Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Veessen 2 Onderweg 3 Roofdiersignalering 4 Juliana 5 Oude liefde roest niet 6 Van Ginnekenstraat 7 Haarscherp 8 De schrijvers 9 Opgetild en Vastgehouden 10 De Paasberg 11 Heidesmid herbezocht 12 Fluistertrein 13 Busy Bodies 14 Radboud 15 het stinkt hier 16 de kudde 17 Surfers 18 De schaarvogel 19 Van sfinx tot Kathedraal 20 Solse Gat 21 Boter, kaas en eieren 22 Op safari 23 Klein Dochterens Land 24 Antwoorden in de wind 25 Schuldige weide 26 Le Voyage Au Rien 27 Radio Kootwijk, 20 maart 2008 28 Winter in het park 29 voerman 30 Wind 31 Onland 32 Het ronde... 33 waalbrug www.trouw.nl/schrijf
34 buurtsuper 35 Jij I-j 36 ijssel (haiku) 37 IJssel 38 Ede-Wageningen 39 Jannao 40 De Waag 41 Geerthuis 42 laren 43 ‘oosterbeek’ 44 In de tuinstoel 45 Barneveld 46 ‘oorsprong’ 47 Betuwse rivieren 48 Klaaglied van Margje 49 Paard 50 Rijn 51 Bloedsteen 52 Dit oude land 53 Arnhem, Stationsplein, september 2001, de elfde voorbij 54 ‘rijnoever heelsum’ 55 Apeldoorn 56 Hemels 57 Hola 58 De es en de molen 59 WAALBRUG 2009 60 Gezicht op Zutphen, in de stijl van Johannes Calvijn 61 Hart 62 La Mancha 63 Protestant 64 Conjunctie 65 Tijger 66 veluwe 67 Apeldoorns kanaal-zuid 68 Zanglijster
www.trouw.nl/schrijf
69 Sprinkhanen 70 Amersfoortsestraat 71 Mooi Ermelo 72 Nu alles taalt en getij verlicht 73 Heelsum 74 Supernova 75 Known unto God 76 Valkhof 77 De Waal bij Tiel 78 in het gras van laren 79 zonnewende 80 Blauwe Engel 81 Over de Sloot 82 Over de Weg 83 Foto met tante Netty 84 Posbank 85 zutphen binnenstad 86 Het land van Maas en Waal 87 De eik 88 Grolsen Galgenbulten 89 TomTom PoĂŤzie 90 De Spiegeling van de Stad 91 Glas . . . 92 December langs de Linge 93 Een sneeuwkristal 94 een zaterdagmiddag in de lente 95 Gehandicapte 96 Over het Noorden 97 woeste hoeve 98 Bredevoort 1963 99 IJzerlo 100 Bredevoort Boekenstad 101 Landschap 102 Stijlcorrector 103 putten oktober 44 104 Kranen
www.trouw.nl/schrijf
105 De vrouw van Putten 106 Wageningen, paradijs 107 dansende beuken 108 Apeldoorn maandagmorgen 4 mei 109 In Steenwaard 110 Zeumerse Gat 111 Nijmegen: aan de van Schaeck Mathon 113 vage angst 114 Eiland Knoek 115 ongedierte? 116 Q-koorts 117 Ambachtelijke vierling 118 Schutterije 119 Tuin 120 eleonora 121 De wereld in een fietstas 122 Bedevaart 123 Lente van een zomerzon 124 Aan boord 125 Onze dorpse stadswal. 126 Doorbreken 127 Op blote voeten door de hoogstraat 128 De zwaan 129 Rondje dijk 130 Heerlijk rustig aan Heerderstrand 131 Voorjaarsregen te Oosterbeek 132 Tegenover Grave 133 Watervlekken 134 Frottage 135 ‘t Hulshorster Zand 136 De Bleek, terug naar Doetinchem 137 Een appel op het asfalt 138 montferland 139 Sportvisser te Heteren 140 April in Zutphen 141 Eggmountains
www.trouw.nl/schrijf
142 143 De Gouden Karper 144 De Achter Heurne 145 Dwalend door Vorden 146 Dichter bij de ijssel 147 recreatie 148 Oranjesingel 149 Herfstdag in het Afrikamuseum 150 Het Musiater 151 Passie 152 natuur 153 winter 154 Tocht over de ijssel 155 Walravina 156 Herfst rond de Achterhoek 157 In het Sonsbeekpark 158 Avondwandeling 159 Bloedkamp 160 De Liemers 161 Nieuwe tijd brengt dooi in zekerheid 162 Limerick 163 3 Haiku 164 Een Arnhems blondje 165 Tweestromenland 166 Anatomisch Museum 167 Zininzinnenverzinnen 168 op de spoorbrug 169 Een tovereik 170 Mijnegen 171 Het plein der leegte - Grebbelinie 172 Winter 2010 173 LARIXBOS 174 Levensboom
www.trouw.nl/schrijf
1. Veessen Eva Versteeg (Veessen)
IJssel meandert tijdloos voort Wilgen met voeten in water Staan sterk stilzwijgend ongestoord Denken niet over nu en later Achter roestbruine rietkragen Onder de hemel dreigend blauw Loopt een jongen zonder klagen Zijn kale hoofd fier in de kou Niemand ziet hem daar zo lopen Met zijn geiten, koeien, met God Voorbij het lijden en hopen Hij kent het leven, weet zijn lot In dit dorp is hij geborgen Hier ligt zijn ziel en zaligheid Er is geen gisteren, morgen Hij heeft de tijd, de eeuwigheid
www.trouw.nl/schrijf
2. Onderweg Henk van Zuiden (Apeldoorn)
(van Loolaan Apeldoorn naar crematorium Dieren)
‘Weet jij waarom het zo mistig is?’ ‘Dan kunnen de engelen ongezien de gestorvene ophalen.’ Uit de nevel rijst een wegwijzer: Kinderparadijs. In het kanaal dobbert ’n leeg bootje. We zijn er bijna.
www.trouw.nl/schrijf
3. Roofdiersignalering Wibo Kosters (Zutphen)
je drapeert je ledematen achteloos op het bed, dit is nu jouw territorium. je rekt je uit, je bent gevaarlijk zeg je. je bent een tijgerin. ik had daar niet om moeten lachen, ik weet het. ik had je altijd omzichtig moeten benaderen, benedenwinds nabij moeten sluipen met een geweer. dan was je niet gegaan, dan lag je spinnend op het bed. dit leeft meer in mijn hoofd met de alsen en dannen, dan in het lege raam als ik langs loop. soms zie ik wel uit mijn ooghoek iets sluipen, het zal de tijd zijn die me inhaalt.
www.trouw.nl/schrijf
4. Juliana Henk van Zuiden (Apeldoorn)
Elke lente werd een groot podium gebouwd op het voetbalveld van AGOVV. Met mijn klas liep ik daar heen om ter ere van Uw verjaardag getrakteerd te worden op een toneelstuk, Piggelmee of Repelsteeltje. Na afloop kregen we bij de uitgang een puntzak met feestsnoep, door U zelf allemaal ingepakt zei de meester. U leek op mijn moeder, Majesteit, alleen werd Uw haar veel vaker gekapt en droeg mijn moeder zelden hoeden. Als U of Edith Piaf op tv was, kon U beiden er zeker van zijn dat mijn moeder er zat. Op 30 april aten we paleisbanket en dronken grenadine bij het kijken naar het defilé. ‘Ach, wat een stumper,’ zei onze moeder dan, ‘zó lang op dat bordes staan.’ Ik begreep wel dat U in een paleis woonde waar moesten anders al die vazen met bloemen van Uw volk blijven? Vaarwel Hoogheid.
www.trouw.nl/schrijf
5. Oude liefde roest niet Mario Reijnen (Wijchen)
Ik zocht de man met zwart gelaat in het donker van zijn schuur de groene deur stond open Mijn stem trilde, maar in feite zei ik niets zijn vuur brandde op mijn netvlies en ik vond het wel stoer al die kinderkoppen die speelden met mijn toon Het was een woensdagmiddag ik zat heel gewoon – klik, klak achterop de fiets van moeders in het ijzeren stoeltje en zag twee paarden naar binnen lopen nieuwe hoeven kopen vertelde zij toen ik dat vroeg Wat ik nog weet is dat de een had witte sokken hun bruine vachten glommen in de zon en zij hadden van zwarte lokken manen met in zijn handen leren lussen een tweede man er tussen
www.trouw.nl/schrijf
Ik ben in de kroeg hoor ik hem nog zeggen café ‘het witte paard’ wees hij daarbij aan hij klopte op de ruggen van zijn bruine pracht en lachend keerde hij voort met het verzoek om alles te beslaan In mijn ogen was de klus geklaard er werd nog gewuifd en ik was mee bedaard van het beeld dat nu nog als een oude polaroid in mij huist want dit is wat ik zie een beeld van nostalgie verbronst tot in de eeuwigheid mijn kindertijd op een stenen sok die de herinnering bewaard met in mijn keel een brok wanneer ik kijk naar ooit de oude schuur met groene deur Daar verrezen is een winkel van een man ook hij weet wel wat leeft op straat want hij bekommert zich om mensenhoeven - zijn gelaat dan wel zonder zwarte vegen En wanneer mensen zijn winkel aandoen - vooral wanneer zij klik klakken op hun naaldhakken denk ik als lood om oud ijzer aan het beeld en de paarden van toen www.trouw.nl/schrijf
6. Van Ginnekenstraat Sander de Vaan (Nijmegen)
De mooiste sneeuw kraakte niet onder de eerste stappen naar school smolt evenmin op een tong of raakte vol het hoofd van Theo B. - pleinvrees voor velen. Ze viel al eerder, in het licht van de lantaarnpaal bij nummer tien wanneer ik tussen de gordijnen door naar buiten keek, het siersel zag van een dag die nog vermoeden was.
www.trouw.nl/schrijf
7. Haarscherp GĂŠrard Vromen (Ubbergen)
Nog zie ik haar nog lopen, bloot gelegde huid en blauw de lucht, over zandig gras naar bisonbaai waar zij zich bedrinken kon aan beeld van water, aarde wapperende manen langs een machtig hoofd met wakker oog dat onvervaard de einder peilt tenen krommend tot een soepel afwikkelen van voeten tredend in tomeloze pas van schrapende benen die wolken gaandeweg tot vloedlijn schragen
www.trouw.nl/schrijf
8. De schrijvers Ruud (Nijmegen)
Voor Thijs Op tafel een fles port zonder jaar, onze jongste die vanmiddag een snee in een tomaatje beet, popmuziek vergroot het uit, zacht uit de boxen, en in mijn hoofd schrijvers die de laatste tijd hun dood over zich heen zagen schuiven. Ik ben 38, je merkt het nog het beste aan de herinnering, ook aan wat je nooit hebt gekend. Het wordt mystieker. Het is laat ja, nacht zwachtelt mijn hart, vanmiddag zag ik mijn tenen - zwart, straatvuil, om aan te kondigen wat me wacht. Onwaarschijnlijk was het om onze oudste voor het eten vanavond haar jurk te zien passen in gewaagd evenwicht met haar gympen. Vervreemding telt haar passen, waarheid is dat zij er niet meer zijn, net als hun tijd toen zij wit schreven over wat moest komen. Anderen volgen snel, je kunt het bijna voelen in de dagen, opkijken wordt de kunst van optiek, je ziet steeds meer jaren liggen. Gelukkig is er deze tafel, een oude fauteuil, een stille fles en mijn lieve snurkers een paar muren verder. Zo probeer ik me te hernemen - in wat verder gaat. Ondertussen zoekt verlangen de woestijn, het zand, de droom van een nieuwe verte, de hitte die je botten opvreet. Leven, hard en zuiver.
www.trouw.nl/schrijf
9. Opgetild en Vastgehouden Mieke van Baal (Bemmel)
Dit, dit is wat we wilden! Het huis, de vredige straat, voorzichtig, over het pad door het veld de helling op het nieuwe jaar begroeten met dwarrelende vlokken een dik pak sneeuw, en wenken we de twee die ons zo lief zijn. Hier, hier ligt het meest! Het meisje, de jongen, opgetogen, opgetild en vastgehouden, zien wat gebeurd; wat kleeft en langzaam rolt en groter wordt en staat, zo kwetsbaar als een pop van sneeeuw maar zijn kan. Dit, dit is wat we wilden! De kleine handen de tintelende wangen het rode gloeien onder luid gejuich geboren, wel honderd maal hebben we ons gebogen over hen, die in gure wind laten zingen, die ons zo lief zijn www.trouw.nl/schrijf
10. De Paasberg Marijke van Leeuwen (Terborg)
Bijeengewaaid van voet tot top Zo lang al ligt zij daar een baken En jong en oud beklimmen haar en raken buiten adem. Met hoge beuken opgetast Geworteld in haar grond een stuifduin En jong en oud beklimmen haar en blijven zo gezond. Voor iedereen is het ‘de bult’ Natuur ligt om de hoek een heuvel En jong en oud beklimmen haar het hele jaar.
www.trouw.nl/schrijf
11. Heidesmid herbezocht Hans Mellendijk (Halle-heide)
Fietsend op de maat van de tamboerijnman, over de Heelweg naar de keet waar karabijnhaken worden gefreesd en gesmeed. Verveling is het vakantieleed waar ijzeren staven verspanen op de maat van snerpende zagen. Spetters krullend spaan littekenen tot stoer doen op startblok sintelbaan. Vrees noch angst in de kop. Centrifugerende krachten maken me wijzer onder het hels kabaal van ijzer op ijzer. Oerbanken weerbarstig in het zand. Onder de tegels zichtbaar het strand.
www.trouw.nl/schrijf
12. Fluistertrein Cartouche (Nijmegen)
Van die dag bleef alleen de kracht de stilte van het ochtendlicht dat voorzichtig opkroop uit het gras de volte van een oogopslag die zich toonde toen de trein traag langszij zweefde naar verlengde groenestraat van heijendaal in richting kleef de luister van een bewogen grondzit zachte contouren, tasten van dimlicht naar pure bezwering en rondzingen van tonen I know I’ll allways be a lover day and night I’m just a station for one or two on the road way home een statie gemaakt van meer paal op de weg van genade vast geankerd in zand en opgespoten uit zee
www.trouw.nl/schrijf
13. Busy Bodies Hans Mellendijk (Varsseveld)
Ongeduldige lichamen streng gedirigeerd in een rij voor de ingang van het Gebouw voor Christelijke Belangen. Of was het bij de Eendracht of toch bij zonneman Arendsen? De Dikke en de Dunne ging het al weken fluisterend blij in koor van de ene mond naar het andere oor. De beelden gruwgloeiden nog jaren na in angstgeschrei in nachtmerriedromen of déjà vu’s als timmerfabrieken als de Deco, Suselbeek, Svedex of Lundia passeerden. Stan schaaft een reep uit het zitvlak van zijn broek. Wie? Ben je doof ? Stan Laurel en Oliver Hardy. Daarna oorverdovende tocht door de lintzaagmachines. Oliver wordt uitgespuugd door afzuiginstallatie. Scheerscène met verkleefde teerkwast. Helse lachlawines. En telkens weer hoor ik ons joelen: “We want more!”
