VOICES December 2014 by Volunteers Centre Skopje: VOICES magazine

December

2014

IC E S

NOBODY IS FREE OF STEREOTYPES: LIVING LIBRARY 2ND EDITION

EDITORIAL

ecember is the month of the year where most people commit suicide... At least in France. First time I got to know this statistic, I was surprised because I thought that December meant for everybody disappointing gifts that you try to sell the day after Christmas on EBay, family’s dinners which last for ages, crowded shopping malls, terrible hangovers and excess of food,... In few words only enjoyable things. But, unsatisfied and frustrated people take advantage of this month to ruin the general mood by committing suicide. December is also time for us to offer you a printed version of your favorite magazine. We warmly recommend you to use it to prevent people from committing suicide in order to preserve the magic of Christmas. There are different ways to do that. First, if you see someone ready to jump into the void from a bridge, make a stick with Voices magazine by rolling it and knock down that person to save his/her life. Also, reading the article about body language will permit you to detect more easily moves and attitudes of people who want to end their life. Last tip to show you how much Voices is useful to prevent suicide, there is a survival guide to New Year’s Eve inside so there are no longer relevant reasons to try to avoid the New Year by shooting yourself down. Don’t be coward by committing suicide, Voices gives you everything you need to overcome this period of the year. By the way, Merry Christmas and we sincerely hope you will enjoy reading this Voices issue. Voices team

Декември е месецот кога најголем број луѓе извршуваат самоубиство... Барем во Франција. Кога за прв пат ја дознав оваа статистика, се изненадив, бидејќи мислев дека декември за сите значи разочарувачки подароци кои ќе се обидеш да ги продадеш на ИБеј по Божиќ, семејни вечери кои траат со векови, пренатрупани трговски центри, ужасни мамурлаци и премногу храна... Накратко само прекрасни работи. Но, незадоволните и исфрустрирани луѓе го искоритуваат овој месец да го уништат општото расположение со извршување самоубиство. Декември е исто така и време кога ви нудиме печатена верзија на вашето омилено списание. Топло ви препорачуваме да спречите луѓето да се самоубијат за да ја зачуваме магијата на Божиќ. Има различни начини како да го направите тоа. Прво, ако видите некој спремен да скокне во празнината од некој мост, направете стап од магазинот Воисес со виткање на истиот и соборете ја личноста за да ѝ го спасите животот. Исто така, статијата за говорот на телото ќе ви овозможи полесно да ги забележите движењата и држењето на телото на личностите кои сакаат да си го одземат животот. Последен совет кој ќе ви покаже колку е корисен Воисес за спречување на самоубиства: има водич за преживување на Новогодишната вечер, значи повеќе нема причини да ја избегнувате истата со самоубиство. Не бидете кукавици, не си го одземајте животот, Воисес ви дава сѐ што ви треба за да го пребродите овој период од годината. Всушност, Среќен Божиќ и искрено се надеваме дека ќе уживате во ова издание на магазинот Воисес.

NOBODY IS FREE OF STEREOTYPES: LIVING LIBRARY 2DN EDITION - Ilona Olehlova

DECEMBER IN SKOPJE - Tamara Canevska

DECEMBER 5TH IS INTERNATIONAL VOLUNTEER DAY

BODY LANGUAGE - BEGINNINGS - Kathy

YOUTHFUL SARAJEVO - Paulina Drzał

DECORATE YOUR HOME FOR CHRISTMAS - Ana Kuscer

EVERYTHING YOU COULDN’T KNOW ABOUT MACEDONIA - SLOVAKIA FOOTBALL MATCH WATCHING IT AT THE TV - Michal Krizan, Gjoko Vukanovski and Paul Angles

25 ONE YEAR SUCCESSFUL VOLUNTEER STORY WITH VCS - Jana Gjorgjievska 27 TRY IT, YOU MIGHT SUCCEED - Stefana Chakar

Team of “Volunteers Centre Skopje” participated in an event organized by “United Youth” that took place 5th December, in Skopje City Mall. Aim of the event was to promote voluntarism and raise the awareness about the International Volunteer Day. Local volunteers from the HighSchool „Kocho Racin“ as well as international EVS volunteers together with „Lice v Lice“ sellers cooperated to create a unique experiences for the visitors of the event (either by singing and playing music instruments, either by cooking muffins, either by breaking the stereotypes about Roma people). Hoping that all of the participants and visitors took a positive impression from the event and spread a good news around, because “Volunteers are not paid -- not because they are worthless, but because they are priceless...”

29 CLIMB THE STAIRS TO SUCCESS! - Ana-Marija Karadjovska 31

A+ PERFORMANCE - Marina Popovska

33 JUGGLING IN POLAND - Emilija Nikova 35 A SURVIVOR GUIDE TO NEW YEAR’S EVE - Monika Naglova 39 MOVEMBER - Monika Naglova

VOICES TEAM: Ana Kuscer Ana-Marija Karadjovska Anita Kirkovska Arbina Ajdar Bojana Drangova Bujar Islami Damjan Serafimovski Dzvezda Mihajlova Elena Micevska Emilija Nikova Gjoko Vukanovski

Ilona Olehlova Ivana Angjelovska Ivana Antevska Jana Gjorgjievska Kathy Kristina Buzaroska Kristina Saltirovska Lirie Memeti Marica Jovanova Marija Korunoska Marina Popovska Martina Dimevska Michal Krizan

Milica Kaevska Monika Naglova Nikola Peshevski Paul Angles Paulina Drzał Tamara Canevska Sanja Stojcheva Simona Georgievska Sokol Makolli Stefana Chakar Zuhri Kamberi

Production & Coordination: Nikola Stankoski Gjoko Vukanovski Sanja Stojcheva

Contact:

Volunteers Centre Skopje Emil Zola 3/2-3, 1000 Skopje Tel./Fax. +389 22 772 095 vcs_contact@yahoo.com www.vcs.org.mk

REPORT

NOBODY IS FREE OF STEREOTYPES:

LIVING LIBRARY 2ND EDITION Mum who brought her daughter to talk with young entrepreneur, groups of students coming from high schools, two friends not knowing what to expect, Peace Corp volunteer in a need for English speaking book – just some of the visitors who visited 2nd edition of Living Library organized by Volunteers Centre Skopje on 27 November in City Library ‘Brakja Miladinovci’.

“I was positively surprised by the event…” If you are now asking if the event met our expectations, our answer would be: “Yes, definitely…!” It was not just the feedback from the visitors that made us realize that this kind of events are needed and that people are open to explore new perspectives and listen to the stories of others. Moreover, it was feedback from the books – people who agree to share their stories with anyone who will ask them a question that made us motivated to continue to work and strengthened our decision to organize Living Libraries also in other cities all around Macedonia, hopefully next year.

“I was surprise that I can also discriminate…” A comment from one of the book after the living library closed that made us think about the need of this kind of events. Events that give everyone a possibility to challenge their perception, stereotypes and made people realize that nobody is stereotype free. On 27 November 2014 it was for second time when the team of Volunteers Centre Skopje organized Living Library with main goal to show that in Skopje are living people with many different stories who see the city by different eyes - by eyes of vegan and animal rights activist, man with Down syndrome, feminist, ex-alcoholics, person with handicap, EVS volunteer, Muslim girl wearing scarf, Jew, blind person, parkour guy, young entrepreneur, gay …

At the end we would like to thank you to all – City Library ‘Brakja Miladinovci’ for providing the space, the books themselves for their time and courage to face unexpected questions, the visitors who were brave enough to visit different type of library and especially we would like to thank you to our volunteers who made this event happened. Thank you to all and see you at Living Library in 2015! Team of Volunteers Centre Skopje Interested to get to know more? Check out our Facebook Page: Волонтерски Центар Скопје.

НИКОЈ НЕ Е БЕЗ СТЕРЕОТИПИ: ЖИВА БИБЛИОТЕКА ВТОРО ИЗДАНИЕ Мајка која ја донесе својата ќерка да разговара со млад претприемач, групи ученици од средни училишта, двајца другари кои не знаеја што да очекуваат, волонтер од Мировниот Корпус кој бараше книга која зборува англиски – се само некои од посетителите кои го посетија второто издание на Живата Библиотека во организација на Волонтерски Центар Скопје на 27 ноември во градската библиотека “Браќа Миладиновци”.

“Се изненадив кога сфатив дека и јас можам да дискриминирам...” Еден коментар од една од книгите откако се затвори Живата Библиотека нѐ натера да размислуваме за потребата од вакви настани. Настани кои им даваат на сите можност да ја предизвикаме сопствената перцепција, стереотипите, и кои ќе им покажат на луѓето дека никој не е без стереотипи. На 27 ноември 2014 година, тимот на Волонтерски Центар Скопје ја организираше Живата Библиотека по втор пат, со цел да покаже дека во Скопје живеат луѓе со многу различни приказни кои го гледаат градот со поинакви очи – преку очите на еден веган и борец за правата на животните, дечко со Даунов синдром, феминист, поранешен алкохоличар, личност со хендикеп, ЕВС волонтер, муслиманка, Еврејка, слеп човек, паркурист, млад претприемач, геј...

“Пријатно ме изненади овој настан...” Ако се прашувате дали настанот ги задоволи нашите очекувања, одговорот е “Да, дефинитивно..!” Тоа што ни помогна да сфатиме дека се потребни вакви настани и дека луѓето се отворени да истражуваат нови перспективи и да ги слушнат туѓите приказни не беа само позитивните реакции на посетителите, туку и реакциите на книгите – луѓето кои се согласија да ги споделат своите приказни со сите кои сакаат да постават прашање, и тоа нѐ мотивираше да продолжиме да работиме, и ја зајакна нашата решителност да организираме Живи Библиотеки и во други градови низ Македонија, се надеваме уште наредната година. На крај би сакале да ви се заблагодараме на сите – Градската библиотека “Браќа Миладиновци” за просторот, на самите книги за одвоеното време и храброста да се соочат со неочекувани прашања, на посетителите за тоа што беа доволно храбри да посетат една поинаква библиотека и особено би сакале да им се заблагодариме на волонтерите кои помогнаа да се оствари овој настан. Ви благодарам на сите и се гледаме на Живата Библиотека во 2015 година! Тимот на Волонтерски Центар Скопје Заитересирани сте да дознаете повеќе? Проверете ја страница на Facebook: Волонтерски Центар Скопје.

