Met haar FÉ -platform geeft Stephany Goncalves jonge
vrouwen het klankbord dat ze zelf zo miste
Janna Nieuwenhuijzen maakt
Snackpaper: snackable nieuwsitems op TikTok en Instagram
UvA Connect
Met een schenking van het AUF zoekt
Etefa Guyassa naar mogelijkheden voor wateropslag in Ethiopië
Voorwoord
Sterke en hechte gemeenschap
‘De’ UvA’er bestaat niet, realiseer ik me steeds vaker, en tegelijkertijd is er veel dat ons bindt.
Je hebt de eerste editie van UvA Connect in handen: ons magazine waarin UvA’ers centraal staan. Zij laten zien hoe zij met onderwijs, onderzoek en hun werk voor de UvA-organisatie een bijdrage leveren aan de samenleving in de volle breedte – in Amsterdam, maar ook wereldwijd.
Als ik één ding heb ontdekt tijdens de vele kennismakingsgesprekken in mijn eerste halfjaar als bestuursvoorzitter, dan is het wel hoe groot de verscheidenheid aan mensen en perspectieven is binnen de omvangrijke UvA-gemeenschap. ‘De’ UvA’er bestaat niet, realiseer ik me steeds vaker, en tegelijkertijd is er veel dat ons bindt.
Samen vormen we een gemeenschap van ruim 50.000 mensen: zo’n 44.000 studenten, 3.000 promovendi en 6.000 medewerkers. Met elkaar vormen we als het ware een stad waarin de toekomst woont; net als de stad Amsterdam wordt de UvA voor het merendeel door jonge mensen ‘bewoond’. Tel je de UvA-alumni mee, dan zijn dat nog eens ruim 240.000 mensen van wie bijna de helft jonger is dan 35.
Voor mij schuilt de grote kracht van onze universitaire gemeenschap in de momenten van ontmoeting. De momenten waarop werelden in elkaar overvloeien – al is het maar voor een moment.
De afgelopen tijd heb ik bij de UvA een flink aantal van zulke momenten beleefd: de Keti Koti Tafel afgelopen zomer, de gezamenlijke kerstlunch van de UvA en de HvA voor studenten en medewerkers die de feestdagen met andere mensen samen willen meemaken, de vrolijke zogeheten constitutionele borrel van de Centrale Studentenraad waarvoor ik een uitnodiging kreeg en bijvoorbeeld het inspirerende alumniontbijt op het Science Park tijdens de Alumniweek in oktober.
De rode draad in deze ontmoetingen is de sterke betrokkenheid van al die verschillende mensen bij hún universiteit. Zij verbinden de historie van de UvA aan de toekomst en brengen de hele wereld bij elkaar op onze Amsterdamse universiteit.
Diezelfde sterke betrokkenheid ervaar ik ook in de ontmoetingen die moeilijker zijn. Kort na mijn start in juni woonde ik veel gesprekken bij tussen studenten en medewerkers die om uiteenlopende redenen sterk geraakt waren door de hevige conflicten in de eerste helft van vorig jaar. Tijdens die gesprekken trof mij hoe deze mensen de verbinding zochten door met elkaar in gesprek te zijn.
Al deze ontmoetingen samen vormen het weefsel dat de UvA-gemeenschap sterk en hecht maakt. Door elkaar op te zoeken, contact te maken, nieuwsgierig naar elkaar te zijn en perspectieven, kennis en ideeën uit te wisselen, versterken we ons onderwijs en onderzoek, brengen we de wetenschap verder en maken we impact voor de complexe vraagstukken van nu én van de toekomst. En net zo belangrijk: zo houden we het leuk en uitdagend op de UvA.
Ik hoop dat je via de verhalen in dit magazine ook weer nieuwe mensen ‘ontmoet’. Misschien wel letterlijk: aarzel niet via uva.nl/alumni contact op te nemen als jij als alumnus je tijd of je netwerk zou willen inzetten voor de studenten van nu. Ik wens je veel leesplezier en veel inspiratie toe!
Edith Hooge Voorzitter College van Bestuur
Foto: Freek van den Bergh
Feiten en cijfers
Hoe jong/oud zijn onze alumni?
Oudste alumnus 104
Jongste alumnus
19
Van de 247.817 alumni komen er 31.834 uit het buitenland
Het Amsterdams Universiteitsfonds (AUF) bestaat sinds
2007
Van de 7.423 donateurs zijn er 5.488 UvA-alumnus
Van deze 10 opleidingen komen de meeste alumni
Onze alumni vind je overal ter wereld 23.705 alumni in 166 landen
Het AUF ontving in 2024 ruim € 2.6 M
van donateurs, bedrijven, vermogensfondsen en familiestichtingen
Het AUF kende in 2024 ruim
€ 1.6 M
toe aan studenten, onderzoek, beurzen en bijzondere UvA-projecten
Verenigde Staten Canada
Duitsland
Suriname
Verenigd Koninkrijk
En verder
Kurano Bigiman richtte een gymnasium op in Amsterdam-Zuidoost: een wijk met een lage sociaaleconomische status, maar wel met slimme kinderen. Pagina 12
6 UvA-impactmakers aan het woord: Hoe maken zij het verschil met hun werk?
8 Terwijl roeier Hermijntje Drenth nog amper besefte hoe bijzonder haar gouden plak was, sloot het hele land haar al in de armen.
14 Werkt een puberbrein wel zoals de film Inside Out 2 voorstelt? UvA-podcast Net Echt zocht het uit.
19 Column Melchior Bussink
20 Stephany Goncalves: ‘FÉ is het platform dat ik zelf heb gemist.’
23 UvA Alumni Hubs
24 UvA-impactmakers aan het woord: Hoe maken zij het verschil met hun werk?
Met hun Fonds op Naam steunt de familie Meinders studenten, zodat zij zo nu en dan kunnen ontsnappen aan de studiedruk. Pagina 28
Journalistiek voor een jong publiek: Janna Nieuwenhuijzen maakt snackable nieuwsitems op TikTok en Instagram. Pagina 16
26 Met de algoritmen van Dick den Hertog stippelt The Ocean Cleanup de beste routes uit op zee.
31 Eredoctoraat voor Bianca Stigter en Steve McQueen.
32 Alumniweek gemist? Niet getreurd, ook dit jaar organiseren we een week vol lezingen, trainingen en events.
34 Met een bijdrage aan het AUF draagt André Hoekema ook na zijn dood nog bij aan wetenschap en studenten.
36 Heimwee naar de collegebanken? UvA’s Onderwijs voor Professionals biedt diverse trainingen, cursussen en masterclasses.
38 UvA-alumni profiteren van diverse voordelen.
39 Blijf in contact via LinkedIn!
Impactmakers
Phaedra Haringsma
Phaedra Haringsma deed de bachelor PPLE, gevolgd door een master aan de London School of Economics. Nu is ze freelance journalist voor onder meer De Correspondent. Eén dag per week werkt ze mee aan het project Decolonial Futures van de UvA.
‘Mijn moeder is geboren in Suriname, mijn vader is een witte Nederlander. Daardoor kan ik me in beide werelden verplaatsen. Ik geloof in het creëren van een eerlijke samenleving met kansen voor iedereen. In mijn werk probeer ik daarom aandacht te geven aan bepaalde problemen waar niet iedereen in Nederland mee te maken heeft. Ik vind het bijzonder om zo’n groot platform te krijgen als bij De Correspondent. In 2013 bezocht ik Suriname voor een groot project met een serie artikelen en een podcast. Ik hoor vanuit de gemeenschap daar dat de mensen blij zijn met de aandacht. Dat ze zich gehoord voelen is heel belangrijk voor me. Er zijn veel groepen in de samenleving die niet gehoord worden. Die probeer ik waar mogelijk een platform te geven.’
Overal in de wereld zijn UvA-alumni aan het werk.
Oud-studenten die met hun bij ons opgedane kennis bijdragen aan de samenleving. En die een beetje mooier maken. Hierbij zetten we er een paar in het zonnetje. En we vroegen hun:
Hoe maak jij het verschil met jouw werk?
Benieuwd naar het volledige artikel? Scan dan deze QR-code.
Foto: Lisa Maier
Joachim Westerveld
Joachim Westerveld studeerde ooit Geschiedenis aan de UvA. Tegenwoordig probeert hij als ceo en mede-eigenaar van vijf food and dairy bedrijven in Kenia en Pakistan ruim 1500 medewerkers in hun kracht te zetten en hun een eerlijk bestaan te geven.
‘Na mijn werk voor ngo’s als War Child zag ik: noodhulp is heel belangrijk, maar niet structureel. Als je echt structurele verandering wil, moet je bedrijven bouwen en een gezonde economie creëren. We betalen onze medewerkers in Kenia en Pakistan dertig procent meer dan het gangbare salaris. Want dat salaris is te laag om huur, school en gezondheidszorg van te betalen. Dus krijgen mensen stress, ontstaan er problemen en gaan ze in de survivalstand - met alle ellende van dien. Met een eerlijk loon kunnen onze medewerkers wél hun familie onderhouden, kunnen hun kinderen naar school en kunnen ze zichzelf ontwikkelen.’
Thijs de Lange
Thijs de Lange liep door zuurstofgebrek hersenbeschadiging op tijdens zijn geboorte. Hierdoor heeft hij minder coördinatie over zijn lichaam. Thijs studeerde Nederlandse Taal en Cultuur én Franse Taal en Cultuur aan de UvA. Hij werkt nu als journalist, dagvoorzitter en ervaringsdeskundige.
Samuel Levie
Samuel Levie is worstenmaker bij Brandt & Levie, columnist bij Het Parool, co-founder van creative agency Food Cabinet en auteur van diverse kookboeken, zoals eten met nijntje en We eten thuis. Hij studeerde Politicologie aan de UvA
‘Wereldwijd hebben we een probleem: Hoe zorgen we ervoor dat iedereen te eten heeft? En hoe zorgen we ervoor dat dit eten ook gezond is, voor mensen én voor de planeet? We moeten de gastronomie omvormen naar een systeem dat lekker eten voortbrengt op een een manier die goed is voor de wereld. Er moeten echt dingen veranderen. En het liefst zo snel mogelijk, voordat de klimaaten de voedselcrisis nog erger worden. Zorg er bijvoorbeeld voor dat een grote groep vleeseters net wat minder vlees eet. Dat heeft meer impact dan vier procent vegetariërs in Nederland te verdubbelen.’
