21 minute read
DUSHI CURAÇAO
from DUIKEN op Curacao
Het is rustig op Schiphol. Heel rustig. Daniel en ik hebben onze mondkapjes al opgezet, het is verplicht om die te dragen. Waar het wel druk is, is bij onze incheckbalie. Een lange rij slingert de vertrekhal in, allemaal mensen die naar Bonaire of Curaçao gaan. Achteraan sluiten maar! Naast het mondkapje heeft TUI nog andere maatregelen genomen, want handbagage-trolleys zijn niet meer toegestaan. Door creatief na te denken, heeft Daniel nu zijn onderwatercamera meegenomen als ‘handtas’; geheel in elkaar gezet, met een handig hengsel eraan. Je wil die dure cameraspullen toch ook niet in je ruimbagage stoppen! Het inchecken gaat wat langzamer dan normaal. Alle papieren worden nagekeken: negatieve coronatest? Check. Passenger Locator Card? Check. Na een blik op onze gezondheidsverklaring van het RIVM en de digitale immigratiekaart, print de stewardess eindelijk onze tickets uit. We mogen mee! Bij de digitale paspoortcontrole loopt een beveiliger rond die ineens roept: «Mondkapje af!» Ze richt zich op een vrouw, die al enige tijd naar de gezichtsscan van de paspoortcontrole staat te staren. Tja, dan kan je lang wachten… «Als ik voor iedere keer dat ik dat moet zeggen een euro zou krijgen, was ik rijk!» verzucht de beveiliger vanachter haar eigen mondmasker. Het gaat al met al heel snel en we bestellen een heerlijke koffie met ontbijt bij het eerste koffietentje. Wat is iedereen aardig! Natuurlijk ook wel te begrijpen, zoveel klanten krijgen ze niet… Wat ineens opvalt, is de stilte. Geen achtergrondgeluiden, rennende voetstappen of een stem die vermiste passagiers omroept in meerdere talen. Ik vind het aan de ene kant helemaal niet erg, aan de andere kant denk ik aan alle bestemmingen waar we niet heen kunnen. En waar lokale bewoners het heel zwaar hebben. Maar, laten we vooral positief blijven: wij gaan naar Curaçao! De vlucht verloopt voorspoedig, op een baldadige Haagse passagier na die moeilijk doet over zijn mondkapje. Het vliegtuig is ook helemaal vol, ik zit dus gewoon naast iemand. Het voelt in het begin vreemd: de afgelopen maanden heb ik steeds 1,5 meter afstand gehouden van mensen, soms op het spastische af, en nu zit je elleboog aan elleboog naast elkaar. Gelukkig went het snel. We krijgen een warme maaltijd, sandwich en de mogelijkheid om snacks te kopen. Vrij normaal dus. De extra drinkrondes blijven wel uit. De vlucht van negen uur is zo voorbij. Wanneer we uit het vliegtuig stappen en de warme lucht mij omhelst, overspoelt mij een gevoel van blijheid: hier heb ik zo naar uitgekeken, het is gelukt! We zijn op Curaçao!
SLANGENBAAI ALS HUISRIF De lizardvis ligt met zijn bek wagenwijd open. De poetsvis neemt zijn taak heel serieus: alle hoekjes en gaatjes worden gereinigd. Ik heb een hekel aan de tandarts, maar hier kan ik uren naar kijken. Zachte koralen wiegen heen en weer in de lichte stroming en ik lach om de gekke koffervissen die overal rondzwemmen. Ze lijken altijd problemen te ondervinden met de zwaartekracht, zo grappig om te zien!
Mondkapjes verplicht op Schiphol! Het strandje van Slangenbaai (onder).
