Anderhalf jaar geleden startte Suzanne van der Stigchel als wijkmanager in het Reeland. Voor de krant van april 2023 deden we een kort interview om haar voor te stellen. We spraken af dat we na een tijdje opnieuw een interview zouden doen om over haar ervaringen te vertellen. Een vraag die ik de vorige keer niet gesteld heb maar waar ik nu mee begin:
Waarom was de overstap van het bedrijfsleven naar de overheid erg groot?
“In het bedrijfsleven was ik gewend om 24/7 ‘aan te staan’. Als logistiekmanager werd ik soms ook ’s nachts gebeld en moest ik snel beslissingen kunnen nemen. Bij de overheid is dat anders, daar heerst een heel andere dynamiek. Er wordt vergaderd over dingen voordat er een beslissing wordt genomen. Omdat ik gewend was om snel door te pakken vind ik dat wel eens lastig. Dat is het grote verschil tussen mijn ervaring als logistiekmanager en die van wijkmanager.”
Wat beteken je voor de wijk?
“In deze anderhalf jaar heb ik best wel
Wijkmanager met plezier
veel contacten opgebouwd met wijkagenten, buurtwerkers, ondernemers, scholen en natuurlijk bewoners. Het is belangrijk dat mensen weten dat er een wijkmanager is en wat wijkmanagers doen. Wat er op het stadskantoor beslist wordt probeer ik te vertalen naar de wijk en andersom neem ik de input van bewoners mee naar het stadskantoor. Ik neem weleens beleidsmedewerkers mee naar de wijk want dan zien ze wat er aan de hand is. Beleidsmedewerkers hebben hun eigen vakgebied. Als wijkmanager heb je meer overzicht wat er
Peter de Jong,
in de hele wijk gebeurt. Dat lukt niet altijd want je kunt niet alles weten. Zodra je zegt wijkmanager gemeente Dordrecht reageren mensen op het woord gemeente en komen met van alles naar je toe. Ook met dingen die mij niet aangaan. Maar dan probeer ik toch dit bij de juiste collega onder te brengen zodat de bewoner geholpen wordt.”
Wat is er leuk aan je werk?
“Ik geniet nog elke dag van mijn werk. Ik vind het per dag leuker worden. Het is ook een hele grote wijk, met 12.000 inwoners en in het Leerpark dagelijks 7.000 leerlingen, waar van alles gebeurt. Het samenwerken met de verschillende partijen en echt wat kunnen betekenen voor de inwoners maakt het voor mij zo leuk.
Wat belangrijk voor bewoners is om te weten dat ze overlastsituaties moeten blijven melden. Bijvoorbeeld lawaai. Dat wordt één keer gemeld en dan denkt men dat het klaar is. Maar om er iets tegen te kunnen doen moet de politie een dossier opbouwen. Dat kost tijd. Dus is er overlast, blijf het elke keer opnieuw
melden. Zo kan ertegen opgetreden worden.”
Wat is er niet leuk aan je werk?
Suzanne moet lang nadenken voordat ze antwoord geeft. “Dat vind ik een hele moeilijke vraag. Eigenlijk is er niets wat niet leuk is. Ik heb veel plezier in mijn werk. Wel is er iets dat ik soms lastig vind. Ik ben Dordtse en ik woon in Dordrecht. Voor bewoners is het niet altijd duidelijk of ik aan het werk ben of privé ergens ben. Neem bijvoorbeeld Koningsdag. Dan sta ik ergens in mijn vrije tijd met een glas in mijn hand en dan word ik over mijn werk aangesproken. Ik vind dat niet vervelend maar wel eens lastig om daar mee om te gaan.”
Mensen kunnen Suzanne contacten via het e-mailadres wijkmanagers@dordrecht.nl. Ook kun je haar volgen op: Facebook wijkmanagerreeland / Instagram wijkmanagerreeland
Elke tweede woensdag van de maand van 14.30 tot 15.30 heeft zij inloopspreekuur in het gebouw van Sociaal Wijkteam, Bankastraat 10.
Tekst en foto Margriet van Beek
van troubadour tot tributeband
Eind juni was het evenement ‘Gluren bij de buren’. Daarbij stellen mensen hun huis open voor de buurt en wordt er in kleinschalige setting muziek ten gehore gebracht in de vorm van miniconcertjes. Zo zag en hoorde ik Peter de Jong. Hij vertolkte, samen met zijn dochter Nadie, liedjes van Boudewijn de Groot. Dat was een groot succes. Die liedjes van Boudewijn de Groot zingt hij sinds kort ook in een tributeband. Dat is een band die muziek speelt van een andere bekende band die is gestopt of niet meer toert. Daar willen we onze lezers wel meer over vertellen.
Peter is bezig met een grootscheepse verbouwing van zijn huis. In de avond had hij een optreden dus was ik blij dat hij wat tijd had vrijgemaakt. Hij begint enthousiast zijn verhaal: ”Mijn ouders hadden langspeelplaten van Boudewijn de Groot. Ik vond het hele leuke
muziek en aansprekende teksten. Zo ging ik op een gegeven moment optreden met mijn gitaar als troubadour. Bij de mensen thuis, of in kleine zaaltjes. Ook wel op buurtfeesten buiten en bij ‘Gluren bij de buren’. Dat zijn superleuke projecten.”
Tributeband
“Het verhaal van de tributeband begon rond oktober vorig jaar. Ik werk als docent op de muziekschool in Krimpen aan den IJssel en geef gitaarles. Tijdens een pauze zat ik op Facebook. Ik bezocht een pagina waar muzikanten werden gezocht. Daar zag ik een oproep van een theaterproducent. Hij was al enkele jaren bezig om een Boudewijn de Groot tributeband op te richten en op zoek naar een zanger. Nou, dat is iets wat ik altijd al wilde dus ik heb direct gebeld. Hij vroeg om drie MP3 opnames op te sturen: een stukje van het nummer ‘Avond’, ‘Meisje van zestien’ en ‘Strand’.
Dat laatste gaat heel snel en is veel tekst. Daar heb ik altijd veel op geoefend.
Na ongeveer een week belde de producent: hij wilde kennismaken. Ik kwam qua stemgeluid en type door de test. Er waren nog wel meer aanmeldingen maar met mij had hij als eerste een afspraak gemaakt. We ontmoetten elkaar in een restaurant en hebben de hele middag leuk gekletst. Tja, hij kende mij niet, maar was toch voor 80 procent overtuigd dat het project kon slagen. Het proberen waard.”
Formatie en eerste optreden “De band werd geformeerd, dat was ook spannend. Ik had wel gezegd dat ik mijn dochter Nadie in de band wilde als gitarist en zangeres. Ze heeft conservatorium gedaan en kàn dat! Zij speelt ook toetsen bij één nummer. Verder bestaat de zeskoppige band uit: Jeroen op piano en toetsen, Peter gitaar en zang, Brian basgitarist, Andreas drummer en dan Harm. Die is multifunctioneel. Hij speelt viool, steelgitaar, trombone, mandoline en is percussionist. Met het formeren van de band merkten we dat de muziekwereld klein is. Ik had
bij iemand geïnformeerd naar een muzikant die veel instrumenten bespeelt. We kwamen uit bij Harm. Hij speelt soms ook met Maarten Teekens. Harm had een buurman, die drummer is. Die kende Brian weer. En Brian speelde in een band waarvan de toetsenist ook wel mee wilde doen. Zo hadden we via via ineens een band. Heel snel gelukt. We kunnen heel goed met elkaar overweg. We hebben samen wel gerepeteerd, maar bij ‘Rebel Rebel’ hadden we onlangs ons eerste echte optreden. Dan is het zo leuk om veel nummers achter elkaar te spelen en merk je echt de onderlinge klik. Het optreden is gefilmd voor promotie. Superleuk. Het is heerlijke muziek om te spelen. Ik vind het moeilijk om het mooiste nummer te noemen, maar ‘Wegen’ is zo'n lekker nummer, daar beginnen we vaak mee. Er is echt een wens uitgekomen. Maar… ik troubadour nog wel, hoor, dat vind ik ook fijn om te doen!”
Donderdag 21 november is de band te zien bij Muziekpodium DJS, in Dordt.
