edyta_sobieraj by TOMAMI

eDY TA sOBIERAJ

DOM | the HOME

eDYTA sOBIERAJ

the home

Velkommen til Edyta Sobierajs utstilling the HOME. Kunstverket åpnet sitt sommergalleri på Hovedøya sesongen 2007. Galleriet ligger i det verneverdige Lavetthuset fra 1847 – ett av landets største bindingsverkshus. Huset var opprinnelig en viktig del av forsvarsverket rundt Akershus festning. I dag fremstår Lavetthuset som et av Oslos mest spennende utstillingsrom, og om sommeren er Kunstverket Hovedøya Galleri et levende kulturhus. Det er en stor glede for Kunstverket å ønske velkommen til Edyta Sobierajs utstilling. Vi takker kunstneren for et hyggelig og inspirerende samarbeid. Utstillingen åpner 9. juli og avsluttes 20. august.

Oslo 9. juli 2011 Kunstverket Marit D. Ulstrup

Kunstverket er et privateid galleri, og ble etablert i 1989. Galleriet har i dag 7 ansatte, fordelt på de tre hovedområdene galleri, utsmykking og edisjon. Innenfor disse tre virkeområdene har vi bygget opp et omfattende nettverk av norske og internasjonale samtidskunstnere som arbeider med forskjellige medier og uttrykksformer. Galleriet holder til i Tromsøgata 5B på Rodeløkka, i et bygg tegnet av Arne Korsmo. Kunstverket is a privately owned gallery, established in 1989, with a total of 7 employees. Today we are composed of three individual departments: the Gallery, Art-In-Architecture Department, and department of Print Publication. Through the work of our three interrelated departments, we have nurtured an extensive network of Norwegian and international artists working within a variety of styles and mediums. We are located at Tromsøgata 5B in Rodeløkka, in a building designed by the Norwegian Modernist architect Arne Korsmo, and holding 150 square meters of exhibition space. Kunstverket to prywatna galeria, założona w 1989 r., zatrudniająca 7 pracowników. Obecnie składa się z trzech odrębnych działów: Galerii, Działu Sztuki w Architekturze oraz Wydawnictw drukowanych. Dzięki pracy tych trzech działów, zbudowaliśmy rozległą sieć norweskich oraz międzynarodowych artystów, tworzących w różnych stylach i środkach wyrazu. Kunstverket to 150 m2 powierzchni wystawienniczej przy Tromsøgata 5B w Rodeløkka, w budynku zaprojektowanym przez architekta nordyckiego modernizmu Arne Korsmo.

EDYTA SOBIERAJ

ŻYCIORYS ARTYSTYCZNY

ARTISTIC RÉSUMÉ

Urodzona w Warszawie. W latach 1990-1995 studia na

Born in Warsaw. Studied between 1990-1995 at the

Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie.

Painting Faculty of the Kraków Academy of Fine Arts.

W 1995 otrzymała dyplom z wyróżnieniem w pracowni

Obtained her diploma with distinction in 1995 from the

prof. Jana Szancenbacha. W 1998 stypendystka

atelier of Jan Szancenbach. 1998 Ministry of Culture and

Ministerstwa Kultury i Sztuki. Adiunkt na Wydziale

Art scholarship winner. Lecturer at the Kraków Academy

Malarstwa ASP w Krakowie w prac. prof. Adama Brinckena.

of Fine Arts Painting Faculty, atelier of prof. Adam Brincken.

Już we wczesnych pracach Edyta Sobieraj przekraczała próg rzemiosła i podejmowała próby wyrażenia swojej, chyba od początku nasiąkniętej melancholia i nostalgią, wizji świata i poczucia metafizycznego wymiaru egzystencji. W taka postawę jest wpisane ryzyko i cierpliwość. Życie z malarstwem, życie podporządkowane codziennej praktyce artystycznej, aby trwało, musi być oparte na takiej filozofii i postawie poznawczej, która godzi dialektycznie akceptację rzeczywistości z dystansem wobec niej. Wedle tej filozofii naszym najważniejszym świętem jest... zwykła codzienność. Sceny, które Edyta Sobieraj maluje, te korowody, zgrupowania i rozgrupowania przedmiotów są paradą z okazji tego święta. Parada smutku życia i, co paradoksalne, radości malowania, kontemplacją czasu, który Miłosz nazwał czasem ludzkim. Edyta Sobieraj jest zafascynowana ulotnym pięknem przemijania. Jej stosunek do światła i przedmiotów przywodzi na myśl Morandiego, Chardina, Rembrandta, ale też i Kiefera. Ujmująca prostota i minimalizm środków wyrazu w malarstwie Edyty Sobieraj idzie w parze z jednoczesnym rozmalowaniem i klarowną, geometryczną strukturą obrazu. Światło jest dla Sobieraj głównym medium. Mówi o nim, że „To ono konstruuje płótno dematerializując przedmioty i poniekąd całą przestrzeń. Ono jest dla mnie najważniejsze. Światło to źródło nadziei, życia. Światło daje wyrzuconym na śmietnik przedmiotom szanse na nowe życie, wydobywa je z beznadziei i porzucenia.” (...) Rolą tła w tym malarstwie wydaje się być ewokowanie pustki. Pustki i nicości, ukojenia i spokoju. Często tłem obrazów jest surowa, oblana światłem ściana. Do niedawna kolor w obrazach Edyty Sobieraj był prawie monochromatyczny, podporządkowany światłu i osiągał pełne nasycenie w granicach określonych kontrastem walorowym. Dziś nabiera autonomii, staje się równorzędnym partnerem waloru. (...) 6

