მშობლებთან დაშორების შემდეგ დედასთან ვცხოვრობ, სადღაც 1 კვირაა რაც სანტა მორენას კუნძულზე "გადმოვსახლდით". ამ თემაზე საუბარი მიჭირს, მამაჩემი დიდი ნაძირალა ვინმე აღმოჩნდა. კიდევ კარგი სრულწლოვანი ვარ. თორემ დარწმუნებული ვარ მამასთან მომიწევდა ცხოვრება. დედას დაჯერება უჭირს, არჩია ბედს შეჰგუებოდა და გარე სამყაროს მოსწყდა. თუმცა ყველანაირად ვცდილობ გავუქარწყლო სევდა და მგონი გამომდის. ნელ-ნელა მარია ცხოვრების ჩვეულ რიტმს უბრუნდება. ეს ადგილი ჩვენთვის უცხოა და ბოლოს ერთ კვირიანი სახლში გამოკეტვის შემდეგ, გარეთ გასვლა და აქაურობის დათვალიერება გადავწყვიტეთ. შოპინგი ხომ საუკეთესო თერაპიაა ხოდა ჩვენც ამით დავიწყეთ. ვნახეთ სუპერმარკეტები ჩვენთან ახლოს რადგან გვცოდნოდა სად რა გვეყიდა. შევიძინეთ პური საჭმლისთვის პროდუქტები და ჩვენი სუსტი წერტილი Starbucks-ის ყავა. ხალისიანი დღე გამოვიდა ფერაფერს ვიტყვი. ჩვენი სახლის გვერდით ულამაზესი თეთრი სახლი იყო. აქამდე იქ არავინ მინახავს გა გამიკვირდა როდესაც კამათის ხმა გავიგონე. აშკარად ახალგაზრდა ბიჭი კამათობდა - მამა, ძალიან გთხოვ, ისედაც არ მკითხე და ამ დეგენერატულ ადგილას გადმომიყვანე. ლამაზი კია მაგრამ, ჩემთვის აქ ყველა უცხოა მენატრებიან ჩემი მეგობრები. - დაწყნარდი ალექს, მოდი გავისეირნოთ. თან იქნებ გაიცნო ვინმე. მე და დედაჩემი კარის გასაღებად შევყოვნდით, ამ დროს კი ისინიც გამოჩნდნენ. ისედაც არ ვიცოდი რომელი პარკი რომელ ხელში დამეჭირა და უცებ ყავის ჭიქა ხელიდან გამივარდა. გავიფიქრე ახლა სწორად ჩემი მოუხელთებლობა მაკლდა და აი ისიცთქო. ბიჭმა ჩაიცინა მე კი დახრილმა თავი ავწიე და შევუბღვირე. მომიახლობდა, - მა,მაპატიე, გამარჯობა მე ალექსი ვარ ეს კი მამაჩემია ბრუნო დავიბენი სიტყვების წარმოთქმა გამიჭირდა -მე, მე კეიტი ვარ ეს დედაჩემია მარია... ასე დასრულდა ჩვენი დიალოგი. ალექსი ძალიან სიმპატიური ბიჭია, მაღალი ცისფერთვალება და ქერათმიანი. მისი მამა კი ერთი ჯმუხი შავთმიანი ტიპია შანელის მარკის სმოკინგით, შვილს სპორტულად ეცვა. დაღლილმა ყველაფერი შემოსასვლელთან დავყარე და ჩემს ოთახში გავიქეცი. არც დამიცვლია და ისე დავესვენე საწოლზე, ახლაღა შევამჩნიე როგორ გადავუღლივარ აქეთ-იქით წანწალს. ალექსზე ფიქრი არ მანებებდა თავს, ასე ბიჭი ჯერ არ მომწონებია. მისი ცინიზმიც კი ახლა რომ ვიხსენებ, მისი სიცილი ჭიქის დავარდნის დროს, თავბრუს მახვევს. ფიქრებში გართულმა დედა ვერ შევამჩნიე და როდესაც გამოვფხიზლდი მარია ჩემს საწოლზე იჯდა. მარია- არაფრის თქმა არ გინდა? მე- რაზე? მარია- იმ ბიჭზე ამის გაგონებაზე ბაგეები ამიწითლდა, ყველაზე მეტად დაკითხვებს ვერ ვიტან. მე-ალექსიზე? ჰოო... ისა საყვარელი ბიჭია დედა დამეთანხმა თავის ქნევით და განაგრძო მარია- რას იტყვი, იქნებ დავპატიჟოთ დღეს. თანაც მეგობრის გაჩენა არ გაწყენს, რამეს მოვამზადებ სადილისთვის და იმედია იქამდე ისინიც მოვლენ. საერთოდ პირველი ნაბიჯის გადადგმა არ მიყვარს. დიდად არც მესიამოვნა დედას აზრი თუმცა ისე ჰქონდა ყველაფერი უკვე თავის თავში დალაგებული უარის თქმა ვერ გავბედე. ჩავიცვი ჯინსის მოკლე შორტი ჩემი საყვარელი AC/DC-ს მაიკა. შევედი აბაზანაში ხელების დასაბანად. თუმცა ონკანი იმდენად დაჟანგებული იყო წყალმა გადმოსვლა არ ინება. ჩავიცვი
ფეხზე და კიბეებზე "ჩავზლაქუნდი" საერთო აბაზანით ვისარგებლე, თავი მოვიწესრიგე და დედას დავეხმარე სადილის მომზადებაში. დრო მალე მიილია ამასობაში მამა-შვილიც მოვიდნენ. დედამ მთხოვა წავსულიყავი მათთან და მეკითხა მოვიდოდნენ თუ არა ვახშამზე, და მეც რაღათქმაუნდა ვაი ვაგლახით დავთანხმდი. კარები ალექსმა გამიღო. მოკლე შორტი ეცვა ხოლო ზემოთ გახდილი იყო. მე- საღამომშვიდობის, ვახშამზე გეპატიჟებით თუ რათქმაუნდა წინააღმდეგნი არ ხართ. ამ დროს თმების მშრალებით კარებთან ბრუნო შეჩერდა ბრუნო- რა? სადილი? კიბატონო. ცოტა ხანში გამოვალთ მე- კარგით გელოდებით. გავუღიმე და უკან წამოვედი. დაახლოვებით ნახევარ საათში კარზე კაკუნი გაისმა. ამ დროს დედას ვეხმარებოდი მაგიდის გაშლაში და სამზარეულოდან გამოვიქეცი. კარი გავაღე. მამაკაცები ელეგანტურულად ჩაცმულები შემომჩერებოდნენ. ბრუნოს ერთი დიდი თეთრი ვარდების თაიგული ეკავა ხელში ხოლო ალექსის ჩემი უსაყვარლესი შოკოლადი "ალპენ გოლდი" თაიგული და შოკოლადი გამოვართვი, სახლში შემოვიპატიჟე სტუმრები. დედას სუფრა უკვე გაშლილი ჰქონდა, თუმცა კიდევ რაღაცას ამზადებდა გამოვიდა მიესალმა სტუმრებს დიდი სიყვარულით, თითქოს დიდი ხნის უნახავი მეგობარი ენახოსო. ჩვენ სამნი მივუსხედით მაგიდას, უხერხული სიჩუმე ბრუნომ დაარღვია ბრუნო- დიდი ხანია აქ ცხოვრობთ? მე- არა, სადღაც ერთი კვირაა რაც გადმოვედით. ბრუნო- სასიამოვნოა, ჩვენ აქ ზაფხულის გასატარებლად ჩამოვედით. აქამდე ამ სახლში არავინ მინახავს მე- დიახ, დიდი ხანია აქ არ ჩამოვსულვართ. მე და დედა ჩამოვედით მას შემდეგ რაც ისინი განქორწინდნენ ბრუნო- განქორწინდნენ? ძალიან ცუდია, ვწუხვარ. რამდენი წლის ხარ? მე- არაფერია... 17 წლის ვარ ალექსი- ჩემი ტოლი ყოფილხარ, სასიამოვნოა. ალექსის ხმა ამჯერად მეუცხოვა, თითქოს ძალით ამოაღებინეს ხმა და მორცხვად ალაპარაკდაო. გამიღიმა და მეც ღიმილით ვუპასუხე. ბრუნო- მარია, ხვალ სათევზაოდ აქვე ახლოს ვაპირებთ წასვლას რას იტყვით თქვენც გამოისეირნებთ? მარია- აჰ, დიდი მადლობა მაგრამ მეე არამგონია. ბრუნო- იქნებ შენ წამოსულიყავი. დაუფიქრებლად დავთანხმდი. ნამდვილად არ მაწყენდა გასეირნება. როგორც იქნა დედაც მოვიდა სუფრასთან და დავიწყეთ ვახშმობა, დედას მომზადებული ყველა ეს კერძი უგემრიელესი იყო. მთელი ეს დრო მე და ალექსი ერთმანეთს ვუცქერდით მორცხვად. ვახშმობის შემდეგ დედამ ყავა მოიტანა. ამჯერად მისაღებ ოთახში გადავინაცვლეთ და თან რაღაც გასართობ შოუს ვუყურებდით. ასე დამთავრდა ეს დღეც. მე და დედამ ალექსი და ბრუნო გავაცილეთ. დაღლილ დაქანცულები კი მალე დავწექით დასაძინებლად. საშინლად მწველი მზეა, თვალები დახუჭული მაქვს, ვერ ვფხიზლდები. პირდაპირ თვალებში მანათებს ოთახში შემოპარული მზის სხივი. ამ დროს კი ჩამესმის ვიღაცის ხმა, გული გამეყინა. სასწრაფოდ ავდექი საწოლიდან და გარეთ გავიხედე. ჩემი ფანჯრის წინ ალექსი იდგა, ლამაზი თვალებით მიცქერდა, მას უცებ სათნო გამომეტყველება ჩვეულმა ცივმა და ცინიკურმა შეუცვალა. მკითხა: - ნუთუ შენ ჯერ კიდევ გეძინა? გადამრევთ რამდენად უსაქმურები ხართ ეს გოგოები, 11 საათისთვის დაგიძახებთ. თქვა და უკან გაბრუნდა. რამდენს ბედავს. ერთხელაც იქნება, რაღაცას დავარტყამ თავში, იქნებ მოვიდეს გონზე.
