Tiff newspaper 2009 no.4

24 Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

www.sot.com.al

Sociale

Kryeredaktor Zylyftar Bregu

69 (5) 3 Dhjetor ‘09

Kristaq Skrami: Ja ku bie ndesh "Honeymoons" me realitetin shqiptar Faqe 23

Nikola Vukçeviç

“Më mirë të dish sesa të kesh” “Njeriu mund të realizojë diçka kur ka talent dhe nuk ka para, por nuk mund të realizojë asgjë kur ka para dhe nuk ka talent,”- ky është parimi që ka udhëhequr që në një moshë shumë të vogël regjizorin malazez Nikola Vukçeviç. Një 36 vjeçar me një fytyrë të ëmbël dhe një buzëqeshje shumë të çiltër që të inkurajon të vazhdosh bisedën. I veshur në mënyrë sportive dhe e folura e ngadaltë e lehtësonin edhe më shumë komunikimin me të. Regjizori malazez ka mbaruar Akademinë e Arteve dhe aktualisht është drejtor i teatrit të kryeqyteit malazez Podgoricës, por gjithashtu edhe profesor në Universitetin e Malit të Zi.“Filmin e kam dashur ...

Faqe 19

“Man on the bridge”

"Njeriu mbi urë", një mesazh universal nga Stambolli "Njeriu mbi urë", një film feature, është një bashkëpunim midis tre shteteve: Turqisë, Gjermanisë dhe Hollandës. Me regji të Asli Ozge, ai jep një panoramë të Stambollit të ditëve të sotme. Fatet e katër njerëzve, që asnjëherë nuk takohen, por që janë kaq të përbashkët, trajtohen në një mënyrë krejt të veçantë. Sepse pjesa më e madhe e aktorëve kryesorë Faqe 20 janë njerëz të thjeshtë, që nuk tregojnë ...

Intervistë

Lulëzim Zeqja: Unë i privilegjuar E konsideron veten me fat Lulzim Zeqja që është pjesë e aktorëve të rinj aktivë në kinematografi. "Unë jam thjesht i privilegjuar" thotë ai, pasi sot është shumë e vështirë të çash në kinematografinë shqiptare. Si pjesë e kastës së aktorëve të filmit "Lindje-Perëndim- Lindje", Lulzim Zeqja duket se ia ka dalë shumë mirë në këtë terren të vështirë. " Ky është bashkëpunimi im i parë me regjisorin Gjergj Xhuvani dhe jam ndjerë shumë mirë me të" thotë aktori i ri. Çaku i parë në filmin "Tirana viti 0" kur ishte 21 vjeç duket t'i këtë sjellë shumë fat Lulit, pasi kështu preferon t'i thërrasin. Kjo do të ishte një rrugë që do ta ndiqte edhe më pas. Ai ka marrë pjesë në shumë filma shqiptarë që janë bërë kohët e fundit...

Faqe 21

Programi, e Mërkurë 2/12/09 CYAN

MAGENTA

YELLOW BLACK

23

Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

Kristaq Skrami: Ja ku bie ndesh "Honeymoons" me realitetin shqiptar

Drejtori i Teatrit Kombëtar flet për bashkëpunimin e tij me regjisorin serb, Paskaljeviç dhe tregon emocionet që i fali filmi "Honeymoons". Si titullar i këtij institucioni, zhvillimin e këtij festivali në mjediset e TK e konsideron si një prej veprimtarive më të rëndësishme. Duke konsideruar Teatrin Kombëtar si një vatër të artistëve dhe regjisorëve ai pohon se në këtë rast ata ndihen më afër me këtë eveniment.

Pse vendosët të ktheni Tea trin K ombëtar në eatrin Kombëtar shtëpinë e filmit?

Vendimi padyshim që nuk ishte vetëm i imi.

Parimisht rashë dakort me organizatorët eTIFF dhe me drejtorin e qendrës së filmit.Të gjithë së bashku ne menduam se Teatri Kombëtar ofron kushte shumë të mira për një organizim sa më dinjotoz.

Duhet marrë parasysh se ky eveniment që po zhvillohet ka përmasa internacionale.Të gjithë së bashku u munduam që jo vetëm me përmbajtjen e filmave, por dhe me vetë organizimin të kishim një prezantim sa më dinjitoz të kulturës sonë. Ajo që mbetet e rëndësishme në këtë zgjedhje është dhe fakti se Teatri Kombëtar është vatër e artistëve, e regjisorëve dhe në këtë rast ata ndihen më afër me këtë eveniment. Çfarë mund të thoni për bashkëpunimin dhe pjsëmarrjen tuaj në filmin e regjisorit serb, "Honeymoons" Roli im në këtë film ka qënë shumë i vogël por vërtet shumë simpatik. Unë e vlerësoj shumë regjisorin Paskaljeviç dhe bashkëpunimin me të, por jo vetëm.

Aktorët serbë gjithashtu mbartin një rol shumë të rëndësishëm në realizimin e këtij filmi. Roli që unë kam në filmin "Honeymoons" më është ofruar nga regjisori serb dhe unë padyshim që vendosa ta pranoja. Më vjen mirë që bashkëpunimi rezultoi i suksesshëm.

Në film ju përfaqësoni anën moderne të realitetit shqiptar shqiptar.. Mendoni se po ndodh një përmbysje e vlerave tradicionale shqiptare?

Ajo çka po ndodh me realitetin shqiptar mendoj se është një nga temat më të gjata që vlen për të diskutuar.

Filmi trajton dy ngjarje paralele, dy dasma të trajtuara në mënyra të ndryshme.

Dasma shqiptare ka një organizim modern, ndërsa dasma serbe mbetet shumë tradicionale. Ajo që ne po vemë re është se në Shqipëri sa vjen dhe më shumë po shihen dasma të një organizimi modern. Mendimi im është se ajo çka mbetet e rëndësishme nuk është organizimi i "ahengut", por mikpritja dhe ngrohtësia që duhet të gjejnë të ftuarit.

Të dashurosh nusen e vëllait është një tabu për shqiptarët. Mendoni se trajtimi i kësaj çështje në film krijon mospërputhje mes realitetit tonë dhe atij të "Honeymoons"?

Personalisht nuk jam dakort me atë që ndodh në film.Tradita jonë gjithashtu nuk e pranon atë dashuri që lind në filmin "Honeymoons".

Regjisori Paskaljeviç mbase e ka krijuar këtë situatë për arsye artistike.

Në zonat veriore shqiptare është traditë që

kur një grua mbetet e ve ajo martohet me kunatin.

Mendoni se regjisori Paskalje viç mund të jetë askaljeviç nisur nga kjo për ta sjellë si ide në filmin e tij?

Kam dëgjuar dikur që në Shkodër një grua pasi mbeti e ve u martua me kunatin.

