Proces project capsule veerle velzeboer by Veerle Velzeboer

Proces project capsule Van Veerle Velzeboer - Space helmets - Woord spinnen - Beeld onderzoek - Schetsen - Visuals - Technische tekening - Modellen - Rhino 3D - Research verslag

Space helmets

Veerle Velzeboer Project Capsule

Woordenspinnen

Veerle Velzeboer Project Capsule

Beeld onderzoek

Veerle Velzeboer Project Capsule

Schetsen

Veerle Velzeboer Project Capsule

Visuals

Veerle Velzeboer Project Capsule

Technische tekening 33 cm

100 cm

10 cm

120 cm

100 cm

60 cm

Veerle Velzeboer Project Capsule

Modellen

Veerle Velzeboer Project Capsule

Rhino 3D

Ik heb dit model gemaakt in Rhino om beter inzicht te krijgen over hoe de capsule eruit komt te zien. Ook werd het meer duidelijk welke maten ik kan aanhouden zodat ik er goed in pas en niet te veel materiaal hoef te gebruiken.

Ik heb in Rhino ook veel geschets en om een vorm te maken dat ik later met een ander model (dat mijn eindmodel is) kan gebruiken als basisvorm.

Omdat ik een moeilijke basisvorm heb heb ik met behulp van Rhino tot een oplossingen gekomen over hoe mijn capsule nou uiteindelijk technisch in elkaar moet.

