zich over de gaafheid van de bladeren van de lisdodden en gele plomp. Zijn er dan geen dieren die dat eten bedacht ze zich. Hiermee was het idee voor haar eerste kinderboek ‘Hans het Karteldiertje’ geboren. Onlangs is de eerste druk bij uitgeverij Boekscout Soest verschenen.
door Johan Verstegen
Eigenlijk was het de bedoeling van Mara om over zichzelf te schrijven. Sinds ze niet meer werkt wegens een diagnose op psychosociaal vlak leek dat een goed idee. Maar dat lukte niet goed. Het was haar liefde voor de natuur en het gemis aan jonge kinderen om zich heen nu haar kinderen intussen volwassen zijn die haar deden besluiten om een kinderboek te schrijven.
Tijdens het interview is het verleidelijk om parallellen te zoeken tussen het boek en het persoonlijke leven van de schrijfster. Volgens Mara is haar belangrijkste motivatie om te schrijven het geven van een inkijk in de natuur, hoe die is en hoe die zou moeten zijn. Zo vindt ze het een misstand dat er in Nederland 60 dierentuinen zijn. Op een totaal van 320 dierentuinen in Europa is dat relatief veel. Al die dieren zitten in hokken of zijn anderszins beperkt in de ruimte die ze verdienen om het leven te leiden dat bij ze past. Zo ook in de intensieve veeteelt. In haar boek gaan de kooien open en krijgen alle dieren hun vrijheid terug en hebben ze een heerlijk leven.
De parallel met het persoonlijke leven van de schrijfster die zich in een hokje geplaatst voelt door de diagnose die ze heeft gekregen en de grenzen die ze ervaart door de beperkte energie die ze heeft dringt zich op. Maar het is toch het onrecht die dieren en de natuur aangedaan wordt die volgens haar de boventoon voert. Dit maakt dat ze vindt dat iedereen dit boek zou moeten lezen.
Liefde voor de natuur
Het schrijven zelf levert veel plezier op. Mara is wekelijks te vinden in de Schrijverswerkplaats in de Bibliotheek (wegens de verbouwing daarvan tijdelijk in de Muzerije). Schrijven is een manier om gedachten te ordenen. Ze onderhoudt ook een dagboek. Schrijven levert haar inspiratie op. Daarnaast vindt ze inspiratie in haar werk in de natuur. Oorspronkelijk heeft ze tropische bosbouw gestudeerd. Later heeft ze ook een opleiding in psychosociaal welzijn gedaan om vervolgens te werken op een zorgboerderij als begeleider van mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt. Dit werk bestond voor een deel ook uit werk in de tuin. Tegenwoordig werkt ze als vrijwilliger in de tuin van de gereformeerde kerk in de Kruiskamp. Daar werkt ze met planten die een betekenis hebben zoals een haag waar je doorheen kunt kijken die je kunt zien als “de regels van God die flexibel meebewegen met jouw leven”. Het geloof is belangrijk voor
Mara. Het geeft haar steun en vertrouwen in de toekomst. Het geloof komt niet terug in het boek behalve dat mensen het een lief boek vinden. Het is een kinderboek met natuurlijke bijzaken.
Een eerste kinderboek impliceert een tweede. Misschien komt er een vervolg. Die zou dan meer over de landbouw moeten gaan.
Bijvoorbeeld over de schade die glyfosaat teweeg brengt. Ze heeft al een mail van een medewerker bij de ZLTO gekregen waarin hij het gebruik ervan goedpraat. Dat motiveert.
Pseudoniem
Mara ging er zelf vanuit dat het boek er is voor 10-12 jarigen, maar de uitgever bestempelt het als een boek voor 7-12 jarigen omdat het ook als een voorleesboek gebruikt kan worden. Vooral het tweede deel is wat pittiger met een thema als het milieu. Ze denkt eraan om het boek te promoten als lesmateriaal op basisscholen als het thema natuur aan de orde is.
Mara Bis is een pseudoniem. De schrijfster is opgegroeid in Noord-Groningen. Daar zwom ze graag, net als het karteldiertje, maar dan in zee.