It was already in her early works that Edyta Sobieraj transcended the border of simple craftsmanship and attempted to express her own vision of the world and sense of the metaphysical dimension of existence, suffused with melancholy and nostalgia from the very beginning. It is an attitude which entails risk and perseverance. If it is to thrive, life with painting, a life ruled by the daily practice of art, must be based on a philosophy and cognitive stance which reconcile the dialectic acceptance of reality with distance towards it. According to this philosophy, our most important celebration is... ordinary daily life. The scenes painted by Edyta Sobieraj, objects either in procession, grouped or scattered, are a parade to mark the occasion. A parade of life’s sadness and, paradoxically, the joy of painting, the contemplation of time called “human time” by Miłosz. Edyta Sobieraj is transfixed by the ephemeral beauty of transience. Her approach to light and objects recalls Morandi, Chardin, Rembrandt, but also Kiefer. The engaging simplicity and minimalism of the means of expression in Edyta Sobieraj’s painting go hand in hand with the simultaneous broad scapes and clear, geometrical structure of the imagery. For Sobieraj, light forms the main medium. She says it “constructs the canvas, dematerializing objects and in a sense the entire space. It is the most important to me. Light is the source of hope, of life. It imbues objects discarded to the trash heap with the opportunity for a new life, it extracts them from hopelessness and abandonment.” (...) Evoking the void seems to construe the role of the background in this painting. Emptiness and nothingness, solace and tranquility. The background is often an austere, brightly lit wall. Until recently, the paintings of Edyta Sobieraj were almost monochromatic, subordinated to light and reached their full saturation within the borders drawn by value contrast. Nowadays, her work is asserting its autonomy, becoming an equal partner to value (...)

Dom 1 | The Home 1 | 2009 |

Zmysłowość, sensualizm to jeden z najważniejszych atrybutów malarstwa Edyty Sobieraj. Artystka przywołuje najbardziej pierwotne odczucia: wilgoć, ciepło, chłód, miękkość, chropowatość, gładkość. Malarstwo okazuje się „słownikiem” zmysłowym. Przedmioty i ich wzajemne relacje należą do dyskretnej w tym malarstwie warstwy ikonograficznej. Pracownia to „słownik” zmysłowy, ale również przedmiot symboliczny, forma deklaracji programowej artystki. Instynkt formy u artystki ma rys scenograficzny. Światło wydaje się teatralne, organizuje kadr. Jakiś odwrócony plecami blejtram, barwne refleksy na ścianie i podłodze, czerwona tkanina, pozioma płaszczyzna – scena z odgrywającymi na niej swoje role przedmiotami – aktorami to uczestnicy spektaklu przemijania i przemiany. Płaszczyzna sceny, jak tama, zatrzymuje uderzenie światła. Odbija je i – jakby światło było jakimś ważnym przesłaniem –kieruje to „przesłanie” w różne strony. (...) Edyta Sobieraj ma poetycką wyobraźnię. Swoimi obrazami opowiada świat. Odmaterializowuje rzeczywistość, ale jednocześnie zachowuje pamięć materii i wyraża ja skrótem plastycznym. (...) Jej obrazy mają autorefleksyjny charakter. Chcą być zwierzeniami i zawierzeniami. Formułowane przy pomocy środków właściwych malarstwu, ale – w istocie – bardzo bliskie poezji i tym dyscyplinom artystycznym, w których pojawia się element narracji i w których przedmiotem narracji jest nastrój, światło, upływ czasu i życie wewnętrzne narratora.

