3 minute read

Suiker waar je tanden niet slechter en je darmen zelfs beter van worden

Next Article
De brug tussen

De brug tussen

Een nieuwe suikersoort biedt een antwoord op enkele van de grote problemen die klassieke kristalsuiker veroorzaakt. Een zoetstof die caloriearm is en de tanden niet bederft: hebben we binnenkort allemaal kojibiose in de keukenkast staan?

Zelf is hij een echte zoetebek en dus zoekt suikerprofessor Tom Desmet (UGent-vakgroep Biotechnologie) dag in dag uit naar nieuwe soorten suiker die ecologischer én gezonder zijn dan de klassieke bietsuiker, beter bekend als kristalsuiker of tafelsuiker. Met kojibiose is er een doorbraak.

Hoe heb je kojibiose ontdekt?

Professor Tom Desmet: “Op zich is kojibiose niet nieuw. Het komt al in kleine hoeveelheden in de natuur voor, zoals in honing. Tijdens ons onderzoek naar eiwitten ontdekten we dat er een bepaald enzym is dat kojibiose vrijgeeft als nevenproduct.

We hebben het enzym zo aangepast dat het nu kojibiose als hoofdproduct afgeeft, zodat we het op grote schaal kunnen produceren.”

Waarom is het zo baanbrekend?

“We kennen nog niet het volledige plaatje, maar hebben nu al eigenschappen ontdekt in kojibiose die de traditionele suikers niet hebben. Er zitten bijvoorbeeld een pak minder calorieën in, tot wel een vijfde minder. Bovendien geeft kojibiose geen aanleiding tot tandbederf, wat andere suikers wel doen. Als kers op de taart heeft kojibiose een prebiotisch effect, het is dus goed voor je darmflora. Klassieke kristalsuiker doet het tegenovergestelde.”

En de smaak?

“Qua smaak is het net als de meeste suikers: zoet. Alleen is kojibiose maar de helft zo zoet als de klassieke referentie. Voor producten waar je naar grijpt als je zin hebt in iets heel zoets — zoals frisdrank of snoep — zal kojibiose niet zoet genoeg zijn. Maar voor andere producten zoals cake of yoghurt — waarvan je geen enorme zoetigheid verwacht — kan het een perfecte vervanger zijn.”

Wanneer zal de suiker op de markt komen?

“Jammer genoeg duurt het lang voor dergelijke zaken effectief op de markt komen. Dat komt omdat allerlei instanties voedingsingrediënten moeten goedkeuren, wat een vrij kostelijke onderneming is die erg veel data vereist. Ondertussen zijn we al vijf jaar bezig met onderzoek naar kojibiose en ik hoop dat het over drie à vijf jaar op de markt komt.”

Hennep haalt verontreinigende stoffen als PFAS uit landbouwgronden. Dat bewees het Centrum voor Milieukunde van UHasselt (CMK), onder leiding van dr. Sofie Thijs, en C-Biotech, het duurzame bedrijf van ondernemer Frederik Verstraete, op zes verschillende sites rond de 3M-fabriek in Zwijndrecht. En wat meer is: de geoogste planten krijgen op hun beurt een nieuw leven, verwerkt in onder andere bouw- en textielmaterialen.

Hennep haalt PFAS uit vervuilde landbouwgronden

Bodem saneren met groene technologie

Het proces waarbij planten vervuilde bodems reinigen, heet fytoremediatie. Planten gebruiken hun wortels als een pomp om water en voedingsstoffen uit de bodem te zuigen. Een aantal planten haalt op die manier ook verontreinigingen uit de bodem. Het Centrum voor Milieukunde van UHasselt (CMK) gebruikt de techniek al een jaar of 25: via korteomloophout zoals wilgen, populieren of, sinds kort, via hennepplanten.

PFOS en PFAS in de bladeren

De sanerende eigenschap van hennep is al langer bekend: de plant doet onder andere dienst om gebieden rond Tsjernobyl te reinigen. Samen met het bedrijf C-Biotech startte het CMK nu een proefproject om de omgeving rond chemiereus 3M in Zwijndrecht te zuiveren. In de buurt zijn de gronden door de fabriek verontreinigd met PFOS, een giftige stof uit de PFASfamilie. De onderzoekers ontdekten dat hennep PFOS niet alleen opneemt, maar de stof vervolgens opstapelt in haar bladeren.

Dankzij de hennepoogst

kunnen landbouwers ook tijdens de zuiverings-

Periode

inkomsten genereren

Daarnaast onderzochten ze hoe je de vervuilde delen het best vernietigt. De rest van de plant bleek trouwens geen PFAS op te stapelen, en bleek na labotesten perfect bruikbaar als grondstof voor de bio-industrie.

Verdienmodel voor landbouwers, ook tijdens zuiveringsperiode

Hennepplanten kunnen op die manier een oplossing vormen voor landbouwers die hun landen niet meer mogen bewerken omdat ze vervuild zijn. Ze zijn makkelijk te verbouwen, én je kan ze, in tegenstelling tot wilgen en populieren, jaarlijks volledig oogsten. Dankzij de hennepoogst kunnen landbouwers dan ook tijdens de zuiveringsperiode inkomsten genereren. In Vlaanderen is die teelt gereglementeerd: je moet de teelt aanvragen, en je mag ze twee keer per jaar oogsten.

Bouwmateriaal dat CO2 uit de lucht haalt

Industriële hennep, niet te verwarren met de hallucinogene variant, is al eeuwenlang een belangrijke grondstof in de bio-industrie. De dikke en stevige stengel, met een diameter van ongeveer vier centimeter, dient onder andere voor bouwmaterialen. In de textielindustrie is hennep een duurzame concurrent voor katoen.

De milieu-impact van de plant ligt erg laag: voor een geslaagde oogst zijn er amper pesticiden nodig en ook 90% minder water dan bij de gemiddelde plant. Terwijl ze groeit, haalt ze heel wat CO2 uit de lucht — tot vier keer zoveel als de gemiddelde boom.

Helpt hennep de Europese Green Deal?

UHasselt en C-Biotech schakelen nu een versnelling hoger en rollen een pilootproject uit op grotere schaal. Daarvoor krijgen ze de steun van 3M. Tegelijkertijd onderzoekt UHasselt, in samenwerking met een aantal andere onderzoeksinstellingen, hoe hennep kan helpen om de Europese Green Deal te halen. Ze werken daarvoor ook samen met de European Industrial Hemp Association (EIHA), die onlangs een award uitreikte aan UHasselt-doctoraatsstudent

Simon Vandersanden voor zijn onderzoek bij dr. Sofie Thijs over dit onderwerp.

THEMA 2 gezondheid

Via fotoporatie, een nieuwe techniek ontwikkeld aan de UGent, is er een doorbraak mogelijk in het gebruik van celtherapie. Die behandelingsmethode wordt al langer gebruikt om kankers te genezen, maar vertoont nog veel gebreken. Een oplossing is nu in de maak en kan over enkele jaren al patiënten helpen.

This article is from: