Leesfragment 'De Cock en de kus des doods'

BAANTJER

De Cock en de kus des doods door Peter Römer

De Fontein

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 3

12-12-2023 14:43

1 Roxanne Degenaar zag het gewoon niet meer zitten.

In het begin had het haar allemaal leuk en vooral spannend geleken, maar sinds haar entree in de Amsterdamse gemeente­ politiek had ze geen avond meer vrij gehad. Ze keek op haar horloge en zag dat het net halfnegen was geweest. Ze twijfelde of ze zich nog een glas wijn zou inschenken voordat Albert kwam, maar nee, beter van niet. Ze moest helder blijven, haar verhaal was lastig genoeg. Albert kwam langs om over het partijprogramma te spreken. Vreselijk saai, maar volgens Albert, die zelf ook vreselijk saai was, wel zo belangrijk. De mensen moesten volgens hem weten waar ze voor kozen. Kleur bekennen en zo. Ze had een hekel aan die prietpraat, het ging om de poppetjes in de politiek, dat wist ze wel zeker. Daarom stond zij op het affiche, en niet die sullige Albert.

Ze keek naar het affiche dat ze eerder op de avond in de rechterhoek van het raam had geplakt. Ze had er een aantal in een kartonnen koker van het partijbureau meegenomen.

Matthias zou het verschrikkelijk lelijk vinden, en daar kon ze hem geen ongelijk in geven, maar dit was nou eenmaal de prijs die ze moesten betalen omdat ze lijsttrekker was. En ze was er ergens ook best trots op. oma, lijst 12. stem roxanne! oma stond voor Ons Mooi Amsterdam, een naam die was 5

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 5

12-12-2023 14:43

bedacht lang voordat zij bij de partij betrokken raakte. oma… het kon eigenlijk niet. Het was ook de reden dat ze absoluut geen foto van haar op het affiche had gewild. En dat was echt geen probleem geweest, want iedereen in de stad kende Roxanne. Ze liep naar het kookeiland en zette de koffiemachine aan toen de bel ging. Ze zuchtte geërgerd, was hij nog te vroeg ook. Ze hadden om negen uur afgesproken. Nou ja, des te sneller was het gesprek afgelopen en kon ze aan de wijn.

Ze liep naar de voordeur en zette die op een kier, daarna drukte ze op het knopje om de buitendeur te openen. Ze liep terug naar de keuken en nam een blikje cassis uit de koelkast.

Cassis. Een kinderdrankje, maar Albert dronk niets anders.

Voor zichzelf besloot ze nog maar een cappuccino te maken.

Niet veel later hoorde ze voetstappen in de woonkamer. Ze draaide zich om en toen ze zag wie er binnenkwam wilde ze boos reageren, maar ze hield verschrikt haar mond toen een hand langzaam uit een jaszak kwam en er een pistool op haar werd gericht. Ze stond als bevroren, wilde iets zeggen, schreeuwen, maar de woorden vonden geen uitweg uit haar keel. Toen draaide ze zich om en klauwde naar het messenblok dat op het kookeiland stond. Het was echter te laat. Er klonk een schot, één enkel schot.

Maar dat maakte ze niet bewust meer mee.

Rechercheur Jurre de Cock kwam de hal van het politiebureau aan de Warmoesstraat binnen en sloeg de regendruppels van zijn oude vilten hoedje. Hij had een kort onderzoek gedaan naar een jonge Duitse vrouw die was gevonden in een oude loods en was gestorven aan een overdosis. Een treurige zaak van het soort dat hij de laatste jaren gelukkig steeds minder aantrof, maar dat in zijn beginjaren aan de Warmoesstraat 6

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 6

12-12-2023 14:43

een dagelijkse realiteit vormde. Hij was er echter nooit aan gewend geraakt en ook deze avond had de aanblik van de jonge vrouw en haar droevig lot hem gedeprimeerd.

Hij slofte vermoeid naar de stenen trap, toen de wachtcommandant zijn hoofd om de hoek van de balie stak. ‘De Cock!

Zet je hoedje maar weer op. De meldkamer komt net door met een gevalletje voor je in de PC.’ ‘De P.C. Hooftstraat? Kan de Lijnbaansgracht daar niet heen?’

