Stukje geschiedenis: Oude tijden in de Zeehavenlaan

Tekst: Plonie Willockx - Foto: Beeldbank Regionaal Archief Dordrecht - Bron: Weerzien Dordrecht

Al kort na de 1e wereldoorlog werden er in de Zeehavenlaan noodwoningen gebouwd door een gevolg van stagnerende woningbouw en de krottensanering in de binnenstad. De huisjes die aan de Zeehavenlaan verrezen waren iets ruimer dan die aan de Bankastraat en bestonden uit een woonkamer, een keuken en drie slaapkamers. De levensduur was bij de bouw op tien jaar gesteld en inderdaad in de jaren dertig ging een deel van de noodwoningen tegen de vlakte, maar dat hing samen met de bouw van het viaduct over de rijksweg. De bewoners van deze voor tien jaar bedoelde ‘semi-permanente’ woningen kampten met veel problemen. De woningen hadden geen brievenbussen, geen kookgas, en ook geen bergplaatsen. De deuren en ramen sloten niet goed. Geen stookgelegenheid in de keuken en een slechte afwerking. De wc‘s hadden geen waterreservoir! Er waren veel klachten. De gemeentewerken en later de Inspecteur der Stichting tot beheer en exploitatie, zochten uitvluchten. Eerst moest de huur maar eens betaald worden.

Uiteindelijk werden de waterreservoirs toch geplaatst. Dat bleek geen weggespoeld geld want sommige van de huisjes bleven nog dertig jaar in gebruik. Er was behoefte aan deze woningen. De arbeiders die werkzaam waren in de nabijgelegen haven moesten ook ergens wonen. In het gebouw van het voormalige nv Sax Kweekerijen en Drogerijen werden door middel van wat timmerwerk ook noodwoningen gebouwd. De kwaliteit was niet best. De buitenmuren hielden de wind tegen en dat was het. Verkrotting lag meteen op de loer. Zodra een woning in het gebouw leegstond, vlogen de stenen door de ruiten. Toen Duitse militairen tijdens hun aftocht in april 1945, de drie viaducten opbliezen was er geen andere mogelijkheid om aan de andere kant van de autosnelweg te komen dan gelijkvloers! Zeker 2000 arbeiders moesten de weg vier keer per dag oversteken. Tussen de middag at menigeen immers nog bij moeder de vrouw! Na een vrij ernstig ongeval werd de put gedempt en kwam er een nieuwe voetgangersbrug bij de Glazenstraat. Toen de jeugd niet meer voor haar plezier tussen de auto’s door kon hollen liepen ze over de bogen van de brug! Toen trof Rijkswaterstaat maatregelen die het lopen over de tachtig centimeter brede bogen onmogelijk maakten, zodat vanaf dat moment niet alleen de arbeiders maar ook hun zonen zich in het gareel hielden.