Tekst Coby Janssen Beeld Maurits de Vries
Door problemen met het e-mailaccount is het vorige e-mailadres wijkkrantreeland@live.nl van onze wijkkrant niet meer toegankelijk. Eventuele berichten die u naar dit adres gestuurd heeft in de periode juli
– september zijn niet door ons ontvangen. Onze excuses daarvoor. Het nieuwe e-mailadres waar u uw reacties, antwoorden op het zoekplaatje of andere berichten naar kunt sturen is vanaf nu: dereelander@gmail.com
Guido Bindels, op zijn plek
Parels van Het Reeland
Open boekje
Van 2 tot en met 13 oktober 2024 is het weer kinderboekenweek. In deze periode is er op scholen, in bibliotheken en boekhandels veel aandacht voor het kinderboek. Ieder jaar wordt er eind september een prijs uitgereikt voor het beste kinderboek: de Gouden Griffel. Een kanshebber, en wat mij betreft mag dit boek winnen, is het boek Vuurtorenbeer.
Het boek gaat over Vuurtorenbeer. Deze beer is heel tevreden met zijn leven op het eiland met de vuurtoren en zijn vriend de zeehond. Regelmatig komt er een schip langs en worden er spullen gebracht voor Vuurtorenbeer. Zo krijgt hij ook de krant. In de krant is een rubriek geschreven door Avonturenbeer. Deze beer schrijft over zijn geweldige
avonturen die hij overal in de wereld beleeft. Vuurtorenbeer leest graag over deze avonturen maar wordt ook steeds minder tevreden met zijn eigen leven op het eiland.
Op een nacht, in een hevige storm, ziet Vuurtorenbeer een drenkeling in de woeste zee. Met gevaar voor eigen leven brengt hij de beer aan land en neemt hem in huis. Laat dat nou Avonturenbeer zijn! Vuurtorenbeer kan zijn geluk niet op. Maar Avonturenbeer is wel heel anders dan Vuurtorenbeer zich had voorgesteld...
Het is een grappig verhaal voor kinderen vanaf een jaar of zes, om voor te lezen of misschien lukt het ook al om het boek zelf te lezen.
Tekst Janneke van der Esch
Makkelijk praten over moeilijke dingen
Bij de regiegroep Wijkwensen
Centrum kregen we een aanvraag om extra activiteiten te financieren voor Walk & Talk. Omdat Walk & Talk meer mensen wil bereiken en omdat ik wijkwensen graag meer onder de aandacht van iedereen in Dordrecht wil brengen leek het me leuk om de initiatiefnemers te interviewen. Zo kwam ik in gesprek met Asiye Songul en Arnoud Oldeboom, allebei vrijwilliger bij Walk & Talk.
Hoe het begon
“Samen met Iris Ahaus heb ik de Walk & Talk opgericht” verteld Asiye. “Ongeveer zes jaar geleden ben ik in het centrum komen wonen en ben ik samen met Iris regelmatig gaan wandelen. Er sloten zich steeds meer mensen uit ons netwerk aan en zo is Walk & Talk ontstaan. We hebben er een groepsapp voor gemaakt en nu zijn we al met achtentwintig mensen.” Inmiddels wordt de activiteit vanuit Ruimte voor ideeën georganiseerd. Dit is een creatieve broedplaats waar ideeën met betrekking tot zorg en welzijn op een laagdrempelige manier worden gerealiseerd. Dat maakt het makkelijk om mee te doen. De insteek daarbij is om te denken vanuit mogelijkheden.”
Breder maken
Asiye gaat verder. “We willen het breder maken dan alleen mensen uit het centrum. We krijgen regelmatig vragen van mensen die dan vragen ‘ik woon niet in het centrum maar mag ik ook meewandelen?’ Natuurlijk mag dat en er wandelen nu ook mensen uit bijvoorbeeld Krispijn en Sterrenburg mee. Maar iedereen, maakt niet uit waar men woont, mag zich bij ons aansluiten. We starten meestal vanaf Villa Augustus omdat dit centraal is. We zoeken vandaaruit het groen of het water op . Maar we gaan ook wel naar de Biesbosch of naar De Elzen.”
“Frits Baarda was ook een van onze wandelaars, zo triest dat hij is overleden.” zegt Arnoud. “Hij wist echt heel veel over Dordrecht en kon het ook zo goed vertellen. Je moest wel naar hem luisteren. Het was echt een bijzonder mens”
Wandelen met een doel
“Ik ken Iris van vroeger”, vertelt Arnoud. “Het ging met mij wat slechter en Iris vroeg me om mee te gaan wandelen. Zo ben ik bij Walk & Talk terecht gekomen. In beweging komen doet wonderen met een mens. Bewegen is
belangrijk maar contact met andere mensen is dat ook. Wandelen is laagdrempelig, je hebt geen oogcontact en je kunt heel makkelijk met elkaar in gesprek gaan. Je kan je mentale problemen delen maar dat hoeft niet. Gewoonlijk lopen we een uur. En meestal
Natuurlijk Reeland Natuurlijk Reeland
Het Bewegend Bos staat op het Vogelplein
Heb jij een bijzondere Natuurlijk Reeland foto?
Stuur ‘m met je naam - naar dereelander@gmail.nl
is dan de afstand ongeveer vier à vijf kilometer. Soms zijn er mensen met een fysieke beperking die toch ook mee willen doen. Dan wandelen we wel een uur maar dan lopen we wat langzamer en is de afstand wat minder. Inclusiviteit en diversiteit vinden we belangrijk.”
Thema wandelen
Naast de reguliere wandelingen worden met geld van wijkwensen extra activiteiten tijdens de wandelingen georganiseerd. Bijvoorbeeld: vogels spotten in de Biesbosch, looprecept, een wandeling met diëtiste waaraan vragen kunnen worden gesteld, een wandeling met licht fysieke oefeningen, actieve rondleiding door het Dordrechts Museum en extra lange avondwandelingen.
Meedoen “Via de e-mail: info@ ruimtevoorideeen.com kunnen mensen zich aanmelden als ze mee willen doen” zegt Asiye. “Als ze dat willen, nemen we ze op in de whatsappgroep. Je kan dan zien wanneer en welke wandeling er aan komt. Je kan dan ook zien hoeveel mensen zich hebben aangemeld. Sommige mensen hebben een
voorkeur voor een grote groep en anderen lopen liever in een klein groepje. We hebben een harde kern van acht á tien mensen die bijna altijd meewandelen. De leeftijden lopen uiteen van ongeveer dertig tot heel oud. We zouden het leuk vinden als meer jongeren zich bij ons aansluiten.”
Tekst Margriet van Beek Foto's beschikbaar gesteld door Ruimte voor ideeën
De Reelander verschijnt vijf keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren. De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in Het Reeland.
Redactie
Margriet van Beek
Coby Janssen
Willem Moerman
Tara Roosken
Ans van der Westen
Gerard Zwinkels
Kopij dereelander@gmail.nl
Dat verdient een bloemetje!
Dat verdient een bloemetje!
’s Morgens vroeg wordt Monique, die al druk aan het werk is bij de PLUS in het Leerpark, verrast met het Reelandbloemetje door vriendin Joan. Monique is er superblij mee. “Ja, we kwamen en komen elkaar in ons leven voortdurend overal tegen. Toen we nog allebei in Stadpolders woonden, werkte Joan bij Super de Boer en kwam ik er als klant”, vertelt Monique. “En toen we allebei naar het Reeland verhuisden werkte Joan bij drogist GeDa aan de Reeweg Oost, en kwam ik haar weer tegen omdat mijn dochter daar in dienst kwam. Inmiddels werk ik bijna 33 jaar voor de PLUS, eerst aan het Eemsteynplein en nu bij PLUS Valkzicht in het Leerpark. En bijna al die tijd is Joan weer klant bij mij.” “We komen nooit bij elkaar over de vloer, maar kletsen elkaar dus al zo’n 40 jaar bij vanachter de
beschikbaar gesteld door Flora Calendula Reeweg Oost 83
kassa of toonbank”, schatert Joan. “Ze verdient het bloemetje omdat ze gewoon een lieverd is en haar werk al die jaren met hart en ziel doet. “Ja ik doe
het met heel veel plezier”, lacht Monique. “Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik van die gezellige klanten als Joan heb.”
