Delta TU Delft

TUDELTA.28

DELTA. 28 06-10-2011

Deze week week Deze in Delta Delta in

weekblad van de technische universiteit Delft

Cleaning up space debris

Instortingsrisico’s als vak

SCIENCE:04

NIEUWS: 03

01

INTERVIEW: 10 INTERNATIONAL: 07

Pechtold heeft niets tegen lang studeren

REPORTAGE: 12

A fateful path from Mexico to Holland

Fietsenmakers en boekenwurmen

TU test borden De TU neemt de volgens omwonenden ‘buitenproportionele’ bewegwijzeringsborden nog eens onder de loep. Bewoners mogen er op 25 oktober bij Industrieel Ontwerpen over meepraten.

Connie van Uffelen Opeens stonden ze er. In mei. Negentien enorme borden op de ring van de campus. Belangenvereniging TU Noord ergerde zich er groen en geel aan. ‘Moet het zo groot?’ zei Erik van Hunnik in Delta. ‘Zo veel? Zijn de borden doorberekend op windbelasting?

Ze zwaaien behoorlijk in de wind.’

Beleidsmedewerker Serena van der Klugt zei destijds dat er uitgebreide constructieberekeningen waren gemaakt en dat er een zware fundering lag. Toch werden ze afgelopen zomer plotsklaps weggehaald.

“Puur om nog eens naar de constructie te kijken”, zegt Van der Klugt nu. “Het heeft zo enorm gewaaid.”

Ze geeft toe dat de TU de borden zelf ook groot vindt, maar er zijn normen voor de lettergrootte. Automobilisten

moeten borden op tijd kunnen lezen.

De ontwerper, Frans Van Mourik van Industrieel Ontwerpen (IO), heeft nu een test samengesteld voor verschillende maten borden. “Proefpersonen komen aanrijden en melden wanneer ze die kunnen lezen. Als het uiterlijk 47 meter voor het bord is, is het goed.”

De test zal ‘ergens in de wijk’ plaatsvinden. Kan het zijn dat de borden worden weggegooid? Van Mourik hoopt van niet. Misschien kan er gewoon een stuk van worden ‘afgesneden’. “Bij de indeling van de borden waren er met de huidige maat lege vlakken over.”

Zes jaar geleden werden ook al eens campusborden verwijderd. Kosten: 50 duizend euro. Zowel de opstelling als de belettering gaf problemen. Van Mourik vroeg zich af of je niet beter woorden in plaats van cijfers kon gebruiken. Reden voor de TU hem nu de borden te laten ontwerpen. De cijfers keerden toch terug op de borden.

“Nummers hebben voordelen als ze bekend zijn. Mijn kritiek was gericht op het gebruik van onbekende codes.”

Hoeveel de huidige borden tot nu toe hebben gekost, wil Van der Klugt niet zeggen.

Game voor groene ideeën Studenten kunnen online ideeën voor een groene campus indienen op een speciale site van de Energy Club.

Vorige maand lanceerde prof.dr.ir Ad van Wijk, hoogleraar future energy systems, een plan voor een green campus company. Dit is een bedrijf dat duurzame projecten wil realiseren op de campus. De Energy Club sluit daar nu bij aan met de lancering van ‘The Game’. Studenten kunnen op de website inloggen en daar hun idee publiceren. Elektrisch vervoer, recycling van afval, ledverlichting – alles kan, mits groen en duurzaam. Bij aanmel-

ding krijgt iedere deelnemer tienduizend punten startkapitaal. Die kun je beleggen in veelbelovende ideeën op de site. Hierdoor komen deze ideeën vanzelf bovenaan in de ranking.

Momenteel zijn dit papierloos studeren, vacuümliften, en energieopwekking in het sportcentrum. De beste ideeën maken kans op realisatie op de campus. Als voorbeeld noemt de Energy Club het project van de intelligente straatverlichting Tvilight van oud-student Chintan Shah die er vorig jaar de Campus Energy Challenge mee won. Dat is inmiddels als proefproject aangelegd. De competitie sluit eind november. (JW) www.energyclub.nl/thegame

Van een hoogte van minstens twaalf meter een object met een ei erin zo snel mogelijk beneden krijgen, waarbij het ei natuurlijk niet moet sneuvelen. Dat was het doel van de door studievereniging VSV Leonardo da Vinci georganiseerde Gravity Challenge, afgelopen donderdag bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

‘Werving directeur prematuur’ De wervingsprocedure voor de functie directeur Legal Services moet worden opgeschort, vindt de ondernemingsraad (or).

De or vindt de procedure prematuur.

De afdeling Legal Services bestaat nog niet op de universiteit. Het college van bestuur heeft het voornemen deze op te richten, maar daarover moet nog formeel worden besloten. Ook de or moet er dan een oordeel over vellen.

De raad vindt dat met de werving ‘de gewenste en zuivere volgorde van handelen’ wordt verlaten. In een brief aan het cvb schrijft de or: ‘De te hanteren procedure bij organisatiewijzigingen houdt in dat eerst een voorstel tot reorganisatie wordt behandeld, ook in de medezeggenschap, en vervolgens deze organisatiewijziging, eventueel in bijgestelde vorm, ten uitvoer wordt gebracht; in de tekst loopt u vooruit op veranderingen die wellicht niet of

niet op de genoemde manier zullen plaatsvinden.’

Daarom vindt de or samen met de onderdeelcommissie van de universiteitsdienst dat de sollicitatieprocedure moet worden opgeschort ‘tot duidelijkheid is verkregen omtrent de toekomstige organisatie’.

De vacature voor de directeurspost is op 27 augustus gesloten. Hoeveel reac-

De or is het ook niet eens met de salarisschaal voor de nieuwe functie ties er zijn binnengekomen en hoever de werving inmiddels is, wil directeur human resources Nynke Jansen niet zeggen. Ook op andere vragen, zoals of zij de procedure inderdaad in de wacht zal zetten, wil zij in dit stadium niet ingaan. Ze zegt de vragen wel relevant te vinden, maar wil binnenkort direct met de or communiceren.

Die laatste is het ook niet eens met de salarisschaal voor de nieuwe functie.

Er is geworven voor schaal 16, zegt de or, terwijl dat volgens de raad schaal 15 moet zijn. Dat zou zijn afgesproken tijdens de reorganisatie OOD uit 2005.

Verder is het in de ogen van de raad niet volgens afspraak dat de vacature tegelijkertijd intern en extern is gepubliceerd. Volgens de or is er afgesproken eerst intern te werven. De raad zegt het van groot belang te vinden dat interne kandidaten het eerst worden gehoord in een gespreksronde.

De or wijst ook nog op het externe bureau dat in eerste instantie de kandidaten zou selecteren. Volgens de raad is het gebruikelijk dat human resources dat zelf doet. Hij denkt dat interne kandidaten mogelijk afgeschrikt kunnen worden door een externe partij.

Ook vraagt de or zich af of dat bureau wel voldoende ‘inzicht in en aandacht voor de staat van dienst van eventuele interne kandidaten’ heeft. (SB)

DELTA. 28 06-10-2011

nieuws/column

02

Fijnstof www.delta.tudelft.nl @tudelta delta@tudelft.nl www.facebook.com/ tudelta

delta online Erasmusjaar Studenten die voor hun Nederlandse bachelor- of masteropleiding langer dan acht maanden in het buitenland verblijven, gaan volgend jaar weer het lage collegegeldtarief betalen. www.delta.tudelft.nl/23835

Supernova’s Voor hun onderzoek naar exploderende sterren krijgen drie wetenschappers de Nobelprijs voor de natuurkunde. Met hun waarnemingen konden ze bewijzen dat het heelal steeds sneller uitdijt. www.delta.tudelft.nl/23834

Studieschuld Zestig procent van de studenten weet niet hoe hoog zijn studieschuld is en één op de drie maakte geen financieel plan voor hij met studeren begon. www.delta.tudelft.nl/23830

Ig Nobel Wie nodig moet plassen, neemt rationelere beslissingen dan iemand die geen aandrang voelt. Gapen werkt niet aanstekelijk bij de kolenbranderschildpad. En hoe kan het dat discuswerpers duizelig worden, maar kogelslingeraars niet? www.delta.tudelft.nl/23829

Het Zuidplantsoen is niet geschikt als ontsluitingsweg voor het TU-Noordgebied, schrijft een bewoner van het Zuidplantsoen aan de gemeenteraad.

In 2005 werd weliswaar vastgelegd dat de weg zou dienen als ontsluitingsweg, maar sindsdien is er ter plaatse veel veranderd. Zo is de faculteit Bouwkunde aan de Julianalaan ingetrokken en zijn er appartementen verrezen op het voormalige parkeerterreintje tussen Zuidplantsoen en Muyskenlaan, schrijft de bewoner.

Gevolg: meer verkeer, geluidshinder, stank en fijnstof. Ook zullen er door de aansluiting van het Zuidplantsoen

Malaise als ontsluitingsweg op de Schoemakerstraat veelvuldig opstoppingen ontstaan. Volgens de bewoner is een zeer voor de hand liggend alternatief te kiezen voor de Christiaan Huygensweg als ontsluitingsweg.

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, vindt de bewoner.

Lang studeren is geen optie meer, maar op de arbeidsmarkt is het ook niet altijd goed toeven. Studenten bouwkunde moeten er rekening mee houden dat er steeds minder ontwerpopdrachten binnenkomen bij architectenbureaus. Dat werd deze week nog eens bevestigd door cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In het tweede kwartaal van 2011 daalde de bouwsom van de nieuwe opdrachten van architecten opnieuw fors, meldt het CBS. Na een daling van vijftien procent in het eerste kwartaal bedroeg de afname in het tweede kwartaal ruim veertien

procent. De daling in het tweede kwartaal kwam vooral voor rekening van de opdrachten voor de nieuwbouw van woningen. De waarde van de opdrachten voor nieuwbouw van woningen daalde in het tweede kwartaal van dit jaar met liefst 31 procent in vergelijking met het tweede kwartaal van 2010. In het eerste kwartaal steeg de bouwsom nog met bijna 3 procent.

‘VOX Delft wil techniekstudenten prikkelen’ Wie donderdag 6 oktober gaat lunchen in de aula stuit op de nieuwe club VOX Delft. “Voor studenten die meer aan hun hoofd hebben dan een carrièreplan”, zegt voorzitter Stephan Hooft (23).

Connie van Uffelen Hebben we nog niet genoeg studentenverenigingen?

(Lacht) “Blijkbaar niet. Er is in Delft niet echt een platform voor studenten met een open geest die willen praten over dingen buiten het normale lesprogramma. Ik ben in aanraking gekomen met The Venus project van de Amerikaanse industrieel ontwerper Jacque Fresco. Die heeft als visie dat problemen met huisvesting, met het voeden van mensen en met het voorzien van groene energie, hoofdzakelijk technologisch zijn en niet politiek. Je kunt die problemen oplossen met engineering. Ingenieurs zijn in staat om een samenleving te bouwen waarin het monetair systeem vervangen wordt door een systeem van effectief managen van grondstoffen.”

Stephan Hooft: “Als de mensheid echt in het nauw zit, is zij op haar best.”

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

Wat heb je daarmee gedaan?

“Ik heb de rector gemaild dat het misschien goed was eens een documentaire over Jacque te laten zien of hem eens te laten spreken. Karel Luyben heeft mij toen doorverwezen naar Studium Generale. Mijn vraag aan hen was: hoe gaan we jonge idealistische mensen, die met technologische innovatie hun steentje willen bijdragen, bij elkaar krijgen? Wat is de missie van techniek in de samenleving? We hebben het over grote problemen.”

Dat klinkt somber.

“Inderdaad, maar ik zie het als techno-

logische problemen. Zoals de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen: dat is het gevolg van een samenleving die niet goed weet te waarderen dat er technologisch gezien veel mogelijk is om dat systeem te vervangen. Daar wil ik techniekstudenten mee prikkelen.

Ik studeer industrieel ontwerpen maar ben zelf geen carrièrestudent.”

Met hoeveel mensen zijn jullie nu?

“Als ik alle leden of passief geïnteresseerden bij elkaar op zou tellen een mannetje of tien. Kerndoel is mensen bij elkaar brengen, inspireren en verbreden.”

Hoe? “We gaan op onze webruimte constant hameren op initiatieven die wereldwijd uitgevoerd worden. We gaan bloggen, er komt een forum en een lezingenprogramma. We gaan ook de straat op met enquêtes en een camera.

We willen faciliteren, want als je meer mensen met een goed idee bij elkaar krijgt, kan dat leiden tot een projectje. We zijn een commissie van Studium Generale, maar we zijn ook een traditionele vereniging die één keer in de week gezellig bij elkaar komt. We hebben nog geen eigen locatie, maar we kondigen op de website aan waar we zitten.”

Ambitieus.

“We leunen zwaar op de drive van studenten. Wij geloven echt dat studenten meer te bieden hebben als je ze de kans geeft. We zijn er voor studenten die meer aan hun hoofd hebben dan een carrièreplan, die denken aan de wereld en zeggen dat ze er een rol in hebben te vervullen. Dit is een tijd om te laten zien waar we met ons menselijk vernuft toe in staat zijn. Dat belichaamt VOX Delft. Optimisme. Als de mensheid echt in het nauw zit, is zij op haar best.” voxdelft.com

Student-promovendi Als promovendi een studiebeurs krijgen in plaats van een salaris, tellen hun publicaties dan nog mee in de ranglijsten van universiteiten? De actievoerende promovendi beweren van niet, maar anderen denken van wel. www.delta.tudelft.nl/23827

Diplomaregister Begin volgend jaar staat het diplomaregister online. De Eerste Kamer heeft gisteren ingestemd met de database die de diploma’s van alle Nederlanders gaat bevatten. www.delta.tudelft.nl/23824

Zesjescultuur Opleidingen die van de zesjescultuur af willen, moeten zelf het goede voorbeeld geven, vindt staatssecretaris Zijlstra. De verbetering van het hoger onderwijs kan niet alleen vanuit Den Haag geregeld worden. www.delta.tudelft.nl/23838

Citaten Op het Lowlands Festival sprak een wetenschapper voor een menigte van jongeren over de PVV en citeerde daarbij Menno ter Braak. De PVV beschuldigt hem van wetenschappelijke fraude en wil dat staatssecretaris Zijlstra maatregelen neemt. www.delta.tudelft.nl/23837

hartmann

Kwaliteit Eindelijk lijkt het taboe doorbroken van selectie aan de poort. Vanuit het dogmatisch socialistische beginsel dat ieder mens gelijk is, moest decennia lang iedereen toch vooral gaan studeren. Aanleg was weliswaar leuk meegenomen maar zeker niet vereist. Er was alleen de kleine formaliteit dat de aankomend student een vwo-diploma moest kunnen overleggen. Wat daarop voor cijfers prijkten deed niet ter zake. Met een zes voor natuurkunde en een vijf voor wiskunde kon een miskende bolleboos zonder bezwaar technische natuurkunde gaan studeren. Dat dit geen succes zou blijken, moest die student dan maar zelf aan den lijve ondervinden. Je kon tenslotte nooit weten, luidde het motto. Want er gingen geruchten dat Einstein ook geen briljante scholier was geweest.

Aan deze quatsch komt nu hopelijk spoedig een eind. Mensen zijn niet gelijk en al helemaal niet in hun aanleg voor wis- en natuurkunde. Geeft niks, want de samenleving heeft ook bloemisten, accordeonisten en zelfs econometristen nodig. Maar het is toch een beetje zonde van de tijd als getalenteerde radiotelegrafisten stoelen bezet houden bij het college partiële differentiaalvergelijkingen of wanneer aankomend logopedisten onbenullige vragen stellen aan de hoogleraar niet-lineaire dynamica van koude atomaire gassen. Ooit rekende voormalig TNW-opleidingsdirecteur Erik Lagendijk het allemaal netjes voor: van de natuurkundestudenten die met gemiddeld een 8 of hoger voor wis- en natuurkunde van het vwo komen, behaalt 80 procent het ingenieursdiploma.

Maar wie met gemiddeld een 7 of lager natuurkunde ging studeren haalde het in 80 procent van de gevallen niet. Zonder selectie aan de poort rijst dus de

vraag: wie is bereid te betalen voor die 80 procent knuppels? En gaat dat niet ten koste van de 80 procent slimmeriken?

Alsof het socialistische dogma der menselijke gelijkheid nog niet funest genoeg is, hebben we in Nederland tevens de onbedwingbare neiging om de onderkant van de prestatieverdeling te willen verheffen, desnoods (en in de praktijk dus steevast) ten koste van de bovenkant. Die bovenkant ‘komt er toch wel’ is het uitgangspunt, en daarom worden ontelbare miljoenen verspild aan het opkrikken van het niveau van halve randdebielen. Zeker, die zijn daarna in staat om zelf hun schoenveters te strikken en soms kunnen ze zelfs een beetje klokkijken. Maar dat zal Nederland niet doen stijgen op de zo felbegeerde index van meest innovatieve landen in de wereld.

