Blauw: Tussen Woluwe en Maalbeek

Ver. Uitg.: Carla Dejonghe, Stuyvenberg 17, 1150 Sint-Pieters-Woluwe- Editite JULI - SEPT. 2015 - P908028

BLAUW

PB- PP BELGIE(N) - BELGIQUE

Tussen Woluwe- en Maalbeek Liberale Nieuwsbrief OPEN VLD juli - sept.

FOTO: Eddy & Torsten aan het Fallonstadion. De voormalige thuishaven van voetbalclubs zoals Racing White en White Star Woluwe is Eddy’s favoriete plek in de gemeente.

Eddy Hartog (Nederland) vestigde zich in 1989 in Brussel voor een job aan de Europese Commissie. Hij woont sinds 2001 in Sint-Lambrechts-Woluwe samen met zijn Ierse echt echtgenote Carolyn en hun twee dochters. Torsten Brand (Duitsland) kwam in 2005 voor de liefde en uit interesse voor de Europese politiek naar de hoofdstad. Hij stichtte er een gezin met zijn Belgische echtgenote.

ORIGIN : AIRBRUSSELEIR

LUGGAGE STRAP TAG OPEN VLD

EUROPA

REPORTAGE

HET GEZICHT VAN EUROPA IN BRUSSEL Met zo’n 190.000 zijn ze, de Europese expats die in Brussel wonen. Zij werken natuurlijk niet allemaal voor de Europese instellingen. Wij wilden deze grote internationale gemeenschap in Brussel wel eens een gezicht geven en zochten daarom een aantal van hen op in onze gemeentes. Leven zij in een zogenaamde ‘bubbel’ of zijn ze toch beter geïntegreerd in Brussel dan gedacht? U komt het hier te weten …

Jullie wonen al jaren in Brussel. Voelen jullie zich intussen ook Brusselaar?

Eddy: Via sport en goede buurcontacten voelen wij ons een onderdeel van de Brusselse samenleving. De Vlaamse connectie geeft me ook een binding met mensen in de Vlaamse rand. Toch denk ik dat de ‘Europeanen’, inclusief mijzelf, toch eerder op een eiland leven. Het type werk dat wij doen en het feit dat wij voortdurend met andere Europeanen in contact komen, geeft een ander perspectief.

Torsten: Mijn ervaring is dat de meeste Europeanen België als een merkwaardig, ja zelfs bizar land beschouwen en ook niet de interesse en/of de tijd hebben om het ingewikkelde Belgische politieke systeem te begrijpen. Maar ik heb van in het begin geprobeerd België als mijn tweede “Heimat” te zien. Door de familie en vrienden van mijn echtgenote ontmoette ik ook snel veel “echte” Belgen. Intussen heb ik zelfs de dubbele nationaliteit en ben volgens mijn echtgenote aan het “verbelgen”. Zo eet ik sinds een tijdje met Pasen chocoladestukjes op een boterham (heel raar voor Duitsers!) en haal ik regelmatig frietjes met de kindjes (lacht).

Brussel heeft een rijk cultureel aanbod. Pikken jullie daar wel eens iets van mee?

Torsten: Wij hebben een abonnement bij het Koninklijk Parktheater en wonen af en toe concerten in Bozar bij. We zijn ook al naar het Bronksthe-

LIBERALE Nieuwsbrief

ater geweest. Sinds kort bezoeken we regelmatig de Nederlandstalige bib in Gemeenschapscentrum Op-Weule. Het personeel doet er echt hun best om onze nieuwsgierigheid naar boeken aan te wakkeren.

Wat blijven de voornaamste verschillen tussen België en jullie geboorteland?

Eddy: Het grootste verschil met Nederland is dat we hier ruimte hebben én betaalbare woningen.

Ook de fantastische Brusselse gastronomie is in Nederland minder aanwezig. Ik ben soms wel teleurgesteld als afspraken met bijvoorbeeld leveranciers en techniekers niet nagekomen worden.

Voor Nederlanders is een woord een woord.

Nederlanders en Vlamingen spreken dan wel dezelfde taal, maar hebben toch elk hun eigen cultuur en waarden.

Torsten: Het grootste verschil tussen Duitsland en België is voor mij de perceptie van de overheid. Een bekende slogan over de Duitse overheid of politie is “Mein Freund und Helfer”.

Dat zal een Belg niet snel zeggen. Op politiek vlak ligt de klemtoon in Duitsland ook op het federale niveau, terwijl hier het regionale niveau belangrijker is geworden.

In welke mate voelen jullie zich betrokken bij de lokale Brusselse politiek?

Torsten: Wij zijn geabonneerd op De Standaard en La Libre Belgique om het politieke leven te kunnen volgen. Bovendien probeer ik me niet alleen bij de Duitse liberalen te engageren - ik ben sinds 2007 bestuurslid van de FDP Auslandsgruppe- maar ook bij de lokale Open Vld-afdeling in Sint-Lambrechts-Woluwe.

Eddy: Ik voel mij wel betrokken bij de Belgische politiek, maar op dit moment ben ik niet echt actief omwille van tijdsgebrek. Ik was in het verleden zes jaar lang voorzitter van de Belgische afdeling van de Nederlandse liberale partij VVD. ik woonde ook het Vld oprichtingscongres bij in 1992. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in 2012 was ik kandidaat voor de MR/Open Vld lijst.

EUROPA

REPORTAGE

FOTO: Eddy & Torsten aan het Fallonstadion. De voormalige thuishaven van voetbalclubs zoals Racing White en White Star Woluwe is Eddy’s favoriete plek in de gemeente.

Eddy Hartog (Nederland) vestigde zich in 1989 in Brussel voor een job aan de Europese Commissie. Hij woont sinds 2001 in Sint-Lambrechts-Woluwe samen met zijn Ierse echtgenote Carolyn en hun twee dochters. Torsten Brand (Duitsland) kwam in 2005 voor de liefde en uit interesse voor de Europese politiek naar de hoofdstad. Hij stichtte er een gezin met zijn Belgische echtgenote.

OPEN VLD

SOPHIE IN 'T VELD

EUROPA

Hoe bevalt het leven u in Brussel?

Uitstekend! Brussel is werkelijk een fantastische stad. Het is een smeltkroes waar een groot deel van de inwoners van buiten Brussel komt. Dat maakt het een heel open en tolerante stad. Ik woon ook heel graag in Sint-Pieters-Woluwe. Mijn favoriete plek daar is toch wel mijn eigen achtertuin.

Door mijn job ben ik vaak op pad, dus ik geniet er wel van om eens thuis te zijn. Natuurlijk vind ik het Woluwepark prachtig.

Op een zonnige zondagnamiddag bruist het er van het leven. Heel gezellig!

SINT-PIETERS-WOLUWE

Sophie in ’t Veld (Nederland) woont en werkt sinds 1994 in Brussel en vestigde zich in 1997 in SintPieters-Woluwe.

Sinds 2004 zetelt zij namens D66 in het Europees Parlement voor de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa.

Wat onderscheidt Nederlanders van Belgen?

In België zelf heb je al zo’n grote verschillen. Ik kom bijvoorbeeld regelmatig in Gent, een stad die niet te vergelijken is met Brussel. Brussel is eigenlijk een wereld op zich. Men zegt vaak dat Nederlanders directer zijn, maar dat is een eufemisme voor bot. Belgen zijn hoffelijker. Het is wel zo dat je bij Nederlanders duidelijk weet waar je aan toe bent. Belgen zijn ook meer levensgenieters. België heeft ook een andere politieke cultuur. Er is nog een sterke verzuiling en vanwege de specifieke Belgische structuur, worden er vaak ingewikkelde compromissen uitgewerkt. De Belgische politiek is ook erg gesloten en minder transparant, terwijl je in Nederland als politicus bijna voortdurend onder een vergrootglas wordt gehouden. Maar dat

‘Mensen geloven wel degelijk in de Europese idealen zoals vrijheid, gelijkheid en democratie’

LIBERALE Nieuwsbrief

vind ik niet altijd een slechte zaak. Het niveau van de politieke debatten in België ligt wel hoger.

De burgers ervaren Europa wel eens als een ver-van-mijn-bedshow, maar uw werk heeft wel degelijk een impact op hun dagelijks leven.

Ik denk niet dat je Europa moet proberen te verkopen aan de hand van concrete dossiers. Mensen geloven wel degelijk in de Europese idealen zoals vrijheid, gelijkheid en democratie. Dat merk ik ook wanneer ik mensen rondleid in het Europees parlement. Maar Europese wetgeving heeft natuurlijk wel een directe impact op het dagelijks leven van de burgers. Zo zal men de geplande afschaffing van de roamingkosten (n.v.d.r. de extra kosten voor mobiel bellen en surfen in het buitenland) binnen Europa direct voelen in de portemonnee.

Europa zet zich ook in voor het veiliger en eenvoudiger maken van internetbetalingen. Vergeet ook niet dat internationale betalingen vroeger enorm duur waren.

Sinds 2008 is er geen verschil meer tussen binnenlandse en Europese betalingen. En zo zijn er heel veel voorbeelden. Mensen vergeten deze dingen die het leven makkelijker maken soms snel.

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

PRIJSSTIJGING deeltijds kunstonderwijs Zullen de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen?

V

anaf volgend schooljaar schieten de inschrijvingsgelden voor volwassenen voor het deeltijds kunstonderwijs (DKO) de hoogte in. 25-plussers betalen dan 300 in plaats van 202 euro, een prijsstijging van 50%. Tel daar nog kosten zoals ateliergelden, partituren, instrumenten en materialen bij en de rekening loopt hoog op. Vlaams minister van Onderwijs Crevits stelt dat “de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen”, maar zijn de Brusselse kunstliefhebbers daar ook toe bereid?

De onderwijsminister denkt niet dat de prijsverhoging zal leiden tot een uitval van volwassen leerlingen. De laatste verhoging in het DKO dateert van 2000.

Het volwassenentarief steeg toen van 124 naar 154 euro. Sinds 2002 werd dit bedrag jaarlijks geïndexeerd. De impact op de leerlingencijfers manifesteerde zich vooral de eerste twee jaren na de prijsverhoging van 2000. Daarna herstelde het leerlingenaantal zich. Aangezien volwassenen vaker kiezen voor beeldende kunst of muziek, was de impact in deze studierichtingen meer voelbaar dan in woordkunst en dans. Die stijging met 25% is evenwel van een andere orde dan de huidige 50%.

Het Vlaamse DKO telt 20% 25-plussers. 80% van de leerlingen blijft er dus genieten van een verlaagd tarief. De Brusselse situatie is onvergelijkbaar.

