Brutale Brieven

Arnoud de Jong

Brutale Brieven (Zonder postzegel)

© 2002 – 2008 E-book uitgave: 2008 Verbal Jam http://verbaljam.nl

Inhoud

• • • • • • • • • •

Inleiding Secretaresse van het Jaar Standje Rottend draagvlak Een uitgelezen kans!

Bijverdiensten Brief voor de koning Pronk wellicht tóch voorzitter Brief aan Rouvoet Op zoek naar liefde

Inleiding Op Verbal Jam werd dikwijls gebruik gemaakt van fictieve brieven om zaken op de hak te nemen.

Veel brieven houden verband met de actualiteit van destijds.

Om de amusementswaarde enigszins te behouden, wordt elke brief in deze bundel voorafgegaan door een korte beschrijving van de gebeurtenissen en omstandigheden die de aanleiding vormden.

23 oktober 2002 Context: Lodewijk de Waal was in 2002 voorzitter van de vakbond FNV. In een radiospotje riep hij de directeuren en managers uit het bedrijfsleven op om te gaan stemmen bij de verkiezing van de 'Secretaresse van het Jaar'.

Secretaresse van het Jaar Geagte heer Lodeweik de Waal, Op de radio roept u op mijn secreeterese in te sture als secreeterese van het jaar.

Dat doe ik graag en darom laat ik haar deze brief zelluf tiepe.

Bovedien heb ik me eige finger de hele tijd voor iets anders nodug zoals u zal begreipe.

Mijn secreeterese heet Bianca en ze is de beste van 't land. Dus u hoef niet verder te zoeke.

Bianca heeft errug lekere tiete, een geile kont en ze ken nog beter pijpe als tijpe.

Ze is netjes en zorgd alteid dat d'r buro vrij is. Dan ligt er niks in de weg als u begrijp wat ik bedoel.

Voor ik 't vergeet: ik wil d'r wel insture,

maar ik wil d'r WEL voor viere trug.

Anders kome Bianca en ik niet klaar vandaag en dan moet mij vrouw vanavont weer hoofpijn hebbe. U ken dat wel dat soort probleme. Die zal u als lijding gevende zelluf thuis ook wel es hebbe.

Dus das dan afgesproke.

Met friendeleke groete, Henk Saadlooser De Matrassespesjalist BV O ja: schuift dat trauwens nog wat zo'n secreeterese van 't jaar?

12 september 2003 Context: Het kabinet Balkenende II kwam met allerlei belastingmaatregelen om vervroegde pensionering onaantrekkelijk te maken. Er moest langer doorgewerkt worden.

De verantwoordelijke minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid was toen Arend Jan de Geus.

Dit is een brief van een mevrouw die door zijn maatregelen dreigt te worden getroffen.

Standje Geachte minister, Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd.

Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein.

Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?

Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel.

Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep,

maar er moet wĂŠl wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.

Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit onaantrekkelijk gaan maken.

Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos of zo.

Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken!

Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen?

Mijn kut moet nodig in de VUT. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'.

Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.

Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens lĂŠren wat inkrimpen is...

Tot genoegen en tot ziens, Blonde Riek.

15 september 2004 Context: Premier Balkenende werd in september 2004 opgenomen in het ziekenhuis vanwege een ernstige ontsteking aan zijn voet.

Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Aart Jan de Geus, verantwoordelijk voor zware ingrepen in de sociale zekerheid, schreef hem een boze brief.

Kernbegrippen in dit kabinet waren 'prikkels uitdelen' (om mensen sneller aan het werk te laten gaan), 'eigen verantwoordelijkheid' en 'daadkracht'.

Rottend draagvlak Beste Jan Peter, Met verbijstering heb ik kennis genomen van het feit dat je met een knullige ontsteking aan je voet in het ziekenhuis bent gaan liggen. Je rechtervoet nog wel! De voet die we juist het hardste nodig hebben!

Maar goed, het kwaad is nu al geschied, want hiermee geef je natuurlijk een totaal verkeerd signaal af naar de samenleving.

Je geloofwaardigheid is aangetast. Straks kom je nog in de WAO! Ik stuur meteen een keuringsarts bij je langs, want dit kan zo niet, laat dat volstrekt helder zijn.

Aansteller!

Als je het hebt over christelijk plichtsbesef voel ik mij geroepen om jou direct enige prikkels uit te delen om zo snel mo-

gelijk weer aan de slag te gaan. Trouwens, je ligt daar toch niet stiekem bij te klussen of zo, hè? Laat ik het niet merken, anders ga ik je onmiddellijk korten op je ziekengeld.