Onlangs verwoordde oud-bondscoach van het Nederlandse dameshockeyteam Marc Lammers het prachtig tijdens een voordracht bij Industrieel Ontwerpen: een kind dat thuiskomt met een 4 op zijn rapport voor Frans en een 8 voor wiskunde wordt door zijn ouders op bijles Frans gestuurd om van die 4 een 6 te maken. Maar waarom niet naar bijles wiskunde om van die 8 een 10 te maken?

Met een 10 voor wiskunde ben je de beste van de klas, en misschien is dat wel het begin van een mooie toekomst. Wat moet je daarentegen met een 6 voor Frans? Marc Lammers heeft volstrekt gelijk: je moet investeren in datgene waar je goed in bent.

Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt als onderzoeker bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

DELTA. 28 06-10-2011

nieuws

Twijmen 350 jaar geleden toen was er nog geen #Delftzuid Met in elke straat twee herbergen hoef je de poort ook niet uit.

(AchJonas, 8) Dit is slechts een van de 883 twijmpjes - korte mijmeringen op Twitter over het gebied bij station Delft Zuid.

De gemeente Delft brengt ter ere van de opening van het voor 3,5 miljoen euro vernieuwde gebied een bundel met honderdvijftig van deze twijmen uit. De bundel heet: ‘Als je even stil staat bij #Delftzuid’ en is voor zover

03

Laptopbewaking bekend de eerste in Nederland met thematisch gebundelde rijmpjes op Twitter. Vrijdag 7 oktober deelt de Delftse wethouder Pieter Guldemond met de initiatiefnemers van #Delftzuid exemplaren uit aan reizigers in de ochtendspits.

www.delft.nl/twijmen

De Delftse technostarter VirtuaLock dingt mee naar de Veiligheidsprijs Haaglanden, die op 16 november wordt uitgereikt. Met The VirtuaLock Community bewaken gebruikers elkaars laptops. Zij kunnen op hun scherm zien welke andere gebruikers er in de buurt zitten. Laat één van hen zijn laptop even alleen, bijvoorbeeld om naar de wc te gaan, dan gaat de applicatie op de laptop op scherp. Een luid alarm gaat af zodra het apparaat zomaar van het netwerk verdwijnt, de stekker of een usbaansluiting eruit wordt getrokken, of de laptop wordt dichtgeklapt. Alle

Liftwedstrijd mensen in een straal van vijftig meter krijgen bovendien een waarschuwing op hun scherm. De sociale profielen van de gebruikers van Virtualock worden gekoppeld via sociale netwerken als Facebook om een groepsgevoel te creëren. Het idee van TU-alumni Jasper Schuurmans en Sander Schutte ontstond tijdens hun studie, toen ze merkten hoe vaak er laptops verdwenen.

www.virtualock.com

Liften van Delft naar Parijs. Leden van de ‘studentenreisvereniging’ Aegee gaan dat op 7, 8 en 9 oktober zo snel mogelijk doen. Het snelste team gaat er volgens Aegee vandoor met een niet nader genoemde prijs en vooral: eeuwige roem. De studentenvereniging organiseert twee keer per jaar een liftwedstrijd.

www.aegee-delft.nl

Nieuwe or-fractie hoopt kiezers te trekken Kandidaten voor een zetel in de ondernemingsraad stellen zich gewoonlijk verkiesbaar via de vakbonden AbvaKabo FNV en CMHF/AC-HOP of de vrije lijst Democratisch Beleid.

Nu is daar ineens een nieuwe lijst, met daarop één naam.

SASKIA BONGER Die naam luidt Dick Hoeneveld, arboen milieuadviseur. Hij hoopt met zijn actie, waarvoor het idee afkomstig is van rector Luyben, nieuwe kandidaten en nieuwe kiezers te werven. Dat eerste is niet gelukt, in het tweede heeft hij alle vertrouwen. “Dit is niet bedoeld als tegengas. Maar die drie

‘Er zijn weinig faculteiten waar ik niet heb gezeten’ bestaande lijsten zijn misschien minder aantrekkelijk voor nieuwe stemmers. Ik hoop dat mijn lijst drempelverlagend werkt.”

Hoeneveld gaat ‘een beetje op zijn netwerk leunen’, zegt hij. “Er zijn weinig faculteiten waar ik niet heb gezeten, in 25 jaar TU. Als iedereen die mij kent

op mij stemt, dan kom ik drie keer in de or.” Om te voorkomen dat er stemmen verloren gaan, is Hoeneveld zelfs een lijstverbinding aangegaan met de fractie van Democratisch Beleid (DB).

Als Hoeneveld echt zoveel stemmen trekt, gaan die dus daarheen.

Waarom is het niet gelukt meer kandidaten op de nieuwe lijst te krijgen?

Volgens Hoeneveld waren er wel geïnteresseerden, maar haakten ze om verschillende redenen af. Bijvoorbeeld om de hoeveelheid werk die de or met zich meebrengt, of in het geval van een internationale medewerker om de taal.

Maar de hoofdreden bleek volgens Hoeneveld ‘de wat negatieve weerklank’ die de or bij veel mensen heeft.

“Er wordt veel gekeken naar de dingen die niet goed zijn. Veel mensen hebben geen zin in die zure atmosfeer.

Misschien moeten we anders gaan uitleggen waarom we bepaalde dingen vinden.”

Naast Hoeneveld hebben ook de vakbonden en DB veel nieuwe kandidaten op hun lijsten staan. AbvaKabo FNV heeft 13 namen, CMHF/AC-HOP 8 en DB 14. Opvallend is, dat er tussen al die mensen niemand afkomstig is van de faculteit Bouwkunde.

Vliegen

Met een joystick een Cessna laten landen in het Science Centre is net even andere koek dan thuis op de bank gamen. Dat ondervonden scholieren afgelopen dinsdag bij een ‘sneak preview’ van de vluchtsimulator Simona, die op dinsdag 11 oktober officieel gelanceerd wordt. De scholieren doorstonden de test en daarmee is Simona operationeel en klaar voor het publiek. (Foto: Tomas van Dijk)

‘Amsterdams fusie-alternatief voorbarig’ De voorzitters van de ondernemingsraden van de UvA en de VU willen een Amsterdam International University. Niet nodig in onze regio, vindt or-voorzitter Dineke Heersma.

In Folia Magazine, het blad van de Universiteit van Amsterdam (UvA) en de Hogeschool van Amsterdam, stellen de voorzitters van de ondernemingsraden van de UvA en de Vrije Universiteit (VU) voor om een Amsterdam International University op te richten.

Daarin zouden de internationale activiteiten van de twee universiteiten gebundeld moeten worden. Dat is volgens hen nodig, omdat mensen in het buitenland niet snappen waarom Amsterdam twee universiteiten heeft.

Maar, zeggen de voorzitters, binnen Nederland kunnen mensen wel begrijpen wat de verschillen zijn tussen de UvA en de VU. Die twee passen qua achtergrond en profiel niet bij elkaar, vinden ze. En dus is een fusie geen goed idee.

Voorzitter Dineke Heersma van de Delftse ondernemingsraad (or) vindt het Amsterdamse voorstel ‘voorbarig’, maar ook ‘behulpzaam’. Volgens haar valt het in het buitenland best uit te leggen waarom er in Zuid-Holland

meer universiteiten zijn, omdat ze ieder een duidelijk eigen identiteit hebben.

Officieel heeft de Delftse or nog geen mening over een fusie, maar het idee overheerst dat die alleen maar geld zal kosten. Heersma heeft wel geprobeerd om de ondernemingsraden van Leiden, Rotterdam en Delft bijeen te brengen voor overleg. “Maar de reactie was begrijpelijkerwijs: officieel is er niets bekend, dus waar moeten we het over hebben?”

Vrijdag ziet Heersma haar collegavoorzitters op een bijeenkomst voor medezeggenschapsvoorzitters (Lovum) in Tilburg. “Dan zullen we het er informeel over hebben.” (SB)

Lang studeren is niet erg, lui zijn wel Eigenlijk vond oud-Leidenaar Alexander Pechtold het ‘een schande’ dat hij op 3 oktober bij het Delftsch Studenten Corps was voor een lezing.

Dus wee degene die het in zijn hoofd haalt te twitteren dat ik in Delft zit, grapte hij.

Daarmee had hij de lachers meteen op zijn hand in de afgeladen bibliotheek van het verenigingspand. Na een kort verhaal over het mislukken van de onderhandelingen voor paars-plus (‘met nu een onzalig kabinet’), over het veiligstellen van de concurrentiepositie van Nederland (‘door onder meer de arbeidsmarkt en woningmarkt bij te stellen’)en over een door Pechtold zo gewenst politiek daadkrachtiger Europa moch-

ten verenigingsleden los gaan met vragen.

En dat deden ze. Veel over Europa, maar ook over de vermaledijde langstudeerdersboete. “Ik heb niks tegen lang studeren, wel tegen luie studenten”, zei Pechtold. “Het invoeren van de maatregel ging te snel, nu zijn de slechte prikkels er van af.”

Tussen het luidruchtige geraas van voorbijrijdende treinen door kwam ook het samengaan met de universiteiten van Leiden en Rotterdam ter sprake. Een verrassende combinatie, vindt Pechtold. “Je verwacht meer dat er op techniek wordt samengewerkt.”

Toch noemde de D66-voorman het regionale samengaan interessant.

“Maar dan moet de universiteit niet alleen groter worden zonder dat er verder iets verandert. Als er een kenniscluster ontstaat als bijvoorbeeld ‘water’ zou dat een randvoorwaarde kunnen zijn. We moeten keuzes maken om de concurrentie met Europa en de Verenigde Staten aan te gaan. Daarvoor is het wel belangrijk geld te hebben.”

De numerus fixus dan. “Als universiteiten selectie aan de poort willen, moet je niet vanuit Den Haag zeggen: dat mag niet”, zei Pechtold.

“Wij beloofden twee miljard voor het onderwijs. Iedere partij, op het CDA na, beloofde te investeren. Hoe kan het dan dat we nu bezuinigen op onderwijs?”

De studenten bleven kritisch: D66 wilde de basisbeurs immers vervangen door een sociaal leenstelsel. Zouden ouders hun kroost dan niet afraden om te gaan studeren? Pechtold wees er op dat ook PvdA en GroenLinks voor het sociaal leenstelsel waren, maar dat D66 de enige was die de opbrengsten weer in het onderwijs wilde investeren. “Dit is niet populair, maar ik verdedig het wel.”

Wel populair was het bier een verdieping lager, getuige het aanzwellende gelal. Deze bijeenkomst moest niet te lang meer duren. Terug naar Europa en de snelle uitbreiding met OostEuropese landen. Wat was de toegevoegde waarde? Volgens Pechtold waren er destijds fouten

gemaakt maar was het belangrijk om arbeidsverschillen met die landen niet te groot te laten worden. Bovendien hebben we migranten straks hard nodig. “Mijn generatie zal Pools moeten leren om te weten wie mijn billen wast.”

Tot slot: met welke slogan zou Pechtold willen regeren? “Iets met kansen, toekomst en de volgende generatie. Weet je wat: een vaatje voor degene die hem weet te verzinnen.” Applaus. Op naar de bar.

Connie van Uffelen

DELTA. 28 06-10-2011

science

opinion please

04

Clean up that mess Space travel is highly jeopardized by debris orbiting the world, space debris expert Ron Noomen believes.

Tomas van Dijk

The accelerating universe The Nobel Prize for physics was awarded to the three Americans who, in 1998, showed that the expansion of the universe 14 billion years after the Big Bang has not slowed down. Instead, it speeds up. “A bizarre concept,” says professor of astrodynamics, Boudewijn Ambrosius.

Professor Boudewijn Ambrosius sees himself as a professional amateur in astronomy. His own field, space engineering at the faculty of Aerospace Engineering, merely provides astronomers with tools. Think of the Hubble telescope and its successor, the James Webb telescope. The developments of astronomical insights, Ambrosius has followed as an interested outsider. He remembers when he first heard about the Big Bang theory: it seemed logical that eventually gravity would slow down the expansion of the universe and pull everything together again. The idea of a cyclic universe attracted him. But some ten years ago, it became clear that instead the expansion speeds up. “It’s bizarre,” Ambrosius days, “that everything that once came into being will end up becoming thinner and thinner and thinner.”

The Nobel Prize was awarded on Tuesday to Saul Perlmutter (UC Berkeley), Brian Schmidt (Australia National University) and Adam Riess (Johns Hopkins University), who in the late 1990s worked with two competing teams that hunted for the most distant supernovas, in order to determine the speed at which the edge of the universe moves away from us. Perlmutter headed the Supernova Cosmology Project, while Schmidt and Riess worked with the High-z Supernova Search Team. After the analysis of about 50 distant supernovae, the researchers reached the same conclusion: not only is the expansion still going on, it even accelerates with distance.

“It’s a bit technical,” Ambrosius says, when asked to explain the findings.

For measuring far distances in the universe, one needs what astronomers call ‘standard candles’. These are stars with known brightness. The teams selected a special type of supernovae (type Ia) as their standard, because other stars were not bright enough to be seen at distance of billions of light-years. In practice, these supernovae – however bright they may be – popped up as spots of only a few pixels in diameter in the images of the world’s largest telescopes. They were automatically detected by comparing photos from the same area taken with three weeks interval, since supernovae do not last that long.

Ambrosius explains: “From the brightness, you can calculate the distance to the supernova, and from its redshift you can calculate its speed. If you plot these on a graph, you don’t get a straight line as you would expect from a uniform expansion. No, the speed is higher at large distances than you would get by drawing a straight line. There is a ‘vacuum push’ that counteracts gravity.”

These findings have given rise to the concept of ‘dark energy’, which is calculated to be the form of an astounding 70 percent of the universe. “The findings didn’t fit in with standard physics,” says Ambrosius. “So something had to be found to make it fit, something that provides the pushing force. That has given rise to the concept of ‘dark energy’.”

Earlier, ‘dark matter’ was introduced to make up for the lack of mass in galaxies.

So now we have 70 percent of dark energy, 20 percent of dark matter, and only 5 percent of known matter. A humbling thought? “We’re waiting for a brilliant mind to think up a new physical concept which can include dark matter and energy,” the professor concludes. “Perhaps we will then also be able to measure it.” (JW)

China launched its first space lab module last week, underscoring its aspiration to become a major space power in the decades to come. But will space travel remain possible in the years to come?

There are approximately 19,000 objects larger than 10 centimetres orbiting the earth. Rather, ironically, thousands of these threatening pieces of scrap are the result of China’s destruction of a weather satellite in 2007, which was also a display of power.

Most the debris however is the result of old, exploding upper launch vehicle stages with stored energy sources left in orbit, or collisions in space, such as the collision in 2009 of an operational American and a defunct Russian communication satellite.

Ron Noomen (AE faculty) foresees a grim future: “If no measures are taken, space travel could be over before the end of the century.”

Noomen adds that, according to some researchers, we now have breached a critical threshold, meaning that the natural decay of trash that falls back to Earth due to atmospheric drag can no longer keep pace with the new build up.

Not launching satellites for a while will not change the situation. Debris

Artist's impression of space debris around the word. (Artist's impression: ESA)

will keep accumulating due to collisions and exploding launch vehicles that are already in orbit. Eventually, a chain reaction can occur in which col-

‘Space travel could be over before the end of the century’ liding rubble leads to an exponentially growing amount of debris.

There are many ideas on how to clean the mess. Last year, researchers who participated in the Master’s program, SpaceTech (AE faculty), suggested sending out satellites that can attach little ion thrusters to the potentially dangerous upper launch vehicle stages, so that they can be redirected into the atmosphere.

And at Noomen’s request a group of BSc students investigated the possibility of decelerating debris with lasers.

By vaporizing a part of the surface of a piece of litter, little plasma plumes are created causing it to decelerate and subsequently burn in the atmosphere.

“This idea was first proposed by the US Air Force, and so a lot of information was classified,” Noomen says. “According to the students, the technology is problematic because, if not aimed precisely enough, the laser would accelerate other debris at the same time."

Although people around the world have been hatching ideas like these for decades, Noomen says no serious attempts have been made to solve the problem. “Cleaning up the mess is costly,” he says. “And nobody wants to pay for someone else’s mess.”

Shooting with helium Delft researchers gave a microscope a twist and turned it into a recordbreaking fabrication tool for nanoscopic devices.

