De Reelander - Editie 6 - 2020

jaargang 30 • nummer 6 • november 2020 UITGEVER TIENPLUS • JACOB MARISSTRAAT 70 • 3314 TK DORDRECHT • TELEFOON 078 - 750 89 66 • E-MAIL WIJKKRANTREELAND@LIVE.NL • FACEBOOK.COM/WIJKKRANTDEREELANDER

Spoorzicht op de schop 2

Activiteitencentrum Spoorzicht van de Gemiva-SVG groep wordt gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Het bijna vijftig jaar oude complex aan de Dubbeldamseweg is toe aan vervanging.

De meiden van Scouting AROODA

3 Billitonstraat

in een nieuw jasje

4

Spoorzicht biedt dagbesteding aan mensen met een verstandelijke, lichamelijke of meervoudige beperking.

In verschillende groepen werken de cliënten in eigen tempo en naar eigen kunnen binnen een groep die het beste aansluit bij zijn of haar wensen en behoeften. Per dag komen zo’n zeventig cliënten met verschillende niveaus naar het activiteitencentrum. Het begeleidend team telt ongeveer twintig medewerkers.

Spoorzicht is gebouwd in 1972 en dankt zijn naam aan de locatie, het staat naast de spoorlijn. Het gebouw bestaat uit één laag, met een gymzaal en een grote centrale ruimte waar men

Activiteitencentrum Spoorzicht, met de ingang aan de Dubbeldamseweg. bij elkaar komt tijdens de pauze en de nenden. Hun opmerkingen en aanpaslunch. Ernaast ligt een grote tuin. singen zullen worden meegenomen in het plan, waarna een vergunning zal Kleiner en veiliger worden aangevraagd. Gemiva hoopt Het nieuwe Spoorzicht krijgt een rechte komend voorjaar te beginnen met transparante voorgevel met kantoren de sloop. In de zomer van 2022 is het voor het personeel. De lokalen erachter nieuwe Spoorzicht naar verwachting zijn bestemd voor de dagbesteding. gereed. De cliënten worden tussentijds Het nieuwe gebouw wordt kleiner en opgevangen op een tijdelijke locatie. het aantal groepen gaat van zeven naar Bij de nieuwbouw wordt rekening gevier. Het bouwplan is positief ontvan- houden met de risico’s van goederengen door de welstandscommissie en treinen met gevaarlijke stoffen op het inmiddels voorgelegd aan de omwo- naastgelegen spoor. De gevel naast

de spoorlijn wordt extra versterkt en voldoet daarmee aan de veiligheidseisen. Ook wordt de verkeerssituatie aan de Dubbeldamseweg verbeterd.

Het brengen en halen van cliënten is nu lastig vanwege de krappe draaicirkel die auto’s moeten maken om op het terrein te komen. In het nieuwe ontwerp is de draaicirkel groter en er wordt eenrichtingsverkeer ingesteld waardoor een veilige situatie ontstaat.

Tekst Peter Jansen

Speeltuin Victorie viert 75-jarig bestaan

De bouw van Spoorzicht in 1972 met op de voorgrond de spoorlijn.

5 Verleden & Heden Noodwoningen

6 Vleermuisflat verhuisd

7 De dierentuin van

Rob van der Graaf

8 Eigenaardig Reeland

Een impressie van de nieuwbouw, naar een voorlopig ontwerp.

Nienke van Wijngaarden

Over Buurtwerk en geluk Ze is nog maar net begonnen, 1 september. Nienke van Wijngaarden. Ze is het nieuwe gezicht van Buurtwerk in het Reeland en bijna altijd in de buurt. Ze stelt zich graag aan u voor.

Ze woont in Gorinchem en werkte er tot 2019 zo’n tien jaar als fysiotherapeute. Naast haar werk zette ze een eigen vrijwilligersorganisatie op die migranten helpt in contact te komen met de bewoners van haar wijk. Ze wist al snel dat ze veel plezier beleeft aan dit verbinden van mensen met elkaar. Nu heeft ze van haar liefde voor dit werk haar beroep gemaakt. Ze loopt over van enthousiasme, is erg toegankelijk.

Ze kiest haar woorden zorgvuldig, kan goed luisteren, en stelt de juiste vragen om je verder te helpen.

Spin in het wijkweb Haar Buurtwerk richt zich op drie terreinen. Op bewoners individueel, op organisaties en initiatieven, op instanties. “Ik ben eigenlijk de spin in het wijkweb. Individuele bewoners kunnen met een persoonlijke vraag bij mij terecht. Maar ook kom ik graag in contact met mensen die ideeën hebben over wat buurtwerk in het Reeland kan betekenen. Waar worden mensen blij van, wat missen ze. Ik zeg maar wat: kerstbomen recyclen straks met Kerst, een gezamenlijke moestuin, ontmoeting tussen mantelzorgers.

En dat bewoners dat wel willen gaan

Tekst en foto Gerard Zwinkels Reelands nieuwe buurtwerker opzetten, maar niet precies weten hoe je dat het best kunt doen. Ik kan daar dan bij ondersteunen en verbinden. Ik beweeg mee met wat er speelt in de wijk. Daarnaast heb ik kennis gemaakt met de bestaande vrijwilligersorganisaties. Van ‘speeltuin Victorie’ tot aan ‘Bij Bosshardt’. Ik merk nu al dat er op verschillende plekken mooie dingen gebeuren. Maar er zou nog meer kruisbestuiving kunnen plaatsvinden als de clubs elkaar beter zouden kennen. Met mijn netwerk kan ik daar een rol in spelen. Bovendien weet ik dat er een hoop op je bordje komt als organisator. Bijvoorbeeld om te zorgen dat er voldoende vrijwilligers zijn om een organisatie draaiende te houden. En dan is het best prettig om eens met een ander daarover te praten.”

Hoop’ aan het Eemsteynplein vertrekt elke woensdagmorgen een groepje wandelaars voor een gezamenlijke herfstwandeling. “Als je zin hebt om mee te lopen zorg je gewoon dat je er om 9.30 uur bent. We houden ons aan de laatste corona-maatregelen. Ook ondersteunen we het initiatief van buurtbewoners om met Kerst iets te organiseren. Het zou zomaar iets kunnen worden met een lichtjesroute door de wijk. Dat mensen dan hun tuinen of ramen versieren en dat bewoners met kinderen er dan in optocht met lampionnen langs trekken bijvoorbeeld.”

de Tweede Wereldoorlog en de huidige jeugd vaak nog steeds hetzelfde antwoord geven: ‘Een mooie carrière maken en veel geld verdienen’. Terwijl datzelfde onderzoek leert dat die jongere zijn antwoord in de loop van zijn leven bijstelt naar: ‘goede relaties met familie, vrienden en de buurt’. Vooral in een samenleving waar vrienden en familie soms ver weg wonen, is het daarom fijn als je dichtbij huis plezierige contacten hebt. Het maakt mensen gelukkiger”, besluit Nienke.

“Als er mensen zijn die na deze introductie ideeën hebben voor hun buurt of een rondje met me willen wandelen om eens kennis maken, heel graag. Doe een bel of een app naar 06 22 89 79 18.”

Herfstwandelingen Wandel je een keer mee?

Woensdagmorgen 9.30 -11.00 uur Vertrekpunt Kringloop Nieuwe Hoop aan het Eemsteynplein

Geluk

“Laatst luisterde ik naar een zogenaamde TED-talk. Dat is een 15 minuten durend gesprek waarin een wetenschapper over een bepaald onHerfstwandelingen en Kerst derwerp zijn bevindingen presenteert.

Nienke wandelt graag. Daarom is ze En deze ging over de vraag aan jonge vanaf 14 oktober met ‘Herfstwandelin- mensen ‘wat maakt jou nou gelukkig’. gen’ gestart. Vanaf Kringloop ‘Nieuwe En het blijkt dat de jeugd van voor

Een uur wandelen en na afloop de mogelijkheid om buiten koffie te drinken

Bewoners weten het beste wat er speelt in de wijk • Buurtwerk Dordrecht

column

Opvoeden doe je niet alleen U kent het misschien wel. Je rijdt met je auto in een smalle straat. Komt een andere bolide je tegemoet. Passeren gaat niet lukken, dat zie je. Dus manoeuvreer je jouw auto zodanig tussen een rij geparkeerde auto’s, dat die ander kan passeren. En terwijl die ander voorbij peert in zijn dikke SUV met een mobieltje aan zijn oor, zonder jou een bedankknikje te schenken, denk je: Nou zeg, wat een eikel, wat is er fout gegaan in zijn opvoeding.

AROODA is een meidenclub, in het land een van de weinige scoutingverenigingen alleen voor meiden. In de stam, de speltak met scouts vanaf 21 jaar en de leidingteams, zitten wel wat mannelijke leden, zoals de grote, vriendelijke heer die vandaag iedereen ontvangt bij de houten poort. Ik heb een afspraak met voorzitter Janine. Zij legt uit waar AROODA voor staat: “Altijd Recht Op Ons Doel Af. Het is een landscoutingclub voor meiden tussen de 5 en 21 jaar. Dit jaar starten we ook weer met een groep Bevers, die zijn 5 jaar en deze speltak is wel gemengd. De jongens kunnen daarna naar de buurscouts, een groep van alleen maar jongens, overvliegen.

Overvliegen Dat overvliegen wordt elk jaar een hele happening. De meiden die een speltak op mogen schuiven vanwege hun leeftijd, worden dan uitgezwaaid door de oude speltak en verwelkomd door de nieuwe. We verzinnen steeds wat nieuws: het ene jaar bouwen we bruggetjes van planken, dit jaar hebben we er een obstakelbaan van gemaakt. Wel zo dat alle speltakken ermee kunnen overvliegen natuurlijk. Vannacht hebben twee stamleden in tentjes naast het bouwsel geslapen om te voorkomen dat grapjassen er met de onderdelen vandoor gingen.”

