Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Wissenkerke 2 Vuurtoren van Breskens 3 Saeftinghe 4 Wachter 5 Heen en weer de grens 6 Liefdesliedje 7 Hoogteverschil 8 De autist 9 rustpunt 10 dagje strand 11 Kleine pelgrimage 12 Schuimwoede 13 Een stil genot 14 Vogelobservatiepost 15 kerstochtend 16 Vreemd vers 17 Borstenbootjes 18 Het zingende slik 19 Middelburg(er) 20 De Langste Bank 21 Paalhoofd bij Dishoek 22 Noordweg 480 23 Franciscus 24 klein verzet 25 De Groene Griffioen 26 De Verste Bramen 27 Westerschelde 28 Zeeland 29 Waterlandkerkje 30 Te laat 31 De Drukkery 32 Reigerzegen 33 Het carillon van Lange Jan www.trouw.nl/schrijf
34 Vrouw uit Mali 35 Aan het Domburgs Badstrand 36 Clara van Assisi 37 Zoutleider West 38 Loskade 1963 39 Cafe-restaurant De Vriendschap 40 Zeeuws zusje 41 Zeeuwse Fietsvierdaagse 42 strandjutter 43 Emma 44 Vloedaanzoek 45 Zijn Verzameld Werk 46 Zeeuwse Zee 47 Wit woonbootje in de vest 48 Fietser op de zeedijk 49 Mijn eerste groet 50 Veerse kreken 51 Lief klein meisje op het strand 52 Smidsbolwerk 53 Dikke Berta 54 Kustmist 55 Middelburg mijn stad 56 Voetjevrijen aan de vloedlijn 57 De Boulevardmeeuw 58 De Klok van Arnemuiden 59 Vloedlijn-walking 60 In paradisum 61 Akkers in de mist 62 Konijn 63 Vol kleine madelieven 64 Het paradijs ligt om de hoek 65 De Zeeuw is god 66 Haar hete lippen naar mijn koude mond 67 Vestingstad IJZENDIJKE. Een ode. 68 Zaterdagmiddag en november 69 Naar Zoutelande aan de zee
www.trouw.nl/schrijf
70 Zwaakse Weel(de) 71 zo ‘n dag 72 Lange Jan 73 markt 74 Een hangmosselleven 75 Poldersloten 76 Zittend Vissen 77 de watertoren 78 Excursie 79 Prediker 80 Lange Jan 81 Zeeuwse Babbelaard 82 Bach in Zeeland 83 Watersnoodmuseum: herinneren, leren en vooruitkijken 84 De zin en nut van zorgen 85 Veere bij dichte mist 86 Met snelle Noren 87 Kyrie Eleis 88 Landschap geschapen voor de fiets 89 Zachte Manen 90 Tholen 91 Filosoferen aan de boulevard 92 Verdronken land 93 Zondagmorgen rond de Oostkerk 94 Oesterschelpen 95 De Kop van Schouwen 96 Ernemu 97 Dichter bij het land van herkomst 98 wind altijd 99 Zeeuwse Alpen 100 zandkorrels 101 sonnet van een venusschelp 102 De Paardjes 103 Vuurtoren in Westkapelle 104 Aan de Schelde
www.trouw.nl/schrijf
105 Zwijgen met elkaar 106 Domburg op zijn zeeuwst 107 Golvend Graan 108 Rietkraagpret 109 Grenslinde 110 Oosterschelde 111 Rondom De Stenen Brug 112 Bolwerken 113 Blote damesvoeten 114 Paalhoofd met Mosselbroek 115 Rond Nisse 116 Beeldbepalend 117 zand 118 Lange Jan en Malle Betje 119 Sneeuwbui 120 Dijk 121 Bankjes langs de boulevard 122 Strandstap 123 Ganzentrek in de Prunjepolder 124 Fluitenkruid als jonge bruid 125 Verdronken land 126 Herinnering aan een strandwandeling 127 Klaproosje 128 Kievit boven Het Zandvoort 129 Finalement 130 De Leeuwentrap 131 Verzachtende Omstandigheden 132 Neele Jaone 133 Lange Jan 134 Schelpje 135 Weel aan Brilletjesdijk 136 Strandplezier 137 Pootje baden 138 Dreischor 139 Vooruitblik 140 De Tover van zijn Carillon
www.trouw.nl/schrijf
141 Pasen 142 Windjeleunen 143 Klein Zandkorreltje 144 WESTDORPE, ONS DORP 145 Licht ontvankelijk 146 Graansilo Breskens 147 jij 148 Een vlucht ganzen 149 Zeeuws Meisje 150 Schuimkraag 151 De oudste beuk 152 De Vismarkt (Zierikzee) 153 natuurmonumenten 154 De zak van Zuid- Beveland 155 Loodsboot 156 De Oosterschelde 157 De rode beuk bij de Villa in Goes 158 op het land 159 Abdijplein
www.trouw.nl/schrijf
1. Wissenkerke Bram Mieras (Wissenkerke)
Weer op het strand van Wissenkerke niets is veranderd, niets verdwenen de golven klotsen op de stenen de wolken vormen witte zwerken. Het kerkhof wordt begrensd door berken en wilgenbomen krom van het wenen om het verlies van steeds die ene samen in naam op sombere zerken. De verte wordt verborgen door een lichte mist de lijn die lucht en water scheidt, is uitgewist we horen de motoren van verdwenen schepen. Hun golven rollen kort daarna op het strand spoelen een dode meeuw aan land en scherpe stenen, gladgeslepen.
www.trouw.nl/schrijf
2. Vuurtoren van Breskens Bea Ryckaert (Breskens)
Op weg naar huis Langs Nieuwesluis Staat hij op mij te wachten Mijn lichtpunt in donkere nachten Gekleed in gestreept wit-zwart Vertrouwd en bikkelhard Gemaakt van gietijzer, ruw metaal Beveelt hij in eenvoudige, klare taal Kom blijf, aan uit, aan uit Oplichtend en zonder geluid Opwindend het vaste, ritmische gelonk Van mijn altijd aanwezige zeebonk
www.trouw.nl/schrijf
3. Saeftinghe Nell Nijssen (Verdronken land van Saeftinge)
Wij duiken in je uitgestrektheid, in resterende landgeheimen van deze pleisterplaats, wij vullen ons met vergezichten uit een zanderig verleden. Waar water schuurt, verloren loopt op schorren, langs geulen die ontheemd een haven zoeken, als babyhandjes graaiend naar een moederborst. Nooit zal verdronken echt verdwenen zijn. Kopje onder, lijkt het, maar tegelijk zo glinsterend van ongerepte maagd’lijkheid. We laven ons aan lepelblad, aan vogelrust en meer van dat soort moois. We zwijgen, zien hoe het kerend tij zich in je armen vlijt opdat het zilte nat jou vruchtbaar kust.
www.trouw.nl/schrijf
4. Wachter Will van Sebille (Zoutelande)
De horizon verdwijnt in de zee lucht en water een eenheid palen vol littekens staan in het water schuim rondom hun voeten op hun hoofd een eenzame meeuw Meeuw waakt over de wereld de laatst overgeblevene kiest voor de smaak van zout het geluid van de rollende golven in hun beweging de kleur van talloze grijzen in de verdwijning van de horizon is de wereld niet te weids de hemel te leeg voor een mens alleen op zoek naar de zin van leven of dood?
www.trouw.nl/schrijf
5. Heen en weer de grens Bea Ryckaert (Breskens)
Ik woon in Breskens nabij de Belgische grens Het is hier echt goed leven voor een mens Je kan er zo lekker van twee walletjes eten Zodoende laat ik het volgende even weten: Om benzine rijd je best naar België, dat is minder duur Maar erger je niet aan hun gebrekkige wegeninfrastructuur In hun warenhuizen zijn de Belgen heel veel keuze gewend Doch het is iets te duur voor de zogenaamde Zeeuwse krent Wil je wonen in een kast van een huis? Bouw dan net over de grens in Knokke bij Sluis Wil je dineren in een meersterrenrestaurant? Die zijn te vinden zowel in België als in Nederland Zeeland wordt nu namelijk ook culinair gewaardeerd Want koks in de grensstreek hebben in België gestudeerd Omdat de scholen in België strenger zijn en meer geschikt Voor het Hollandse kind dat zich niet goed schikt Echter, van regeltjes en afspraken worden Belgen zo moe Dus het gaat er in hun leven wat nonchalanter aan toe In Nederland is alles netjes geordend en gestructureerd En word je door de buren ook sociaal gecontroleerd Eerlijk ik kan niet kiezen voor een land Ik voel me met beiden evenzeer verwant Ik vind in beide dingen die voldoen aan mijn wens Laat mij maar verder huppelen heen en weer de grens
www.trouw.nl/schrijf
6. Liefdesliedje Henk van Diermen (Domburg)
Zag jij wel eens het zand, bij Domburg aan de zee? Ik nam iets in mijn hand en nam dat voor je mee. Die korrels die zijn echt, net als mijn liefde voor jou en elke korrel zegt, hoeveel ik van je hou. Zag jij wel eens het water, bij Domburg aan de zee? Ik schepte iets voor later, voor jou nam ik dat mee. Die druppels die zijn echt, net als mijn liefde voor jou en elke druppel zegt, hoeveel ik van je hou. Zag jij wel eens de schelpen, bij Domburg aan de zee? In schoonheid niet te stelpen, ik nam ze voor je mee. Die schelpen die zijn echt, net als mijn liefde voor jou en elk schelpje zegt, hoeveel ik van je hou. Zag jij wel eens het helmgras, bij Domburg aan de zee? Dat gras houdt goed het zand vast, ik nam er niets van mee. Want duinen moeten blijven, net als mijn liefde voor jou, zo wil ik blijven schrijven, hoeveel ik van je hou.
www.trouw.nl/schrijf
7. Hoogteverschil Arjan Minnema (Westkapelle)
Nergens beklim ik meer dan aan zee de golven uit het zuidwesten vandaag de wind op de fiets en anders de deltahoge duinen en dijken die mijn einder beheersen op zeeniveau boven op de toren vuurt het zonlicht beneden ben ik blij dat ik er ben voor mijn conditie maken eb en vloed geen verschil.
www.trouw.nl/schrijf
8. De autist Kees Godefrooij (Domburg)
Laten we 100 Griekse tempels bouwen in dit van pracht en praal verstoken land bijvoorbeeld een bij Domburg aan het strand en een met zuilen in de vorm van vrouwen dan mogen kunstenaars hun beelden houwen de vloeren zijn van marmer of van zand met kleurrijke fresco’s aan elke wand je kunt er als een Griek verkleed ook trouwen. We vieren offerfeesten voor de zon of maan en dansen tot het ochtendgloren je drinkt er uit een ongekende bron we bouwen deze tempels naar behoren met veel pilaren en een mooi fronton en niemand, niemand zal mij daarin storen.
