Leesfragment 'Garriet Jan Vijfling 2' - Havanha

Garriet Jan en Annegien zijn de historische scheppingen van Havanha, pseudoniem van de in Vollenhove geboren en in de Noordwesthoek van Overijssel getogen journalist Hendrik van Heerde (1905-1968). Als hoofdredacteur van het Kamper Nieuwsblad schreef hij kolderieke dialectschetsen over Garriet Jan en zijn vrouw Annegien en over de krenterige neef Hendrik Jan van de Beulakker, rondom het gebied van de Beulakker Wijde en Vollenhove. De soms ronduit hilarische belevenissen van Garriet Jan staan garant voor ontspannen leesplezier.

De tien bundelingen over Garriet Jan en Annegien zijn samengevoegd tot twee ‘vijflingen’, die nog steeds het gevoel van de jaren vijftig ademen. Dit is vijfling 2 met de titels: Garriet Jan één averecht, Het bonte leven van Garriet Jan, Garriet Jan en Annegien weerom, Ikke en de vrouwe zei Garriet Jan en Garriet Jan van tienen klaar. Bovendien bevat deze Vijfling een aantal extra, niet eerder in een bundeling opgenomen verhaaltjes!

Lees ook de ‘Garriet Jan Vijfling 1’ met de andere vijf deeltjes in één band!

ISBN 9789020534047 • NUR 525

9

789020

534047

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 23-10-13 10:37 Pagina 1

GARRIET JAN VIJFLING 2

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 23-10-13 10:37 Pagina 2

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 07-11-13 15:02 Pagina 3

Havanha

Garriet Jan vijfling Garriet Jan ĂŠĂŠn averecht Het bonte leven van Garriet Jan Garriet Jan en Annegien weerom Ikke en de vrouwe zei Garriet Jan Garriet Jan van tienen klaar Extra verhaaltjes van Garriet Jan en Annegien

Uitgeverij Zomer & Keuning

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 11-11-13 10:38 Pagina 4

ISBN 978 90 205 3404 7 NUR 525 Š 2014 Uitgeverij Zomer en Keuning, Utrecht Omslagillustratie: Kees van Scherpenzeel Zwart/wit foto achterplat: Š Henk Boltje Omslagontwerp: Van Soelen Communicatie Deze uitgave kwam tot stand met medewerking van Koninklijke Boom Uitgevers B.V., Meppel Alle rechten voorbehouden

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 5

Inhoud Inleiding

9

Garriet Jan één averecht Hendrik Jan gaf een rondje De haché-panne van Annegien Sjampion-soep De dokter over de vloere De veurdrachtenaovend in Amsterdam Naor de T.T. Het kadoo van de kippeclub Het avontuur in de nacht De Neilon-kousen Peter de katte beschuldigd Het wildbroad van Sunterklaos Vanaf Ommen namen wij een lift Artensoep met kluif De raskippen van onze neve Hendrik Jan Het boze oog aan de wand Nao het vuurwark Spionage in de Bisschopstad Annegien en het wilde zwijn

13 21 25 29 33 38 46 50 55 59 63 70 74 78 83 92 100 105

Het bonte leven van Garriet Jan Met de bromfiets in de nacht De kadoos op moederdag Een koneginnedag in 1925 Hendrik Jan kocht een waakhond Ontmoeting in Zwolle Hendrik Jan en zien butenlandse reize

113 117 121 125 129 133

De twee kwarties van Hendrik Jan De trommel van Japien De Paosverrassing veur Annegien De zeldzame poszegel uut Cuba De gast uut Amerika Drie kwartier Jaarbeurs Tante Coba Een ontmoeting in Valkenburg De schat van Schokland De soeveniers veur Hendrik Jan Acht ganzeneiers en een Solex Tien Mark roomies veur Garriet Jan Het raodsel van de Navitotentoonstelling Olie aan de Beulakker

141 145 149 153 158 165 172 179 183 191 195 199 204 209

Garriet Jan en Annegien weerom Grossier in frambozenpudding De ni’jje onderkake De wasmesiene van Garregien De verrassing veur Annegien De kippe mit de ene poot Ikke en de vrouwe naar de Eisrevue Voor gebruik goed schudden De wraok nao veertig jaor De kunstschilder De rugzak met inhoud De koopman an de deure Het kippenhok van nummero 17