Mary-Lou, een van de overnachters, struikelt half slaapwandelend de kamer binnen; het is duidelijk een door-

Meiden, laat je uitdagen!

De obstakelbaan waakte nacht geweest. Ik ben toch benieuwd waarom het nog steeds alleen een meisjesgroep is. Is dat niet wat achterhaald? “Juist niet, het is uniek tegenwoordig. We zijn een van de weinigen in het land. In een meisjesspelgroep heb je een aparte dynamiek, daar kiezen sommige meiden juist voor. We werken natuurlijk wel met ‘de buren’ samen en organiseren gezamenlijke activiteiten, het is niet dat we niets van jongens willen weten. Mijn dochter is inmiddels Explorer (scouts van 15 tot 18 jaar). Toen zij bij scouting ging, min of meer door mijn enthousiasme omdat ik zelf op scouting zat als kind, ging het bij mij ook weer kriebelen. En uiteindelijk ben ik voorzitter geworden”, lacht ze bescheiden.

Scout voor het leven Jet, oud-voorzitter en al 24 jaar bij de club, voegt zich bij ons. Haar dochters zitten inmiddels in de stam. “Ik vind scouting ontzettend belangrijk voor kinderen, de groepen zijn echte teams. De waardes spreken me ontzettend aan: respect voor de anderen, het team, de natuur, verantwoordelijk zijn voor je omgeving. Meisjesscouting biedt nog wat meer: je kunt in een veilige omgeving vaardigheden leren en zelfstandig worden, zodat als ze hier

vandaan komen ze zelfbewustzijn mee hebben gekregen, stevig in de schoenen staan in de maatschappij, dat ze durven zeggen wat ze willen doen; ik werd bijvoorbeeld voor gek verklaard toen ik met twee titels op zak besloot huismoeder te worden maar ik deed het toch. Je leert kiezen voor wat je wilt.” Janine beaamt dat: “Dat geldt voor mij ook, ik heb een aangeboren handicap (Janine zit in een rolstoel) en ben volgens de richtlijnen 80 -100 procent arbeidsongeschikt. Als kind heb ik op een Blauwe Vogelgroep gezeten, dat is voor jongeren met een Tekst en foto Sylvia Korpel

Fijn dank u wel! weer in het theater De zomer is voorbij en het theaterseizoen begint. De eerste van een reeks voorstellingen van de Vereniging voor Improvisatietheater Fijn Dank U Wel! is zondagmiddag 22 november.

De aanvang is 15.00 uur en het speelt zich af in het Theater Inter Amicos, Christiaan de Wetstraat 21a.

Daarna is er om de maand een voorstelling, wisselend op zaterdag of zondag.

Uw wijkkrant maakt

Dat verdient een bloemetje!

Het Reelander boeket is beschikbaar gesteld door

Flora Calendula Reeweg Oost 83

in iedere editie melding hiervan.

Kunt u daar niet op wachten raadpleeg dan de website. Het leuke en spannende van improvisatie is de onvoorspelbaarheid van de voorstelling en de actieve of passieve wijze waarop het publiek hieraan mede vorm kan geven.

Zin gekregen? Reserveer uw kaarten via de website www. fijndankuwel.nl Het aantal plaatsen is beperkt.

De Reelander verschijnt zes keer per jaar in een oplage van 5500 exemplaren.

De krant wordt door vrijwilligers / wijkbewoners gemaakt en huis aan huis bezorgd in het Reeland.

Redactie Margriet van Beek André Boesberg Peter Jansen Coby Janssen Ad Klous Sylvia Korpel Robert Kraak Ans van der Westen Gerard Zwinkels

Gerard Vervoorn (links) kent Michael Geurin van het terras bij het Vogelnest en nu zijn ze collega-vrijwilligers bij DOOR. Gerard geeft het bloemetje met plezier aan Michael door. Die is er erg blij mee en wil graag alle aanwezige medewerkers van DOOR ervan laten meegenieten. Dus neemt hij het niet mee naar huis maar zoekt er een mooi plekje op de bar voor uit. Michael woont in de Tweede Reedwarsstraat, vlak bij zijn moeder. Hij is een echte kunstenaar in zijn vrije tijd. Maakt foto’s, gedich-

&

R E ELAND

ten, tekeningen en schilderijen en exposeerde er zelfs mee bij DOOR. Op zondagen maakt hij bij het Nivon natuurvriendenhuis ‘De Kleine Rug’ kano’s schoon en helpt hij bezoekers oversteken in de motorboot. Toevallig had Michael ook net een gedicht op facebook gezet. Vanwege ons bezoek wilde hij dat, voor alle aanwezigen, wel even voordragen. Vanmiddag dus niet alleen bloemen maar ook nog applaus!

Tekst en foto Gerard Zwinkels

ER HUIZEN EGELS IN DE TRANSVAALBUURT EN DIE BEESTJES MAKEN EEN HOOP HERRIE....

Ze stoten overal tegenaan

Nee toch?

Een egel stoot zich in ‘t gemeen....

Au! dat is nu al de tweede keer dat ik me aan dezelfde steen stoot

* **

Gerard Zwinkels

JasPer 2

beperking. Daar leer je voor jezelf opkomen. Ik heb een opleiding gedaan en werk inmiddels alweer 28 jaar als laborant in het ziekenhuis. Die bevestiging vanuit scouting dat je echt wel wat kunt heeft zoveel invloed later, je hebt er je hele leven wat aan.”

Het is tijd om de overvliegers op te wachten. De speltakken die uitzwaaien of ontvangen staan onder leiding van Mary-Lou die, intussen heel erg wakker, al dansend op en meezingend met De Jeugd en Davina Michelle, de overvliegers opwacht. Dan gaan ze, vergezeld van ouders, broers, zusjes, opa’s en oma’s naar de obstakelbaan.

Ondanks dat die er wat akelig ingewikkeld uitziet met balken en banden en iets waar je onderdoor moet kruipen lukt het alle meiden onder luide aanmoedigingen de hindernissen te nemen. De leeftijdsgroepen die mogen knuffelen doen dat van harte, de wat oudere meiden houden het vanwege corona bij enthousiast gegil en gejuich. Aan de stormbaan hangt een vlag met de tekst “Laat je uitdagen!”.

Meiden, check de site / facebook / instagram en neem de uitdaging aan: www.arooda.nl.

colofon

Ik was laatst op een themamiddag in speeltuin Victorie en daar ging het over dat onderwerp: ‘Opvoeden’. En na het bezoek duizelde het me van de organisaties, vrijwilligers en professionals, die van dat onderwerp hun werk hebben gemaakt. Moeders informeren Moeders, HomeStart, Buurtgezinnen, Doe effe gezond, Sociaal Wijkteam, Bibliotheek AanZet, Jong JGZ. En dan noem ik er maar een paar. Ze staan klaar voor dat steuntje in de rug. Want het zit iederéén om wat voor reden wel eens tegen in het leven.

Grote dingen, kleine dingen.

Dan ben je erg blij dat, als je in een scheiding ligt, er iemand is die jouw kind naar zwemles brengt. Dat als je aan het herstellen bent van een burn-out, er iemand is die jouw peuter op de peuterspeelzaal afzet. Of met jouw twee pubers gezellig naar de bioscoop gaat. Dat, als je chronische vermoeidheidsziekte hebt, er iemand is die jouw kids een weekendje logeren aanbiedt. Iemand die met jouw zoontje van vijf elke donderdag een potje gaat voetballen. Als jouw kleuter haar eten van tafel veegt en slecht slaapt, dat er een andere moeder is die je gerust kan stellen, je helpt en zegt dat je het best goed doet.

Wij boffen maar dat we in een landje leven met zoveel bereidwilligers die bezig zijn om andere mensen te willen helpen. Niet om daar rijk van te worden, want dat word je in de zorg in Nederland niet.

Nee, die mensen doen dat omdat ze het heerlijk vinden om anderen blij te maken, te ondersteunen waar dat kan.

Zou het dan toch waar zijn wat Rutger Bregman zegt: ‘de meeste mensen deugen’. Uit Afrika komt het gezegde: ‘It takes a village to raise a child’. En zo is het maar net. Opvoeden doen we met z’n allen. Daar worden we allemáál beter van.

Jammer dat dat net aan die pief in die dikke SUV met die telefoon aan zijn hoofd voorbij is gegaan.

Op een zonnige zaterdag in september ga ik in alle vroegte naar het jaarlijkse ‘overvliegen’ van de meiden van AROODA. Op dat moment heb ik nog geen idee wat dat inhoudt. Ik weet alleen dat AROODA een scoutingvereniging is alleen voor meiden en dat ze dit jaar 90 jaar bestaan.

Ik heb afgesproken met Janine, voorzitter van AROODA.

51

Dat krijg je als je geen ezel bent

Kopij E wijkkrantreeland@live.nl F FBredactiereelander@gmail.com De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten, te bewerken of te weigeren.

Volgende editie: 6 januari Uitgever advertenties bezorging TIEN Plus Jacob Marisstraat 70 3314 TK Dordrecht T 078 - 750 89 66 E tienplus@meeplus.nl W www.tienplus.net Opmaak Peter Jansen

Druk Rodi rotatiedruk

De Reelander

Gezinnen herdacht met Stolpersteine

Waar zijn de buren?

De families van deze vijf gezinnen: Meijer, Braadbaart, De Jong en Kleinkramer hebben generaties lang in Dordrecht gewoond. Een aantal telgen hebben zich in het Reeland gevestigd. Ze vonden daar zelfs, zonder dat ze het toen wisten, hun laatste adres. Stolpersteine, in het Nederlands struikelstenen, zijn kleine, vierkante keitjes van 10 x10 x10 centimeter, bedekt met een bronskleurig metalen plaatje. De plaatjes worden in het trottoir voor de laatste woning van een Joods oorlogsslachtoffer geplaatst. In het plaatje zijn met de hand de naam, geboortedatum, datum en plaats van deportatie en datum en plaats van de moord geslagen. Zodat we letterlijk even stil kunnen staan bij hun en onze geschiedenis. Meer weten? www.stolpersteine-dordrecht.nl.

