De Poorter - Editie 2 - 2021

De Poorter

Jaargang 27, mei 2021, nummer 2

Al 25 jaar uw vertrouwde binnenstadkrant!

Katinka’s kunst kleurt ‘akelige’ muur Tien jaar was het wachten op een hotel aan het Vrieseplein. Dat kwam er niet, een gapend gat met gehavende muur bleef achter. Kunstenaar Katinka van Haren, zelf bewoner van het gebied, wist er wel raad mee. Met een metersgroot kunstwerk op een gespannen doek hoopt ze “iets moois toe te voegen aan die akelige plek”.

Door Frits Baarda

Zonder veel ceremonieel is het ont­ werp Ver van hier dit voorjaar ge­ plaatst. Het is vastgezet tegen de muur van het casino en kijkt uit over het tij­ delijke parkeerterrein. Het idee voor een kunstontwerp ontstond vorig najaar, toen ze als buurtbewoonster tekeningen van de gemeente onder ogen kreeg. “Ze wilden het terrein opknappen en de muur met zwart plastic afdekken”, vertelt ze. “Dat kon toch anders, dacht ik”.

De gemeente bleek meteen enthou­ siast, toen ze haar ontwerp zag. Een bedrag voor productiekosten werd be­schikbaar gesteld. Ook de eigenaar van de grond met de muur, E. Ploe­ gaert, werkte mee. Katinka was eerder ook al betrokken bij een opknapbeurt van het Vrieseplein en omgeving, waar verloedering dreigde door over­ last van alcohol, drugs en zwerfafval.

Zo ontwierp ze het wybertjes-straten­ patroon in het hart van het plein.

Lees verder op pag. 2

Fotografische impressie van Katinka’s kunstdoek bij het Vrieseplein

Fotomontage Martin den Dikken

Tiny Houses:

Leven in vrijheid: alleen, maar ook heel sociaal De oorspronkelijke situatie van de gehavende muur.

E

en blik op het informatie­ bord leert mij dat het geheel een tijdelijke inrichting is van een braakliggend stuk terrein.

Ik ben nog nieuws­gieriger geworden dan ik al was, omdat ik onlangs ken­ nismaakte met Maarten Bas van ­Driel. Hij bouwt Tiny Houses. Met zijn compagnon Erik Poldervaart heeft hij in Dordt­Yart aan de Maas­ straat een bedrijf: De Kleine Klussers.

Maarten Bas woont in één van die Tiny Houses met zijn vriendin Leon­ ore Roeterdink. Bij hen ga ik kijken.

Bij binnenkomst valt direct op dat de ruimte klein is. Dat kon ik natuur­ lijk verwachten in een Tiny House.

In feite wonen Maarten Bas en Leo­ nore in één ruimte. Het Tiny House

Wie over de Noordendijk naar Stadspolders rijdt, heeft ze vast gezien. De houten optrekjes die achter de restanten van het vroegere Gemeentelijk Lyceum staan aan de Dr L.L. Zamenhoflaan. Het lijken net vakantiehuisjes, het zijn Tiny Houses. Maar er is meer te zien en te beleven. Rondom de huisjes is onder andere een Klimaat ArboreFoto Frits Baarda tum, een Trapveld, een Blote-voetenpad met wilgentunneltjes en een Moestuin als ontmoetingsplek.

maar hij had behoefte om ook met zijn handen te werken. Hij woonde met Leonore in een huurappartement van zo’n duizend euro per maand. De woonlasten vonden ze erg hoog voor een woning die niet paste bij hun be­ hoefte. Dus bouwde Maarten Bas een Tiny House voor zichzelf en Leonore.

Met zijn moeder maakte Maarten Bas vroeger zijn eigen koffiekopjes.

Dat schenkt nu nog veel voldoening bij het drinken. In het zelf bouwen van een eigen huis vindt Maarten Bas onafhankelijkheid en kracht om in eigen levensbehoefte te voorzien. Hij ervaart daardoor een sterkere band Maarten Bas volgde een academische met zijn woonplek. Ooit reisde hij een opleiding supplychain-management. aantal maanden door Zuid-Amerika.

Daarna had hij een kantoorbaan, Lees verder op pag. 2 Aan de Zamenhoflaan staan de Tiny Houses. is efficiënt ingedeeld en compact in­ gericht. Alles heeft een plek. Er is een eettafel cq werkplek, een zithoek, een keukentje, een slaaphoek. Er staan veel planten binnen, maar wat direct opvalt, is dat je overal zicht naar bui­ ten hebt. Dat geeft een gevoel van verbondenheid met de buitenwereld in plaats van de beslotenheid van een gangbare woning. De ramen, de wan­ den, het bed, de keukenkastjes en de slaaphoek: het hele huis is gemaakt van hergebruikt materiaal. Centraal in de ruimte staat de kachel te bran­ den, als gezellig middelpunt.

Foto: Kees Dijkman

In deze krant:

Beelden in het park pag 3

Sieglien Venloo pag 4

Rivier Boot Stad pag 5

Kids bij Dordt Schoon pag 6

Wantijpark pag 7

Prins Clausbrug pag 8

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk l Buurtwerk Dordrecht

Column Tiny Houses: Leven in vrijheid: all­een, Vervolg van pag. 1

maar ook heel sociaal

Ds Paul Wansink, Grote Kerk

Ziekenhuis Voor mijn werk kom ik regelmatig in het ziekenhuis. Ik durf zelfs wel te zeggen: een dominee is zelden zo geliefd als in het ziekenhuis.

Als je kwetsbaar bent wil je soms weleens praten met een mens die luistert. Veel meer dan luisteren kan ik niet. Hier past bescheiden­ heid tegenover de verpleegkun­ digen die zoveel voor patiënten betekenen, naar mijn inschatting vaak meer dan artsen. Dat ­blijkt dan weer niet in de beta­ling, maar dat is in onze samenle­ving wel vaker opmerkelijk geregeld.

Goed, een dominee luistert dus.

Een enkele keer bidden wij ook, maar dat is dan meteen nog lastiger. Want wat is goed bid­ den en heeft bidden wel zin?

Een gelovig mens als ik denkt van wel, maar hoe dat precies werkt, wie zal het zeggen.

Het bouwen van een eigen huis Tiny House willen bouwen. Ook vindt hij net zo avontuurlijk: jezelf het gereedschap dat zij hebben, uitdagen om iets nieuws te doen. is beschikbaar voor gezamenlijk gebruik. Dan hoeven individuele Op de plek aan de Noorden­dijk bouwers en eigenaren geen nieuw naast de Vogelbuurt hebben de gereedschap te kopen. Behalve Tiny Houses een wijkfunctie in de aannemer of constructeur zijn ze vorm van sociale controle en in de ook adviseur en coach. Kiezen voor strijd tegen verloedering. Bewoners zelfbouw is een spannende keuze. van de Tiny Houses zorgden samen Maarten Bas wil mensen die voor met ‘Het Vogelnest’ voor een tij- de beslissing staan helpen om verdelijke inrichting van het terrein. trouwen op te bouwen, dat ze het Voor kinderen is er een variant op kunnen. Als je aan het eind van het het Klompenpad of Laarzenpad dat proces terugkijkt, ben je je bewust je elders in de regio wel vindt. Het van het werk dat je hebt verzet. Dat is een Blote-voetenpad met onder- schept een hechte band met wat je grond van zand, grind, schelpen hebt ge­bouwd: ‘Je Eigen Huis’. Nu en houtsnippers om op te lopen. werken de Kleine Klussers nog Zo voel je de aarde op verschillen- in DordtYart in de Biesboschhal de manieren. Door de wilgentun- aan de Maasstraat. Vanaf april neltjes kun je kruipen. De bewo­ hopen ze zich te vestigen in het ners maakten moestuinbakken Waalhavengebied in Rotterdam. van oude pallets. De kinderen van DordtYart wordt door de gemeende Regenboogschool, daar vlakbij, te gebruikt voor evenementen en zaaiden en oogstten gewassen. Er is wordt dit voorjaar waarschijnlijk een openbaar trapveld waar de ge- verkocht. Het is jammer dat deze meente het gras maait. Het onder- maatschappelijk bewuste onderhoud gebeurt samen, de bewo­ners nemers vertrekken uit Dordrecht. ruimen zwerfvuil op. Bewo­ners van Tiny Houses zijn niet alleen betrok- Uitdagend ken bij activiteiten in de wijk. Het In Dordrecht staan Tiny Houses op is een beweging van mensen, die twee locaties: aan de Zamenhoflaan zich inzetten voor gebruik van na­ en in Crabbehof, hoek Aalbersetuurlijke bronnen en hergebruik straat - Dresselhuisstraat. Ruimte van spullen. Ze nemen afstand van en een plek vinden is uitdagend, de consumptiemaatschappij. het kost gemiddeld drie jaar. Dat vraagt doorzettingsvermogen van De kennis en ervaring die Maarten de initiatiefnemers. Als je een loBas en Erik als Kleine Klussers heb- catie wilt voordat je gaat bouwen, is ben opgebouwd, willen ze graag inzetten voor mensen die zelf een

