Mijn moeder heeft een date.... - Very Important Puber

Very Important Puber

1

UITGEVERIJ VILLAGE

Merlien Welzijn

2

UITGEVERIJ VILLAGE

Lees ook de andere delen in de serie VIP. Kijk op veryimportantpuber.nl

Schrijfster Merlien Welzijn letterkunde en werkte daarna voor verschillende bedrijven.

Naast jeugdboekenschrijfster is zij in het dagelijks leven ook nog moeder van twee kinderen.

9 789461 850393

VILLAGE

Spannend jeugdboek vanaf 12 jaar

Mijn moeder heeft een date...

met de game rematch die Robert en zijn

Merlien Welzijn

Merlien Welzijn

Mijn moeder heeft een date De dertienjarige Robert hoopt dat zijn gescheiden ouders weer bij elkaar komen.

Zijn vader is op wereldreis. Robert baalt enorm als zijn moeder gaat daten met een andere man. Tot overmaat van ramp trekt zijn vriendin Anna de laatste tijd veel op met klasgenootje Laura die alleen maar met glitter en glamour bezig lijkt te zijn. Robert snapt niet wat Anna leuk vindt aan Laura. Maar dan komt hij Timo tegen, een oudere gast met wie hij gevochten heeft. Die levert het bewijs dat het ‘schuurhandeltje’ van Roberts aartsvijand Patrick toch niet zo onschuldig is als het in eerste instantie

3

Merlien Welzijn

3

UITGEVERIJ VILLAGE

Very Important Puber Mijn moeder heeft een date...

Merlien Welzijn Spannend jeugdboek vanaf 12 jaar ISBN 9789461850393 ISBN 9789461850409 ebook 1e druk april 2013 Vormgeving: Moirena Schoonbergen, Marleen Rikkengaa Coverillustratie: Emma Wilson Redactie: Marleen Rikkengaa Met dank aan Els Voermans voor het aandragen van het thema merkkleding Uitgeverij Village is een imprint van Uitgeverij VanDorp Educatief Postbus 42 3956 ZR LEERSUM Tel. 0343 469972 info@vandorp.net / www.vandorp.net CopyrightŠ2013 Uitgeverij Village (deze uitgave) CopyrightŠ2013 Merlien Welzijn Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd in welke vorm dan ook zonder uitdrukkelijke en schriftelijke toestemming van de uitgever.

Merlien Welzijn

VERY IMPORTANT PUBER

MIJN MOEDER HEEFT EEN DATE...

UITGEVERIJ VILLAGE

Very Important Puber

4

Mijn moeder heeft een date...

INHOUDSOPGAVE Naar de psych

7

Anna en Laura

21

Weer naar school

37

Rotmoeder

53

Patrick

73

Nieuwe mobiel

91

De date van Els

107

Toch nog verliefd

125

Een dubbeldate

141

5

Very Important Puber

6

Mijn moeder heeft een date...

NAAR DE PSYCH Robert dacht aan Anna. Ze hadden nu al een paar weken verkering. Bijna een maand. Wat was er veel gebeurd. Even leek het erop dat Robert zijn vriendin aan haar ex-vriendje, Timo, zou verliezen. Of, nog erger, aan Timo’s neef Polle.

Gelukkig liep het met een sisser af. Toch zat het Robert niet lekker dat Polle Anna gekust had. Het was zogenaamd een grapje geweest. Net zo misselijk was het grapje dat Polle had uitgehaald in het park. De oude wilg waar Robert en Anna hun voorletters in hadden gekerfd had hij zomaar beschadigd.

Wat een loser! Robert vertrouwde Anna wel, maar die gasten die om haar heen hingen, daar had hij moeite mee.