Siła podmiotu lirycznego w dziele sztuki zależy od wielkości depozytu tego, co osobiste i indywidualne w dziele, ale tez od umiejętności adresowania, ale tez od umiejętności adresowania, kierowania owego „depozytu” w stronę pojedynczego odbiorcy i poruszenia w nim podobnych, a może nawet tych samych uczuć, i uświadomienia mu uniwersalnej osnowy wszystkich przeżyć.

Sensuality is one of the most significant attributes in the painting of Edyta Sobieraj. The artist evokes the most primal sensations: dampness, warmth, cold, softness, coarseness, smoothness. Painting turns out to be a sensual “dictionary”. Objects and the relationships between them belong to an iconographic layer that remains discrete in this painting. The studio is a sensual “dictionary”, but also a symbolic object, a form of the artist’s programme declaration. The artist’s instinct of form possesses a touch of stage design. Light seems theatrical, laying out the frame. A backwards stretcher, vivid reflexes thrown on the wall and floor, red fabric, horizontal plane – a scene where objects play their roles – the actors take part in a performance of passing and change. The stage plane, akin to a dam, halts the striking light. It reflects it and – as if the light were a meaningful message – directs this “message” in a variety of directions. (...) Edyta Sobieraj possesses a poetic imagination. Her paintings tell the story of the world. She dematerializes reality, but at the same time retains the memory of matter and expresses it through artistic shortcuts. (...) Her paintings display an introspective character. They long to be confessional and confided in. They are created with the means specific to painting, yet – in their core – very close to poetry and those art disciplines where a narrative element appears, and where the narrative subjects are mood, light, the passage of time and the narrator’s inner life. The strength of the narrative persona in a work of art depends on the size of the personal and individual investment in the work, but also on the skill of addressing the work, aiming it at a given recipient in whom similar, perhaps even the same emotions could be stirred, and who would realize that the fabric of all experiences is universal.

Dom 2 | The Home 2 | 2009 |

Patrząc na obrazy Edyty Sobieraj myślę, że artystka ma świadomość istnienia fenomenu symetrii uczuciowej miedzy twórca i odbiorcą. To zresztą nie tylko kwestia świadomości, ale także poprzedzającego ją doświadczenia porozumienia przez sztukę. Sobieraj nie zwraca się do ogółu ludzi, lecz do jednego człowieka, bo wie, że nie tłum, lecz pojedynczy człowiek jest miarą autentyzmu przeżycia i wrażliwości. Artystka nie chce porozumieć się z „każdym”.

Looking at the paintings by Edyta Sobieraj, I think that the artist is aware of the phenomenon of emotional symmetry between creator and recipient. This is not only a question of awareness, but an experience of achieving understanding through art which preceded it. Sobieraj does not address humanity as a whole, but as an individual person, since she knows that it is not crowds, but individuals who are the measure of experiential authenticity and sensitivity. The artist has no desire to communicate with “everyone”.

Nie jest moralistką, która chciałaby ze sztuki uczynić ambonę czy trybunę. Maluje, zmaga się z malarstwem, w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Siła podmiotu lirycznego w obrazach Sobieraj sprawia, że stają się one „przedmiotami lirycznymi”. Warstwa estetyczna nie oddziela się od warstwy uczuciowej, lecz mocno z nią łączy. W tym malarstwie nie ma perswazji ikonograficznej i obsesji ideologicznych. Sobieraj pozostawia odbiorcy swobodę interpretacji. Można powiedzieć, że tworzy mu okazje do zamyślenia się nad życiem.

She is not a moraliser who would have art become a pulpit or a rostrum. She paints, struggles with painting, in the first person singular. The power of the persona in Sobieraj’s paintings allows them to become “narrative objects”. The aesthetic sphere is not removed from the emotional, but firmly conjoined. There is no iconographic persuasion or ideological obsession in this painting. Sobieraj leaves the freedom of interpretation to the viewer. One might say she provides an opportunity to reflect upon life.

