Veto 3405

2 België-Belgique P.B. 3000 Leuven 1 2/2817

veto Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

afgifte: Leuven 1 (weekblad - verschijnt niet van juni tot augustus)

maanda g 22 ok tober 20 07 • ja argang 34 • nu mmer 5 • 2007 -2008 • www.ve to.be

Discobar Galaxie:

“Love Generation van Sinclar Verder in dit nummer: laat mij kokhalzen” 2 Wina verliest dak boven fakbar p. 6 p. 15 2 Wereldrecord jumpen en andere 24-urenlopen p. 9-12

Resultaten docentenevaluatie

Bloed aan de handen

5o% ingevuld De cijfers van de eerste online onderwijsevaluatie zijn bekend. De helft van de vragenlijsten werden door de studenten aan de K.U.Leuven ingevuld.

Hiermee gaven zij hun mening over de aangeboden kwaliteit van het onderwijs en hun docenten. Met een eindtotaal van 50,1% zijn zowel de universiteit als de studenten tevreden. “Een voldoende hoog percentage om geloofwaardig te zijn”, klinkt het bij deze laatsten.

Maarten Goethals

Van de 223.440 vragenlijsten werden er 110.625 effectief ingevuld. Door de studenten meerdere vragen per vak en per docent te laten beantwoorden, hoopt de K.U.Leuven enerzijds goede praktijken te erkennen en te belonen, anderzijds pijnpunten en misbruiken te signaleren. Nu de kaap van vijftig pro-

Faculteit THEO HIW LAW ETEW SOC LETT PPW WET IW BIW MED FARMA FABER

EINDTOTAAL

% ingevuld 52% 48% 46% 46% 46% 54% 47% 66% 49% 54% 50% 49% 57%

50%

cent is behaald, reageert de universitaire gemeenschap opgelucht. “Psychologisch is dit een mooie zaak. 50% is bijvoorbeeld beter dan 49,6%. Hoewel dat in feitelijke getallen weinig of niets scheelt, heeft het symbolisch een meerwaarde”, aldus onderwijscoördinator Ludo Melis.

“Het resultaat is niet vanzelf gekomen,” zegt hij: “Dit is opmerkelijk omdat de evaluatie, in deze vorm, voor een eerste keer werd afgenomen. Beter kan altijd. Maar we denken dat het eindresultaat een zeer valabele basis is. Als je andere enquêtes ziet waar studenten naar hun mening wordt gevraagd, zie je een veel lagere responsgraad.” Klaas Keirse, voorzitter van de Leuvense studentenraad LOKO, beaamt dit. “50% was het minimum dat wij hadden gesteld om geloofwaardig over te komen. We zijn dus tevreden met de cijfers.

Maar het kan nog beter”, aldus de voorzitter.

LOKO heeft jarenlang geijverd voor een onderwijsevaluatiesysteem aan de K.U.Leuven. “We hebben, zeker begin dit academiejaar, grote inspanningen geleverd opdat het zou slagen”, zegt Klaas. De bekendmaking van het initiatief verliep eind vorig jaar echter mank. “We hadden meer kunnen doen. Naar publiciteit toe, naar overleg met de universiteit”, geeft Klaas toe. “Dat zijn punten waar we de volgende keer op zullen letten.”

“Vanuit LOKO gaan we nu de POC-werking coördineren. We gaan nauwgezet de evaluaties en interpretaties volgen. Als het blijkt dat sommige problemen niet opgelost raken, dan gaan wij het proberen op een hoger niveau op te lossen,” aldus de voorzitter van LOKO.

HOGER NIVEAU

De docenten konden vorige week maandag de resultaten al inzien. Sommigen lieten het niet na om in de lessen al commentaar te spuien op de bevindingen. De proffen hebben nu de tijd tot negen november om de resultaten te ‘contextualiseren’ en een eigen interpretatie van de resultaten te maken. Daarna krijgt de programmadirecteur alles in handen. Half

“Schande, schande. Bloed aan je handen! Stand up, fight back! Moordenaars!”

Philip Morris in Haasrode kreeg vorige week de huid volgescholden door een twintigtal verzamelde leden van de organisatie anti-dierproeven coalitie. Zij klaagden er het dierenleed aan dat de firma op zijn geweten zou hebben. p. 3

(foto Christine Laureyns)

december worden de resultaten gezamenlijk besproken op de POC’s. De onderwijscoördinator hoopt dat de ganse operatie — van interpretatie tot bespreking — voor Kerstmis zal afgerond zijn. “Belangrijk is dat de cijfers er zijn. Maar deze moeten geïnterpreteerd worden. En je kan dat niet zomaar doen.”

Daarom zijn cijfers onder de 50% niet per definitie waardeloos voor Melis. “We moeten nu kijken naar geval per geval. Het resultaat is afhankelijk van de groep die je bevraagt. Als de groep voldoende groot is, dan mag je responsgraad kleiner zijn. Nu de resultaten bekend zijn, zullen de concrete vragen opduiken”, aldus de ouddecaan van Letteren.

De laatste weken leek het echter of het gemiddelde resultaat zou stokken bij 45%.

Een scenario dat velen vreesden. Niet in het minst de studenten. Het vorige onderwijsevaluatie systeem JaDe (jaarlijkse docentenevaluatie) werd afgevoerd wegens felle kritiek van de professoren. Deze klaagden over een administratieve overlast. “Dat hebben we nu vermeden, buiten enkele geïsoleerde kleinigheden”, zegt Melis. Met andere woorden: een slecht resultaat zou nu grotendeels te wijten zijn aan de inzet van de studenten.

VAT BIER

Voor de gelegenheid werkte LOKO nauw samen met de dienst Onderwijsbeleid aan de K.U.Leuven. Samen dachten ze een affichecampagne uit en deelden ze menige flyer uit.

Om de studentenkringen te stimuleren, beloofde LOKO daarnaast ook een gratis vat bier voor de kring met het hoogste cijfer. Het vat gaat naar Geos dat meer dan 90% haalde.

“We hebben veel reclame gevoerd”, vertelt Didier Lelièvre, preses van GEOS. “Maar ik moet ook toegeven dat we een kleine kring zijn waar iedereen iedereen kent. Zo is het gemakkelijk, ik geef dat toe. We hebben duidelijk gemaakt dat het beantwoorden van de vragen relevant was.” Naar eigen zeggen werd de kring meer gestimuleerd door LOKO dan door de eigen faculteit. “Van die kant heb ik weinig of niets gehoord. Ik vind dat erg”, zegt Didier.

De faculteitskring met de geringste opkomst is EOOS, meer specifiek de richting sinologie. Met een schamele 29% zitten ze ver onder het gemiddelde. “We hebben hiervoor geen verklaring”, antwoordt Caroline Medats, kort gevraagd naar een reactie.

Veto verschijnt volgende week uitzonder-

lijk niet. De week erop ligt er maandagna-

middag weer een vers gedrukt exemplaar in de bakken!

De redactie

Opinie

1) De Mol van Arabistiek

Naar aanleiding van de recente artikels in verschillende kranten en meer bepaald na het artikel in Veto (De Mol van Arabistiek, Veto 15 oktober), hebben wij — enkele tevreden oud-studenten Arabistiek en Islamkunde — besloten om de eenzijdige kritiek gericht aan het adres van één enkele professor, een klein beetje te nuanceren.Het is ons opgevallen dat er nogal veel wordt gegoocheld met cijfers in dit artikel. We denken dat het dan ook terecht is als we ons de vraag stellen waar die cijfers gehaald worden? In het begin wordt geschreven “laat ons zeggen dat prof.

Van Mol 110€ vraagt”, terwijl in de tabel onderaan het artikel dit direct als waarheid wordt aangenomen. Nu goed, de vraagprijs kan gemakkelijk achterhaald worden, maar de werkelijke prijs van de cursus, hoe werd die “ingeschat”? Er wordt geïnsinueerd dat Van Mol het extra geld in zijn zak zou hebben gestoken, zonder rekening te houden of te overwegen dat hij ook kosten kan hebben om een nieuwe cursus op te stellen — onderzoek doen is niet goedkoop.

Laat ons ook eens een aantal stokpaardjes van de professor opsommen die belangrijk zijn in deze taalkwestie. Hij vindt het — terecht — belangrijk dat we heel gedetailleerd en met aandacht voor alle diacritische tekens (de zogenaamde krulletjes en streepjes die boven of onder Arabische letters staan om klinkers aan te duiden) vertalingen maken naar het Arabisch. @Body:Arabieren hebben echter vaak de neiging om te denken vanuit hun eigen dialect om deze klanken op te vullen, maar regelmatig levert dat niet correct Standaard Arabisch op. Bovendien legt Van Mol ook de nadruk op een correcte Nederlandse vertaling, wat een terechte eis is wanneer iemand aan een Vlaamse universiteit wil studeren.

Ooit al een scriptie gezien die bomvol te voorkomen schrijffouten staat? Het is ook een manier om zichzelf in te dekken bij examens: wanneer iemand dubbelzinnige Nederlandse vertalingen maakt, kan er achteraf misschien discussie zijn of de student al dan niet het

2) De Mol van Arabistiek

Ik zou graag reageren op een artikel in de Veto (15 Oktober 2007) getiteld “De Mol van Arabistiek”. Deze kwam als erg eenzijdig over bij mij en ik zou graag de keerzijde van de medaille beschrijven.

Ik ben een oud-student van prof. Van Mol. Ik heb mijn Modern Standaard Arabisch (MSA) bij hem geleerd en nergens anders. Dat wij in staat waren om zijn kladcursus te verbeteren adhv zijn lessen is het bewijs van de kwaliteit van zijn leerstof. Toen ik als 3e bacher op erasmus was, waren de 4e jaarsstudenten èn de proffen daar onder de indruk van mijn grondige kennis van het Arabisch. :Alle native-speakers die ik tot nu toe heb ontmoet staan versteld van de prachtige Fusha (MSA) die prof. Van Mol ons heeft aangeleerd. Prof. Van Mol maakte ook wat ruimte voor de dialecten die je machtig moet zijn om Mohammed met de Pet te kunnen begrijpen. Dit als “onverantwoord” bestempelen toont aan dat de criticus in een academische ivoren toren zit, los van de realiteit waar dialecten weelderig tieren. Prof. Van Mol had trouwens reeds een native-speaker ingeschakeld, hij organiseerde elk jaar (voor de geïntereseerden) ontmoetingen tussen nativespeakers en studenten, en hij heeft les proberen te geven in het Arabisch maar is teruggefloten door studenten die het “te moeilijk” vonden.

U zou moeten weten dat mensen lage punten kregen omdat hun kennis van de taal zelfs na vier jaar nog steeds ondermaats (sic.) was. Ze moesten hun jaren over doen. Spijtig genoeg forceerden deze mensen hun weg naar de hogere jaren en vormden ze een blok aan de been van de overige studenten, omdat ze niet konden volgen. Des te spijtiger laten enkel de klagers van zich horen, en zij doen dat met veel kabaal. Neen beste mensen, er zijn genoeg (allochtone) studenten die tevreden zijn met de lessen van prof. Van Mol en na drie jaar les van hem in staat zijn om te

Lezersbrief

Arabisch verstaan heeft.

Wat de cursus dialectologie betreft, dat is een heel recente cursus die hij juist in elkaar heeft gepuzzeld en net aan de studenten — op hun aanvraag — heeft voorgeschoteld. Er was namelijk nogal wat vraag van de studenten uit om ook wat meer noties te krijgen over de verschillende dialecten in de Arabische wereld. Dit deel was echter niet bedoeld als een integraal deel van de cursus, maar eerder als extraatje.

En ten slotte komen we bij het grootste knelpunt, de kwaliteit van het onderwijs. Laat mij eerst duidelijk zeggen dat het perfect normaal is dat iemand die vier jaar Standaard- Arabisch heeft geleerd en perfect kranten kan lezen en het nieuws verstaat, geen enkel woord verstaat van het Egyptisch dialect, tot en met een simpele “ja” of “hoe gaat het”. Dat is nu net een deel van de moeilijkheid van het Arabisch en wat de taal redelijk uniek maakt in de wereld. Het verschil tussen de gesproken en de geschreven variant is een verschil van jaar en dag. Wil iemand het dialect leren, dan zit er niks anders op dan een lange — soms frustrerend lange — periode in een Arabisch land door te brengen. Het is dan ook niet abnormaal dat niemand van die groep studenten — bovendien behoorden ze allemaal tot de betere studenten — in staat was te communiceren met Egyptenaren, afgezien van degene wiens moedertaal Arabisch was.

Over het algemeen zijn we allemaal zijn we overtuigd van de kwaliteit en de intensiviteit van de cursus van professor Van Mol. Het niveau dat hij voorlegt is enorm hoog waardoor we een zeer ruime basis meegekregen hebben om na die vier jaar écht met de taal bezig te kunnen zijn, naar een Arabisch land te verhuizen en daar vrij snel het dialect op te pikken.

Oud-studenten van professor Van Mol,Koen Van Eynde, afgestudeerd in 2006 Dries Lensen, afgestudeerd in 2007

converseren, kranten en literatuur te lezen, TV te volgen en te schrijven in het Arabisch. Dat er mensen zijn die dat na vier jaar nog steeds niet kunnen, tjah. aan wie ligt dat dan?

Hallucinante wantoestanden terugbrengen tot één professor?

Dat is al eerder gebeurd binnen Arabistiek. Na prof. Nawas en prof. Van Tongerloo is het nu de beurt aan prof. Van Mol om zondebok te zijn. Men begrijpt nu waarom prof. Vermeulen het hazenpad heeft gekozen en Prof. Daniëls weet wat haar te wachten staat binnen enkele jaren. De vraag blijft waarom de faculteit zoiets toelaat.

Baykal Erol

RECHTZETTING

In het middelpunt over politiek actieve studenten van Veto 04 stond te lezen dat Jong N-VA geen uitgesproken fractie zou hebben in Leuven. Dat is allerminst het geval: Jong N-VALeuven is al enkele jaren actief in deze studentenstad. Haar werking berust op twee pijlers. Zij wil de Leuvense studenten via allerlei activiteiten zoals vormingsavonden, debatten en gespreksavonden laten kennismaken met de ideeën van de N-VA. Ten tweede volgen zij de Leuvense stadspolitiek op de voet en werken we in overleg met hun gemeenteraadslid Luk Bellens standpunten en acties uit.

Daarnaast wensen we te onerstrepen dat Olivier Elias de voorzitter is van CDS Leuven. De voorzitter van CDS is Frederik Joqué en Sam Vandormael is ondervoorzitter. @pni:Onze excuses voor deze ongemakken.

Organiseer je een evenement?

Plaats het dan GRATIS in de database Agenda K.U.Leuven

2

agenda.kuleuven.be

Taxi’s Rudy De Waarheid!

Het is volledig terecht dat Hans Van Themsche schuldig werd bevonden aan de moord op Oulematou Niangadou en Luna Drowart en aan poging tot moord op Songül Koç. Dat hij hiervoor levenslang krijgt is een terechte straf.

Maar het is belangrijk om in dergelijke situaties het realisme te behouden, al kan dit soms heel zwaar zijn. Men moet vermijden om deze drama’s te veralgemenen. Het moet duidelijk zijn dat dit om afzonderlijke gevallen gaat die we natuurlijk het liefst zouden vermijden.

Wapens, actiespellen, pesten, racisme. het is belangrijk om alle aparte elementen in het juiste perspectief te plaatsen. Niet alle racisten of niet alle personen die actiespellen doen of niet alle gepeste personen zullen moorden begaan.

Wat betreft de speelgoedwapens tijdens zijn jeugd. Als een kind nooit snoep krijgt van zijn ouders maar al wel de smaak heeft leren kennen. Als een kind daarenboven ziet dat alle andere kinderen wel snoep krijgen en hebben. Dan zal het kind met een grote waarschijnlijkheid veel moeite doen om aan snoep te geraken. Vervang nu “snoep” door “speelgoedwapens”, dan zal het kind met een grote waarschijnlijkheid veel moeite doen om aan speelgoedwapens te geraken. En van speelgoedwapens gaat het naar echte wapens.

Het is dus een combinatie van die twee factoren, van thuis niet mogen en in de omgeving veel zien.

Voordat Hans Van Themsche zijn ongewenste daad stelde was er al het één en ander misgelopen. Op school werd hij gepest en betrapt op roken op zijn kamer. Zonder medeweten van hem werd Hans experimenteel gemanipuleerd opdat hij de beoogde gedragsveranderingen zou stellen. Dit heeft mogelijk mee voor een verdere escalatie van het probleem gezorgd.

Bij Hans Van Themsche was racisme bepalend voor de keuze van zijn slachtoffers. Doordat hij jaren gepest werd door allochtonen heeft hij zijn woede op hen geuit. Stel dat Hans jaren aan een stuk door aanhangers van het Vlaams Belang gepest was geweest dan was de keuze van zijn slachtoffers waarschijnlijk op Vlaams Belang leden gevallen. Dit is geen vrijpleit voor het Vlaams Belang, dit is eerder een oproep aan het Vlaams Belang om zich in het openbaar af te zetten tegen elke vorm van fysiek geweld en racisme. Het Vlaams Belang is er meer bij gebaat dat de partij het Vlaams Belang de vrede verspreid en fysiek geweld en racisme afzweert. Wie haat predikt, zaait ook overal haat. De propaganda van het Vlaams Belang is ontegensprekelijk een mediërende factor in de verkondiging van haat tegenover allochtonen.

Het is een combinatie van al deze elementen en nog andere die heeft geleid tot de betreurenswaardige daad die Hans Van Themsche heeft gesteld. Het is dus niet enkel het racisme dat heeft geleid tot wat er hier gebeurd is.Het is al erg genoeg, men moet het niet nog erger proberen te maken.

Dat men Hans Van Themsche dan nog bewust actiespellen met veel geweld aanbiedt in zijn cel om het nog wat dramatischer te maken en hem zodoende in een slecht daglicht te plaatsen is een spijtige zaak. En dat men dit bewust via een nep-pennevriend van Hans Van Themsche in de media brengt om de zaak nog op te blazen is jammerlijk te noemen. Dit zijn misschien stappen die kunnen passen in een gerechtelijk onderzoek maar deze zijn in dit opzicht enkel gebruikt om de publieke opinie te bespelen.

Laten we hopen dat Hans Van Themsche beseft dat wat hij gedaan heeft fout is. En dit niet alleen vanuit het perspectief van een publieke opinie die zijn gedrag als verkeerd bestempeld maar vanuit een innerlijk gevoel dat wat hij deed niet door de beugel kon. Als dit laatste niet het geval is blijft hij een gevaar voor de maatschappij!

Davy Cop

Wat gebeurt er aan de K.U.Leuven?

Lees de wekelijkse e-nieuwsbrief www.kuleuven.be/ nieuwsbrief

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Onderwijs

Nieuwe universiteitsstructuren

Op de Universiteitsraad van vorige week werd overlegd over aangepaste beleidsstructuren van de K.U.Leuven. Het opzet is simpel. “We willen duidelijker maken welk bestuursorgaan welke bevoegdheid heeft”, klinkt het aan de instelling.

Op tafel liggen voorstellen tot aanpassingen om de bevoegdheden van de verschillende beleidsorganen aan de universiteit beter af te bakenen. De taakverdeling was in het verleden vaak onduidelijk, weinig transparant en niet altijd efficiënt. Daar hoopt de universiteit nu snel verandering in te brengen.

De voorstellen zijn nu voor een eerste keer geïntroduceerd en besproken op de Universiteitsraad. Dat is het overlegorgaan tussen de Academische raad (AR) en de Raad van Bestuur (RvB). Het formeel goedkeuren van de nieuwe bevoegdheidsverdeling gebeurt echter afzonderlijk op deze organen. Noemenswaardige moeilijkheden worden niet meer verwacht. “De voorbereidende werkzaamheden hebben bijna een jaar geduurd. Er is een ruime consensus gegroeid rond de algemene definitie van de bevoegdheden van de verschillende bestuursorganen. Dat is ook tot uiting gekomen op de universiteitsraad. Details zullen logischerwijze nog worden bediscussieerd”, aldus Freddy Jochmans, Directeur-generaal van het rectoraat.