STORY

DECEMBER IN SKOPJE By Tamara Canevska

ne city, one month, one story… Skopje is my hometown, town where I can find everyone that I love, town that is keeping all my memories, the memories of all of them who are part of it, the memories that testify for every spend moment in this city, memories that testify for all new loves and for each new winter. When I will have the opportunity to draw a map of Skopje, the map will get a very different look. It will look like a map of a town that you can not find in any nearby kiosk. The look of the map have a special beauty in December.

first snowman, slow falling ice, first cleaning of the snowy streets, the first blizzards. Dear friends, the winter that I am telling you about in this town is something special. I really adore it. After the November grayness, finally there is some whiteness and blitz of colours in my city Skopje. I’m opening the window and white snowflakes are gently touching my face. I feel much better when I see that Skopje is all white in December. Are you feeling this, it smells all over of harmony and warmed houses.

December is month of the snow, and it is one of the most beautiful time of the year, precisely because then starts the Christmas and holiday atmosphere. Also because that is the time when we are expecting the start of the New year and we are summarized the impressions of thе past 365 days. I love Skopje. City in December gets special avant-garde spirit, aura of “small” metropolis in which great things happens. In this month everybody are expecting the first snow, the first snow joy,

You are taking a deep breath and your chest are felt with ice cold air, your chicks are turning red like Santa’s, and your smile is making your face prettier. You’re happy. Everything around you is white, the winter is white. The branches like open palms, are facing down, they are filled with snow, not with fruits. Every house has one member plus. Snowman is a guest in every house and he will stay to make joy, he will stay till the first south wind, till the first sunlight.

In December the people are euphoric. This holiday atmosphere makes everyone dazzled. We are decorating the houses and the Christmas trees, every yard is coloured with the colours of the decorating lights, every New yearâ&#x20AC;&#x2122;s gift is getting prepared. Every December the city square gets special Christmas and holiday edition. Each year different, each year more and more beautiful. I would recommend to everybody to walk thru the square in middle of December so you could feel the magic atmosphere in Skopje. You would never see something more beautiful then the look when in front of you is a child seated in the lap of Santa Claus tightly squeezed new packet and the new gift, and laughing to the photographer. You would also see a wonderful sweet view

of amorous couple walks on the square rejoicing of the every last moments of the last month of the year. You would see a old grandpa and grandma sitting on a bench eating hot chestnuts and enjoying the whole atmosphere. Well, yes you will find all of that in Skopje in middle of December. You will see a lot of views that will warm up your heart in these cold days. The thousands of Christmas lights will make you feel like youâ&#x20AC;&#x2122;re in some fairytale. And every year when December comes and also the end of the year is coming, while I am standing between the old and the New year I have to wish I want Skopje to have less Little Match Girl, and to have more smiles of happiness joy and love. And as summary December is one of the most beautiful months in Skopje, because this town knows how to show all the hidden beauties of the last month of the year. They say the best is saved for the end, or better yet the end crowns the work! I would recommend to all my readers - come spend a December in Skopje and feel the magic of this wonderful atmosphere!

ДЕКЕМВРИ ВО СКОПЈЕ Тамара Цаневска

ден град, еден месец, една приказна... Скопје е мојот град, тука се сите кои ги сакам, тоа е местото кое ги чува моите спомени, спомените на сите кои се дел од него, спомените кои сведочат за секој миг поминат во овој град, спомените кои сведочат за секоја нова љубов, за секоја нова зима. Кога би требала да ја нацртам мојата скопска мапа, ќе се добие еден сосема поинаков град чија мапа за жал нема да можете да ја порнајдете во ниту еден киоск. Таа мапа е токму најубава во декември. Тоа е месецот на снегот кој важи за еден од најубавите периоди во годината токму затоа што тогаш започнува празничната атмосфера, се очекува почетокот на новата година и се сумираат впечатоците од изминатите 365 дена. Го сакам Скопје и си дозволувам да го наречам мое. Градот кој во декември добива посебен авангарден дух, аура на “мала” метропола во која се случуваат големи нешта. Во овој месец сите го очекуваме првиот снег, првата снежна радост, првиот снешко, бавното паѓање на мразот, првото чистење на снежните улици, првите виулици. Драги мои, за зимата ќе ви кажував, за таа прекрасна зима.... и пролетта овде е прекрасна, но зимата.... е таа е тука нешто посебно. Ја обожувам.

По ноемвриското сивило, конечно белило и блесок од бои во моето Скопје. Го отворам прозорецот и бели снегулки ми го галат лицето. Во декември Скопје во бела наметка ми го враќа расположението. Чувстувуваш се шири мирис на затоплени домови, вдишуваш. А градите ти се полнат со леден чист зимски воздух, ти поцрвенуваат образите како на Дедо Мраз, а насмевката ти ги краси усните и лицето. Среќен си. Се е бело околу тебе. Зимате е бела. Гранките како подадени дланки натежнале, се свиле од торанот, полни се, но не со плодови, со снег вчера паднат. Секоја куќа го зголемува своето семејство за по еден член. Снешко е дојден на гости во секој дом и ќе остане да ги радува сите, ќе остане се до првиот јужен ветар, се до

првите топли сончеви зраци кои ќе го најават неговото заминување. Во декемви луѓето се во еуфорија. Онаа празнична атмосфера ги опива. Се украсуваат домовите, се китат елките, секој двор е обоен од боите на сјаличкит, се спремаат новогодишните подароци. Плоштадот, тој има посевно празнично издание. Секоја година различно, секоја година поубаво. На секој би му препорачала во средината на декември да го прошета скопскиот плоштад. Да ја доживее скопската магија во овој месец. Таму ќе ве затече една перкрасна атмосфера. Нема да видите ниту една поубава глетка на која едно мало дете седнато во скутот на Дедо Мраз, во рачето силно го стиска новото пакетче и се смее на фотографот на плоштадот. Нема ниту една помила глетка од вљубениот пар кој шета на плоштадот и се радува на секој миг од последниот месец во годината. Нема ниту една посреќна глетка од онаа со седнатите баба и дедо на клупа јадејќи што-туку купени топли костени и уживајќи во целата атмосфера. Е овиее глетки ќе ги затечете во Скопје во

декември. Глетки кои ќе ви го стоплат срцето во овие студени денови. Тогаш ќе слушете една поинаква прекрасна песна која покрива се. Онаа празничната, новогодишната која прекрасно звучи и во ова наше Скопје. И секогаш на крајот на годината и на дочекот на новата додека стојам на прагот исмеѓу нив две, желба ми е во моето Скопје да има помалку „девојчиња со кибритчиња“, да има повеќе смеа , радост и љубов. И како резиме декември е еден од најубавите месеци во Скопје, затоа што Скопје знае да ги носи сите скриени убавини на овој последен месец во годината. Велат најубавото се чува за крај, или уште подобро крајот го краси делото! На сите би им препорачала – Дојдете, поминете еден декември во Скопје и почувствувајте ја магијата на оваа прекрасна атмосфера!

PSYCHOLOGY

BODY LANGUAGE –

In the first article of the series I mentioned which body movements or stances can be considered part of the body language. In this continuation, we will take a better look at some basic information for people who study this subtle language people speak on daily basis. But in order to illustrate that, I will list examples that you have, undoubtedly, noticed throughout your long communication with people.

he other day I had a conversation with a friend centering on the kind of impressions you get from people. We discussed postures, involuntary movements of the body and their influence on us. It amazed me, how much she seemed to know about all of it, especially as I knew that she hadn’t studied the topic at all. Somewhere along the way I realized that you don’t need to have special education to be able to read the nuances of the body language people display – you only need a bit of social experience. For this reason, I believe that learning to read body language isn’t a particularly difficult task for anyone. Some information is already there naturally, and learning more will only serve as a development tool. But the first step is always becoming aware of your own self – your body speak. One of the best examples for obvious body language signals is the finger drumming and, alternatively, shaking of one or both of the legs, which clearly express anxiety. I remember pointing this out to people who’d always say: “No, that’s just something I’ve been doing all my life. It’s natural.” Of course it’s natural! Although, it’s quite worrying if you’ve been doing it all your life, because that means you are a highly stressed individual. The lesson this taught me, that is, the lesson I’m trying to pass on to you now is that the sooner you understand your own body signals, the better. In any case, most common places you notice this kind of behaviour are classrooms and hospitals. Aside from finger drumming and shaking of the legs, you must regularly notice or engage in foot/toe tapping. Now, this tapping has more than one meaning but all of them signal some sort of anxiety. You engage in it if you are anxious to move, say something or get someone’s attention. In each case, you are time pressured and your feet tell that to the world. Your homework in regard to these signals is to pay attention to people in banks or on bus stops. Soon, you will notice them everywhere and, more importantly, notice yourself doing the same. Another thing you have undeniably noticed is the way people stand. You see people standing all around – waiting their turn in a queue, waiting for a bus, waiting for somebody on the corner etc. It’s the way they stand that you notice, even if you don’t feel the need to approach the person you see standing. For example, you must be familiar with the slight feeling of threat when you see someone standing with their legs wide apart. This stance makes the body look wider, creating the impression of a powerful and dominant person, confident in themselves to the point of making one feel threatened by their presence. As a contrast, quite often you see students standing in front of the board to answer a teacher’s questions. The body language displayed in such situations is extremely rich, which is why other students stare at the single standing student with rapt attention. In truth, they are doing nothing but picking cues as to what they should or shouldn’t do when their turn comes. By this very behaviour you can see that the need to show and read the language of the body is deeply ingrained in all of us.

