© Karin Grigoryan - Tsomak
n a i n e m r A dy
Met twee maanden tijdskrediet op overschot en via mijn lerares Russisch in België ben ik in Armenië terechtgekomen. Als ervaren reiziger en motorrijder, grafisch ontwerper en selfmade fotograaf, op zoek naar... Tja, naar wat? Ontmoetingen, een paar eigen projecten, verademing, zoiets. Pure nieuwsgierigheid naar de wereld, ook dat. En in de marge om beter Russisch te leren. Trui Hanoulle Twee jonge vrouwen, kunstcurator Eva Khachatrian en journalist-fotograaf Karin Grigoryan, zullen me wegwijs maken in dit eigenzinnige land in de Kaukasus. Een land dat we in België alleen kennen van de genocide in het prille begin van de vorige eeuw, en misschien nog van de dramatische aardbeving in 1988 en de oorlog in Nagorno-Karabach met
o s p a h R
Queers in Armenië buurland Azerbeidzjan. Het is een van de ex-Sovjetstaten, losgelaten na de val van de muur, met een worstelende, vervormde economie die voor een stevig stuk draait op Armeniërs in de diaspora. Grofweg acht miljoen mensen wonen verspreid over de wereld; een dikke drie miljoen in het land zelf dat iets kleiner is dan België. Eva en Karin circuleren in een zeer actieve kring van kunstenaars, feministen, schrijvers, curatoren, journalisten, fotografen, muzikanten, activisten, en via hen kom ik algauw in contact met allerlei mensen. Na een poos bleken daar een aantal lesbiennes en homo’s tussen te zitten, wiens ‘onbekende stem uit een ver land’ ik wil laten horen. In Europa zitten we ondertussen met zijn allen gezellig te cocoonen, maar elders behoren er heel andere dingen tot de orde van de dag. En ik word algauw een paar keer stevig op mijn nummer gezet... Queer on the rocks Een zaterdagavond, hartje stad in een ruim café. We zitten aan tafel met negen vrouwen, ruw geschat tussen de negentien en vijftig jaar: Lusine Talalyan, Arpi Adamyan, Shushan Avagyan, Adrineh, en nog vier jonge vrouwen die naamloos wensen te blijven. De afspraak is geregeld door Adrineh, een Canadees-Armeense die ik tegen het lijf liep in een betoging tegen geweld op vrouwen hier in Yerevan. Mijn verwelkoming is er een van het kille soort. Ik word voorgesteld, en getaxeerd.
27