www.trouw.nl/schrijf
9. rustpunt Anne Hardeman (Vlissingen)
lelieblank ligt verlaten strand met tippeltjes vogelsporen bevroren wachtend op de vloed op het duin in snijdende wind waaien tranen om verloren licht of is het van koude strandlopertjes swingen pikken in de sneeuw meeuwen vliegen over golven ruisen rust
www.trouw.nl/schrijf
10. dagje strand bert van der linden (Dishoek)
zie kinderen aan het water een eigen wereld scheppen van kleurige schelpen glinsterend hout en wier ben ik die wonderlijke gave onderweg verloren, de kunst van scheppen afgeleerd? aarzelend kruip ik in het zand graaf een kuil en speel
www.trouw.nl/schrijf
11. Kleine pelgrimage Peter van den Ouden (Bigge-, Aagte-, Grijps- en Meliskerke)
Van bigge naar aagte van aagte naar grijps nog even langs melis en dan weer naar huis ach, wat een kerken o wat een reis!
www.trouw.nl/schrijf
12. Schuimwoede Gusta Bastian (Serooskerke)
Als golven op de dijken klimmen denkt niemand nog aan toorn, de spiegel bergt de drietand in kolken verdiept, hij ziedt, scheurt de vliezen, beukt met vuisten aan het dijkgebint dat volgezogen zwikt. Hij schicht naar rovers, sleurt het zilt door ingeslagen gaten, stuwt het schuim, drijft de beesten voort en neemt wat hem heeft toebehoord. Nu het kind verdronken is, hangt het wier verstrikt in kruinen, allen die hem tartten, zijn verstard.
www.trouw.nl/schrijf
13. Een stil genot Peter van den Ouden (Veere)
Vlakbij de kapel van Hoogelande daar naast het stille water van een sloot stond een koe die zo volmaakt van gras verzadigd van haar eigen spiegelbeeld genoot
www.trouw.nl/schrijf
14. Vogelobservatiepost Bea Ryckaert (Breskens)
De vogelfans Gewapend met verrekijker en telelens Zitten turend, tellend en onverstoorbaar Te zoeken naar een uniek vogelexemplaar Gewone merels en mussen hebben voor hen te weinig faam Zij spotten vooral vogels met een lyrische of ongekende naam Zij horen onmiddellijk het lied van de vloeiend zingende nachtegaal En herkennen zonder aarzelen het vrolijk gejodel van de wielewaal Zij kunnen snel ontwaren De vlucht van ooievaren De elegante, langbenige kluut De kleurige koptooi van de fuut De naar omhoog klimmende boomkruiper De onzichtbare, ratelende braamsluiper Het gekwispel van de grauwe klauwier Het getrippel van de kleine plevier Zij zien de wiekslag van de groenpootruiter Hebben geen oog voor mij, de flierefluiter Voor de poëtische meningsuiter Die hier vaak zit vol bewondering Voor hun ‘vogelaarsverwondering’
www.trouw.nl/schrijf
15. kerstochtend Anne Hardeman (Vlissingen)
verlaten strand bij zonsopgang op tientallen strandlopertjes na bedrijvig pikken ze voedsel uit een droge bank
meeuwen scheren over rollende golven geen mens te bekennen deze ochtend een rustgevende stilte
weer hoor ik de muziek van het Byzantijns koor een Russisch orthodoxe dienst de avond ervoor in klanken van zee en schelpen
www.trouw.nl/schrijf
16. Vreemd vers Arjan Doorgeest (Zoutelande)
Ik heb Christus hier vanavond niet over het water zien wandelen, maar heb mezelf wel afgevraagd wat er met Hem zou zijn gebeurd als hij minuscuul kleine fosfordeeltjes aan zijn voeten had gekregen afkomstig van lekkende munitie die hier na 1945 op grote schaal is gedumpt in zee. Dan had Hij, ondanks zijn Majestueuze bedoelingen, brandblaren op zijn voetzolen gekregen en was Hij gehavend geraakt terwijl Hij het meest onschuldige en onnavolgbare Goddelijke deed. ‘n Bizarre gedachte, die ik iemand die avond op het feest, - de Kralingse Boeddha, rijstbuik vol bier deelachtig probeerde te maken. Maar Zijn Vader is groot, want Hij, zijn zoon is hier vanavond niet geweest.
www.trouw.nl/schrijf
Ik heb de man uit Nazareth nabij Zeeuws-Vlaanderen in de half verlichte duisternis niet over het water zien lopen en er is ook niet gebeurd waarvoor ik zo had gevreesd. Brandblaren op blote voeten, terwijl je je beste krachten voor een betere wereld, een nieuw gironummer (Afdeling Groot Leed) aan een niet te genezen mensheid geeft.
www.trouw.nl/schrijf
17. Borstenbootjes Sandra Burgers (Vlissingen)
Alles pakt ze aan, gróót: visser en containerschip vrachtboot, veerpont en klein: (nou ja…) mijn kleine borstenbootjes volle kracht met twee stormpriempjes vooruit op handen kolkt ze een kom waarin mijn kop voor anker ligt, waar mijn haar mousseert, zeechampagne druppelt en als aan scheepstouw stukslaat op hoge beenderen van juk Geen lift is nodig om de klotsende boeg van mijn lijf te stuwen; gewichtloos zo ze mijn tepels doopt, ze in haar volle vaarmond behoudt zo vaak beklommen mijn beminde golven van deugd deze uitgestrekte zoutwaterarm mijn krachtvracht eeuwige jeugd.
www.trouw.nl/schrijf
18. Het zingende slik Sandra Burgers (Vlissingen)
De melodie voor lofpsalm brakwater werkt zo koud in onze gebeden dat het bijna onmogelijk is te knielen op de ondiepe zeevloer aan onze gummie voeten, waar een opeenvolging van stug gezaaide hoogtes bloeiend dort Gehurkt dan maar voor de zingende slikplaat die haar liedboek ruisend berijmt met een groengrijze gloedklank aflopend in zompige marmertinten die tot in de hoogste Zeeuwse hemelen wordt gehoord.
www.trouw.nl/schrijf
19. Middelburg(er) Adri van der Want (Middelburg)
Daar ligt mijn stad uit mist rijst haar trotse toren water stroomt en scheidt de bel van de brug verkeer stopt en altijd is daar de wind strelend mij en mijn stad. De stad woont in mij met zijn doodlopende straten verborgen hofjes muren met schade verlaten pleinen zonovergoten blinden voor de ramen. In mij woont de stad waarin kronkelende lanen langs trapgevels gaan ranken die bloeien kerkklokken begeleiden mijn vreugde omdat ik je daar zag.
www.trouw.nl/schrijf
20. De Langste Bank Peter van den Ouden (Vlissingen)
Hebt u al onderaan de boulevard op De Langste Bank gezeten bij felle zon, in weer en wind maar ook bij windkracht negen? hebt u al met echte Vlissingers gepraat met jong en oud met wie verliefd, verloofd met wie getrouwd? hebt u gezien hoe de beloodsing gaat zat u er vroeg, zat u er laat hebt u dan ook gezien hoe hoog romantisch het Vlissings maantje staat
www.trouw.nl/schrijf
21. Paalhoofd bij Dishoek Peter van den Ouden (Dishoek)
Je weet pas wat er in een paalhoofd omgaat als het water je tot aan de lippen staat
www.trouw.nl/schrijf
22. Noordweg 480 Sandra Burgers (Middelburg)
Na een eindeloze straat prachtschakeling geelverlichte woonkamers: - trap, klok en flessenhals rijst gevel molenhuis onder een uit gruiswolken gehouwen kruis Met opgetrokken schouders schurkt het tuinhek en kegeldragend boom en bruinverwaterd gras tegen de op wieken drijvende buurvoeten van vervlogen tijd waar maalstromen in volle vlucht knarsten en ronkten en draaiden: van minuut tot minuut een guller opbrengst fijngemaakt korenpoeder Vandaag zegt de oude molen zijn passanten af - heeft maling aan het verlaten werk en toont een stille weelde van verschoten kracht.
www.trouw.nl/schrijf
23. Franciscus Mieke van Baal (Middelburg)
Zoals muren van godshuizen vorm aan de hemel verlenen, zo draagt het licht van zijn ogen, het vuur van de Geest. Stil staat hij bij het kruis, al wat er van hem brandt is zijn hart, waar stilte onderkomen vindt, zich hecht aan de schepping. Ook wij vragen niet om houvast, nu in de klank van onze stemmen een zingen is, nu we weerklank vinden in oude taal, antwoord geven op Gods roepen.
www.trouw.nl/schrijf
24. klein verzet bert van der linden (Tholen)
over slingerende dijken vol wuivende paardenbloemen en weelderig gras houdt haar lichaam me uit de straffe wind volg ik genietend haar spoor langs lonkend geel en groen
www.trouw.nl/schrijf
25. De Groene Griffioen Peter van den Ouden (Middelburg)
De Griffioen, onze groene wijk ligt tegen het bolwerk met de vesten aangevlijd en vormt zo een brug over het water van de tijd
www.trouw.nl/schrijf
26. De Verste Bramen Peter van den Ouden (Vrouwenpolder)
In het duin zag ik een ouder paar dat met een gretigheid die in hun liefde niet meer lukte de hoogste en de verste bramen van de struiken plukte
www.trouw.nl/schrijf
27. Westerschelde Dini Nahon (Zaamslagveer)
TRAAG STUWEN KOLOSSEN VAN SCHEPEN DE GOLVEN VAN HEINDE EN VER VOOR ZICH UIT VOOR DE BOEG STAAT HET WATER OP HET PUNT VAN VERTREK RICHT ZICH OP ROLT, BOLT BREEKT ZICH WIT VAN SCHRIK STUK OP HET STRAND BEREIKT IN DUIZENDEN DRUPPELS HET LAND AAN BOORD DE STEMMEN DIE IK NIET KAN HOREN VERHALEN IN TALEN VAN HEINDE EN VER
www.trouw.nl/schrijf
DE KLANKEN VERWAAIEN BIJ GEBREK AAN GEWICHT BEPALEN TEZAMEN MET DE DUIZENDEN DRUPPELS HET RITME VAN EEN STEEDS ZICH HERHALEND GEDICHT
www.trouw.nl/schrijf
28. Zeeland Aaike Jordans (Zeeland)
Als twee verweerde handen, gevouwen in gebed, zo grijpen hier het water en het zware land ineen. De koepel van de lucht staat er almachtig overheen en laat de mens onmondig. De zee stelt hier de wet. De mensen zijn zoals de aarde, zonder luchtigheid. Men incasseert gesloten iedere gril van God en zee. De grond is als de mensen, stug. Hij geeft onwillig mee aan ploeg en tractor in een nooit besliste, trage strijd. De kinderen nog uitbundig in hun overhaaste jeugd, een kalme trots neemt later de plaats van levensvreugd. Ook een gebondenheid, en een besef van dood. Alles gaat, en keert terug. De zon, de zee, ‘t seizoen, de mensenhand om op ‘t land gestaag het werk te doen, de prijs voor het bestaan betaald in kerk en watersnood.