Mara verwijst naar de zee. En Bis verwijst naar… ja… naar een vervolg zou ik zeggen.
Dorpsstraat 10 Rosmalen 073-5212218
Mercuriusplein 84 Berlicum 073-5032294
Ziekenactie “Het Open Venster” houdt op zaterdag 12 april weer een grote rommelmarkt in Gemeenschapshuis “De Meent” te Nuland. Met de opbrengst van de markt financiert de Ziekenactie haar activiteiten en attenties voor zieken en gehandicapten uit de parochie.
Er is een groot aanbod aan spullen waardoor er voor iedereen wel iets te vinden is.
De markt is geopend van 9.00 tot 14.00 uur
Je hebt ze met carnaval in Zandhazendurp vast wel gezien: onze stralende dansgardes. Aankomend seizoen is er plaats voor nieuw danstalent!
Is je dochter tussen de 6 en 12 jaar oud en houdt zij van dansen? Zou ze het leuk vinden om op te treden en is zij met carnaval niet op vakantie? Dan zijn wij op zoek naar haar! In april worden er audities gepland. Is je dochter (bijna) 4 of 5 jaar, dan mag je haar ook aanmelden. Ze kan dan mogelijk alvast starten in het opleidingsgroepje. Hiervoor hoeft geen auditie gedaan te worden. De plekjes die vrij komen bij het opleidingsgroepje worden na de audities op basis van datum aanmelding in combinatie met geboortedatum vergeven.
Alle trainingen vinden plaats op dinsdagavond. Meer informatie of aanmelden via dansgarde@ zandhazendurp.nl. De inschrijving sluit 31 maart aanstaande.
Zaterdag 5 en zondag 6 juli kan jong en oud helemaal los tijdens het Dorpsfeest op het plein in Nuland. De zaterdagavond wordt geopend door FissABBAnd, de meeste festivaleske ABBA cover sensatie. Die speelt in razend tempo een mix van je favoriete ABBA songs. Hoofdact is een weergaloze ode aan Creedence Clearwater Revival door The Fortunate Sons! Bekend van The Battele of the Coverbands. Zondagmiddag Straight on Stage: De energiekste Classic Rock band van Nederland en de BeeGees Forever door Maincourse: Holland’s Premium Bee Gees Tribute Band. De winnaar van Battle of the Coverbands. Meer info en tickets via tielebar.nl
Y.O.L.O. KAPPERS ROSMALEN
huiskamer voor mooi haar voor jong en oud love is in the hair
dorpstraat 109 - 0738884411 - www.yolokappers.nl
LijfStijling in Maren-Kessel biedt een persoonlijke én unieke benadering van gewichtsverlies en huidverzorging, vooral voor vrouwen van 50 jaar en ouder. Annemiek van der Voort, eigenaresse van de praktijk, weet als geen ander hoe uitdagend het kan zijn om na je 50ste een gezond gewicht te behouden: “Ik heb zelf ook alles geprobeerd en weet hoe frustrerend het kan zijn. Daarom ben ik me gaan specialiseren in het helpen van vrouwen die dezelfde uitdagingen ervaren.”
Wat LijfStijling bijzonder maakt, is de totaalaanpak. “Bij ons draait alles om een persoonlijk plan”, legt Annemiek uit. “We kijken niet alleen naar de buitenkant. We doen bijvoorbeeld buikvetmetingen, metabolismechecks en vitaminen- en mineralenchecks. Zo weten we precies in hoeverre het lichaam in balans is en kunnen we een plan maken dat perfect bij iemand past.”
Deze aanpak is gebaseerd op het idee dat een gezonde levensstijl niet alleen draait om afvallen, maar ook om de gezondheid van je huid en je algehele welzijn.
De praktijk is klein en persoonlijk, wat zorgt voor een intieme sfeer. “Het is nog intiemer dan bij de kapper”, zegt Annemiek lachend. “Wij leren onze klanten echt goed kennen. Het gaat niet alleen om de behandelingen, maar ook om de aandacht die we ze geven. We vieren verjaardagen, kerst, rouw, trouw en geboorten; alles hoort erbij.”