In onze academies beeldende kunsten zijn 70% van de leerlingen volwassen. In

combinatie met de nu al hevige concurrentie met het goedkopere Franstalige kunstonderwijs, vrezen de Brusselse academies voor het ergste. Uit een kleine enquête bij de volwassen leerlingen van het RHoK academie voor beeldende kunsten blijkt dat 46% in het verleden al eens les volgde aan een Franstalige academie.

67% is bereid om over te stappen naar een Franstalige academie als de Nederlandstalige tegenhanger te duur wordt.

In onze academies beeldende kunsten zijn 70% van de leerlingen volwassen.

Aan kunstliefhebbende volwassenen heeft Brussel echter geen gebrek. Quasi alle deelnemers zouden zich volgend schooljaar graag opnieuw inschrijven aan een kunstacademie. Maar hebben zij wel allemaal zulke sterke schouders?

September is een dure maand voor ouders met kinderen. Momenteel moeten alle inschrijvingen en betalingen aan het DKO gebeuren vóór 30 september. Gezien de forse prijsverhoging, lijkt het me dan ook redelijk om een gespreide betaling van het inschrijvingsgeld te voorzien of een betaalmogelijkheid in te voeren in oktober.

CARLA DEJONGHE Brussels Parlementslid

ANNEMIE NEYTS Minister van staat

ANNEMIE BRUSSELT VERDER Nadat ik de fakkel in het Europees Parlement doorgaf, brak ook voor mij een nieuw hoofdstuk aan. Een nieuwe episode, maar daarom niet minder boeiend: Internationaal Secretaris van Open Vld. Samen met de Brusselse en internationale liberalen hebben we deze nieuwe uitdaging feestelijk ingeluid. Het is dan ook vanuit Brussel en samen met mijn Brusselse vrienden dat ik altijd aan politiek heb gedaan. Met hun steun en met hen in het achterhoofd kijk ik nu resoluut vooruit.

Annemie Brusselt OPEN VLD

Š Alexander Meeus

Het Burgerkabinet van Sven Gatz

"Ik denk al langer na over hoe we de democratie kunnen verbeteren. De burgers zijn vandaag mondiger en kunnen sneller reageren, debatteren en discussiĂŤren met beleidsmakers via online fora of sociale media. Maar om zich uit te spreken over politiek en beleid, moeten ze wachten op verkiezingen. Daarom lanceerde ik onlangs een nieuw initiatief: het Burgerkabinet."

LIBERALE Nieuwsbrief

De afgelopen jaren experimenteerde men in binnen- en buitenland steeds vaker met vormen van participatieve en deliberatieve democratie. Denk bijvoorbeeld maar aan de grondwetswijzigingen in IJsland en Ierland of de manier waarop Nederland omspringt met burgerinspraak. In Utrecht bijvoorbeeld krijgen inwoners de kans om mee de wijkbudgetten te beheren via participatieraden in de verschillende wijken. Ook in Vlaanderen zijn er al verschillende lokale initiatieven ontstaan. Denk maar aan de Antwerpse burgerbegroting waarbij burgers kunnen beslissen over €1 miljoen van het budget of de K-35 in Kortrijk, waar jongeren thema’s, die zij belangrijk achten, op de politieke agenda zetten.

Vanuit mijn beleid wil ik ook in Vlaanderen bekijken op welke manier ik de burger kan betrekken bij mijn cultuurbeleid.

Ik ben er van overtuigd dat burgerparticipatie de Dorpsstraat met de Wetstraat kan verbinden.

In het Burgerkabinet geef ik de burger, u dus, de mogelijkheid om mee na te denken over Cultuur, meer bepaald als cultuurparticipatie. Ik wil nagaan op welke manier burgers cultuur beleven: waarom nemen mensen deel aan culturele activiteiten of waarom net niet? Op welke manier kunnen we de drempel voor cultuurparticipatie verlagen? Hoe kunnen cultuurhuizen beter inspelen op de behoeften van de burger? Of nog, hoe breng je cultuur naar de mensen in plaats van de mensen naar cultuur?

Het regeerakkoord en mijn beleidsnota vormen een leidraad voor wie wil weten hoe mijn cultuurbeleid er de komende jaren zal uit zien. Met het Burgerkabinet zorg ik voor een extra dimensie binnen mijn beleid. Het biedt mij de kans rechtstreeks te luisteren naar de burger

én het biedt de sector de kans om ook mee te luisteren naar de meningen, wensen of kritiek van zij die de (potentiële) gebruikers zijn van cultuur. Zo kan een wisselwerking tussen minister, middenveld en burger tot een breder gedragen visie leiden.

brussels hoofdstedelijk gewest

H

et Burgerkabinet is een initiatief om de burger nauwer bij mijn beleid te betrekken. Ik wil naar de ideeën en suggesties van de mensen luisteren en er vervolgens beleidsmatig iets mee doen. Ik zal een groep van burgers vragen om over een bepaald thema na te denken en te discussiëren, om uiteindelijk te komen tot een slottekst met aanbevelingen. Op die manier kan dit Burgerkabinet de mensen dichter bij het beleid betrekken en dus ook de democratie verbeteren.

Het eerste Burgerkabinet zal in september van start gaan. Na een grote online bevraging zullen we een panel van zo’n 150 deelnemers vragen tot gemeenschappelijke ideeën en suggesties te komen over cultuurparticipatie.