EXCLUSIVITEIT

“We onderzochten of alle principes van deugdelijk bestuur werden toegepast. Dat was, zo bleek, niet altijd het geval in de bestaande structuren. De organisatieprincipes van exclusiviteit en subsidiariteit werden onvoldoende doorgetrokken”, geeft Jochmans toe. Door duidelijk te maken wie welke bevoegdheden heeft, zullen de organen, volgens de Directeurgeneraal, nu ten volle hun verantwoordelijkheid kunnen en moeten opnemen.

Sommige aanpassingen zijn niet meer dan een formalisering van een bestaande praktijk.

Jochmans: “Dat is bijvoorbeeld het geval met het Gemeenschappelijk Bureau (GeBu) dat zich bezig houdt met het dagelijks bestuur van de universiteit. We formaliseren bevoegdheden die volgens het bestaande model tot het takenpakket van de RvB behoorde.” Andere voorstellen betekenen een verschuiving. “Zo krijgt de AR er een eindbeslissingsbevoegdheid bij, waar hij vroeger voornamelijk enkel een adviserende functie had.”, aldus Jochmans.

Volgende stap is dat de principes in een concreet voorstel worden uitgeschreven. en dan ter goedkeuring worden voorgelegd.

Veranderingen

(mg)

De RvB, die het budget van de K.U.Leuven beheert, keurt strategische opties goed. In het nieuwe voorstel wordt hij ook een beroepsinstantie voor al het personeel.

Het GeBu — dat in de toekomst Bestuurscollege zal heten — coördineert de werkzaamheden van de andere bestuursorganen, bereidt hun beslissingen voor en voert die ook uit. Het zal ook schenkingen en legaten aanvaarden wanneer deze minder dan één miljoen euro bedragen.

De AR is verantwoordelijk voor de uitvoering van het academische luik. Het zou, in wat voorligt, de eindbeslissing mogen nemen inzake het studentenbeleid, wetenschappelijk onderzoek en het academische onderwijs. Er wordt ook overwogen om de benoeming en promotie van proffen toe te kennen aan de AR.

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

BETOGING TEGEN DIERENLEED BIJ TABAKSPRODUCENT

Al rookt een aap een sigaret

Aan de poorten van het Philip Morris R&D center in Haasrode vond afgelopen vrijdag een protestactie plaats van de organisatie anti-dierproeven coalitie. Een twintigtal luidruchtige actievoerders klaagden er het onnodige dierenleed aan dat Philip Morris op zijn geweten zou hebben.

Eric Laureys & Ward Neyrinck

“Schande, schande. Bloed aan je handen!

Stand up, fight back! Moordenaars!” De verwijten zijn niet van de poes en de actievoerders zijn duidelijk geen doetjes.

Gewapend met megafoons en toeters belegeren ze de ingang van een bedrijf uit de industriezone gelegen nabij de Brabanthal.

Onmogelijk uit te maken om welk bedrijf het hier gaat. Alle logo’s zijn verdwenen, en zelfs de adresgegevens van de brievenbus zijn verwijderd. Philip Morris is duidelijk bezorgd om negatieve publiciteit. In een telefonische reactie deelt een zenuwachtige directeur van de Leuvense vestiging van de tabaksgigant ons mee dat hij geen commentaar wenst te geven. “Bel maar naar het perscentrum (in Zwitserland, red).”

Na wat speurwerk blijkt het Philip Morris R&D center bij Leuven het Europese onderzoekscentrum te zijn. Wat er precies onderzocht wordt, of hoe dat precies gebeurt, is veel minder duidelijk. Daarvoor worden we opnieuw naar de persdienst in Zwitserland verwezen. Danny Flies van de actiegroep is niet verbaasd. “Deze onschuldige dieren moeten gedurende een periode van 90 dagen, zes uur per dag sigarettenrook inhaleren. Aan het einde van deze martelgang worden ze gedood en hun longen en andere ingewanden verder onderzocht op schadelijke effecten van tabak.”

Flies gaat verder: “Hoe absurd is het om een dodelijke sigaret ‘beter’ te willen maken en daarvoor onschuldige dieren de dood in te jagen? Bij een bedrijf als dit draait alles om marketing. Door de mensen te vertellen dat Philip Morris veel geld investeert in onderzoek om sigaretten minder schadelijk te maken, hopen ze bijna als een weldoener beschouwd te worden. Daar gaan wij tegen in.” De actievoerders van de anti-dierproeven coalitie schuwen de grote woorden niet.

Onophoudelijk schreeuwen ze onprettige slogans in de richting van het gebouw. Als

bakstenen gevoelens hadden, zou de vestiging van Philip Morris Leuven niet overeind blijven staan.

Het groepje radicale actievoerders bestaat uit een bont gezelschap. Sommigen zouden perfect passen in een of ander krakerspand, anderen lijken wel verdwaalde globetrotters. Onder de betogers zijn zowel Vlamingen als Walen als Nederlanders. Flies legt uit: “We verenigen mensen die consequent en vreedzaam willen strijden voor de afschaffing van dierenproeven. Wat de publieke opinie ervan vindt, interesseert ons niet meteen. Wij zijn GAIA niet. Wij willen resultaat bereiken. Ons ultieme doel is dat dieren vreedzaam kunnen leven, zon-

der opgesloten te zitten in stallen, laboratoria of kwekerijen. Ik ben geen dierenvriend.

Wij revolteren tegen onrecht, in dit geval dierenonrecht.”

Geïntrigeerd door de vraag of het werkelijk zo onethisch is wetenschappelijke experimenten op dieren uit te voeren, besluiten we een expert te raadplegen. Jan Lauwereyns, als neurowetenschapper zelf ervaringsdeskundige, schreef over de problematiek een boek, genaamd Monkey Business. Zijn roman vertelt het verhaal van een Japanse proefdieraapje Haruki, dat de laatste fase van zijn leven tegemoet gaat.

Lauwereyns schreef het verhaal omdat hij na de geboorte van zijn dochtertje Nanami

het niet langer over zijn hart kreeg zijn experimenten op apen verder te zetten, aangezien een menselijke baby en een apenjong akelig sterk op elkaar lijken. Zo kwam hij tot het inzicht dat wanneer men proeven op dieren wil doen omdat ze biologisch gelijkenissen vertonen, men ook moet aanvaarden dat die gelijkenis voor de ervaring van pijn en lijden evengoed kan gelden. Lauwereyns: “Naar mijn mening kunnen proeven op dieren enkel wanneer er geen alternatief mogelijk is en wanneer het om onderzoek gaat dat werkelijk een aantoonbaar maatschappelijk voordeel biedt. Helaas voor de betogers zou je, als advocaat van de duivel, kunnen stellen dat

(foto Christine Laureys)

zolang tabaksproducten gewenst zijn in onze maatschappij, ook onderzoek naar de kwaliteit van de sigaretten noodzakelijk is.

Men richt zich best dus ook tegen de verkoop van sigaretten zelf.” Overigens vindt Lauwereyns het niet nodig elk commercieel onderzoek op dieren bij voorbaat te verketteren of elk wetenschappelijk onderzoek — zoals er aan de KULeuven heel wat gebeuren — goed te praten. “Het betreft hier een kunstmatig onderscheid. Elk onderzoek moet verantwoord kunnen worden, los van de vraag of het in de fabriek dan wel een universiteit plaatsvindt.”

PROFFEN VECHTEN ROBBERTJE UIT

“Plaatsvervangende schaamte”

In De Standaard woedde vorige week een hevige polemiek tussen twee professoren politieke wetenschappen: Marc Hooghe verbonden aan de K.U.Leuven en Frank Thevissen verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Thevissen diende na afloop klacht in tegen zijn collega.

Maarten Goethals

Aanleiding van de academische twist was het opiniestuk “Een bank vooruit met wat hulp van de advocaat” van de hand van Thevissen. Daarin vroeg de docent zich af of het gelijke kansenbeleid van het Vlaamse hoger onderwijs in zijn huidige vorm niet zal leiden tot kwaliteitsdaling. De ontwaarding van diploma’s zou de ongelijkheid in de hand kunnen werken, aldus de VUB’er.

Hierop reageerde Hooghe scherp. Thevissen zou “wetenschappelijk ongefundeerd” te werk gaan en vertrekken vanuit “duistere vooroordelen”. Daarenboven stelt de Leuvense politicoloog openlijk de vraag naar Thevissens motivatie, als beleidsmaker en als docent. “Elke docent streeft ernaar het beste uit de leerling naar boven te halen. Als

je daarin niet gelooft, dan zie ik niet in waarom je nog zou lesgeven. Dan kun je beter stofzuigers gaan verkopen,” fulmineert Hooghe.

Thevissen heeft intussen een klacht wegens laster en eerroof ingediend bij het centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding. Aanleiding was het volgende citaat van Hooghe: “Ik heb Frank Thevissen in geen enkele wetenschappelijke databank teruggevonden. Ik neem dus aan dat zijn wetenschappelijke productie van de afgelopen decennia onbestaande is.”

Hooghe zelf verwacht weinig of niets van die klacht. “Als de klacht naar het Hof van Assisen zou gaan, zou dat een primeur voor het Belgische rechtssysteem betekenen,” weet Hooghe. “Het drukrecht is heilig, en relativeren is een goede eigenschap, in het bijzonder voor een docent. Als je e-mails ontvangt met scheldpartijen, dan weet je wel dat elke zin voor relativeringsvermogen ontbreekt.”

“Ik heb veel positieve reacties gekregen van collega’s. De vraag blijft natuurlijk wat het beste is in zo’n situatie. Niet reageren is Thevissen gelijk geven.” Hoewel het best scherp mag zijn voor de Leuvense opiniemaker, had Hooghe toch liever inhoudelijk

weerwerk geleverd. “Niet de auteur is belangrijk, wel wat hij zegt.”

“Ik wil een debat, maar dan eentje op niveau,” verdedigt Thevissen zich. “Ik had reacties verwacht, maar niet zo hevig. Ik weet nog altijd niet wat mijn collega bezield heeft. Je verpest het debat als je dure krantenkolommen gaat gebruiken voor persoonlijke vetes. Ik moet het eerste rationele argument nog horen.”

“Hooghe speelt duidelijk de man en niet de bal,” zegt Thevissen. Door een klacht in te dienen, hoopt hij een duidelijk voorbeeld te stellen. “Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Het is onwaardig voor het niveau van een universiteit. Het is platvloers en racistisch,” aldus Thevissen.

“Meer dan tweehonderd mensen hebben al contact opgenomen om mij te steunen, ook Leuvense professoren en assistenten. Zij voelen plaatsvervangende schaamte,” vertelt Thevissen: “Vriend en vijand heeft gezien dat Hooghe niet de bedoeling had om in discussie te treden, maar dat hij iets te vereffenen had. Ik weet niet wat of waarom. Het kan ook zijn dat hij mijn tekst gewoon niet begrijpt.”

3

Onderwijs

VAN STAL GEHAALD: STUDENTENBESTUURDERS AAN ASSOCIATIE K.U.LEUVEN

“Dossiers moet je interessant maken”

Studentenvertegenwoordiging op niveau van de associaties. Dat betekent schipperen tussen instellingen en Vlaamse onderwijsbevoegdheden. De Studentenraad Associatie K.U.Leuven (StAL) is de meest uitgebouwde vertegenwoordigersorganisatie op dat vlak.

“We hebben een basis om van te vertrekken, maar we zijn er nog niet”, klinkt het bij het bestuur.

Maarten Goethals

StAL is een overkoepeling van de veertien studentenraden van de verschillende instellingen die aangesloten zijn bij de vzwAssociatie K.U.Leuven. Naast de Leuvense studentenraad LOKO zijn nog dertien hogeschoolraden lid. Af en toe worden er gezamenlijke standpunten ingenomen. De uitgebreide werking van StAL is een werk van lange adem. De organisatie bestaat nu vijf jaar en is uitgegroeid tot een volwaardige studentenraad met een eigen identiteit. Uniek in Vlaanderen. Maar zeker geen evidentie. Zo zijn hun studentenvertegenwoordigers verspreid over heel Vlaanderen, van Oostende tot Hasselt. “We mogen zeker niet klagen”, vertelt Maikel Punie, voorzitter van StAL: “De Raad van Bestuur (RvB) van vorig jaar heeft ervoor gezorgd dat alle hogeschoolraden, op twee na, telkens naar de vergaderingen kwamen. De basis is gelegd, de groeipijnen zijn eruit. Het belang van de werking wordt steeds duidelijker.”

Maikel: «Alles valt en staat met hoe je de achterban behandelt. StAL is er nog niet, dat geef ik toe. Er zijn twee hogescholen die we niet kunnen motiveren. Maar ik wil minstens één vergadering hebben meegemaakt waar iedereen aanwezig is. Het is belangrijk dat men weet waar we voor staan en wat we willen bereiken.»

Danaï: «De rol die ik mezelf als ondervoorzitter toedicht, is die van vertaler. Het is niet de bedoeling dat onze leden alle dossiers zelf onder de knie krijgen. Je moet hen niet verplichten alles te lezen, om daarna hun mening te vragen. Hogeschoolstudenten, zoals ik, zijn daarvoor niet gemotiveerd. Je moet uitleggen in mensentaal waar het over gaat. Zij moeten beslissen welke posities we gaan innemen, dus moeten ze het begrijpen.»

nooit echt een conflict geweest met de man.

We kennen zijn methode van werken. Daarop anticiperen we. Gefrustreerd zijn we nog niet.»

Veto: Hoe zien jullie de relatie met de Vereniging voor Vlaamse Studenten (VVS)?

Maikel: «StAL heeft op VVS niets te zeggen.

Het zijn twee verschillende niveaus. Vanuit StAL gaan we de hogescholen niet aanmanen tot het innemen van een bepaalde positie.

Elke hogeschool zit in VVS namens zichzelf.

Natuurlijk zijn er overlappingen bij bepaalde dossiers. Wanneer dat gebeurt, gaan we niet als StAL naar de Vlaamse koepel. StAL doet nooit aan stemadvies. (Benadrukt)Nooit.»

Kristof: «VVS heeft op vele niveaus zijn geloofwaardigheid verloren. Ze worden weggelachen en amper nog gehoord, tenminste

Hoewel er studentenvertegenwoordigers zijn die dat wel doen, en dat met een pak minder studenten achter zich.»

Veto: Hoe vlot de relatie met LOKO? Maikel: «Die is er de laatste twee jaar enorm op vooruit gegaan. Er zijn natuurlijk meningsverschillen, maar zeker geen problemen.

We moeten trouwens af van het idee dat LOKO het arrogante broertje is van StAL. Het is zo dat de hogescholen een achterstand hebben door het tijdstip van hun verkiezingen. Deze worden niet op het einde, zoals bij LOKO, maar aan het begin van het werkjaar georganiseerd. Daardoor duurt het langer vooraleer de studenten zijn ingewerkt. Maar dat wilt niet zeggen dat LOKO in het geheel niets kan leren van hogescholen. Het is veel constructiever als LOKO zijn arrogante

ERE-RECTOR

Veto: Waaruit bestaat dat belang?

Maikel Punie: «Wij moeten ervoor zorgen dat de hogescholen goed draaien. Dat wil zeggen actief de belangrijkste raden en werkgroepen bevolken, want deze zijn enorme draaischijven van informatie. Wie informatie heeft, kan die gebruiken in functie van de eigen studentenraad.»

Danaï San-Han, lid van de Raad van Bestuur: «Hogeschoolstudenten hebben een belangrijke inbreng in de werking. Maar je moet bij de behandeling van dossiers een bepaalde insteek vinden die voor hen interessant is, want veelal komt StAL er voor studentenvertegenwoordigers gewoon bij.

Het is daarom belangrijk dat je zaken en discussies concretiseert. De RvB zal dit jaar info- en vormingssessies geven, afhankelijk van de dossiers die voorliggen, want we werken soms nog te oppervlakkig.»

Kristof Muylaert, ondervoorzitter en sportcoördinator van LOKO-sport: «De hogeschoolstudenten zijn zelf ook vragende partij voor zo’n aanpak. De laatste tijd hoor je soms, in het licht van de kanteling of de integratie, negatieve geluiden van de universiteit naar en over de hogescholen. Hogeschoolstudenten horen dat ook. Het is dan belangrijk hen goed te informeren en te wijzen op bepaalde gevolgen van beslissingen.»

Veto: Wat is de rol van een (onder)voorzitter hierin?

Maikel: «Ik fungeer als aanspreekpunt naar de buitenwereld. Maar in het begin van het jaar heeft de RvB gezamenlijk beslist dat er geen onderscheid is tussen de functies.»

Danaï: «Mijn eerste indrukken zijn dat er een enorme verantwoordelijkheid op onze schouders rust. Bovendien zullen we er verschillende taken bij krijgen als het kennis- en competentienetwerk verder ingang maakt. Het volstaat niet meer om gewoon te zetelen in de Raad van Bestuur van de associatie. We moeten daarnaast ook een actieve inbreng hebben op de verschillende raden. Het netwerk, waarin we ons bevinden en dat met dezelfde thema’s geconfronteerd wordt, wordt steeds groter. Als StAL willen we niet enkel meer leden in de breedte, maar we willen ook dieper werken Er moet meer informatie doorsijpelen naar de studentenraden.»

Veto: Dat gebeurt nu te weinig?

4

Kristof Muylaert (l), Maikel Punie (m) en Danaï San-Han(r)

GELOOFWAARDIGHEID

Veto: Wordt StAL serieus genomen?

Kristof: «Er is nog altijd een structureel wantrouwen ten opzichte van hogeschoolstudenten in de associatieraden. Dat moeten we weg trachten te werken. Het is jammer dat deze mensen op basis van vooroordelen niet gehoord worden.»

Danaï: «Er is zeker nog werk wat vertegenwoordiging betreft. Maar in het algemeen functioneren we goed. De structuur van de StAL is goed geënt op die van de associatie.

Eerder dan met onze vuisten op tafel te slaan, werken we op de achtergrond. De directeuren staan open voor een actieve participatie van de studenten. Ze vragen zelf ook waar we mee bezig zijn. Of André Oosterlinck, de rector van de Leuvense associatie, rekening houdt met onze opmerkingen of ideeën is een andere zaak. Dat hangt af van de steun die we krijgen van de hogeschooldirecteurs.»

Veto: Hoe verloopt de samenwerking met Oosterlinck, een notoir tegenstander van studenteninspraak?

Maikel: «Het is een interessant figuur. Hoewel Oosterlinck een aparte vorm van besturen heeft, denk ik dat hij onze inbreng waardeert.

Dat denken we toch (twijfelend). Hij luistert als we iets vertellen. Of hij er iets mee doet, is een andere vraag. Maar dat geldt ook voor de directeuren van de hogescholen. Als Oosterlinck een bepaald idee heeft, en de hogescholen denken anders, dan zet hij door, zeker als er geld mee gemoeid is. Eigenlijk is er nog

als ik de meningen van verschillende directeurs mag geloven. StAL heeft zich nog niet verbrand of is nog niet met onzinnige ideeën naar buiten gekomen. Wij hebben ons nog niet belachelijk gemaakt. Als wij iets zeggen, staat de achterban achter ons. Dat is niet het geval voor VVS. En dat weet Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke ook.»

Veto: Hoe zien jullie de toekomst van VVS? Maikel: «Tegen 2012 moeten de structuren van VVS zijn veranderd. Anders maken ze zichzelf compleet overbodig. Er zijn slimme mensen die dat nu ook inzien. De veranderingen hoeven niet onmiddellijk te gebeuren, maar VVS moet ook niet wachten tot 2012.»

CAVALIER SEULE

Veto: Zal StAL hierin een voortrekkersrol nemen?

Danaï: «Hoewel we goed zijn uitgebouwd, willen we daarin niet als eerste een impuls geven. Althans niet dit jaar. Hoewel niets ons tegenhoud het wel te doen, hebben we nu andere prioriteiten. En die liggen binnen de associatie. Je moet bovendien immers met meerdere groepen aan één zeel trekken, wil je iets gedaan krijgen op zo’n niveau.»

Veto: En die groepen zijn er nu niet?