Nieuwe behandelingen
LijfStijling blijft vernieuwen door de nieuwste behandelingen aan te bieden. “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe technieken”, vertelt Annemiek. Zo heeft de praktijk recent collageendraadbehandelingen en zuurstofbehandelingen toegevoegd voor het gelaat. “Collageendraadbehandelingen helpen rimpels te verminderen en de huid te verstevigen op een heel natuurlijke manier. Al na één of enkele behandelingen zie je het verschil.”
Zuurstofbehandelingen, “rode loper-behandelingen”, volgens Annemiek, zorgen ook direct voor resultaat. “Je huid krijgt een oppepper door pure zuurstof. Je huid wordt gezonder.
Gezond, fit en stralend ouder worden
Annemiék merkt dat de
doelen van haar klanten veranderen: “Mensen komen steeds minder om een bikini-body te bereiken. Ze willen gezond en fit ouder worden, zodat ze kunnen genieten van hun kleinkinderen of een dag op stap kunnen met vriendinnen. Ze willen nog steeds kunnen genieten van het leven en dus afvallen, zonder zich alles te moeten ontzeggen.” Duurzaam op gewicht blijven is dan ook het doel. “Het gaat niet om perfectie, maar om het maken van gezonde keuzes die je ook kunt volhouden.” En we willen er toch allemaal goed uit blijven zien?
LijfStijling biedt workshops aan, speciaal voor
Proosdijstraat 12 ’s-Hertogenbosch | 073 888 5808 | 06 203 608 92 | info@paulienuitvaart.nl www.paulienuitvaart.nl | www.hetafscheidshuisdenbosch.nl
Bij Het Voetencentrum kunt u terecht voor het totale plaatje rondom uw voeten. Heeft u bv. last van overmatig eelt, een likdoorn, wrat of een ingegroeide nagel? Of bent u bekend met chronische ziektebeelden, zoals bv. Diabetes, reuma of vaatlijden?
Wij kijken samen met u verder naar het voetprobleem en stellen een behandelplan op passend bij uw probleem. Wat we ook doen, heel belangrijk, het voorkomen van pijnklachten. U bent natuurlijk ook welkom om enkel uw voeten te laten verzorgen zonder dat u problemen heeft. Een pedicure behandeling kan DE oplossing zijn.
Onze behandelingen hebben een medisch kenmerk, cosmetische voetverzorging is een bijzaak. De pedicures zijn opgeleid om verder te kijken dan alleen het mooi maken van uw voeten.
Wij plannen ruime afspraaktijden in zodat u op uw gemak van een behandeling kan genieten en zullen u behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. Waar nodig kunnen we u doorsturen naar onze podotherapeut, om te kijken naar de onderliggende oorzaak. Om zo pijnlijke voeten in de toekomst te voorkomen. Zodat u weer op goede voet verder kunt!
Een afspraak plant u gemakkelijk online in.
Achter de driesprong 33 5241TK Rosmalen 0628394244 – hetvoetencentrum.nl
De personen die al vaker een column van mij hebben gelezen weten dat deze altijd informatief ingestoken is. Deze keer schets ik een casus uit de praktijk. Een casus die goed weergeeft hoe het wettelijk erfrecht werkt en wat het belang kan zijn van het maken van een testament.
Een man en een vrouw waren bijna 51 jaar samen. Zij hadden jaren geleden samen een huis gekocht en voor de aankoop van de woning waren zij samen een hypotheek aangegaan. De inboedel behoorde ook aan beiden toe en zij hadden een gezamenlijke rekening. Samen hadden zij geen kinderen, alleen de vrouw had 2 kinderen uit een eerdere relatie. Met beide kinderen was al meer dan 30 jaar geen contact.
De man en de vrouw hadden niets geregeld. Zij waren niet getrouwd en hadden geen geregistreerd partnerschap. Ook was er nooit een samenlevingscontract of testament opgesteld. De vrouw kwam plotseling te overlijden. Het wettelijk erfrecht was van toepassing met als gevolg dat beide kinderen, ieder voor de helft, de erfgenamen waren.
