TERUG VAN WEGGEWEEST

Melvin, wil je een stukje schrijven over jouw tijd bij Wielwijk Ahoy? We missen je wel! Een eenvoudig en oprecht gebaar van Plonie Willockx en Sophia Knol. Aanleiding dus om weer even de pen ter hand te nemen en bezig te zijn met één van mijn passies. Schrijven, het liefst over mezelf!

De tijd die ik bij Wielwijk Ahoy heb meegemaakt was een bijzondere en veelbewogen tijd. Een tijd met hoogte- en dieptepunten. Een tijd van groei en verandering. Een tijd van uitbreiding en inkrimping. Een tijd met veel uitdagingen en leren omgaan met verschillende situaties. Ondanks of dankzij de wisselingen van de afgelopen jaren heb ik mijn best gedaan een optimale, creatieve en nuttige besteding te doen aan een mooie wijkkrant!

Hoe mijn tijd bij de wijkkrant is begonnen In de zomer van 2017 vroeg een collega of ik de wijkkrantredactie wilde versterken. Ik ging ermee akkoord en heb in augustus 2017 tijdens een redactievergadering kennisgemaakt met de wijkkrantredactie van Wielwijk Ahoy. Het eerste interview voor de wijkkrant waarmee ik als stagiair heb meegedaan was al heel uniek en niet alledaags. Ondanks dat het interview in eerste instantie een soort stage (leerproces) voor mij was, mocht ik volledig aan het werk. Ik mocht het interview helemaal zelfstandig uitwerken, omdat Wim de Vogt onverwachts moest afhaken. Gelukkig is het mij gelukt, met hulp van her en der, een redelijk interview uit te werken voor de wijkkrant.

2018 In de vijf edities van 2018 begon mijn groei bij de wijkkrant in kwantitatief en kwalitatief opzicht. Ik heb in bijna elke editie de meeste artikelen geschreven. Daarnaast heb ik de cursus journalistiek schrijven gevolgd. Ik bezocht de activiteiten van TIEN Plus, waaronder de redacteurenborrels. Tijdens een redacteurenborrel heb ik me aangemeld voor de Digitale redactie met de bedoeling mee te helpen aan het wijkkrantenarchief.

2019 In 2019 heb ik de vervolgcursus journalistiek schrijven gevolgd. De interviews die ik mocht doen waren heel bijzonder, soms humoristisch en inspirerend. Ook mijn verantwoordelijkheden in de wijkkrantredactie zijn in dat jaar toegenomen. In oktober 2019 werd een Facebookpagina gestart, waarvan ik de beheerder ben geworden.

2020 2020, het jaar van de corona en begin van de lockdown. Ook in dat jaar heb ik mijn best gedaan met aangepaste middelen, bijvoorbeeld digitaal, artikelen te schrijven. Ook de redactievergaderingen en sommige interviews verliepen anders in verband met de maatregelen. Een jaar waarin verder de stap is gezet interviews in Wieldrecht af te nemen.

2021-2022-2023 In 2021 zijn er weer veranderingen gekomen in de redactie. Naast de voortdurende lockdown en coronamaatregelen aan het begin van het jaar heb ik vanaf de derde editie de opmaak van de wijkkrant gedaan. Er zijn hierdoor veranderingen en wellicht verbeteringen gekomen voor de wijkkrant. Er is onder andere een centraal emailadres aangemaakt (wielwijkahoy@gmail.com) De naam van de schrijver en van de fotograaf worden meteen onder de titel vermeld. Zoekplaatjes (met bijbehorende prijs) en recepten werden onderdeel van de wijkkrant en de Facebookpagina staat onderaan de bladzijden vermeld.

Voor mij is het een nieuwe en uitdagende combinatie geweest: opmaker, schrijver en webredacteur tot en met de vijfde editie van vorig jaar in combinatie met werken in Dordrecht en Sliedrecht. Ook is er af en toe nieuws van buiten de wijk gepubliceerd in de wijkkrant. Bijvoorbeeld het interview over de Boba Academie (2021), de familiedag in Dordrechts Museum en de activiteiten die ik heb bezocht tijdens Wereld armoededag in Schouwburg Kunstmin (2022 en 2023)

2024 Aan het begin van dit jaar heb ik besloten mijn afgelopen actieve jaren bij de wijkkrant tijdelijk te beëindigen en merendeels achter de schermen mijn bijdrage te doen aan de wijkkrantredactie. Voor mezelf is de stop een beetje een sabbatical geweest bij de wijkkrant. De afgelopen weken, na ruim vijf maanden, werd ik weer aangestoken en ik heb besloten vanaf de volgende editie weer artikelen te schrijven en interviews te doen voor de wijkkrant!

Melvin Holwijn, terug van weggeweest, vind ik wel toepasselijk klinken voor het eerste halfjaar van Wielwijk Ahoy 2024. Ahoy, landrotten! Een wat andere kijk op de dingen dan anders. Want in plaats van op iets specifieks in te willen gaan, wil ik het hebben over iets waar geen mens of dier aan kan ontkomen: het verstrijken van de tijd. We weten van tevoren niet hoeveel tijd we krijgen. De ene is gezegend met een lang leven, terwijl de ander de wereld vroeg verlaat. Die onzekerheid kan voor veel mensen eng zijn. Het roept vragen op. Is het allemaal wel de moeite waard? Of hoeveel tijd heb ik wel niet verspild?

Dat is allemaal logisch en begrijpelijk. Het leven is een dagelijkse strijd om het bestaan. Voor de vogel die naar eten zoekt, de kat die op vogels jaagt, of voor de winkelier die hoopt op een goede omzet. Iedereen is bezig met overleven. Maar je moet niet vergeten om ook te léven. Hoe je dat moet doen kan ik je niet zeggen. Zin en doel geven aan het leven is voor iedereen uniek. Ik zie mensen die leven voor hun werk. Anderen brengen hun tijd door in gezelligheid met andere mensen. Andere mensen zetten zich in om anderen te kunnen helpen. En weer anderen… die lijken niet goed te weten wat ze met hun tijd aan moeten. Ze leven in eenzaamheid of gebruiken hun tijd om het andere mensen moeilijk te maken. En geen van hen kan de tijd terugdraaien.

Want de tijd stoomt maar één kant op: voorwaarts richting horizon. Ieder moment is kostbaar. En iedere actie is als een zwaardslag: je kunt hem niet terugnemen. Een ondoordachte daad of een achteloos gesproken woord kan de loop van je leven veranderen. Ten goede of ten kwade? Dat hangt af van hoe jij en de wereld er mee omgaan. En al kun je de klok niet terugzetten, zolang de klok nog tikt is er hoop. Alles wat je hebt meegemaakt heeft je gevormd. Van alles kun je leren. Wat je wel wilt. En wat je niet wilt. Gebruik je tijd daarvoor. Leer van het verleden. Denk aan de toekomst. Maar het heden is alles wat hebben. Pluk de dag. En doe dat niet in je eentje.

Tekst: Melvin Holwijn - Foto: Selma Doorn