Garriet Jan en Annegien zijn de historische scheppingen van Havanha, pseudoniem van de in Vollenhove geboren en in de Noordwesthoek van Overijssel getogen journalist Hendrik van Heerde (1905-1968). Als hoofdredacteur van het Kamper Nieuwsblad schreef hij stukjes over Garriet Jan en zijn vrouw Annegien en over de krenterige neef Hendrik Jan van de Beulakker. Het dialectfeuilleton was vanaf de eerste aflevering mateloos populair. De soms ronduit hilarische belevenissen van Garriet Jan staan garant voor ontspannen leesplezier. De tien bundelingen over Garriet Jan en Annegien zijn samengevoegd tot twee vijflingen, die nog steeds het gevoel van de jaren vijftig ademen. Dit is vijfling 1 met de titels: Garriet Jan als vrijgezel, Garriet Jan en Annegien, Nieuwe avonturen van Garriet Jan en Annegien, Hendrik Jan van de Beulakker en Garriet Jan op volle toeren. Lees ook de ‘Garriet Jan Vijfling 2’ met de andere vijf delen in één band. In deze editie zijn 13 extra verhaaltjes opgenomen! ISBN 9789020534030 • NUR 525
9
789020
534030
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 1
GARRIET JAN VIJFLING
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 2
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 3
Havanha
Garriet Jan vijfling Garriet Jan als vrijgezel Garriet Jan en Annegien Nieuwe avonturen van Garriet Jan en Annegien Hendrik Jan van de Beulakker Garriet Jan op volle toeren
Uitgeverij Zomer & Keuning
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 4
ISBN 978 90 205 3403 0 NUR 525 Š 2014 Uitgeverij Zomer en Keuning, Utrecht Omslagillustratie: Kees van Scherpenzeel Zwart/wit foto achterplat: Š Henk Boltje Omslagontwerp: Van Soelen Communicatie Deze uitgave kwam tot stand met medewerking van Koninklijke Boom Uitgevers B.V., Meppel Alle rechten voorbehouden
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 5
Inhoud Inleiding Garriet Jan als vrijgezel De rolschaatsen Het feest Eiers zuken De jurk met rooie bluumpies De appeldief Het spook Vis in ’t kaar De stofzoeger De inbrèker De eerbèzen De lozee Bloedwurst en taarties De motor De letter van banket Veur de radio De koffer De automaat Haorknippen De zwarte katte Triepel-sjek De Chinees De slaoppoeder Zwarte Piet Het vette konijn Het nieuwe behang Annegien De schuld van de maone Mit de tandem Kwelgeesten De brulfte Alleen
9
De baord van Sunteklaas
113
13
Garriet Jan en Annegien
121
Hitte De sleutel De vermageringskuur Kampioen De moord in de Bijenkorf Dienamiet De japon De verrassing Het avontuur van de broek Modeshow De kwelgeest De knapsegare Een muujluk beroep Het lokkende water De versierde fiets De wilde jacht De zanguutvoering De gescheurde broek Vloere varven Garribaldi Het eerste kievitsei
123 126 132 135 142 148 151 161 165 172 179 184 190 203 209 212 215 219 222 228 231
Nieuwe avonturen van Garriet Jan en Annegien
237
15 19 22 24 27 30 33 36 39 41 43 47 51 53 55 57 61 63 67 71 76 78 81 84 88 91 94 97 101 105 109
De oorlog bi’j Oldebroek Onze buurjongen, de proffesser Garriet Jan als etalleur Koffiebonen
239 244 247 253
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 6
Taarten bi’j opbod 263 Soep met ballen 267 Annegien had kolde voeten 271 Op de waterfiets 275 Het meissien van de achterste banke 282 Meneer de burgemeester 287 De strijd umme 6 CA 094517 297 Koppelstok 307 Zo komen de snoepers te passe 314 Het golden tientien 320 Een ontmoeting in Amsterdam 326 De kippen beterden hun leven 332 De zunsverduustering 336 Het misverstand op de Veluwe 339 Het miesterie van het hemd 343 De lompenzak van Annegien 349 Flitsend nylon 355 De blinde darm van Hendrik Jan 361 De meloen van twee kwarties 373 Hendrik Jan van de Beulakker
383
Een en een is twee 385 Twee kunstgebitten 391 De karper van tien pond 397 De linnenkaste 406 Hendrik Jan als torenwachter 415 Hendrik Jan als Nimrod 424 Ome Teunis kreeg een