‘Ik wil laten zien dat een handicap je niet in je werk hoeft te beperken. Daarom vragen organisaties me denk ik ook als dagvoorzitter: ik creëer bewustwording over hoe het is om met een handicap te leven en hoe je daar als samenleving beter voor kan zorgen. Daarnaast kan mijn werk ook andere mensen met een handicap inspireren. Die impact is misschien nog wel groter dan ik zelf door heb. Ik heb geleerd dat mijn handicap juist ook een kracht kan zijn.’
Foto: David de Lange
Foto: Emmanuel Jambo
Hermijntje Drenth deed wat ze moest doen: Olympisch kampioen worden
‘De meeste mensen hebben een Olympische droom. Die had ik niet. Ik wilde vooral steeds beter worden.’
Tijdens haar studie aan
Amsterdam University College ontdekte Hermijntje Drenth het roeien. Ze bleek talent te hebben en schopte het zelfs tot de Olympische Spelen.
‘De meeste topsporters hebben een Olympische droom. Die had ik niet. Ik wilde vooral steeds beter worden.’
Hermijntje Drenth verhuisde op haar achttiende van Tiel naar Amsterdam om daar te studeren aan de Amsterdam University College (AUC). Ze ging wonen op het Science Park, maar kwam er na een tijdje achter dat ze wel erg weinig van de campus af kwam. Hermijntje: ‘Het leek me leuk om te gaan roeien, ook om daarmee wat meer in de stad te zijn. Ik sloot me aan bij studentenroeivereniging Nereus. In eerste instantie om af en toe een beetje te roeien en iets meer te borrelen.’
Van studentenvereniging tot Olympisch podium
Maar Hermijntje bleek talent te hebben. En dus kwam het borrelen bij Nereus steeds
meer op een tweede plaats te staan. Ze trainde veel en ging telkens stappen vooruit:
‘Bij het roeien moet je elk jaar je plek in de boot opnieuw verdienen. Dat motiveerde me. Ik wilde nooit opgeven.’ In de eerste twee jaar van haar roeicarrière combineerde ze het roeien nog met de afronding van haar studie aan de UvA. ‘Ik merkte veel verschil met andere roeiers bij dezelfde vereniging: bij het AUC heb je geen herkansingen en is er weinig flexibiliteit. Ik moest mijn vakken dus wel halen naast het roeien. Gelukkig lukte dat!’
Het belang van discipline
Het idee om naar de Olympische Spelen te gaan kwam dan ook pas later. ‘De meeste mensen hebben een Olympische droom. Die had ik niet. Ik wilde vooral steeds beter worden. Bovendien geef ik niet snel op. Ik was telkens net iets beter dan het gemiddelde, en zo kon ik ver komen.’ Daar was overigens wel wat discipline voor nodig. Hermijntje: ‘Wat mij heel sterk drijft is: doen wat ik moet doen. Die instelling heb ik ook tijdens mijn studie toegepast. En ik heb gemerkt dat die goed werkt als je de top wilt bereiken.’
Een onwerkelijke Olympische race
‘De Olympische race was natuurlijk heel bijzonder. Want je weet dat je tegen de beste roeiers van de wereld roeit. En je weet dat de hele wereld meekijkt. Maar de wedstrijd zelf was eigenlijk een heel normale wedstrijd. Daar train je ook op: focussen op de taak en het plan uitvoeren. Na de finish keek ik wel direct naar het scorebord, maar daar was eerst nog niks te zien. Toen ik zag dat we gewonnen hadden, wist ik dat ik blij moest zijn. Maar toch voelde ik het nog niet helemaal. Dat komt doordat we van tevoren leren om zo’n wedstrijd te relativeren. We proberen het bijzondere aspect ervan uit te schakelen, dat helpt tegen de zenuwen.’ Hermijntje had achteraf dan ook wel wat tijd nodig om te beseffen hoe bijzonder haar prestatie was en hoeveel impact ze maakte met haar Olympische gouden medaille. Dat het hele land vervuld was van trots op ‘onze’ Hermijntje Drenth.
‘Hermijntje bleek een roeitalent en dus kwam het borrelen bij Nereus steeds meer op een tweede plaats te staan.’
Advies voor andere jonge sporters ‘Wat ik andere studenten zou aanraden die topsport doen naast hun studie? Houd vooral je doelen klein en overzichtelijk. Omvangrijke doelen hebben minder kans van slagen en dat is slecht voor je motivatie. En bedenk ook dat het veel rust geeft als je je studie afrondt. Topsport is een onzeker bestaan. Dan is het fijn als je een vangnet hebt. Mij geeft het veel rust dat ik ook diploma’s heb naast medailles. Mijn coach zei altijd: “Je bent eerst Hermijntje, dan student en dan roeier.” Aan zo’n gedachte kun je je vasthouden en je kunt erop terugvallen als dat nodig is. Het heeft mij vaak geholpen.’
Hermijntje Drenth (Arnhem, 1994)
Bachelor Amsterdam University College
Master Vitality and Ageing, Universiteit Leiden Olympisch roeister en goudenmedaillewinnaar Interim- en projectmanager in de zorg
Foto: Lisa Maier
Iedereen een gymnasium
‘Kinderen zijn gemiddeld niet minder intelligent als ze op een andere plek wonen.’
CV
Kurano Bigiman (Amsterdam, 1985)
Bachelor Griekse en Latijnse Taal en Cultuur, UvA
Bachelor Europese Studies, UvA
Bachelor Nieuwgriekse Taal en Cultuur, UvA
Docent aan het Vossius Gymnasium in Amsterdam-Zuid
Docent aan het Ir. Lely Lyceum in Amsterdam-Zuidoost
Kurano Bigiman is docent klassieke talen. Hij is ook een bevlogen docent die zich ervoor inzet dat het gymnasium toegankelijk én bereikbaar is voor iedereen. Daarom richtte hij het eerste gymnasium in Amsterdam-Zuidoost op. ‘Er is veel dat ik zou willen veranderen aan het onderwijssysteem.’
Als Kurano Bigiman na zijn studie aan de UvA als docent klassieke talen aan de slag gaat, ziet hij dat er in het Nederlandse onderwijssysteem dingen misgaan: leerlingen met een havo-advies die makkelijk het gymnasium aankunnen. En leerlingen met een vwo-advies die veel gemotiveerder zijn voor een vmbo- of een havo-opleiding. Kurano: ‘Het onderwijssysteem in Nederland is zo gericht op niveauverschillen. Dat zie je alleen al aan de duur van een opleiding: het vmbo duurt vier jaar en het vwo zes. Maar sommige leerlingen hebben er meer baat bij dan anderen om verschillende dingen uit te proberen. Laat ze een keer van onderwijssoort switchen, of juist stapelen. Ik vind: geef iedereen vooral zo veel mogelijk kansen.’
Gelijke kansen voor Amsterdam-Zuidoost Het initiatief voor een gymnasium in Amsterdam-Zuidoost kwam in eerste instantie van een oud-collega van Kurano. Die vroeg hem of hij wilde helpen met de oprichting. ‘Voor mij was dit een belangrijke stap naar kansengelijkheid in het onderwijs’, vertelt Kurano. ‘Ik vermoed dat beleidsmakers altijd hebben gezegd: een gymnasium in dat deel van de stad, dat gaat niet werken. Het is een wijk met een lage sociaaleconomische status, dus leerlingen zullen er wel niet voor warmlopen. Maar kinderen zijn gemiddeld niet minder intelligent als ze op een andere plek wonen. En je kunt niet zeggen dat er geen vraag is als het aanbod mist.’
Categoraal of scholengemeenschap Inmiddels werkt Kurano als docent op twee scholen: een categoraal gymnasium in het welvarende Amsterdam-Zuid en een scholengemeenschap in Amsterdam-Zuidoost. Ziet hij verschillen tussen die twee werelden? ‘Op een categoraal gymnasium richt iedereen, van leerling tot docent en ondersteunend personeel, zich erop om
het hoogste niveau te bereiken. Terwijl een scholengemeenschap veel meer verschillende niveaus kent. Maar uiteindelijk zijn alle leerlingen hetzelfde: klassieke talen staan voor iedereen ver weg van de belevingswereld. En dan maakt het niet uit of ik het vak geef in Zuid of in Zuidoost. Het zijn allemaal leerlingen tussen de 12 en 18 jaar, ze staan op dezelfde manier in het leven.’
Lessen halen uit het verleden
Als docent ziet Kurano het als zijn missie om leerlingen te laten warmlopen voor verhalen uit de oudheid. Waarom is het zo belangrijk dat leerlingen dat meekrijgen in het onderwijs? ‘Juist omdat die verhalen zo lang geleden geschreven zijn, kun je er belangrijke lessen uit halen,’ zegt Bigiman enthousiast. ‘Als je er goed naar kijkt, helpen ze je ook om de huidige samenleving te doorzien. En kun je patronen tussen mensen veel beter begrijpen.’
‘Neem bijvoorbeeld het verhaal over Antigone, de dochter van Oedipus uit de Griekse mythologie. Dat gaat over een vijftienjarig meisje dat zich verzet tegen de wetten van de stad, omdat die volgens haar niet overeenkomen met haar ethiek. De strijd die zij voert, zie je ook bij mensen die vandaag de dag voor de goede zaak strijden. En hoe zij daarbij worden tegengewerkt.’
Een gevoel van trots
Hoewel hij best trots is op ‘zijn’ school in Zuidoost, is Kurano toch het meest trots op zijn leerlingen. De eerste gymnasiumleerling heeft er inmiddels een diploma gehaald. ‘Heel knap,’ zegt Kurano, ‘want ik ben pas vijf jaar geleden begonnen met het opzetten van dit gymnasium. Die leerling heeft dus een zesjarig programma in vijf jaar gedaan. Uiteraard heb ik daar een beetje aan bijgedragen, maar de leerling heeft het vooral zelf gedaan. En dat is heel mooi om te zien.’