“Look at these little lines, they look dull, don’t they?”, asks nanotechnologist Dr Paul Alkemade (Applied Sciences), pointing at a little piece of silicon. “But these stripes are only 5.5 nanometres wide and run perfectly parallel. You cannot get them much smaller than this. We published these results two years ago, and broke the record. We were just ahead of MIT,” Alkemade says joyfully.

What Alkemade shows are structures made with a helium ion microscope.

Together with researchers from TNO, Alkemade uses this machine to generate patterns in, for instance, silicon.

Usually electrons are used for this purpose, but since helium ions are bigger than electrons, they scatter a lot less when they hit the substrate, enabling the researchers to make much smaller structures.

With the machine, which was acquired

by TNO three years ago and which was initially intended for studying surfaces of organic materials, a whole new field in nanofabrication has opened up.

The scientists for example utilise a technique called ion-beam-induced deposition, which involves shooting ions on platinum-containing gas molecules. As these molecules then decompose, and the platinum atoms are freed and pile up on the underlying substrate. The researchers construct

A picture of the 8th century Chinese poet Li Bai made with ion-beam-induced deposition technology, and the original on the left. (Picture: Ping Chen)

tiny structures by judiciously moving the ion beam during the deposition.

Alkemade has received funding from STW, the Dutch technology foundation, to hire two PhD students. One of them will try to improve the production of masks for the chip industry. The helium ion canon is not fast enough, at least not yet, to make complete masks; consequently, for this purpose, electron beam lithography is still standard practice. The helium ion

canon can however be used to make precise repairs on the masks.

The second PhD student will use this machine to make nanoscopic machines with, for instance, membranes and wires, in order to study quantum mechanical behaviour of small devices or the movement of molecules. In other words: to discover new physics.

(TvD)

DELTA. 28 06-10-2011

science

05

short news science Hydrogen storage Hydrogen may be stored without the need for high pressures in magnesium nanoparticles. Researchers from a group headed by Professor Bernard Dam (Applied Sciences), together with their colleagues from the Free University Amsterdam, published their findings in the October issue of Advanced Energy Materials. It was known that magnesium can absorb large quantities of hydrogen, but the disadvantage was always the slow release. This made the material unsuitable for on-board hydrogen storage.

Dam and colleagues have now shown that magnesium nanoparticles,

Ozone hole

Above the North Pole, unprecedented ozone destruction has occurred in early 2011. A team of researchers, including those from TU Delft and KNMI, has published their findings in Nature (29 September). Although ozone destruction takes place over both poles at the end of the winter, the process is more severe over the South Pole and more variable over the North Pole. Researchers blame the depletion on the unusually long-lasting cold conditions above the North Pole.

(Image: Nasa)

Future generation

Nobel Prize measuring about 10 nanometers, release the hydrogen quicker. The magnesium particles must however be fixed in a suitable material (matrix) to prevent them from clotting together. “We have done tests in thin films and have shown the potential for magnesium. But the right matrix still needs to be found,” Dam comments.

’Interface Energy Controlled Thermodynamics of Nanoscale Metal Hydrides’, Advanced Energy Materials, p.754-758.

The Nobel Prize in Chemistry for 2011 goes to Daniel Shechtman of Technion, the Israel Institute of Technology, for his discovery of quasicrystals in 1982, which has changed the way chemists conceive solid matter. Previously, chemists interpreted regularity in crystals as a periodic and repeating pattern.

In Shechtman’s quasicrystals however atoms form regular patterns that never repeat themselves but do follow mathematical rules. Shechtman’s discovery was extremely controversial. In the course of defending his findings, he was asked to leave his research group.

the graduate

How to adapt the power grid to the challenges of distributed generation and fluctuating inputs from renewable sources?

Professor Lou van der Sluis presented his new book on smartgrid research last Tuesday.

Checking the green walls

Jos Wassink

ICT will play a larger role in future power systems. (Photo: Sam Rentmeester)

right form at the right time. Eventually, 18 million euros was assigned to the innovation research programme (IOP-EMVT). This allowed ten PhD students to write their theses on the transformation of the current hierarchical grid to the future flat grid characterised by distributed generation and an archipelago-like structure of connected semi-self-sufficient local power networks.

“The development of smartgrids works in two ways,” Van der Sluis explains.

“One is the distributed small-scale generation; the other is integration on a European level. Take for example the influx from large offshore wind parks.

Both Dr Georgios Papaefthymiou and

Dr Jody Verboomen have developed frontier insights on the international exchange of renewable power.”

Another main conclusion from the report is that the future power grid can no longer be regarded as a linear system. “This means that for its control, security and protection, we need different tools. We can’t achieve that without the help of our colleagues from the information and communication technologies.”

Professor Lou van der Sluis, ‘Opgewekt door de buurt / Future Generation’, 68 pages, TU Delft Library, 2011. Available in Dutch and English by request at geertwessel.boltje@agentschap.nl

proposition

“The research programme is a contribution to solving the problems we identified eight years ago,” Van der Sluis says. “Moreover, the added value is that researchers from different universities and research institutes, like ECN and Kema, have grown into a research community.”

The problems that Van der Sluis refers to are technical as well as economic.

In the 1990s, the heavy electro-technical industry left the Netherlands in search of cheaper labour. Dr Lout Jonkers, from the Netherlands’ Ministry of Science and Education, assembled electrical power experts to think of new missions that could spawn innovation and new industrial activities.

The group - called EMVT (electro magnetic power technology) - targeted technologies that could transform and transport electrical energy in the

While deceiving appearances may cause us to believe that being blonde and intelligent are mutually exclusive, they may in fact be potentially inclusive.

‘New product development portfolios: Identifying the antecedents and consequences of decision-making processes’, PhD-thesis by Linda Kester, Industrial Design Engineering.

(Illustration: Auke Herrema)

Ashraf Mir doubles a driving instructor. (Photo: Tomas van Dijk)

They are credited for a milder city climate, cleaner air and improved insulation. But how well do green walls really perform? Ashraf Mir (MSc) graduated on the topic.

It’s a long road for a refugee from Afghanistan to ultimately become a TU graduate. Ashraf Mir (30) once earned his money knotting carpets in Pakistan, and later by giving driving lessons in Rotterdam. Last Friday however he graduated with an ‘8’ for his thesis on green facades.

The concept of green walls is not as new as it may seem. Think for instance of the famous Hanging Gardens of Babylon (600 BC). There is now however a re-emergence of vertical green in various forms that has spawned from various ecological benefits – true or just perceived.

Mir distinguishes three basic types of vertical green: green facades (planted in soil or boxes); wall vegetation (plants naturally growing on old walls), and living wall systems (growing from substrates in or on a wall, complete with irrigation systems).

Mir tested the thermal and hydrological properties of various forms of green walls in a so-called hotbox, developed by his predecessor Dr Marc Ottelé. In this closed compartment, temperature and vapour pressure across a piece of wall can be set at various values. Sensors provide data from which the isolation values and moisture transport can be derived.

Mir found that in the case of living wall systems in particular, condensation occurs between the masonry and the insulation material. Theoretically, the water that condenses in winter should evaporate during the summer. Nevertheless Mir advises to use a vapour barrier anyway.

Even more surprising is the outcome of the life cycle analysis for the various green walls. A brick wall scores best in terms of global warming potential, human toxicity and impact on freshwater reserves. All forms of green walls have a larger ecological impact.

So, should we just abandon the idea of vertical gardening? Mir thinks not. The advantages, like a beneficial microclimate, reduced inside temperatures via external shading and increased biodiversity, make it worthwhile “to apply green walls more in future, especially in dense urban areas”.

He recommends the use of materials like hardwood or polyethene (HDPE) as supporting systems for living wall systems. Until now, aluminium and stainless steel are commonly used, which amplifies the ecological footprint.

Mir still has two subjects to finish, but after that he will be looking for a job in a construction department, where he will hope to making concrete not just durable but also sustainable. (JW) M.A. Mir, 'Green facades and building structures', 30 September 2011, Master thesis supervisor Professor Michiel Haas (CEG).

DELTA. 28 06-10-2011

international students

06

Shifting dynamics, local effects Bullying students because they’re from a particular region has increased recently. What fuels this behavior at TU Delft?

RAGHUVEER RAMESH When a major eurozone economic heavyweight falls, it affects lives in more ways than immediately visible. The current eurozone infighting – in which the strong (Germany, the Netherlands, etc) berate the weak (Greece, Spain, Ireland and others) – only serves to further weaken the entire union in a global context, from which the EU’s Asian economic competitors directly benefit.

Many current Greek students (who account for the largest number of international students currently enrolled at TU Delft – followed by China and India) have been made to feel uncomfortable by the EU’s debt crisis wrangling. Recent incidents include Greek students being taunted by locals in Delft. “Fellow students bully us, make fun of us, but it’s sad that they’re easily influenced and aren’t entirely informed about the actual reasons for this crisis. Most students are mainly informed by the TV, where the complete truth never comes out.

I’m not sure what sort of a union Europeans are looking at. Just financial?” ponders Panos Sakkas, a Greek MSc building technology student.

While this high-school bullying type behavior by some Dutch people is contemptible, and hardly in keeping with the spirit of international trade the Netherlands is renowned for, perhaps most worrying is a compelling detail that has emerged from this global and local dissension: perceptions among students from different nationalities have clearly changed over the past couple of years.

TU Delft international students can be broadly classified as belonging to three groups. The first group is stu-

'After getting a top notch education at TU Delft, I’d be more than happy to go back to China' dents who come here with an idea of eventually settling down in the country. “I’m not planning to go back for the time being,” Sakkas confirms.

“There simply are no jobs in Greece.

At this point, we’re still a part of the union and that’s a great advantage for me in looking for jobs elsewhere. I must be in a place where my skills will be acknowledged. Survival is first, and then I can think about revolutions and what not in my country.”

The second group comprises students who want to work here temporarily and then return home. Aswin Chandarr, MSc student in biomechanical engineering: “I want to work

outside India for some years to gain international work exposure, and then eventually move back home and put my skills to use there.”

The third, and largest, group is students who intend to return home immediately after graduating. “My country currently offers tremendous opportunities, and after getting a top notch education at TU Delft, I’d be more than happy to go back to China,” says MSc student Qing Chang. “In fact, there’s more scope back home for someone like me with an international degree.”

Regardless of the particular present economic issues between stronger and weaker EU countries, the larger philosophy behind forming the European Union was to create an international system in which various European countries routinely support each other, also in bad times. Moreover, countries like China, India and the other ‘Asian Tigers’ have faced far greater recent economic woes than Greece or Ireland, yet they nevertheless recovered and zoomed ahead in the global economic growth story.

National integrity, bolstered by a resilient attitude, played important roles in these Asian nations’ recoveries.

Perhaps now is the time for students like the Greeks to vent their anger by relocating there as ‘knowledge workers’, instead of being bullied here for global issues beyond their control.

http://me

Simon Love, from New Zealand, is a first-year student in the Erasmus Mundus Industrial Ecology (Mind) program. He will spend one year at TU Delft and Leiden University, and one year at either Chalmers (Sweden) or Graz University (Austria). (Photo: Youtube)

“I got my first computer - a Commodore 64 - when I was very young - 6 years old.

I was a bit of a geek in school, and so was quite keen to learn DOS and other early computer skills. From the Commodore I moved up to a 386 and then a Pentium.

On the Pentium I used to try to play DOOM games over modem with my friends.

Not long after I started using the Internet, playing Quake. This was cutting edge technology at the time!

Like most of the general public, before the internet I saw computers mostly as a platform for games. It wasn’t until the internet and Windows came along that I saw you could really get some work done on computers.

Because five years passed between finishing my Bachelor’s and starting my Master’s, I see in sharp relief how much the internet has changed research and education. As a Bachelor student I spent lots of time in the library looking for journal articles. Now everything is published online, and I can do a much larger percentage of my research work from home. Google Docs and Dropbox have also made file sharing so easy, making collaborating with classmates very efficient. I use these new tools every day as a student.

But all of this efficiency comes at a price. With so much distraction, you can easily get sucked into a wormhole and waste hours just goofing around. Personally, I’d say I spend about 60% of my time online for social and recreational reasons, and 40% for work. That’s not to say the 60% is all wasted time. I keep in touch with friends and family back in New Zealand through tumblr. By posting content there, I’m able to avoid writing many individual emails. It’s also nice to look through old posts and reflect on good times I’ve had, and how fortunate I am. It’s sort of like a journal in that respect. It’s very different from Facebook, where people tend to post lots of negative content in addition to the positive stuff.

This past summer I was farming in Montana (USA). The phenomenon of ‘ghostriding the whip’, where you dance alongside a moving vehicle, was getting a lot of attention online, and people were posting videos to Youtube. Since I had the opportunity, I made a video of myself ghost-riding a combine harvester. The video turned out really well, and has gotten over 60,000 views on Youtube."

(BC) My favorites: e-flux.com/timebank/branch/den-haag stuff.co.nz tumblr.com/ youtube.com/watch?v=ak3Dbh2cukc

(Illustration: Raghuveer Ramesh)

malone

Merger skepticism? What do they know?

In last week’s issue of Delta, it was reported in the News in Brief section that the Dutch Parliament is 'very critical' about the proposed merger of the Leiden, Delft, and Rotterdam universities. The socialists (SP) and social-democrats (PvdA) have already rejected the proposed plan. The liberals (PVV) think a merger is unnecessary, and the Freedom Party (PVV) frets about loss of student choice, while the Christian Democrats (CDA) have opaquely stated that decentralized education fits the current zeitgeist (so it’s not that people prefer it, but that the CDA imagines that people prefer it). I have news for the members of parliament: these three university campuses are already effectively merged, at least for some programs.

The Life Sciences and Technology, bioinformatics, and Industrial Ecology programs are all collaborative between Leiden and TU Delft, and the industrial ecology program used to include Rotterdam as well. Unfortunately, Rotterdam dropped out of the industrial ecology alliance, but one reason for this could be that coordination between the universities is terrible. Actually, non-existent would be a better description. As an industrial ecology student, I can tell you that getting registered at both campuses, getting grades and classes posted to both intranet systems, or getting residency permits renewed all require lots of travel between the respective campuses, unanswered emails, and frantic phone calls. In fact, there is so much confusion every time I ask an administrator about my program that I feel like industrial ecology is some strange relative the universities didn’t know they had.

This is a shame, because interdisciplinary programs like the ones mentioned above offer new opportunities for practical application and research, and actually increase student choice (once again, the PVV reaches a bizarre conclusion, but at least this time they’re not being bigoted).

I recently finished an internship at Royal DSM, a company with two main groups of businesses: life sciences and material sciences. But as the use of biomass for materials like engineering plastics increases, DSM increasingly finds the lines between these two groups to be arbitrary and blurred.

This is just one example of where interdisciplinary applications are important.

The question is not whether the campuses should be merged, because they already are in a functional sense. Instead, the government should be inquiring about the best way such a merger should proceed: should there be a strong central authority? Or should the campuses retain maximum autonomy? What do students actually want? What can be learned from current joint programs? Of course, I don’t expect the Dutch government to act intelligently here – this is the same government that recently rescinded €25 million for a new architecture building that had been awarded to the TU Delft, because the university decided that retrofitting an old building was a better idea. The money could only be used for a normaal cursief>new building, which is ridiculous – especially since retrofitting an old building should be more cost-efficient and environmentally friendly. I guess the TU shouldn’t even bother asking for money to renovate the Civil Engineering and Geosciences building, which is also a pressing need. Maybe we should burn it down instead? Apparently that’s preferable to this government. That being the case, I’m not sure why anyone should listen to the government’s opinion on the merging of Leiden, Delft, and Rotterdam universities.

Devin Malone, a recent MSc graduate in industrial ecology, is from Anchorage, Alaska.

DELTA. 28 06-10-2011

international students

07

A fateful path from Mexico to Holland

news in brief Bad air Poor air quality is seriously threatening to undermine future economic development in the Randstad, the Netherlands’ western conurbation comprising Amsterdam, Rotterdam, Den Haag and Utrecht, unless the government takes immediate action, according to a letter the Association of Dutch Municipalities sent to Deputy Transport and Environment Minister Joop Atsma. Air quality levels in the Randstad frequently fall below current European Union standards, which, according to EU rregulations, means applications for new construction projects must be rejected.

Daniel Reyes, a young Mexican chemical engineer in TU Delft’s MSc Sustainable Energy Technology program, believes sustainable energy can save the world.

Hot day Last Sunday was the hottest October 1 ever recorded in the Netherlands, according to Weather Online, with temperatures near Utrecht peaking at 25.7 ºC, and reaching 26 ºC in Gelderland province . The previous record was set in 1908, when temperatures hit 24.1 ºC. The last time temperatures were higher than 25 ºC in October occurred in 1983.