Danaï: «Neen. StAL was de studentenraad op associatieniveau. We hebben dus ook meer tijd gehad dan anderen. Dat maakt dat we beter zijn uitgebouwd. Maar dat is geen reden om nu naast onze schoenen te gaan lopen.

(Foto Bram Vanoirbeek) houding laat varen. En dat doen ze zeker.»

Veto: LOKO is nu geïnteresseerd in StAL omdat het niets meer te zeggen heeft op Vlaams niveau.

Maikel: «Van LOKO hebben we altijd input gehad. Het heeft vorig jaar, voor sommige zaken, expliciet steun gezocht bij StAL. Daar hoeven we geen geheim van te maken. Dat LOKO daarom ons gebruikt, is te grof uitgedrukt.»

HOOGTE

Veto: LOKO kende StAL wel toen het zaken bij VVS wilde forceren. Niet?

Kristof: «Daar verkondig je de mening van de voorzitter van LOKO van vorig jaar (Frederiek Vermeulen, red.). Hij had door een andere en eigen visie op. Maar als het puntje bij paaltje komt, werkt een houding vanuit de hoogte niet. Dat hebben de mensen op het Bureau Extern (Het orgaan in LOKO dat zich bezig houdt met externe representatie, red.) ook gemerkt: werken met wantrouwen lukt niet. Je moet, wat vorig jaar betreft, een duidelijk onderscheid maken tussen de voorzitter en de studentenvertegenwoordigers van extern beleid.»

Maikel: «De voorzitter kende StAL wanneer hij deze nodig had. Hij speelde cavalier seule.

Dat is op zijn rekening te schrijven. Het spijtige is dat dit de beeldvorming van het arrogant broertje in de kaarten speelt. Helaas, want onterecht. Maar ik heb goede hoop voor dit jaar.»

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Onderwijs & Student

SPORT EN SPUYE (2): TAI CHI

“Het is állemaal draaien” De sportkaart die de Leuvense studenten zich kunnen aanschaffen voor amper zeventien euro geeft toegang tot een gevarieerd assortiment van 55 sporten.

Een aanbod om u tegen te zeggen, misschien is Tai Chi wel iets voor u.

Yannick Smolders

Om er een idee van te krijgen wat Tai Chi is, nemen we eerst een kijkje op de site van de K.U.Leuven. Hier omschrijft men deze sport als een opeenvolging van meestal zachte, ronde bewegingen die rustig en vloeiend uitgevoerd worden. Onwetend, maar met goede moed komen we aan in de judozaal van het gebouw de Nayer waar we kennis maken met onze

leermeerster Peter, een statige man van middelbare leeftijd. Zonder een woord uitleg start de man met zijn heupen rond te draaien waarop wij — niet beter wetend — hem nabootsen.

ONZICHTBARE BAL

We beginnen heen en weer te bewegen met de heupen waarbij we alles los moeten laten hangen. Zo nu en dan bewegen we met de armen in de lucht om een perfecte cirkel te vormen. Dit prikkelt echter niets, behalve onze lachspieren. Doen we iets verkeerd?

Gelukkig begint Peter na een tijdje dan toch te praten. Een hele opluchting, want de opwarming is gedaan zodat we nu met het “echte” werk kunnen beginnen. Het eerste

wat we leren, is het aannemen van de “balhouding”. Dit vooronderstelt dat we een imaginaire bal — perfect cirkelvormig — tussen de armen moeten nemen. Daarna dienen we deze bal met de onderste hand weg te schenken. Tot onze grote spijt duurt deze oefening al weer te lang. De praktische uitwerking met een partner is wel een opkikker: eindelijk iets concreet! De “bal-houding” is zinvol bij zelfverdediging, want de beweging uitgevoerd op een persoon laat deze op de grond terecht komen. “Mogen we onze tegenstander echt vloeren,” horen we iemand achter ons vragen. Jammer genoeg mag dit niet. “Het is állemaal draaien. Relax!” antwoordt onze kalme leermeester. Verder worden we aan ons lot overgelaten en moeten we de oefening herhaaldelijk uitvoeren.

MACARENA

Als we overgaan naar de tweede beweging is de spanning die we bij aanvang van de les hadden volledig omgetoverd tot saaiheid in zijn puurste vorm. De tweede beweging is een slowmotion-interpretatie van de Macarena die we een hafuur lang inoefenen. Zelfs de praktische toepassing kan ons niet meer boeien. We blijven de oefeningen herhalen en — eerlijk toegegeven — we zien de mensen rondom ons écht genieten. Wij echter kijken rond naar de draaiende armen in de lucht terwijl we zoeken naar wijzers die ons kunnen verlossen. Waarom hebben we onze horloges toch uitgedaan aan het begin van de les?

Het einde van de les wordt aangekondigd waardoor we opgelucht een buiging maken en naar de kleedkamer vertrekken.

(foto’s Cristine Laureyns)

Onderweg leert een kort gesprek met een Oostenrijkse studente ons dat deze les al de vierde was. Boeide Tai Chi ons niet omdat we er niet bij waren vanaf les één? Hebben we te snel een conclusie gevormd over deze sport?

Duizelig van het draaien, verlaten we de zaal om waarschijnlijk nooit meer een les Tai Chi te volgen.

VETO’S VISITATIECOMMISSIE (3): BEELDENDE KUNSTEN EN ARCHITECTUUR VAN DE NIEUWE TIJD: RENAISSANCE

“Kijk naar dat zitvlakje!”

Je bent pas een echte homo universalis als je over kunst meepraten kan. Daarom laten we ons door enkele studenten kunstwetenschappen een aula binnenleiden. Een college over schilderkunst in de renaissance: geen slecht begin om aan die artistieke geloofwaardigheid te werken.

Tine Deckers

Geen les over schilderkunst zonder plaatjes.

Terwijl we ons installeren, start de docente een slideshow op. Als konijnen naar een lichtbak staren we naar levensgrote projecties van ‘verlichte’ schilderijen. Toch is de prof niet helemaal tevreden: “Ik heb heimwee naar donkere kamers en dia’s. De kleuren van het doek worden zoveel mooier weergegeven op dias.” Een toegewijde, weliswaar nostalgische professor: daar houden we wel van.

KINDERLIJKJES

De volgende uren passeren talloze prenten de revue en professor Van der Stighelen voorziet ze allemaal even enthousiast van commentaar. Zwierig wijst ze met een laserlampje op eigenaardigheden en details in de schilderingen. Het rode bolletje vliegt razendsnel heen en weer over de schilderijen — Zorro kan er een punt aan zuigen — waardoor helaas niet altijd duidelijk is over welk detail het nu precies gaat. Haar plastische omschrijvingen daaren-

tegen laten niets aan de verbeelding over.

Wanneer we een koepel te zien krijgen met engeltjes erop afgebeeld, wordt ze zelfs lyrisch: “Kijk naar dat zitvlakje! Dat ziet eruit alsof het engeltje zijn hoofdje in de balustrade heeft gestoken en niet meer terugkan.” We gapen naar het engelenpoepeke en begrijpen de opwinding niet helemaal. Achter ons mompelt iemand: “Straks begint ze weer over kinderlijkjes.” Geen idee waar de opmerking aan refereert en we zijn daar ook niet echt rouwig om — pun not intended.

Dan kondigt de professor aan dat ze een fragmentje uit ‘Vasari’ gaat voorlezen, wat hier en daar op gezucht wordt onthaald. We kijken het meisje naast ons onbegrijpend aan.

Zij legt uit dat Giorgio Vasari een van de eerste kunsthistorici was en dat zijn boek ‘Vite’ over kunstenaars uit de vijftiende en de zestiende eeuw nog steeds een belangrijke bron van informatie is voor hedendaagse kunsthistorici. De professor hecht veel belang aan Vasari en leest volgens het meisje elke les minstens een keer voor uit het ruim vierhonderd jaar oude boek.

VERDORVEN GEEST

Nadat er heel wat kunstwerken getoond zijn die we niet kennen, verschijnt er eindelijk eentje waarvan we met zekerheid kunnen zeggen dat we het al eens eerder hebben gezien. Het gaat om de Venus van Urbino van Titiaan. Op de voorgrond van dat schilderij ligt een naakte vrouw die haar hand stra-

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

tegisch ter hoogte van haar venusheuvel houdt. De professor toont het schilderij en vraagt aan de studenten om te beschrijven wat erin gebeurt — dat doet ze overigens wel vaker. Voor ons ziet het eruit alsof de vrouw zichzelf streelt, maar we houden wijselijk onze mond. Gelukkig maar: we blijken er geweldig naast te zitten. De vrouw van het schilderij is immers een venus pudica, een kuise venus die zich bewust is van mogelijke toeschouwers en daarom uit schaamte haar venusheuvel met de hand bedekt. Wij van onze kant kijken naar de grond uit schaamte en vervloeken onze verdorven geest.

VENETIAANSE HEMEL

Onze interpretatie van de venus pudica ten spijt wordt het pijnlijk duidelijk dat we het oog van een kunstkenner missen.Toch voelen we ons naarmate de les vordert steeds minder cultuurbarbaar. Na drie uur schilderijkijken zijn we ietwat wijzer geworden. We weten nu bijvoorbeeld waarom de hemel op Venetiaanse schilderijen veelal een bijzonder helblauwe kleur heeft. In Venetië zorgt het overvloedig aanwezige water er met zijn weerspiegelende effect voor dat de stralend blauwe hemel eens te meer opvalt. We kwamen te weten dat het schoonheidsideaal in de zestiende eeuw nogal verschilde van dat van vandaag. Titiaan en zijn makkers hielden van vrouwen met kleine, hoogzittende borsten en een vooruitstekende buik; niet bepaald het type vrouw dat tegenwoordig over het

televisiescherm dartelt.

Wanneer we de studenten in onze buurt vragen hoe vakken zoals deze geëvalueerd worden, schrikken we toch een beetje. Zij vertellen ons dat ze onder andere in staat moeten zijn om elk besproken schilderij tot op tien jaar nauwkeurig te dateren — belangrijke werken zelfs tot op vijf jaar — en dat ze bovendien moeten weten waar de kunstwerken te zien zijn. “Let’s be a human database, shall we,” horen we een studente schamper opmerken terwijl we proberen uit te rekenen om hoeveel schilderijen het gaat. Alle schilderijen kunnen situeren in de tijd lijkt ons net iets te ambitieus. Wij zijn al héél tevreden als we binnen tien jaar nog weten dat de ‘Venus van Urbino’ in wezen een heel braaf meisje was.

Steekkaart

Wie: Studenten 1ste en 2de BAC kunstwetenschappen Waar: MSI1 00.20 Wanneer: dinsdag van 14.00 uur tot 17.00 uur

5

Sociaal

GROENTETAS VOOR STUDENTEN

De Groentetas, een initiatief van zeven Leuvense organisaties, gaat deze week van start. Voor de kleine som van vijf euro kan de Leuvense student elke week verse, biologische groenten en fruit bestellen. Het pakket kan de week na bestelling worden afgehaald in één van de drie trefpunten: Alma 2, De Waag of het Lemmensinstituut.

In de rij voor meer dan prei bracht. Dat zorgt voor een eerlijke prijs: vijf euro voor een individueel pakket en tien euro voor een kotpakket (vier personen). Tot slot zijn we met de Groentetas ecologisch goed

land dus. De groentetas wordt meegegeven in bio-plastic draagtassen die het milieu niet belasten. In de tas zit, naast de alledaagse groenten, elke week een ‘vergeten’ groente,

Ann Van Beurden

“Studenten eten veelal ongezond en onregelmatig,” zegt Nikkie Melis van de dienst Studentenvoorzieningen (DSV). Vooral groenten en fruit komen te weinig voor in hun voedingspatroon. De DSV wil daar verandering in brengen. In samenwerking met KULeuven, KHLeuven, Lemmensinstituut, Wonen en Werken, Voedselteams, Alma 2 en Platform LA21 Leuven werd daarom het initiatief van de Groentetas op touw gezet. Het initiatief vertrekt vanuit de idee van duurzaamheid.

Die duurzaamheid bestaat uit drie componenten: een sociale, een economische en een ecologische. Op deze drie punten haalt de Groentetas een hoge score. De groenten worden namelijk geteeld door De Wikke in Herent, een zorgproject dat mensen een plaats verschaft die elders in de maatschappij niet worden tewerkgesteld.

Economisch gezien wordt de tussenhandel afgeschaft. De groenten worden rechtstreeks van bij de boer tot bij de studenten ge-

LEEFBAAR

Om de Groentetas leefbaar te houden in Leuven hoopt Melis op zo’n twintigtal afnemers per afhaalpunt. Affiches en flyers werden reeds gemaakt, maar deze zullen aanvankelijk slechts een select publiek aantrekken, meent Vandenkendelaere. “We willen eerst een kleine basis opbouwen om daarna via mond aan mondreclame te groeien.”

(foto Koen Cockaerts) bezig volgens Melis. In het pakket zitten enkel seizoensgroenten en -fruit die in Herent gekweekt worden. Geen kiwi’s uit Nieuw-Zee-

MEER HALALMAALTIJDEN IN LEUVEN

“Nood aan meer halalrestaurants”

Iedereen is het erover eens: meer allochtone studenten moeten hun weg vinden naar de Leuvense universiteit.

Maar daarvoor moeten er een aantal hindernissen worden overwonnen. Eén van deze hindernissen is het ontbreken van halalvoedsel in Leuven.

An Moerenhout

De International Muslim Student Association Leuven strijdt al jaren voor meer halalmaaltijden in het Leuvense. “Het is belangrijk voor islamitische studenten dat er meer halalvoedsel wordt aangeboden op verschillende plaatsen in Leuven. Nu is er slechts één plaats waar we halalvlees kunnen kopen, en dat is veel te weinig.” vindt Osama Elnahas, een vertegenwoordiger van de islamitische studentenvereniging. De vereniging vraagt dan ook al geruime tijd met aandrang naar meer halalvoedsel. “Zo kaartten de leden van onze vereniging het probleem enkele jaren geleden al aan bij het studentenrestaurant Alma.

Alma was toen wel te vinden voor ons voorstel, en bood gedurende geruime tijd halalmaaltijden aan. Maar enkele jaren geleden werden deze maaltijden opnieuw van het menu gehaald.”

HALVE MAAN

Wilson Wellens was als studentenvertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van Alma nauw betrokken bij het nemen van deze beslissing en verduidelijkt de redenen om de halalmaaltijden niet meer aan te bieden. “Het personeel van Alma plaatste inderdaad een halve maan naast het eten waar geen varkensvlees in was verwerkt, maar dat was niet voldoende voor de meeste moslims.

Het eten was immers nog steeds niet volgens de islamitische methoden bereid waardoor het niet onder de term van halalmaaltijd viel.

6

KringOrganisatie (LOKO), kan de Groentetas het sociale leven op kot versterken. Samen afspreken om soep te maken is immers veel leuker dan op je eentje koken. Het zou zelfs een wekelijkse afspraak kunnen worden aangezien de Groentetas geen eenmalig initiatief is maar het hele jaar door wordt aangeboden. Het is wel de bedoeling dat de Groentetas op termijn gedragen wordt door de studenten, zoals in Nederland. Het initiatief bestaat immers al een tijdje aan de universiteit van Utrecht, waar zelfs meer dan honderd studenten erbij betrokken zijn.

Alma onderzocht daarop de mogelijkheid om echte halalmaaltijdens aan te bieden, maar deze optie bleek onhaalbaar. Iedereen was voor het idee gewonnen, maar de maaltijden waren gewoon te duur.”

Elnahas verstaat dat Alma rekening moet houden met de kosten van de halalmaaltijden, maar hoopt dat het probleem misschien op een andere manier kan worden opgelost. “Islamitische studenten kunnen nu maar in twee, maximum drie restaurants in Leuven terecht waar er halalvoedsel op het menu staat. Er is met andere woorden geen uitgebreide keuze in verband met halalrestaurants, en dat vinden wij jammer. Onze islamitische studentenvereniging is vragende partij voor meer restaurants. Het zou interessanter zijn voor ons indien ook wij een keuze kunnen maken tussen kwaliteitsvol en minder kwaliteitsvol eten, en tussen voordelige en dure restaurants.”

STAD

Karen Maex, vice-rector Diversiteit van de K.U.Leuven, erkent het probleem. “De universiteit onderzoekt hoeveel moslim studenten aan de universiteit studeren: dat zijn er voorlopig nog weinig. Daarom is het vaak niet haalbaar om halalvoedsel aan te bieden. Wij zijn nu aan het nagaan of we krachten kunnen bundelen met de Leuvense hogescholen en de stad.” In samenwerking met de stad probeert de universiteit nu eerst een beter zicht te krijgen op wat al dan niet haalbaar is. Pas nadien zal zij de beste voorstellen selecteren en verder uitwerken. “De bereidheid en vaste wil is alleszins aanwezig,” vertelt Maex “Maar eerst moeten we de juiste contacten verzorgen voordat we concrete voorstellen kunnen lanceren.”

zoals de pastinaakwortel of de gele courgette.

Volgens Bert Vandenkendelaere, ondervoorzitter van de Leuvense Overkoepelende

Je kan kennis maken met de Groentetas op 22 en 29 oktober in Alma 2 (12u-14u), De Waag (16u17u) of het Lemmensinstituut (12u30-14u). Het eerste afhaalmoment is op 5 november. Meer info vind je op http://www.kuleuven.be/studenten/milieu/groentetas.html

WINA DAKLOOS

“Alma is Albatros niet”

Reikhalzend werd er uitgekeken naar de vernieuwde Alma 3 die een echte ontmoetingsplaats voor studenten moest worden. Zo kwam er een nieuwe vloer, betere toegang voor mindervaliden, een broodjesbar en een theaterruimte. Iedereen tevreden dus, behalve studentenkring Wina, die nu zonder echte fakbar zit.

Nathalie Hoes & Bo Vanluchene

Wina had nooit een eigen fakbar, maar vond een thuis in het RC onder Alma 3. Toen de winezen eind september hun vernieuwde bar zagen, verkeerden enkele studenten “in lichte shock”. Het RC is overdag nu ook een broodjeszaak, en welke student zou er graag pintjes hijsen in pakweg de Panos? “Alma bedoelt het wel goed, maar heeft weinig kaas gegeten van wat een bar ‘s avonds eigenlijk is. Op deze manier is het absoluut niet ideaal,” zucht Thijs Dhollander, preses van Wina.

Er zijn enkele praktische zaken die de organisatie van een bar bemoeilijken. Zo zijn er felle lampen die de bar heel ongezellig maken. Als die uitgeschakeld worden, blijft één TL-lamp als noodverlichting branden.

Dit is natuurlijk niet bevorderlijk voor de sfeer in een studentencafé. Een ander probleem is dat de bar en Alma 3 slechts gescheiden worden door een gordijntje. De toiletten zijn enkel toegankelijk via de inkomhal en daar bevinden zich ook de trappen die naar het restaurant leiden. ‘s Nachts stiekem frieten halen in Alma is toch geweldig? Wina is echter verantwoordelijk voor wat daar gebeurt. “Er moet maar eens één zatte student zijn die daar iets verkeerd uitspookt en dan hebben we meteen veel miserie aan ons been,” aldus Thijs Dhollander. Wie het in zijn hoofd haalt om via de trappen op verkenningstocht te gaan, zal opgeschrikt worden door het alarm en daarop toegesnelde security. En dan is het feest voor iedereen gedaan.

REININGSKOSTEN

Iedereen die al eens in een fakbar geweest is, weet dat het daar een ranzige boel kan worden. Moedige studenten binden ‘s morgens de strijd aan met de door bier en zweet doordrenkte vloer. Maar hoe ze ook schrobben, echt proper wordt het natuurlijk nooit. Dat wordt pas een probleem als diezelfde bar overdag voor een deftige broodjeszaak moet doorgaan. De stenen vloer in Alma 3 is misschien wel fuifbestendig, maar niet kuisvriendelijk. Biervlekken krijg je er pas uit met een industriële kuismachine en dat is een kostelijke zaak. Dit zou terugbetaald worden als residentiebewoners de bar openhouden, maar niet bij fakavonden van Wina. “We waren ons vorig jaar al bewust van de moeilijke situatie,” vertelt Thijs Dhollander.