‘Geen capaciteit. Die gasten hebben hun handen vol.’

De Cock zuchtte. ‘Wij gelukkig niet…’ Hij zette zijn slappe, natte hoedje weer op zijn hoofd.

‘En Dick?’

‘Komt eraan.’

Achter zich, op de trap, hoorde hij de snelle voetstappen van zijn trouwe adjudant.

De knipperende lichten van de politieauto’s en de ambulance maakten een kermisachtige indruk in de normaal zo chique P.C. Hooftstraat, waar overdag de Porsches en Bentleys stonden geparkeerd op de plekken die nu door de dienstauto’s werden ingenomen. De Cock keek omhoog naar het pand waar de meute op was losgelaten. Boven een kledingzaak waren twee etages, waarvan de onderste hel verlicht werd door de lampen die er door de forensische dienst waren neergezet.

Linksonder in het raam was een affiche geplakt, een verkiezingsaffiche zo te zien. Een jonge diender hield het afzetlint omhoog en gaf zo De Cock en Vledder toegang tot de plaats delict.

De Cock liep met enige moeite de smalle trap op en betrad de etage op de eerste verdieping. Wat hem daar meteen opviel 7

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 7

12-12-2023 14:43

was de luxe uitstraling van alles wat zich in de kamers bevond.

Het tapijt, de meubels, de kunst aan de wand, alles vertelde het verhaal van een geslaagd leven. De keuken was bij de etage getrokken en werd van de kamer gescheiden door een kookeiland. Half over het kookeiland heen lag het lichaam van een dode vrouw. Hier was van een geslaagd leven helaas geen sprake meer.

Dokter Den Koninghe stond over het lichaam gebogen en keek even op toen De Cock in de deuropening verscheen.

‘Mevrouw is dood,’ merkte hij droog op.

‘Ik was er al bang voor,’ antwoordde de grijze rechercheur.

Het was zijn tweede dode van de dag en ook dit lichaam vormde geen prettige aanblik. De vrouw was gekleed in een lange jurk van een lichte stof met een drukke, kleurrijke print.

Haar ontblote armen lagen dwars over het kookeiland en haar rechterhand lag naast een omgevallen messenblok. Had ze geprobeerd een mes te pakken? Wilde ze daarmee haar aanvaller te lijf? De fotograaf maakte op aanwijzingen van de dokter foto’s van het hoofd van het slachtoffer. Het blonde haar zat vol roestbruine klonters, en ook op het keukenblad waren spetters zichtbaar.

De dokter nam het gouden brilletje van zijn neus en poetste de glazen op met de pochet die hij uit zijn borstzakje had getrokken.

‘Van achteren in het hoofd geschoten. Er is een duidelijke ingangswond, maar het lijkt niet echt op een gericht schot.

De kogel is er hier weer uit gekomen.’ Hij wees op een plek aan de andere kant van het hoofd. ‘Een klein stukje naar links en de kogel had haar hoofd alleen geschampt. Geval van pech, lijkt me. Enfin, ik ga naar huis, ik heb wel weer genoeg dood gezien voor één dag. Ajuus.’

8

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 8

12-12-2023 14:43

De Cock keek de kamer rond en probeerde zich een voorstelling te maken van wat er was gebeurd. Hij zag geen tekenen van een worsteling en nam dus aan dat de vrouw in de keuken stond op het moment van de moord. Hij zag dat de espressomachine aanstond en dat er een kopje onder het uitlooptuitje stond. Leeg. Was ze van plan geweest een kop koffie te maken? Naast de machine stond een blikje cassis. Was er iemand op bezoek? Iemand die ze kende?

‘Zijn er sporen gevonden van braak?’ vroeg hij aan een forensisch rechercheur die in zijn witte plastic pak door de kamer schuifelde.

‘Er is maar één manier om deze ruimte binnen te komen en dat is door de voordeur.’ Hij wees op de deur waardoor De Cock net zelf de etage had betreden. ‘En daar zijn geen sporen van braak te vinden. Beneden op de buitendeur ook niet.’

‘Dan heeft zij opengedaan voor haar moordenaar.’

‘Of hij had een sleutel.’

De Cock grijnsde. ‘Je hebt de moord al opgelost, hoor ik.’