Fëmijët e saj ishin motra dhe vëllezër, por njëkohësisht dhe kushërinj të parë. Nuk e di nëse kjo është traditë dhe në zona të tjera të ballkanit.

Mbase Paskaljeviç është nisur nga kjo traditë për ta sjellë dhe në film. Unë këmbëngul në mendimin tim se kjo gjë nuk më duket shumë e pranueshme.

Sa të ndara dhe sa të

Lajme Shkurt

“Andrei Dascalescu, pakënaqësi për anën teknike të realizimit tëTIFF

Regjisori rumun që u prezantua në TIFF me “Konstantin and Elena” shpreh pakënaqësi për kushtet e vështira në të cilën po organizohet Festivali i Filmit. Gjatë prezantimit të filmit të tij ka patur disa ndërprerje të transmetimit, kjo për shkak të defekteve teknike. Pavarsisht këtyre, ai përgëzon realizuesit e festivalit veçanërisht Tomas Logorecin dhe njerëzit e tij të cilët kanë bërë më të mirën për të sjellë nëTIFF filmat feature. Me film-

in e tij Dascalescu ka shëtitur nëpër gjithë botën.

Filmi flet për një histori të hidhur dashurie ku“e ëmbël” është dashuria pas 55 viteve martesë dhe “e hidhur” është koha e pakët që i ka ngelur çiftit për të përjetuar ëmbëlsinë e dashurisë. Është një film rreth trashëgimisë, mënyra e pastër e jetesës dhe dashurisë. Një këndvështrim kinematografik që i shikon mënyrën e jetesës dhe vetë jetës pothuajse të mbaruara.

“Still water”, pjesë e realitetit grek “Dje dikush më tha se është qesharake dhe gazmore që një grua të trembet nga deti, por ka shumë grekë që kanë humbur jetën në det”, thotë regjisorja e filmit me metrazh të shkurtër Elina Fessa. Ky është realiteti që ka dashur të përcjellë ajo në filmin 12 minutësh që u shfaq dje në Teatrin Kombëtar. Filmi është një bashkëpunim greko –amerikan. Elina, me orgjinë greke që për një kohë të gjatë ka studiuar në Amerikë dhe e ndjente si obligim moral të realizonte një film grek. Në film flitet për një grua që kthehet në vendin e saj të lindjes dhe e gjen

veten të mbërthyer nga kujtimet e së kaluarës. I ati i saj është mbytur në det dhe kur Dafni vendos të kthehet në ishullin ku është rritur, e gjen veten në kurth mes detit dhe vetes. Ideja e regjizores ka qenë fillimisht që të bënte një film të gjatë, por në pamundësi financiare dhe për faktin se ky film ishte pjesë e studimeve të saj, vendosi të realizojë një film me metrazh të shkurtër. Ajo e shehTIFF-in si një mundësi të mirë për të demostruar punën e aktorëve dhe regjizorëve për shkëmbimin e eksperiencave ndërmjet tyre.

bashkuara i shihni dy kulturat e filmit "Honeymoons"?

Unë mendoj se çdo kulturë veçanërisht ato ballkanase janë sa afër aq edhe larg. Para pak kohësh në teatër u vu një shfaqje e regjisorit grek Haxaqis. Me mjeshtëri ai solli një legjendë që ishte sa shqiptare aq edhe greke, rumune, bullgare.

Kulturat interferojnë tek njëra- tjetra. Dhe kultura jonë me atë serbe kanë shumë elemente të ngjashëm, por sigurisht ka dhe ndryshime mes tyre.

Padashur të prekim tema politike, çfarë shihni përtej bashkëpunimit

shqiptaro-serb?

Askush më mirë se arti nuk i thyen barrierat politike.

Një bashkëpunim mes kulturave, mes artistësh i paraprin bashkëpunimeve politike. Ne arti na përfaqëson shumë mirë.

Si përfaqësues i plejadës së artistëve të vjetër çfarë mund të thoni për kinematografinë e viteve të fundit?

Numri i filmave që janë bërë nuk është shumë i madh pasi edhe gjendja financiare nuk i favorizon. Por prodhimet e fundit janë artistikisht shumë të arrirë. Duhet të themi se filmi "Honeymoons" para se të shfaqej në Tiranë

dhe në Beograd ka marrë pjesë në festivale të ndryshëm të filmit dhe është vlerësuar artistikisht. Unë gjithmonë i kam mëshuar mendimit se bashkepunimet me të huajt nuk do të jenë vetëm një prurje artistike që duhet vlerësuar, por do të jetë një ndihmë shumë mirë financiare. Çfarë mund të thoni për "T ir ana Interna tional "Tir irana International Film F estiv Festiv estival" al" '09?

Niveli me të cilin ky festival vjen në këtë vit është i kënaqshëm. Sigurisht që asgjë nuk është absolute, por është bërë më e mira për të promovuar kulturën tonë.

Syjrjeva Berberi

Vjen në Tiranë“Man of the bridge”, bashkëpunim turko-gjermano-hollandez Producenti i filmit Fabian Massa, i pranishëm në koferencë u shpreh se ky film është një realizim që ka në qendër të rinjtë, pasigurinë për të ardhmen e tyre në Stamboll. Ai shprehet për Stambollin se është një qytet i hapur me njerëz që përpiqen të gjejnë veten midis vlerave tradicionale të familjeve të tyre dhe atyre perëndimore. Në qendër të filmit është 17 vjecari Fikret që shet trëndafila në mes të trafikut në urën e Bosforit që lidh Azinë me Evropën .Një tjetër i ri Umut, 28 vjeç drejton një taksi publike duke kaluar urën e Bosforit çdo ditë.

Ai po kërkon për një apartament më të mirë për ta

marrë më qira që të kënaqë gruan e tij, por dëshirat e saj kalojnë fitimet e tij .Polici i trafikut Murati ,24 vjeç i cili është pozicionuar në urën e Bosforit ndjehet i vetem midis vijave të pandërprera të makinave.Tre të rinjtë ndërlidhen çdo ditë me mijëra njerëz të Stambollit, në bashkëpunim me hendekun për të mbushur aspiratat në këtë qytet të madh.

Historia është përqëndruar në jetët e karaktereve duke i portretizuar ata me vendodhjet orgjinale.Ky film është nominuar dy herë në festifalin e filmit në Stamboll si dhe ka marrë pjesë në disa festivale si në Sarajevë,Toronto dhe aktualisht nëTiranë.