Terug naar het ziekenhuis. Ik ben in het afgelopen jaar onder de indruk geraakt van het personeel van ‘ons’ Albert Schweitzer Zie­ kenhuis. Week na week, maand na maand en nu al meer dan een jaar corona in ons land. Veel extra werk en veel vermoeide en zieke mensen. Maar als je een gemiddelde afde­ling oploopt, la­ ten we zeggen D3, of A2, wordt je altijd met liefde ontvangen. Is het ernstig, dan is er ruimte in een familiekamer en liefdevol wordt er gesproken over wat er mogelijk is. Oog in oog met de dood blijft er aandacht en zorg, in een ouderwets woord dat het precies weergeeft: barmhartigheid. Door de wilgentunneltjes kun je kruipen.

In coronatijd is dat extra moeilijk want je kunt niet altijd een arm Vervolg van pag. 1 om een schouder slaan. Ik kan u wel zeggen: veel verpleegkundigen van het ASZ weten de ander­ halve meter afstand moeiteloos te overbruggen. Indrukwekkend.

Toen ze de plek van het beoogde In onze maatschappij blijkt hotel zag verslonzen, greep dat haar ondertussen dat we nog even aan. “Er werd veel gedeald, het was moeten volhouden. Velen van er smerig en ongezellig. Als kunsteons kost het moeite. Het heeft naar zag ik een mogelijkheid om al lang geduurd. Dat is ook zo. het vriendelijker te maken. In deIk spiegel mij dan maar aan het cember ben ik gaan tekenen en ontziekenhuis. Daar leer ik waar werpen.” Het was een grote opgave, het om gaat: barmhartigheid. omdat ze gewend was in het klein te werken. Katinka zucht als ze aan Ik ga zo weer op weg naar het die intensieve uren terugdenkt: “Ik ASZ. Ik hoop dat ik er weer iets werd ineens gedwongen groot te van die wonderlijke menselijke denken. Het werk moest passen veerkracht mag ervaren. Voor ons op die ruwe plek en qua kleuren allen, zuchtend onder covid 19, aansluiten bij de stad.” laten we nog even volhouden dan Het abstracte kunstobject heeft ook komt het zeker goed. verwijzingen naar Dordrecht. Inspiratiebronnen waren de 19-eeuw­ se patronen van Huis van Gijn en Delfts blauw. Katinka legt uit: “Het 2

Maarten Bas en Erik werken als Kleine Klussers in DordtYart in de Biesboschhal aan de Maasstraat.

Foto’s: Kees Dijkman

dat extra lastig en er haken om die reden mensen af. Er zijn echter ook gemeenschappelijke initiatie­ven, die hebben meer draagvlak bij gemeenten. De nieuwe Omgevings­ wet die er aan komt, zou kunnen helpen. Gemeenten zijn daardoor meer gericht op het mogelijk ma­ ken van burgerinitiatief dan nu.

Vooralsnog kost het afwij­ken van de standaardregels veel moeite!

Iets nieuws doen is eng en kan alleen als tijdelijk experiment of pilot. Tijdelijk­heid wordt bovendien met argusogen bekeken: niets is zo definitief als tijdelijke situaties.

Maarten Bas, Leonore en hun buren hebben in een huurcontract met de gemeente de tijdelijkheid zwart op wit geregeld.

Stadsnomaden

Er zijn argumenten die pleiten vóór het plaatsen van Tiny Houses.

Zoals het tijdelijk gebruik van stukken braakliggende grond waar niets gebeurt. Die verloederen anders en geven de wijk een slecht aanzien.

Bovendien zijn Tiny Houses veel­ al verplaatsbaar en soms zelfvoorzienend wat energie betreft. Deze avontuurlijke stadsnomaden zul­ len de vraag op de bouwmarkt van Dordrecht niet oplossen, maar voor starters kunnen Tiny Houses betaal­bare woonplekken zijn. Zeker als de overheid een handje helpt met het vinden van een plek, de vergunningen en financiering.

Tenslotte hebben ze een belangrijke maatschappelijke functie en zijn een voorbeeld op het gebied van innovatief ruimtegebruik en duur­ zaamheid. Tot er weer een nieuwe marktconforme villawijk of flat wordt gebouwd als maatwerk voor de grijze massa en de aandeelhou­ ders in de bouwindustrie.

Kees Dijkman

Colofon Centraal in de ruimte staat de kachel te branden, als gezellig middelpunt.

Beste redactie van de Poorter,

Katinka’s kunst kleurt ‘akelige’ muur moest herkenbaar zijn, maar tege­ lijk moe­ten de mensen denken: waar kijk ik naar? Niets staat stil, alles beweegt een beetje. Het kan zo op reis, de lucht in. Ver van hier. Als kijker kan je ver­der denken.”

Het ontwerp is ontstaan door hand­ werk, met pen, penseel en inkt. Het uiteindelijke kunstwerk kon alleen met de computer worden ‘opgeblazen’ tot de reusachtige afmetingen.

De Dordste grafisch ontwerper Martin den Dikken heeft dat voor zijn rekening genomen. Katinka zegt de opdracht een ‘enorme eer’ te vinden. “Nu maar afwachten wat alle voorbijgangers van mijn werkstuk vinden. Zo spannend!”

Bij deze wil ik jullie zeggen dat ik het een hartstikke goed blad vind wat jullie maken!

De reactie van Ton Delemarre betreffende het boek­werk ‘Dor­ drecht 800 jaar’ is me uit het hart gegrepen! Een flutboek waar nie­ mand om gevraagd heeft: slecht uitge­voerd, geen mens k­ rijgt de plaatjes bij elkaar verzameld. Kort­ om eeuwig zonde van het geld, de meeste boeken zullen bij het oud papier belanden, denk ik.

Redactieadres: Wijkcentrum Koloriet, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht Tel. 078 - 750 89 66 E-mail: r.besjes@kpnmail.nl Website: www.tienplus.net/de-poorter

Redactie:

Ria Besjes, Ton Delemarre, Kees Dijkman, Gerard Goudriaan, Heintje Groesbeek, Els Kobec, Jole Kraaijo

Medewerkers: Frits Baarda, Lucy Wouters, Paul Wansink

Druk: Dordt Centraal

Kopij binnen: vóór 9 maart Bezorging volgende nummers: 23 juni 25 aug

Het artikel van Mustapha Ben­ schikhi is heel verhelderend en opent hopelijk de ogen van veel mensen. Verder veel interes­ sante en leuke zaken over Dordt.

Dank voor jullie inzet en ik kijk uit naar de volgende Poorter!

Hartelijke groet, Cock van Hooff

De Poorter niet in de bus.gekregen?

Haal de krant op bij een van de volgende adressen: Uitgeverij TIEN Plus: Jacob Marisstraat 70, Stadsbi­bliotheek Dordrecht: Groenmarkt 153, Albert Heyn Supermarkt, Achterom.