De rechercheur lachte terug. ‘Appeltje-eitje, De Cock.’ En hij ging weer verder met zijn werk.

Plotseling hoorde hij een hoop herrie vanuit het trapgat komen.

‘Ik moet erdoor!’

‘Nee!’ Geluiden van een worsteling.

De Cock gaf een knikje. ‘Dick.’

Vledder stopte zijn notitieboekje weg en holde naar de deur. Het kostte hem niet veel tijd om te zien wat er aan de hand was.

‘De echtgenoot van het slachtoffer,’ hijgde hij. ‘Hij wil naar boven.’

9

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 9

12-12-2023 14:43

‘Ja, dat begrijp ik, maar daar kan geen sprake van zijn, niet zolang de manschappen hier bezig zijn. En hij kan ook maar beter zijn vrouw niet zien in deze toestand.’ Hij gebaarde naar de ambulancemedewerkers die stonden te wachten tot ze het teken kregen dat het lichaam kon worden afgevoerd. ‘Eerst moeten zij hun werk kunnen doen.’

Hij wierp nog een blik in de kamer en besloot toen dat hij voor het moment niet veel meer te zoeken had in het appartement. De forensische dienst was er nog wel even bezig.

‘Laten we met hem praten.’

De man stond in de portiek van de kledingzaak nerveus aan een sigaret te trekken.

‘Verdomme al vijf jaar niet meer gerookt!’ Hij wierp de peuk met een afgemeten gebaar in de goot. ‘Kan ik haar nou zien?’

Hij was een knappe man, met een krachtig, zongebruind gezicht waarin twee bruine ogen de rechercheurs ontredderd aankeken. Hij droeg een parelgrijs maatpak dat De Cock zonder moeite kon plaatsen bij het interieur van zijn appartement. Het ademde geld.

‘Ik ben bang van niet. De collega’s van de forensische dienst zijn nu bezig en dan mag niemand naar binnen.’

‘En wie bent u?’

‘Mijn naam is De Cock, met ceeooceekaa. En dit is mijn collega Vledder. Wij zijn van de recherche.’

‘Kunt u mij vertellen wat er is gebeurd?’

‘Helaas. Wij hebben nog geen onderzoek kunnen doen en we hebben nog niemand gesproken. We hebben de melding net binnengekregen.’

De man leek het antwoord niet gehoord te hebben. Hij 10

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 10

12-12-2023 14:43

wreef zenuwachtig met zijn hand over zijn wang en kin. ‘Wat kan er nou gebeurd zijn? Ik bedoel, dood… Ik kan het niet geloven.’ Hij keek op naar De Cock. ‘Dat geloof je toch niet?’

‘Meneer…?’ Hij keek hem vragend aan.

De man keek vragend terug. ‘O. Ja, sorry. Degenaar.’

‘Meneer Degenaar, uw vrouw is om het leven gebracht.’ De Cock probeerde de boodschap zo voorzichtig mogelijk te brengen.

Even leek de mededeling langs hem heen te gaan en keek hij onrustig de straat in, alsof hij de rechercheur niet had gehoord of had willen horen. Maar langzaam drong de realiteit tot de man door.

‘Om… om… Maar u bedoelt dat ze is vermoord?’

‘Het spijt me.’

De man keek nerveus van links naar rechts, alsof hij ergens in de portiek het antwoord kon vinden op een vraag. ‘Maar hoe… hoe…’

‘Dat moet allemaal nog worden onderzocht.’

‘Jezus…’

‘Wij willen graag met u spreken, maar misschien kunnen we dat het beste uitstellen tot morgen.’

‘Ja… ja…’

‘Kunnen wij een dokter voor u bellen?’

‘Wat? Nee… nee, ik… Het gaat wel.’

‘U kunt vanavond uw huis niet meer in. Hebt u een plek waar u heen kunt gaan?’

De man keek De Cock aan alsof hij de vraag niet begreep, het was duidelijk dat hij met zijn gedachten heel ergens anders was.

‘Kunt u ergens slapen?’