ვფიქრობ და თან მეცინება, მასში ხომ სწორედ ასეთი ქცევები მომწონს. უცებ ფიქრებიდან გამოვერკვიე, გამოვიცვალე ტანსაცმელი. სიმართლე გითხრათ სათევზაოდ არასდროს ვყოფილვარ და არ ვიცოდი რა ჩამეცვა. საბოლოოდ კი სპორტული ბრიჯი და სალათისფერი ზედა ავარჩიე. საუზმე მივირთვი და თერთმეტი საათისთვის კარზე კაკუნი გაისმა, ბრუნოც სპორტულ ფორმაში იყო თუმცა შედარებით თბილად ეცვა, დედამ ნატურალური წვენი და ბურგერებით სავსე კალათა მომაჩეჩა ხელებში. იმ დეგენერატის მამიკო კი თავისი ახალი "რეინჯ როვერისაკენ" გამიძღვა. წინა სავარძელზე თევზაობისათვის საჭირო ხელსაწყოები ელაგა, ამიტომ მე და ალექსს ერთად მოგვიწია დაჯდომა. სახალისოდ ვიმგზავრეთ, ბრუნო ძალიან მხიარული აღმოჩნდა, ყვებოდა ალექსის ბავშვობაზე და სულ გვაცინებდა. ხოლო ალექსი კი დროდადრო წამოწითლდებოდა ხოლმე. შეიძლება ითქვას რომ ჩემთვის თვალი არ მოუშორებია. მივედით ულამაზეს ადგილას, ზღვის ამ ნაწილში არავინ და არაფერი იყო გარდა ყვითელი ქვიშისა და თოლიებისა. რამოდენიმე წუთის განმავლობაში ამ სილამაზეს ვალს ვერ ვწყვეტდი. ხოლო შემდეგ გამოვერკვიე და სათევზაოდ მიმავალ მამა-შვილს უკან ავედევნე. ბევრს ვხალისობდით, განსაკუთრებით ჩემი თევზაობის სწავლების დროს, გაგიკვირდებათ და ამდენ შრომას უშედეგოდ არ ჩაუვლია ორი თევზი დავიჭირე, ხო ესეც საქმეა. შემდეგ კი მე და ალექსი შევუდექით პიკნიკის გაშლას. იგი ყველაფერში მეხმარებოდა და ამიტომ მალეც მოვრჩით. ბრუნო თევზს წვავდა მოშორებით. მუხლებზე დავეყრდენი და სწორედ ამ დროს ჩემს მოპირდაპირედ ალექსიმაც იგივე გააკეთა. - მისმინე რაღაც უნდა გითხრა, თუმცა არ ვიცი როგორ მიიღებ. იცი, როდესაც ბრაზდები ისეთ საყვარელ გამომეტყველებას იღებ, სულ ამიტომ გაბრაზებ. მოკლედ აღარ შემიძლია მინდა რომ გითხრა ეს რადგან შემდეგ უკვე გვიანი იქნება. შემიყვარდი, ასეთი მცირედი დროც საკმარისი აღმოჩნდა იმის გასაგებად თუ როგორ მიყვარხარა - გაგიჟდი? თუ ხვდები რას ამბობ? ნუთუ გგონია ღირს ისეთი ურთიერთობა რომელიც რამოდენიმე დღეს ანდაც ყველაზე დიდი რამოდენიმე თვე გაგრძელდება? მაპატიე მაგრამ თავს ვერ დავიტანჯავ. ეს არ ნიშნავს რომ არ მიყვარხარ, უფროსწორად მომწონხარ... განსაკუთრებით შენი ღიმილი და ცინიკური საუბარი, აი ეს მაგიჟებს ზუსტად. მაგრამ არ შემიძლია. ძალიან ვწუხვარ არ შემიძლია. ამასობაში ბრუნოც მოვიდა. და ცხელ ცხელი შემწვარი თევზები მოიტანა. - მანქანაში დედაჩემის გამოტანებული წვენი დარჩა, წავალ წამოვიღებ. წავედი წინა სავარძლიდან ძლივს გადავფოფხდი და თერმოსი ხელში ავიღე უცებ გადმოვედი მანქანიდან და კარები მივხურე - ღმერთო ჩემო ალექს ასე აღარ შემაშინო. მან კი სიტყვის დამთავრება არ მაცადა და მაკოცა. ამ დროს თერმოსი დაბლა დამივარდა, უნებურად მოვეხვიე მის სხეულს და მაგრად ჩავეხუტე. - ო, არა მაპატიე. გთხოვ. ეს არ უნდა გამეკეთებინა, კარგად ხარ? - არაფერია ა,ალექს. გთხოვ თავს ნუ მისცემ უიმედოდ შეყვარების უფლებას. ავიღე წვენი და წავედი საპიკნიკოდ მოწყობილ ტერიტორიაზე. საკმაოდ ციოდა, მე კი თხელი მაისურით და ბრიჯით ვიყავი წამოსული. ახლა მივხვდი ახლა რატომ არიან შედარებით თბილი თანსაცმლით წამოსულები. როდესაც დავჯექით ალექსმა მკითხა: - გცივა? მე თანხმობის ნიშნად მორცხვად დავუქნიე თავი. უცებ ალექსმა თავისი თბილი ჟაკეტი გაიხადა და მე მომაფარა. - მადლობ- ვუთხარი და მორცხვად გადავიღე პატარა ზომის თევზი. მან კი უბრალოდ თავისი მშვენიერი და თბილი ღიმილით დამაჯილდოვა. დღე საკმაოდ მალე მიილია თანაც ისე აცივდა გაჩერება შეუძლებელი იყო, ასე რომ უკვე დაბნელებულზე ჩავაბარგეთ მანქანაში ყველაფერი ჩვენც ჩავსხედით და წავედით სახლში. ამ დღემ განსაკუთრებით დამღალა ქალაქ გარეთ ვიყავით და მგზავრობას დიდი ხანი
მოვუნდებოდით, მე კი ჩამეძინა და თავი ალექს დავადე მხარზე. მან სახეზე ხელი გადამისვა და ჩამიხუტა. ვგრძნობდი როგორ ნელა უცემდა გული. სახლში რომ მივედით, ჯერ კიდევ მეძინა. ალექსიმ ჩემი გაღვიძება არ ისურვა. ხელში ამიტაცა მსუბუქი მოძრაობით, ხალში შემიყვანა და ლოგინზე ფრთხილად დამაწვინა. ვიგრძენი როგორ მომშორდა მისი ხელები. თითქოს ზღაპრიდან რეალობაში დავბრუნებყლიყავი. შიშმა შემიპყრო, ასე მეგონა ვეღარასდროს ვნახავდი. მეშინოდა, გაღვიძება მინდოდა. თუმცა სანაცვლოდ ღრმა ძილს მივეცი. როცა გავიღვიძე, ყველაფერი ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდა. ჩავიცვი, თავი მოვიწესრიგე და მაღაზიაში იმ იმედით წავედი რომ მას ვნახავდი. ასეც მოხდა, სახლიდან ახალი გასული ვიყავი მას რომ შევხვდი. - ჰეი, კეიტ - მომიახლოვდა და განაგრძო - კეიტ, მინდა გუშინდელზე რაღაც გითხრა - დაწყნარდი ალექს, ყველაფერი რიგზეა. - არა მისმინე გთხოვ. უკან გაბრუნებულს ხელი ხელში ჩამავლოდა მომაბრუნა. - გთხოვ არ შემაწყვეტინო. "მომეცი უფლება შეგიყვარო" გთხოვ. ყველაფერი მოვაგვარე მაგრამ დიდი ძალისხმევის ფასად, მამაჩემი დავითანხმე, ახლა აქ ვიცხოვრებ. მამამ იცის მიზეზი. სკოლაშიც აქ ვივლი დღეს საბუთების შესატანად მივდივართ. სექტემბრიდან აქ ვივლი. რაღაც დამემართა, მუცელში პეპლებმა უგზოუკლოდ ფრენა დაიწყეს. რისი თქმაც მე მისთვის მინდოდა, უბრალოდ სიტყვით ვერ გადმოვცემდი. რამის თქმის სანაცვლოდ მაგრად, ძალიან მაგრად ჩავეხუტე, და ვუთხარი: - მიყვარხარ - მეც, ჩემო ფერია. ალექსი მაღაზიაში გამომყვა, ხოლო სახლში მიცილების შემდეგ დამტოვა. და წავიდა გასამზადებლად. კვლავ მარტო დავრჩი, რაც მან ჩემთვის გააკეთა ეს იმას ამტკიცებს რომ მართლა ვუყვარვარ, და ეს მახარებს როდესაც ბიჭი ერთი გოგოს გამო რომელიც უყვარს, მამას დაუპირისპირდება. ეს მართლაც აღმაფრთოვანებელი შეგრძნებაა. ცუდია რომ ჩემი ემოციების გადმოცემა არ შემიძლია. სიმართლე გითხრათ თავს დამნაშავედ ვგრძნობ რადგან დედას არაფერს არ ვეუბნები. არადა ის ამავდროულად ჩემი მეგობარია, ის ყველაფერს მიყვება და ცუდად ვგრძნობ თავს. სახლში შევედი, დედა გასული დამხვდა. ავნერვიულდი. აქამდე არასდროს არ გასულა გარეთ მარტო. ან რომ წასულიყო სადმე ხომ დამიტოვებდა შეტყობინებას. ღმერთო ჩემო რა მოხდა... ვათვალიერებდი სახლს იქნებ წერილი იდოს სადმე თუმცა არაფერი ამდაგვარი. უცებ ყვირილი შემომესმა აშკარად ალექსი იყო - ქეიიით, ქეით ამ დროს გავიქეცი გარეთ. ალექსი ძლივს სუნთქავდა მხარზე ხელები დამადო. - ღმერთო ჩემო, ცუდად ხარ? მისმინე მარია მეზობლადაა. ვიღაცის ბავშვი ცუდად გამხდარა და იქ გაიქცა. ჰეი, კარგად ხარ? საშინელი ფერი გაქვს. სუნთქვა მიჭირდა. ალბათ ცოტახანში გული წამივიდოდა. ამ დროს მისი თბილი ტუჩები ჩემსას შეეხო და მაშინვე გაქრა ყველა ნაღველი, ისევ ჩვეული ფერი დამიბრუნდა. მოსაღამოვდა დედა კიდევ არ ბრუნდებოდა. ალექსი ჩემთან დარჩა დივანზე ვიჯექით და "შიმშილის თამაშებს" ვუყურებდით. ძალიან მცივანა ვარ ამიტომ თხელი პლედი მქონდა მიფარებული. ხოლო ალექი მეხუტებოდა და თან მადიანად შექცეოდა "პოპკორნს". რეკლამის დაწყებისთანავე ვკითხე მას: - მისმინე, დედაჩემმა ჩვენს შესახებ არაფერი იცის. სინდისი მქენჯნის, თავს დამნაშავედ ვგრძნობ რომ არაფერს ვეუბნები. - რომ მოვა უთხარი. დასამალი არაფერი გვაქვს და ეს უნდა იცოდეს. ამ დროს პარკეტის ჭრიალი გაისმა. როგორც ჩანს მთელი ეს დრო ჩვენს გულჩათხრობილ ლაპარაკს უსმენდა მარია. - ჰო, ისა უკაცრავად. მე... მე აი წვენი მოვიტანე და დავლიოთ თან მოგიყვებით სად ვიყავი და რატომ. დედამ წვენის ქილები მოგვცა, თვითონ კი სავარძელზე ჩამოჯდა და დაიწყო:
საშინელი ყვირილის ხმა მომესმა. თავიდან ყურადღება არ მივაქციე თუმცა უფრო გამძაფრდა. შემდგომ გავედი და გავიგე რომ ჩვენი მეზობლის ბავშვი ცუდად ყოფილა, გავყევი ხალხს. მივვარდი სახლში ისე იყვნენ საწყლები დაბნეულები. ახალგაზრდა წყვილი იყო. ბავშვიც წლამდე თუ იქნებოდა. მაღალი სიცხე ჰქონდა და კრუნჩხვებში ჩავარდა. კიდევ კარგი დროზე მივუსწარი ბეწვზე გადარჩა. სასწრაფო როგორცვე მოვიდა და წაიყვანა მაშინვე აქ გამოვიქეცი. ბოდიში რომ განერვიულე დე... - თქვენ რა ექიმი ხართ? ამაზე არაფერი უთქვამს კეიტს - რა ცუდია ხომ რაღაცას რომ გიმალავენ არა? მე კი ის არ ვიცოდი თქვენ თუ ერთად... ანუ ერთმანეთი მოგწონდათ. თქვა ეს და სიცილი დაიწყო. - ძალიან საყვარლები ხართ, ნუთუ აქამდე როგორ ვერ ვვეჭვობდი ვერაფერს. არადა ისეთი სასაცილოები იყავით ერთად. ერთმანეთს თვალს არ აცილებდით. ორივემ უხერხულად გავიღიმეთ. ასე დასრულდა ჩვენი დიალოგი. დედა სამზარეულოში გავიდა და მარტო დავრჩით. - კარგი ძვირფასო, მე სახლში წავალ. ხვალ რამე მოვიფიქროთ რითი გავერთობით. კარის ზღურბლს სანამ გადააბიჯებდა, შემობრუნდა და შუბლზე მაკოცა. მე კი გავუღიმე და დავემშვიდობეთ ერთმანეთს. დილით დაახლოებით 10 საათისკენ, მაშინ როდესაც დედას საჭმლის გაკეთებაში ვეხმარებოდი, სახლში ალექსი მოვიდა. კარის გაღებისთანავე ჩამეხუტა და მითხრა: - მიდი ახლა ჩაიცვი, ერთი-ორი ხელი ტანსაცმელი წამოიღე. მივდივაართ! -ჰეი, სად? დედაჩემი? არამგონია გამომიშვას. - შენ მხოლოდ გაემზადე. მარიას მე დავიყოლიებ. თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და კიბეებზე ავირბინე. იცით, ჩემი თავის ძალიან მიკვირს. მიკვირს ის თუ რატომ ვენდობი ასე ძალიან. თუმცა ამ ყველაფერს ერთ დასკვნას გამოვუტან ხოლმე. მიყვარს. ის უზომოდ მიყვარს. მე მისი მჯერა, ვიცი რომ ცუდს არაფერს ჩაიდენს... - გამარჯობა მარია, გთხოვთ თქვენი შვილი ერთი დღით დამითმეთ. მინდა სიურპრიზი მოვუწყო. - შეიძლება ის მაინც ვიცოდე სად მიდიხართ? - რათქმაუნდა, მაგრამ ამის შესახებ მან არ უნდა გაიგოს... - რა? გაგიჟდი? ლამაზი, მაგრამ საშიში ადგილია. - ვიცი მაგრამ, გთხოვთ არაფერი მოგვივა, გავუბრთხილდები. და საბოლოოდ დედა დათანხმდა. ამ დროს მეც ჩამოვედი. დედას დავემშვიდობე და გარეთ გავედით. - კარგი და ახლა მაინც არ მეტყვი სად მივდივართ? - ამმ... რათქმაუნდა არა! მისი პასუხები, ყოველთვის ახალ კითხვებს ბადებდა, ამიტომ აღარ ჩავძიებივარ. ალექსი ძალიან ბედნიერი იყო. მისი ხასიეთი ყოველთვის ჩემსაში ინაცვლებს. ამიტომ მეც სულელურად ვიღიმი. ჩავჯექით მანქანაში და წავედით. უხერხული დუმილი მე დავარღვიე. - ალექს ძვირფასო, დედაშენზე არაფერი გითქვამს, აქ რატომ არ ჩამოდის? საერთოდ ალექსს ბევრი ლაპარაკი არ უყვარს, მაგრამ თუ ხასიეთზეა სადმე ღილაკი უნდა უპოვო რომ როგორმე გაჩუმდეს. - დედაჩემი ისევ New York-შია, როდესაც გაიგო რომ აქ ვაპირებთ დარჩენას ძალიან გაბრაზდა. მამაჩემი თანამედროვეა და ყველაფერში მიგებს. თუმცა ეს სარას არც ესიამოვნა. ამ დღეებში ჩამოვა ისიც. - და ეს ყველაფერი ჩემს გამო? თუ ოჯახთან დაპირისპირება მოგიწევდა. ამხელა რისკზე რატომ წახვედი? - შენ არაფერ შუაში ხარ. თავს ნუ იდანაშაულებ, ყველაფერი კარგად იქნება ალბათ დედაჩემიც მალე გაანალიზებს რომ უკვე დიდი ვარ და მეც მაქვს იმისი უფლება რომ ბოლოს და ბოლოს ჩემს ცხოვრებაში მეთვითონ მივიღო გადაწყვეტილება.