Maar wat die prikkels betreft: wist je dat je ontzettend moet uitkijken met zo'n ontsteking aan je voet?

Bij voeten is de doorbloeding in beginsel niet zo best, dus je moet niet gaan liggen, maar juist keihard aan de slag. Anders krijg je gangreen, in de volksmond ook wel koudvuur genoemd. Daarbij gaat het vlees rotten en stinken en valt het straks zo van je botten af. Voor je het weet is niet alleen je voet, maar je hele been zwart.

Door die ontsteking komen daar al heel snel bacteriĂŤn bij en dan ontstaat de zogenoemde 'natte gangreen'.

Wanneer dit bovendien nog gas produce-

rende bacteriĂŤn zijn, raakt de aangetaste voet helemaal opgeblazen en spat hij op zeker moment heel erg onfris uit elkaar.

In mijn wekelijkse nachtmerrie gebeurt dat ook altijd met ons kabinet.

Maar goed, ik dwaal af.

Neem dus je verantwoordelijkheid en kom als de donder met daadkracht je nest uit. Als extra prikkel doe ik er een fijne ansicht bij.

Ik zie je spoedige terugkomst met vertrouwen tegemoet.

Collegiale groeten, Aart Jan de Geus, Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

3 januari 2005 Context: Er zijn mensen die echte brieven schrijven aan God. Dat schijnt regelmatig voor te komen.

Omdat de posterijen daar geen raad mee wisten, nam de Evangelische Omroep in 2005 de taak op zich om deze brieven alsnog te bezorgen.

Verbal Jam nam de kans waar...

Een uitgelezen kans!

Lieve God! Ik hoor net op de radio dat alle anonieme brieven aan U voortaan door de TPG bij de Evangelische Omroep afgeleverd gaan worden.

Daar zullen ze dan de inhoud aan U 'voorleggen in gebed', zoals ze dat noemen.

Kijk, dat treft nou lekker, want ik was net van plan U te vragen eens keiharde maatregelen te nemen tegen die ellendige farizeeĂŤrsclub van de EO! Die gasten halen het bloed onder je nagels vandaan met altijd weer dat zalvende toontje van ze! Het lijkt wel of je zonder een lidmaatschap van hun omroep geen enkele kans maakt om in de hemel te komen.

Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!

Ik wrijf me al vergenoegd in de handen bij het vooruitzicht dat ze deze klacht nu zelf aan U moeten gaan voorlezen! En natuurlijk laat ik 't niet daarbij, ik ga heel Nederland vragen om U ook een anonieme brief te sturen. Dat zal ze leren!

O ja, u zou me een groot plezier doen als U die streberige reli-egotripper Andries Knevel direct tot U neemt! Hier op aarde is die man niet meer te harden!

En ook die zalvende betweter van een Henk Binnendijk mag van mij met onmiddellijke ingang ter beschikking van de goddelijke regering worden gesteld.

Op z'n minst wil ik ontheffing van het gebod op naastenliefde ten aanzien van deze personen. Iemand dood wensen mรกg trouwens tegenwoordig gewoon bij de EO.

Verder wil ik U namens de Rooms-Katholieke gemeenschap alhier vragen dat stuk pauselijk wrakhout eindelijk eens uit z'n lijden te verlossen. Die man is al lang over de uiterste houdbaarheidsdatum heen.

Bovendien zal men in die kringen bij TPG bezwaar gaan maken tegen het feit dat ook katholieke brieven aan U blijkbaar via de EO lopen en niet via de KRO. Nou God, ik hoop dat die engerds van de EO deze brief zonder censuur in gebed aan U voorleggen, want anders is de lol eraf natuurlijk.

Hoogachtend, U-weet-wel... haha

2 februari 2005 Context: Er ontstond commotie over de vele (vaak dikbetaalde) nevenfuncties van Hans Alders, commissaris van de Koningin in de provincie Groningen.

Dit leidde tot een briefwisseling tussen zijn onbekende neef Piet en Hans Alders.

Bijverdiensten Beste oom Hans, U kent mij waarschijnlijk niet, maar ik ben uw neef Piet. Tot op heden heb ik het u nooit kwalijk genomen dat u geen tijd had om aandacht te besteden aan uw familie. U heeft als commissaris van de koningin tenslotte een druk leven.