Toen moest hij ineens lachen. Die gasten waren dan wel ouder dan hij, maar hij had ze mooi verslagen. Conrector Douwes zou gezegd hebben dat hij zijn ‘deerne voor altoos‘ oftewel ‘meisje voor altijd’, voor zich gewonnen had door draken en andere gedrochten te bevechten. Die Douwes ook. Hij was Roberts favoriete leraar. Ook al sprak hij altijd alsof hij zo het jammer dat Douwes Nederlands gaf. Niet dat Robert dat vak niet leuk vond. Maar wereldoriëntatie vond hij veel en veel leuker. Victor, Roberts vader, was op wereldreis.

Die zat nu in Zheng Zhou, in China. Robert maakte een

7

Very Important Puber

reisverslag van zijn vaders avonturen. Het ging al aardig. Na de herfstvakantie wilde hij het in de klas presenteren. Als onderdeel van hun vrije opdracht. Die telde mee voor zijn rapport. Robert was vastberaden er iets moois van te maken.

Door het raam in zijn slaapkamer scheen maanlicht als een zaklamp die telkens aan en uit gedaan werd. Robert kneep zijn ogen samen, liep naar het raam toe en keek naar buiten.

De wind was aardig aangetrokken. De gordijnen van zijn slaapkamer wapperden heen en weer. Weer moest Robert glimlachen. Als klein kind was hij enorm bang geweest voor schaduwen. Vooral voor bewegende schaduwen. Hij lag daarom met zijn ogen stijf dicht en met zijn dekbed strak over zijn hoofd getrokken te slapen. Dan zag hij tenminste niets. Met zijn rug tegen de vensterbank geleund keek hij zijn kamer rond. De schaduwen van de bomen op de muren zagen er alles behalve angstaanjagend uit. Nee, die domme kinderangsten had hij wel overwonnen. Nu had hij andere zorgen. Echte problemen.

Morgen had hij zijn eerste afspraak bij de psycholoog. Hij was bang geweest voor Anna’s reactie. Stel je voor dat ze het uit zou maken omdat hij psychische problemen had. Ze had zo relaxed gereageerd. ‘Wanneer moet je naar de psych?’ had ze luchtig gevraagd. Alleen al door die vraag viel er een behoorlijke druk van Roberts schouders af. Anna dacht dat hij 8

Mijn moeder heeft een date...

gewoon hoogsensitief was. Ze hadden samen gegoogeld wat dat precies betekende. Robert haalde op uit zijn herinnering wat ze op het internet gelezen hadden: dat je heel gevoelig bent voor prikkels en alles heftig beleeft, en zo.

En heftig was het leven van Robert. Hoe hij ook zijn best deed om niet op te vallen en niet in de problemen te raken.

Op de één of andere manier was er constant wat. Het ergste was toch wel zijn paniekaanval geweest. Overdag bouwde zich zoveel spanning op in zijn jonge leven. Die druk nam hij ’s avonds mee naar zijn droomwereld waar hij de meest bijzondere en vaak ook angstaanjagende dingen beleefde.

Het was vaak zo heftig dat hij er van wakker schrok. Dan lag hij totaal uitgeput, angstig en verdrietig in zijn bed. Als de wekker de volgende ochtend ging, had Robert het gevoel dat hij er al een dag op had zitten. Jarenlang had hij er al last van. Eigenlijk al zolang hij zich kon herinneren.

Zijn ouders hadden altijd veel ruzie met elkaar en uiteindelijk Robert op gehoopt had kwam alleen niet. Het leek er juist op dat alle spanningen van de afgelopen jaren er nu plotseling uitkwamen. Waarom nu? Robert zuchtte. Hij zat op een nieuwe school, had voor het eerst een vriendinnetje en had een aantal goede vrienden. Dat gedoe met die spanningen en nachtmerries kwam helemaal niet uit. Nu Robert al twee 9

Very Important Puber

keer in korte tijd vanuit een heftige woede-uitbarsting had gevochten wilde hij er zelf wel dolgraag iets aan doen. Die agressie paste niet bij hem. Zo was hij helemaal niet. Het voelde ook als iets wat zijn verkering met Anna in gevaar zou kunnen brengen. Dat nooit! Hij had toch zelf gezien hoe Anna geschrokken was. Natuurlijk had ze gezegd dat ze blij was dat hij zich niet op z’n kop had laten zitten. Robert wilde graag voor zichzelf opkomen, maar niet door agressief te zijn.