ალექსს ხელი ხელზე დავადე და გავაგრძელე. -უკვე დიდი ხანია გზაში ვართ. მალე მივალთ? ან საერთოდ სად მივდივართ? ვთქვი ეს და მან მარჯვნივ გადაუხვია. - უბრალოდ მოიცადე კარგი? ნელ-ნელა მაღლა მივიწევდით. და დროდადრო ულამაზესი ხედები გადაიშლება ხოლმე. და როგორც იქნა ავედით საკმაოდ მაღლა. როგორცვე გადმოვედით ალექსიმ დაიწყო კარვის გაშლა მე კი მას ვეხმარებოდი. გადმომქონდა საძილე ტომარები საჭმელი და ასე შემდეგ. სანამ დაბნელდებოდა ტოტების მოსაგროვებლად წავედით, ცეცხლი რომ დაგვენთო. ირგვლივ საშინელი მიდამოები იყო. ფეხები ხეების ფესვებში მებლანდებოდა და დაგორებასაც რამდენჯერმე გადავრჩი. უცებ ყურადღება არ მიმიქცევია ტოტში ამებლანდა ფეხი და სანამ დავეცემოდი ჩემთან ალექსი მოვარდა. ხელში დამიჭირა შემდეგ აფორიაქებულმა გულში ჩამიკრა და ნაზი მოძრაობით თბილი ტუჩები შეახო ჩემს ბაგეებს. როგორც იქნა დავბრუნდით ჩვენს ადგილას. უკვე მოსაღამოვებული იყო. დავანთეთ კოცონი და იქვე ჩამოვსხედით. მაშინ განსაკუთრებით ლამაზი მომეჩვენა ეს ადგილი. ხეებს აკაშკაშებული სახლები ენაცვლებოდა და მაინც, ყველაზე ლამაზი ვარსკვლავებით გადაჭედილი ცა და სავსე მთვარე იყო. ალექს თავი დავადე და ამ სილამაზით ვტკბებოდი. უცებ ძალიან აცივდა თუმცა ჩემი თხოვნის შედეგად გარეთ ტომრებში გადავწყვიტეთ დაძინება. ალექსს ყველაფერი გათვლილი ჰქონდა, ძალიან მცივანა ვარ და ამ ტომრის ზემოდან ერთი სქელი საბანი მეფარა თუმცა მაინც ვერ ვთბებოდი. - გცივა? - ც,ცოტა უცბად ალექსი ადგა და ჩემს გვერდით დაწვა. ჩამეხუტა და ჩემსავით დაიწყო ვარსკვლავების ყურება. მისი ცისფერი თვალები მთვარისა და ვარსკვლავების შუქზე კიაფობდნენ. ხოლო მისი ყვითელი თმა ცეცხლივით გიზგიზებდა. ციდან ვარსკვლავი ჩამოვარდა, რაც ორივემ შევამჩნიეთ - ჩაიფიქრე რამე? -მკითხა ალექსმა - კი. - რა? - მინდა რომ სიცოცხლის ბოლომდე ერთად ვიყოთ ამ დროს მან ჩაიცინა - რა გაცინებს? - მეც ზუსტად იგივე ჩავიფიქრე. მინდა, მინდა რომ მუდამ ერთად ვიყოთ, უშენოდ მე არაფერი ვარ. დიახ, სრულიად არაფერი. ალექსმა ამ დროს უფრო ძლიერ ჩამიკრა გულში. და ლამაზი თვალები ნეტარებაში დახუჭა. მეც მას მივბაძე. დილით ორივემ ერთად გავიღვიძეთ. - დილა მშვიდობის. - დილა მშვიდობის - ვუთხარი და მის ტუჩებს დავეწაფე. შემდეგ ავდექი, ყველაფერი ბურუსში იყო გახვეული და ძლივს მივაგენი მანქანას, ალექსი ისევ ნებივრობდა და მე შემომყურებდა. გავაღე საბარგული და ტანსაცმელი გადმოვიღე შემდეგ ამოვეფარე მანქანას და ჩაცმა დავიწყე. როდესაც მოვცილდი მანქანას ალექსი უკვე ამდგარი იყო და აბარგებდა ტომრებს. მივედი მასთან და დავეხმარე ყველაფრის მოგროვებაში თანაც გულდასმით ვათვალიერებდით რომ არაფერი დაგვრჩენოდა წასაღები, თანაც არ გვინდოდა ასეთი ლამაზი ადგილის დანაგვიანება. ჩავსხედით მანქანაში მას შემდეგ რაც ალექსმაც გამოიცვალა, მანქანა მეორე ცდაზე დაიქოქა და ნელი სვლით გავნაგრძეთ გზა. მანქანაში განსაკუთრებით რთული იყო რამის გარჩევა, და მეტიც რაც უფრო ქვემოთ ჩავდიოდით ბურუსი მით უფრო მუქდებოდა. ალექსი დაძაბული იყო ასეთ ადგილზე საკმაოდ ეშინოდა ამ ვითარებაში სიარული. მე კი მას ხელი ხელზე დავადე და თითქოს ამან უშველა, სიყვარულით სავსე თვალებით შემომხედა და ძლიერ ჩამჭიდა ხელი-ხელში. საკმაოდ დიდხანს ვიმგზავრეთ
თანაც დრო ნელ-ნელა სიარულში უფრო იწელებოდა და ორმაგდებოდა. მარჯვნივ შევუხვიეთ რომ გზაზე გავსულიყავით. დილით ფარები გვენთო რომ რამე მაინც დაგვენახა, თუმცა ამ დროს დიდი სატვირთო მოდიოდა საპირისპირო მხრიდან, მხოლოდ მისი შუქი დავინახეთ. ალექსმა დამუხრუჭება სცადა თუმცა დააგვიანა, ერთადერთი რაც მახსოვს სისხლის მძაფრ სუნში მისი სუნამოს სუნი იყო რომელიც განსაკუთრებულად მიღვიძებდა გრძნობებს რადგან სწორედ ასეთ სუნამოს ხმარობდა მამაჩემი. შემდეგ აღარაფერი მახსოვს..... უცბად გაისმა პოლიციის და სასწრაფოს ხმა, ვიღაც აყვირდა - დროზეთ, მალე იმოძრავეთ ახალგაზრდები არიან. ჯერ-ჯერით გადმოგვიყვანეს მანქანიდან, რაც დიდხანს გაგრძელდა რადგან მანქანა იმდენად დაშავებული იყო ჩვენი გადმოყვანა ძალიან გაუჭირდათ. დედაჩემს და ბრუნოს უკვე გაეგოთ ყველაფერი და სავაადმყოფოში იცდიდნენ. საკაცით მივყავდით ექიმებს. დედა ჩემს დანახვაზე აყვირდა, სახე დასახიჩრებული მქონდა და ამის დანახვაზე გული წაუვიდა, ბრუნო მას გაეკიდა და ხელში დაიჭირა. მისი შვილის დანახვაზე თვალები აუცრემლიანდა და ექიმებს მივარდა. - გადამირჩინეთ გთხოვთ, თავი არ დაზოგოთ გთხოვთ გადაარჩინეთ ორივე. - თავს არ დავზოგავთ ბატონო. მოაძახა უკვე დერეფნის ბოლოში მისულმა ექიმმა. ორი დღის შემდეგ ალექსი კომიდან გამოვიდა. მაშინვე ადგა და გარეთ გამოვიდა. როგორცვე დედამისს გაუგია ეს ამბავი მაშინვე ჩამოსულა კუნძულზე. იმის დანახვაზე რომ ალექსი გარეთ გამოვიდა დედ-მამა მას მივარდნენ - შვილო ეს რა დაგმართა იმ საძაგელმა გოგომ - გაჩუმდი სარა - დაუყვირა ბრუნომ - სად მიდიხარ შვილო?! - სად არის? სად არის ის? მინდა ვნახო. ალექსი საშინელ მდგომარეობაში იყო ფეხებს ძლივს მიათრევდა და კედელს ეყრდნობოდა. როდესაც მოუახლოვდა ჩემს ოთახს კარები მაშინვე შემოაღო და შიგნით შემოვიდა. - კეიტ, ძვირფასო. თქვა და ცრემლები წამოსცვივდა. შემდეგ ჩემს საწოლთან ჩამოჯდა და დიდხანს მიყურა. - მაპატიე ძვირფასო, გთხოვ მაპატიე. ვიცი ჩემი ბრალია ყველაფერი, გთხოვ გაიღვიძე გემუდარები, არ მინდა დაგკარგო. უცებ ფეხზე ადგა საბანი გადამიწია და ჩემთან დაწვა. დასახიჩრებულ სახეზე მეფერებოდა, უცებ მისი სუნთქვა ვიგრძენი, და მისი მხურვალე ტუჩები ჩემს ბაგეებს შეეხო. შემდეგ მანაც ბალიშზე დადო თავი ჩემსკენ მობრუნდა და თვალები დახუჭა. უკვე დიდი ხანი იყო გასული, და ექიმი შემოვიდა ოთახში. - ო, ღმერთო ჩემო. ბატონო ალექსს გაიღვიძეთ, ასე არ შეიძლება - რამოდენიმეჯერ გაუმეორა მას. თუმცა იგი ყურებს არ იბღერტდა და უფრო მეტად მეხუტებოდა. ბოლოს ექიმმა მას თავი დაანება და გარეთ გავიდა. - რა ხდება ექიმო? -ერთდროულად იკითხეს მარიამ და ბრუნომ. ექიმმა კი სახეგაბრწყინებულმა შეხედა მათ და უთხრა: - ეს აუცილებლად უნდა ნახოთ, ნუთუ ასე ძალიან უყვართ მათ ერთმანეთი? ამის გაგონებაზე ორივე პალატაში შემოვიდა. დედას სიხარულისგან ცრემლები წასკდა, ხოლო ბრუნომ უაზრო სიცილი მორთო. - მოდი, თუ არაფერ პრობლემას არ შეგიქმნით, იყვნენ აქ. - უთხრა ექიმს. მასაც სხვა გზა არ ჰქონდა და დასთანხმდა. ________________________________________________________________ ღამის 3 საათია - ა,ალექს შ,შენ აქ რაგინდა? ჰეი, ალექს.