Totdat ik deze week in Elsevier las dat u tientallen dikbetaalde nevenfuncties heeft. Toen dacht ik: ja hoor eens, ik vervul al tweeĂŤntwintig jaar voor u de functie van neef! Als iemand een nevenfunctie van u is ben ik het wel! Maar ik heb daar nooit ene cent voor gezien! Mag ik dus even vangen?

Hartelijke groeten, Piet Alders

Beste neef Piet, Je hebt er weer niks van begrepen. Als jij een nevenfunctie van mij bent, moet je mij betalen! Nevenfuncties horen geld op te leveren, niet te kosten. En zoals wel blijkt uit het artikel in Elsevier gaat het mij in het leven alleen maar om geld. De rest is bijzaak, gewoon een vlag die de lading poen moet dekken. Echt werken doe ik al lang niet meer, hoewel voortdurend de schijn ophouden 贸贸k best vermoeiend kan zijn.

Als Commissaris van de Koningin knip ik af en toe eens een lint door. Daarna is er altijd een gratis maaltijd in een peperduur restaurant. Verder moet ik vaak vergaderingen voorzitten, want daar ben ik erg handig in. Ik probeer onderwijl niet te snurken en geef op de juiste momenten een klap met de voorzitters-

hamer. O ja, en voor de vorm moet ik ook af en toe "Er gaat niets boven Groningen!" brallen. Gelukkig maar, zou ik zeggen, want n贸g zo'n negorij zou helemaal een trieste bedoening worden. Wees jij maar blij dat je in Limburg woont. Daar valt tenminste nog wat te schnabbelen.

Beste Piet, je moet even goed begrijpen dat mijn motto is: voor niets gaat de zon op. Daar ben ik heel consequent in.

Wanneer bijvoorbeeld je tante aandacht wil, declareer ik dat. Want neuken is voor mij een nevenfunctie.

I'm only in her for the money, zeg ik dan altijd, haha!

Dan is ze natuurlijk weer een maand pissed off en wil ze alleen via mijn voorlichter met me communiceren.

Geen humor, die vrouw.

Binnenkort zal het er wel van komen dat ik al mijn nevenfuncties openbaar moet maken. Dat wordt dan nog dikke pret, voorspel ik je.

Nou Piet, als je het niet erg vindt ben jij de eerste nevenfunctie die ik neerleg.

Want zoals je zelf reeds aangaf: eigenlijk heb ik helemaal geen tijd voor je.

Groeten van je liefhebbende voormalige oom, Hans Alders

14 februari 2005 Context: Dreigbrieven zijn een eigenaardig fenomeen.

Al die moeite voor een beetje ongenoegen.

Kost weer onnodig postzegels.

Trouwens, hoe zouden ze dat vroeger hebben aangepakt, toen er nog geen TPG bestond en alles per koerier, boodschapper of bode moest?

Brief voor de koning Kijk aan! Een brief voor de koning! Een dreigbrief nog wel. Helaas heeft de bode die in galop op z'n paard onderweg is naar het paleis daar geen weet van.

Nog zwetend van de lange rit staat hij even later voor de troon van de majesteit.

Koningen waren in die tijd nog analfabeet, dus deze roept nieuwsgierig: "Lees maar voor!"

De koerier opent de brief en begint hem te declameren.

"Met die nieuwe belastingmaatregelen van jou heb je je eigen graf gegraven, jij smerig onderkruipsel, jij liederlijke verrader!"

O jee! Een dreigbrief! De boodschapper trekt wit weg. In ĂŠĂŠn oogopslag ziet hij

dat de anonieme auteur er echt even voor is gaan zitten en allengs beter op dreef raakt. Het ergste moet nog komen.

Had hij deze klus maar nooit aangenomen! Waarom moest hij toch zo nodig koerier worden?

"Doorgaan!" gebiedt de koning.

Het laatste redmiddel dat de onfortuinlijke koerier nu ter beschikking staat, is de boel een beetje mooi op toon lezen.

"Wij zullen je verstikken in je eigen stront, jij vuile rat, je ballen drogen in de woestijn tot ze stinken als verrotte vijgen, je hoerige vrouw en kinderen verpatsen op de slavendumpdag te Beverwijk!"

De koning heeft genoeg gehoord en briest: "Wie is de hond die mij deze brief

heeft gestuurd? Wie is de afzender?"

De koerier houdt zich van de domme en draait de envelop om: "Staat er niet op, majesteit..."