www.trouw.nl/schrijf
29. Waterlandkerkje Peter van den Ouden (Waterlandkerkje)
Als ze me vragen waar ik woon zeg ik: in ‘t Kerkje, heel gewoon Daar ben ik een der dorpelingen die de lof van ‘t Kerkje zingen: Waterlandkerkje, daar kom ik vandaan Waterlandkerkje, het dorpje met de mooiste naam Waterlandkerkje, Waterlandkerkje dorpje met een echt Vlaams watermerkje. En alle Kerkjenaren weten dat er Kunst in ‘t Kerkje is en Hillegonda onze meermin die in zee verdwenen maar hier nooit vergeten is. Ach, op de kaart is ‘t Kerkje maar een stipje is het zo onooglijk klein maar haar naam zingt als een dans in onze oren: Waterlandkerkje, Waterlandkerkje ‘t Kerkje, ja ‘t Kerkje mag er waarlijk zijn!
www.trouw.nl/schrijf
30. Te laat Ans van Kessel (Oosterschelde)
nu de storm onbedaarlijk jaagt haar hoofd onder de golven geen plek vindt om te schuilen kraken takken vallen bomen hoort zij wind en water huilen ongenadig telkens weer er is geen ontkomen meer
www.trouw.nl/schrijf
31. De Drukkery Peter van den Ouden (Middelburg)
Voor elk wat wils in zoveel hoeken hangt hier geluid, zingt hier het woord staan rekken, kasten vol cd’s en boeken schenken geluk aan allen die hier zoeken tegen betaling wordt hier elk gebed verhoord. Je kunt hier ook iets drinken, eten alleen, met vrouw of vriend of zomaar met een boek hier wordt genoegelijk gekletst, gezeten en wat wordt opgediend met smaak gegeten De Drukkery, goed voor een dagelijks bezoek. Hier wordt van het woord gegeten en hier drinkt men van de taal de kunst diep in het hart gekeken in woord, beeld en geluid zal het hier nooit aan iets ontbreken je leest je deelgenoot van een verhaal. De Drukkery: wat ze belooft dat maakt ze waar. De Drukkery: terecht Boekhandel van het Jaar!!!
www.trouw.nl/schrijf
32. Reigerzegen Peter van den Ouden (Middelburg)
Hoe een reiger vlak voor hij in de wei landt met uitgespreide vleugels nog heel even zweeft alsof hij aan de polder zijn zegen geeft.
www.trouw.nl/schrijf
33. Het carillon van Lange Jan Peter van den Ouden (Middelburg)
Het carillon van Lange Jan lijkt het verglijden van de tijd een eigen melodie te geven maar niemand die in grote haast nog even tijd neemt om met elke noot van het klokkenspel de tijd te delen misschien een enkele toerist die op een camping van de tijd vakantie heeft genomen en even extra tijd neemt om bij de klokkentonen weg te dromen
www.trouw.nl/schrijf
34. Vrouw uit Mali Mieke van Baal (Middelburg)
Oude pijn uit een erfenis heb ik dat ooit geweten? ik loop en leef op een leeggeroofd land Onbedriegelijk naakt is de dag, de Slavenkust, het uitgestrekte strand, hoort u al mijn schreeuwen? Ik loop aan de binnenkant van de tijd, weet van weleer, de zwarte steen die ik vind, zwaar in mijn hand Tijd tot stilte gestold, drijfhour, netten van schroot, stenen, staven, armen van lood, ik wil slechts mijn doden begraven Het eeuwig bloedende, merkwaardig goed verborgene, ik treur en word getroost tot ik mij weervind Ik neem geen afscheid evenmin.
www.trouw.nl/schrijf
35. Aan het Domburgs Badstrand Peter van den Ouden (Domburg)
Golven kleine reuzengrote billen witte bruine blote buiken dikke buikjes dunne rugjes wit en rugjes rood borst bedekt en borstjes bloot oogjes open en gesloten schelpjes natte schelpjes droge broekjes aan en broekjes uit ritsjes open ritsjes dicht je ziet het allemaal als je met je ogen open even op het badstrand ligt
www.trouw.nl/schrijf
36. Clara van Assisi Mieke van Baal (Middelburg)
Ze is zichzelf - door eeuwen heen van deze tijd - spreekt graag een taal die raakt en ruimte schept die vrouwen zusters maakt dit, dit, zegt ze, laat los - wat je houvast is hou dat vast - laat dat niet los wat je doet blijf dat doen - een vraag een boodschap werpt zich op - ze wijst dit, dit is de weg - je hart de basis breek in - in de vanzelfsprekendheid - de weerhaak van ervaringen ze priemt ons vast ze is zichzelf - en welbewust hoe weten wij dat ze ons dragen kan naar af - en aan - precies op tijd? springlevend wat ons altijd nog verbindt.
www.trouw.nl/schrijf
37. Zoutleider West Sandra Burgers (Vlissingen)
Nu gaat het eens over de massa zelf in plaats van schone liggingen op of รกรกn De Schelde de Wester- en afgebonden zoutleider Oost preciezer nog gaat het over het hoogste deel van het overvloedig bevaren lijf: de schrobput van ebbend zand Als ware het een lustlevende drenkeling met de kont omhoog, dobberend omvangrijk koud, stijf en gevoelloos met duim op opening strontgat Duw het terug onder! Dat weke afgrijzen om niet te zien hoe de zeeaars volloopt hoe het witschuimend en ziltzacht bad roert door een dagelijks leger voeten (ook Duitse) en wat al niet meer teenkamt schurkt raast kust en later toch weer zinkt in de opgezwollen schuimbek de onbekiste prachtpuilende Westerschelde.
www.trouw.nl/schrijf
38. Loskade 1963 Jan J.B. Kuipers (Middelburg)
Toen in oktober de regen smaakte naar de buitenkant van suikerbieten, alles grijs en nat volgens de regels was; naar het Balkengat de reeppont ging met levend Licht uit de fabriek. Waar in de jachthaven zonder jachten je nog verzoop of gered werd door één woord uit het Tehuis voor Werkende Meisjes, waar luidkeels gebeden zijn verhoord. Johnny & The Blue Jeans trokken blue jeans aan. Lang voor het Europese Monumentenjaar legde nog één coaster aan, er gingen aardappels aan boord voor overzee. Dat was een overwinningsdag: fier keek je naar het zuiden, waar de zee en het verfoeide Vlissingen lag.
www.trouw.nl/schrijf
39. Cafe-restaurant De Vriendschap Peter van den Ouden (Middelburg)
Op het hoekje van de Pottenmarkt wordt vriendschap met een heerlijk etentje en kus bezegeld een afspraakje intiem onder een goed glas wijn of bier geregeld de dag geplukt, intens genoten tot aan de late avondzon op het terras waar vriendschap en ook echte liefde ooit begon
www.trouw.nl/schrijf
40. Zeeuws zusje Theo van de Wetering (Kamperland)
Zusje: als de zee spoelt aan de grauwe kust bij winterkoude zo jou ademhalen, de oude longenlucht voor je uit in pluimen als je opgeruimde hart zich ophaalt aan het de weidsheid. O, Kamperland, zie haar in deze sluiers, ze is de bruid van weer en wind, ze is een vrijheidskind, koester haar afdruk in jouw vochtig zand achter de strandwal.
www.trouw.nl/schrijf
41. Zeeuwse Fietsvierdaagse Peter van den Ouden (Goes)
De zelfgekozen file van duizend maal twee dunne wielen
www.trouw.nl/schrijf
42. strandjutter bert van der linden (Zoutelande)
voor het eerst bleef ik wat langer staan zag ik de zee vol eeuwigheid in elke golf haar tijdloze schittering hoe vaak was ik hier voorbij gegaan ? aldoor zoekend nooit gevonden en z贸 dichtbij
www.trouw.nl/schrijf
43. Emma Anneke Schenk (Middelburg)
Onder hoge linden zag ik je zitten, vanuit oma’s zolderraam. Witte gestalte, versteende moeder, koningin. In ‘t kleine parkje klom ik op je schoot, aaide de waaier in je koude hand, plukte afrikaantjes aan je voeten en verstopte me achter je rug als men mij riep. En hoog in ‘t huis in bed, (bang voor ‘t donker, knijpkat in de hand), verzon ik rondom jou verhalen totdat ik sliep. Zonlicht valt tussen de bladeren op je door de tijd verweerd gezicht. Ik kijk naar wat voorbij gegaan is aan je onaangedane blik. Stad in brand, tanks, soldaten, in oma’s kelder de familie schuilend voor granaten. De bakker op de hoek, de oude graanbeurs, zijn verdwenen. Het huis door anderen bezet. Geen afrikaantjes meer, geen Canadezen. Wat blijft: jouw eenzaam silhouet.
www.trouw.nl/schrijf
44. Vloedaanzoek Peter van den Ouden (Vrouwenpolder)
Vloed vindt Vrouwenpolder wel een aanzoek waard als je ziet hoe gretig en begerig hij elke dag het strand op gaat als je ziet hoe ver de golven elke dag het strand op rollen als je ziet met welke mooie krullen ze hier de Noordzee vullen als je ziet hoe speels ze steeds het strand bereiken hoe ze echt op kinderen lijken als je ziet met hoeveel spijt elk klein plasje droogvalt en verdwijnt ja, vloed vindt Vrouwenpolder echt een aanzoek waard!
www.trouw.nl/schrijf
45. Zijn Verzameld Werk Peter van den Ouden (Veere)
Soms hangt een zwaluw zijn verzameld werk in een donker nisje van De Grote Kerk.
www.trouw.nl/schrijf
46. Zeeuwse Zee Vanneste Wilfried (IJzendijke)
Wat voor bijzonders heeft de Zeeuwse zee die komt en gaat; ebt en vloedt; sleept in golven lege overvloed kleine krabben, schele schelpen met zich mee? Wat voor bijzonders heeft de Zeeuwse zee, die verdeelt en mensen scheidt en toch weer in elkaars armen drijft, ondergronds of vliegend met de vogels mee? In mijn Zeeland vervloeit, door eeuwen stormende strijd vermoeid, de Schelde, onwillig kronkelend in de zee. In mijn Zeeland poldert de zee en meandert tot er uiteindelijk niets verandert. Eeuwig blijft de zee, de zee, de zee.
www.trouw.nl/schrijf
47. Wit woonbootje in de vest Peter van den Ouden (Middelburg)
Wit woonbootje in een Middelburgse vest door generaties eenden op nestwaardigheid getest maar nu door aalscholvers start- en landingsbaan geworden om daar met uitgespreide vleugels hun rooftocht af te ronden
www.trouw.nl/schrijf
48. Fietser op de zeedijk Peter van den Ouden (Westkapelle)
Hoe sterk is de Zeeuwse fietser die op de Westkappelse zeedijk zelfs bij windkracht negen fietsend weet te overleven?