“We hebben ook te horen gekregen dat het residentiebeheer van Cité Arenberg niet meer zo happig was op kringen die de bar zouden uitbaten.” Een alternatief voor het RC is er op dit moment nog niet.

Zo maakt Alma het in de praktijk onmogelijk voor een kleine kring als Wina met een beperkt budget activiteiten te organiseren.

“Tijdens een vergadering met Wina is alles besproken en de problemen zullen op termijn opgelost worden. Wat er juist gezegd is, hou ik liever intern,” aldus Pieter De Vos, manager van Alma 3. Algemeen directeur Jef Van Eynde is iets guller met commentaar. “Ik neem in overweging of we de kosten van de industriële reiniging niet kunnen terugbrengen tot wat ze waren. Als Alma de kringen hierin niet zou bijspringen, schieten we ons doel als studentenvoorziening voorbij.”

Ondertussen bemiddelt LOKO tussen de verschillende partijen. “Bij de werkzaamheden in Alma 3 zijn een aantal afspraken niet nageleefd of verkeerd begrepen,” zegt Bert Clymans, studentenvertegenwoordiger van LOKO. “We onderzoeken nu de stand van zaken en bekijken wat er gedaan kan worden. Alma is Albatros niet, de combinatie van studentenrestaurant en fakbar is niet eenvoudig.”

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

foto’s Wim Driessen

Beeld & Cultuur

STUK BRENGT PLAYGROUND FESTIVAL

Eerste stapjes op het podium Van 3 tot 10 november vindt in STUK het nieuwe jaarlijkse festival Playground plaats. Menselijke architectuur, lieftallige slaapliedjes, oude fotomodellen en acterende pingpongtafels: niets zal nog vreemd lijken na Playground.

Bo Vanluchene

Eva Wittocx, programmator beeldende kunst en performance in STUK, coördineert het festival.

Eva Wittocx: «STUK wil vertrekken vanuit datgene wat bij kunstenaars leeft. Wij zijn het enige kunstencentrum in België dat zowel film, muziek, theater, dans en mediakunst als beeldende kunst brengt. Daardoor merken we dat er heel wat interessante projecten zijn die je niet strikt een tentoonstelling of voorstelling kan noemen. Met Playground willen we de hybride werken samenbrengen van avontuurlijke kunstenaars die allerlei elementen

combineren.»

«Naast een aantal goede opvoeringen zal er ook een soort parcours zijn van presentaties en tentoonstellingen die je naar hartelust kan bekijken. Onze openingstentoonstelling heet Games People Play. Daarbij doet een pingpongtafel dienst als acteur op scène. Ik heb dit jaar veel voorstellingen doorheen heel Europa gezien, maar dit is nieuw.

Het wordt afwachten wat het zal worden.»

«Zelf ben ik benieuwd naar Living Currency. Voor het eerst vindt een expositie in een theaterzaal plaats. Mensen kunnen er zowel rondlopen op het podium als gaan zitten in de zaal. Het bestaat enerzijds uit kunstwerken die een actieve rol spelen. Anderzijds voeren vrijwilligers performances uit. Zo is er een mooi project van Roman Ondák. Eén van de magische momenten in ons leven vindt hij het moment waarop we beginnen te stappen.

Dat wil hij in theater vatten en daarvoor nodigt hij allerlei moeders met een zoontje van één jaar uit. Ze komen oefenen op het

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

podium, in de hoop dat het kind net dan zijn eerste stapjes zet.»

MONDDOOD

«Een ander werk is dat van Yeal Davids.

Ze werkt vaak rond betogingen en protest.

Voor Playground gebruikt ze grote panelen die vastgehouden worden door mensen. Het enige wat je van hen kan zien zijn hun lippen, die uitgesneden zijn in de panelen. Het gaat over taal: ze toont weliswaar de monden van mensen, maar door de panelen zijn ze monddood gemaakt.»

«Ook Tell Me van Guy the Cointet is bijzonder. Hij was een Franse kunstenaar die in de jaren ‘70 pop-art maakte. In eigen land voelde hij zich niet gewaardeerd, dus trok hij naar Los Angeles. Hij werkte vaak rond taal en misverstanden, omdat hij als Fransman in Los Angeles geregeld taalfouten maakte. Zijn kunstwerken gebruikte hij later in de voorstelling Tell Me. Zo werd een groene kubus in

de ene scène gebruikt als een kom soep om even later een spelblok voor te stellen.»

«Die performances waren voor de verlegen Guy een manier om met mensen in contact te komen. De actrices waren drie knappe fotomodellen uit Hollywood. Tell Me werd opgevoerd tussen ‘79 en ‘83 — toen stierf Guy. Vorig jaar ontstond het idee om de voorstelling opnieuw op te voeren. De kunstwerken en het decor bestonden nog, maar de vraag was of de actrices nog leefden.

Ze bleken alle drie nog in L.A. te wonen en ze komen naar Leuven om bijna dertig jaar na datum dezelfde voorstelling te brengen. Hun kleren passen nog altijd, maar ze zien er wel heel anders uit (lacht).»

Meer info en meer voorstellingen op www.playgroundfestival.be

7

Student

NICK NUYENS NEEMT GEEN BLAD VOOR DE MOND

“We worden afgeschilderd als criminelen”

Nick Nuyens verdient zijn brood in het profpeloton. In tegenstelling tot de doorsnee wielrenner, een simpele Vlaamse boerenzoon, heeft de bom van Bevel godbetert een universitair diploma op zak. Deze week keert de licentiaat Communicatiewetenschapen terug naar zijn studentenstad: Nick Nuyens loopt het openingsrondje op de 24urenloop.

Ken Lambeets & Wannes Van Herck

Veto: Ben je al gestart met de voorbereiding van het nieuwe seizoen?

Nuyens: «Dat zou vroeg zijn. Ik heb geen competitie meer gehad na mijn val in de Eneco-toer, maar ik heb iedere dag nog een tweetal uurtjes op de fiets gezeten om zonder achterstand met de rest van de groep de voorbereiding van het nieuwe seizoen aan te kunnen vatten. Binnen een maand beginnen we er weer aan.»

Veto: Door je val in de Eneco-tour kon je niet naar het Wereldkampioenschap in Stuttgart. Was dat het zwartste moment van het afgelopen jaar?

Nuyens: «Het was één van de zwartste momenten: ik heb er verschillende gekend het afgelopen wielerseizoen. Van Parijs-Roubaix had ik veel verwacht, maar ik kampte met een allergie en maakte er nooit aanspraak op een ereplaats. Daarna was er het moment in de Tour de France waarop we vernamen dat onze ploegmaat Moreni doping had genomen, waardoor we met heel de Cofidisploeg naar huis moesten. Die gebeurtenis heeft veel indruk op me gemaakt en was enorm zwaar om te verteren. En dan had je inderdaad die val in de Eneco-toer op het moment dat ik aan de leiding stond, waardoor ik het WK aan me voorbij heb moeten laten gaan. Ik heb het parcours zelf niet verkend, maar ik kom goed overeen met Björn Leukemans, en die had een berichtje gestuurd dat ik spijt mocht hebben dat ik er niet bij was. Volgens hem was het parcours doenbaar voor ons. Achteraf bleek dat hij gelijk had. (Leukemans werd dertiende, red.) Dat is pijnlijk, maar daar kan je helaas niets aan veranderen.»

goed. Toch klikte het meteen goed met de groep. Iedereen zat op dezelfde golflengte vanaf de eerste stage. Toen wist ik dat als ik kon trainen zoals andere jaren, de conditie snel zou komen. Een overwinning is dan nooit veraf.»

Veto: Wat was de belangrijkste aanleiding voor die overstap?

Nuyens: «Velen denken dat het financiële aspect de doorslag heeft gegeven, maar dat is niet zo. Toegegeven, ik rij voor mijn brood, maar ik wilde vooral een stap vooruit zetten.

Ik wou eens testen of ik zelf een ploeg kon sturen. Ik heb de ambitie om te groeien en zelf een klassieker te winnen. Bij Quick-Step zitten er betere coureurs dan ik. Ik had er minder kansen gekregen dan diegene waarover ik het afgelopen seizoen beschikte.»

Veto: Je werd zevende in Ronde van Vlaanderen.

Dat is niet slecht, maar wordt er niet meer verwacht van een kopman?

Nuyens: «Enerzijds was ik er tevreden mee, anderzijds was ik toch ook een beetje ontgoocheld. Van een kopman wordt verwacht dat hij wint. Maar ik heb bij mijn onderhandelingen gezegd dat ze niet moesten verwacht-

voel dat ik die koers moet aankunnen. Ik ben geen breed uitgebouwde kerel, maar mijn benen zijn zeker sterk genoeg om over de kasseien te dokkeren.»

Veto: Een ander piekpunt vormde het Belgisch Kampioenschap. Ben je ontgoocheld met de vierde plaats?

Nuyens: «Die dag was ik zwaar teleurgesteld.

Het parcours was op mijn maat gesneden en ik had heel graag een jaar in die trui rondgereden. Het had anders kunnen verlopen indien

“Mijn benen worden nogal snel vergeten”

we Stijn Devolder niet hadden laten rijden, maar achteraf is het makkelijk praten. Devolder was de beste man in koers en hij heeft verdiend gewonnen. Dat maakt het iets gemakkelijker om je erbij neer te leggen.»

Veto: Je bent vaak de tweede sterkste man, maar wint toch. Is koersintelligentie bij jou groter dan

GOLFLENGTE

Veto: Hoe heb je het geval Moreni zelf verteerd?

Nuyens: «Na zeven uur op de fiets te zitten in een zware bergrit word je naar overal getrokken en weet je niet wat er gaat gebeuren. Het was alsof we in een politiefilm werden meegesleurd. We hadden er helemaal niets mee te maken. Voor iedereen was het een bittere pil om slikken. Na tweeënhalve week afzien als de beesten hadden we Parijs bijna bereikt. Er kwamen nog twee ritten aan waar we met de ploeg naar uitkeken, en dan word je zonder pardon naar huis gestuurd. Het voorval heeft een grote indruk op me achtergelaten.»

Veto: Hoe viel die eerste Tour de France verder mee?

Nuyens: «Goed. Het was pas mijn tweede grote ronde. De eerste week kampte ik wel met een ziekte, maar langzaamaan voelde ik me beter worden. Iedereen heeft wel eens een slechte dag en die heb ik ook gekend. De bergen ben ik vrij vlot overgeraakt en ook de overgangsritten tussen de Alpen en de Pyreneeën zijn me goed bekomen. Alleen ontbeerde me het geluk mee te zijn in de goede ontsnapping. Wanneer iemand die hooggeplaatst is in het algemeen klassement mee is, laat het peloton niet zomaar gedijen. Die factor wordt vaak onderschat.»

Veto: Je begon met een overwinning in de Ster van Bessèges uitstekend aan het seizoen. Had je verwacht dat je die transfer van Quick-Step naar Cofidis zo vlot zou verteren?

Nuyens: «Dat blijft altijd een beetje afwachten. Ik had op voorhand wel eens nagedacht over het mogelijke verloop en over de samenwerking met de nieuwe ploegmaats. Buiten Rik Verbrugge kende ik er niemand echt

8

der contract. Het eerste jaar viel dat allemaal heel goed mee: ik kon naar een semi-professionele ploeg. Het zat er in en toen ben ik nog harder mijn best gaan doen om de combinatie studeren-wielrennen tot een goed einde te brengen.»

Veto: Heb je veel van je studententijd moeten missen door het wielrennen?

Nuyens: «Ik heb nooit dat gevoel gehad en mijn vrienden hebben er ook niet onder moeten lijden. Dat waren wielerfanaten, die verstonden dat wel. Daarenboven heb ik alles meegemaakt, maar misschien wel in mindere mate dan de doorsnee student. Ik ging geen vijf keer per week weg, maar één of twee keer.»

Veto: Wil je later nog iets doen met je diploma?

Nuyens: «Graag, al wordt dat moeilijk. Het beste scenario zou zijn dat ik het niet hoef te gebruiken, dan heb ik een goede carrière gehad. Ik hoop nog een paar jaar mee te draaien in het peloton. Maar ik heb het diploma toch kunnen behalen en ik denk dat dat voor veel mensen volstaat.»

Veto: Kan je sommige elementen uit je opleiding gebruiken in een koers?

Nuyens: «In een koers is dat echt moeilijk, ze rijden niet trager omdat ik gestudeerd heb. Je krijgt tijdens de opleiding veel te maken met de pers en in de koers ook, maar daar stopt het wel mee.»

Veto: Je bent één van de meest mondige wielrenners en je ageert in de pers tegen de vooroordelen over het wielerwereldje.

Nuyens: «Ik maak me niet de illusie die mening te kunnen veranderen, maar er moet uit het peloton een tegengewicht vloeien. We worden veel te vaak afgeschilderd als criminelen. Dat tegengewicht — niet alleen van mij — kan absoluut geen kwaad. Om één of andere reden ziet men mij als de spreekbuis van het peloton. Misschien werkt mijn opleiding die perceptie in de hand.»

Veto: Heb je nog een grote groeimarge?

Nuyens: «Ik heb zeker nog een groeimarge, maar om die groot te noemen. Ik ga niet zeggen dat ik nog twintig procent beter ga worden. Ik voel wel dat ik ieder jaar progressie maak. Dit jaar heb ik op vier dagen na de hele Tour uitgereden, en heb ik zeker en vast meer inhoud gekweekt.»

Veto: Wanneer is Nick Nuyens op zijn hoogtepunt?

Nuyens: «Dat weet ik niet. Men vraagt mij vaak in het seizoen of ik op mijn hoogtepunt ben. Ik kan daar niet op antwoorden, dat is meer een gevoel. Tot nu toe heb ik ieder seizoen vooruitgang geboekt. Van een manne-

“Ik heb zeker nog groeimarge”

(Persfoto) en dat ik dit seizoen al een grote klassieker zou winnen. Zo’n progressie kan je niet in één jaar maken. Ik wou vooral meestrijden in de finales van de voorjaarsklassiekers en dat is me gelukt. In de Ronde van Vlaanderen ben ik op vijftien seconden van de winnaar (Ballan, red.) geëindigd. Dat stelde me gerust: ik weet dat ik die grote koersen aankan. ParijsRoubaix was een tegenvaller, maar dat lag aan de omstandigheden. Daar ben ik heilig van overtuigd.»

Veto: Ben je meer gemaakt voor de Ronde van Vlaanderen dan voor Parijs-Roubaix?

Nuyens: «Voorlopig heb ik meer bewezen in de Ronde van Vlaanderen. Je kan die twee koersen niet vergelijken. Ik heb Roubaix drie keer gereden zonder optimaal resultaat, maar dat lag aan de omstandigheden. Ofwel was ik ziek, ofwel reed ik in dienst van anderen. Ik

bij de gemiddelde wielrenner?

Nuyens: «Dat is een etiket dat me wordt opgekleefd, maar ik ben me daar niet van bewust. Mijn koersintelligentie wordt meer benadrukt dan wat ik kan doen met mijn benen. Die worden nogal gauw vergeten.

Maar goed, dan ben ik tenminste geen loemperik. (lacht)»

HOOGTEPUNT

Veto: Hoe vielen je studies te combineren met je wielercarrière?

Nuyens: «Ik ben niet begonnen met koersen om profrenner te worden, die ambitie is er pas na een tijdje gekomen. Ik wou mijn diploma liefst op vier jaar tijd behalen, en ik zou wel bekijken hoe ik dat met koersen kon combineren: met de beloften, of met de elite zon-

lijke coureur zeggen ze dat hij op z’n sterkst is wanneer hij dertig, eenendertig jaar is. Dat belooft alvast.»

«Zolang ik tevreden ben van mijn niveau, ga ik ermee door. Ik heb nu vijf jaar in het profpeloton achter de rug. Als ik er nog tien jaar kan aanbreien, zal ik het niet slecht gedaan hebben.»

Veto: Je hebt meerdere bijnamen: ‘de bom van Bevel’, ‘de kabouter’, ‘de sluipschutter’ en ‘de professor’. Welke draag je het hoogst in het vaandel?

Nuyens: «Vroeger was ik altijd een klein mannetje en daarom noemden ze mij ‘de kabouter’. Het is leuk dat ze mij ‘professor’ noemen, maar zo voel ik mezelf zeker niet.

‘Sniper’ van Patrick Lefevere vond ik niet slecht gevonden, maar is nu minder van toepassing. ‘De Bom van Bevel’ vind ik wel leuk klinken en die wordt het meest gebruikt, dus neem die maar.»

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

katern 24-urenloop De 24-urenloop staat hoog aangeschreven bij de doorsnee Leuvense student.

Deze zal dan ook met graagte van dinsdag- tot woensdagavond kamperen aan het Universitair Sportcentrum. Dit jaar wordt het evenement reeds voor de zesendertigste keer georganiseerd. Een ideale aangelegenheid om eens te grasduinen in het rijke Veto-archief en op zoek te gaan naar interessante weetjes en opmerkelijke anekdotes.

Ken Lambeets

“Zoals op Torhout-Werchter” heroïek zit in joggen op een zwoele zomernacht. Géén loodzware kleren van modder en regen, géén afgevroren ledematen, géén valpartijen op een spiegelglad parcours; Of ziet het er allemaal minder erg uit wanneer je niet meeloopt maar aan de kant staat?”

Naar het verval in populairiteit dan. Veto kopte op 3 november 2003: “24-urenloop ter discussie” Een ander citaat uit het artikel “Heroïek, eer en uitdaging blijken steeds minder aan te spreken. Jaar na jaar slinkt het aantal lopers, vooral in de late nachturen en tijdens het ochtendgloren. Die toestand is nu

(maakt zijn zin niet af; Teveel jenever? Er wordt hier nogal wat gezongen.)”

IN DE RAND

De 24-urenloop is nooit van randactiviteiten gespeend geweest, de één al ludieker dan de andere. Eind jaren ‘80 kwam Wim Deconinck, doelman bij het legendarische SV Waregem, strafschoppen pakken, die door Leuvense studenten genomen werden. Veto daarover: “De mooiste vind ik nog steeds die van een trouwe Esseveesupporter, voor wie

24 UREN VAN ‘T VTK

De 24-urenloop is in wezen een creatie van de Vlaamse Technische Kring (VTK). In december 1973 ging de eerste 24 Uren van ‘t VTK van start aan het Sportkot. In het begin deden slechts een drietal kringen mee, bij de vijfde editie waren er al negen: “Landbouw, Theologie, Mercator, Psycho, Pedak, Chemika, BIOS, VRG, en VTK”, aldus Veto anno 1977. In die periode durfden ploegen wel eens de strijd staken tijdens de wedstrijd. Dat was allemaal niet zo erg. “Na korte tijd viel het VRG uit. Ze hadden veel te weinig lopers.

Met een beetje meer organisatie moeten zij dat volgend jaar wel voor elkaar krijgen.”

GLORIEPERIODE

Daar in vroegere tijden de student pas geëxamineerd werd in juni en niet in januari, vond de 24-urenloop wat later in het jaar plaats: pas eind november, begin december werd er ijverig rond de piste gehold. Op de één of andere manier had de 24-urenloop toen veel meer aantrek dan het evenement de laatste jaren kende. Tussen ‘85 en ‘95 bereikte de populariteit zijn hoogtepunt.

Veto kopt op 5 december 1985: “Veel lopers en véél toeschouwers” en “Dinsdagavond zag het er niet zo goed uit; Regensneeuw- en hagelvlagen kwamen met gepaste regelmaat lopers en toeschouwers verfrissen. (.) Door het grote aantal lopers en toeschouwers hadden de veiligheidsmensen hun handen vol. Opdringerige omstaanders werden om de haverklap verzocht een beetje achteruit te gaan. Dit hielp dan even, maar enkele seconden later konden de lopers weer heerlijk vloekend hun weg door het pak banen. Deze toestanden speelden zich voornamelijk tussen 22.00 u dinsdag en 05.00 u woensdag af.

Zonder duwen en trekken was het kwasionmogelijk om van de ingang het podium te bereiken.”