Achter me hangt Daniel voor een stuk koraal iets te fotograferen. We hebben geen haast, geen druk. Geen groep die op ons wacht, geen gids die zijn verplichte rondje wil zwemmen. We zijn heerlijk relaxed aan het kantduiken bij Slangenbaai, in ons eigen tempo. De naam van de duikplaats komt van de zandalen die hier ooit in grote aantallen te vinden waren. Slangenbaai is een klein strandje met een golfbreker van grote rotsblokken. Vanaf het strandje loop je zo het water in, dat rustig afloopt. Het ondiepe plateau bestaat uit zand en koraalresten. Vanaf 5 meter diepte begint er steeds meer rif te ontstaan, de drop-off start op 10 meter diepte. Wij blijven op 9 meter, een mooie diepte voor een lange duik. We genieten van de vele harde koralen, allerlei soorten sponzen en alle soorten tropische vissen die rondzwemmen. Een dikke schorpioenvis ligt gecamoufleerd te zijn op de bodem en een jawfish weten we heel leuk vast te leggen op de video. Wat een dansskills heeft dit visje, jaloersmakend! Heel erg leuk zijn de kerstboomwormen die in alle kleuren uit het koraal priemen. Het allermooiste is nog wel dat ons appartement alweer te zien is als we
Het huisrif van Waterside Appartments is geweldig. Eigenlijk hoeven we niet meer weg.
onze hoofden boven water steken. Slangenbaai is namelijk het huisrif van Waterside Appartments! We hoeven enkel een trap op te lopen en we zijn alweer ‘thuis’. Beter kan niet. Het kleinschalige appartementencomplex ligt verborgen aan een kleine zijweg, centraal gelegen in het midden van het eiland. Als je wilt ontspannen en relaxen, ben je hier echt op het juiste adres. Het appartement is geweldig, we hebben allebei een eigen slaapkamer. Het appartement is verder heel ruim, een enorme woonkamer met tv (waarom die erin zit?) een keukentje, wasmachine en airco. We zitten op de begane grond en op het ruime terras
staan meerdere ligbedden en tafels met stoelen. Met recht voor de deur het allerbelangrijkste: de Caribische Zee!
THUISBEZORGD.NL Wanneer je zo min mogelijk met andere mensen in contact wilt komen, kun je ervoor kiezen om eten te laten bezorgen. Zowel de grotere supermarkten als restaurants brengen het tot aan de deur. Wij besluiten toch zelf boodschappen te halen en in de supermarkt is het net zoals in Nederland. Handgel, sprays om je karretje schoon te maken en borden met regels waar je je aan moet houden. Direct nemen we een grote voorraad eten mee zodat we voorlopig even vooruit kunnen. We zijn de enigen in het appartementencomplex en ’s avonds hebben we het terras helemaal voor onszelf – net zoals de BBQ! Luisterend naar het sissende vlees en het rustgevende geluid van de golven, zien we de zon ondergaan. De lucht kleurt bloedrood, het lijkt wel alsof de hemel in brand staat.
DUBBEL MOOI Onze reis staat geheel in het teken van het kantduiken, heel coronaproof! Wat is het heerlijk om niet op anderen te hoeven wachten en gewoon te vertrekken wanneer jij daar zin in hebt. Dat komt in ons geval ook mooi uit, want de jetlag hakt er nog flink in. Om 05.30 uur zitten we al aan een Senseo-koffie en frosties met melk. De maan staat zelfs nog aan de hemel. Langzaam zien we de zon opkomen, terwijl we onze video’s en foto’s van de vorige dag verwerken. Als we klaar zijn, pakken we onze duikspullen en laden het in onze pick-uptruck, die we tot onze beschikking hebben. Curaçao