www.trouw.nl/schrijf
49. Mijn eerste groet Peter van den Ouden (Domburg)
Mijn eerste groet als ik bij Domburg weer de zee in ga geldt altijd Nehalennia
www.trouw.nl/schrijf
50. Veerse kreken Peter van den Ouden (Veere)
Rond Veere liggen stille kreken die eigenlijk niets meer doen dan van het Veerse land de stilte onderstrepen
www.trouw.nl/schrijf
51. Lief klein meisje op het strand Peter van den Ouden (Oostkapelle)
Zeg, lief klein meisje wat doe je op het strand met al die schelpjes in je hand wil je ze bewaren of de zee in dragen op je blote voetjes uit twee rode schoentjes hupplend, dansend langs de vloedlijn van de zee speel je het spel der golven mee
www.trouw.nl/schrijf
52. Smidsbolwerk Peter van den Ouden (Middelburg)
Als vliedberg boven ‘t stadsgewoel dichtbij de Oostkerk, haar zo robuuste broer het Kanaal door Walcheren als naaste buur Smidsbolwerk, een oase,groots en toch zo miniatuur Vijf trotse, waakse huizen naast een intiem omhaagde Hof van Eden direct nadat je langs de kleine helling langzaam naar boven bent gereden Licht voelt het hart zich hier in haast volmaakte rust en hoger sferen maar onderaan haar voet raast dagelijks het druk verkeer naar Veere.
www.trouw.nl/schrijf
53. Dikke Berta Peter van den Ouden (Middelburg)
Dikke Berta woont al eeuwen in het oosten van de oude stad en heeft in al die jaren van gelovigen ‘s zondags aanloop gehad Ze heeft als naaste buurtjes Het Pannekoekenhuis en de moskee en is daar nu al tijden hoogst tevreden mee Vanuit de hoogte houdt ze alles in het oog: het bolwerk met de vesten ook eenden en zwanen ziet ze met elk jaar jonge nesten Het liefst ziet ze toch jonge moeders lopen achter hun kinderwagen op een gouden toekomst hopen generaties heeft ze al zien gaan ook ‘s avonds laat heel romantisch bij een volle maan
www.trouw.nl/schrijf
54. Kustmist Peter van den Ouden (Vlissingen)
Wanneer het aan de Zeeuwse kust zwaar mist dan zoekt het land de zee en roept de zee de kust.
www.trouw.nl/schrijf
55. Middelburg mijn stad Peter van den Ouden (Middelburg)
Hier kun je als je wilt een terrasje met een biertje maar ook een steegje, vestje of een bolwerk pakken je in de oude binnenstad door een intiem marktpleintje laten verrassen en aan het eind van je bezoek stap je je auto of de trein weer in je hoofd, je tassen vol spullen, vol herinnering daarom: zolang de eend hier in de vesten grondelt de Lange Jan zijn hoge lied verkondigt blijft Middelburg mijn stad!
www.trouw.nl/schrijf
56. Voetjevrijen aan de vloedlijn Peter van den Ouden (Vlissingen)
Onderaan de boulevard kun je aan de vloedlijn voetjevrijen met de golven als die speels het strand op rollen ‘t lijkt een onschuldig liefdesspel maar opwindend blijft het wel
www.trouw.nl/schrijf
57. De Boulevardmeeuw Peter van den Ouden (Vlissingen)
De boulevardmeeuw heeft vandaag behalve zeebanket ook bakjes friet gegeten en hij doorzoekt na elke vloed wat door de zee op het Vlissings strand gesmeten
www.trouw.nl/schrijf
58. De Klok van Arnemuiden Peter van den Ouden (Middelburg)
De Klok van Arnemuiden gespeeld op het carillon van onze eigen Lange jan vraag mij niet hoe dat kan toch klonk het alle uren tot groot genot van alle Middelburgse buren die luisterden vol nostalgie elke dag minstens een keer of drie
www.trouw.nl/schrijf
59. Vloedlijn-walking Peter van den Ouden (Zoutelande)
Vloedlijn-walking is een Zeeuwse sport die al eeuwenlang hier beoefend wordt vaak zonder soms met stokken in broeken of in rokken
www.trouw.nl/schrijf
60. In paradisum Mart van der Hiele (Wemeldinge)
Ik kom via de vluchtstrook binnendrijven en loods mijn onvervalst Germaanse rubberboot langs lege colaflessen, platte egellijkjes. Over een loper van ontgeurde julikruiden dendert een vracht aan Zeeuwse moederwoorden: ooriezer, weeltje, krukels, koenkelpot. De camping aast op industrieterrein – ecotoerisme voor papieren boeren. Hier was het lam een wolk tegen de dijk gebleven, hier zou nog ongebruikte dood gelegen zijn.
www.trouw.nl/schrijf
61. Akkers in de mist Jusrine Swaving (walcheren)
De zon warmt de aarde op de velden en uit de stugge Zeeuwse klei vervliegt de zilte damp tot grijze nevel. Boven de strak geploegde akkers, schuiven flarden mist voorbij als spoken witte wuven Schoon schouwspel van land in nevel Klein eiland, achter de duinenkust, waar de westenwind de regens brengt, over het land dat achter dijken rust en waar de witte wuven dansen boven de akkers in de mist.
www.trouw.nl/schrijf
62. Konijn Theo Raats (Kattendijke)
dat in zijn onschuld meende aan de overkant te zijn verwierf een platgereden dood, vastgekleefd aan asfalt, nadrukkelijk geprofileerd door Michelin en Vredestein was na weken zo in de weg gesleten dat het bijna kunst leek alsof hij lag te wachten tot iemand hem begreep
www.trouw.nl/schrijf
63. Vol kleine madelieven Peter van den Ouden (Middelburg)
Een gazon vol kleine madelieven door de lente als een eerste sneeuw gezaaid geven even de illusie dat iets zuivers van de winter in de lente wordt bewaard.
www.trouw.nl/schrijf
64. Het paradijs ligt om de hoek J. Baas- Hazenbosch (Tussen Koudekerke en Vlissingen)
het paradijs ligt om de hoek ik hol er zomaar heen mijn hond kwispelt zich rond en rond snuffelt met zijn neus de grond geen mens weet dat het paradijs hier snel gevonden is alleen ik ook mijn hond toch houden wij niet onze mond of bek in zijn geval wij toeteren, bazuinen rond roemen elk stukje, sprietje grond maar onze ogen zijn van ons en zien wat niet een ander ziet want echt die ander ziet het niet en ruikt het niet zelfs voelt het niet en na het paradijs lopen wij weer terug naar huis
www.trouw.nl/schrijf
65. De Zeeuw is god Marten Janse (Groede)
[1] Graven in de polder is opwerpen van dijken Scheppen uit niets De Zeeuw is god Het landschap laat zich zien onder bewegende luchten Ik durf mijn voeten niet te bewegen [2] En zie de bui al hangen: zee boven land De polder brandt van verlangen ontvangt mij te gretig Trouw aan zuidwester hunkerend naar zout op huid Argumenten voor ongeverfd hout [3] De Vliegende Hollander verpersoonlijkt de storm Bindt mij vast aan de mast zonder was in mijn oren
www.trouw.nl/schrijf
en ik hoor hoe het buldert hoe de zeeĂŤn zich sluiten boven mijn hoofd Langzaam als een bloem [4] In de vliegende storm openbaart zich het roeren van snaren, aangeraakt als een kat om aandacht Het land is zee: wijds en oneindig Golvend van en naar en van en naar mijn onderbuik
www.trouw.nl/schrijf
66. Haar hete lippen naar mijn koude mond Peter van den Ouden (Goes)
‘s Winters op mijn fiets door de Goese polder raak ik soms tot op het bot verkleumd totdat ik haar weer zie dan voel ik dat er warmte komt van haar hete lippen naar mijn koude mond
www.trouw.nl/schrijf
67. Vestingstad IJZENDIJKE. Een ode. Vanneste Wilfried (IJzendijke)
Op een dag, gebouwde stapels stenen, op weg naar eindelijk rust, zeg maar een huis, trof ik mensen, vriendschap in de genen, kwam ik, geleefd leven, eindelijk thuis. Dit dorp, achtergelaten brok historische onzekerheid, op een doldraaiende, opwarmende wereldbol, over de Nederlandse- of is het toch Vlaamse?- identiteit. De grens voorbij, over de schreef, voorbij de tol. Tussen polders klei en zand en schelpen waait de wind, wijzen pijlen eindeloze vlakte, naar de zee, tussen bomen op een erelint, waar eeuwen opgekropte melancholie in onder zakte. Onder Hollandse wolken van lichte lucht, vliegen, verdreven uit uitgediepte Schelde rusteloze vogels op een verre vlucht, de oren door hardrock toeterende schepen gekweld. Op weg naar Emmaus, verzorgingshuis palliatieve emoties, zie ik, keurig zoals het hier hoort, twee kerken, gestaald in dogmatische liefdeloosheid, kwezelend verlopen devoties, en 1 molen die langzaam wiekend om toeristen maalt. Op de markt, onverzettelijke bronzen schaker: Maurits! Voor zijn soldaten, zoekend naar dolende Spanjolen blijft hij -er is geen weg terug- de gids, maar van wiens god, wiens gelijk, wiens idolen?
www.trouw.nl/schrijf
Het kanon, dementerend in tandeloze tijd, bewaakt in strategische vijfhoek, het verleden bolwerk, losse flodders fietsers over Staats-Spaanse linies, wijd en zijd. Hier word ik oud, hier is mijn huis, hier komt mijn zerk.
www.trouw.nl/schrijf
68. Zaterdagmiddag en november Neeltje Maria Davidse (Middelburg)
Met volle tas op weg naar een terras, voorbij de kraam met wirwar van te felgekleurde bloemen, het draaiorgel, de friteslucht die een waas van vet gelegd heeft over kleur en klanken, sieraden en bontjes. De Markt is leeg De bomen zijn al kaal en nu pas zie je hoe schraal ze zijn. Ru誰nes van mei veertig heeft men weggepoetst met leeftijdloze gevels, het stadhuis, uit een ansichtkaart geknipt, is haaks er op gezet. Vers sinaasappelsap. Vlak naast me wordt gerookt en Duits gesproken. Wat is het grijs vandaag. Zaterdagmiddag en november.
