Bewoners van Wielwijk

Tekst: Sophia Knol / Foto: Cees Knoppers

In deze rubriek wil de redactie van Wielwijk Ahoy bewoners aan het woord laten over het wonen In Wielwijk. Deze keer vertellen de dames Els Berkelaar en Greet Stam hun verhaal.

Een warm welkom

Gastvrij word ik ontvangen in een gezellig appartement in het complex boven de winkels van het Admiraalsplein in Wielwijk. Met uitzicht op o.a. de Cornelis Trompweg en Abel Tasmanstraat richting Crabbehof wonen mevr. Berkelaar en mevr. Stam hier al ruim 15 jaar met veel plezier.

Onder het genot van een kopje thee komt het gesprek, grotendeels gevoerd met mevr. Berkelaar, als vanzelf op het wonen in Wielwijk.

Eerder woonden de dames in de Witte de Withstraat in Wielwijk en op de Hugo van Gijnweg in Crabbehof. Tijdens een fietstochtje viel het oog op een appartementencomplex aan het Admiraalsplein de centrale plek in Wielwijk. Een volgende stap werd gemaakt.

Fietsen

Het fietstochtje brengt het gesprek op de fietsclub in Wielwijk. Er werden door de club niet alleen leuke fietstochtjes georganiseerd maar er werd ook fietsen geleerd aan mensen die in hun land van herkomst niet fietsten. Het streven was om gezellig met elkaar te fietsen en daarmee integratie te stimuleren. Helaas kwam dit niet van de grond.

Activiteiten in de wijk werden en worden zeer gewaardeerd. Er wordt gesproken over de eerdere plek van De Admiraal. Een gezellige ontmoetingslocatie waar veel werd georganiseerd. Toegankelijke inloop en leuke activiteiten. De zangclub wordt aangehaald. Wil Braat een naam die veel genoemd wordt; een doortastende dame in het bestuur van het buurtwerk. Mevrouw Berkelaar noemt haar de drijvende kracht van het buurtwerk. Het was een plezierige periode waar mevrouw als vrijwilliger bij het buurtwerk op haar plaats was. Zoals overal kwamen er veranderingen zo ook bij het buurtwerk. Mevrouw Berkelaar voelde zich er niet meer zo thuis ondanks het prachtige gebouw van de huidige Admiraal.

Vrijwilligerswerk

Wel heeft mevrouw zich tot een paar weken terug altijd ingezet voor de wijk en dat terwijl zij al haar 90 e verjaardag vierde.

Zo hield zij het met de pickelateur de woonomgeving vrij van zwerfvuil. Op pad met hark en schep werd ook de vijver met fontein zoveel mogelijk schoongehouden en gras werd weggehaald tussen tegels. Mevrouw Stam vertelt dat zij een enkele keer de bezigheden overnam en dan verrast werd door de positieve opmerkingen van voorbijgangers.

De dames vertellen lovend over de gemeente Dordrecht. Dagelijks, zelfs in het weekend, in de vroege ochtend wordt de omgeving schoongemaakt en de prullenbakken geleegd. De gemeente is altijd benaderbaar. Volgens de dames zijn er voldoende prullenbakken en is het vele zwerfvuil niet nodig, maar… het vuil opruimen begint bij jezelf. Dat geldt ook voor de winkeliers. Mevrouw Stam vertelt lachend dat je weleens een boodschappenkar pakt en gelijktijdig een aantal lege dozen meesleurt.

Lintje

De jarenlange inzet door mevrouw Els Berkelaar als vrijwilliger in meerdere functies heeft geleid tot een lintje in de orde van Oranje Nassau in 2017. Welverdiend! Want wat een inzet en enthousiasme hoor ik tijdens het gesprek waar vele jaren in een notendop de revue passeren.

Nog even naar de veranderingen in de wijk. Het is best jammer dat er aantal winkels verdwenen en zo ook het Chinese Restaurant Mie Wah.

De kerstverlichting; er wordt niet meer versierd. Er is al een paar jaar geen kerstboom meer, wellicht door corona. Want zo zeggen de dames dat heeft, hopelijk tijdelijk, alles veranderd.

Een aanvulling van winkels, horeca en een actieve winkeliersvereniging kan van Wielwijk een nog leukere wijk maken. Dat geldt ook voor de prachtige nieuwbouw plannen.

De kracht van Wielwijk

De kracht van Wielwijk schuilt volgens hen in het gemoedelijke. Het openstaan voor elkaar. En zij hopen dat de saamhorigheid in de wijk blijft bestaan. Voor mevrouw Els Berkelaar en mevrouw Greet Stam was en is Wielwijk een hele fijne plek om te wonen.

Er werd mij naderhand nog gemeld dat de middag van het interview een viertal kinderen druk aan het pickelateuren waren. En dan was al een paar keer eerder opgevallen. Mevr. Berkelaar hoopt hiermee op opvolging!