kent meer dan 85 duikstekken en bij ons om de hoek zijn er genoeg te vinden. Keus genoeg! Double Reef hebben we meerdere keren aanbevolen gekregen, dus we besluiten daar een duik te maken. In de duikgids Curaçao lezen we meer over de stek en waar we op moeten letten. Met Maps.me, een offline Google Maps, rijden we binnen tien minuten naar de duikstek. De parkeerplaats ligt direct aan het strand en is geheel verlaten. Een gedrongen man zit in een soort bushokje, maar ik denk dat hij lang kan wachten eer er een bus komt. Twee grote cruiseschepen liggen aangemeerd, maar ze komen spookachtig over zo zonder passagiers en enkel de bemanning. Ons is verteld dat de schepen heen en weer varen om zo liggeld te besparen. Enkel de bemanning is aan boord, omdat er nog geen mensen mee
mogen in verband met corona. De instap ziet er enigszins uitdagend uit. Redelijk hoge golven stromen onze kant op en botsen op de losse stenen. Dat wordt dus goed oppassen met te water gaan. Bij de auto trekken we in alle rust onze setjes aan en lopen naar het water. De pick-up laten we leeg achter; we hebben geen kostbare spullen meegenomen. Helaas worden auto’s vaak opengebroken. Zeker van duikers als zij onder water liggen. Het is even ploeteren, maar eenmaal onder overspoelt me een gevoel van rust. Hoewel het zicht nog te wensen overlaat, zie ik een enorme school doktersvissen voorbijzwemmen. Ik ben er al snel achter waarom het zicht zo slecht is; los zand wordt in de branding omgewoeld door de sterke golven. Naarmate we de 5 meter naderen, wordt het zicht stukken beter. Een goudgevlekte slangaal schiet onder ons door. Wat is ie mooi! Ik snap waar zijn naam vandaan komt, want zijn gouden stippen schitteren in de zon. Helaas is hij zo snel, dat we hem niet vast kunnen leggen. We zwemmen door en wiegen zachtjes heen en weer in de lichte deining. Dan komen we uit bij het eerste rif (er zijn er namelijk twee: vandaar de naam Double Reef). WAUW. Wat is het hier mooi! Enorme bekersponzen, harde en zachte koralen in overvloed. En nog meer kleuren sponzen in alle kleuren van de regenboog. Trompetvissen zweven verticaal boven het rif, terwijl rode glasoogbaarzen vanuit hun holletjes naar ons loeren. Een enorme vijlvis zwemt langs, op de voet gevolgd door weer een hele school doktersvissen. Ook hier zijn weer heel veel smooth koffervissen. Ik schrik me kapot van een felle flits die bliksemsnel op mijn masker afkomt. Een venijnige damselfish is denk ik net papa geworden. Meerdere keren zwemt hij dreigend op me af met zijn nog niet eens 10 cm grootte. Dapper baasje! We komen uit op de zandvlakte, waar allemaal barbelen de grond afstruinen met hun kriebelende baarddraden op zoek naar eten. Hier moeten we goed rondkijken, dit is het stuk waar vaak schildpadden worden gespot. En ja hoor, daar is er al eentje! Het is een jonkie en hij zwemt net aan de oppervlakte. Ik blijf hem nastaren, hopend dat hij snel beneden komt. Dan seint Daniel me. Hij maakt het schildpadgebaar en spreidt zijn armen tot meer dan een meter.
Ga weg! De damselfish is denk ik net papa geworden en beschermt zijn kroost.
De schildpad wil er het mijne van weten en tikt met zijn bek tegen de zonnekap.
Verderop zie ik een enorm schild van een schildpad die rustig ligt te slapen. Een erg fotogenieke plek heeft hij helaas niet uitgekozen, hij ligt naast een soort dikke paal die is afgezonken. Maar nieuwsgierig is deze grote jongen wel. Daniel komt voorzichtig dichterbij met zijn camera, maar blijft dan stilhangen. De schildpad besluit namelijk zelf toenadering te zoeken. Het lijkt net alsof hij zijn hoofd even schuin houdt, en zichzelf bewondert in de domelens van de camera. Hij wil er toch het mijne van weten en tikt met zijn snuit tegen de zonnekap. Hij probeert er zelfs enkele happen van te nemen! Ik moet heel hard lachen om deze leuke schildpad. Als hij er genoeg van heeft, zwemt hij rustig weg om naar de oppervlakte te gaan.