Benjamin de Jong en Carolina Braadbaart woonden met hun drie kinderen aan de Bankastraat, nummer 9 (13 nu). Carolina kwam uit een heel groot gezin waarvan Schoontje, van wie wordt gezegd dat zij spookt op de Voorstraat nummer 8, wellicht de meest bekende Dordtse is.

Het gezin heeft tijdens de oorlog ondergedoken gezeten in de Breitnerstraat.

Helaas zijn Benjamin, Carolina en zoon Nathan uiteindelijk toch opgepakt door de jodenjagers Evers en Den Breejen en op transport gezet naar Westerbork. Op 9 juli 1943 werden zij, samen met 25 anKazerne Willemsdorp dere Dordtse Joden, in Sobibor vergast.

Abraham en Mozes zijn twee van de Hun twee andere kinderen, Saartje en twaalf kinderen van Gerard en Grietje Stijntje, hebben de oorlog overleefd en de Jong. De broers hebben jaren in de zijn naar Israël geëmigreerd.

Adriaan van Altenastraat gewoond.

Abraham op nummer 19 en Mozes er tegenover op nummer 16. Abraham werkte als lompensorteerder, zijn broer Mozes was fabrieksarbeider en aankomend beroepsmilitair. Mozes sneuvelde gelijk al, op 10 mei 1940 bij Willemsdorp tijdens gevechten bij de politiekazerne. Hij is daarmee het enige Joodse militaire slachtoffer uit Dordrecht. Abraham, zijn vrouw Betje en hun dochter Grietje werden op 10 november 1942 tijdens een razzia gearresteerd. Abraham heeft nog zestien maanden zware arbeid moeten verrichten in Auschwitz; zijn vrouw en kind Carolina Braadbaart en zoon Philip zijn al direct bij aankomst vergast.

Er is een Leerparker heengegaan….

Bert Bohlander

Dinsdag 13 oktober: ongeveer dertig mensen stappen, bijna plechtig, achter een bakfiets aan. De bakfiets wordt voortgeduwd door vier stoere mannen. Op de bak ligt een doodskist. De stoet beweegt zich langzaam vanaf het verzamelpunt bij de poller aan de Prof. Gunninglaan richting de Essenhof. Daar aangekomen nemen de mensen afscheid van de man die zoveel betekend heeft voor het Leerpark.

Bert behoorde tot de eerste bewoners van het Leerparkbuurtje, nog voordat er van een Leerpark sprake was. Het was een wijkje met verschillende scholen, een opslagterrein van de gemeente en ongeveer 110 woningen. De gemeente had grootse plannen met het buurtje. Hier moest het Dordtse voortgezet onderwijs

centraal komen te staan. Dit gecombineerd met veel meer woningen dan er toen waren. Om voor de belangen van de bewoners op te komen werd mede door Bert het Bewonerscomité Leerpark opgericht. Dankzij Bert werd het Da Vinci College niet één groot gebouw maar werd het uit diverse kleinere gebouwen samengesteld.

Izaak Herman Meijer

Sara Meijer Braadbaart

Izaak Meijer was slager van beroep.

Hij trouwde met Sarah Braadbaart en na wat omzwervingen in Dordrecht vestigden zij zich na zijn pensioen op de Reeweg 92 (190 nu).

Dat hij trouwde met een Braadbaart was bijna familietraditie: drie broers Meijer trouwden met drie zussen Braadbaart.

Izaak was ook bestuurslid van de synagoge en werd in die hoedanigheid op 4 november 1942 gearresteerd. Hij stierf ten gevolge van de zware mishandelingen bij binnenkomst in Westerbork; het ‘ontvangstcomité’ wilde niet geloven dat Izaak al zijn bezittingen bij zijn arrestatie al af had moeten geven. Zijn vrouw Sara en dochter Esther werden later vermoord in Auschwitz. Drie andere kinderen hebben de oorlog wel overleefd.

Tekst Sylvia Korpel Bron: Stolpersteine Dordrecht en Joods Monument

Salomon Simon (Sally) de Jong woonde met zijn moeder en twee broers aan de Leerambachtstraat 13 rood (23 nu). Zijn vader, directeur van de hoefijzerfabriek Hippos op De Staart was al eerder overleden. Het verzet, in de persoon van Sally’s schoonzus Annie Vermeeren, regelde in augustus 1942 voor de familie een onderduikadres op de Krommedijk, boven de drogist De Molen. Op de deur had de eigenaar een bordje gehangen met ‘Roodvonk’ zodat de bezetter niet snel binnen zou vallen. Sally weigerde om in onderAbraham Kleinkramer duik te gaan. Een koppig besluit dat hij later met de dood zou moeten be- De laatste woning van Abraham en Henkopen. Sally werd op 30 september in riëtte Kleinkramer en hun twee zonen stond aan de Toulonselaan 34 (54 nu).

Auschwitz omgebracht.

Toen het hen te heet onder de voeten werd, doken de twee ouders onder bij de familie Jansen in diens beddenzaak aan de Voorstraat. Ondanks dat de familie al twaalf kinderen had vonden de Jansens in hun pand nog ruimte voor in totaal acht Joodse onderduikers. De kinderen van Abraham en Henriëtte schuilden elders. Helaas was het verlangen naar de kinderen zo groot dat de ouders op een avond in augustus 1942 hun onderduikadres verlieten. Onderweg naar Simon en Albert werden zij in augustus 1942 opgepakt en bruut verhoord. Met hun twee zonen gingen zij diezelfde maand nog op transport en Sally de Jong en Annie Vermeeren vonden hun dood in Auschwitz.

Door zijn invloed kwam er een woonerfje aan de Prof. Waterinklaan én de bushalte voor de flat aan dezelfde laan werd behouden. Op de plek van het huidige Valkhorst, aan de Prof. Gunninglaan, was hoogbouw gepland.

Door aan te tonen dat hierdoor een windtunnel zou ontstaan, is het bij eengezinswoningen gebleven. Vanwege de nieuwbouw moest veel groen sneuvelen. Het ging Bert aan zijn hart.

Hij heeft er alle moeite voor gedaan om bomen te behouden. De platanen voor het Da Vinci College zijn daar getuigen van. Met hoogwerkers werden de bomen verkast van de plek waar nu Valkzicht is, naar hun huidige plek voor de school. Eén boom heeft deze Bert Bohlander ontvangt de Johan de operatie niet overleefd maar de vreugWittspeld met oorkonde. de van het voortbestaan van de ande-

re bomen overtrof deze teleurstelling.

Tot aan zijn laatste snik heeft Bert zich ingezet voor de buurt en voor het behoud van de bomen. Bij de gemeente heeft hij gepleit om de bomen, op de plaats waar het complex ‘De Valk’ gaat komen, te behouden of om ze net als de platanen te verkassen in plaats van ze te kappen. Helaas heeft hij dit pleidooi verloren.

Voor zijn werk voor de Leerparkbuurt heeft hij in 2016 de Johan de Wittspeld uitgereikt gekregen. Voor zijn werk voor de fietsersbond, waarin hij net zo actief was, kreeg hij twee jaar later nogmaals een Johan de Wittspeld. Een Icoon is overleden. Dordrecht, maar zeker de buurt, zal hem gaan missen.

Tekst Margriet van Beek

Openluchtmuseum Vogelbuurt De Vogelbuurt heeft al veel herkenbare kleurige muurschilderingen. Maar binnenkort is ze er weer een rijker. Nu aan het Vogelplein en Billitonstraat. De winkelpuien van G-KA bakkerij, shoarmazaak Pyramide of Gold, en de Özde Supermarkt worden opgeknapt.

De gevels oogden al langer wat rommelig, maar worden nu door middel van een bijzondere muurschildering van Nina Valkhoff als het ware met elkaar verbonden. Ook de gevel om de hoek, aan de Billitonstraat, krijgt een nieuwe jas. Bewoners van die straat kijken, tot hun grote ergernis, al jaren uit op een verwaarloosde kale grijze gevel. Esther van nummer 19 is er superblij mee: “Het gaf me altijd een beetje

november 2020

Tekst en foto Gerard Zwinkels Links: Nina Valkhoff. Rechts: projectie van de muurschildering op de panden in de Billitonstraat. een achterbuurtgevoel. En het stimuleerde niet om zelf iets aan te pakken, want door die foeilelijke muur zag het er toch niet uit. Dat nieuwe kunstwerk haalt de hele buurt op.”

Lotti Hesper is namens buurtcentrum en koffiebar ‘het Vogelnest’ initiatiefnemer en projectleider van het idee.

Naast het kunstproject voor de gevels zal de gemeente het plein opknappen

door het vergroten van de plantenbakken voor de winkels, zodat de ruimte daarachter wat meer van de doorgaande straat afgescheiden wordt. “Daar zouden de winkeliers zomaar wat terrasjes kunnen gaan organiseren”, bedenkt Lotti. Gesprekken daarover met de gemeente zijn nog gaande.

Nina Valkhoff, internationaal bekend ‘muurschilderingen kunstenares’ is,

net hersteld van een maand durende flinke griep, op 19 oktober aan de klus begonnen. Voor de eerste keer samen met haar stagiair Elwin Plaisier. Het werk is nu zo goed als gereed. Ze maakte in 2017 ook al een muurschildering in de Vogelbuurt aan de Adelaarstraat.