Ditëlindje në festival "Tirana International Film Festival" ka vendosur që këtë vit të vijë me shumë risi. Që nga dita e çeljes së këtij festivali, studentët e gazetarisë hap pas hapi kanë raportuar atë që ndodh në ambientet eTeatrit Kombëtar. Përveç një pune të angazhuar,në orët e para të ditës studentët mblidhen në çadrën e artistëve, pinë një kafe dhe më pas caktojnë detyrat që i përkasin secilit. Ditën e djeshme diçka ishte ndryshe për ta. Një prej studentëve linte pas edhe një vit. Shpresa Mezini festoi ditëlindjen e saj, kësaj here në një vend tjetër. Është vërtet bukur që të presësh një vit më shumë në jetë me një atmosferë aq të këndshme si çadra e artistëve. Ne i urojmë 21 vjeçares që të bëhet dhe 100 vite të tjerë, të ketë një jetë të lumtur dhe plotë me dashuri. Ky urim i vjen nga grupi i Ateliesë së Shtypit të drejtuar nga profesor Zylo. Dhe i themi Shpresës se ka harruar të na japi kafen...

22 Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

TIFF 2009 Dalani:Të qenit koordinator, më përkëdheli fati Edhe pse është vetëm 25 vjeç, detyra që ai ka marrë përsipër është mjaft e madhe. Altin Dalani është koordinatori i Festivalit Ndërkombëtar të Filmit. E shikon gjatë gjithë kohës në lëvizje sa nga njëri vend në tjetrin duke u marrë me disa prej punëve të vogla që mund të kenë mbetur pa u kryer. Altin Dalani na thotë se detyra e tij në këtë projekt është të qenit koordinator dhe në të gjitha takimet është i pranishëm si në transportim, rregullime që mund të ketë nevojë

dhe në estetikë. Dalani shprehet se pavarësisht nga punët që mund të kryejë, secila prej tyre i fal kënaqësi.“Në këtë punë çdo gjë është e veçantë duke filluar që nga ajo më elementare, ngarkim- shkarkimi, dekori dhe pritja, janë ngjarje që të japin emocione”- thotë koordinatori i Festivalit Ndërkombëtar të Film Fest Tirana. Për të nuk ka rëndësi se çfarë pune kryen, por e rëndësishme është që të japë diçka të bukur. Dalani na thotë se çdo ditë përballet me diçka të re.“Arti nuk ka ndonjë

metodë strikte për të organizuar punën. Këtu merren të gjithë me diçka në punën e tyre. Aty ku ka probleme, atëherë aty futem unë”. Ai na shpjegon se shpeshherë kur të tjerët nuk kanë mundur të zgjidhin një problem, pavarësisht kohës që mund të ketë në dispozicion, ai mundohet të japë zgjidhjen më të mirë të mundshme.“Pra nëse ka probleme dhe nuk shkon ahtu siç ishte parashikuar organizatorët më thonë Altin merru ti me këtë gjë se ke aftësitë e duhura për këtë gjë, pra

për të dhënë zgjidhjen më të mirë të mundshme në kohën më të mirë të mundshme”- thotë Dalani. Koha ka qenë shumë e ngjeshur sepse është një eveniment ku ka shumë të ftuar si shqiptarë ashtu edhe të huaj dhe të mendosh për sistemimin e tyre është mjaft e vështirë, përshtatja e ambjentit për ta është tepër e vështirë. Pavarësisht vështirësive të shumta, Dalani shprehet i kënaqur me punën e arritur deri në këto momente.“Puna ka ecur shumë mirë duke pa-

sur parasysh motin dhe faktorin kohë që gjithçka ka ecur shumë shpejt dhe nuk na ka lënë kohë të marrim frymë” shprehet Dalani. Pjesa më e vështitë ka qenë akomodimi i të ftuarve pasi numri i tyre është mjaft i madh për shkak të përmasave të këtij evenimenti”, thekson Dalani. Pavarësisht se ai është drejtues edhe i një organizate studentore që merret me organizime festash, në evenimente të nivelit të festivalit të filmit është përvoja e tij e parë.“Vërtet jam

marrë me organizime festash, por të jesh pjesë e këtij festivali dhe aq më tepër të bashkëpunosh me profesionistë është vërtet një privilegj i madh për mua”, - thotë Dalani. Koordinatori i Festivalit Ndërkombëtar të Film FestTirana 2009 shprehet se ndihet i përkëdhelur nga fati që i është dhënë mundësia për të bashkëpunuar me artistë të cilët kanë një karrierë të madhe dhe beson se kjo do ta ndihmojë atë në punën e tij si koordinator.

Luis Tan ushi anushi

Filmi më i fundit i aktorit Bred Pit është shfaqur të martën në sallën e Teatrit Kombëtar

Eva ÇUKO Më në fund “Inglourious Basterds”. Pas përpjekjeve të pasuksesshme të organizatorëve të Tirana Film Festival ditën e hënë, pardje u shfaq filmi më i fundit i regjisorit spanjoll, Quentin Tarantino.“Inglourious Basterds” është një film lufte, prodhim iThe Weinstein Company dhe Universal Pictures. Ky film është realizuar në disa rajone të ndryshme të Francës dhe Gjermanisë dhe xhirimet e tij kanë filluar në tetor të 2008.

Zhvillimi i filmit është vendosur në Francën e pushtuar nga Gjermania dhe tregon historinë e dy planeve komplotiste për të vrarë liderin politik nazist, njëri i planifikuar nga një vajzë franceze me origjinë hebreje dhe tjetra nga një skuadër ushtarësh amerikanësh, të quajtur “Basterds” (“Bastardët”).Tarantino ka thënë se pavarësisht se është një film lufte,“Inglourious Basterds”, është një “spaghetti western”, por me ikonografinë e Luftës së Dytë Botërore. Në shtesë të “spaghetti western”, fimi gjithashtu i bën homazh një nënlloji të filmave të Lufës së Dytë Botërore,“macaroni combat”.“Inglourious Basterds”është pranuar në përzgjedhjen kryesore të 62 filmave të Festivalit të Filmit në Kanë dhe ka qenë nominuar për çmimin“Palma e Artë” dhe pati premierën e tij botërore në maj. Ishte i vetmi film amerikian që ka fituar një çmim

“Inglourious Basterds” “prek” festivalin e filmit

Kasti

Br ad Pitt në rrolin olin e Alodo Raine me nofkën “Aldo Brad Apache”.

Christoph Waltz në rolin e Standartenführer Hans Landa me nofkën“Gjahtari i çifutëve” Mélanie Laurent në rolin e Shosanna Dreyfus Diane Kruger në rolin e Bridget von Hammersmark Quentin Tarantino Në janar të 1992 “Reservoir Dogs”me regjisor dhe skenarist Quentin Tarantino, u shfaq në Festivalin e Filmit në Sundance.

Filmi u prit me shumë entuziazëm dhe regjisori u bë menjëherë legjendë. Dy vjet më vonë ai pati të njëjtin sukses me filmin pasues“Pulp Fiction”, i cili e pati premierën në festivalin e Kanës dhe fitoi çmimin “Palma e Artë”. Në vitin 1995, ai u nominua për çmimin e figurës më të mirë, regjizurën më të mirë dhe skenarin më të mirë në origjinal. Po në këtë vit Tarantino realizoi pjesën e katërt të antologjisë“Four Rooms”(Katër dhomat), së bashku me Alexandre Rockqwell, Robert Rodriguez dhe Allison Anders.