Iedereen kan zich kandidaat stellen voor het Burgerkabinet. Het is niet de bedoeling mensen aan te trekken die al deel uitmaken van het culturele middenveld of de cultuursector. Ik wil een groep laten samenstellen die verscheiden is en toch inzake inkomensniveau, opleiding, leeftijd, job, gender, woonplaats en diversiteit een zo goed mogelijke staalkaart geeft van de Vlaamse en Brusselse bevolking.

Zowel de eerste ideeën als de 150 mensen van het panel moeten voortvloeien uit een grotere online bevraging, die rekening houdt met een gelijke geografische spreiding en representativiteit. Men kan dit panel van 150 dus beschouwen als vertegenwoordigers van de grotere online groep, zoals dat ook in parlementen het geval is.

Ik hoop met het Burgerkabinet een breed gedragen en creatieve visie rond cultuurparticipatie op punt te kunnen stellen. Het zou kunnen dat er voorstellen van het Burgerkabinet onrealistisch zijn of niet stroken met het regeerakkoord.

Dan is het aan mij om deze te vertalen naar wat mogelijk is. De resultaten van het Burgerkabinet zal ik publiek maken en bediscussiëren met de sector en het Parlement. Het is de bedoeling mijn cultuurbeleid te verrijken en dus hoop ik op nieuwe voorstellen voor mijn beleidsbrief.

Als het Burgerkabinet aanslaat, wil ik proberen deze vorm van participatieve democratie verder te zetten, met een andere samenstelling van het panel en over andere thema’s. Ik hoop dat veel burgers van deze nieuwe gelegenheid gebruik zullen maken om invloed te kunnen uitoefenen op het beleid.

Meer info en inschrijven: www.burgerkabinet.be OPEN VLD

HOT SPOT

brussels hoofdstedelijk gewest

Mijn

ELS AMPE

‘

Brussels Parlementslid

Het 'verborgen' plekje van René HET MOERAS

JETTE-GANSHOREN

E

én van Brussels best bewaarde geheimen is het moeras van Jette-Ganshoren, ook wel bekend onder de naam ‘Molenbeekvallei’. Een oase van rust die ik graag met u wil delen, want onbekend is onbemind.

Het moeras van Ganshoren vormt het decor van mijn jeugd. Gelegen langs de Wereldtentoonstellingslaan, tussen de spoorweg Dendermonde-Brussel en de Tachtig Beukendreef, die uitgeeft op het kasteel van Villegas (vernoemd naar de voormalige burgervader van Ganshoren). Men kan het zich vandaag haast niet voorstellen, maar tot in de jaren 1960 waren er in de directe nabijheid van het kasteel alleen maar graanvelden.

Voor een kind de ideale omgeving om in alle vrijheid te ravotten. Zo herinner ik mij levendig dat ik er als ketje van tien jaar op de trottinette reed of op de koersfiets door de akkers crostte. We speelden er verstoppertje en kampeerden in tentjes. Als adolescent vond ik er de stilte om te studeren en in een

LIBERALE Nieuwsbrief

romantische bui durfde ik al eens een hartje met de naam van een jeugdliefde in een beuk te kerven.

Vandaag bezoek ik het moeras om er te wandelen, om er te genieten van de ongerepte natuur en om er tot rust te komen. Het moeras is een waterrijk gebied met open vijvers, vele rietpartijen en een grote verscheidenheid aan plantengroei.

Niet enkel een geliefd onderkomen voor vleermuizen, kikkers en (voor de mens ongevaarlijke) ringslangen, maar ook de perfecte locatie om vogels te spotten.

Veelvoorkomend zijn de blauwe reiger, de waterhoen en de grote bonte specht. Ik voeg er voor de volledigheid graag aan toe dat het moerasgebied van Jette-Ganshoren wegens zijn uitzonderlijke fauna en flora deel uitmaakt van de Speciale Beschermingszone Natura 2000.

RENE COPPENS

”Het centrum blijft bereikbaar, maar wel anders” Op 29 juni vergroot de voetgangerszone in hartje Brussel: 35 ha wordt 50 ha. Dat heeft een impact op hoe je in en naar het centrum van Brussel beweegt.

Voor diegenen die met de auto of de bus komen, verandert er heel wat. Het centrum blijft bereikbaar, maar wel op een andere manier. Het is aangeraden om de veranderingen te bekijken op www. circulatieplan.be. Heel wat straten worden ofwel verkeersvrij of enkele rijrichting. Er is gekozen voor éénrichtingsstraten om het verkeer langs de drukke kruispunten vlotter te laten verlopen en transitverkeer te mijden. Deze keuzes zijn gemaakt op basis van een uitgebreide studie die je ook op de site kan raadplegen. De impact van de verkeerswijzigingen is grondig onderzocht, ook de impact op de Kleine Ring. Omdat de praktijk vaak verschilt van de theorie zal het nieuwe circulatieplan acht maanden getest worden voor het definitief wordt. Ook de fietspaden breiden uit. De Brusselaar mag in de Vijfhoek 3.000m extra fietspad verwachten. Nieuwe publieke parkings zijn gepland. Daarover later meer. De parkeerplaatsen voor gehandicapten en taxistandplaatsen die zich in de toekomstige voetgangerszone bevinden, komen zo dicht mogelijk bij het voetgangersgebied. Hulpdiensten en leveranciers behouden natuurlijk toegang tot de voetgangerszone. Alle parkings blijven eveneens bereikbaar.