Op 4 december 1986 maakte Lode Desmet gewag van een immense drukte. “Wie door het pak heen moet, heeft zijn ellebogen nodig en er staan ook overal op de bermen hopen mensen, ondanks de uitdrukkelijke en vele malen herhaalde wens van de organisatoren om dat niet te doen; “De eerste honderd keren vraag je ‘t nog”, hoor ik er één mompelen, “maar daarna sleep je ze ervan af.” Misschien hadden ze beter regen besteld. Was er minder volk geweest.”

Nog een jaargang later. “Scorpio gewaagt van 4 à 5000 aanwezigen en trekt, wat de sfeer betreft, zelfs de vergelijking met TorhoutWerchter.”

VERVAL

Na de glorieperiode ging de 24-urenloop er licht op achteruit. Een eerste vervroeging van datum ging eind jaren ‘80 al gepaard met een afname in heroïek. Ene Stef Wauters schreef daarover in ‘89 “Er zijn nog zekerheden in het leven; De 24 Uren is er daar géén van. Niet deze 24 Uren alleszins, want dit was er eentje, anders dan anders. De enige échte associëren wij nog altijd met guur weer, striemende regen en vriestemperaturen. Zo zag de 24 Urenloop eruit in vroegere dagen, toen er nog helden waren, toen die er nog konden zijn. Of vertelt u ons maar eens waar de

Groeningeveld. Hier en daar wordt al om lopers geroepen. Het is koud en kil, warme wijn helpt. De radiowagen, die muziek en onderhoudend gelul de ether instuurde, zwijgt. Er waren namelijk klachten over geluidshinder: op de Tervuursevest zou het geen leven geweest zijn.”

Twaalf jaar geleden werd een eerste desbetreffende maatregel genomen. Koen Verheyden voor Veto op maandag 23 oktober 1995: “De opmerkelijkste prestatie kwam echter niet van de rektor, noch van de lopers, maar van de politie en buurtbewoners. Zonder strafbare feiten te kunnen vaststellen, verplichtten ze de organisatoren om tussen drie en acht ‘s ochtends elke vorm van elektronisch versterkte muziek achterwege te laten.

Alleen wedstrijdmededelingen mochten nog weergegeven worden. Een stille vierentwintigurenochtend dus, nooit gehoord maar wel absoluut bevorderlijk voor de studentikoze sfeer. Dat er enkele jaren geleden tientallen decibels meer tot bij de omwonenden raakte zonder dat er inbegrepen werd, is de Leuvense politie blijkbaar onbekend.”

In 1996 schroefde men de maatregel nog iets verder terug. “De danstempel zat vol, toen kort voor middernacht de muziek werd stilgelegd. In het tumult en boe-geroep dat daarna ontstond, geraakte niemand nog wijs uit het hoe en waarom van deze onbegrijpelijke actie. (.) Begrijpe wie begrijpen kan, met bijvoorbeeld Marktrock of de Bierfeesten in het achterhoofd.”

Sinds een aantal jaren moet de geluidsknop om 22.00 al naar beneden. Wanneer deze trend wordt voortgezet, wordt de 24urenloop over een aantal jaren pas écht stom.

VTK-APOLLOON

(foto archief) voor enkele kringen problematisch geworden. Omdat blijkt dat de interesse onder hun studenten afneemt, besloten het Vlaams Rechtsgenootschap en Politika dit jaar van deelname af te zien; Zij stellen bovendien het gehele concept van de 24-urenloop in vraag.”

ARM VRG

VRG had in 2002 veel te weinig lopers kunnen mobiliseren en eindigde toen als voorlaatste, net voor Klio (Grieks — Latijn) Hoewel VRG vijf keer meer lopers had, hadden ze toch maar één rondje meer dan Klio gelopen. Voor het toenmalige presidium was de maat vol: in 2003 staakten zij de strijd.

VRG had het al langer moelijk in de 24urenloop. Op 5 december 1988 vraagt Veto zich af “Hoe komt het toch dat een grote kring als VRG altijd zo erbarmelijk presteert?” Antwoord van de toenmalige preses: “Dat ligt aan verschillende factoren. 1. Veel meisjes: hun gemiddelde snelheid lig iets lager dan die van de jongens, zo is statistisch bewezen.

2. Ik heb zelf meegelopen. 3. Hier wordt jenever gegeven. 4. De modale rechtenstudent.

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

dit één van de grote momenten uit zijn bestaan moest zijn. Hij joeg de bal regelrecht in de armen van zijn favoriete doelman. Hij keek maar treurig, het was ook zo vlug voorbij. En geen stadion achter je dat je op je kop geeft of, in het andere geval, je naamt begint te scanderen.”

Medio jaren ‘90 waren de buurtbewoners nog een beetje tolerant. “De Kultuurraad was voor de tweede keer aanwezig. Zij bouwde een heuse dance hall. Een kompleet sukses, met een aantal studentendj’s die speelden tussen de optredens van de Organic Fruit Band en van Stuffed Babies on Wheels. Vanaf 21 uur zat de tent in het amfitheater vol Kultuurfanaten, en enkele uren later konden de mensen van Kultuurraad zeggen dat hun aanwezigheid in het Sportkot meer dan geslaagd was.”

OVERLAST

De eerste problemen met geluidsoverlast situeren zich in het midden van de jaren tachtig. “01.30. Het regent al een paar uur, het Sportkot is herschapen in een zompig

De rivaliteit tussen VTK en Apolloon heeft altijd al bestaan. Hoewel Apolloon de overgrote meerderheid van de overwinningen op haar palmares heeft staan, wist VTK ook een paar keer met de overwinning te gaan lopen. In ‘82 bijvoorbeeld. Veto hierover: “De overwinning in de 24 uren van VTK en Sportraad (ASR) is bij de ware sportievelingen gebleven. De professionals van Sportkot, winnaars van vorig jaar, moesten de duimen leggen voor VTK (nieuw record met 929 ronden) en voor Industria Groep T. VTK heeft dus niet voor niets heuse selecties gehouden met het bouwen van een winning team.”

De hegemonie van het VTK duurde tot eind jaren tachtig; Vanaf toen kreeg het te kampen met het dekselse Apolloon. In ‘91 schreef Veto hieromtrent “Apolloon lijkt nu definitief de fakkel van het VTK te hebben overgenomen. Met een verbazend gemak vergrootten ze stelselmatig hun voorsprong. (.)

In de helft van de wedstrijd was Apolloon met 496 ronden op weg naar een record en lag de kaap van de magische 1000 ronden binnen handbereik.

De laatste overwinning van de burgies dateert van twee jaar geleden.

DIEFSTAL

Onderstaand akkefietje noteren we in ‘77.

“Als het tenslotte licht wordt, zien we nog steeds acht kringen op de piste. Wat we niet meer terugvinden is één van de signalisatielichten die we naast het parcours hadden geplaatst; Eén of andere flauwe plezante heeft gedacht een goeie mop uit te halen door er één mee te nemen naar zijn kot, veronderstellen we. We hebben er echt mee gelachen, maar zouden graag dat licht terug krijgen; we zijn niet van plan 1500 fr te betalen voor de mop van een ander.”

VAN DAMME

Het absolute record van de 24-urenloop over een ronde van 510m staat op naam van niemand minder dan Ivo Van Damme: hij deed er in ‘76 slechts 1’05” over.

9

1 2 3 4 5 6 7 8 9 1 0 11 1 2 1 3 1 4 1 5 1 24-urenloop

10

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

16 17 18 19 20 21 22 23 24-urenloop 24-urenloop

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

11

katern 24-urenloop 24-urenloop

FAVORIETEN VOOR DE 24U-LOOP

“Geurtje aan professionalisme VTK” Wie verzint zoiets? Een etmaal lang rond een piste draaien om op het eind in het beste geval met veel eer en weinig bloemen naar bed te strompelen. Toch zouden veel studentenkringen er een zak met geld voor over hebben mochten ze een goed resultaat neerzetten in de 24uloop. De messen zijn gewet, de plannen gesmeed, volledige presidia omgekocht en ook de doping staat al koud. Onze man bij Appoloon weet te melden dat het presidium zich nu al verheugt op de ontvangst op het bisschoppelijk paleis te Mechelen.

De 24-urenloop bruist weer! Op uw plaatsen. Klaar?

Eric Laureys

In de intimiteit van een korf streekbieren en een handvol rivaliserende sportverantwoordelijken, zijn gespierde uitspraken, pronostieken en roddels niet uit de lucht gegrepen. Bange bronnen binnen de burgieburcht maken gewag van een trainingsernst waar de Chinese olympische delegatie nog een grote punt aan kan zuigen. VTK sportpreses Bert Goossens: “Wij zweren bij training, groepsgevoel en een professionele organisatie. Apolloon mag wel de logische winnaar lijken, maar VTK is beter voorbereid dan ooit tevoren.”

Geert De Roy van Apolloon weet ons met enige zin voor het betere drama te melden dat VTK ongelofelijk hard aan ‘t overdrijven is. “Aan het professionalisme van VTK zit een geurtje. Maar het is voor hen de enige manier om nu al de geur van de overwinning als een wortel voor de trainende ezels van VTK te hangen. Baat het niet, dan schaadt het niet. Apolloniërs zijn nu eenmaal geboren lopers en daarom zullen we winnen. VTK mag van ons op het tweede trapje staan.”

Twee edities geleden stonden de VTK’ers op het hoogste schavotje en zet-

ten ze Apolloon met één rondje voorsprong een neus van formaat. Apolloon sportpreses Geert: “(stilte) Dat zit nog zeer diep. Al onze eerstejaars kennen dit verhaal al. Mijn hart bloed telkens ik dit hoor.

Zelfs nu. Verliezen met één rondje verschil is pijnlijk. Maar we halen er de motivatie uit om het verhaal van die vernedering te overtreffen door dit jaar met minstens 15 rondjes voorsprong VTK op de tweede plek vast te spijkeren. Het overwinningsfeestje in De Zak is al besteld.

Wij verwelkomen Veto graag.”

DRUIVENSUIKER

De meeste aandacht gaat — eigenaardig genoeg — uit naar wie er dit jaar bezit zal nemen van de derde plaats. Medica zou graag het brons in eigen rangen houden maar kapers zijn gesignaleerd op de Gasthuisbergse kustlijn. Zo claimt eeuwig

mene mobilisatie. Sportpreses Kevin Blockhuis ziet meer enthousiasme dan ooit tevoren. “Daarbij komt nog dat LBK zich niet met de klassieke druivensuiker zal volproppen maar met braadworsten en andere kerstmarktgerechten.” Ook Ekonomika meent aanspraak te maken op een plek bij de beste loopformaties van Leuven. Steven Vertonghen is kort en krachtig: “VRG gaat eraan!” VRG proclameert dan weer dat hun hoofd-en einddoel erin bestaat Ekonomika de grond in te boren. Ook nu dus: “Het vooruitzicht op gratis vaten Leuvens bier op kosten van rechtendecaan Van Orshoven zal menig rechtenhart in overdrive laten gaan om Ekonomika te verslaan,” aldus Anthony van VRG. Ongetwijfeld.

Pronostikeren is leuk, maar elke match moet eerst gespeeld worden vooraleer je victorie kan kraaien. We zien woensdagavond wel wie de felbegeerde

(foto archief) Medica-rivaal LBK dat ze er alles aan zullen doen om Medica te verslaan. De LBK’ers hebben opgeroepen tot een alge-

trip naar Mechelen, in het gezelschap van ons aller sportpreses Marc Vervenne, in de wacht sleept.

VLUCHTELINGEN LOPEN MEE MET KHLEUVEN

“Niet winnen, maar sensibiliseren” Het Rode Kruis zal deze week niet alleen met een standje aanwezig zijn op de 24 urenloop, de organisatie zal ook een aantal speciale lopers meebrengen en zij vaardigt ongeveer vijfentwintig vluchtelingen af om met de studenten van de K.H.Leuven mee te dingen naar de overwinning. Annelies Dechamps van het Rode Kruis vertelt ons meer over de deelname van deze vluchtelingen.

An Moerenhout

Annelies Dechamps: “Met hun deelname wensen de vluchtelingen de studenten te sensibiliseren en hen op de hoogte te brengen van hun hachelijke situatie. Door hun problematiek op deze manier in de aandacht te brengen, hopen zij studenten meer te betrekken bij hun dagelijkse leven. Zij nemen deel om te sensibiliseren, en niet om te winnen (lacht). Bovendien zullen de vluchteling-

12

en zelf ook aanwezig zijn aan het standje van het Rode Kruis om daar de studenten te woord te staan.”

BENGALEN

“Er zullen verschillende soorten vluchtelingen participeren aan de 24-urenloop. Zo lopen er vluchtelingen mee die in een asielcentrum verblijven, vluchtelingen wiens erkenningaanvraag tot vluchteling ontvankelijk is verklaard en vluchtelingen die al in het bezit zijn van een zogenaamde witte kaart. Met zo’n witte kaart kunnen vluchtelingen wettelijk werken, wonen en zelfs plaatselijk stemmen in ons land. Na drie jaar kunnen zij dan eindelijk de Belgische nationaliteit aanvragen. Zonder witte kaart moeten zij echter verblijven in een lokaal opvangcentrum van het OCMW of in een sociale woonst.”

“De deelnemende vluchtelingen komen uit verschillende gemeenschappen.

Er zijn vluchtelingen bij uit het asielcentrum van Alsemberg, uit de Iraanse

gemeenschap en uit de vluchtelingengemeenschap van Leuven. De Leuvense vluchtelingen zijn vooral mensen die uit Bengalen zijn uitgeweken. Aan hen lanceerde het Rode Kruis een oproep om deel te nemen aan de marathon. Er wordt verwacht dat er ongeveer vijfentwintig personen effectief zullen deelnemen.”

“Het Rode Kruis opteerde zeer bewust voor de 24-urenloop om deze problematiek onder de aandacht te brengen.

De 24-urenloop is immers een evenement waar we zeer veel studenten kunnen bereiken. Het is van waarde voor ons dat studenten worden gesensibiliseerd, omdat zij binnen een aantal jaren Leuven verlaten en dan hopelijk uitdragen wat ze hier leerden. Zo hopen we van harte dat de studenten de boodschap van deze vluchtelingen niet zullen vergeten en deze zullen verkondigen aan de rest van de wereld.”

WERELDRECORDPOGING JUMPEN

“Een hype zoals Pokémon”

Om weer eens enthousiaste mensen te trekken naar de befaamde 24-urenloop zorgden Kyra en Koen, twee stagiaires coördinatie, voor een ludiek idee. Samen dagen ze de Leuvense studenten uit het wereldrecord jumpen te verbreken.

Ruben en Nele Bruynooghe

Veto: Hoe kwamen jullie op het briljante idee een record jumpen te willen breken?

Kyra:« Kweetnie, das een hype è. We waren aan het brainstormen en we zochten naar een publiekstrekker en ineens kwam dat idee in mij op. » Koen: «Ja, we dachten eerst om een dansgroepje te laten optreden, maar dat was bij nader inzien iets te kostelijk, jumpen is dan wel veel goedkoper.en ik denk dat het vet moet zijn om zoveel man tegelijk te zien bewegen.»

Veto: Zijn jullie zelf fervente beoefenaars van die nobele dans?

Koen:« (lacht overtuigend) Neeneen, we kunnen dat niet eens. Soms proberen we dat wel eens om idioot te doen in de Sportzak (Fakbar Apolloon, red.), maar daar blijft het dan ook bij.»

Veto: Als jullie zelf niet kunnen jumpen, hoe gaan jullie dat dan concreet realiseren?

Koen: «We hebben een aantal vrienden die dit wel kunnen, zij zullen het publiek de basisprincipes aanleren. Een andere vriend zal instaan voor de muzikale begeleiding. De rest. (lacht geheimzinnig) blijft een verrassing.»

Veto: Hebben jullie maatregelen getroffen om de recordpoging conform de regels van het Guinness wereldrecordboek te laten verlopen?

Koen: «Jammer genoeg kwam het idee pas vijf weken geleden in ons op, en om zoiets te laten registreren bij Guinness moet je zes weken op voorhand je aanvraag doen. Om het vlugger te laten verlopen moet je vijfhonderd pond neertellen en dat paste niet meer in ons budget. Voor een ludieke randactiviteit als de onze kan je niet zomaar 800 euro neertellen.»

Kyra: «Technisch is het ook onhaalbaar om al die mensen te tellen. Twee of drie jaar geleden vond er op de piste ook al een recordpoging plaats, maar daarvoor werd de piste helemaal afgesloten. Dit kunnen we nu niet doen, op die manier kan er niemand meer op of van het veld. Bovendien moet er op de piste gelopen worden. » Koen: «Het was eerder de bedoeling zoveel mogelijk mensen op de been te brengen door een ludieke actie dan om een serieuze poging te wagen een record te vestigen.»

Veto: Is er eigenlijk al een record in die categorie?

Kyra: «Ik heb dat eens nagetrokken en in Nederland zijn er verschillende. Zo is er eentje waarbij men met 700 à 720 man tezelfdertijd vijf minuten onafgebroken jumpt. Maar 720 man, dat is zo weinig. Ik denk wel dat wij beter kunnen.»

Veto: Hoe gaan jullie die meer dan zevenhonderd man bij elkaar krijgen?

Koen: «Ik denk dat we genoeg volk zullen trekken. Als je naar de website van de 24-urenloop surft, dan zie je onze actie aangeduid op de agenda, maar ook op de affiches wordt deze vermeld.

We hebben wat promotie gevoerd bij de kringen, zodat zij hun studenten warm kunnen maken voor het idee en die waren meteen laaiend enthousiast. Trouwens, dat is een hype zoals Pokémon, alle eerste- en tweedejaars kunnen jumpen, dus we rekenen ook vooral op hen.»

Jumpers, lolbroeken, grootmoeders en sympathisanten, kortom iedereen is uitgenodigd om 21u. aan het hoofdpodium.

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Student

PRESES VS PRESES (5): VRG VS. GEOS

“En jongen, heb jij een glas volgekwijld?”

Je kan preses worden omdat je een geboren leider, een feestbeest, een tolerante ziel of een gewiekst organisator bent. Of omdat je een lief zoekt. Omdat we onze Leuvense voorzitters een warm hart toedragen, helpen we hen met hun queeste. Deze week vergastten Bart Verbelen van VRG (Vlaams Rechts Genootschap) en Didier Le Lièvre van Geos (Geologie en Geografie) ons van een amusante en bijna twee uur durende babbel.

Wannes Van Herck

Veto: Zien jullie het zitten?

Bart: «Met zo’n date? Zeker!»

Didier: «Ik zie het ook wel zitten.»

Veto: «Dan vliegen we erin! Wie wil de eerste vraag trekken uit de vragentrommel?»

TUTTEBELLEKES

Didier: «Ik zal beginnen. Omschrijf jouw kring en de kring van je blind date in vijf woorden. Oei. Zoals Thijs (preses van Wina, red.) zou zeggen: “Jij doet iets met woorden, doe jij het maar!” (lacht)» Bart: «Groot qua presidium, wij zijn namelijk met 65 mensen. Dat is misschien een beetje overdreven. En ook heel hectisch. Aan het einde van iedere vergadering ben ik redelijk hees. Het voordeel is wel dat je op zeer veel mensen kan rekenen. Wij zijn ook een heel hechte groep.»

Didier: «Hoeveel leden heeft VRG eigenlijk?»

Bart: «Wij zitten rond de 1700 momenteel, maar 1300 ervan kopen enkel een lidkaart om korting te krijgen op boeken en TD’s.»

Didier: «Ah. (lacht) Wij zijn altijd met een 90tal. Het is wel zo dat bijna elke student geologie lid is van Geos, dat in tegenstelling tot bij jullie. Het is ook bizar, maar wel heel fijn, dat ons presidium uit bijna 30 mensen bestaat. Een derde van het aantal leden dus.

Iedereen wéét dan ook echt wat er gaande is.

En we zijn ook heel hecht, zoals bij jullie. Voor de rest kan je ook wel zeggen dat we allemaal een soort van natuurmensen zijn. Die milieuhype vinden we allemaal maar niks, maar er zitten bijvoorbeeld helemaal geen tuttebellekes bij ons. Ik kan me niet inbeelden dat er één meisje van Geos op een doordeweekse dag make-up draagt.»