ni’je brille Gratis paoseiers De vette kippe Spek Eigenheimers De kerstganzen De tijger-jager Familiebezoek Op kraomvesite De auto van Hendrik Jan Vief en dartig jaor getrouwd Hendrik Jan als Klein Duimpje De n.v. Hega en Co. Hendrik Jan en de Sterke Arm De Sunterklaoskadoos van Hendrik Jan Ootomatische tillefoon
431 437 441 445 451 455 462 468 477 482 488 500 510 520 524 530
Garriet Jan op volle toeren 535 Zwemmen in het Veluwemeer 537 Gebakken schelvis 541 Op de verjaordag van Hendrik Jan van de Beulakker 545 Een pantalon mit ritssluiting 548 Nog een keer: de broek mit ritssluiting 551 De bekroonde ham 554 Hendrik Jan oefende veur konkoers-hipiek 558 Het zilveren huwelijksfeest in Den Haag 562 Het zinken zitbad van twee gulden 568 Twee bulten riet an de
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 7
Beulaker De witte haan Ogni abuso verra punito De mummie De lange nacht De gillende keukenmeid Schiphol Het lot Het avontuur met de kippesoep Kamer nummer 217 Rimmetiek-kruden Het drama van de twee katers
572 576 583 587 599 603 606 613 620 624 630 637
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 8
Verklaring van enkele woorden Gellemuden Veno Lieuwte de Moespot
= = = =
kladde = koeflatten = klavieren = zende = rikke = Transvaalse bevertien =
Genemuiden Vollenhove buurtschap bij Vollenhove oude buurtschap en cafe van gelijke naam bij Vollenhove zak, stuk papier koeflarden = koemest handen zeis hooivork ruw katoenen stof voor werkkleding
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 9
Inleiding Toen de uutgever van dit boek een duuk enummen had in de olde deuze, umme een stellegien verhalen uut mien vri’jgezellentied in boekvorm uut te geven, hef e tegen mi’j ezegd: ,,Garriet Jan, now mos ie ies een soort veurwoord bi’j dat boek schrieven.” Toen heb ik ezegd: ,,Meneer, dat wil ik graag doen, want ze vraogen mi’j zovake, hoe disse verhaalties feiteluk in de wereld ekomen binnen en dit is now een mooie gelegenheid umme het ies te vertellen.” En naor aanleiding van dit gesprek mit de uutgever begunt dit boek mit een veurwoord. Toen ik vri’jgezel was leven ik op een boerenspullegien in de buurte van Vollenhove, genaamd de Lieuwte. In de buurte wonen mien zuster Lammegien, ok gien gemakkelukke tante, die getrouwd was mit mien zwaoger Derk, een doodgoeie kerel. Ze hadden een paar kleine jongens en een dochter Jentien. Ik wonen wel alleen op mien boerenspullegien mit een paar uutwonende knechten, mar ik stond onder toezicht van Lammegien. Dat was an de ene kante ok wel gemakkeluk, want Lammegien zurgen dat de boel netties bleef, ze deed mien wasse en ze letten er op dat ik in alle eer en deugd de weg des levens ging. Wi’j konden wel goed samen opschieten, mar ze kon ok knap sikkeneurig wezen, zoals vrouwen zo vake binnen en dan was er gien land mee te bezeilen, dan deugden er niks van mi’j. En dat de baas speulen van Lammegien vervelen mi’j ok wel ies. En dan dacht ik wel ies an een goeie vrouwe. Affein, ik heb een goeie vrouwe ekregen, in de vorm van mien Annegien, mar ik bin er niet veule beter van eworden, want Annegien speult al even hard de baas over mi’j as mien zuster. Bi’j Annegien heb ik ok niet zoveule te vertellen. In mien latere verhalen kon ik niet veule meer vertellen van Lammegien en Derk en de kienders, want ze bin mit mekare naor Canada vertrokken. Ik heb ze nooit weer ezien, mar ik hope dat ze nog ies een keer naor Holland komen as ze een paar cent over espaard hebben in een olde kouse. Dat vertrek van Lammegien en Co naor Canada hef er ok wel an mee ewarkt, dat ik etrouwd bin, want een man alleen is ok niks gedaon. En dat mut ik zeggen, Annegien is niet mak, mar ze is toch wel een best wief, dat mi’j goed verzorgt en dat is ok wat weerd in een mensenleven, dan ku’j de rest ok op de koop toenemen. Zoals gezegd, wordt mi’j zo vake evraogd: ,,Garriet Jan, hoe bi’j toch op het idee ekomen umme al die stukkies in dialect te schrieven,” en dat wil ik now ok ies vertellen. Ik was jaoren geleden verbonden an de Meppeler krante. Ja mensen, dat klinkt deftig, mar in warkelukheid was het mar heel eenvoudig. As er bi’j ons in de buurte ies een peerd op hol 9