Of stuur een mailtje naar het redactieadres:

Horen jullie het ook eens van iemand anders...

en

Redactie

r.besjes@kpnmail.nl Kijk ook op:

www.tienplus.net/poorter

Volg ons op Facebook!

‘Stad in Beeld en Beeld in Park’

Commentaar van een Dordtenaar

Vorig jaar bestond het Merwesteinpark 135 jaar en omdat Dordrecht toen het ‘ongeveer’ 800 jarig bestaan vierde, lag het voor de hand deze twee jubilea te combineren. Geesken Bloemendal, die ik destijds over dit onderwerp sprak, vertelde mij, dat er in het park een beeldenexpositie zou komen van april tot eind juni waarbij twaalf kunstenaars, gerelateerd aan Dordrecht, hier hun werk zouden tentoonstellen. Maar ja, toen kwam de intelligente lock-down om het het coronavirus minder gemakkelijk te maken zich in een gastheer of -vrouw te nestelen en was ook de expositie van de baan.

Hanneken komt (nog) niet

En toch is er nu, in 2021, van 1 april tot 1 oktober een beeldenroute geor­ ganiseerd ‘Stad in Beeld en Beeld in Park’. Georganiseerd door de buurt die trots is op het oudste stad­ spark van Dordrecht. De buren en buurbedrijven participeren en tre­ den op als extra sponsors, naast de subsidie die de gemeente verstrekt heeft. De provincie Zuid-Holland le­ vert een bijdrage aan een project voor scholen.

Op de beeldenroute bevinden zich beelden van Luciën den Arend, Jan Asjes van Dijk, Henk van Bennekum, Renée Bus, Maria Glandorf, Jelle Korevaar, Erik Sep, Marry Teeuwen, Roel Teeuwen, Jan Timmer, Yvo van der Vat en Tjalling Visser. De beelden versterken park en bomen en voegen er iets raadselachtigs, prikkelends of sprankelends aan toe. In verband met de corona regelgeving is de opening door wethouder Sleeking en kin­ derburgemeester Lucas van Dijk op 22 maart op film opgenomen. Dit YouTube filmpje staat vanaf 1 april online.

De tentoonstelling is een verrassende combinatie van cultuur en natuur. Als

In december 2019 kopte De Poor­ ter: Hanneken van Dordrecht komt te­rug? Intussen kan dat vraagte­ ken worden verdubbeld want de ontwikkelingen die zo hoopvol leken zijn plotseling afgebroken door Rijkswaterstaat die hinder vreest door radarstoring. Er kun­ nen schepen onzichtbaar worden in de schaduw van het beeld, of er kunnen zelfs ‘spook tracks’ optreden.

Rijkswaterstaat gaat daarom alleen akkoord met het beeld als er een extra radar komt. En dat kost 1,2 miljoen. Het college van B&W ziet dat niet zitten en geeft een negatief advies aan de gemeenteraad.

u nog niet bent wezen kijken, ­krijgt­u op deze pagina een voorproefje in de vorm van foto’s van beelden, ge­ creëerd door deelnemende kunste­ naars.

Samen met de uitgestelde verjaar­dag van het Merwesteinpark wordt ook het 800 jarig jubileum van Dordrecht gevierd. Eén van de activiteiten daar­ bij is de Roadshow door muziekthea­ ter Hollands Diep, die in de plaats komt van de geplande opera over keizerin Maria van Leuven. De Road­ show is een liedjesprogramma in de huiselij­ke sfeer van de avonden die Maria van Leuven, beschermvrouwe van Dordrecht, 800 jaar geleden bij haar thuis organiseerde. Zij onder­ steunde troubadours die haar als dank in hun liederen bezongen.

De uitvoering wordt gedaan door professionele artiesten die spe­len op middeleeuwse instrumenten en wie wil, mag meedoen. Het beoogde publiek bestaat uit mensen die niet zelfstandig een voorstelling kunnen bezoeken en mogelijke locaties zijn: verzorgingstehuizen, buurthuizen, begeleide woongroepen. De laag­

Roel Teeuwen - Stengels in ’t morgenlicht - hanteert een vormentaal ontleend aan de natuur - met een vereen­ voudiging leidend tot archetypen.

Voor jongeren in Dordrecht:

Jelle Korevaar - Populisme - maakt bewegende machines die een weerspiegeling zijn van zijn wereldbeeld en over menselijke emoties gaan.

drempelige en kleurrijke optredens stellingen zijn ook toegankelijk voor worden aangepast aan het publiek familie en vrienden van de bewoners en er wordt rekening gehouden met van de instellingen. de coronamaatregelen. De voor­ Heintje Groesbeek

Jan Timmer - Lichtvanger - hakt beelden uit allerlei steensoorten. Het gaat hem in de eerste plaats om de vorm waarin hij de ziel van de steen blootlegt. Hij is steeds op zoek naar evenwicht tussen gevoelsmatige en rationele kanten van wat hij wil uitdrukken.

Het klonk zo hoopvol in de 14e Nieuws­brief die beeldend kunste­ naar Gerhard Lentink rondstuurde over zijn plan een groot vrouwen­ beeld neer te zetten op de kop van Stadswerven. De plechtige naam is Choëphore, een plengofferdraagster die we kennen uit de Griekse trage­ dies, maar voor dagelijks gebruik de roepnaam Hanneken van Dordt heeft. Dat naar het beeld dat ooit bij de Boombrug langs de Merwede heeft gestaan. Herman van Dui­ nen maakte aannemelijk dat die Hanneken waarschijnlijk een man was. Maar het gaat om het idee van een stedemaagd zoals we die bijvoorbeeld op de waterzijde van de Groothoofdspoort zien afgebeeld.

Gerhard heeft om het idee vorm te geven een schaalmodel 1 op 5 gemaakt waar hij maandenlang mee bezig was. Het echte beeld zal bijna 17 meter hoog worden, bestaand uit duizenden onderdelen, handgemaakt. Titanen arbeid dus.

Gelukkig heeft een club van enthou­ siaste burgers zich achter zijn project gesteld en zelfs een officiële stichting: Stichting Geschenk Dordrecht 800 opgericht, die zich bezighoudt met publiciteit en geld. De gemeente wordt gevraagd de vijf meter hoge sokkel en de 22 meter lange hei­ palen eronder te betalen. De rest van de kosten zullen met crowd­ funding opgebracht moeten worden.

(Naar schatting 400.000 euro)

Er was juist goed nieuws te melden: het bodemonderzoek is gedaan, het rapport over de zichtlijnen is gunstig. Maar het rapport over Maria Glandorf - Time is an ocean but it ends at the mogelijke radarstoring voor passe­ shore (Bob Dylan) - gaat uit van de mensvorm en een rende schepen, blaast alle mooie idee over het menselijk zijn. verwachtingen op. Kennelijk zal dit beeld meer hinder opleveren dan de in aanbouw zijnde Prins Claus­ brug, 50 meter verderop, met een 30 meter hoge mast. Er was al wat slecht nieuws voor de Hanekenfans: onder aanvoering van stadswerven­ bewoner Dico de Wit hebben 555 mensen een petitie tegen het beeld getekend. Zij vinden ‘Hanneken van Dordt’ geen geschikte herinnering.

Liever leggen zij de nadruk op ‘de echte geschiedenis van onze mooie stad’. Zij hoeven zich geen zorgen te maken, want Hanneken komt niet in hun backyard. Stichting Geschenk Dordrecht 800 geeft de moed niet op en gaat met de ge­ meente zoeken naar andere plekken waar geen radarstoring optreedt.

Supertoffe activiteiten in Social Spring Het programma Social Spring van R-Newt jongerenwerk biedt acht weken lang supertoffe activiteiten op het gebied van online content maken, gaming en pitchen. Deelname is gratis en bedoeld om het mentale welzijn van jongeren een boost te geven in coronatijd.