Bart:« (lacht zeer verbaasd) Ja, hét cliché van VRG is natuurlijk dat je die bij ons in overvloed hebt. Van de 700 eerstejaars zitten er toch wel 200 potentiële poppemiekes bij. Ik heb er overigens wel niets tegen, laat dat duidelijk zijn. In Ekonomika is het volgens mij nog wel erger, maar de hemdjes van bekende merken zijn toch wel dagelijkse kost bij ons.»

Didier «Dat is bij ons absoluut niet zo. Ik ben bijvoorbeeld twee jaar geleden naar een mondeling examen geweest in Hawaïhemd, zwembroek en sandalen.»

Bart «Bij ons is dat dan heel simpel: nul! (tegen Veto) Probeer die vijf woorden er maar uit te distilleren.»

BEDRIJFGEHALTE

Veto: Als jullie nu vóór jullie studie moesten kiezen, zou je dan liefst preses van een grote of een kleine kring zijn geworden?

Didier: «Ik ben nogal een controlefreak, dus in dat opzicht zou een grotere kring fijner zijn, omdat je die echt kan runnen. Nu bij Geos is het bedrijfsgehalte zeer laag. Om een voorbeeld te geven: we hebben zo meteen (donderdagavond 18 oktober, red.) een TD, maar een uur geleden beseften we pas dat we nog geen zuipkaarten hadden.»

Bart: «Wij zijn echt een bedrijf. Ik zou eigenlijk wel liever een iets kleinere kring hebben, maar dan wel met hetzelfde aantal presidiumleden. Er zijn momenteel net iets te veel rechtenstudenten die absoluut niet geboeid zijn door VRG en waarvan je geen dankbaarheid krijgt. Het is overigens echt wel een full-

time job, maar als je een beetje weet hoe het studentenleven in zijn werk gaat, dan valt het te combineren met de studies. De vorige twee VRG-presessen lukte het zelfs in eerste zit!»

Veto: Even een heel andere vraag: klopt het dat een preses veel aantrek heeft van vrouwelijk schoon?

Didier: «Aangezien ik al twee maanden een vriendin heb, valt dat heel goed mee.»

Bart: «Ik ben al bijna twee jaar samen met mijn vriendin, dus ik moet je teleurstellen. Ik vind het trouwens heel jammer dat ik mijn vriendin heel weinig zie momenteel, omdat ik het zo druk heb. Gelukkig zit ze ook in het presidium, dat helpt een beetje. Maar het is volgens mij natuurlijk nog steeds zo dat macht erotiseert. Dat kan ik niet ontkennen.

Zo is de vorige VRG-preses tijdens het academiejaar zijn vriendin verloren, iets wat ik mezelf zeker niet toewens.»

Didier: «Ik moet wel zeggen dat je als preses ongelofelijk veel mensen leert kennen. Je

maar we hebben wel een fakbaravond in de Cuythoek.»

Veto: Aangezien je de vraag zo prachtig ontwijkt: Bart, wat is de strafste stoot die je in je studentencarrière al hebt uitgehaald?

Bart: «(lacht) Ik kan niet op iets heel strafs komen, maar als de pinten ‘s avonds rollen, dan loopt het allemaal net iets vlotter. Ik zou heel veel kunnen zeggen, maar dat is niet echt voor publicatie vatbaar. (lacht). Maar uiteindelijk ben ik redelijk braaf.»

Didier: «We zullen anders een volgende vraag nemen.»(Didier trekt een kaartje met de boodschap Ad fundum). De twee presessen staan er dan ook op om dit gebod in te lossen.

Na lichte dwang doen wij ook mee en kunnen we het interview verderzetten, echter niet zonder eerst te vermelden (ook onder lichte dwang dat Bart het wedstrijdje wint.)

Bart: «Over ad fundums gesproken, Bert van HdR (de fakbar van VRG, red.) kan drie adjes

veel om echt gezellig te zijn.»

NAAKTKALENDER

Bart: «Volgende vraag: wie haalde de beste verkiezingsresultaten? Dat zal jij wel zijn.»

Didier: «Ik haalde 95 procent. Maar dat was pas bij de tweede keer, want wij hebben moeten herverkiezen. Er waren niet minder dan acht lolploegen bij ons, en omdat er eentje bij was die alleen uit vrouwen bestond en die een naaktkalender gingen maken als ze wonnen, hadden we geen absolute meerderheid.»

Na een sanitaire stop heeft het gesprek zich verplaatst naar andere contreien en is de vragentrommel geplunderd. En omdat de twee presessen nog niet gegeten hebben en het gesprek te amusant is om ermee te stoppen, bestellen we allen een overheerlijke schotel.

Didier: «Omdat wij thuis tot we 18 jaar

(foto Bram Vanoirbeeck) moet altijd overal zijn, en je bent hét uithangbord van je kring.»

Bart: «En als je dan op een toffe TD zit, dan kan ik me voorstellen dat er wel eens iets bloeit.»

PICK-UPCANTUS

Didier: «Nog een vraag?»

Bart: «Nog een vraag! Wat is de strafste stoot die je in je studentencarrière al hebt uitgehaald? Oeioeioei» Didier: «Ik haalde meer stoten uit in het middelbaar dan hier aan de universiteit. Zo hebben we ooit met zes mensen een fietsenrekker tussen twee punten in onze trappenhal uitgerokken, dus die stond zo strak als een speer.

Daarna gingen we naar de les in het lokaal ernaast. Even later kwamen er twee leerkrachten ons klaslokaal binnen om een schaar te vragen, en wij wisten dat het goed ging komen. (grijnst) Een halve minuut later hoorden we een gekletter van jewelste: die leerkrachten hadden die rekker doorgeknipt met als gevolg dat er enkele ramen waren gesneuveld. Daar hangen nu nog altijd planken in plaats van ramen!»

Bart: «Hebben jullie eigenlijk een eigen fakbar?»

Didier: «Niet in de zin dat we er één uitbaten,

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

doen in vijf seconden. Echt fenomenaal. Ook handig voor cantussen.»

Didier: «Wij hebben trouwens ooit eens het plan gehad om het wereldrecord cantussen te breken, maar toen we hoorden dat dit op vijftig uren stond, hebben we dat wijselijk aan de kant geschoven. Wat we wel gaan doen is een Sinterklaascantus. Enkele proffen komen dan als Sinterklaas en zwarte Piet verkleed.

En dan verzamelen we via een mailadres alle roddels die er bij ons circuleren, en dan zegt de Sint tijdens de cantus: “Awel jongen. Kom eens naar de Sint. Wat heb ik gehoord? Heb jij tijdens een excursie een glas volgekwijld?”

Dat is trouwens echt gebeurd! Tijdens het tweede semester doen wij overigens ook een Samson en Gertcantus.»

Bart:« Ik wil ook nog zeggen dat wij ooit eens een cantus in de achterbak van een pick-up hebben gedaan. Marginaliteit troef, maar oh zo memorabel.»

Didier: «Wij hebben ooit eens een cantus gedaan in onze trappenhal achter ons eigen departementsgebouw met zes geologen, vier geografen en vier chemikaners. Daar spreken ze nu nog over! Maar over het algemeen vind ik wel dat de ideale cantus met zo’n veertig mensen is.»

Bart: «Ja, inderdaad. Op onze openingscantus kwamen er 300 studenten opdagen. Dat is te

werden maar tot 12 uur mochten wegblijven en daarna tot 1 uur, ben ik pas beginnen leven toen ik in Leuven kwam. Het voordeel is wel dat ik heb geleerd op mijn eentje een feestje in gang te zetten. Ik dronk vroeger ook nooit

“Ik ben bier beginnen drinken uit noodzaak”

bier, maar toen ik in Leuven kwam en omdat ik heel graag begon te cantussen, ben ik bier beginnen drinken. Eigenlijk uit noodzaak, want een watercantus is ongelofelijk zwaar en ik heb nooit graag water gedronken. Dat is zo flets.»

Bart: «Nooit bier gedronken voor Leuven?

Wat dronk jij dan vroeger?»

Didier: «Ik dronk altijd Fanta. Toen wij na ons laatste examen in het middelbaar iets gingen drinken met de klas in het marginaalste bompa-café van de stad, bestelde een vriend van mij zonder iets aan iemand te vragen: “23 pintjes en een Fanta. (lacht)”»

13

Cultuur

BIBLIOTHEEK TWEEBRONNEN ORGANISEERDE TWEEDE BIBDATE

Blijf niet bij je leest!

Ook dit jaar verwende Tweebronnen de Leuvense lezer met een Bibdate.

Het beruchte Amerikaanse recept voor speeddaten, waarbij men akelig lange eerste afspraakjes en uren sukkelen voor een internetprofiel wil omzeilen, wordt hier gekruid met literair gekeuvel. Een pittige combinatie? Wij gingen voor u proeven.

Benedicte Berton

Het begin van de avond verliep niet zo vlot, zoals verwacht bij dergelijk multi-blinddaten. De setting was nochtans optimaal.

Boekencafé De Dry Coppen, met zijn gezellige zetels en wanden gevuld met — wat anders — boeken, had sfeerverlichting, dito muziek en de soms meer dan nodige drank voorzien. Eerst werden nerveuze lachjes en knikjes uitgewisseld, waarna de eerste gesprekken langzaam en onzeker vorm kregen.

Na een korte uitleg over het opzet van de avond en het daarbij horend doorschuifsysteem, werden we in een stabiele en mobiele helft verdeeld. Dat die niet overeenkwam met enerzijds mannen en anderzijds vrouwen, was te wijten aan de lage mannelijke opkomst. Het is niet onbekend dat vrouwen de laatste jaren assertiever op jacht gaan naar hun ideale man. Of misschien was er die avond voetbal op televisie In elk geval rees daardoor bij ons meermaals de vraag of de vrouw die voor ons terechtkwam inderdaad in ons een potentiële aanwinst voor haar vriendenkring zag, dan wel een tien minuten durend obstakel op weg naar de volgende man.

Een combinatie van speeddaten en boeken creëert natuurlijk ook een combinatie van mensen op zoek naar een lief, en anderen, op zoek naar goede leestips. Dat was duidelijk te merken aan de boekenselectie die iedereen verplicht moest meebrengen.

Er waren de boeken die uit oprechte liefde voor het verhaal waren meegenomen en de

boeken die als instrument voor het praten over eigen persoon dienden.

STERVEN

Het kwam er die avond vooral op neer om een eerste indruk te maken die verder ging dan uiterlijk, leeftijd en job. Zogenaamde literaire prietpraat kon echter niet verhullen dat het ook die avond daarrond draaide. Tot verrassend interessante conversaties heeft het bovendien niet echt geleid. Het ging over Dimitri Verhulst en de opkomende populariteit van de dorpsromantiek. “De Fixkes het ultieme zijn bewijs!” wist een sflezer vurig te verduidelijken. Een doelbewuste vrouw zat met een gedragsetiquetteboek in de aanslag; klaar om het volgend slachtoffer aan haar ultieme relatietest te onderwerpen. We kwamen te weten dat zelfs — bibdatende — mannen vinden dat ze puberale kwajongens zijn op zoek naar avontuur. We hadden het kunnen weten; met Herman Brusselmans op onze schoot.

Het mag duidelijk wezen dat een potentiële partner die avond de revue niet passeerde. Enkele leuke leestips deden we daarentegen wel op. Dat alles neemt niet weg dat de jarenlang onderdrukte vrijgezel in ons die avond een pijnlijk langzame dood is gestorven. De vraag

blijft natuurlijk wat onze innerlijke eventuele oude vrijster er over 20 jaar over zou denken. De toekomst zal waarschijnlijk nieuwe uitdagingen bieden. Bunjeedaten: ‘Waag de sprong in het diepe!’. Eatdaten: ‘Voor elke gang een andere man’. Scrabbledaten: ‘Wie vult je aan?’. Het zijn slechts enkele van de mogelijkheden waarvoor wij ons hart nu al vasthouden.

Laurens Serneels

Workshops, muziek, theater, reuzeschilderijen, stadswandelingen. het programma dat het VFG (Vlaamse Federatie van Gehandicapten) samen met Vormingplus Oost-Brabant samenstelde is zeer gevarieerd. Volgens Marleen D’Joos van het VFG is daar bewust voor gekozen : “We willen gewoon zoveel mogelijk mensen aantrekken. Op deze manier kan iedereen voor zichzelf een dagprogramma samenstellen, met in de voormiddag een workshop, en in de namiddag een optreden, naar interesse. Waarom mensen zouden moeten komen? Ja, het is gewoon goed!”

Reeds zes jaar wordt het jaarlijkse

14

De drugswereld is in haar duister gevaar een dankbare setting voor iedere misdaadfilm. Regisseur James Gray laat helaas alle kansen onbenut en levert met zijn nieuwste telg een vaal staaltje Amerikaans heldendom af.

Liesbet Coolen

AMERIKAANSE FILMTROTS

(foto Bram Vanoirbeeck)

“Het is gewoon goed!”

Doen! festival georganiseerd door VFG, maar dit jaar kregen ze dus hulp van Vormingplus. De bedoeling was altijd al om mentaal gehandicapten in contact te brengen met beroepsmensen in een zo breed mogelijk domein van kunsten, en ze zo de kans te geven hun creatieve mogelijkheden te ontdekken. Dit jaar echter wil men van de gelegenheid gebruik maken om ook te werken aan de positieve beeldvorming van mentaal mindervaliden. Onder het motto onbekend is onbemind wil men daartoe validen en minder validen met elkaar in contact brengen. Daarom wordt nu de nadruk gelegd op het openstellen van de workshops voor iedereen. Ook de vormingsinstellingen voor minder validen stelden dit jaar hun aanbod open voor validen. Op die manier worden ontmoetingskansen gecreëerd voor personen met en zonder handicap. Marleen D’Joos : “We willen naar buiten brengen dat mentaal gehandicapten niet minder volledig in het leven staan dan normale mensen, ze staan wel anders in het leven, maar niet minder volledig. Toen we de werken die uit de workshops voortkwamen aan de pers voorstelden waren ze verbaasd dat deze zo goed waren. Dat zegt toch wel iets over het verkeerde beeld dat er leeft bij de mensen.”

Wat kan je nu allemaal gaan doen op

We Own the Night

Bobby Green (Joaquin Phoenix) heeft het mooi voor elkaar: als succesvol manager van de New Yorkse nachtclub El Caribo heeft hij zich ook een Puerto Ricuaanse schone (Eve Mendes) toegeëigend met wie hij gulzig en losbandig van het leven geniet. Zijn club heeft echter een slechte reputatie bij het vermaarde New Yorkse politiecorps, dat de plaats verdenkt van hevig drugsverkeer en aast op Vadim Nezhinski (Alex Veadov), de Russische dealer die er een vaste waarde is.

Wanneer de politiegarde onverwachts binnenvalt en een resem verdachten arresteert, neemt het leven van Bobby een gevaarlijke wending. De situatie escaleert wanneer de drugsbende uit wraak Joseph (Mark Wahlberg) neerschiet, één van de meest prominente rechercheurs en tegelijk Bobby’s broer. Bobby, die zich tot dan toe wist te camoufleren onder zijn moeders familienaam, wordt er nu toe gedwongen kleur te bekennen: ofwel zet hij het succes van El Caribo dat grotendeels op drugs teert verder, ofwel staakt hij zijn familieverraad en staat hij zijn bloedverwanten bij in de vernietigende strijd tegen het drugsverkeer.

VFG ORGANISEERTFESTIVALVOOR VALIDEN EN MINDER VALIDEN

Op 19 en 20 oktober gaat op verschillende locaties in de Leuvense binnenstad het slotmoment van het kunstenfestival Doen! door. Dit is de afsluiting van een reeks van workshops die doorheen het jaar zijn gegeven aan zowel mensen met een verstandelijke handicap als aan validen. Op dit slotmoment worden de resultaten van die workshops aan het publiek getoond, ondersteund door muziek- en theateroptredens.

Filmfirmament

dit slotfestival? Op vrijdag 19 oktober kan je samen met een valide en een minder valide kunstenaar aan een reuzegroot schilderij gaan meewerken op de Grote markt, ‘s middags kan je een optreden van Johan Verminnen meepikken, wat volksmuziek van ‘t Kliekske, of een theatervoorstelling van theater Tievo. De hele dag kan je ook mee op een stadswandeling waarbij speciaal gelet is op toegankelijkheid voor mindervaliden, en je kan natuurlijk de resultaten uit de workshops van het afgelopen jaar bewonderen. De volgende dag zijn er nog altijd deze toonmomenten, en wandelingen, maar ook een hobbymarkt en een hele reeks optredens. Er is Briezz, de eerste autonome muziekgroep van personen met een handicap, en daarna Günther Neefs.

Het geheel wordt gepresenteerd door Thomas Vanderveken, die ook peter is van het project, en hier ook nog een steracteursterartiest-act weggeeft samen met Steph Goossens.

Een dagpas voor vrijdag of zaterdag kost 6 euro, en is te bestellen bij Vormingplus (016 52 59 00). Meer info : www.vfg.be of www.vormingplusoostbrabant.be

Interessante stof voor een psychologische thriller zou je denken, maar van de karaktertekening moet We own the night het niet hebben. Phoenix, compleet met weifelend valshartig grimlachje en litteken onder een lichtjes gekromde rechterneusvleugel, is weliswaar geknipt voor de rol van Bobby Green, maar zijn morele hartzeer blijft nagenoeg beperkt tot enkele occasionele snikjes. Dat hoeft geen afknapper te zijn, een harde misdaadfilm kunnen we af en toe wel smaken, maar ook ditmaal schiet regisseur James Gray naast zijn doel. In plaats van een spel met de verwachtingen van het publiek zien we een brave aaneenrijging van saaie schietpartijen en achtervolgingen die weinig aan de verbeelding overlaten. Het lijkt erop dat Gray bewust de mogelijkheden van het plot naast zich neerlegde en zich in een opwelling van Amerikaanse filmtrots liet verleiden door goedkoop politiedrama. Waar We own the night namelijk wel in uitblinkt, is zijn propagandamateriaal voor de stereotype Amerikaanse waarden van burgerplicht en familiale loyaliteit. Het mag dan ook niet verbazen dat de Heer zelf zich over Bobby’s heilige missie ontfermt. De Boodschap ligt er zo vingerdik op, dat de prent ontaardt in één lange ode aan God die ook Waker van de Wraakzucht en Behoeder van de Burgerplicht is, tot een filmisch gebed daadwerkelijk afgesloten met de toepasselijke groet ‘Amen’.

Toch is de vanzelfsprekendheid van het geweld en de goddelijke goedkeurig ervan al bij al weinig verontrustend. Precies zijn naïeve en primitieve karakter maakt We own the night doodonschuldig. Ontzetting of ontgoocheling zijn simpelweg niet aan de orde, omdat de film in zijn overdaad en voorspelbaarheid zichzelf reeds parodieert. Op zijn plaats is daarom uiteindelijk slechts een zucht en een geeuw.

Steekkaart

Regie: James Gray Cast: Joaquin Phoenix, Mark Wahlberg, Robert Duvall, Amada Juarez Duur: 117 min Release: 28/11/2007 Kort: Binnenkort op Kanaal 2

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Cultuur

DISCOBAR GALAXIE BRENGT DRIEDUBBELCD UIT

“We hebben elkaar een paar keer gehaat”

De heren van Discobar Galaxie zijn bijna klaar met hun nieuwe mixalbum.

Deze keer mocht het net iets meer zijn voor DJ’s Bobby Ewing, Lars Capaldi en Loveboat. Waarom geen extra cd? Of twee in één keer? De deadline nadert en in de studio legt Jim ‘Bobby E.’ Dewit de laatste hand aan het album.

Alexander Vrijhof

Jim Dewit: «Momenteel ben ik aan het masteren. We zijn al lang bezig, maar toch is er nog heel wat last minute stuff die ik moet doen. We hebben elkaar al een paar keer gehaat, maar het is ondertussen bijgelegd (lacht). Dit is de vierde keer dat we een plaat maken, maar nu hebben we naast onze mixcd ook twee cd’s vol met lange, niet-gemixte twelve inches.»