“Die met de gans en de zwaan. Dit nieuwe werk is daar een mooi vervolg op”, vertelt ze enthousiast. Nina werkt

ook internationaal. Ze heeft opdrachten lopen in Ierland, Zweden en Portugal. Maar door de Corona-beperkingen kan ze daar nu niet terecht. “Dat kost me een hoop geld. Daarom ben ik erg blij met deze opdracht in Dordrecht. Ik hoop dat de bewoners er evenveel van gaan genieten als ik.”

Kijk op www.ninavalkhoff.com voor meer mooi werk van haar hand.

3

Kapitein voor het leven

om alles als in een blokkendoos in elkaar te passen. Eerst de kop en dan de kont en tenslotte het middendeel. Ik mag het natuurlijk niet zeggen maar vooral vrouwen lieten het inparkeren toen vaak over aan de bemanning. En als er eens een ongeluk op de Gorinchemse brug was, dan stond de hele Bandijk vol hoor. Dan was het jakkeren geblazen en dan deed ik zes retourreizen in het uur. Dan belde ik snel een goeie kaartverkoper uit Werkendam als ik dat aan zag komen. Oprijen, afrekenen, afrijen, achter elkaar door. Daar beleefde je dan plezier aan.”

Volgend jaar wordt hij 83. Wim van IJsseldijk uit de Vorensaterstraat in het Land van Valk. Ex-kapitein bij de veerdienst op de Kop van ’t Land. En kapitein-eigenaar van sleepboot de ‘Willem-Marie’. De sleper die nog in volle glorie in de Wolwevershaven ligt. Maar hoe lang nog?

Het ‘stoken’ zat hem al vroeg in het bloed. Bij oom Manus, die machinist was op veerboot VII tussen Dordrecht en Zwijndrecht, kwam hij als klein ventje van tien met zijn vader op bezoek. “Die pont had toen eerst nog stoommachines. En dat vuur stoken vond ik geweldig. Och, van die mooi blank gepoetste ketels. En dan zei ik: ‘Hee ome Manus, ik gooi even een schoppie kolen op het vuur hoor’. En dan keek ik door dat rooster en dan zag ik die schoorsteen roken. Machtig mooi vond ik dat.”

Sleepbootkapitein Vader Adriaan uit Zeeuws Yerseke kocht in 1936 de ‘Hendrika’, een stoomsleepboot uit 1910, voor 4750 gulden.

Hij doopte hem ‘Willem-Marie’, naar zijn vader en moeder. Hij sleepte en duwde ermee in Zeeland. Werkte maanden aan dijkenbouw in de Noordoostpolder bij Urk. Kleine Wim mocht op vakanties meehelpen met stoken. Na de oorlog was het stoomtijdperk zo’n beetje ten

Wim van IJsseldijk als kapitein op Veerdienst X van Kop van ‘t Land in 1981. einde. Voor 75 duizend gulden, en dat was toentertijd een hele smak geld, werd de Willem-Marie omgebouwd.

Stoomketel en schoorstenen werden verwijderd en een 15.000 kg zware 6 cilinder krachtpatser Deutz met 375 pk kwam ervoor in de plaats. “De 87 jaar oude motor loopt nu nog steeds als een zonnetje”, glundert Wim. “En rookloos hè.” In 1961 ging Wim samen met zijn vader boten slepen op de Rijn tot Mannheim aan toe. Dan was hij dagen van huis. Toen de binnenvaartschepen hun eigen motoren kregen, verplaatste het werk zich naar zandtransport in en rondom het Rotterdams havengebied. In 1977 nam Wim de boot over van zijn vader die met pensioen ging.

Wim hield de boot aan voor zijn eigen plezier en heeft hem in vakanties veel

gebruikt voor familie- en vriendentochten. “Koelboxen mee. Voor anker in het gat van de Visschen in de Biesbosch. Kennissen die langszij kwamen.

Een heerlijke tijd.”

Veerbootkapitein In 1973 is Wim bij het gemeentelijk vervoerbedrijf gaan werken op de veerdienst. Eerst op ’s Gravendeel tot daar de Kiltunnel openging. Vanaf 1977 op de Kop van ’t Land. Hij was kapitein-machinist op de veerdienst VIII, X en de huidige Biesbosch en kijkt met veel plezier op deze tijd terug. De X was nog een zogenaamde zijlader.

Dan moest hij vaak uit zijn stuurhut komen om te helpen laden. Want er konden maar maximaal achttien auto’s op. “Dan moest je heen en weer steken

Zijn laatste ritje

Ik denk potverdorie. Ton Huufker, de kaartverkoper, ziet het ook en die gaat op zijn dooie gemakkie een veger en blik halen. Veegt alles netjes op, tikt op het autoraampje. Autoraampje wordt naar beneden gedraaid. Ton zegt: “dit ben je vergeten” en hij kiept zo het hele blik as met peuken de auto in.

Chauffeur kwaad de auto uit natuurlijk. Ik had de pont al stil gelegd midden op de rivier, want ik dacht dat kan wel eens uit de hand lopen. Gelukkig riep de vrouw haar man tot de orde en liep alles met een sisser af.”

Bij het vertrek aan de deur komt het gesprek nog even op sleepboot ‘Willem-Marie’. “Als ik er straks niet meer ben”, zegt Wim, “heb ik laten vastleggen dat hij gesloopt wordt. Het zou mooi zijn als de Deutz motor dan naar het Papendrechts motorenmuseum kan. Omdat ie uniek is en dan nog een heleboel mensen kippenvel kan bezorgen met zijn warm ronkend klepperend motorgeluid.”

“Elke dag was er wel wat. Ik kan er een boek over vol schrijven”, lacht Wim. “Op een van mijn laatste ritjes rijdt er een gloednieuwe Mercedes de pont op. Hij was de laatste en enige. We varen weg. Zie ik de deur van de Mercedes opengaan. Een arm komt naar buiten met een hele volle asbak die zo op het schone dek wordt leeg geklopt. Ja echt waar hoor. Zo waar als ik hier zit. Tekst en foto Gerard Zwinkels

De Valk

men geen schuttingen tussen de veranda’s. Het is de bedoeling dat de veranda’s een geheel gaan vormen met het groen van het park. Op de verdiepingen zijn de terrassen gescheiden door plantenbakken en klimplanten. Dit geeft, in combinatie met de pergolaconstructie met houten lamellen, de woningen aan de buitenzijde straks een spectaculaire Wim van IJsseldijk op de Willem-Marie in de Wolwevershaven. uitstraling. Het geheel wordt omgeven Een impressie van het nieuwbouwcomplex De Valk aan de Prof. Gunninglaan. door groen zodat het in zijn geheel een onderdeel wordt van het (Leer)park. De Op 4 september verdween de vleer- gen, in vier verschillende types, hebben verkoop is op 24 september gestart. muisflat van de Prof Gunninglaan om een oppervlakte variërend van 151 tot Naar verwachting start de bouw rond plaats te maken voor de bouw van 205 m2. Ze bestaan uit drie woonlagen de zomer van 2021. twaalf ongekend grote eengezinswo- met op de begane grond een veranda Tussen twee buien door wandel ik door het Land van Valk. Ik loop te denken over ningen genaamd ‘De Valk’. De wonin- en op de verdieping een terras. Er ko- Tekst Margriet van Beek de opruimactie die onlangs is gehouden in het Leerpark. Fijn is het als mensen zich inspannen om de rommel van anderen op te ruimen. Zo houden we onze leefomgeving schoon. Als ik aangeland ben in de Crayensteynstraat zie ik een geel kinderjasje over een betonnen paaltje hangen. Het is eigenlijk geen weer om zonder jas buiten te zijn. Een kind heeft het waarschijnlijk warm gekregen in het heetst van het spel. Bij de grote plensbui van daarnet is hij vast naar huis gerend en is zijn jas vergeten. Als je eenmaal iets van kleding op straat hebt zien liggen zie je wonderwel steeds meer vergeten kledingstukken. Even verderop vechten twee eksters fanatiek om een roze groen geruite sok. Voor de vogels heeft hij blijkbaar een aantrekkelijke geur, denk ik met een glimlach…

Ik wandel verder over het hondenuitlaatpad langs de Twintighoevenweg. Daar ligt een sportschoen in het gras. Aan het formaat te zien een herensportschoen.

Ongeveer veertig meter verder ligt eenzelfde sportschoen. Waarschijnlijk niet helemaal hetzelfde en gaat het om respectievelijk een rechter- en een linkerschoen. Wie verliest er nu zijn schoenen? Heeft de eigenaar last van blaren gekregen en ze daarom uitgetrokken en achtergelaten? Is hij kwaad geworden op iemand en heeft hij zijn schoenen naar die persoon zijn hoofd gegooid om daarna hard weg te rennen? Ik pak beide schoenen op en leg ze samen op een bankje. Misschien dat de eigenaar terugkomt om ze op te halen. Misschien dat iemand anders er nog iets aan heeft. Ik wandel op mijn gemak naar huis en vergeet de schoenen. Een paar uur later schiet me te binnen dat ik nog brood De prachtige speeltuin in het Land van Valk bestaat dit jaar een feest voor de kinderen, maar door de vele (oud) buurtmoet kopen. Ik ga naar de Plus. Tot mijn verbazing komt een meneer in regen75 jaar. En dat moest gevierd worden. Gelukkig kon dat op bewoners die elkaar al jaren niet meer hadden gezien werd jas, ja het regent weer, de winkel uit. Deze meneer loopt op blote voeten. Zou zaterdag 5 september volledig corona-proof: iedereen die het ook een beetje een reünie. Aan iedereen was gedacht: hij de eigenaar van de achtergelaten schoenen zijn? wilde komen kon zich van tevoren inschrijven zodat de limonade voor de kinderen, koffie voor de ouders, Maarten Margriet van Beek maximale bezetting goed in de gaten gehouden kon wor- zingend en gitaarspelend, omringd door kleurende volHeeft u een verhaal of gedicht voor Het Reeland Cursief ? den. Volgens barman Marcel, eerder in De Reelander als wassenen (en ook een paar kinderen). Het was tenslotte Stuur het - met uw naam - naar wijkkrantreeland@live.nl een van de Vijf Valkeniers, hadden zich aan het eind van de een Kleurfeest!

