De Poorter
Jaargang 26, maart 2020, nummer 1
Uw vertrouwde binnenstadkrant bestaat 25 jaar!
Waar papier een tweede leven krijgt Achter zware deuren op Vest 119 huist de afdeling papierrestauratieen conservering van het Dordrechts Museum. Ik heb hier een afspraak met papierrestaurator Vera Keijzers die mij het een en ander over haar bijzondere werk gaat vertellen. Bijzonder, omdat het geen doorsnee job is en er weinig bekend is over de speciale restauratietechnieken die bij papier toegepast worden. Bij het woord restauratie hebben we meestal het restaureren van huizen en schilderijen voor ogen. Hoe ben jij er toe gekomen papier te gaan restaureren? “Na mijn opleiding docent Beeldende Kunst en Vorming, waarbij tekenen mijn specialisatie was en ik dus veel met papier bezig was, werd ik, omdat ik verder wilde leren, geattendeerd op de opleiding papierrestauratie in Antwerpen. En daar heb ik nooit spijt van gehad, het is een prachtig vak met heel veel facetten.” Je werkt voor het Dordrechts Museum, het Regionaal Archief Dordrecht (RAD), Huis van Gijn en het Hof van Nederland. Wat doe je bij al die verschillende instanties? “Voor het RAD zorg ik samen met collega Paulus voor het behoud en beheer van papieren stukken. Mijn belangrijkste taak voor het RAD vormen de unica, tekeningen en
aquarellen waar er maar één van is. En dan met name de grote formaten, omdat inmiddels de kleine en middelgrote al geconserveerd zijn. Reinigen, tapes en kleine ijzerdeeltjes verwijderen, ontzuren, scheuren herstellen, vlakken en dat wat ontbreekt, aanvullen met passend papier zijn de meest voorkomende werkzaamheden. Paulus werkt samen met meerdere vrijwilligers aan het zogenaamde herverpakken voor de toekomst. Vieze stukken worden schoongemaakt met behulp van een borstel, stofzuiger, speciaal sponsje, gum of mesje. De nietjes en paperclips worden eruit gehaald. Kleine scheurtjes en vouwtjes worden hersteld. Tot slot komt er een zuurvrije omslag en doos om en worden de documenten in het klimaatstabiele en goed beveiligde stadsdepot aan de Dordtse Kil opgeslagen.” Lees verder op pagina 2
Foto Heintje Groesbeek
Vera Keijzers met een bijzondere job omdat er weinig bekend is over de speciale restauratietechnieken die bij papier worden toegepast.
Arno Coenen, kunstenaar pur sang
Kunst onder de mensen brengen, dat is het mooiste Een groot en scheef stuk papier. Een berg blauwe Bic-pennen. Op de werktafel van Arno Coenen (47) liggen stille getuigen van de noeste klus waar hij momenteel aan werkt. Tekeningen voor een skatebaan in opdracht van de Gemeente Amsterdam. Ik zie een enorme kluwen van minutieuze figuurtjes. Het doet me denken aan het werk van Ierse monniken uit de middeleeuwen, maar dan nog duizelingwekkender. Ik zie allerlei afval, kadavers, schimmels en paddestoelen. Als een biotoop in de verste krochten van een unheimische stad. Er schijnt geen straaltje zonlicht. Dat verhoudt zich vreemd tot de blauw-witte frisheid van het ma-
teriaal - Bic-pen op wit papier. In het echt wordt dat contrast nog groter. Het worden namelijk tegels. Een knipoog naar de oude Delfts blauwe tegels waarmee ooit de gegoede burgerij haar plinten en haarden tooide, met pijprokende mannetjes erop of tollende kinderen. “Deze tekening wordt een onderdeel van een totaal, ik scan hem in en bewerk hem dan weer. Er komen meerdere lagen op Arno Coenen: tekenend kan hij beter denken... elkaar. Dit tekenwerk Foto Kees Dijkman doe ik trouwens niet
helemaal alleen, ik heb Ton Haring en Simian Switch gevraagd om gedeeltes voor me te doen, het moet een keer af, dat wordt onderhand wel tijd.” Eigenwijs
Coenen werkt uitsluitend in opdracht, hij noemt zichzelf een toegepast kunstenaar. Maar tegelijkertijd vergelijkt hij zich met de kunstenaars uit het verleden, die rechtstreeks contact hadden met hun afnemers. Ze werkten op een ambachtelijke manier. “Rembrandt was zo geniaal omdat hij niet alleen een knap en vaardig kunstenaar was, maar daarbij ook nog heel eigenwijs. Hij experimenteerde en ging zijn eigen weg.” De hedendaagse kunstwereld is niet een
terrein waar Coenen zich begeeft. “Het is een binnenwereldje van ons kent ons. Ik hoef mijn werk niet in een galerie. Liever breng ik het direct op straat, onder de mensen. Wat is mooier dan dat?” Hij tekent onderwijl een cartoonesk poppetje op een klein blaadje. Dat deed hij vroeger op school al. Al tekenend kan hij beter denken. Coenen studeerde in Groningen en woonde daarna op verschillende plekken in het land. Sinds twee jaar in Dordrecht. Markthal
Altijd ging hij tegen de grote stroom in. Lees verder op pagina 2
In deze krant:
Een historische smaak pag 3
Binnenvaartmuseum pag 4
Oud-Poorters pag 5-8
Hoogwater pag 9
Lucy Wouters pag11
Kees Klok pag 12
Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk • Buurtwerk Dordrecht