Foto: Erik Borst
Werkt het
puberbrein echt zo?
De nieuwe Pixar-film Inside Out 2 toont een spectaculaire en ontroerende reis door het knetterende puberhoofd van de 13-jarige Riley. Als typetjes verbeelde emoties strijden daar om het besturen van haar gedrag. Maar klopt het beeld zoals voorgesteld in de film? Zijn tieners een speelbal van hun emoties? De UvA-podcast Net Echt zocht het uit, samen met UvAontwikkelingspsycholoog Lynn Mobach.
Voor wie de film (nog) niet zag: Inside Out 2 speelt zich net als deel 1 voor een groot deel af in het hoofd van meisje Riley. In deel 1 gaven vijf figuurtjes vijf basale emoties weer: plezier, angst, woede, afkeer en verdriet. Samen bedienden ze vanuit een machinekamer hendels en knoppen om zo het gedrag van Riley aan te sturen. In deel 2 is Riley 13 geworden en voegen nieuwe emoties als jaloezie, verveling, verlegenheid en onzekerheid zich bij de eerste vijf. Met een grote sloopkogel dienen ze zich aan in de machinekamer om daar de boel stevig te verbouwen.
Werkt het echt zo?
Volgens Lynn Mobach is de situatie in het brein wel wat al te simplistisch en uitvergroot weergegeven. De emotie-metaforen hebben volgens haar weinig nuance. In het echt is het puberbrein volgens haar oneindig veel complexer en zelfs vaak voor wetenschappers nog moeilijk te doorgronden.
Maar omdat die werkelijkheid maar een weinig meeslepende, gecompliceerde film zou opleveren, stelt Lynn vast dat Inside Out 2 toch geslaagd is. In grote lijnen komt de situatie zoals weergegeven in de machinekamer behoorlijk dicht bij de werkelijkheid. Pubers hebben over het algemeen weinig controle over hun emoties. En sensaties als angst, stress of onzekerheid kunnen daarmee als een orkaan binnenkomen. Ook verloopt de overgang van de ene emotie naar de andere vaak heel abrupt. En daarmee is het brein van een puber niet te vergelijken met het brein van een kind of volwassen iemand.
Staat van destructie
Deze nogal ontwrichtende conditie heeft volgens Lynn voornamelijk te maken met het achterblijven in ontwikkeling van de prefrontale cortex ten opzichte van andere hersendelen. Die prefrontale cortex is de kamer in ons hoofd waar executieve functies zoals plannen, concentratie en controle plaatsvinden. En waar emoties uit andere hersendelen worden gereguleerd. Maar omdat die broodnodige regulering tijdens de puberjaren achterblijft, krijgen die emoties alle ruimte zich te
manifesteren. Waardoor de puber zo nu en dan overspoeld raakt door emoties.
Conflict en verzet
Het gedrag van een puber wordt dus grotendeels door gevoelens aangestuurd en niet door ratio, zoals bij volwassen mensen. Maar hoe zit het met de identiteit?
Hoe ontwikkelt iemand een persoonlijkheid? In de puberteit speelt de ontwikkeling van de identiteit een grote rol. Door de aankondiging van al die zich opdringende nieuwe emoties ontdekken pubers steeds meer over zichzelf en wat ze belangrijk vinden. Ook ervaringen, zowel positieve als negatieve dragen daaraan bij. Ze komen in nieuwe situaties, waarin zij zichzelf op een andere manier leren kennen. En ze ontwikkelen een eigen mening, los van de ouders. Dat dit niet zelden gepaard gaat met verzet tegen regels en afspraken en met conflicten thuis of op school, ligt dan voor de hand.
Groei van het zelfbewustzijn
Maar juist door die focus naar buiten te verleggen en afstand te nemen van ouders leert de puber zich volgens Lynn zelf kennen. Ze móeten grenzen overschrijden, risico’s nemen en fouten maken. In de film zien we het zelfbewustzijn van Riley hierdoor groeien. Ze leert haar sterke en zwakke punten kennen en waar ze blij van wordt. Stukje bij beetje krijgt ze een beter beeld van zichzelf: haar identiteit. En dat is precies wat we nodig hebben om uit te groeien tot een zelfstandig iemand.
Blijft de vraag of Inside Out 2 wel of niet ‘net echt’ is… en volgens Lynn is dat het geval.
Wil je de podcast met Lynn Mobach beluisteren? Scan dan deze QR-code. Daar vind je ook andere podcasts van de UvA waarin presentator Aron de Jonge en rector Peter-Paul Verbeek samen met deskundigen films, series en popcultuur langs een wetenschappelijk lat leggen.
Janna Nieuwenhuijzen is oprichter van Snackpaper. Een initiatief om journalistieke verhalen van de geschreven pers te vertalen naar een vorm speciaal voor jongeren: snackable video’s op Instagram en TikTok. Hiermee wil ze de kloof tussen jongeren en kwalitatieve, verdiepende journalistiek dichten. En dat is volgens Janna essentieel voor een gezonde democratie.
‘Eigenlijk wilde ik niet studeren. Na de havo (‘Elk jaar met de hakken over de sloot.’) werkte ik in de horeca en dacht: dit kan ik, dit vind ik leuk, dus dit ga ik doen. Toch schreef ik me na een buitenlandse reis in voor de opleiding Pedagogiek aan de HvA. En na een jaar door naar toegepaste psychologie, dat was het plan. Maar tijdens dat jaar volgde ik een module Sociologie. Mijn docent was UvA-alumna Sameha Bouhalhoul. Zo’n krachtige en inspirerende vrouw. Tegen haar zei ik: “Sociologie is zo’n vet vak, bestond hier maar een bachelor van.” “Die is er”, zei ze. “Op de universiteit.” Het leek me geen optie, maar Sameha wist me te overtuigen. Ik heb haar later nog een bedankmail gestuurd.’
Imposter syndroom
‘Ik ging naar de universiteit met een enorm imposter syndroom. Ik dacht dat ik niet slim genoeg was voor de universiteit. Op de havo noemden klasgenootjes me dom, omdat ik altijd zoveel vragen stelde. Maar vragen stellen werd juist aangemoedigd aan de universiteit, en de studie Sociologie paste als een jas. Ik zat elk college vooraan in die enorme zaal met mijn arm omhoog. Alles was zo ongelooflijk interessant. Van de vijfjes op de havo naar mijn cum laude behaalde master: daar ben ik wel trots op. Ik had nooit gedacht dat dit in mij zat.’
Brede blik
‘Door Sociologie leerde ik de samenleving breder te zien. Ik kom uit Amsterdam Oud-Zuid, zat op hockey en paardrijden en had voornamelijk witte mensen om me heen. Pas op de HvA en de UvA zat ik naast meisjes met een hijab en met mensen uit de provincie. Sociologie leerde me om kritisch te kijken en te onderzoeken waarom ogenschijnlijk vanzelfsprekende zaken zijn zoals ze zijn.’
‘Ik was eigenlijk altijd al bezig de gevestigde orde te bevragen. Toen ik jong was zat ik al in de leerlingen-
raad, het buurtoverleg en zowat elke commissie die je kon bedenken. Ik werd moe van uitspraken als: ‘Zo doen we dat nou eenmaal’. Tijdens Sociologie leer je dat niets vanzelfsprekend is; alles is door de mens gecreëerd. En wat door de mens is gemaakt, kan ook weer veranderd worden. Dat is mijn drijfveer: het bevragen van wat als vanzelfsprekend wordt gezien, zodat we samen kunnen bouwen aan een betere samenleving.’
Journalistiek
‘Ik besefte dat de inzichten uit mijn studie Sociologie niet beperkt zouden moeten blijven tot de collegebanken. Journalistiek leek me de beste manier om deze kennis met een breder publiek te delen, dus schreef ik me in voor de master Journalistiek aan de VU.’
‘Na mijn afstuderen begon mijn zoektocht binnen de journalistiek. Tijdens de master leerde ik hoe journalistiek kan bijdragen aan meer begrip, maar in de praktijk zag ik vaak het tegenovergestelde: veel nieuws vergroot tegenstellingen juist uit. Daarnaast viel me op hoe redacties vastzaten in oude werkpatronen. Jongeren bereiken met nieuws? Daar werd nauwelijks over nagedacht. En wanneer ik dat aankaartte, kreeg ik steevast te horen: Zo doen we het hier nou eenmaal.’
Jongeren en nieuwsconsumptie ‘Vrijwel alle jongeren volgen het nieuws via social media, maar omdat traditionele nieuwsmerken daar nauwelijks aanwezig zijn, missen veel van mijn leeftijdsgenoten belangrijke informatie. Journalistiek heeft de taak om iedereen te bereiken, ook jongeren. Toch zijn veel journalistieke verhalen te lang, staan ze achter een betaalmuur of sluiten ze simpelweg niet aan bij de leefwereld van jongeren.’
‘De schrijvende pers loopt achter op de publieke omroep als het gaat om sociale media. NOS Stories en De Marker doen het goed, maar veel uitgeverijen vinden social media ingewikkeld, vooral omdat er geen direct verdienmodel in zit. Maar als je als krant niet investeert in jongeren, zullen ze je later ook niet vinden.’
‘Ik ging naar de universiteit met een enorm imposter syndroom.’
Snackpaper
‘Daarom bedacht ik Snackpaper: een kanaal op social media waar ik, met steun van de Stichting Democratie en Media, bestaande journalistieke artikelen vertaal voor een jong publiek. Met de juiste toon, vorm en in-
CV
Janna Nieuwenhuijzen (Amsterdam, 1996)
Propedeuse Pedagogiek, HvA
Bachelor Sociologie, UvA
Master Journalistiek, VU
Masterclass onderzoeksjournalistiek Investico en De Groene Amsterdammer
Freelance journalist voor Het Parool, Vice, Linda.meiden
ASN Aanmoedigingsprijs van De Loep voor onderzoek in
Groene Amsterdammer vanuit Investico (samen met Bijou van der Borst, Karlijn Saris, Romy van Dijk, Coen Ramaer)
Publiek spreker (De Jonge Spreker)
Directeur Stichting Jong Belezen
Oprichter Snackpaper
fluencertechnieken maak ik journalistiek toegankelijk en relevant voor jongeren.’