BENNETT COHEN “I always carry a black briefcase. That might help to identify me.” This was all the information I had about Daniel Reyes ahead of our meeting for an interview. The briefcase did indeed help quickly spot Reyes outside the Electrical Engineering building on a recent bright September morning. I immediately sensed Reyes’s warm,

‘Imagine - no competition, no war’ slightly nervous energy. As we settled into a booth in the lobby, it struck me that I already liked Reyes within the first sixty seconds of meeting him.

Originally from Queretaro, a state in North-Central Mexico, Reyes, 26, is able to follow the MSc Sustainable Energy Technology (SET) program at TU Delft through a generous scholarship from the Delft Research Initiative. Prior to coming to Delft, Reyes earned his Bachelor’s degree in Chemical Engineering from Autonomous University of Puebla.

Can you tell me a little bit about your background?

“I studied chemical engineering in the central region of Mexico. Subsequently, I’ve had contact with many different regions of Mexico, which is very diverse in terms of landscape and culture. Sometimes you feel like there are a dozen different countries packed into one! Over the last two years I started a few research projects involving sustainable energy. For the government of the State of Puebla, I led a research project that involved collecting and analyzing data on the potential supply and use of renewable energy in the area, as well as carbon footprinting.

But you also worked as a teacher?

“Yes, because it’s very difficult to find a job in industry, I was also teaching at a secondary school. This is not a very well-paying job, but it can be extremely satisfying. Unfortunately, kids in Latin America are generally very apathetic about science and technology, but if you can inspire them, they will come up with brilliant ideas.

How did you end up studying at TU Delft?

“Oddly enough, Google led to this opportunity from heaven. After my experience working on renewable energy for Puebla, I started searching online for a Master’s program in sustainable energy. The two best programs I found were at TU Delft, and the Royal Institute of Technology (KTH) in Stockholm, Sweden. The Delft program was very attractive because I could get such a detailed sense of the program from the vast amount of information on the web. I had much

Legal Services

Daniel Reyes: “Holland is very quiet and clean compared to what I am used to, but the organization of Dutch society is what impresses me the most.”

(Photo: Hans Stakelbeek/FMAX)

higher hopes of getting a scholarship from KTH than TU Delft, so I was so surprised when I found out that I was offered a scholarship from the Delft Research Initiative, as I hadn’t even applied for it! I quickly decided to accept this offer and to move to Holland, before even hearing back from KTH.” Why do you think sustainable energy is so important?

“I think most of the current ecological and economic problems stem from the energy sector. In the past decade, we’ve seen oil spilled in the Mexican Gulf, and wars in the Middle East that are at least partially motivated by access to petroleum. Obviously a huge change is required for the energy sector, and I think sustainable energy is the key to solving some of the world’s largest problems, like those I already mentioned, and maybe even some less obvious ones like starvation in Africa.

I think the first step toward improving society is to give people better, almost free, clean energy. Free energy would be the best. Imagine—no competition, no war. This might even solve some of the grave problems associated with global capitalism.

What do you think of the SET program?

“After a few years of not studying, it’s been difficult to readjust, especially since I still have some professional projects that are ongoing in Mexico. The group projects in the SET program require a lot of organization and management skills, which I find difficult so far. But, I also really like to work in groups with my classmates.

The ideas we draw out of ourselves are amazing. Generally, I find the SET program very interactive and motivating.

We are encouraged follow our own ideas and to solve difficult problems.

And this differs from your past studies in Mexico?

“Indeed, it’s a big contrast to my previous educational experience, which was based more on taking notes and repeating what had already been done. I also really like that English is a second language for all students international and Dutch alike. It puts us all in the same boat and allows us

to get closer, because we’re all struggling to communicate without our native tongue.”

What are your first impressions of Holland?

“The sight of beautiful girls walking alone along the canals in Delft at 2am struck me as very surreal. In Mexico, girls rush to get home by 9pm to stay safe. Here, they are not afraid, even in the middle of the night. Holland is very quiet and clean compared to what I am used to, but the organization of Dutch society is what impresses me the most. For example, I received all of the paperwork for my program months before it started. In Mexico, educational paperwork is always a last-minute scramble.”

Any anecdotes from your time in Holland thus far?

“Well, the Dutch are so organized, which they don’t even realize. However, once they are on a bike, they are so scary! My Dutch classmates have admitted that bike riding allows them to get out their basic, primal instincts, which I guess are kept inside most of the time to function in such an orderly society. There are no rules when the Dutch are biking! My first week here I was very nervous to ride my bike. I was gripping the handlebars so tightly!”

The selection procedure for a new director of Legal Services at TU Delft should be suspended, says the Works Council. The council thinks the procedure is premature, because the department of Legal Services does not yet exist. The Executive Board plans to establish this department but has not taken an official decision yet. Therefore, the Works Council also has not had its say in the matter. It is however possible that the department will be established in a different way or will not be established at all. The selection procedure should only be continued when a formal decision has been taken, the Works Council opines.

Amsterdam international The chairmen of the work councils of the University of Amsterdam and the Free University of Amsterdam believe that people abroad do not understand why Amsterdam has two universities and therefore they have called for the establishment of ‘Amsterdam International University’, which should incorporate all of Amsterdam universities’ international activities. Such assimilation in the region around Delft is not the ambition of the chairwoman of the Works Council in Delft, Dineke Heersma, who states that she believes each university in province of South Holland has its own clear identity.

Big panels TU Delft will test different sizes of signaling panels on campus. After neighbors of the university complained about the huge sizes and the swaying of these panels, the university removed them. Earlier, TU Delft said the panels had been thoroughly measured. The neighbors who complained have now been invited to the university on 25 October to discuss possible solutions. Six years ago there was also a problem with signaling panels, at which time they proved to be not safe enough.

Works Council Candidates for the Works Council usually consent to stand for one of the whitecollar unions, like AbvaKabo FNV, CMHF/AC-HOP or for the free list Democratisch Beleid (Democratic Policy). Now suddenly a new list has emerged, carrying one name only: Dick Hoeneveld, the working conditions and environmental advisor, who hopes his action – masterminded by Rector Luyben – will attract new candidates and new voters. The first plan failed, but Hoeneveld is hopeful about the second. One reason why some employees do not want to join the Works Council is because Dutch is the working language.

VOX Delft A new student association, VOX Delft, will present itself on Thursday, 6 October, during a lunch meeting held in the Aula. “It will be for students with open minds who want to discuss other things besides their lectures,” says chairman Stephan Hooft. VOX Delft will blog, organize lectures with Studium Generale, and interview and film students.

VOXdelft.com

Cloud man Microsoft software developer Erik Meijer has become a part-time professor at TU Delft, marking the university’s first-ever appointment of a professor of cloud programming. Meijer is a renowned programmer and founder of LINQ (.NET Language Integrated Query), which allows different programming languages to retrieve data from databases. As an inventor, he has more than 68 awarded patents to his name, and his first lecture on ‘Channel 9’, a video channel dedicated to software development, has been viewed more than one million times. Meijer is currently the head of the Cloud Programmability Team at Microsoft, but will now devote one(Photo: Microsoft) fifth of his time to his research at TU Delft.

DELTA. 28 06-10-2011

lifestyle

08

Gluren bij de buren Hoe gastvrij is Rotterdam?

Nee, niet als het gaat om een BNN-aflevering; Rotterdammers met bijzonder huizen zetten dit weekend hun deuren open voor publiek. En jij mag kijken.

stad en Buitenruimte ook trouwens; zij nodigt zes bezoekers uit om vrijdagavond bij haar thuis te komen eten.

Dé manier om deel te nemen aan Gluren bij de Buren, is via één of meerdere van de zes wandel- of fietstochten. Die leiden in twee uur tijd door de – wat de organisatie noemt – ‘meest upcoming woongebieden van de stad’.

Jorinde Hanse

Zo gastvrij is Rotterdam dus

‘Zó wonen de Rotterdammers’, is de ondertitel van het evenement Gluren bij de Buren. Catchy, maar bekeken vanuit het zoveelste nieuwbouwhuis of jaren-zestigappartement in de havenstad wel een béétje kort door de bocht.

Woonden we allemaal maar in een luxe loft bovenin de Schiecentrale, of in woontoren New Orleans op de Kop van Zuid. Troost je, als je snel bent mag je er op 7 oktober een nachtje logeren. Vijf bijzondere woningen stellen zomaar een bed beschikbaar voor voyeurs zonder verlegenheid. Zó gastvrij is Rotterdam dus. Wethouder Van Huffelen van Duurzaamheid, Binnen-

Katendrecht bijvoorbeeld, het Lloydkwartier en de Kop van Zuid. Ook Delfshaven staat op het programma, de binnenstad en vinexwijk Nesselande. Je mag er gluren in zelfverbouwde klushuizen, penthouses met een view, getransformeerde pakhuizen en kakelverse nieuwbouw. De bewoners zijn er ook – evenals architecten en (handig!) makelaars.

Je kúnt kiezen voor een minitour op zaterdag. Daarin bezoek je in drie kwartier highlights in de binnenstad, zoals de 22ste verdieping van woon-

Wonen en werken in de Red Apple – Rotterdamser kan bijna niet. Tijdens de Hoogbouwroute kun je binnenkijken in zo’n appartement. (Foto: Red Apple)

sport toren De Karel Doorman, die op dit moment in aanbouw is bovenop het bestaande Ter Meulen-pand. Ook kun je dan eindelijk eens een kijkje nemen ín het wereldberoemde zwevende woonen werkpand van architectenbureau Kühne & Co op de Boomgaardhof. Toch is een langere route wel zo leuk. De architectuurroute door de binnenstad bijvoorbeeld, waarin je in twee uur tijd zestig jaar aan wederopbouwwoningen, jaren-tachtiglaagbouw en hoogbouw uit de jaren negentig voorbij ziet trekken.

Dé creatievelingentour volgens de gidsen is het Rondje Spangen. Daarin ontmoet je ruimdenkende Rotterdammers die hun eigen droomhuis realiseerden. In een oude school bijvoorbeeld, of een verpauperd monument.

En dat middenin een wijk die tot een aantal jaren geleden nog totaal verloederd was.

Kun je aansluitend eigenlijk net zo goed meteen een rondje Lloydkwartier en Coolhaven meepakken, dé plek vol industriële lofts waar yuppen volop genieten van het bruisende stadsleven. En van sterrenrestaurant Ivy, niet te vergeten.

Mocht Jules Deelder, de enige echte burgemeester van Rotterdam, dan bij hoog en bij laag volhouden dat ‘op Zuid’ geen Rotterdam is maar het thuis van de ‘boeren’; als je de route over Katendrecht en de Kop van Zuid hebt gedaan, weet je wel beter. Hoogtepuntje: de rondleiding door de privéwoning van twee architecten op één van de laatste vrije kavels van Katendrecht. Met gluren heeft het hele evenement uiteindelijk natuurlijk helemaal niks te maken, maar op geen enkele manier krijg je een beter beeld van hoe het is om in Rotterdam te wonen. Nou ja, behalve die ene, allerbeste manier dan: en dat is er gewoon zelf gaan wonen.

Gluren bij de buren, vrijdag 7 tot en met zondag 9 oktober. De route over de Kop van Zuid start bij Lantaren/Venster, die door Nesselande bij Kristal, NesCafé aan de Cypruslaan.

Deelname gratis. Reserveren: www. rotterdam-archiguides.nl

Wereldreis time out

Geen betere plek voor een Architectuur Film Festival dan tussen de architectonische hoogstandjes.

Niet helemaal een toevalstreffer maar wel heel toepasselijk: het zesde Architectuur Film Festival Rotterdam (AFFR) vindt vier dagen lang plaats in de hypermoderne bioscoop Lantaren/Venster, gevestigd in Álvaro Siza’s woontoren ‘New Orleans’.

Dezelfde woontoren trouwens die op datzelfde filmfestival met de grond gelijk gemaakt wordt - in figuurlijke zin dan. In zijn film ‘Rotterdam’ laat de Rotterdamse filmmaker Cor van der Hoeven geen spaan heel van ‘de verschrikkelijke ‘verbeteringen’ aan de stad Rotterdam’ en de architecten die daarvoor verantwoordelijk zijn.

Smullen, niet alleen voor architectuurliefhebbers, maar ook voor filmfans. Behalve korte en lange films en documentaires, puilt het programma uit van de debatten, talkshows en excursies. ‘Een soort vierdaagse wereldreis vanuit je luie bioscoopstoel’, luidt de belofte, ‘van olieplatforms in de Kaspische zee (in ‘The Oil Rocks’) via opgroeiende jeugd in Newtown Stevenage (in ‘Here we go round the Mulberry Bush’) naar bruisende metropolen als Istanbul (openingsfilm ‘Ekümenopolis’)

De mixed dubbel Koen van Rooijen/ Mieke van Arkel haalde een van de vijf punten binnen voor Obvius, in de met 5-0 gewonnen tenniswedstrijd tegen Rijshaeghe.

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

De herfstcompetitie voor de tennissers speelt zich al enkele weken in blakende zonneschijn af. Voor het hoogste mixed team van Obvius geldt dat niet alleen in letterlijke maar ook in figuurlijke zin. Zaterdag werd op de eigen Delftse banen redelijk soepel de ploeg van Rijshaeghe met 5-0 verslagen. Alle onderdelen (HE, DE, DD, HD en MD) werden in twee sets afgehandeld. Alleen in het heren dubbel maakte het koppel Koen van Rooijen/ Martin Mentink het heel even spannend door de eerste set krap met 7-5 te winnen. “Die 5-0 zege was welkom, want onze concurrent Leeuwenbergh won ook met 5-0”, aldus een tevreden Mentink. Door de zege behield Obvius halverwege de competitie de koppositie met twaalf punten uit drie duels. Komende zaterdag speelt het team uit tegen Leeuwenbergh (11 uit 3), dat eerder thuis met 3-2 werd geklopt. Hoewel de najaarscompetitie minder belangrijk is dan de (landelijke) voorjaarscompetitie, wil de studentenclub graag de titel te pakken, zoals al eerder gebeurde. Mentink: “Het is maar een districtscompetitie, maar die wordt wel steeds sterker. Er schrijven jaarlijks steeds meer clubs in.” In de andere hoofdklasse heeft de mixed 2 van Obvius het heel wat moeilijker. Zaterdag pakte het mixed dubbel Koen Beukers/Liselot Arkesteijn het eerste punt in de met 4-1 verloren wedstrijd tegen de Metselaars.

Met Bart Klaver slaagde Beukers er bijna in een tweede wedstrijdpunt te pakken, wat ondanks enkele match points niet lukte. Obvius 2 is hekkensluiter met 1 uit 3.

De basketballers van Punch stonden na twee competitieduels eveneens nog op nul punten. Zaterdag werd thuis tegen Goba niet alleen de eerste zege gepakt, maar dit gebeurde ook met overtuigende cijfers: 68-49. De Delftse studenten staan na drie duels in de promotiedivisie op twee punten.

Het zal warm geweest zijn in die TU-hal. Wat dat betreft kon je je zaterdag maar beter op het water begeven. Dat deden veel roeiers zaterdag tijdens de Moordregatta op het Wilhelminakanaal bij Hilvarenbeek. De Delftse roeivereniging Proteus boekte aldaar een aardig succesje bij de skiffeurs, waar Maarten van Blokland de 6,5 kilometer als snelste aflegde in 25.29 minuten. Van Blokland moest de sterk gestarte juniorenkampioen Daan Klomp een tijd voor zich dulden, maar spurtte vervolgens zowel Klomp als derde deelnemer Arend Roks voorbij.

Wie zich ook in het zweet wil werken, kan zaterdag terecht bij het eerste officiële NSK klûnen, in Amsterdam (www.skits.nl). (JT) Tips? Jimmy.tigges@hetnet.nl

Stephan en totaal nieuwe steden als Ras Al Khaimah in Saoedi Arabië (‘The Desert Castle’).’

Hoofdthema: Think Big, Act Small. Dat gaat vooral over hoe architecten steeds meer worden uitgedaagd door financiële crises en complexe maatschappelijke vraagstukken. Zo transformeerde kunstenaar Michael E. Arth een achterstandswijk in Florida tot een gewilde, fijne woonomgeving, zien we in de documentaire ‘New Urban Cowboy’.

En in de speelfilm ‘Lo Speccio’ bouwt de burgemeester van het Italiaanse Viganella een enorme spiegel op een berg om eindelijk eens zon te hebben in zijn dorp.