www.trouw.nl/schrijf
69. Naar Zoutelande aan de zee Peter van den Ouden (Zoutelande)
Kom, haal me op en neem me mee naar Zoutelande, Zoutelande aan de zee neem me mee bij vloed en eb in de zomer, in de herfst
laat ons langs de vloedlijn gaan samen bij een paalhoofd staan schelpen zoeken en ze vinden met de golven dansen, springen als waren wij weer jonge kinderen
www.trouw.nl/schrijf
70. Zwaakse Weel(de) Peter van den Ouden (‘S gravenpolder)
Ooit stroomde hier de Zwake als getijdengeul echt imposant. Wat wij hier zien dat is het paradijselijk restant De Zwaakse Weel, blauw-groene slinger door het Zuidbevelandse land een zo verstild gebied vol vogel- en insectenleven in het omzomend riet: het rijk van rietzangertjes de fuut en karekiet Kijk,daar is het steenuiltje dat naar zijn thuiswilg over het verstilde water vliegt. Hoor, boven ons klinkt het gegak van ganzen en op een steiger vist een hengelaar naar al zijn eigen kansen. De Zwaakse Weel, mijn wandel- en mijn droomgebied je maakt me zo aandachtig stil door wat ik ruik door alles wat ik hoor en zie.
www.trouw.nl/schrijf
71. zo‘n dag eef de jonge (oesterdam tholen)
Zo’n dag waarop je niet kunt zien waar lucht begint en water eindigt met onderweg diffuus de pierenstekers op het slik zo’n dag met in de verte vaag de brug en torens van de stad de sluis gekrijs van meeuwen zo’n dag waarop je zeker weet dit is mijn thuis
www.trouw.nl/schrijf
72. Lange Jan Peter van den Ouden (Middelburg)
Nu kijkt Lange Jan vanuit de hoogte neer op een studentenstad (had hij dat in zijn hoge wijsheid ooit gedacht)? met boeken ziet hij ze met mappen lopen bij Bakker Bart een broodje kopen want in een studentenstad worden bakkers hooggeacht voor al die studenten hun hoofd vol dromen en vol idealen wil Lange Jan een baken zijn en ook wel hun hoge vader al te zien vanuit de trein
www.trouw.nl/schrijf
73. markt Fred Bergwerff (Middelburg)
Markt Middelburg Waterplaats De rits van ´hooge heeren` Verscheurt het plein De slager van de vleeshal Heeft twee stoelen neergezet Kostbaar plaswater Daartussen De benauwde maquette
www.trouw.nl/schrijf
74. Een hangmosselleven Peter van den Ouden (Vrouwenpolder)
In mijn mosselleven is het lang niet altijd fijn toch kun je altijd beter een hangmossel dan een muurbloempje zijn
www.trouw.nl/schrijf
75. Poldersloten Peter van den Ouden (St. Laurens)
Poldersloten, poldersloten waar reigers trots en statig lopen kleine zangers, kikkers en insecten in het riet zijn weggedoken poldersloten, poldersloten straks trekt de polderhemel open
www.trouw.nl/schrijf
76. Zittend Vissen Peter van den Ouden (Middelburg)
De reiger die door een pootbreuk in een rolstoel is beland moet nu voortaan zittend vissen langs de waterkant.
www.trouw.nl/schrijf
77. de watertoren Bea Ryckaert (Oostburg)
Magisch realisme in mineur watertoren plengt dikke tranen die zich een sierlijke weg banen rollend uit geschilderde scheur kracht van une goutte d’eau vereeuwigd op hoog niveau
www.trouw.nl/schrijf
78. Excursie Neeltje Maria Davidse (Verdronken land van Saeftinge)
Als trage krabben zoekend naar een waterrand zijn we tot hier gekomen, het is eb. Oerland is dit, slechts slik en water, ongeremde wind. Maar soms vindt men na zware storm een scherf, een bot, wat splinters van wie leefden hier. Vermoeden van een kom met voedsel, een kinderlach, een roep van man tot man, een vrouw die uitgedragen wordt, de baar deur naar de eeuwigheid. En weten ook dat in dit land nu de getijden heersen. Wij moeten gaan, het water komt weer op, de prielen lopen vol en onze tijd is om, de mensen hier zijn veilig in de vloed geborgen.
www.trouw.nl/schrijf
79. Prediker Martin Polspoel (Hulst)
nestelend in kale grijzen spelen klokken met een lied galmend langs ‘het vage wijzen’ staag symbool van luid verdriet eens vlocht Cuypers nieuwe transen kroonde ’n spits het avondrood hogels maakten rondedansen tot de nacht ter ruste bood Zeus verdreef de klank uit lippen van een gouden mond helser vuur kwam tot bedaren toen een rank te bloeden stond… geknot, gewond, het nieuwe beelden, binden buigen geeft verten hun gezicht doet van een taal getuigen die nimmer werd gedicht aderen; stram, getorst en koel omarmd door betonnen vlees geankerd in een vaste stoel bannen nu een oude vrees
www.trouw.nl/schrijf
als stormen beuken op d’ajouren veste stemmen schuilen in een bronzen huid: dan schallen wachters, acht, om ’t beste het weerstaan aan vele goden, het onbuigzame karakter uit bij ’t gloren vlucht een dreigend dier uit velden met gotieken voren in lichtend’strakke lijn (Noord-Vlaamse sier?) penseelt de zon: ‘U, Toren!’ saamgesnoerd, met opgestoken kragen torsen engelen het hoogverheven kruis merk hun, vouwend, schouwend vragen: dat ooit ontwaken mag ‘die éne Dag’; verbonden met Gods Huis zo tot uw bouwer reeds verwoord blijkt deze last een trouw gezel: een éénling slechts… of twee… ik tel… die jouw verkondiging aanhoort; en ziet… vaag symbool van stil, heel stil verdriet.
www.trouw.nl/schrijf
80. Lange Jan Tanja Harpe (middelburg)
Ooit werd ik verliefd op je slanke postuur en al ben je van steen altijd is er dat vuur. Wanneer ik je zie geef jij me de tijd verbindt oud met nieuw jouw nabijheid verblijdt.
www.trouw.nl/schrijf
81. Zeeuwse Babbelaard Peter van den Ouden (Vlissingen)
Op een bankje bij de boulevard zitten altijd groepjes oude Zeeuwse babbelaars druk te praten met elkaar over hoe ‘t ooit was en ‘t nooit meer wordt waar het allemaal aan schort hier wordt geroddeld en geklaagd ziekten en pijntjes doorgepraat en ook stoom afgeblazen zo gaat dat hier van vroeg tot laat zo wordt de oude dag toch volgepraat
www.trouw.nl/schrijf
82. Bach in Zeeland Peter van den Ouden (Middelburg)
Als Bach in Zeeland was geboren zou je de getijden als zijn cantus firmus horen
www.trouw.nl/schrijf
83. Watersnoodmuseum: herinneren, leren en vooruitkijken Peter van den Ouden (Ouwerkerk)
Dit Watersnoodmuseum ligt vol gestolde tranen van alle nabestaanden die hier kwamen De woeste zee rukte hun geliefden uit de tijd maar zij blijven altijd onvergeten want wat ooit ons geluk geweest is raakt het hart, raakt de herinnering nooit kwijt Zij die door de zee verzwolgen blijven altijd in ons leven de herinnering brengt ze terug wanneer we alles durven herbeleven Als je hier al die zwartefebruaribeelden ziet helpt dat ons bij het weer vloeibaar maken van ons groot verdriet. Naast het herinneren kan de Zeeuw hier leren zich tegen het water nog beter te verweren Dan durft hij ook vooruit te kijken over de duinen en de dijken dan durft hij in de toekomst te geloven zijn ogen en zijn oren blijven dan altijd wijdopen. www.trouw.nl/schrijf
84. De zin en nut van zorgen Gijs Kamphuis (Cadzand)
Ik hoor de regen vallen Door het raam dat open staat De druppels vallen in de steeg Naast ons huis Terwijl jij zachtjes slaapt Ik luister naar de regen De lente komt weer laat De bomen versterken het spatten Als ze de regen vangen Terwijl ik zachtjes praat Over welke kant te gaan Links of rechts weer morgen Welke stemkleur van mijn klank Past goed bij zin en nut van zorgen De reden van ons aards bestaan En als God niet bestaat wat dan Terwijl ik dit zo overdenk Hoor ik het water op de vensterbank Een donder in de verte Een auto raast voorbij Waarom onweert het meestal ’s nachts Zodat ik niet kan slapen Niet dat ik nu echt dromen kan Op deze lente nacht in mei
www.trouw.nl/schrijf
Als de kerk vieren slaat En ik mezelf verveel Niet uit bed dan wordt jij wakker Dus dan maar weer de laatste drup Die gestopt is in de lucht Maar de volle taken zorgen Nog steeds voor een regenvlucht
www.trouw.nl/schrijf
85. Veere bij dichte mist Peter van den Ouden (Veere)
Bij dichte mist blijft van het zicht alleen ‘t gedicht op Veere
www.trouw.nl/schrijf
86. Met snelle Noren Peter van den Ouden (Veere)
Ooit stapte ik op mijn fiets met snelle Noren maar raakte onderweg naar het ijs der Veerse kreken van top tot teen bevroren
www.trouw.nl/schrijf
87. Kyrie Eleis Peter van den Ouden (Westkapelle)
Toen we laat in oktober over de Westkapelse zeedijk fietsten klonk vanuit een een donkere najaarshemel een duizendvoudig kyrie eleis van zwermen vogels net begonnen aan hun verre reis
www.trouw.nl/schrijf
88. Landschap geschapen voor de fiets Peter van den Ouden (Colijnsplaat)
Een polderlandschap als geschapen voor de stilte van de fiets twee smalle wielen, een klein stuur een slank zadel met daarop een Zeeuwse boer die tot de einder ziet
www.trouw.nl/schrijf
89. Zachte Manen Peter van den Ouden (Vrouwenpolder)
In de zachte manen, sierlijk golvend, van het blonde paard blijft iets diep ontroerends vanuit het paradijs bewaard.
www.trouw.nl/schrijf
90. Tholen eef de jonge (Sint Annaland)
Stilte hangt verpakt in nevel over polders bedauwde velden dampen in de ochtendzon bekennen kleur liggen later schaamteloos te blozen in dit land van rust en stilte land van wind en water
www.trouw.nl/schrijf
91. Filosoferen aan de boulevard Peter van den Ouden (Vlissingen)
Zo varen de scheepjes voorbij zo varen en zo gaan ook wij
www.trouw.nl/schrijf
92. Verdronken land Tineke van Eeuwen (Colijnsplaat)
Jij Zeeuwse schone, ziltig zoet Jij bronstige schor des overvloeds Gij moeder van ’t blauwborstbloed Ik bemin uw slikgras barrevoets Gij pleisterplaats van visjesdief Laten we klateren, schateren laten we Nehalennia behagen. laten we water naar water dragen mijn lieve, lieve zeerosbief.