Filmi tjetër i Tarantinos ishte“From DuskTill Dawn”, një histori krimi me vampirë, të cilën ai e shkroi dhe ishte njëkohësisht aktori kryesor së bashku me George Clooney. në festivalin e Kanës këtë vit, çmim që e mori Christoph Waltz si aktori më i mirë.

Subjekti Në Francën e pushtuar nga Gjermania në vitin 1941, Koloneli Hans Landa i SS dhe SD, me nofkën “Gjahtari i çifutëve”, ka vrarë familjen hebreje Dreyfus, me përjashtim të Shosanna-s adoleshente, që Landa e lejon të shpëtojë. Në Shtetet e Bashkuara, gjeneral Aldo Raine ka rekrutuar një ekip prej tetë ushtarësh amerikanë hebraike, të cilët shkojnë të luftojnë kundër nazistëve në Francë.

Misioni i tyre është që të shkaktojnë panik tek nazistët, duke i

vrarë ushtarët në mënyra të frikshme dhe duke iu prerë edhe skalpet. Por mbi të gjitha, duke iu lënë shenjën e kryqit nazist ushtarëve të gjallë me një thikë Bowie dhe kështu pas luftës ata do të jenë universialisht të identifikueshëm si nazistë. Katër vjet pas vrasjes së familjes së saj, Shosanna ka marrë një identitet të ri dhe drejton një kinema të vogël në Paris. Ajo njihet me Frederick Zoller, një qitës gjerman dhe hero i luftës dhe dashur pa dashur detyrohet të japë premierën e filmit ku ai është protagonist, i cili është një film propagande i stisur nga Joseph Goebbels, Ministri i Propagan-

dës Naziste. Ajo kupton se prania e zyrtarëve të lartë nazistë i ofron mundësi për t’u hakmarrë për vrasjen e familjes dhe të miliona hebrenjve të tjerë. Me ndihmën e Marselit, të dashurit të saj, Shosanna zgjedh të djegë kinemanë gjatë premierës me të gjithe nazistët brenda. Nga ana tjeër, të njëjtën gjë ka planifikuar edhe skuadra amerikane, nën udhëheqjen e një ish-kritiku të filmit gjerman, tashmë pjesë e ushtrisë britanike, Archie Hicox. Takimi me aktoren gjermane Brigit Hammersmark (agjente sekrete që punon për britanikët) në një bar shkon keq dhe një kolonel i Gestapos

kupton se Hicox nuk është gjerman. Një shkëmbim zjarri pasues i lë të gjithë të vdekur në bar, duke përfshirë Hicox dhe dy Basterds (Stiglitz dhe Wicki), ndërsa Hammersmark është plagosur në këmbë. Landa ka kuptuar gjithçka. Dhe në rrjedhën e ngjarjeve kinemaja digjet dhe vdesin të djegur të gjithë nazistët që janë brenda, duke përfshirë dhe drejtuesit më të lartë, si dhe vetë Fryherin. Planet e Soshanna-s dhe të Basterds janë plotësisht të pavarur dhe ata nuk marrin vesh për ekzistencën e njëri - tjetrit. Show romanization

KRITIKA

Bazuar në përshtypjet e mbledhura nga“245 Rotten Tomatoes” (kritikët e shquar popullorë nga gazetat kryesore, faqet e internetit, televizionet dhe radiot), filmi ka marrë vlerësime të përgjithshme pozitive nga 88 për qind e kritikëve, me një rezultat mesatar prej 7.6/10.

Kritiku James Berardinelli, në lidhje me këtë film, deklaroi: “Me “Inglourious Basterds”, QuentinTarantino ka bërë filmin e tij më të mirë pas “Pulp Fiction” dhe ky ishte ferri një udhëtimi të këndshëm.”

Kurse Roger Ebert e vlerësoi filmin me katër yje (vlerësimi më i lartë), duke shkruar se“Inglourious Basterds”i Quentin Tarantinos është një film i madh, i guximshëm mbi luftën, që do të fyejë disa dhe do të trembë disa të tjerë, duke treguar seTarantino është një regjisor donkishotesk që vazhdon të mrekullojë”.

Vlerësime pozitive në fakt pati edhe për Kristof Valtz (në rolin e kolonel Landas). Jo më kot ai u vlerësua me çmimin e aktorit më të mirë në festivalin e fundit të filmit në Kanë. Megjithatë, jo të gjitha vlerësimet ishin pozitive, përkundrazi, pati edhe kritika.

Për shembull, komuniteti hebre ka kritikuar faktin se në njëfarë mënyre, hebrenjtë në këtë film shndërrohen në nazistë, si pasojë e hakmarrjes së dhunshme që amerikanët hebraikë ushtrojnë ndaj nazistëve.

21 Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

Është bukur të punosh me mjeshtra të tillë si Xhuvani dhe Xhepa

Lulëzim Zeqja: Unë, i privilegjuar .

Borana Hoxha Arlind Cara

E konsideron veten me fat Lulëzim Zeqja që është pjesë e aktorëve të rinj aktivë në kinematografi. "Unë jam thjesht i privilegjuar" thotë ai, pasi sot është shumë e vështirë të çash në kinematografinë shqiptare.

Si pjesë e kastës së aktorëve të filmit "Lindje-Perëndim- Lindje", Lulzim Zeqja duket se ia ka dalë shumë mirë në këtë terren të vështirë. " Ky është bashkëpunimi im i parë me regjisorin Gjergj Xhuvani dhe jam ndjerë shumë mirë me të" thotë aktori i ri. Çaku i parë në filmin "Tirana viti 0" kur ishte 21 vjeç duket t'i këtë sjellë shumë fat Lulit, pasi kështu preferon t'i thërrasin. Kjo do të ishte një rrugë që do ta ndiqte edhe më pas. Ai ka marrë pjesë në shumë filma shqiptarë që janë bërë kohët e fundit. " Isha ende student kur provova çakun e parë, e më pas fillova të jem pjesë e filmave të tjerë.

Rolin e parë të rëndësishëm e kam në filmin " Nata pa hënë" pastaj "Letra ere" dhe më pas në filma të tjerë jo vetëm shqiptarë" thotë Zeqja .

Edhe pse ka studiuar si aktor teatri në Akademinë e Arteve, pjesëmarrjen në filma ai e konsideron një shkollë. " Kam pranuar të jem pjesë në filma edhe pse në role episodike apo figurante, pasi gjithomë përfiton nga eksperienca të reja". Megjithatë Lulzim Zeqja thotë se gjjithmonë do të mbetet aktor teatri pasi të bësh filma sot është luks.