Hoogtepuntje voor de bouko’s onder ons zijn de documentaires ‘Lost Town’ en ‘Eye over Prague’ over dramatisch afgelopen architectuurprijsvragen. De vakjury mag dan staan te juichen om de winnende ontwerpen, het publiek denkt daar vaak héél anders over. Wat gaat daar nou precies fout?

Het debat ‘And the winner is…’ gaat daar verder op in, in Europese context. Aantekeningenblok mee, is het credo. (JH) Architectuur Film Festival Rotterdam, van donderdag 6 tot en met zondag 9 oktober in bioscoop Lantaren/ Venster. Toegang: €8,- met OV. Dagkaart €25,-. www.affr.nl

DELTA. 28 06-10-2011

lifestyle

09

Alle nerds naar Nemo Je kunt zaterdagavond natuurlijk in Delft aan de bar gaan hangen. Of plan een avondje Amsterdam.

Dan kun je voor het doorzakken de Night of the Nerds meepikken in Nemo.

Twintig TU’ers mogen er gratis in.

Mannenzaken Mannen, auto’s, bier, vrouwen. Wat ontbreekt in deze reeks? Juist, voetbal en muziek. Heb jij met je vriendin-met-auto naast je en een biertje in je hand even mazzel met deze twee apps.

Erik Huisman Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij Nemo. Night of the Nerds is een ‘groundbreaking gala’ waarvoor alle nerds zich opmaken. Verkondigt het Amsterdamse science centre in een persbericht. ‘High tech in een coole ambiance’. Ja, ja. Maar even vragen bij woordvoerder Peggy Alderse Baas waarom deze night voor de TU-nerds verplichte kost is. “De nieuwste ontwikkelingen op het snijvlak van wetenschap, techniek en creatieve industrie.” Haar enthousiasme en voorbeelden maken dat je het nog gelooft ook.

Natuurlijk zijn er interviews (nerdtalks), maar ook en vooral ‘experiences’ en ‘clinics’. In gewone mensentaal: je kunt van alles beleven en je handen laten wapperen. “Een virtueel ruimteschip bouwen en dat laten landen op het Nemo”, vertelt Alderse Baas.

“Graffiti met licht. Zonder verf maak je je schildering die wordt vertoond op een scherm.” Dat licht verdwijnt, wordt opgelost door een computer te laten onthouden wat je met je lichtlans hebt gespoten. En wie wél apps op zijn mobiel heeft, maar geen benul hoe je zoiets bouwt? “Maak wat je wilt en ontdek waar je tegenaan loopt.”

Er is hulp. Het gehele programma telt dertig onderdelen.

Nemo pakt zaterdag voor de tweede keer uit met een Night of the Nerds.

Goedbeschouwd is het een uit de hand gelopen festijn dat vorig jaar voor een keer werd opgetuigd. “We brachten een ode aan de nerds, omdat het voor de 25e keer oktober kennismaand was.” Het was een onverwacht succes.

“Elfhonderd mensen bestelden een kaartje. Er waren scholen uit andere

apps

Mooie meisjes testen de Tesla-bol, want 'nerds' zijn niet alleen jongens.

(Foto: Liz Kalisvaart)

provincies die met een bus kwamen.”

Ze vielen bij het Nemo bij de editie 2010 van de ene in de andere verbazing, want ook het soort bezoekers verraste: “De helft was meisje.

Er sneuvelde toen een vooroordeel.

Nerds zijn niet alleen jongens. Heel veel mooie meisjes bestuderen een heftig bètavak. En dat is mooi, want nerds is een geuzennaam. Zij moeten

'Dankzij smartphones en tablets is ingewikkelde technologie leuk en overal om je heen' oplossingen gaan verzinnen voor de grote problemen. Medicijnen, milieu, kijkoperaties. Dingen van levensbelang en dingen waarvan we kunnen genieten.”

Al die jongens en meiden, verzekert Alderse Baas, gingen plat voor het toen gepresenteerde programma van state of the art-technologie. “Het is echt de wereld van zestien- tot twintigjarigen.” Dat een groot deel van het TU-publiek net boven die leeftijdscategorie zit, zegt Alders Baas niets. Het blijft een breed palet van hypermoderne techniek en wetenschap.

Met de toegang is het dit keer anders geregeld. Was het vorig jaar vanwege het jubileum gratis en moest je je vooraf aanmelden met een aanduiding van je (bèta)studierichting, nu hangt

er een prijskaartje aan van 7,50 euro, zijn e-tickets vooraf via de site te koop en zijn kaartjes op de avond zelf aan de kassa te verkrijgen. Niet-nerds zijn nu nadrukkelijk welkom; ook een gevolg van vorig jaar. “Toen kregen we veel verzoeken van niet-bèta’s die interesse hadden. Zij worden nu ruimhartig toegelaten. ”Het tekent dat bèta hip is. Dankzij Apple, Microsoft, smartphones, tablets is ingewikkelde technologie leuk en overal om je heen.

Nerds komen zo dichtbij en zijn niet meer belachelijk.” Een knieval wordt niet gedaan. “Het blijft state of the art, maar is ook heel toegankelijk.”

Heeft Alderse Baas zelf nog een favoriete attractie? Wel meer! “Ontwerpster Anouk Wipprecht met haar DareDroid, een cocktailjurk waarin ze drankjes serveert aan wie een vraag over wetenschap of techniek goed beantwoordt.”

Ook ‘gamen met je hersenen’ vindt ze geweldig. “Met een kapje op je hoofd stuur je met je hersenen een computer aan. En Kinect dance battelen. Het computerspel meet de bewegingen en jureert.” Voor wie nog niet overtuigd is, verlaagt Alderse Baas de drempel nog verder. “De eerste twintig die zich via info@nightofthenerds.nl melden met het woord Delta, krijgen gratis toegang.”

De Night of the Nerds duurt van 19.30 tot 23.00 uur. Tot 24.00 uur feest. www.nightofthenerds.nl

Dat dít nou nog niet bestond: een app die alle scores uit het amateurvoetbal bijhoudt via Twitter. Als we op de KNVB moeten wachten duurt het eindeloos, dus heeft ScoreFlash nu een hashtag voor bijna elke voetbalklasse in Nederland. Easy as pie: alle Twitteraars die aangesloten zijn bij een club moeten de score volgens een vaste formule weergeven om het begrijpelijk te houden en that’s it. Je hoeft er niet eens zelf voor te spelen; vanaf de zijlijn kun je ook de score van je kleine neefje doorgeven. Echt nodig

Ghost Guitar Leuk ***** Handig ***** Bediening ***** Prijs € 1,59 Platform iPhone, iPod Touch en iPad2

is het natuurlijk niet, maar het is wel leuk om te zien wat andere clubs in vergelijkbare klasses presteren. Dat werkt alleen als ook echt op elke club getwitterd wordt en dát zou nog wel even kunnen duren, maar het idee is al fun op zich.

Net als de app GhostGuitar trouwens, die je gitaar laat spelen op je iPhone4.

Via de camera op je telefoon detecteert de app de stand van je vingers en maakt daar een akkoord van. Dat kun je vervolgens opslaan, en later afspelen – al dan niet voorzien van één van de standaard ritmes uit de app.

O, maak je trouwens geen zorgen: je hoeft er geen gitaar voor te kunnen spelen. GhostGuitar kauwt – als je dat wilt - de akkoorden in gemarkeerde blokken op de hals van de gitaar in het scherm voor je voor. Dat is trouwens een stuk beter te zien op een iPad2, om nog even een tip te geven. Maar dat je hiermee naast die vriendin op de bank helemaal de bom bent, mag vanzelfsprekend heten. (JH)

ScoreFlash Leuk ***** Handig ***** Bediening ***** Prijs gratis Platform Android, iPhone, iPod Touch en iPad

buitenlandstage

Stress door een werkvergunning Stress in Canada. Een ontsnapping via de TU-site. ‘Thuiskomen’ in Tanzania. Uitblazen in Maleisië. TNW’er Ruben Schmidt (23) beleefde een bewogen jaar.

Schmidt wilde als exchange-student naar het buitenland.

“Om, heel saai, vakken te volgen die ik anders in Delft moest doen”. Hij wilde een jaar weg. “De meeste uitwisselingen duren vier maanden tot een halfjaar. Dan ben je vooral aan het wennen. Als je langer gaat, kun je settelen. Dan ben je toerist-af.”

Toen was het afstrepen: TU- of TNW-uitwisseling? Technische Natuurwetenschappen (TNW). “In verband met de goedkeuring van de te volgen vakken.” Europa of verder weg? Verder weg. “In Europa kom ik nog wel.” De Verenigde Staten of Canada, de enige twee landen buiten Europa waar TNW uitwisselingscontacten heeft? Canada. “In de VS was ik al eens.

In Canada heb ik verre familie en het is een groot contrast met India, waar ik eerder al verbleef.” Uitslag: University of Waterloo bij Toronto. Aanvang: 1 september.

Alles liep gesmeerd. Een off-campus studentenhuis zocht een huisgenoot en hij had vanwege de Hollandse oma van een bewoner een streepje voor. “Zo kon ik inburgeren met Canadezen.” Schmidt genoot van de ruimte en de natuur en zoog de cultuur in zich op. “Heel erg op het gemak gericht.

Ruben Schmidt: “Als je langer dan een half jaar gaat, kun je settelen.” (Foto: Privébezit)

Koffie haal je in de drive through. Veel buitenactiviteiten.

Fanatiek met sport. Recreatief sporten snappen ze niet.” Tijdens de studie was hij de enige exchange-student in de klas.

“Ik had daardoor veel contact met Canadezen en buitenlandse studenten die er voor hun studie wonen. Zo ben ik op een Indiaas festival en bij een Tsjechisch diner geweest.”

Na verloop van tijd ontstond er stress. “Ik wilde na de colleges in Canada stage lopen.” Een plek vinden mislukte omdat hij geen werkvergunning kreeg. Hij zat klem. “Ik had precies drie maanden tussen de examens en mijn geplande vakan-

tie naar Maleisië in augustus.” Een luxeprobleempje, geeft Schmidt toe, maar toch. Uiteindelijk zocht hij ‘s nachts op de TU-site een uitweg. Dat werd het bedrijf Windpower Serengeti in Tanzania, dat voor dorpjes zonder elektriciteit windmolentjes bouwt van lokaal verkrijgbaar materiaal en cursussen geeft om ze te bouwen en onderhouden.

Schmidt solliciteerde vanuit Canada en vervolgens viel alles op zijn plek. “Er was eerder een TNW’er als stagiair geweest en de begeleider was een gepromoveerd TNW’er. Hij was blij met mijn derdewereldervaring. Ik zou niet lang hoeven wennen.” Schmidt kon meteen na de examens komen. Over die al geplande vakantie hoefde hij het niet te hebben.

De eerste tijd ‘ontstreste’ Schmidt. “Ik was twee weken op pad met mijn begeleider Roland. Langs markten materialen kopen. Hij bracht rust. Dan zei hij: zo, nu moeten we wachten.” Het bleef meezitten. Schmidt mocht mee op cursus, hoewel zijn onderzoeksopdracht eigenlijk in Dar es Salaam lag. “Ik heb voor diverse gebieden en gebruikers bepaald wat de beste mix is van windmolentjes en zonnecollectoren. Er is een omslag. Een windmolentje is voor kleine verbruikers niet efficiënt. Pas boven een bepaald verbruik gaat geen elektriciteit verloren.

Niet alles was ideaal. “De stroom valt in Tanzania vaak en lang uit. Voor een stad als Dar es Salaam is dat heel ingrijpend. Dat geeft ook de urgentie van het project aan.” (EH)

DELTA. 28 06-10-2011

interview

10

DELTA. 28 06-10-2011

interview

11

‘Het was een heel mooie brand’ Prof.ir. Kees van Weeren nam vorige week afscheid van Bouwkunde. De hoogleraar draagconstructies deed minutieus onderzoek naar de Bouwkundebrand. “Er zijn weinig branden waarvan het verloop zo goed bekend is.”

Tomas van Dijk “Om 13.38 uur braken de eerste ruiten op de zevende verdieping en om 14.56 uur gebeurde dat ook bij mijn kamer. Vanaf 15.43 uur kwam de vloer van mijn kamer in verticale positie te verkeren.” Kees van Weeren pakt een foto van de brand die de faculteit Bouwkunde in 2008 in de as legde. “Kijk, hier zie je de vlammen uit mijn kamer slaan. Vlak daarna stortte de noordvleugel in. Bij lezingen doet dit plaatje het altijd goed”, lacht hij.

Van Weeren onderzocht de brand tot in detail, schreef er artikelen over en gaf er tientallen lezingen over. Een mooiere casus voor onderzoek en onderwijs dan de Bouwkundebrand is voor de expert (“instortingsrisico’s en veiligheid, dat is mijn vak”) nauwelijks denkbaar. Tijdens zijn afscheidsrede afgelopen vrijdag blikte hij dan ook uitgebreid terug op de gebeurtenis.

Wat was er zo bijzonder aan die brand?

“Het was een heel mooie brand, nou ja ‘mooi’… dat mag je natuurlijk niet zeggen. Maar kijk, het gebeurt niet zo vaak dat grote gebouwen helemaal uitbranden. We hadden veel tekeningen van het gebouw.

Een technische journalist had foto’s gemaakt en de tijdstippen aangegeven. En Brandweer Haaglanden heeft zelfs infraroodopnames gemaakt vanuit een helikopter. Ik heb de brand daardoor goed kunnen bestuderen. Via TNO ben ik in contact gekomen met drie Amerikaanse fire engineers. Zij zijn ook geïnteresseerd omdat er weinig branden zijn waarvan het verloop zo nauwkeurig stap voor stap bekend is.”

U vertelde tijdens uw afscheidsrede dat mensen soms met ongeloof reageerden op het feit dat een brand tot instorting kan leiden. Is het voor u de normaalste zaak van de wereld dat het gebouw deels instortte?

“Ik heb het niet voorspeld, maar achteraf heb ik wel kunnen reconstrueren hoe het gegaan is. Maar waar het me om gaat is dat het instortingsgevaar een acceptabel risico is dat is vastgelegd in het Nederlandse Bouwbesluit. De manier waarop we met risico’s omgaan bij een brand moet helderder naar het brede publiek gecommuniceerd worden. De brandweer is er niet om alle gebouwen te beschermen. Ze moet er voor zorgen dat mensen veilig het gebouw verlaten en voorkomen dat de brand overslaat naar de buren. Andere vereisten zijn er niet.”

Hoe denken brandweermensen hierover?

“Ik heb les gegeven aan 120 officieren en bevelvoerders van Brandweer Haaglanden over hoe om te gaan met instortingsrisico’s bij brand. We zijn het onderwijs over instortingsrisico’s aan het vernieuwen. Er is een mentaliteitsverandering nodig. Brandweerlieden zijn een speciaal slag mensen. Ze willen branden blussen. Dat geldt vooral voor vrijwillige brandweerlieden. De afgelopen jaren zijn brandweerlieden omgekomen bij instortende gebouwen. Dat heeft geleid tot een herbezinning over de vraag waar de brandweer voor is.

In het verleden bleef ze te lang in gebouwen hangen. Bij Bouwkunde deed ze dat trouwens ook.”

Bij Bouwkunde ook?

“Ja. Het is een heel simpel rekensommetje. Het gebouw bestond uit drie delen: de zuidvleugel, het liftgebouw en de noordvleugel. De brand begon in de zuidvleugel op de zesde verdieping en breidde zich uit naar boven om vervolgens horizontaal door te schuiven naar het liftgebouw en de noordvleugel. Drie uur heeft de brandweer vanuit het liftgebouw de brand in de zuidvleugel geprobeerd te blussen. Achteraf bezien was drie uur erg lang, want vanaf het moment dat de brand oversloeg naar de noordvleugel duurde het ook drie uur voordat die vleugel instortte.”

Wijst u ze er tijdens uw lessen fijntjes op dat het roekeloos was om zo lang in het gebouw te blijven?

(Lacht) “Nou nee, ik wijs ze er niet ‘fijntjes’ op. De brandweer kijkt goed naar gebouwen en maakt continu inschattingen.”

Een heel ander punt waar u zich zorgen over maakt is het gebrekkige overleg tussen constructeurs over de materialen die ze in een gebouw verwerken.

“Ja, er zijn teveel mensen op de bouwplaats die niet alle uitgangspunten kennen van andere betrokkenen. En dat kan tot rampen leiden. Ik illustreer dat graag met de geschiedenis van het zwaard van Damocles. Dionysius bood Damocles op een dag een banket aan in zijn paleis. Eerst vond Damocles het fijn om in weelde te verkeren, tot hij merkte dat er boven zijn hoofd door Dionysius een zwaard aan een paardenhaar was gehangen om het gevaar te laten zien waardoor iemand, die gelukkig of machtig is, voortdurend wordt bedreigd.