Tekst en foto’s Sylvia Korpel ochtend al 150 mensen gemeld. Natuurlijk was het vooral

Het Reeland Cursief

Blote voeten

Feest voor Victorie

Dordtse roomboter SCHAPEKOPPEN

leuk om te trakteren of cadeau te geven! nú ook chocolade schaapjes!

BANKETBAKKERIJVANDERBREGGEN.NL

REEWEG OOST 31 • 078- 6134702

4

Heren T 078 - 614 26 88 Dames T 078 - 647 27 37

Krommedijk 51 3312 CD Dordrecht lwww.harryskapsalon.nl n.nolaspaksyrrah.www

Blijf op de hoogte van berichten over uw buurt Via de website Over uw Buurt vindt u informatie over zaken als bouwplannen, kapvergunningen en het organiseren van evenementen in uw omgeving. Met de e-mailservice van Over uw Buurt krijgt u deze berichten direct in uw mailbox. Informatie en aanmelden:

www.overuwbuurt.overheid.nl

De Reelander

“Je kunt er eigenlijk nog geen varkens in houden”, zo typeerde een Dordts gemeenteraadslid de noodwoningen aan de rand van de Indische buurt. De houten huisjes waren aan het einde van de Eerste Wereldoorlog gebouwd als tijdelijk antwoord op de heersende woningnood.

Begin jaren dertig maakten de huisjes plaats voor de huidige bebouwing aan de Bankastraat, Billitonstraat en Riouwstraat.

Verleden & Heden Een stukje Reeland door de jaren heen Door Peter Jansen

Noodwoningen in het Reeland

Woningnood Na de Eerste Wereldoorlog heerste in Dordrecht grote woningnood, ook omdat veel huizen door sanering in de binnenstad onbewoonbaar waren verklaard. Om de inwoners voorlopig aan onderdak te helpen werden in de Indische buurt en de Zeehavenbuurt noodwoningen neergezet. Het was de bedoeling dat de huisjes tien jaar zouden blijven staan.

Rio uw

at tra as nk Ba

Begin vorige eeuw vormde de Groenedijk de grens van de stedelijke bebouwing. In 1910 werd de Oranjelaan aangelegd om het nieuwe industrieterrein op de Staart met de stad te verbinden en was een begin gemaakt met de aanleg van de Indische buurt.

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam de woningbouw stil te liggen en vormden de Bankastraat en Riouwstraat de grens tussen stad en platteland.

In 1916 verrees aan de Bankastraat de Particuliere Ziekenverpleging, een gebouw met grote balkons, veranda’s en een fraaie tuin. Tussen de Bankastraat en Reeweg kwam het Gemeenteziekenhuis, dat in 1920 in gebruik werd genomen. Naast het ziekenhuis stond het gebouw van de Ontsmettingsdienst.

stra at

Verleden

De oudere noodwoningen aan de Bankastraat werden wél gesloopt. Vol trots meldde de directeur van de Bouw en Woningdienst: “Aan de verplichting om voor 1 juli 1928 er 52 te slopen is niet alleen voldaan, doch het is mijn dienst gelukt om er een elftal méér van deze krotten te doen sneuvelen”.

Volgens hem waren de huisjes “grotendeels met wanbetalers en wandluizen besmet”. Drie jaar later gingen ook de resterende noodwoningen tegen de vlakte. Vervolgens werd de huidige bebouwing aan de Bankastraat, Billitonstraat en Riouwstraat neergezet. Tot aan de bouw van de Vogelbuurt in de jaren vijftig vormde de Billitonstraat de grens van de stedelijke bebouwing.

Zeehavenbuurt

ONTSMETTINGS DIENST

De noodwoningen in de Zeehavenbuurt hebben het heel wat langer uitgehouden. Ze waren in 1921 neergePARTICULIERE ZIEKENVERPLEGING zet en hadden een stenen onderbouw.

Ook waren ze ruimer, ze bestonden GEMEENTEZIEKENHUIS uit een woonkamer, een keuken en Noodwoningen aan de Bankastraat en Riouwstraat.

Kort na de Eerste Wereldoorlog werd aan de oostzijde van de drie slaapkamertjes. In de jaren dertig Plattegrond Bouw en Woningdienst, 1923 Riouwstraat een rijtje noodwoningen neergezet. ging een deel van de huisjes tegen de vlakte. De overige, inmiddels totaal Bankastraat te een beroep op de Woningnoodwet, zijn verbazing dat “de meeste verwaar- verkrotte woningen werden echter Naast de Particuliere Ziekenverple- waardoor 90 procent van de bouw- loosden zich lang niet lekker gevoelen pas rond 1960 afgebroken. ging werd aan de Bankastraat in 1917 kosten voor rekening kwam van het wanneer zij van hun gewone gezelHeden een wijkje met 84 noodwoningen Rijk. Ook deze huisjes waren geheel schap bevrijd zijn”.

De sloop van de huisjes betekende aangelegd. De huisjes waren geheel van hout. Ze hadden één woonlaag, niet het einde van de noodwoningen van hout. De meeste hadden één bestaande uit een woonkeuken van Houten hutten woonlaag met een woonkeuken en vier bij vier meter en drie slaapka- Een gemeenteraadslid bezocht het in Dordrecht. Ook tijdens de Tweede twee slaapkamertjes. Voor kinderrijke mertjes. Omdat er alleen in de woon- wijkje met noodwoningen en om- Wereldoorlog stagneerde de wogezinnen waren er huisjes met een kamer een lichtpunt was, kregen de schreef zijn bevindingen als volgt: “Die ningbouw. Om iedereen onderdak te zoldertje, waar ruimte was voor nog tussenwanden vensters, zodat ook de houten hutten zijn onbewoonbaar. Je kunnen bieden werden aan de Dinteltwee kamertjes. In 1920 besloot de slaapkamertjes nog enigszins verlicht kunt er eigenlijk nog geen varkens in straat op de Staart 54 betonnen noodgemeente tot de bouw van nog eens werden. De huur bedroeg drie gulden houden.” Volgens de Woningnoodwet woningen neergezet. Deze huisjes wa52 noodwoningen, waarvan 16 aan de per week. Voor veel gezinnen was dit moesten de huisjes na vijf jaar worden ren erg klein maar wel geliefd, vooral Riouwstraat. moeilijk op te brengen, de huur van afgebroken. Maar de gemeente wilde bij pasgetrouwde stellen, die allang hun oude woningen in de binnenstad ze langer laten staan, nam ze over van blij waren niet te hoeven inwonen bij Riouwstraat het Rijk en liet ze opknappen. De huis- hun (schoon)ouders. De huisjes zijn in bedroeg nog niet de helft.

Voor 34.000 gulden werden hier acht Eigenlijk waren de huisjes nauwelijks jes kregen een achteruitgang en een 1974 afgebroken. Sindsdien behoren blokken van elk twee woningen neer- geschikt om in te wonen. “De mensen klein tuintje, de bewoners ‘kregen’ een noodwoningen in Dordrecht tot het gezet. Voor de bouw deed de gemeen- kunnen beter in de onbewoonbaar huurverhoging van 50 cent. verleden. verklaarde woningen blijven”, aldus een gemeenteraadslid. “In de houten noodwoningen is het in de zomer om te stikken van de hitte en in de winter om er in te bevriezen.” Bovendien wemelde het er van het ongedierte.

Ontsmettingsdienst Gelukkig was de Ontsmettingsdienst aan de Bankastraat gevestigd. Het personeel van deze dienst ging de vervuilde woningen te lijf met het giftige blauwgas. In het gebouw zelf werden bewoners gereinigd die met besmettelijke ziekten in aanraking waren geweest of ‘gewoon’ onder het ongedierte zaten. Mensen die door schurft of luizen werden geplaagd konden hier hun kleding in een stoomwaterketel laten reinigen, waarbij ook de Noodwoningen met op de achtergrond de Particuliere Ziekenverpleging. eigenaar van de kleding werd schoon- De Particuliere Ziekenverpleging in 1930. Links het Gemeenteziekenhuis. De noodBoven: omstreeks 1925, gezien vanaf de weilanden waar nu de Billitonstraat is. geschrobd. Een verslaggever die eens woningen op de achtergrond staan op het punt gesloopt te worden om plaats te Onder: gezien vanaf de Bankastraat, tijdens de sloop van de oudste huisjes in 1928. een kijkje kwam nemen, ontdekte tot maken voor de huidige bebouwing tussen de Bankastraat en Billitonstraat.

Adverteren in De Reelander

Marketingcommunicatie voor de kleine ondernemer die wil uitblinken • inspiratie, frisdenken en anderskijken • coaching bij het persoonlijk stappenplan • praktische hulp bij het uitvoeren

Beter Voor Dordt is er voor u!

REELAND@BETERVOORDORDT.NL 06 1220 1572 FACEBOOK.COM/BETERVOORDORDT @BETERVOORDORDT POSTBUS 844, 3300 AV DORDRECHT

Margriet Aalberts | 06 4317 6256 www.zinsels.nu

november 2020

’n Heel Jaar voor € 145 kan dat ?

De Reelander wordt zes keer per jaar huis aan huis bezorgd in het Reeland.

Uw advertentie verschijnt dus in een afgebakend gebied en dat betekent lage tarieven. Dit formaat advertentie kost slechts € 145 per jaar.

Daarnaast kunt u combineren met andere Dordtse wijkkranten.