De harde rand van de vensterbank in zijn rug begon pijn te doen. Met één been vooruit gestrekt, liet Robert zich omlaag glijden. Hij rustte nu op de hiel van zijn andere voet. Dat zat ook niet echt lekker. Hij ging op zijn billen zitten en trok zijn benen op, armen om de knieën gevouwen, met zijn wang op zijn knie. Hij staarde naar een pluisje op de grond.

Voor zichzelf opkomen. Daar had hij al een paar goede acties in gedaan. Vroeger hield Robert zijn mening altijd maar een beetje voor zich. Hij trok al vanaf de kleuterschool met Hugo op. Die was populair. Robert stond altijd in zijn schaduw.

Maar, nu hadden ze een echte vriendschap. Eentje waarin Robert een volwaardige plaats had ingenomen. Het was een jaar geleden toch ondenkbaar geweest dat Hugo jaloers op hem zou zijn omdat hij zo’n mooie vriendin had. Robert kon af en toe bijna niet geloven dat Anna voor hem was gevallen.

Hij begreep het niet echt, maar was er heel blij mee.

10

Mijn moeder heeft een date...

Voordat hij Anna op de eerste schooldag had gezien was hij ervan overtuigd dat hij nooit verkering zou krijgen. Van meisjes begreep hij niet zo veel. Dat gegiechel en al die onzin over kleding en haren. Robert had zelf maar één echte interesse: gamen. Anna speelde ook erg goed. Een meisje dat mooi is en kan gamen. En skateboarden, ook nog! Robert kneep zichzelf onbewust in zijn benen. Alsof hij wilde voelen of hij in de echte wereld zat. Om zeker te weten dat Anna

Robert pakte zijn Blackberry. Hij wilde nog een keer naar Anna’s foto kijken. Dan zou hij maar gaan slapen. Morgen was de grote dag. Zijn eerste afspraak bij de psych. De Blackberry lag alleen niet in zijn kamer. Voorzichtig opende Robert de deur van zijn slaapkamer. Hij keek over de gang naar de deur van zijn moeders kamer. Els lag al te slapen.

Zachtjes gleed Robert de trap af. Op de tast schuifelde hij naar de woonkamer. Daar lag zijn schooltas. Met het schijnsel uit het scherm van zijn Blackberry lichtte hij de traptreden bij terwijl hij weer snel naar boven stapte. Met een plof landde hij in zijn bed en bladerde snel door zijn fotoalbum. Bij iedere foto van zijn vriendin Anna krulde er een glimlach rond zijn mondhoeken. Op zijn lievelingsfoto drukte hij een kus. Toen stak hij zijn Blackberry onder zijn kussen en sloot zijn ogen.

Een lange gestalte kwam op hem af. Bracht zijn gezicht dicht bij Roberts hoofd. Blies op zijn kruin en zweefde richting het 11

Very Important Puber

raam om vervolgens te verdwijnen. Robert opende even zijn ogen. Hij ging rechtop zitten en keek zijn kamer weer rond.

Het schijnsel van een lantaarnpaal nabij het raam van zijn slaapkamer wierp een grillig langwerpige gestalte op zijn muur. Even huiverde Robert. Hij sperde zijn ogen wagenwijd open, slikte even en stond toen toch maar op. “Niet dat ik bang ben,” mompelde hij gapend voor zich uit terwijl hij naar het raam liep en resoluut de gordijnen dichttrok. Hij verplaatste zijn gewicht van zijn linkerzij toch maar naar zijn rechterzij om uiteindelijk op zijn buik in slaap te vallen.