‘In de sociologie heb je de term broker – een verbinder tussen netwerken. Dat stempel past wel bij mij. Ik ben een beetje obsessed met verbinden. Mensen die in eerste instantie niet veel gemeen lijken te hebben, kunnen van elkaar leren en zich in elkaar herkennen. Ik geloof dat je zo gepolariseerde verschillen in de samen leving kunt overbruggen.’
Mediawijsheid
‘Journalistiek speelt een cruciale rol in een goed functionerende democratie. We hebben onafhankelijke informatie nodig om de wereld om ons heen te begrijpen. Maar veel jongeren kennen de journalistieke codes niet en herkennen daardoor niet altijd hoe nieuws tot stand komt. Dat maakt hen vatbaar voor eenzijdige of misleidende informatie. Met Snackpaper willen we niet alleen nieuws brengen, maar ook bijdragen aan mediawijsheid.’
‘Jongeren nemen veel aan van influencers, omdat die dicht bij hun leefwereld staan. Daarom beweeg ik me binnen dat systeem, maar wel met een kritische blik. Ik gebruik dezelfde dynamieken om jongeren bewust te maken van hun overmatige scrollgedrag en hoe social media hun kijk op nieuws beïnvloeden.’
Investeren in jongeren
‘Snackpaper is geen doel op zich. Zeker niet in een tijd waarin Big Tech steeds meer invloed krijgt. Ik gebruik platforms zoals TikTok en Instagram niet alleen om jongeren te bereiken, maar ook om journalistieke redacties en uitgeverijen te inspireren. Zij hebben uiteindelijk de verantwoordelijkheid om jongeren mee te nemen in kwaliteitsjournalistiek.’
‘Op dit moment geef ik consultancy en lezingen aan journalistieke organisaties. Zo gaat Omroep Brabant een Snackpaper-achtige vorm toepassen, passend bij hun tone of voice. Het zou goed zijn als meer zenders en uitgeverijen investeren in jongeren, zodat journalistiek ook in de toekomst een rol blijft spelen in het behoud van de democratie. Dan is Snackpaper uiteindelijk niet meer nodig.’
Foto: Erik
Borst
Foto: Erik Borst
Waarom ben ik na mijn studie niet bij de UvA betrokken gebleven? Die vraag heb ik mijzelf de afgelopen tijd regelmatig gesteld. Na mijn afstuderen in 2006 heb ik afscheid genomen van de universiteit en de focus gericht op volgende stappen: werk, liefde, vrienden, woning, gezin. En al die tijd woonde ik in Amsterdam, fietste ik langs al die mooie UvAgebouwen zonder er ooit bij stil te staan dat mijn alma mater daar nog steeds voor mij was.
Sinds twee jaar ben ik terug bij de UvA. Als hoofd alumnirelaties en als directeur van het Amsterdams Universiteitsfonds doe ik mijn best alumni betrokken te houden bij de universiteit. Waarom? Omdat ik inmiddels weet hoeveel de UvA ook na een studie nog te bieden heeft. Zo kan iedereen via Onderwijs voor professionals ook tijdens het professionele leven op academisch niveau bijscholen. En tijdens een event als de Alumniweek kun je - naast het volgen van trainingen en lezingen - een netwerk opbouwen van heb ik jou daar. De UvA-gemeenschap zit immers op allerlei plekken in de samenleving en maakt wereldwijd impact.
Vanuit die plekken in de samenleving kunnen al die alumni overigens ook iets betekenen voor hun universiteit. Want wederkerigheid biedt in dit geval veel kansen. Kennis en ervaringen delen uit de praktijk is zo waardevol. Voor elkaar, maar ook voor studenten. Ervaringsdeskundigen vertellen tijdens gastcolleges regelmatig iets over onderwerpen die goed zijn voor een carrière. Maar ook over onderwerpen die raken aan het persoonlijke leven. Denk aan een gastcollege over het brein van tieners. Zou ik zelf momenteel heel handig vinden.
Ook bedrijven en organisaties dragen bij met stageplekken of onderzoeksprojecten en geven carrièreadvies aan studenten. Via het Amsterdams Universiteitsfonds kan je studenten en onderzoek financieel steunen. Met een projectdonatie, nalatenschap of met een Fonds op Naam. Zo mochten we in 2024 het Familie Meinders Fonds voor Studenten toevoegen aan de UvA-gemeenschap.
Er zijn zoveel mogelijkheden om verbonden te blijven bij die UvA-gemeenschap. Ik ben blij dat ik er inmiddels weer deel van uitmaak. Het instituut waaraan ik zoveel te danken heb, en dat mijn blik op de wereld zo heeft verrijkt. Mocht jij ook die verbinding willen, neem dan vooral contact op. Want of je nou 20, 35 of 75 jaar bent, als je bijvoorbeeld met mensen uit je vakgebied wilt praten, dan kan dat. Wil je een gastcollege geven, mentor worden, meer dan welkom. En uiteraard is er altijd ruimte om te doneren. Dus, sluit je aan en doe mee!
Melchior Bussink
Directeur Universiteitsfonds en hoofd Alumnirelaties
‘Een gastcollege over het brein van tieners zou ik zelf momenteel heel handig vinden.’
Foto: Floor Wesseling
Stephany Goncalves:
‘FÉ is het platform dat ik zelf heb gemist’
Als twintiger kreeg Stephany Goncalves – mede dankzij bij de UvA ontwikkelde skills – al een leidinggevende positie bij H&M. Daar kon ze een bijdrage leveren aan inclusiviteit. Met haar FÉ-platform biedt ze jonge vrouwen een klankbord dat ze zelf als student zo heeft gemist.
Na een fotoshoot in de tuinen van Artis in Amsterdam neemt Stephany Goncalves plaats aan een oude houten tafel in de leeszaal van de Artis Bibliotheek. Omringd door honderden unieke, stokoude boeken uit de collectie van het Allard Pierson zit de jonge dertiger relaxed in haar stoel, met een oversized groen colbert op een smaakvol zwart pak.
De modewereld had altijd al haar interesse. Vlak na haar studie Communicatiewetenschap aan de UvA ging de geboren Rotterdamse bij H&M werken. ‘Ik heb veel aan de UvA gehad’, zegt ze. ‘Want naast theorie leer je onbewust zoveel meer. Als student besefte ik dat niet. Pas later zag ik de waarde van soft skills zoals samenwerken, snel veel info kunnen verwerken en er de rode draad uit kunnen halen. Jezelf kunnen verwoorden.’
‘H&M draait op internationaal niveau meer dan tweehonderd campagnes per jaar. Dan lees je veel campagne-info waar je je in moet verdiepen en het liefst heel snel. Want de mode-industrie is bij uitstek een snelle industrie.’
Eerstegeneratiestudent
Studeren aan de UvA ging voor Stephany niet vanzelf. De overstap van de middelbare school naar de bachelor Communicatiewetenschap vond ze zwaar. Stephany: ‘Ik moest echt leren studeren aan een universiteit. Dat had ik niet vanuit huis meegekregen. Ook begreep ik sommige dingen niet. Zo las ik in literatuur die we moesten lezen steeds ‘bias’, maar had geen idee wat dat was.’ Als eerstegeneratiestudent - met ouders zonder hogere
CV Stephany Goncalves (Rotterdam, 1992]
Bachelor Communicatiewetenschap, UvA
Master Corporate Communicatie, UvA
Diverse internationale managementfuncties, H&M
Director of Communication Oona Agency
Acadamic Lecturer & Researcher, AMFI
Oprichter mentoringplatform FÉ
opleiding - was de UvA voor haar een behoorlijke struggle. Stephany moest alle tentamens twee keer maken en ook haar scriptie was in eerste instantie niet goed. ‘Mijn ouders konden mij niet helpen, maar ze steunden mij wel onvoorwaardelijk en geloofden in me.’
Hulpvraag
Een belangrijk moment was de ontmoeting met Joost Verhoeven, Stephany’s mentor tijdens haar master Corporate Communication. ‘Bij hem kon ik me kwetsbaar opstellen en om hulp vragen. Joost heeft mij enorm geholpen in dat jaar. Door eerlijk te zijn als iets niet goed was, maar vooral door constructieve alternatieven en handvatten te bieden. Door hem kwam het geloof in mezelf terug, na die loodzware bachelor. Ik spreek hem nog steeds en ben hem heel erg dankbaar.’
‘Ik heb zelf altijd iemand gemist aan wie ik me kon spiegelen. Als student, maar later ook wel binnen H&M.’
Eenmaal aan de slag bij H&M kon Stephany mooie stappen maken: ‘Op mijn 25e was ik al head of marketing and customer loyalty. Dat is jong, maar die kansen gaf H&M me. Veel mensen groeien net als ik vanuit de winkel door naar hogere functies. Ook als ze geen opleiding hebben. H&M gelooft in mensen en in talent.’
Voorbeeldfunctie
Hoewel H&M als internationale organisatie een mooie mix aan culturen heeft, was Stephany vaak de enige zwarte manager onder de dertig jaar. Ze kreeg daardoor een voorbeeldfunctie: ‘Ik ontving berichten van mensen die dat heel inspirerend vonden, zo’n jonge zwarte vrouw in zo’n rol. Door het vertrouwen dat ik kreeg van mijn managers heb ik verandering op gebied van inclusiviteit kunnen doorvoeren in de organisatie. Ik werkte bijvoorbeeld met startende fotografen om
hun een kans te geven. En ik boekte bepaalde dj’s bij campagnes, zodat zij een springplank kregen via het H&M-platform. Zo maakte ik nieuwe gezichten en nieuwe stemmen zichtbaar.’
