Ara

Social Media Nation

Hannah Jhanylle C. Po

Browse not Facebook, Twitter, or TikTok, they say, For they will whisper saccharine lies with a hint of truth into your ear, Honey-coated and profound in presentation, Amplifying every petty little fear.

From hyperbolic claims of miracle cures, To simple misquotes and Photoshop-tweaked posts, Each click and share is a dash of pungent gasoline, Each doubtful mind, a match stroked.

Stoke not the fire in the masses, Hidden behind shields of plastic and glasses, Who, dauntless in their anonymity and distance, Tap and spill words with reckless abandon.

Seek not their endless feud, Relentless in your own pursuit for justice, ‘Lest you fall deeper and deeper into a rabbit hole of things misconstrued, Lost in a montage of apparent bias or ignorance.

‘Tis the infodemic, a gnashing, snarling beast, Swift and almost invisible in its treads, An assassin trailing the oblivious traveler, Much like the pandemic and its deadly caliber.

Social media alone, though, is nothing but an empty web, No feelings or motives, just bug fixes and features, Reflecting each movement, each choice, Echoing sentiments its dwellers choose to voice.

Should embers of a different class spark, Warm like an embrace instead of scorching, Flags would raise, bold beacons against the dark, Strangers would convene as if lifelong friends.

Do we join the cacophony of mindless clicks, Eyes flung open, but minds screwed shut? Or do we trend #Veritas, Caritas, and Unitas pics, Digitally link arms and march towards a stronger social media nation?

Pixelated Spectrum

Joshua Patrick Santillan

Note to Self

Gwynethanne Villacastin

Si Inday

ni Anne Harys Silubrico

Kasanag, kasanag, kasanag Akon na amat-amat nga nakita ang kasanag Ako si Inday nga gapangduha-duha sa desisyon nga pagahimuon Ini bala akon pagapadayunon ukon dapat na nga paga-untaton?

Sa sini nga tini-on, sa pag-epekto sang pandemya Bilang isa ka esdtudyante, halos tanan nangin mabudlay na Akon na gusto nga makasulod sa pwerta sang eskwelahan Kung sa diin may presensiya sang akon ikaduha nga ginikanan Ang sitwasyon sang klase karon, akon na ginakuwestiyon Ako guid man bala may pagakadtunan kag makatuon? Ukon nadala lang sa pagtulod sang pamilya Ini nga depresyon, akon pa bala nga makaya?

Tama na! Indi na! Ako na naka desisyon Akon na ini nga pagadayunon Tama na ini nga pangabudlay Ulihi na kag akon nabatian ang singgit ni nene nga, “Inday!” “Inday! Inday! Dali lang, buksi anay Buksi anay imo mga mata kag indi magpadala sa kabudlay Mabudlay tuod ang pangabuhi, apang yari kami nga gapalangga sa imo Inday, pasensiyahon mo kay ulihi na ako” Tani kung may tawo lang nga naghambal sa imo sang importansiya sang kabuhi Kung sa diin may kasadya gali kag indi lang puro hibi Nga sa pihak sang kabudlay may nabilin pa nga paglaum Kag may kasanag pa sa pihak sang sining kadulom

Amu na ini ang masakit nga kamatuoran karon nga dapat naton paga-atubangon Nga kung sa diin madamo na ang nakaon sang kadulom Gani aton pagadayunon ang pagpalapnag sang kasanag kag paglaum Agud wala na sing Nene, Toto ukon Inday, nga magadula sa aton.

Glooms’ Glowing Shadow

by Kyle Mark M. Popon

Luminous light scintillates in tenebrous gloom. As the root of all, grim crisis squeezed life’s spectrum. Beings were taken in this way health had values. Life is the light, through the prism, composed of hues —

Red radiates infinite love and immense passion, Yet we contacted heavy menace and caution. Like orange that warms us with flamboyant success, Shredded into a variety of pieces.

Before, we enjoyed the merriment of yellow. Then, how did it degenerate its golden glow? Green’s gift of rebirth, progress, and prosperity: Did it render the lives that were taken solely?

In the space of blue’s depth of imagination, Drowning yet I held no one’s hand in that ocean. Violet holds up the mirror of wealthiness, Yet neither rich or poor has escaped in this darkness — Polychromatic Glooms’ aggregate plays a show. Succor to luminesce light: Glooms’ glowing shadow.