მ ხმამ ისიც გამოაღვიძა და ზღვისფერი თვალები ტალღებმა აუთამაშა. - კეიტ, კეიტ ჩემო საყვარელო, ღმერთო ჩემო რა ბედნიერი ვარ, არცკი მინდოდა წარმომედგინა თავი უშენოდ. -თქვა და კიდევ ერთხელ დაეწაფა ჩემს ტუჩებს და მეც კოცნითვე ვუპასუხე. შემდეგ ადგა, სასწრაფოდ გავიდა გარეთ და ჩაძინებული მშობლები გამოაღვიძა. - ჩქარა, ჩქარა. კეიტი გონზე მოვიდა - ჯერ კიდევ ვერ გამორკვეულიყვნენ და ამ სიტყვებმა ისინი უფრო დააბნია. გახარებული დედა მაშინვე ოთახში შემოქანდა, მუხლებზე დადგა და ჩემი ხელი თავის ხელში მოიქცია - ძვირფასო, ჩემო ფერია. ვიცოდი რომ ღმერთი არ გაგვწირავდა. უზომოდ ბედნიერი ვარ შვილო და ხელების კოცნა დამიწყო. მე ლაპარაკი მიჭირდა და მხოლოდ ვხვნეშოდი, მის თაფლისფერ თვალებს მივჩერებოდი და უაზროდ დიდი სიყვარულით ვუღიმოდი. ცოტახანში ექიმი შემოვიდა და სთხოვა დედას გარეთ გასულიყო. სავაადმყოფოდან ალექსი ჩემზე ადრე გამოწერეს, თუმცა ის ჩემთან ატარებდა ყოველ დღე იმ დროს რაც მნახველებისთვის იყო განკუთვნილი. ხოლო შემდეგ ისევ მარტო ვრჩებოდი, არა მარტო არა. მე და ჩემი ფიქრები, ისინი არასოდეს მტოვებენ. ყველაზე მეტად რა მწყინს იცით? ამდენი ხნის მანძილზე როდესაც დედამ მამას დაურეკა და უთხრა ჩემს შესახებ ერთი დღეც კი არა ერთი წამიც კი არ მოსულა ჩემთან, უბრალოდ რომ დავენახე მოვკვდი თუ არა. მოკლედ ალბათ ისევ თავისი საყვარელი ამჯობინა და მასთან არის ახლა. ჩემი გამოწერის დღეს როდესაც გასახდელში ვიყავი და ტანსაცმელს ვიცვამდი ალექსის დედა შემოვიდა ჩემთან, საბუთების შემოსატანად იყო მოსული და მეც მომინახულა. - კეიტ. ესეიგი ეს შენ ხარ, ხო შენ ის ხარ ვინც ჩემს შვილს თავგზა აუბნია გაკვირვებისგან პირი დავაღე. - აჰ. გამარჯობა ქალბატონო სარა. დიახ მე და თქვენს შვილს ერთმანეთი გვიყვარს - ხოდა ჯობია აღარ გიყვარდეს!!! სახეზე ალმური ამივიდა, გავვოგნდი. - უკაცრავად, უკაცრავად მაგრამ ვერ ვხვდები ჩემგან რას ითხოვთ - იმას რომ შეეშვა ჩემს შვილს, არ მსურს რომ შენნაირ მდაბიო და გაჭირვებულთან ჰქონდეს საქმე. ნერვებს რთულად ვთოკავდი. არა გაჭირვებულები მართლაც არ ვართ. მაგრამ არსად ვმუშაობთ, დედამ ცოტა დანაზოგი წამოიღო სანამ დაიწყებდა მუშაობას. - მაპატიეთ, მაგრამ არ ვაპირებ რომ თქვენი შვილი დავთმო. ამას მხოლოდ სიკვდილი თუ მაიძულებს. - მისმინე ძუკნა. თუ არ გინდა შენი ძვირფასი ადამიანის დაკარგვა, გირჩევნია დამიჯერო -თქვა და სწრაფი ნაბიჯებით გავიდა ოთახიდან. საშინლად გავმწარდი, თუმცა არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ოფლში ვწურავდი, თუმცა არა სიცხის გამო. შემეშინდა, იქნებ აჯობეს რომ ცოტახნით მას დავშორდე, რადგან არ მინდა დედა დავკარგო. ცოტახანში მარია შემოვიდა, და მითხრა: - შვილო, ძალიან მრცხვენია. მთელი ფული ბრუნოს გადაუხდია. იქნებ რამე გავაკეთოთ, თუნდაც ჩვენ დავუბრუნოთ ფული. მთელი ოჯახი რეგისტრატურასთან იცდიდა, თუმცა გავითამაშე ვითომც არ ვუყურებდი. არადა როგორ შეიძლება ალექს არ შეხედოს ნორმალური გემოვნების პატრონმა. მან რამოდენიმეჯერ დამიძახა თუმცა ყურადღება არ მივაქციე, ის გამომეკიდა და ხელი-ხელში ჩამავლო - კეიტ უნდა ვილაპარაკოთ. ახლავე!!! - ძვირფასო მე გარეთ დაგელოდები -თქვა დედამ ... - ჰეი, ამიხსნი რა ხდება? ჯერ კიდევ მეშინოდა ამის აღიარების, თუმცა ძალა მოვიკრიბე და ვუთხარი - ჯობია დედაშენს კითხო!!! ახლა კი თავი დამანებე. -ვუთხარი და მაშინვე ვინანე ჩემი
სიტყვები. ალექსი გაკვირვებული იყურებოდა არ იცოდა რა გაეკეთებინა თუმცა სარას სახიდან ეშმაკური ღიმილი არ ქრებოდა, აშკარად აბედნიერებდა ის რომ ალექსი გზიდან ჩამოვიშორე. ჰოსპიტალის კარების გამოხურვისას ფანჯარაში დავინახე როგორ მივარდა ალექსი დედამისს - რა ხდება? შეგიძლია მითხრა რის გამო მიმატოვა მან? - შვილო დაწნარდი, ახლა? აქ? - დიახ ზუსტად! - ის შენი ღირსი არაა. მე მას დავემუქრე. - შენ სულ გაგიჟდი? უფლებასაც არ მაძლევ რომ ჩემით გადავდგა ერთი ნაბიჯი მაინც? - ალექს შენ ის ერთი ნაბიჯი უკვე გადადგი და კინაღამ შეეწირე, ამიტომ არ ვაპირებ შენს დაკარგვას. - უკვე დამკარგე, ჩემთვის აღარ არსებობ. ალექსს ნაიარევი საშინლად ასტკივდა წაბორძიკდა და დაბლა დაეცა. სარა მივარდა მას თუმცა ალექსმა დაუღრიალა - არ მომეკარო, მეთვითონ მივხედავ ჩემს თავს. ადგა და სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა საავადმყოფო. ოთახიდან არ გამოსულა სანამ არ დაღამდა შემდეგ კი ბარგს მოჰკიდა ხელი, ჩაკეტილი კარი გააღო და დაბლა ჩავიდა. - შვილო სად მიდიხარ? - ჯერ სამწუხაროდ შენთან ახლოს ვიქნები, თუმცა მალე აქედანაც გადავალ. თუმცა მარტო მე არა... მე და კეიტი. ეს თქვა და გარეთ გავიდა... _______________________ კარზე კაკუნი გაისმა, კარი გავაღე და ალექსი შემრჩა ხელში. ის ძალიან სასაცილოდ გამოიყურებოდა, იღლიაში ბალიში ჰქონდა ამოდებული მხარზე საბანი გადაედო და ერთი ხელით ჩემოდნები ეჭირა - თუ ნებას დამრთავთ, სანამ აქედან გადავალ, თქვენთან ვიცხოვრებ - რა მოხდა? გაოგნებული ვუსმენდი მაქსის, შედეგ გამეცინა და ნება დავრთე ზღურბლს გადმობიჯებოდა. დედა დასაწოლად ემზადებოდა და ხალათში ჩაცმული შეეგება მაქსის, სახეზე გაკვირვება დიდხანს არ გაჰქრობია - ქალბატონო მარია, მაპატიეთ ასე რომ შემოგეჭერით სანამ აქედან გადავალ შემიძლია რომ თქვენთან დავრჩე? - რათქმაუნდა შეგიძლია, მაგრამ მისაღებ ოთახში გვაქვს მხოლოდ ადგილი რომ დაწვე, თუმცა ფანჯარაა გაფუჭებული და სიცივე შემოდის. ისა, ხო მართლა კეიტისთან პატარა დივანია შეგიძლია იქ დაწვე თუ გინდა. - რათქმაუნდა მის მარია!!! ამის გაგონებაზე სახე გამიწითლდა და შევცბი, ნუთუ ეს დედაჩემია? ვინ არის სინამდვილეში? - კარგი საყვარელო მიდით მაღლა ადით მე საბანს მოვიტან. ________________ - ჰეი, არ მჯერა დედაჩემი როგორ დაითანხმე? (თან მეცინება) -მანაც მხოლოდ სიცილით მიპასუხა და კიბეებს ნაბიჯ-ნაბიჯ ავუყევით. საწოლზე ჩამოვჯექით, საკმაო ხანი დუმილი გამეფდა ოთახში თუმცა მალე დედაც მოვიდა - აი საბანიც მოვიტანე, ალექს შენ არ მოგიყოლია რატომ გადმოხვედი აქ? რამე მოხდა? - მოკლედ, ჰმ დედაჩემი ვერ შეეგუა ჩემი და კეიტის ურთიერთობას, მე კი სახლიდან წამოვედი. ჰოო ჰოო სახლიდან თუმცა მალე გული მოუბრუნდება და პატიებას მთხოვს. - აალეექს - თქვა გაგვირვებით დედამ - იმედია პრობლემები არ შეგვექმნება, კარგი გვიანია და დაწექით. - ხო მართლა. თავი შემოყო დედამ ოთახში, ხვალ დილით საყიდლებზე მივდივარ საუზმეს დაგახვედრებთ აბა თქვენ იცით. 1 საათისთვის ორივე ვიწექით თუმცა არცერთს არ გვეძინა და ერთმანეთს შევყურებდით