Brussels Parlementslid

Meer info: info@circulatieplan.be of 0800/85.585 (op werkdagen van 09u tot 12u & 14u tot 16u)

CIR CU LA TIE PL AN

KA NA AL

Ijzer

Nino ofse poo rt

Bro uck ere

rkt ma Vis

Vla am se

po ort

Rog ier

ou Mad

Mu nt

Be urs

C en tra al

Kun st-w et

Grote Markt

War and epa rk

Ro up pe ple in

PAL EIS

Zuidstation

l ve Za

Ju sti tie pa lei s

a uiz Lo

Voetganger koning CENTRUM BLIJFT BEREIKBAAR Alle plannen en info op www.circulatieplan.be

Rijrichting gemotoriseerd verkeer Rijrichting plaatselijk verkeer Busbaan (enkel toegankelijk voor bus, taxi’s en fietsers)

P

Bestaande publieke parkings Zone voor voetgangers vanaf 29 juni 2015 OPEN VLD

e

In th

re Pictu

Onder het motto 'Brussel is blauwer dan u denkt', zetten we elke editie een 'liberale' Brusselaar in the picture. Naar aanleiding van de 'Gay pride' gaat Vlaams Parlementslid Ann Brusseel zelfs een stapje verder. Zij zet een hele 'beweging' in the picture.

S

oms ziet men al eens gekke berichten in de krant.

Zo las ik een artikel op de site van HLN over een Amerikaanse vrouw die zich als ‘ambassadeur voor God’ zag en daarom klacht indiende tegen alle homoseksuelen ter wereld. Volgens haar overtreden die niet alleen religieuze, maar ook ‘morele’ wetten. Ze vond dat er dringend iets aan gedaan moest worden. Het lijkt een lachwekkend fait divers. Maar dat is het helaas niet.

vooruitstrevende wetgeving mogen we fier zijn. Het is geen toeval dat zowat alle politieke partijen naar de Pride afzakken en in de verschillende parlementen de vragen en voorstellen van holebi-verenigingen op de agenda plaatsen. We hebben al gigantische stappen vooruit gezet en kijken met ongeloof en immense verontwaardiging naar veroordelingen van homoseksuelen in Iran en in Afrikaanse landen. Maar ook in ons land maken homofobie en onverdraagzaamheid nog altijd slachtoffers.

Uit de studie ‘Out in the fields’, waaraan duizenden sporters uit Australië, Groot-Brittannië, Canada, NieuwZeeland en Ierland deelnamen, blijkt dat er in tal van ploegsporten vaak negatief gereageerd wordt op homoseksualiteit. Bijna de helft van de ondervraagden is van mening dat holebi’s niet geaccepteerd worden in sportmiddens. Meer dan een kwart van de holebi-sporters is reeds het slachtoffer geweest van pesten of bedreigingen tijdens het sporten. Er wordt in de ‘Westerse wereld’ over het algemeen hard geijverd voor meer verdraagzaamheid voor holebi’s en transgenders. Daarvan getuigen al die studies en actieplannen. Op scholen, in sportclubs, in het theater en in film wordt het ‘thema’ besproken… omdat het nodig is!

Het is niet voor iedereen evident om uit de kast te komen.

Wie als holebi-jongere opgroeit in een familie of milieu waar religie of traditie – van welke strekking ook – een grote rol spelen, ervaart veel problemen om zijn of haar geaardheid te beleven. In onze diverse hoofdstad gaat dat over heel wat jongeren. In Brussel werkt de vzw Merhaba aan de maatschappelijke integratie van holebi’s en transgenders van en bij etnisch-culturele minderheden. Met jongeren en ouders praten over homoseksualiteit, op een serene manier, om het taboe te doorbreken en mensen te steunen, dat is het doel.

In Brussel komen jaarlijks veel mensen naar de Belgian Pride, de kleurrijke parade die aandacht vraagt voor seksuele diversiteit. De stad is die dag in feeststemming en daar mogen we best trots op zijn. Ook op onze Belgische

LIBERALE Nieuwsbrief

Voor al die jongeren die het moeilijk hebben om zichzelf te mogen zijn, ga ik jaarlijks naar de Pride in Brussel.

Voor hen werk ik week na week in het Vlaams parlement aan de noodzakelijke politieke initiatieven en steun die voor meer verdraagzaamheid moeten zorgen in scholen, in sportclubs, in de jeugdbeweging. Voor hen knoop ik mijn regenboogveters regelmatig in mijn gympies.

ANN BRUSSEEL Vlaams Parlementslid en senator

©Belgaimage

Met talent

PLEIDOOI VOOR

Meer Kinderopvang

O

nlangs werd de beleidsbrief Welzijn, Gezondheid en Gezin in de Raad van de VGC goedgekeurd. Daar pleitte fractievoorzitter Khadija Zamouri er onder meer voor dat er niet enkel aandacht is voor gesubsidieerde kinderopvang, maar ook voor meer flexibele en private, betaalbare opvang. Veel ouders hebben flexibele werkuren waar kinderdagverblijven niet aan kunnen beantwoorden. Onze samenleving vraagt heel wat soepelheid van haar werknemers en als overheid moeten we daar een antwoord op kunnen bieden. Veel alleenstaande ouders hebben nood aan flexibele kinderopvang en elk initiatief dat daartoe bijdraagt verdient onze steun. Flexibele kinderopvang zorgt ervoor dat ouders kunnen gaan werken en een inkomen verwerven.

KHADIJA ZAMOURI

Onder de titel « Bouwen met talent » heeft Guy Vanhengel een beleidsnota klaar met de krijtlijnen voor de toekomst van het Nederlandstalig Onderwijs in Brussel.