Erfgenamen erven alle bezittingen en schulden. In deze casus ging de helft van de woning (en de helft van de hypotheekschuld) als gevolg van het wettelijk erfrecht over op de kinderen. De helft van het saldo op de gezamenlijke rekening en de helft van de inboedel. De man had niet genoeg eigen middelen om de kinderen uit te kopen en dus moest de woning verkocht worden.
Een schrijnend geval. De man en de vrouw hadden al vaak tegen elkaar gezegd dat ze een testament moesten laten maken maar dat werd steeds vooruit geschoven. Wanneer de man en de vrouw getrouwd waren geweest of een geregistreerd partnerschap waren aangegaan had dit voor het wettelijk erfrecht gevolgen gehad. Dan was de man wel erfgenaam geweest.
Vaak geven mensen tijdens leven aan wie ze tot erfgenaam willen benoemen, maar als dit alleen mondeling is verwoord heeft dit geen juridisch gevolg. Ook wordt er weleens gezegd dat iemand een geldbedrag, een bepaald sieraad of een vakantiewoning na het overlijden zal krijgen. In bepaalde gevallen schrijft iemand het zelfs op, maar ook dat is niet rechtsgeldig. Als iemand specifieke wensen heeft, dan is het noodzakelijk om dit in een testament op te nemen.
In sommige gevallen is het wettelijk erfrecht naar wens en hoeft er geen testament
gemaakt te worden.
Als u benieuwd bent wie er van u gaat erven na uw overlijden of als u wilt weten hoe het wettelijk erfrecht betrekking heeft op u, dan bent u altijd welkom voor een vrijblijvend gesprek.
Ook op dinsdag,- woensdag- en donderdagavond kunt u bij ons terecht.
Thera van Gerven kandidaat-notaris Hoffspoor Notarissen www.hoffspoor.nl
Het moment van dit gesprek met Ton de Vos (77) is niet gelukkig gekozen, want Ton en echtgenote Leny zitten midden in hun verhuizing naar een appartement op een steenworp afstand van de Maas. Na het tonen van enkele familiefoto’s met dochters, schoonzonen en vijf kleinkinderen, maakt Ton met plezier tijd vrij om terug te kijken op zijn leven vol onderwijs en muziek en om te vertellen over zijn huidige activiteiten.
door Jim van Brakel
In 1971, na de kweekschool en na zijn militaire dienstplicht, start Ton de Vos, geboren in Steenbergen, als onderwijzer aan de Nicolaasschool in Empel. Hij besloot er te gaan wonen want zowel dorp als school bevielen hem uitstekend. Een aantal jaren later werd ‘t Wikveld gebouwd, een nieuwe school voor het snel groeiende Empel.
Mister Ton
Ton herinnert zich nog goed de kleine klaslokalen, stampvol kinderen, uit zijn beginjaren voor de klas; een tijd met weinig onderwijskundige mogelijkheden. Hij verbaast zich erover dat de huidige schooljeugd minder goed kan lezen, schrijven en rekenen dan de jeugd van pakweg 30 jaar geleden. Terwijl de methodes van nu veel doordachter zijn en er veel meer geld is voor het onderwijs.
Ton vertelt over de methode voor natuuronderwijs die hij destijds heeft geschreven en die uitgegeven is. Deze succesvolle methode had 3 niveaus en leerlingen konden er zelfstandig mee aan de slag. Tot in België werd de methode “Eigenwijs” bekend en regelmatig kwam een bus met Vlaamse leerkrachten naar Empel om te kijken hoe de kinderen hier met die methode van “mister Ton” werkten. Ton vond overigens de Brabantse titel “mister” heel plezierig en gemoedelijk en herinnert zich nog lachend dat een aantal mensen deze term destijds wilde afschaffen, maar dat dit niet gelukt is. Eind jaren ’80 werd Ton directeur van ’t Wikveld, een school die groeide naar 600 kinderen en 65 personeelsleden.
De Platte Ribben Jarenlang vormde Ton, samen met drie kompanen, een Brabantse volksmuziekgroep, die uitsluitend werkte met eigen muziek en eigen teksten. Van ‘de Platte Ribben’ zoals de groep heette, was Ton de schrijver
van de tekst en de muziek.