SCHILDPADDENMANDJE Het tweede rif ligt dieper, en we blijven op 15 meter. Wauw, ook hier is onwijs veel koraal te vinden, wel veel meer hard koraal. Gigantische hersenkoralen en meerdere soorten pilaarkoralen reiken tot zover het oog kan kijken. Wat een ontzettend mooi rif. Dan zie ik wel iets
heel bijzonders. Een enorme bekerspons heeft zich als een soort schaal gevormd op een steen. En daarin ligt… een schildpad! Het is eigenlijk net een kattenmandje, maar dan met een schildpad erin. Het ziet er heel komisch uit. Kleine poetsvisjes zijn bezig om hem schoon te maken en hij lijkt flink te genieten. Hij past echt nét in dit lekkere bedje dat hij heeft gevonden, want een vin steekt een beetje uit. Daniel seint dat hij op de 100 bar zit en we besluiten weer terug te gaan naar het eerste rif. Daar krijgen we geen genoeg van alle mooie koralen en de vele kleurrijke vissen. Het water uitkomen gaat veel makkelijker dan erin, ik beweeg mee met de golven en sta binnen no-time aan de kant. Bij het restaurant van Scuba Lodge dat direct aan zee ligt, genieten we van een geweldige lunch, heerlijk met de voetjes in het zand. Een latte macchiato, omelet met gesmolten kaas en veel te zoete wentelteefjes… Maar dat hebben we ook wel verdiend!
OBESITAS-SCHILDPADDEN In totaal verblijven we vier dagen bij Waterside Appartments en verkennen meerdere stekken in de buurt. Ook brengen we een bezoekje aan Willemstad en wandelen over de Pontjesbrug en verwonderen ons over de vele kleurrijke pandjes. Maar dan is het tijd voor onze volgende stop: Westpunt! Dit is een gebied in het uiterste noordwestelijke deel van het Caribische eiland, in de jaren 1860 gesticht door pas vrijgelaten slaven. Westpunt is dunbevolkt en daardoor heel rustig. Er is veel ruige natuur met enorme cactussen en struiken met nasty stekels. Heuvels domineren het landschap en de Christoffelberg steekt er ver boven uit met zijn 372 meter hoogte. ’s Avonds rijden we richting All West Appartments en het is al pikkedonker wanneer we aankomen. Op zich is dat niet erg, ik vind het altijd heel leuk als je ’s ochtends wakker wordt en ziet hoe mooi het is. En mooi, dat is het! Het complex is gebouwd op de kalkstenen klippen en biedt schitterend uitzicht op het kraakheldere, azuurblauwe water van Playa Piskado. Kleine vissersbootjes vastgemaakt aan boeien, dobberen rustig op het water. Links is een kleine pier, waar al enkele vissers een collega helpen zijn ‘buit’ aan land te tillen. Ter plekke wordt de vis schoongemaakt onder een kleine overkapping en verkocht aan lokale bewoners. En dat is nu precies wat deze plek voor duikers en snorkelaars zo interessant maakt: de vissers gooien de visresten terug in zee en daar komen heel veel schildpadden op af. Het was hier overigens voor corona een gekkenhuis. In het Inflight Magazine van TUI stond een top 10 van must do op Curaçao. Daar stond Playa Piskado ook in vermeld. Het gevolg was dat hele busladingen met mensen naar het kleine strandje trokken en allemaal het water in sprongen. Het was vechten om een schildpad te zien, die dikker en dikker werden. In totaal waren het er 17 die dagelijks hun kostje bij elkaar verzamelden. Sea Turtle Conservation Curaçao maakte zich grote zorgen om het welzijn van de dieren. Niet alleen om het eten dat ze voorgeschoteld kregen - normaal eten ze geen vis! -, maar ook om de snorkelaars die de schildpadden vastgrepen. Maar toen kwam corona en was het ineens stil. Dat is dan weer een positief gevolg van corona. De kans dat je nu 17 schildpadden ziet, is overigens klein. Nog 7 exemplaren doen de baai aan en dit zijn ook andere schildpadden
200% schildpaddengarantie bij Playa Piskado.
Op Curaçao zijn meer dan 85 duikstekken. Lastig kiezen!
dan voorheen. Tot grote vreugde van het Sea Turtle Conservation, omdat dit betekent dat de schildpadden zich weer meer verplaatsen. Door dit verhaal voel ik me nu ook minder schuldig om te gaan duiken met deze prachtige dieren.