www.trouw.nl/schrijf
14. Radboud ron van de camp (nijmegen)
het is zo ver de dag is gewezen het is genoteerd, geen ontkomen meer aan. ik wil even rustig zitten en omzien mijn trotse silhouet bronsbruin op een frans strand geur van gauloises en zonnebrand olie ademsnakkende pijn toen mijn kind hapte de hand van mijn lief en zijn hoofd troost vindend op warm zacht nog een keer wil ik goed kijken, zacht insmeren met chanel en tranen maar dan is het zover, ik moet gaan nu want het staat genoteerd
www.trouw.nl/schrijf
15. het stinkt hier Andreas Aaldering (Oud-Zevenaar)
het stinkt weer lekker de zon doet zijn best en de varkens kijken je loerend aan modder onder je laarzen geen sprietje gras te zien en de varkens kijken je tevreden aan bijna glij je uit niemand ziet je nu toch en de varkens kijken je spannend aan maar dan klinkt geroep je moet meteen naar binnen en de varkens rennen vrolijk knorrend mee
www.trouw.nl/schrijf
16. de kudde henk posthouwer (Epe, de renderklippen)
de opkomende storm woelt door de verkleurende bosrand zachte witte en vredige schapen bekleden de uitgebloeide heide stromen gedwee naar de verre stal een schuilplaats onder de dreiging nog even wachten op de felle regen en de volle hevigheid van de storm knus en warm gezellig blatend bijeen heideschapen hebben ‘t niet slecht maar ik moet nog naar huis
www.trouw.nl/schrijf
17. Surfers Henk van Diermen (Nijkerk)
Ze scheren raaklings over ’t water, de vlinders van de zee, een schuimend spoor laten ze achter, de wind neemt hen snel mee. Het lijf holt ruggelings door ’t water, gespannen als een veer en trekt door windgerichte krachten de vleugel bijna neer. Zo kunnen surfers vlind’rend zweven, op golven van geluk; als wind de juiste kracht wil geven, krijgt ’t bloed de juiste druk.
www.trouw.nl/schrijf
18. De schaarvogel Henk van Zuiden (Apeldoorn)
Anders dan vogelkenners vermoeden, gebruikt hij zijn schaarsnavel niet om andermans veren te leewieken. Het trainen van deze vogelsoort voor het oogsten van klaprozen is op een fiasco uitgelopen: eigenzinnig als ze zijn werd in een plaats op de Veluwe (toen Appoldro geheten) van alle velden en tuinen vliegensvlug de korenbloemen vergaard. In de maand mei vinden veel mensen hun wasgoed doorgeknipt onder de drooglijnen. Ze zeggen dat de schaarvogel dit doet, maar de schaarvogel is hierop nooit betrapt. Hij zal het in die periode druk hebben met de liefde. Op stille plekken hoort men twee vrijende vogels wel, ze tinkelen als een carillon waar zeven ongeroeste scharen tegenaan tikken. Er is nog nooit een nest van ze gevonden, ook geen veer, het schijnt dat ze nimmer ruien. Schaarvogels sterven niet, ooit vervliegen ze in regen. in andere taal die ze spreken.
www.trouw.nl/schrijf
19. Van sfinx tot Kathedraal Henk van Diermen (Radio Kootwijk)
De wandelaar die in het golvend Veluws zand contact met Radio Kootwijk zoekt, wordt blij verrast door kolossale stenen sfinx, voormalig zendstation, ontwapenend beton; een raadselachtig bastion van Art Deco-cultuur, baken in heide, bos, en zand, één met natuur. Een hart met kabels op en boven grond pompte Neerlands bloed de wereld rond. Door telecommunicatie en satelliet ging radioverbinding te niet. De sfinx is uitgeblust geen jachtige communicatie: serene rust, met kathedrale statie. De kathedraal, een monument, erfgoed van de cultuur; wat nu nog bromt en piept en kraakt is zuiv’re samenspraak met de natuur.
www.trouw.nl/schrijf
20. Solse Gat D.Blanken (Ermelo)
Een kuil met water in de grond de plaats waar eens een klooster stond een baken En jong en oud bezoeken haar en raken gefascineerd - en kijken rond. De bewoners van het kloosterpand deden alles wat hen was verboden en namen het recht in eigen hand tot ongenoegen van de goden. Het klooster, een vrijplaats zonder waarde werd verzwolgen door de aarde Alleen de abt wist te ontkomen hij werd later Paus in Rome. Voor ieder is het ‘t Solse Gat gelegen in het bos En jong en oud bezoeken haar en laten daar hun honden los het hele jaar.
www.trouw.nl/schrijf
21. Boter, kaas en eieren Hans Mellendijk (Varsseveld)
Adembenemend wijd in de verte, voorbij Laurentiuskerk, huiverfietsend langs beemd, de wei bebloemd vol met rustend voorjaarszin, condensstrepen kruisen een X boven Westendorp. ‘t Is niet niks. Uitgewaaierd waterdamp in een onwaarschijnlijk licht. Een letterpiloot boven het IJ herinner ik, boezemde kunstzin in. Boter, kaas en eieren de wet? Wie is er godsammenan aan zet? En onheilspellend hoefgekletter van vier ruiters onder het zwerk.
www.trouw.nl/schrijf
22. Op safari Hans Mellendijk (Bredevoort)
Op de fiets ervoer ik vandaag weer twee prachtige exemplaren. E茅n vanaf de Aaltense bult, op Bredevoort aan. Diep gesleten, door de graslaag gesneden. Haaks en vooral door snelheid gevormd. Door schoolkinderen die recht toe willen, recht aan, gaan. Het pad vervolgen. Want nu toch even geen gelummel. Op weg naar de volgende sensatie. De fietstunnel. Dan als ik de snelweg langs Bredevoort oversteek, de mooiste. Een S-vormige slingert beeldrijmig met de Schaarsbeek die ik denkbeeldig in mijn hoofd over de Slinge zie strengelen. De beek Slinge die vroeger, v贸贸r de rechtlijnigheid Slingerbeek mocht heten. Een eigenste loop. Zoals deze door fietsbanden gevormde olifantenpaden.
www.trouw.nl/schrijf
23. Klein Dochterens Land Bea Kieskamp (Lochem (buurtschap klein dochteren))
Moeiteloos heeft de weg zich om de bomen geslingerd Knoestige knotwilgen staan stram in de wind Hun takken buigen met het weer mee De bladeren ritselen soms zilver,soms grijs Weilanden liggen stil zij aan zij Slechts onderbroken door een enkele eikenboom Het dominerende roodbont al lang verleden tijd Nog een enkele koe dwaalt loom door het landschap Oude boerderijen vertellen het verhaal van het verleden Onderdak biedend aan de levens van velen In de schemering in bezit genomen door uilen en vleermuizen Klein Dochterens land Eindeloos verder
www.trouw.nl/schrijf
24. Antwoorden in de wind Hans Mellendijk (Varsseveld)
In het zielszog van mijn grijnzende opa. De warme naamgever van mijn vaders kant dendert Schmidt, Ja zuster, nee zusterend na. In era van vrije geluiden beland. Aan moeders kant koude? Het zou mooi zijn. Wis en waarachtig staan in dit gedicht. Maar Neen. Wel tale Kanaäns dagelijks bij de dis. Blinkend doornen in bos van geloof en been. Hel, verdoemenis of vlees, botten en bloed? Dis onderwerpelijk of verstandelijk. Sis onderkruipelijk en onbedaarlijk klinken ballonnen knappend. Leeglopend goed. Hoepla! Phil Bloom vrijzinnig hooglied zingend. Ik zag in gräölende ogen ’t bloemenkind. Hendrix op de eclectische luit swingend. Ook op zoektocht naar antwoorden in de wind. Bij zien is nog geen hebben, in dat dispuut zag ik me eendrachtig zielstochtig weren, nam ik afscheid van kerk, dat hels instituut. Om hier en nu, af en toe, even terug te keren.
www.trouw.nl/schrijf
25. Schuldige weide Hans Mellendijk (De Haar / Ruurlo)
Googlend in Nationale Archieven zoegt miene oge naor man dee met bókse tiggen puntdraod ansteet, wiezen naor waor ‘t raoden anvengt. Op de foto met ‘n kruus anegeven. Niet wiet weg van ‘t stro van Leve. Drasseg lappe grond bi-j Van Heeckerenbekke. Bekend terrein veur Drikus van de Stampert. Met kónt in de botter van de Profiet. De jacht zat ‘m in ‘t blood bo wisse. Verbannen uut ‘t velt van ‘t Wissche. Den in zicht van lechtbak toch ‘t leaven liet. Raodsels nam e met, met de wind. ‘k Heuren de vehalen as klein kind. Onder taofel en ‘n zwaoren sigarenlóch. Luusteren neet naor enig gebód of wet. Was daor nów grechtegheid an zet? Aover ‘n kearl dee eigenwiesheid zóch. In de schemme van de lechtbak kwam an ‘t lech dat in ‘n handgemeen zienen Henk was ‘estorven. Net veurdat e zelf ok uut de tied werd neer ‘eleg. D’n kearl dee in de oorlog zovölle luu had ‘eborgen. Drikus den zovölle leavens had ‘eholpen. Verkeerde tied, verkeerde oord. De rechtvaardegheid vrömd verklaord.
www.trouw.nl/schrijf
En drók dat ‘t was in Varsseveld. Veur Henk en Drikus de letste veren. Op weg naor ‘t eeuwige jachtveld, op twaalf novembernaomeddag. het knallen van de jachtgeweren. Jao, wat ha’j dan anders ‘edach. Wi-j zölt dee indianen leren!
www.trouw.nl/schrijf
26. Le Voyage Au Rien Hans Mellendijk (De hoge venen & varsseveld))
Naarns was e ewest. Toen ze ‘m d’r naor vroogen. Met kameraode an ‘t endejaor ’t lief en ’t leed en ‘t wee d’r uut lopen. Middewinter stappen in Ardennense snee. In ’t dal deur witte wieve umgeven, de Roerspróng. Slierten uut de neusgaete, smeltend ies op de tóng. De wandeling wier ‘m zwoor te mude van ’t slagmaols stiegen en dan weer dalen. Mangs onder ’t haspelen de starke verhalen. De zörge ónder de hakke vermalen. Maor dan op ens kramp in beide vute. En toon e ’t andere dal ezeen had, bo wisse. Met in de wiedte zien harbarg in winterse kleur. Lonken de dorst naor la bière trappiste en nam e mooi den ene weg binnendeur. Hee had ’t mangs wal ezeen. Beren mietereg langs ’t veen. Aover de opgevroren pómpamp dan doornopper aover de kamp. Knaeden deur de dikken drek polsen e deur ’t water. ’t Lak wal of e steeds wieter van de kante leep. ’n Gieter, lekken de schoene. Geklater. Hee zakken dieper weg. Verrek.
www.trouw.nl/schrijf
Laot de klok van de barak maor luden. Zoegend water onder ’t zoerste zoer. Dan trok e zich d’r uut, ’n hele toer. Laot ons veur ’n damp en grauw huden. ‘T schoem op de mónd, zög zich de longen vól, springend van pól töt pól, belandende e uutendelek op harde bevroren grónd. Toen e de drab van de schoene lilek tegen de pöste en de prikkels sloeg aoverdech e de tocht en joeg uut ‘t zicht van ‘t lachende volk, tooschouwers baoven de kolk schamperend langs rikkenspöste kabaats, kaboengs in ’t rónd. Bloed op de baodem, buten aosem zöt e zien veurolders daor kieken staon. Naor zien gehampel in ’t veen, ’t angaon. Zee joegen de vaarsen vanuut de vassels de stal uut, ‘t veld op en sloegen de prikkel tegen de verzenen.
www.trouw.nl/schrijf
Zee hadden ok met hun verzenen tegen de prikkel geslagen maor veural met hun verzenen in het veld estaon in de pröt gepokkeld en wieter egaon. En hadden ‘m töt zo wiet ebrach. Met de verzenen vaste in ’t veld. Niet wieter ekommen dan Varsseveld. Naarns was e ewest. Nów jao dan. In zien heufd was ‘t één grote gengeleri-je, op zien best.
www.trouw.nl/schrijf
27. Radio Kootwijk, 20 maart 2008 ···,———,··· Hans Mellendijk (Radio Kootwijk)
De kathedraal door Luthmann uit Veluws zand geschapen. Het zandkasteel in beton gegoten omhoog gegraven. De zender Lange Gerrit geen tig maar wel tweehonderd meter. Een inleider memoreert nostalgisch de ouderwetse ether. Het bromt, kraakt, piept, fluit, radiogolven ruischen als de zee. Dit achter mij gelaten. De lezingen. Wie gaat er mee? Di Di Dit Dah Dah Dah Di Di Dit Genoeg te zappen. Een uur later het net is het medium. Sterk verhaal over de moderne mens met SMS-duim. Uit de dikke duim gezogen ook het dorp in morselicht? Storende flikkering, ’snachts de straat het podium. Vanwege de stroomtrekkende zendermasttrafo’s. Dagdroom een spannend jongensboek in het luchtruim. Iets met Pim Pandoer, Koningin Wilhelmina, aangericht. Dit alles in oogverblindende helse halo’s. Di Di Dit Dah Dah Dah Di Di Dit
www.trouw.nl/schrijf
In wandeling door het verlaten dorp hoor ik heel debiel, en zie een inmiddels ook al zo’n bijna vergeten beeld. Puber hangend tegen muur -kreten echoënd verveeldonverstaanbaar schreeuwend tegen opgepimpte mobiel. Fladdert daar de vliedende tijd trappend op haar hielen? Ik hoor een ansicht, hallo Bandoeng, red onze zielen. Di Di Dit Dah Dah Dah Di Di Dit Computer piept ratelend gekkenpraat. Het Instituut voor Praktische Poëzie. Het legt de woorden over de knie, van Louis, een poëtisch commentaar op dit gedicht dat ik erover schreef. Ik lees. - Z’n boodschap geheel in sfeer‘’Architect Luthmann en Vrouwe Felua lazen ‘The Fucking Manual’ op het Kootwijkerzand en schiepen er de Nieuwe Mens ‘Zappa’ maar deden hem snel weer van de hand.’’ Di Di Dit Dah Dah Dah Di Di Dit
www.trouw.nl/schrijf
28. Winter in het park Herma Millenaar (Apeldoorn)
Toen de mannen met hun motorzagen na hun werk vertrokken waren viel de sneeuw en bedekte liefdevol de gaten die in het bos geslagen waren – Liefdevol – zoals de tijd omvat herinneringen, die liggen opgestapeld in ons hart en wachten . . . .
www.trouw.nl/schrijf
29. voerman henk posthouwer (Hattem)
gezicht op hattem koeien staan te mijmeren boven hun spiegelbeeld versierd met waterlelies hattem ligt daarginds dromend in de zomerstilte als in voerman’s tijd de klokkenspelklanken kon hij niet schilderen zwolle was nog ver weg gelukkig maar
www.trouw.nl/schrijf
30. Wind Henk van Diermen (Nijkerk)
Onzeker op mijn plank, zoek ik mijn evenwicht; ik mis heel sterk de wind, die ver gaan liggen is. ‘k Kom nauw’lijks uit de kust en ‘k wil juist graag uit zicht, om even één te zijn, waar ik de strandstroom mis. ‘k Zorg zelf maar voor wat vaart, mijn plank beweegt heel licht; hoe meer ik klapper met mijn zeil, ervaar ik wat ik mis.
www.trouw.nl/schrijf
31. Onland Hans Mellendijk (Gaanderen)
Kwam neet terug van gymnastiek oefening in Prinses Beatrix’ zaal, In de struuken ’t onteerde liek gewurgd deur heur eigen sjaal. Op de Kloosterlaan. Hoe wrang toch. Waor ‘j bescherming zol’n verwachten onder ‘n hemelse wolkenloch. Gin doodslag toch en verkrachten. Onopgelost. Geklungel der magistraten. Langs de kant van het pad rok ‘t vanaf dan naor onland. Jao, asterto, moord en brand. ‘n Kearl op de fietse deur ‘t lo. ‘n Rammelende dynamo. Elke nacht viel te vrezen de wind fluustert deur het rad:
www.trouw.nl/schrijf
32. Het ronde... harry c.a.daudt (Doesburg)
Het wordt doorgegeven dat IJssel voor schoonheid staat slingerend lint Als door een kind op weg naar huis verloren en door zoveel anderen gevonden Te voet...of met de hand aan ‘t rijwiel je ogen niet los kunnen laten van het ronde,het ronde,het ronde.