In april, mei en juni biedt R-Newt jongeren verschillende activiteiten aan. Hierin gaan jongeren aan de slag met hun talent, hebben ze con­ tact met anderen, en kunnen ze iets doen voor een ander. Jongeren met interesse in online, social media en

podcasts leren in het programma Online Content de fijne kneepjes van het vak. Serious Gaming biedt jonge game-fanaten de kans om in teams een online competitie tegen elkaar te spelen, met mooie prijzen. En de Pitch Night biedt iedere jongere met een tof idee de kans om zijn of haar idee te presenteren en een mooi be­ drag voor de uitvoering te winnen.

De programma’s staan onder leiding van ervaren professionals.

“Met Social Spring geeft R-Newt het mentale welzijn van jongeren een boost. We willen jongeren iets geven, Ton Delemarre iets positiefs en toekomstgericht.”

Jongeren kunnen zich via Facebook en Instagram bij R-Newt Jongerenwerk aanmelden.

3

Sieglien Venloo:

“Ik kan veel van kinderen hebben” Met Sieglien Venloo zit ik in haar minipraathuis aan het Weeshuisplein.

Mensen die voorbij lopen zwaaien. Want als de rolluiken open zijn kun je ervan op aan dat Sieglien er is. Zij betekent veel voor de wijk en de buurt ondanks dat haar eigen levensweg veel bochten en kuilen kende. We kijken terug op stukjes van die weg. is niet iemand van grote woorden, Sieglien werd in 1956 in Paramaribo maar van “blij zijn met wat je hebt en geboren. Ze werd voornamelijk door er het beste van maken”. haar oma opgevoed. “Ik was geen makkelijk kind. Ik trok mijn eigen Naar school plan. Niet alles wat oma op tafel zette Van de lagere school heeft Sieglien viel bij mij in de smaak. Als ik iets niet nog het laatste jaar - de zesde klas lustte ging ik mijn eigen groen­ten ha- - doorlopen. “Ik herinner mij van len uit de tuin. Dat mocht van oma.” die tijd vooral de schooltuin. Daar De zorgzaamheid en liefde van oma kweekte ik mijn eigen wortelen en zijn belangrijk voor Sieglien geweest. bie­ten.” Wij hebben het over mensen Oma is haar grote voorbeeld, om- die tegenwoordig steeds ouder dat zij de zorg voor kinderen op zich worden. Daarover heeft Sieglien toch nam. Met weinig middelen bracht zij haar eigen gedachten: “Jongeren van de kinderen groot. nu worden niet oud. Die worden geen 80 of 100 jaar. Ze eten ongezond “Mijn vader was lasser en ging als voed­sel van die fastfood ketens. De eerste naar Nederland. Mijn moeder oudere mensen eten verse groen­ kwam later met de jongste kinderen. ten.” Na de lagere school ging Sieglien Mijn moeder mocht niet werken naar de Huishoudschool in de Maasvan mijn vader. Dat hoorde vroeger bergenstraat. Daarna de coupeusezo. Wij hadden geen luxe leven met school, want ze wilde graag eigen klemerkspullen en frisdrank en zo. ding ontwerpen. “Die school heb ik Mijn moeder had wel losse baantjes niet afgemaakt, maar ik heb later wel en wilde ook graag leren.” Met haar veel kleding gemaakt”. Op zondag en moeder had Sieglien een verhouding soms ook stiekem op andere dagen als twee zussen. Zelfstandigheid en ging Sieglien naar Discotheek Bellaonafhankelijkheid waren voor hen my in Scheveningen. Bekend van de beiden belangrijk. “Toen ik twaalf Tee-Set: zanger Peter Tetteroo. Het jaar was kwam ik naar Den Haag. De kan niet missen dat ze hier haar eerste ontvangst in Nederland was niet bep- vriendje Gordon ontmoette. aald warm.

In de blanke Zuiderparkwijk waren Haar eerste baantje was bij een waswij de eerste Surinamers. Wij werden serij: wassen, strijken en mangelen. gepest.” Het woord discriminatie Het was geen gezond werk. “Toen ik neemt Sieglien niet in de mond. Ze herhaald uitslag in mijn gezicht kreeg

haar vrijwilligerswerk andermans kinderen opgevoed en gezorgd voor andermans kinderen. “Ik krijg er veel voor terug in de vorm van eerlijk­ heid, plezier en aandacht. Oud-club­ leden reageren nog steeds positief en ondersteunen mijn activiteiten.” Van de één krijgt ze een fruitbakje, van een ander soms wat geld of kle­ding.

Op woensdagavond zijn er contact­ avonden voor vrouwen. Maar die liggen nu helaas stil door corona.

Eindstation

Sieglien Venoo: “Ik heb geleerd in het leven op eigen benen te staan.” Foto: Kees Dijkman

ben ik gestopt”. Daarna werkte Sieglien in de thuiszorg. Tot 2012 werkte ze als beheerder van het Praathuis aan het Weeshuisplein, met haar collega Marina bij welzijnsorganisatie DWO. Ze werden ontslagen vanwege grootschalige bezuinigingen bij de gemeente. Daarna hebben Sieglien en Marina het Praathuis op vrijwillige basis nog vijf jaar opengehouden, geholpen door vrijwilligers. Voor Dordt. net vertelt Sieglien in februari 2017: “We zijn heel blij met de ja­ren dat we

hier nog hebben kunnen werken. Nu is het Praathuis echt verkocht. Ik vind het jammer dat we weg moeten, maar we mogen niet klagen. We hebben er goed voor gezorgd. Het pand staat er goed bij.”

Nu heeft Sieglien geen baan meer, maar ze is nog steeds actief met kinderen. Ze helpt drie dagen op school De Wereldwijzer, vroeger Mariaschool. In Ontmoetingspunt de Eendracht leidt ze elke vrijdagmiddag een kinderclub. Sieglien heeft in

Wandelen met nieuwe ogen Kent u dat? Je woont al jaren in dezelfde stad, denkt er blind de weg te weten en alle straten en pleinen te kennen. En dan zie je opeens een naam die je nog nooit is opgevallen.

Mij overkwam dat enige tijd geleden toen ik het Geldelozepad uitkwam en vlak voor snackbar De vette hap, een naambordje zag bij een stukje voor mij onbekende stad: Azijnplaats, 17e-eeuwse azijnplaats van Thomas Rijckers.

Dit was niet de enige manier om azijn te maken. Er waren drie klassen: Klasse 1 is de bovengenoemde: azijn bereiden met gekookt of ongekookt bier, afge­ scheiden van de bierbrouwerij. Bij klasse 2 werd de We weten allemaal wat azijn is en ­a­­zijn bereid uit vochten door middel van weking wat je ermee kunt doen, maar azien gisting van meelspeciën. De producenten erjnplaats is, denk ik, toch niet zo’n van mochten zich geen bierbrouwer of distillateur algemeen bekend begrip. Thomas noemen. De laatste klasse was het op andere wijze Rijckers behoort ook niet direct tot bereiden dan klasse 1 en 2. Dit werd kunstazijn ge­ de club beroem­de Dordtenaren. Via afscheidt, werden azijnplaatsen buiten de noemd. de gebruikelijke zoekmachine kwam stad gesitueerd. In de azijnmakerij werd ik erachter dat een azijnplaats een azijnbier of geilbier via een goot naar ver- Zo en nu Thomas Rijckers (ook wel Rickers ge­noemd), plek is waar bier verzuurt en omdat zuringskuipen geleid om te gisten. wie was hij en wat deed hij? Thomas was rond 1640 dat een behoorlijk penetrante geur geboren in Ruhrort, Duitsland en kwam uit een aanHet was een be- zienlijk geslacht. In mei 1668 trouwde hij in Dordrecht hoorlijk lang proces met Elisabeth Francken, de weduwe van dominee van bier tot azijn, Philippus Deodati die begraven ligt in de Grote Kerk. maar was het een- Na haar dood in 1678 trad hij in het huwelijk met Bea­ maal zover dan trix van Eijssel, de weduwe van Cornelis de Vries, een werd de azijn naar brouwer. Thomas Rijckers was koopman, wijnhaneen in de grond ge- delaar, bierbrouwer, meesterkuiper, kapitein van de metselde kuip ge­ schutterij en pachter-exploitant van een eendenkooi voerd. Met behulp in het ambacht Crayestein bij Sliedrecht. Zijn azijnvan een rosmolen plaats buiten de Spuipoort hoor­de bij de brouwerij (aangedreven door met de naam In het Witte Hart, bij de Visbrug, naast een ‘ros’, een paard brou­werij De Sleutel aan de Groenmarkt. of ezel) werd de vloei­stof dan op- Thomas verzamelde kunst en niet van de minsten: gepompt en kwam onder meer Vermeer, Van Goyen en Cuijp hingen bij Een portret van Elisabeth Francken met haar broer en zus, door terecht in binnen- hem aan de wand. Na zijn overlijden in 1716 was er Jacob Gerritsz. Cuyp, hangt in het Dordrechts Museum. (bruikleen kuipen op de azijn- dan ook een aanzienlijke erfenis te verdelen.