De opmaak is altijd gratis. informatie: 078 - 750 89 66 tienplus@meeplus.nl

5

ELANDER E R

ZOEK

PLAATJE

In elke editie van de Reelander wordt een detail van een object getoond, dat alleen in het Reeland voorkomt.

Het Zoekplaatje is dus te vinden in de Vogelbuurt, Indische buurt, Transvaalbuurt, Wantijbuurt of het Land van Valk.

Voor buurtspeurders en -kenners Herkent u wat het is en waar het staat?

Stuur dan uw oplossing met naam en adres binnen veertien dagen na het verschijnen van deze krant naar de redactie: wijkkrantreeland@live.nl of naar Wijkkrant De Reelander, Jacob Marisstraat 70, 3314 TK Dordrecht.

Onder de goede inzenders wordt een cadeaubon verloot. De winnaar wordt in de volgende krant bekendgemaakt.

Daarin vindt u ook de complete afbeelding met het verhaal er achter. En een nieuw Reelander Zoekplaatje natuurlijk.

Vleermuisflat op transport Op 4 september vond een bijzonder transport plaats in het Leerpark. Met een hoogwerker werd de vleermuisflat van ongeveer vier meter hoog op een dieplader getakeld om vervoerd te worden van de Prof Gunninglaan naar Amstelwijck.

Het transport ging over de N3, deels tegen de rijrichting in.

Dit was mogelijk omdat dat weekend de N3 was afgesloten.

Op het Refaja-terrein kreeg de flat een nieuwe bestemming om de vleermuizen uit het oude ziekenhuis te lokken.

De vleermuisflat was in 2016 voor 22.000 euro gebouwd. De bedoeling was om de kolonie vleermuizen die zich in het oude schoolgebouw Valkenhorst gevestigd had een nieuw onderdak te geven. De vleermuizen zijn er echter nooit ingetrokken. Pas nadat er vleermuiskastjes aan woningen en de kerk werden geplaatst, vertrokken de vleermuizen uit de school. Het is te hopen dat de vleermuizen in het oude Refajaziekenhuis wel gecharmeerd zijn van de vleermuisflat.

Tekst Margriet van Beek - Foto Ad Klous

Kerstbomen Nu de dagen korter worden gaan we al uitkijken naar de kerstdagen, dat zijn beslist heel korte dagen met superlange avonden. Dat maakt hen uitermate geschikt voor feestelijke verlichting, waar we de versierde kerstboom zeker toe kunnen rekenen.

Dit is de oplossing van het Zoekplaatje van de septemberkrant. Het is een sculptuur in brons van het ‘Staand meisje’ vervaardigd door Eja Siepman van den Berg, geplaatst in de Wantijbuurt aan de Parklaan. Deze sculptuur is niet uniek voor Dordrecht. Eja Siepman is bekend door haar sculpturen van het vrouwelijk lichaam in marmer en brons. Ze staan niet alleen in musea, maar ook in openbare ruimtes in verschillende grote steden, zo’n twintig, waaronder dus ook in Dordrecht in het Reeland.

Het was even speuren, maar het leek, gelet op het aantal inzenders, niet zo moeilijk. Als winnaar kwam deze keer Bob Bayens uit de Ceramstraat uit de bus.

Hij ontving van de Reelander een fraai verpakte cadeaubon van € 10,- met bessen en lampionnetjes van Flora Calendula. Ook de redactie van de Reelander schikte zich in de coronamaatregelen. Het gezin Bayens zat in quarantaine en wij konden de bon daardoor niet persoonlijk overhandigen. Na aangebeld te hebben, zetten wij de bon in de tuin op een tafeltje en hebben hen op afstand verbaal van harte gefeliciteerd met hun prijs. Hij was er erg blij mee, berichtte hij ons nadien nog in een mailtje.

De kerstboom deed halverwege de negentiende eeuw zijn intrede in Nederland. En nu is die alom vertegenwoordigd. Het is uitzonderlijk om geen boom(pje) in je huis te zetten. Daarbij is het een sympathieke gewoonte om hem pas te plaatsen ná 5 december, om uit het vaarwater van Sinterklaas te blijven.

En waar komen die kerstbomen vandaan? Uit het tuincentrum waar we, op weg naar de buitengebieden waar de bomen opgesteld staan, eerst vele uitstallingen met kerstversiersels passeren die ons verleidelijk toe glinsteren: “wat zou dat mooi staan in de boom”.

De sparren, met of zonder kluit, die voor het uitzoeken staan in de tuincentra, komen uit de Ardennen en uit Scandinavië. Sinds 2000 is de Nordmann populair want hij ‘ruit’ niet zo.

In de vorige eeuw was in de jaren vijftig en zestig de fijnspar de meest

Een kerstboom draag je met z’n tweeën.

Ik woon hier al een tijdje

Je koos je boom, rekende af en droeg

gekochte kerstboom. Het was de afgezaagde top van een naaldboom uit een productiebos. De rest van de boom was bestemd om als stuthout te gebruiken in de mijnen van Limburg.

En hoe kwam zo een kerstboom in je huis?

Jarenlang kon je op straat je kerstboom kopen, ik denk dat veel mensen zich dat nog kunnen herinneren. Dagelijks werden er kramen opgezet, zoals op het Vogelplein, of op de hoek van de Krommedijk en de Crayensteynstraat waar tientallen kerstbomen voor het uitzoeken stonden.

dig om met zijn tweeën te komen.

Want een kerstboom is al gauw een meter hoog en vaak ook een meter in doorsnee, die pak je niet zomaar even makkelijk in de taille beet. Je kon hem ook op je fiets zien te vervoeren, zonder daarbij te fietsen overigens. In alle gevallen prikten de naalden van de spar flink in je handen. Jammer als je vergeten was handschoenen mee te nemen. Zo’n kraam aan de straat en het gesjouw naar huis met je eigen boom had een charme, een gevoel van gezamenlijkheid. Je kocht je kerstboom in je eigen wijk…..in de korte dagen voor de kerst.

door Ans van der Westen hem naar huis. Dan was het wel han-

Tekst Ad Klous - Foto Gerard Zwinkels

Oranje in het perk

Bewoners Leerpark in actie Op 19 september, World Cleanup Day, hebben bewoners van het Leerpark de wijk zwerfafvalvrij gemaakt.

Om 10 uur verzamelden ze zich op het grasveld voor de PLUS. Tony Bruys, een van de bekendste Dordtse Doorpakkers (zwerfafvalopruimers) van het eerste uur liep ook mee. Hij maakt met grote regelmaat het Leerpark zwerfafvalvrij. Hij kent de ‘hotspots’ en gaf de bewoners handige tips.

De schoonmaakactie was een initiatief vanuit de gemeenteraad. Leerparkbewoner David Schalken-den Hartog van Beter Voor Dordt: “We wonen in een nieuwe wijk en het zou mooi zijn wanneer we die met elkaar schoon kunnen houden. Onze wijk is redelijk schoon, maar als je dan ziet wat we alsnog aan afval hebben opgeruimd, is de actie

6

meer dan geslaagd. Het is ook een mooie manier om met buurtbewoners in gesprek te komen. Mijn collega’s zijn vandaag in andere wijken zwerfafval aan het opruimen.” Leerparkbewoner Leo Stolk van de Verenigde Senioren Partij: “Kijk een naar de opbrengst. Dit moeten we gewoon regelmatig doen.

Misschien stimuleert het ook bewoners om bijvoorbeeld een adoptieafvalbak aan te vragen. Voor mij was de actie extra leuk omdat de voltallige VSP fractie meehielp. We hopen met deze actie meer bewustzijn bij bewoners te kweken om zorgvuldig om te gaan met afval en om afval in de afvalbakken te gooien en niet ernaast.”

Een tuin vol witte herfstanemonen

Reeland’s groen

Herfstasters op de voorgrond

Geel, oranje en rood kleurt het blad.

Er is nog bloei; witte herfstanemonen, paarse herfstasters. Het is de tijd om bollen te poten, narcissen, krokussen. Op een klein plekje, voor nieuw Reeland’s groen in de lente.

Ans van der Westen

Rood blad van de vurige wingerd

Narcissen voor 2021

Gele herfstbomen in de rij

De Reelander

Jans speciale restaurant Wat niet veel mensen weten is dat je aan de Noordendijk al jaren heerlijk kunt eten voor weinig, met uitzicht op het water, een hele fijne bediening en vooral veel contact met de andere gasten. Dit etablissement is geen restaurant maar een plek voor leerwerktrajecten voor jongeren.

Ik ben uitgenodigd op de werkplaats Horeca van Enver. Na aanbellen wordt de deur opengedaan door, wat later blijkt, een vaste klant. Het lichte restaurant biedt vanavond ruimte aan tien eters. Ieder koppel aan een eigen tafel, maar doordat het zo gezellig is onderling lijkt het net alsof ze aan één lange tafel zitten, zoals in een Italiaans dorpje. Uit de kleine geluidsinstallatie klinkt mediterrane muziek. Uit de keuken komen de etensgeuren en leermeester Jan, een vrolijke horecaman die ‘mij maak je niets meer wijs’ uitstraalt. Hij bestiert het restaurant.

Nadat hij een van de klanten lachend berispt heeft voor het toevoegen van ketchup aan zijn goddelijk ruikende kipkerriecocktail, heeft hij tijd om wat over het project te vertellen. “Wat we hier hebben is het horeca leerwerktraject. Jongeren die uitvallen op school en al in een begeleidingstraject zitten, bijvoorbeeld in een gesloten setting, verslavingskliniek of in een reclasseringstraject, krijgen hier een training.