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 10
sloeg, of Derk Jan van de Moespot had de proemeboom veur de tweede keer in bluuj, of de oldste zeune van de meester rollen uut de appelboom of de domeneer ging weg, dan maken ik daor een bericht van en dat sturen ik naor de Meppeler krante. Ieder bericht bracht een kwartien op, en een kwartien was in die tied een hoop geld. Ik had wel ies een maond dat ik tien of twaalf gulden an berichten had en dat was mooi meegenummen. In die tied, het was 1934, had Oord uut Blokziel een busdienst. De bussen begonnen as paddestoelen uut de grond te komen en de regering begon maotregels te nemen. De bussen mossen in Zwolle ekeurd worden. Toen ging Oord ok mit zien busse naor de keuring, mar dat liep helemaole mis. Ze hadden um een verkeerde kaarte estuurd en de man wist niet waor e in Zwolle naor toe mos. Affein, het werd een grappege geschiedenisse. Ik heuren er van en ik zetten de belevenissen van de autobusholder op pampier. Dat deed ik op twee manieren, in het Hollands en in dialect. Het verhaal klonk in dialect veule mooier en dat vonden ze bi’j de redaksie van de krante ok, want het stukkie in dialect kwam in de krante en het andere ging de kachel in. Ze schreven mi’j dat ze nog wel ies zo’n stukken wollen hebben, as ’t er ies wat leuks gebeuren. Now mensen, a’j goed rondkieken in ’t leven en ie hebben er een betien gevuul veur, dan gebeurt er in het leven van alle dag heel wat bizunders en leuks. Een weke later was er al weer wat. Het was in de tied dat het korte haor, dat polkahaor in de mode kwam. In de steden was het al lange, mar het kwam toen ok op het platteland en dat ging niet zo glad. Een hele bulte mensen mossen niks van die kort geknipte koppen hebben. Jentien, de dochter van Lammegien liet ok polkahaor knippen en toen ha’j de poppen an ’t dansen. Lammegien overstuur, Derk, mien zwaoger, finaol van de kook en allebei woedend op Jentien. Ik heb de deerne flink eholpen en kiek van deze gebeurtenisse heb ik toen ok weer een stukkin emaakt. En er gebeuren telkens wat en zo bin de stukkies van Garriet Jan in de wereld ekomen. Feiteluk heel toevallig. Later bin het de stukkies van Garriet Jan en Annegien eworden en dat is zo frappant, ze hebben lezers evonden in heel de buurte, in heel Nederland en tot verre over de grenzen. Lezen? Weet ie wat de reden is? A’j de krante lezen, dan lees ie vaak een hoop narigheid. Ongelukken, branden, geharrewar van de landen onderling, dreigingen van enz. enz. In de wereld is veule onrust en ellende, de zakenmensen hebben hun zorgen, de mensen van de industrie en van de grote bedrijven hebben een bulte an de kop, mar ok de gewone man kent zien muujlukheden. Kiek, bi’j alles wat er in een mensenleven kan 10
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 11
gebeuren, bi’j alle zorgen en muujte, wil een mense ok wel ies een keer een heel eenvoudig verhaal lezen, waor now ies gien narigheid bi’j te passe kump, waorbi’j e ok ies een keer kan lachen. Dit heb ik zelf niet bedacht, mar dat mark ik zo vake uut brieven die ik kriege en uut gesprekken mit mensen. Soms denk ik wel ies, Garriet Jan holt er mee op, maakt de duzend stukkies vol en zet er dan een punte achter. Mar dan heur ik soms weer wat en dan denk ik, ik gao er mee deur zolange ik stof veur disse stukkes hebbe, want zelfs mit disse eenvoudege stukkies doe’j veule mensen een