Ton schreef zijn liedjes vaak tijdens de vakantie en daarna maakte een professional het arrangement. Vervolgens kreeg het een plek in het repertoire van de muziekgroep of in de songlist van de vele Empelse musicals die Ton heeft geschreven. Hij vertelt dat de muziekgroep zo ongeveer in alle dorpshuizen en zorgcentra tussen Venray en Roozendaal heeft gespeeld. Voor een publiek bestaande uit gemoedelijke mensen die genoten van Tons ”liedjes over het leven”. Gemiddeld twee maal per maand en vaak door de week, werden na het avondeten de instrumenten, attributen en het technisch materiaal in een busje geladen en ging de groep op weg. De vermoeidheid van de werkdag verdween als sneeuw voor de zon als de groep begon met zingen en spelen. Ton omschrijft deze periode als de jaren waarin zijn ware aard als zanger naar boven kwam. Hij ervaart hun optredens zowel als een warme douche voor de toeschouwers, als ook voor hemzelf en zijn medemuzikanten. Prachtige jaren om op terug te kijken!
Diaconie
Ton geniet ervan om iets voor andere mensen te doen: “We moeten er zijn voor elkaar in een gemeenschap waarvan de leden elkaar ondersteunen”. Daarom is hij een enthousiast lid van de Werkgroep Diaconie
Empel die als motto heeft: ‘Oog hebben voor de ander’. Drie activiteiten hebben de werkgroep leden opgezet. Iedere dinsdag organiseren zij een ontmoetingsmiddag voor senioren. Af en toe arrangeren zij, geholpen door vrijwilligers, een lunch voor deze groep en één of twee keer per jaar, onder leiding van een professionele kokkin, zelfs een dinertje. Hun derde actie bestaat uit het op weg gaan met een duofiets met als passagier een ouder persoon die weer eens graag door oud-Empel wil rijden om de Maas te zien en om de wind in het gezicht te voelen.
Musical-medewerkers gezocht
Op dit moment is Ton de Vos met anderen bezig met het opstarten van de musical “het Wonder van Empel” die in juni 2025 opgevoerd wordt in de kerk aan de Brink. Vic van Zonsbeek schreef de liedjes en Ton zorgde voor de verbindende teksten van deze musical die gebaseerd is op een mystiek-religieuze gebeurtenis, die het leven redde van vele Spaanse soldaten in 1585 tijdens de Tachtigjarige Oorlog. We nodigen iedereen uit om deze musical te realiseren, vertelt Ton, en je hoeft niet godsdienstig te zijn. Ook mensen van buiten Empel zijn welkom, want er zijn zangers, muzikanten, toneelspelers, dansers, decorbouwers en technici nodig. Iets doen voor een ander en genieten van muziek: hier komen twee zaken bij elkaar die het leven van Ton de Vos zin geven.
Maggezien is een niet-commerciele uitgave voor u, door u, over u van stichting ST.E.M.
redactiecontact redactie@nnmedia.nl tel 06-37410335 advertenties 06-12112937
De uitgever accepteert geen aansprakelijkheid voor de inhoud van advertenties en door derden aangeleverde teksten.
Wij verzoeken u vooraf te controleren of uw materiaal daadwerkelijk rechtenvrij is. Door aanlevering verklaart inzender dat het aangeleverde materiaal vrij van rechten gebruikt kan worden en de uitgever aldus te vrijwaren van o.a. auteurs- en beeldrechtelijke aanspraken.
Wij hebben ons uiterste best gedaan alle rechthebbenden van beeldmateriaal te achterhalen. Wanneer desondanks beeldmateriaal wordt getoond waarvan u (mede-) rechthebbende bent en voor het gebruik geen toestemming is verleend, verzoeken we met ons in contact te treden.
mag uw mooie advertentie of bedrijfsreportage ook gezien worden?
Neem dan eens vrijblijvend contact op met Karel Goossens 06-12112937 of mail ons via redactie@nnmedia.nl U zult zich verbazen over de vele mogelijkheden en de bescheiden prijzen!
doet u met ons mee?