Ndërsa për rolin e tij në filmin e Xhuvanit aktori i ri thotë se ky person-

azh ka një mesazh të fortë. "Ai përfaqëson bllokimin, mbylljen e ëndrrës së parealizuar. Sepse për shqiptarët ende sot asgjë nuk është realizuar".

Thotë se pjesa e fundit ku ai shfaqet në film është dhe dita e fundit kur ai ka xhiruar."Për këtë jam ndjerë paksa keq, pasi ishte krijuar një atmosferë shumë e bukur në grupin e xhirimit"thotë ai duke qeshur. Xhirimet e tij në film kishin zgjatur rreth 11 ditë dhe shprehet se do t'i kishte pëlqyer jo vetëm si personazh, por edhe si aktor, të kishte qënë pjesë e asaj gare.Tregon se kishte ndjekur grupin e xhirimit një ditë nëTrieste, për të parë se ç'bëhej me ata kur xhironin, pasi e kishte të pamundur të shkëputej nga "çunat" siç i quajti ai. "Është një film realist ky i Gjergj Xhuvanit", thotë Luli. Sipas tij çdo gjë aty rrjedh natyrshëm. Edhe trajtimi i figurës së shqiptarit që del jashtë shtetit për herë të parë është treguar në mënyrë realiste "tamam si nje njeri i padalë" shprehet aktori.

Kur e pyesim për finalen e filmit thotë " Unë nuk e konsideroj një happy end, pasi ata kthehen përsëri në Shqipëri. Por megjithatë ky është një fund që perceptohet në mënyrë subjektive, pasi për disa të tjerë ky mund jetë një happy end" Të punosh me mjeshtra " Dikur kam pasur ëndërr të punoj me Ndriçim Xhepën" ,thotë Zeqja, "dhe tani që e realizova jam shumë i lumtur".Tregon se në fëmijëri kishte dëshirë të madhë të punonte me të madhin Çim Xhepa siç thërret ai, pasi e konsideron atë mjeshtër të aktrimit dhe roli i tij në

këtë film është i përkryer.

Ndërsa sa përket Gjergj Xhuvanin shprehet :" Ai po kthehet në një ikonë të regjizurës shqiptare. Duket se do të jetë model i të tjerëve që do të vinë më pas. Sepse Gjergj Xhuvani nuk është ndër më të mirit, por është më i miri".

I pëlqen ideja dhe mentaliteti që ka Xhuvani, që në filmat që bën të angazhojë aktorë të rinj, e sidomos në këtë të fundit ku marrin pjesë 4 aktorë

Një nuse për të joshur qytetarët ndaj filmit Një nuse me fustan vishnje dhe flokët e zeza që i derdhen mbi supe shëtit nëpër rrugët e kryeqytetit. Një e qeshur e lehtë, që ajo nuk mundohej ta fshihte, ishte përhapur si pah drite në tërë tiparet e saj. Ajo ecte ndërsa gjethet e pemëve i binin mbi fustan dhe trupin e kishte me logon e TIFFit.Kurse fotografët nuk ndalnin asnjë çast së shkrepuri aparatet fotografike.”Nusja”ecte në qendër të Tiranës e shoqëruar dhe nga fëmijë kureshtarë.Ajri është i ftohtë, por rreth saj fryn një erë e ngrohtë përkëdhelëse. Masa e pluhurt e lëmuar nga era që fryn, duket si një vello e bardhë, e lëshuar shkujdesshëm për tokë. Horizonti me atë ton të hirtë iu bënte përshtypje dhe kalimtarëve të rastit. Nga pëshpëritjet e tyre dëgjoje të thuhej “çfarë të jetë kjo vajzë që po fotografohet”? Disa të tjerë thonin se këtë vajzë e kishin hasur edhe një herë tjetër,e veshur tamam si tani. Por kur dhe ku, nuk ishin në gjendje ta përcaktonin. Ndësa përpiqeshin të sillnin ndërmend kohën dhe vendin ku e kishin parë, ajo iu kaloi ngjitur me supin dhe u zhduk. U largua për të vazhduar maratonën e nisur. Por disa të tjerë që kanë ndjekur festivalin e filmit menjëherë e kuptuan se

është imazhi i nuses së filmit “Honeymoons”.Ky është një spot publicitar, i cili ka si qëllim sensibilizimin e opinionit publik .Në mënyrë që njerëzit të mos mbeten vetëm preh e ekranit të televizionit, por të sjellin kinemanë më afër tyre.Gjithashtu spoti kërkon që t’u tërheq vëmendjen bizneseve, që këto të fundit të

tregohen më shumë bujare në sponsorizimin e festivalit kinematografik që po zhvillohet në Teatrin Kombëtar.Duke mbështetur qëllimin e këtij spoti edhe stafi relizues i festivalit fton publikun që të jetë më pranë kinemasë.

Dorela Jahaj

të rinj. Për Lulin që të realizosh filma të tillë që mund të konkurojnë jashtë me kaq pak buxhet, duhet të jesh me të vërtët mjeshtër. " Çdo punë që do të vijë prapa këtij filmi do të detyrojë t'i jenë të mira. Pasi Gjergj Xhuvani po vendos një nivel të ri dhe nuk duhet të biesh poshtë këtij niveli nesë do të bësh kinema të mirë" shprehet Lulzimi.

Nga ky festival pret diçka për filmin Lindje-Përëndim-Lindje. " Mirë do

të ishte që filmi të vlerësohej me një çmim, sepse besoj që e meriton të vlerësohet".

Ndërsa për të ardhmen thotë se nuk di asgjë . Ka muaj që mund të mos punojë me rradhe. Kohët e fundit po merret me dublime të dokumentarëve nëTop Channel, por sa për filma thotë: " Nëse do të bjerë ndonjë telefon për të më ofruar diçka do jem shumë i lumtur".

Për nostalgjikët e kinemasë shqiptare

Për të gjithë nostalgjikët e filmit shqiptar do të ketë një program të veçantë për ta. Në këtë festival një vend të rëndësishëm do të zërë dhe filmi shqiptar. Ku do të trasmetohen filmat "Debatik", "Rrugë të Bardha" dhe "Komisari i Dritës". Qëllimi i këtij festivali është për të ecur përpara, por dhe e kaluara të mos ngelet në harresë. Këta filma vijnë si një homazh për regjizorin Viktor Gjika, i cili është ndarë nga jeta. Në punën e tij ai nuk u lodh duke bërë përveç regjizorit edhe skenaristin dhe operatorin. Ai ishte një njeri i palodhur që nuk rreshti së krijuari.

