FROM me To me From my tomb
Fro
y m m
b m to
เชื่อเรื่องสุสานในใจกันหรือไม่ ผมเชื่อว่าคนเราจะมีสุสานที่เป็น ของตัวเองไว้ในใจเสมอ สุสาน ที่เราเก็บทุกอย่างเอาไว้ ผม เคยไปในใจของเพื่อนคนหนึ่ง สุสานของเขามีหลุมศพเรียงราย ความต้องการที่จะฝังผมเอาไว้ ข้างในรับรู้ได้ไม่ยาก แต่ผมเดินออกมาเสียก่อน การใช้งานของสุสานนี้ต่างไป ในแต่ละคน คนผ่านทางในชีวิต ของผม บ้างก็เก็บความต้องการ ในอนาคตหรือต้นทุนส�ำหรับมัน ไว้ในนั้น แต่ส่วนใหญ่กลับเอา มันไว้ฝังอดีตเสียมากกว่า ผม เฝ้าสงสัยเสมอ คนพวกนี้เขาใช้ ชีวิตเพื่ออดีตหรืออย่างไรกัน ถ้าหากจะอธิบายคร่าวๆ ก็คง เป็น
พืน้ ทีใ่ นใจของบุคคล ความฝัน ความหวัง และ อนาคต อะไรท�ำนองนัน้ เพียงแต่องค์ประกอบที่ เราพบเจอ ผูค้ นทีเ่ ราฝังลืมไว้ในใจ หรือเรือ่ งราวที่ จ�ำได้ราวกับหนังสุดโปรดเป็นม้วนเทป ความสนใจ ความปราถนา และอืน่ ๆอีกมากมายหลอมสุสาน ของแต่ละคนเป็นปัจเจก บ้างก็เป็นห้องสี่เหลี่ยมที่อยู่กลางเมือง บ้างก็เป็นหน้าตาคล้ายห้องสมุด ครั้ง หนึ่งผมเห็นสุสานที่ทุกอย่างลอยอยู่บน อากาศด้วยซ�้ำ
หากว่าคุณยังไม่เข้าใจว่าอะไรคือสุสานในใจนั้น ผมจะยกตัวอย่างง่ายๆให้ฟัง มันเป็นพื้นที่ ส่วนตัวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมเคยร่วมทาง ถ้าเล่าคร่าวๆผมเจอเธอคนนี้ที่บาร์แห่งหนึ่ง เธอดื่มคล้ายคนสิ้นหวังในชีวิตแต่บนใบหน้ากลับมีแต่รอยยิ้ม เราคุยกันอย่างถูกคอ และติดต่อกันเป็นครั้งคราวเสมอมา และในวันแดดร่มลมตกคล้ายวัน ที่เราเจอกันวันแรก เธอคนนั้นเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับสุสานของเธอ เราต่างดื่มหนักจนกรึ่ม มึนในเวลานั้น แต่เธอก็บอกภาพของมันออกมาได้อย่างสวยงาม สุสานของเธอนั้นค่อนข้างประหลาด ให้คุณลองถึงทุ่งหญ้าโล่งท่ามกลางป่าใหญ่ เพียงแต่ ในทุ่งหญ้านั้นมีเก้าอี้โยก เครื่องเล่นแผ่นเสียงตัวเก่า กับตู้หนังสือยักษ์สามตู้ ที่น่าสะดุด ตาคือตรงกลางทุ่งหญ้านั้น มีโลงศพตั้งตระหง่าไว้อยู่1โลง “โลงศพนั่น.....”