219 223 230 238 245 253 260 264 268 272 279 284

Garriet2_Garriet2 07-11-13 15:18 Pagina 6

Het geschenk veur onze nichte Mina Het was de leste visdag Twee bekers met inhoud De gerippareerde vuurbuks De holtdoevensoep van Hendrik Jan Op zoek naar Nevele in Vlaanderen Paling op Grafhorster jaormarkt De pillen van neef Everhard

288 292 296 301 305 309 314 318

Ikke en de vrouwe zei Garriet Jan Annegien en de stoeltieslift Ik had 31 mei al beet De antieke stoel van Annegien Mit een bloem in het knoopsgat Annegien ging mee op jacht De katte is dood, leve de katte Ontploffing in de asla Het geheim van de donkere kelder De gerookte paling uut Elburg Hendrik Jan en de belastingen Toen Sunterklaos op de school kwam Het nest mit zes kievitseiers De golden munten van Hendrik Jan De snipperdag van Annegien Garriet Jan in het wijngebied Twee wilde eenden De verloren portefullie De leesbrille van Annegien Garriet Jan in de sjampanjekelder Zo mar een nacht in april Strijkkwartet in D van Mozart

325 330 334 338 342 346 354 358 363 367 371 376 381 390 394 398 402 406 411 415 419

Borstplaat Drie kippen veur Utrecht

423 428

Garriet Jan van tienen klaar De weddenschap in de trein In het hol van de leeuw Duzend kallerieën in ’t ziekenhuus Avontuur op de fietse Een vakantie met een verrassing De duzend gulden van Hendrik Jan Het witte ei uut Laag-Zuthem Het huwelijk van de nichte uut Enschede Ome Teunis werd 85 jaor De veurdrachtenaovend Willem werd ineens zoutloos Een pond schaopevleis en een rolle koffiekoeken De weddenschap an de Beulakker De eerste pries van ’t viskonkoers De leeuwen van Sarrasani De deuk in het spatbord De beste broek veur Paosen De aankoop van Hendrik Jan De olde broodkaste van Hendrik Jan Het schot uut de windbuks De Amarillusknolle van de Keukenhof

437 441 446 450 457 462 466 470 475 483 488 493 497 501 508 513 517 521 529 533 538

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 22-10-13 08:12 Pagina 7

Extra verhaaltjes van Garriet Jan en Annegien De änten De pastoor en de wilde änten Wilde hennen ’t Keupien Wij mannen De wonderkachel De pantoffels De landwacht Onder zensuur De Vergasser Op reize Het vloerkleed Garriet Jan en het ene doelpunt

542 545 556 560 564 569 571 574 577 579 582 587 598

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 07-11-13 15:04 Pagina 8

Verklaring van enkele woorden Gellemuden Veno Lieuwte de Moespot

= = = =

kladde = koeflatten = klavieren = zende = rikke = Transvaalse bevertien =

Genemuiden Vollenhove buurtschap bij Vollenhove oude buurtschap en cafe van gelijke naam bij Vollenhove zak, stuk papier koeflarden = koemest handen zeis hooivork ruw katoenen stof voor werkkleding

8

Garriet2-1-4-7-9_Garriet2 23-10-13 10:32 Pagina 9

Inleiding Op verzuuk van een hele bulte lezers heb ik nog mar ies weer een duuk in de ‘archieven’ edaon en een dikke bulte van mien dialectstukkies bi’j mekare ezocht.

Natuurlijk is een deel van de stukkies ok gewijd an ons aller vrind Hendrik Jan van de Beulakker. Die kniepert levert altied nog wel weer stof veur een verhaaltien op. Ie mutten rekenen vrinden, dat ik now al die jaoren de stukkies schrieve en dat er nog steeds vraoge naor is, is veur mi’j een teken da’j ze nog wel maggen en ok een aanmoediging umme er mee deur te gaon. Het valt anders niet altied mee en ik word zo langzamerhand ok een daggien older.

Overigens is het plezierig dat mien bukies, die anvankelijk veural in Overiessel en Drenthe werden gelezen, thans een lezerskring over het gehele land hebben gevonden.

Een speciale groet wil ik brengen an die lezers in het buitenland, veural in Canada, waor de boeken van Garriet Jan en Annegien vake deur de fermilie in Nederland naor toe estuurd worden.

Allemaole een stevige handdruk van Garriet Jan en de vrouwe.

Ik hope da’j mit mekare ok disse uutgave mit plezier en in gezondheid maggen lezen en da’j nog ies een keer in disse jachtige tied mit steeds meer problemen en steeds meer auto’s een keer kunnen lachen umme de zotte belevenissen van Garriet Jan en zien Annegien. Lachen is wel ies een keer goed veur een mense.