Ze ervaren dan in een paar maanden tijd hoe het is om in de horeca te werken. Ze leren hier een menu samenstellen, de boodschappen daarvoor te doen, het eten klaar te maken en uit te serveren en hoe beleefd om te gaan met de gasten. Ik kom zelf uit de horeca en ik probeer ze die richting ook in te krijgen door het zo leuk mo-

Tekst Sylvia Korpel Foto’s Robert Kraak Leermeester Jan gelijk te maken. Natuurlijk lukt dat niet altijd, pubers enthousiasmeren is op zijn minst ingewikkeld. Als de horeca niets is voor een jongere dan hebben we ook nog een loods voor werktuigbouw en autotechniek of ze kunnen een matrozenopleiding volgen.”

Een kort rondje langs de gasten leert dat de meesten van hen al jaren in het restaurant komen en elkaar en Jan inmiddels goed kennen. Eén dame, door de andere gasten als onderdeel van het meubilair beschouwd, komt er al

jaren viermaal per week. Op maandag en vrijdag serveren de jongeren een lunch en op dinsdag- en donderdagavond een driegangen diner. Inclusief een drankje en een kop koffie kost dat slechts 9 euro.

Het hoofdmenu vanavond, chili con carne met rijst en salade, wordt uitgeserveerd door Ferdinand. Jan vertelt trots: “De restaurantgasten komen ook speciaal voor de jongeren omdat ze het project een warm hart toedragen.”

Een van de gasten vult aan: “Je dacht

Ferdinand serveert het hoofdmenu: chili con carne met rijst en salade.

‘In plaats van opa en de buurvrouw’ Speeltuinmiddag ‘Vallen en opstaan’ bij Victorie Opvoeden is leuk, maar soms ook best ingewikkeld. Het is vallen en opstaan. En dan is het fijn om te weten dat er organisaties zijn waar je terecht kunt met jouw verhaal. Waar je jouw ervaringen kunt uitwisselen met andere ouders en professionals. Doe ik het goed en hoe doe jij dat nou? Voor dat steuntje in de rug.

In de ‘landelijke week van de opvoeding’ van 5 t/m 11 oktober, werd dit jaar extra aandacht gegeven aan opvoeden en ouderschap. Ook in het Reeland. In speeltuin Victorie is er een ‘Vallen en opstaan speeltuinmiddag’.

Verschillende organisaties zijn er met info en activiteiten aanwezig. Zo’n 100 bezoekers, ouders met kinderen, doen op 7 oktober mee.

Doe ff gezond Ook ‘Doe ff Gezond’ is aanwezig bij Victorie. Het is een project van de GGD ZHZ en heeft als doel om in Dordrecht de gezondheid van kinderen te verbeteren. Het project richt zich op gezond eten, bewegen en slapen voor kinderen van 0 tot 12 jaar. Diëtiste Najara Dankers staat er met een heuse proeverij. Ze heeft drie verschillende fruit- en groentensmoothies gemaakt, boordevol gezonde vitaminen. “Daarmee willen we aangeven dat gezonde voeding ook hartstikke lekker kan zijn en gezond natuurlijk.” Kinderen mogen raden wat ze precies proeven. De meesten vinden het heerlijk. Emmy vindt die met peer en banaan superlekker. Of die van peterselie, spinazie en avocado. Haar broertje moet er wel even aan wennen.

november 2020

Moeders informeren moeders Marijke Koppelaar van ‘Moeders informeren moeders’ vertelt dat zij vrijwillige moeders koppelt aan jonge moeders die net een kind hebben gekregen. Moeders die het prettig vinden om met een ander te praten over opvoeden en verzorgen, om ervaringen te delen. Je spreekt dan een of twee keer per maand met elkaar af, net zo lang als je daar behoefte aan hebt. “Kijk”, zegt Marijke, “vroeger had je daar je eigen familienetwerk voor.

Maar niet iedereen is zo gelukkig. Iemand zei pas tegen me: ‘Jullie zijn er in plaats van opa en de buurvrouw’.”

Buurtgezinnen

organiseren van een verjaardag of het begeleiden naar de wekelijkse sportactiviteit. Judiths lijfspreuk: ‘It takes a village to raise a child’. Oftewel: “Een kind wordt opgevoed door haar hele omgeving. Je hoeft het niet alleen te doen. Daar kun je best wat hulp bij gebruiken”.

Veel meer over de verschillende, bij Victorie aanwezige, organisaties is te vinden op internet bij: www.doeffgezond.nl www.jongjgz.nl/mim www.buurtgezinnen.nl/dordrecht www.home-start.nl/dordrecht www.swtdordrecht.nl

Tekst en foto’s Gerard Zwinkels Judith Lorier van ‘Buurtgezinnen’ staat bij de Popcorn-automaat lekkers aan kinderen uit te delen. Ze staan er voor in de rij. Haar organisatie koppelt ook vraaggezinnen aan steungezinnen. In dit geval gaan de kinderen vaak náár de steungezinnen toe. Een baby komt bijvoorbeeld een weekend logeren, of een puber wordt een rustige huiswerkplek aangeboden. Ook kan er Emmy en haar broertje proeven een bijvoorbeeld geholpen worden bij het smoothie.

toch niet dat ik elke week uit Schiedam kwam als het eten niet lekker was?” De glazen worden nog eens bijgeschonken. Jan prijst zijn wijnkeuze aan: “Twee flessen voor 6 euro bij de Plus mensen! Uit Transsylvanië!” Hilariteit onder de gasten. Jan geniet zichtbaar. “Ik heb zelf veel vrijheid in mijn werk en probeer het voor de jongeren zo te organiseren dat het voor hen ook werkt. Trekken aan een dood paard heeft geen zin. Als we diners doen dan moeten ze eigenlijk vanaf 3 uur ’s middags hier zijn, maar als ze liever om 10 uur ’s ochtends komen zodat ze ’s avonds vrij zijn kan dat ook. Werk is er altijd.” Met enige regelmaat komt hij jongeren tegen die in het verleden in

een traject bij hem hebben gezeten.

“Dat is leuk om ze dan zo te zien. Vaak gaat het goed met ze, soms wat minder. Die gasten waarderen het ook wel dat ze hier hebben gezeten. Het is lastig voor jongeren nu: een goede opleiding is moeilijk, er is zoveel keuze, een eigen huis is bijna onmogelijk en een vaste baan ligt ook niet voor het oprapen. Ja, het is een uitdagende doelgroep en je bent veel tijd kwijt met het achter de broek aan zitten. Ik doe het werk nu 20 jaar en hoop het voorlopig nog wel even te kunnen blijven doen, als me dat gegeven is.”

Ook een keer mee-eten? U kunt reserveren tussen 10 uur en 11 uur, tel nr.

06 18216780.

Ranger Rob ”Veel exotische dieren zijn een impulsaankoop van mensen die geen flauw idee hebben wat het gedrag van zo’n dier is. Veel dieren zijn geen huisdieren, het zijn wilde dieren die hun eigen speciale verzorging, ruimte en de juiste voeding nodig hebben.”

Reelander Rob van der Graaf staat volop in de publiciteit vanwege zijn plan om een dierentuintje te starten in Dordrecht. Achter zijn huis aan de Crayensteynstraat houdt hij verschillende exotische dieren. Hoe is hij er toe gekomen om dit te willen en hoe ver is hij met zijn plannen?

Met enthousiasme vertelt Rob: ”Drie jaar geleden ben ik begonnen met een hobby die nu uit de hand is gelopen.

Het eerste dier was een amazonepapegaai die ik bij de dierenopvang Louterbloemen heb weggehaald. Ondertussen vang ik meerdere dieren op zoals stokstaartjes, vossen en een stinkdier.

Ik ben op zoek naar particulieren, geen handelaren, die na een impulsaankoop het dier weer kwijt willen. Ik probeer mensen te helpen die hierdoor in de problemen zijn gekomen. Maar het gaat mij er vooral om de dieren een juiste behandeling en een goed huis te geven. Zo heb ik een stokstaartje met een slepend been overgenomen. Hij zat opgesloten in een kooi met andere dieren waaronder parkietjes. De eigenaar besefte niet dat een stokstaartje parkietjes een lekkernij vindt. Stokstaartjes kunnen ook hard bijten en als je meerdere keren gebeten wordt dan wil je van het dier af. Ik neem het dier over en waarschuw de eigenaar om nooit, maar dan ook nooit meer een wild of exotisch dier in huis te nemen.

Door veranderende wetgeving is het straks niet meer mogelijk voor particulieren om hun dier te verhandelen.

Niet aan andere particulieren en ook niet aan handelaren. Alleen afstaan aan bijvoorbeeld een asiel of stichting AAP of dierentuin blijft dan nog mogelijk. Een dierenasiel is niet ingericht op wilde dieren. Stichting AAP zit al vol en dierentuinen zitten niet te wachten op deze dieren. De dieren kunnen ook niet in het wild worden teruggezet.

Het merendeel is in gevangenschap geboren en zou niet overleven in de natuur.

Mijn bedoeling is er een zorg- en educatieve dierentuin van te maken. Ik ben eigenaar van een bouwbedrijf en een ontruimingsbedrijf. Hierdoor ben ik in aanraking gekomen met mensen en organisaties die mensen die het wat minder hebben willen helpen. Ik heb een groot netwerk opgebouwd en met hen wil ik verder samenwerken. Mijn bouwbedrijf is een leer-werkbedrijf en ik bied stageplaatsen aan. Dit kan ik voortzetten in de dierentuin. Toekomstige dierenartsen kunnen er stagelopen, mensen die niet in het gewone

Rob van der Graaf met een stokstaartje. arbeidsproces passen kunnen, onder begeleiding, een handje helpen. Deze zorg is voor zowel mens als dier goed.

Ik wil als Ranger Rob themadagen organiseren voor scholieren. Niet alleen vertellen waar een dier vandaan komt maar ook over de cultuur van het land van herkomst.

Voor een dierentuin heb je een vergunning nodig van de Rijksoverheid.