Veerle Velzeboer Project Capsule

Research verslag Inleiding Het ontwerpen van een capsule leek mij toen ik het hoorde een uitdaging vooral omdat het van karton gemaakt wordt en dat je er uiteindelijk in gaat slapen. Met karton heb ik zelf nog niet zoveel mee gewerkt vooral niet in het groot daarom is het weer iets nieuws en kan ik er vooral veel van leren. Voordat ik dus de capsule ga maken ga ik veel met karton en papier werken om zo te begrijpen wat je met karton kan doen en maken. Door veel met karton en papier te werken kan ik ook op vorm ideeën komen of concepten. Ook wat ik een interessant vond om te onderzoeken was wat een capsule voor mij betekent en wat er ik er uiteindelijk van zou kunnen leren over mijzelf, en om te onderzoeken wat ik prettig vind om in te slapen en hoe dat er dan uit komt te zien. Ook kan ik vraagstukken nemen zodat ik op antwoorden kan komen en zo ontwerpideeën krijg zoals, waar voel ik mij prettig, hoe slaap ik, wat wil ik kunnen zien, wat wil ik voelen, wil ik iets horen, hoe groot moet het zijn, waar komt de ingang en hoe komt die eruit te zien (open of dicht), wil ik het hoekig of organisch, wat moet de buitenkant uitstralen, wat moet de binnenkant uitstalen, of moet de binnen en buiten kant totaal verschillen of juist hetzelfde blijven. Ik kan onderzoeken wat je met weinig ruimte kan doen en hoe je daar alle voorzieningen van wonen kan indelen. Ik heb eerst woordenspinnen gemaakt want ik kom vaak zo op vorm ideeën en concepten. Bij woorden die uit kwamen bij de woordenspinnen heb ik afbeeldingen gezocht op ‘Pinterest’ en ‘Google’. De zoektermen die ik heb gebruikt zijn: embryo, shell, armor, capsule, micro architecture, cardbord, cardbord structures en scales. In heb expres in het Engels gezocht omdat je dan meer afbeeldingen krijgt. Zo is mijn ontwerp proces verlopen met de woordenspin. Eerst een woordenspin voor ‘capsule’ wat versta ik daar onder en wat voel ik daarbij. Daarna heb ik het woord ‘slapen’ uitgekozen omdat ik daar op verder wilde en omdat ik er uiteindelijk in ga slapen. Bij slapen ook een woordenspin en daaruit heb ik het woord ‘embryo’ gekozen, ik zag daar meteen een vorm bij en vond dat ook goed bij mij passen omdat ik die slaaphouding aan hou als ik slaap. Bij embryo dacht ik ook aan de baarmoeder en daarin ben je veilig dichtbij je moeder, dit bracht mij op het idee om van de buitenkant een harnas te maken omdat dat ook extra veiligheid geeft. Het harnas straalt dat ook uit het strikt mensen af, ze durven niet dichter bij te komen. En voor de binnen kant zijn vooral de gladde organische vormen aanwezig dit moet niet afschrikkend zijn omdat ik hier lig en dat moet prettig aanvoelen. Binnen is het ook gewoon donker omdat in een baarmoeder ook niks te zien is. Maar als de deur open is komt er licht binnen. De capsule volgt mijn lichaam en is dus persoonlijk aan mij verbonden. Theorie Microtopia (Nr1) Deze documentaire gaat over architecten/ontwerpers die kleine, mobiele of tijdelijke ruimtes ontwerpen. Deze architecten/ontwerpers komen uit verschillende delen van de wereld en hebben allemaal oplossingen gevonden om met weinig ruimte, materiaal of op een duurzame manier een woonruimte te creëren. De vraag die ons eigenlijk ook wordt gevraagd is: Hoeveel ruimte hebben wij eigenlijk nodig? En al die spullen die wij hebben is dat wel allemaal nodig gaat het soms niet een beetje te ver. We willen nou eenmaal allemaal een huis waar we graag privé in kunnen leven zodat dat echt helemaal van jouw is en jezelf kan zijn. Maar het kan in principe ook anders daar zijn deze architecten/ontwerpers achter gekomen en ze hebben het ook helemaal op hun eigen manier ontworpen. Dus het betekent niet dat een van deze ontwerpen van deze mensen ook iets voor jouw is, daarvoor moet jezelf eigenlijk ook onderzoek naar doen. En dat ben ik nu ook aan het doen! Het is nu alleen voor om er in te slapen en niet wonen. Door deze documentaire ben ik vooral meer vragen aan mezelf gaan stellen wat een capsule voor mij betekent. De verschillende ontwerpen van deze architecten/ontwerpers hebben mij veel geïnspireerd wat belangrijk was voor hun zag ik mezelf soms ook in, ik deelde hun mening. Verder wordt er ook in de documentaire laten zien dat deze architecten/ontwerpers kijken in toekomst en dus verwachten dat er een toenemende bevolkingsgroei is en dat er steeds minder ruimte is om te wonen, deze mensen proberen dit probleem op te lossen door dus na te denken en te onderzoeken hoe je een kleine ruimte woonbaar maakt, de woning verplaatsbaar maakt, draagbaar, flexibel en duurzaam. Een van deze ontwerpers heeft juist geen privacy in het ontwerp en ik kon mij daar dus totaal niet in kan vinden, hoewel ik wel het draagbare onderdeel weer interessant vind het dragen van je eigen huis. Backpackers dragen in principe ook een tent maar dan in een rugzak, maar het is dan ook weer vaak tijdelijk voor vakantie. Dit ontwerp vind ik ook ideaal voor daklozen die zijn gewent dat ze eigenlijk helemaal geen privacy hebben. Ik ben daar aan de andere kant wel weer gewent aan en als ik dat opeens niet heb wordt ik een beetje gek volgens mij. Ik ben door deze documentaire ook een beetje tot de conclusie gekomen dat mensen zoals ik gewend zijn aan een huis en ruimte is voor mij dus zo belangrijk en van zelf sprekend dat als ik ook klein ga wonen mij snel claustrofobisch ga voelen. Ik moet dus ik kleine stappen steeds kleiner wonen maar dat gaat weer veel tijd en geld kosten. Dus de nieuwe generatie moet dit eigenlijk voorzetten want ik vind wel dat dit de toekomst moet worden anders loopt het alleen maar in een puinzooi als wij steeds maar naar meer, groter, duurder en mooier willen.