prof. Janusz Marciniak

Pracownia 1 | Atelier 1 | 2011 |

...Spotykamy się zarówno dawniej, jak i dzisiaj z podobnym typem malarskiego procederu, zbliżoną zasadą tonalnego budowania przestrzeni obrazu. Przy różnicowaniu skali obrazowania, od wielkoformatowych malowideł po kameralne, zachowana zostaje w zasadzie ludzka skala tych wnętrz i rzeczy, a każdym razie ich malarskiego prawdopodobieństwa. Mamy do czynienia ze szczególnie tożsamym klimatem, jednolitym w istocie systemem organizacji elementów i gestów malarskich na płaszczyźnie, fakturą i rozłożeniem akcentów kolorystycznych. Nawet miniaturowe kolaże, rodzaj odstępstwa od normy, przynoszą podobne wzruszenia. Malarstwo to nie ukrywa, a wręcz podkreśla swoje monotonne cechy, jakby z nich robiło programowe przesłanie. Wprowadza nas w swoista aurę, na swój sposób czaruje i jego celem zdaje się stałe potwierdzanie rozpoznawalnych cech tak, żebyśmy go nie opuszczali, żebyśmy mogli w nie wejść, oswojeni coraz bardziej i nienarażeni na zmianę nastroju. Świadoma tej sytuacji autorka powiada: „Zatrzymuje się czas, nie ten ludzki, rwący naprzód, ale ten czas osobny, poza-czas. Czas constans, w którego zatrzymaniu spełnia się pamięć, historia, los i przeznaczenie”. Czas ludzki ukrywa się tutaj, nie przedstawia swej obecności ewidentnie. Te przestrzenie nie są też nim nasycone – to raczej peryferie ludzkiej egzystencji – żyć w takiej przestrzeni byłoby udręką: to raczej rejony podziemne, zapuszczone i opuszczone, zakurzone i zdegradowane. Nie mogły jednak zaistnieć bez człowieka, bo są jego pozostałością. Jedynie malarka wchodzi tutaj i ona jest nieobecną bohaterką tego spektaklu. Niewiele ma do ustawienia z tych rekwizytów i niezbyt dba o te banalne resztki niegdysiejszego pożytku. Ale jedyna rola – najwyraźniej niema – w tym teatrze rupieci przypada dla jednego aktora, dla Edyty Sobieraj. Jest to aktor światła i cienia, zdaje się, że tylko tym się przejmuje i tym uzasadnia obecność kilku zaledwie rozpoznawalnych obiektów, 12

...As in the past, today we encounter a similar sort of painting process, a familiar principle in the tonal construction of space in a painting. Alongside the varied scales of the imagery, from large-format works to intimate ones, the human scale of the interiors and objects, or at the very least their pictorial probability, remain preserved. We are dealing with an exceptionally identical climate, an essentially uniform system of organising elements and artistic gestures on a surface, texture and distribution of colouring emphasis. Even miniature collages, a deviation from the norm of sorts, invoke similar emotions. This art does not conceal, but downright emphasises its monotonous character, as if it were its programme message. It propels us into a peculiar aura, enchants in its own unique way and appears to continually aim to assert its distinctive characteristics in a manner that prevents us from leaving, enticing us to enter further, all the more accustomed and not prone to a change of mood. The author, aware of this situation, says: “Time stops, but not the human time, constantly surging forward, but the time that is detached, beyond time. Constant time which, when stopped, fulfils history, fate and destiny”. Human time is hidden here, it does not make its presence evident. It also does not saturate these spaces – they tend to be located on the outskirts of human existence – living in such a space would be torture: these are rather underground areas, abandoned and dilapidated, dusty and degraded. However, they would not be able to exist without humanity, as they constitute its remains. Only the painter enters here and it is she who is the absent protagonist of this performance. There are few props for her to arrange and she takes little care of the trivial, once-useful remnants. Still, the only role – evidently a silent one – in this theatre of junk goes to one actor, to Edyta Sobieraj. She is an actor of shadows and light, which appear to be her only concern and the only justification for the presence of a mere few recognizable objects, exposed to chiaroscuro processing.

