Week van de Poëzie

Wist u dat er ook in onze wijk aandacht is besteed aan de Week van de Poëzie? De Bibliotheek AanZet organiseerde een project in dit kader, waarbij aan mensen gevraagd werd om een gedicht te adopteren en deze op hun raam te laten schilderen.

Start

Het project van de bibliotheek startte met de vraag aan dertig dichters, waaron-der vijf lokale dichters, om een ‘weesgedicht’ te schrijven dat vervolgens ‘geadopteerd’ kon worden door een inwoner van Dordrecht. ‘Adoptiemensen’ moesten hiervoor een raam van hun woning op de begane grond beschikbaar stellen. Zo konden de Dordtse straten omgetoverd worden tot één grote poëziebundel. Er kwam een oproep van Bibliotheek AanZet in Dordt Centraal. Linda Baerveldt, die aan de Haaswijkweg West woont, reageerde op deze oproep. Het leek haar leuk om hieraan deel te nemen. Op mijn vraag waarom ze aan dit project meedeed, vertelde ze: “Ik vroeg me af, waarom ook niet in Dubbeldam? Ik woon tenslotte aan een doorgaande route en het raam van mijn woonhuis aan de wegkant leent zich er goed voor.”

Doel

“Het was een leuke manier om voorbijgangers in aanraking te laten komen met poëzie," gaat Linda verder. “Ik zit in het onderwijs en ik besteed al jarenlang aandacht aan deze week. Het lezen van boeken, maar ook van gedichten neemt een belangrijke plaats in bij mij op school, dus ook de Week van de Poëzie, die elk jaar rond 25 januari wordt gehouden. Voorbijgaande wandelaars namen even de tijd om bij mijn raam stil te staan om het ‘weesgedicht’ te lezen en erover na te denken. Ik heb zelfs fietsers zien afstappen. Het gedicht blijft op mijn raam staan tot de volgende ramenwasbeurt."

Weesgedicht

Ik had nog nooit van een ‘weesgedicht’ gehoord, dus ik vroeg Linda wat het was. Zij legde uit: ”Het is een kort gedicht van vier regels, dat door een inwoner van Dordrecht wordt geadopteerd. Vandaar de naam ‘weesgedicht’. Ik heb een gedicht van de Dordtse dichter Merel Meijers op mijn raam laten schrijven door een vrijwillige handletteraar. Zelf vind ik het een mooi gedicht dat erg aansluit bij de actualiteit. Het doet me denken aan alle mensen die geen thuis hebben in de wereld en dus ontheemd zijn. Ontheemd is dan ook de titel van het ‘weesgedicht’ op mijn raam:

OntheemdIneens zijn er plekken uit je bestaan waar je alleen in gedachten nog heen kan gaanMerel Meijers

Door: Linda Wouters