– BEGINNINGS

As someone who has only recently finished high school, I can say with a certain modicum of conviction that insecurity is the commonest of feelings when one happens to be standing in front of the class. Standing with the feet together makes a person appear smaller and less threatening, therefore less prone to being attacked. It also serves as a sort of protection to the genitals. The position’s increased meaning is achieved by fully pressing the knees together and eventually turning a bit to the side. Furthermore, crossed legs can signal similar anxiety or a wish to leave. When this stance is accompanied by hands held behind the back and a slight lowering of the head, it can indicate shyness, submission or being coy. Most often, if you observe the behaviour of students in front of the class, you will see them holding their left elbow with their right hand or vice versa. This is another natural reaction to feeling insecure or upset, and it represents a mimic of the way mothers hold their children. In this position the shoulders of a person are bent inwards in attempt to remove attention from them by making themselves seem small and insignificant. Humans are courteous creatures, using charm and various abilities to attract the attention or sympathy from others. The attraction – rejection game between people has been going on since the moment people started living in groups and building their social survival skills. It is also frequently seen in pairs courting one another. This is why the movement of the legs when two or more people stand conversing may indeed tell a lot about how people feel about their companions. For instance, moving a step forward is a sign of interest, while moving backward is a sign of disinterest. However, in some cases, moving forward, then backward, clearly means an invitation for a chase. So, boys and girls, pay attention to the movement of your legs and feet next time you’re talking to someone who piques your interest. The movements of the feet are probably among the most interesting when it comes to sharing impressions and feelings. They say plenty about your interest in someone as well as intended directions of movement. When you stand across from a person that you like you’ll notice that your feet are firmly pointed in their direction. Then again, when you stand across from someone who makes you feel bored, your feet will either point to someone more interesting or to the exit from the room. Feet angled inward can signalize several states of mind: awkwardness, introspection or a defensive stance. On the other hand, feet angled outward can signalize a move prefacing a departure or a “ready-to-attack” stance. The mindset is the following: the firmer the feet on the ground, the readier the body. Then, curling the feet around an object indicates strong feelings: excitement, frustration or even fear. Knowing this, I believe that paying attention to the lower half of the body can give a rare insight, far more than analyzing crossed arms or facial expressions, both of which are easily concealed. That is not to say that controlling of the lower extremities is impossible, however, as Mr and Mrs Pease say in their Definitive Book of Body Language: “The farther away from the brain a body part is positioned, the less awareness we have of what it is doing.” Until next time! By Kathy

ГОВОРОТ НА ТЕЛОТО Во првата статија од серијата споменав кои движења на телото или ставови се сметаат како дел од говорот на телото. Во ова продолжение, ние ќе погледнеме подбро некои основни информации за луѓето кои го студираат овој суптилен јазик кои луѓето го зборуваат секојдневно. Но за да го илустрирам тоа, јас ќе ви дадам примери кои вие, несомнено, сте ги забележале за време на вашата долга комуникација со луѓе.

ред некој ден разговарав со пријателка за видот на впечатоци што ги добиваме од луѓето. Разговаравме за држење, неволни движења на телото и нивното влијание врз нас. Ме изненади, колку се чинеше дека таа знае за сето тоа, особено затоа што јас знаев дека таа го нема учено тој предмет воопшто. Некаде за време на разговорот сфатив дека не ни треба посебно образование за да можеме да ги читаш нијансите на говорот на телото што луѓето ги покажуваат – ви треба само малку социјано искуство. Поради оваа причина, јас верувам дека учењето да го читате говорот на телото не е особено тешка задача за никого. Некои информации се веќе таму природно, и учењето повеќе ќе ви послужи само како алатка за развој. Но првиот чекор секогаш е да бидеш свесен за самиот себеси – твоето тело зборува. Еден од најдобрите примери на очигледни сигнали на говор на телото е чукање со прстите и, алтернативно, тресење на едната или двете нозе, кои јасно изразуваат вознемиреност. Се сеќавам дека го имам укажано ова на луѓе кои секогаш велат: “Не тоа е нешто што го правам цел живот.Тоа е природно.” Се разбира дека е природно. Но, е доста загрижувачки ако сте го правеле тоа цел живот, бидејќи тоа значи дека сте особа која е често под стрес. Лекцијата што ја научив од ова, тоа е, лекцијата што се обидувам да ви ја пренесам е дека што поскоро ги разберете сигналте на вашето тело, толку подобро. Во секој случај, најчестите места каде ќе забележите ваков вид на однесување се училниците и болниците. Настрана од тропање со прстите и тресење на нозете, вие мора редовно да сте забележале или да сте се вклучиле во чукање со нога/прст. Сега, ова чукање има повеќе од едно значење, но сите од нив сигнализираат некаков вид на анкциозност. Ќе се вклучите во тоа, ако сте нетрпеливи да тргнете, да кажете нешто или да привлечете нечие внимание. Во секој случај, вие сте под временски притисок и вашите нозе му го кажуваат тоа на светот. Вашата домашна задача во однос на овие сигнали е да обрнете внимание на луѓето во банките или на автобуските станици. Наскоро, ќе ги забележите насекаде и, уште поважно, забележете се самите како го правите истото. Друга работа што несомнено сте ја забележале е начинот на кој луѓето стојат. Гледате луѓе како стојат насекаде, како чекаат ред, како чекаат автобус, како чекаат некој на аголот итн...Вие го забележувате начинот на кој тие стојат, иако не чувствувате потреба да му пријдете на лицето кое го гледате како стои. Како на пример, мора да ви е познато благото чуство на опасност кога ќе видите некој како стои со нозете широко разделени. Овој став го прави телото да изгледа поголемо, и дава впечаток на силна и доминантна особа, толку сигурна во себе што ги прави другите да се чувствуваат загрозени во нејзино присуство. Спротивно на тоа, вие доста често гледате студенти како стојат пред таблата за да одговорат на прашањата на наставникот. Говорот на телото прикажан во овие ситуации е исклучиво богат, токму затоа другите студенти зјапаат во студентот пред таблата со занесно внимание. Во суштина, тие не прават ништо освен што забележуваат знаци за тоа што треба и што не треба да прават кога ке дојде нивниот ред. Токму по ова однесување може да се види дека потребата за покажување и читање на говорот на телото е длабоко вкоренета во сите нас. Како некој кој само неодамна завршил средно училиште, можам да кажам сигурно со минимално

- ПОЧЕТОЦИ

количество на убедување дека несигурноста е најчестото чувство кога стоите пред класот. Стоењето со нозете заедно го прави човекот да изгледа помал и помалку опасен, но и помалку подложен на напад. Исто така служи како еден вид на заштита на гениталите. Зголемување на значењето на позицијата се постигнува со целосно притискање на колената заедно и евентуално поместување малку на страна. Исто така, скрстените нозе сигнализираат слична анкциозност или желба за заминување. Кога овој став е придружен со рацете позади грб и мало спуштање на главата, тоа може да укажува срамежливост, покорност или резервираност. Најчесто, ако го набљудувате однесувањето на учениците пред класот, ќе видите како тие го држат левиот лакт со десната рака или обратно. Ова е уште една природна реакција кога се чувствувате несигурно или вознемирено, и претставува имитација на начинот на кои мајките ги држат нивните деца. Во оваа позиција рамената на особата се свиткани навнатре со обид да се отстрани вниманието од нив, правејќи се да изгледаат мали и незначителни. Луѓето се љубезни суштества, кои користат шарм и различни способности за да го привлечат вниманието или симпатиите на другите. Играта на привлекување-одбивање меѓу луѓето постои уште од моментот кога луѓето почнале да живеат во групи и да ги градат нивните вештини за социален опстанок. Исто така често е видено во парови кои се додворуваат еден на друг. Ова е причината зошто движењето на нозете кога двајца или повеќе луѓе разговараат може навистина да каже многу за тоа како луѓето се чувствуваат во врска со своите придружници. Како на пример, движењето на чекор нанапред е знак на интерес, додека движењето наназад е знак на незаинтересираност. Додека, во некои случаи, движењето нанапред, а потоа наназад, јасно значи покана за “лов”. Значи момчиња и девојчиња, обрнете внимание на движењето на вашите нозе и стапала наредниот пат кога ќе зборувате со некој што го буди вашиот интерес. Движењата на нозете се веројатно меѓу најинтересните кога станува збор за размена на впечатоци и чувства. Тие кажуваат многу за вашиот интерес за некој, како и за планираните правци на движење. Кога стоите наспроти личност која ви се допаѓа ке забележите дека вашите стапала цврсто покажуваат во нивен правец. Исто така кога стоите спроти некој кој ви прави да се чувствувате досадно, вашите стапала ќе покажуваат во правец на некој поинтересен или кон излезот од собата. Стапала скосени кон внатре може да сигнализираат неколку состојби на умот: непријатност, интроспекција или одбранбен став. Од друга страна, стапала скосени кон надвор може да сигнализираат потег пред заминување, или “подготвен за напад” став. Начинот на размислување е следниот: колку поцврсто се стапалата на земја, толку поспремно е телото. Понатаму, виткање на нозете околу нешто покажува силни чувства: возбуда, фустрација, па дури и страв. Знаејќи го ова, верувам дека обрнување на внимание на долниот дел од телото може да даде редок увид, многу повеќе отколку анализирање на скрстени раце или израци на лицето, кои лесно можат да се сокријат. Тоа не кажува дека контролирање на долните екстремитети на телото е невозможно, како и да е, како што Г-дин и Г-ѓа Пис велат во нивната Книга за Објаснување на Говорот на Телото: “колку некој дел од телото е подалеку од мозокот, толку помалку свесност имаме за тоа што го прави.” До следниот пат,

Кети

YOUTH IN ACTION 15

YOUTHFUL SARAJEVO WHAT IS IT? Youthful Europe it is series of trainings organized by Salto with a support of National Agencies held in different countries of Europe since 2004, however the program of activities is adapted to correspond to the contemporary themes, needs and approaches. This edition took place in Sarajevo, Bosnia and Herzegovina, 25-30 of October and tackled the concept of Europe through three elements: identity, citizenship and participation. WHAT DID WE DO THERE? Thinking a lot. About ourselves, about our identity. To fix something, to help the others, first you need to find out who you are, then place yourself somewhere in the space. Then, the lesson of acceptance came. You are the one and only, so the other people are. It is hard, because sometimes you disagree with their point of view and lifestyle so, so much! Stop. You have a right to do so, they have too. Try to respect it. Examining local community. By talking to young people of Sarajevo we tried to find out how much do they know about NGO sector, about youth participation and about Europe. Where do they spend their free time. The results sometimes were touching – I will never forget mother recording her 16 years old son, because she didn’t know that he speaks English. She was so proud! Also words “hope” and “better future” were coming frequently in our research; sometimes surprising – “I don’t like life in Europe” said 24 years old girl, student; sometimes funny, like the answer from a student who said: “first what comes into my mind when I think about Europe is discos and women!”