De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.
Als je met je kinderen vierhoog in een flat met een klein balkon woont ben je blij met de speeltuin om de hoek. Nel Roest heeft tien jaar in de Vogelbuurt gewoond. Ze vertelt me hoe belangrijk speeltuin Oosterkwartier voor haar kinderen en voor haarzelf was.
Nel kwam in 1991 in de Kievitstraat wonen, in een portiekflat op de vierde verdieping. Later is ze met haar drie kinderen verhuisd naar een woning met tuin in de Waterhoenstraat. In de flats woonden veel alleenstaande ouders. Ze hielpen elkaar door op te passen op elkaars kinderen. “Veel moeders werkten of studeerden. Er was dan een moeder in de speeltuin die de zorg voor alle kinderen op zich nam tot de andere moeders kwamen. Je kon geld opschrijven in het winkeltje, voor een beker ranja en een snoepje. Alle vriendjes kwamen daar ook, meteen na school.” Nel zegt me dat het er zo veilig voelde, de vrijwilligers hielden ook een oogje in het zeil.
De speeltuin was je buiten
En het was echt een ontmoetingsplaats, waar je toch ook rustig kon zitten. De speeltuin was je buiten. Nel deed in die tijd een opleiding, ”Ik heb er heel wat boeken gelezen voor mijn studie.“
Zo fijn was het hier
Speeltuinvereniging Oosterkwartier viert haar zeventigjarig bestaan. Op woensdag 9 oktober is er een programma voor ouders en voor kinderen. Zeventig! Hoe word je zo oud en blijf je toch zo speels? Daarover ga ik in gesprek met bestuursleden Hester Eisses en Heleen Warmerdam.
Om te beginnen wil ik graag weten hoe ze bij de speeltuin en in het bestuur zijn gekomen. Hester en Heleen zijn allebei als volwassene in Dordrecht, in het Reeland, komen wonen. Hester leerde het Oosterkwartier kennen via de Koninginnedagoptocht in 2002. Haar man ging iedere woensdagmiddag met de kinderen naar de speeltuin en vertelde daar enthousiast over. Hester kwam ook mee. Heleen is als bezoekende moeder in contact gekomen met de speeltuin. Ze ging eerst wat helpen en daarna meedoen met een activiteit, ze rolde er vanzelf in. Zo werden ze allebei vrijwilliger.
Op de brug
Sinds acht jaar zijn ze bestuurslid. Heleen vertelt hoe ze indertijd al een poosje dacht dat het goed zou zijn als er nieuwe bestuursleden zouden komen. Jopie en Lenny hadden het werk al jarenlang gedaan en het werd tijd voor aflossing. Heleen: ”Ik was daarover aan het piekeren, toen ik op de fiets Hester tegenkwam. We stopten op de Vriesebrug en ik zei tegen haar dat ik
eens wilde praten over de speeltuin. Nog voor ik kon beginnen zei Hester heel rustig: ‘Ik had eigenlijk gedacht dat ik wel penningmeester kan worden.’ Het was meteen geregeld, daar op die brug.”
Zo gingen ze het bestuur in, na enkele wisselingen zijn ze nu al een tijd samen het bestuur. Hester zorgt voor het papierwerk en Heleen voor het organiseren en de inkoop. Hester: ”Ik heb geen idee wanneer er gesnoeid moet worden, Heleen wel.” Heleen: “Ik doe niets met die aanvraag voor de gemeente, dat kan Hester wel.” Ze hebben moeilijke beginjaren gehad, met slechts vijfenveertig leden. Heleen heeft toen veel geflyerd op scholen, dat heeft geholpen. Bij de speeltuinvereniging heb je een gezinslidmaatschap, dat kost twintig euro per jaar voor één kind. Voor het tweede kind betaal je vijf euro meer. Heleen: ”We hebben 400 leden, dat zijn de kinderen en dat is van 225 gezinnen.”
Een goed kluppie
Hester en Heleen hebben als doel dat ‘de speeltuin in leven blijft.’ “Al de inzet is kindgericht. Alle inkomsten gaan naar de speeltuin toe. Het geld van de verhuringen wordt gestoken in onderhoud van het gebouw, aanschaf van toestellen, meubilair, parasols en tuingroen. Het is belangrijk dat de sfeer goed is en dat iedereen wil meehelpen om het opgeruimd te houden. Daar
Na de verhuizing
In 2001 verhuisde Nel met haar zoons naar de Stadspolder. Toch komt ze nog steeds in speeltuin Oosterkwartier. Haar kleinzoons zijn lid van de vereni-
praten we over met de kinderen en de ouders en dat pakt goed uit. Ouders op het terras letten ook op de kinderen, brengen de spullen terug naar de keuken, ruimen de stoelen op.”
Ik vraag Hester naar de vrijwilligers:
”De club is aan de krappe kant, het is een kunst om het rond te krijgen. Want we willen toch vooral de speeltuin openhouden. We zijn met een fijne ploeg vrijwilligers, de samenwerking is goed en een paar keer per jaar hebben we een etentje met elkaar.”
Heleen: ”Ik vind het heel gezellig met de vrijwilligers. We zijn een kluppie. Het is ook zo mooi om te zien hoe tieners groeien als ze hier vrijwilliger zijn. Ze kunnen hier veel leren.” In 2020 heeft de speeltuinvereniging de vrijwilligersprijs van Dordrecht gewonnen. Het was mooi en eervol, zeggen Hester en Heleen.
Tot slot
Ik vraag aan het tweetal wat het leukste, het mooiste is aan het meewerken in de speeltuin. Hester: “Ik vind het zo mooi als ik een kind helemaal zie opgaan in het spelen, elke keer opnieuw, ook al komt die alle dagen van de week hier.” Heleen: “Vorig jaar kwam er een jongen van een jaar of achttien langs. Hij kwam vroeger ook veel hier. Hij keek mij aan en vroeg ‘hebben jullie nog van die snoepjes waar je uit mag kiezen?’ Ik noemde zijn naam en zei dat ik hem kende. Hij reageerde: ’Ja, ik vond het hier altijd zo leuk, zo fijn was het hier.’ Je weet dat je als basis in zijn jeugd een vaste plek bent geweest. Als er één kind per jaar komt die dat zegt dan kan ik weer een jaar door.”
We gingen lang in gesprek. Ik heb die avond gehoord hoe het kan dat je als speeltuin op je zeventigste nog fris en speels bent. Dat kan omdat er van het begin af aan mensen waren die zich ingezet hebben. Die er voor zorgden dat kinderen en ouders terecht konden bij het Oosterkwartier. Net zoals Hes ter, Heleen en de vrijwilligers van nu dat doen. Dat blijft geweldig, door alle jaren heen.
de jaren negentig een poedelbad was. Maar de waterpomp met aflopende bakken is er nog, met zand en water kliederen blijft super. En de sfeer is nog steeds warm en gastvrij.
“Mijn kinderen zeggen dat ze een geweldige jeugd hebben gehad in de Vogelbuurt. We konden naar de speeltuin, naar de paddenstoel en naar het Wantijbad. Alles was dichtbij en dat was fijn want we hadden geen auto.” Nel vindt dat een speeltuinvereniging nog altijd van groot sociaal belang is. Zeker omdat er weer meer armoede is. De speeltuin is een plaats voor alle kinderen en het lidmaatschap blijft betaalbaar.
ging, ze vieren er zelfs hun verjaardag. De jaarlijkse kampeernacht is voor hen een geweldige gebeurtenis. Er is wel wat veranderd zoals andere speeltoestellen en er is een zwembad waar in
We gaan het interview afsluiten en ik vraag aan Nel of ze nog een slotwoord heeft. Met een grote lach zegt ze: ”Ik heb waanzinnig goede herinneringen aan speeltuin Oosterkwartier.”
Tekst en foto 1 Ans van der Westen Foto 2 speeltuinvereniging Oosterkwartier
Speeltuingeschiedenis
In de jaren vijftig van de vorige eeuw voerde de gemeente Dordrecht het beleid om in iedere wijk een speeltuin te hebben. Hierboven zie je een knipsel uit de krant; de Dordtenaar van 24 september 1954. Het vermeldt de
oprichting van wijkvereniging Oosterkwartier, die als eerste doel heeft om te komen tot de oprichting van een speeltuin. De heer P.N. Tas is de voorzitter. Dat is nu zeventig jaar geleden.
Op 15 juni 1955 staat er opnieuw een bericht over de vereniging Oosterkwartier in de Dordtenaar met de kop: ‘Heuse speeltuin aan de Noordendijk’. Door de actie van de vereniging is er nu een ruimte gevonden waar een speeltuin kan komen. In het artikel wordt genoemd dat het particulier initiatief prachtig werk gedaan heeft. Aan de Noordendijk, bij sportcomplex de Windhondenpolder, is grond beschikbaar voor een speeltuin. Het plan is dat die er staat vóór de grote vakantie begint.
Op zaterdag 13 augustus 1955 wordt de speeltuin geopend door burgermeester van der Dussen. Dat is twee maanden na de toezegging voor de grond. De kwaliteit van dit krantenknip
een knappe foto het is. De fotograaf heeft exact het moment dat het lint doorgeknipt is weten vast te leggen. Je ziet de twee helften van het lint in de
Bij de start van de speeltuin waren er 300 gezinnen lid. De contributie werd in die tijd thuis opgehaald. In de winter werd de speeltuin ontmanteld want het terrein liep vaak onder water. De speeltoestellen werden bij de vrijwilligers thuis opgeslagen.
Tekst en foto Ans van der Westen
Zoals je kan zien was het plezier voor jong en oud. Wethouder H. van Gijn mocht de glijbaan namelijk uittesten.
Wat stond er in de speeltuin? Ook dat werd in de krant vermeld: twaalf schommels, zes wipplanken, vier tuimelhekjes, een glijbaan en een zandbak.
een nacht kamperen in de speeltuin
Nel Roest
? ?
In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.
Reelander Zoekplaatje
Reelander Zoekplaatje
Tekst Coby Janssen
Coby Janssen
Foto Coby Janssen
Foto Coby Janssen
Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt, Leerpark of het Land van Valk.
Burenfeest Vorensaterstraat
Voor het drukken van deze krant kwam de landelijke burendag op 28 september ongelukkig uit; net te laat om verslag van de burendagactiviteiten in het Reeland te doen. Maar gelukkig hadden ze in de Vorensaterstraat bedacht om hun burenfeestje een paar weken naar ‘voren’ te schuiven en ze deden daarmee de naam van hun straat eer aan.
Danita, zelf moeder van drie kinderen, was erg blij met de grote opkomst in de straat. Zij organiseerde de dag samen met straatgenoot Laura, ook moeder van twee kinderen. Daarnaast doet ze
Ingezonden Brief
Geachte redactie,
Met belangstelling heb ik in de Reelander editie 3, het artikel van Margriet van Beek gelezen ‘Vechten om een parkeerplek, vervolg’. Het is m.i. een gedegen stukje onderzoek geworden en het artikel is goed onderbouwd beargumenteerd. ‘Reageren?’, vraagt Margriet van Beek. ‘Reageren als u het anders denkt te weten, laat het de redactie weten?’.
Ik kan daar kort en stellig over zijn: datgene, wat Margriet van Beek, schrijft en hetgeen door de redactie gepubliceerd is, berust op de waarheid. Ik denk het
Voor buurtspeurders en -kenners Herkent u wat het is en waar het staat? Stuur dan uw oplossing met naam en adres binnen drie weken na verschijnen van deze krant naar de redactie: dereelander@gmail.nl of naar Wijkkrant De Reelander, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht.
Onder de goede inzenders wordt een cadeaubon ter waarde van €10,- verloot. De winnaar wordt in de volgende krant bekend gemaakt. Daarin vindt u ook de complete afbeelding met het verhaal erachter. En een nieuw Reelander Zoekplaatje natuurlijk.
De juiste oplossing van het zoekplaatje is ingestuurd door Jan Stolk. Het lot viel op zijn naam. Het betreft het embleem van Levensverzekering Maatschappij
vrijwilligerswerk bij speeltuin Victorie, is ze voorzitter van de ouderraad van basisschool de Repelaer en zit ze in het bestuur van zwembad De Dubbel. Al die activiteiten weet ze ook nog, raadselachtig, te combineren met een baan bij het bestelbureau van het Albert Schweitzer Ziekenhuis.
“Vorig jaar viel het weer eind september zo tegen, dat we het burenfeest nu graag iets eerder wilden doen”, vertelt Danita. “We hebben een wijkwens bij de gemeente ingediend en die werd gehonoreerd”. Die keuze pakte goed uit. Een stralend zonnetje zorgde op 7 september voor heerlijk weer. Met
dus niet anders te weten. Mijn conclusie is dat, wie dat ook deed, de borden aan de toegang van de drie flats aan de Jan Ligthartlaan en Prof. Waterinklaan met veel branie daar geplaatst zijn zonder te beseffen dat ze weinig of geen (juridische) status en consequenties hebben. Ze zijn daar onnodig en illegaal geplaatst, in de hoop dat er een afschrikkende werking van uitgaat. Het gaat om twee zaken: parkeren en zonder andermans toestemming een terrein betreden. Bovendien wordt er een onderscheid gemaakt tussen bewoners en eigenaren van de terreinen. Ik typeer het als eigengereid gedrag van een paar strepentrekkers en bordenplaatsers en dat gedrag kan m.i. ‘met hetzelfde gemak in de afvalbak’. Juridisch zwak en niet te handhaven
Dordrecht, boven de toegangspoort naar de Hof de Vriendschap. De voorstelling is een weduwe met kind, beschermd door een engel met schild.
Jan kent de wijk op zijn duim. Dat blijkt wel uit het feit dat dit de derde keer is dat ik hem de cadeaubon mocht overhandigen.
Oplossing vorige zoekplaatje
Uitnodiging voor Halloween
Op zaterdag 26 oktober 2024 is het weer zover, we zorgen voor een Halloweenfeest.
Met familie en vrienden doen wij ons best om de kinderen te vermaken. Dit feest vindt plaats bij het fietstunneltje Reeweg oost/ Twintighoeveweg.
Tijd: 17.30 - 21.30 uur.
Activiteiten: raadsels oplossen, suikerspin snoepen, tattoo zetten, wafels eten, broodjes knakworst. Dus kom kijken voor een gezellig avondje spoken. Natuurlijk mogen jullie verkleed komen.
Griezelgroeten van Esther
duizend euro wijkwenssubsidie en een bijdrage van de 61 volwassenen had de Vorensaterstraat een geweldige burendag. Dertig kinderen klommen, sprongen en gleden op en van de gigantische vijftien meter lange stormbaan. Er werd geknutseld, gekleurd en getekend. Op het eind van de dag ging een reuze skottelbraai aan om samen eten te maken. “Maar minstens zo belangrijk”, zegt Danita: “buurtgenoten hebben vandaag de tijd om weer eens lekker bij te kletsen.”
Tekst Gerard Zwinkels Foto1 Gerard Zwinkels Foto 2 Danita
door de politie. Tip voor hen: haal de borden weg en plaats er afvalbakken. Die hebben tenminste nog enig nut.
Ik zeg, gebruikers van de openbare weg in de Jan Ligthartlaan en de Prof. Waterinklaan, zet gerust je auto op het terrein bij één van de flats. Ik zet mijn auto er neer en durf wel een proefproces aan met de eigenaar als het om ‘parkeren op de openbare weg’ gaat en vraag via deze ingezonden brief een telefoonnummer van een gerechtigde die mij toestemming kan verlenen zijn of haar terrein te mogen betreden, omdat ik een brief in de brievenbus van een goede vriend wil gooien.
Groet, ajmklous
Supersnel antwoord
Op woensdag 10 juli werd de vo rige Reelander bezorgd. In de ru briek ‘Reelands Groen’ stond een foto van een, mij onbekende, struik op de Reeweg. In de krant vroeg ik of de eigenaar me de naam zou willen mailen. Dan zou ik die in de volgende krant vermelden.
Meteen op 10 juli kregen we al een reactie binnen op ons mail-adres.