‘Ja. Ja, er is hier verderop een hotel.’ Hij zwaaide met zijn 11

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 11

12-12-2023 14:43

arm. ‘Ik ga wel in het Hilton liggen.’ Zijn hoofd zakte tussen zijn schouders, maar ineens leek hij iets te horen en keek hij op. ‘Albert!’ Hij maakte zich los van de twee rechercheurs in de portiek en liep met grote passen op een man af die naast de jonge diender triest voor zich uit staarde.

Degenaar greep de man bij zijn revers. ‘Ze is dood.’

De treurige man zuchtte diep. ‘Ik weet het. Ik hoorde het net. Een overval.’

Degenaar viel stil en keek toen over zijn schouder naar De Cock. ‘Een… Hoe weet je dat?’

‘Ik heb natuurlijk meteen navraag gedaan, toen ik begreep dat Roxanne…’ Hij wees op de agent. ‘Ze denken aan een overval.’

De Cock kwam tussenbeide. ‘Neemt u mij niet kwalijk, maar u hebt mevrouw gekend?’

‘Tamelijk goed, mag ik wel zeggen.’

‘Was u hier met een speciale reden?’

De man keek hem onnozel aan. De Cock richtte zich tot Degenaar. ‘Wij moeten even met deze meneer praten, dus als u zo vriendelijk zou willen zijn…’ Vledder liep met hem terug naar de portiek.

‘Hoe eh… hoe bedoelt u dat?’

‘Bent u hier met een reden of kwam u hier toevallig langs op het moment dat er politie voor de deur stond?’

‘Nou ja… ik woon hier om de hoek, in de Van Baerlestraat, en ik hoorde de sirenes en ik zag de auto’s door de straat scheuren. En ja, je bent Amsterdammer of niet, dan wil je ook weten waar de brand is!’ De man lachte bescheiden. Een gewone man, een keurige burgerman in een beige regenjas, waaronder hij een blauw colbertje droeg boven een grijze flanellen broek. ‘Ik zit in de Amsterdamse politiek, vandaar.’

12

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 12

12-12-2023 14:43

‘Mag ik vragen hoe u heet?’

‘Koppen, Albert Koppen van Ons Mooi Amsterdam.’

Het zei De Cock niet veel.

‘Kunt u mij misschien iets meer vertellen?’ vroeg de man.

‘Waarover?’

‘Over wat er is gebeurd. U begrijpt –’ ‘Het onderzoek is net gestart, meneer. Wij weten net zo veel als u.’

‘Ja, ja… ze denken dat ze overvallen is.’ Hij wees weer naar de jonge diender, die nu in gesprek was met een jonge vrouw die op het rumoer was afgekomen.

‘Een overval valt niet uit te sluiten,’ antwoordde De Cock neutraal en hij keerde zich van de man af.

Ineens klonk de stem van Degenaar uit de portiek. ‘Laat je niks wijsmaken, De Cock. Dit is een afrekening, een politieke moord!’

13

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 13

12-12-2023 14:43

2 De Cock keek Koppen weer aan.

‘Wat zijn uw gedachten hierover, meneer Koppen?’

‘Wat?’ ‘Is het een politieke moord?’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Volgens mij hadden ze het over een overval.’

‘Maar waarom heeft meneer Degenaar het dan over een politieke moord?’

De man aarzelde. ‘Roxanne was de lijsttrekker van onze partij.’ Hij wees naar boven, naar het verlichte raam op de eerste etage. ‘We doen mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. Ons Mooi Amsterdam, lijst 12.’

‘Is er dan iemand die het op uw partij heeft gemunt?’

Koppen keek droef naar hem op. Hij haalde zijn schouders maar weer eens op en schudde zijn hoofd, waardoor de spaarzame haren van zijn hoofd gleden en als natte slierten voor zijn ogen hingen.

‘Mijn collega Vledder neemt uw naam en adresgegevens op. Wellicht dat wij op een later moment nog met u willen spreken.’

Koppen haalde een hand door zijn natte slierten en knikte.

De Cock liep terug naar de portiek.

14

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 14

12-12-2023 14:43

‘Rook je toevallig?’ vroeg Degenaar.

‘Al twintig jaar niet meer.’

‘Verstandig, maar ik zou nu een moord doen voor nog een sigaret.’ Het leek alsof hij ineens besefte in welk gezelschap hij zich bevond. ‘Bij wijze van spreken dan.’

‘Waarom begon u over een politieke moord?’