VISHAAK Maar, eerst ontbijt. Het studioappartement waarin ik zit is ruim, heeft een mooie tweepersoonsslaapkamer en een eigen badkamer. Het is brandschoon, alles lijkt wel nieuw. Genoeg handdoeken, extra lakens, een bakje met zeepsop en twee handdoekjes, schuursponsje: aan alles is gedacht. Uiteraard ontbijten we buiten en ik slaak een verrukte kreet als ik een schildpad zie zwemmen. En nog een. Dat is het voordeel van het heldere water: je kan alles goed zien! Snel werk ik de laatste frosties naar binnen en ren bijna naar het duikgedeelte- hoewel, dit is nogal overdreven. Dit bevindt zich tien stappen van mijn deur... We maken de sets in orde, pakken wat lood, kleden ons om en lopen opgewonden de trap af naar het strand. Eenmaal kopje onder zien we een felwitte zandbodem. We koersen richting de steiger, en enthousiast sein ik naar Daniel. Schildpad!!! Rustig komt de groene schildpad aanzwemmen en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Al snel volgen er meer, allemaal koersen ze richting de steiger. Ze weten precies waar ze moeten zijn. Daar beginnen ze gretig aan
Trap af bij All West en je
vissenkoppen te vreten die net in bent op Playa Piskado! het water zijn gegooid. En vreten is het, gulzig schrokken ze de gratis snacks naar binnen. Een hele kleine groene leuk! Daniel neemt hem in de houdgreep schildpad wil ook gebruik maken van het en gaat rechtop staan, de schildpad lopend buffet, maar een grotere variant met enkel zijn onderlijf in het water. ziet dat niet zo zitten. Hij trekt het stuk vis Het ziet er vreemd en onwerkelijk uit: uit de mond van het kleintje en duwt hem Daniel die een schildpad voor zijn buik hard weg. Het kleine zeeschildpadje kiest geklemd houdt, die inmiddels zijn vinnen het hazenpad en besluit om maar iets ontspannen naar beneden houdt. Maar verderop aan de restjes te knabbelen. De dat betekent niet dat hij niet kan bijten! schildpadden kunnen hun lol niet op. Het Wanneer ik de eerste poging doe om de aantal snorkelaars blijft beperkt tot drie, vishaak te verwijderen, bijt hij keihard helemaal prima. Dan zie ik een schildpad in mijn duim. AUW! Dat doet echt zeer! met een grote haak in zijn bek, de vislijn Wanhopig kijk ik naar de haak in zijn hangt er nog half aan. In een impuls grijp bek, die helemaal in zijn wang gehaakt ik zijn schild, kijkend naar Daniel die zit. «Kan er iemand misschien even het ook doorheeft. Maar het dier is veel helpen?» roep ik naar de mensen op de te sterk. Het voelt ook onwijs verkeerd, steiger, die apathisch staan toe te kijken om hem zo vast te houden, want hij trekt me zelfs een stukje vooruit. Ik kan hem niet houden en laat hem los. Letterlijk VOORDELEN KANTDUIKEN: verslagen, zie ik hem wegzwemmen. Sorry, schitterend dier. We steken onze - Geheel coronaproof omdat je met hoofden even boven water en overleggen. je eigen buddy duikt Als we hem weer zien, pakt Daniel hem - Je hoeft nooit op iemand te wachten en verwijder ik de vishaak. Naarstig (tenzij je een trage buddy hebt) kijken we onder water om ons heen, maar - Te druk op een duiksite? Dan rijd je hij blijft weg. Na een kleine tien minuten gewoon door komt hij toch weer opdagen! Met bonzend - Je bent niet afhankelijk van een hard kijk ik naar Daniel, die hem ook al groep waar je gaat duiken in de gaten heeft en naar hem toe zwemt. - Je duikt in je eigen tempo Stevig pakt hij hem vast. Het is toch een - Bij ons verblijf waren ook tanks forse schildpad, maatje large, dus sterk aanwezig, je hoeft dus niet speciaal is hij wel. Wild slaat het dier met zijn naar een duikcentrum vinnen om zich heen. Dit vindt hij niet
wat we toch aan het doen zijn. Een jongen springt in het water, maar voordat hij ons bereikt, heb ik al wat bedacht. Ik kan het me niet meer herinneren, maar pak mijn loodpocket en steek deze voorzichtig in de openstaande bek van de schildpad. Zo kan ik rustig, maar vooral ook snel, de haak verwijderen. Dankjewel, Surelock II System van Aqua Lung! Dat werkt dus echt perfect als je snel je lood wilt afwerpen – of in ons geval, een schildpad wilt helpen. Daniel laat de schildpad weer vrij, die snel weg zwemt. Later zien we hem nog een keer bij de steiger, knabbelend aan een vissenkop. Gelukkig heeft hij er geen stress aan overgehouden.
