De Poorter Jaargang 25, juli 2019, nummer 3
Binnenstadkrant, verschijnt elke twee maanden
Henk van Dalen (rechts): “Spijtig genoeg zijn de meeste gebouwen met ateliers een ‘schopstoel’ voor korte of langere tijd maar onder restricties.” Henk voelt zich bedreigd in zijn kunstenaarschap door wat hij ‘het zwaard van Damocles van een mogelijke ontruiming’ noemt. Links Erik Sep, ironisch genoeg net benoemd tot Stadskunstenaar.
Pag. 2 SSKW wordt SPUI93
Pag. 5 Henriëtte Krol in oud pand
Maken jullie kunst, wij maken het jullie niet lastig
Foto: Jole Kraaijo
De St Jozefschool ligt verborgen achter een rij statige gevels van de Nicolaas Maessingel aan het Latourpad. Vandaar is het maar een stapje naar de Antoniuskerk voor generaties van brave Roomse jongens, die hier met de armen stijf over elkaar het lager onderwijs volgden. De school is een fors gebouw met brede granito gangen en hoge klaslokalen. Ideaal dus voor de kunstenaarsateliers die er in werden gehuisvest toen de school werd opgeheven. Sinds jaren huizen in de culturele broedplaats een tiental kunstenaars. Voor enkelen van hen is dat huizen ook wonen. Ze staan in het bevolkingsregister ingeschreven op Singel 222. Kunstenaars hebben geen vaste werktijden, ze werken zo nodig ’s nachts door. Wonen en wer-
ken op één plek biedt dus voordeel en financieel maakt het veel uit voor kunstenaars die op het bestaansminimum leven. Maar vorig jaar wil de afdeling Vastgoed van de gemeente die de Jozefschool in beheer heeft dat de kunste-
naars verhuizen naar een aparte woning. De gemeente biedt een tijdelijke woonruimte aan maar wel met een huurprijs erbij. Het argument is dat de school niet zou voldoen aan het bouwbesluit en veiligheid voor de kunstenaars niet gegarandeerd is. Het lijken gezochte argumenten want de Jozefschool met zijn brede gangen en trappen en diverse uitgangen biedt voldoende vluchtwegen bij brand en van een bouwbesluit was in het verleden nooit sprake. Kunstenaar Henk van Dalen schrijft lange handgeschreven brieven waarin hij stelt: “Spijtig genoeg zijn de meeste gebouwen met ate-
liers een ‘schopstoel’ voor korte of langere tijd maar onder restricties, men mag er kunst maken totdat de verhuurder of eigenaar er een andere bestemming aan wil geven. Tientallen jaren heeft de gemeente Dordrecht en de Dienst Kunsten de gelegenheid gehad om hun eventuele afkeur aangaande het ateliergebruik kenbaar te maken aan de hurende kunstenaars, maar heeft dat nimmer gedaan.” Henk voelt zich bedreigd in zijn kunstenaarschap door wat hij ‘het zwaard van Damocles van een mogelijke ontruiming’ noemt.
Bart - die zelf ook al 25 jaar bij de bibliotheek werkt - begon met te vertellen dat de bieb de eerste openbare leeszaal van Nederland was. Dat is best bijzonder, stel je voor, nog nergens een bibliotheek waar je boeken kunt lenen. Het is begonnen in 1899,
in een eenvoudig huis in de Koningin Wilhelminastraat, vlak naast de Wilhelminakerk, op zolder. Daar waren twee kamers beschikbaar. Bart vertelt vlot en laat ondertussen foto’s zien van alle vorige onderkomens van de bibliotheek: aan de Wijnstraat, het Achterom en nu aan de Groenmarkt. Het verhaal is zo boeiend dat ik helemaal vergeet aantekeningen te maken. Het gaat ook over mezelf: in het witte kerkachtige gebouw aan de Wijnstraat de Boterbeurs - ben ik lid geworden. Een van de eerste dingen die ik deed toen ik in Dordrecht woonde. Dat moet in 1964 geweest zijn, dus ik ben al 55 jaar lid van de bibliotheek, Koffie met... Bart van Aanholt ook een soort van jubileum.
Pag. 7 Internationaal Micro Festival
Lees verder op pag. 2
Al 120 jaar bibliotheek in de stad
Op 1 mei was het 120 jaar geleden dat in Dordrecht de eerste openbare leeszaal van Nederland werd geopend. Dus vierde de Bibliotheek Aan Zet - zoals de bieb tegenwoordig heet - van 1 tot 8 mei feest. Eind mei was er een bijzondere Koffie met... Bart van Aanholt in de Blauwe Kamer, over de geschiedenis van de stadsbibliotheek.
Pag. 5 Wandelen langs Helden
Pag. 8 Nieuwe aanpak in Sta-Pal... De aanwezigen worden uitgenodigd hun herinneringen aan de bibliotheek te vertellen, Bart vraagt wie zich de bibliotheek aan de Wijnstraat nog herinnert. Daarvan ben ik geloof ik de enige. Maar de foto’s die ervan te zien zijn herken ik niet, die zijn van de opening van die vestiging, begin 1900. Er hangen dan nog veel indrukwekkende schilderijen aan de muur, die heb ik geloof ik nooit gezien. Ik herinner me vooral veel rekken met boeken overal, met heel smalle paden ertussen.
Foto: Kees Dijkman
Lees verder op pag. 2
Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk • MEE Buurtwerk