En now geef ik ok deze bundel verhalen mar weer de beste wensen mee op reis deur Nederland en de wereld. Leest ze allemaole mit veule plezier.

HAVANHA

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 10

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 11

GARRIET JAN ÉÉN AVERECHT

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 12

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 13

Hendrik Jan gaf een rondje Drie weken geleden kregen ikke en Annegien bericht van het overlijden van onze ome Bartus, die argens in de Noord-Westhoek van Overijssel veule jaoren mit zien huusholster in zien eigen husien had ewoond. Ome Bartus was drieëntachtig jaor eworden. Dit bericht trof ons zoals een mense dargelukke berichten altied treffen, mar toen wi’j op die morgen samen koffie zaten te drinken zei Annegien: „Het zal mi’j beni’jjen Garriet Jan of wi’j er nog een paar cent beter van worden.” „Nou Annegien,” zei ik, „Ome Bartus was een olde potter, mit een eigen huus, mit wat eigen land en hi’j zal ok nog wel een paar losse centen in een olde kouse hebben, mar ik geleuve toch dat wi’j ons niet te veule op de arfenisse verspikken mutten, want het was een eigenaordig entien mense mit wonderlukke ideeën, bovendien bin er heel wat neven en nichten, die hetzelfde denken wat wi’j op ’t ogenblik denken en waor veule varkens an de trog zitten wordt de spoeling dunne. Ik wil geleuven, dat het testament van Ome Bartus wel ies een verrassing kan wezen.” „Affein,” zei Annegien, „wi’j mutten mar ies ofwachten, hi’j was altied merakel groot mit die poesterd van een Hendrik Jan van de Beulakker, die flikflooier, mar het zol mi’j toch spieten as die sukersunterklaos van de Beulakker mit de buit ging strieken.” „Geliek he’j Annegien,” zei ik, „mar eerluk gezegd bin ik er niet arg gerust op, Ome Bartus en Hendrik Jan was altied twee handen op ene boek en Hendrik Jan sjouwen altied niet veur niks mit een paar eiers of een ofgedankte kippe naor Ome Bartus, die gef niks weg as het in de toekomst gien rente oplevert, mar kom, laoten wi’j ons gien zorgen maken veur de tied.”

Enkele weken gingen veurbi’j en toen kregen wi’j bericht dat wi’j bi’j de notaris mossen komen. „Ziezo,” zei ik, „dat is teminste al iets, wi’j staon in ieder geval in het testament.”

Wi’j doften ons netties op en mit de busse vertrokken ikke en Annegien naor de notaris. Mensenkienders, het leek wel een invasie. Van alle kanten waren de neven en nichten op komen zetten en 13

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 14

toen wi’j bi’j de notaris plaats enummen hadden waren wi’j precies mit dartien mensen. Allemaole stemmig in het zwart en mit een gezichte dat bi’j dargelukke gebeurtenissen past, mar inwendig brandden ze allemaole van ni’jsgierigheid. Hendrik Jan van de Beulakker was er ok mit een gezichte van veertien dagen slecht weer. Want Hendrik Jan had natuurluk al lange de koppen eteld en de koppel neven en nichten was um veuls te groot. „He’j slecht eslaopen Hendrik Jan,” zei ik, „ie kieken zo nusterig.” „Ik zit te bedenken,” zei de neve, „dat er hele volksstammen binnen die nooit naor een olde man umme ekeken hebben, mar die zich het vuur uut de sloffen lopen as er een paar cent te verdelen is.”

De hele schare veren op, want ze kennen allemaole die kniepert van de Beulakker wel, mar veur er nog wat ezegd kon worden kwam de notaris binnen. „Morgen, dames en heren.” „Morgen Notaris,” zei de hele bende vrindeluk. De notaris ging er bi’j zitten en delen ons nogmaals het heengaon van Ome Bartus mee. Toen vertellen hi’j ons dat er een testament was, dat heden bekend emaakt zol worden. Uut een enveloppe halen de notaris een groot vel pampier. „Dames en Heren, zo zal ik U dan thans de laatste wil van de bij U allen bekende Oom Bartus bekend maken. Het testament luidt als volgt: Van alle neven en nichten, die ik tot mijn familie mag rekenen ligt mijn neef Hendrik Jan van de Beulakker mij het naaste aan het hart. Mijn gehele leven ben ik zuinig en spaarzaam geweest en ook mijn neef Hendrik Jan kent deze goede eigenschappen, in tegenstelling met mijn neef Garriet Jan, die steeds het vette der aarde boven een dikke spaarpot stelt. Daarom meen ik goed te doen mijn gehele geldelijke bezit en mijn effecten aan neef Hendrik Jan te moeten nalaten, wetende dat hij daarmede ook in de toekomst naar mijn geest zal handelen.”