Maggezien wordt gemaakt door een enthousiaste vrijwilligersclub. Wij willen onze horizon graag verbreden en zoeken uitbreiding voor ons team redacteuren en acquisiteurs. Een vrijwilligersvergoeding en vergoeding van onkosten is voorzien
Meer info via 06-37410335 of www.maggezien.online
volgende uitgave
wordt verspreid vanaf 3 mei kopij inzenden uiterlijk 24 april
deze en alle eerdere uitgaven zijn digitaal te bekijken en te downloaden via www.mgggezien.online
© alle rechten voorbehouden 2025
Over circa 1 jaar zijn er weer de gemeenteraadsverkiezingen.
Wat moet gewoon ge-DREVEN doen om uw stem te krijgen?
Laat het ons weten via gewoongedreven@gmail.com
Dé politieke partij met extra aandacht voor het gebied aan de oostzijde van de A2.
Heb jij een vraag, een probleem, een goed idee?
Wil je een keer een vergadering van onze partij bijwonen?
Neem gerust even contact op gewoongedreven@gmail.com
Als ik deze column schrijf is het Aswoensdag, u weet wel de dag na carnaval. Sommigen onder u zijn bijna een hele week in hogere sferen geweest. Onder de rivieren kan je overal uit je dak gaan, of dat nu in Knollenrijk, Zandhazendurp of in het rood-wit-gele Oeteldonk gebeurt, dat maakt niet uit. Je laten meevoeren op de muziek van de liefde en de gein en je onderdompelen in een wereld waarin je met elkaar geniet en niet langs elkaar heen leeft. Voor even verlost van alle ellende, oorlog, armoede en onbegrip. Humor en saamhorigheid worden aangewakkerd door bier en brandewijn, er is geen plek voor zwartgalligheid en chagrijn.
De zon schijnt uitbundig en Onze Ouwen Sint Jan knikt goedkeurend naar de feestende menigte.
Voor het eerst toog ik samen met m’n durske en enkele maten naar het Zomerpaleis van d’n Hoogheid. In de Denderkelder van Central is altijd plek voor dweilers. Ge kunt er meezingen uit Oma’s Buukske en kippenvel krijgen bij de tekst van ‘Ik ken munne mens nie veinde’. Op de Markt waakt Knillis over alle Bosschenaren en diegenen die het leuk vinden om in Oeteldonk carnaval te vieren.
Groot Geluk stroomt door je aderen maar ondanks deze euforie moet je alert blijven. Het genuttigde bier moet op enig moment afgevoerd worden.
Bij deze operatie hoort logistiek, coördinatie en de juiste timing. Je moet weten waar je terecht kunt en je moet een deugdelijke inschatting maken van de tijd die je nodig hebt tot het moment van daadwerkelijke afvoer. Dit jaar heb ik moeten ervaren dat kledingstukken het ultieme gevoel van genot danig kunnen dwarsbomen.
Onder de carnavalsjas droeg ik een sweatshirt met daarover een windbreker….gevolg: het is even zoeken voordat je
‘m gevonden hebt. Dan hangt er ook nog ’n paar witte handschoenen en unnen rood-wit-gele-das in de gevarenzone.
U begrijpt dat deze jongen ’n zucht van verlichting slaakt op het moment dat de missie geslaagd is. Want dit proces herhaalt zich vaak tijdens carnaval. Wij mannen zijn in dit opzicht duidelijk bevoorrecht ten opzichte van de vrouwen. Gehurkt plassen, plasbuizen en altijd extreem lange rijen voor onze durskes….Nee, op dit terrein is er voorlopig geen emancipatie te verwachten en prijs ik mij gelukkig tot het mannelijke geslacht te mogen behoren.
Zeldzaam mooi was het weer met carnaval en als u dit leest is het lente. Dit jaar is de lente op 20 maart begonnen en ik hoop dat u met volle teugen geniet van de blij makende vitamientjes die dit seizoen met zich meebrengt. Laat je strelen door de verkwikkende zonnestralen, gratis energie waar je niets voor hoeft te betalen. Pak de fiets, ruik de bloesem, pluk het voorjaar, voel de vlinders in je buik en besef dat het leven goed is.
Peter der Kinderen