Kulay Pula nga ba ang Pagmamahal?

ni Kristel May J. Riego

Tipikal man kung pakinggan ngunit ito ang nadarama, Itong aking pag-ibig sayo’y maihahalintulad sa kulay pula, Pulang puso, pulang rosas, pati mga pisnging namumula, Iba’t-ibang klase ng pula, matingkad man o mapusyaw sa mata.

Subalit itong kulay ay lumilitaw lamang sa umpisa, Matatanaw kung minsan ngunit madalas ay hindi na. Kung hindi na ba kulay pula, hindi na pag-ibig ang nadarama? Marahil ay mayroon pang ibang kulay na maaaring kumonekta.

Ito’y kulay dilaw tulad ng ningning sa aking mga mata, Sa tuwing nasisilayan ang iyong mukha’y anong saya. Ito’y kulay kahel na natatanaw tuwing takipsilim, Tila’y ayaw mahiwalay kahit na maabutan ng dilim.

Ito rin ay kulay bughaw tuwing namamayani ang lumbay, Sa saglit na panahon na tayong dalawa ay nawalay. Ito rin ay kulay berde kung sakali’y nagkabati na muli, Aayusin ang nabasag na tiwala kahit ‘di na tulad ng dati.

Ang iyong pagmamahal naman ay parang puting ilaw, Kung itatapat sa prisma’y tiyak na lahat ng kulay ay matatanaw, Kaya hangad kong sana’y hindi ito mauubos at pumusyaw, ‘Pagkat kung ‘di dahil sa pag-ibig mo’y walang kulay ding lilitaw.

Comfort Zone

Dylan Jacob Suarez

Break Out

Dylan Jacob Suarez

Enigma

by Joshua Patrick C. Santillan

Beauty after chaos, Seven colors arise, Bewitching sight from afar, Is it still the same up close?

Allured by the multi-colored arc, Curiosity hits hard, Where does it end? Where does it start?

I love the unsolvable so much, I became one, This time it is nearer, What is holding me back?

Always changing location, Never the same place twice, Wherever it may choose to be, An inexplicable mystery.

WHEN LIGHT PIERCES THROUGH THE DARKNESS

by Shergen Q. Villanueva

In a cave where the world dwells, no one plucks for light in wishing wells.

But not I, for my ears heard the pitch from the darkness.

It is a sound, no, more like a voice from a piper.

It calls and it calls but others keep sleeping anyway.

But not I, for He plays time by time until it rings for my soul and I refuse to fall in slumber.

A tune being piped in a void summons me like a new musician.

I can make music move, He says. I can, I can, He says because He can.

Sunken in the majesty of His promise, I followed the narrow course to the Celestial City and as I looked back, I saw the abyss.

I did not belong there. I am not brand-new; I am just washed-through. He just won me back; this King redeemed me.

But the luminance blinded me as I got out. I must have been in the dark for too long. Ode to that sound, that voice, that power — with my eyes temporary blind, I saw Him even more. Isa ka tikang Duwa ka lima sa balikawang Tatlo ka liki nga daw si Bakekang Palakpak kag mag iskang-iskang

Naglagatik ang orasan kay alas tres na Hinali gin uba ang ginahigot-higot nga tela Ginhapay ang burangos kag namis-ak raha Ginsudlan ang balde, nag hakwat upa

Nagaragasa ang balhas sa akun maskulo Nagparamuypuy ang kalawasan kay baldado Apang para sa pamilya, ako magabato Ang kapoy maumpawan gani padayon sa sakripisyo

Nagpanglakaton ako sa kwarto nga makan Nagparapamito kag gin parapahuwayan Apang kolorete nga pula ang akon nakit an Tagipusuon naghumok, ginpal it sa yahon nga hawan Gulpyada nga may nag katok Ang kahoy nga pirtahan, naglagapok Gaparamungol ang talinga sa kagahod nga patok Kalimutaw naga sala-sala, pati ki-ay nag tap-ok

Ginsugalaw ako kang barako ko nga Tatay Gaparaniskug kag nagasampok ang kiray Nagparapit siya kag ako ginsalakay Umpisa na gali ang paborito ko nga rampahanay

Nangisay ang akon lawas sa akon nabatian Bulag man si Tatay, apang akun balangaw iya nahibaluan Sa iya kadudulman Ako ang singaw nga magabutlak kang kasanagan.

Just a Kiss from a Rose

Pauline Dennisse Baldevieso

Hanuut nga Bulak

ni Pia Victoria E. Graza