plezier. Ik heb ies iemand bi’j mi’j ehad, die mi’j vertellen, dat zien moeder was overleden. Zien moeder, waor e arg gek mee was, had een heel zwaor leven ehad. Twee arnstege starfgevallen vlak achter mekare, waor ze nooit overheen ekomen was. De man vertellen mi’j, dat zien moeder in vief jaor niet elachen had. En toen had ze een krante in de vingers ekregen waor een verhaaltien in stond van Garriet Jan en Annegien en toen had die moeder elachen en daor was die man now nog zo ontzettend dankbaar veur en daorveur kwam e mi’j nog ies bedanken. Kiek, a’j zo iets heuren dan blief ie stukkies schrieven. In het Zuden van het land was een hele knappe dokter, een sjirurg. Hi’j mos vake hele muujlukke en soms was er een operatie waor e zelf bar tegenop zag. En dan las e soms eerst het verhaal van Garriet Jan en Annegien, dan werden zien gedachten even of eleid en dan gaf m dat verhaaltien weer moed umme de lastege operatie uut te voeren. Dit is mi’j as waor mee edeeld. Ik schrieve mien verhaalties in verschillende kranten uut de N.W-hoek van Overiessel. Er bin mensen die de krante later naor familie sturen. In Kampen was een gezin dat de krante naor familie in Holland sturen. Op een keer schreven ze mit potlood iets in de krante, een mededeling veur de familie, dat sparen een brief uut. Mar toen de familie in Holland de krante ontving mossen ze strafport betalen. Dat was recht, mar ze vonden het gek, dat de post zo mar in de gaten had dat er iets in die krante eschreven was. Er kwamen toch meer kranten op ’t postkantoor en de post maken al die kranten toch niet los umme te kieken of er ok mit potlood in eklodderd was? Ze gingen ies informeren en wat bleek toen? De postmensen maakten die krante juust wel effen los, want ze mossen effen het stukkien van Garriet Jan lezen, veurdat de krante bezorgd werd. En veur een schriever is het toch ok wel leuk, dit ies te heuren, want dat gef um ok weer de kracht umme varder te gaon mit het schrieven van verhalen in dialect. Ik kriege ok een hoop brieven. Van mensen die mi’j een leuke gebeurtenis vertellen, die ik dan weer gebruken kan, want ie mutten niet den11
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 12
ken dat het altied meevalt elke weke stof veur een verhaal te vinden. Ik bin er dankbaar veur. Ik kriege ok andere brieven, van mensen die met plezier de stukkies lezen. Zelfs brieven uut Amerika. Wi’j er ies ene heuren? Die brief kwam uut Denver Colorado U.S.A. van Mevr. de B.-A. ,,Geachte meneer Gerrit Jan. Eindelijk wil ik U toch een briefje schrijven en U laten weten, dat ik geregeld van een neef van mij de krant krijg gestuurd. U moet weten dat ik in Kampen geboren ben en al ben ik al 40 jaar uit Kampen, toch vergeet ik mijn moedertaal niet. U moet weten, dat wij als een club Hollanders altijd een keer in 2 weken bij elkaar komen op een avondje. Dat zijn Friezen en Groningers, Overijsselaren en Geldersen. Maar ze verstaan altijd de stukjes van Garriet Jan. Als ik kom, vragen ze dadelijk of ik de ,,Beulakker” bij mij heb, want zo noemen ze Uw stukjes. Er is een paar bij uit Hasselt en die weten waar het over gaat als ze horen van de Beulakker. U bent een wonder, hoe krijgt U ze voor elkaar. Ik geloof dat U nog gladder bent dan onze nieuwe President. Denkt U niet dat we een goede gekozen hebben? Nu meneer Gerrit Jan, ik. hoop dat ie nog mar lang die stukkes maggen schrieven, gegroet en bedankt.” Lezers, al die lof maakt mi’j mar verlegen, mar al deze dingen doen mi’j telkens weer beseffen, dat zelfs mien eenvoudege verhalen iets goeds doen in het leven van verschillende mensen en dat is dan ok de reden dat ik blieve vertellen zolange er wat te vertellen is. Ik stoppe, want disse inleiding wordt haoste een boek ampart en ik menen dat de uutgever iets mompelen van een bescheiden stukken.