www.trouw.nl/schrijf
93. Zondagmorgen rond de Oostkerk Peter van den Ouden (Middelburg)
Eentje voor vroege vogels klokken en een verre merel maar ook de dominee deed mee toch was de Dag des Heren nog maar amper uit de veren maar voor wie nog sliep bestond die vroege zondagmorgen niet
www.trouw.nl/schrijf
94. Oesterschelpen Peter van den Ouden (Westkapelle)
Dozijnen leeggegeten oesterschelpen op de Westkapelse dijk: bergen afval van een orgie in het meeuwenkoninkrijk
www.trouw.nl/schrijf
95. De Kop van Schouwen Peter van den Ouden (Haamstede)
De Kop van Schouwen is een kop om van te houen al duizend jaar onder het zand en altijd met haar gezicht vooruitstrevend naar die ene kant De Kop van Schouwen een echte uitkijkkop met op het duin een vuurtoren maar ook weerbaar, wuivend helm erop De Kop van Schouwen is een kop die houdt van zout en ook van zeebanket een kop die als het hartje winter is soms een witte muts opzet De Kop van Schouwen is een kop waar generaties meeuwen al hun meeuwennesten bouwen een kop waar ‘s zomers duizenden de stranden vullen met gebruinde lijven temidden van al hun meegebrachte spullen De Kop van Schouwen is ook een kop waar men nooit meer rustig met de ogen dicht als een februaristorm weer aan de kusten ligt
www.trouw.nl/schrijf
Kop van Schouwen met je overbrede duinen waar je je overal kunt verschuilen en je met de winden mee kunt huilen Kop van Schouwen met je oude, soms bezorgde hoofd dat toch altijd in de toekomst weer gelooft.
www.trouw.nl/schrijf
96. Ernemu Bep Grootendorst (Arnemuiden)
De mannen hebben nog dat stoere sterke van oeroud vissersvolk, ze groeiden groot als ketelbinkies op hun vader’s vloot, leerden bij weer en wind met stormkracht werken. Zes dagen zee en zondags tweemaal kerken. Gemeerd lag dan hun schoongeschrobde boot. Hun vrome vrouwen blij, maar wie vergoot geen tranen bij de namen op de zsrken? Tijden veranderen en daardoor varen moderne schepen nu van elders uit meer safe en sneller dan in vroeger jaren. Nog op de boor bevriest men heel de buit. Vrijwel gelijk bleven de zilte baren maar vis ... kost onderhand een lieve duit!
www.trouw.nl/schrijf
97. Dichter bij het land van herkomst Theo Raats (Kattendijke)
Dit is het gedroomde land. Schuilplaats voor de geest, met melancholisch zicht op wat vanzelf verdwijnt. Hier ligt de bron. Het water, in een muur van licht dat alle sporen wist. Intussen wordt geluk gewoon. De dagen sluimeren voorbij. De winters worden langer en de hond strekt zich tevreden voor de open haard alsof het in mijn hoofd niet stormt. Achter ramen heerst de chaos. Op mijn tafel liggen woorden fijngestampt en fijngemalen tot een brouwsel dat vertwijfeld lijkt te rijmen tot het eindelijk berust. Misschien is dit wel wat men wanhoop noemt en tegelijk ook hoop. Hier, aan de rand van het gedroomde land waar felle wind zich op de wolken wreekt. Waar ongemerkt de zoute lucht je laatste weerstand breekt.
www.trouw.nl/schrijf
98. wind altijd eef de jonge (Poortvliet)
Wind waait hier altijd over polders, tegen bomen wortels west, kruinen oost want wind komt hier altijd van over het water over dijken vol schapen konten west, koppen oost wind fluistert hier zachtjes streelt huid, speelt met haren zwoegt, briest, buldert vals op de dijk langs het water want wind, wind komt hier altijd van over het water, meest uit het westen en blaast richting oost
www.trouw.nl/schrijf
99. Zeeuwse Alpen Peter van den Ouden (Vlissingen)
Ik weet nog goed hoe ik als kind altijd de grote wolken telde en ze vaak zag als Zeeuwse Alpen boven de donk’re Westerschelde.
www.trouw.nl/schrijf
100. zandkorrels Tanja Harpe (oostkapelle)
Het strand van Oostkapelle Woordloze stilte krullende golven doorgaande beweging zilte druppels op het strand. Laat mij maar lopen langs de zee geluid van golven in mijn oren dan gaat de onrust van mijn ziel in duizend voetstappen verloren, hier word ik weer opnieuw geboren.
www.trouw.nl/schrijf
101. sonnet van een venusschelp Wim Oudesluijs (Ouwerkerk)
als een dominicaan lig ik hier te wachten op mijn lot inmiddels dof en bot verscholen tussen zand en wier mijn blazoen is zuiver kenteringen hebben mij gekweld soms met ’t grofste geweld voor één ding voel ik huiver een spa of een riek maar niet voor een kleintje die in mij de zee ziet ’t liefst een mooi meisje nog zonder verdriet laat dat zijn mijn laatste reisje
www.trouw.nl/schrijf
102. De Paardjes Neeltje Maria Davidse (Middelburg)
Ze lopen getrouw elke dag in het spoor en doorkruisen het hart van de stad, de hoofden gebogen en oogkleppen voor. Via marktplein en kades, langs huis en kantoor, over straten vol zon of kletsnat, ze lopen getrouw elke dag in het spoor. Toeristen genieten, hier kwamen ze voor: het paardenspan met hen op pad - de hoofden gebogen en oogkleppen voor – trekt een paardentram vol met aandachtig gehoor voor de gids. En de paardjes? Zij kennen de stad, ze lopen getrouw elke dag in het spoor. Vele malen per dag en de hele week door klik-klakken hun hoefjes, zijn zij weer op pad, de hoofden gebogen en oogkleppen voor. Zij zien echter niet waar ’k mijn hart aan verloor, Zij zien enkel straatkeien, hobbelig, glad. De hoofden gebogen en oogkleppen voor, zo lopen ze trouw elke dag in het spoor.
www.trouw.nl/schrijf
103. Vuurtoren in Westkapelle Peter van den Ouden (Westkapelle)
Wat een hoogmoed bij zoveel nederige rode daken van uw hoge trots ging in de loop der jaren niets verloren Uw lichtend hoofd bergt nu een zee van schepen die uw stralenbundels zagen
www.trouw.nl/schrijf
104. Aan de Schelde Maria Suzanna Luteijn (Vlissingen)
ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten stoeien kleine golfjes voor de boegen weten stoere mannen wel van wanten als loodsboten door golven ploegen krijst in ruime luchten meeuw ziet in het verschiet jouw laatste friet op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw ontlokt het lome zand de andere een geeuw daagt een storm het water uit tot dansen moeten kleine scheepjes zich in haventjes verschansen zet Vlissing ‘s windorgel bij het Nollestrand een Verlag van Bach naar eigen hand flikkert in de verte een licht Breskens vuurtoren nog net in zicht schuimend meisop op de stranden maken kwallen blauwe veekranden is de wijting een heerlijk ding gauw gemaakt tot kibbeling ligt bij iedere kromming een andere kleur betonning overspoelt de vloed het blaaswier zoals het moet breken op het basalt de golven word je door het zand bedolven
www.trouw.nl/schrijf
meurt een krabbenschaaltje in je hand smeden mist en water band is het opgedroogde zout niet gedwee onontkoombaar neem je ‘t mee vindt bij de oever een vogel graf fakkelt aan de overkanten Dow wat af in de late avondzon kiest container lijn met bron staat een eenzame visser op het strand dartelt de jonge hond nog door het warme zand maar bij het donker worden van de nacht is ze langzaam opgeslokt in haar pracht
www.trouw.nl/schrijf
105. Zwijgen met elkaar Peter van den Ouden (Vlissingen)
Groepjes meeuwen zitten op de glooiing van de boulevard koppen in de wind diep in hun kraag gedoken eensgezind te zwijgen met elkaar
www.trouw.nl/schrijf
106. Domburg op zijn zeeuwst Peter van den Ouden (Domburg)
‘s Winters aan het strand bij winderig weer is Domburg op zijn zeeuwst en zijn de luchten ook het allermeeuwst
www.trouw.nl/schrijf
107. Golvend Graan Peter van den Ouden (Vrouwenpolder)
De wind heeft in het golvend graan het eindloos deinen van de zee in blond koren nagedaan
www.trouw.nl/schrijf
108. Rietkraagpret Peter van den Ouden (Westkapelle)
De oever van de kreek heeft net zijn rietkraag opgezet zijn wijde jas vol vogelbroed- en binnenpret
www.trouw.nl/schrijf
109. Grenslinde Peter van den Ouden (‘S gravenpolder)
Bejaarde boom die generaties overspant een baken en een rustpunt ook in het Zuidbevelandse land een boom die naast veel vogels ook de gedachten en de dromen bergt van allen die dit driepolderpunt passeerden die hun wegen verder gingen of hier keerden
www.trouw.nl/schrijf
110. Oosterschelde Jacques Rouw (Zierikzee)
Onschuldig ogend wijd water, soms zichtbaar oeverloos, steeds begeleid door vreemde luchten: onbegrensde, onvoorspelbare. Maar altijd vol verten en voldoende ruimte om al je dromen op te slaan.
www.trouw.nl/schrijf
111. Rondom De Stenen Brug Peter van den Ouden (Goes)
Zondags dichters in de middag komen in taal over De Brug,de Stenen naar de voor woorden, kopers ingerichte Tuin, De Koperen terwijl in het lentelijke Goese ganzen met hun pennen sierlijk in de grachten schrijven
www.trouw.nl/schrijf
112. Bolwerken Peter van den Ouden (Middelburg)
De allermooiste omsingeling die onze oude stad al eeuwen heeft gehad een golvend halssnoer om de stad gelegd waar al wandelend echte liefde uitgesproken maar ook ruzietjes beslecht
www.trouw.nl/schrijf
113. Blote damesvoeten Peter van den Ouden (Neeltje jans)
Zes paar blote damesvoeten wandelend aan de vloedlijn van een dagje helemaal niets hoeven en niets moeten
www.trouw.nl/schrijf
114. Paalhoofd met Mosselbroek Peter van den Ouden (Westkapelle)
Een paalhoofd met een mosselbroek en zeepokken als ondergoed
www.trouw.nl/schrijf
115. Rond Nisse Peter van den Ouden (Nisse)
Ben op een dagje met de trein in ‘t Goese neergestreken heb na de Goese binnenstad ook even in De Zak van Zuid-Beveland gekeken eenmaal in Nisse aangekomen zag ik daar in een flits het landschap van mijn dromen: hollebollige weiden met daarin een groepje koeien naast een witte meidoornheg in paradijselijke bloei alsof er op die lentemiddag rond Nisse een frisse Pinksterwind woei
www.trouw.nl/schrijf
116. Beeldbepalend Peter van den Ouden (Nisse)
Wie schapen echt goed kent weet dat ze in het Zuidbevelandse landschap graag poseren als beeldbepalend element
www.trouw.nl/schrijf
117. zand ewoud scheifes (Zoutelande)
dit strand heeft geen zand voor kastelen of een kuil geen gasten voor de zon en de verkoelende zee dit zand is het strand voorbij land, water en lucht toegeknepen ogen vangen het licht dat grenzen trekt tussen lopen, zwemmen en vliegen met een korte aanloop springt de dag in schemering en het strand in avondland
www.trouw.nl/schrijf
118. Lange Jan en Malle Betje Peter van den Ouden (Middelburg)
Lange Jan en Malle Betje zijn ooit gelukkig getrouwd in de oorlog zwaar beschadigd maar in volle glorie weer herbouwd Hun hoofden waken boven de daken van de stad ze kijken samen uit over De Grote Markt en alles wat ze zien wordt in hun hoog geheugen opgeslagen: al wat er is gebeurd in goede en in kwade dagen
www.trouw.nl/schrijf
119. Sneeuwbui Wim Oudesluijs (Zierikzee)
Lavendelnevel, gedrapeerd door ijsblauw lantaarnlicht op late avondsneeuw. Slokt alle kleuren van burgerlijke huizen. Die in een verleden, door een regen van zonnestralen hun verf hadden verkregen.