Imazhet filmike të krijuara prej tij mbeten një thesar artistik për kinematografinë Shqiptare. Sipas organizatorit të këtij festivali Genc Përmeti " Këta filma vijnë si një dëshmi për t`iu treguar të rinjëve se si ka qenë realiteti para viteve `90". Si pjesë e retrospe-

ktivës shtohen dhe disa prej filmave kinematografik kinez. Kjo kinematografi pas zbehjes së miqësisë shqiptaro-kineze dhe marrdhënieve në vitin 1978, importet kinematografike nga Kina u vendosën në Arkivën Qendrore të Filmit Shqiptar. Para viteve `90 këta filma zinin një hapsirë më vete në kinemanë shqiptare. Nga këta filma që kishin mbetur në harresë janë përzgjedhur "Lindja është e kuqe" i cili u shfaq në pasditen e së dielës. Po nga kjo kinematografi është shfaqur një tjetër film me titull "Nga fitorja në fitore" prodhim i vitit 1952 me regji të Cheng Yin dhe Tang Xiaodan dhe filmi "Duke kaluar lumin Jance". Këta filma do të paraprihen dhe nga një dokumentar 10minutash të përzgjedhur po nga këta arkiva.

Rezarta Dhoga

20 Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

"Njeriu mbi urë", një mesazh universal nga Stambolli

"Man on the bridge" shfaqet për publikun shqiptar në ditën e pestë të Tirana International Film Festival Enver BYLYKBASHI "Njeriu mbi urë", një film feature, është një bashkëpunim midis tre shteteve: Turqisë, Gjermanisë dhe Hollandës. Me regji të Asli Ozge, ai jep një panoramë të Stambollit të ditëve të sotme. Fatet e katër njerëzve, që asnjëherë nuk takohen, por që janë kaq të përbashkët, trajtohen në një mënyrë krejt të veçantë. Sepse pjesa më e madhe e aktorëve kryesorë janë njerëz të thjeshtë, që nuk tregojnë gjë tjetër veçse jetën e tyre. Frika nga një e ardhme e pasigurt që të gjithëve na mbërthen dhe që kushtëzon jetët tona; ky është mesazhi kryesor që përcjell filmi. Producenti gjerman Fabian Massah, në një intervistë për "Reporterin", rrëfen të tjera detaje në lidhje me këtë realizim, të cilin publiku shqiptar pati mundësinë ta ndjekë në sallën e Teatrit Kombëtar.

Filmi është një bashkëpunim turko-gjermano-hollandez. Sa i vështirë ishte realizimi i tij nga pikëpamja teknike?

Nuk mund të thuhet se ishte e lehtë, përkundrazi, ishte komplekse.

Megjithatë, ky bashkëpunim ishte mundësia më e mirë për ne për të realizuar këtë film. Në fillim, kur vendosëm ta realizojmë idenë, ishte vetëm pjesa gjermane, pastaj u afrua edhe ajo turke dhe në fund, për post-produksionin, u afrua edhe pala hollandeze. Pra, është si një mozaik, ku pjesë të veçanta bashkohen në një. Nga kjo pikëpamje, ishte disi e vështirë.

Pjesa më e madhe e aktorëve janë personazhe realë. Ishte një zgjedhje e qëllimshme?

Sigurisht. Ky është një film i tipit feature dhe së bashku me regjisoren Asli Ozge menduam se filmi do të ishte më i vërtetë me persona që në fund të fundit luajnë veten e tyre.

Le të futemi pak në brendësi të filmit. Pse "Njeriu mbi urë"?

Në film trajtohet jeta dhe fati i tre karaktereve të ndryshëm: djali që shet trëndafila, një çift dhe një polic. Ura është pika qendrore e filmit.Të tre karakteret kalojnë çdo ditë mbi urë. Polici kontrollon trafikun, djali shet trëndafila, kurse bashkëshorti kalon çdo ditë me taksi, sepse kjo është puna e tij. Pra, ura është simbol, një metaforë e kufijve që personazhet duan të kalojnë. Është shpresë dhe njëkohësisht pengesë për ta. Pra, në njëfarë mënyre, bëhet karakteri i katërt në film.

Është një mur që ndan dy botë të ndryshme, pjesën europiane më liberale me atë aziatike disi më konservatore?

Jo. Ky është një steriotip për Stambollin. Nuk është e vërtetë që pjesa aziatike është tradicionale, kurse ajo europiane liberale. Elementë liberalë gjenden edhe në Stambollin europian, edhe në atë aziatik, ashtu siç ka edhe elementë konservatorë në të dy pjesët.

Sa mendoni se ia keni arritur të pasqyroni jetën në një qytet me 20 milion banorë si Stambolli?

Në fakt, ky film transmeton një pjesë të jetës në qytetin e Stambollit.

Cilën pjesë?

Pjesën e njerëzve që qëndrojnë të mënjanuar në shoqëri. Ata nuk kanë mundësi të përmirësojnë situatën në të cilën ndodhen. Kjo ndodh me shumë njerëz në Stambollin e sotëm.

Vetëm në Stamboll?

Jo vetëm në Stamboll.Pak a shumë e njëjta gjë ndodh edhe në qytete të tjera kudo në botë, në Europë, Amerikë apo Azi. Kudo ka njerëz që gjenden në situata të tilla. Dhe disa prej tyre, për shembull gruaja në film, kanë dëshirë dhe ambicie për t'i kapërcyer këto vështirësi. Sigurisht që Stambolli përfaqëson një pjesë të mirë të këtyre njerëzve.

Ka nga ata që nuk kanë të ardhura të mjaftueshme, ashtu siç ka nga ata që fitojnë më tepër nga sa u nevojitet.

Por kjo ndodh kudo.

Në film nuk i kushtohet shumë rëndësi aspektit fetar fetar,, megjithëse është mjaft i prekshëm në realitet. Është kjo një zgjedhje e qëllimshme?

Besimi fetar nuk ishte në qendër të idesë që ne kishim për realizimin e këtij filmi. U përpoqëm të theksojmë më tepër problemet sociale dhe jo ato fetare. Mbase për këtë të fundit do të realizojmë një tjetër film.

Sipas jush, si shpjegohet fakti që gr a të në Tur qi përpiqen të emancip ohen dhe modernizohen, emancipohen ndërkohë që në perëndim ato mundohen të ruajnë elementët tradicionalë?

Në fakt, nuk mund të jap një gjykim përfundimtar, sepse unë nuk jam turk, por gjerman. Sipas këndvështrimit tim, kjo ndarje nuk është e prerë. Për shembull, gruaja në film nuk është e mbuluar, pr a nuk është fanatike e fesë. Megjithatë, tek ajo ekzistojnë ende mendësitë tradicionale, që e pengojnë të ecë përpara. Është e papërgatitur profesionalisht, jeton me të shoqin, i cili mendon për të të siguruar të ardhurat. Pra, ajo nuk është e pavarur ekonomikisht. Mbase familja mund të mos i kërkojë kë tyre grave të jenë të tilla, por ato vetë e ndiejnë si një farë detyrimi brenda vetes. Nga ana tjetër, ato kanë dëshirë të jenë të pavarura dhe të bëjnë karrierë. Më tepër se përplasje midis mendësive fetare dhe jofetare, është një përplasje midis mendësive sociale moderne dhe tradicionale. Por kjo nuk ndodh v etëm në Turqi, ndodh

kudo.