www.trouw.nl/schrijf
33. waalbrug Eddy Warmerdam (Nijmegen)
eender en altijd anders als het water waarover het gebogen staat onwrikbaar heden vloeibaar verleden waalbrug een brug terug
www.trouw.nl/schrijf
34. buurtsuper ron van de camp (Nijmegen)
grauw van rouw staat ze in het lentelicht wrikt haar rollator wereldvreemd in het smalle winkelpad drukt haar duim woedend in rijp fruit stoot stapels omver schamp van links naar rechts schaaft blote meisjesenkels rood geeft oponthoud het wordt langzaam stil ontzet en verstomd laten we haar woordeloos gaan
www.trouw.nl/schrijf
35. Jij I-j Hans Mellendijk (Kekerdom)
Poging tot paard uit zich in kribbe. Verse nieuwigheid springt van haverkist. Przewalskipaarden. Polka in de uiterwaarden, weldra mijn ziel overstroomt. Mijn hart komt op stoom. Verstruiking weggeknipt. Heb het vers zodanig vertimmerd, dat onder ogen tranen lopen. Niet voor verdriet gezwicht. Haronder löp ’t water, liepend van vreugd. Schakel aover op andere deugd. Mien harte bonst, ja batert. Poging töt peerd uut zich in kribbe. Verse ni-jegheid sprunk van haverkiste. ’n Spróng haperingen rólt aover de lippen, en ’t bli-je liepen geet aover in zingen.
www.trouw.nl/schrijf
I-j, mi-j, wi-j kรถttelt naor wieter doornopper. Stikke bli-j streumt wi-j in mekare aover.
www.trouw.nl/schrijf
36. ijssel (haiku) henk posthouwer (IJssel bij veessen)
traag lint van zilver tussen twee verre dijken hemels gespiegeld
www.trouw.nl/schrijf
37. IJssel Henk Herstel (Zevenaar)
Het lijkt of je stil op mij wacht. Maar als ik dichtbij kom loop jij babbelend door. Je bent mooi zo schitterend in de zon. Maar als ik je pakken wil verdwijn je schaterend om de hoek. Ik kan je niet volgen. Wanneer ik diep in je kijk, zie ik alleen mijzelf. Ik zou in jou op willen gaan als een vis. We zouden samen lachend verder gaan onder de wolken tussen de velden onder de bruggen door voorbij aan de drukke mensen. Altijd op weg naar meer.
www.trouw.nl/schrijf
38. Ede-Wageningen Joop Scholten (Ede)
Hoe gruwelijk het leven is en hoe vaak elkaar misgelopen en dat op het door God en mensen verlaten station Ede-Wageningen met uitgangen aan beide kanten waar je dus lang kunt wachten of iemand komt die om je geeft en die je hier vandaan haalt desnoods naar Ede of naar Wageningen.
www.trouw.nl/schrijf
39. Jannao Sebastiaan Roes (T Rolder / Zieuwent)
Jannao wordt older Zee löp van ‘t Rolder vot oet de buske, himmaol naor Grol. In de benne wat eier. ‘t Weer wordt ah kolder. Wat Jannao wol en wat Jannao zol? ‘t Zöwwent oet! en ‘n Kemper veurb-j, zöt zee ‘n Toorn, de karke van Grol. Jannao wil één keer nog - eur’ léste kere naor ‘n Moriaan too en flink an de rol. Zee verköch zik de eier. De benne is läög noo. En met ne spier in de flesse geet zee op pad. Thoes wil zee starven en rösteg hen doodgaon. Gin Grolsen verget nog eur strampeln deur de stad.
www.trouw.nl/schrijf
‘sAovends dan kump zee hondsmeu terugge, leg zik te slaopen en dreumt vols te vol: aover vader en moder, de Zöwwentse karke de karmse in ‘t dorp en de straoten van Grol. Doo worden zee wakker en laeven nog jáórn verdan.
www.trouw.nl/schrijf
40. De Waag Mieke van Baal (Nijmegen)
In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt. Wij, de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over grenzen van gelijk. Krijgen wat we najagen. Overmoedig als het allerlaatste woord door haar naverteld.
www.trouw.nl/schrijf
41. Geerthuis Mieke van Baal (Nijmegen)
Oud huis midden in de stad vlakbij de Stevenstoren, de klokken kun je horen ook het orgel op de zondagmorgen. Op kousenvoeten dwalen, hier moet je koffie malen met de hand, respect voor elke wand waarop collage, raamkozijn met glas in lood. Bij kaars-en schemerlicht verdwijnt de haast van wereldwaan alsof de tijd heeft stilgestaan; een ogenblik.
www.trouw.nl/schrijf
42. laren henk posthouwer (Laren)
een sombere dag in het gooi het gesloten singermuseum donker en de geroofde beelden eeuwig verdwenen en verkracht etalages met dior cartier nucci flanerende geblondeerde blikken feilloos thuis in behagen en weelde flauwbegerig wauwelend in leegte eens schilderden hart nibbrig en mauve de schaapskuddes op de larense heide en rauwe mensen levend in de natuur de herder staat verstard bij de kerk
www.trouw.nl/schrijf
43. ‘oosterbeek’ dick molenaar (oosterbeek)
‘laag’ aan het glinsterend water ‘hoog’ langs de heuvelrug in het overland een dorpse kerk de vruchtbare uiterwaarde van aangeslibde klei het vlakke land en het groene lint van speels gevormde dijken vertrouwd met de eeuwenoude scheiding van water dijk en land verbuurden zand- verbuurden kleibewoners en vaart een veer op kracht van zon en licht van overzij naar aanlegplaats de bochtige rivier hij veegt steeds wisselend van aard bij nederig peil bescheiden onze stoep maar knaagt soms overmoedig bij hoge stand aan kerk kasteel en kering en altijd weer stroomt water voort veranderend van gezicht verwisselend zelfs van naam maar gaande in het gareel gehoorzaam tussen dijk en dijk en tussen dijk en ijstijdwal omlaag naar diepe zee
www.trouw.nl/schrijf
ik sta aan de voet van het oude kerkje haar huid geschonden door het geweld is- zij het nog zichtbaar- weer geheel genezen en boven land en water hoog langs de grauwe lucht zie ik naar het warme zuiden een vlucht met wilde ganzen gaan
www.trouw.nl/schrijf
44. In de tuinstoel Erica van der Galien (Apeldoorn)
In Apel-, ja in Apeldoorn. Wat gebeurt je daar? Dit moet je hor’n. Gaand’ door de tuinen van groot grandeur, raak je besmet met de koninklijke geur. Gedachten slaan erdoor op hol. Het innerlijk schiet van fantasieën vol, over hoe of langs welk loff’lijk streven deel te krijgen aan het hoff’lijk leven. Grootse daden worden mijn deel, want vrije prinsen zijn er niet te veel. De hoven ontstaan op slechts mijn teken. Men zal er niet van bank, doch van zetel spreken. En net als mijn spinsels op hun hoogtepunt zijn, besef ik, ik bevind mijn op de tuinman zijn kroondomein.... Dus om dromen maar dromen te laten blijven, zal ik slechts voor mijzelf geschiedenis schrijven.
www.trouw.nl/schrijf
45. Barneveld Henk van Diermen (Barneveld)
Jan van Schaffelaar zette met zijn sprong op aard, ’t dorp Barneveld vast op de kaart. Dat beeld houdt stand, want naast zijn beeld, heeft Schaffelaar zijn bos, kasteel, zijn winkels, straten en theater. Zijn sprong is vastgezet, zijn standbeeld staat er. Men was er als de kippen bij met Gallinova, kip en ei, broedde dat uit tot parel van Gelders vallei. De Barnevelder scharrelt vrij: kukeleku u u u. Knooppunt van de oude Hessenwegen werd door bedrijvigheid en mobiliteit het hart van Nederland; voor alles rust en ruimte met eigen Barneveldse krant van koninklijke BDU u u u.
www.trouw.nl/schrijf
46. ‘oorsprong’ dick molenaar (Oosterbeek)
opborrelend jong water ontstaan uit gulle grond in schaduwrijke groen fluisterend zacht zoekend stroomt het langs mos en blad schuchter murmelend in gedachten en geholpen door lager gelegen land op weg naar daar waar onbekend lokt en roept sneller meer en breder zucht het van verbazing in diepe val dan het ruisen van water in het volle daglicht het liefkoost een steen die zijn wang uitsteekt vol verlangen naar aarzelend aanraken
www.trouw.nl/schrijf
gegiechel van veel vrolijk over elkaar vallend jong water terug op weg naar rivier en zee diep zout oud en ernstig
www.trouw.nl/schrijf
47. Betuwse rivieren Mieke van den Brandhof (Hemmen)
Betuwse rivieren als langgerekte spiegels altijd in kleurige beweging betoverde penselen die schilderen magie van hemels turkoois de ondergaande zon vuurt aan tot gouden golven mengt scharlaken en karmijn Betuwse rivieren in dit verrukkelijke stroomgebied te mogen zijn!
www.trouw.nl/schrijf
48. Klaaglied van Margje Coby Poelman-Duisterwinkel (Velp)
Waarom heb je het voor mij verzwegen, je diepste gevoel, met jezelf verlegen, wat je totaal in verwarring bracht, je bezighield in het holst van de nacht? Ik had je toch begrepen als je had verteld wat je zo had aangegrepen. Als ik je vroeg of hij was geweest, het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd. We hadden het toch meteen kunnen delen, waarom wilde je die momenten stiekem stelen en borg je alles voor me weg, kroop je met die zwartjassen achter de heg? Besef je niet hoe ik werd verscheurd door onrust, wat was er toch met je gebeurd? Het leek wel of er een muur tussen ons rees. De angst om te worden als een wees. Soms zou ik je wakker willen schudden en vragen: Zie je me nog, voel je me, hoor je mijn hart klagen? Juist dat achterbakse valt me zo van je tegen. Zo was je nooit. Je bent toch zo integer. Je bent zo bezig met de Weg en de Waarheid, maar mij heb je al die tijd om de tuin geleid. Ik wil je niet verliezen aan die mannen met hun wetten. Samen konden we altijd bergen verzetten. Als je alles van het begin af met mij had gedeeld was het anders geweest, was er meer geheeld.
www.trouw.nl/schrijf
Zoals je daar slaapt, geknield in de kou, is het een wonder dat ik zoveel van je hou? In de stilte van de nacht heb ik God mijn dank gebracht. Mijn klaaglied is tot een hooglied gegroeid. Ach kijk, de brandende liefde bloeit.
.
www.trouw.nl/schrijf
49. Paard Henk Herstel (Didam)
Weet jij veel van 5 september zondagmorgen,in je wei bij Didam. Je staat te grazen, dat is voldoende. Later zal ik alleen nog weten van een paard ergens ooit in de zon voor mij. Ik groet je met respect en rijd voorbij.
www.trouw.nl/schrijf
50. Rijn Josephine Jansen (Wageningen)
In zilver Trekt zij haar oneindig spoor De rivier Op de grens Tussen verleden en nu Sta ik hier Haar oever Draagt de sporen van de mens Van de stad Ik hoor haar Vertellen van toen en nu Ze kent ons En zij weet Hier nog te zullen stromen Lang na ons
www.trouw.nl/schrijf
51. Bloedsteen Arjan Keene (Ede)
Hier ligt een bloedsteen in het bos, in het midden van de Doolhoflaan. De legende van ‘t Witte Wief is loslippig, bloedoffers bij volle maan. Is zij een ronddolende jonkvrouw, of een zonnepriesteres die ‘s nachts de wendes van de tijd volgt, trouw op haar verbrande wicca’s wacht? Ze loopt schimmig door de bossen van Kernhem langs de oude leylijnen om bij Wekerom weer om te keren en de heksenkringen te bezweren. Welk offer kan haar hier verlossen, het zonlicht weer laten verschijnen?
www.trouw.nl/schrijf
52. Dit oude land Bert Scheuter (Varsseveld)
Dit oude land bevliegt de havik traag. Zij lijkt de boerenhand te leiden die kavelt wat zijn stal hem biedt. Of een voet die tegen een steen schopt, zeven keer voor zeven hoeken, voor zeven eiken die zeven keer vlaggen. Dit oude land is onder de vleugels als het hooi, ongekamd vallend op de veldjes, tussen de gekromde sprieten. Lapjes van niks langs trage paden verzonken naast de reiziger, die zijn doel in gedachten nadert. Dit oude land is het novemberland, de vuren branden op de akkers. Wild gras neemt de randen over. Jagend de wind en de jager, de haas, de sneeuw en het lood. Het is klaar voor de winter en leeg. Dit oude land is het slachtofferland, wat er leefde is vervlogen in dood, wat er is valt morgen ten prooi. Zelfs wie er stilstaat zal er reizen als hij zal leven, om te beleven hoe het daderland zijn erf onterft.
www.trouw.nl/schrijf
53. Arnhem, Stationsplein, september 2001, de elfde voorbij Hans Mellendijk (Arnhem)
Is dit plein een brug te ver? Is dit teken een eindsein om te vertrekken naar het zijn, nieuw verleden, of om tijd te rekken? Is deze brug een plein dichtbij? Is dit richting een zuchtkuch van tien pond grutten, in wezen oude verlichting of om in te dutten? Is dit sein een brug nabij? Is de binding Een scheerlijn om aan te kleven, het ware mens’ uitvinding om te kunnen leven?
www.trouw.nl/schrijf
Is dit orakel toch niks meer dan wat verschoven regels en woorden? Is dit, daar het dichtgoed rijmen moet, opbouw en afbraak spiegelend, door geschuif betekenis krijgt, inboet of godallahmachtig, slechts een anekdote uit verleden Arnhem? Johnny Kraaykamp speelt avondstollend mooi King Lear. Daarna dolend bomen over het nu en hier. Johnny van Doorn indachtig, klinkt galmend over het plein gegleden, de stem: ‘Is this square a bridge too far?’ Een vraag toen klip-en-klaar. Nu jaren later zie ik cynisch op afbakende palen. Het bordje ‘Hier wordt vakkundig gesloopt door Van Dalen.’
www.trouw.nl/schrijf
54. ‘rijnoever heelsum’ dick molenaar (Heelsum)
water weiland uiterwaarden steenfabriek manegepaarden wilgenbomen grijze lucht ganzen v-vorm in hun vlucht polderlandschap kronkeldijken schepen die op zwanen lijken riet dat wuift als in een groet ondergaande zonnegloed schotsgeworden stromend water opgestapeld even later ijswind snijdend als een riet winterlandschap hollands lied strekdam vinger in het water eendenzitplaats vol gesnater duidt waar de ondiepte is baken in de duisternis
www.trouw.nl/schrijf
zittend op een lentemorgen zonder zeggen zonder zorgen kijkend waar de zon opgaat weet ik dat geluk bestaat
www.trouw.nl/schrijf
55. Apeldoorn Dini Nahon (Apeldoorn)
HET DORP HAD IN HET WESTEN DE ALLURE VAN EEN DROOM HIJ KON ER TOMELOOS VAN SPREKEN ZIJ LUISTERDE IN HAAR OOR HET RUISEN VAN DE ZEE IN HAAR HART DE STAD WAAR ZIJ WERD GEBOREN MAAR TOEN HIJ GING SPRAK ZE NIET GERUISLOOS GING ZE MET HEM MEE DE BUITENWIJK LAG AFGESNEDEN VAN KLOPPEND HART HET LOKKEND GROEN VAN AFSCHEIDKUS TOT AVONDZOEN BLEEF ZIJ HET MET VERHALEN DOEN
www.trouw.nl/schrijf
IN HET WESTEN HAD HET DORP DE ALLURE VAN EEN DROOM DAAR AANGEKOMEN WERD DE WERKELIJKHEID GEWOON DE SLEUR VAN ALLEDAG GESCHEIDEN DOOR HET STRAK KANAAL EEN BRUG TE VER EEN SLECHT VERHAAL ZIJN TOMELOZE SPREKEN WERD EEN SOMBER ZWIJGEN MET ZIJN VERTREK VERDWEEN HET RUISEN VAN DE ZEE ZIJ ADEMDE HERADEMDE DEELDE ZICH AAN HET DORP MEE DE STAD IS NU EEN INCIDENT NOG VOOR ZE DAAR VERTREKT DROOMT ZIJ ALWEER VAN HET LOKKEND GROEN HET STRAK KANAAL MET KLEINE BRUG VOOR HAAR IS ER GEEN WEG TERUG
www.trouw.nl/schrijf
56. Hemels Erica van der Galien (Zutphen)
Even alleen op een bankje bij de muur, genietend van gratis uit de natuur. Warmte van boven bestraalt mijn gelaat, eenden aan mijn voeten delen deze weldaad. Riviergeruis fluistert in mijn oor. De verste verten klinken erin door. Ik wentel mij geheel in dit genot en bedenk heel veel dank aan God.