ÇFARË ËSHTË KJO? Youthful Europe (Evropa rinore) është një seri trajnimesh i organizuar nga Salto me mbështetjen e Agjensive nacionale të shteteve të ndryshme të Evropës që nga viti 2004, megjithatë programi me aktivitete është i përshtatur sipas temave, nevojave dhe qasjeve bashkëkohore. Ky edicion u organizua në Sarajevë, Bosnjë dhe Hercegovinë, më 2530 tetor dhe trajtonte konceptin e Evropës nëpër tre elemente identitet, qytetërim dhe pjesëmarrje. ÇFARË KEMI BËRË ATJE? Menduam shumë. Për veten, për identitetin tonë. Për të rregulluar diçka, për t’ju ndihmuar të tjerëve, në fillim duhet të kuptosh se kush je, dhe pastaj ta vendosësh veten në hapësirë. Pastaj erdhi mësimi i pranimit. Ti je i vetmi, ashtu si edhe të tjerët. Është vështirë, sepse ndonjëherë nuk pajtohesh edhe aq shumë me këndvështrimin dhe mënyrën e tyre të jetesës! Ndal. E ke të drejtën të mos pajtohesh, poashtu edhe ata e kanë. Mundohu ta respektosh. Analizuam komunitetin lokal. Duke folur me të rinjtë nga Sarajeva, u munduam të zbulojmë se sa ata dinë për sektorin joqeveritar, për pjesëmarrjen rinore dhe për Evropën. Ku e kalojnë kohën e lirë. Rezultatet ndonjëherë ishin mjaft prekëse – asnjëherë nuk do të harroj një nënë që inçizonte djalin e saj 16-vjeçar, sepse nuk e dinte që ai flet anglisht. Ishte aq krenare! Poashtu, fjalët si “shpresë” dhe e “ardhme më e mirë” u përmendën shumë në hulumtimin tonë, ndonjëherë një befasi sikur – “Nuk më pëlqen jeta në Evropë”, tha një vajzë

Working on ideas. It is amazing how many quality projects can be designed during just one hour! What is more, little competition we turned into collaboration. Ideas of common projects sustainability – education, environment-business, culture- politics appeared. All of them with the main goal – increasing youth participation in those areas. People who I met there make me believe that at least some of the projects will be implemented . And talking about people, nice network of partnerships has been created! YOUTHFUL so how? Full of youth obviously. But this time I have an impression that it was about something more. Associations such as: powerful, new, fresh, future come into my mind in this point. REFLECTION You can think about the key according to which they choose places for the trainings, when suddenly on the street you notice big poster remembering about February protests in the city. The opposite side of the street shows you the effect of them. Maybe coincidence but makes you think. Makes you feel responsible, because you are an European. Motivates you. Makes you act. Sarajevo asked. Europe answered. Will it help? I think now it is up to us – youth and our participation. Not only in Sarajevo.

24-vjeçare, studente; ndonjëherë qesharake, si përgjigjia e një studenti që tha: “ gjërat e para që më bien në mend kur përmendet Evropa janë disko klubet dhe femrat!” Përpunuam ide. Është mahnitëse se sa projekte cilësore mund të dizajnohen për vetëm një orë! Përveç asaj, garimin mes nesh e shndërruam në bashkëpunim. Ide për projekte të përbashkëta – u përmendën qëndrueshmëria-arsimi, mjedisi – biznesi, kultura – politika. Që të gjitha me qëllimin kryesor – të rritet pjesëmarrja rinore në ato fusha. Njerëzit që njoha atje më bënë të besoj që të paktën disa prej projekteve do të implementohen. Kur është fjala tek njerëzit, krijuam një rrjet të mirë të partneritetit! YOUTHFUL (RINORE) Si ashtu ? Plot me rini, kuptohet. Por, kësaj here e kam përshtypjen që ishte për diçka më shumë. Asociacione sikur: fuqi, risi, freski, ardhmëri më bien në mend. REFLEKTIM Mund të jesh duke menduar se si njerëzit i zgjedhin vendet për trajnime, kur papritmas në rrugë vëren një poster të madh në lidhje me protestat e muajit shkurt në qytet. Ana e kundërt e rrugës e shfaq efektin e tyre. Ndoshta është rastësi, por të nxit të mendosh. Të bën të ndihesh i përgjegjshëm, sepse je evropian. Të motivon. Të nxit të bësh diçka. Sarajeva pyeti. Evropa u përgjigj. A do të ndihmojë kjo? Mendoj që tani varet prej nesh – prej rinisë dhe pjesëmarrjes sonë. Jo vetëm në Sarajevë.

By Paulina Drzał

DECORATION

olidays are coming and they just don´t feel quite right without at least some home decorations. But hey, don’t go to the shop and buy some – you can make them yourself! You’ll save some money, have fun while doing them and it’s easy too. We have prepared some DIY ideas for you, but don’t stick just with them. Think further and we are sure that your place will look great in no time!

DECORATE YOUR HO

разниците се ближат, а некако не може вистински да се почуствуваат без барем неколку домашни украси. Но, не одете во продавница да купувате – може сами да си направите. Со тоа ќе заштедите пари, ќе се забавувате додека

ги изработувате, а исто така е и многу лесно. Ви подготвивме неколку „Направи Сам“ идеи, но не се придржувајте само на нив. Мислете понатаму и сигурни сме дека вашиот дом ќе изгледа супер за кратко време!

Everything you need is:

Сè што ви e потребно е:

- Paper (old magazines, newspapers etc.) - A glass - Candles - Empty toilet rolls - Scissors - Glue - Yarn

- Хартија

(стари списанија, весници и др.) - Чаша - Свеќи - Празни тоалетни - Ножици - Лепак - Конец

Candle story 1. Cut a scenery out of a black paper and glue it around a glass. 2. Place a candle inside, lit it and there you go!

1. Исечете пејзаж од црн лист и залепете го околу чашата. 2. Ставете ја свеќата внатре, запалете ја и ете ви!

You have your own candle story – it is as simple as that. You can get as creative as you want. You can add some animals (reindeers), snowman, Santa Clause… Instead of a glass you can also use a used pickle jar.

Имате своја приказна за свеќата – толку е едноставно. Може да бидете креативни колку што сакате. Додадете неколку животни(ирваси), снешко, Дедо Мраз. Наместо чаша може да употребите и употребена тегла од туршија.

OME FOR CHRISTMAS

By Ana Kuscer

Snowflakes We are waiting for a white Christmas but can never be sure if we’ll get it or not. So this year, just to be sure, cut some snowflakes out of the paper and hang them at your home. You can cut them out just as circles or use more advanced shapes. Place two of the same shaped snowflakes around the yarn and glue them together. With some lights you can get nice shadows that the snowflakes will make on the wall. TIP: If you hang your snowflakes above a radiator, the heat coming from it will make them move.

Во исчекување сме на снежен Божиќ, но не може да бидеме сигурни дали ќе има снег или не. Па така, оваа година за да бидете сигурни, исечете неколку снегулки од лист и закачете ги во домот. Може да ги исечете во кругови или пак користете понапредни форми. Закачете на конец две снегулки исти по форма и залепете ги заедно. Со неколку светла на ѕидот може да добиете убави сенки од снегулки. ПС: Ако ги закачите снегулките над радијатор, од топлината тие ќе се поместуваат.

Christmas singers Can’t you just hear the Christmas carols they are singing? No? Ok… 1. Use empty toiler rolls and wrap them with paper. 2. Cut out a circle for a face from yellow paper and draw eyes and mouth on it, add a note book and a scarf or a cap, just that they won’t be cold. 3. Put on a CD with Christmas songs and you are all set!

Можете ли да ги слушнете Божиќните песни кои тие ги пеат? Не? ОК.... 1. Користете празни ролни од тоалетна и замотајте ги со хартија. 2. Исечете круг за лице од жолта хартија, нацртајте очи и уста, напишете белешка, додадете шал или капа, само да не им студи. 3. Пуштете ЦД со Божиќни песни и подготвени сте!

Happy Holidays everyone!

SPORT

EVERYTHING YOU COULDN’T K MACEDONIA-SLOVAKIA FOOTBA WATCHING IT AT THE TV By Michal Krizan, Gjoko Vukanovski and Paul Angles

We offer you three different views, of three people, for one same but important thing… FOOTBALL!!! We hope you will enjoy it…

efore I applied for my EVS project it was very difficult to decide where to go for EVS. Then I discovered that Slovakia is playing against Macedonia on 15th of November in Skopje, so it was a good reason to do my EVS for Volunteers Centre Skopje... And now let’s get real. It was in October when I found out that Slovakia is playing here in Skopje against National Team of Macedonia. So I was looking forward that my national team plus several hundreds of fans are coming to the city where I am staying for one year. We had to start some preparations. Gjoko bought the tickets (by the way, I was really surprised by the price of the ticket which was EUR 1.66 because in Slovakia the ticket for international football match would cost about EUR 10 or 20, or even more) and I contacted Embassy of the Slovak Republic in Skopje if they are able to lend me Slovakia’s national flag for the match. It was an extraordinary pleasure to meet employees at the embassy as they have been very kind and friendly. They didn’t lend me the flag, but the DONATED me one. Very nice act, right? So the D-day came and we could proceed to the stadium. Paul, Monika and me left the apartment and went directly to the stadium. I was wearing Slovakia’s national flag on my back, and nobody from other passengers realized it during the bus ride. Then we were waiting for Gjoko and Stefana in front of the stadium. They both came with Macedonia’s national flag. So we could finally go directly to our sector. Meanwhile we had to wait a few minutes for Dan - our friend and American volunteer here in Skopje. Then we oc-

ред да аплицирам за мојот ЕВС, за мене беше многу тешко да се одлучам каде да волонтирам. Тогаш открив дека Словачка игра против Македонија на 15-ти Ноември во Скопје, па тоа беше одлична можност за мене да донесам одлука да бидам ЕВС во Волонтерски Центар Скопје... А, сега ајде да бидеме посериозни. Тек во октомври дознав дека Словачка игра во Скопје против националниот фудбалиски тим на Македонија. Јас едвај чекав да дојде мечот и доаѓањето на неколку стотици навивачи од Словачка во градот каде што јас ќе живеам цела година. Пред мечот, почнавме со некои подготовки. Ѓоко купи карти (бев изненаден за цената на картите од 1,66 евра, затоа што во Словачка картата за истиот меч би чинела 10-20 па и повеќе евра), а ние ја контактиравме Амбасадата на Р. Словачка во Македонија, кои ни излегоа во пресрет и ни позајмија знамиња на нашата земја Словачка за самиот меч. Беше одлично чувството да се запознаат вработените во Словачката Амбасада, затоа што сите тие беа многу љубезни и пријателски расположени. Тие не само што ни позајмија национални знамиња, туку и ни ПОДАРИЈА едно. Навистина добар гест, нели? Денот “Д” пристигна и почнавме со нашето патешествие кон стадионот. Јас, Пол и Моника заминавме директно од станот, правец кон стадион. Го носев националното знаме на Словачка на мојот