DAGJE BOOTDUIKEN Eén dagje smokkelen we met kantduiken. Bij Westpunt liggen twee schitterende duikstekken en die zijn enkel per boot bereikbaar. Of je moet wel heel halsbrekende toeren uithalen om daar veilig te komen vanaf de kant… Het mooie is dat op slechts 5 minuten rijden van ons appartement duikcentrum Go West Diving te vinden is, direct aan het strand. Bij dit appartement hebben we trouwens ook een eigen pick-up gekregen. De sleutel lag al klaar op het aanrecht. Zo fijn, al die vrijheid! Met nog twee andere duikkoppels gaan we aan boord, waarbij de sets ver uit elkaar geplaatst zijn. Afstand houden gaat dan ook perfect. De nodige handgels en ontsmettingsmiddelen staan voor in het droge gedeelte. Een spoelbak voor de maskers is er niet, wel een spray met water. Eerlijk toegegeven: wanneer we uitvaren met de boot en de wind door mijn haren strijkt, merk ik dat dit toch ook wel het ultieme gevoel van een duikvakantie geeft. De klippen en verborgen grotten zijn prachtig en vliegende vissen zweven voor de boot uit. We duiken bij Paradise en Watamula, beide duikstekken al even mooi. Hoewel Watamula wel echt de kroon spant. Omdat deze stek op het uiterste westelijke puntje ligt, komen meerdere stromingen samen. Door de diepe drop-off om het eiland, wordt daardoor voedselrijk water omhoog gestuwd. Daar komt heel veel leven op af, en dat merken we. Watamula is net een grote onderwatertuin. Allerlei soorten kleurrijke sponzen, enorme pilaarkoralen die steden op zich lijken te vormen, bossen vol zwierende zeepluimen en diverse soorten gorgonen… Ik kijk mijn ogen uit. En er lijkt ook geen einde aan te komen. Het is net een onderwatersprookjesbos en ik verwacht elk moment elfjes te zien. Elfjes zijn het echter niet, maar wel meer dan 50 pijlinktvissen! Ook deze zijn weer niet bang, en verschieten van kleur als ze een klein stukje, haast bewegingloos, achteruit zwemmen. Eenmaal boven merk ik dat ik het wel een stukje kouder heb. Het zeewater was toch iets frisser (nog steeds 28 graden) maar door het rustige zwemmen en de lange duik, koel je toch af. Maar op het voordek is het heerlijk in de zon en voel me absoluut niet schuldig dat we een dagje mee zijn geweest met de boot. Dit was het zeker waard!