็คง ี่เห็น ก ท ง า ่ ย อ รั้ง ที่เหลือ ือนในบางค เย า ปเยี่ยม ้ ประโยคที่เร ไ บ อ ช า ว สุขที่เร ้าที่ชอบเอาไ อยู่อย่างนั้น ม า ว ค เป็น ี่ถูกพับหน ะทับใจ ว้ใจ หวน ร ป ง ท ค ็ ไ ือ หนังส ้ อ่านเมื่อไรก คนที่อัดเก็บ ังได้ทุก ต ย ฟ ใ า ขีดเส้น ากับใครหล ั้นก็เปิดแผ่น น้านั้น ่าน ทน บห บทสน วามรู้สึกเหล ็ปรากฎบนใ คิดถึงค ยยิ้มบางๆก บ อ ญ่ที่เงีย ห เมื่อ” ร ใ า ่ ป st ่วน หละ ส elong but ju แ น ้ ั น ณ b น ็ประมา ’ll truly ยู่เหมือ “เออ ก ็น where I ประโยคนี้อ กัน ับ เป สงบคง และเราขำ�ก w” not no ่า ้อยู่ในป ด ไ ่ ม ไ ่ ี ง ่าท หมาป หน้าตามันค ? ฟ ู ว ุณล่ะ ewolf ดารน่าดู” “แล้วค ในใจของlon พิศ ณ ุ ค ง า ่ อย
ผมไม่ได้ตอบรับหรือ ปฏิเสธคำ�ถามนั้น หรอกนะ เพียงแต่ ในความปกติของผม คงเป็นความแปลก ประหลาดสำ�หรับเธอ
สุสานในใจของผม มีไว้เพื่อย้ำ�ตัวตนของผมเพื่อ ตัวของผมเอง ภายในมีโกศตั้งไว้อยู่สามหย่อม และspace รอบตัวของแต่อันก็มีองค์ประกอบต่าง กันอย่างสิ้นเชิง โกศที่1นั้นสร้างจากปูนเปลือย มีserial plainไล่ระดับอย่างสวยงาม ที่ที่ควรจะ เป็นของเซ่นไหว้กลับมีโมเดลต่างๆ กับหน้า หนังสือ กระดาษที่มีการสเกตความคิด ฝังไว้ใน ผมเริ่มเล่าภาพ แต่ละขั้น โกศที่2นั้นทำ�จากไม้ เป็นการตั้งไว้อย่าง สุสานของผมด้วยสิ่ง หยาบๆ รอบข้างดูสุนทรีย์จากต้นไม้ใบหญ้าที่ขึ้น แวดล้อมที่มีในใจ มัน อยู่รอบๆ เพียงแค่ต้นไม้เหล่านั้นมีสีดำ�ราวกับ คือป่าที่มีเมือง ป่าที่ ถ่าน ใบไม้ใบหญ้าก็เช่นกัน โกศสุดท้ายนั้นฝังไว้ แทรกตัวเข้าไปตาม บนฝ้ากลับหัวลงมาทั้งอย่างนั้น doesn’t quite ตึกต่างๆ และสุสาน look like a tomb if not be explained ของผมนั้นอยู่ในชั้น เพราะหน้าตาของมันนั้นคล้ายผ้าที่ บนของตึกเสียดฟ้า ทิ้งตัวลงมาอย่างหยาบๆ each one แห่งหนึ่ง repersents my core of existance.
คุณเอาจริงดิ่ การไม่คาดหวังจะไม่ผิดหวังของคุณอ่ะ เราว่าก็คงถูกใน บางสถานการณ์นะ แต่อย่างน้อยแพลนในอนาคตเราคิดว่ามันสำ�คัญ พอๆกับการรู้จักตัวเองเลยมั้ง ถ้าคุณยังไม่ชัวร์เราว่ามองใกล้ๆให้พอ เห็นลางๆก็ได้นะ จริงอยู่ที่มันสำ�คัญแต่ผมกลับมองว่าถ้าหาก เราไม่ได้ตั้งปลายทางไว้แล้วสนุกกับทาง เลือกในชีวิตมันคงจะดีซะกว่า เหมือนทิ้งสิ่ง เหล่านั้นให้เป็นปลายเปิดไง อืม ก็จริงของคุณนะ เพียงแต่เราตั้งไว้เองกับตัวเองนะ หากทางเลือก มันเปลี่ยนตามห้วงเวลา อนาคตที่หวังมันเปลี่ยนได้เหมือนกันนั่น แหละคุณ แค่มี ให้พอรู้ว่าตอนนี้ที่ทำ�อยู่มันไม่ได้สูญเปล่าไปซะอย่าง นั้น
แห่งที่3 คือความย้อนแย้งในตัวผมที่ผม พยายามที่จะปิดบังและซ่อนมันไว้ เช่น ผม อยากเป็นที่รู้จักนะ อยากมีกลุ่มเพื่อนเยอะๆ แต่เซ็งทุกครั้งที่ต้องอยู่กับคนหมู่มาก ผม อยากมีรูปไว้เก็บเป็นความทรงจำ�นะ แต่หวง ตัวตนของตัวเองมากซะจนเกลียดที่จะไปยืน หน้ากล้องซะอย่างนั้น ผมกลับมาพักใจที่นี่ บ่อยครั้งยามรู้สึกไม่ดีหรือเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น กับผม เก็บความรู้สึกที่ไม่ดีซ่อนไว้ตรงนี้ จะ ไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอของผม รักษาตัว เองด้วยตัวเอง บางทีผมก็ย้อนไปดูเหตุการณ์ เก่าๆ ปลอบใจและเรียนรู้สิ่งต่างๆ อดีตของ ผมคงสอนตัวผมเองได้มากที่สุด ตรงจุดนี้ผม คงอยากอยู่ในที่ที่ซ่อนตัวเองได้แต่ก็ยังเห็น ทุกสิ่งในสายตา ยากเหลือเกินทุกอย่างใน หลุมที่3 ช่างเป็นนามธรรมซะจริง
เมืองในป่า ป่าในเมือง หรือจริงๆสิ่งที่ผมหวังมันไม่มีอยู่จริงกันนะ หากตัวผมคือความปกติ ทุกคนคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาด
สุสานที่1 คือองค์ความรู้ที่ผมเก็บมาใส่ใจ ทุก ศาสตร์วิชาที่อาจารย์สอน เรื่องราวต่างๆ ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อการทำ�งาน การทับ ซ้อนและจัดลำ�ดับความสัมพันธ์ของข้อมูล ต่างๆ serial plainแต่ละชิ้นมีความหมายกับ ผมมาก ยกให้ที่แห่งนี้เป็นตัวตนของลำ�ดับ หนึ่งคงเป็นเพราะผมให้น้ำ�หนักกับสิ่งเหล่านี้ เยอะ ลำ�ดับขั้นตอนการเรียนรู้และ develop ชิ้นงานต่างๆหลอมให้งานของผมเป็นงาน ของผม ถ้าจะคิดจากจุดนี้ ลึกๆแล้วผมคง มีความต้องการที่จะอยากเป็นหนึ่งไม่มีสอง กระมัง หนังสือและโมเดลต่างๆ repersent my tresure memeries of how did I obtain each knowledge, some with happiness, some came with life lessons. แต่เป็น สุสานที่ผมมาเยี่ยมเยียนบ่อยสุดเลยนะ
อันที่2 ความเป็นเนื้อไม้และ หย่อมป่าสีดำ�รอบๆ คือตัวตน ความเป็นหมาป่า ความต้องการ และสัญชาตญาณดิบทั้งหมด everything in this area repersent raw impulse in me ความ ต้องการที่จะทำ�สิ่งต่างๆตามใจ โดยไม่ต้องการเหตุผลใดใดทั้งสิ้น ถ้าคุณมองแค่ด้านนี้ของผม คุณ คงคิดว่าผมติสต์น่าดู แต่ตัวผม กลับมองว่าผมคือความปกติ ไม่รู้ สิ ก็จะปกติอ่ะ แล้วใครจะทำ�ไม? ความห้าวเป้งของผมมักทำ�ให้คน รอบข้างบันเทิงเสมอเลย สนุกดี เหมือนกัน แต่ผมไม่คิดว่าพูดทุก อย่างที่คิดมันดีหรอกนะ
หลังจากบทสนทนากับเธอ บอกตรงๆผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้น ยังคงนอนหลับใช้ชีวิตปกติต่อไป ตื่น เช้าขี่มอเตอร์ไซค์คันโปรดไปทำ�งานตามปกติ ถึงเวลาเลิกงานก็กลับบ้าน งานผมก็ยังคงกลับมาด้วย คิด แล้วคิดอีก ติดอยู่ในหัวจนเหมือนจะไม่ได้พักจากงานซักเท่าไหร่ แต่พอเบื่อผมก็สลัดงานออกจากหัว มานั่งอ่านหนังสือที่ซื้อมาเก็บไว้บ้าง อ่านซ้ำ�มันก็ยังเพลินดีเหมือนเดิม เปิดเพลงที่ชอบ ฟังแล้วฟังอีก ไปอย่างนั้น ออกไปสูบบุหรี่มองท้องฟ้ากลางคืน บางครั้งก็มีดาวให้สงสัยอยู่ทุกทีว่าพวกนั้นมันมีชื่อกัน อย่างไรบ้าง อยู่กันเป็นแก๊งคงจะสนุกกันละสิท่า พ่นควันบุหรี่ออกจากปากแล้วก็วนกลับมาเรื่องงานเป็น ปกติ แต่คืนนี้กลับต่างออกไปนิดหน่อย อยู่ๆกลับไปนึกถึงคำ�พูดนั้นของเธอเข้า กลับมานั่งที่มุมโปรด ของห้องแล้วก็หยิบกระดาษกับปากกาออกมา เขียนความคิดของตัวเองเรื่อยเปื่อย ในชีวิตนี้ผมฝันมา หลากหลายเหลือเกิน ฝันที่จะเป็นทหารในวัยเด็ก คิดเอาเองว่าได้ฝึกการต่อสู้จากศาสตร์ที่จะจบชีวิตคน มันคงจะเท่น่าดู ฝันที่จะเป็นนักดนตรี ได้เขียนเพลงแต่งตัวโน้ต สาวๆคงต้องมาห้อมล้อมแน่ๆ ฝันที่จะ เป็นนักเดินทาง มีชีวิตโดยขายรูปถ่ายต่างๆ อาจจะลำ�บากแต่คงได้ประสบการณ์ใหม่ๆตลอดเวลา ฝัน ที่จะเป็นบรรณารักษ์ มีความสุขท่ามกลางเหล่าหนังสือทั้งหลายก็ฟังดูดี ฝันว่าอยากเป็นนักรบในยุค โบราณ ได้ขี่ม้าออกศึกและสร้างตำ�นานชื่อเสียง แต่มันเป็นไปไม่ได้ไง คิดถึงอนาคตไปๆมาๆกลับวนมา คิดถึงอดีตได้เลย ผมตอนเด็กๆก็ช่างฝันพอตัวเหมือนกัน ทำ�ไงได้ ก็เด็กๆมันมีเวลาว่างเยอะแยะให้คิด ฟุ้งซ่านไปหมด สมัยเด็กจำ�ความรู้สึกหนึ่งได้แม่นเหมือนกันว่า ทำ�อย่างไรก็ได้ให้ตัวเองโตไวที่สุด ไม่ได้ อยากเป็นผู้ใหญ่หรอกนะ แค่อยากทำ�อะไรต่างๆด้วยตัวเองได้ก็พอแล้ว
กลับมาคิดอย่างจริงจังได้ซักที สะดุดกับการคิดถึงอดีตที่ผ่านมาพาผมหลุดออกทะเลไปเลย ถ้าความฝัน มันเปลี่ยนไปมา อนาคตจะจับต้องได้มากขนาดไหนกัน ผมนึกถึงคำ�นั้นของเธอ where I’ll truly belong but not now อืม ในวันข้างหน้า แก่ตัวไปผมอยากกลับสู่ป่า เป็นจ่าฝูงที่แก่หง่อมคอยสอนลูกหลานใน ฝูงถึงความรู้ต่างๆที่ผมสะสมมาจากเมืองใหญ่และบทสนทนาจากผู้คนมากมาย นี่คือเป็นอนาคตที่ผม ต้องการ เพียงก่อนหน้านั้น ผมยังไม่หมดธุระกับเมืองใหญ่แห่งนี้หรอก หน้าที่การงานกำ�ลังไปได้สวย กับกลุ่มเพื่อนที่หลากหลายคงต้องสนุกให้สุดก่อนนั่นแหละ อยากจะสำ�รวจให้ทั่วเมืองแห่งนี้ หลายย่าน เมืองร้านค้าหรือร้านเหล้าที่น่าสนใจ ผมคงต้องไปให้หมดที่หวังไว้ซะก่อน เป็นซะแบบนี้ ฝันอันใกล้ของ ผมคงเป็นการจบงานให้ไวเพื่อเวลาว่างท่องเมืองทั้งเวลาตะวันฉาย คาเฟ่และแกลลอรี่ต่างๆ ห้องสมุด ที่แอบตัวอยู่ตามหลืบเมือง และท่องราตรี roam the city and all the amazing bars under dark night with star shinning bright. Well, those are the least to catch my attention anyways. ถ้าไปทุกที่ อย่างใจต้องการผมคงต้องจัดการวางแผนดีๆซะแล้ว จะว่าไปการเดินทางไปหาความฝันนั้นก็คงสำ�คัญ ไม่แพ้กัน สรุปกับตัวเองได้แล้วมีความสุขขึ้นมาเลย คงถึงเวลาวางปากกาแล้วพักผ่อนสำ�หรับค่ำ�คืนนี้ซัก ที ผมหยิบขวด craft beer ที่ซื้อมาเผื่อไว้สำ�หรับวันอารมณ์ดีออกมา แล้วเปิดหน้าต่างจัดที่ทางให้สบาย เปิดฝาที่เขี่ยบุหรี่ หยิบแผ่นไวนิลอัลบั้ม Ayhuasca ใส่เครื่องเล่นแผ่นเสียง งัดซองบุหรี่ Marlboro Gold Beyound มาเปิดออกและจุดขึ้นสูบ คงเป็นบุหรี่เย็นที่นุ่มที่สุดในชีวิตที่เคยลองมาแล้วสำ�หรับผม ต่าง จากที่ดูดประจำ�วันเลย ในวันที่องค์ประกอบดีคืนนี้เป็นคืนที่ดีจริงๆ
เช้าวันนี้ต่างออกไปจากทุกวัน แผนที่วางไว้หลวมๆให้ไปถึงฝันนั้น ทำ�ให้รู้สึกทุกวันหลังจากนี้ชีวิตมีความหมายขึ้นมาอีกขั้นเลย มีชีวิต ชีวางั้นหรอ ผมหัวเราะกับตัวเอง นานมากแล้วสินะที่ไม่ได้นึกถึงคำ� นี้เลย จากวันนี้ไปจนถึงความฝันในวันข้างหน้าคงจะสนุกมากจริงๆ roughly I planed to have fun once every week. Different places lead to different people, many stories to collect คิดแล้วก็ยิ้มออก มาได้ทันทีเลย ฝูงของผม ซักวันในป่านั้นจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ
In my point of view to reach the dreams, we dream, the roads toward those are important as well
เรื่องนี้และวูฟนั้นเกิดขึ้นจาก ความฟุ้งซ่านของการคิดถึง อนาคต ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่ได้ เป็นที่ตายตัวเลย สำ�หรับเรา อนาคตนั้นคือความไม่แน่นอน แต่ถ้าใช้ชีวิตโดยไม่คาดหวัง อะไรเลย ก็คงกลายเป็นแค่ร่างไร้ วิญญาณ ในหัวของเราอนาคตคง เป็นอะไรซักอย่างที่เกิดจากตัว ตนของเราและประสบการณ์ทั้ง ชีวิตที่ผ่านมา สำ�หรับตัวเราเองความฝันตั้งแต่ เด็กก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่ที่ แน่นอนเลยคือความต้องการที่จะ มีชีวิตสงบสุขและเรียบง่าย อยู่ กับคนที่เข้าใจเรา หรือก็คือฝูงที่ วูฟบอกในตอนท้าย
Author’s view
เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะใช้การตีความ ประมาณหนึ่งในการแต่งขึ้นมา ณ เวลานี้เราสนุกกับ layout ค่อนข้างมากทีเดียว ท้ายสุดแล้วเราคิดว่าความ ฝัน ความหวัง และอนาคตนั้น สำ�คัญ แต่การมองไปข้างหน้า ตรงๆอย่างเดียวก็คงไม่ดีซัก เท่าไหร่ enjoy the moment ก็ สำ�คัญพอกัน การวางแผนไว้ คร่าวๆแล้วมีความสุนทรีย์เผื่อไป ในแต่ละวัน สำ�หรับเราแล้ว สิ่ง นี้ต่างหากที่ทำ�ให้เรามีความสุข โดยแท้จริง เพลงที่เข้ากันในการอ่านคงเป็น อยากให้อยู่ตรงนี้ - Max Jenmana