KNOW ABOUT ALL MATCH Ви нудиме три различни аспекти, на тројца луѓе, за една сосема иста, но многу важна работа... ФУДБАЛ!!! Се надеваме дека ќе уживате... cupied our seats on time. It was a strange feeling to enter the sector full of Macedonian fans as I was the only person wearing Slovakia’s flag on my back. Everyone was staring at me. Stefana sitting next to me held Macedonia’s flag, so people who looked at us didn’t know what to think. I was very impressed by the National Arena Philip II of Macedonia. It is a huge and beautiful stadium. We in Slovakia can only dream about such a beautiful stadium.... Before the kick off they played Slovakia’s and Macedonia’s national anthems. It was a nice feeling to hear our national anthem here in Skopje. The match itself wasn’t very interesting because I expected more goals from both sides. In first half Macedonia’s defenders made two big mistakes what allowed us to score twice. And in the second half, Macedonians increased their pressure and hit the bar two times and also had several strong shots on our goal. Slovakia’s goalkeeper did his job perfectly, but sometimes he had to push the ball away from goal by his eyes. I expected more fans because there were only 9,000 people in the stadium (1,000 fans from Slovakia). It was perfect event and it was good to watch it with my Macedonian friends. Slovakia won 2 0, but it will not make the bread cheaper in our country... Its how Michal saw the match...

грб и никој од другите патници во автобусот со кој патувавме не го примети тоа. Кога пристигнавме, ги чекавме Ѓоко и Стефана да пристигнат. И двајцата дојдоа со национални знамиња на Македонија. Дојде време да заминеме кон секторот каде што бевме предвидени да седиме според нашите карти...Во меѓувреме, малку го почекавме и Дан, волонтер од САД кој исто така престојува во Македонија. Како и да е, стигнавме на време за почетокот на натпреварот. Се чувствував малку чудно како единствен човек со Словачко знаме, опкружен на трибина со Македонски навивачи. Сите гледаа во мене. Стефана, која седеше до мене, носеше македонско знаме и луѓето беа помалку збунети, не знаеја што да мислат. Бев навистина импресиониран од изгледот на Националната Арена Филип II. Тоа е многу голем и убав стадион. Ние во Словачка можеме само да сонуваме за ваков стадион...Пред почетокот на мечот, беа интонирани химните на двете земји. Беше одлично чувството да ја слушнам мојата химна овде во Скопје. Натпреварот сам по себе не беше многу интересен, затоа што јас очекував многу голови од двете страни. Во првото полувреме одбранбените фудбалери на Македонија направија две големи грешки, кои ние ги искористивме и постигнавме два гола. Во второто полувреме, Македонскиот тим го зголеми притисокот и два пати ја погодија пречката од голот, а исто така имаа и сериозни шанси пред нашиот гол. Словачкиот голман одлично си ја заврши својата работа, но неколку пати беше само нем гледач на топката која за среќа не влезе во неговиот гол... Јас лично очекував повеќе гледачи на стадионот, имаше само 9,000 навивачи на стадионот (од кои околу 1,000 беа од Словачка). Ова беше перфектен настан и беше супер што имав прилика да го гледам заедно со моите македонски пријатели. Словачка победи со 2:0, но ова нема да го поефтини лебот во мојата земја...Е начинот на кој Михал го виде натпреварот...

Macedonia vs. Slovakia...It was suppose to be our last chance to catch up with the leading teams in our group in the qualifiyers for the Euro 2016 in France...Yes, it was, but we failed, like plenty of times before when we were in similar situation...But this time it was a bit different...This time I was not angry because we lost and played lousy, this time I was frustrated because we played so good and we let the other team win by scoring goals after juvenile mistakes from our defense…Anyway, the impression from the match was great, we watched a good play from the both sides, a lot of chances for scoring, a very dynamic 90 minutes…For me, this match was also a great opportunity to better meet up with the EVS volunteers in my organization, Michal and Monika from Slovakia and Paul from France…It was also a “joy” for me to see Monika jumping after the Slovak team scored twice against us…I managed to control my temper, although I was a bit frustrated, as I said before… Usually when Macedonian team is losing I am not speaking with anyone, but this time I turned my frustration into pleasant conversation with the EVS volunteers from the “opposite” side on the field…I have to mention the fact that Michal was much more “diplomatic” in the whole situation and had very good understanding of the pain of losing we were feeling…During the match, me and Paul also did a very good “expert” observation of the match and plenty of the things we observed or predicted turned out right… The chances for qualifying on EUR 2016 are practically none for our team…In the matches that follow we need to give more chance to the younger players and to make stronger and more consisted team, because I see plenty of potential in this generation of players…And if you do not transfer potential into practice, is goes by so fast…It’s how Gjoko saw the match…

Македонија против Словачка...Ова требаше да биде наша псоледна шанса да се приклучиме кон водечките тимови во нашата група, во квалификациите за ЕУРО 2016 во Франција... Да, требаше, но не успеавме, исто како и многу пати досега кога сме биле во слична ситуација... Но, овој пат беше малку поинаку... Овој пат јас не бев гневен затоа што изгубивме после лоша игра, овој пат јас бев исфрустриран затоа што игравме така добро, а му дозволивме на другиот тим да победи постигнувајќи голови после малолетничките грешки што ги направи нашата одбрана... Како и да е, импресиите од мечот се одлични, гледавме добра игра од двете страни, многу шанси за постигнување на гол, навистина динамични 90 минути... За мене, овој меч исто така беше супер можност за подобро да се запознаам со ЕВС волонтерите во мојата организација, Михал и Моника од Словачка и Пол од Франција... За мене беше и исклучителна “радост” да ја гледам Моника како скока од радост кога Словачка ќе постигнеше гол…Успеав некако да го исконтролирам мојот темперамент, иако бев многу исфрустриран, како што наведов и претходно... Обично кога Македонија губи, јас не сум расположен да комуницирам со никого, но овој пат успеав да ја претворам мојата фрустрација во пријатна конверзација со ЕВс волонтерите, кои доаѓаа од противничката страна на теренот... Морам да го напоменам и фактот дека Михал имаше повеќе дипломатски однос и разбирање за болката и страдањето на сите нас кои навивавме за Македонија... За време на мечот, јас и Пол исто така направивме многу добра “експертска” анализа на мечот и многу работи кои ги кажавме или ги предвидовме испаднаа баш точни… Е начинот на кој Ѓоко го виде натпреварот...

I’m not a football fan, I have been to a match only few times in my life and I don’t keep unfading memories of these experiences. To me, football means to be lying on the couch eating pizzas and drinking beers watching a top Champions league’s match like FC Barcelona versus Bayern Munich. However, when Gjoko invited us, my Slovak flat mates and me, for Macedonia – Slovakia, not the most exciting match ever, my curiosity led me to accept. I will tell you this adventure minute per minute. 19h30. We left the apartment dressed as usual except Michal who wore the Slovakian flag as a cap. He is the only one dressed like that in the bus but people seem to not notice it and the ride to the stadium happens normally. 20h00. We are in front of the national stadium waiting for our Macedonians mates. Michal is really impressed by the greatness and the beauty of the building: « We don’t have such beautiful stadium in Slovakia, maybe in 100 hundred years we can expect to get the same ». The atmosphere is relaxed, some fans Macedonians either Slovakians are walking around. 20h01. Monika is thirsty, she wants a beer. We give her a go to buy some booze. Five minutes after, her beer empty, she isn’t against another one. In the meantime, Michal talks about the country with some compatriots. 20h15. Gjoko and Stefana wearing Macedonian colors join us. We weren’t waiting them in the right meeting point; Gjoko points out to us our mistake. 20h17. The first gate where we go to get in is not the right one. I don’t point out to Gjoko his mistake.

Не сум фудбалски фан, сум бил на неколку натпревари во животот и не ми останале долго во сеќавање таквите искуства. За мене фудбалот претставува лежење на каучот, јадење пица и пиење пиво, гледајќи некој врвен натпревар од Лига на шампиони, како на пример БарселонаБаерн Минхен. Сепак, кога Ѓоко нѐ покани мене и моите цимери од Словачка, на Македонија Словачка (не баш највозбудливиот натпревар на светот), мојата љубопитност ме натера да прифатам. Ќе ви ја раскажам мојата авантура минута по минута. 19:30 Го напуштаме станот облечени како и обично, освен Михал кој го носеше словачкото знаме како капа. Тој е единствениот кој е облечен така во автобусот, но на луѓето веројатно не им пречи и нормално ни минува патот до стадионот. 20:00 Стоиме пред националниот стадион и ги чекаме македонските пријатели. Михал се восхитува на големината и убавината на зградата: „Ние немаме олку убав стадион во Словачка, можеби за стотина години можеме да очекуваме вакво нешто.“ Атмосферата е опуштена, неколку фанови, македонски или словачки, се шетаат наоколу. 20:01 Моника е жедна, сака пиво. Ја пративме да купи нешто за пиење. Пет минути подоцна, нејзината чаша е празна, а таа нема ништо против уште една. Во меѓувреме, Михал зборува за својата држава со некои други патриоти. 20:15 Ѓоко и Стефана, облечени во македонските бои, ни се придружуваат. Не сме ги чекале на вистинското место, Ѓоко ни укажува на нашата грешка. 20:17 Првата порта од која сакавме да влеземе, не беше правата. Не му укажав на Ѓоко за неговата грешка.