‘Mijn vrouw is… nou ja, wás lijsttrekker van oma.’ Om zijn lippen verscheen een milde lach. ‘Ze had een hekel aan die naam. Mijn Roxanne was verre van een oma. En nou ja, die politiek, er is altijd wat. Afgunst, baantjesjagerij, economische belangen, vergeet dat niet. Maar mijn Roxanne deed alles vanuit haar hart. Die had niks te maken met belangen van anderen.’ Hij rilde en sloeg zijn armen om zich heen.

‘U moet naar bed,’ concludeerde De Cock.

‘Ik moet een groot glas whisky. En dan moet ik naar bed.’

Hij stapte uit de portiek.

‘Mijn collega kan u –’ ‘Doe geen moeite. Ze kennen me daar.’

‘Wij zouden u morgen graag verder willen spreken.’

Degenaar slofte weg en stak ter bevestiging zijn hand op.

‘Het Hilton, toe maar.’ Vledder kon er niet over uit.

‘Had hij dan een logement moeten uitzoeken, de nacht doorbrengen in een vlooienbunker?’

‘Nee, natuurlijk niet, als ik geld genoeg had wist ik het ook wel.’

‘Blijkbaar heeft hij geld genoeg.’ De Cock zat naast Vledder in de oude Golf en probeerde vorm in zijn verregende hoedje te kneden. ‘Zet mij maar bij huis af. Morgen weer een dag.’

15

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 15

12-12-2023 14:43

En die dag begon vroeger dan De Cock zich had voorgenomen. Er was om halfnegen een bijeenkomst gepland op het bureau en hij werd dringend verzocht aan te schuiven. Om vijf voor halfnegen sjokte hij licht chagrijnig naar de balie van het politiebureau aan de Warmoesstraat. Els Peeters, de wachtcommandant met de grote bos rode krullen, verwelkomde hem lachend.

‘Nou al je nest uit?’ vroeg ze met haar grogstem. Ze zette de bril die aan een touwtje om haar nek hing op haar neus en keek op de grote klok achter de balie. ‘Dit is een vroegte­ record.’

‘Grappig, Els, maar niet heus. Zijn ze er al?’

‘Het is alleen Dragstra van het OM. En de grote baas natuurlijk.’ Ze grijnsde terwijl De Cock zuchtend haar balie voorbijschoof.

‘Ga zitten, De Cock.’ Commissaris Buitendam wees op een vrije stoel aan de ronde vergadertafel. Een andere stoel werd ingenomen door Marlous Dragstra, de officier van justitie, een elegante vrouw van midden veertig met halflang grijs haar. Ze was geen onbekende voor De Cock, want hij had al in meer zaken met haar samengewerkt, tot wederzijdse tevredenheid. Maar het feit dat ze al zo vroeg een vergadering had belegd stelde hem niet bepaald gerust. Hij nam aan dat ze kwam overleggen over de moord op de lijsttrekker van oma en dat betekende dat ze over zijn schouder kwam meekijken terwijl hij nog geen kans had gehad om zich van deze zaak een beeld te vormen.

‘Koffie?’ vroeg ze glimlachend.

‘Nee, dank je wel.’

‘Je begrijpt waarvoor we bij elkaar zitten,’ opende Buiten16

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 16

12-12-2023 14:43

dam het gesprek. ‘Er is gisteravond een vrouw in haar huis doodgeschoten, een vrouw die in Amsterdam de laatste tijd een voorname positie heeft ingenomen.’

‘Ik was erbij.’

‘Deze vrouw…’

‘Roxanne Degenaar,’ vulde Dragstra aan. ‘… was niet alleen enorm geliefd bij de bevolking van onze mooie stad, maar ze was ook de lijsttrekker van een politieke partij die, volgens de laatste peilingen, na de verkiezingen een factor van belang belooft te worden.’

De Cock vroeg zich af wanneer Buitendam tot de kern van zijn verhaal zou komen.

‘Ik weet niet of je de krant hebt gezien, vanmorgen?’

‘Helaas geen tijd voor gehad,’ mompelde De Cock.

De commissaris hield het ochtendblad omhoog. ‘In dit artikel wordt gesuggereerd dat het om een politieke moord zou kunnen gaan. “De stad omarmde Roxanne, werd haar dat fataal?”’