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

które poddaje światłocieniowej obróbce. Boczne światło, z zasady równoległe do płaszczyzny obrazu, przenicowuje przedmioty odbierając im pozory brył i mas. Rzuca mocne cienie, dając szeregi kontrastowych, walorowych napięć, zasadniczych konfliktów dramatu na tej płytkiej scenie rozjaśnionej na moment i tonącej za chwilę w mroku. Momenty i chwile – bo to jest akcja tego teatru, jej dynamiczny akcent – zanim oswojeni potwierdzimy (…) stan unieruchomienia, jako wartość kontemplacji i wzruszenia. (…) Spośród odniesień do dzieł współczesnych wyłania się tu duch przede wszystkim siedemnastowiecznego caravaggionizmu. Jest on chyba pierwszym z przewodników tego malowania, mimo struktur i gestów rozpoznawalnie współczesnego „malarstwa materii” czy postabstrakcyjnego równoważenia elementów płaszczyzny w porządku geometrycznym. Utrzymywany od lat ton tych malarskich przestrzeni – nasycenie mrokiem i błyskami światła – tak przywoływany tenebryzm nie jest historyzującą przygodą, ale organiczne obecną w tych obrazach emanacją nieustannego konfliktu, opozycji, kontrastu przeciwstawnych sił. Zrównoważenie kompozycji, gry fakturalne powierzchni malowideł i czar aluzyjnych kształtów nie neutralizują dojmującego niepokoju. Autorka mówi: „Przedmioty, które maluję, nie opowiadają się kategorycznie po stronie światła czy ciemności – ważne jest to POMIĘDZY; zawieszenie miedzy bytem a niebytem, widzialnością a niewidzialnością.” Tak bardzo materialne i zaskakująco lekkie w swym zjawianiu się między blaskiem a mrokiem zarysy przedmiotów zdają się podlegać tej alchemicznej przemianie o jakiej pisała Maria Rzepińska, zajmując się siedemnastowieczna pittura tenebrosa : „Paradoksalny zwrot umbra solis oznacza stopien najwyższego wtajemniczenia , połączenia przeciwieństw : narodzin i śmierci, światła i ciemności, bytu i niebytu”. I to odnaleźć można w malarstwie Edyty Sobieraj.

Side lighting, in principle parallel to the picture plane, distorts the objects, removing their appearances of possessing solid shapes and mass. It casts striking shadows, creating tension in the value contrast, and a series of fundamental conflicts of drama on this superficial stage lit for only a moment and again shrouded in darkness. Moments and instances – because they form the plot in this theatre, its dynamic accent – before we familiarly confirm (…) the state of immobility as the value of contemplation and feeling (...) Among the references to contemporary works, a dominant spirit of 17th century Caravaggionism emerges. He appears to be the leading guide in these paintings, despite the recognizable structures and gestures of contemporary “matter painting” or the post-abstract balance between elements of the plane in geometric order. The tone of these painted spaces, set years ago – saturation with darkness and flashes of light – a tenebrousness thus invoked is not just a historical adventure, but an emanation of constant conflict, opposition, the contrast between opposing forces, all organically very much present in these paintings. The balance of composition, interplay between surface textures of the paintings, and the allure of implied shapes never neutralize the acute sense of anxiety. In the author’s own words: “The objects which I paint do not categorically fall into the light or the dark side – what matters is the BETWEEN; a suspension between existence and non-existence, visibility and invisibility.” These contours of objects, so very definitively material yet astoundingly light in their appearance between brilliance and darkness, seem to undergo the alchemical transformation written about by Maria Rzepińska in her studies of 17th century pittura tenebrosa literature: “The paradoxical term umbra solis signifies the highest degree of initiation, a union of opposites: birth and death, light and darkness, existence and non-existence”. It is what may be found in the paintings of Edyta Sobieraj.

prof. Jacek Waltoś

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Dom 3 | The Home 3 | 2009 |

WnÄ&#x2122;trze | Interior | 2009 |

Obecność – nieobecność | Presence – absence | 2009 |

Wnętrze z koszulą | Interior with a shirt | 2009 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

WnÄ&#x2122;trze | Interior | 2009 |

Dom 4 | The Home 4 | 2010 |

ZasĹ&#x201A;ona | Curtain | 2011 |

Ignacy | Ignacy | 2011 |

Pracownia 2 | Atelier 2 | 2009 |

Ania | Ania | 2011 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Ignacy 3, 4, 5 | Ignacy 3, 4, 5 | 2011 |

Nogi | Legs | 2011 |

Pracownia 3 | Atelier 3 | 2009 |

Dom 5 | The Home 5 | 2011 |

WnÄ&#x2122;trze | Interior | 2011 |

Paolo | Paolo | 2011 |

Pracownia 4, 5 | Atelier 4, 5 | 2011 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Pamięć | Memory | 2011 |

Pracownia 6 | Atelier 6 | 2011 |

Dom I | The Home I | 2011 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Dom II, III | The Home II, III | 2011 |

Dom IV, V | The Home IV, V | 2011 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Dom VI | The Home VI | 2011 |

bez tytuĹ&#x201A;u | untitled | 2011 |

Lista prac | Works List

Dom 1 | The Home 1, 150x200, olej, płótno | oil, canvas, 2009

Wnętrze | Interior, 49x49, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Dom 2 | The Home 2, 130x180, olej, płótno | oil, canvas, 2009