20h19. Walking toward the good gate, Monika receives a call. Daniel, American football (well, soccer) fan, is looking for us. Monika goes to pick him. Michal and Stefana leave us in order to not miss the anthems. Gjoko and me are waiting for Monika and Daniel outside. Gjoko is bitching because he’s going to miss Macedonian anthem and also because he is pretty sure that Daniel couldn’t get in by this gate. 20h30. We pass the security control. Monika let her lighter at the entrance forced by the security guard, I don’t. Come on, I wouldn’t sacrifice my favourite turkish lighter for this match. Daniel has the right ticket for this gate. This time, I point out to Gjoko that he was scandalmonger. 20h35. We reach our seats right on time for the anthems. First, Slovakian’s one accompanied by Monika and Michal. Then, Macedonian anthem with Gjoko as a soloist. 20h40. The stadium is half empty. Macedonian audience is mostly domestic and quiet. Slovakian’s fans, hundreds people parked in one section of the stadium, are cheering loudly and with a lot of energy for their team. We hear only them, it’s like Slovakia is playing at home. 20h45. The match starts. 21h35. Half-time, nothing noticeable to comment... 2 - 0 for Slovakia. 21h40. I go to buy some beers. It is a fail, they sell only juices and cakes. We are far away from the alcoholic atmosphere of British stadiums. 21h45. Beggining of the second half. 22h32. The match is over, Slovakia wins 2-0. France is still qualified for the European Cup and it’s more and more complicated for Macedonia. I’m going back home... It’s how Paul saw the match…

20:19 Движејќи се кон вистинската порта, Моника добива повик. Даниел, фан на американскиот фудбал, нѐ бара нас. Моника оди да го пречека. Михал и Стефана нѐ напуштаат за да не ги испуштат химните. Ѓоко и јас ги чекаме Моника и Даниел надвор. Ѓоко се буни бидејќи ќе ја испушти македонската химна и бидејќи е скоро сигурен дека Даниел нема да го пуштат на оваа порта. 20:30 Ја минуваме безбедносната контрола. Моника ја остава својата запалка на влезот под присила на обезбедувањето, а јас не. Ајде, ти се молам, не би ја жртвувал омилената турска запалка за овој напревар. Даниел има карта баш за оваа порта. Овојпат, му забележувам на Ѓоко дека џабе се буни. 20:35 Стигнуваме до седиштата на време за химните. Прво, словачката придружена од Моника и Михал. Потоа македонската химна со Ѓоко како солист. 20:40 Стадионот е полупразен. Македонската публика е главно мирна и тивка. Словачките фанови, стотици луѓе сместени во еден оддел на стадионот, навиваат гласно и енергично за својот тим. Ги слушаме само нив, како Словачка да игра на домашен терен. 20:45 Натпреварот почнува. 21:35 Полувреме, не се случува ништо вредно за коментар...2 - 0 за Словачка. 21:40 Одам да купам некое пиво. Не успевам, се продава само сок и слатки. Далеку сме од алкохолната атмосфера на британските стадиони. 21:45 Почеток на второто полувреме. 22: 32 Натпреварот завршува, Словачка победува со 2 - 0. Франција останува квалификувана за Европскиот Куп и станува сѐ потешко и потешко за Македонија. Си одам дома... Е начинот на кој Пол го виде натпреварот...

VOLUNTEERING

ONE YEAR SUCCESSFUL VOLUNTEER STORY WITH VCS

By Jana Gjorgjievska

ike it was yesterday 05.12.2013 when I knocked on the door of the Volunteers Centre Skopje, but it has been almost a year. There are a lot of reasons that encouraged me to go and become a volunteer. Besides, I thought a lot of time of doing that and the day has finally come - International Volunteer Day. I’m sure you’re all familiar with that sense of emptiness inside you and for how much absurd it may sounds, it is heavy... That sense of emptiness and inactivity tormented me until that day. I wanted to make something with myself, to be contributive toward myself and toward my surrounding. I found easily the office and there I was welcomed by the smiled faces of Gjoko and Sanja. They wrote down my contact and the very same day I started getting e-mails with different kinds of possibilities. In that way, I was finding

out about all sorts of events, trainings, workshops and projects that were organized and in which I started taking a part. Workshops for effective communication, for creative writing, for learning French and many more. Non formal education rocks! I found out also about many local events in which I volunteered and successfully represented my organization. We celebrated through volunteering World’s Autism Day. But that’s not all. I participated in three projects (two of them in Struga and one in Italy) of the Youth in Action programme. At those projects I met so many people with whom I still communicate and some of them became my friends. Through those projects I learned a lot, I met new cultures and, at the same time, I represented my country. I’m really happy and thankful that VCS gives me the possibility to make a difference for me and for the others around me. Volunteering is a thankful thing related to our time. And our time is the most precious gift we could ever give someone. I wish for everybody to have impressions like mines from their own volunteer story. Let there be more and more years of successful stories to come, my dear VCS.

ЕДНА ГОДИНА УСПЕШНА ВОЛОНТЕРСКА ПРИКАЗНА СО ВЦС Од Јана Ѓорѓиевска

ако да беше вчера 05.12.2013 кога затропав на вратата на канцеларијата на Волонтерски центар Скопје, а веќе помина една година. Има безброј причини што ме натераа и поттикнаа да отидам и да станам волонтер, а и впрочем, долго време се мислев за тој чекор и ете, дојде денот да го сторам тоа. Токму на Интернационалниот ден на волонтерот. Сигурно го знаете она чувство на празнина кое, колку и да е апсурдно, ви тежи на душата... Тоа чувство на празнина и неактивност, тоа ме мачеше до тој ден. Сакав да направам нешто со себе, да придонесам за себе, а и за својата средина. Доста лесно ја пронајдов канцеларијата, а таму ме пречекаа насмеаните лица на Ѓоко и Сања. Го запишаа мојот контакт и уште истиот ден почнав да добивам мејлови со разни можности. На тој начин дознавав за сите настани, обуки, работилници и проекти кои се организираа и на кои почнав да учествувам. Работилници за успешна комуникација, за креативно пишување, за изучување на француски јазик и колку уште не. Неформалното образование е закон. Дознав, исто така, за многу локални настани на кои волонтирав и успешно ја претставував

својата организација. Го прославивме преку волонтирање и Светскиот ден на Аутизмот. Но тоа не е сè. Зедов учество и на три проекти (два од нив во Струга, а еден во Италија) преку програмата Млади во акција. На тие проекти запознав толку многу луѓе и остварив толку многу контакти со кои и денес комуницирам, а некои од нив станаа и мои пријатели. Преку тие проекти се едуцирав, преку тие проекти учев и се сретнав со нови култури, а ја преставував воедно и мојата земја. Среќна сум и благодарна сум што ВЦС ми дава можност да направам нешто добро за себе, а и за другите. Волонтирањето е едно благородно нешто и е поврзано со нашето време. А времето е најскапоцениот подарок што некому можеме да го подариме. Посакувам сите да имаат импресии како моите од нивната волонтерска приказна. Нека ни се множат годините со успешни приказни драг мој ВЦС.

YOUTH IN ACTION 27

TRY IT, YOU MIGHT SUCCEED

ОБИДЕТЕ СЕ, МОЖЕБИ ЌЕ УСПЕЕТЕ

id you finish your formal education? Searching for a job? What about EVS Volunteering? Lot of young people are searching for a solution after getting the diploma and luckily the EVS is one of the answers that can help them in creating the future career. The aim of the EVS now is finding a way that will better equipped the volunteers for the job market after they return home by increasing their skills. The seminar Volunteer Today, Employee Tomorrow was organized in Bucharest, Romania from 26.10-03.11.2014. The project focused on increasing the employability of EVS volunteers, by creating a Youth Employability Tool Kit. The team of VCS: Stefana Chakar, Sanja Stojcheva and Bledi Cami took an active participation in the project of building the Tool Kit for the EVS volunteers and sending and hosting organizations. The purpose of the Tool Kit is to serve the volunteers to adapt easier to the new environment, the project, the organization, the

али веќе го имате завршено формалното образнование? Барате работа? Што велите за ЕВС волонтирање?

На младите луѓе, по завршувањето на факултетот најважно им е да најдат работа. За среќа Европскиот Волонтерски Сервис нуди можности што можат да помогнат во градење на кариерата. Целта на ЕВС сега, е да пронајде начин како да ја зголеми подготвеноста на волонтерите за пазарот на трудот откако ќе го завршат волонтирањето. Токму затоа, во текот на волонтирањето главен акцент се става на совладувањето на нови алатки и вештини од страна на волонтерите. Семинарот “Волонтирај денес, Вработи се утре„ се одржа во Букурешт, Романија од 26.10 до 03.11. 2014. Фокусот беше ставен на зголемување на вработеноста кај ЕВС волонтерите, преку креирање на сет алатки. Тимот на Волонтерски Центар Скопје: Стефана Чакар, Сања Стојчева и Бледи Ками земаа

country and to take the next step in building the future career. In the project participated 37 youth workers, from 12 organizations active in EVS projects. By sharing their experiences from the local community and best practices, new ideas, knowledge and tools were provided for the organizations to improve the quality of their next EVS projects and in that way to increase volunteers employability and sense for initiative and entrepreneurship. At the end, I would like to say that it was a successful and useful project that emphasized not just the professional but also the personal development. The workshops and debates were an extraordinary opportunity to exchange experiences, that show us different approaches in the professional approval of the youth. But, definitely, the common statement is that in order to achieve a professional success you need idea, knowledge, skills and courage too. If you own all of this, the fulfillment and success are inevitable. Just let your vision into a mission. The success follows only the brave.

By Stefana Chakar

активно учество во проектот и изработка на брошурата. Целта на оваа алатка е да им послужи на волонтерите полесно да се адаптираат на новата средина, проектот на кој работат, организацијата и земјата во која што престојуваат како и да земат активно учество во градење на нивната кариера. Во проектот беа вклучени 37 младински активист, од 12 организации, активни во ЕВС проекти. Преку размена на искуства од локалните средини и практична работа, на организациите им беа презентирани нови идеи, знаење и вештини. Идејата беше да се зголеми квалитетот на идните ЕВС проекти што ќе придонесе да се поттикне иницијативноста и претприемаштвото кај младите луѓе како прв чекор до вработување. За крај, се радувам што бев дел од еден успешен и корисен проект, кој го поттикнува професионалниот и личниот развој. Работилниците и дебатите беа извонредна можност за размена на различни искуства кои зборуваат за различни пристапи во професионалната потврда на младите луѓе. Но, дефинитивно заедничка констатација е дека до професионален успех се доаѓа со идеја, знаење, поседување на вештини, иницијативност па дури и храброст. Ако го имате сево ова, успехот и чувството на исполнетост се неизбежни. Работете вашата визија да ја претворите во реалност. Успехот ги следи само храбрите.