www.trouw.nl/schrijf
57. Hola Louis Radstaak (Heelweg)
Later begreep ik dat het Spaans is voor ‘hallo’ maar toen sierde de naam een frisgroene machine vervaardigd door Hoopman Landbouwwerktuigen te Aalten het was de tijd van vliegende schotels en ufo’s en deze machine had dezelfde looks de schijf onder een hoek van ± 45 graden deed iets dat je alleen maar kon raden achter het apparaat verscheen een keurige rij blozende knollen ontdaan van hun loof het was een mechanisch wonder nooit hoefde je meer knollen te plukken met je koude blote handen altijd in november, altijd met smart altijd in de regen, altijd.
www.trouw.nl/schrijf
58. De es en de molen Bert Scheuter (Varsseveld)
Het dorp knipoogt tussen de takken door temidden van haar agrarisch ommeland dat winterstil ligt dat stil ligt en wacht op het nabije onbruik. Dan wandel ik vanuit het bos benader mijn dorp en zie als nooit daarvoor dat over de es in het koor van de dorpsrei De Engel geboren als De Hoop haar eigen Golgotha priemt.
www.trouw.nl/schrijf
59. WAALBRUG 2009 Arjan Braam (Zaltbommel)
De file kruipt over de brug, autodoosjes bonte trucks, geduldig in processie waar was men zonder brug – Het wezen van de weg, van herkomst en bestemming draait zich in slow motion scherp in het vrijdagmiddaglicht – De pijlers vier in strak oranje de draden waardig geometrisch torsen de stroken drie over drie weer. Wij zijn het verkeer en zeker ook voor iemand oorsprong en bestemming. Breed regeert de trage waal bewaart haar water als een hand.
www.trouw.nl/schrijf
60. Gezicht op Zutphen, in de stijl van Johannes Calvijn Pieter Bas Kempe (Zutphen)
Ik, zwarte man van het Geneefse Meer, mocht gaarne in mijn pelgrimstijd op aarde uitspanning zoeken in de uiterwaarden. Mijn hart verheugde zich daarop steeds weer: een kuiering door Zutphen, roemer wijn ter levenskunst(en daar is geen woord Frans bij), dan lenden omgord en in de IJsselwei met os en ezel vrij tezamen zijn... Dit landschap valt helaas nu met geweld ten offer aan de graafzucht en het geld: is dat nu staatsgedrag zoals ‘t behoort? Weest niet verslagen! Leer voor overdaad zich wachten d’overheid: met moed komt raad, groen als de Schepping blijve d’IJsselboord!
www.trouw.nl/schrijf
61. Hart Louis Radstaak (Eibergen)
een werkdag eindigt op ‘De Mors’ in Eibergen rond de fabrieksruïnes zwijgen de bulldozers alleen een pomp gaat door met malen de Berkel lijkt hier ernstig te lekken hier sprongen vader en grootvader ter Braak moedwillig in haar water en verdronken een oude Baileybrug beklad met graffiti staat nutteloos tussen Oost en West Ten Cate’s textielveredelingkantoor lijkt op een locatie uit een Western ik wacht op muziek van Ennio Morricone de toegeknepen ogen van Lee van Cleef handen die tasten naar de holster maar het blijft doodstil alleen een pomp gaat door met malen en ik versta de monotone boodschap: hier klopte het hart van Menno voordat hij afscheid nam van domineesland op een bovenkamer in Den Haag voordat de bezetter het zou breken dat hart, dat zware hart van hier...
www.trouw.nl/schrijf
62. La Mancha Louis Radstaak (Barlo)
woensdag 19 november 2008 La Mancha La Mancha van alle kanten zichtbaar uit onverwachte standpunten onaandoenlijk draaiende wieken verwoesten de kalme horizon van struiken en bomenrijen ooit liep hij hier te vechten tegen aartsvijand ademnood “joggen moet je, jongen asthma kan worden verslagen!� ze maakten hem wat wijs joggen is voor dwazen ooit liepen hier koeien en konijnen vogelaars, paartjes en stropers in dit ontveende drassige gebied zou nooit de stilte verdwijnen gezeten in zijn rode automobiel maakt hij omtrekkende bewegingen rond de machtige propellors bevestigd aan het projectiel genaamd Enercon E82/2000
www.trouw.nl/schrijf
hij laat zijn zonneklep neer de motor raast onder de kap zijn Rossinante briest en steigert een boze hijgende Don Quichote lanceert zijn opgekropte woede in de molens van Hagenwind voorheen het Aaltense Goor voortaan La Mancha.
www.trouw.nl/schrijf
63. Protestant Louis Radstaak (Varsseveld)
ik moest naar catechisatie ik wou niet deugen zei mijn vader de witte kerk zou mij wel mores leren het was een vergissing van mijn oude heer na een paar keer was ik niet meer in de leer ik kocht een hippe zwarte lakjas ik kocht een snelle zwarte brommer ik draaide zwarte langspeelplaten ik spelde het vrijzinnige Hitweek ik was een provinciale provo ik was een lokale protestant verhitte discussies over Gods bestaan lieten mij koud als een kippenbout in de diepvrieskluizen van Helmink Hij zou dood zijn of ontsnapt aan de dolende ‘dolle mens’ die hem overdag zoekt met een lantaarn in Nietschzes ‘Vrolijke wetenschap’ Hij was in geen velden of wegen van mijn verwijde bewustzijn te bekennen verdoofd door mijn luidsprekers verblind door mijn sigarettenrook kwam ik tot deze gewaagde these: als God bestaat dan speelt Hij elektrische gitaar in Engeland het bewijs was een graffiti in de metro van Londen daar stond geschreven: ‘Clapton is God’. www.trouw.nl/schrijf
64. Conjunctie Louis Radstaak (Arnhem)
lopend in het park voer ik een telefoongesprek bij zonsondergang op vrijdag 30 januari 2009 nooit eerder voerde ik een telefoongesprek onder een sterrenhemel met de Maan en Venus in loodrechte conjunctie met elkaar en mij gezien van boven naar beneden nooit eerder zag ik een vliegtuig Venus naderen de inslag leek onvermijdelijk, ik was ooggetuige van de vernietiging van de Godin van de Liefde nooit eerder zag ik een vliegtuig Venus missen het leek er achter langs te vliegen zowel de Maan als Venus bleven staan in conjunctie met mij in het park er kwamen geen brokstukken naar beneden de wereld draaide langzaam door in het oor bij mijn Sony Ericsson T280i de hemel zij geprezen.
www.trouw.nl/schrijf
65. Tijger Josephine Jansen (Arnhem)
oog in oog bekeken en bekijken stukje Sumatra in de sneeuw veilig achter glas beschermd voor elkaar
www.trouw.nl/schrijf
66. veluwe henk posthouwer (De Veluwe)
Veluwse wouden donker en vol gevaren zwervende heidenen als kraaien op rooftocht plunderend met niets ontziende wreedheid wind kreunt door takken van sombere beuken en fluistert hees het oude verhaal van moord geweld en wetteloosheid duizendjarige eiken heilige plekken offerplaatsen de bodem doordrenkt met bloed wodan en donar rijdend door de lucht kruisen op kapellen en schedels aan gevels angst voor geweld van blauwe flitsen rommelende donder in een kolkende hemel ratelende echo’s ontstellen het heidendom zo bang gebogen en gebukt onder het kerkedak banken vol zwart als de vreeze die hen dagelijks omhult nog steeds bang voor hemelse dreiging stug volk van een schrale witte zandbodem met paarse heide en donkere jeneverbessen witte wieven des heeren onfeilbaar woord somber starend naar de onvruchtbare grond bossen vervagend in mistige verten de weemoedige roep van nachtvogels onzichtbaar in het huiveringwekkende duister alles getuigt nog van een bars heidendom dat hoort bij deze bodem dit wilde en stugge land waar de angst nog is tussen statige beuken met hun kronen reikend naar de sterrenhemel www.trouw.nl/schrijf
67. Apeldoorns kanaal-zuid Sophie Custers (Apeldoorn)
Decemberlicht De witte nevels op een koude morgen in december een grijze ochtendlucht de nauw vergleden winternacht het zonlicht schuchter nog op aard verschenen een eerste glans van ochtendrood wij liepen samen langs het water een glazen zee een kind dat schaatste met zijn vader mee en wij, die talmden en witter werd allengs het licht
www.trouw.nl/schrijf
68. Zanglijster Louis Radstaak (Lochem)
piejoet, piejoet, piejoet tuuduut, tuuduut, tuuduut, pjiew, pjiew, pjiew zang van zonsopgang tot zonsondergang zonder pauze onzichtbaar in de bosrand maar luid en duidelijk hoorbaar de kleine Turdus Philomelus piejoet, piejoet, piejoet tuuduut, tuuduut, tuuduut, pjiew, pjiew, pjiew zijn maaltijd van huisjesslakken schijnt het altijd op dezelfde steen kapot te laten smakken het maakt zijn nest heel glad van binnen vanwege een tere huid piejoet, piejoet, piejoet tuuduut, tuuduut, tuuduut, pjiew, pjiew, pjiew het snerpt doordringend komt riedelen in mijn hoofd gaat zitten op mijn hersenstam www.trouw.nl/schrijf
nu hoor ik het toch goed: zijn rappende lokroep is in het Nedersaksisch bah bah, bah bah, bah bah boh foi, boh foi, boh foi mien duch, mien duch, mien duch ‘t is et vĂśgeltjen van Hans Keuper de zanger van Boh Foi Toch Turdus Ceuperus.
www.trouw.nl/schrijf
69. Sprinkhanen Louis Radstaak (Bredevoort)
in het bruine café heb ik een kleine groene vriendin ze zit beurtelings op mijn hoofd, mijn hand, mijn nek ze ziet me helemaal zitten met haar grote ogen en haar lange benen elegant gevouwen in een knik het café staat in de nabijheid van Duitsland maar binnen het gemeenschappelijke taalgebied sprinkhanen kennen geen grenzen zelfs niet die van het gehoor thuis (ze heeft me dan verlaten voor een ander) zet ik de B-kant van een langspeelplaat op: ‘GESÄNGE DER HEIMISCHEN HEUSCHRECKEN Akustisch-optische Bestimmungshilfe’ onder het luisteren bekijk ik de hoes: subtiele oscillogrammen van 48 soorten en de beschrijving van hun zang: verzen met vier lettergrepen elke lettergreep bevat meerdere pulsen afhankelijk van de temperatuur en de aanwezigheid van vrouwtjes of rivalen ze zingen zelfs met klemtonen de ‘k’ kan soms gedeeltelijk ontbreken bij dat van Chortippus Mollis dan lijkt het veel op dat van Myrmeleottix maculatus (bij 28˚C) allebei veld-sprinkhanen uit Nedersaksen.
www.trouw.nl/schrijf
70. Amersfoortsestraat Peter J.R. Vermaat (Barneveld)
Hier stond mijn wieg. Tussen de oude mannen werd ik met schuurpapier verschoond en smoorden kussens het verwezend huilen. Mijn eerste klanken waren keien in de straat, verbeten medeklinkers uit de zondagspsalmen, de orgelgalm en zang van karnemelk. Iedere nacht bewoond door krolse teven en gesneden honden. De woorden van mijn moeder bleven stug. In boerenspraak ligt vloeken en liefkozen te dicht bijeen. Geen kind maakt onderscheid. Een ruwe huid slijt na de eerste dag al in. Tien dagen later gaf een oogwit huis zijn zolder aan mij prijs met zwarte vormen en gingen stormen liggen op het dak.
www.trouw.nl/schrijf
71. Mooi Ermelo Ina van der Welle (Ermelo)
uit noord en zuid uit oost en west bereiken ons de talen uitgestrekt vakantieland er wordt feest gevierd op die lange zomeravond de schapen staan stil in hun kooi de hei zo uitgestrekt vertelt de mensen van die grote Schepper die zijn schapen weidt mooi Ermelo zo rustig in de winter verademing, om straks weer volop te bruisen
www.trouw.nl/schrijf
72. Nu alles taalt en getij verlicht annemieke steenbergen-spijkerman (Ede)
Als jij tegen de lamp loopt Neem jij steeds een beetje licht mee Neem jij je zelf groot en vragend voor Kan deze kleding er wellicht mee door Binnenkort gaat het vriezen. Haal je ijzers maar uit het vet Lang nadien flonkert nu wellicht iets In ogen na op een vervreemd domein Heeft deze dag gelag betaald licht ontmoet Nu alles taalt, ware kleur verlicht zonder plicht
www.trouw.nl/schrijf
73. Heelsum Gert J. Peelen (Heelsum)
Hier, in de schaduw van de weg hervinden wij het land van herkomst – het groene, stille dal van de herinnering. Zo onaanzienlijk stroomt er nu de beek waarin de droom zich spiegelde van schrijvertjes en rappe schaatsenrijders. Verkruimeld zijn de lieverkoekjes - hier, op de schaapsdrift vieren we ‘t touw van onze vliegers, peilend de kracht van het verhaal dat wij ooit samen spelden in een hooiberg.
www.trouw.nl/schrijf
74. Supernova Louis Radstaak (Halle)
de zon ontploft verblindend noodgedwongen stop ik om zijn ondergang af te wachten stap uit om foto’s te maken de straat is vervuld van kermislawaai versierd met smiley-zonnebloemen in de zoeker heb ik zon en bloem op één lijn de smiley heeft een stralende halo de straat staat in een onwerkelijk licht dronken mensen werpen lange schaduwen en gooien met bekers vol bier ik rij voorzichtig verder langs de feesttent die de andere weghelft verspert en draai het portierraam dicht voordat het nat naar binnen gutst ...en Hij zeide: “Ziet, ik maak alle dingen nieuw” zo zal de jongste dag zijn in Halle niet eerder zag ik zo’n waanzinnig licht zelfs in de blik van de mensen lag de flits van een supernova.
www.trouw.nl/schrijf
75. Known unto God Henk Herstel (Oosterbeek)
En nog zoeken moeders hun zonen vergaan tot stof in de grond; bij hem bekend? Heeft hij hen gekend, hoort hij het nog ziet hij het wel al die slachtoffers van onze onmacht? Is hij de zee, die opneemt alle tranen Is hij de lucht vervuld met al hun zuchten Is hij de muur doordrongen van hun klachten Is hij de aarde waarin hun stof geborgen is? Of toch de vogels fluitend in de bomen, weer verder vliegend langs de stille stenen van oude bekenden?
www.trouw.nl/schrijf
76. Valkhof Marijke Foncke (nijmegen)
een klein park heeft vermoeid de winterdeken afgelegd nog wil het veld niet groenen geelbruin kreukelt het gras als ik stilsta zie ik pas de prille puntjes in het grauw tussen hoge stammen ondergronds wortelt de lente de oude bollen stuwen volop blad de aarde uit zonder op bloemknoppen te hopen voorzichtig zet ik mijn grote schoenen neer altijd vertrap ik iets
www.trouw.nl/schrijf
77. De Waal bij Tiel Joke Rhebergen (Tiel)
Waar wilgen in de uiterwaarden tot aan de knotten moeizaam door het water waden besnuffelen grijze golven de waalse dijk er zwemmen tuimelvogels onderduikers ver djoekt een schip in het wijde zicht daarover spreidt zich kalm het hoge licht.