HELS

Veto: Kruipt er veel tijd in zo’n compilatie-cd?

Dewit: «We hebben eigenlijk het meeste tijd in de bonuscd’s gestoken. Het zijn nummers die je nergens anders vindt. Ze dateren uit een tijd dat wij nog videospelletjes in de lunaparken op de kermis of aan zee speelden. Lars Capaldi heeft die sfeer proberen te creëren bij het maken van de cover.»

Veto: Jullie hebben altijd een voorliefde voor de jaren ‘80 gehad. Volgens de Fixkes is er alleen slechte muziek in die periode gemaakt.

Dewit: «Ik kan me niet inbeelden dat ze dat echt menen. Ze zijn daarmee opgegroeid. Op één of ander manier denken mensen dat eighties muziek fout en plastiek is. Toch hoor je vandaag nog velen de mosterd halen uit de muziek van toen.

Het is een uiterst vruchtbare tijd geweest.»

Veto: Toch vergelijken mensen jullie nog vaak met foute muziek.

Dewit: «In het begin werden we vergeleken met goedkope compilaties vol foute muziek.

Deze keer is dat zeker onterecht. Op onze eerste mixplaten stonden nog nummers waarvan je zweetplekken onder de oksels kreeg, die je pas later goed begon te vinden. Nu niet.»

«Ik hoop dat mensen iets bijleren over muziek door naar onze cd’s te luisteren. Zonder het wijzende vingertje natuurlijk, want ik krijg ‘het schijt’ van mensen die snobistisch over muziek doen. Ik ben misschien een muziekfreak, maar ik ben ervan overtuigd dat mensen echt blij gaan worden als ze bepaalde nummers horen. Ze zijn toegankelijk. De conservator in mij wilt dat deze platen bewaard blijven.»

Veto: Die compilatie-cd’s doen ons denken aan de Pré Historie. Ben jij de nieuwe Guy De Pré?

Dewit: «Oooh, dat is een smerige vraag (lacht). Ik hoop het niet, al is het geen slechte vergelijking. De liefde voor muziek en het verzamelen van platen hebben we wel gemeen. Misschien zijn wij wel de Guy De Prés van Studio Brussel? Als wij over twintig jaar nog draaien zijn we ook totaal un-hip maar gaan mensen misschien toch zeggen: “Da’s nog neig”. De Pré is een oldskool dj. Hij is niet bezig met mixen. Ik denk ook niet dat hij uit z’n dak is gegaan met elektro of house. Maar als ik aan De Pré denk, moet ik toch een beetje denken aan een ouwe zak.»

KOKHALZEN

Veto: Welke plaat hoort niet thuis op een Galaxie cd?

Dewit: «Er zijn er heel erg veel. Een plaat waarvan ik moet kokhalzen is Love Generation van Bob Sinclar. Als je dat draait moet je gestraft worden. Sinclar heeft erg goeie house gemaakt en met topproducers gewerkt, het is dus erg vreemd dat hij zo’n ‘shit’ maakt. Als iemand van ons drieën ooit die plaat draait, gaat er gevochten worden (lacht). Als je daar

Jim Dewit (rechts): “De conservator in mij wil deze platen bewaren” de mensen mee op gang moet trekken, ben je met foute mensen bezig. Ik haat die plaat.»

“Ik krijg het schijt van mensen die snobistisch over muziek doen”

Veto: Jullie draaien vaak lange avonden. Is dat te combineren met een gezinsleven?

Dewit: «Adriaan (Van den Hoof aka DJ Loveboat, red.) wordt bijna vader van een tweeling, bij mij is er een tweede onderweg. Ik heb misschien een minder rechtlijnig leven, maar mijn uren passen beter bij het leven van mijn gezin.

(foto Robin Broos)

Als de kleine ziek is, kan ik thuis blijven. Als ik drie dagen in de studio moet werken kan dat ook. Ik moet wel eens op zaterdag en zondag met kleine oogjes door het leven gaan, maar dat heb ik er voor over. Ik zou niet terug een rechtlijnige job kunnen doen. Ik regel m’n eigen leven, het wordt niet voor mij geregeld.»

‘The Original Multiplayer Soundsystem’ verschijnt 3 november. 2 november houdt DB Galaxie een Releaseparty in CLUB Silo. Voorverkoop in JJ Records. Meer info discobargalaxie.be

WIN

Veto geeft vijf duotickets weg voor de Releaseparty op 2 november. Stuur een mailtje voor 28 oktober naar robin@happyfew.be en wie weet hoor jij bij de winnaars!

HANCO KOLK GOOIT LIJNEN UIT IN UNIVERSITEITSBIBLIOTHEEK

“Ik probeer mezelf in moeilijkheden te brengen” Striptekenen wordt door velen niet als echte kunst beschouwd. Het houdt Hanco Kolk echter niet tegen om zijn gevarieerde werk tentoon te spreiden in de Leuvense universiteitsbibliotheek.

Ter gelegenheid van de publicatie van ‘Meccano, de ruwe gids’ toont Kolk nog eens wat hij in zijn mars heeft — mocht je het vergeten zijn — met de tentoonstelling: Stroomlijn.

maar zeggen. Daarnaast kan ik risico’s nemen, nieuwe dingen uitproberen of uitvinden. Het grootste deel van wat hier hangt is eigenlijk zo tot stand gekomen. Het betreft natuurlijk enkel de geslaagde creaties. Tegenover deze stukken staan tien keer zoveel mislukkingen.»

Veto: Hoe is dit project tot stand gekomen?

Kolk: «Via de verspreider van Meccano in Leuven. Die heeft een stichting Beeldbeeld, die al een aantal exposities georganiseerd had. En toen zochten ze iemand voor een expositie omstreeks deze tijd en de gelukkige werd ik, iets waar ik erg fier op ben. Het is een tentoonstelling waarin ik leuke dingen kon doen.

Bijvoorbeeld het fonteintje dat nog maar een prototype is. Het water wordt naar boven gepompt door de lijnen. Bij zo’n ontwerptekening is het moeilijke natuurlijk dat alle lijnen naar beneden moeten lopen.»

Veto: Wat boeit u zo aan striptekenen?

Kolk: «Eigenlijk komt het erop neer dat ik wil proberen het gevoel dat ik had toen ik bepaalde strips las over te brengen op andere mensen. Toen ik de eerste strip van Robert Crumb, de grootmeester van de Amerikaanse undergroundstrip las, dacht ik: “Wat is dit?

Hiermee kun je echt veel dingen doen.” Strips bleken niet uitsluitend grappig te hoeven zijn: ze kunnen ook ontroeren of shockeren. Ik wou ook zoiets teweegbrengen met dit medium.»

Elke Desanghere

Als striptekenaar raakte de carrière van de Nederlandse Hanco Kolk in een stroomversnelling toen hij samen met Peter Dewit Gilles de Geus, ook wel bekend als ‘de Nederlandse Asterix’, maakte voor het stripblad Eppo. Het volgende grote succes kwam er met de publicatie van Meccano: een reeks over een stad waar het slechte van de mens regeert. Ook het vierde en laatste deel vond onlangs de weg naar publicatie.

Met Stroomlijn laat Hanco Kolk een uiteenlopend oeuvre zien. Naast losstaande tekeningen vinden we er originele pagina’s uit zijn stripreeks. Hij laat ons enthousiast alle hoeken van de zaal zien, beantwoordt enthousiast vragen en legt uit hoe ook stripfiguren soms slecht acteren.

WATER

Veto: Wat is het idee achter Stroomlijn?

Hanco Kolk: «Het is een overzichtstentoonstelling van de strips die ik maakte buiten het commerciële circuit. Ik teken S1ngle voor De Gazet van Antwerpen en op dagelijkse basis teken ik voor nog zo’n vijftiental andere kranten. Dat zijn de mainstream strips, zal ik

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

ONGEBOREN

(foto Jelle Goossens)

Veto: Op welke creatie bent u bijzonder trots?

Kolk: «Ik probeer steeds mezelf in moeilijkheden te brengen. Ik zoek de problemen op en kijk dan of ik eruit kom. Het moeilijkste waren de technische dingen. Zoals het diorama voor het Van Gogh museum die de korte in-

houd van de Divina Commedia van Dante moest vertellen. Zoiets had ik nog nooit gemaakt: vier lagen perspex met perspectief erin en dan nog op zo’n formaat. Voor de rest ben ik soms trots op een lijn of een oplossing die ik ergens voor gevonden heb. Daarom hoeft de lezer dat niet echt te zien, dat is gewoon leuk voor mezelf.»

Veto: Hoe bent u van Gilles de Geus bij Meccano beland?

Kolk: «Gilles is eigenlijk een commerciële strip. Ik wilde enorm graag in het blad Eppo staan. Als je geld wil verdienen met striptekenen dan moest je haast in dat magazine zien te belanden. Eppo had een strip nodig in cartoonvorm, een beetje op z’n Uderzo’s, dus heb ik dat gedaan. De stijl was zo uitgekiend om in het blad terecht te komen.Terwijl het me eigenlijk moeite kost om op die manier te tekenen. De stijl van Meccano ligt mij beter.»

Veto: U doet een gastoptreden bij Spinvis. Wat gaat u precies doen?

Kolk: «Ik ga op het podium staan en maak ter plekke een tekening bij een liedje. Bij Flamingo teken ik bijvoorbeeld langzaam en heel gestileerd die vogel. Naarmate het liedje vordert en je merkt wat de inhoud precies is, bewerk ik die tekening tot er op een gegeven moment een doodshoofd uitkomt die een cocktail presenteert. Het nummer gaat uiteindelijk over alcoholisme. Terwijl de groep het nummer brengt, zit ik een tekening te ontwikkelen die de inhoud illustreert. Het is heel leuk om te doen.»

Veto: Heeft u nog projecten op stapel staan?

Kolk: «Ja, maar daar zeg ik niks over. Ongeboren baby’s moet je ook niet laten zien. Het is een beetje bijgeloof. Ik ben bang dat als ik iemand vertel over de ideeën die ik heb dat ze dan besmet worden.»

‘Stroomlijn’, 6/10 tot 4/11, Universiteitsbibliotheek, www.hancokolk.nl, www.beeldbeeld.be

15

Kort Cultuur

Rode Hond?

Overal in Leuven hangen tegenwoordig banners van Rode Hond. Maar wat is dat nu precies? Het is een festival voor jonge kinderen met jeugdfilms, theatervoorstellingen, schrijvers, muziek en dergelijke meer.

Neem dus je broertjes en zusjes bij de hand en trek van 27 oktober tot 31 oktober rond in Leuven. Meer info op www.rodehond.be

TRANSIT festival

TRANSIT, het weekendfestival voor nieuwe muziek in STUK in Leuven is in aantocht (26-28 oktober). Het belooft opnieuw een spannende editie te worden boordevol creaties en werken uit de 21ste eeuw.

TRANSIT koos enkele jaren geleden resoluut voor de actuele kunstmuziek van de 21ste eeuw en nam het profiel van creatiefestival aan. De muzikale boodschap van het festival is puur: het gaat om muziek met een uitgesproken exploratief gehalte en vaak radicaal qua expressie. Het festival heeft internationale allures, zowel wat componisten als uitvoerders betreft. Het open-

Cultuur

“Sluiers”

een vervolgverhaal door Pieter Fannes

ingsconcert vormt hierop een uitzondering omdat het een forum biedt voor jonge componisten uit Vlaanderen, die representatief zijn voor de volledige breedte van de actuele kunstmuziek. TRANSIT bewijst elk jaar opnieuw dat het draagvlak van de actuele kunstmuziek bloeit en groeit. Meer info op www.festival.be/vlaamsbrabant

Infomarkt internationale projecten 2008 Op vrijdagavond 26 oktober organiseert Jeugddienst Don Bosco vzw zijn infomarkt rond internationale projecten in het Provinciehuis van Leuven (op 200m van het station). Tijdens deze markt worden buitenlandse projecten (binnen en buiten Europa) door vroegere deelnemers uit de doeken gedaan. Je krijgt een heel concreet zicht op de mogelijkheden van elk project, hoe het project in elkaar zit, wat er verwacht wordt en de realisaties van de voorbije jaren. Je kan de jongeren uithoren over hun ervaringen en hen vragen stellen. De markt opent zijn deuren om 18u00 en is doorlopend te bezoeken tot 21u30.

(bv)

A D FUNDUM!

Elke dinsdagavond tussen 8 en 10

(advertentie

Studentenradio op het ritme van de bierstad

...wordt vervolgd (advertentie)

16

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Gastprogramma

Maandag 22 oktober 2007 — jaargang 3 — 2007-2008 — nummer 5 — www.kuleugen.be

CENSUUR

bedreigt onafhankelijkheid

CAMPUSKRANT!

Wie de laatste editie van de Campuskrant (de bedrijfskrant van de K.U.Leuven, Wikipedia) aandachtig heeft gelezen, merkte vast de lege ruimte op de tweede pagina op.

Neen, dat was geen extra notieruimte. Het artikel werd op het allerlaatste moment teruggefloten wegens “oneerbaar”.

Ludo Meyvis herinnert zich nog heel goed wat er gebeurde. “Normaliter schrijf ik alle Campuskrantartikelen en neem ik een dag recup wanneer het werk ingeleverd is. Deze keer werd ik echter gebeld.

Of ik niet snel iets kon schrijven ter vervanging van ‘Een dag duurt maar 24 uur’. Ze weten nochtans dat ze van mijn dagje Plankendael moeten afblijven!”

Toch gaat de ergernis van Meyvis verder dan dat. “Als Veto schrijft dat leidinggevende functies aan de universiteit en politieke mandaten onverenigbaar zijn, looft de K.U.Leuven hen in de regionale kranten voor hun onafhankelijke berichtgeving. Als wij dat doen, dreigen ze met sancties. Hoe hypocriet! Wij mogen nooit iets leuks schrijven!,” jammert de man.

Wordt vervolgd!

E-Man K.U.Leuven furieus over zinloze bladverspilling.

Decaan bij Lijst Dedecker?

Professor Luk Draye, decaan van de faculteit Letteren en nog even schepen (Spirit) te Herent, is benaderd geweest door de partij van Jean-Marie Dedecker.

Sinds duidelijk is dat een cumulatie van een politiek mandaat en een bestuursfunctie binnen de universiteit niet langer door de beugel kan, doen de wildste geruchten over de toekomst van Luk Draye de ronde. Dat er contact is met LDD bevestigt Draye in een reactie, over de details en modaliteiten blijft hij echter vaag.

Twee scenario’s zijn plausibel: de decaan verkast van Spirit naar LDD omdat hij bij die laatste partij minder kans maakt op een politiek mandaat, of hij geeft zijn functie als decaan op en gooit zich volledig op de “intellectuele uitdaging die de Vlaamse LDD op de keper beschouwd toch vormt,” om Draye zelf te citeren.

Kwatongen beweren dat het aanbod “om van een zieltogend project (de faculteit Letteren, red.) naar een toekomstproject te gaan, een aanlokkelijk idee is voor Luk.”

Ekonomika vs VRG (1)

De overlast in de Tiensestraat neemt dezer dagen dramatisch toe. Commilitones van diverse studentenkringen — zijnde Ekonomika en VRG — hielden afgelopen dinsdag een celebrity deathmatch tegen elkander.

De betreurde gebeurtenissen vonden plaats tijdens de doopactiviteiten van beider kringen. Bart Verbelen, preses van VRG, kijkt ernstig: “Diverse hemdjes en bodywarmerkes werden besmeurd. Onze eerstejaars kunnen daar niet mee lachen.” Ekonomika-preses Arne Peersman legt uit: “Het ging om traditionele dierlijke en plantaardige substanties van opmerkelijk kleverige aard. Ik wil even benadrukken dat wij het slachtoffer zijn, vriend journalist. We overwegen naar de Wetswinkel te stappen.”

De aanvaring tussen beide studentenkringen zorgt voor bezorgde reacties binnen de KU Leuven.

“Ze zijn de sleutel kwijt naar een meer solidaire en meer verdraagzame maatschappij,” waarschuwt rector Vervenne. Studentenflikkin Katrien Marginet was op het moment van de feiten nergens te bespeuren. Katrien: “Jawel — burp — ik was uitgebreid aan het overleggen met de fakbarbeheerders van het HdR.” Volgens de laatste berichten werden de reeds bevuilde rechtenstudentjes aan het werk gezet om ei en ketchup van de muur van de rechtenfakbar te verwijderen. Anonieme Ruben: “Amai mijn tong!”

BRIEF VAN D E WEEK

KULEUGENS VISITATIECOMMISSIE (4BIS): MODERN STANDAARDARABISCH

Arabisch in vijf minuten

Met uitzondering van de woordjes ouallah (‘ik zweer het’) en scout (‘zwijg’) kennen wij geen Arabisch. Tijd dus om eens een les Modern Standaardarabisch te visiteren, een wervelend college van professor Mark Van Mol.

lore*

Professor Van Mol laat ons meteen op empirische wijze kennismaken met de Arabische inborst: veertig minuten te laat komt hij rustig binnengewandeld. Hij begroet de studenten persoonlijk en doet zelfs alsof hij ons heus wel kent. We vertellen er stiekem niet bij dat het de eerste keer is dat we hier zitten. Hoe dan ook: ondanks het lage aantal studenten voelen we ons al helemaal op ons gemak. Na de intrede verliest professor Van Mol echter

geen seconde meer: de les steekt als een razende trein van wal en in vijf minuutjes tijd is alle theoretische studiestof voor de komende drie weken behandeld. Onze gebrekkige kennis van de taal van “de Profeet” is gelukkig geen obstakel: de les verloopt volledig in het Nederlands. Toch weten we niet zeker of we alles wel goed begrepen hebben, we zijn deze snelheid immers niet gewend. Een buurmeisje stelt ons gerust: het komende uur kunnen we de theorie langzaam verwerken door een stapel oefeningen te maken. En zie, alzo geschiedt: de professor zegt op welke pagina’s in zijn handboek de oefeningen staan en vertrekt dan om ons in alle rust te kunnen laten werken. Na een halfuurtje monnikenwerk denken we wel genoeg materiaal te hebben voor een visitatiecommissie en sluipen we heime-

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

lijk weg.

Op de gang komen we nog enkele studenten tegen met een duidelijke Arabische inslag in hun Nederlands. Wat ze daar staan te doen? “We verbeteren de cursus van de professor,” aldus één van hen, “hij wil binnen twee jaar immers een nieuwe (sic) boek in de handel brengen.”

En daar zou hij studenten voor inschakelen? Heus, daarmee heb je ons niet beet.

Maar afgezien van die laatste hindernis blikken we met genoegen terug op het leerrijke college van professor Mark Van Mol — een naam die ons overigens erg geëngageerd overkomt: MVM is tenslotte de afkorting van Man-Vrouw-Maatschappij, een feministische actiegroep uit de jaren zestig. Die professor toch! *Voor de aardigheid moet deze naam, zoals in het Arabisch, van rechts naar links

Deze week ontvingen we deze foto uit Thailand!

Let ook op de toiletrol. Een goede vriend hou je altijd bij de hand! Aanvullen, die handel!

Sudoku

17

Advertentie

M e nu va n d e we e k

in Alma 1-2-3

22 - 25 oktober 2007

A1 = alleen Alma 1 A2 = alleen Alma 2

A3

= alleen Alma 3 = vegetarisch

dinsdag

Thaise kippensoep Kippenbout met appelmoes en gebakken aardappelen Groentenmoussaka met aardappelschijfjes Pikant stoofpotje uit Sri Lanka Gemarineerde ribbetjes “from Down Under�

Koninginnenhapje A1 Stoofvlees op z’n Vlaams A2 Kippenlapje Rumpsteak A2

0,70

2,45 3,70 4,30 4,65 3,25 3,70

Loop eens langs bij

De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen, huisraad, boeken, platen, cd’s en pakken snuisterijen...