Стефана Чакар

EVENT

ИСКАЧЕТЕ ГИ СКАЛИТЕ НА УСПЕХОТ!

n the 10th of November, in the House of the army in Skopje, took place the university fair in the frames of the Travelling fair of studies in France and francophone studies in the region, organized by Campus France by the French Embassy in Macedonia and the French Institute from Skopje, in coordination with Campus France by the Embassy of France in Sofia and with the support of Campus France from Paris. The entire day, more precisely from 10am to 18pm, all the interested present or future students had the chance to learn about the enrollment procedures, the study programs, scholarship programs in France, as well as in the region, from their present representatives from the universities in Bordeaux, Lyon, Toulouse, the Institute of political sciences from Paris European campus for central and eastern Europe in Dijon etc. There were also representatives from the International Francophone Agency and from the National agency for European educational programs and mobility, so the visitors were able to get informed not

а 10 ноември, во Домот на армијата во Скопје, беше одржан универзитетски саем во рамките на Патувачкиот саем на студии во Франција и франкофонски студии во регионот, организиран од страна на Кампус Франс од Амбасадата на Франција во Македонија и Францускиот институт во Скопје во координација со Кампус Франс од Амбасадата на Франција во Софија и со поддршка од Кампус Франс од Париз. Целиот ден, поточно од 10 до 18 часот, сите заинтересирани сегашни или идни студенти, имаа можност да се запознаат со сите процедури за упис, за студиските програми, програмите за стипендии, во Франција но и во регионот од лично присутните претставници на универзитетите од Бордо, Лион, Тулуз, Институтот за политички науки од Париз - Европскиот кампус за централна и источна Европа во Дижон итн. Претставници имаше и од Меѓународната агенција на франкофонијата и од Националната агенција за европски образовни програми и мобилност, така што посетителите можеа да се информираат не само за студирање, туку и за повеќето видови на пократки или подолги студентски, но и професионални размени (пракса, стажирање и сл.), опфатени во програмата Еразмус+.

CLIMB THE STAIRS TO SUCCESS! only about bachelor/master degrees, but also about the numerous short or long term students’ and professional exchanges (practices, internships etc.) that are part of the Erasmus+ program. The fair was declared opened by the Ambassador of France in Macedonia, Laurence Auer, that put an emphasis on the masters degrees that in France can more and more often be found in English, so that the insufficient knowledge of French would no longer represent an issue. The fair was quite well visited, not only by university, but also by high school students, especially those studying in bilingual French classes in various towns. Except for the organizers, responsible for the good organization and easing the communication between the visitors and the representatives were the volunteers, students of French language on the Faculty of Philology “Blazhe Koneski” – Skopje. Саемот го отвори амбасадорката на Франција во Македонија, Лоренс Оер, која меѓу другото ги истакна постдипломските студии, кои во Франција сè повеќе ги има и на англиски јазик, така што недоволното познавање на францускиот јазик веќе не би бил голем проблем. Саемот беше доста посетен, не само од студенти туку и од средношколците, особено оние од билингвалните француски паралелки од повеќе градови. Покрај организаторите, за добрата организација и олеснувањето на комуникацијата меѓу посетителите и претставниците се погрижија и волонтерите, студенти по француски јазик од Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ – Скопје. For those who would like to find out more, but weren’t able to attend the fair, here are some useful links to the relevant institutions: За оние кои сакаат да дознаат повеќе, а не биле во можност да го посетат саемот, еве неколку корисни линкови кон релевантните институции: etu.u-bordeaux-montaigne.fr, www.campusfrance.org, www.ccfskopje.edu.mk, www.auf.org, www.ifag.auf. org, www.audencia.org, www.sciencepo.fr, www.college.sciencepo.fr/sitedijon, www.univ-lyon1.fr, www. insa-rouen.fr, www.groupe-insa.fr, www.accentfrancais. com, www.na.org.mk, ec.europe.eu/programmes/erasmus-plus

By Ana-Marija Karadjovska

YOUTH IN ACTION

A+ PERFORMANCE

By Marina Popovska

ave you ever heard of ICT? Yes? No? Did you Google it? Good. Now we are on the same page. On the 26th October, twenty-something enthusiastic people of the age of twentysomething came to the beautiful town of Arad, Romania. The main objective of our A+ performance project was to learn how to put the definition for IT & C that you just goggled 2-minutes ago, into practice. Every day our journey to knowledge started at 10:00 am sharp. Using various methods, our charismatic trainer taught us how to implement ICT tools to improve our approach in youth work. For example: we now know more about making short movies to better represent a certain idea with some creative tricks in order to catch and keep the viewers’ attention. In this process we edited our movies using movie maker by adding different effects and filters, while paying special attention to the lighting, background noise, focus etc. Furthermore, using Google drive forms, we became aware of the importance of asking the precise questions in order to get detailed answers and more accurate evaluation. However, using strategy exercises we were reminded that even though we live in a world where ICT is essential, sometimes face to face communication is more than necessary. We quickly learned that competition is in the human nature more or less in every individual even without the existence of a prize. It became more than clear that team work is of a great importance in order to achieve our goals. But that is easier said than done. We were a group of people with various backgrounds and personalities – some stronger some more submissive. It was very challenging to find a common ground and learn how to work together. We somehow managed to integrate the well of ideas and suggestions in order to make this project as successful as possible. We learned that not everything is as it looks like on the surface by facing our anger, fears and needs. We have to emphasize the fact that we were not partying at all. Never! Do you believe us? We didn’t think so. When you have a group of young people gathered to do something you can bet they will do it in a fun way always keeping effectiveness in mind. Now we have friends in Macedonia, Greece, Turkey, Armenia, Italy and Romania. Are you thinking what we are thinking? Backpacking around Europe!!! Long story short, we learned IT, we learned psychology, we learned team work, and we learned friendship. So thank you “Asociatia Pro Educatia” for organizing this memorable experience for us and thank you European Commission for financing this training and making it possible!!!

А+ ИЗВЕДБА

Марина Поповска

али некогаш сте слушнале за ИКТ? Да? Не? Дали го изгуглавте? Добро. Сега сме на иста страница. На 26-ти Октомври, 20 и неколку ентузијасти на возраст од 20 и нешто години дојдоа во прекрасниот град Арад, Романија. Главната цел на нашиот А+ Изведба проект беше да се научи како да се стави дефиницијата за ИТ и К за кое само што изгуглавте пред 2 минути, во пракса.

Секој ден нашето патување до знаењето почнуваше точно во 10 часот. Со користење различни методи, нашиот харизматичен тренер не научи како да ги имплементираме ИКТ алатките за да го подобриме нашиот пристап во младинската работа. На пример: ние сега знаеме повеќе за правењето кратки филмови за подобро претставување на одредена идеја со некои креативни трикови за да го фатиме и задржиме вниманието на гледачите. Со овој процес, ние ги уредивме нашите филмови користејќи "movie maker", со додавање различни ефекти и филтери, а во исто време обрнувајќи посебно внимание на осветлувањето, бучавата во позадина, фокусот итн. Покрај тоа, со користење на Гугл драјвер форми, станавме свесни за важноста на поставувањето на точните прашања со цел да се добијат детални одговори и попрецизна оценка. Сепак, со користење на вежби за стратегија бевме потсетени дека иако живееме во свет каде ИКТ е неопходно, некогаш лице во лице комуникацијата е повеќе од потребна. Брзо научивме дека конкуренцијата е во човечката природа повеќе или помалку во секој човек, дури и кога не постои награда. Тогаш стана повеќе од јасно дека тимската работа е од големо значење ако сакаме да ги оствариме нашите цели. Ние бевме група од луѓе со различни потекла и карактери – некои посилни некои покротки. Предизвикот да се најде заеднички јазик и да се научи како да се работи заедно беше многу голем. Но некако успеавме да го интегрираме бунарот од идеи и сугестии со цел да го направиме овој проект што е можно поуспешен. Со соочување со лутината, стравот и потребите научивме дека не е се како што изгледа на површината. Мора да го истакнеме фактот дека ние не се забавувавме воопшто. Никогаш! Дали ни верувате? Не ни мислевме така. Кога имате група на млади луѓе собрани заедно да направат нешто, може да се обложите дека тие ќе го направат тоа на интересен начин со секогаш имајќи ефективност во умот. Сега имаме пријатели во Македонија, Грција, Турција, Ерменија, Италија и Романија. Дали го мислиме истото? Патување низ Европа!!! На кратко, научивме ИТ, научивме психологија, научивме тимска работа, и научивме што е пријателство. Затоа, ви благодарам “Asociatia Pro Educatia” за организирање на ова незаборавно искуство и фала ѝ на Европската Комисија за финансирање и правејќи ја оваа обука возможна.

YOUTH IN ACTION

JUGGLING IN POLAND

ЖОНГЛИРАЊЕ ВО ПОЛСКА

gained fifteen new friends and made thousands of new photos that will always awake positive vibe in me. These things I got from the training course in Poland where I participated this month. The description of the course promised a self development and emotional activities on higher and deeper level. I was expecting an interesting week but what I gained was above my expectations. My travel began with already known adventures throughout airports, bus and railway stations. At last I arrived to Warsaw which was my first destination. There I met the other participants from Macedonia. We were an enthusiastic team - open and ready for new adventures. Together we headed to Lublin where people from Sempre a Frente, the host organization, welcomed us and send us to the ‘crime scene’- House of smart education. The majority of the group had already arrived to this house. Even though I could see from their faces that they were exhausted from the trip, everyone had something in common: cheerful spirit and smile! There were youth workers representing 7 countries: Poland , Turkey , Bulgaria , Portugal, United Kingdom, Italy and Macedonia. Everyone of us came from different background with different

обогата сум за петнаесетина нови пријатели и илјадници фотографии кои секогаш ќе ми будат позитивни емоции. Ова го добив изминатиот месец на тренинг курс во Полска. Описот на курсот ветуваше личен развој и емоционални активности на длабоко ниво. Очекував интересна недела, но тоа што го добив беше многу повеќе од моите очекувања. Патувањето ми започна со слатките маки по аеродроми, железнички и автобуски станици. Прва дестинација ми беше Варшава каде што се сретнав со другиот учесник од Македонија. Бевме ентузијастички тим, отворени за нови искуства и спремни за авантури. Заедно се упативме во градот Лублин каде што луѓе од организацијата не пречекаа и не спроведоа до "местото на злосторот" - House of smart education. Овде веќе беше собрана мала група од петнаесет учесници. И покрај уморот на нивните лица како резултат на патувањето, сепак сите имаа нешто заедничко: ведар дух и весела насмевка! Имаше претставници на седум различни држави: Полска, Турција, Бугарија, Португалија, Велика Британија, Италија и ние од Македонија. Сите беа со различно образование и професионално искуство, но не поврзуваше желбата за младински активизам, патување и неформално учење.

education and professional experience, but the connective tissue was the desire for youth activism, travelling and non-formal education. The topic of the training was ‘Coaching and interpersonal skills for youth workers’. The person responsible for implementation of the program was experienced trainer from Poland with rich international experience. For me it was a big honor and pleasure to be present and participate to his sessions and workshops. He shared with us interesting methods, games, theories which can be used for creating workshops for young people. We learned a lot of useful skills for creating good trainings for young people, but these techniques and methods can be used to work with people of different ages and professions as well. Our trainer showed us how to see things from different perspective, how to believe in ourselves and our potential for fulfilling our personal goals and plans. All of this teaching was done on a non-formal and interesting way. We learned to juggle! I could never think that through juggling you can learn how to reach your goals in life. Beside that it’s useful for coordination skills, it can also help you in building up your self-confidence and other aspects of your living. For the overall success of the training, course wasn’t only the contribution of the trainer but also the dedication and contribution of us - the participants. We all took active part in every workshop, share our opinions for themes and subject that we dealt. The positive vibe was epidemical and day by day rising. In life, we often face different changes and challenges. Some changes are small and don’t affect us. But some changes are important and essential and can have huge influence over the life of an individual. A good example for the second is this training in Poland - a week fulfilled with priceless experiences.