12
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 13
GARRIET JAN ALS VRIJGEZEL
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 14
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 15
De rolschaatsen Verleden weke was ik op Meppeler markt. D’er was ok een koopman die van allerlei iezerwark verkocht en toen ik ’t er ies in rommelen of ’t er altemet nog een old slot tussen zat, kreeg ik een paar dingen in de klavieren mit raties er onder. Die had ik nog nooit ezien. Ik zei tegen de koopman: Wat bin dat veur dingen?” „Rolschaatsen, baas,” zei de koopman, „prachtige dingen now d’er tegenswoordig gien winters meer binnen.” Ik krege zo ineens zinnigheid an die dingen. Te deksel, wat zollen ze kieken in Venó as ik mit rolschaatsen over de betonweg zwieren. En mien zwaoger Derk kon ik ’t er lilluk de ogen mee uutstèken. „Wat vraog ie veur die dingen, koopman?” „Vief gulden, baos.” Mar Garriet Jan is niet gek, die gef mar zo niet wat een koopman vrug. „Een daalder, koopman.” „Wo’j soms geld toe hebben, baas?” Affein nao veule loven en bieden kreeg ik de rolschaatsen veur een rieksdaalder en ik was ’t er slim wies mee. Anders gao ik altied een komme koffie drinken bi’j mien vrind in ’t café achter de karke, mar daor had ik now gien zin in, ik pakken de fietse en ik reden op Venó an. Thuus ekomen, heb ik ze eerst ies goed bewonderd en de raties laoten dreien en toen heb ik ze in een krante epakt en ik bin naor de Lieuwte ekuierd naor mien zwaoger Derk. Ik ginge in huus, pakken een rikke en ging d’er bi’j zitten. Ik zei eerst niks, ze mossen eerst mar ies vraogen. En jao, ’t ging goed, nieuwsgierig zoas vrouwen binnen begon Lammegien al gauw: „Zo, Garriet Jan, bi’j naor Meppeler markt ewest?” „Ja,” zei ik, „een mooi reisien.” „Now en hoe was ’t er?” „Och kalmpies hè, ’t mond- en klauwzeer zit de boeren wat in de botten.” Toen zag Lammegien ’t pampier. „Wat hé’j daor in die kladde, Garriet Jan?” „Riest mit proemen.” „Toe, Garriet Jan, doe now niet flauw, vertelt ies wat er in zit?” „Now mensen, dan za’k het oe vertellen, daor zit eel wat bezunders in, iets wat a’j nog nooit ezien hebben – een paar rolschaatsen.” En mitene rollen ik de kladde lus. „Aldergriezelugst, Garriet Jan,” zei Derk, „ie bin niet bange.”
15
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 16
„Wat dacht ie,” zei ik, „daor zu’j grappen mee beleven, man, ik geve d’er een dimmonstratie mee in ’t Nut, stukken in de Sluzeger kraanje, stukken in de Meppeler kraante, stukken in ’t Kaamper Ni’jsblad, waor a’j finaal van achteróver slaon. – „Garriet Jan dimmonstreert” mit een vette kop ’t er boven.” „Of ieje mit een vette kop in ’t ziekenhuus,” zei Lammegien. „Dacht ik et niet,” zei ik kwaod, „daor he’j medam pestimist weer, die ziet weer bezwaoren, laot Garriet Jan mar kuieren.” „Nee Lammegien,” zei Derk, „daor kan niks mee gebeuren, ’k hebbe d’er vake genog foto’s van ezien.” „’k Weet niet,” zei Lammegien, „mar wat Garriet Jan uutstukt is in de regel niet veule goeds.” Intussen drunken wi’j een kuppien troost en bekeken wi’j de rolschaatsen nog ies. Dat mos Lammegien ok toegeven, ’t was een prachtig instrument. „Ik bedanke margen as lid van de eisclub, ’k heb ze neudig mit hun iesbane, ’k gao ’t hele jaor rieden,” zei ik. Toen ging heel langzaam de deure van de beddestee lus en de beide kleine mannen van Lammegien staken de kop deur de gedienen. ’k Bin slim gek mit die kleine jongen. „Dag ome Garriet Jan, wat he’j daor veur moois.” „Och mien lekkere sukerpare,” zei ik, „bi’j wakker ewurren, ik eb een paar rolschaatsen ekocht, daor kan ik mee schaatsenrieden.” Dat vunden ze mooi. „Trekt ze ies an, ome Garriet Jan.” „Nee,” zei