De Cock wuifde met een hand. ‘Allemaal speculaties. We weten nog helemaal niets. Ik mag hopen dat de forensische collega’s hun werk hebben gedaan, dan kunnen wij aan de slag. Misschien is er wel van alles gestolen in dat huis. Wie of wat mevrouw Degenaar ook was, ze leed niet onder geld­ gebrek. Het zou heel goed om een overval kunnen gaan.’

‘Zeker,’ viel Dragstra hem bij. ‘Maar we kunnen een politieke moord niet op voorhand uitsluiten, Jurre.’

‘We leven niet in een bananenrepubliek,’ antwoordde hij tegen beter weten in.

‘Het zou niet de eerste keer zijn,’ merkte de officier fijntjes op. ‘Er heeft de laatste jaren binnen ons normen-en-waardenstelsel een verschuiving plaatsgevonden. Maar hoe dan ook, 17

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 17

12-12-2023 14:43

mocht er sprake zijn van een politiek motief, dan wil ik dat je mij daar direct van op de hoogte stelt. Den Haag zal dan de zaak overnemen.’

De Cock zuchtte. Hij had zoiets al verwacht.

‘En ik begrijp dat je die boodschap niet graag hoort –’ ‘We kennen hem!’ onderbrak Buitendam haar met een triom­fantelijke glimlach.

‘– maar dit soort moorden brengen een grote maatschappelijke onrust teweeg en niet alleen in Amsterdam. In dat geval moet er in het landsbelang worden opgetreden. Ik neem aan dat je dat begrijpt.’

De Cock knikte. ‘Uiteraard.’

‘Linksom of rechtsom blijft het treurig voor de vrouw, maar laten we hopen dat het om een overval ging,’ besloot Dragstra.

‘Eruit!’

Om kwart voor negen zat De Cock achter zijn bureau en hij keek wat ontheemd om zich heen. De andere bureaus in de grote recherchekamer stonden onbemand op hun gebruikers te wachten.

Keizer kwam als eerste de drempel over. Hij stokte even, keek over zijn schouder naar de grote klok boven de deur en liep toen door naar zijn bureau. ‘Sorry, iets verlaat. Moest de kinderen naar school brengen.’

De Cock knikte toegeeflijk.

‘Jij bent vroeg.’

‘Overleg met het OM.’ ‘Ah, de PC-moord!’ Hij startte zijn computer op. ‘Weten we al iets?’

‘Van achter door het hoofd geschoten.’

‘Een afrekening?’

18

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 18

12-12-2023 14:43

‘Ik weet het niet, Ab, ik heb nog geen idee. Een politieke moord, een afrekening, een overval? Ik weet het niet. Ik kan daar pas iets over zeggen nadat ik er onderzoek naar heb gedaan!’

Het klonk heftiger dan hij had bedoeld en Keizer trok zich beledigd terug. ‘Ik wist niet dat je kwaad werd.’

‘Môgge!’ Lotty kwam de recherchekamer binnen en zette haar tas met een plof op haar bureau. Haar blonde haar hing vochtig om haar hoofd, alsof ze net onder de douche vandaan kwam. Ze ging er met twee handen doorheen. ‘Sorry, het ziet er niet uit, maar ik had geen tijd meer om te föhnen.’

‘Gisteravond, even na negen uur,’ begon De Cock, ‘kwam er een melding binnen dat er in de P.C. Hooftstraat een vrouw dood was aangetroffen. Ze bleek vermoord met een enkel schot door haar achterhoofd.’

‘Jeetje,’ mompelde Lotty.

‘De technische recherche is de hele avond en, naar ik aanneem, een deel van de nacht bezig geweest met het sporenonderzoek en Dick en ik hebben gisteravond nog met haar echtgenoot kunnen spreken en met een man die het slachtoffer kende omdat ze beiden actief waren in dezelfde ­politieke partij. Een schot in de stille PC, dat moet door iemand zijn gehoord. Misschien keek iemand uit het raam en zag hij of zij iets verdachts op straat. Kortom, ik wil een gedegen buurt­ onderzoek. Elk snippertje informatie is van belang.’

Hij had, tegen zijn gewoonte, met stemverheffing gesproken en zag Lotty en Keizer naar hem staren.

