De Poorter
Jaargang 26, juni 2020, nummer 3
Al 25 jaar uw vertrouwde binnenstadkrant!
Harde kritiek op cultuurnota
Net als de straat… “Net als de straat zijn we keihard en direct in het benoemen van de problemen, maar we komen ook met oplossingen.” Dat is het statement van de nieuwe generatie over het Dordtse Cultuurbeleid. De gemeenteraad heeft op 26 mei de nieuwe Cultuurnota vastgesteld voor de komende vier jaar. Vol goede voornemens, maar met weinig financiële speelruimte. Er worden wel tal van verbeterpunten genoemd, de nota erkent dat het staand beleid veel te wensen over laat. Maar het voorgenomen uitvoeringsprogramma mist de middelen om de tekorten te lijf te gaan. Er is een inspraakronde geweest. Daar maakten onder andere de Club van 5 en Stichting Spoorzone gebruik van. De club van 5 wil onder meer een duidelijke regie en een ‘eigen’ cultuurmakelaar voor de uitvoering van het beleid. Stichting Spoorzone leverde een zeer gedegen Statement van 37 pagina’s, met aan het slot 27 duidelijke aanbevelingen. Nummer één: de helft van geld en energie moet naar urban arts, digitale cultuur en creatieve industrie. Het woord ‘urban’ komt in de hele cultuurnota niet één keer voor. Dat geldt ook voor het woord nachtleven, graffiti of street art. Hoog tijd om kennis te maken met de ‘angry young men’ die de sticht-
ing Spoorzone bevolken. We spreken met econoom Tjarco van Raalte, vooral bezig als creatief ondernemer, cultuurmakelaar en gangmaker achter de Dordtse makers. Wat is Stichting Spoorzone?
“De stichting werd in februari 2020 opgericht om het festival Meeting of Styles te organiseren. Hieruit ontstond het aanjagen van urban arts & tech culture als onze doelstelling. Tegelijk met inspraakmogelijkheden op het nieuwe cultuurbeleid wilden wij onszelf, met een simpel statement, in Dordrecht introduceren. Hoe meer we nadachten over mogelijkheid het culturele aanbod te verbreden, hoe meer issues we vonden die we wilden benoemen. Wij missen de aandacht voor de urban culture, juist nu de belangrijkste culturele stroming: graffitikunst, hiphop, games, skating, urban dance, popfestivals, spoken word en slams. Wij willen het culturele aanbod voor jongeren verbreden en het makersklimaat versterken door het aanjagen, profileren en programmeren van alle urban arts & tech culture in Dordrecht.”
Een van de ‘angry young men’ van stichting Spoorzone: econoom Tjarco van Raalte, vooral bezig als creatief ondernemer, cultuurFoto: Jole Kraaijo makelaar en gangmaker achter Dordtse makers.
Lees verder op pag.2
Bloemen voor Dochters van Dordrecht Tijdens het festival ‘Dochters van Dordrecht’ op Internationale Vrouwendag in maart, werden alle Dordtse dochters postuum of persoonlijk aanwezig, in de bloemetjes gezet door Geerten Ten Bosch en Marleen Oud. Hun project vond ik zo origineel, dat ik graag meer wilde weten over deze twee creatieve ontwerpsters. Marleen is van oorsprong geen Dordtse. “Ik ben geboren en opgegroeid in Middelharnis. Ons gezin bestond uit vader, moeder en twee dochters, ik was de oudste. Mijn vader had een wijnhandel en mijn moeder was doktersassistente. Het was een prettig gezin, onze ouders lieten ons heel vrij. Ik paste niet zo in het dorp Middelharnis: ik was een buiten-
beentje, ik viel op omdat ik mij anders kleedde dan de meeste meisjes. Al met al kijk ik terug op een gelukkige jeugd. Op mijn 26e ben ik, na een wereldreis, in Dordrecht komen wonen.” Vervolgens Geerten: “Ik ben de vierde dochter in ons gezin met vijf kinderen, vier meisjes en een jongen. Mijn vader volgde tijdens de tweede wereldoorlog de opleiding aan de Kunstacademie in Rotterdam. Na de oorlog verhuisde hij naar Dordrecht. Vader Lou ontmoette mijn moeder Foto: Marleen Oud Ank in de winkel van haar
bleven. Dat zag mijn tante ook. Zij zei: ‘Industriële vormgeving lijkt me echt iets voor jou.’ De opleiding zelf vond ik erg leuk en heb daarbinnen mijn eigen weg gevonden. In die tijd kreeg je nog een ruime studiefinanciering en die heb ik dan ook volledig benut. Ik heb in totaal 7,5 jaar gestudeerd.” En jij Geerten? “Ik wilde eigenlijk Chinees studeren, dat vond ik zo’n prachtige beeldtaal. Ik schreef als kind mijn naam liefst in mooie krullende letters. Die studie is het toch niet geworden. Ik ben er op enig moment twee jaar tussenuit gegaan om voor mezelf dingen uit te zoeken. De creativiteit zat toch wel in Hoe kwam je tot de keus van grafisch me en dat leidde er uiteindelijk toe dat ontwerper? ik koos voor grafische vormgeving.” Marleen: “Ik heb van kinds af aan iets gehad met tekenen, dat is altijd geLees verder op pag.2
ouders, de bekende kantoorboekhandel Stumpel in Dordrecht. De winkel was gevestigd in het pand op de hoek van het Steegoversloot en de Voorstraat (waar nu de Wereldwinkel is). Lou kocht regelmatig schildersbenodigdheden bij die zaak, zo ontmoette hij haar. Later vertelde Ank met veel plezier dat zij voor hem gevallen was en dat zij Lou destijds had versierd (feministe avant la lettre!). Het was een fijn gezin, maar ik heb wel wat last gehad van de druk die er op mij, als kind, werd uitgeoefend om creatief te zijn. Als je niet creatief was, telde je niet mee.”
In deze krant:
Wat is het Nut? pag 3
Nieuwe Stadsdichter pag 4
Straatbeeld pag 5
Knutselpakketjes pag 6
Prins Clausbrug pag 7
Petit Grand Tour pag 8
Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk l Buurtwerk Dordrecht