De volgende ochtend werd hij wakker met een uitgerust gevoel. Hij peuterde een propje opgedroogd vocht uit zijn ooghoek, keek ernaar, piekte het weg en rekte zich uit. Op dat moment kwam zijn moeder binnen. Robert liet zich direct weer in bed vallen en trok snel het dekbed over zijn lichaam “ma-ham, kun je niet even kloppen, zeg? Ik loop bij jou toch ook niet zomaar naar binnen.” Het klonk geïrriteerd.

Els stapte meteen weer zijn slaapkamer uit en trok de deur dicht. Met haar oor tegen de deur aan vroeg ze bezorgd of het goed ging. Robert antwoordde dat hij net zijn ogen open had en gewoon even op zijn gemak wilde wakker worden.

Els fronste en bleef met haar hand op de deurkruk staan, alsof ze twijfelde om niet toch binnen te stappen. Ze wilde weten waarom haar zoon zo bits reageerde. Er was toch niets gebeurd? Aan de andere kant wilde ze hem ook niet 12

Mijn moeder heeft een date...

onnodig opjutten. “Nou, oké, sorry, schat, ik wilde alleen goedemorgen zeggen en dat het zeven uur is.”

Robert zuchtte. Hij wilde niet dat zijn moeder zomaar zijn kamer binnenkwam sinds hij er zich van bewust was dat hij ’s ochtends vaak een erectie had. Hij schaamde zich dood en had geen zin om dat uit te leggen. Nu ze zo bezorgd om hem was werd elk geluid dat hij maakte opgemerkt en direct gevolgd door een vraag. Als hij naar de smaak van zijn moeder niet snel genoeg antwoordde dan stapte ze zomaar binnen.

Robert werd er kierewiet van. Soms kreeg hij zelfs de neiging om iets lelijks tegen haar te zeggen. Het was toch ook haar eigen schuld. Ze had het zelf ook gezegd. Hij wist dat zijn moeder zich schuldig voelde over de ruzies thuis en over de scheiding. Soms maakte hij misbruik van dat schuldgevoel.

Gewoon om te kijken wat hij gedaan kon krijgen. Niks die voor zestien jaar en ouder was. Hij wist precies hoe hij moest kijken om het voor elkaar te krijgen. Robert zag het als oefening. Hij had nu niets bijzonders nodig. Maar stel dat het wel een keer zo zou zijn, dan wist hij alvast exact hoe hij zijn moeder kon bespelen.

Tegelijkertijd hield Robert ontzettend veel van zijn moeder.

Af en toe, als hij naar haar keek, dan leek ze zo oud. Dan werd hij ineens bang als hij eraan dacht dat ze er op een dag niet 13

Very Important Puber

meer zou zijn. Dan kwam hij ineens met ongevraagde kopjes thee en schoudermassages aan zonder dat zijn moeder erom gevraagd had. Soms vroeg hij zich af of zijn moeder ook iets bij hem deed waardoor ze extraatjes van hem gedaan kreeg.

Hij glimlachte en riep naar de deur waar zijn moeder nog altijd met haar wang tegenaan stond: “Maak je nou niet de hele tijd zo druk. Mijn wekker ging toch. Ik weet heus wel hoe laat het is. Je moet gewoon niet zomaar binnen komen.”

Els ontspande haar inmiddels bezwete hand en liet de deurkruk los. Nog niet helemaal gerust op de situatie liep ze naar haar slaapkamer en liet de deur open. Ze ging op haar bed zitten zodat ze in de buurt was voor het geval Robert haar plotseling nodig had. Ze staarde naar haar zoons kamerdeur en dacht aan zijn paniekaanval. Ze was vreselijk geschrokken. Een traan rolde over haar wangen. Snel veegde ze de traan weg toen Robert de gang op stapte. “Je zit me toch niet op te wachten, mam?” Els veerde op en keek zo onschuldig mogelijk. “Ikke? Nee, hoor, ik zit gewoon even bij te komen. Heb je goed geslapen? Geen nachtmerries?”