De notaris hield effen op en ik keke naor Hendrik Jan. Daor zat e, glimmend van genoegen, stralend as een veurjaorsmorgen. Mar bi’j de anderen zakken de temperatuur een ende onder nul. Die patjakker.

De notaris ging varder: „Maar ook mijn andere neven en nichten 14

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 15

wil ik niet geheel voorbij gaan. Aan hen allen, hieronder met name genoemd, vermaak ik elk een stukje bouw- of weiland of een der in mijn bezit zijnde huizen, vrij van lasten en successierechten, hopende dat zij allen enige vruchten van het hun toekomende zullen plukken. Aan mijn trouwe huishoudster vermaak ik mijn woning en meubilair, onder dank voor alles wat zij voor een oud man gedaan heeft. Onze notaris zal een ieder nader met het hem toekomende in kennis stellen.”

De notaris was uutepraot en wi’j wisten waor wi’j an toe waren.

Het ging ons allemaole ter harte dat de poesterd van de Beulakker met de grootste mop ging strieken, mar wi’j waren toch dankbaar, dat die goeie Ome Bartus ons niet vergeten had; een stukkien land of een husien is ok een mooi bezit.

Ikke en Annegien waren wel in onze schik, het was meer dan wi’j verwacht hadden, want Ome Bartus was nooit zo arg op ons gesteld ewest. Het was netties van um, dat wi’j toch niet vergeten waren. De overige neven en nichten keken wel wat zunig, die hadden wat meer verwacht dan een husien of een stukkien land en ze keken nogal grammieterig in de richting van Hendrik Jan. Want Hendrik Jan had de doemen achter ’t vest, die was niet slecht of, want wi’j hadden allemaole zo het idee, dat Ome Bartus nog wel een slordege duit had en een mooi stapeltien prima effecten en dat dit allemaole naor de Beulakker zol verhuzen stond ze mar mager an.

Affein, de notaris delen ons mee, dat hi’j alles varder uut zol zuken en dat iederene binnenkort naoder bericht kreeg.

En toen stond de hele schare effen later weer buten.

Niemand zei er eerst wat, want ze mossen het allemaole nog effen verwerken. Mar toen schetteren Hendrik Jan: „Jonges, ik hebben een veurstel, wi’j gaon allemaole naor het café an de overkante, want ik geve een rondje, de olde baos hef mi’j zo goed bedacht, ik wil ies trakteren.” „Dat ku’j hè,” zei nichte Mina vernijndig, „van een andermans centen.” „Mensen,” zei Hendrik Jan, „laot de kop niet hangen, Ome Bartus hef het goed emaakt veur allemaole.” „Dat zal wel,” zei de hele schare.

15

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 16

Toen greep ik in. „Mensen,” zei ik, „gien gezanik meer, het is now eenmaol ongeliek verdeeld in de wereld, laoten wi’j het veurstel van Hendrik Jan annemen.”

Ze gingen er allemaole mee akkoord en in optocht gingen wi’j de deure van het café binnen. „Wacht,” zei Hendrik Jan, „ik kome zo, effen een paar segaren halen, dat kan er vandage ok nog wel of, bestelt vaste mar wat.”

In het café gingen wi’j allemaole umme de taofel zitten. „Jonges,” zei ik, „now zullen wi’j um effen een poot uut dreien, die arfenisse zal um lange heugen, wi’j nemen allemaole het duurste wat hier te kriegen is, vooruit, kiekt een beetien vrolukker, anders hef de poesterd er ok nog schik van. Kelner, kom ies hier en vertelt ons ies wat het duurste spul is dat a’j onder de kurke hebben.”

De kelner krabben zich ies achter ’t ore. „Now meneer, wat dacht U van een glaasje fijne likeur.”