www.trouw.nl/schrijf
78. in het gras van laren henk posthouwer (Laren)
alles is hier nog net even beter de porsches en dikke landrovers zij spiegelen zich dicht aaneen de chauffeurs en euses lopen hier ongezien om gezien te worden de car wacht wel schuin op de stoep even binnenwippen bij die shop veel uitverkoop onzichtbare crisis toch nog veel duur blond en bont kakkineuze rashonden poedels bassets flat coated retrievers briards terriers draaien snel afkoelende drollen in ’t gras kouwe kak waar je ook kijkt
www.trouw.nl/schrijf
79. zonnewende henk posthouwer (Epe)
in deze donkere wintermaand ontwaakt de zon zo schuchter maar binnen deze kerk gebouwd op ‘n klaterende levensbron straalt ‘t zachte gouden licht zingt men over barre wintergrond juicht men het ontluikend leven zo nederig begonnen in de kribbe langzaam aan kracht winnend naar de langste dag
www.trouw.nl/schrijf
80. Blauwe Engel Louis Radstaak (Winterswijk)
Blauwe Engel, stinkende dieseltrein bracht mij naar Winterswijk als spijbelaar van troosteloze scholen en zinloze roosters met wiskunde en lichamelijke opvoeding Blauwe Engel, rokerige nachtclub tingel-tangel-lellebel Lola verleidt professor Unrat en zijn scholieren in een Duitse stad vol haat en nijd Blauwe Engel, smartshop in Winterswijk niet ver gelegen van grens en spoorlijn verkoopt stimulerende middelen voor het lichaam en zijn brein Blauwe Engel, stinkende dieseltrein rokerige nachtclub, smartshop aan de grens attractie van de Heimwee Express in het Spoorwegmuseum van de NS Blauwe Engel, waak over mij zweef mee op al mijn trips en reizen vervoer mij als rammelende trein of breng mijn brein in vervoering maar laat mij niet achter op dit kale perron in het tingel-tangel van de treinenbel met mijn valies van dromen.
www.trouw.nl/schrijf
81. Over de Sloot Wim van Til (Aalten)
Aan gindse beek herleeft de jeugd. Neem nu mijn dorp, neem bijvoorbeeld de beek tussen Aalten en Bredevoort. Neem daar de loop van. Nog geen kanaal, nog geen Verzet, geen Zuiderkerk. Het laantje voor de vrijers begaan baar tot de bosrand; de pendel tussen Wehme en Ludger nog in stand. Daar is hij, ik ken hem sinds mijn kinderjaren. De blauwe engel brengt hem terug van zijn herhaling, een oorlog die nergens verdwijnt dan in de papieren. Nu hij hier ligt, zo dood als een pier, veranderbaar als een rivier; zo gelijk aan zijn wezen, zo was. Zo is de dood een vreemde ontmoeting, geen vader, geen zoon, een ontheiligde geest.
www.trouw.nl/schrijf
82. Over de Weg Wim van Til (Aalten)
Berkenhove loopt langzaam vol vader. Het was er stil toen je ging om moeder te zoeken. Een pas begonnen veld, het eerste perk er buiten. Zo ver over de schreef was je nog niet gegaan. Je hield jezelf bijeen, terwijl je bot na bot verging. Valumme kegelt nog geregeld, de schaakclub vertobt nog een valrijpe stelling. De school fuseert in weemoed. Wie nooit terugkeert, sterft weg na elke schrede. Kijk vader, moeder ligt nog waar je haar hebt neergelegd. Wees teder voor haar, vader, wees onbenoembaar teder voor haar, voor haar lijf.
www.trouw.nl/schrijf
83. Foto met tante Netty Bert Scheuter (Varsseveld)
Er staat voor altijd een oude foto in mijn hoofd, in het contrastrijk zwart en wit van zomer het zal daar altijd zomer zijn - en warm. Het zal daar tien zomers na de oorlog zijn en nog juicht daar het woord “bevrijding”. De verbeelding ademt - de jonge vrouw, de glimlach, de hoge bomen, de benzinepomp, de bleke ronde kinderwagen, het dromend kind. Dit beeld leeft en toont mij wat nog komen gaat. De hoge bomen zien vooruit, nemen haar blik mee voorbij aan de benzinepomp en de viswinkel op de hoek, voorbij aan de straat daarachter, waaruit - zien zij een man komt rennen die zijn laatste trein moet halen. De vrouw volgt zijn sporen terug, onder de bomen door, de straat in. Ziet zij de Italiaanse koets, waaruit de prins, met een bouquet, met sneeuwwitte fresia’s, in alle rust? Ziet zij zichzelf, als een prinses, omhoog, de koets? Ziet zij hoe zij nadien, onder bomen, koele schaduw? De man haalt altijd zijn trein - de vrouw droomt altijd ... Ik droom de glimlach van mijn tante, op die foto, in die ronde kinderwagen, voor altijd in mijn hoofd.
www.trouw.nl/schrijf
84. Posbank Henk Herstel (De Posbank (gem. Rheden-desteeg))
Een bank (maar niet voor geld ) op de Posbank (loketten te over ) . Hier heeft hij gestaan G.A. Pos en gezien de heide en verten . Hij droomde dat ze zouden komen , van heinde en verre , de mensen en stil zouden zijn en zouden zien wat hij zag en rijker terug zouden keren .
www.trouw.nl/schrijf
85. zutphen binnenstad Ton Luijten (Zutphen)
Een stad die kinderkoppen ruilt voor platte stenen waar ooit een heuse houthandel bestond. Nu leidt een gids er dagjesmensen rond: “Kijk lieve mensen hoe alles is verdwenen!”. De Oude Bornhof heeft niets te vrezen omsingeld door de maat van wat ooit was voldaan ligt er een bronzen vrouw in ‘t gras on-zutphens jong en zutphens mooi te wezen De Zaadmarkt doet mij uit mijn droom ontwaken geblokte schaduw waar geen bomen zijn het zonlicht slaat er neer op eeuwenoude daken historie ligt gevangen op dit plein. Het oude stadshart zal zijn hartslag staken Wanneer ik uit het zicht verdwijn..
www.trouw.nl/schrijf
86. Het land van Maas en Waal Theo van de Wetering (Well ammerzoden)
Herinner je: net in het nekje van de weg wat huizen verderop het werken van het strak rode gemaal gebouwd ten tijde van ooit de depressie, een uitzicht over magere slootjes, griendgronden en ander landelijk spul, te armelijk voor een vrolijke vakantie. Toch gingen wij steevast ieder jaar: mijn vader telkens meer gesloopt tot aan zijn dood. Doorzie de treurnis achteraf. Het waren waterdiepe jeugdjaren daar aan de Maas en aan de Waal, met het diepste geniep van uitkleden op een klam strandje en een eerste tasten soms. Zo af en toe bel ik nog wel eens een neef om het verdronken kind dat wij beiden werden en in die armoedige gesprekken begrijpen wij heel goed waarom op de hoorn onze adem vocht neerslaat en wij steeds vaker en steeds langer zwijgen of herhalen.
www.trouw.nl/schrijf
87. De eik Paul Paulus (Ermelo)
Van alle bomen die ik ken hou ik het meeste van de eik. Voor ´t huis waar ik geboren ben staat er één groot te wezen. Van mij mag die de koning zijn van ´t hele aardse florarijk. Wat heeft hij daar de zomers door mij schaduw weten geven. Ik hou niet van de hete zon, nog minder van zijn scherpe licht. Gun mij een eikenbomendak waaronder ik kan dromen. Wie weet word ik geìnspireerd tot ´t maken van een mooi gedicht waarin ik als die eik zal zijn bij wie jij graag wilt wonen.
www.trouw.nl/schrijf
88. Grolsen Galgenbulten Sebastiaan Roes (Groenlo)
Galgenbulten boeten de mure, boetn de grafte, op ‘t land. Den paol is vot, ‘t tow kapot, wat aoverblef: nen bulten zand. A’k hier loop met andere leu, bun ik stiller as de rest. Egaals schöt ‘t deur mi-j hen: hoovöl hebt ‘t der wal neet ewest? Wazzen ‘t Grolsen, wazzen ‘t vrömden, wat hier op ‘n bulten ‘t laeven leet? Wat hadden ze ‘daone? - Ik kiek naor de maone en zee dat ‘n Dood dáór neet besteet.
www.trouw.nl/schrijf
89. TomTom Poëzie Louis Radstaak (Lochem)
u bent in de Kijksteeg, niet voor niks sla rechtsaf de Nijkampsweg in na een elegante slinger langs de akker met gerst volgt een haakse bocht met rechts een hi-tech bedrijf en droevige pony’s in een kale weide links ziet u gemanipuleerde maïs rechts een boerderij met voetbaldoel ter linkerzijde wordt u aangeblaft door een Duitse staander en rechts bevinden zich schilderachtige boomstronken hierna volgt een boerderij in onbruik maar soms onverklaarbaar bewoond rechts ziet u een lege kippenschuur in de schaduw van grove dennen links staat het nieuwe huis in dorpsstijl compleet met Auricaria ofwel Monkeypuzzle een stijve stekelige groenblijver het Streekmuseum slaan we over want het is geen woensdag of zaterdag om dat nauwkeurig te gaan bekijken knjip even uw neus dicht voor de lucht van de pomp die de stront van twee boerderijen verderop in goede rioolbanen moet leiden rechts boer Bouwmeester van een ligboxenstal woont in een bungalow met strak gazon voorbij de stal een vergezicht op het westen met in de verte de Staringtoren langs de Berkel en net zichtbaar de Betere Boerenbedden nu komt de ligboxenstal van boer Pardijs bewaakt door twee oude aandoenlijke honden en even verder een beregeningspomp die lijkt op een machine van Tinguely www.trouw.nl/schrijf
dan links de fundamenten van nieuwbouw op de plek van voorheen het huis ‘Heuveltje’ een krakkemikkig boerderijtje met dito opstallen de bouwkraan doet het ergste vrezen links ziet u nog geknotte wilgen en rechts pistachegroene kuilgrasbalen na een flauwe bocht houdt de Nijkampsweg op en begint de Lageweg, eerder Kijksteeg geheten tevens traject voor de klootschietvereniging alhier geheten: ‘KV Klein Dochteren’ sla nu rechtsaf en kijk op eigen kracht verder.
www.trouw.nl/schrijf
90. De Spiegeling van de Stad Daan van Beurden (Velp)
Het land ter zielen aan de oevers van de kade, uiterwaarden Het tegenlicht van glinstering weerkaatst het zwevend gruis Lichtend pad kabbelt het spreken in de wuivende kraag Het land ter zielen houdt de voeten staande rond de spiegeling van het stadsgezicht
www.trouw.nl/schrijf
91. Glas . . . Harry C.A.Daudt (Zaltbommel)
Het is... zondags stil Zon blikkert in het glas zon blikkert op de glazen daken zon blikkert op het glazen dorp Een steenworp afstand van Zaltbommel Zweet gutst van m’n voorhoofd onder mijn zonnebril.
www.trouw.nl/schrijf
92. December langs de Linge Jolanda Vonk (Rumpt)
Het is de maand van wuivend riet onzichtbaar zweeft het fijne zaad dat grauwe pluimen nu verlaat en elders scheutig wortel schiet van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat wordt ook gesneden in gebied zoals dat al vier eeuwen gaat en men hier op de daken ziet dek-klaar ligt riet op Lingedijk van eerste nachtvorst tot april geeft vegetatie warm aan rijk het wuivend riet zwaait koninklijk daartussen prevelt rietgors stil brengt dakbedekking in praktijk.
www.trouw.nl/schrijf
93. Een sneeuwkristal W.L. de Koeijer (Heerewaarden)
Ik ben een sneeuwkristal en schitter in de morgen -de zon breekt door en zet het dorp in hemels lichtin volle lichtval: weerschijn van Gods Licht.
www.trouw.nl/schrijf
94. een zaterdagmiddag in de lente henk posthouwer (Terwolde)
onder ijle populierenpluimen blozend groen in dunne rijen klatert helder kindergezang lentebodes van ons leven onzichtbare vogels fluiten in ‘t schuimend bloesemwit wind en warmte doen een spel met gras en weidebloemen akkers met glanzende voren verdwijnen aan de einder in een geur van ruimte en zon onder deze wijde hemel
www.trouw.nl/schrijf
95. Gehandicapte Louis Radstaak (Lochem)
terwijl ik mijn fiets leid aan de hand word ik door een gehandicapte geroerd hij staat te wiebelen op de trottoirband het is een wilde eend, een woerd eerst voelt hij met zijn rechterpoot hoe diep het water is van die asfaltsloot en als hij denkt daar te kunnen staan komt ook het linkerbeen eraan hij deint nog even na zo net als een Deux Chevaux en waggelt dan naar de wegas alsof hij daar nooit weg was het is een trotse minder valide hij maakt mij behoorlijk timide op een mountainbike lijk ik dan wel iets maar in het koude water ben ik niets hij trekt een arrogante snavel boven zijn dik behaarde navel vanwege het wringen van zijn wokkel in het lijfje van een eendenmokkel
www.trouw.nl/schrijf
de trein uit Hengelo komt nader ik denk aan de lichte dichter die alle mannetjeseenden liet uitstappen in Woerden de zon gaat oranje ten onder de woerd wordt langzaam een stip hij denkt al aan een nieuwe wip op het gehandicaptenvlonder.
www.trouw.nl/schrijf
96. Over het Noorden Wim van Til (Aalten)
Ik sloeg de menhir uit het gras van de Romienendiek, maar mijn tijd is niet hier waar ik ben. Waar bleef je mijn lief, mijn ontembare klank uit het zwijgen? Wie ijkt de jaren tussen toen en straks, wie gramt de waarde van dit moment suprĂŞme? Welk woord verlijmt zich met de tijd tot stof, rijkt zich aan en verlijnt zich mettertijd tot woonst? Het Noorden biedt mij een schommel, een aftands klimrek en een dag lang herinnering aan wat in aanvang al vervalt. Wie aan zijn pijn geraakt, vertrekt buiten de tijd, ziet in de cirkel van het paradijs de kastanje, de tamme. Hoe kom ik af van die mij doorvorst? De graver. Hoe maak ik zijn dagen weer levend, zijn landschap weer jong.
www.trouw.nl/schrijf
97. woeste hoeve henk posthouwer (De woeste hoeve)
oplaaiend vurig verlangen in steelse smeulende blikken hete dromen en dan kille spot een duist’re geest vol verterende zwarte haat voor de uitverkorene de nachthemel kleurt vaalrood trage rook torent hemelhoog verduistert de stille maan het vuur van haat is geblust opbloeiend geluk is verteerd door vlammen van hete jaloezie in maanloze stille nachten waarin de nachtuilen roepen waart het spook van verderf rond voor eeuwig verteerd van spijt henk posthouwer | 26 maart 2007
www.trouw.nl/schrijf
98. Bredevoort 1963 Louis Radstaak (Bredevoort)
de winter is zeer streng in 1963 gymnastiek is vandaag niet waar die hoort maar op de gracht in Bredevoort we trekken als bikkels een baantje we houden een sprintwedstrijd en schaatsend vergeten we de ijstijd in Bredevoort zit iedereen binnen men huivert om buiten te zijn of ooit een boekwinkel te beginnen de stad is stil en uitgestorven alleen het gekras van onze schaatsen horen wij zelf ergens weerkaatsen verkleumd komen wij terug op school van dit vernikkelende gymnastiekuur en ontdooien pas bij het smidsvuur wij: van den Berg, Demkes, van Dieren de Mos, Obbink, Radstaak, te Slaa metaalbewerkers van klas 3A na 1963 zijn wij niet meer gehoord op het ijs van de gracht in Bredevoort de winters werden steeds zachter
www.trouw.nl/schrijf
de poolkappen smolten weg de woestijn rukte op naar het noorden stuifzand bedekte onze woorden de stad lijkt te liggen in de Kalahari de inwoners zitten opnieuw binnen te browsen op hun laptops met Safari.
www.trouw.nl/schrijf
99. IJzerlo Ankh Gussinklo (IJzerlo gemeente aalten)
Het ijzer werd door nijv’re hand tot vruchtbaar land ontgonnen en ook het Lo rondom lei grotendeels het loodje. Geen dopje heide op de houtwal kopt vandaag nog boven ‘t maaiveld uit; enkel wat boerenerven blijven ‘t als hun trotse voernaam dragen: De Heide, Het Loo, Den Bos en zo... De Hoge Wind - en ook die uit het zuiden trouwens luidden gestaag de tijden als een speelbal in en uit. Met grote stappen, dadendrang en meetlint gingen ze hun gang: ‘t Beleid beleed vooruitgang, had wederom - zei zij - iets moois voor ons voor ogen... De Hoge Es, afwisselend diepgroen, goudgeel van zaad of zwart geploegd, moest wijken voor mijn eigen ideale nieuwbouwwijkje; van alle boeren die er waren zijn er nog een paar. Maar ieder oordeel speelt de bal terug: “De Tijd is aan jezelf!” fluistert ze aan je oor. Mijn hart zegt dat het klopt en elke dag, wanneer ik ‘s ochtends vroeg mijn wandelschoenen strik en luister naar je adem, kick ik op jou mijn IJzerlo, raak ik een beetje in vervoering: Verbonden met je grond voel ik me Oer..!
