KENNISMAKEN MET EEN WIELWIJKER: SIMON UIT DE ZOUTMANSTRAAT

Op een grijze woensdag in mei, zoek ik de Zoutmanstraat. Eerst loop ik de verkeerde kant op, maar dan aan de andere kant van de scholen, sta ik toch in de juiste straat. Ik word verwelkomd door de heer Simon van der Veer (89). Al gauw komt ook buurtwerker Lennart Blom om Simon terzijde te staan. En Lennart zet koffie voor ons, dat is fijn.

Simon: “Lennart is net als een zoon voor mij. Mijn buddy, zeg maar. Ik zocht hulp voor de tuin en via stichting ‘Hip Helpt’ kwam ik met Lennart in contact. Hij houdt mij regelmatig gezelschap.”

Kinderjaren Simon is geboren als nakomertje van 9 kinderen in de Jacob Marisstraat. Toen hij 2 jaar was is het gezin verhuisd naar de Weeshuisstraat. Zijn jeugd was niet altijd makkelijk. Zijn vader was heel erg streng. Zijn moeder kon niet lezen en schrijven. Toen hij 6 was ging Simon naar de Gemeenteschool in de Hofstraat. Simon: “Wij kregen les van juffrouw de Lange, dat weet ik nog. Het was 1940 en 1 jaar later werd de school in beslag genomen door de Duitsers. Daarna kwam ik terecht op een katholieke school. Ik kreeg hongeroedeem en werd naar België gestuurd om aan te sterken. Bij een boer. Daar werd een varken geslacht en aten we aardappelen in het vet. Ik ben ziek geworden. Terug in Dordrecht heb ik weken in het ziekenhuis gelegen.”

Militaire dienst In 1954 ging Simon in militaire dienst. Eerst in Vught en daarna in den Bosch. Dat was een geweldige tijd. Hij heeft daar zijn groot rijbewijs gehaald en werd chauffeur. Simon: “Ik was rekruut. Dat wil zeggen, je krijgt een opleiding van 3 maanden. Dan doe je een test en daarna ben je soldaat en mag je voor het eerst naar huis. Toen kwam ik thuis en was het huis leeg! Mijn vader was naar een sanatorium en mijn moeder naar een inrichting, zij was wat we nu weten, dement.” Het lukt Simon om het huis op zijn naam te krijgen zodat hij er kan blijven wonen.

Wielwijk Dan breekt voor Simon de mooiste tijd van zijn leven aan, hij krijgt verkering. Ze gaan trouwen! Tot in de jaren zestig de gemeente langs komt. Het huis moet worden afgebroken. Er kwam een strenge controle voor je een nieuw huis kreeg aangeboden. Of je wel een vaste baan had, of je wel een goede gezondheid had. Ze keken zelfs in je bed of er geen vlooien zaten! Toen werden in de wijk Wielwijk veel huizen gebouwd en kwam Simon in Wielwijk terecht.

Zoutmanstraat Ze gaan wonen in een flat aan de Cornelis Evertsenstraat. Ze krijgen een dochter en later 2 kleinkinderen. Simon werkt in de grootmetaal in de bruggenbouw, kranenbouw en zeeschepen. Hij wordt uitgezonden op klussen bij bedrijven die worden ingelijfd. Een mooie klus was in de muziekhal in Kerkrade. Hij maakt daar een beweegbaar podium. Op een avondschool, de Nijverheidsschool leert Simon tekening lezen. Simon: “Toen werd mijn vrouw ziek en ben ik in de VUT gegaan. Het was moeilijk om een ander huis te vinden. De instanties werkten tegen. Toch hebben we toen deze woning in de Zoutmanstraat gekregen. Wij waren hier een van de eersten.” Na het overlijden van zijn vrouw woont Simon al weer heel wat jaren alleen. Zijn gezondheid laat wat te wensen over, maar praten kan hij nog als de beste.

Een van zijn hobby’s is het aanleren van de Engelse taal. Hij zoekt hiervoor nog een maatje die hem daarmee wil helpen. Ben jij dat, of ken jij iemand, laat het dan weten via buurtondersteuner Lennart Blom: Tel: 06-151 192 35 Mail: lennartblom@buurtwerkdordrecht.nl

Oproep Woont u al lang in Wielwijk en heeft u iets te vertellen over uw leven, werk of het wonen in de wijk? We gaan graag met u in gesprek! Stuur een mail naar: tienplus@buurtwerkdordrecht.nl en wie weet staat u volgende keer wel met een mooi artikel in de krant.

Tekst & Foto: Plonie Willockx