Boymans van Beuningen) plaats.

Heintje Groesbeek

4

Vanaf haar 19e jaar woont Sieglien in Dordrecht. Ze hoopt er ook haar laatste rustplaats te vinden. “Ik wil er begraven worden. Essenhof is voor mij een prachtig park en een fijne plek om te zijn. Ik zie daar de namen van bekenden terug, die er worden herdacht. Ik verzorg er gra­ ven door verwelkte bloemen weg te halen.” Als Sieglien onverhoopt zelf zorg nodig heeft, is voor haar het Stadswiel een mooi tussenstation. Nu woont ze al tien jaar in een hofje met alleen vrouwen. “Ik koos ervoor om daar te wonen. Ook vanuit financiële overwegingen. Ik had al veel mensen op weg geholpen naar de Lenghenhof. Op een gegeven moment vond ik dat het tijd werd om zelf hier te gaan wonen. Maar ik heb wel gehuild bij mijn vertrek uit de Meivogelhof.”

Achteraf vindt Sieglien dat ze deze keuze veel eerder had moeten maken.

Vijf jaar geleden overleed de zoon van Sieglien aan een hartstilstand tij­dens een vakantie in Thailand. Ze wil er niet veel over zeggen. “Je weet dat niemand het eeuwig leven heeft.

Maar als je zoon vol goede moed vertrekt en een paar dagen later in een kist terugkomt komt dat keihard aan.

Maar het leven gaat door en je moet verder.” Waar is ze het meest trots op als ze terugkijkt op haar leven? “Dat ik zelfredzaam en onafhankelijk ben.

Ik heb geleerd in het leven op eigen benen te staan. Als kind was ik niet makkelijk maar daardoor kan ik nu begrip opbrengen voor kinderen. Ik kan veel van ze hebben.” Bijna alles mag bij Sieglien. Maar op haar bijslui­ ter staat: “Doe dit niet thuis”.

Kees Dijkman

Huiskamers van de wijk

Het minipraathuis van Woonbron staat recht tegenover het oude Praathuis. De gemeente heeft het voormalige school­ gebouw nog geen vijf jaar geleden verkocht. Nu eenzaamheid in coronatijd pijnlijk zichtbaar is geworden, klinkt de roep om buurthuizen terug te halen.

Door betere samenwerking onderling moet eenzaamheid worden tegenge­ gaan en de buurthuizen veranderen in ‘huiskamers van de wijk’, schrijven B&W aan de gemeenteraad. Er moet beter samengewerkt worden, door één activiteitenprogramma te maken voor iedere wijk. Het beheer van buurt­ huizen moet anders worden, al is niet duidelijk wie of wat dat op zich moet nemen. Het stadsbestuur hoopt dat betere samenwerking tussen organisa­ ties als de bibliotheek, jongerenwerk, buurtwerk en de sociaal wijkteams een breder en veelzijdiger activiteitenaan­ bod oplevert, waardoor er ‘meer reuring en aanloop’ komt: ‘Inwoners komen op die manier in contact met activiteiten of voorzieningen die zij anders wel­ licht niet gevonden zouden hebben’.

Bron: AD de Dordtenaar 20-01-2021

De boot die wordt hoe langer, hoe dunner “Ik snap best dat het schuurt en dat mensen zich misschien boos en gekwetst zullen voelen door dit project”, zegt de kunstenaar. Wij bevinden ons in de oude Biesboschhal op de Staart, het voormalige Dordtyart, samen met kunstenaar Edward Clydesdale Thomson, Linda Dekkers van Dordrechts Museum, Manuela Porceddu, de projectbegeleidster, en Kees Dijkman, bootfotograaf en hoofdredacteur van De Poorter. In de oneindige ruimte van deze hal worden Tiny Houses gebouwd en zijn vrijwilligers doende onder leiding van een scheepsbouwmeester een replica te vervaardigen van een 18e-eeuwse hektjalk, een in Dordrecht veel gebruikt scheepstype.

Het is de bedoeling dat die tjalk verkoold wordt en vanuit de tuin van Dordrechts Museum dwars door van de website waar u zich als boothet monumentale hek en onder de sleepvrijwilliger kunt opgeven. smalle poort bij de Augustijnenkamp, over het gras van de kloos­ Hoe komt het schip van de Bies­ tertuin naar het Hof wordt gesleept boschhal naar het Dordrechts Mu­ door (liefst honderden) vrijwilligers. seum?

Onderweg vallen er tevoren gepre- Op een ponton over water. pareerde stukken uit de boot en die Kun je zomaar een monumentaal hek elementen zullen in brons gegoten doorbreken? achterblijven aan de route. Dat Nee, daar is toestemming van is best schokkend, maar, zegt Ed- Monu­mentenzorg voor nodig. Binward, dat hoort bij het proces van nenkort is er overleg en wordt een het bouwen aan een ‘urban legend’, vergunning aangevraagd. Het hek een weefsel van gemeenschappelijke wordt zorgvuldig uitgezaagd en opherinneringen dat de geschiedenis geborgen, zodat men in de toekomst van de stad verrijkt met een collec- het originele hek met zuilen en al tief verhaal, sprookje, legende. Zoals weer terug kan zetten. de Sint Elisabethsvloed in 1421, Kunnen er geen ongelukken gebeuren de Nationale Synode van 1618, de met de brokken die uit de boot vallen? watersnoodramp van 1953 of meer De hele operatie wordt zorgvuldig recent de sloop van het oude post- voorbereid en met computer-anikantoor in 1978. Het is de bedoe­ling maties gesimuleerd. De brokstukdat kinderen die straks meelopen met de menigte die de boot trekt, later aan hun kinderen zullen vertellen van dit spectaculaire gebeuren van een boot als gezamenlijk project.

Het verhaal is iets onmogelijks, een legende: een schip dat niet over water vaart, maar dat we gezamenlijk slepen door te kleine straatjes, dat wordt verbrand en uit elkaar valt.

Hoe is dit plan ontstaan?

Het begon met een opdracht van­ uit de gemeente om een intieme verbinding te maken vanuit Dordrechts Museum naar het Hof met de gedachte het Hofkwartier meer profiel te geven en aantrekkelijker te maken voor bewoners en bezoekers.

De gemeente stelde 170.000 euro beschikbaar, het Mondriaan Fonds gaf een forse bijdrage en met nog andere sponsors hoopt men een budget van drie à vier ton te bereiken om alle kosten te dekken. Om de opdracht uit te voeren schakelde het museum het Amsterdamse bureau TAAK in, dat gespecialiseerd is in projecten van beeldende kunst in de openbare ruimte. Dat bureau droeg drie kunstenaars voor en daaruit is Edward Thomson als beste uit de bus gekomen. Er is wel aan gedacht om een kunstenaar uit de Drechtstreek in de selectie te betrekken, maar de overweging dat een frisse impuls van buiten goed was, gaf de doorslag.

Edward Clydesdale Thomson

Edward Thomson is een SchotsDeense kunstenaar met een goede staat van dienst en een studio in Rotterdam. Zijn in Nederland geboren dochter, draagt niet toevallig de naam ‘River’. Een boot ligt voor de hand, zegt de kunstenaar, die zich behoorlijk verdiept heeft in de geschiedenis van de stad. Dordt, omringd en doorsneden door water, stad van schippers en scheepswerven, dankte zijn welvaart en status aan de scheepvaart en het stapelrecht. Het project kreeg als naam Rivier Boot Stad, dat is ook de naam

Impressie van de tjalk die dwars door het monumentale hek van het Dordrechts Museum naar het Hof wordt gesleept.