By Emilija Nikova

Насловот на тренинг курсот беше "Coaching and interpersonal skills for youth workers". Одговорното лице за спроведување на програмата беше искусен тренер од Полска со богато интернационално искуство. Беше вистинска чест и задоволство да се присуствува на неговите сесии и работилници. Тој со нас сподели интересни методи, игри и теории кои може да се применуваат за правење работилници со млади луѓе. Учевме вештини за држење обука и тренинг со млади луѓе, но истите техники би биле применливи и корисни во работа со групи и поединци од различни возрасти и професии. Ни покажа како да ги гледаме работите од различна преспектива и како да веруваме во себе и во сопствениот потенцијал за остварување на личните планови и цели. Сето тоа нашиот тренер го постигна на интересен и неформален начин. Учевме жонглирање! Никогаш не би помислила дека преку жонглирањето може да се научи многу за постигнување на целите во животот. Покрај тоа што е корисно за вежбање на координацијата, исто така ја зголемува самодовербата и помага во многу други аспекти на животот. За успех на целиот тренинг курс покрај придонесот на тренерот, голем инпут имаше и од наша страна. Сите учесници активно учествуваа во работилниците и споделуваа знаења и лични мислења на темите кои ги обработувавме. Позитивното расположение беше заразно и од ден на ден се повеќе се зголемуваше. Во животот се соочуваме со најразлични предизвици и промени. Некои промени се мали и немаат големо влијание врз човекот. Но, некои промени се важни и значајни и може многу да влијаат врз животот на поединецот. Пример за ова второто е настанот во Полска- недела исполнета со бесценети искуства.

Емилија Никова

OPINION

A SURVIVOR GUIDE TO NEW YEAR’S EVE

s the end of December is approaching people usually tend to fall to certain kind of a mood. This mood is hard to describe, hard to articulate aloud. To be dramatic it could be maybe sum up in a cheesy sentence from post- apocalyptic movies – “the End is near”. Guessing, that there is something magical about the change of the dates in people´s heads, when the “End is near”, we tend to summarize what we have managed to do during the last year as well as what we would like to achieve in the next one. Honestly, this summarization can leave many people in a depression. Maybe that is why there is this “tradition” of throwing parties in a large style with lots of alcohol, food and loud music for the New Year´s Eve. Just to survive this evaluation. In any case, whether you like to spend your New Year´s Eve in a big style, making crazy plans in advance to achieve a legendary party, that you actually might not even remember, or you have more of a relaxed attitude, we have for you few useful tips and tricks of how to preserve your mental health.

VOICES magazine proudly presents:

„A SURVIVAL GUIDE TO NEW YEAR´S EVE“

By Monika Naglova

Do you already have plans for New Year´s Eve? Yes – buy wine. Wine is handy at any party or for any occasion.

No – buy wine. It is necessary for any unex-

pected party or for curing that unexpected party for New Year´s Eve did not happen.

Do you have a girlfriend/boyfriend to spend the New Year´s Eve with? Yes – buy wine. New Year´s Eve might get tricky with the opposite/same sex. Be prepared.

No Do you have some family meeting during the New Year´s Eve?

– buy wine. It is a must have for not being bothered by questions like – why is such a lovely person alone? Wine makes life more bearable in a world of couples.

Yes – buy wine. In order to make a nice ex-

perience out of it is either you getting a bit drunk or try to pour as much wine as possible to your relatives.

No – buy wine. This is definitely worth a celebration.

Do you make resolutions for New Year´s Eve? Yes – buy wine. You won´t be able to keep them anyway.

No Do you believe that New Year´s Eve can bring a change to your live?

– buy wine. You are not even trying to pretend that one of your resolution is to stop drinking. Well done on that!

Yes – buy wine. Some new brand you have not tried before. That is the change!

No – buy wine. You´re being too pessimis-

tic. Drink at least three bottles of wine. That is the change!

And of course. Drink responsibly. Even on New Year´s Eve.

UDHËZIMIN PËR NATËN E V

shtu siç afrohet fundi i dhjetorit, njerëzit zakonisht kalojnë në një disponim tjetër. Ky disponim përshkruhet vështirë, vështirë artikulohet me zë. Nëse bëhemi dramatik, ndoshta do të mund të përmblidhet në një fjali klishe nga filmat për apokalipsë - “fundi po afrohet”. Duke supozuar që ka diçka magjike në ndërrimin e datave në mendjen e njerëzve, kur “afrohet fundi”, ne kemi tendencën të bëjmë përmbledhje të asaj që kemi bërë gjatë vitit, si dhe të asaj që duam ta arrijmë vitin e ardhshëm. Sinqerisht, kjo përmbledhje mund të lë shumë njerëz në depresion. Ndoshta prandaj ekziston kjo “traditë” për ahengje të mëdha me shumë alkool, ushqim dhe muzikë të zëshme për natën e Vitit të Ri. Vetëm për ta përjetuar këtë vlerësim. Sidoqoftë, nëse dëshironi ta kaloni natën e Vitit të.

Ri me stil, duke bërë paraprakisht plane të çmendura për të pasur një aheng legjendar, të cilin ka shumë gjasa të mos e mbani në mend, ose keni ndërmend një atmosferë më të relaksuar, për ju kemi disa këshilla të dobishme për ta ruajtur shëndetin tuaj mental.

Revista “VOICES” me krenari prezan-

UDHËZIMIN PËR TË PËRJETUAR NATËN E VITIT TË ton

Edhe kuptohet. Pini me përgjegjësi. Edhe natën e Vitit të Ri.

by Monika Naglova

R TË PËRJETUAR VITIT TË RI A keni bërë plane për natën Vitit të Ri? Po – blini verë. Vera është e nevojshme në çdo aheng dhe në çdo rast. Jo – blini verë. Është e nevojshme për çdo aheng të papritur ose për tu shëruar, sepse ahengu i papritur i Vitit të Ri nuk ndodhi.

A keni bërë plane për natën Vitit të Ri? Po – blini verë. Nata e Vitit të Ri mund të bëhet e rrezikshme me gjininë e kundërt/njejtë. Jini të pregaditur.

Jo – blini verë. Është diçka që patjetër duhet të keni për të mos u bezdisur nga pyetjet si: “pse një person kaq i dashur është vetëm?” Vera e bën jetën më të durueshme në botën e çifteve.

A keni bërë plane për natën Vitit të Ri? Po – blini verë. Që të keni përvojë të këndshme, ose duhet të deheni pak ose të mundoheni t’u jepni sa më shumë verë që është e mundur kushërinjve tuaj.

Jo – blini verë. Kjo definitivisht meriton një festë.

A keni bërë plane për natën Vitit të Ri? Po – blini verë. Edhe ashtu nuk do të mundeni t’ju përmbaheni vendimeve. Jo – blini verë. As nuk po mundoheni të shtireni që njëri prej vendimeve tuaja është të hiqni dorë nga alkooli. Ju lumtë!

A keni bërë plane për natën Vitit të Ri? Po – blini verë. Një lloj i ri që nuk e keni provuar më parë. Ky është ndryshimi! Jo – blini verë. Shumë jeni pesimist. Pini së paku tre shishe verë. Ky është ndryshimi!

MOVEMBER

ccording to Wikipedia, Movember is an annual event involving the growing of moustaches during the month of November to raise awareness of men’s health issues, such as prostate cancer and other male cancers, and associated charities. Men and their moustache. In a cliché way I could maybe say that it is similar to something like women and their shoes. But I was never into shoes. Not that I would be into moustache (growing on my face – to be clear) as well. But I am reminded about Movember pretty much every time I go out from my room – all of my flatmates wear one. Paul´s moustache is a gentle one. It is situated on his upper lip. He looks a bit like somebody you would not like to leave your kids alone. But if he continues with his moustache, he can maybe achieve the Salvador Dali level. Michal is wearing an elegant, non- distracting moustache version. Gives him the look of a little happy white rabbit. Marko, in contrast, is wearing more natural moustache, probably having in mind something like – let the hair grow the way it wants. But the moustache fits him well. Why to write an article about something so banal as the moustaches of my flatmates? Let´s try an experiment. If you are reading this article in a café or somewhere outside – take a look around you… How many of men are wearing moustache? I assume that a pretty big number. Remember 90´s? Maybe not all of you, but in 90´s the image of a handsome man was clear – no moustache. Nowadays it is quite the opposite. Let´s have a look at the different moustache styles and what do they tell us about their owner.

Testimony of a Movember experience:

Take a long look and memorize! Who knows – it might save your life one of these days!

By Monika Naglova

“I like wearing this Movember moustache, for me it symbolizes making fun of me. It is not a real moustache in a way, but even though, I have to take care of it – I have to shave it more often for example. Even now, when I am wearing a moustache, I don´t really notice moustache more often on other men, or at least here in Macedonia, I have a feeling that there are not many men wearing moustache in general. We decided to do Movember couple of years ago with my friends, but in France more people do it, I feel like I am alone here in Skopje.” Paul Angles

PS: My thanks goes to Paul, my flatmate and a French EVS volunteer, who let me use his idea for this article.