‘Het slachtoffer is lijsttrekker van een politieke partij hier in de stad,’ verklaarde hij op mildere toon. ‘Het OM is bang voor een politieke moord. En mocht dat het geval zijn… dan zijn de rapen gaar!’

19

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 19

12-12-2023 14:43

Het Hilton-hotel aan de chique Apollolaan stak in een majestueuze V-vorm in de lucht. Jarenlang had het als het meest luxe hotel van de stad gegolden, onbereikbaar voor een eenvoudig mens als De Cock. Maar nadat er op de stoep voor het hotel een bekende crimineel was doodgeschoten en de bar van het hotel werd bezocht door de halve Amsterdamse onderwereld, was de reputatie wat verbleekt. Barretje Hilton, zo werd het genoemd. De Cock grinnikte in zichzelf. Hij was er heel wat keren geweest. En niet om een cognacje te drinken.

Hij liep de brede stenen trap voor de imposante ingang op en knikte naar de portier, die hem ongeïnteresseerd een lodderige blik gaf. Hij zag er inderdaad niet uit als de reguliere toerist die in het luxueuze hotel een kamer had geboekt. Hij liep de lobby binnen en constateerde dat het management er alles aan had gedaan om de sfeer van luxe en exclusiviteit te benadrukken. Bij de receptie keek een baliemedewerker vriendelijk naar hem op.

‘Can I help you?’

De Cock toonde hem zijn identiteitsbewijs en het gezicht van de man betrok.

‘Iets ernstigs?’

De Cock schudde het hoofd. ‘Ik heb hier een afspraak met de heer Degenaar. Als het goed is heeft hij hier een kamer geboekt.’

‘Een ogenblik.’ Hij raadpleegde de computer op zijn desk.

‘Klopt. Gisteravond ingecheckt. Kamer 344. Zal ik hem voor u bellen?’

‘Graag.’

De receptionist nam de hoorn van de telefoon en liet het nummer een aantal keer overgaan. ‘Hij neemt niet op,’ zei hij met een spijtig gezicht.

20

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 20

12-12-2023 14:43

‘Hij heeft niet uitgecheckt?’

De man raadpleegde voor de zekerheid weer even zijn computer. ‘Nee. Misschien zit hij nog te ontbijten. U mag wel even gaan kijken.’ Hij wees. ‘Het is in het restaurant.’ De receptionist keek hem lachend aan. Hij deed er alles aan om de eer van het hotel hoog te houden.

De ontbijtzaal zat voor ongeveer een derde vol met mensen die zich tegoed deden aan een overvloedig ontbijt. De Cock snoof de geuren op en voelde zijn maag rommelen. Hij had zich die ochtend slechts een zeer vluchtig ontbijt kunnen permitteren. Een kop koffie en een halve boterham, terwijl hij al onderweg was naar buiten. In een hoek van de zaal zag hij Degenaar zitten. Hij zat achter een rond tafeltje bij het raam en terwijl hij een croissant in zijn koffie doopte las hij de krant. De Cock kuchte.

Degenaar keek op en zette zijn leesbril af. ‘De Cock, was het niet? Je bent er vroeg bij.’

Hij zag er beter uit dan de avond ervoor. De scherpe trekken waren uit zijn gebruinde gelaat verdwenen en de lichte baardgroei op zijn kaken misstond hem niet.

‘We hebben te maken met een ernstig misdrijf. Graag zou ik u even spreken.’

Degenaar vouwde zijn krant op en legde die terzijde. ‘Ik stel dat ook op prijs. Ga zitten. Of haal iets te eten. Het is gratis.’ Er verscheen een droeve grijns op zijn gezicht.

De Cock vond het voorstel aanlokkelijk, maar hij besloot van dit buitenkansje af te zien. ‘Ik wil u eerst condoleren met het verlies van uw vrouw.’

De man schudde zijn hoofd. ‘Ik kan het niet geloven. Weet je…’ Hij keek De Cock in de ogen. ‘Ik kwam hier gisteravond aan, ben op bed gaan liggen en heb geslapen als een roos.’ Zijn 21

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 21

12-12-2023 14:43

ogen vulden zich met tranen. ‘Sorry.’ Hij haalde een hand over zijn gezicht. ‘Maar ik voelde me vanmorgen zo schuldig. Zij ligt daar dood in een… ijskast… of waar ligt ze in? En ik slaap lekker door!’ Hij nam het servet van zijn schoot. ‘Hè verdorie.’

