HABÍA UNHA VEZ UNHA BRUXA QUE VIVIA NUN CASTELO NO MEDIO DO BOSQUE A BRUXA COMÍA AS PALABRAS BONITAS E O POBO ESTABA QUEDANDO TODO TRISTE E SEN CORES PORQUE AS PALABRAS BONITAS DESAPARECÍAN.
PERO ALBERTE UN DIA OCORREUSELLE IR A BIBLIOTECA DO COLE E BUSCAR UNHA SOLUCIÓN.
ALBERTE ATOPOU UN LIBRO QUE FALABA DUN MAGO CHAMADO ANTÓN QUE VIVIAN NUNHA CASA DENTRO DUNHA ARBORE E DECIDEU IR A PEDIRLLE AXUDA. O MAGO EXPLICOULLE QUE PARA LOITAR CONTRA A BRUXA O QUE TIÑAN QUE FACER ERA PREPARAR UNHA POCIMA.
ALBERTE FOI A BUSCAR TODO O QUE LLE MANDOU O MAGO: PATAS DE ARAÑA PESCADAS CON CAÑA, PIS DE MORCEGO DE COR NEGRO, PELOS DE GATO, OLLOS DE SAPO E METELO TODO NUN SACO. CANDO ATOPOU TODO VOLTOU A CASA DE ANTÓN PARA FACER A POCIMA E PODER DERROTAR A BRUXA
PUXﾃ嘘ONSE A PREPARAR A POCIMA: METERON TODOS OS INGREDIENTES NUN CALDEIRO Mﾃ々ICO E COAS PALABRAS Mﾃ々ICAS:
COA MAXIA DAS FADAS E OS SOﾃ前S DE NENOS COA LUA NOVA CONVIRTE A ESTA BRUXA NUNHA PERSOA BOA.
AGORA, DIXOLLE O MAGO TES QUE IR DE NOITE O CASTELO E ROCIAR A BRUXA CON ESTA POCIMA.
ESA MISMA NOITE ALBERTE FOI O CASTELO E CANDO A BRUXA DORMIA BOTOULLE A POCIMA COMO LLE MANDARA O MAGO ANTÓN. E DIXO AS PALABRAS MÁXICAS
ANTON MARCHOU DO CASTELO SEN QUE A BRUXA SE DERA CONTA.
O DÍA SEGUINTE A BRUXA VOLTOU O POBO EN BUSCA DE MAIS PALABRAS BONITAS PARA COMER PERO CADA VEZ QUE ABRIA A BOCA O QUE PASABA ERA QUE LLE SAÍA UNHA BURBUXA CUNHA PALABRA BOA UNHA TRAS OUTRA AS PALABRAS BOAS APARECÍAN E DESAPARECÍAN AS PALABRAS MALAS. A BRUXA ENFADOUSE TANTO QUE MARCHOU DO POBO E NUNCA MAIS SE ESCOITOU FALAR DELA.
DENDE AQUEL DÍA O POBO EMPEZOU A RECUPERAR O SORRISO E AS CORES
E COLORIN COLORADO GRITOU A BRUXA ENOXADA PORQUE UNHA FADA LLE CONTOU QUE ESTE CONTO REMATOU. FIN 4 ANOS A CURSO 2011-2012