www.trouw.nl/schrijf
120. Dijk Wim Oudesluijs (Ouwerkerk)
Vette slik en donkere modder zwart basalt en grijs cement. Behangen is mijn terp met mossel, oester en schelp. Getergd, gebeten en geslagen, door stromingen van helder water. Mijn glooiing bedekt met glinsterend zand, m’n kop gekroond soms met muralt Kalveren, lammeren en meeuwen; mijn bezoekers, ach mijn vrienden bemesten mijn kapsel dag en nacht, in een opgelegde maar waarachtige wacht.
www.trouw.nl/schrijf
121. Bankjes langs de boulevard Peter van den Ouden (Vlissingen)
Bankjes langs de boulevard waar de mensen zitten, hangen, liggen bankjes langs de boulevard waar je gebakken en geroosterd door de zon als de boulevard jouw favoriete plek en jouw dagelijkse eindstation Bankjes langs de boulevard triest en grauw na zoveel regen soms met druppels van een groot verdriet dat een Vlissinger met zijn hondje aan een lijntje doorgaans helemaal niet ziet Bankjes langs de boulevard waar wordt geflirt en zelfs bij windkracht zeven vol vuur de liefde wordt bedreven Bankjes langs de boulevard waar door kijkers schepen scherp bekeken en tot hun kleinste stipjes nagestaard waar een maritiem verlangen wordt gekoesterd en bewaard.
www.trouw.nl/schrijf
122. Strandstap Peter van den Ouden (Oostkapelle)
Hoe het strand heel even onze stap bewaart de tijd stilzet de vloed hem uitwist en hoezeer dit ieders leven is.
www.trouw.nl/schrijf
123. Ganzentrek in de Prunjepolder Peter van den Ouden (Serooskerke schouwen)
Vlak voor de grote trek kregen bij het wieken plotseling alle vleugels stem en gakten alle ganzen in de Prunjepolder een duizendvoudig yes, we can!!!
www.trouw.nl/schrijf
124. Fluitenkruid als jonge bruid Peter van den Ouden (Nisse)
Hier op de bloemendijken langs de sloten heeft het jonge fluitenkruid al wekenlang gefloten en vouwde al haar schermen open Straks in haar wittebroodsweken zal het bruidswit van de schermen zelfs het jonge groen hier overstemmen en met al haar ragfijn kant zal ze beeldschoon bloeien in ons Bevelandse land
www.trouw.nl/schrijf
125. Verdronken land Mart van der Hiele (Ellewoutsdijk)
De schorren zijn dicht, op manshoogte brak herfst uit. Licht staat te verkleumen, het sterft hier van heimwee naar leeuwerikzomers. Het vriest op de dijkrug, ik uit me aflandig en hees, stel mijn oog in op zeegang, ontketen vast ankergeluiden, een woord op zichzelf als: herbergzaam en sticht tussen spiernaakte wanden uit wrakhout en meertouw een vogelbewaarplaats.
www.trouw.nl/schrijf
126. Herinnering aan een strandwandeling Justine Swaving (Westkapelle)
Wolken boven de duinen overal het geluid van de zee en de wind over de branding droeg uit verre verten de silhouetten van schepen over de horizon mee O!Troost van vrede en stilte als het strand verlaten is met krabben aan de waterkant en tussen schuim en schelpen, meeuwen bij een dode vis Diep in gedachten verzonken, samen over het stroeve strand. In gesprek zonder te praten, en verwaaid door de wind namen we die rust met ons mee Alleen ons spoor in het zand hebben we achtergelaten
www.trouw.nl/schrijf
127. Klaproosje Peter van den Ouden (Oranjezon)
Van Doornroosje en Roodkapje had Klaproosje nooit gehoord maar als bloedmooi eendagssprookje in het koren heeft ze iedereen bekoord.
www.trouw.nl/schrijf
128. Kievit boven Het Zandvoort Peter van den Ouden (Middelburg)
Een kievit die op zijn vlucht vanuit de lucht Het Zandvoort zag wist dat het weer vogelexcursie was die dag want zag groepjes vogelaars met fiets en kijker hun ogen vol nieuwsgierigheid en ijver waarmee hij werd geobserveerd -die dag werd in Het Zandvoort veel genoten en geleerd-
www.trouw.nl/schrijf
129. Finalement wim oudesluijs (Flauwrens)
hoe oud ik ben? minstens tien jaren mijn best gedaan heb ik wel ontkomen aan vele gevaren het voorjaar dient zich nu aan ‘k zie het door mijn grijze hemeldak een kreeft als ik, zal spontaan gaan zoeken naar een ander onderdak voor de visser op de vlucht me achter rotsen verschuilen menukaarten zijn nu geducht ‘k zal snel mijn omgeving verruilen tegen een heldere bak met water ergens in een restaurant ik zal zilte tranen moeten laten wanneer ik word opgevist door de gerant hij zal me richting keuken dragen waar een pan bouillon staat te koken ik zal me verschrikt afvragen of dit mijn lot is, tot hier gekomen ik weet me zeker nog te verzetten door te slaan met mijn staart een kokend bad zal niet beletten dat mijn trots mij verlaat
www.trouw.nl/schrijf
130. De Leeuwentrap Peter van den Ouden (Vlissingen)
Zwoegend op de steile Leeuwentrap richting boulevard ga je steeds meer in het Zeeuws devies geloven: ik worstel en kom -zij het hijgend- boven.
www.trouw.nl/schrijf
131. Verzachtende Omstandigheden Peter van den Ouden (Westkapelle)
Op mijn fietsje van de Westkapelse zeedijk naar beneden geniet ik van verzachtende omstandigheden: de wind, de zon, wat schapenwolkjes en een buitje frisse regen.
www.trouw.nl/schrijf
132. Neele Jaone Bep Grootendorst (Domburg)
Vergezeld van haar hondje en een mandje met fruit tuurde ze maar wachtte ze daar op hun thuiskomst. Wakende moeder wachtende vrouw als uit steen gehouwen maar vol vertrouwen uitkijkend. Ze werd een symbool meer nog, Godin voor wie de gevaren van d’onstuimige baren durfden trotseren. Romeinen kwamen zagen en namen Dapp’ren en bangen deed ze verlangen naar moeder thuis. Ze verhaalden van haar en vertaalden zowaar haar naam in Latijn Romeins zou ze zijn Nehalennia.
www.trouw.nl/schrijf
133. Lange Jan Tanja Harpe (middelburg)
Torenhoge trouwe wachter mijn hart klopt sneller in jouw buurt je bent mijn baken als ik terugkeer je diepe klank maakt we weer zachter. Geen spijt dat ik ooit voor je viel. Omringd door statige gebouwen Abdijplein, Zeeuws Museumpracht ben je een vangnet voor mijn ziel.
www.trouw.nl/schrijf
134. Schelpje Peter van den Ouden (Oostkapelle)
Dit vingerhoedje van de zee draag ik altijd in mijn binnenzakje met me mee.
www.trouw.nl/schrijf
135. Weel aan Brilletjesdijk Peter van den Ouden (Nisse)
Groot wiel van water in onze taal als wiel of ook wel weel bewaard en voor ons als was het heeel natuurlijk als een droom’rig meer in natte weelde in het landschap neergelegd.
www.trouw.nl/schrijf
136. Strandplezier Peter van den Ouden (Veere)
De plezierfactoren van het strand zijn: het aantal schelpen plus het aantal golven maal het aantal korrels zand
www.trouw.nl/schrijf
137. Pootje baden peter van der Graaf (Zoutelande)
hoog. De schelpen kruien hier hoger samen kijken gebroken neer op strand en zee vinden in duinen rustplaats. knisperen dan zoals dode mensen soms doen laag. het getij legt het strand het zwijgen op de zee rond je en rondt je pas als je door gaat, kun je terug en verder eb is dan slechts een opmaat naar vloed hier stopt de zee, laten duinen de zee beginnen grensstrook. niemandsland. water. weg.
www.trouw.nl/schrijf
138. Dreischor Dick van Welzen (Dreischor)
Het verzwegen eiland bloeit op ingehouden velden blauw vlas, donsgeel raps en achter het hermetisch riet klapt de rode roos de tijd gaat er voorbij op zachte voeten zo keerde ik terug in deze vroege eeuw van een verdronken grens tussen water, schorren en schaars schapenland, beschermd door wolken van grijs lood.
www.trouw.nl/schrijf
139. Vooruitblik Aukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Zaamslag)
Door de dauwdruppel de wereld Eenzame bomen bruin en kaal Sterk uitvergroot Windbrekers gericht naar De eeuwentellende dijk waar Oude foto’s werden geboren Hier, doorweekt van het leven en de dauw Weet ik: hier zal het zijn Dit land, deze tijd, maar dan jaren later Voel het vocht langs de plant Het donderen van het onweer Het doorbreken van de waterzon Een machtig trillen over zwarte Klei dat plakt en neemt Eeuwenlang tonen absorbeert Eeuwenlang gehuld in zwijgen De takken waaien hun treurzang of lied van hoop - niet langer kan ik het verstaan
www.trouw.nl/schrijf
140. De Tover van zijn Carillon Peter van den Ouden (Middelburg)
Wie rond De Lange Jan geboren en getogen kijken op en houden heimwee naar de hoge tover van zijn carillon waarop alle uren slaan en gaan gaan om en om en om om nooit weerom weerom weerom
www.trouw.nl/schrijf
141. Pasen Theo Raats (‘s Heerenhoek)
’s Heerenhoek, veertig jaar later Het landschap doet vermoeden dat het jonge jaar volwassen wordt. De wind smaakt hier al eeuwenlang naar tarwe met een toefje stront waar je ongemerkt van gaat houden lang voordat de oogst begint. De laatste Amac is begraven. De fabriek rest enkel wachten, tot ook zij verdwijnt. Wel klokgelui, gevuld met eieren, door het Roomse Rijk beloofd en bloeiend gras, de geur van regen en van hoop.