De titel van de nota slaat op het talent in het Nederlandstalig onderwijs dat met passie, bezieling en creativiteit elke dag in de weer is: 8.400 leerkrachten en directies en meer dan 43.000 kinderen en jongeren.

En bouwen, dat blijft nodig, want de vraag naar plaatsen is groter dan het aanbod.

Tegen 2019 wil Vanhengel 3.000 extra plaatsen creëren in het basisonderwijs en 2 nieuwe campussen uitbouwen voor het secundair onderwijs, met prioriteit voor het technisch onderwijs.

Voor meer info: www.raadvgc.be

GUY VANHENGEL Brussels Minister van Financiën, Begroting en Externe Betrekkingen

Brussels Parlementslid

Analfabetisme blijft blinde vlek

H

et aantal cursisten dat een alfabetiseringscursus Nederlands volgt stijgt zienderogend (30% meer op 4 jaar tijd). Vraag is of zich dat ook vertaalt in minder analfabetisme.

Lionel Bajart stelde de vraag aan Vlaams Minister van Onderwijs Crevits, het antwoord is ontnuchterend. Nog steeds zijn er geen cijfers beschikbaar over analfabetisme in Brussel. “Dat maakt een goed beleid ter zake in Brussel zo goed als onmogelijk. En dat terwijl algemeen erkend wordt dat ‘kunnen lezen en schrijven’ een basisvoorwaarde is voor integratie. Het

is bovendien essentieel in de strijd tegen kansarmoede in Brussel.”

In Vlaanderen is dat onderzoek er wel, waardoor beleid beter afgestemd kan worden op de noden. “We stellen ook vast dat er nog vaak de voorkeur aan wordt gegeven een cursus in het Frans te volgen.

Het succes van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel laat zien dat dit toch anders zou kunnen.”

LIONEL BAJART Vlaams Parlementslid OPEN VLD

brussels hoofdstedelijk gewest

BOUWEN

STEFAN CORNELIS

brussels hoofdstedelijk gewest

Brussels Parlementslid

TOEKOMST

KOSMOPOLITISCH BRUSSEL Mijn, of liever onze toekomst zie ik in de ogen van mijn, of liever onze kinderen.

Een stad die blaakt van zelfvertrouwen, dankzij haar creatieve en bonte mengeling van inwoners. Inwoners die vol respect met elkaar omgaan, alsook met hun geliefde stad. Inwoners die hiervoor de beste opleiding hebben genoten, startend met aanwezige liefdevolle ouders, flexibele zorgzame crèches, enthousiaste en gemotiveerde leerkrachten om te eindigen bij inspirerende en creatieve proffen, of andersom…

Vriendenkringen, scouts, chiro of andere jeugdbewegingen, sportclubs, academies, toneelkringen, Willemsfondsen of andere socio-culturele verenigingen moeten natuurlijk ook bijdragen tot meer wederzijds begrip om tot een echte kosmopolitische stad te komen. Want Brussel zal kosmopolitisch zijn, of zal niet zijn.

Daarom moeten er natuurlijk goede afspraken gemaakt worden, ook met nieuwkomers. De uitvoering van onze resolutie betreffende de stedelijke gedragscode kan hierbij alvast helpen. De resolutie biedt immers een parlementair antwoord op extremisme, zinloos geweld en discriminatie omdat ze op een officiële manier de wenselijke gedragsregels voor elke Brusselaar duidelijk

maakt. Het omschrijft ook welke samenleving ons allen bindt: de democratische samenleving waarin onder andere vrije meningsuiting, scheiding tussen kerk en staat, gelijkheid tussen man en vrouw gerespecteerd worden.

Een samenleving waarin tolerantie in de plaats komt van discriminatie en uitsluiting.

We blijven de vooruitgangsgedachte natuurlijk ook omarmen en geven deze mee aan de volgende generatie.

Technologische vooruitgang moet immers gekoesterd worden. We geloven niet in het noodlot of de eindigheid der dingen, wél in verandering, evolutie en vooruitgang.

En wie weet zal dit hopelijk aanleiding kunnen geven tot de inrichting van een wereldstad met ook veel groen (het Terkamerenbos dat tot aan het Justitiepaleis doorgetrokken wordt), efficiënte mobiliteit (volledig operationeel metro-, trein- en fietsnetwerk), autoluwe handelskernen, wereldvermaarde culturele instellingen en last but not least: gezellige cafés en restaurantjes waar de Brusselse zwans en jouissance nooit veraf is.

En zo zal ook onze volgende generatie het gelukkige leven mogen leiden dat toch al velen onder ons vandaag kennen.

EUROPA

Sandra en Thomas Philipp Reiter (Duitsland) wonen sinds 2012 in Oudergem samen met hun zoontje.

Sandra werkt als freelance trainer en training manager voor een Zuid-Afrikaans cosmeticabedrijf en Thomas als

‘Voetbal verbindt altijd, ook eurocraten met Belgen’

Wonen jullie graag in Brussel?

Sandra: In vergelijking met Berlijn voelt het leven hier meer ontspannen aan. Brussel is ook kindvriendelijker. Aan de andere kant kan ik moeilijk wennen aan de lange wachtrijen aan de winkelkassa’s, het vuil op straat en bussen die niet op tijd rijden.

In Oudergem zelf gaan we regelmatig naar het kunstencentrum Rood-Klooster.

