ORADAYDIK
UZAK KITALAR...
KENYA
Bazen insan ihtiyaç duyar kaçmaya, uzaklaşmaya… Oysa kimi zaman ne kadar uzaklaşsak, o kadar yakınlaşırız. Uzak ufuklar ayna olur, kaçar gibi kavuşuruz aslında kendimize.
Y. Mimar Berna Tanverdi
62 ▲ ORADAYDIK
Kenya’da her sabah gün doğmadan ıssız ve sessiz savana yollarına çıkıyoruz, doğadan ne kadar kopuk yaşamların içinde sıkışıp kaldığımızın farkına vararak. Hayatta kalma mücadelesi ve doğanın kendi dengesi içinde devam eden dingin yaşama inat bizler gündelik “kent” hayatına ne çok yapay anlamlar yüklüyoruz. Asfalt yüzeyler üzerinde biyolojik ritmimize hiç de uymayan bir hızla ilerleyen tekerlekli ve motorlu araçlarla nereye koşturuyoruz? Beton binaların yapay malzeme kaplı, ışık, hava ve tüm doğal koşullardan uzak mekanlarındaki zamanla yarışan koşturmalarımıza yapıştırdığımız “uygarlık”, “medeniyet” gibi kavramların tesellisi artık idare etmez oluyor, zamanın durduğu Afrika’da. Vahşi doğada güçlü olanın kazandığı, zayıfların ise doğal seleksiyona uğradığı savını sorgulatan görüntülerden birinde kamufle olmuş bir ceylan yavrusu hayata merhaba diyor. Rehberlerimiz göstermese farkına bile varamayacağımız bu birkaç saat önce dünyaya gelen yavru ceylan büyüyüp serpildiğinde sahip olacağı güzelliğinden, renklerinden, zarafetinden çok uzak, çünkü muhteşem doğa yavrularını koruyor yem olmasınlar diye, diğer hayvanların dikkatini çekmeyecek şekilde adeta görünmez doğuyorlar, doğanın mucizelerini doğrularcasına… Sadece ‘güçlü’nün kazandığı, ‘zayıf ’ların ise yenik düştüğü vahşi bir savaş alanı değil, doğal dengelerin hakimiyetinde her şeyin olması gerektiği gibi olduğu bir düzen sadece, mucizevi bir düzen… Doğal yaşamın bu çarpıcı görüntüleriyle beraber Kenya’ya adım atar atmaz dikkat çeken isim: Karen Blixen, Danimarkalı kadın yazar, hafızalarımızda yer etmiş unutulmaz filmlerden ‘Be-