De Kringwinkel SPIT: IJzermolenstraat 10-12 te Heverlee Open:

ma - vrij: 10 - 18 u zat: 10 - 17 u zo: gesloten

Tel.: 016 65 29 57

Web: www.spit.be

woensdag

Wortelsoep op z’n Hollands West-Vlaamse boerenworst met rode kool en bieslookpuree Mexicaanse chiliburger met stroganoffdressing Aziatische noedelschotel met gevogelte Mini-slouvaki’s met champignons à la grècque

Koninginnenhapje A1+A3 Stoofvlees op z’n Vlaams A2 Kippenlapje A2

vrijdag

Kippenroomsoep Doperwtensoep met kervel Vleesragout uit GraĂźbunden met gebakken aardappelen Quornpita uit Izmir Bretoens vispannetje met kruidenpuree EntrecĂ´te uit de Auvergne met kruidenboter, slaatje en friet A2+A3 Koninginnenhapje A2

0,70

2,45

18

K.U.LEUVEN GESIGNEERDE ARTIKELEN

4,30 4,30

4,30 3,25 3,70

0,70 1,80

2,45 3,25 4,30 4,65 3,25

Vanaf nu kan je in al onze restaurants een filmticket bekomen voor slechts 5 euro!

Daarmee krijg je van maandag tot vrijdag toegang tot om het even welke prent in Kinepolis. De actuele filminformatie vind je steeds op onze placemats of op de Kinepolis website.

Kijk ook op de website voor menu gasthuisberg, Justus Lipsius en pauscollege

Boetiek K.U.Leuven

Oude Markt 13 BE-3000 Leuven t + 32 16 32 40 16 www.kuleuven.be/boetiek Open op weekdagen van 10-12u. en van 14-16u.

(advertentie)

De Leuvense Studentenfanfare werft aan!

(advertentie)

Is de Bijbel nog steeds actueel? Is de Bijbel er voor iedereen? Gaan de Bijbel en de wetenschap samen? ‘Richting’ biedt u een kostenloze, schriftelijke Bijbelcursus aan!

--------------------------- ----------Ik wens gratis en geheel vrijblijvend: een infopakket over de Bijbelcursus.

MUZIKANTEN GEZOCHT

Interesse? Contacteer ons op www.studentenfanfare.be of via fanfareleuven@hotmail.com

mij in te schrijven voor de Bijbelcursus en ontvang hierbij een gratis Bijbel.

(advertentie)

donderdag

(advertentie)

Minestronesoep 0,70 Witloofsoep uit Brabant met spekjes 1,80 2,45 Zwitserse Alpenmacaron A1 Catalaanse omelet met Napolitaanse saus 2,85 Cordon bleu met roquefortsaus 4,30 Paella 4,30 3,70 Stoofvlees op z’n Vlaams A1+A3 Spaghetti bolognaise A2+A3 2,45/2,85 3,25 Koninginnenhapje A2

Naam:

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

Straat:

‌‌‌‌‌‌‌..Nr‌‌

PC:

‌‌ Woonplaats: ‌‌‌

Opsturen naar: Richting, Kapelstraat 36, 2627 SCHELLE

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Pagina Negentien

's-Meiersstraat 5 3000 Leuven

Tel 016/22.44.38 Fax 016/22.01.03 e-mail: veto@veto.be Jaargang 33 Nummer 13 12 februari 2006

Veto is een uitgave van de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie. De standpunten verdedigd in Veto stemmen niet noodzakelijk overeen met de standpunten van LOKO. Hoofdredacteur: Maarten ‘Kommil Foo’ Goethals

Redactiesecretaris & V.U.: An ‘Fine Fleur’ Moerenhout (adres idem Veto) Redactie: Alexander ‘Bon Ton’ Vrijhof, Bo ‘Femme Fatale’ Vanluchene, Bram ‘Bon Vivant’ Vanoirbeek, Ken ‘Carte Blanche’ Lambeets en Tatiana ‘Jeune Premier’ De WĂŠe

Medewerkers deze week: Benedicte â€˜Ă propos’ Berton, Robin ‘Coup de foudre’ Broos, Liesbet Bon mot’ Coolen, Tine ‘Beau monde’ Deckers, Elke ‘Cri du coeur’ Desanghere, Ilse ‘Laisser faire’ De Witte, Wim ‘En passant’ Driessens, Jelle ‘Cavalier seul’ Goossens, Nathalie ‘Crime passionnel’ Hoes, Simon ‘Acte de prĂŠsence’ Horsten, Christine Belle ĂŠpoque’ Laureys, Erik ‘Nouveau riche’ Laureys, Christoph ‘Pur sang’ Meeussen, Roel ‘Pièce de rĂŠsistance’ Moeurs, Ward â€˜Ă l’aise’ Neyrinck, Laurens ‘Fait accompli’ Serneels, Yannick ‘Avant la lettre’ Smolders, Ann ‘DĂŠjĂ vu’ van Beurden, Tom ‘MĂŠnage Ă trois’ Van Breussegem, Hans ‘Eminence grise’ Vandenabeele, Wannes â€˜Ă l’improviste’ van Herck, Cartoons: Sh3Ll4C & Pieter Fannes

DTP: Robin Broos, Tom van Breussegem, Alexander Vrijhof, An Moerenhout, Hans Vandenabeele Eindredactie: Ken Lambeets & Tatiana De WĂŠe Internet: www.veto.be Publiciteit: Alfaset cvba - An Vanbiervliet alfaset@loko.be 016/22.04.66

Drukkerij: Tuerlinckx (Molenstede) Oplage: 9000 exemplaren ISSN-nummer: 0773-5162 Abonnementen Binnenland: 10 euro Buitenland: 25 euro Overschrijven op rekeningnummer: 001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdagnamiddag om 16u. Alle geĂŻnteresseerden (tekst, foto, lay-out, internet, Franse uitdrukkingen...) zijn steeds welkom op de redactievergadering of op het redactieadres.

Lezersbrieven en vrije tribunes kunnen tot vrijdag 14u, liefst mailsgewijs, ingezonden worden op het adres: veto@veto.be

2 veto jaargang 34 nr. 5 — 22/10/07

Agenda

&OF

Fuif@Lido op 31/10

EKONOMIKA

Ekokwis@Ons Huis op 30/10, 21 uur

FARMACEUTICA

Speeddate@Capsule op 22/10, 20 uur

LOKO

24urenloop@Sportkot op 23 & 24/10

MEDICA

Noord-Zuid

Berichten

Dinsdag 23 oktober vindt de startvergadering plaats van het Noord-Zuid studentennetwerk in de Coop WereldcafĂŠ. Het Noord-Zuid studentennetwerk is een beweging van actieve studenten die via campagnes, debat en acties het studentenvolkje wil wakker schudden rond solidariteit in het Zuiden. Meer informatie op www.11.be/studentleuven

LOKO-Cultuur

LOKO-Cultuur is op zoek naar vrijwilligers. Meer informatie via cultuur@loko.be.

MedicaTD@Machine & MusicafĂŠ (met o.a. Ed & Kim) op 25/10

VRG

Halloweencantus@Pavlov op 30/10

Oplossingen

MUZIEK

God is an astronaut + I love Sarah Dinsdag 23/10 om 20u30 in STUK Labozaal, Naamsestraat 96, www.stuk.be Marina Celeste Donderdag 25/10 om 20u30 in STUK Soetezaal, Naamsestraat 96, www.stuk.be Jazz for food Donderdag 25/10, Hungaria, Baron D’Eynattenstraat 6, www.hungaria.be Freddee & Brekbit Zaterdag 26/10, Hungaria, Baron D’Eynattenstraat 6, www.hungaria.be Cold War Kids Maandag 29/10 om 20u00 in het Depot, Martelarenplein 12, www.hetdepot.be Leuven NOVECENTO Zehetmair Quartett Donderdag 25/10 om 20u30 in het Grote Aula Maria Theresia, www.festival.be Gratis: The Felltones Woensdag 31/10 om 22u30 in STUKcafÊ, Naamsestraat 96, www.stuk.be Anda Luz Vrijdag 02/11, Hungaria, Baron D’Eynattenstraat 6, www.hungaria.be Rakesh Zaterdag 03/11, Hungaria, Baron D’Eynattenstraat 6, www.hungaria.be

THEATER

De Enthousiasten — We save no lives 23/10 en 24/10 om 20u30 in STUK Soetezaal, Naamsestraat 96, www.stuk.be

EXPO

Striptekenaar Hanco Kolk 05/10 t.e.m. 04/11 in de Centrale Bibliotheek, Mgr. Ladeuzeplein 21, http://ub.bib.kuleuven.be/cultuur/evenementen Erwin Wurm 21/09 t.e.m. 18/11, woe-do 14u-21u, vrzo 14u-18u, STUK Expozaal, Naamsestraat 96, www.stuk.be

VARIA

*HHI MH WKHVLV HHQ YOLHJHQGH VWDUWÂŤ .LHV YRRU HHQ JHQGHULQYDOVKRHN

23(1 7+(6,6'$*(1 W P RNWREHU XXU

23(1'(85'$*(1 9225 7+(6,6678'(17(1 LQIRUPDWLH DGYLHV HQ H[SHUWLVH ELEOLRWKHHN ZDDU MH JUDWLV NDQ XLWOHQHQ ZHEVLWH DO MH PDWHULDDO RS SODDWV

Playground festival Van 03/11 tot 10/11 in STUK, www.playgroundfestival.be De kleine avonden Beginnend liedjestalent op 05/11 om 20u00 in het Depot, Martelarenplein 12, www.hetdepot.be

Culturele activiteiten en fuiven mogen ook dit jaar per mail kenbaar gemaakt worden op cultuur@veto.be!

AD FUNDUM Elke werkdag tips en info voor de student

(advertentie)

Veto

Colofon

Cultuurkalender

5R6D 'RFXPHQWDWLHFHQWUXP %LEOLRWKHHN HQ $UFKLHI YRRU *HOLMNH .DQVHQ )HPLQLVPH HQ 9URXZHQVWXGLHV .RQLQJVVWUDDW %UXVVHO 7HO LQIR#URVDGRF EH ZZZ URVDGRF EH ZZZ HKEI EH

19

R A F

W A L S C H A E R T S

PA S S I E V E R S U S V E I L I G H E I D : “ T H E S T O R Y O F M Y L I F E ”

In het kader van de rubriek Uitgelezen in De Morgen troffen we Raf Walschaerts (Kommil Foo) woensdag in de Leuvense stadsbibliotheek Tweebronnen. Op het programma stonden drie muzikale boeken waarrond werd gedebatteerd. Wij peilden naar Rafs literaire en levensliefdes.

zetten. Een show schrijven duurt een jaar.

We doen eerst vijftig try-outs in Nederland alvorens we in première gaan. Dat is een deel van ons repetitieproces voor ons.»

Veto: Mark Uytterhoeven heeft Kommil Foo in Nederland ontdekt. Hoe benaderde hij jullie?

Walschaerts: «We waren absoluut nog niet

te maken, na te denken en ideeën op bierkaartjes te schrijven en hij kan supergoede dingen in een vingerknip bedenken. Dan denk ik — dat moet het zijn. We zijn heel anders en dat is juist goed. Moest ik denken dat ik het beter kon uitwerken met iemand anders, waren we reeds lang uit elkaar en

Ann Van Beurden & Maarten Goethals

Veto: Zeg eens eerlijk: heb je alle boeken gelezen? Musicophilia kan je moeilijk bedliteratuur noemen.

Raf Walschaerts: «Dat boek heb ik inderdaad zeer diagonaal gelezen. Ik studeerde vroeger psychologie en ik zat precies terug in de blok. (lacht) De andere boeken waren heel interessant. Vooral Norwegian Wood was mooi. Het liefdesverhaal in dat boek leunt aan bij dat van mezelf. Het klonk als the story of my life. Je moet altijd een vorm van verbondenheid voelen met een boek.

Dat hoeft niet persé herkenning zijn. Zo lees ik graag Gerard Reve en die praat over meedogenloos mooie jongetjes. Daar herken ik mezelf helemaal niet in maar toch vind ik het fantastische literatuur.»

Veto: Wat maakt literatuur dan tot goede literatuur?

Walschaerts: «Zoals elke kunstvorm moet het je raken. Dat is natuurlijk smaakgebonden maar ik moet wel onmiddellijk ‘gepakt’ worden door een boek. Liefde in tijden van cholera van Marquez is mijn lievelingsboek.

Het mooiste boek ooit geschreven. Ik was ontroerd toen ik het las. Niet dat ik me ga identificeren met personages. Stilistisch kan een boek me immers ook raken. Als de vorm goed zit, net zoals bij muziek of cabaret, dan is de inhoud niet altijd belangrijk.

Goede literatuur zit binnen een afgebakende vorm. In een deftige roman staat geen enkele flutzin en ook een goede song zit in een gedefinieerde vorm.»

“Als de vorm goed zit, is de inhoud niet zo belangrijk”

ratoren voorkomt. Misschien is dat een troost?

Walschaerts: «Ik beschouw het als een compliment (lacht)» Veto: Vind je die tegenstelling tussen passie en veiligheid ook terug in je boekenkast of koop je nooit gericht boeken?

Walschaerts: «Ik koop zelden gericht boeken in die betekenis. Wel kan ik alle boeken van een goede schrijver kopen. Zo heb ik bijvoorbeeld alles van Marquez. Ook de boeken van Rushdie bezit ik allemaal, hoewel ik zijn laatste twee niet zo geweldig vond. Het is niet zo dat ik trots ben op een bepaald item in mijn bibliotheek. In die zin ben ik geen materialist. Een beetje luxe schuw ik niet, maar ik heb niets om het te hebben. Ik ben de laatste persoon om een postzegelverzameling te beginnen (lacht). Ik bezit ook bijna geen meubels. Eigenlijk leef ik nog heel studentikoos.»

GLIJBAAN

Veto: Kan je je eigen stijl of die van Kommil Foo dan omschrijven?

Walschaerts: «Er is een verschil tussen wat ik daarover denk en wat het gros van ons publiek denkt. Negentig procent van de Vlamingen kent ons van televisie wat een zeer vluchtig medium is. Je kan eigenlijk maar één procent laten zien van wat je werkelijk wil. Daarom maken we geen televisie meer. We willen ons niet meer inschrijven in een format. Die ene procent vertegenwoordigt dus ook niet echt onze stijl. Onze voorstellingen zijn een mix van humor en ‘au sérieux’. In het ideale geval zou het publiek op een glijbaan moeten zitten waar ze soms moeten bleiten en soms heel hard lachen.»

“Ik ben de laatste om een postzegelverzameling te hebben”

Veto: Een beetje bitterzoet dus?

Walschaerst: «Zo kan je het noemen, maar ook blues en slapstick. Ik hou van blues. Dat is authentieke misérie uitschreeuwen, maar ik hou ook van onnozele humor. Die twee zaken versterken elkaar op een podium. Als je erg hebt moeten lachen sta je open voor ontroering en vice versa.»

Veto: Jullie schrijven de shows in Griekenland, zou je dat niet in België kunnen?

Walschaerts: «We schrijven de shows eigenlijk in België maar we gaan altijd een maand naar Griekenland om in paradijselijke omstandigheden de eerste ideeën op papier te

tweetjes een staande ovatie mogen geven.

Dat is gênant voor ons. Ze komen nog steeds elke maand kijken. Als we een voorstelling driehonderd keer spelen, komen ze toch wel een dertigtal keer langs.»

Veto: Wil je zelf kinderen?

Walschaerts: «(lacht) Ik ben juist tien dagen terug vrijgezel, en dat op mijn tweeënveertigste, dus ik vrees ervoor. Mijn liefdesleven blijft zeer woelig. Misschien is het een soort onrust binnen mezelf. Waar ik op mijn twintigste mee worstelde, worstel ik tot mijn eigen verbazing nog steeds mee: passie tegenover veiligheid. Als het te lang veilig is zoek ik de passie elders weer op en dat wordt na een tijd weer veilig. Het lijkt een redelijk infantiele cirkel waarin ik inzit, maar ik ben er nog niet uit.»

Veto: Het is een symptoom dat bij veel grote lite-

IDOLATRIE

(foto Jelle Goossens) bekend in Nederland. We speelden in een klein achterafzaaltje voor misschien zestig mensen. Uytterhoeven zat op de eerste rij toen we opkwamen en we dachten : Shit! In de pauze kwam hij naar ons toe en vroeg of we geen zin hadden om mee te werken aan zijn volgend programma, Morgen Maandag.

Vlak daarvoor had hij het Huis Van Wantrouwen gemaakt en dat was een enorme hype. We zijn toen ingegaan op zijn verzoek, maar dat zouden we nu misschien niet meer doen. Morgen Maandag was in die fase heel goed voor onze carrière. We willen nu niet meer functioneel in iets passen.»

Veto: Door wat laat je je beïnvloeden bij het schrijven van een voorstelling?

Walschaerts: «Zowel door literatuur als door muziek. Dat gaat soms over één zin die ik ergens lees. Dan pen ik dat neer en dan blijft dat een jaar liggen. We zijn niet zo goed dat we de pretentie hebben te beweren dat we nergens door worden beïnvloed.

Ook andere cabaret kan inspirerend werken. Jammer dat cabaret nog weinig wordt gemaakt. Tegenwoordig is bijna alles standup» Veto: Ben je je broer nog niet beu?

Walschaerts: «In geen geval. We zijn goede broers en staan dicht bij elkaar. Bovendien zijn we artistiek complementair. Ik zit bij wijze van spreken drie jaar aantekeningen

dat geldt ook voor hem. We werken harmonieus samen en dat is fantastisch. Je hebt twee soorten duo’s, degene die elkaar harmonieus aanvullen en degene die compleet tegengesteld zijn. Freek De Jonghe en Bram Vermeulen waren kat en hond maar dat werkte ook.»

Veto: Jullie wonnen vorig jaar de Poelifinarioprijs voor het beste cabaret? Is dat belangrijk om naar te streven?

Walschaerts: «Op zich zijn prijzen niet belangrijk maar ze strelen wel het ego en zijn leuk om te krijgen. Ik heb geen gêne om dat toe te geven. Mensen die zeggen dat het hen niets doet om een prijs te krijgen geloof ik niet. Het zou leuk zijn om de Poelifinario terug te krijgen. Die uitreiking vertegenwoordigt de beste voorstelling van het jaar in Nederland. Een prijs is als een recensie met vier sterren. Je kan niet in een cocon optreden. Als je optreedt wil je applaus of boegeroep, maar je wil iets.»

OPVOEDEN

Veto: Wat vinden jullie ouders van de optredens?

Walschaerts: «Onze ouders zijn de meest trotse ouders die je je kan inbeelden. We hebben ze werkelijk moeten opvoeden en uitleggen dat ze in een schouwburg niet met

Veto: Wie krijgt het meeste fanmail?

Walschaerts: «Tegenwoordig hebben we een guestbook op de website, dus je bent enorm bereikbaar voor het publiek. Dat was vroeger niet zo. Bijna alle reacties gaan ook over de voorstellingen en dat is een fijn gevoel. Soms gebeurt het wel dat meisjes fanmail sturen. Dat is verschrikkelijk. Vervelende idolatrie en flauwekul. Ze kennen ons immers niet. We zijn geen popsterren en ook geen achttien meer. Meisjes van twintig die schrijven aan mannen van veertig, dat klopt niet.»

Veto: Een jonge vrouw is dus niets voor jou?

Walschaerts: «Nochtans heb ik meestal jongere vriendinnen. Ik heb zes jaar een relatie gehad met een vrouw die veertien jaar jonger was. De kans is natuurlijk veel groter dat het klikt met iemand van je eigen leeftijd, maar zij was heel rustig. Dat is dus zeker niet stukgelopen op leeftijd anders was dat wel eerder gebeurd.»

Veto: Wanneer komen jullie nog eens naar Leuven?

Walschaerts: «Volgend jaar in maart spelen we een week in Leuven. Het vervelende is dat die voorstellingen vaak een jaar op voorhand zijn uitverkocht. Je ziet veel dezelfde mensen terugkomen en dat is op zich wel tof, maar na een tijd is dat niet zo goed.

Vele culturele centra werken immers met abonnementen. Voor studenten is dat bijvoorbeeld heel duur. Daarom hebben we vorig jaar een vijfde voorstelling onaangekondigd gegeven en toen was het publiek veel jonger.»