Els klopte overmatig haar kussen op en vermeed oogcontact.

Robert zuchtte weer en stapte de badkamer in zonder antwoord te geven.

Els plofte weer op haar bed. Ze wilde haar zoon niet op zijn lip zitten, maar ze durfde hem ook niet helemaal uit het oog 14

Mijn moeder heeft een date...

te verliezen. Ergens had ze de angst dat hij weer plotseling overvallen kon worden door een paniekaanval. Na een paar minuten begon Els behoorlijk zenuwachtig te worden. Ze hoorde nog steeds niet het water van de douche omlaag kletteren. Ze keek op haar horloge. Voor hetzelfde geld was hij op de grond gevallen. “Gaat alles goed, lieverd?� Robert keek in de spiegel en trok zijn wenkbrauwen op en gooide zijn handpalmen in de lucht. Hij wierp een trotse snelle blik op zijn okselhaar. Hij was niet van plan om iets te zeggen.

Dit gebeurde de hele week al. Robert concludeerde dat zijn moeder nog zenuwachtiger was dan hij voor het eerste gesprek bij de psycholoog.

Iedere ochtend liep zijn moeder als een hondje achter hem aan. Het was Anna ook opgevallen dat Els niet van Roberts zijde week en constant bezorgde blikken met hem uitwisselde.

Naarmate de afspraak met de psycholoog naderde werd Els steeds benauwender. Ze was er bang voor dat er zaken uit de gesprekken zouden komen waaruit zou blijken dat ze een slechte moeder was. Soms bleef ze zelfs in de gedachte hangen dat Robert bij haar weggehaald zou worden door Jeugdzorg. Greta, haar beste vriendin, had haar dagelijks aan de telefoon en herhaalde iedere keer maar weer geduldig dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Ook de buurman, met wie Els goed bevriend was geraakt nadat hij eerder geholpen had om Robert met spoed naar het ziekenhuis te brengen, 15

Very Important Puber

praatte op haar in. Ook hij benadrukte dat ze zich onnodig zorgen maakte. Zelfs Anna, die enorm veel van Els hield, had al een paar keer geklaagd tegen Robert over zijn moeder.

Robert zat ziek thuis. Anna bracht dagelijks zijn huiswerk.

Als ze hun huiswerk maakten liep Els onrustig door het huis en hield ze het maar net vol om stil te zijn en Robert en zijn vriendin met rust te laten. Zodra ze enigszins het vermoeden had dat het huiswerk af was kwam ze binnen om hem over zijn haren te strelen en haar bezorgde gedachten met Anna te delen. Anna en Robert wilden juist even lekker samen zijn. Om te zoenen, of gewoon om elkaar vast te houden en elkaar te bewonderen. Beide kinderen vonden Els de hele week behoorlijk verstikkend. Gisteravond nog had Anna aan Robert voorgesteld om er iets van te zeggen. “Volgens mij heeft ze het zelf helemaal niet door,” had ze verbaasd uitgebracht. Anna had ook best te doen met Els, maar ze begreep haar vriendje ook. Els zat hem te veel in zijn nek.

“Laat me met rust, oké!” schreeuwde Robert geïrriteerd.