Studio Edward Thomson

Wat gebeurt er met het restant wrak?

Dat is nog niet helemaal duidelijk, het is niet de bedoeling het restant van het wrak in brons te gieten of zomaar ergens te dumpen. Mis­ schien moeten we het opdelen en als een soort reliek uitdelen aan de bootsleepvrijwilligers.

Wanneer gaat het gebeuren?

De bedoeling is in oktober. Als de coronamaatregelen dan nog van kracht zijn schuift de datum op.

Is er voldoende draagvlak in de stad?

Daar wordt hard aan gewerkt. B&W is ingelicht, de monumenten- en welstandscommissie gehoord, een bewonersavond ter inspiratie was uitverkocht en niet negatief. Voor wie meer wil weten, is er een fraaie brochure beschikbaar en Manuela Porceddu staat altijd klaar om vragen te beantwoorden. Zodra moge­ lijk wordt het publiek betrokken met kleine evenementen.

Wij hebben al eerder kunstprojec­ ten gehad, die stilzwijgend in de mist oplosten. Denkt men door dit project het Hof­kwartier echt meer profiel te geven?

De replica van een 18e-eeuwse hektjalk, een in Dordrecht veel gebruikt scheepstype Dit project is maar een onderdeel wordt gebouwd in de oude Biesboschhal.

ken zijn zorgvuldig geprepareerd en komen ook niet op de rijweg te liggen.

Is het niet doodzonde zo’n mooie handgemaakte boot in de brand te steken?

Ja, het is zonde zo’n mooie boot op te offeren, maar juist dat maakt het zo bijzonder en blijft in de herinnering hangen.

Foto’s: Kees Dijkman

Edward Clydesdale Thomson is een Schots-Deense kunstenaar met een goede staat van dienst.

van een aantal maatregelen om het Hofkwartier aantrekkelijker te ma­ ken. Het gaat om het grote verband.

Meer info:

Ton Delemarre

manuela@rivierbootstad.nl www.edwardthomson.net www.RivierBootStad.nl

Coronaprojecten Bamenda succesvol uitgevoerd

door corona in isolement kwamen.

Daarnaast werd succesvol bij overheid en humanitaire organisaties gepleit voor inclusief COVID-beleid, waarin belangen van mensen met een beperking worden meegenomen.

Dankzij de mooie opbrengst van de Veiling voor Bamenda van vorig jaar en aanvullende giften, konden begin januari twee projecten van start in Bamenda in de strijd tegen corona.

Net als een derde project, waarvan de financiering al eerder rond was, zijn de projecten succesvol afgerond.

Dankzij de steun vanuit Dordrecht en verdubbeling door corona­fonds Wilde Ganzen zijn 1400 studen­ ten en docenten, 800 vrouwen, hun gezinnen en 1190 kinderen met een beperking geholpen. Indirect zijn vele duizenden mensen in Bamenda bereikt met voorlich­ting.

Begin dit jaar konden de stedenband-samenwerkingspartners van start. Dat zijn­: Ntan­kah Village Wo­ men Common Initiative Group (NVWCIG), beter bekend als de Ntankah vrouwen en Cameroon Baptist Convention Health Services (CBCHS), bekend van de doven- en slecht­horendenschool Mbingo. Zij

richtten zich vooral op preventie. Er werden mondkapjes, hand-gel en zeep uitgedeeld, extra voorzieningen geplaatst voor handen wassen, flash-thermometers gekocht en ingezet. Daarnaast werd veel voorlichting gegeven. Dat leverde materiaal op dat ingezet kon worden voor kinderen en volwassenen met een beperking. Naast preventie, richtte

het project van de Ntankah vrou­ wen zich ook op het omscholen van meisjes en vrouwen die door corona hun werk kwijt waren. Zij kregen training in het ontwerpen en maken van mondkapjes.

Het project van de Polytechnische universiteit was 100 procent gericht op preventie. Er werden bijvoorbeeld met de voet aangedreven machines geplaatst voor het wassen van de handen. Door een lokale ingenieur uit Bamenda ontworpen, erg corona-proof.

Studenten werden ook ingezet om na hun eigen voorlichting mensen in hun wijk voorlich­ting te geven over corona. Dat het project een succes was, blijkt wel uit het feit dat er tot nog toe op de universiteit geen corona-besmettingen zijn geweest!

Het project van CBCHS richtte zich, naast preventie, op het optuigen van Meer info: een systeem van psychosociale steun www.dordrecht-bamenda.nl voor mensen met een beperking die

5

Het gierstkorreltje Er was eens een arme jon­ gen, Lajos geheten, die niets anders bezat dan één klein gierstkorrel­ tje. Hij wilde graag een beter leven hebben en trok daarom de wij­de wereld in. Hij stak het gierst­ korreltje in zijn zak en ging welgemoed op stap.

Tekst en illustratie Els Kobec

Een sprookje uit Hongarije Zo trok Lajos met de haan onder zijn arm weer verder tot hij ’s avonds mocht logeren bij een andere boer. “Deze haan is mijn enige rijkdom”, zei hij tegen de boer, “Die kan hier toch niet worden gestolen?”

“Geen zorgen, jongeman, hier wordt niets gestolen”, zei de boer, waarop Lajos rustig ging slapen. Toen hij ’s morgens wakker werd, zag hij tot zijn schrik hoe een dik varken de haan achternazat en het bos in joeg. De haan was verdwenen en kwam niet meer terug. Lajos klaagde bij de boer: “Uw varken heeft mijn prachtige haan weg­ gejaagd: mijn enige bezit!” De boer zei troostend: “Neem het varken maar mee en wees tevreden”.

Hij liep en hij liep, van de vroege ochtend tot de late avond, tot hij tenslotte bij een boerderij aankwam, waar hij de nacht mocht doorbrengen. Hij zei tegen de boer: “Ik heb maar één gierstkorreltje, dat is mijn hele bezit. Het kan hier toch niet worden gestolen?” “Maak je geen zorgen”, stelde de boer hem gerust, “in mijn huis zijn geen dieven”. Lajos legde het gierstkorreltje op de venster­ bank en sliep vredig tot aan het Lajos bond een touw om de nek van het varken en ging zo eerste morgenrood. verder met zijn tocht. Na een Maar bij het wakker worden, lange dag lopen, kreeg hij bij zag hij nog net hoe de haan een volgende boerenhoeve weer van de boer op de venster­ onderdak voor de nacht. Hij bank sprong en razendsnel het zei tegen de boer: “Hier zijn gierst­korreltje oppikte. Lajos toch geen dieven? Want mijn was in tranen en jammerde: varken wil ik niet kwijt!” “Geen “Wat moet ik nu? Nu bezit ik zorgen, mijn zoon, bij mij zul helemaal niets meer!” De boer je geen schade lijden”, zei de had medelijden met hem en gaf boer. Maar toen Lajos de vol­ hem als vergoeding de haan die gende ochtend wakker werd, het korreltje had ingeslikt. zag hij nog juist hoe een koe

zijn tocht. Niet veel later kwam hij aan bij een groot en def­tig landhuis, waar de landheer juist de poort uitkwam. “Ge­groet, o edele heer”, begon Lajos be­ leefd: “Mijn koe zal hier toch niet worden gestolen? Zij is het enige wat ik heb.” De edelman moest lachen en zei: “Maak je maar niet bezorgd jongeman!

Op mijn landgoed wonen geen dieven. Blijf gerust hier over­ nachten, aan diefstal denken we hier niet!” Nog nooit had Lajos in zo’n zacht bed gesla­ pen als die nacht. Maar toen hij ’s ochtends naar buiten keek, zag hij hoe een vurige hengst zijn arme koe met geweld van het terrein af joeg. Toen de landheer hiervan hoorde, gaf hij zijn gast meteen de vurige hengst cadeau.

het varken op zijn horens nam en het het donkere woud in joeg. Lajos was diep ongelukkig en klaagde bij de boer: “Uw koe heeft mijn varken weggejaagd: het was mijn enige bezit!”