Pjesë e filmit është edhe djaloshi që shet trëndafila.Vërtet është kaq e vështirë që në Stambollin e sotëm të rinjtë të gjejnë punë më të mira?

Kjo varet. Personazhi në film është rom, nuk ka shkuar asnjëherë në shkollë, jeton ilegalisht. Nuk është as i siguruar, kështu që nuk mund të marrë trajtim mjekësor. E vetmja gjë që ai di të bëjë është të shesë lule mbi urë, kjo është bota e tij, jashtë së cilës nuk del dot.

Përpiqet të gjejë punë, por kupton

që nuk mund të bëjë asnjë të tillë.

Prandaj dështon dhe kjo ndodh në një qytet të madh. Megjithatë, nëse një i ri është i arsimuar, ka më tepër mundësi të ecë përpara. Në gjithë botën funksionon në këtë mënyrë.

Cili mendoni se është mesazhi qendror që transmeton ky film? Është paksa e vështirë që mesazhi i filmit të përmblidhet në një fjali. Por mund të the m se ka të bëjë me frikën nga një e ardhme e pasigurt dhe si kjo ndikon në jetët tona. Është një mesazh universal.

19

Themeluesi i Kinematografisë së Malit të Zi, pjesëmarrës në TIFF ‘09

Nikola Vukçeviç: “Më mirë të dish sesa të kesh”

Nertila Agolli Ollgera Vangjeli

“Njeriu mund të realizojë diçka kur ka talent dhe nuk ka para, por nuk mund të realizojë asgjë kur ka para dhe nuk ka talent,”- ky është parimi që ka udhëhequr që në një moshë shumë të vogël regjizorin malazez Nikola Vukçeviç. Një 36 vjeçar me një fytyrë të ëmbël dhe një buzëqeshje shumë të çiltër që të inkurajon të vazhdosh bisedën. I veshur në mënyrë sportive dhe e folura e ngadaltë e lehtësonin edhe më shumë komunikimin me të.

Regjizori malazez ka mbaruar Akademinë e Arteve dhe aktualisht është drejtor i teatrit të kryeqyteit malazez Podgoricës, por gjithashtu edhe profesor në Universitetin e Malit të Zi.“Filmin e kam dashur gjithmonë, por talentin për të shkruar e kam zbuluar kur kam qenë në shkollën e mesme”shprehet regjizori malazez. Skenarin e filmit “Përballë Kullës Eifel” e ka shkruar për gati një vit e gjysmë. Ka qenë një kohë shumë e vështirë sepse kur filmi është realizuar ka qenë periudhë lufte mes shteteve Malit të Zi, Kroacisë, Sllovenisë. “Fillmi im ishte i pari i realizuar në kinematografinë e Malit të Zi pas marrjes së pavarsisë.

Ky film ka përfunduar në vitin 2005” - thotë Nikola. Deri në këtë periudhë askush nuk kishte menduar të thyente barierat e trazirave dhe të mendonte për artin malzez. Nuk ka pasur as shkollë kinematografike siç ka sot.“Unë kisha një besim shumë të madh që filmi do të ecte,- theksoi regjizori,sepse njerzit me të vërtetë kishin nevojë që ti largoheshin asaj monotonie.”Rezultoi që regjizori kishte plotësisht të drejtë pasi filmi pati një sukses shumë të madh. Në Mal të Zi u pëlqye jashtë mase sepse vetë subjekti i filmit i përkiste këtij shteti. Regjizori ishte nisur nga libri“Vajza nga Zagrepi”e autorit kroat Branislav Glumac dhe ishte një histori e gjallë. Për më tepër fenomeni i prostitucionit është një fenomen që gjendet në të gjitha shtetet. Edhe pse filmi kishte një histori konkrete nga Mali i Zi, kjo nuk ka qenë pengesë që filmi të kishte suksese edhe në vende të tjera të botës. Rregjizori i këtij filmi ka sjellë një larmishmëri në këtë film. Sipas tij filmi nuk e kufizon aspak publikun ka skena të të gjitha shtresave.“Aty mund ta gjejë veten shumë mirë një njeri i pakualifikuar, një njeri i shkolluar apo edhe ndonjë që kërkon të bëjë filozofi”-thotë Nikola i cili ka qenë pjesë e shumë festivaleve të filmit dhe ka marrë disa çmime. Por asnjëherë çmimin e parë.“Rëndësia e këtij filmi qëndron në faktin se ai është themeluesi i kinematografisë

PROGRAMI filmat që do të shfaqen në 3 Dhjetor Ora 13:00 Parajsa e humbur Një burrë dhe një grua po bëjnë dashuri butësisht në një dhomë moteli. Pas pak kur të dy janë të veshur, parajsa që dukej aq reale është zhdukur. Një histori e Evës dhe Adamit në ditët tona.

Grobari-varrmihësi Në korrik të vitit 1995 në një qytet të vogël malor, Srebenica, në kufirin jugor të Bosnias dhe Hercegovinës, ndodhi genocidi më i madh që nga lufta e dytë botërore. "Grobari Varrmihësi" është reflektimi i autorit për një nga periudhat më të errëta të historisë së ish Jugosllavisë.

Malban Një vajzë e re, Klaudia po kaon pushimet me mamanë dhe vëllanë e saj në shtëpinë e tyre në plazh.Një mbrëmje shfaqet një i panjohur. Ai është një ornitologjist që kërkon një zog legjendar të ishullit, përmendur shpeshherë në novelat e të atit të Klaudias.

së Malit të Zi,”- shprehet regjizori me optimizëm. Nikola harron çdo vështirësi dhe gjithmonë mbështetet në idenë se nëse ke dëshirë për diçka e realizon atë patjetër.