Het viel te proberen, maar hier trapt de koning natuurlijk niet in.

"Je weet toch wel wie jou op pad heeft gestuurd met dit vuige epistel?"

De arme boodschapper tracht nog onnozel z'n schouders op te halen, maar hij is daarmee nog niet halverwege of hij ligt al in de martelkamer.

Klant- en servicegericht als hij is besluit hij echter niets los te laten. Hij sputtert dus nog wat in de trant van zwijgplicht, beroepsethiek en 'algemene voorwaarden', maar tegen de tijd dat zijn ledematen en testikels nogal slordig zijn gedemonteerd, blaast hij de laatste adem uit.

En zo hebben wij weer historisch verklaard waarom zo dikwijls de boodschapper het moest ontgelden en tragisch het leven liet.

Schrijf dus nooit een dreigbrief, bedenk vooraf hoeveel gezinnen je daarmee in het ongeluk kunt storten, welke schade je aanricht onder de beroepsgroep!

26 september 2007 Context: Jan Pronk wilde in 2007 graag voorzitter worden van de Partij van de Arbeid.

Hij werd echter niet gekozen...

Pronk wellicht t贸ch voorzitter!

Geachte meneer Pronk, Laat ik mij eerst voorstellen: ik ben Jacob Boon, secretaris van de Volkstuinvereniging 'In Weer en Wind' te Amsterdam.

Als verenigingsbestuur hebben wij uit de media vernomen dat u niet gekozen bent tot voorzitter van de Partij van de Arbeid.

Aangezien onze eigen voorzitter onlangs is geroyeerd wegens het telen van wiet in zijn volkstuin en het rotzooien met juffrouw Coba van de clubkantine, is er bij ons momenteel de vacature van voorzitter.

Uit de krant heb ik vernomen dat u iemand bent die het belang van de leden voorop stelt, een gedreven en principieel

man bent en geen blad voor de mond neemt. Kijk, z贸 iemand zoeken wij!

U had heel graag voorzitter willen worden, dus daarom willen wij u van harte deze functie aanbieden.

Het is onbezoldigd werk, maar als socialist in hart en nieren zult u dat geen bezwaar vinden, lijkt mij.

We kunnen u voor de duur van uw voorzitterschap w茅l de volkstuin van onze vorige voorzitter gratis ter beschikking stellen.

Bij ons is uw verkiezing tot voorzitter honderd procent zeker, want ik ben met mijn vier zonen vooraf bij alle leden langs geweest.

Mijn jongens kunnen vanwege hun ervaring in de incassobranche bijzonder overtuigend zijn en dus waren de leden na enige aarzeling stuk voor stuk enorm enthousiast.

Wij zien uw reactie graag spoedig tegemoet en persoonlijk hoop ik dat u positief zult beslissen.

Want wat is er nu mooier dan een duo als Pronk en Boon in het bestuur van een volkstuinvereniging? Wij zullen elkaar goed aanvullen.

Met vriendelijke groet, J.P.H. Boon Secretaris Volkstuinvereniging 'In Weer en Wind'.

Amsterdam.

20 februari 2008 Context: Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin (ChristenUnie) riep de Nederlandse bevolking op om meer kinderen te krijgen.

Er werden namelijk te weinig kinderen geboren om de kosten van de vergrijzing te kunnen opvangen.

Om de bevolking op peil te houden, zouden vrouwen gemiddeld 2,1 kind moeten krijgen.

In 2008 was het gemiddelde maar 1,7.

Een meerderheid van de Tweede Kamer vond dat de minister zich niet met het kindertal moest bemoeien en 'echtparen niet tot in de slaapkamer moest achtervolgen.'

Brief aan Rouvoet Geachte minister Rouvoet, Heden las ik in de krant uw oproep aan de Nederlanders om meer kinderen te baren. Ik voel mij hierdoor ten diepste gekwetst.

Het geval wil namelijk dat ik juist door toedoen van ĂŠĂŠn van uw dominees al sinds mijn zestiende jaar niet meer bij machte ben om het door u zo gewenste nageslacht te produceren.

Ik zal u vertellen hoe dat is gekomen.

Op zondag 8 maart 1981 woonde ik zoals gebruikelijk een kerkdienst bij van de Gereformeerde kerk (vrijgemaakt) in ons dorp. De gemeente werd voorgegaan door dominee Buis, ter plaatse beter bekend als 'de Engel der Wrake'.