Mentoring platform FÉ
Tijdens haar werk bij H&M werd Stephany regelmatig benaderd via LinkedIn of Instagram. Voornamelijk studenten Communicatiewetenschap vroegen of ze even met haar mochten sparren. Dat ging vaak over de studie en de master Corporate Communicatie. Stephany: ’Soms zei ik dat ik druk was. Dan lukte het even niet. Maar een week later gaf ik alsnog antwoord. Ik heb zelf altijd iemand gemist aan wie ik me kon spiegelen. Als student, maar later ook wel binnen H&M. Het zou mij zo hebben geholpen als ik zo nu en dan met iemand had kunnen sparren. Vooral ook met mensen die al werkten.’
Vanuit het besef dat zij zelf die mentor heeft gemist, ontstond twee jaar geleden het idee voor een platform: FÉ.
Ontwikkelprogramma voor jonge vrouwen FÉ (spreek uit fèh) staat voor geloof en vertrouwen in het Kaapverdisch Creools. Het platform biedt een ontwikkelprogramma voor voornamelijk jonge vrouwen tussen de twintig en veertig jaar. De mentees zijn young professionals, studenten en startende ondernemers in allerlei sectoren. Lees: de nieuwe leiders. De eerste stap binnen het programma is mensen aan elkaar koppelen. ‘Want een goed netwerk is goed voor ieders kennis en carrière’, legt Stephany uit. ‘Verder bieden we betaalde trajecten op het gebied van reflectie, ontwikkelingsplan met frequente check-ins, maar ook workshops, events en masterclasses.’
Droom
‘Mijn droom is dat FÉ op termijn een leidend mentoringplatform kan worden in Europa en in Afrika. Ik krijg via LinkedIn veel contactverzoeken van mensen uit Nigeria, Zuid-Afrika en Kaapverdië - waar mijn roots liggen. Zij hebben dezelfde behoefte aan mentoren en zoeken ook hulp. Dus daar wil ik ook het netwerk van mentoren uitbreiden. Denk aan spaces of pop-up community centers: een soort buurthuizen met lokale mentoren.’
Tip van Stephany Stephany’s tip aan studenten en alumni: ‘Wees niet bang om hulp te vragen. Iedereen heeft het wel eens zwaar tijdens studie of werk. Dus vraag gewoon advies en schaam je er niet voor. Bouw aan een netwerk van peers - collega’s of medestudenten die elkaar steunen en constructieve feedback geven. Creëer zo’n community om je heen. Ook na je studie. Ik doe bijvoorbeeld nog steeds kennis op via het alumninetwerk tijdens alumnievenementen. Je komt mensen tegen, kunt even sparren. Fijn om laagdrempelig bepaalde dingen te kunnen uitwisselen. Dat is ontzettend waardevol.’
Foto: Lisa Maier
Als eerstegeneratiestudent met ouders zonder hogere opleiding was de UvA voor Stephany een behoorlijke struggle.
Internationale UvA Alumni Hubs
Verbind je met andere alumni in jouw regio en start je eigen UvA Alumni Hub!
Woon je in het buitenland en mis je het contact met je oude UvA-studiegenoten? Het starten van een UvA Alumni Hub is een geweldige manier om andere alumni in jouw omgeving te ontmoeten, kennis uit te wisselen en zowel professionele als sociale netwerken op te bouwen.
Wil jij zo’n hub starten, dan kan de UvA je daarbij helpen. Bijvoorbeeld met onze alumnidatabase. Ook dekken we sommige kosten.
Meer weten?
Neem contact op met onze Alumni Community Manager Sonja van der Woude-Veldhuizen via alumni@uva.nl. Laten we samen werken om jouw Alumni Hub tot een succes te maken!
Meer informatie: www.uva.nl/alumni
In New York is al een UvA
Alumni Hub actief. Tessa Dikker is de voorzitter:
Hoe start je een Hub?
1 Vind alumni in jouw regio Gebruik LinkedIn of vraag hulp aan het UvA-alumniteam.
2 Bepaal je focus Is je doel het creëren van sociale verbindingen, het uitbreiden van je professionele netwerk, of het faciliteren van kennisdeling?
3 Vraag ondersteuning aan de UvA De UvA kan helpen bij het dekken van kosten, zoals het financieren van de eerste ronde drankjes bij een evenement, en biedt praktische begeleiding.
4 Nodig andere alumni uit Gebruik onze alumnidatabase om contact te leggen en anderen uit te nodigen voor jouw hub.
‘Deze hub geeft me de kans om iets terug te doen voor de UvA terwijl ik zelf zoveel nieuwe mensen ontmoet.
Het is inspirerend om te zien hoeveel enthousiaste alumni deel uitmaken van dit netwerk!’
Boris Koehoorn verhuisde recent naar New York:
‘Ik
heb nieuwe vrienden gemaakt en waardevolle professionele contacten opgedaan die me enorm hebben geholpen tijdens mijn eerste maanden hier.’
Impactmakers
Tessa Dikker
Tessa Dikker studeerde stads- en cultuursociologie aan de UvA. Ze is woordvoerder en election officer bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Verenigde Naties (VN) in New York.
‘De VN staan voor waarden die ook voor Nederland heel belangrijk zijn. Denk aan democratie, mensenrechten en klimaat. Binnen de VN maken we hier afspraken over en kunnen we landen aanspreken als zij zich niet aan die afspraken houden. Zo werken we samen aan een veilige wereld waarin regels worden nageleefd en waar niet het recht van de sterkste geldt. Ik vind het heel belangrijk om enerzijds vanuit woordvoering helder te maken wat er bij de VN gebeurt en waarom dat voor ons belangrijk is. Tegelijkertijd vind ik het vanuit mijn rol als election officer mooi en eervol om eraan bij te dragen dat Nederland kan blijven meepraten bij deze belangrijke processen.’
Overal in de wereld zijn UvA-alumni aan het werk.
Oud-studenten die met hun bij ons opgedane kennis bijdragen aan de samenleving. En die een beetje mooier maken. Hierbij zetten we er een paar in het zonnetje. En we vroegen hun:
Hoe maak jij het verschil met jouw werk?
Benieuwd naar het volledige artikel? Scan dan deze QR-code.
Marjolein Moorman
Marjolein Moorman studeerde Communicatiewetenschap aan de UvA en werd er vervolgens universitair hoofddocent Politieke Communicatie. Sinds 2018 is ze wethouder Onderwijs, Jeugd(zorg), Armoede, Schuldhulpverlening en Masterplan Zuidoost in Amsterdam.
‘Mijn drijfveer is kansengelijkheid. Iedereen moet de kans krijgen zichzelf te ontwikkelen. Maar niet iedereen heeft hetzelfde vertrekpunt. Dat betekent dat je ongelijk moet investeren voor gelijke kansen. Bij alles wat ik doe vraag ik me af: Hoe draagt dit bij aan een betere verdeling van kansen in de stad? En je moet erkennen dat er ongelijkheid is. En dat je dus meer moet investeren in bepaalde wijken om onderaan de streep gelijk uit te komen. Zo geeft Amsterdam meer ondersteuning aan de scholen in Nieuw-West: leraren krijgen er een hogere toelage en ze krijgen prioriteit op de woningmarkt. We doen er alles aan om die leraren - en dus ook de leerlingen - gelijke kansen te bieden. Dat betekent ook meer investeren in de wijk, in woningen voor jonge mensen en in de veiligheid.’
Sennay Ghebreab
Als ‘kind van de UvA’ is Sennay Ghebreab al decennialang verbonden aan de UvA. In 2023 is hij benoemd tot hoogleraar Socially Intelligent AI. Hij staat wereldwijd bekend om zijn sociaal geëngageerde werk op het gebied van kunstmatige intelligentie.
‘Je kunt met AI de interactie tussen bepaalde groepen vergroten door ze bij elkaar te brengen. Zo kun je de maatschappij socialer maken en onderling vertrouwen creëren in tijden van polarisatie, discriminatie en haat. AI heeft zoveel potentie, ik wil die in de haarvaten van de samenleving krijgen. Zodat iedereen het kan gebruiken. Ik denk dat we met al die data en inzichten nieuwe kansen creëren om complexe problemen als armoede en ongelijkheid effectiever aan te pakken. Kansen die nu wellicht alleen worden gezien door een klein clubje wetenschappers en technici. Maar er komt een tijd waarin iederéén kan omgaan met data en AI, en die kan inzetten voor positieve veranderingen in de maatschappij.’
André Kuipers
André Kuipers zag tijdens zijn verblijf in de ruimte hoe fragiel onze aardbol is. Zijn missie: het besef van de schoonheid en de kwetsbaarheid van de aarde overbrengen op de jonge generatie. Zonder met het vingertje te wijzen.
‘Als ik op mijn sterfbed lig, dan wil ik het gevoel hebben dat ik tijdens mijn leven iets nuttigs heb gedaan. Als astronaut leverde ik een bijdrage aan de wetenschap. En hoewel dit allerlei nuttige experimenten en onderzoeken betrof, was ik daar slechts een klein radertje in een veel groter systeem. Met een film als Beyond wil ik jongeren laten beseffen hoe kwetsbaar de aarde is. Dat de oceanen niet oneindig vol vis zitten en dat de bossen op raken. Maar zonder met het vingertje te wijzen. Show don’t tell. Ook probeer ik jongeren enthousiast te maken voor wetenschap en techniek. Gelukkig zie ik op beurzen veel jonge mensen met briljante ideeën langskomen die de aarde weer in evenwicht kunnen brengen. Dat geeft me hoop.’
Foto: Nico Kroon
Kennis inzetten voor een betere wereld
Sinds Dick den Hertog – hoogleraar Operations
Research – het boek Excellence without a soul van Harry Lewis las, leert hij zijn studenten hoe ze later iets terug kunnen doen voor de wereld. Ondertussen zit hij zelf ook niet stil. Zijn kennis van data en algoritmen zet hij bij voorkeur in voor goede doelen en non-profitorganisaties, zoals The Ocean Cleanup. Hij richtte er samen met decaan Marc Salomon een organisatie voor op: Analytics for a Better World.
Toen professor Dick den Hertog enkele jaren geleden het boek
Excellence without a soul van Harvarddecaan Harry Lewis aan het lezen was, wist hij: voortaan wil ik mijn kennis inzetten voor goede doelen. ‘Ineens zag ik hoe weinig we ons onderwijs gebruiken om de wereld beter te maken. Terwijl daar zoveel capaciteit zit.’ Samen met technologiebedrijf ORTEC richtte hij in 2021 Analytics for a Better World (ABW) op. Een instelling die zowel onderdak als financiering krijgt van de UvA. Ook ORTEC draagt financieel bij en met technologische ontwikkelingen.
Data voor goede doelen
Als wiskundige en dataspecialist stelt Den Hertog zijn specifieke kennis over data en algoritmen ter beschikking voor diverse goede doelen in de wereld. ‘Sinds de opkomst van de computer en het internet zijn
‘Onze algoritmen stippelen de meest optimale routes uit: waar veel plastic is en de vaaromstandigheden gunstig.’
er gigantisch veel data beschikbaar. Daarmee kun je inzicht krijgen in processen. En als je dat goed doet, dan kun je er betere beslissingen mee nemen.’ Om al die data en algoritmen op de juiste plek te laten landen, sloot ABW zich aan bij de 17 Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. Deze doelen moeten ertoe leiden dat er in 2030 geen armoede, geen honger of ongelijkheid meer is op de wereld. En dat de natuur behouden blijft. ‘We gebruiken onze technische analyses hoofdzakelijk voor ngo’s.’
Sinds de oprichting van ‘zijn’ ABW zijn er al tientallen projecten afgerond, onder meer in Oost-Timor, Vietnam, Oekraïne en Kenia. En op dit moment werkt ABW voor de non-profitorganisatie The Ocean Cleanup: ‘Wij helpen hen met het ontwikkelen van een optimaal vaarschema, zodat de boten nog veel meer plastic kunnen ophalen.’
Optimale routes voorspellen
The Ocean Cleanup, een non-profitorganisatie in 2013 opgericht door (inmiddels ceo) Boyan Slat, verwijdert plastic uit zee en voorkomt dat het erin stroomt. Om die instroom te voorkomen zijn zogeheten Interceptors ontwikkeld: fuiken die wereldwijd aan de monding van de meest vervuilende rivieren plastic opvangen. Om het plastic dat toch in zee belandt daaruit te verwijderen, ontwikkelde The Ocean Cleanup halfronde netten (met diameters tot wel 1800 meter) die tussen twee sleepboten door het water glijden. Heel langzaam zodat vissen en andere zeedieren kunnen ontsnappen. Den Hertog: ‘Die boten varen weken op zee voortdurend op zoek naar plekken waar de plasticdichtheid groot is. Dat klinkt simpel, maar de praktijk is hardnekkiger. Door wind, stroming en golven is dat plastic voortdurend in beweging. Met onze algoritmen stippelen we de meest optimale routes uit voor die schepen: waar veel plastic is en de vaaromstandigheden gunstig.’
Simulatie
Op basis van data van The Ocean Cleanup zijn onlangs die algoritmen getest met een simulator. En de resultaten zijn veelbelovend: ‘In de zomer verwachten we ongeveer vijftig procent meer plastic te vangen dan wat nu gebeurt. En in de winter, wanneer het weer minder voorspelbaar is, kan dat zelfs oplopen tot negentig procent. De mensen van The Ocean Cleanup zijn nu onze algoritmen aan het inpassen in hun software en het werkproces.’
Zoveel mogelijk mensen betrekken Ondertussen probeert Den Hertog in Amsterdam, maar ook bij andere universiteiten wereldwijd, zoveel mogelijk mensen te enthousiasmeren ook bij te dragen aan zijn ABW. ‘Er zijn al veel studenten en wetenschappers van buitenlandse universiteiten aan ons verbonden. Een collega-onderzoeker en zijn promovendus van de London Business School zetten zich ook in voor het project van Boyan Slat.’ Voor medewerkers van ngo’s ontwikkelde ABW een online onderwijsprogramma, zodat zij zelf ook betere analyses kunnen maken. En aan de UvA doceert hij sinds een paar jaar het vak Analytics for a Better World aan zowel bachelor- als masterstudenten. ‘Geïnspireerd door Lewis leer ik mijn studenten hoe ook zij hun kennis kunnen inzetten voor een betere samenleving. En ze kunnen natuurlijk altijd een bijdrage leveren aan ABW.’
Analytics for a Better World kan ngo’s alleen helpen zo effectief mogelijk hun werk te doen met bijdragen van schenkers. Ook bijdragen aan impactvolle projecten zoals Analytics for a Better World?
Scan de QR-code of neem contact op met Juliëtte Nieuwland van het AUF via universiteitsfonds@ uva.nl.
Omdat student zijn meer is dan alleen studeren
De familie Meinders wilde op haar beurt iets (terug) doen voor de universiteit. Omdat die al heel lang bijdraagt aan hun maatschappelijk functioneren. Meerdere generaties in zowel de familie van Edo Meinders als die van zijn vrouw Hanneke Meinders-Groeneveld genoten al onderwijs aan de UvA. Daar heeft de jongste telg tot op de dag van vandaag voordeel van. ‘We realiseren ons dat we bevoorrecht zijn en gunnen iedereen een fijne studietijd.’
Waarom gaat iemand aan een bepaalde universiteit studeren? Voor de een is dat de stad die lonkt, een ander volgt vrienden van de middelbare school. Bij de leden van de familie Meinders lijkt het – een uitzondering daargelatenveelal een kwestie van gewoonte om naar Amsterdam te gaan. In Edo zijn familie studeerden al vijf generaties in de hoofdstad. En bij Hanneke waren dat haar ouders, haar broer, twee neven en drie ooms. Zelf studeerde het echtpaar van 1958 tot 1966 aan toen nog de Gemeente Universiteit. Om daar drie jaar later op dezelfde dag te promoveren. ‘Niet op hetzelfde onderzoek hoor. Ik studeerde Biologie en Edo Geneeskunde. We waren wel elkaars paranimfen’, zegt Hanneke.
Ook zonen Arend Jan en Jeroen Meinders, die eind jaren tachtig respectievelijk de studies Geneeskunde en Economie startten, vonden de weg naar de UvA.
Net als de echtgenote van Arend Jan, Anniek Durskz, die Geschiedenis aan de UvA studeerde. De lijn zet zich momenteel door met kleinzoon Matthijs die – weliswaar na een bachelor Liberal Arts and Sciences aan de Universiteit Utrecht – nu een pre-master Kunstgeschiedenis doet aan de UvA.
Lonkende stad
Je vraagt je af of er een schok door de familie ging toen Matthijs besloot om naar Utrecht te gaan. ‘Zeker niet’, zegt diens vader Arend Jan. ‘Er is nooit bij iemand druk uitgeoefend om naar Amsterdam te gaan, ook bij Jeroen en mij niet.’ Hoe kan het dan toch dat de familie zo eensgezind lijkt in het kiezen van een studeerplek? ‘In mijn tijd wist ik gewoon niet beter’, zegt Hanneke Meinders. ‘Ik kwam veel in Amsterdam bij mijn grootouders, de stad was bekend.’ Ook was er voor zonen Arend Jan en Jeroen al sprake van een band met de stad. Want hoewel niet opgegroeid zijn ze er wel allebei geboren. Het was dan ook niet zozeer de UvA als wel de stad zelf die lonkte.
Vader Edo besloot in 1958 om, net als zijn voorouders, toch ook naar Amsterdam te gaan: ‘Ik wilde best ergens anders studeren. Maar uit mijn woon-
plaats Apeldoorn gingen veel mensen naar Groningen en dat wilde ik niet. Evenmin wilde ik naar Leiden of Utrecht. Uiteindelijk was ik blij, want in mijn tijd had de faculteit Geneeskunde van de UvA een goede naam.’ Na zijn studie werkte Edo als internist in het Binnengasthuis, de plek waar nu de nieuwe Universiteitsbibliotheek komt. En na een verblijf van een jaar in Indianapolis USA, ging hij in 1974 als internist aan de slag in Arnhem. In 1987 werd Edo benoemd tot hoogleraar Interne Geneeskunde aan de Universiteit Leiden.
Studiedruk en woningnood Hoewel de familie in keuze voor universiteit eensgezind is, zijn er bij het ervaren van de studietijd wel de nodige verschillen te noemen. Van zaken als prestatiedruk, woningnood, studieschuld en langstudeerboetes hadden Hanneke en Edo in de jaren zestig bijvoorbeeld nooit gehoord. Naast hun studie vonden zij voldoende tijd om te roeien, te tennissen en naar de sociëteit van het Amsterdamsch Studenten Corps (ASC) te gaan, waar zij elkaar ontmoetten. Arend Jan en Jeroen studeerden in de tijd dat de Wet Studiefinanciering net was geïntroduceerd (1986) en iedere uitwonende student een royale studiebeurs kreeg van 600 gulden per maand. Prestatiedruk was iets wat je jezelf aandeed en van woningnood was ook weinig sprake.
Toen het tijd was om uit huis te gaan, ging zowel Arend Jan als Jeroen via hun ouders bij een bekende internist op kamers, waar Edo decennia eerder ook op kamers woonde. Jeroen: ‘In principe mocht je er niet laat thuiskomen en geen dames ontvangen. Maar zolang we op zondagavond een glaasje jenever met hem dronken en zijn boodschappen deden, vond hij het wel best.’ Eenmaal ook lid van het corps verhuisden de mannen naar dispuutshuizen.
Torenhoge huren
Zo’n dispuutshuis – waar je voor relatief weinig geld kunt wonen - was de eerste jaren de redding van Matthijs, die net als zijn vader, oom, opa en oma lid werd van het ASC. Als pechgeneratiestudent kreeg hij geen beurs, maar had hij wel te maken met torenhoge huurprijzen. Matthijs: ‘Tegenwoordig woon ik zelfstandig voor veel geld in een kleine ruimte. En zolang ik studeer, blijft dat waarschijnlijk zo.’