Wauw! En het bericht is zo leuk dat we het gewoon zo in de krant zetten. Met nogmaals de foto erbij en natuurlijk onze hartelijke dank. Overigens zitten er ook nu, half september, nog bloemen aan de struik.
Beste Ans van der Westen,
bleek de Specerijenplant te zijn.
De struik op de Reeweg oost is een Specerijenplant. De naam dankt hij aan de geurige stengels. De bloemen zelf hebben geen geur.
Wij kochten 5 jaar geleden, 4 Magnolia struikjes op stam bij een kweker. Dat kleine plantje in een pot, waarvan hij echt niet wist wat het zou worden, kregen we er voor een paar euro bij. Dat
Inmiddels torent hij in de lente/zomer hoog boven de 4 Magnoliaatjes uit. Als wij in ons voortuintje zitten, zien we vaak dat mensen even blijven staan om even een foto te maken of zichzelf hardop afvragen welke plant het toch zou zijn.
Wij roepen dan vanachter ons schuurtje; "Specerijenplant". En meestal ontstaat er dan een gezellig kletspraatje. Dus dit plantje in die pot brengt ons mooie bloemen en gezelligheid!
Lieve groet, Hanneke en Jelle Koolstra
Organisatoren Laura en Danita (r)
Maria Vermijn, Veelzijdig Verhalenverteller
Maria Vermijn vertelt haar ‘verhalen’ op verschillende manieren. In een sprookjesboek met prachtige tekeningen van dochter Zaza Wouters, in poppentheater Xiewel met dochter Yvette Baan, in zang, maar bovenal en het liefst toch in gedichten. “Zesentwintig letters, maar wat je er allemaal mee kunt doen!”
Ze reist met haar partner Ferdi Wouters, edelsmid en beeldend kunstenaar, in hun zelf verbouwde bestelbus annex camper, stad en land af naar exposities en kunstmarkten. Daar verkoopt Ferdi zijn sieraden en beelden, Maria haar gedichtenbundels. “Zo’n vier maal per jaar gaan we ook naar kunstmanifestaties, zoals KunstSchouw op Schouwen-Duiveland. Daar heb ik zelfs ruimte voor een gedichtenlaantje, met uitvergrote gedichten op borden, waar mensen doorheen kunnen wandelen. Of voor een gedicht op een tien meter lang lint, rondom een boom gewikkeld, waar mensen omheen moeten lopen om het te kunnen lezen. Op een goede dag verkoop ik zo’n dertig of veertig gedichtenbundels. Mensen kopen ze vaak om cadeau te geven. Voordat ze weggaan zeg ik tegen ze: ‘wel eerst zelf lezen hoor’.”
Sociaal en strijdlustig Maria is geboren in Rotterdam Zuid en groeide op in een arbeidersgezin. “Met superlieve ouders, die moesten sappelen voor hun geld. Mijn moeder was huisvrouw, vader meubelstoffeerder en fineerder bij Bouwmans meubelfabriek in Rotterdam. Hij moest hard werken van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Toch moest mijn moeder voor het huishouden ieder dubbeltje omkeren. Ik zag die onrechtvaardigheid ook in onze wijk. Dat is ook de reden dat ik de Sociale academie in Rotterdam ben gaan doen en begin jaren ’80 sociaal en cultureel werk in Dordrecht. Daar
vond ik samen met mijn eerste man een woning in Sterrenburg. Ik werkte in club- en buurthuizen in verschillende wijken in Dordt. Ik begon in Oud Krispijn in buurthuis ‘De Poort’ en later, omdat we meer ruimte nodig hadden, in de leegstaande Pius X school aan de Brouwersdijk op de benedenverdieping. Ik pikte de bovenverdieping erbij. Hier in Dordt heb ik ook een afdeling van Dolle Mina helpen oprichten en veel actie gevoerd.”
Tweede leven
“Ondertussen was ik naast mijn werk ook altijd een beetje met keramiek bezig en aan het schrijven. Op school al was ik goed in het maken van opstellen en verhalen. Toen ik veertig jaar geleden Ferdi leerde kennen kwam ik in een heel andere wereld terecht die veel meer op kunst gericht was. Mijn drive om wat te creëren vond toen een voedingsbodem. In 1994 maakte ik mijn eerste gedichtenbundel ‘Een Handvol’. Samen met Ferdi en nog vier andere kunstenaars organiseerden we jarenlang kunstmanifestatie ‘Hofmakerij’ in Het Hof. Dat is later Zomersymfonie in Park Merwestein geworden.”
Ik woon hier al een tijdje...
Door Ans van der Westen
Onze voetstappen
Een paar weken geleden was Bas bij ons op bezoek. We kennen elkaar al eeuwen, meer dan veertig jaar. Na de koffie en de lunch diende ik beslist weer te gaan revalideren. Want ik moest iedere dag een stukje wandelen met mijn krukken.
Bas wilde me wel vergezellen. “Zullen we over onze oude ziekenhuisgrond lopen?”, vroeg ik hem. Hij keek me vragend aan. Bas en ik hebben allebei in het Gemeenteziekenhuis gewerkt, ik ben daar gebleven en Bas is halverwege de jaren tachtig naar Utrecht verhuisd. Hij heeft de sloop van het ziekenhuis en de nieuwbouw van de wijk ’de Renaissance’ niet meegemaakt. Maar hij voelde er wel voor om door onze geschiedenis te lopen. Het valt me altijd op dat de straat die parallel loopt tussen de Reeweg en de Bankastraat, de Mataramstraat, zo lijkt op de hoofdgang van het toenmalige ziekenhuis.
Gedichten
De gedichtenbundels maakt Maria, van kaft tot kaft, eigenhandig in een oplage van zo’n tien á twintig stuks per keer. De kaft is altijd uniek en maakt ze van verschillende materialen zoals hout, kant, leer of koper. De ene keer ingebonden, de andere keer in een ringbandje. De bundel ‘LifLaf’, bedoeld als ‘Live Love’, zit zelfs verborgen in een klein doosje en is gedrukt in de vorm van een Leporello; een drukwerk dat in meerdere slagen zigzag is gevouwen.
Gedicht ‘(On)geluk’ uit de bundel ‘Fruit te koop’
begeleiding met elkaar af.
Op pad Daar liepen Bas en ik dan, door die hoofdgang. “Kijk en dan was hier de deur naar de kinderafdeling en aan het eind van de gang ging je naar de fysio en de PAAZ”, zo vertel ik. We zijn intussen op de Denpasarstraat aangekomen. We staan stil en ik wijs naar de kant van de Reeweg, ”daar was de fysiotherapie, daar was ook een uitgang”. Bas kijkt naar rechts en zegt: ”dan was daar de PAAZ”. Bas werkte als verpleegkundige op de psychiatrie, ik werkte op de kinderafdeling. We werkten samen omdat het in die tijd gewoon was om de baby van een moeder die opgenomen was met een postnatale depressie op de kinderafdeling op te nemen. In het herstel van moeder was het zelfstandig gaan zorgen voor haar kind een belangrijk doel. Als verpleegkundigen spraken we af wanneer moeder zou komen om haar kind te voeden of te baden. We stemden de
“Ja, waar gaan mijn gedichten over; over het leven”, lacht Maria. “Die Leporello van 2023 is bijvoorbeeld een gedichtenreeks over zwanger zijn, geboren worden, groter groeien, tot je verbazing zien dat jouw kinderen ook ouders worden, het zelf ouder worden, kortom een heel leven in een doosje. Ik geef bundels uit met gedichten die ik in een jaar maak, maar ook themabundels die bijvoorbeeld over één onderwerp gaan, zoals de bundel ‘Boom’ over bomen of de bundel ‘Golfbeweging’ over de zee. Het bundeltje ‘HAI KOE’ met Haiku’s heb ik als enige zelf voorzien van eenlijnstekeningtjes, waarbij de figuurtjes getekend zijn in één doorgaande lijn. Ik wist niet dat ik het in me had,” schatert Maria.