Regjizori malazez thotë se kur ai nis të shkruajë një skenar filmi nuk mendon asnjëherë për financuesit dhe për fondet që duhen për realizimin e tij.“Nëse ti bën diçka të mirë do të marrësh diçka të mirë patjetër,”- kështu thotë dhe beson vetë Nikola. Ai nuk interesohet asnjeherë për fondet që i duhen filmit, por interesohet vetëm për historinë e filmit dhe për mesazhin që ai do të përcjellë. Sepse sipas tij nëse pëlqehet historia financuesit vijnë vetë. Pra, kjo është filozofia e jetës së regjizorit.“Në qoftë se unë do të bëj diçka të mirë, qoftë ky skenar filmi apo vepër tjetër, e mira do të më sjellë të mirën.”,- ky është parimi i Nikolës. Ai thotë se nuk beson në Zot, por beson te aftësitë e veta, te dëshira dhe talenti që ka ai për të realizuar atë që do. Praktika e jetës e ka bërëVuçkoviçin të mendojë kështu. Ai i sheh gjërat me optimizëm dhe përpiqet që të japë më të mirën e asaj që ai ka në dorë. Suksesi i çdo njeriu që merret me artin është tek librat e shumtë që ai lexon ose tek udhëtimet nëpër botë që duhet të bëjë apo të ketë bërë. Një artist i vertëtë duhet të shohë historinë reale, duhet të dijë dhe të arrijë të parashikojë se ç’do të ndodhe më vonë. Këtu qëndron

aftësia dhe talenti i tij. Librat dhe udhëtimet për të kanë një rëndësi të dorës së dytë.Vetë regjizori thotë se koha për të është shumë e kufizuar, por ai ka pas lexuar dikur dhe thotë që ka ende materiale në trurin e tij për t’i konsumuar. Në monentin që do më mbarojnë materialet thotë Nikola atëherë do filloj të lexoj përsëri intensivisht. Realisht regjizori është shumë i angazhuar për shkak të punëve të tij dhe atë kohë që ka, përpiqet ta menaxhojë në mënyrë perfekte sepse do që të mos cënojë kohën e qëndrimit me familjen e tij. Ka dy fëmijë dhe përkujdesja ndaj tyre duhet të jetë maksimale.“Përpiqem të jem bashkëshort dhe prind i përkushtuar pa lënë menjanë dhe artin,”thotë rgjizori sepse dhe ai është pjesë e rëndësishme e jetës së tij.

Beson se arti është rrënjosur nga familja e tij, sepse i ati është aktor, motra piktore dhe skenografe, kurse vëllai është specializuar për efektet e arteve vizuale. Rrugën e artit ai e konsideron si të sapo nisur sepse ky ishte vetëm filmi i tij i parë ndërsa është duke punuar për një skenar filmi tjetër i cili do të ketë lidhjë me pavarsinë e Malit të Zi dhe një çifti të cilët dashurohen po atë ditë. Regjizori i mëshon faktit se me përfundimin e skenarit filmi është gati, sepse ai beson se fondet dhe gjetja e aktorëvë realizues të filmit nuk kanë qenë asnjëherë problem për të.

Sot E Mërkurë 2 Dhjetor 2009

Ylli i kuq Me një sens të hollë humori, Milica Rakic krijon arkivin e raporteve të saj, piktura të cilat evulojnë në kryqëzimin e realitetit dhe trillimit. Artistët përdorin parimin e pastërtisë duke nënvizuar estetiken moderne: ku triumfon e bardha, e kuqja dhe e zeza, që burojnë nga më e pakta dhe abstraksioni gjeometrik por është në detajet që vëzhguesit vënë re nga eksperienca e aspekteve kontradiktore të krijimeve të saj.

Dasma e Olit I vetëm në kuzhinën e tij në Bukuresht, Dorel pregatitet për një festë.Në fakt, është dasma e djalit të tij që bëhet në Amerikë. Dorel do ta shikojë atë nëpërmjet një kamere së bashku me djemtë e dy shokëve të tij. Në një fragment të vogël ata po shkojnë të takojnë nusen, babai dhe dëshira e tij vëzhgojnë ceremoninë.

Një histori e trishtueshme për familjet e shpërndara dhe prindërit e vetmuar.

Frakturat Një pikturë me forma speciale ëmbëlsirash të ndërtura me baltë të cilat përmbajnë, brenda pjata të arta në miniaturë. Xhelatinat janë të ndriçuara me lazër edhe me drita të ndryshme, të cilat në sipërfaqen e një tavolne të përthyeshme, që shkakton thyerjen e dritjes dhe reflekton në pjatat e arta.

Kanioni Ngjarja zhvillohet midis së tashmes dhe të kaluarës së një njeriu pasionant. Janë kujtimet e së kaluarës ato që do ta mbajnë gjallë ëndërrën, dëshirën dhe pasionin e tij që vazhdon ta përndjekë përtej realitetit.

Dy autostradat Udhëheqësi shpirtëror i Lenigradit të poshtëm, Boris Koshelkhov

është shfaqur një nga punët më të mëdha në historinë e artit: një pikturë 500 m2.Fazat pregatitore të projektit të tij kanë përfunduar.Tani është çështja e gjetjes së një muri po aq të madh Nëntori Një portret poetik të qytetit të Zagrebit me 20 artistë që luajnë pjesë të vogla dramatike.

Në orën 15:30 Rrugë të bardha, nga Viktor Gjika Në orën 18:00 Maria plot hir Një shpirt i shndritshëm 17vjeçar, Maria Alvarez, jeton më tre breza të familjes së saj në një shtëpi të mbipopulluar në një zonë rurale të Kolumbisë. Punon duke zhveshur gjembat nga kërcelli në një plantacion lulesh. Oferta e një pune fitimprurëse, përfshirë këtu edhe udhëtimin, po bëhet shumë kokëfortë për ndryshimin e drejtimit të jetës së saj. Maria kalon në një botë të rrezikshme dhe mizore të trafikut ndërkombëtar.

Në orën 20:30 Qyteti i djajve Është një komedi e zezë për Beogradin modern. Përplasja e fatit të karaktereve të ndryshme bashkohet një ditë në një lojë tenisi serbe.

Një vajzë e varfër përpiqet të marrë vesh nga pajisjet e tenisit me çdo kusht. Një biznesmen i pafuqishëm për të shmangur korrupsionin, një adoleshente e cila kërkon një burrë të pasur, ndërsa një taksist fajëson pjesën tjetër të botës për fatkeqësinë personale.

Në orën 17:00 Apartamenti 5 C Dy të rinj izraelitë, Uri dhe Niki jetojnë si ilegalë në Nju Jork. Një armë u shkrep aksidentalisht dhe godet Nikin në këmbë. Urin e zë paniku dhe e lë atë të vdesë. Niki merret peng nga kujdestari i pallatit, i cili në fillim u tregua armiqësor, por shumë shpejt ra në dashuri më të.

Në orën 20:00 Valzer Në shërbimin e akomodimit të kateve të poshtëm të një hotelit, një shërbyese dhe një burrë takohen në një situatë e cila thyen çdo konfidencë. Kjo është historia e Assunatas dhe babait të saj i cili beson se do takojë vajzën e tij mbas 20 vitesh dhe në vend të saj gjen një grua të panjohur që ka marrë identitetin e saj. Njëkohësisht, në katet e sipërme, menaxheri i futbollit pasqyron paqendrueshmërinë e veprimeve dhe përpiqet të ndalojë skandalin në të cilin ata bëjnë pjesë.Të dyja historitë do të kalojnë në një rreth të shkurtër dramatik.