www.trouw.nl/schrijf
100. Bredevoort Boekenstad Ankh Gussinklo (Bredevoort)
Boekenstad... Mat zonlicht op gekleurd beukenblad boven het plein. Uitgelezen terrein om te dwalen binnen een straal van wel duizend meter boeken. Eén of twee titels met geliefd auteur op een briefje zijn genoeg op deze kroegentocht voor zoekverslaafden... Bredevoort: Boek op ‘t Zand, een rijtje kramen, Goud op Snee en Pietje Bel, Avé en Bakker Jan en Boek en Zo en zo voort...
www.trouw.nl/schrijf
Zomaar een eldorado van twee-kwartjes-banden langs een krakkemikkig pand: Altijd Geopend! Een ander heeft ‘Gesloten!’ voor de ramen... Verdwaasd loop ik na afloop richting het poortje van een dodenakker: Steen voor steen een boek op zich...
www.trouw.nl/schrijf
101. Landschap annette brattinga (Kootwijk)
Landschap Ik heb het hier zien sneeuwen Regenen en wervelwaaien Schuilend in de bosrand Zag ik de stuiterende hagel Putjes slaan in het zand Het duister van een aankomende Onweersbui hield me verborgen En ook de grijze mist Als vanzelf verdampen Warme druppels Op mijn natte wang Ik kom hier graag en vaak
www.trouw.nl/schrijf
102. Stijlcorrector Louis Radstaak (Almen)
Gezocht: een stijlcorrector nieuwsgierig klik ik op de hyperlink die smakt mij in het bedrijf AB dat vraagt behendigheid met SGML Stijl Groeit Met Lezen vertaal ik deze afko ik hyper verder in het Engelse jargon het blijkt een metataal voor tekstopmaak gesproken tussen tags, onhoorbaar in het bedrijf AB aan het Twentekanaal zou ik het rode potlood wild hanteren de boel tiranniseren met verboden op uitdrukkingen als: ‘zegmaar’ ik zou op handen worden gedragen de ene hand in eigen boezem de andere hoog geheven de taal zou weer gaan glanzen zoals mijn glimmende laarzen vooralsnog sta ik aan de wallekant en mopper met Antonin Artaud: “Ik heb een hekel aan stijl, maar ik merk altijd als ik schrijf dat ik stijl bedrijf”.
www.trouw.nl/schrijf
103. putten oktober 44 henk posthouwer (Putten)
holle voetstappen dreunende laarzen klinken door de stille dorpsstraat straks zullen dronken brallers vernielend zuipend en brandstichtend de hemel verduisteren zullen vrouwen en kinderen in doodsnood vluchten voor dat kwaad waarvan ze het bestaan niet wilden weten en dat voor altijd hun leven zal verwoesten als ze maanden later zullen horen dat de marcherende laarzen een dorp vol mannen naar de dood hebben gestampt
www.trouw.nl/schrijf
104. Kranen Marijke Foncke (nijmegen)
(bij de plaatsing van de Snelbinder) opeens is daar een ander uitzicht binnengedreven in de nacht op platte bakken ontvouwen zij zich stervende zwaan achteruit gedanst rank vlechtwerk kijkt neer op de stad haakse lijnen en takeltuig brede mannen in vrolijke hesjes sjorren aan touw dragen gewicht af en aan dan begint het: de macht van staal onzichtbaar traag spannen kabels zich zonder een zucht zweeft de last millimeter-minutieus naar zijn doel verplaatsing is niet waar te nemen alleen het slinken van afstand scheepstoeters spreken het succes rond de regen valt gestaag
www.trouw.nl/schrijf
105. De vrouw van Putten lenze l. bouwers (Putten)
In Putten was ik, in de winter, en stond voor het beeld van een vrouw, traditiegetrouw in klederdracht. Niet begrijpend, maar geen bittere klacht op haar lief gezicht. Lijdend, maar geen strakke plooien om de mond. Kinderen hadden van kiezelstenen een hart gemaakt en een klein kruis: honderden mannen kwamen niet thuis. Er lag ook een verlept bosje bloemen. Daarnaast leg ik nu deze woorden, als een zakdoekje van meeleven, als de ruimte tussen de buxus, blijvend groen monument. De poortjes gemaakt van beukenhagen gaven me toegang en een doorgang naar het stiltecentrum, doodstil december 44.
www.trouw.nl/schrijf
106. Wageningen, paradijs Merijn Schipper (Wageningen)
Zondag wordt er rust gevonden als het donker wordt. Maandag wordt er ingebroken. Dinsdag geeft een vreemde eenden sneedjes brood, een joch een lolly, een parelsnoer aan een dame. Woensdag mist het mes uit de vitrinekast – Heer S. kwam thuis (de honden waren uitgelaten) – dat donderdag wordt teruggevonden, gewassen en haast zonder krassen. Er wordt gevreeën en in weeën wordt een kind gebaard, een vloer gedweild, in allerijl een taart gehaald. De ramen klaar als glas. De zon op het terras. Vrijdag is een mooie dag zoals de nacht opkruipt en ‘s avonds twee mannen net zolang omhelzen tot er eentje stilvalt. Zondag staat het kind op het veld. Aken trekken trage voren. De einder ligt vlak achter de Rijndijk. Kijk hier klinkt hij in. De wind die om de daken.
www.trouw.nl/schrijf
107. dansende beuken henk posthouwer (Putten)
de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst stormt door het bos raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in een onwezenlijke stilte
www.trouw.nl/schrijf
108. Apeldoorn maandagmorgen 4 mei henk posthouwer (Apeldoorn)
op deze kruising beweegt het verkeer zich behoedzaam alsof het niet mag tot de oranje kegels worden weggehaald het hek om de naald vernieuwd zal zijn de sombere wolkenlucht is verdwenen een oranjezonnetje eens weer zal schijnen de tranen van het oorlogsmonument zullen voor hen blijven vloeien ook als de bedroefden niet meer fluisteren bij de bloemenzee aan zijn bronzen voeten
www.trouw.nl/schrijf
109. In Steenwaard Fred Daane (Culemborg)
Hard en recht in mijn gezicht slaat de zweep schraal door de krimper zijn laatste striem. Klievende klapwiekers komen van ver recht zo ze gaan op me af. Een oorverdover op de brug sleept geel de hel voorlangs. Gakkend word ik uitgeschaterd.
www.trouw.nl/schrijf
110. Zeumerse Gat Peter J.R. Vermaat (Voorthuizen)
Onder de nevel weven de vriendinnen het lied van wisselkind en waar gebeurd in dunne draden van hun witte vingers. Ga tot ons in hijgen ze hees en koel, kijken mij dorstig aan met open mond terwijl onder de spiegel van verschil ontvangen wordt wie zich verstoten wil. Zo lang het licht is, kan ik het weerstaan, hoef ik niet op hun zang te dansen en weet ik mij een wolkenzoon gelijk, wiens lust niet aan een lichaam ondergaat. Tegen zonsondergang val ik het water in met open mond, om van hun lijf te schrokken, waarop een meid mij op de oever sleurt.
www.trouw.nl/schrijf
111. Nijmegen: aan de van Schaeck Mathon Joan ten Hove (man) (Malden)
Lang geleden zag ik boven mijn veranda aan de van Schaeck Mathon de oude kastanje tijdloos bloeien zoals al de eeuwen die zij heeft beleefd en daar beneden zag ik haastig pendelende reizigers met volgeladen tassen stappend naar de treinen met daarachter groene grassen tussen de singels waarop jonge moeders zaten op de banken kijkend naar haar kroost en een adem verder de fonteinen die duizendvoudig parels strooiden in de ogen die genoten van hun verse leven loop ik nu jaren later weer eens langs die singels en kijk en proef maar zie nog slechts fonteinen die in de jaren zijn gedoofd en daartussen zijn de jonge moeders nu verdwenen met haar kroost en resten slechts auto’s die de randen vullen waarachter altijd nog haastig pendelende reizigers met hun volgeladen tassen stappend naar de treinen
www.trouw.nl/schrijf
zie ik plots daar aan die singel mijn oude kastanje tijdloos bloeiend met haar takken en beneden haar de veranda waarachter ik niet langer wordt verwacht.
www.trouw.nl/schrijf
113. vage angst henk posthouwer (Drie, gemeente ermelo)
in deze schemerige bossen waar de geest van ‘t verleden zelfs huist in de ruwe schors van eeuwenoude statige eiken wind raast in de toppen verschuilt zich ruisend in ‘t eeuwige groen van statige bemoste sparren zwijnen spoken hier rond zwart smakkend knorrend elke geest vlucht jammerend tijdens hun nachtelijk maal in de morgen resten nog sporen zijn evers verscholen in ‘t groen vaag hoor ik gevloden schimmen in flardige nevels over dit woud
www.trouw.nl/schrijf
114. Eiland Knoek Peter J.R. Vermaat (Voorthuizen)
De kromme holle wilgestam van Knoek moet het hebben voorvoeld, die groene zaterdag dat wij er stekelbaarsjes zochten. De hemelwaartse takken zonder blad als hulpgeroep zonder geluid de aarde uit, waar Salomon zijn naam geschreven zag en wij hem bars tot zwemmen dwongen. In plaats van vissen beten watertorren zich giftig geel in onze netten vast. We scholden Salomon voor salamander en snoerden hem met vislijn aan de stam. Wij kregen straf, mochten hem niet meer zien omdat hij in zijn dode boom moest blijven rusten. Later bloeiden er bloemen op die plaats.
www.trouw.nl/schrijf
115. ongedierte? rob stoeckart (Vorden)
Geen twintig meter van mijn tafel een achttal reeën, diep in slaap; veilig in deze Vordense tuin gevaar genoeg in dit coulisselandschap, jagers, stropers, te snelle auto’s, vervaarlijke landbouwmachines je ziet waar ze geslapen hebben, een donkere, min of meer ovale plek waar lijf sneeuw deed smelten op de sneeuwvrije plekken strijken, als het licht is, houtduiven neer, tientallen; duivenmelker? reeënhoeder! laat de oude hovenier dit maar niet horen de negentig voorbij, toch snoeit hij hier rozen, krabt voegen tussen tegels vrij van onkruid hij heeft het niet zo op reeën: in de lente knabbelen ze weer aan de rozenknopjes; voor hem vallen ze in de categorie ongedierte geschokt was ik, toen hij dat woord gebruikte; ze gaan hun gang maar, want als ik hier reeën zie springt mijn hart op, elke keer opnieuw.
www.trouw.nl/schrijf
116. Q-koorts Wim de Kievit (epe)
We streven naar technisch verantwoord beheer en denken niet meer aan kloppende harten van mensen met pijn, als de cijfers maar kloppend zijn. Economie en politiek praten gezonde dieren ziek. Ethies banaal, moordend werk, de sterke arm vĂŠĂŠl te sterk. Frustratie, onmacht, ongeloof, procedures, juridische kloof. Emoties, gebroken, futloos, steriel, de stap naar morgen onzeker, labiel. Vallen, opstaan vooral niet stoppen want de kille cijfers kloppen. Bewijzen, tot het bitter einde toe, de bekende waarheid www.trouw.nl/schrijf
als een koe: “Als de laatste boer het licht uitdoet, boert de politiek nog altijd goed.”
www.trouw.nl/schrijf
117. Ambachtelijke vierling Joop Meijvogel (Zevenaar)
Zilversparren tafeldennen Zomereiken tulpenboom Wout de hakker slijpt zijn bijlen Lachend om mijn mooiste droom Monnikskappen mispelbloesem Aronskelk of jacobskruid Marjolein plukt paddestoelen Waterkijkers persen uit Tarwekorrels havervlokken Rijzend deeg door gist vergroot Na een rondgang door de oven Toont de bakker geurig brood Vuur en vlam met rode gloed Hoefijzers met hamerslag Als de paardenhoeven roken Prijst de hoefsmid dierendag
www.trouw.nl/schrijf
118. Schutterije Everdina W. Eilander (Heerde)
Schutterije in voorbije tijden van mijn jeugd. Zomers spelen winters glije, dragen daden vol van deugd. Huppels over hoop en slootje van de mol en in de wei. In gedachten over ut ooitje, dat nog nablaat in mijn rei. Kikkerrit en snelle visjes vangen, wormen testen in gelijke delen. Ondeugend blosje op mijn wangen, nee, dat kon me niet vervelen. Met mijn zus snel heen en weer rennen over het goederenspoor. De rails trilden ver weg heel teer, maar zwaar, tijdloos in ons gehoor.
www.trouw.nl/schrijf
119. Tuin Peter J.R. Vermaat (Voorthuizen)
Rond de tuin stond een schutting destijds van gevlochten takken en ongeschuurd hout waar ik kruipend een gat in ontdekte. Aan de andere kant speelde wind met het gras en de bloemen, waarin ik omhoog lag te kijken naar de vogels die van nog veel verder vertelden, zodat ik vergat en de dag niet meer liefhad. Sinds vanmiddag verblijf ik opnieuw in de tuin die me klein lijkt en weinig gastvrij voor een kind. De omheining is onder een braamstruik verdwenen en de tuinpaden leiden nu alle tot pijn. Maar ik kijk er al lang overheen en ik zie zelfs geen spoor van een weide met kleuren, nu de wind zijn handen verscholen houdt.
www.trouw.nl/schrijf
120. eleonora henk posthouwer (Staverden, gemeente Ermelo)
haat passie en moord in ruige riddertijden een sombere burcht in dichte donkere wouden de wenende zwarte weduwe verteerd door liefdessmart en ruw gedoofde hartstocht dolend langs de duistere slotgracht nauw verhuld door nachtelijk nevels tussen statige eeuwenoude eiken zacht snikkend verdwijnt ze elke nacht in het zwarte water dat rimpelloos de hemel spiegelt verdriet onder de oppervlakte slechts de bomen en nachtvogels zijn getuigen
www.trouw.nl/schrijf
121. De wereld in een fietstas Annie van Gansewinkel (Wageningen)
Aan de zoom speelt het wolkenkrabber staat op zijn tenen vraagt de hemel deemoedig: ‘Mag ik meedoen?’ In de hoofdstraat meet het zich confectie aan alles mag hier, behalve uitspatten in luxe Spreidt zijn armen voor wie van ver ontheemd, ontaard, ontworteld verzamelt nationaliteiten als Noach diersoorten en komt trots tellend tot: 171 van veel slechts een of twee. Geeft ruim baan aan onderdanen van het grootste land op de kleinste fietsen Verheft ons persoonlijke klagen en zagen tot politiek schijngevechten van dwergen in het stadhuis worden afgezoend bij de reus. Hier ben ik thuis en bekijk de wereld veilig vanuit mijn fietstas.
www.trouw.nl/schrijf
122. Bedevaart Joke Rhebergen (Bredevoort)
Onder de bomen op het plein staan kramen vandaag wat is het stil en toch veel volk dat schuifelt en snuffelt soms wordt iets gevraagd de koopman schudt of knikt men zoekt glimlacht verheugd als men iets vindt deze waar wordt hergebruikt en de prijs kan afgerond op deze zaterdag in in bredevoort.
www.trouw.nl/schrijf
123. Lente van een zomerzon Annejan Kuperus (Zuilichem)
De kracht van het water De stroom en zijn vaart Haar twinkeling in elk seizoen Spanning bij een volle maan Scheepvaart volop; over en weer De lente van een zomerzon Gloeit altijd zéér bedaard In rust De oevers haar grenzen De dijken haar rem Haar heftigheid ook af en toe ‘t Geluk van de liefhebber Schuilt echt in haar aanwezigheid Het najaar van een winterzon Kleurt háár altijd; zij hem Gekust De pracht van rivier Waal De strandjes. Boorden Haar grilligheid zo nu en dan Prettig door haar kabbelen Voelt waterleven zich er goed Vier seizoenen opeenvolgend Zoekend naar haar woorden Van lust www.trouw.nl/schrijf
124. Aan boord Anna Wiersma (Zutphen)
Beneden is het warme ruim, ik ben aan dek. Bescheiden ronkt de motor. Het landschap gaat nu glijden... De druppel in mijn nek wordt groter. Ik zie de kleur veranderen van groen naar grijs. Zou het zo vredig en zo stil geweest zijn, in het paradijs?