Stel dat er een constructeur aanwezig was geweest, die hem had kunnen vertellen dat het zwaard tien kilo woog en de paardenhaar gegarandeerd vijftien kilo sterk was. Dan zou Damocles toch geen probleem hebben gehad?

Wie is Kees van Weeren?

Prof.ir. Kees van Weeren (1946) studeerde tussen 1964 en 1972 weg- en waterbouwkunde in Delft. Hij deed in 1973 zijn vervangende militaire dienst als constructeur bij de Rijksgebouwendienst, een organisatie waar hij werkzaam bleef tot 2002. In 1996 werd hij hoogleraar ontwerpen van draagconstructies in Delft bij de faculteit Bouwkunde. Samen met zijn vrouw runt Van Weeren de vennootschap K.A.T / Kunst, Advies en Techniek, een kunstgalerie en bouwtechnisch adviesbureau in een.

(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)

“Maar stel dat er alleen draden met een gegarandeerde sterkte van 7,5 kilogram beschikbaar zouden zijn? En stel verder dat er twee draden van twee verschillende leveranciers zouden worden gebruikt, die ieder een eigen constructeur hadden. Dit is een heel normale situatie in de huidige bouw, die alom wordt geaccepteerd. Damocles zou wellicht ook in deze situatie gekozen hebben voor een leven in weelde, inclusief het zwaard boven zijn hoofd. Maar zou dat terecht zijn geweest?”

Nou? “Bij belasting wordt een draad langer. Hoeveel dat is, is afhankelijk van de spanning, de kracht per eenheid van oppervlak, en van het materiaal. Stel dat de ene draad van een bros en stijf materiaal was gemaakt, en de andere draad van een taai en slap materiaal.

Bij belasting van de twee draden samen zou de stijve draad kunnen breken bij een belasting van 7,5 kilogram, zoals gegarandeerd, met een beperkte verlenging. De slappe draad zou bij die beperkte verlenging nog pas een beperkte belasting opnemen, wellicht zelfs minder dan de 2,5 kilogram die nodig was om het zwaard op zijn plaats te houden. Niet echt veilig voor Damocles.”

Dit soort problemen hebben volgens u geleid tot de ramp in de luchthaven Charles de Gaulle waar in 2004 een passagiersterminal deels is ingestort.

“Daar was een betonnen constructie gemaakt met daarboven een stalen constructie met glas. De verantwoordelijke voor de betonconstructie had er geen rekening mee gehouden dat er een broeikaseffect zou ontstaan door het glas. Door de warmte vervormde het staal en oefende ontoelaatbare krachten uit op de betonconstructie.

Het stadion van FC Twente is ook ingestort doordat de verantwoordelijken voor de uitvoering en degenen verantwoordelijk voor het ontwerp te weinig met elkaar overlegden.

“Verbrokkeling van de verantwoordelijkheden is een groot probleem.

Het is iets van de laatste decennia. De beroepsgroep van constructeurs dringt er bij de overheid steeds sterker op aan om hier iets aan te doen. Maar de overheid regelt dingen met tegenzin vanwege de hogere kosten dat al het afstemmen mee zich meebrengt.”

U was vijf jaar lang opleidingsdirecteur bij Bouwkunde. Dat was een bewogen tijd.

“Toen ik in 2001 nog maar net was aangetreden kregen we een rode kaart van de onderwijsinspectie. Er zou een tussentijdse controle komen. Veel studenten waren te lang bezig met bepaalde onderdelen van de studie, luidde de kritiek. En het niveau van de eindprojecten was niet wetenschappelijk genoeg.”

Dat komt bekend voor, de faculteit Bouwkunde die worstelt met het feit dat ze niet wetenschappelijk zou zijn.

“Worstelde! Er zijn grote slagen gemaakt. Tegelijk met de overstap naar het bachelor-master systeem, wat toen ook speelde, hebben we een verbetertraject ingezet dat zorgde voor meer wetenschappelijke reflectie door studenten tijdens ontwerpopdrachten. We hebben daarna een goede visitatie gekregen.”

U klaagt dat er gedurende uw loopbaan bij Bouwkunde wel heel veel op de schop is gegaan.

“Zes serieuze nieuwe curricula heb ik meegemaakt in de vijftien jaar dat ik aan de TU werkte. Dat is veel te veel. Ik heb het dan niet over kleine jaarlijkse veranderingen die heel normaal zijn, maar over zes serieuze nieuwe curricula, waarbij studenten bijvoorbeeld eerst vijf kleine ontwerpprojecten per jaar moesten doen wat later werd veranderd in twee grote projecten. Vooral voor studenten die niet alles netjes achter elkaar doen, was het heel lastig. Voor onze afdeling onderwijs en studentenzaken vergden al die veranderingen ook een enorme inspanning.”

Wat gaat u doen nu u met pensioen bent?

“Ik doe al twintig jaar advieswerk. Daar ga ik mee door. Ik doe wel eens arbitrage bij rechtszaken. Zo was er laatst een opdrachtgever die een fabriekshal had laten maken. Tijdens de bouw bleek de stalen constructie niet goed. Is de aannemer aansprakelijk te stellen? Dat soort dingen onderzoek ik dan. De Rijksgebouwendienst vraagt mij ook nog om advies. Ik heb vijfentwintig jaar bij die dienst gewerkt. Laatst waren ze bezig met de restauratie van de bronzen beelden op het Paleis op de Dam in Amsterdam. Bepaalde steunen waren gecorrodeerd en moesten vervangen. Ik heb geadviseerd hoe ze dat het beste konden doen.

Ik doe alleen maar wat ik leuk vind. Soms werk ik gratis. Aan Artsen zonder Grenzen heb ik verteld hoe ze een watertoren bij een ziekenhuis in de Centraal Afrikaanse Republiek konden herstellen. Aan de hand van wat kiekjes kon ik zien hoe het in elkaar zat.”

Wat gaat u missen?

“Ik vond het mooi om te opereren in een omgeving met ongelooflijk enthousiaste mensen. Alles gaat altijd door bij Bouwkunde.

Zo zag je ook op de dag na de brand dat studenten en docenten weer aan de gang waren met maquettes. En het tentenkamp dat werd opgezet was niet zomaar een tentenkamp, het was iets wat zorgde voor nieuwe initiatieven. Het bood de mogelijkheid om te barbecueën bij je werk. De brand op een positieve manier oppakken, dat is typerend voor Bouwkunde.”

DELTA. 28 06-10-2011

reportage

12

Managers, nerds en boekenwurmen In de hoogste kringen van de universiteiten van Leiden, Rotterdam en Delft wordt overlegd over een innige samenwerking. Een fusie wordt zelfs niet uitgesloten. Maar hebben deze ambitieuze universiteiten wel zoveel gemeenschappelijk?

Robert Visscher en Martine Zeijlstra Buiten in de oktoberzon wordt op de campus van de TU Delft vooral veel gerekend, geleerd en getekend. Een groep studenten schetst de omliggende gebouwen vanaf gekleurde stoeltjes onder het dak van de Aula.

Even verderop leert een jongen berekeningen voor een toets. Het mag dan warm zijn, de studenten stralen uit dat ze hun studie niet verzaken.

Dat geldt ook binnen in de kantine van het EWI-gebouw. Derdejaars student technische natuurkunde Sjoerd de Visser zit in zijn Iron Maidenblouse gebogen over studieboeken en zijn laptop. Hij prijst de sfeer op de campus. “Er hangt hier een echte bètasfeer. Met wie je hier ook praat, je weet waar de ander het over heeft. De studies lijken op elkaar. Daarom studeer ik in Delft.”

In Rotterdam studeren de arrogante managers met vlotte babbel Dat geldt niet voor Rotterdam, merkte De Visser. “Ik deed in mijn eerste jaar een vak met bedrijfskundestudenten van de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR). We werkten samen aan een fictief bedrijf van touchscreens.

Ik zorgde voor de techniek, zij probeerden het aan de man te brengen.

Ze snapten helemaal niks van mijn berekeningen. Het waren echte alfa’s.

Maar we vulden elkaar wel aan, want zij wisten veel beter dan ik wat we als vestigingsplaats moesten kiezen.”

Het viel De Visser op dat de studenten in Rotterdam niet zo hard hoefden te werken. “Wij kregen drie studiepunten. Zij deden het maar als half vak en verdienden toch een studiepunt meer.

Dat was heel vreemd. Mijn ex studeerde pedagogische wetenschappen in Leiden. Ik ging weleens met haar mee naar colleges en begreep ongeveer wat er gezegd werd. Ze ging ook

met mij naar colleges natuurkunde in Delft. Maar daar begreep ze niks van.”

Veel Delftenaren maken opmerkingen over het verschil in kwaliteit. In hun ogen zijn de studies in Delft heel moeilijk, terwijl studenten in de andere steden het veel makkelijker zouden hebben. “Bij ons werd al op de middelbare school gezegd dat een studie als bedrijfskunde ongelofelijk makkelijk is”, zegt tweedejaars werktuigbouwkunde Thomas Remmerswaal.

Het valt de studenten ook op dat Leidenaren en Rotterdammers er een stuk modieuzer bijlopen. “Veel meisjes dragen bijvoorbeeld Uggs. Het is in Leiden misschien ook snobistischer”, zegt eerstejaars Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek Joost Meijers. Hij zit met zijn laptop op schoot op het dak van de universiteitsbibliotheek. “In mijn beleving staan beide universiteiten ver van Delft af.” En dat geldt voor de meeste studenten. Velen zijn zelfs nog nooit in universiteitsgebouwen in Leiden en Rotterdam geweest.

Grote uitzondering zijn de bètaopleidingen in Leiden. Die zijn wel bekend. “Er is een soort wedijver tussen Delft en Leiden. Zowel op wetenschappelijk gebied als tussen de studentenverenigingen”, zegt corpslid Meijers. “In Delft is het onderwijs en onderzoek toegepaster en in Leiden theoretischer. Dus er is wel een belangrijke reden om voor een van de twee universiteiten te kiezen. Dat onderscheid moet blijven”, zegt De Visser.

Hij staat daarmee niet alleen. Mocht er een fusie komen, dan mogen de verschillen niet verdwijnen. Dat is interessant genoeg de reactie van de studenten in alle drie de steden. Ze zijn niet tegen een fusie. Zolang ze er maar geen last van hebben. Want zodra het voor nadelen kan zorgen, zoals een aantal colleges elders volgen of een studie die verplaatst wordt, zijn ze opeens fel tegen.

Vooroordelen

Want studeren in Leiden, Rotterdam en Delft zegt iets over de ambitie en

De campus van de Maasstad is met haar hoge gebouwen en bouwput typisch Rotterdams.

levenswijze van de studenten. Dat benadrukken ze vooral met de vooroordelen die ze over elkaar hebben.

In Rotterdam studeren de arrogante managers met vlotte babbel. Leiden zit vol met blonde hockeymeisjes en suffe boekenwurmen. En in Delft zitten de bollebozen en nerds met oogkleppen.

Dat laatste beaamt bijvoorbeeld Suzanne Hameleers, masterstudente bedrijfskunde aan de EUR. “Mijn ex studeerde aan de TU. Als ik naar zijn studentenhuis kwam, vroegen al zijn huisgenoten mij of ik de volgende keer vriendinnen mee wilde nemen omdat zij geen meisjes kenden. Een jongen had zelfs maar een nummer van een meisje in zijn telefoon staan.” “En dat was zeker het nummer van zijn moe-

der”, zegt masterstudente rechten Monique van Beek.

Haar gevatte reactie is typerend voor studenten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. De studenten zijn er uitgesproken en niet op hun mondje gevallen. De campus van de Maasstad is met haar hoge gebouwen en bouwput typisch Rotterdams. En ook de studenten zijn even divers als de stad zelf: op het terrein werken moslima’s met hoofddoek hun make-up bij, scheppen jongens in de nieuwste outfit op over hun cijfers en sms’t een studente met een taupekleurige glittertrui en bijpassende sandalen over een borrel in de stad.

“Er lopen hier zoveel verschillende types rond dat je wel een vlotte babbel moet hebben om hier te studeren”,

‘Leiden is niet hip, de studenten daar zijn pannenkoeken, slappe gasten’

Veel Delftse studenten vinden dat beide andere universiteiten ver van Delft af staan.

zegt Van Beek. En sociaal, dat zijn ze in Delft niet zo, vinden de studentes.

“In Delft denken ze alleen in praktische oplossingen en zijn ze niet zo emotioneel”, zegt Hameleers. “Het zijn computernerds die zoveel tijd aan hun studie besteden dat ze minder tijd over hebben voor hun sociale leven.

Dat hebben wij wel.”

Bedrijfskundestudent Michiel Coppens is juist erg over Delftenaren te spreken. “De combi bedrijfskunde en techniek vind ik fantastisch. Het zijn stuudjes in Delft, maar ze zijn wel aardig. Al stond ik wel te kijken toen ik de eerste keer in Delft een meisje haar eigen scooterband zag verwisselen”, zegt hij lachend.

Over de universiteit Leiden is hij minder te spreken. “Leiden is niet hip. De studenten daar zijn pannenkoeken, slappe gasten. Als je met ze praat gaat het nergens over. Met Delftenaren praat ik over gave feesten, met Lei-

denaren over het weer. Tot meer zijn ze niet in staat. Het mag dan wel de oudste studentenstad van Nederland zijn, maar het is daar saai.”

Bovendien zijn de Leidse vrouwen arrogant, vinden Van Beek en Hameleers. “Die hebben allemaal een ‘ik ben knap en kan iedereen krijgen’ hoofd.

Mijn Delftse ex klaagde altijd over de arrogantie en kieskeurigheid van Leidse studentes”, zegt Hameleers.

“Want in Delft gaan ze allemaal naar Leiden toe om vrouwen te scoren. Ons vinden ze sowieso te arrogant en bijdehand.”

In Leiden valt het hoge aantal vrouwen inderdaad op. Studentes met opvallend vaak lange blonde haren strekken zich loom uit voor het Lipsiusgebouw op steenworp afstand van het statige Rapenburg. Boten varen door de Leidse grachten. Aan de kant genieten studenten met opgerolde hemdsmouwen en T-shirts in felle kleuren met grappige teksten van een biertje.

In de oudste studentenstad van Nederland gaat het er met mooi weer gemoedelijk aan toe. En dat wordt erg gewaardeerd door de Leidse studenten. “Leiden heeft sfeer en is gezellig

L&R-student Joost Meijers: "Het is in Leiden snobistischer."

DELTA. 28 06-10-2011

reportage

13

'In Leiden zijn we heel sociaal', vindt eerstejaars student Hebreeuws Barry Vingerling. (Foto's: Hans Stakelbeek/FMAX)

door alle mooie pandjes en grachten”, zegt Barry Vingerling, eerstejaars Hebreeuws. “En in Leiden zijn we heel sociaal. We zijn geïnteresseerd in andere mensen en andere culturen.” Dat zijn ze op de EUR niet, weet Vingerling. “In Rotterdam zijn ze heel zakelijk. Leiden is dorps, Rotterdam

‘In Delft denken ze alleen in praktische oplossingen en zijn ze niet zo emotioneel’

Maar de echte nerds, die zitten in Delft, vinden Leidse studenten. Tweedejaars indologie Christiaan Kikkert vindt dat Delftenaren teveel in hun wetenschappelijke ivoren toren blijven zitten. “Ze denken heel veel in hun eigen kader. Dat is logisch, omdat ze veel van hun eigen studie weten, maar het leidt ook tot tunnelvisie. Als ik iets aan een Delftenaar vertel vanuit een boeddhistisch perspectief dan kunnen ze daar niet zoveel mee en nemen ze me niet serieus omdat ze niet kunnen

werelds. Het is een grote havenstad waar de mensen meer langs elkaar heen leven. Het onderwijs is er ook veel massaler dan hier in Leiden. En de studenten hebben een hoge pet op van zichzelf. Andere studies vinden ze te min. Het zijn feestbeesten en opscheppers. Maar dat laatste hoort misschien een beetje bij de bedrijfscultuur. Ze zullen ons wel zien als saaie boekenwurmen en nerds.”

Delftenaar Sjoerd de Visser: "In Rotterdam snapten ze helemaal niks van mijn berekeningen."

(Illustratie: Auke Herrema)

achterhalen of het waar is.”

Delftenaren zijn ook een beetje arrogant, vindt Fannie Pielage, eerstejaars Nederlands en tweedejaars kunstgeschiedenis. “Mijn Delftse vriendje vindt dat wij hier in Leiden cursusjes doen. Zijn studie is heel zwaar, benadrukt hij steeds. De geesteswetenschappers zijn vaag, zegt hij. Zijn studie is concreet en heeft nut in zijn ogen. Hij ziet niet de zin in van filosofie, kunst en literatuur en hij begrijpt niet wat ik bijdraag aan de samen-

leving. Maar in mijn ogen heeft zijn studie praktisch nut en mijn studie intellectueel nut. De mens verheffen is ook heel zinnig.”