Hij veegde ermee over zijn ogen. ‘Sentimentele ouwe kerel…’

‘Het is moeilijk te bevatten dat je ineens iemand moet missen die je even daarvoor nog levend hebt gezien.’

‘Geen afscheid genomen niks. Dat kon ik bij mijn eerste vrouw tenminste nog wel.’

‘Die is ook overleden?’

‘Kanker. Ook geen pretje.’ Hij snoot zijn neus in het servet en haalde diep adem. ‘Roxanne… ze was een lot uit de loterij.

Een en al goedheid, die vrouw. Lief, gewoon lief zonder dat er iets achter stak. Ze gaf om de medemens. Ze heeft de voedselbank opgezet toen ze erachter kwam dat gezinnen geen boodschappen meer konden doen. Wist je dat meer dan achttienhonderdvijftig gezinnen in onze stad afhankelijk zijn van de voedselbank? In deze tijd. Kijk om je heen!’

De Cock deed wat er van hem verwacht werd.

‘De luxe! Moet je dat buffet zien, alles wat straks overblijft wordt weggemieterd! Elke dag weer. Rox kon daar niet tegen.

Ze kon niet tegen onrecht.’

‘Is ze daarom lid geworden van die partij?’

‘Ze hebben haar gevraagd. Rox was populair bij de mensen in de stad. Misschien niet in deze buurt, maar in de rest van Amsterdam kon ze niet over straat zonder aangesproken te worden. De partij dacht daar z’n voordeel mee te kunnen doen.’

‘Ze was de lijsttrekker.’

Degenaar spreidde zijn handen. ‘Je moet je populairste poppetje vooraan zetten. Mensen stemmen op mensen, niet op woorden. Uitspraak van Rox, en ze had gelijk.’

22

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 22

12-12-2023 14:43

De Cock knikte en keek afgunstig naar de halve omelet die Degenaar op zijn bordje had liggen en die straks zou worden weggegooid. ‘Hebt u enig idee waarom uw vrouw is vermoord?’

Degenaar keek hem aan alsof hij een indiscrete vraag had gesteld. ‘Hoe moet ik dat nou weten? Jezus man, het is toch onvoorstelbaar dat een of andere gestoorde crimineel je vrouw overhoopschiet.’ Hij schoot weer vol.

‘Ik vraag het… omdat u het gisteravond had over een poli­ tieke moord.’

Opnieuw haalde hij een hand over zijn ogen. ‘Daarvoor moet je niet bij mij zijn. Daar weet die lul van een Albert Koppen alles van!’

23

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 23

12-12-2023 14:43

Eerste druk januari 2024 Copyright © 2024 Peter Römer Copyright © 2024 voor deze uitgave Uitgeverij De Fontein, Utrecht Het gebruik van de naam Baantjer is met toestemming van de erven A.C. Baantjer Omslagontwerp De Weijer Design, Baarn Omslagbeeld Bart Hendrix Foto Peter Römer © Jurriaan Hoefsmit Opmaak binnenwerk Pre Press Media Groep, Leerdam isbn 978 90 261 6600 6 isbn e-book 978 90 261 6603 7 isbn luisterboek 978 90 261 6604 4 nur 331 www.uitgeverijdefontein.nl Uitgeverij De Fontein vindt het belangrijk om op milieuvriendelijke en verantwoorde wijze met natuurlijke bronnen om te gaan. Bij de productie van het papieren boek van deze titel is daarom gebruikgemaakt van papier waarvan het zeker is dat de productie niet tot bosvernietiging heeft geleid.

Alle personen in dit boek zijn door de auteur bedacht. Enige gelijkenis met bestaande – overleden of nog in leven zijnde – personen, anders dan die in het publieke domein thuishoren, berust op puur toeval.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/ of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm, elektronisch, door geluidsopname- of weergaveapparatuur, of op enige andere wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

94_De_Cock_en_de_kus_des_doods_DEF.indd 4

12-12-2023 14:43