“Hoe gaat dat dichten? Soms aan tafel, maar je moet daarvoor wel in een bepaalde flow zitten. Soms schiet me opeens iets te binnen, dat krabbel ik dan snel ergens op en leg dat dan weer weg. Dagen later pak ik het weer eens op en ga er aan lopen puzzelen en schaven; ritme erin brengen. Weer later kijk ik er nog eens naar, verander soms nog wat, bijvoorbeeld het afbreken van een zin, de stukjes wit in de tekst. En dan is het af. Ik maak als het ware een schilderij in woorden en heb daarbij een bepaald beeld voor ogen. Maar ik weet heel zeker dat, wie het ook leest, hij of zij altijd een heel ander beeld zal hebben. Het roept in ieder geval een bepaalde emotie op; soms ontroering maar soms ook blijdschap.” Nieuwsgierig naar het werk en gedichtenbundels van Maria? Google op Atelier Fersier.
Op het eind zoeken we naar een gedicht dat we bij dit artikel kunnen plaatsen. “Dat gedicht dat op dat tien meter lange lint staat en dat rondom een boom is gewikkeld is misschien wel geschikt”, zegt Maria en ze leest
het voor (…..). Ik kan er niks aan doen. Ik wordt overvallen en onverwacht geraakt door het gedicht …… en ik weet even niet wat ik moet zeggen.
Bas herinnert zich nu ook waar de entree van het ziekenhuis was, aan de kant van de Bankastraat. Achter de PAAZ lag het mortuarium, in de hoek van het ziekenhuisterrein. In die tijd brachten de verpleegkundigen de overledene met een gesloten brancard naar het mortuarium. Je reed dan door de tuin heen. ”Vanuit de huiskamer van de PAAZ keek je zo op de weg die naar het mortuarium ging. Het was niet prettig voor de patiënten als ze de brancard langs zagen komen”, zegt Bas.
We lopen richting huis, hoe heerlijk is het om al zo lang vrienden te zijn. Om met elkaar terug te kunnen kijken op een gedeelde geschiedenis. Voetstappen op dezelfde werkvloer.
Gevelsteen
Vorig jaar organiseerden we een reünie voor collega’s die in de jaren zeventig hun verpleegkundige opleiding volgden in het Gemeenteziekenhuis. Een van hen had dit schaaltje bij zich, hij had het gevonden in de kringloopwinkel. Het is het logo dat in de
instelling gebruikt werd tot de naam veranderde in Merwedeziekenhuis. De gevelsteen met deze afbeelding is nog steeds te vinden in de hal van het Al-
bert Schweitzer ziekenhuis. Nog even over die voetstappen…. van de mensen die op de reünie waren liggen er ook nog wel honderdduizend.
Tekst Gerard Zwinkels Foto's Yvette Baan
Maria Vermijn
Gedicht uit de bundel ‘Boom’
Boomgedicht in Park Merwestein
Bundel ‘LifLaf’ met Leporello in een doosje
PROFIJT inloopuurtje
Vanaf 9 september 2024 heeft Profijt voor Dordt, onderdeel van het Marnixcollege, haar deuren geopend voor
een inloopuurtje. “Het mes snijdt aan twee kanten. Door de buurt werd er geklaagd dat er in het Leerpark nauwe -
lijks iets is waar mensen kunnen samenkomen” vertelt lerares Judith van der Blom. “In het kader van de lessen praktisch burgerschap zijn de leerlingen van de vierde klas van het praktijkonderwijs bij toerbeurt gastvrouw of gastheer.”
Heeft u zin in een praatje, spelletje of een kopje koffie dan bent u hier van harte welkom.
Profijt voor Dordt is op maandagen geopend van 13.00 tot 15.00 uur. Het adres is: Max Gootelaan 56, 3312 KK Dordrecht.
Update LIV
Helaas hebben wij bij de ontwikkeling van LIV enkele tegenslagen ervaren, waardoor ons doel om rond de zomervakantie in verkoop te gaan, niet haalbaar is gebleken. Wij streven ernaar om zo spoedig mogelijk, hopelijk
tegen het einde van dit jaar, alsnog met de verkoop te starten. We houden jullie op de hoogte. Als jullie vragen hebben, kunnen jullie contact opnemen met een van de makelaars of met mij, de verkoopmanager van Heijmans Vastgoed. Fijne dag en tot snel! Team LIV Iris Koster (tel. 06-11887418)
Wij staan voor:
▪ Een bruisende binnenstad met nachthoreca
▪ Lagere lasten voor de burger
▪ Wegwerken van de taalachterstand
• Extra verdiepingen op bestaande appartementen
▪ Voorrang voor Dordtenaren in de sociale woningbouw
Omzien naar elkaar in het Reeland!
Voor de Binnenstad!
Voor het Reeland mag ik in onze fractie uw wijkvolksvertegenwoordiger zijn. Wij zetten ons o.a. in voor:
Veilig fietsen op en rondom rayensteynstraat
Hulp bij verduurzaming woningen
Blijvende aandacht voor de aanpak van armoede
Kan iets onze aandacht gebruiken? Laat het weten via franciske@cdadordrecht.nl of www.cdadordrecht.nl
Gericht adverteren werkt!
Ben je een lokale starter of al een gevestigde onderneming en op zoek naar meer klanten? Kies dan voor een advertentie in de wijkkrant. Dit kan al vanaf €40,- voor een eenmalige advertentie. Besluit je om in 3 of meer wijkkranten te adverteren? Dan krijg je zelfs 10% korting op de advertentiekosten!
Sinds wij adverteren in de Dordtse Wijkkranten is de omzet op de aangeprezen Schapekoppen gestegen met 50%!
-Mevrouw van der Breggen
Banketbakkerij Van Der Breggen Reeweg Oost 31, Tel: 078-613 47 02
Neem vrijblijvend contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken!
TIEN Plus - Dordtse Wijkkranten 078-750 89 66 tienplus@buurtwerkdordrecht.nl www.tienplus.net
Wil jij iets voor een ander betekenen en heb jij een paar uurtjes per maand tijd om dit te kunnen doen?
Dan is wellicht vrijwilliger worden bij Expertisecentrum MEE Mantelzorg wel iets voor jou!
Expertisecentrum MEE Mantelzorg is op zoek naar enthousiaste vrijwilligers die mantelzorgers met hun zorgtaken willen ondersteunen. Mantelzorgers zorgen langdurig voor een naaste en dat is soms best zwaar. Daarom zoeken we mensen die hen af en toe willen ontlasten. Dat kan al met een paar uurtjes per maand.
Als vrijwilliger geef je jouw tijd en aandacht aan de zorgvrager, zodat de mantelzorger dat even niet hoeft te doen. Je vervangt de mantelzorger niet, maar je biedt extra ondersteuning. Je verricht geen medische- en/of zorgbehandelingen, maar houdt de zorgvrager gezelschap. Bijvoorbeeld door een rondje te wandelen, een spelletje te spelen, boodschappen te doen of samen te knutselen. Je hebt geen specifieke opleiding of ervaring in de zorg nodig.
vijf
Wil jij je ook inzetten voor de mantelzorgers of ken jij iemand die zich voor de mantelzorgers wil inzetten, neem contact op met Expertisecentrum MEE Mantelzorg. Wij maken graag kennis met jou en denken mee in de mogelijkheden.
Telefoon: 078 - 206 32 02
E-mail: info@meemantelzorg.nl
MEE Mantelzorg
Johan de Wittstraat 40A 3311 KJ Dordrecht
078-206 32 02 www.meemantelzorg.nl/dordrecht
Aydin Gundogdu Fractievoorzitter
Tekst en foto Margriet van Beek
Reelands Groen Reelands Groen
Deze keer blijven we, noodgedwongen, dicht bij huis. Normaal fiets ik door de wijk en stop ik voor bijzonder groen, hup…afstappen en foto’s maken. Door een val was ik weken aan huis gekluisterd en tijdens het herstel kwam ik op mijn krukken ook niet ver. Gelukkig is er in de buurt ook mooi groen.
Nr.10
Zoals hierboven, de stokroos die voor ons huis in de tuin staat, twee meter hoog en vol met deze bloemen.
In de Timorstraat trof ik deze mooie struik met glimmend blad, als van een laurier, en vol met rozerode pluimbloemen (foto's links & rechts). Er kwamen veel hommels en zweefvliegen op af.
Mag ik opnieuw jullie hulp vragen: wie weet de naam van deze struik? Als er een antwoord komt geef ik dat door in de volgende krant.
