2 minute read
Sub la ĉielarko
en tiu kavo li estus mortinta.
La amikoj silente rampis flanken kaj revenis mlantaŭen. Senvorte ili komprenis unu la alian, ke lukti kun tia forto duope estas tute ne ebla.
Advertisement
Vagante tra la tendaro, la amikoj atingis la malnovan talpfosaĵon. Ĉi tie tage kaj nokte daŭris rekonstruaj laboroj, ĉar dum la ribelo la infanterianoj tiom ĝin detruis, ke el la militlaborejoj postrestis nur teruraj ruinoj. Ĉi tie kelke da plej obstinaj sciencistoj plu blovadis sapvezikojn kaj penis alkroĉi al ili korbojn, kaj la kreantoj de la sekreta aparato desegnis ion perfingre sur sablo kaj diskutis, ĉu estas ebla aŭ ne eblas forŝeligi terpomon sen helpo de maŝino. Nome tiuj saĝulojrakontis, ke tuj antaŭ la ribelo Sabalbon‘ Sabalbonego pelis ĉiujn militkaptitojn al la ĉefurbo kiel kontribucion.
Nenion respondinte, la amikoj elektis la plej vastan kaj la plej piedpremitan vojon kaj kurigis siajn ĉevalojn rapidtrote.
Sub la ĉielarko
A
ntaŭ nelonge mi renkontis vortojn kiuj ridetigis min.
Jes, oni seriozas pensante ke la mondo jam ne plu ĉirkaŭiras la sunon por rigardi nin, aŭ subite io ŝanĝis nin senkiale.
Kio okazis al mi. Mi estis trinkanta kafon ; ĝi estis eble je la kvara posttagmeze, somere. Ĉu tiumomente kaj plue tiusezone oni ne bezonas trinki ion, ekzemple kafon, almenaŭ por iuj, kiuj ĝin trinkante sentas la guston de la mielo ?
La vortojn menciitajn supre iam diris ĝuste la famekonata Sofia Loren. Al apudulo si diris : « Kion vi vidas estas frukto de spagetoj. » Nome, sian korpon kompreneble. Tiaj diraĵoj, diritaj de famekonatuloj, daŭre eĥas, eĉ kiam ĉi tiuj famuloj diras sensencaĵojn kiel ekzemple ĉifoje. En tiuj vortoj mi kredis aŭdi tiujn multajn
(daŭrigota)
"La aventuroj de Glano en la Lando de
Malvirtoj” estas libro de litova verkisto
Vytautas Petkeviĉius (1930 – 2008). Li
estas sufiĉe konata kaj precipe fama pro
siaj porinfanaj kreaĵoj.
tradukis kaj sendis Carmel Mallia el Malto
strangulojn kiuj ŝatas la principon : donu sed ne forportu. Mi ne kredas, ke Loren tion signifis. Ĉar kiam eĉ unu suferas, ĉiuj suferas, ĉar ni ĉiuj estas kreitaj el la sama ŝtofo, de la sama patrino, nome : la naturo. Iru demandi al tiuj, silente ellasantaj sian landon pro bombardado !
Kiam la fama verkisto kaj lasta eksprezidento de Ĉekoslovakio, Václav Havel diris : « Se ĵurnalisto, ie ajn, estas katenita, ni ĉiuj estas katenitaj. » Antaŭ alies suferoj oni ne povas ridi ; kiam oni aŭdas krieton, oni ne povas resti senzorga ; kiam oni aŭdas kriegon, oni ne povas forkuri, kvazaŭ nenio okazas.Mortpafado timigas, eĉ povas mortigi. Ĉia helpo do estus barlumo por kiu marŝas per lambastonoj, por kiu subiĝas alian mondon ol la nia.
Kiel Loren, ĉiu korpo ne sufiĉas en si mem. Kiam necese oni helpus aliajn per antropologiaĵoj. Sekve pro tiu helpo oni kvazaŭ sentiĝas ombrita de diverskolora ĉielarko, ne fizika kompreneble sed tute spirita.Kutime ĉielarko vidiĝas post pluvado. Feliĉo sekvas turmentojn. Iam mi legis: “Klopodu esti ĉielarko en onies nubo. ” Kiom malegoisme!
Tiel faris kaj Sofia kaj Vaclav. Ĉu ankaŭ vi ne kopios ilin, kiam necese?
verkis kaj sendis Carmel Mallia el Malto
Publikigita laŭ propono kaj permeso de Anna Löwenstein Fonto: https://uea.facila.org/artikoloj/