www.trouw.nl/schrijf
125. Onze dorpse stadswal. nieke loko (Asperen)
de straatstenen hobbelen de lantarenpalen zijn -speciaal voor toeristenbevroren in de tijd toen de straat heeft geblakerd in vuur tot in as stadsmuur, achter de heg bij het stroomhuisje -onze route naar schoolwaarna we vliegen met golfplaten, van -onderaan de walaf blijven! Zegt onze boze buurman. Maar wij salamanders vangen en slootje springen stiekem door....
www.trouw.nl/schrijf
126. Doorbreken Jeroen Zwaal (Hattem)
Moederziel waar ben je? Een boom verscheurt het licht als linnen De zon breekt door het zwaar verdriet Licht lacht tranen toe, ze glimmen De eerste keer daar aan haar graf “Doorbreek oude gewoonten”, - zei ze “Roest toch nergens aan iets vast.” Bij langverlaten ondertussen gras Breekt abrupt een tak De winter komt weer dichterbij Zonlicht danst met kale takken Ergens staat iets goed geschreven Langzaam breek ik van haar af
www.trouw.nl/schrijf
127. Op blote voeten door de hoogstraat Ellen (Wageningen)
Een zaterdagochtend in april. Vanuit mijn bed voel ik de zonnestralen op mijn huid. ik hoor zacht getik, een duif pikt uit de dakgoot mijn kruidentuintje kaal. De hoogstraat leeft. de orgelman verdient zijn centen en staat met een grote lach achter zijn draaiorgel. De lente. Het is alsof de geur van lelietjes van dalen door de straten dwaalt. Ik glimlach, bedenk me niet, trek mijn jurk aan, doe een witte gerbera in mijn haar en loop op blote voeten door de hoogstraat.
www.trouw.nl/schrijf
128. De zwaan Egbert Jan van der Scheer (Veessen)
Die stille avond daar aan de rivier nagenietend van zon doorvoedde dag waar Wijhe en Olst aan de overzijde lag zwom die zwaan als puur kijkplezier statig als schone reine witte vlek van haar waarde en statie bewust zwemt ze verder in die avondrust niet meer dan moment in dagbestek. Zoals ze door die avond verder zwom door het donker water richting horizon waar dalende zon aan einder reeds glom keek haar in het donker na zolang ik kon dromend daar in die late avondgloed in de rust en stilte door natuur gevoed.
www.trouw.nl/schrijf
129. Rondje dijk Jolanda Vonk (Rumpt)
We snoven samen frisse lucht kon het voorjaar bijna ruiken zag wilde ganzen in hun vlucht tere knoppen aan de struiken het mooie van de Lingekant we sloegen linksaf op de dijk en innig pakte je mijn hand terwijl je stil stond en riep: kijk het blijft telkens weer genieten van wat er langs de oevers groeit hoe heel scheutig uit kan schieten rijke natuur die telkens boeit we kijken met dezelfde blik blijven even bij de ezel staan die ons begroet met blij gehik waarna we dan weer verder gaan rondje dijk gaat nooit vervelen de hond loopt achter dan weer voor heeft ook vaste rituelen we volgen samen zelfde spoor we keren om en gaan terug en blijven steeds verrukt weer staan strekken allebei onze rug bovenaan onze oprijlaan
www.trouw.nl/schrijf
kijken voldaan naar beneden vergeten gezwoeg en gespit wat we zien stemt heel tevreden hier ligt ons hart en ons bezit.
www.trouw.nl/schrijf
130. Heerlijk rustig aan Heerderstrand Egbert Jan van der Scheer (Heerde)
Als lood hangt broeierigheid tussen de bomen lome zang hoort men gedempt nader komen van een jonge schone en door kleurige veer omlijst in portret van ree en hert zo teer. Een middag om aan Heerderstrand te rusten dromend van lippen die vannacht nog kusten als perziken geplukt in frisse ochtenddouw of vlinders om zoete bloem, de nectar trouw. Ik zou haast niet anders dan hier willen blijven mij op de lome hartstocht laten drijven naar lentebruid in haar smaragdgroen bruidsgewaad Bedwelmd door lentegeur en amandelzaad odeur van madelief, sering of prunusboom lentemiddag in bos, broeierig en loom.
www.trouw.nl/schrijf
131. Voorjaarsregen te Oosterbeek Joop Meijvogel (Oosterbeek)
Zo miezerig ragfijne mistgordijnen vervagen het weidse landschap ontelbare dauwdruppels spelen met de allerjongste blaadjes brengen hen uit balans en voeden hen op veel bomen schuilen stil en verstijfd bijeen met zwarte kille koude stammen sommigen zijn gehuld in glazig witte dekens ze luisteren vaak gelaten naar de eindeloze zang van pijpestelen en monotoon druppelende droppen een opkomende windvlaag streelt het land en verlicht druilend de royaal rondzwevende grijstonen ook De Leigraaf wacht verheugt zich op betere tijden.
www.trouw.nl/schrijf
132. Tegenover Grave Ignace Schretlen (Grave)
Het land zwelt op van genot tot een heuvel een buik blozend in de voorjaarszon welke god maakt mei zwanger van zoveel leven in dit land?
www.trouw.nl/schrijf
133. Watervlekken Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Nijmegen)
Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen. Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard. Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood. Gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen. Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen
www.trouw.nl/schrijf
134. Frottage Louis Radstaak (Vorden)
de beuk staat aan een landweg in een zachte bries uit het oosten over het litteken in de bast span ik een vel japans rijstpapier en wrijf de stam verstijft onder mijn handen die drukken op de oude wond langzaam wordt het beeld zichtbaar contouren van een hart met pijl en tekst meer dan een halve eeuw geleden gekerfd in het hart van GN, de beminde het rijstpapier rilt in de wind en toont de datering: aug. ‘47 oh, GN wat is er van je geworden ben je een bejaarde nog bij zinnen weet je nog wie jou wilde beminnen onder deze boom op een nazomerdag je hart stal met mooie woorden je streelde over je dunne witte jurk je fijne papieren corsage beroerend met groezelige vingers van arbeid net als de mijne van het vetkrijt net als dit aanraken van rijstpapier net zo fragiel als deze frottage.
www.trouw.nl/schrijf
135. ‘t Hulshorster Zand Ineke Daub (Hulshorst)
Zonnig is het, van dat lome, Bosrand, hoge dennebomen .... Er ruist wat wind door ‘t naaldgewoud .... Hars geurt uit ‘t knisperend hout .... ‘t Oog zwerft over ruige heide, paars, stoppelend naar het witte zand, dat, heuvelend naar een verre einder, zindert in de zonnebrand .... ‘n Stoere den in ‘t zand gestoven, ‘n Vogelroep in ‘t middaguur, En overal heel dit lichte, wijde, ‘t Hemelsblauw, strak, stil en puur .... Den, vol sterkte, ruig en vriend’lijk, In mijn hand wat griffelend zand, Paarse knopjes van de heide, Dit is - mijn - Veluws Gelreland!
www.trouw.nl/schrijf
136. De Bleek, terug naar Doetinchem martien b. diepenbroek (Doetinchem)
De Oude IJssel bleekwatert langs de Bleek, waar geen moeder was meer bleekt. Allen zijn geweckt door God of slapen in een Keulse pot. De Bleek waar op een avond in mijn kleuterjaren, de zon schielijk onderging, duistere trawanten het heen en weer kregen en temidden van vurige klimrekken en heipalen, BeĂŤlzebub opriepen. De koningin vluchtte die dertigste april naar het buitenland. Was het niet Emmerich? Mijn vader verlilliputterde die dag.
Met in mijn rug de molen waarvan de wieken dienst weigerden, heb ik die dag des oordeels overleefd, maar als straks de Dood komt aanvaren van over de rivier, dan doet dan zeer aan oog en oor voor deze passagier. De Oude IJssel bleekwatert langs de Bleek, waar geen moeder was meer bleekt. Allen zijn geweckt door God of slapen in een Keulse pot.
www.trouw.nl/schrijf
137. Een appel op het asfalt W.L. de Koeijer (Rossum)
Op het asfalt van de rondweg ligt voor afval op de grond een appel een valappel op het asfalt vreemd vervreemding staks voor rot gereden tot appelmoes en het verkeer gaat maar door appel of geen appel eerst zo’n mooie, ronde, gezonde appel weg vreemd leven en dood onderweg
www.trouw.nl/schrijf
138. montferland M.C.R.W.Veerkamp (Didam)
Een stukje groen een stukje bos een stukje van mijn huis een uurtje lopen half uurtje fiets stipje op de landkaart bijna niets Aangeland bij jou mijn bos gooi ik verruimd mijn trossen los stijgend en dalend vaar ik over je paden strijk langs je groen je roze twijgen je blonde varens je beukenbladbruin (en je winterwit) Elk seizoen voor mij ben jij mijn achtertuin
www.trouw.nl/schrijf
139. Sportvisser te Heteren Joop Meijvogel (Heteren)
Het water rimpelt en roerloos kijkt Een visser gespannen naar de Top van zijn hengel. Even is de lijn strak. Raak slaat hij aan En ziet tot zijn verbazing Niets.
www.trouw.nl/schrijf
140. April in Zutphen Adriaan van Oosten (Zutphen)
De stilte in de Raadhuissteeg gevangen zoals op deze dag de voorjaarszon tussen de Burgerzaal en het carillon met bloesemdwarrelende paasgezangen, de hoge suikeresdoorn en de slangen van het donkergroene Jugendstilbalkon, het raam waar ooit mijn blokfluitles begon, dit is de diepe stilte van verlangen, van aarzelend vermoeden dat er hemel bestaat waar zacht gefluit en klokken klinken de zon langs oude muren vindt haar pad, nooit meer dan ĂŠĂŠn straat van het marktgewemel waar zulke visioenen weer verzinken in al de wonderen van deze stad.
www.trouw.nl/schrijf
141. Eggmountains Mariska Overman (Eibergen)
Lang geleden, 25 jaren zeker De hoofdstraat, iets met J.W? Een opa zonder oma, zij is al dood Een vergeelde foto bij pa en ma op de wc Met rolschaatsen het trapje af Sigarenwinkel op de klei Ooit 1 huis, het zijn er nu 2 Eggmountains, zoals een ex eens zei
www.trouw.nl/schrijf
142. Jaap van Dijkhuizen (Velp)
“Veluwe” aards naar believen hemels land waar vinden zij van psalmengetier die het licht deelachtig werden alleen het woord hardvochtig heerst waar het zacht vochtig mos door hen niet wordt gevoeld strijklicht door de stammen in wintertijd niet geproefd (om van de mozaïeken op de grond bij zomer maar niet te spreken) en bladerdak eraf gestormd de zwammen gloriëren waar telkens weer -de kick van steeds maar weer de cyclus van seizoenende hei het bos de brem ex nihilo geschapen wordt met ongekende mogelijkheden voor amoureuze zwerftochten diachroon te maken door varkens vossen reeën in de nacht door jou en mij bij licht totdat samenvallen voorgoed
www.trouw.nl/schrijf
143. De Gouden Karper Ronald Eibergen (hummelo)
Op de barkruk in de oubollige gelagkamer van dit bekende etablissement bezegelen wij onze toekomstdromen laat de miljoenen maar tot ons komen, zonder schromen, we gaan het maken markten winnen, zinvol zakken vullen en bij de mooie meiden de eerste keus de oorlog is voorbij, opbouw is de leus Wij zijn de geuzen van de nieuwe kansen laten we nog maar een biertje pakken, en vooruit, ook ‘n schaal met bitterballen want ‘t restaurant is voor de oude knarren. Ik klink op glorieuze tijden kijk naar buiten ‘n jonge vrouw fietst langs, kindje in de mand
www.trouw.nl/schrijf
Aan de damastgedekte tafel in het serene eetgedeelte van dit zeventiende-eeuws relict zijn branie en dubbele bodem doorgeprikt hoeven we vanavond niets meer te veinzen. fluisteren we grijs geworden onze angsten zwijgen over onze verweesde vrouwen over tal van misverstanden tellen de zielen die ons ontvielen en herkennen de pijn van verloren jaren. Wij zijn schimmen met ‘n teveel aan vroeger en het enige wild dat ons nog rest ligt als hazenbout te wachten op het bord Ik drink ‘n slok rode wijn, kijk naar buiten herfstnevels nemen bezit van ‘t gelooide land.
www.trouw.nl/schrijf
144. De Achter Heurne paul hoftijzer (De Heurne)
Plek vruchtbaar, een vijver vol kwakende kikkers Houtwal omrand met bloemen rijk aan muziek Als ik aan je denk voel ik me melancholiek Land vol vlinders en huppelende schapen Plek vervuld van de koekoek, lijster en merel Bosrand voor elke fazant en haas Tuin met kruiden, groen en geurig Paardebloem in het lange, groene gras Plek: klankbord van de heldere stem van het damhert Onder de immense wilg, naast de eik De hinden, fragiel en zo sterk Etend op weg naar de bos bij de haltedijk Plek vol witte gloed van meidoorn en gelderse roos Geliefd oord voor vogel’s nest De libellen dansend rond aanpotende waterjuffers Op het heldere spiegelvlak van het water vol oranje vis Plek van de glijdende vlucht van de buizerd Plek voor de schemer piepende vleermuis Plek omringd door vlakgelijnde akkers Plek van mispel, appel en peer
www.trouw.nl/schrijf
Plek van in het zand rollende paarden Luidruchtig briesend voor een hap hooi Gewekt door de ochtend roep van de haan Als de ochtendstralen door de rode beuk gaan Plek tussen de zilvertakkende wilgen Plek van mist en verre blik Plek vol zon in alle gedaanten Plek voor de nacht van de maan Plek nabij het dromen Plek door te beginnen Plek om voor te worstelen Plek gewoon om te zijn
www.trouw.nl/schrijf
145. Dwalend door Vorden keisrosjel (Vorden)
Dwalend door Vorden zie ik oude kastelen trotserig staan in het Gelderse land. Sommige zijn nog compleet met kantelen, anderen kennen de schade door brand. Toch geeft de geur van voornaamheid aan velen nog het gevoel van een andere stand. Ga je door ‘t landschap van Vordens omgeving, vind je het oude, de geur nog van toen. ‘t Proeven daarvan is een echte beleving. Hoeven verscholen in eeuwenoud groen. ‘n Kaarsrechte akker leek nooit overweging, het lijkt barbaars dat ooit nog te doen. Spreek je de mensen die steeds hier al waren, merk je, het land gaf aan mensen hun norm. Meanderend in hun gesprek en gebaren, vinden ze grond in landschappelijke vorm. Nog zijn er mensen die veel openbaren, niet zijn geraakt door de nieuwetijdse storm. Verten gevormd in het verre verleden, soms wat gekwetst door een hoogspanningsmast, zijn kostbaar, o Vorden, behoud uw kastelen, hoe ook ons allen ‘t moderne soms past. ‘t Goede van vroeger zal nimmer vervelen, Nooit mag het worden ervaren als last.