En…… wie zaad wil van deze stokroos mag me mailen. Een stokroos heeft maar weinig aarde nodig, één tegel aan ruimte is al genoeg.
In de achtertuin bloeit de Paddenlelie, ook wel armeluisorchidee genoemd.
Parels van Het Reeland
Door Tara Roosken
In deze editie van Parels van het Reeland interview ik Hindele Boas. Ze woont nu al zeventien jaar in het Reeland, waarvan tien jaar in het huis waar ze nu woont. Hindele werkt sinds vier jaar bij kinderboekenuitgeverij Lemniscaat. Ik wil eerst graag weten wat de geschiedenis van de uitgeverij is. Hindele vertelt: ‘‘Vorig jaar bestond de uitgeverij zestig jaar en daarmee is Lemniscaat een van de oudste kinderboekenuitgeverijen van Nederland. De ouders van de huidige uitgever wilden iets doen om kinderen blij te maken. Ze twijfelden nog tussen kinderboeken en speelgoed, maar het werden boeken. Ze noemden de uitgeverij Lemniscaat, omdat dat oneindigheid betekent. ’’
Wat doet u precies bij de uitgeverij? Hindele zegt: ‘‘Ik zorg ervoor dat als er een boek uitkomt, dat mensen het ook willen lezen. Ik zorg dus voor bekendheid van boeken. Ik heb daarvoor contact met allerlei samenwerkingspartners, boekhandels, journalisten, influencers en ook met de krant. Ik help auteurs en illustratoren ook bij media-optredens en geef ze spullen mee om uit te delen als ze op scholen of op andere plekken meer over hun boek gaan vertellen. We maken
ook een kinderboekentijdschrift: Stach, waar kinderen aan mogen meewerken. En we hebben een podcast; de Lemniscast.’’
Zelf ben ik ook heel benieuwd hoe Hindele bij Lemniscaat is gekomen. Ze begint meteen te vertellen: ‘‘Vroeger hield ik van boeken lezen en van schrijven. Ik wilde heel graag kinderboekenschrijfster worden. Ik begon eigenlijk met hetzelfde werk als wat ik nu doe bij de uitgeverij Lemniscaat alleen dan bij een theater. Daarna ben ik hetzelfde werk gaan doen, alleen werd het toen in een museum voor kinderen. En nu werk ik dus bij Lemniscaat. Dat is echt mijn allergrootste droom en ik ben dan ook nog elke dag blij dat ik kinderboeken mag helpen uitbrengen. Wat ik ook echt leuk vind, is dat ik veel geheimen mag
bewaren, zoals welke nieuwe boeken er gaan verschijnen of soms zelfs welke boeken er prijzen gaan winnen! Natuurlijk hou ik nog steeds van lezen. Een moeilijke keuze uit velen, maar mijn favoriete boek van het afgelopen jaar is ‘Het touw en de waarheid’. Ik vind de poëtische schrijfstijl en de tekeningen erg mooi.’’
Zoals in ieder interview vraag ik wat Hindele zou veranderen aan het Reeland en wat al heel fijn is. ‘‘Ik vind het leuk dat de mensen en huizen verschillend zijn en er is veel groen. Er zijn speeltuinen en je kan er gewoon op straat spelen. De ligging is ook perfect: dicht bij de stad, het station en de natuur. Het lijkt haar leuk als er nog een lekkere bakker en een ijsjessalon om de hoek zou zitten. Het Reeland is gewoon de beste wijk van Dordrecht!’’
Reelands Groentje
Heb jij mooie wilde bloemen in de tuin staan of heb je een grijs betegelde tuin? Normaal komt er altijd wel een wesp op de lekkere barbecue af, maar dit jaar zie je haast geen insecten. Het gaat slechter dan ooit met de insecten. Dat komt door klimaatverandering, maar ook doordat ze te weinig ruimte en voedsel hebben. Wij als mensen kunnen het verschil hierin maken. Wip een paar tegels uit de tuin en plant er mooie bloemen. Je zult gelijk zien dat er insecten op af komen. Als iedereen meehelpt kunnen alle kleine beestjes weer groeien tot een grote familie. De insecten helpen ons met planten en bloemen bestuiven, maar ze ruimen ook de natuur op. Wij kunnen deze leuke beestjes ook helpen. Plant je beste beentje voor en wip die tegels uit je tuin, zodat er straks weer voldoende insecten zijn om de natuur te behouden!
Heb je hulp nodig voor jezelf of iemand anders?
Is er een lampje stuk en kun je dat zelf niet vervangen? Heb je vervoer nodig naar het ziekenhuis? Of lukt het je niet meer om je tuin bij te houden? Of zoek je sociaal contact?
Voor alle vragen over hulp in Dordrecht kun je terecht bij de Hulplijn. Ook als je informatie zoekt of even wil sparren over welke hulp mogelijk is, kun je ons bellen op 078-2001079.
leuk om te trakteren of cadeau te geven! Met het originele verhaal!*
zie ook boek DORDT 800 jaar nr.10)
Hulplijn Dordt is er voor mensen die geen financiële middelen hebben om iemand in te huren en ook niemand in hun omgeving om te helpen. Ga naar www.hulplijndordt.nl voor meer informatie.
Foto’s & tekst Ans van der Westen
Tara Roosken
Guido Bindels, op zijn plek in het Reeland
Journalist en auteur Guido Bindels heeft veel over de wereld gezworven. Ook met zijn gezin is hij diverse malen verhuisd. De laatste dertig jaar woont hij in het Reeland. Nu hij met pensioen gaat kan hij daar eindelijk van genieten. Hij blikt terug op zijn werkend leven.
“Als zeventienjarige jongen ging ik van het uiterste puntje in Limburg naar Amsterdam om geschiedenis te studeren. Maar de journalistiek vond ik ook aantrekkelijk. Dus begon ik in 1978 bij Sijthoff Pers, een uitgeverij voor dagbladen. Ik werd journalist bij de Haagsche Courant. Als sportjournalist reisde ik de hele wereld over. Voornamelijk versloeg ik de schaatswedstrijden, wielrennen en de Olympische spelen. Na het schaatsen begonnen de voorjaarsklassiekers, Giro in Italië, Tour de France, Vuelta in Spanje en dan is het weer winter. Zo kom je het jaar wel rond. In de jaren '80 en ’90 was het een uitdaging om je verslag op tijd bij de redactie te krijgen. Je moest
het doorbellen vaak via de telefooncel met munten. Daarna kwam de eerste mobiele telefoon. Zo'n groot ding met een antenne. En dan was de vraag of je überhaupt bereik had. Tegenwoordig kan niemand zich voorstellen hoe dat ging. Totaal niet vergelijkbaar met het internet van nu. Maar het was een fantastische tijd. Ik reisde de hele wereld rond, heb heel veel gezien, meegemaakt en ontmoette veel interessante mensen. De sporters in die categorieën zijn heel toegankelijk, dus makkelijker te strikken voor een interview. Sport is een prachtige beleving: emoties van vreugde en verdriet liggen het dichtst bij elkaar op het sportveld. “
Gezin
“Ook met mijn gezin zijn we nogal eens verhuisd. Ik werkte in Den Haag maar de huizen zijn daar erg duur. Via Zoetermeer, Delft en Vlaardingen zijn we in Dordrecht beland. Een stad met veel evenementen, altijd wat te doen. Ook heel veel groen vooral in het Reeland: Wantijpark, Park Merwestein en niet te vergeten de Biesbosch. Ik heb een dochter Brigitte met meervoudige beperking. Heel fijn dat je dan zo naar
STOMP is zo stom nog niet
Overzicht maatregelen Uitvoeringsplan Fiets, foto Gemeente Dordrecht
De gemeente Dordrecht stimuleert op allerlei manieren het gebruik van de fiets. In het Uitvoeringsprogramma Fiets 2023 - 2026 heeft ze hiervoor haar plannen voor de hele stad vastgelegd. Ook in het Reeland ging en gaat ook de komende jaren hiervoor de schop in de grond.
