Август

Август е твојот месец. Ти го обожуваш летото... Лаву мој. Зајдисонцето ме потсетува на тебе. Убавото зајдисонце покрај морето е најблиско до совршенството на овој свет, после нашите охридски зајдосонца. Ни Горјан Петревски не би можел да ги опише моите чувства кон тебе додека ги гледам облчачињата од шеќерна волна на небото, слушајќи ги детските среќни извици во водата. Само ти недостасуваш на оваа прекрасна сцена на плажава, која буди солзи во моиве очи и ми го затвора грлото, додека с# побрзо пишувам... Ужасно болно, многу ми недостасуваш. Имам храброст да ти признаам. Само не в очи. Зборот „кадифено“ ми е омилен придавски збор. Ме потсетува на убави работи. Кадифено маченце. Кадифениот кауч кај баба ми кој стои на истото место уште од Југославија. Кадифеното маченце од баба ми на нејзиниот кадифен кауч. Кадифен глас, како оној од Џуди Гарланд. Кадифе, кадифе, кадифе... Сакам хаотично скоцкани, убави, меки на душата работи. Како мојата љубов кон тебе. Затоа те пуштам. Зашто мојата љубов и приврзаност кон тебе, тебе те гуши, а јас сакам да дишеш и со сите нишани(како што е воздухот) да живееш.

П.С. Ме препознаваш ли?