Deze winter namen we zelfs deel aan het kerstboomwerpen!

Thomas: Oudergem is de ideale mix van oud en nieuw Brussel, van wonen en werken, van stedelijkheid en groene omgeving. Ik bevind me dicht genoeg bij alles, maar ook ver genoeg van de drukte van het stadscentrum. Ik neem vaak deel aan activiteiten in het lokaal gemeenschapscentrum Den Dam en ga met onze zoon naar de bibliotheek. Mijn favoriete plek in Oudergem is zonder twijfel het charmante steegje in de Sint-Annawijk waar wij wonen. Je waant je er in Toscane.

Er heerst de perceptie dat vooral expats in een bubbel leven, op een ‘geïsoleerd Europees eiland’.

Sandra: Ik leer wel Belgen kennen op school en uit de buurt, maar dat blijven toch vooral kennissen. Ik ken veel mensen die het moeilijk vinden om vriendschappen aan te gaan met Belgen.

Thomas: Ik heb wel Belgische vrienden.

Ik heb een internationale Rode Duivels fanclub opgericht die erkend wordt door de Koninklijke voetbalbond, onder de leden bevinden zich ook heel wat expats.

En RSC Anderlecht is altijd mijn favoriete Belgische voetbalclub geweest. Voetbal verbindt altijd, ook eurocraten met Belgen.

OUDERGEM

FAMILIE REITER

Op welke vlakken verschillen Duitsers en Belgen het meest?

Sandra: Belgen hechten meer belang aan een goede levenskwaliteit. Lekker eten en drinken horen daar zeker bij. Duitsers verkiezen eerder snelle auto’s en grote huizen.

Op dat vlak sta ik dichter bij de Belgen.

Wat in Duitsland echter beter werkt, is de ondersteuning van jonge moeders. Zij krijgen er de tijd om zich te vinden in hun moederrol. In België brengen werkende vrouwen hun kinderen na de geboorte veel sneller naar de opvang, ik vermoed omwille van financiële redenen omdat ze moeten gaan werken. Dat vind ik jammer.

Thomas: Ik ken beiden zeer goed en het valt me daarbij op dat Duitsers over het algemeen zeer weinig weten over Belgen en omgekeerd. Dat vind ik jammer want het Duits is toch een officiële landstaal in België. Wie weet vandaag de dag nog dat er een samenwerkingsakkoord is tussen Brussel Stad en Berlijn?

OPEN VLD

PAOLO OTTONELLO SIMON LITTON

EUROPA

Jullie woonden voordien in het Italiaanse Genua. Hoe valt het leven in Brussel mee?

Simon: Wij houden van Brussel, zowel van de typische Brusselse cultuur als van het multiculturele en kosmopolitische karakter. Het is zeer compact en handelbaar voor een grootstad, met fantastische restaurants en veel groene ruimte.

Paola: Het is een geweldige plek om kinderen te laten opgroeien. In Stokkel heerst er bovendien een aangename en intieme dorpssfeer. Het ligt ook nog eens vlakbij een metrolijn, wat heel praktisch is om naar het werk te gaan en het autoverkeer te vermijden.

SINT-PIETERS-WOLUWE

Paola Ottonello (Italië) en Simon Litton (Engeland) werken allebei aan de Europese Commissie. Ze vestigden zich in 2003 in Stokkel en wonen er zeer graag samen met hun drie kinderen.

‘Wat helpt om ons deel van de gemeenschap te voelen, is het jaarlijkse ‘Feest van de Buren’

LIBERALE Nieuwsbrief

In welke mate voelen jullie zich als expats geïntegreerd in Brussel?

Paola: Ik ben ervan overtuigd dat veel expats zich vooral richten tot de Brusselse expatgemeenschap. Het kan eng zijn om naar een nieuw land te verhuizen en die gemeenschap is groot en goed ontwikkeld en vormt dus een soort vangnet. Wij proberen daar ook van los te komen en hebben een aantal Belgische vrienden. Wat helpt om ons deel van de gemeenschap te voelen, is het jaarlijkse ‘Feest van de Buren’, dat we mee organiseren in onze straat. Onze kinderen gaan ook naar de lokale scouts.

Volgen jullie de lokale politiek?

Simon: We volgen het lokale televisienieuws om mee te zijn met wat er zoal gebeurt, ook al is het niet altijd makkelijk om dat te kunnen volgen. We brengen ook onze stem uit bij de lokale en Europese verkiezingen.

Wat maakt België anders dan jullie geboorteland?

Simon: De talenkwestie is een groot verschil, zowel het feit dat er in België twee taalgemeenschappen zijn, als het feit dat de meeste inwoners, vooral in Brussel, meerdere talen spreken.

De Belgen die ik ken zijn wat meer relaxed en open dan de meeste Britten. Ze zijn meer bereid om zich aan te passen en compromissen te zoeken. Ze nemen zichzelf ook minder serieus in vergelijking met Engelsen en Italianen.

EUROPA

Andrea Zanaglio (Italië) kwam 6 jaar geleden naar Brussel na het beeindigen van zijn studies in Engeland. Hij werkte eerder als assistent aan het Europees parlement, maar is nu werkzaam in de farmaceutische industrie. De jonge Italiaan voelt zich helemaal thuis in Etterbeek, waar hij ook OCMW-raadslid is sinds 2013.

‘België geeft meer kansen aan jongeren, ook op politiek niveau’

Wat zijn de voordelen van leven in Brussel?