Pielage leerde haar vriendje kennen op de middelbare school en ondanks de verschillende studies in andere steden zijn ze nog steeds samen. Een mogelijke fusie tussen de drie universiteiten is dan ook al besproken. In de praktijk is de fusie bij hen namelijk al aan de gang met een zeer praktische insteek. Daardoor heeft ze ook al

een advies voor als de samenwerking door de grote cultuurverschillen averij oploopt en de lieve vrede bewaard moet worden. “Mijn vriend vertelt aan mij over waar hij mee bezig is en ik doe dat ook. Als het te ingewikkeld wordt, dan zeg ik gewoon tegen hem dat ik geen zin meer heb in zijn verhalen en houdt hij op. Heel makkelijk.

Het werkt perfect.”

DELTA. 28 06-10-2011

TUdelta.28 > Jaargang 43 Delta is het informatie- en opinieblad van de TU Delft, verzorgd door een journalistiek onafhankelijke redactie.

> Redactie Frank Nuijens - @FrankNu, (hoofdredacteur) Katja Wijnands - @kwijnands, Dorine van Gorp - @dorinevangorp, (eindredactie) Saskia Bonger - @sbonger Tomas van Dijk - @tomasvd Connie van Uffelen - @ConnievanU Jos Wassink - @joswashere (verslaggeving) > Medewerkers Bennett Cohen, Willemijn Dicke, Patrick van der Duin, Robbert Fokkink, Jorinde Hanse, Dap Hartmann, Auke Herrema, Desiree Hoving, Erik Huisman, David McMullin, Olga Motsyk, Merel Segers, Ionica Smeets, Jimmy Tigges, Stephan Timmers, Ellen Touw, Vikrant Venkataraman, Robert Visscher, Rutger Woolthuis > Foto‘s Sam Rentmeester/ Hans Stakelbeek (FMAX).(info@fmax.nl) > Vormgeving & Lay-Out Liesbeth van Dam > Mededelingen

Martin Kers (m.kers@tudelft.nl)

> Redactieraad dr. B.B. Scholtens (voorzitter), G.K. Berghuijs, MSc, prof.dr. M.J. van den Hoven, mr. J.J.M. Kok, R.H.G. Meijer, T. Niks, ir. M. Persson, prof. dr. B.J. Thijsse, dr.ir. C.A.J.R. Vermeeren > Redactie-adressen

Universiteitsbibliotheek Kamer 0.18-0.28 Prometheusplein 1 2628 ZC Delft Postbus 139 2600 AC Delft Tel. 015-278 4848 E-mail: delta@tudelft.nl www.delta.tudelft.nl

> ISSN 0169-698x > Druk Wegener Nieuwsdruk Twente, Enschede > Oplage 12.000 > Advertenties H&J uitgevers Postbus 101 2900 AC Capelle aan den IJssel Tel. 010-451 55 10 Fax 010-451 53 80 E-mail:delta@henjuitgevers.nl www.linkmagazine.nl > Abonnement Een abonnement kost 37,50 en kan elk moment ingaan. > HOP Delta werkt samen met het Hoger Onderwijs Persbureau Hein Cuppen, Bas Belleman, Marijke de Vries Tel. 071-523 6151 Fax 071-523 2138 E-mail hop@xs4all.nl > Copyright Delta

Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur artikelen, schema‘s of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen en/of openbaar te maken, in enigerlei vorm of wijze.

Blijf niet rondlopen met uw vragen over kanker Bel de KWF Kanker Infolijn: 0800-022 66 22 (gratis)

mededelingen

14

Agenda Donderdag 6 oktober

Announcements

Lancering VOX Delft 12.00-14.00 uur - VOX Delft is een nieuwe studentenvereniging gericht op de grote vraagstukken van de 21e eeuw en is bedoeld voor ‘open-minded’ studenten die zich met elkaar willen verdiepen in globale crisissen en hun technologische oplossingen. Oplossingen die al dan niet bekend zijn in Delft. Het VOX-bestuur staat tijdens de lunch in de Aula met informatie en enquêtes gereed om hun vereniging toe te lichten en om hun medestudenten te vragen wat zij graag zien gebeuren in Delft. Kom langs voor een korte introductie en meld je aan. Volg @voxdelft of kijk op www.voxdelft.nl.

Architecture Generation.

Promotie van A.A. Alvarez Cabrera, ingenieur. Promotor: prof.dr. T. Tomiyama.

• 12.30 uur - Fast Qualification Methods for Microelectronic Packages. Promotie van X. Ma, MSc. Promotor: prof.dr.

G.Q. Zhang.

• 15.00 uur - High resolution temperature observation to identify different runoff processes. Promotie van M.C. Westhoff, MSc. Promotor: prof.dr.ir. H.H.G. Savenije.

• 15.00 uur – Deze promotie vindt plaats in het auditorium. Atomistic models of amorphous semiconductors.

Promotie van K. Jarolimek, engineer. Promotoren: prof. dr. M. Zeman en prof.dr. R.A. de Groot.

Zondag 9 oktober

Dinsdag 11 oktober

International Student Church 11.30 hrs - Students of all denominations are invited to our ecumenical service every Sunday at Raamstraat 78, followed by tea/coffee. The services are led by the chaplains Reverend W. Stroh and Father Avin, and are supported by student leaders. More information on www.iscnetherlands.nl.

Wetenschapsagenda • 10.00 uur - Towards Contextualized Information Delivery: A Rule-based Architecture for the Domain of Mobile Police Work. Promotie van B. Hu, MSc. Promotor: prof.dr.ir.

G.J.P.M. Houben.

• 12.30 uur - Seakeeping Behaviour of High Speed Ships - An experimental and numerical study. Promotie van ir.

P. de Jong. Promotor: prof. dr.ir. R.H.M. Huijsmans.

• 15.00 uur - Model-based Traffic Control for the Reduction of Vehicular Emissions.

Promotie van ir. S.K. Zegeye.

Promotoren: prof.dr.ir. B. de Schutter en prof.dr.ir. J. Hellendoorn.

Rock ‘n Delft 20.00-22.00 hrs - Every Sunday evening: Rock ‘n Roll class!

Discover new moves during the first hour, then practice what you learned. Everyone can come; with or without dancing skills, alone or with a partner, it is really for everybody! Free entrance. www.rockndelft.nl

Maandag 10 oktober Wetenschapsagenda • 10.00 uur - ArchitectureCentric Design: Modeling and Applications to Control

Woensdag 12 oktober Wetenschapsagenda • 12.30 uur - Flow induced by beating artificial cilia- An experimental and numerical study. Promotie van J.

Hussong, Diplom-Ingenieur.

Promotor: prof.dr.ir. J. Westerweel.

• 15.00 uur – Intreerede van prof.dr. A.H.M.E. Reiners, faculteit Industrieel Ontwerpen.

Donderdag 13 oktober Wetenschapsagenda • 10.00 uur - Deze promotie vindt plaats in de Senaatszaal. Promotie van drs. M.G. Huijs. Promotie van prof.dr.

G.P. van Wee. • 10.00 uur - Deze promotie vindt plaats in het auditorium. Promotie van ir. W.E. Paulissen. Promotor: prof.dr.

S.M. Luthi.

• 12.30 uur - Deze promotie vindt plaats in de Senaatszaal. Promotie van ir.

J.W.G.M. van der Pas. Promotoren: prof.dr. W.E. Walker en prof.dr. G.P. van Wee.

Nederlands Studenten Kamerkoor Het NSK houdt eind oktober en begin november audities in verschillende steden. Zie www. nskk.nl voo meer informatie of neem contact op met koorcommissaris Céline Beemster, tel.

0645682291.

Student and Career Support Student and Career Support is een onderdeel van de dienst Onderwijs en Studentenzaken.

Het omvat de diensten van de studentendecanen, de studentenpsychologen, en het Career Centre met studiekeuzeadviseurs en loopbaanadviseurs en het informatiecentrum. Het informatiecentrum in de hal op de begane grond is geopend op werkdagen van 9.00–17.00 uur.

Er is documentatie beschikbaar over onder andere WO- en HBOopleidingen, arbeidsmarkt, studie- en beroepskeuze, buitenlandse studies, en promoveren.

Ook is er een vacaturewand. Bij de balie of telefonisch kun je afspraken maken met een van de medewerkers.

Voor de psychologen geldt dat je je als student of promovendus online kunt aanmelden op studentenpsychologen.tudelft.

nl. Een eerste contact kan ook via het inloopspreekuur op dinsdagen van 11.30-12.30.

De studentendecanen houden een inloopspreekuur op dinsdag van 11.30-12.30 uur, de loopbaanadviseurs en de studiekeuzeadviseur houden een inloopspreekuur op dinsdag en donderdag van 11.30-12.30 uur. Zie voor het aanbod aan workshops en trainingen van Student & Career Support zie smartstudie.tudelft.nl.

Bezoekadres: Jaffalaan 9a (gebouw 30A); tel. 0152788004. E-mail: studentandcareersupport@tudelft.nl; careercentre@tudelft.nl; studiekeuzevragen@tudelft.nl.

Website: www.studentandcareersupport.tudelft.nl; careercentre.tudelft.nl.

Online huurprijs check Is jouw huurprijs redelijk?

Check www.huurcommissie. nl voor meer informatie en om helderheid te krijgen over huren en geschillen tussen huurder en verhuurder.

International Office Het International Office, Jaffalaan 9a, is op werkdagen geopend van 9.00-17.00 uur.

Je kunt ook vragen stellen via

WijWonen 20.30 uur - De Algemene Leden Vergadering van WijWonen zal plaatsvinden in Delftstede, Pheunixstraat 66. Voor de agenda, zie www.wijwonendelft.nl.

Donderdag 20 oktober Kivi Niria Students 12.30 uur – Lunch lecture ‘Artificial Intelligence’. We will focus on the way an agent is able to perceive its environment and to communicate with its environment in a multimodal way. As an example we show how humanoid robots are able to perceive facial expressions, how to extract emotions from facial expressions and from speech. Finally, we discuss automatic speech recognition and dialogue modeling.

The speaker is Prof. Drs. Dr. Leo Rothkrantz. There will be a free lunch & free entrance. Registration is mandatory via www. kns-delft.nl.

VSV ‘Leonardo da Vinci’ 20.00 uur - Helaas is er sinds het faillissement van Fokker geen enkel bedrijf meer

Aankondigingen Studenten

geweest die het aandurfde om zelf een geheel vliegtuig te ontwerpen en bouwen op Nederlandse bodem. Tot nu!

Fokker next generation hoopt een vliegende doorstart te maken met een verbeterd ontwerp van de Fokker 100.

Maarten van Eeghen van Fokker next generation zal een lezing geven over het nieuwe vliegtuig en hun plannen voor de toekomst. Faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek, collegezaal A.

Delta Inleveren kopij Bijdragen van faculteiten, diensten en overigen voor de rubriek 'Agenda' in Delta ontvangt de redactie graag per e-mail: delta@tudelft. nl. Bijdragen dienen zo beknopt mogelijk te zijn.

De redactie behoudt zich het recht voor om in te korten. Aanleveren vóór vrijdag 14.00 uur.

Students Doctoral Courses Personal Development: Awareness, Communication & Coping Strategies for PhD candidates.

1,5 ECTS. Date: Friday October 7 and 14.

Enroll at www.graduateschool. tudelft.nl.

International Student Chaplaincy Looking for a home away from home, trying to make new friends, interested in intercultural and interfaith activities, needing some inner peace, searching for more than academic challenges? Check the website of the International Student Chaplaincy, www. iscnetherlands.nl, to learn about their wide range offer.

appointment with one of the psychologists at http://studentenpsychologen.tudelft.nl or by sending an email to studentenpsychologen@tudelft. nl. You can also come by at the open office hour every Tuesday at 11.30-12.30 hrs. Open office hours of the student counselors are on Tuesdays from 11.30-12.30 hrs and the career counselors are on Tuesdays and Thursdays from 11.30-12.30 hrs. More information on www. studentandcareersupport. tudelft.nl or http://careercentre.tudelft.nl. For a list of workshops and trainings offered by Student & Career Support please visit http:// smartstudie.tudelft.nl.

International Office The International Office, Jaffalaan 9a/visitor’s entrance at Mekelweg, office opening times Monday to Friday 9.00–17.00 hrs. Appointments and enquiries can be made by email: internationaloffice@tudelft.nl or by phone: 015-2788012.

Student and Career Support The psychologists and the central student and careers counselors are located at Jaffalaan 9A (building 30A).

There is some English career information and a vacancy wall in the information centre.

Office hours: Monday-Friday from 9.00-17.00 hrs. You can direct your inquiries or make an appointment at the Front Office or by phone: 0152788004. Students and PhD candidates can make an initial H&J Uitgevers_2x70_zw-w

Alle promoties, intree- en afscheidsredes genoemd in deze agenda vinden, tenzij anders vermeld, plaats in de Aula van de TU, Mekelweg 5, Delft.

14-05-2004

Voor advertenties bel met:

Voor advertenties bel met:

H & J Uitgevers Postbus 101 2900 AC H & J Uitgevers Capelle aan den IJssel Postbus 101 2900 AC 451 55 10 T (010) Capelle F (010)aan 451den 53IJsel 80

E delta@henjuitgevers.nl T (010) 451 55 10 Neem contact451 op met F (010) 53Hennie 80 de Ruyter of Mireille van Ginkel voor nadere informatie.

E delta@henjuitgevers.nl

Neem contact op met Hennie de Ruyter of met Mireille van Ginkel voor nadere informatie

internationaloffice@tudelft.nl of telefonisch (015-2788012) een afspraak maken.

Studium Generale Het bureau Studium Generale, Jaffalaan 5, is van maandag t/m donderdag geopend van 9.00–17.00 uur. Je kunt ook vragen stellen via studiumgenerale@tudelft.nl of telefonisch een afspraak maken via 015-2783258.

www.

DELTA.tudelft.nl

adv-site.111x140.2+.pdf

5

28-09-11

22:09

Zoek je een kamer?

Live vanaf 7 oktober: de nieuwe DUWO.nl

C

M

Delta

Y

CM

Inleveren kopij Bijdragen van faculteiten,MY diensten en overigen voorCY de rubriek 'Agenda' in Delta CMY ontvangt de redactie graag per e-mail: delta@tudelft.K nl. Bijdragen dienen zo beknopt mogelijk te zijn.

De redactie behoudt zich het recht voor om in te korten. Aanleveren vóór vrijdag 14.00 uur.

Correctie Bij een berichtje over de koloniale database die Bouwkunde en TU Library gaan bouwen (Delta 27) staat vermeld dat de foto uit de TU Delft Library komt. De foto komt echter uit de collectie van ir. L. Vis in Den Haag.

In Delft, Den Haag, Leiden, Amsterdam e.o. overzichtelijker en efficiënter een kamer zoeken bij duwo: beter overzicht van het aanbod, je regelt alles digitaal, één adres voor vragen/hulp.

Je ziet je slaagkans en hebt inzicht in je reacties, reactiestatus en persoonlijke gegevens.

Je bouwt wachtduur op die ook geldt als je in een andere aangesloten stad gaat studeren.

Inschrijven – vanaf 16 jaar – kost 35 euro.

www.duwo.nl

14:02

DELTA. 28 06-10-2011

mededelingen/opinie

15

in memoriam

Prof.dr.ir. Henk G. Stassen (1935-2011)

Woensdag 29 september jongstleden is overleden prof.dr.ir. Henk G. Stassen, emeritus hoogleraar mensmachine systemen aan de TU Delft.

Henk Stassen was een van de markante hoogleraren die de TU Delft gezicht gaf. Hij was onconventioneel, zowel in zijn dagelijkse handelen als in zijn wetenschappelijke aanpak. Zijn amulet en paars-groene MIT trainingspak kenmerkten hem, zelfs in zijn functie als decaan.

Wetenschappelijk was Henk Stassen een out-of-the-box denker, die met ingenieurstechnieken vernieuwingen tot stand wist te brengen in de medische praktijk. Hij was een van de eerste hoogleraren die de intensieve samenwerking tussen medici en technici gestalte gaf.

Een Medical Delta hooglaar avant la lettre dus.