თვალებში. უცებ ალექსიმ ამოიხვნეშა და მოიბუზა - გცივა? -ვკითხე - ჰოო, გამათბობ? - არც იოცნებო. ვუთხარი მკაცრად თუმცა ცინიკური ტონით და ზურგი ვაქციე. დილით ალექსის ხმა მაღვიძებს, თუმცა თვალებს არ ვახელ და ვითომც არ მესმის. უცბად შეწყდა ხმა და სისველე ვიგრძენი. ჩემს გასაღვიძებლად წყალი მოეტანა და სულ ზედ გადამასხა - ჰეიი მოგკლავ იდიოტო, არ შეგარჩენ -და გავეკიდე ბოთლით წყალი ავავსე მივეპარე ზურგზე შევაფრინდი და თავზე მთელი ბოთლი წყალი დავასხი. რამოდენიმე წუთიც და მთელი სახლი სულ სველი იყო, კიდევ კარგი ამას დედა ვერ ხედავდა. შემდეგ გალუმპულებმა ვისაუზმეთ და ოთახში ავედი. - ალექს, წავალ წყალს გადავივლებ და ჩამოვალ. თუ შენც გინდა პირსაწმენდი კარადაში დევს და ხელით ვანიშნე კიბეებთან მდგარ თაროზე. ჩემი პირსაწმენდი ოთახში მქონდა შევედი შიგნით და სახელურზე ჩამოვკიდე. წყალი მოვუშვი და სულ ცოტა ხანში სხეული სასიამოვნოდ გრილმა წყალმა დამინამა, ამ ნეტარებიდან გამოსასვლელად დიდი დრო დამჭირდა. გამოვედი სააბაზანოდან და რას ვხედავ... ჩემი პირსაწმენდი იქ აღარ დევს, არც დაბლა გდია. გავბედე და გავედი ოთახში იქ ხომ არ დამრჩათქო გავიფიქრე თუმცა არც იქ არ იყო. ამ დროს კი კარის უკან დამალული ალექსი გამოჩნდა. - ღმერთო ჩემო - დავიყვირე და ჭარხალივით გავწითლდი, ხელები ავიფარე. - იდიოტო რას აკეთებ? ახლავე გადი ოთახიდან!!! სწრაფად - დაწყნარდი, რა მოგივიდა. პისაწმენდი მე მაქვს - ხოდა მომეცი ახლავე!!! - არა, ამას დამსახურება უნდა - რეებს ბოდიალობ, ახლავე მომეცი -გავუმეორე. ამ დროს კი ალექსი მომვარდა ჩემს შიშველ სხეულს ნაზად აუსვა ხელი და მითხრა - შენ ჩემი ხარ!!! მხოლოდ ჩემი. ალექსი ნაზად მოქმედებდა მან ჯერ ტუჩები დამიკოცნა ხოლო შემდეგ ჩაუყვა მუცელს. არ ვიცოდი რას გააკეთებდა ან საერთოდ ღირდა თუ არა მაგრამ ის ვიცოდი რომ მხოლოდ მასთან თუ გავაკეთებდი ამას. ალექსი ჩემს მკერდს ვნებიანად შეეხო. თვალებში ჩამხედა და მკითხა: - გინდა? მისმინე მე არ გაძალებ. ნეტარებისგან ხმის ამოღება მიჭირდა და თავი დავუქნიე. მან თავისკენ მიმიზიდა და მიმიკრო, შემდეგ ხელში ამიყვანა. ფეხები გადავხვიე მას წამიც და შიშველი ალექსი გაჩნდა ჩემს წინ. შემრცხვა და ჩემი სიწითლის დასაფარად ხელები სახეზე ავიფარე. - საჭირო არაა. - და ხელები ჩამომაშვებინა. თუმცა უცებ დედაჩემის ხმა გაისმა: - კეიიტ, ალექს. აქ ხართ? - ოთახში ვართ - მივუგეთ ორივემ ერთდროულად.... - მიდი დროზე ჩაიცვი - მითხრა ალექსმა და მანაც უცებ ამოიცვა შორტი. - ძალიან ხომ არ დავაგვიანე? გამყიდველმა ლაპარაკი დამიწყო და თანაც ისეთი ჭორიკანაა ლაპარაკს რომ დაიწყებს ენას არ გააჩერებს, წამოდით ტკბილეული ვიყიდე და დააგემოვნეთ. დედამ კრუასანები მოიტანა ალუბლის ჯემით და შოკოლადით. სამივე დიდი ნეტარებით მივირთმევდით ალექსი თან მსხლის კარამელებს აყოლებდა, ცოტა ხნის შემდეგ დედამ თეფშზე დაილაგა რამოდენიმე კრუასანი და შემოსასვლელ ოთახში ტელევიზორთან დაჯდა. დავრჩით მხოლოდ ჩვენ ორი გვერდი-გვერდ. ალექს ჭამაც არ დაემთავრებინა და გამოტენილი პირით მკითხა: - ჩემამდე ვინმე გყოლია? - რა? არა, ჰო. მე-11 კლასსში ერთი მომწონდა თუმცა მას კი გაგიჟებით ვუყვარდი, ლაკროსის
გუნდში თამაშობდა, ერთხელაც გადავწყვიტე მის თამაშზე მივსულიყავი და ამისთვის გასახდელი უნდა გამევლო, აბა თუ მიხვდები რა დავინახე? ის ბიჭი რომელიც მომწონდა თავის თანაკურსელ ბიჭს ეზასავებოდა - რაა? - თქვა ეს და დაიწყო ისტერიკული სიცილი - დეგენერატო, ნელა არ გადაგცდეს!!! - მოიცა ეს როგორ მოგივიდა - მეუბნება სიცილით - ოოო, ჯობდა არ მომეყოლა - კარგი დაწყნარდი - და მიმიხუტა -ბავშვებო ზეგ სკოლა გაქვთ, ხომ არ დაგავიწყდათ? საშოპინგოთ როდის წახვალთ? - დღეს - ხვალ -ვთქვით ერთდროულად - კარგით, გამაგებინეთ როდის გადაწყვეტთ უცებ არ გაიპაროთ!!! ____________________ - მოდი რა დღეს წავიდეთ - ვთხოვე მაქსის - დღეს აგვისტოს ბოლო დღეა, სულ სხვა გეგმები გვაქვს ასე რომ შოპინგი ხვალისთვის გადავდოთ. - კარგი მაგრამ რა გეგმები? - სადმე ლამაზ ადგილას წავიდეთ. დღეს ხომ ზაფხულის ბოლო დღეა? მზის ჩასვლას ერთად ვუცქიროთ, ძვირფასო - და მაკოცა - კარგი აზრია - დავეთანხმე . საღამოს სახლიდან გავედით ალექსს მამასთან ჰქონდა ურთიერთობა, იგი ხშირად სთხოვდა სახლში დაბრუნებას თუმცა ის ყურადღებას არ აქცევდა მის სიტყვებს. ალექსიმ სთხოვა მანქანა ეთხოვებინა და ისიც დასთანხმდა. უცებ მივადექით ულამაზეს ზღვას ფერები ისეთი ლამაზად იყო განლაგებული შეუძლებელია გულგრილად დაეტოვე, თუმცა მზე მაინც ელვარებდა მოწმენდილ ცაზე. მივედით ფეხზე დავიხადეთ და ყვითელ ქვიშას გავუყევით. იქვე ჩამოვჯექით, ფეხზე ნაზად გვეამბორებოდნენ წყლიდან წამოსული დიდი ტალღები, უცებ ალექსი წამოხტა. - ახლავე მოვალ ძვირფასო, აქ იყავი. გაიქცა, მანქანის საბარგულიდან რაღაც გამოიღო და უკან გამოიქცა. როდესაც მომიახლოვდა მხოლოდ მაშინ გავარჩიე რომ ეს რაღაც ულამაზესი გიტარა იყო, ის შავი და ცეცხლის ენებით მოხატულიყო - შენ რა გიტარაზე უკრავ? რატომღაც აქამდე არ წამოგცდენია. - ალბათ შესაფერის დროს ველოდებოდი. -თქვა და დაიწყო დაკვრა. გავარჩიე ჰანგები ეს სიმღერა იყო All Of Me. დაკვრის გარდა იგი შესანიშნავად მღეროდა მისი ნაზი ღმა მსიამოვნებდა, მინდოდა ის არასდროს მორჩენილიყო. შემდეგ მეც ავყევი: - My Head Under Water, But I'm Breathing Fine... ჩვენი ხმა გამეფებულ სიჩუმეში შეერია და მზის ჩასვლასთან ერთად, საშინლად ლამაზი მოსასმენი ხდებოდა. ეს იყო რაღაც შეგრძნება, უბრალოდ აღწერა არ შემიძლია. რაღაც ეს იყო ემოციებით სიხარულით და სილამაზით სავსე, ყველა ერთად. ეს ემოციები თითქოს საუკუნე გაგრძელდა და ასე მეგონა სიმღერის შეწყვეტის შემდეგ ჩემი სიცოცხლეც შეწყდა, უცბად ისევ სიჩუმემ დაისადგურა. წამოსვლას არ ვჩქარობდით, თუმცა არც დაგვიანება გვინდოდა და მალევე წამოვედით, ამ დღეს ვერასდროს დავივიწყებ, ახლაც მაშინ როდესაც მანქანაში ვიჯექი ისევ ეიფორიაში ვიყავი ერთადერთი რასაც ვგრძნობდი ალექსის ნაზი ხელის შეხება იყო რაც უფრო და უფრო მაყუჩებდა. სახლში დროულად მივედით ორივე ნასიამოვნები ვიყავით ამ დღით, ვივახშმეთ და დასაწოლად გავემზადეთ. სანამ დაგვეძინებოდა იმაზე ვსაუბრობდით თუ დაახლოებით როგორი იქნებოდა ჩვენი პირველი დღე სკოლაში თანაც ორივე ერთად. ხვალ წვეულებას მართავენ სკოლის დაწყებისთვის დაა ერთმანეთის აზრს ვუსმენდით თუ რა ჩაგვეცვა, რათქმაუნდა ალექსი ხან ისეთ რამეს "წამოაყრანტალებდა" ხოლმე რომ მეცინებოდა და
მუცელი მტკიოდა იმ დონემდე ვიყავი მისული. ალექსი შემპირდა რომ მასწავლიდა გიტარაზე დაკვრას თუმცა ახლა არამგონია ამისი დრო დაგვრჩენოდა რადგან ამ წლის შემდეგ უკვე კოლეჯში უნდა წავიდეთ და საშინლად დიდი შრომა მოგვიწევს, თანაც თუ იმას გავითვალისწინებთ რომ აქაურ პროგრამას მიჩვეულები არ ვართ. - რაზე ფიქრობ? -მკითხა ალექსმა მე ჩავიცინე და ვუთხარი: - ვფიქრობ, მომავალზე მაინტერესებს როგორი იქნება ჩვენი შვილი, პირველი სიხარული რომელიც მთელ ჩვენს ცხოვრებას შეცვლის. ალექსს ჩაეღიმა და მანაც დაამატა: - მე ვიცი ჩვენი შვილი როგორი იქნება, დედასავით შავი გრძელი თმები ექნება თუმცა მამასავით ლამაზი ლურჯი თვალები დაამშვენებს, ძალიან მინდა რომ პირველი გოგო გვყავდეს, ის ძალიან პრანჭია იქნება და კოსმეტიკებს გაგიფუჭებს ხოლმე, მერე შენ წუწუნს დაიწყებ არ მომასვენებ და წავალთ ახლის საყიდლად. დილით გაღვიძებისთანავე მზადება დავიწყეთ რათა შოპინგზე წავსულიყავით, შემდეგი დღე საპასუხისმგებლო იქნება და გვინდა საგულდაგულოდ კარგად მოვემზადოთ. ძლივს ჩავიცვით და გავედით სახლიდან. გზად ბრუნო შეგვხვდა. - გამარჯობა ბავშვებო. როგორ ხართ? - კარგად. - მივუგე მე - ძალიან კარგად -ალექსმაც არ დააყოვნა - მისმინე ალექს, სარა გამუდმებით შენზე საუბრობს. გთხოვ იქნებ დაბრუნდე. მაგრამ თუ მარტო ცხოვრება გინდა მაშინ ბინას გიყიდით აქვე ახლოს... - არა არ არის საჭირო -წამოვიყვირე - იცით ჯობია აქ იყოს, თანაც თქვენთან ასე უფრო ახლოს იქნება - ხო მაგრამ დიდი ხანი მანდ ვერ გაჩერდება, არ მინდა რომ ჩემმა შვილმა შეგაწუხოთ - რა შეწუხებაა ბრუნო, ჩვენ მეგობრები ვართ და მერე რა მოხდება თუ ჩემთან იცხოვრებს - მეგობრები? ჰოო,ჰოო მისმინე ალექს შენთვის რაღაც ვიყიდე სკოლისთვის გამოგადგება, საღამოს შემოდი ჩვენთან და განახებ. - კარგი მამა აუცილებლად. -თქვა გაოგნებულმა შემდეგ ორივე დავემშვიდობეთ მას და გზას გავუდექით. ალექსს ხელი ჩავჭიდე და ისე მივუყვებოდით ლამაზ ქუჩებს. როგორც იქნა მივადექით ერთ მაღაზიას შევედით და ამჯერად ჩემი ტანსაცმლის არჩევა ალექსს მივაბარე თუმცა მეც ვათვალიერებდი რაღაცეებს. ალექსმა ყველაფერი ზედ მომაყარა და მითხრა - აი ესენი მოისინჯე. თავი დავუქნიე და სწრაფად შევედი შიგნით. ნელ-ნელა ვისინჯავდი ყველაფერს და 10 ტანსაცმლიდან მხოლოდ 3 შევარჩიეთ, თუმცა უნდა ვაღიარო ძალიან ლამაზები - ახლა შენი ჯერია - ვუთხარი რაც მომეწონა ყველაფერი თავზე დავაყარე და გავუშვი მე კი იქვე ჩამოვჯექი, უცბად ალექსი გამოდის და ხითხითებს სიცილისგან ლოყები აწითლებული აქვს და ვეღარ სუნთქავს. - რა მოხდა? - ვერ დაიჯერებ - მითხრა და სიცილის ვერ იკავებდა - გასახდელში ვიღაც ქალი იყო, მე კი მას შევუვარდი სახეზე უნდა გენახა რა დაემართა -ძლივს იკავებს სიცილს... - სულელოო როგორ ვერ შეამჩნიე რომ ვინმე შევიდა? - ყურადღებაც კი არ მიმიქცევია. მართლაა - კარგი ახლა მეორე გასახდელში შედი და თან მალე!!! ალექსს ყველაფერი მოუხდა, თანაც მიყვარს როდესაც ტანი გამოკვეთილად უჩანს ხოლმე. იმდენად სექსუალური იყო ამ ტანსაცმლებში რომ თვალს ვერ ვწყვეტდი. აფსოლიტურად ყველა ტანსაცმელი ავიღეთ გარდა ერთი მაისურისა რომელიც კაბასავით ჰქონდა. ჩემი ტანსაცმელი ორივე ხელში მეჭირა და პარკები ხელიდანხელში გადამქონდა - ჰეი, რამე ხომ არ დაგავიწყდა ჩემო ჯენლტმენო?
- ოო, მე მაპატიე -მითხრა და პარკებიანად ხელში ამიტაცა - ჰეიი ჩამომსვი. ახლავე მან კი უბრალოდ მაკოცა. სახლამდე ასე მივყავდი და როდესაც სახლს მივადექით მითხრა - მამასთან გავალ, ხომ გახსოვს რაღაც უნდა მაჩვენოს შენ გაემზადე და წვეულებაზე წავიდეთ... მეც დავუჯერე მას და სახლში ავედი მაისურს ვიცმევდი როდესაც სიგნალის ხმა გაისმა ფანჯრიდან გავიხედე და გაოცებისგან გამოვშტერდი, მაშინვე ჩავირბინე ქვემოთ. დედას დავემშვიდობე და გარეთ გავედი... - ჰეეიიი, შენრა ამის ტარება იცი? - დამიჯერე არაფერია. კეიტ რას მომჩერებიხარ? არ გინდა ჩემი ახალი მოტო გამოსცადო? მკითხა და ჩაფხუტი გამომიწოდა. ჩაფხუტი გამოვართვი და უკან მოვთავსდი. როდესაც დაქოქა ვიგრძენი როგორ ამიწეწა თმები ქარმა. სახეზე ნიავი მელამუნებოდა რაც ძალიან მსიამოვნებდა, როგორც გავიგე ერთ-ერთი თანაკურსელის სახლში მივდიოდით. იქ რომ მივედით ალექსიმ ახლოს გააჩერა მოტო და შიგნით შევედით... ძალიან მაგარი კლუბური მუსიკა ისმოდა ირგვლივ აფსოლიტურად ყველა ცეკვავდა. ჩვენს დანახვაზე ერთი გოგო მოგვიახლოვდა - ჰეიი თქვენ ალბათ ახლები ხართ. გამარჯობა მე ლიდია ვარ, ეს ჩემი სახლია.... შემოდით გავერთოთ დიდხანს ვცეკვავდით დაახლოებით საათნახევარი იყო გასული რაც ჩვენ იქ მივედით, რამოდენიმე გავიცანი რომლებთან ერთადაც მომიწევდა სწავლა რაც მთავარია ისინი არ იყვნენ მოსაბეზრებელნი და ძალიან საყვარლები იყვნენ - ალექს, წავალ დასალევს მოვიტან -ჩავყვირე ყურში რადგან ჩემი ხმა არ ისმოდა ამ სიმღერებში - დარწმუნებული ხარ? თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და სამზარეულოსკენ წავედი. სასმელი უნდა ამეღო როდესაც ვიღაცის ხმა გავიგე - გამარჯობა ლამაზო - გამარჯობა - ახალი ხარ არა? - კი ახალი ვარ, ხო მართლა მე კეიტი ვარ. - მე დილანი, ალბათ კარგად გავატარებთ სწავლის პერიოდს. - ჰოო. ამის იმედი მაქვს. მომიახლოვდა მალე ვიგრძენი მისი სუნთქვა გაშტერებული ვიყავი და არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, და მაშინ როდესაც უნდა ეკოცნა ვუთხარი: - მაპატიე მაგრამ, მაგრამ მე შეყვარებული მყავს - და მოვერიდე - ჰოო, ყველა ლამაზი გოგო დაკავებულია, მაპატიე. - არაუშავს წვეულება მალე დასრულდა, ალექსისთვის ამის შესახებ არაფერი მითქვამს, მას ფეთქებადი ხასიათი აქვს და ამის გამო დიდ სკანდალს მოაწყობდა,საშინლად მთვრალი ვიყავი ალექსმა წინ დამსვა ხელები მომხვია და დაიწყო მოტოს მართვა. ლიდიამ თავისი ნომერი მომცა იგი ძალიან საყვარელი ადამიანი იმედი მაქვს რომ ვიმეგობრებთ, ის თავიდანვე თბილად დამხვდა. სახლში რომ მივედით ალექსმა ჩვენთან დააყენა თავისი მოტო და ხელებში ამიტაცა. ხმაზე დედა გარეთ გამოვიდა - ღმერთო ჩემო. ბევრი დალია? - არა უბრალოდ ძალიან დაიღალა - იცრუა მან ოთახში ამიყვანა და საწოლზე დამაწვინა თვითონ კი გვერდზე მომიწვა და ნაზად მეალერსებოდა. დილით დედა მაღვიძებს - კეიიტ, კეიტ ადექი ძვირფასო... ჯანდაბა, კეიტ ახლავე გადმობრუნდი და ადექი პირველ
დღესვე სკოლაში გინდა დააგვიანო? ამ სიტყვებმა გამომაფხიზლა და უცებ ავწიე თავი თუმცა ნაბახუსევს თავბრუ დამეხვა და ცოტა ხნით შევყოვნდი - უეჭველად დალიე ხოლ გუშინ? არა ხომ გაფრთხილებდი - დედააა - კარგი ჰო. მოგიტან ტანსაცმელს. რა გინდა რომ ჩაიცვა? ბუტბუტით ვუთხარი ჩემი ახალი ტანსაცმლებიდან რომელი უფრო მოსწონდა ალექსს და მეც ავდექი თავის მოსაწესრიგებლად. გავემზადე და 9:45 წუთზე ალექსიმაც დამიძახა, გავედი გარეთ და დავინახე როგორ აუელვარდა ცისფერი თვალები. - ეშმაკუნა ხარ - და გაეღიმა - მიდი დაჯექი. როგორ ხარ? - საშინლად - ვუთხარი და ჩაფხუტი გამოვართვი - ღამით საშინელი რამეები მესიზმრებოდა, უფროსწორად უაზრო და თანაც დღეს შეუძლოდ ვარ. დავჯექი და მაგრად ჩავეხუტე. დღეს ალექსიც უზომოდ ლამაზი იყო მისი თმის სურნელი სულს მიბინდავდა და ახლაც მას მივეწაფე. სკოლაში რომ მივედით მე და ალექსიმ ხელები ერთმანეთს ჩავკიდეთ და მივუყევით ბილიკს ირგვლივ უამრავი ბავშვები იყვნენ გაშლილები, ჩვენი მოსვლა ლიდიას არ გამოპარვია - კეიიტ როგორ ხარ ძვირფასოო - ლიდიაა, საყვარელოო - ვუთხარი და ჩავეხუტე ამასობაში დილანიც მოვიდა. - ჰეი. გამარჯობა ბავშვებო - და ხელი ჩამოგვართვა ორივეს, შემდეგ გაჩერდა და თვალებში მიყურებდა რამოდენიმე წუთი, უცებ ლიდიას მიუბრუნდა - პრინცესა, დღეს ძალიან ლამაზი ხარ... - და ტუჩებში აკოცა თავბრუ უარესად დამეხვა, გონებაში ამომიტივტივდა წინა ღამე თუ როგორ უნდოდა მას ჩემთვის ეკოცნა და ახლა?! - თ-თქვენ ერთად ხართ? - დაბნეულმა ვიკითხე - ჰო ჩემო კარგო 1 წელია... წამოდით ცხრილი ავიღოთ - თქვა ლიდიამ და ჩვენც მას გავყევით - კეიტ, ნახე რომელ ჯგუფში ხარ? - მმ აი მგონი B - ნახე პირველი გაკვეთილი ერთად გვაქვს, მოდი წავიდეთ როგორც წესია მასწავლებელმა კლასს გაგვაცნო ბევრს ჩემი დანახვა არც ესიამოვნა თუმცა ბიჭები თვალმოუშორებლად მიყურებდნენ. არ მიყვარს ეს გაცნობები და უბედურებები და როდესაც მორჩა მათემატიკის მასწავლებელი ჩემს გაცნობას ბოლო მერხისკენ გავეშურე უცბად წავბორძიკდი და ლიდიამ დამიჭირა, კიდევ კარგი არავინ შეგვამჩნია თორემ სიცილით ამიკლებდნენ - ცუდად ხარ? - დამსვა და ჩემს გვერდით ჩამოჯდა - ჰო დილიდან შეუძლოდ ვარ. დაახლოებით ნახევარი საათი გავლიეთ უაზრო ლაპარაკში. ლიდია კი მალ-მალ შემომხედავდა ხოლმე - ღმერთო ჩემო კეიტ ცხვირიდან ც-ცხვირიდან სისხლი მოგდის - თქვა და სალფეტკი მომაჩეჩა უცბად ავდექი ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და წამით სუნთქვა შემეკრა, თითქოს თავში მირტყამდნენ საშინელი გრძნობა დამეუფლა და კარისკენ გავიქეცი. ლიდიაც თან გამომყვა და სიჩუმეში ფეხსაცმლის ბაკუნზე ყველა ჩვენ მოგვაჩერდა. ბორძიკით მივუყვებოდი საპირფარეშოს ლიდიას ჩემთვის ხელი ჩაევლო და თან მიმათრევდა. შესვლისთანავე კარები გადავკეტე ნიჟარას დავეყრდენი და წყალი მოვუშვი. ჩანთიდან წამლის ქილა ამოვიღე უცებ წავბორძიკდი და უკან მინას დავეჯახე, წავიქეცი და ნამსხვრევებში სხეული დამესერა - კეიტ კარგად ხარ? კეიიიიიიიიიიიიტ {კეიტი} მთელი სისწრაფით მივრბოდი სკოლის კაფეტერიაში ალექსის მოსაძებნად და აი ისიც ვიპოვე - ალექს წამომყევი გოგოების საპირფარეშოში
- რ-რამოხდა? - კეიტი. ის შეუძლოდ იყო შევიდა და რაღაცის დამსხვრევის ხმა იყო ამის გაგონებაზე უცბად წამოხტა ვიგრძენი მისმა სიჩქარემ როგორ გამოყო სიო ის მთელი ძალით მირბოდა და პიჯაკი ეჩეჩებოდა მეც უკან მივყვებოდი - კეიტ, კეიტ... კარები დაკეტილია უკან დაიხია და კარები შეამტვრია. შესულებს საზარელი სანახაობა დაგვხვდა კეიტი სულ სისხლით იყო მოთხვრილი და იატაკზე გუბე იდგა. უცებ ალექსი მივარდა მას ჩაიმუხლა და ხელში აიტაცა. დერეფანში როდესაც ვიყავით მარცხნივ საკლასო ოთახში შევვარდი - დილან. გამოდი ახლავე სასწრაფოდ მასწავლებელი - ჰეი თავხედებო სად მიდიხართ? პატარა სკანდალისტები. ახლავე დირექტორს დაუძახეთ!!! - რა რა ხდება? - შენი მანქანა გვჭირდება სასწრაფოდ შემდეგ მან გაიხედა დერეფნის ბოლოს კარებთან მდგარი ალექსი და ყველაფერს მიხვდა. მანქანაში უკანა სავარძელზე დავაწვინეთ კეიტი და ალექსიც იქვე მიუჯდა - ღმერთო ჩემო ცოტა მალე იარეთ შემდეგ მან კეიტის ხელი აიღო და მაჯაზე პულსი მოძებნა - გული ნელა უცემს გთხოვთ მალე იარეთ - ცრემლები ღაპაღუპით სცვიოდა მას. ჰოსპიტალთან მისულებს უცებ გადმოვიყვანეთ კეიტი მანქანიდან და შესასვლელთან გავეშურეთ. იქვე ექთნები იდგნენ საკაცე მოამზადეს და დააწვინეს მას მთელი ძალით მიაქროლებდნენ და თან მივყვებოდით - რა მოხდა? - იკითხა მთავარმა ექიმმა - კლასში ვიყავით ცუდად გრძნობდა თავს, შემდეგ სისხლი სდიოდა ცხვირიდან იძახდა რომ თავბრუსხვევები ჰქონდა და საპირფარეშოში წაიქცა. ალექსი შეშლილივით იყო თვალები დასიებული ჰქონდა და გაფითრებული იყო. მთავარ ექიმს კეიტის მაჯა ჰქონდა ხელებში მოქცეული, უცბად რაღაცამ გამაყრუებელი წიკწიკი დაიწყო და ყველა გაჩერდა. - სიკვდილის მიზეზი: ზურგის კიბო პაციენტს ტანზე აღენიშნება ჭრილობები ასაკი დაახლოებით 18 წლის გარდაცვალების დრო: 1:15 წუთი. ამის გაგონებაზე ფეხები მომეკვეთა დაბლა დავეცი და ავქვითინდი ამის გაგონებაზე ალექსმა საშინლად დაიღრიალა მუხლებზე დაეცა და ხელებს ირტყამდა სახეში დილანიც დამწუხრებული ჩანდა ხელები უკანკალებდა და ძლივს კრეფდა მარიას ნომერს. უცბად ალექსი გარეთ გაიქცა, კარები შემოჯახუნდა. რამოდენიმე წუთში კეიტის დედაც მოვიდა და დამიჭირა, მითხარი მითხარი რომ ტყუილია. არა ჩემი შვილი. ჩემი შვილი ღმერთო ჩემო!!! მითხარი რომ ტყუილია! და მაჯანჭყარებდა. დაწყნარდით გთხოვთ გამაგრდით. ამის თქმისას გული წაუვიდა უცბად ხელები ვტაცე და სკამზე დავსვი. 2 დღის შემდეგ... - ალიო პოლიციაა? მინდა განცხადება შემოვიტანო სანტა მორენას ხიდის ქვეშ ახალგაზრდა ბიჭის ცხედარი გდია რამოდენიმე დღის უნდა იყოს. საშინელი სუნი ასდის... და აი ისინი მაინც ერთად არიან თუმცა არა ხორციელად. მათი სიყვარული იმდენად დიდი იყო ერთმანეთი არ მიატოვეს და სამოთხეში ახლა იქ სადაც არავინ იცის რა ხდება ერთმანეთს ეხუტებიან და მე მაინც მჯერა რომ ვინმე იქნება ისეთი რომელსაც ასე ეყვარება გოგო რომლის გამოც თავს გასწირავს მიუხედავად იმისა რომ ალექსი გალოთდა და ამან გამოიწვია მისი სიკვდილი. ესეც სიყვარულმა და ნერვიულობამ განაპირობა. აი რა ხდება მაშინ თუ ერთი მაინც მეორეს ასეთ დიდ რამეს უმალავს. კეიტს დრო აღარ ჰქონდა და მან იცოდა რომ ეს
მოხდებოდა თუმცა ის ერიდებოდა ასეთ სიკვდილს უნდოდა მის მკლავებში დაელია სული სწორედ იმიტომ არ გაამხილა სიმართლე რომ ეშინოდა მისი დაკარგვის ან არ უნდოდა რომ ვინმესგან შეცოდება ეგრძნო, მისი რა ბრალია თუ ასეთ ცუდ ვარსკვლავზე გაჩნდა ახლა ხომ მისთვის მთავარი საყვარელ ადამიანთან ყოფნა იყო. თუმცა იგი დაბადებიდან ხომ ღმერთის კალთებშია ერთადერთი რომელმაც მისი საიდუმლო იცოდა დედას შემდეგ და რომელმაც პირველად გაიგო კეიტის შესახებ. უფალი ჩვენი მეგობარია, მივენდოთ მას და გადავრჩებით ნუ იქნებით ურწმუნონი და ყველაფერი კარგად იქნება. მოიქეცით ისე რომ ღმერთმა თქვენში კარგი დაინახოს და ნუ გააკეთებთ ცუდს როგორც კეიტიმ და ალექსმა გააკეთეს, მათ ცუდით არასდროს უცხოვრიათ და ამიტომაც მოხვდნენ უფლის სამყოფელში. დასასრული!!!