Het leven hier is zeer aangenaam.

Brussel heeft veel te bieden aan haar inwoners én bezoekers: internationale sfeer, prachtige architectuur, cultuur en muziek, pittoreske parken en een bruisend nachtleven. Etterbeek in het bijzonder is een gemeente op maat met een gezellige dorpssfeer. Ik mis wel het zonnige weer en de keuken van Italië (ook al apprecieer ik de Belgische keuken!). Maar België geeft meer kansen aan jongeren, ook op politiek niveau. Ik neem mezelf als voorbeeld: een gemotiveerde en geëngageerde jonge Italiaan zonder contacten die ze een kans hebben gegeven. In Italië gebeurt zoiets niet.

ETTERBEEK

ANDREA ZANAGLIO

via cultuur, maar ook via deelname aan de lokale politiek en het wijkleven. Ik ben zo iemand. Ik heb veel Belgische vrienden en neem actief deel aan het gemeenschaps- en cultureel leven. Ik ga vaak naar theater, culturele activiteiten, tentoonstellingen, …

Vanwege je politiek engagement, volg je de lokale politiek waarschijnlijk op de voet.

Absoluut. Toen ik toekwam in België was ik gefrustreerd dat ik me niet politiek kon engageren in Italië. Daarna ben ik echter gaan beseffen dat ik me ook kon engageren in een ander land dankzij de beginselen van de Europese Unie. Ik heb me dan kandidaat gesteld op de Lijst van de Burgemeester tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in 2012. Dankzij mijn goede score werd ik verkozen in de OCMWraad. Ik zet me ook in voor mijn partij en ben voorzitter van Jeunes MR Etterbeek.

Zou jij het idee dat expats in Brussel vooral op een ‘geïsoleerd Europees eiland’ leven eerder beamen of tegenspreken?

Dat is inderdaad de perceptie en ik moet toegeven dat die niet helemaal verkeerd is, maar men mag niet veralgemenen. Er zijn tal van Europeanen die zich willen integreren in de Belgische samenleving.

Dat kan op verschillende manieren:

OPEN VLD

Brussel

HERTOGINNEDAL

TIP

Het kasteel Hertoginnedal, op de grens van Oudergem en Sint-Pieters-Woluwe, stond mee aan de wieg van de Europese eenmaking. Van 26 juni 1956 tot 24 maart 1957 vonden in het kasteel de besprekingen plaats ter voorbereiding van het Verdrag van Rome. Dat is het verdrag waarmee de voorloper van de Europese Unie werd opgericht. Paul-Henri Spaak leidde er de onderhandelingen tussen zes Europese landen. Daarnaast is het domein ook bekend vanwege de besloten vergaderingen die er plaatsvinden om nieuwe Belgische regeringen te vormen of om moeilijke communautaire knopen te ontwarren.

Op het kasteeldomein ligt eveneens de Sint-Annakapel, één van de weinige Romaanse bouwwerken in België die hun oorspronkelijke aanzicht hebben bewaard.

Deze kapel is uitzonderlijk open voor het publiek op 7 juni en 26 juli. Voor het bezoek moet u zich wel eerst inschrijven bij de dienst Animatie van de gemeente

UITZONDERLIJK BEZOEK Sint-Annakapel

WANDELING DOOR HET OUDE OUDERGEM: ZONDAG 6 SEPTEMBER 2015

JETTE - KOEKELBERG - GANSHOREN

OUDERGEM - Een activiteit van het Willemsfonds Zuidoost- en Zuidwest-Brussel en Woluwe. Ontdek het oude gedeelte van Oudergem met haar verborgen steegjes en huisjes met de ervaren gids Louis Schreyers. De heer Schreyers is ereburger van Oudergem en heeft tal van boeken over zijn gemeente geschreven. Van 14u tot 15u30. Meer info & reservatie via vanobberghenwim@gmail.com of 0473/47.13.10 – laurentvanderelst@hotmail.be of 0476/29.09.83.

OS AANT SPIT: ZATERDAG 3 OKTOBER 2015 VANAF 17u30 EVERE - Gemeentelijke sporthal, Omnisportzaal Evere, Oudstrijderslaan 300 - 1140 Evere Reserveer alvast deze datum in uw agenda want wie wil nu het befaamde eetfestijn van Minister Guy Vanhengel missen?

De Everse liberalen organiseren op zaterdag 3 oktober hun “Os aan ‘t Spit’, een avondje uit in fijn gezelschap met heerlijk gemarineerde roastbeef en lekkere wijnen. Eetkaarten aan 15 Euro via overschrijving op rekening BE08001216555913 JETTE - KOEKELBERG - GANSHOREN

LID WORDEN? van OPEN VLD in uw gemeente Heel eenvoudig! Stort 10 € op rekening BE16 0680 9437 6074 van Open Vld met vermelding ‘Lidgeld 2015’.

U ontvangt dan onze nieuwsbrief, het Open Vld-magazine en u krijgt stemrecht op onze congressen. Uw lidkaart wordt u per post toegestuurd.

Kloof met de burger? Niet met ons!

Open Vld-Brussel staat altijd klaar om te antwoorden op uw vragen en/of opmerkingen. Neem gerust contact op met ons.

Carla Dejonghe - Lombardstraat 61-67 -1000 Brussel 02 213 71 46 of cdejonghe@bruparl.irisnet.be U kan ons ook volgen via www.vldbrussel.be en via de website www.carladejonghe.be