Lajos sprong trots en blij op het prachtige paard en galop­ peerde meteen naar de koning.

Hij kwam in dienst bij de konin­ klijke huzaren en groeide daar al snel uit tot een grote held.

“Wat heeft dat kleine gierst­ “Wanhoop niet, mijn zoon”, zei korreltje mij toch veel geluk de boer. “Neem die koe maar gebracht!” dacht hij vaak bij mee en wees tevreden”. zichzelf. En zo is het ook: uit iets kleins kan heel goed iets Lajos nam dankbaar de koe mee groots groeien! en vervolgde met goede moed

Bijzondere editie Dordt Schoon enorm succes In maart was de jaarlijkse actieweek Dordt Schoon.

Vanwege de coronamaatre­ gelen zag deze week er anders uit dan anders, maar was daarom niet een minder groot succes. Ruim 500 Dordtenaren staken de handen uit de mou­wen voor een schone stad.

Op de Landelijke Opschoondag ging Dordt Schoon van start, maar de opzet was dit jaar heel anders. Waar in ander jaren allerlei acties georganiseerd worden door heel de stad, maakten we nu een ommetje, een ommetje Dordt Schoon.

Tijdens het wande­len ruimden de deelnemers het zwerfvuil op wat zij tegenkwamen. Want in de buitenlucht bewegen én tegelijk zwerfafval oprui­men, zorgt voor een schone stad en geeft een goed gevoel.

6

Dordtse Doorpakker aan te insturen. De foto van Carin van Toorn en Irene de Groot rol­ melden. de als winnaar uit de bus. “Dor­ Kinderburgemeester drecht heeft een bijzonder Ook veel kinderen deden plekje in ons hart. Daarom ma­ aan de actie mee. Enthou­ ken we samen de stad een stuk­ siaste junior-Doorpakker je schoner. Daarnaast zijn we Xavi (7 jaar) kreeg zijn klas lekker in beweging en maken we op de basisschool De Merid­ her en der een praatje.” Carin iaan aan het afvalgrijpen en en Irene winnen een mooie én mocht met burgemeester handige tas om hun afvalgrijper Kolff in gesprek over afval in op te bergen. op straat. In Crabbehof ging kinderburgemeester Ook afval opruimen?

Lucas van Dijk aan de slag Wil jij zelf ook aan de slag en met de Kidsclub van Wijk een steentje bijdragen aan een voor Wijk. Samen hebben schonere stad? Bij Duurzaam­ we de stad weer een stukje heidscentrum Weizigt kun je schoner gemaakt. Laten we materiaal lenen om het oprui­ Kinderburgemeester Lucas van Dijk aan de slag met de Kidsclub van Wijk dat vooral zo houden! men nog makkelijker te maken. voor Wijk.

Foto: Jeroen Niemeijer Alle informatie vind je op www.

Fotowedstrijd weizigt.nl.

Op wel 19 verschillende uit­ ommetje. Dat werd een groot Om deze bijzondere editie een giftepunten in de stad, én bij succes, want wel 500 mensen feestelijk tintje te geven, kon Op de Facebookpagina Dord­ Weizigt, kon je tijdens Dordt kwamen een grijper ophalen. iedereen een leuke, grappige, tse Doorpakkers vind je berich­ Schoon een grijper ophalen Een groot deel hiervan besloot bijzondere foto van zijn of ten van Dordtenaren die zich om te gebruiken tijdens dat om zich ook maar meteen als haar ommetje Dordt Schoon inzetten voor een schone stad.

Wantijpark, een uniek Volkspark Voor de aanleg van het Wantijpark bestond het terrein grotendeels uit grienden, moeras en wilgen. In de crisisjaren van de jaren dertig waren veel mensen werkloos en liet de gemeente Dordrecht het Wantijpark aanleggen als werkverschaffingsproject. Het park is in 1937 ontworpen door landschapsarchitect D.F. Tersteeg en is nog grotendeels in originele staat.

Het Wantijpark is ontworpen in Engelse landschapsstijl, die herkenbaar is aan de natuurlijke inrichting met slingerpaden, vijvers, oude bomen, en afwisseling tussen bos en gras. Er zijn veel verschillende soorten vogels, een dierenverblijf en weide met geiten, schapen, ganzen, kippen en diverse soorten eenden. De dieren worden verzorgd door de gemeente, zodat voeren niet nodig en ook niet is toegestaan. Het monumentale hek bij de hoofdingang van het park bestaat uit twee grote poorten en is ontworpen door de Dordtse glazenier Wim Korteweg. In 2011 werd het Wantijpark heringericht, maar nog altijd met het ontwerp van architect Tersteeg in gedachten. Vanwege de monumentale waarde en na een positief advies In 1961werd de laatste kogel geschoten bij de schuttersmuur. van de Welstands-en Monumentencommissie werd het park in 2014 Wantijpaviljoen. Je kunt er genieten Achter het Wantijpaviljoen ligt het door het college van burgemeester van een drankje en een hapje, een re- welbekende kinderbadje met de paden wethouders op de monumenten- ceptie of huwelijksfeest geven. Het denstoel. De Paddenstoel staat er al lijst geplaatst en is het Wantijpark paviljoen is in 1973 afgebrand, maar sinds 1960 en is een begrip in Dordefinitief aangewezen als gemeen- werd daarna weer opgebouwd. drecht. telijk monument. Dat betekent dat de aanleg, de beplanting en begrenzing van het park door de gemeente wordt beschermd.

Rijksmonument

In de speeltuin kunnen kinderen lekker spelen. Ze kunnen zich uitleven op de trampoline, in de draaimolen, bij praatpalen en andere leuke speeltoestellen die voor iedereen bereikbaar zijn.

Was getekend...

Illustratie Lucy Wouters

In het Wantijpark staat een oude schietmuur uit 1919. Deze muur was het oefenterrein van de Benthienkazerne voor het in Dordrecht gelegerde Corps der Pontonniers. Pas in 1961, toen er geen behoefte meer was aan een schietbaan werd deze voor het laatst gebruikt en is de laatste kogel geschoten. De muur is blijven staan en fungeerde als speelplek voor kinderen. Inmiddels is de schietbaanmuur een Rijksmonument en wordt om de zoveel tijd gerestaureerd.

Het Wantijpark is het enige park in Dordrecht met een restaurant: het

Elk jaar wordt het badje van 1 mei tot 1 oktober, als het warmer is dan 22 graden, door de gemeente gevuld met water en elke dag ververst. Toen het peuterbadje was verzakt en in slechte staat verkeerde kon sluiting alleen worden voorkomen door het grondig te vernieuwen. Door reconstructie, het bouwen van toiletten en een nieuwe waterzuivering voldoet het badje en de waterkwaliteit weer aan de wet- en regelgeving. Op het grasveld of in de speeltuin kunnen kinderen lekker spelen. Ze kunnen

Koken uit de tuin Borsjtsj ‘Als ’t met Sint Philippus (1 mei) regent, zal de oogst zijn gezegend.’ voorspelt ons deze oude spreuk. We hopen er maar op, want een goede oogst is altijd welkom. Het weer was de afgelopen maand nogal grillig: de ene dag bijna zomers warm en de volgende dag winters koud met nachtvorst en sneeuw. Moeder Natuur heeft zo haar eigen ritme en regelt alles op haar manier.

Foto’s: Jole Kraaijo

zich uitleven op de trampoline, in de draaimolen, bij praatpalen en andere leuke speeltoestellen die voor iedereen bereikbaar zijn. Ook kinderen met een handicap kunnen er terecht.

Evenementenpark

Midden in het park staat een prachtige oude eik. Hier vindt ieder jaar het ééndaagse muziekevenement Wantijpop plaats en Palmparkies, dat elke maandagavond in augustus wordt gehouden. Beide evenementen zijn gratis en bij jongeren zeer populair.