“En houd op met de hele tijd op me te letten.” Toen hoorde “Sorry schat, sorry voor alles.” Robert hield zijn adem in, fronste en deed de badkamerdeur open. Els zat op de grond met een betraand gezicht. “Tjonge, mam, ik weet niet of ik nou medelijden met je moet hebben of je gewoon moet uitlachen. Moet je jezelf nou zien. De hele week loop je al 16

Mijn moeder heeft een date...

super gestrest te doen. Ik krijg bijna een paniekaanval van jouw achtervolgingen. En je loopt jezelf ook alleen maar gek te maken.” Els stond op en veegde met de vingertoppen van haar neusbeen naar de buitenste hoeken van haar ogen terwijl ze die opsloeg en haar mondhoeken omlaag trok. Met gebogen hoofd bood ze nogmaals haar excuses aan. Robert liep op zijn moeder af. “Ja, ik moest je wel even aanpakken, mam, want je loopt jezelf en mij gek te maken.” Els keek trots op naar haar zoon. “Je hebt gelijk, jongen. Ik... Tja…” Robert glimlachte. “Je hoeft het niet uit te leggen, hoor. Je staat gewoon stijf van de stress. Misschien moeten we een dubbel uur nemen bij de psych. Kan ik het eerste uur en jij daarna.”

Robert lachte en klopte zijn moeder amicaal op haar schouderblad. Els probeerde te lachen om de poging van haar zoon om haar op te vrolijken. “Weet je, Robert, jij zegt dit nu als grap, maar ik denk dat het helemaal geen kwaad kan. Ik slaap al de hele week beroerd.” Ze slikte de woorden in waarmee ze bijna te kennen gaf dat ze ervoor vreesde dat ze hem kwijt zou raken. Robert gaf zijn moeder een korte zijn wijsvinger ophield: “En, ik wil nu niet meer gestoord worden.” Bij het woord ‘gestoord’ draaide hij met zijn wijsvinger ter hoogte van zijn oren. Nu kreeg hij Els wel echt aan het lachen.

17

Very Important Puber

Toen Robert uit de badkamer kwam verbaasde het hem aangenaam dat zijn moeder niet op de gang zat te wachten of op haar bed zat en van daaruit toezicht hield. Hij trok de deur van zijn slaapkamer achter zich dicht. Op dat moment opende Els haar deur. Ze keek nog een keer naar zichzelf in de spiegel en dacht aan wat Greta had gezegd. Volgens Greta zag ze er mager en verdrietig uit. Ze had geprobeerd om Greta’s woorden in de wind te slaan. “Ik heb pas griep gehad,” had Els gezegd. “Els, mij houd je toch niet voor de gek. Het is al weken geleden dat je griep hebt gehad. Je bent allang weer beter. Kijk uit dat je jezelf niet gaat verwaarlozen.

Waarom ga je niet daten? Het is nu toch al een jaar geleden.

De scheiding, bedoel ik.”

Het had Els moeite gekost om niet tegen haar vriendin uit te vallen. “Robert is er niet aan toe,” had ze kortaf geantwoord.

“Is dat zo?” klonk het antwoord van Greta. En die woorden bleven maar in Els’ gedachten hangen. Onbewust had ze het voornemen geformuleerd om het na Victors wereldreis weer goed te maken met hem. Ze wilde het goed maken voor hun zoon. Ze voelde het als haar verantwoordelijkheid om Robert alsnog het stabiele gezin te geven waar hij naar verlangde. Ze had geprobeerd het aan Greta uit te leggen, maar die zei alleen maar dingen als: “Je moet realistisch blijven. Jullie zijn toch niet voor niets gescheiden. Victor heeft al een andere vrouw.” Els wist niet hoe snel ze Greta 18

Mijn moeder heeft een date...

moest corrigeren: “Vriendin! Ze is niet zijn vrouw.” Greta had haar hoofd geschud, haar vriendin een arm om de hals tenminste voor dat je er goed uit ziet. Je zult nog behoorlijk concurrentie krijgen.” Sinds Greta dat had gezegd stoorde Els zich ook aan haar spiegelbeeld. “Het moet anders,” zei ze resoluut en liep naar beneden. Even later zat ze zwijgzaam met Robert in de auto. Hij had ter bescherming tegen zijn moeders geratel de oortjes van zijn Blackberry ingedaan en swingde demonstratief. Els zei echter niks. De hele weg niet.

Ze dacht dit keer aan zichzelf.

19