Pieter Groenewege, Krispijns raadslid voor Partij voor de Dieren

Pieter woont sinds voorjaar 2019 in Krispijn. Voorheen woonde hij in Utrecht. Daar was hij fractiemedewerker voor zijn partij in de gemeenteraad. Hij was dus geen blinde in gemeenteland toen hij Dordrecht ging wonen. Hier trof hij enthousiaste aanhangers van Partij voor de Dieren aan die veel aan actie deden maar de sprong naar de gemeenteraad nog niet gemaakt hadden.

Dat gebeurde in 2022. Het leverde twee raadszetels op. Met nog een commissielid en twee fractieassistenten vormen zij het hart van het raadswerk. Daarnaast blijven veel leden met hen actief in de stad. Acties voor dierenwelzijn en groen-blauw en diversiteit kunnen rekenen op support van deze mensen. Zelf noemen ze dat op hun site respect voor mens, dier, natuur en milieu. Voor wie de politiek in Den Haag kent, is die in Dordrecht vriendelijk. Den Haag had een keiharde afrekencultuur en er werd ook op de man gespeeld. In Dordt daarentegen debatteert men over de inhoud. De redactie sprak uitgebreid met Pieter over het raadslidmaatschap en zijn achtergrond. Ik haal de volgende informatie van de site van de Partij voor de Dieren-Dordrecht: Ik ben Pieter Groenewege, 31 jaar oud (Dat was in 2022, JJ). Mijn jeugd speelde zich af op een kippenboerderij in Moerdijk. Mijn ouders hadden toen twee megastallen met 66.000 slachtkuikens. Als eendagskuikens kwamen de dieren bij ons aan. Na 6 weken op elkaar gepropt in benauwde, stoffige stallen zonder ramen, werden ze weer met grof geweld in kratten gesmeten en afgevoerd. Een paar dagen later stond er weer een nieuwe lading op het erf.

Waarom gaan we met de pijn van een kip zo anders om dan met de pijn van een mens, of van een hond? Mensen fokken en slachten dieren niet voor hun eigen bestwil, maar voor die van onszelf. We behandelen dieren als productiemiddelen, maar het zijn levende wezens met gevoelens en belangen. Dit betoogt Australisch filosoof Peter Singer in zijn boek Dierenbevrijding, dat ik las tijdens mijn studie. Dit boek overtuigde me om vegetariër te worden en me aan te sluiten bij de Partij voor de Dieren. Ook in Dordrecht worden kwetsbare belangen met voeten getreden, op grote schaal en vaak ook in het klein. Chemours verdient bakken geld aan het vergiftigen van zijn omgeving. Ganzen die in de monoculturen van Dordtse boeren een lekker maaltje zien, worden genadeloos vergast. Een dozijn zebravinken moet hun hele leven in een kleine volière in Park Merwestein slijten, om passanten te vermaken. Het recht van de sterkste regeert, ook in Dordrecht. De Partij voor de Dieren geeft kwetsbare belangen, die niet voor zichzelf kunnen opkomen, een stem in de Dordtse gemeenteraad.

Een stukje geschiedenis van Pieter ontbreekt nog. Hij ging in Leiden studeren. Een blauwe maandag natuur- en sterrenkunde. Dat bleek al snel alleen om wiskunde te gaan en Pieter besloot het maatschappelijk relevante politicologie te gaan doen. Op de vraag wat dat hem geleerd heeft, is het antwoord dat politici erg overschatten wat ‘de burger’ weet. De opdracht die hieraan verbonden is, is dat politici een brug moeten maken naar, op Dordtse schaal, de inwoner van de stad. Ook wetenschappers zouden daar meer aan moeten doen, standpunten moeten innemen op basis van hun studies. Mooie voorbeelden voor Pieter zijn Floris van den Berg, destijds over dieren milieu-ethiek en Sjoukje Heimovaara, tegenwoordig de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur van Universiteit Wageningen.

Krispijn vindt hij een ondergewaardeerde wijk. De architectuur en het stratenpatroon zijn met liefde ontworpen en gebouwd. De wijk heeft een geweldige ligging en ontsluiting. En alles is op loopafstand. Als Pieter door de wijk loopt is er altijd aanspraak, gezelligheid en amicaliteit. Als je niet wil, ben je nooit alleen. De wijk zou meer groen en bomen moeten hebben. Het huidige college heeft als motto op dit gebied: groen van de Biesbosch tot de voordeur. Daar zouden ze, zeker voor Krispijn, meer aan moeten doen. In de sportvisie staat een norm van 30% bladerdek, een beetje verscholen, maar het staat er wel.

De gemeente scheert alle Dordtse wijken te veel over een kam. Elke wijk is anders. Dat moet gevolgd worden door maatwerk per wijk. Hier wreekt zich dat de gemeente teveel van zichzelf uitgaat en te weinig van de behoefte van de wijken en hun inwoners. De sloop van het Witte Dorp snapt Pieter. Die huizen waren door de bank genomen te slecht om behouden te blijven. Verdichting daar is prima. Pieter blijft wel zorg houden over betaalbare woningen voor Krispijners.

Tja, aan het slot volgen nog een paar persoonlijke ontboezemingen. Het raadswerk kost Pieter gemiddeld twee volle dagen en drie avonden per week. Daarbovenop komen bijeenkomsten in de stad, acties, etc. Zaken die voor hem minstens zo belangrijk zijn. Dit is de brandstof voor het raadswerk. Raadsleden worden overspoeld met papier. Alles met evenveel intentie lezen is onmogelijk. Pieter richt zich vooral op onderwerpen die voor De Partij voor de Dieren van belang zijn.

En hij moet aan een bril. Ontkennen heeft geen zin. In dit werk is veel lezen een must. Dat moet dus in orde zijn. Pieter heeft nog steeds tijd om andere dingen te lezen. Science fiction heeft zijn voorliefde. Schrijvers laten hun gedachten gaan over hoe het ooit zou kunnen zijn. Pieter leest De Stem van Krispijn met veel plezier. De serie raadsleden uit Krispijn is een mooi initiatief van de redactie. Pieter doet te zijner tijd ook graag mee aan het gesprek met alle raads- en commissieleden als afronding aan de serie.

Foto: De man rechts is Pieter Groenewege, hier trots poserend met zijn partijgenoten tijdens de 200e betoging van de actiegroep ‘Gezondheid voor Alles’ op 3 februari bij de poort van een beruchte Dordtse PFAS-lozer.