Paolo | Paolo, 15x20, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Pracownia 1 | Atelier 1, 80x80, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Pracownia 4 | Atelier 4, 20x20, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 80x80, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Pracownia 5 | Atelier 5, 20x40, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 130x130, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 18x24, akwarela | watercolour, 2011

Dom 3 | The Home 3, 150x190, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Pamięć | Memory, 18x24, akwarela | watercolour, 2011

Wnętrze | Interior, 160x240, olej, płótno | oil, canvas, 2009

Pracownia 6 | Atelier 6, 24x32, akwarela | watercolour, 2011

Obecność – nieobecność | Presence – absence, 140x170, olej, płótno | oil, canvas, 2009

Dom I | The Home I, 24x32, akwarela | watercolour, 2011 35

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

Wnętrze z koszulą | Interior with a shirt,

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

150x200, olej, płótno | oil, canvas, 2009

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

bez tytułu | untitled, 150x200, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

Wnętrze | Interior, 180x260, olej, płótno | oil, canvas, 2009

Dom 4 | The Home 4, 130x260, olej, płótno | oil, canvas, 2010

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

Zasłona | Curtain, 150x200, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

Ignacy 1 | Ignacy 1, 145x145, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

Ignacy 2 | Ignacy 2, 150x170, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Pracownia 2 | Atelier 2, 30x30, olej, płótno | oil, canvas, 2009

bez tytułu | untitled, 30x40, collage, 2011

Ania | Ania, 15x15, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 30x40, collage, 2011

Ania | Ania, 18x13, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 20x15, olej, płótno | oil, canvas, 2011 bez tytułu | untitled, 20x20, olej, płótno | oil, canvas, 2011 28

bez tytułu | untitled, 14x14, akwarela | watercolour, 2011

bez tytułu | untitled, 24x32, akwarela | watercolour, 2011

Dom II | The Home II, 42x56, akwarela | watercolour, 2011 Dom III | The Home III, 42x56, akwarela | watercolour, 2011

Ignacy 3 | Ignacy 3, 20x20, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Dom IV | The Home IV, 24x32, akwarela | watercolour, 2011 Dom V | The Home V, 24x32, akwarela | watercolour, 2011

Ignacy 4 | Ignacy 4, 15x21, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 42x56, akwarela | watercolour, 2011

Ignacy 5 | Ignacy 5, 15x21, olej, płótno | oil, canvas, 2011

Dom VI | The Home VI, 42x56, akwarela | watercolour, 2011

Nogi | Legs, 15x15, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 30x30, collage, 2011

Pracownia 3 | Atelier 3, 30x30, olej, płótno | oil, canvas, 2009

bez tytułu | untitled, 30x40, collage, 2011

Dom 5 | The Home 5, 60x50, olej, płótno | oil, canvas, 2011

bez tytułu | untitled, 30x40, collage, 2011

Wystawy indywidualne:

Stypendia i nagrody:

1995 Dyplom ‘95, Galeria Grota Nobile, Kraków 1997 Wersja do wnętrza (z W. Pawlakiem), Galeria Koło, Gdańsk Wystawa malarstwa (z A. Rościechą), Galeria Format, Kraków Dotyk Światła, Państwowa Galeria Sztuki, Legnica Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 1999 Besirksmuseum Herzorgsburg Braunau, Austria Herrmann & Knobbe, Berlin 2000 Galeria Sztuki Współczesnej, Ostrów Wielkopolski 2001 Galerie Duden, Berlin, Niemcy Galeria BWA Jatki, Nowy Targ Galeria MBWA, Krynica Górska Instytut Kultury Polskiej, Monachium, Niemcy (org. Dominik Rostworowski Gallery) 2002 Malarstwo, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 Opowieść o rzeczach niepotrzebnych, Nautilus Salon Antykwaryczny, Kraków 2006 Obecność, Galeria Gamle Ormelet, Tjome, Norwegia 2007 Galeria Ismene, Trondheim, Norwegia 2009 Wnętrze-światło-obecność Galeria Pryzmat, Kraków 2009 Malarstwo, Galeria Grodzka, Kraków 2011 Malarstwo, Galeria Cztery Ściany, Kraków

1993 West trifft Ost, stypendium w pracowni grafiki, Landshut, Niemcy 1994 III Nagroda, Pejzaż w malarstwie współczesnym, Pałac Sztuki, Kraków 1995 I Nagroda, Pejzaż w malarstwie współczesnym, Pałac Sztuki, Kraków 1996 Grand Prix, VI Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych, Legnica II Nagroda, Konfrontacje Najmłodszych Artystów Krakowa, Myślenice 1997 Wyróżnienie, Bielska Jesień, BWA, Bielsko-Biała 1998 II Nagroda, XVII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin Grand Prix – Dzieło Roku, Egeria`98, BWA, Ostrów Wielkopolski Stypendium Ministra Kultury i Sztuki 1999 Wyróżnienie, Konkurs im. E. Gepperta, BWA, Wrocław