Natuurlijk moet de gemeente er ook mee instemmen en moet er een goede locatie zijn. Met de gemeente en stichting AAP heb ik gesprekken gehad en de verwachting is dat zij mijn plannen goedkeuren. Een locatie heb ik ook al op het oog. Waar zeg ik nog niet want eerst moet het helemaal rond zijn. Samen met mijn medewerkers zal ik de dierentuin bouwen. De hokken in de tuin heb ik ook zelf gebouwd. Als mijn plannen rond zijn stop ik met mijn bedrijven en dan ga ik me volledig inzetten voor de dierentuin. De streefdatum van de start is het voorjaar 2021. Ik kan nog heel veel handjes, goederen en sponsors gebruiken. Mijn contactgegevens zijn ravandergraaf@hotmail.nl of telefoon 06-83247208.”

Tekst en foto’s Margriet van Beek

Een van de vosjes.

7

Eigenaardig Reeland

Natuurlijk Reeland

Kijk in de Wijk Bewoners, maatschappelijke organisaties , ondernemers en gemeente werken samen aan een leefbaar, sociaal en veilig Reeland.

Wijkwens

Foto Sylvia Korpel Smurfen spoken ‘s nachts door de school aan het Oranje Vrijstaatplein.

Herfst in de Standhasenstraat. Foto Margriet Aalberts

Heb jij een bijzondere Eigenaardig Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Heb jij een mooie Natuurlijk Reeland foto?

Stuur ‘m - met je naam - naar wijkkrantreeland@live.nl

Leefstijlcoach, wat is dat eigenlijk?

Je kunt geen tijdschrift of krant openslaan of je stuit op de hippe term leefstijlcoach. Maar wat is dat eigenlijk? En wanneer ga je daar naartoe? Irene Zwinkels is leefstijlcoach en geeft uitleg.

Irene is CVA-verpleegkundige en begeleidt cliënten die getroffen zijn door een beroerte. “Daardoor merkte ik dat ik coachen van mensen en hen verder helpen met adviezen en voeding een leuke bezigheid vind. Twee jaar geleden, ik was 52 jaar, vroeg ik me af wat inspireert me nog. Dat was voeding en massage. Dus zette ik de website VANAV-voeding en massage op. Mensen met overgewicht en ongezonde leefstijl is de grootste doelgroep. Een groeiend percentage heeft daar mee te maken. Daarbij spelen slapeloosheid, stress, overprikkeling en andere (soms vage) klachten een rol. Bij aanmelding probeer ik in een intakegesprek de klachten op rij te krijgen. Je onderzoekt de reden waarom iemand een ongezonde leefstijl heeft. Daarbij praat ik met cliënten met overgewicht niet te veel over eten: iedereen weet dat een appel beter is dan een zak patat. Ik heb ook een E-boek geschreven over eetpatronen. Dat vinden de mensen leuk omdat het herkenbaar is. Het gaat dus om de combinatie voeding,

ontspanning en beweging. Dat zijn de belangrijkste aspecten. Iemand met overgewicht is vaak gespannen, dat komt door de hormonen, en dan is het heel moeilijk om af te vallen, dus start ik met massage. Het komt regelmatig voor dat mensen daardoor afvallen.

De beweging geef ik in sessies in verschillende wijken. In het Wantijpark geef ik op woensdagavond, ook in de winter, een fitnesstraining met oefeningen en attributen. Samen met Optisport in Sterrenburg organiseer ik de cursus AquaSlank, een combinatie van aquasport en begeleiding van mij. Deelnemers kunnen zich wegen en daarna geef ik een minilezing.

De eerste ging over suiker: wat het precies is en wat het met je lichaam doet. Sommige ‘gewone’ zaken kunnen juist een eyeopener zijn. In de Stadspolders geef ik ook een fitnesstraining in de buitenlucht. Ik probeer zoveel mogelijk mensen in een groep te plaatsen: je pikt dingen van elkaar op. Veranderingen in gedrag en een ander denkpatroon zijn manieren om

Leefstijlcoach Irene Zwinkels (rechts) in actie met een deelnemer.

wicht maar ook met ondergewicht, al komt dat niet veel voor. “Omdat leefstijlcoach een solistisch beroep is en ik toch graag met een team werk, heb ik wat mensen gevraagd om met mij samen te werken. Het team bestaat uit een psycholoog, kok, ontspanningstherapeut en personal trainer. Zo kan ik advies vragen en zo nodig de cliënt doorsturen. Het werkt ook heel inspirerend, zo’n team.

De opleiding is wel pittig, het eerste deel heb ik gedaan. Daarom mag ik sportsessies doen. Bij wijze van stage had ik een groep van tien deelnemers in het Wantijpark. Nu ben ik bezig met het tweede deel. Dat is op post hboniveau. Het is heel pittig: veel lezen, op eigen kracht en je krijgt geen les. Maar ik wil dit graag omdat ik met dit diploma cliënten kan begeleiden vanuit de basisverzekering. Ik hoop dat het lukt. Het eerste deel heeft mij al veel gebracht wat betreft de beweging en voeding, maar het succes is wisselend.

Door corona konden we niet sporten en moest ik weer opnieuw beginnen.

Maar dat doe ik graag want het is heel fijn, uitdagend en inspirerend werk”, besluit Irene. www.vanavvoedingenmassage.com

af te vallen. Goede nachtrust helpt en het vermijden van prikkels”, vertelt Irene enthousiast.

Thuis in de Stadspolders heeft Irene een ruimte gecreëerd waar het intakegesprek wordt gehouden en een aparte kamer met massagetafel en massagestoel. Een leefstijlcoach begeleidt niet alleen cliënten met overge- Tekst en foto Coby Janssen

Heb je een goed idee om je wijk, buurt of straat mooier, leefbaarder, schoner of veiliger te maken? Dan kun je een wijkwens indienen. De gemeente geeft jaarlijks een bedrag voor het vervullen van deze wensen.

Aanmelden en informatie: wijkendordrecht.nl/wijkwensen

Wijkwebsite Vr i j w i l l i g e r s en medewerkers van organisaties verzorgen het wijknieuws voor het Reeland op de website van DordtCentraal: reeland.dordtcentraal.nl Wil je zelf nieuws of foto’s plaatsen?

Meld je aan als wijkverslaggever via TienPlus@MeePlus.nl

Wijklijn Voor meldingen, vragen en opmerkingen over onder meer onderhoud aan wegen, groenvoorzieningen en straatverlichting: Wijklijn, tel. 14 078 www.dordrecht.nl/wijklijn

BuurtApp De Buurtapp is een initiatief van Buurtcontact.nl en heeft als doel het contact tussen buurtbewoners te bevorderen en vergemakkelijken.

Elkaar beter leren kennen, elkaar helpen en ondersteunen.

Meer informatie en downloaden van de app: www.buurtapp.nl

Wijkagenten Voor het Reeland: Martijn Otten, martijn.otten@politie.nl.

Voor het Leerpark: André Klijmij, andre. klijmij@politie.nl. Tel. 0900 - 8844.

Elke eerste vrijdag van de maand van 14.30 - 16.30 uur: Koffie met een Cop op het Eemsteynplein.

Burendag op anderhalve meter

Facebook

Het Vogelnest op het Vogelplein Het Vogelplein was een van de weinige plaatsen waar 26 september de jaarlijkse Burendag doorging, tenminste wat het Reeland betreft. De weergoden waren ons goed gezind en op het terras van het Vogelnest was het een gezellige drukte. De medewerkers hadden het terras zodanig ingericht dat de ‘anderhalve meter maatregel’ toegepast kon worden: twee personen aan een tafel en zoveel mogelijk blijven zitten. Regelmatig werden de mensen vriendelijk gewezen op de maatregel. Men kon genieten van de lekkerste koffie van Dordrecht die deze dag gratis werd

8

Kleedjesmarkt bij speeltuin Oosterkwartier verstrekt. De muzikale omlijsting werd geregeld door de ‘digitale’ diskjockeys Edwin en Michael en daarbij werd er zelfs gezongen door Hans en Dordtse zangeres Marlyn. Zij verraste het publiek met een onverwacht bezoek.

Marlyn is professioneel zangeres en zangcoach. En als hoogtepunt bakten Joeke en Tom vega hamburgers in het kader ’burgers voor burgers’. Ook die waren gratis. Voor de kinderen was er een klein cadeautje als vergoeding voor het ontbreken van verdere activiteiten. Bijna aan het eind van het evenement kwam er nog een stortbui, maar de parasol gaf genoeg beschut-

ting. Al met al was de Burendag 2020, Op de Burendag waren kinderen, en ondanks corona, dankzij de corona- volwassenen ook, welkom in speeltuin maatregelen toch geslaagd.

Oosterkwartier. De vlaggetjes hingen al uit. Er was een kleedjesmarkt georganiCoby Janssen seerd. Dat klinkt als een markt waar je kleedjes kunt kopen, het betreft echter een markt waar kinderen hun speelgoed kunnen verkopen. Zij stallen hun waar op een kleedje op de grond uit. Er was veel leuks te koop, ik heb een voorleesboekje gekocht. Natuurlijk konden de kinderen ook fijn spelen. De volwassenen werden op een burendagbakje koffie of thee getrakteerd.

Wijkkrant De Reelander heeft een Fa c e b o o k p a g i n a .

Hiermee speelt De Reelander ook op internet een actieve rol bij het informeren, interesseren en verbinden van buurtbewoners en organisaties in de wijk het Reeland. facebook.com/wijkkrantdereelander

Sociaal Wijkteam In het Sociaal Wijkteam werken mensen van verschillende organisaties samen. Je kunt er terecht met alle vragen waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Bijvoorbeeld over gezin, relatie, kinderen, opvoeden, wonen, werk en inkomen, zorg, gezondheid en vrijetijdsbesteding.

Bankastraat 10, tel. 078 - 22 10 200 www.swtdordrecht.nl

Ans van der Westen.

De Reelander