Wiel de wijkmeeuw

Ahoy, landrotten! Een nieuw jaar, met hopelijk meer kansen en mogelijkheden. Ook het moment voor goede voornemens. Nu we ruim een maand onderweg zijn vraag ik jullie om er even bij stil te staan: hebben jullie ze? En hoe ver zijn jullie ermee?

Er zijn wel de nodige dingen waarvan ik denk dat mensen die wel eens zouden mogen nemen. Misschien kleine dingetjes, maar zoals met zoveel dingen kunnen kleine ergernissen uitlopen tot grote problemen.

De situatie op de Simon de Danserweg is zoiets. Is hij net een aantal maanden open, gaat hij weer dicht voor werkzaamheden. Dat eraan gewerkt moet worden is nog tot daaraan toe. Maar het staat niet goed aangegeven. Niet dat het opgebroken is en niet dat je om moet rijden. Je ziet het pas wanneer de weg op rijdt. Ik heb meer auto’s een volledige rondje zien rijden op de rotonde dan me lief is. En ik heb begrepen dat het ook niet staat aangegeven hoe lang het duurt. Wanneer jullie dit lezen is het misschien alweer voorbij. Maar kom op: Hoe moeilijk is het om een duidelijk bord neer te zetten?

Hoe vaak gebeurt dit wel niet? Er wordt geen of slechte informatie gegeven. We leven in een digitale tijd met informatie te over. Maar hoeveel daarvan is betrouwbaar? Wat kun je geloven en wat moet je negeren? We geloven vaak enkel dat wat we willen horen en blijven doof voor wat ons niet aanstaat. Of we geloven enkel het slechte omdat het goede te mooi lijkt om waar te zijn. En dat kan ieder mens in een neerwaartse spiraal brengen.

Waakzaamheid is de prijs van de vrijheid. Waak over wat je zelf ziet en hoort. Maar let ook op wat het met anderen doet. Een beetje oplettendheid kan zoveel leed voorkomen. Kleine dingen blijven dan klein en groeien dan niet uit tot grote rampen of zorgen.