Wystawy zbiorowe: 1993 West trifft Ost, wystawy grafiki, St. Anna Kapelle, Passau; Niemcy 1995 Dyplom ’95, Galeria Bożeny Marki, Warszawa; Art-Pol i Stawski Gallery prezentuje, Bruxelles, Belgia 1996 Jeunne art cracovienne, Espace Culturel Paul Ricard, Lyon, Francja Itineraire, Salon Sztuki Współczesnej w Paryżu, Paryż, Francja XVI Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin Promocje ‘96, VI Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych, Legnica Konfrontacje najmłodszych Artystów Krakowa, Myślenice 1997 Bielska Jesień, Galeria BWA, Bielsko-Biała Artyści Galerii Koło, Galeria Koło, Gdańsk 1998 Chodząc po ziemi, org. Bunkier Sztuki, Paryż, Francja 1999 Krajowa Wystawa Młodych – Konkurs im. E.Gepperta, BWA, Wrocław Zbliżenia, Galeria ZPAP Sukiennice (org. Bunkier Sztuki), Kraków 2000 Dominik Rostworowski Gallery, Kowno, Litwa Artyści Pedagodzy wobec Wyspiańskiego, Muzeum Narodowe, Kraków Quo vadis Polen, Austellungsraum Buchsenhausen, Insbruck, Austria Krakau und weiblicher sicht, Kolonia, Niemcy 2001 10 Artists from Poland, Centrum Kulturalne, Ateny, Grecja Twarz, Galeria Krypta u Pijarów, Kraków Drogi twórcze, Galeria Sztuki, Legnica 2002 Great Shot, Deutsches Sport- und Olympia-Museum, Kolonia, Niemcy Przestrzeń wspomnień, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków

2003 Zwischen Abstraktem und Figurativem, Ars Cracovia, Kolonia, Niemcy 2004 z cyklu Rektorzy i forma, Galeria ASP, Kraków Między naturą a abstrakcją, Château de Saint-Auvent, Francja Malerei aus Polen, Price Water House Coopers, Düsseldorf, Niemcy Don Kichot – współczesna próba interpretacji, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 13 malarzy Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie, Galeria Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie, Kraków Kreta – inspiracje, wystawa poplenerowa, Nautilus i Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 Galeria Art House, Joachimstahl, Niemcy 2005 Galeria Gamle Ormelet, Tjome, Norwegia 2005 Don Kichote – współczesna próba interpretacji, Menoparkas Galerija, Galeria Kowneńskiego Związku Artystów Plastyków, Litwa 2007 Woda, Galeria Gamle Ormelet, Tjome, Norwegia Norske Bilder, Rathuis, org. Galeria Brandshup, Oslo, Norwegia Wobec Wyspiańskiego, Galeria Malarstwa ASP, Kraków Galeria Ars Cracovia, Kolonia, Niemcy 2008 Wobec Wyspiańskiego, Muzeum Regionalne, Stalowa Wola, BWA, Olsztyn ODNAJDYWANIE PIĘKNA, Pałac Sztuki TPSP, Kraków Das Treffen mit und in Colonia, Galeria Ars Cracovia, Kolonia, Niemcy Ziemia, Galeria Gamle Ormelet, Tjome, Norwegia 2009 Light and Energy Gallery Gamle Ormelet, Tjome, Norway 2010 Air Gallery Gamle Ormelet, Tjome, Norway Sacrum Art Triennal, Częstochowa

Individual exhibitions:

Scholarships and awards:

1995 Diploma ‘95, Grota Nobile Gallery, Kraków 1997 Interior version (with W. Pawlak), Koło Gallery, Gdańsk Painting exhibition (with A. Rościecha), Format Gallery, Kraków; Touch of light, National Art Gallery, Legnica; Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 1999 Besirksmuseum Herzorgsburg Braunau, Austria Herrmann & Knobbe, Berlin 2000 Modern Art Gallery, Ostrów Wielkopolski 2001 Galerie Duden, Berlin, Germany BWA (Art Exhibition Office) Jatki Gallery, Nowy Targ MBWA (Małopolska Art Exhibition Office) Gallery, Krynica Górska Polish Cultural Institute, Munich, Germany (organised by Dominik Rostworowski Gallery) 2002 Paintings, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 Tales about unnecessary things, Nautilus Antique Salon, Kraków 2006 Presence, Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway 2007 Ismene Gallery, Trondheim, Norway 2009 Interior-light-presence, Pryzmat Gallery, Kraków 2009 Paintings, Grodzka Gallery, Kraków 2011 Paintings, Four Walls Gallery, Kraków