Eind september is door de gemeenteraad van Dordrecht het Mobiliteitsplan 2040 vastgesteld. En dat is zo stom nog niet, want zou dat plan er niet zijn dan zou de stad in de komende twintig jaar hopeloos verstopt raken, aldus verschillende rapporten. In het plan hanteert de
buiten kunt. Naast Brigitte heb ik nog een dochter en een zoon. Die wonen op zichzelf. Dat doet Brigitte trouwens ook, hoor. Zij woont op een mooie woonlocatie voor mensen met een beperking, waar ze goede zorg krijgt en waar ze het erg naar haar zin heeft. Ze is zo'n blij meisje. Ik hoop dat ze er lang kan blijven. Ze hebben ook een tekort aan personeel en de gezondheidszorg op zich wordt er niet makkelijker op. Daar maak ik me wel zorgen over. Toen corona ons overviel en de lockdown een feit was, heb ik afwisselend met haar moeder anderhalf jaar fulltime voor Brigitte gezorgd. Het was heel fijn om te doen, maar fysiek heb ik wat ingeleverd.”
Boeken
“Ik heb ook een aantal boeken geschreven. Ik begon en kon eigenlijk niet stoppen. Ik schreef gewoon 's nachts door. Eerst een paar romans en daarna een biografie van Teun van Vliet, profwielrenner. Maar ook een boek over Hille, een man met het syndroom van Down, in samenwerking met de moeder van Hille. Het was een wens van Hille zelf. En natuurlijk ook een boek over Brigitte, over ons, over de maatschappelijke problemen, de overheid en dat ‘gewoon’ ineens ‘ongewoon’ kon zijn.
Tijdens de lockdown in coronatijd startte ik op Facebook een pagina ’Zuchten van de ziel’. Elke avond voor het slapen een mooie muziekvideo met daarbij een verhaaltje of een herinnering. Heerlijk ter ontspanning. Ik nodigde ook andere gasten uit om een nummer met daaraan gekoppeld een herinnering te sturen. Daaruit ontstond
kunnen voorkomen door het stimuleren van andere soorten van verkeer, zoals de fiets”, zegt Edward Kruidhof, Beleidsadviseur Mobiliteit bij de gemeente. ”In het Uitvoeringsprogramma Fiets 2023 – 2026 is al eerder aangegeven welke fietsroutes gewenst zijn en welke kwaliteit die zouden moeten hebben. Gekeken is naar zogenaamde fietsradialen: Met welke routes kunnen we het centrum en de omliggende wijken snel en goed met elkaar verbinden. Vervolgens is gekeken hoe we deze routes moeten inrichten, welke kwaliteit ze moeten hebben. Daarmee willen we mensen verleiden meer de fiets te pakken.”
het gelijknamige boek gekoppeld aan de Spotify Playlist. Het is een echt document geworden en terug te vinden op mijn website (www.guidobindels.nl). Het was een heel leuk project. Ik heb het langste deel van mijn carrière gewerkt bij de Haagsche Courant. Ook nog wat jaren als chef Sportredactie. Diezelfde functie bekleedde ik ook nog een paar jaar bij Algemeen Dagblad/ Rotterdams Dagblad. In die tijd is de ontwikkeling enorm geweest van analoog naar digitaal met steeds andere apparatuur. Dat geldt natuurlijk ook voor de beeldapparatuur. Wat dat betreft zijn wij op dat gebied wel de generatie van vernieuwingen. Ik heb altijd naar mijn zin gewerkt, maar na meer dan veertig jaar werken ben ik echt blij met het pensioen. Ondanks het feit dat ik de laatste vijftien jaar voor mezelf heb gewerkt. Dat gaf energie maar dat kostte ook energie. Eigenlijk zou iedereen toch na dertig jaar moeten kunnen stoppen, zeker stratenmakers en bouwvakkers!"
Nog even dit… Pasgeleden was na een fikse regenbui mijn kelder volgelopen. Die stond vol met dozen met papieren. Je bewaart van alles en iedere keer verhuist er wat mee. Aangezien ik mijn kinderen er niet mee wil opschepen, had ik een goede reden om het verleden op te ruimen. Na acht ritten naar de stort was het karwei geklaard. Dat geeft voldoening, een lege kelder en rust in mijn hoofd! Ik geniet van mijn pensioen, de vrijheid, mijn kinderen en kleinkinderen. “
Voor meer interessante informatie: www.guidobindels.nl
Tekst Coby Janssen Foto's Archief Guido Bindels
weg (nr. 4). De herinrichting van de Dubbeldamseweg Zuid (nr. A) wordt beschouwd als een reserveproject als daarvoor middelen beschikbaar zijn.
Kijk in de Wijk
Bewoners, maatschappelijke organisaties, ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.
Wijkwens
Heb je een goed idee om je buurt of straat mooier, socialer, of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen. Aanmelden en informatie: www.wijkendordrecht.nl/wijkwensen
gemeente het ontwerpprincipe STOMP. Waarbij de letters de volgorde van voorkeuren voor vervoer aangeven: Stappen - Trappen - Openbaar vervoer - MaaS - Privé auto). En waarbij MaaS dan weer staat voor ‘Mobility as a Service’ en dat betekent zoveel als ‘leenvervoer’.
Stimuleren van fietsgebruik
“Om ervoor te zorgen dat elke vorm van vervoer (dus ook de auto) mogelijk blijft, dat iedereen kan blijven bewegen, moeten we natuurlijk verkeersvoorzieningen verbeteren, maar vooral kijken hoe we onnodig autoverkeer
Veranderingen in het Reeland Bijgaand kaartje geeft een overzicht van alle maatregelen in Dordrecht ter verbetering van de fietsinfrastructuur tot 2026. Waarbij blauw een voorgestelde verbeteringsmaatregel is en groen een maatregel die in de planning zit of al is uitgevoerd. In het Reeland zijn het stukje Reeweg Oost bovenlangs sportpark Krommedijk en de route tussen rotonde Halmaheiraplein en Aalscholverstraat (nr. 12 op de kaart) al verbeterd en ingericht als fietsstraten waar de auto te gast is. Aanpassingen in het Uitvoeringsplan die in het Reeland nog moeten worden aangepakt zijn de Reeweg Oost (nr. 3), Toulonselaan en Krommedijk (nr. 7) en Twintighoeven-
In het uitvoeringsprogramma is ook te lezen dat de Crayensteynstraat een belangrijke schakel in het netwerk van fiets- en autoverkeer is. Ondanks de hoge intensiteit van autoverkeer zijn er geen goede fietsvoorzieningen aanwezig, waardoor de verkeersveiligheid in het gedrang komt. Er wordt volop nagedacht over verschillende inrichtingsplannen. Daarbij moet wel rekening gehouden worden met de monumentale bomenrijen en het aangrenzend spoor. Herinrichting van de Crayensteynstraat staat op de planning in combinatie met groot onderhoud in 2027.
Edward Kruidhof: “Dat we niet overal de gewenste planning halen heeft alles te maken met geld. We gaan fietsvoorzieningen pas verbeteren als we dat kunnen combineren met verschillende soorten van onderhoud. Dat zorgt ervoor dat sommige onderdelen van het plan eerder worden uitgevoerd en andere weer wat vertragen.” Mobiliteitsplan en Uitvoeringsplan Fiets zijn te vinden op de site van de gemeente Dordrecht.
Tekst Gerard Zwinkels
Wijkkrant De Reelander wordt gemaakt door wijkbewoners. Lijkt het je leuk om ook een stukje te schrijven over je eigen wijk? Meld je dan aan bij uitgever TIENPlus via tienplus@desocialebasis.nl. Meer informatie: www.tienplus.net
Fixi
Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer het onderhoud aan wegen, groenvoorziening en straatverlichting: www.fixi.nl/#/drechtsteden/issue/
Wijkagenten
Voor Het Reeland: Mike Verzijl & Evert Muller michael.verzijl@politie.nl evert.muller@politie.nl
Voor het Leerpark: Marieke de Lang marieke.de.lang@politie.nl Tel. 0900 - 8844.
Spreekuur: eerste woensdag van de maand 10.00-11.00, Gro-up, Leerparkpromenade 320
Facebook
Wijkkrant De Reelander heeft een Facebookpagina. Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk Het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander
Sociaal Wijkteam
In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding. Bankastraat 10, tel. 078-2210200 www.swtdordrecht.nl