Ik holle helemaole niet van likeur, mar dat gaf niks, as het mar duur was. „Wat kost een glasien van dat spul?” „Een gulden,” zei de kelner. „Prachtig,” juichen ik, „dartien glasies likeur.” De kelner zetten veur dartien gulden likeur op taofel op kosten van Hendrik Jan en toen kwam onze neve zelf binnen. „Zo,” zei Hendrik Jan in een stralend humeur, „he’j mit mekare al een slukkien, wat drink ie?” „O,” zei ik, „een zuut slukkien.” „Tapt er mi’j ok ene in, kelner,” zei de neetore. Hi’j kreeg ok een glasien van een gulden. Hi’j pruven ies effen en toen trok e een bedenkeluk smoelwark. „Verroest,” zei Hendrik Jan, „’t is lekker, mar er zit een duur smakien an.” „Kom, kom,” zei ik, „veur iemand die alle effecten en al het losse geld van Ome Bartus gearfd hef, is dat gien bezwaor, now mensen, proost, dat zien kienders en kienskienders nog mar lange plezier van de arfenisse maggen hebben.” Toen de glasies leeg waren zei ik: „Now Hendrik Jan, wat dacht ie, zullen wi’j er nog ene nemen, op één been ku’j niet lopen” en verdraaid, de kniepert van de Beulakker trappen er nog een keer in.

16

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 17

„Goed,” zei Hendrik Jan, „laoten wi’j er nog ene nemen; wi’j zitten zo gezellig as fermilie bi’j mekare.” „Kelner,” zei ik, „nog veertien stuks.”

Lieve stumper, hi’j mos ies weten, wat um dit zakien kosten zol, want hi’j had niks in de gaten. Hi’j zat verheerlijkt rond te kieken en te vertellen van wijlen Ome Bartus, die het toch zo goed mit de fermilie emaakt had. De fermilie zei niet veule, want het zat de hele bende lelijk dwars dat Hendrik Jan mit de buit ging strieken, mar ze genoten zichtbaar van het slukkien van een gulden. „Zo,” zei Hendrik Jan, „ik hope dat de notaris er een beetien gang achter zet, ik wol wel ies precies weten waor ik an toe bin, ik geleuve dat ik allereerst mien kippenfokkeri’jje mar ies beheurluk uut zal breiden.” „Ja,” zei nichte Mina, die mar een klein stukkien land gearfd had, „de mooie meneer uuthangen van de centen van Ome Bartus hè.” „Och wat Mina,” zei Hendrik Jan, „wat he’j te klagen, ie kriegen dat stuk land vrij van lasten en successierechten en dat gaot allemaole ten koste van mien centen, a’j dat mar begriepen.”

Affein, de stemming werd er niet aangenamer op, het was beter mar op te stappen. „Jonges,” zei ik, „wi’j zeilen ies op huus an, wi’j kun er now weer tegen mit het akkebassien van Hendrik Jan onder ’t vessien.” „Dat is goed,” zei Hendrik Jan, want hi’j zat um al te knijpen veur een darde rontien, „ik zal effen ofrekenen.” Wi’j trokken de mantels en de jassen an en toen zagen wi’j Hendrik Jan an de tapkaste staon zweten. „Wat is de schade kelner?” „Achtentwintig likeurtjes meneer, dat is precies achtentwintig gulden, exclusief.” „Watte,” zei Hendrik Jan. „Achtentwintig gulden meneer.” Now mensen, wi’j dachten dat Hendrik Jan an stukken en brokken deur de tapkaste zol vliegen.

Hi’j liep paors an. „Achtentwintig gulden, kerel ie bin niet lekker, veur een paar glasies van dat sukerwater van oe, wat is dat hier veur een flessentrekkerszakien.” „Niets geen flessentrekkerij,” zei de kelner, die ok kwaod begon te worden, „ik moest volgens die meneer (hi’j wees naor mi’j) het duurste brengen dat ik had, welnu een glaasje van die fijne likeur 17

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 18

is heus niet te hoog berekend.” Hendrik Jan keek mien kante uut en hi’j had mi’j ter plase wel an moten willen snieden. „Zo, zo,” zei de neve, „now heb ik het deur, dat was ofgesproken wark umme mi’j mit de arfenisse effen een poot uut te dreien, vooruit, ze zullen er ok gien lol van hebben,” en hi’j smeet drie tienties op de teunebanke. De kelner wol ze opstrieken vanwege ’t eksclusief, mar hi’j had niks te strieken, de twee gulden mossen terugge komen, mit eksclusief hef Hendrik Jan niks te maken.

Toen keren e zich umme. „Opvreters, ofzetters, ik hope dat er op jullie land de eerste viefentwintig jaor gien sprietien gruujt.” „Och wat,” zei nichte Mina, „één koeponnegien van de effecten van Ome Bartus en ie bin klaor.” Hendrik Jan greep de pette van de kapstok en zonder een woord te zeggen ging e de deure uut.