Lammegien, „gien spektakels heur mit die dingen, wacht ’t er mar mee tut a’j op de ruumte binnen.” „Och wat,” zei ik, „as die kleine mannen dat now aorug vienen, laot ik ze effen an doen, ’t kan gien kwaod.” „Laot e ze mar ies passen,” zei Derk. Mien zuster mopperen nog wat mar ie konnen wel zien dat ze ok slim ni’jsgierig was. De kleine mannen hingen op de boek uut de beddestee. Veurzichtig zetten ik de rolschaatsen neer en de ene schaatse maken ik mit de riemen an mien linker voet vaste. Toen de ander. ’t Was een heel karwei, ’t zwiet brak mi’j uut, want ik stonde ok nog vlak veur de roodglujende kachel van zestig gulden plus de opzenten. Wat er toen gebeuren, speulen zich in twee menuten of, mar ik kan ’t niet zo gauw beschrieven. Net toen ik beide schaatsen vaste hadde en ging staon, leek et mi’j of ik een knik in de knienen kreeg en mit mien achterwark scheut ik achter16
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 17
uut krek tegen de fel brandende kachel. Net mit ’t vleizigste deel van oen ele lichaam tegen de roje van de kachel, ’t ging mi’j dwars deur de broek van Transvaalse bevertien hen. Met een schreeuw vleug ik veuruut, mar ik had die smerege dingen an de voeten. Ik kon niet in de bienen blieven, ’k grepe ’t taofelkleed vaste en ’t hele kleed mit ’t beste servies van Lammegien ging tegen de vloere. Mar ik rolschaatsen mar deur. Ik kreeg hoe langer hoe meer gank. Umme de taofel hen, ik zweien mit handen en voeten, mar stille staon… ho mar. ’k Sluug mit de rolschaatsen in de gedienen veur ’t raam en met roe en al kwam de boel naor beneden. Mitene zeilen ik dwars deur de kamer hen. „Griept mi’j Derk,” schreeuwen ik. Derk deed een uutval, mar mitene sluug ik achteruut en kreeg e de linker schaatse finaol midden veur de schienen. „Lelukke karhengst,” brullen Derk. Och mensen, ’t was wat, een lawaai van wonder en geweld. Alleen de kleine mannen in de beddestee brulden van ’t lachen. ’k Heuren nog net dat ze tegen mekare gierden: „Wat kan ome Garriet Jan toch prachtig mit ons speulen.” En Lammegien, zu’j vraogen? Die zat eerst verslagen tussen de scharven van ’t servies, mar toen ze weer geluud had, och mensen, ik kan ’t oe allemaole niet zeggen, dat mu’j oe now mar ies indenken. En intussen tollen ik de kamer mar deur, en ik wusse mit gien meugelukheid hoe rolschaatsen stille bin te kriegen. Drie grote krassen op ’t kammenet, de bloempot mit de ster van Bethlehem an flarden, kurtumme de ele boel was verinneweerd. En de kleine mannen in de beddestee rolden deur mekare van de klaore gein. „O, wat is die ome Garriet Jan toch een lollege kerel!” Over ’t varder verloop kan ik kort wezen. „Derk,” riep Lammegien, „hi’j is wild ewurren, zet de kamerdeure lus, dan kan ’e d’r uut.” Derk deed de deure lus, ik nam een gier en jawel ik kwam d’er uut. De dèle óver, de baansdeure uut en net had ik de rolschaatsen bi’j de hekkedam zowat tot stilstand, toen Lammegien mi’j een oplawaai mit de bessem gaf. „Dar,” zei ze, „dat he’j now van mi’j.” En voort ging ik weer. De betonweg óver al harder en harder, d’er was gien holden an. Bi’j de Moespot vleug ik uut de bocht en veur old voel 17
Garriet-1-aangepast_Garriet-1 11-11-13 10:32 Pagina 18
lag ik an de kante van de weg. Op een ledder hebben ze mi’j thuus ebracht mit de rolschaatsen an. Drie dagen heb ik plat op de rugge elegen, toen bin ’k weer begunnen te lopen mit een stokken. Weer drie dagen later kon ik alleen lopen en was mien eerste wark een koele van een meter diepe te maken en de rolschaatsen te begraven. ’k Zal nog drie dagen wachten en dan mut ik mar ies weer naor de Lieuwte, want ik hebbe al die dagen gien fermilie ezien. Mar rolschaatsen… brrr…
18