Maar Matthijs klaagt niet, want hij weet dat hij via zijn familie ingangen en mogelijkheden heeft, die veel studenten ontberen. Veel studenten moeten naast hun (al erg drukke) studie werken om die hoge huren te kunnen betalen. En ze moeten snel afstuderen om aan de gevreesde langstudeerboete te ontkomen. ‘Als je zo hard moet werken blijft er maar weinig tijd over voor andere dingen’, zegt Arend Jan. ‘En dat is ontzettend jammer. Het is belangrijk om naast de studie ook een paar jaar student te zijn. Matthijs ligt nog aan een bescheiden infuus van thuis zodat hij zo nu en dan een biertje kan drinken. Want ook daar leer je van. Kennis is belangrijk, maar sociaal kapitaal ook.’
Familie Meinders Fonds
De druk die veel studenten tegenwoordig ervaren, veelal veroorzaakt door bezuinigingen, was een van de redenen voor de familie om een fonds in te stellen bij het Amsterdams Universiteitsfonds
(AUF). Dit zogeheten Familie Meinders Fonds voor Studenten is erop gericht om studenten aan de UvA zo breed mogelijk te steunen. Jeroen: ‘Denk aan het mogelijk maken van studiereizen en sociale en sportieve activiteiten. Maar ook aan de begeleiding van studenten om hun weg in het studentenleven te vinden. Activiteiten die belangrijk zijn voor de persoonlijke ontwikkeling van studenten.’
Doordat Matthijs financieel gesteund wordt, maar ook doordat hij bekend is met de academische wereld en ingangen heeft, vond hij ruimte voor bijbaantjes, een mbo-opleiding lijstenmaker en vrijwilligerswerk. ‘Ik maak en bezorg tegenwoordig soep voor Oma’s Soep bij eenzame ouderen. Van de omgang met al die verschillende mensen heb ik zoveel geleerd. We zitten met onze familie toch een beetje in een UvA-bubbel. En pas daarbuiten zie je hoe bevoorrecht we eigenlijk zijn.’
‘Matthijs ligt nog aan een bescheiden infuus van thuis zodat hij zo nu en dan een biertje kan drinken.’
Op 5 december 2024 werd de overeenkomst voor het Familie Meinders Fonds voor Studenten ondertekend en daarmee ingesteld in het Maagdenhuis door Edo en Hanneke Meinders-Groeneveld en directeur Universiteitsfonds Melchior Bussink.
Deze foto is genomen in 1969 tijdens de promotie van Hanneke Meinders-Groeneveld en Edo Meinders. Ze promoveerden op dezelfde dag, maar niet op hetzelfde onderzoek. Zodoende konden ze elkaars paranimfen zijn.
Eredoctoraten toegekend aan Bianca Stigter en Steve McQueen
Tijdens de viering van de Dies Natalis op 16 januari 2025 zijn de eredoctoraten van 2024 uitgereikt. UvA-alumna Bianca Stigter en kunstenaar Steve McQueen ontvingen deze eer vanwege de grote maatschappelijke en historische waarde van hun werk, met name van hun documentaire De Bezette Stad (2023).
Bianca Stigter is historicus, journalist, schrijver en filmmaker (o.a. Three Minutes a Lengthening). Ze studeerde Geschiedenis aan de UvA en maakte naam met haar journalistieke werk voor NRC Handelsblad. Haar Atlas van een bezette stadAmsterdam 19401945, waarin duizenden locaties uit de Tweede Wereldoorlog worden beschreven, is een mijlpaal in de herinneringscultuur. Op basis van dit boek maakten McQueen en Stigter samen de vierenhalf uur durende documentaire De Bezette Stad.
McQueen maakt kunstwerken met film en installaties, waarvan meerdere zijn aangekocht door verschillende musea over de hele
wereld. In 2008 schreef en regisseerde hij zijn eerste lange speelfilm Hunger en in 2013 kwam zijn film 12 Years A Slave uit, die met drie Oscars is onderscheiden. Bianca Stigter was hier als producer aan verbonden.
De Bezette Stad verweeft Amsterdamse geschiedenis met hedendaagse thema’s als klimaatactivisme en excuses voor het slavernijverleden. En laat zo zien hoe het heden geschiedenis wordt. De film is op het Nederlands Film Festival onderscheiden met drie Gouden Kalveren: Beste lange documentaire, Beste camera en Beste montage.
Foto:
Monique Kooijmans
Still: Nozem Films
Kom ook naar de UvA Alumniweek! 4 t/m 10 oktober 2025
Het was een beetje spannend: een hele week alumnibijeenkomsten in plaats van de gebruikelijke alumnidag. Maar wat een succes was de eerste UvA Alumniweek afgelopen oktober. Duizenden bezoekers mochten we ontvangen die enthousiast deelnamen aan diverse programma’s. Uiteraard zetten we deze nieuwe traditie voort. Van 4 tot en met 10 oktober 2025 ben je van harte welkom op de tweede UvA Alumniweek. Zet die alvast maar in je agenda!
Wat kun je verwachten?
• Laat je inspireren door fascinerende lezingen
• Doe nieuwe kennis op en leer praktische tools tijdens onze online trainingen voor professionals
• Ontmoet oud-studiegenoten op een van de vele sociale activiteiten.
• Leer nieuwe mensen kennen en verbreed je netwerk.
En verder zijn er nog meer trainingen, city tours, netwerkbijeenkomsten, sportactiviteiten, theater, coachingbijeenkomsten, een kinderprogramma en nog veel meer andere verrassende evenementen.
Het programma bestaat uit online en fysieke sessies, in het Nederlands en in het Engels. Dit jaar bieden we bovendien meer online sessies aan. En we organiseren evenementen op locaties over de hele wereld.
Meld je alvast aan Aanmelden kan nu al via uva.nl/alumniweek
De UvA Alumni Community is een groot internationaal netwerk van impactmakers. Met invloedrijke leiders, vernieuwers en visionairs in diverse sectoren, op grote en kleine schaal, dragen UvA-alumni bij aan positieve veranderingen in de wereld. En daar hoor jij als UvA-alumnus ook bij. Samen maken we wereldwijd het verschil.
De UvA Community: impactmakers sinds 1632.
Amsterdams Universiteitsfonds
Schenken voor academische dromen
De onderzoeker
Kennis vergaren voor een beter Ethiopië ‘Momenteel doe ik als postdoc onderzoek aan de UvA. Ik ontving daarvoor een beurs van het Fonds Studie Zonder Grenzen. Na mijn afstuderen in Ethiopië (2008) doceerde ik aan de Universiteit van Mekelle en deed er onderzoek. Voor mijn promotie-onderzoek week ik uit naar Universiteit van Gent, waar ik in 2017 promoveerde. Na mijn doctoraat ging ik terug naar huis. Naar mijn vrouw en kinderen, en om mijn land te dienen met mijn kennis en ervaringen.’
Ontwricht leven
‘In november 2020 raakte de Ethiopische regering in conflict met regionale troepen uit Tigray, de plaats waar ik vandaan kom. Gewapende groepen ontwrichten sindsdien het leven daar. Er zijn geen basisvoorzieningen zoals elektriciteit, voedsel, medicijnen, onderwijs, telefoon en internet. Ik kon er niet meer werken. Toen ik in 2022 een uitnodiging kreeg van de Universiteit van Gent voor een onderzoek, moest ik vluchten. De reis was gevaarlijk, maar ik had geen andere keuze. In Tigray blijven betekende het eind van mijn carrière.
Twee dagen liep ik door bossen om aan de rebellen en de federale troepen te ont-
komen, maar werd toch gepakt. Gelukkig kon ik via via ontsnappen en het vliegveld bereiken. In de lente van 2022 kwam ik aan in Gent. Mijn vrouw en kinderen volgden bijna twee jaar later.’
Post-doc onderzoek
‘Zolang de conflictsituatie in Tigray voortduurt, kan ik niet terug. Met de beurs van het Amsterdams Universiteitsfonds (AUF) en één van het ENLENS-programma kon ik een fellowship starten bij het Institute of International Education’s Scholar Rescue Fund (IIE-SRF). En ik kan er een postdoc-onderzoek mee doen met Dr. Lies Jacobs bij het Institute for Biodiversity and Ecosystem Dynamics aan de UvA. We onderzoeken de gevolgen van energieonthouding op het milieu en sociaal-economische factoren. Ik richt me daarbij op de situatie in Tigray waar de energieonthouding leidt tot ontbossing; mensen gebruiken hout als energiebron. Dat leidt tot verarming van de bodem en de toch al zo schaarse waterbronnen. Door het financieren van risico-geleerden zoals ik, gaan vaak jarenlange investeringen in kennis niet verloren. Kennis waarmee ik hopelijk snel kan bijdragen aan de vooruitgang van mijn land.’
Het Amsterdams Universiteitsfonds maakt het mogelijk om academische dromen waar te maken en de wereld te verrijken. Dat doet zij met de hulp van genereuze schenkers. Zoals Jan Hoekema die een klein maar betekenisvol deel van de erfenis van zijn
broer André schonk aan het Fonds Studie
Zonder Grenzen. Met een beurs uit dit fonds kan
Etefa Guyassa uit Ethiopië onderzoek doen aan de UvA.
De schenker
Een warm hart voor het AUF en de UvA
‘Toen mijn broer overleed en mij zijn erfenis naliet, wist ik meteen dat een deel naar het AUF ging. De UvA en het fonds gingen hem aan het hart. André was een wetenschapper met een grote maatschappelijke betrokkenheid. Hij studeerde Rechten en Sociologie in Utrecht, maar bewaarde de beste herinneringen aan zijn tijd als hoogleraar en decaan aan de rechtenfaculteit van de UvA. Daarnaast was hij verknocht aan Amsterdam. Met zijn vrouw Yolanda Hoekema-Prins woonde hij vijftig jaar op het Bickerseiland. Zij overleed ruim een jaar voor hem. En aangezien ze geen kinderen hadden waren ik en mijn vrouw Marleen Barth (UvA Politicologie, 1983) de enige erfgenamen.’