www.trouw.nl/schrijf
142. Windjeleunen Peter van den Ouden (Vlissingen)
Windjeleunen je doet het met je rug tegen de wind in zelfs bij windkracht tien wie niet weg is is gezien windjeleunen leunen maar je doe het met elkaar windjeleunen windjeleunen windjeleunen op de boulevard
www.trouw.nl/schrijf
143. Klein Zandkorreltje Peter van den Ouden (Vlissingen)
Klein zandkorreltje diep in een naveltje beland sprak ‘s avonds laat nog van een hete liefde op het zinderende strand.
www.trouw.nl/schrijf
144. WESTDORPE, ONS DORP Annie Vergouwen-van Unen (Westdorpe)
Dat Zeeuwse dorp was voor ons groots Met herenboeren! Van Waes Boodts, Maar onbekend maakt onbemind... Men kent Axel en Sas-van-Gent Westdorpe in vrij onbekend Maar zeer beroemd voor ons als kind Ons dorp, een lange, rechte dijk Was Hollands, Belgisch tegelijk En onze ouders echt geen Zeeuwen Twee uiteinden, zo ver van huis, Van Zwartenhoek tot aan Passluis Voor ons een wandeling van eeuwen REFREIN: EN NAAST HET SCHOOLPLEIN VAN ONS VADER HET HUIS VAN ONZE KINDERTIJD AL LIJKT HET KLEINER MET DE JAREN HET GROEIT IN WAARDE METTERTIJD Het schooltje van Juffrouw Celie Is goed voor pure nostalgie: De tranen als je griffel brak... Het achterplein voor ons vertier Camiel zijn zondags bakske bier En Peet de Buck op zijn “gemak” Ons mama heette daar Madam Er reed zowaar een echte tram En F.C.RIA was van Rome??? Ons Lena hield zoveel van ons En Tante Mar die had bonbons En eikels groeiden daar tot bomen! REFREIN:
www.trouw.nl/schrijf
Naar het kanaal tesaam, te voet Met negen man, een flinke stoet Wat was je met een ijsje blij... Soms koffie smokk’len in den Bels Je welkom voelen bij Tant- Els En babbelaars die smulden wij En elke keer maar weer naar ‘t Sas Omdat daar alle luxe was Het zwembad, tandarts, kleren kopen Met zelfs een heuse bioscoop En steeds maar weer de stille hoop: Is deze keer de brug niet open...REFREIN: Al is ons dorp dan niet beroemd Ons huis wordt met egards genoemd Is inderdaad gepromoveerd... Als een museum ingericht! Dat was het aan zijn stand verplicht Zo voelen wij ons ook vereerd... Is ‘t aan de Kreek nog steeds zo fijn? Zouden er al rotondes zijn En snelheidsdrempels opgeworpen De oude foto’s zijn vergeeld Maar wij bewaren trouw het beeld: Ons eigen - authentiek - Westdorpe! REFREIN
www.trouw.nl/schrijf
145. Licht ontvankelijk Peter van den Ouden (Oostkapelle)
Heel licht ontvankelijk voor water dat met stenen praat het fluist’ren van de wind die door de hoge bomen gaat en toch ook zo vergankelijk als ‘t blad dat de rivier af drijft de flinterdunne vleugel van de vlinder die hier maar heel even blijft.
www.trouw.nl/schrijf
146. Graansilo Breskens Bea Ryckaert (Breskens)
Nieuwe Testament in haven silo’s Bijbelse beeltenissen van vijf broden en twee vissen symbiose van eten met laven geen honger of droogte vis en graan druppel of traan op eenzame hoogte dank aan Johnny Beerens die Onze Heer is
www.trouw.nl/schrijf
147. jij Boris (Vlissingen)
gister in de klas toen het hoog water was althans aan jouw broek te zien zo’n beetje om een uur of tien vond ik jou de allerliefste precies toen Joost zo nieste ik hoop dat ik bij eb dat gevoel nog heb
www.trouw.nl/schrijf
148. Een vlucht ganzen Peter van den Ouden (Goes)
Een vlucht ganzen ‘s avonds langzaam dalend naar het Goese land geven aan het landschap een dimensie die het aanvankelijk niet had.
www.trouw.nl/schrijf
149. Zeeuws Meisje Peter van den Ouden (Zoutelande)
Een dijk van een dij was zij zo weeldrig liggend op haar zij.
www.trouw.nl/schrijf
150. Schuimkraag Peter van den Ouden (Oostkapelle)
De witte schuimkraag van de branding: heerlijk helder Heineken!
www.trouw.nl/schrijf
151. De oudste beuk Joop Meijvogel (Haamstede)
Een duinpan bleek voor hem de beste plek om frank en vrij van nageslacht te dromen als rustpunt voor de grote vogeltrek was hij aan storm en bliksem vaak ontkomen het frisse voorjaar deed hem weer ontwaken het jonge blad schonk hem een fraaie kroon als wervelwinden dikke takken braken verscheen een rode gloed in lage toon nog eeuwen had hij statig willen leven maar werd geveld door zwammen in zijn ziel de duinkabouters wisten het al even en treurden toen hij plots ter aarde viel hoewel zijn groen voorgoed is weggenomen zijn grootse bomen uit hem voortgekomen.
www.trouw.nl/schrijf
152. De Vismarkt (Zierikzee) Thom Schrijer (Zierikzee)
Hier wordt wat stil van tijd geworden is nog vastgehouden door een hek. Kleine plek waar beeld na beeld zich terug verzamelt onder nieuwe bomen. Rumoer en rauwe stemmen: de afgeslagen vis wordt weer voor levend geld gekocht. Ook woont een manschap van zeevarenden nog hier om steeds weer thuis te komen. Weduwen en oude vrouwen draaien in hun huisjes delen van hun laatste dagen om. De wijding van wat blijven wil wordt hier soms nog gezocht en aangevreten door een vloed. Wat was en overeind bleef spiegelt zich in kleine ramen op vandaag. Mensen komen er nu graag om op een foto achter ‘t hek te trouwen.
www.trouw.nl/schrijf
153. natuurmonumenten Thom Schrijer (Burghsluis)
Ook in woord gaat hij ons voor, de gids, broze dingen van natuur bij de hand. Wij lopen onder een hemel van gewassen blauw over de dijk in een mens vergeten zomeravond uur. Steeds meer karrevelden en inlagen schuiven aan ons voorbij, kluten en lepelaars herhalen zich, zeekraal, kwelbuizen en oude grondpatronen. Zijn woorden zoeken hun plek in van zilt en woede doortrokken verhalen. In bodemdiepe dorpen keert het tij van elke dag op dode schreden met berichten van de zee. Tot hier het teruggedrongen land, de geschouderde dijk, lui water dat zich spiegelt aan een nagebleven uur, meeuwen, sterns, een tureluur. Gelig licht over voldongen, als een veelbetekenend, dun lachen.
www.trouw.nl/schrijf
154. De zak van Zuid-Beveland Maria Suzanna Luteijn (Nisse)
de stilte wordt er nog gevangen in de kronkels van de bloemdijk, vanuit het eenvoudig zwart wit deurtje kijken paardenogen nieuwsgierig naar de stadse fietser op het land. op de kleine lapjes grond liggen de uien in rechte lijnen, langs fietsend,is de geur voor even een scherp doordringen voor de stadse fietser op het land. onder de midden op het land alleenstaande bomen zoeken schapen schaduw, liggen poelen te wachten op water, stil is de hoop bij de boer, niet bij de stadse fietser op het land. rechte rijen lage boompjes vol met doorstooft rood, ritme in stammen met blauw omwoeld gaas, het oude hout in kisten bestemd voor de winterse openhaard van de stadse fietser op het land.
www.trouw.nl/schrijf
het goudgele graan toont zachtjes op de wind haar sporen bij het zaaien achtergelaten, wuiven landelijke lucht in de longen van de stadse fietser op het land.
www.trouw.nl/schrijf
155. Loodsboot Maria Suzanna Luteijn (Vlissingen)
In deze woeste wind wordt de afgelegde afstand gemeten van golf tot golf. Het water bestuift de boeg keert tot zijn oorsprong weer, duizenden fijne druppels achterlatend op het raam vaart de stuurman even blind; dan gekomen bij het grote schip, schuurt langs het staal de ladder langszij in de luwte, behendig beklommen door de loods. De betonning beduid, de vaarweg verklaard, keert de loodsboot terug naar de veilige haven.
www.trouw.nl/schrijf
156. De Oosterschelde Maria Suzanna Luteijn (Goese Sas (Putti’s place))
Mannen lopen in dikke pakken,met zware flessen op hun rug om dertig meter diep te zakken,en ook weer terug. Voorzichtig gaan ze over het met groenig wier bedekt basalt, gevallen zijn, betekend: duik verknald! Ze zakken in het water af bij ‘t kenteren van het getij, worden daar van sepias, brokkelsterren en baksteenanemoontjes blij. Later, onder aan de dijk bij elkaar en met een pilsje in de hand, komt die schoonheid boven water. Men had het vóór de afsluiting niet kunnen bedenken dat de Oosterschelde, ook beneden het oppervlak, zoveel plezier kon schenken!
www.trouw.nl/schrijf
157. De rode beuk bij de Villa in Goes Maria Suzanna Luteijn (Goes)
Mooie, markante boom gepokt, gemazeld, ondersteund sta je nog steeds in volle glorie voor de Villa potverdorie. Maandenlang de hete adem van de gemeente Goes in elke oude knoest. Meer dan honderd jaar was je bewaard, maar toch niet met stip op de bomenwandelkaart... En toen met dat schimmeltje in de stam deden ze je zelfs voor even in de ban. Maar ook met die dikwand tonder kregen ze jou er niet onder. Je haalde met je dikke bast nog alles even uit de kast. Gaf met je rode blad, de kapvergunning weinig vat.
www.trouw.nl/schrijf
158. op het land Maria Suzanna luteijn (Wilhelminadorp)
op het land is het geel tot aan de populierenrand verdwenen het goudbruin van het hoge ma誰s steekt niet langer in winderige wolkenlucht omhoog het zonnig gezicht van bloemenrand is verdort nog even domein van akkervogel en overal ploegt de boer zijn land om tot regelmatige rijen glanzende Zeeuwse klei
www.trouw.nl/schrijf
159. Abdijplein Bep Grootendorst (Middelburg)
Door de poort gaan / heeft iets / van een heiligdom betreden / van proeven van / en toeven in / een onvoltooid verleden / dat het heden / naar de toekomst voert. Met onbewust gedempte stem / fluisterend bijna / betuigen we /als vanzelf / eerbiedig / hulde aan Zeeuwen uit voorbije eeuwen / realiseren ons / dat zij die na ons komen / net als wij/ terug zullen dromen / op deze zelfde plek / een and’re toekomst in.
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf