២២- រឿងអណ្ដើក និង ស្វា
1
បាជុំរឿងពាាងខ្មារភាគ ១ ទំព័រ ១០៣- ១០៤ មានរឿងនិទានមួយថ អណ្ដើក និងស្វា
វសុធ ំ ្វើដន្លងគ្ា តាគ្មានកូនចទចងពន្អ្វីទា គាានត ់ ា
និយាយថ សុំគ្ាធ្វើដន្លង ។ សត្វទាំងពីរ សាឡញ់រាប់អានគ្ា ដូចដន្លងអ្នកទាំងពួងនោះដារ ។ លុះចំណារ យូរទ ដន្លងខាងស្វនោ ា ះ គាមានកូនតាូវរៀបករ គាហភ្ញៀវពួកស្វា សន្មតថ្ងានឹងសុីករ ទើបនឹកឃើញ អណ្ដើកជដន្លងថ « យើងករកូននាះ ហភ្ញៀវអស់ហើយ នតាអណ្ដើកជដន្លង មិនទាន់បានទបាាប់ ឥឡូវ ជិតថ្ងាករណាស់ទហើយ បើដូច្ាះឲាយបមាើទអញ្ជើញគត់ផង បំណាច់យើងរាប់អានគ្ា យូរឆ្ាំ ណាស់មកហើយ » គិតហើយក៏ចាត់បមាើឲាយទអញ្ជើញ ។ ថ្ងាដាលគាបាជុំញាតិសុីករនោះ អណ្ដើកក៏ទ ដល់ដារ តានឹងឡើងទសុីផឹកនឹងគាមិនរួច ។ ពួកស្វបា ា នឃើញ ក៏ទបាាប់ដន្លងស្វថ ា « តាបិតដន្លងអណ្ដើក មកដល់ហើយ នឯកាាមដើមឈើ » ។ ដន្លងស្វច ា ុះមក ឃើញអណ្ដើកក៏បាប់ថដន្លងឯងឡើងមិនរួចនឹងគា មានតាដន្លងឯងខាំវល្លិនាះចុះ យើងនឹងសាាវឡើង ប៉ុន្ាបើមិនទាន់ដល់ទកន្លាងដាលយើងអង្គុយទា ដន្លង ឯងកុំនិយាយឲាយសះ ទះបីឃើញអ្វី ឬគាថអ្វីក៏ដោយ, តានិយាយធ្លាក់មកស្លាបហ ់ ើយ ។ អណ្ដើកទទួល បណា្ដាំដន្លងនោះសព្វគាប់ហើយ ក៏ទទួលខាំវល្លិ ។ ពួកស្វទា ា ំងប៉ុន្មាន ក៏សាវវល្លិនោះឡើង នំអណ្ដើកទឯ ថ្ាក់លើ ។ លុះទជិតដល់កន្លាង ដាលគានឹងដាក់នោះ ជួនជដន្លងសាីស្វា ឃើញអណ្ដើក ក៏សួរដោយរាប់អានថ « ដន្លង ! សុខសបាបាយទាឬ ? » ។ អណ្ដើកភ្លាចពាកាយបណា្ដាំ ហមាត់ស្ដីទនឹងដន្លង ក៏របូតមាត់ ធ្លាក់ខ្លួន ដល់ដីបាកស្នូកដូចគាបោកនឹងថ្ម ស្លាប់នវាលនោះ ខានសុីករនោះទ ។
មាត់អណ្ដើក
1 ខ្លះថ អណ្ដើក និងកំបាុក ។ កម្ពុជសុរិយា លាខ ៧ – ៨ – ៩ ឆ្ាំ ១៩៣៣ – ៤ ទំព័រ ១៥២ មិនឃើញមានឈ្មាះអ្នករៀបរៀងទា ។