Zuidbarge toen, Zuidbarge nu. In gespek met Hans Wierts

Zuidbarge toen, Zuidbarge nu. In gesprek met Hans Wierts

Hoe gaat het nu met u?

Het gaat naar omstandigheden goed, maar het overlijden van Miny heeft mij wel geraakt. Ik ben dankbaar voor de lange gelukkige tijd die we samen mochten zijn.

Wanneer bent u geboren en waar was dat? Wat deed u voor de kost?

Ik ben op 24 april 1935 geboren en ben nu dus 87 jaar. Het was op de Jan Arendhoeve aan de Zuidbargerstraat 53. Tegenwoordig woont daar de familie Holtrop. We waren met drie jongens en twee meisjes. Ik was de tweede zoon. Omdat mijn oudste broer na zijn huwelijk een boerderij in Nieuw-Amsterdam betrok kreeg ik de mogelijkheid het bedrijf van mijn ouders voort te zetten. Samen met Miny runde ik de boerderij. Naast huishoudelijke taken verzorgde Miny het jongvee. We kregen samen een dochter.

Naar welke school ging u?

Er waren in Zuidbarge toentertijd twee lagere scholen: Gereformeerd en Openbaar. Als Orthodox Hervormde jongen ging ik naar de Hervormde School in Noordbarge. In mijn tijd gingen daar zo’n 20 kinderen uit Zuidbarge lopend naar toe. We liepen over een klinkerweg door een kaal gebied, met meest akkerbouw. Deze klinkerweg liep ongeveer daar waar nu de Hondsrugweg ligt. Na de lagere school ging ik naar de Mulo. Die was nog wat verder weg: nabij het huidige treinstation in het centrum van Emmen. Mijn ouders stimuleerden dat de kinderen goed onderwijs volgden: allemaal minimaal naar het vervolgonderwijs na de lagere school. Na de Mulo ging ik naar de Landbouwwinterschool.

Wat hebt u zien veranderen in het dorp?

Vroeger kende het dorp 3 verschillende zuilen: Gereformeerd en Orthodox en Vrijzinnig Hervormd. Men leefde veel binnen de eigen zuil. Als er iemand overleed dan bestonden er geen zuilen. De naaste buren zorgden voor alles wat nodig was voor de begrafenis. Ook in de oogsttijd hielp men elkaar mee om de opbrengst van het land binnen te halen. Tegenwoordig vinden we weinig van deze verzuiling terug. Na de komst van ENKA naar Emmen, beginjaren ’50 begint ook het dorp Zuidbarge te veranderen. Voorheen werkten de mensen in onze omgeving hoofdzakelijk in de agrarische sector en in het veen. Door de mechanisatie van de landbouw en het stoppen van de turfwinning liep de werkgelegenheid erg terug. Menigeen vond daarna werk in de industrie. De bestemming van een aantal boerderijen verandert geleidelijk van agrarisch naar wonen. Dit proces is nog versneld omdat door de bouw van de Rietlanden veel landbouwgrond in onze omgeving is verdwenen. Als gevolg van deze veranderingen verandert ook de samenstelling van de bevolking van ons dorp. De gemeenschapszin en de verzuiling van vroeger maken plaats voor andere vormen waar mensen elkaar ontmoeten. Een belangrijke rol is hiervoor weggelegd in het dorpshuis Het Hoefijzer. Hierdoor is een bloeiend verenigingsleven mogelijk, waar ook vele niet-inwoners van ons dorp aan deelnemen. Al met al is en blijft Zuidbarge een fijne plek om te leven.