Door de aanleg van een ultramodern drainagesysteem hebben bezoekers niet langer last van natte, koude en modderige voeten wanneer het gaat regenen en blijven de kosten voor organisatoren en de gemeente te overzien. Voor liefhebbers die in de buitenlucht willen sporten is er de trimbaan. Langs de rand van het Wantijpark staan 17 verschillende trimtoestellen met gebruiksaanwijzing voor het toestel. De fitness-en trimtoestellen zijn door de gemeente ter beschikking gesteld en iedereen kan er gratis gebruik van maken.

Vooral tijdens deze coranatijd een goed alternatief voor de sportschool en om de coronakilo’s kwijt te raken.

Er wordt dan ook door veel Dordtenaren gebruik van gemaakt.

Op ons landje is alles nog kaal, in afwachting van het nieuwe groeiseizoen. De druif in het kasje spreidt al wel trots haar grote groene bladeren uit, maar de buitendruif wacht rustig af tot warmere dagen. Voor de ‘basisgroenten’, zoals prei, spitskool, uien en bieten hebben we de grond al flink voorbereid. Van de vorige oogst hebben we zelfs nog wat goed bewaarde rode bieten over, daar gaan we nog een lekkere pan borsjtsj van maken, de beroemde Russische rodebietensoep. Hiervoor zijn er even veel recepten als er Russische families zijn, zoals bij ons voor de erwtensoep. De rode biet is ook heel gezond: rijk aan ijzer, koper, calcium, zink en veel vitamine C. Overigens kunnen we ook ingemaakte rode bieten gebruiken.

Nodig voor ca 6 personen:

300 gr witte kool 800 gr gekookte rode biet 2 uien 500 gr aardappelen Jole Kraaijo 1 kg schenkel (vlees met been) 1 flinke winterpeen 1prei peper, zout, selderij en peterselie 5 laurierblaadjes 2 eetlepels tomatenpuree 2 bekertjes zure room

Trek eerst, zo’n drie kwartier of langer, een bouillon van het schenkelvlees met de laurierblaadjes, selderij, peterselie en peper en zout in twee liter water.

Zeef de bouillon, snij het vlees in stukjes los van het bot en doe het terug in de bouillon.

Schil de aardappelHet monumentale hek bij de hoofdingang van het park is ontworpen door de Dordtse en en snij in blokjes.

Snipper de uien en de kool fijn glazenier Wim Korteweg. en snij ook de prei, de peen en de rode bieten in stukjes.

Voeg alles met de tomatenpuree Strijkservice bij de bouillon. Doe er nog een klein scheutje appelazijn bij en laat de borsjtsj op middelhoog Geen tijd, geen zin of geen mogelijkheden vuur, nog zo’n 45 min. pruttelen. om te strijken? Wij helpen u graag!

Zet de zure room apart bij de Gratis haal- en bezorgservice vanaf 20 stuks. borsjtsj op tafel, zodat iedereen zich naar eigen smaak kan bedienen.

25% korting op uw eerste gevulde strijkbox!

Lekker met geroosterd brood erbij: Pryjatnawa appetita! Eet smakelijk!

Het smalste straatje van Dordt, je kunt er niet naast elkaar lopen...

06-83596621 - www.zonetjez.nl

Maartje Schaffels

7

WOORDZOEKER

Het brugwachtershuisje aan de Riedijkshaven in Dordrecht is tijdelijk ingericht als kapel van de Bretonse heilige Sint Budoc, de schutspatroon van visserlui, schipbreukelingen en strandjutters. Er is een serie naïeve afbeeldingen van schepen in de storm te zien, net als in kleine kapelletjes in Bretagne waar ‘ex voto‘ afbeeldingen zijn te zien, als dank voor een veilige zeereis.

Welke van deze verborgen woorden komt niet voor in de woordzoeker?

AFROKAPSEL CHIGNON HANENKAM PAARDENSTAART SKINHEAD VETKUIF PIJPENKRULLEN

BOB DREADLOCKS MATJE PAGEKOPJE STEKELHAAR VLECHT BOUFFANT

EMOKAPSEL OVERKAMMER SCENEKAPSEL SUIKERSPIN WATERGOLF

Deze keer in de woordzoeker een aantal bekende en minder bekende kapsels omdat de kappers weer open zijn. De puzzel werd gemaakt door Caroline van Café Americain, het leescafé in de bibliotheek. Puzzel mee en maak kans op een VVV-cadeaukaart van 10 euro. Laat ons weten welk woord niet in de puzzel voorkomt. Stuur uw oplossing vóór 1 juni naar: De Poorter, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht. Of mail uw oplossing onder vermelding van uw naam en adres naar: r.besjes@kpnmail.nl.

De oplossing van de puzzel in de vorige krant was: terrassen .Winnaar van de puzzel in krant 1 was Annet Berkhout. Gefeliciteerd!

Kunstenaar en beheerder Erik Smit, heeft er een deel van zijn collectie zee-schilderijen tentoongesteld.

De ‘Kapel’ is verder ingericht met religieuze attributen en een afbeelding van de heilige. Ook de Votief scheepjes, die je nog in kerken ziet in de oude Zuiderzeeplaatsen, ontbreken niet. De expositie in het huisje is vanaf buiten te zien. Voor een beter zicht van de werkjes is bezoek op afspraak mogelijk. “Andere verzamelaars van maritieme collecties zijn ook uitgenodigd om hun collectie tentoon te stellen. Zo komt er hierna een verzameling schelpen in het huisje”, vertelt Erik Smit.

Foto: Tineke Adeney

Schepen in storm

De belofte Niet de bast van de boom boordevol vuil als schut tegen het gif Niet jouw vloeibare stem die onheilen afwendt met mystieke muziek Maar een vers blad helaas niet bestand tegen inkt en druk noch tegen een schennende hand Alleen daar landt het woord dat alle grenzen ontkent zelfs de dood Het rechte woord dat voor wie geloven onvergankelijk leven schenkt

Ton Delemarre

Stremming Wantij voor bouw brug In opdracht van de gemeente Dordrecht bouwt Dura Vermeer-Hillebrand de Prins Clausbrug over het Wantij. De brug vormt straks een verbinding van de nieuwe wijk Stadswerven naar de Merwekade en de oude binnenstad. Binnenkort worden de stalen delen van de brug gemonteerd op de al gebouwde pijlers.

Het werk brengt hinder en stremming met zich mee. Binnenkort worden de zogenaamde aanbruggen geplaatst, de vaste brugdelen verbonden met de oevers. Die worden ‘ingehesen’ op donderdag 29 en vrijdag 30 april 2021. Hierdoor ontstaat geen stremming, maar de vaarweg kan tijdelijk zijn geblokkeerd. Hierdoor kan de scheepvaart hinder ondervinden.

Zin in leuk vrijwilligerswerk?

Doe de vrijwilligerscheck op www.inzet078.nl INZET078

!

het centru voor vrijw m illige inzet.

Samen maken we Dordrecht mooier.

Begin juni wordt het beweegbare deel van de brug (de val) boven de vaargeul ingehesen en gemonteerd.

Dan is de vaarweg geblokkeerd en zijn Wantijhaven en achtergelegen gebied niet bereikbaar vanaf de Oude Maas of Beneden Merwede.

Scheepvaartverkeer is dan volledig gestremd.

Foto: Kees Dijkman

Beter Voor Dordt heeft dankzij u de afgelopen jaren veel kunnen betekenen voor de stad! Wij werken op dit moment aan een programma voor de komende jaren, welk punt mag daarin niet ontbreken? Laat het ons weten!

Bent u Beter Voor Dordt? We zijn voor nu en in de toekomst op zoek naar actieve (Raads)leden! Meld u! We gaan graag met u in gesprek!

CENTRUM@BETERVOORDORDT.NL 06 1220 1572 FACEBOOK.COM/BETERVOORDORDT @BETERVOORDORDT VOORSTRAAT 367, 3311 CT DORDRECHT