Ethopië
‘Samen met Kees Schuyt van de Katholieke Universiteit Nijmegen stond André aan de wieg van de Rechtssociologie in Nederland. Hij had moeite met machthebbers en zette zich hartstochtelijk in voor kansarme groepen in de wereld. Bij voorkeur vanuit universiteiten in landen waar hij een verschil kon maken. Daar werkte hij met lokale studenten, begeleidde promovendi en leerde hun hoe zij hun kennis konden inzetten voor een betere samenleving. Een van zijn favoriete landen was Ethiopië. Daar werkte hij
jarenlang een semester per jaar aan de universiteit van Addis Ababa. Wetenschap was zuurstof voor hem.’
Fonds Studie Zonder Grenzen
‘We hebben ervoor gekozen om met zijn erfenis bij te dragen aan het Fonds Studie Zonder Grenzen dat financiële steun biedt aan studenten en onderzoekers met een vluchtelingachtergrond. Naast de UvA hebben we de erfenis verdeeld over een aantal andere goede doelen, zoals de kinderboerderij de Dierencapel op zijn geliefde Bickerseiland. André was twaalf jaar ouder dan ik en in ons werkende leven hadden we weinig raakvlakken. Hij op en top wetenschapper en ik werkzaam in politiek en diplomatie. Toch bewonderden we elkaar. Zo vond hij het prachtig dat ik lid was van de Tweede Kamer en burgemeester van Wassenaar. Toen hij dementie kreeg zijn we nader tot elkaar gekomen. Helaas heeft hij door zijn plotselinge overlijden niet meer kunnen aangeven wat hij precies met zijn erfenis wilde.
André heeft zijn leven in dienst gesteld van de wetenschap en de ontwikkeling van studenten. Het is prachtig dat hij dat via het AUF ook na zijn dood nog kan doen.’
Terug naar de collegebanken met Onderwijs voor Professionals
De UvA biedt diverse opleidingen en trainingen speciaal voor professionals. Voor alumni een mooie kans om terug te keren naar de collegebanken en daar kennis en vaardigheden te ontwikkelen die passen bij een volgende carrièrestap. Want of je nou wilt bijscholen, een nieuwe richting inslaat of je horizon wilt verbreden: de UvA helpt je op weg.
Je krijgt les van ervaren docenten van de UvA en gastdocenten uit de praktijk. Zij beschikken over de nieuwste inzichten vaak verkregen uit baanbrekend onderzoek. En over een brede kijk op maatschap-
pelijke vraagstukken. Door de combinatie van academische kennis én praktijkervaring kun je wat je leert direct toepassen in je werk.
Of het geeft je een nieuwe denkwijze of visie op jouw vakgebied.
Netwerk uitbreiden
Ons Onderwijs voor Professionals (OvP) is bedoeld voor professionals met werkervaring. Veel deelnemers zijn UvA-alumni of werken in sectoren als het bedrijfsleven, de overheid of maatschappelijke organisaties. Hierdoor krijg je ook de kans om je netwerk uit te breiden.
Wat vinden studenten en docenten van dit onderwijs?
Marc Salomon docent MBA in AI, Data & Analytics
‘Tien jaar geleden zag ik een kloof: AI-experts misten de bedrijfskundige kennis om écht impact te maken, terwijl bedrijfskundigen onvoldoende technologische kennis hadden om AI goed in te zetten. Daarom startte ik de MBA in Artificial Intelligence aan de UvA – uniek in Nederland. Ons programma leidt boundary spanners op: professionals die AI en business samenbrengen. Het programma kent uitdagende groepsopdrachten en deelnemers zetten tijdens de opleiding hun eigen AI-bedrijf op. En daar leer je veel van. Onze docenten? Topacademici en ervaren AI-mensen uit de praktijk. Zo bouwen we aan de AI-leiders van de toekomst. De belangrijkste internationale ranglijst heeft ons erkent: de businessschool behoort bij de Top-100 wereldwijd.’
Edwin Zimmerman student masterclass
Toekomst van transities
‘Als interim-manager en adviseur begeleid ik verandertrajecten binnen de publieke sector, met een focus op onderwijsinstellingen. Ik wilde mijn inzichten over strategie, organisatieontwikkeling en transities verder aanscherpen. En de drie masterclasses die ik inmiddels volgde geven me precies wat ik nodig heb: theoretische verdieping en concrete handvatten en nieuwe perspectieven die ik meteen kan toepassen. De onderwerpen die besproken worden, lopen vaak vooruit op ontwikkelingen die pas later relevant worden in de praktijk. Dit geeft mij regelmatig een voorsprong bij strategische gesprekken. Verder ontmoet ik er professionals uit allerlei sectoren, waardoor er interessante gesprekken ontstaan en ik weer met een frisse blik naar mijn eigen vakgebied kijk.’
Foto: Flore Zoé
Malene Rohde student MBA in AI, Data & Analytics
‘De MBA in AI, Data & Analytics van de UvA is zo uniek. Ik had nog nooit zoiets gezien. En ik heb wereldwijd gezocht. Dit programma bevat een perfecte combinatie van het ontwikkelen van praktische oplossingen, en daarbij ook nadenken over de zakelijke kant van zo’n oplossing of juridische aspecten. Dat is zo belangrijk om uiteindelijk tot impactvolle resultaten te komen. Ik verhuisde zelfs van Zuid-Afrika naar Nederland om bij de Amsterdam Business School deze MBA te volgen. Ik kon niet kiezen tussen een master gefocust op data science of juist iets dat het bredere gebied van data analytics en AI onderzocht. En nu heb ik beide. De deelnemers werken veelal in technische banen of in bedrijfsgerichte functies. Dat maakt de groep lekker gevarieerd en veelzijdig.’
Raúl van Dijk Escoriza student Introduction to Machine Learning
‘Introduction to Machine Learning is een intensieve cursus die de verschillende onderdelen van machine learning grondig behandelt. Denk aan algoritmes, wiskunde, theorie en sociale gevolgen. De wiskunde wordt zeer helder uitgelegd en vergroot het begrip van de algoritmes enorm. Hierdoor kunnen de deelnemers die algoritmes beter aanpassen en inzetten voor hun eigen onderzoek. We behandelen zowel theorie als praktijk en houden die goed in balans. Zo kunnen we complexe onderwerpen toegankelijk en boeiend maken.’
Agneta
Fisher
docent Diversiteit & Inclusie
‘Ik geef al drie jaar les bij een masterclass over Diversiteit en Inclusie. Dat doe ik in samenwerking met de Superpeople Company. De deelnemers zijn professionals met een diverse en gevarieerde achtergrond. En daarmee brengen ze afwisselende kennis en ervaring mee in het klaslokaal. Ik ervaar dat op een positieve manier als een uitdaging, waardoor dit onderwijs nooit een sleur wordt. Voor de studenten ligt de toegevoegde waarde in het feit dat zij les krijgen van zowel academici als professionals uit de praktijk. Dat zorgt voor een inhoudelijk hoog niveau en directe toepasbaarheid van de leerstof. Het is zonder meer inspirerend om bij te mogen dragen aan deze masterclass.’
Simon Pauw docent Scientific Programming 1 en 2
‘Ik geef programmeeronderwijs voor professionals. Die cursussen zijn opgedeeld in Scientific Programming 1 en 2 en worden in dezelfde opzet aangeboden als voor reguliere studenten. Het doel van Scientific Programming is om studenten in relatief korte tijd (acht weken per cursus) zelfstandig te leren programmeren. We richten ons op een breed publiek, maar we houden tegelijkertijd wel een hoog niveau. Dat is best bijzonder. Dit doen we onder meer door veel individuele begeleiding te bieden. Daarnaast zijn de cursussen flexibel opgezet; we organiseren meerdere tutorials per week, zodat ook de studenten met een voltijdbaan kunnen deelnemen op voor hen geschikte momenten.’
De UvA biedt Onderwijs voor Professionals in de volgende vakgebieden:
AI en data
Bedrijfskunde & Management
Duurzaamheid
Finance, Accounting & control
Gedrag & Maatschappij
HR & Leiderschap
IT
Juridisch
Lean & Agile
Marketing & Communicatie
Overheid, onderwijs en zorg
Strategie & Innovatie
Toezicht & Bestuur
Voor meer info: uva.nl/professionals
Foto: Dirk Gillissen
Voordelen voor UvA-alumni
Als lid van het alumninetwerk van de UvA profiteer je van exclusieve netwerkmogelijkheden, carrièrekansen en inspirerende evenementen. Daarnaast biedt de UvA interessante voordelen.
Onderwijs voor professionals
10 procent korting voor alumni op een groot deel van het aanbod
uva.nl/professionals student.uva.nl
Toegang tot de Universiteitsbibliotheek
- Lenerspas 45 euro per jaar niet-AUV-leden
- Lenerspas 40 euro per jaar AUV-leden
uba.uva.nl
UvA Merchandise store
10 procent korting voor alumni kortingscode: ALUMNI2025
uvastore.nl
Korting op CREA cursussen
• Jonge alumni 25 procent korting (na 2019 afgestudeerd)
• Oudere alumni 15 procent korting (voor 2019 afgestudeerd)
crea.nl
AUV-ledenkorting, o.a.
• Universiteitsbibliotheek
• Toegang diverse musea
• UvA-talen
uva.nl/alumni
UvA Career Centre
Diverse gratis workshops, trainingen, carrière evenementen en een jobboard voor masterstudenten en jonge alumni
student.uva.nl
Foto: Lisa Maier
Foto: Monique Kooijmans
Blijf in contact via LinkedIn
Ons netwerk van oud-studenten, docenten en medewerkers draagt wereldwijd bij aan positieve veranderingen. Daar hoor jij bij. Samen met jou verbinden we ideeën, mensen en mogelijkheden. Samen met jou maken we wereldwijd het verschil, al sinds 1632. En daar zijn we trots op.
We blijven dan ook graag connected. Sluit je daarom aan bij onze LinkedIn-community van inmiddels meer dan 380.000 professionals.
Daar vind je:
• Wekelijks inspirerende verhalen van UvA-impactmakers
• Tips over interessante evenementen en trends in de wetenschap
• Waardevolle contacten uit jouw vakgebied die je up-to-date houden
#makingimpactsince1632
Scan de QR-code, volg ons op LinkedIn, word onderdeel van ons wereldwijde netwerk en stay connected!
©steffiepadmos.com