Filip by Anuszka Gałkowska

FILIP

Króliczek Filip był trzecim z miotu. Mieszkał w wielorodzinnej norze w dużym parku. Lubił długo spać i wygrzewać się w porannych promieniach słońca, lubił również zapach jaśminu, hasanie z rodzeństwem po majowej łące i towarzystwo innych królików. Był też najszybszym długouchym stworzeniem w okolicy. Niemal tak samo prędko jak on biegała tylko jego młodsza siostra, z którą spędzał wiele słonecznych dni. W czasie niepogody zaś wszystkie zwierzaki leżały wtulone w jedną puchatą kulkę wsłuchane w niezwykłe opowieści o przygodach dziadków. Filip najbardziej lubił tę o dziadku Edmundzie, podróżniku. Lubił wyobrażać sobie dalekie krainy, jakie przemierzał jego przodek.

Rodzeństwo już dłuższy czas bawiło się na pobliskiej łące biegając za motylami, świerszczami, biedronkami, za wszystkim, co budziło ciekawość maluchów. Na koniec śledzili żuka tak długo, aż ten w końcu schował się w maleńkiej norce. Usiedli więc zmęczeni pod krzakiem jaśminu i niemal natychmiast usnęli, a ciepłe czerwcowe słońce ogrzewało ich gęste i miękkie futra. Spali oddychając spokojnie, a ich pogodnie wyglądające pyszczki zdradzały piękne sny. I śnili by tak pewnie jeszcze długi czas, lecz nagle potężny cień przesłonił słońce i Filip obudził się czując na grzbiecie gęsią skórkę. – Jastrząb! – zakrzyknął, tupnął mocno łapą budząc siostrę i oboje dali susa w wysoką trawę. Gnali przed siebie co sił w łapach, a Filipowi serce biło tak mocno, jakby miało zaraz wyskoczyć. Nagle, tuż nad nim coś świsnęło, kłapnęło i na moment przytrzymało króliczą kitę, jednak zwierzak szarpnął mocno, wyrwał się drapieżnikowi i przerażony pognał przed siebie. Chwilę później, kiedy już znalazł się w znajomej borsuczej norze, poczuł przeszywający ból w dole pleców, w tym samym momencie stracił przytomność i spał przez kilka kolejnych dni. 3

Kiedy się obudził, ziewnął niebywale, przeciągnął się i rozejrzał. Na fotelu przy posłaniu siedziała mama króliczka a wokół niego spała reszta rodziny, wtulona jeden w drugiego tak blisko, że nie wiadomo było, gdzie kto się kończy, a gdzie zaczyna. Niewiele pamiętał i był jeszcze nieco osłabiony. Po chwili obrazy zaczęły powoli powracać i chciał sięgnąć łapą swojej kitki... Zamiast niej miejscu wyczuł tylko drobną wypukłość – opatrunek. Ze łzami w oczach spojrzał na mamę, ta podniosła go delikatnie i mocno przytuliła, a kiedy się uspokoił opowiedziała historię o jastrzębiu, który całą noc krztusił się Filipową kitką.

Kilka tygodni później króliczek już całkiem wyzdrowiał, brak kawałka ogona zupełnie mu nie przeszkadzał, a z czasem zupełnie o nim zapomniał. Jak dawniej bawił się z rodzeństwem, tym razem już nie oddalał się zbytnio on domu i już zawsze pamiętał by być uważnym. Pewnego dnia w czasie wspólnych harców poczuł coś dziwnego, zdawało mu się, że nie są sami na łące, że ktoś ich obserwuje. Potrząsnął uszami, i odwrócił się prędko, w oddali, na gałęzi starego dębu siedział jastrząb. Filip wystraszył się, zatupał i cała piątka rychło czmychnęła do nory. Jednak ptak nie podleciał ani metra bliżej.

Kto wie, być może Filip mieszka właśnie w Waszym parku i kiedyś go spotkacie... Gdyby spał, przejdźcie obok cichutko na paluszkach, a jeśli będziecie o nim mocno, bardzo mocno myśleć, może odwiedzi Was w snach.

tulajbajki Anuszka by

Tulaj Tulaj