1993 West trifft Ost, drawing workshop scholarship, Landshut, Germany 1994 3rd Prize, Landscape in contemporary painting, Palace of Art, Kraków 1995 1st Prize, Landscape in contemporary painting, Palace of Art, Kraków 1996 Grand Prix, VI National Young Painters Retrospective, Legnica 2nd Prize, Kraków Youngest Artists Confrontations, Myślenice 1997 Distinction, Bielska Autumn, BWA, Bielsko-Biała 1998 2nd Prize, XVII Festival of Polish Contemporary Painting, Szczecin Grand Prix – Work of the Year, Egeria’98, BWA, Ostrów Wielkopolski Culture and Art Minister’s Scholarship 1999 Distinction, E. Geppert Competition, BWA, Wrocław

Group exhibitions: 1993 West trifft Ost, exhibition of drawings, St. Anna Kapelle, Passau, Germany 1995 Diploma ‘95, Bożena Marka Gallery, Warsaw Art-Pol and Stawski Gallery presents, Brussels, Belgium 1996 Jeunne art cracovienne, Espace Culturel Paul Ricard, Lyonne, France Itineraire, Modern Art Salon in Paris, Paris, France XVI Festival of Polish Contemporary Painting, Szczecin Promotions ‘96, VI National Young Painters’ Retrospective, Legnica Kraków’s Youngest Artists Confrontations, Myślenice 1997 Bielska Autumn, BWA Gallery, Bielsko-Biała Koło Gallery Artists, Koło Gallery, Gdańsk 1998 Walking the earth, organiser: Art Bunker, Paris, France 1999 National Young Exhibition – E. Geppert Competition, BWA, Wrocław Close-ups, Sukiennice ZPAP Gallery (organiser: Art Bunker), Kraków 2000 Dominik Rostworowski Gallery, Kowno, Lithuania Artist Educators on Wyspiański, National Museum, Kraków Quo vadis Polen, Austellungsraum Buchsenhausen, Innsbruck, Austria Krakau und weiblicher sicht, Cologne, Germany 2001 10 Artists from Poland, Cultural Centre, Athens, Greece Face, Krypta u Pijarów Gallery, Kraków Creative paths, Art Gallery, Legnica 2002 Great Shot, Deutsches Sport- und Olympia-Museum, Cologne, Germany Memory space, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2003 Zwischen Abstraktem und Figurativem, Ars Cracovia, Cologne, Germany

2004 works from the Rectors and form cycle, Fine Arts Academy Gallery, Kraków Between nature and abstraction, Château de Saint-Auvent, France Malerei aus Polen, PricewaterhouseCoopers, Düsseldorf, Germany Don Kichot – contemporary attempt at interpretation, Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 13 painters of the Kraków Fine Arts Academy Painting Faculty, faculty gallery, Kraków Crete – inspirations, post plein-air exhibition, Nautilus and Dominik Rostworowski Gallery, Kraków 2005 Art House Gallery, Joachimstahl, Germany 2005 Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway 2005 Don Kichote – contemporary attempt at interpretation, Menoparkas Galerija, Kowno Artists’ Association Gallery, Lithuania 2007 Water, Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway Norske Bilder, Rathuis, organised by Brandshup Gallery, Oslo, Norway On Wyspiański, Fine Arts Academy Gallery, Kraków Ars Cracovia Gallery, Cologne, Germany 2008 On Wyspiański, Regional Museum, Stalowa Wola, BWA, Olsztyn Finding beauty, TPSP Palace of Art, Kraków Das Treffen mit und in Colonia, Ars Cracovia Gallery, Cologne, Germany Earth, Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway 2009 Light and Energy, Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway 2010 Air, Gamle Ormelet Gallery, Tjome, Norway Sacrum Art Triennal, Częstochowa, Poland

www.kunstverket.no

Fotografie | Photos Mirek Sikorski, Maciej Żywolewski Tłumaczenie | Translation Tomasz Opaliński Projekt, skład, druk | Graphic design, lay-out, print grupa tomami, www.tomami.pl Wydawca | Publisher grupa tomami

ISBN 978-83-60246-85-6

eDY TA sOBIERAJ

DOM | the HOME

eDYTA sOBIERAJ

the home