AYO, PLAYA PISKADO! De laatste dag is aangebroken. We vliegen om 16.30 uur, maar we gaan niet weg voordat we de schildpadden nog eens gedag gezegd hebben. Om 09.00 uur liggen we in het water (met snorkel) en net komen er weer vissers terug met hun vangst. En de schildpadden weten dat. Daar is er al eentje! En nog een! Het blijft leuk om te zien hoe ze op zoek zijn naar eten, lekker erop knagen en dan een ademteug nemen. Dat snuivende geluid van een hap lucht is gewoon heerlijk om te horen. Dat is dan weer zo leuk aan snorkelen! Een heel klein schildpadje is aan het graven in het zand en hapt naar het zeegras. Zo ontzettend schattig hoe zij zijn twee voorste vinnen als soort scheppen gebruikt! Met zijn kleine bekje hapt hij sprietjes zeegras uit de bodem. Bij de steiger zie ik een obesitasschildpad landen. Hij begint ook te graven,
niet op zoek naar zeegras, maar om een lekker bedje te maken. Hij verdwijnt in een gigantische stofwolk en ik zie hem niet meer. Langzaam begint de stof te dalen en dan zie ik eerst zijn guitige kop. Het lijkt wel een goocheltruc! De schildpadden zitten vol, je merkt dat ze ander gedrag vertonen. Her en der treffen we een slapende schildpad aan. We laten ze maar. Dan zie ik in mijn ooghoek... onze schildpad! Enthousiast hapt hij naar de stukken vis die in het water zijn gegooid. Ik hoor zijn harde kaken (die zijn hard, ik weet er alles van!) de graten kraken. Na zijn snack neemt hij een hap lucht, en zwemt rakelings onder me langs. Wat heeft hij een prachtig schild. Ik ben zo blij dat we hem hebben kunnen helpen. Ik staar hem na in het blauw en zwem verder over het zand. Alsof het een soort doorgaande weg is, zwemt om de zoveel tijd een schildpad langs, koersend naar de steiger. Als laatste zie ik nog een schildpad die precies besluit om onder mij omhoog te zwemmen en heel dicht naast me naar lucht hapt. Ik blijf doodstil
BOODSCHAPPEN
Vanuit Waterside Appartments was de supermarkt Centrum binnen 10 minuten te bereiken. Bij All West ga je naar Barber, waar een ruime mini-market zit.
RESTAURANTS
Verblijf je bij All West, ga dan een hapje eten bij Sol. Via een shortcut langs de weg, zit je binnen twee minuten op het terras met uitzicht op zee. Bestel zeker de lionfish die vers gevangen is die dag!
liggen. Na een diepe ademteug duikt hij weer onder, het helder blauwe water in.
CURAÇAO VERSUS CORONA Een week vliegt veel te snel voorbij en ik had graag nog veel langer willen blijven. Voelde het als een echte duikvakantie? Ja. De maatregelen zijn niet anders dan in Nederland, hoewel
INFO
Ook Landhuis Daniel, aan de Weg naar Westpunt, is een bezoek waard. Het is een van de oudste landhuizen van het eiland, gebouwd rond het jaar 1700. Wij genoten van een heerlijke Indonesische rijsttafel.
TIP!
Check of coral spawning plaatsvindt. Wij hadden het geluk dit mee te maken, heel bijzonder! Check de website van Carmabi voor data: www.researchstationcarmabi.org
je hier 2 meter afstand moet houden. Dat er bij elke ingang handgel staat, was ik al gewend vanuit Nederland. Je kan jezelf hier volledig ‘isoleren’ als je wilt, vooral als je kiest voor een duikvakantie met kantduiken in een appartementencomplex. Curaçao heeft me echt een onvergetelijk vakantiegevoel bezorgd, iets dat ik enorm heb gemist!
FROM DIVERS FOR DIVERS: COUNT ON ME
SPECIAL EDITION
THE ROOTS OF THE DS SUPER PH500M REACH BACK TO THE 1960’S. IT COMBINES INNOVATIVE RESISTANCE TO MAGNETIC FIELDS, INCREASED WATER RESISTANCE AND GENUINE FUNCTIONALITY – IN COOPERATION WITH THE GERMAN DIVING ASSOCIATION VDST. CERTINA.COM
DS SUPER PH500M · SPECIAL EDITION · AUTOMATIC MOVEMENT · NIVACHRON™ · DIVER’S WATCH 500 M · ISO 6425 · ADDITIONAL DIVING EXTENSION · SWISS MADE