Wi’j grijnsden tegen mekare. „Jonge,” zei Mina, „dat was mooi, die hef mi’j weer aordig mit de arfenisse verzoend.” En toen ging een ieder ziens weegs.

Veertien dagen gingen veurbi’j. Ikke en Annegien kregen bericht van de notaris, dat wi’j een mooi stukkien land ekregen hadden in Vollenhove en wi’j waren Ome Bartus dankbaar. Mar de dag nao het bericht van de notaris, toen wi’j koffie zaten te drinken zagen wi’j ineens Hendrik Jan in de straote an komen op een olde trapfiets. De fiets werd veur onze deure ezet en Hendrik Jan kwam binnen. En mit een gezichte mensen, een Meertse bu’jje was er nog vrindeluk bi’j.

Wat zol e hebben? „Goejen dag,” zei de poesterd, „ik kome effen mien vier gulden terugge halen van die skandalige dure likeur die jullie mit mekare op edrunken hebben.” „Vent,” zei Annegien, „ie bin niet lekker, laot oe ies naokieken, wi’j bin d’er gek umme die paar cent terugge te betalen, die paar luzege centen kunnen wel van oen arfenisse of.” „Praot mi’j niet van de arfenisse,” karmen Hendrik Jan, „of ik vlieg oe an Annegien.”

Ik begon lont te roeken. „Of is de arfenisse tegen evallen, Hendrik Jan?” „Ze hebben mi’j te grazen ehad. Ome Bartus, die stink-notaris en de hele fermilie, uut ekleed hebben ze mi’j, ik heb mi’j bliede 18

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 19

emaakt mit een dood vogeltien, mar ik bin niet van plan de hele fermilie op mien kosten vol te gieten mit likeur van een gulden, kom op mit de vier gulden.” „Wat is er dan mit de arfenisse,” zei Annegien onschuldig. „Arfenisse, wat arfenisse, een pet-arfenisse,” knarpen Hendrik Jan, „Ome Bartus hef zich veule rieker erekend dan e in warkelukheid was. Er waren wat losse centen, mar jullie stukkies land en husies waren vri’j van rechten en wat bleef er over toen alles betaald was, niks en nog ies niks, vieftig kale guldens bin ik er beter van eworden en daor hebben jullie nog achtentwintig gulden van op edrunken.” „Mar de effecten dan, Hendrik Jan.” „Ja,” karmen Hendrik Jan, „een bulte effecten, mar allemaole Russen en Oostenriekers van veur de oorlog, gien cent meer weerd, veur een daalder ku’j ze overnemen, o, o, daor heb ik mi’j now bliede mee emaakt en ik had het kunnen weten, Ome Bartus leven van zien husies en stukkies land en varder had e niks, mar daor hef e niks van begrepen op zien olde dag en dat niks hef e an mi’j vermaakt.”

Toen zei Annegien: „Garriet Jan holt mi’j vaste, zo komen de snoepers te passe.” Lieve stumper, wat hadden ikke en Annegien een schik, dat stuk vergif van de Beulakker had zich rieke zitten rekenen mit niks. „Mien vier gulden,” zei Hendrik Jan. „Annegien,” zei ik, „geef mi’j de portemonnee, de vier gulden kan e weer kriegen, dit is mi’j wel honderd gulden weerd.” „Ie mossen oe schamen,” zei Hendrik Jan, „te lachen umme een andermans ongeluk, het staot oe netties mit mekare.”

Toen vroeg ik: „Zeg Hendrik Jan, bi’j now veur die paar gulden helemaole op die olde trapfiets van de Beulakker ekomen?” „Praot er mi’j niet van,” knarpen Hendrik Jan, „ik bin al twee dagen bezig de fermilie of te fietsen umme die skandalege likeurcenten terugge te kriegen.” „En he’j nogal sukses?” „Dat is juist het slimste,” janken de neve, „ze sputteren eerst allemaole, mar as ze heuren dat ik er zo kaal as een luus of ekomen binne, betaalt de hele bende mit het plezierigste gezichte van de 19

Garriet 2

26-11-2002

15:43

Pagina 20

wereld en dat is now fermilie onder mekare, fermilie die huzen en landeri’jen ekregen hef umme dat Ome Bartus dacht dat e gold in ’t kammenet had liggen en het was nog minder as een lege portemonnee, het is toch ongeliek verdeeld in de wereld.�

20