Veerle Velzeboer Project Capsule

Dre Wapenaar, Observatorium voor het menselijk gedrag (Nr2) Dit artikel dat door ‘Ons Erfgoed’ geschreven is verteld over het werk van Dre Wapenaar. Dre Wapenaar ontwerpt tijdelijke verblijven gemaakt van stalen constructies en daarover gespannen tentdoek. Het idee achter elk ontwerp vind ik goed uitgedacht hij ontwerpt eigenlijk op het gedrag van mensen en het gaat vaak over ontmoetingen en de omgeving en hoe dat samen gaat. In zo’n tent kan je ook jezelf terug trekken maar er is altijd ruimte voor meer mensen. Één ontwerp is ook een soort dorp je hebt een eigen tent maar je kan ook samen komen. Wapenaar doet onderzoekt hoe mensen elkaar ontmoeten en heeft dat in zijn ontwerpen gestopt bijvoorbeeld: optreden, eten, koffie drinken of bij een kachel zitten. Al deze onderwerpen is een manier van ontmoeten en stopt dat in zijn ontwerpen. Zijn vormen zijn geïnspireerd door de barokarchitectuur. “Sant’Ivo alla Sapienza (1991) en Borromini Beeld (1990) tonen in hun vormentaal een synthese van het systematische en het dynamische. In de barokarchitectuur uit die synthese zich in een fijnzinnige maar ook dwingende choreografie van holle en bolle vormen. Dat spel tussen concave en convexe vormen keert terug in de vele tentsculpturen die Wapenaar vanaf halverwege de jaren negentig maakt.” Door Dre Wapenaar zijn werk was ik ook op een idee gekomen, dat totaal naast mijn capsule staat, wilde ik eigenlijk nog wat toevoegen aan dit project. Wij als klas maken allemaal individueel een capsule maar ik kwam dus op het idee dat wij samen ook nog een ontmoeting capsule kunnen ontwerpen omdat wij samen zijn voordat wij in de capsule gaan slapen. We kunnen dan een plek creëren dat we even bij elkaar zijn maar dan nog in open capsule dat voor iedereen is. Ik wil dit aan de klas voorstellen en vragen of hun dit ook nog leuk vinden om te doen en dit idee door willen zetten. Mijn ideeën voor de capsule dat het juist niet dicht moet zijn want het moet juist die openheid uistralen. De groep capsule, om het zo maar even te noemen, zijn ook alle individuele capsules bij elkaar en is dus weer persoonlijk verbonden aan de groep. Beeldonderzoek Link naar mijn capsule beeldonderzoek op pinterst: http://www.pinterest.com/veerlevelzeboer/capsule-inspiratie/ De zoektermen die ik heb gebruikt zijn: embryo, shell, armor, capsule, micro architecture, cardbord, cardbord structures en scales. De vorm embryo is de basisvorm voor mijn capsule en heb daar een paar afbeeldingen voor gezocht, de harnas is de buitenkant van de capsule en heb daar afbeeldingen naar gezocht. Hoe de capsule in elkaar komt en voor de stevigheid heb ik afbeeldingen naar gezocht. Statement Onder een capsule versta ik een omhulsel die dicht om je lichaam zit. Een plek waar je terug kan trekken om je even af te sluiten van de buiten wereld. Om je rust te nemen na een drukke dag. Ook denk ik aan mijn slaaphouding het helemaal in elkaar kruipen (embryo houding) onder een warme en zachte deken. De eigenschappen die de capsule moet hebben is een circulerende vorm zodat het het opkrullen nabootst van mij slaaphouding. Het onderzoek dat ik naar “form follows” heb gedaan past het meest bij mijn richting waar ik nu naar toe ga. Het moet de vorm volgen van mijn lichaam. Een soort cocon waarin ik kan slapen en daarna er uitgerust uit ontwaak. In de capsule moet ik wel kunnen bewegen en verschillende slaaphoudingen aan kunnen nemen en ook kunnen zitten (leeshouding). De binnenkant kant moet heel zacht zijn, zodat het net zo lekker zacht aanvoelt als mijn eigen vertrouwde bed. Mijn uitgangsvorm voor mij capsule is een soort van embryo met een harnas zodat de buitenkant mij bescherming bied tegen de buitenwereld. En de binnen ben je dan veilig, eigenlijk weer terug in de baarmoeder waar je je geen zorgen hoef te maken. Bronnen Nr 1

http://www.solarisfilm.se/portfolio/microtopia/

Nr 2

http://www.drewapenaar.nl/articles.php

Veerle Velzeboer Project Capsule