Henk Stassen studeerde af in 1964 en promoveerde in 1967, beide met lof, bij de vakgroep werktuigkundige meet- en regeltechniek. Als gastonderzoeker werkte hij aan UCLA, Stanford University en MIT. In 1977

werd hij hoogleraar mens-machine systemen/cybernetische ergonomie en in 1985 lid van de KNAW, afdeling natuurkunde en adviserend lid van de sectie geneeskunde.

Hij was een grote inspiratiebron voor 220 MSc studenten en 64 promovendi. Hij heeft baanbrekend wetenschappelijk onderzoek verricht met grote maatschappelijke betekenis op het gebied van revalidatietechnieken, prothesen en orthesen, ergonomisch ontwerpen,

sturing van vliegtuigen, voertuigen en schepen, en grote chemische en nucleaire installaties.

Hij stond aan de basis van de oprichting van STW in 1981. Van 1990 tot 1994 was hij decaan werktuigbouwkunde en in 1995 ontving hij een eredoctoraat aan de Universiteit van Craiova, Roemenië. Hij was bestuurslid van het Nederlands Instituut voor Maritiem Onderzoek en lid van de Spoorweg Ongevallen Raad. In 2007 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

De afdeling biomechanical engineering is door zijn inspiratie tot stand gekomen, en werkt in zijn geest van multidisciplinariteit en onconventionele wetenschappelijke aanpak.

Zijn persoonlijke inzet was indrukwekkend. We verliezen in hem een grote inspiratiebron.

Prof.dr. Jenny Dankelman en prof.dr.

Frans van der Helm, afdeling biomechanical engineering (3mE)

Poincaré en chaos Een hotelkamer van het Amsterdamse Ambassadehotel met daarin een briljant wiskundige wordt opgeblazen. Wie wilde hem vermoorden?

En wat had hij ontdekt dat belangrijk genoeg was om ervoor te doden? Interpolinspecteur Henri Poincaré gaat op onderzoek uit in ‘Een en al chaos’.

Ionica Smeets Op zoek naar de moordenaar reist Poincaré de wereld over. Ondertussen pleegt een religieuze sekte aanslagen om het einde der tijden te bespoedigen, organiseren anti-globalisten rellen en bedreigt een Servische oorlogsmisdadiger Poincaré en zijn familie.

Chaos dus.

Chaostheorie is - niet geheel toevallig - het onderwerp waar de vermoorde wiskundige aan werkte. Poincaré vindt in zijn nalatenschap foto’s van een bliksemschicht, de kustlijn van NieuwZeeland, een varenblad en andere fractalachtige structuren. Hij gaat op zoek naar het achterliggende idee.

Vanzelfsprekend komt ook de vlinder die met zijn vleugelslag in de Amazone een wervelstorm in Noord-Amerika veroorzaakt voorbij. Zodra Rosen over wiskunde schrijft, wordt duidelijk dat hij eigenlijk niet echt begrijpt wat

chaostheorie is. De meeste lezers zullen daar niets van merken. De lekeninterpretatie van de chaostheorie (chaos is overal en alles hangt met alles samen) loopt als een rode draad door het hele verhaal en verbindt in dit boek alle losse verhaallijnen.

Henri Poincaré (1854-1912) was een beroemd Frans wiskundige, in het boek is hij de overgrootvader van inspecteur Poincaré. Zijn uitspraak ‘Wiskunde is de kunst dingen die verschillen dezelfde naam te geven’ komt een paar keer terug in het verhaal. De vele wiskundigen die de inspecteur

Zodra Rosen over wiskunde schrijft, wordt duidelijk dat hij eigenlijk niet echt begrijpt wat chaostheorie is bezoekt, vragen steevast vol bewondering of hij familie is van het grote genie. Waarop Poincaré elke keer moet bekennen dat hij helaas geen talent voor wiskunde heeft geërfd. Logisch redeneren is blijkbaar ook niet sterkste punt, want Poincaré doet er tergend lang over om uit de gepresenteerde feiten de juiste conclusies te trekken.

Een groot deel van de ontknoping zie je als lezer al tientallen pagina’s aankomen. Jammer.

‘Een en al chaos’ is het romandebuut van Leonard Rosen, die eerder nonfictie schreef en creatief schrijven doceerde aan Harvard. Hij schrijft goed, al gebruikt hij wel iets te veel

Een ode aan het onverklaarbare De grootste wetenschappelijke raadsels, zoals gigantische virussen en het ontstaan van leven, passeren de revue in ‘13 x onverklaarbaar’.

Ooit gehoord van Mimi? De naam doet misschien in eerste instantie denken aan een klein onschuldig meisje met staartjes, maar er ligt een groot wetenschappelijk raadsel achter. Mimi is namelijk een virus. En niet zomaar een, maar het grootste ooit ontdekt.

Deze ‘freak’ kan tegen hoge temperaturen en heeft 1262 genen in plaats van de paar honderd die normaal zijn bij virussen. Gelukkig is Mimi relatief onschadelijk voor mensen. Sterker nog, er wordt door onderzoekers van de Universiteit van Calgary zelfs onderzocht of Mimi kanker kan genezen. Maar waar het virus vandaan komt en wat het kan doen blijft raadselachtig.

Mimi is een van de onderwerpen waar quantumfysicus en New Scientistjournalist Michael Brooks over schrijft in ‘13 x onverklaarbaar’, dat onlangs in Nederlandse vertaling verscheen.

Overal ter wereld onderzoeken wetenschappers dag in dag uit alles wat we kennen en speuren ze naar we nog niet kennen. Vooral dat laatste spreekt tot de verbeelding. Maar daar kom je al vlug op terug, na het lezen van ‘13 x onverklaarbaar’. Want van wat wetenschappers al wel weten, is er nog heel veel volstrekt onlogisch. Het boek van Brooks is daarom een treffend antwoord of ‘The End of Science’ uit 1996 van wetenschapsjournalist John Horgan, die nog beweerde dat alles wel zo’n beetje was uitgevonden.

Een van de boeiendste hoofdstukken gaat over onderzoek naar het ontstaan van leven. Brooks beschrijft hoe wetenschappers Stanley Miller en Harold Urey in 1953 met hun bekende

experimenten leven probeerden te creëren. Ze maakten een eigen oersoep door onder meer methaan, waterdamp en ammoniak samen te voegen. De wetenschappelijke wereld was in rep en roer. Het experiment toonde namelijk aan dat ammoniumzuren spontaan konden ontstaan. De deceptie was daarna des te groter, toen bleek dat de gassen die Miller en Urey gebruikten, volgens onderzoekers niet in de oersoep aanwezig konden zijn.

Brooks neemt de lezer mee in de vele andere experimenten die volgden om na te gaan hoe leven ontstond. Stap voor stap beschrijft hij de zoektocht naar leven. Maar bijna vijftig jaar later kunnen we niet anders concluderen dan dat we eigenlijk geen stap zijn opgeschoten.

Juist wat we niet weten maakt onderzoek zo interessant, is de terechte stelling van Brooks. Het boek is meer dan geslaagd omdat het laat zien hoe het onverklaarbare wordt onderzocht.

En de wetenschap, die zich met zulke lastige onderwerpen bezig houdt, terecht in de spotlights zet. (RV)

Michael Brooks, ‘13 x onverklaarbaar’, Veenmagazines, 298 p., 16,95 euro.

brieven vergelijkingen als ‘De maan hing boven de horizon als een ter dood veroordeelde boven het valluik van een galg’. Misschien denkt hij dat dit bij thrillers hoort.

De personages krijgen in de loop van het verhaal allemaal steeds meer karakter. Vooral Poincaré zelf wordt knap neergezet. Rosen wil dan ook een hele Henri Poincaré-reeks schrijven en werkt inmiddels aan een tweede thriller. Als Poincaré daarin iets sneller van begrip is en er geen geklets over chaos in staat, dan zou dat een prima thriller kunnen worden.

Leonard Rosen, 'Een en al chaos' (vertaald uit het Engels door Mechtild Claessens), De Arbeiderspers, €15,-, ISBN 978902957604.

Shirts voor Afrika Naar aanleiding van opiniestukken in Delta over onze actie Shirts naar Afrika, hier een brief van de organisatie zelf. SNV (Shirts Naar Vraag) Delft is een studenteninitiatief dat dit jaar voor het eerst met groot succes gehouden is. Met ruim vierduizend shirts en andere kledingstukken kunnen we meerdere projecten in Zambia steunen. Omdat dit meer is dan verwacht, zijn wij zelfs in de gelegenheid om een aantal scholen in Kenia en Mozambique te ondersteunen.

Iedereen die zijn of haar kleding heeft ingeleverd: bedankt voor jullie hulp.

Natuurlijk waren er niet alleen positieve reacties, waaronder een tweetal in deze krant. Gelukkig komen deze reacties vooral voort uit het niet op de hoogte zijn van de achterliggende redenen en de uitvoering van het project.

De kleding die ingezameld is, wordt niet zomaar op de markt gedumpt.

De kleding wordt voor een zeer laag

bedrag verkocht aan lokale kledingwinkels. Hierdoor worden de lokale economie en de werkgelegenheid gestimuleerd. Het zomaar weggeven is een concept waarvan al jaren geleden is bewezen dat het niet werkt. Daarom doen wij daar niet aan mee.

Alle opbrengsten van deze verkoop worden gebruikt voor ontwikkelingsprojecten in Zambia. De textielindustrie van Zambia is helaas niet in staat om de inwoners van goedkope kleding te voorzien. Vandaar dat de kleding die vanuit SNV Delft naar Zambia gestuurd wordt erg gewild is. Op onze website www.snvdelft.nl is deze informatie terug te vinden.

We zijn zelf erg tevreden met het verloop en de uitkomst van deze actie, net als Humana, de TU Delft en onze andere partners. Volgend jaar zullen we daarom terugkomen en het succes van dit jaar proberen te overtreffen.

Duco Vollebregt van SNV Delft

DELTA. 28 06-10-2011

lifestyle

16

fietsenmakers

Plat door de bocht Schaatsers trainen in groepsverband is niet altijd verstandig. Elke rijder heeft namelijk zijn eigen, optimale manier om een bochtje te nemen.

Vijftien heren, allen lid van het corps, maken gebruik van de twee toiletten die Huize De Gier aan de Oudraadtweg 11 rijk is. Het zijn echte ‘herentoiletten’. De muren zijn ruim voorzien van pagina’s uit de Playboy en FHM, de wc-lectuur is of Donald Duck of een echt mannenblad.

Hoewel de toiletten naast elkaar staan, wordt de linker wc het meest gebruikt.

Puur en alleen vanwege de aanwezigheid van een Fokke en Sukke-scheurkalender.

Hoewel de toiletten twee keer per week worden schoongemaakt, zijn nog steeds de sporen zichtbaar van een kleine explosie die een jaar of vier geleden plaatsvond. Een toenmalige huisgenoot spoot een bus deodorant leeg onder de kier van de gesloten wc-deur en hield er een vlammetje bij. De deur van het toilet hangt nog steeds los in de sponning.

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

de Huisjongste de Pot merel segers

Flits Vorige woensdag belde Roderick mij op: “Ga je dit weekend mee naar Parijs?” Zoals een goede student betaamt, reageerde ik met: “Eerst mijn agenda checken”. Tien minuten later belde ik hem dolgelukkig terug: “Natuurlijk!”

Als je iemand fotografeert, steel je een stukje van zijn ziel. Klinkklare onzin natuurlijk, ouderwets bijgeloof, prietpraat; maar stel je voor dat er een kern van waarheid inzit. Dan heb ik na dit weekend geen onsje ziel meer over. Ik was in Parijs voor het cultural professorship samen met vijfentwintig TU-studenten, organisator Roderick, fotograaf Vincent Mentzel, rector magnificus Karel Luyben en zijn vrouw Gaby. En voordat ik het vergeet, er reisden minstens dertig fotocamera’s mee. “Welke lens heb jij?”, “Hoe krijg je die flare weg?” en “Heb jij ook spierpijn in je armen?” gonsde het godganse weekend lang.

Mijn armen voelden na het weekend prima, iets wat mij duidelijk van sommige van mijn reisgenoten onderscheidde. Mijn oude vertrouwde A250 Canon Powershot met maar liefst 4.0 mega pixels weegt nog geen kwart kilo, is zeven jaar oud en kan vrij weinig. Maar o… wat voel ik een liefde voor dat ding! Voorjaar 2006 ontdekte

ik zijn onderwaterstand. Alle kleuren worden hierdoor feller, mijn verleden lijkt hierdoor te zijn overspoeld met prachtige kauwgombalkleuren. In het najaar van 2007 reisde ik door Australië en daar was de zelfontspanner mijn redding. Wanneer ik alleen ging banjeren door het regenwoud, kon ik met deze foto’s aan mijn moeder bewijzen dat ik altijd een reisbuddy bij me had. Hiermee heb ik haar een hoop zorgen bespaard. 2010 Was het jaar van de grote ramp. Mijn canon stuiterde van de trap. Godzijdank lijdt hij sindsdien slechts aan een kapot batterijklepje en fotografeert moedig door. De spiegelreflexcamera’s van mijn reisgenoten kunnen dan wel een hoop meer, maar ik heb een hoop meer verleden met mijn lieve canon.

Toch moet ik zeggen dat ik vrees heb voor de dag van morgen. Dan bekijken we namelijk elkaars foto’s uit Parijs.

Eens kijken wat mijn Canontje heeft gepresteerd vergeleken met de flashy camera’s van mijn reisgenoten. En als het niets is? Dan kan ik altijd nog zeggen: ik ging mee voor de gezelligheid.

Een opmerkelijke conclusie voor een werktuigbouwkundig bachelor-eindproject van Jan Willem Feitsma (22), Arjan Vermeulen (22), Michiel Dondorp (22) en Joost Zegers (22).

Als wedstrijdschaatser is maar één ding belangrijk: zo snel mogelijk gaan, en lekker efficiënt door de bochten. Daar kun je een optimale slagfrequentie voor berekenen. En dan wordt topsport opeens iets technisch, waar vier TU-studenten nog een bachelortitel aan verdienen ook.

Maar efficiënt schaatsen, wat is dat eigenlijk? “Dat is een slagfrequentie die de schaatser als het minst energievretend ervaart”, legt Jan Willem Feitsma uit.

“De prestatie van een schaatser hangt af van zijn fysieke capaciteiten en zijn vaardigheid om deze om te zetten in snelheid op het ijs. Elke schaatser blijkt zijn eigen voorkeur te hebben voor een bepaalde slagfrequentie. En bij 74 procent van de schaatsers blijkt dat de slagfrequentie die ze zelf kiezen, tot het laagste inspanningsniveau leidt.” Vanuit die wetenschap zou je pas moeten werken aan het optimaliseren van de schaatstechniek, menen de studenten.

De proefpersonen voor het onderzoek waren twaalf leden van studentenschaatsvereniging ELS. Feitsma: “We kenden die jongens en ze vonden het superleuk om mee te werken. ‘Hier kunnen we zelf echt wat mee’, was hun reactie. Dat is natuurlijk geweldig.”

Op de Vrije Universiteit in Amsterdam mochten de studenten een lopende band gebruiken die eigenlijk wordt ingezet bij fietsonderzoeken. “Wij hebben de schaatsers daar een kwartslag gedraaid op gezet, waarbij ze door de knieën gebogen zijwaarts moesten stappen”, vertelt Feitsma. “Zo konden we de bochten het beste simuleren.” De kunst was om een bepaald vermogen te schaatsen en de slagkracht zo te variëren, dat het vermogen gelijk bleef. “Wat opviel, was dat sommige schaatsers een duidelijke voorkeursfrequentie hebben. Misschien omdat ze daarop trainen, maar het kan ook aanleg zijn.”

Een duidelijke eindconclusie konden de studenten niet verbinden aan hun onderzoek. “Behalve dan dat aan een dergelijk onderzoek voor elke schaatsers individuele conclusies te verbinden zijn”, merkt Feitsma droogjes op. En dat is in de schaatstraining al heel wat waard. Voor de studenten zelf was de belangrijkste conclusie van hun bachelor-eindproject misschien wel dat onderzoek doen niet alleen een kwestie is van veel lezen en rekenen. “Het betekent ook een hoop rompslomp”, bekent Feitsma. “Onderling verliep alles prima. We zijn een paar keer met elkaar gaan stappen en de sfeer was goed. Maar het was heel frustrerend hoe lang het soms duurde om iets geregeld te krijgen. Alleen het reserveren van de schaatsband al, bijvoorbeeld.” Geen centje pijn dus bij het afronden van hun bachelor. (JH)

Jan Willem Feitsma: “De schaatsers van ELS zijn superblij met ons onderzoek.”

(Foto: Sam Rentmeester/FMAX) Onderzoek: ‘Efficiënt bochten schaatsen met de juiste slagfrequentie’ Eindcijfer: 7

kriep