Terwijl deze predikant zijn omvangrijke

repertoire aan dreigingen met hel en verdoemenis luid en galmend over de gelovigen uitstortte, bevond ik mij samen met zijn dochter Catharina in het halfduister op de allerachterste bank.

Daar deed ik een doortastende greep in haar gulzige collectebusje, overigens geheel met haar instemming.

Onderwijl klonk vanaf de kansel het verhaal van Mozes, die in de woestijn met zijn staf het water uit de rotsen sloeg.

Catharina toonde mij op haar beurt wat je met zo'n staf allemaal nog mĂŠĂŠr voor wonderen kunt verrichten.

Kortom, het was er gezellig, meneer Rouvoet.

Daarna ging het echter helemaal mis.

Vlak voor de inzet van psalm 42, 'Het hijgend hert der jacht ontkomen', was er een korte schuifelende stilte. Het voorjaars-

zonlicht dartelde vreedzaam door de gebrandschilderde ramen.

Juist op dat moment hijgde Catharina net iets te hard. Hierdoor werd het toornig oog van haar vader naar de achterste bank getrokken en ontwaarde hij de heilige rituelen die ik met zijn dochter uitvoerde.

Terwijl het orgel slepend inzette, stoof hij met drie treden tegelijk de kansel af en kwam briesend en schuimbekkend onze richting uit.

Iets zei mij dat hij het daarbij voornamelijk op mij had voorzien. Ik zag mij derhalve genoodzaakt in allerijl reeds v贸贸r het zingen de kerk te verlaten!

Dominee Buis achtervolgde mij echter tot ver op de begraafplaats. Uiteindelijk wist hij mij een enorme rotschop onder mijn

kont toe te dienen.

Althans, dat was de bedoeling, maar hij zette daarbij iets te laag in, waardoor mijn jeugdig klokkenspel meedogenloos werd getroffen.

Ik zeeg op mijn knieĂŤn ter aarde en hoorde daar engelen zingen.

Maar het valt ook niet uit te sluiten dat ik dat zelf was.

Het klonk in elk geval erg 'in den hoge'.

Naar later zou blijken was mijn lieflijk carillon voorgoed het zwijgen opgelegd.

Nog niet de primitiefste vorm van nageslacht viel er nog uit te wringen, meneer Rouvoet!

En dan durft u mij op te roepen tot het produceren van meer kinderen!

Het is een schande! U zou mij eerder schadeloos moeten stellen voor gederfde

gezinsvreugde. Bijvoorbeeld in de vorm van levenslange kinderbijslag voor twaalf koters!

Minachtend, H.C. Kamperberg

25 september 2008 Context: Spam email vormt altijd een dankbaar onderwerp voor satire.

Zo ook de berichten met dezelfde standaardtekst, waarin telkens verschillende dames wanhopig op zoek zijn naar liefde...

Op zoek naar liefde Onderwerp: Ik zoek naar liefde Van: hobart berr Datum: 15-8-2008 9:56 Hoi. Mijn naam is Natalia. Ik eenzame meisje zonder schadelijke gewoonten. ik 29 jaar. Ik zoek een man van 32 jaar voor ernstige relaties. mijn email natolove29@yahoo.com het gemakkelijk voor mij. Ik kan sturen brief en de foto elkaar. Natalia.

Hoi. Sorry voor late antwoord. Ik pas vorige week vriendin uit huis geschopt.

Vandaar. Heette ook Natalia.

Jij kunnen invallen?

Jij nog steeds op zoek naar liefde?

Mijn naam Opa Leuterman. Ik jonge blonde god. Iets boven 32. Ik eenzame jongen met tien schadevrije jaren.

Ik zoeken vrouw van 29 jaar voor ernstige relaties. Geen gegiebel hele tijd. Ernstig!

Geen slappe lach. Slappe lach is slappe lul.

Jij snel beslissen! Toeval wil dat heleboel Natalia's mij schrijven. Allemaal zelfde specificaties. Wel ander adres.

Maar zoeken ook naar liefde.

Gemakkelijk voor mij.

Stuur maar foto. Dan jij gauw horen of jij door naar volgende ronde.

Š 2002-2008 Arnoud de Jong Verbal Jam http://verbaljam.nl verbaljam@gmail.com Deze uitgave is gratis voor niet-commercieel, persoonlijk gebruik.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd op enigerlei manier zonder schriftelijke toestemming van de auteur.

Amsterdam, november 2008