www.trouw.nl/schrijf
146. Dichter bij de ijssel Dopey Dijkstra (Doesburg)
mens dichterbij verderaf van vergezicht beschenen door goddelijk licht op een zondag aan de IJssel
www.trouw.nl/schrijf
147. recreatie M.C.R.W.Veerkamp (Doetinchem)
Ik fiets vandaag naar Doetinchem de zon schijnt en ‘t is fris er is niets wat ik mis ‘k heb azuurblauw en wollig wit ‘k heb grasgroen gras en ik zelf: ik zit ‘k heb schapenkroes en koeienbont en een Belgisch werkpaard met een prachtige kont Ik heb een glimlach ik word vermaakt de politie wordt gewraakt: - verboden voor snelheidscontroleursik fiets voorbij met volle beurs Dan gaan de vlaggen mij begroeten de eerste huizen liggen aan mijn voeten de blauwwitte brug reikt mij de overkant ik ben in Doetinchem beland en straks dan mag ik nog een keer Ik fiets vandaag van Doetinchem de zon schijnt en ‘t is fris er is niets wat ik mis
www.trouw.nl/schrijf
148. Oranjesingel Anna Wiersma (Nijmegen)
Daar staan de huizen weer, onaangedaan en statig. En daar de bomen in een lange rij. De auto’s razen naar het volgende verkeerslicht. Ik zit er tussen en vraag mij af hoe komt het dat ik weer dit blij gevoel krijg bij het zien van deze huizenrij.
www.trouw.nl/schrijf
149. Herfstdag in het Afrikamuseum Franziska Linnemann (Berg en dal)
Gouden blaadjes je zult ze daar niet zien Ik droom over een koninkrijk verdwenen onder het zand Verleden tijd Mali Mali Ooit stond jij in bloei gouden was je en rijk Gouden eeuwen voor jou Mali Mali je naam laat me dromen neemt me mee Ooit heb ik Timboektoe gezien een reisverslag op tv Nooit zal ik er komen Maar Timboektoe Mali Op het einde van de wereld Het bestaat.
www.trouw.nl/schrijf
150. Het Musiater Joop Meijvogel (Zevenaar)
Muziek voor alle tijden stroomt met klinkende klanken van hoog tot laag zoals water een weg vindt levensverhalen pittig zwartwit of dramatisch gekleurd herleven voor jong en oud gezoet of gepeperd op het podium en tonelen wereldvreemd of alledaags gekruid met gal en humor ontrollen zich fel gekleurd en geruisloos als een vliegend tapijt.
www.trouw.nl/schrijf
151. Passie Joop Meijvogel (Zutphen)
Zutphen aan de wilde IJssel heeft mijn oude hart ontvlamd toont de sfeer van vroeger tijden in de gevels van de markt diepe rimpels, craquelÊ nodigen mij dag en nacht met de fiets of met de boot gaat men niet in tijd terug internet geeft ook wel plaatjes maar ik voel de schoonheid niet Hanzestad met munten, torens kaden met een ver verschiet dit jaar oude sferen proeven in een postkoets met z’n twee.
www.trouw.nl/schrijf
152. natuur dik hartemink (Arnhem)
als ik loop door meinerswijk , voel ik mij zo vredig en blij , kijk ik naar de galouwee’s die hier vredig grazen in het rond , waar bij overstromingen, het water nog stond , zo dicht bij de stad gelegen als je er over praat word je haast verlegen, want waar vind je dit, genieten van deze natuur, is het wel van lange duur ? kon dit maar zo blijven die schoonheid en stilte om je heen O, als dit toch eens verdween !
www.trouw.nl/schrijf
153. winter f.w.tielrooy (Heerde / veluwe)
De bossen zijn zo koud in witte winterzucht: de stammen streven strammend naar de lucht; een vlucht van vogels nadert in de grijze avondducht,waar water van de lente wacht, maar later, later.... Verleden is verloren en tussen ritselend vriezendblad verdwalen wezens, er is te horen uit verhalen de zucht uit leed, en de hoop op goud; een onbekende god behoedt het leven hier naar daar over het koud’ maar even.... ***************
www.trouw.nl/schrijf
154. Tocht over de ijssel Dopey Dijkstra (Zutphen)
Over de steunende steigerplanken in het grauwe ochtendgloren bereiken we het schip de jubelende vogelkoren zijn reeds verstomd als tussen de wolken voorzichtig de zon doorkomt. gastvrij onthaal, wat geschipper dan varen we de IJssel op vroege vissers aan de kant aalscholvers op post en paal azen op een ochtendmaal koeien dromerig op het land staren naar ons vanaf de kant ganzen bewaken hun gebroed tonen hoe het zwemmen moet kleine vogel zwenkt in paniek schel piepend laag en hoog tot de onrust is gesust duikt dan met een boog weg in het riet en uit het oog in het bosje roept de koekoek ongewild tel ik de slagen ooievaars hoog op het nest of getweeĂŤn in hun vlucht reigers roerloos langs de rand van het stil stromend water het wordt lichter in de lucht www.trouw.nl/schrijf
155. Walravina Dopey Dijkstra (Zutphen)
Heefaak in de Houthaven museumstuk de Walravina wordt een varend monument op een stille ochtend over het kalme water van de IJssel meanderend door het landschap vol vogelgeluiden
www.trouw.nl/schrijf
156. Herfst rond de Achterhoek leen sluis (Ruurlo)
Wat vleugels heeft is reeds voortvluchtig Als bij ‘t krieken van de eerste vale dag De natuur zich wreekt met een wrede lach Op al wat kruipt en zeer moordzuchtig Alleen de spin spaart, die boort luchtig In ‘t donzen schemerrijk een haarfijn rag Heeft voor de weee doodswalm geen ontzag Spant een decor voor een soort kluchtig Schouwspel, met een fijnbesnaard vignet De hoofdrol speelt zij sprank’lend op spinet Wind strijkt ontroerd op Stradivarius Als roerloos in het Ruurlo’s woud ‘t Vergeelde blad zich schaaft aan ‘t hout Klinkt plots een symfonie langs Avenarius
www.trouw.nl/schrijf
157. In het Sonsbeekpark Jeroen Zwaal (Arnhem)
Bierdrinkend, rokend Of allebei Liggend, zittend Schijnbaar vrij Samen, eenzaam Van beiden iets Pratend zwijgend Over niets Zon en schaduwminnend Afstandelijk beminnend Spelend gespeeld Ontspannend verveeld: De dertigers van nu
www.trouw.nl/schrijf
158. Avondwandeling Marijke Foncke (Arnhem)
het plein vol marktkraamgeraamten onder pril kastanjegroen wacht de vracht van morgenvroeg stemmen voldaan van vlees en drank lachen lang en harder dan het carillon bierwalm zoemt uit een ventilator aan de muur flitsen snookerballen aan en uit in een wiskundige reeks op een tegel stapte iemand blootsvoets in beton de afdruk past mij niet na elke hoek doemt de toren op robuust ijkpunt zonder vaste verblijfplaats zigzaggend door de stad loopt hij met mij mee als de maan
www.trouw.nl/schrijf
159. Bloedkamp Dick van Welzen (Gorssel)
Soms loert in de uiterwaard een waterwolf, maar de koeien van De Bloedkamp staan bedaard aan de melkmachine als we speuren naar een herinnering die grond en grenzen kent in dit schuldig landschap gedenk de naam van de hoeve omdat vlakbij ooit aan de bomen van de bongerd van herberg De Muyl misschien wel vierhonderd van de torenstad hingen, gehongerd vrouwen hielden van iemand die naakt en voor dood op barre velden lag of getwee in de ijzige vloed gedonderd door het duivels gebroed, ijzeren Don voort trekken we onder ooievaars die in ruime cirkels zweven hun vleugelend geluid ongehoord, loom dalen ze op de overzij van de rivier met populieren aan haar zoom
www.trouw.nl/schrijf
hoever mag men hier dwalen in de onvoltooid verleden tijd huper moron nog steeds staat recht het feit van de donjon, eens lelijk aangeschoten die de mensenslacht zag en zweeg zoals de wind en het water zacht valt de duisternis om niet te kunnen zien.
www.trouw.nl/schrijf
160. De Liemers Joop Meijvogel (Rijnwaarden)
De Liemers is mijn polderland omzoomd door Rijn en IJssel aan jou heb ik mijn hart verpand het stroomt tot Overijssel het Kleefse land een groen collier vol peppels en abelen in oud’ kronieken klinkt het wee van water strijdtonelen nu ongedwongen en gastvrij waar leeuwerikken kwelen dit mooie land zo weids en vrij heeft ruimte om te delen.
www.trouw.nl/schrijf
161. Nieuwe tijd brengt dooi in zekerheid W.L. de Koeijer (Heerewaarden)
Een laagje ijs drijft in een plas zonnewarmte lost het op in water eerst was er zekerheid van ijs, trots en vast, maar als droes drijven restantjes met onzekere randjes zo ziet men overtuigingen verschuiven, -verankerd en rotsvast weleerzelfs God zou ze garanderen te zijn de ‘leer der leren’ maar het klimaat weet raad smelt zekerheid tot water later haalt men de schouders op in andere jaargetijden men relativeert en filosofeert: ‘tijdgebonden zaken’, lege hulzen, kruit verschoten, de blik gericht op nieuwe loten.
www.trouw.nl/schrijf
162. Limerick Joop Meijvogel (de Achterhoek)
Ons Gelderland zo rijk aan vergezichten blijkt bakermat van kleurige gedichten. Het laatste Achterhoek’s gedicht rept van families, vederlicht. Rasechte neven blijken echte nichten.
www.trouw.nl/schrijf
163. 3 Haiku Joop Meijvogel (Doetinchem)
het water sereen schildert vol overgave fragiel spiegelbeeld plots een plons en dan na een momentje - nog een de stilte verscheurd beelden aan scherven twee kikkers creĂŤren het olympisch symbool
www.trouw.nl/schrijf
164. Een Arnhems blondje Joop Meijvogel (Arnhem)
Een Arnhems blondje keek mij aan met ogen als een sintelbaan getooid met vlag en wimpels haar blos bleef niemand ongezien bij spaarzaam licht had ze misschien ontwaard mijn diepe rimpels.
www.trouw.nl/schrijf
165. Tweestromenland Joop Meijvogel (Tiel)
Bij wolken wind en waterkant voelt men zich vrij in Gelderland van Lobith aan het zomers strand tot Culemborg als moederland de Betuwe tweestromenland rijst uit het water als een rots van Doornenburg tot Beusichem een streek waar appelmoes ontstaat de Waal blinkt tot aan Loevestein als speerpunt van het Gelders land het water zoekt de eigen roots in open zee weer eindelijk thuis.
www.trouw.nl/schrijf
166. Anatomisch Museum Ignace Schretlen (Nijmegen)
Voor Joop van der Straaten In deze showroom hier toont God knappe staaltjes van Zijn kunnen puntgave schepsels, handgemaakt recht uit zijn kosmisch atelier naast enkele probeersels met kleine ongerechtigheden op een oogopslag na schonk Hij hen een tijdloos tweede leven stoort u zich niet dat eeuwigheid u helaas geen blik waardig gunt de dood heet u welkom hier als kunstig levend showmodel.
www.trouw.nl/schrijf
167. Zininzinnenverzinnen Joop Meijvogel (Zevenaar)
zin in eventueel zomaar zeven-en-zeventig zinnen verzinnen zin in zomaar zeven-en-zeventig zinnen verzinnen zin in zeven-en zeventig zinnen verzinnen zin in zeventig zinnen verzinnen zin in zeven zinnen verzinnen zin in zinnen verzinnen zin in verzinnen zin verzinnen zin zinnen zinnen zin zin in zin in een zin zin in even een zin zin in even geen onzin zin in even een zinnige zin zin in even een zin verzinnen zin in even een zinnige zin verzinnen zin in even zeven zinnige zinnen verzinnen zin in eventjes zeven-en-zeventig zinnen verzinnen zin in eventueel zomaar zeven-en-zeventig zinnen verzinnen verzin ook eens een zin
www.trouw.nl/schrijf
168. op de spoorbrug a.van breemen (nijmegen)
Op de snelbinder zie ik de weides lopen ik zit er aan te komen de luchten blauw en violet een gouden rand van wolkengoden ze roepen mij met mededogen en rose kleurt de achtergrond kleurt halve hemelboog ik zie het water van de Waal ze woelt daar woest en welig zo donker zwart en golvend Toch draagt het in zich licht en luchtig en stroom mijn stad mijn lichaam binnen door ogen oren al mijn zinnen en laat zich vrijelijk beminnen
www.trouw.nl/schrijf
169. Een tovereik Joop Meijvogel (Zevenaar)
De Gimbornhof voor hem de beste plek haar horizon schenkt altijd toekomstdromen het groene rustpunt voor een goed gesprek bij zon en regen een goed onderkomen een voorjaarswindje riep hem te ontwaken zijn groene blad verscheen met ronde kroon als najaarsstormen dikke takken braken verscheen zijn rode gloed met diepe toon nog eeuwen had hij beeldschoon willen leven maar werd geveld door bliksem in zijn ziel de boskabouters wisten het al even en treurden toen hij plots ter aarde viel nadat zijn kroon voorgoed was weggenomen zijn toverspreuken uit hem voortgekomen.
www.trouw.nl/schrijf
170. Mijnegen a.van breemen (nijmegen)
Mijn bergen en dalen mijn groeslige beken mijn bemmelse waarden mijn ooijse plassen mijn waalse stranden mijn moenen en marikes mijn spinsels en mijn pieken dat alles vormt de grond voor thuis zijn en de hond
www.trouw.nl/schrijf
171. Het plein der leegte - Grebbelinie Eric van hoof (Ede)
Er huizen woorden in deze steen, maar geen mens, geen dier die hier alleen loopt te zoeken naar een naam. Er speelt wind op deze vlakte. Dit stuk afstervend beton ingeklemd tussen muren die groen uitgeslagen kalmte voelen. Er zijn planten die kleven, kleine dieren die daarvan leven en kinderen die beven bij de verhalen van kogelgaten. Een persoon rent, hapt vissen van stilte, die smachten naar vocht, als sluizen die wachten op water tussen liniedijken. Water, ja water vormt dit om tot een Grebbelinie, tot een plein van leegte. Maar bovenal is er stilte, sssst, de wind waait als de wereld draait en de linie onveranderd zijn schouders ophaalt. ‘Het maakt niet uit, het geeft echt niet, ook dit zal vergaan.’ Als het regent stroomt het water en de vissen uit mijn mond kunnen dan ademen. www.trouw.nl/schrijf
172. Winter 2010 Niek van der Hoest (Ermelo)
Ik voel de kilte in mijn stramme botten, een kale tak zwiept tegen ’t kelderraam; ik staar de woeste wolken aan die onvermoeibaar met elkaar ravotten. De ruwe storm verwaait een statig duin en zweept het snijdend zand naar hoger sferen, wie kan de schier genadeloze golven nu nog keren: de trotse berg vervormt tot willoos schuim. De vorst verglaast het stille klare water, een roerdomp schuilt in het verschoten riet, de kloeke schaatser merkt zijn schaduw niet maar vóór zijn zwoegen uit vervaagt de tijd aan nu en later. Een wandelaar trotseert het donkerst tij, met afgesneden adem ploegt hij door de vroege nacht en zoekt een plek waar hem de knusse warmte wacht; daar achter ’t venster in de moederschoot geborgen, ziet hij een lachend kind: de winter is voorbij!
www.trouw.nl/schrijf
173. LARIXBOS Quato Quichotte (Groesbeek)
patinagroen van korstmos
De schemer is doorweven met takkenrag dat naakt en verschrompeld treurt om de verloren zomervacht die de aarde nu oranje kleurt.
www.trouw.nl/schrijf
174. Levensboom Niek van der Hoest (Ermelo)
Zoals een boom haar wortels vat, in rulle aarde vastgeklonken, verbeeld ik mijn bestaan, soms door een watervloed welhaast verdronken, en toch, het water zakt, de lucht klaart op, een nieuwe knop zoekt naar de zon vanuit haar schrale top. De stam, gelaagd in ringen, wordt jaar na jaar geruwd en door de stormwind scheefgeduwd, haar veerkracht lijkt oneindig groot, maar binnenin vertraagt de uitgeleefde boom haar levensstroom, ontkracht daarmee een nieuw ontluikend loot. Haar takken zijn als open handen, zij reiken naar omhoog en snakken naar de regenboog, nog ĂŠĂŠnmaal zal zij met haar kleuren de tere bloesem openbranden en mij bedwelmen met haar zoete geuren. Zo wordt haar bloesem volle vrucht, zij rijpt en wordt in vogelvlucht opnieuw gevormd tot levensboom. Mijn God wat is het leven schoon, het lijkt soms eventjes een paradijselijke droom
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf