Wiersze pierwszomajowe

Wiersze pierwszomajowe

Tomasz Bąk Paweł Bąkowski Alex Freiheit Kamila Janiak Karolina Kania Justyna Kulikowska Małgorzata Lebda Michał Małysa Łukasz Podgórni Joanna Roszak Bartosz Sadulski Justyna Sieniuć Przemysław Witkowski Hanna Maria Zagulska

redakcja: Maja Staśko projekt okładki: Justyna Plec opracowanie typograficzne: Natalia Rodzińska

Warszawa 2017

Czy ci schyleni tak blisko do ziemi Naglą jej pochód tętnami własnemi?

I czy się czuje myśl wydziedziczona Cząstką miliona?

Maria Konopnicka, Czy marzą? [w: Lutnia robotnicza. Wybór poezyj dla ludu pracującego, Kraków 1925]

Kamila Janiak white collar workers revenge wkrótce z płaskiej struktury zostaną tylko najnowsi. recepcja wyrzuci tony papieru przylepki ze zdjęciami pracowników. wrócą nazwiska pisane długopisem na małej kartce.

Tomek Nie Mogę Rozczytać i Cośtam Wielkimi Kowalska uruchomią machinę tego ranka zagubieni jak hasło do skanera. zagubieni jak sam skaner. jak papier formatu B3 w drukarce. wkrótce pomylą hasła do systemu i przez następny tydzień nowe IT będzie szukało wsparcia w googlach. zagubieni jak nowe kadry zatrudniające samych siebie przez samych siebie. wkrótce dobra mina menadżmentu wydzielać będzie ciepło.

•1•

Paweł Bąkowski umiera problem jest źle jak oznajmia pismo (i statystyki, i relacje świadków, i inne) tutaj sprawiedliwość jest robiona przez aklamację jakoś uda się wcisnąć odzież z Bangladeszu za niską cenę czternasto- lub szesnastogodzinnych zmian, siedem dni w tygodniu pracują leniwe muzułmanki i ich dzieci, w dalekim muzułmańskim Bangladeszu są polskie magazyny mody, magazyny zleceń i dzieł, umów ha i em kilka godzin później w Moskwie rosyjscy miłośnicy klubu swojej ojczyzny biją miłośników kochających nie inaczej jak dobrze, ale nie tak samo jak oni a reklamy pytają ustami młodych aktorów, jak żyć w szkole bez tableta księżyc wędruje po niebie i miesiąc w miesiąc pyta, jak nie mdleć w szkole bez śniadania i drugiego śniadania na świat patrzy ostatnie 40 lampartów śnieżnych może już mniej jest źle, mówią prorocy we własnych krajach i nie tylko jest źle zamienione jest w tekst tekst jest położony tuż obok rzeczywistości w wygodnym miejscu daleko od kamieni, po które sięga ręka tego, który oddycha pyłem burzonego domu

•2•

bo nawet kamienie miały krzyczeć, na wypadek gdyby ludzie nie mówili więc kamienie krzyczą – głuchym odbiciem od pancerza transportera kamienie spadają wraz z prawem grawitacji ludzie dzielą się na tych z prawem do życia i tych niekoniecznie spadające kamienie tłumi warkot silnika transportera ludzi tłumią głośne pociski lecące wedle praw krzywej balistycznej trafiające w samo sedno umierającego problemu

•3•

Hanna Maria Zagulska o tym jak bardzo polubiłam kiedyś pracować z czego cieszy się moja mama i nie pozwala mi przestać a mogę wziąć komputer zbieram się ładuję więcej fot na maila niż gaci więcej ładowarek czasem zamiast pozmywanych naczyń kilka złotych kilka dobrych pomysłów dzielę tylko dzielę się tylko pomiędzy szefami spać tyle o ile zrzuć mnie gdybym nie chciała się obudzić gdybym protestowała nie wiem wjechałam rowerem pod samochód siniaki na ramionach od wchodzenia we framugi ból gardła od fajek dziurawego zęba opalenizna od ekranu bardzo mi teraz powtórz

•4•

Tomasz Bąk Alleluja!

Kolega ze studiów dostał ofertę pracy, jest na tyle dobry, by to robić, lecz nie dość dobry, by mu płacić.

•5•

Justyna Sieniuć Zamknęli pizzerię In vitro, został zakład cholewkarski Od urodzenia ma krzywe nogi, ale Jezus od poczęcia prostuje mu rękę. Szybko sprostuję – grosze z renty na tacy dla budowy dachu.

Protestuje.

W jednej ręce może trzymać noże, w drugiej młotek do przybicia cholew. Żona nie żyje, on tu żyje, dzieci tu żyją, wnuczka też niedaleko.

Pręży się żyłka od nadmiaru wydatków.

Połowo z godzinnej wypłaty, chlebie, maśle i wodo, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, czekoladowe jajko i Prince Polo pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, keczupie z reklamy i musztardo, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, porcjo rosołowa i włoszczyzno, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, siarkowy jabolu i sikaczu, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, połowo petów z paczki Marlboro, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, młotku i nożu do przybicia cholew, pomóżcie nam nas ocalić.

Połowo z godzinnej wypłaty, grosze z renty na tacy dla budowy dachu, pomóżcie nam nas ocalić.

•6•

[ZAMKNĘLIŚMY PIZZERIĘ IN VITRO, ZOSTANIE ZAKŁAD CHOLEWKARSKI] Polacy, gwałćcie i płódźcie, powiększenie liczby dzieci Bożych pomoże nam was ocalić.

Polacy, módlcie się i módlcie, Matka Boska Zawsze Dziewica pomoże nam was ocalić.

Polacy, kochajcie bliźnich swoich, miłowanie zwłaszcza Polaków pomoże nam was ocalić.

Polacy, bądźcie poinformowani, oglądanie właściwych kanałów pomoże nam was ocalić.

Polacy, brońcie honoru Ojczyzny, walka z wrogami Ojczyzny pomoże nam was ocalić.

Polacy, bądźcie Polakami, bycie prawdziwymi Polakami pomoże nam was ocalić.

Polki, ródźcie i ródźcie, nawet rodzenie z gwałtu dzieci Bożych pomoże nam was ocalić.

Grosze z renty na tacy dla budowy dachu pomogą nam was ocalić.

•7•

Małgorzata Lebda z porządku dnia: fentanyl choroba oddala to co męskie od tego co kobiece tak jak tu: to córki zaplatają chorej włosy bowiem to o włosy właśnie toczy się ta największa z bitew o włosy powtarzają i wiedzą że walka toczy się o wszystko choroba oddala to co kobiece od tego co męskie tak jak tu: mężczyźni przychodzą przynoszą chabry kłaniają się i nie pytają o szczegóły bowiem musieliby zapytać o to co fizyczne nieczyste uciążliwe choroba rozdziela pomiędzy nas siłę i strach naturą choroby jest rozdzielać nierówno naturą choroby jest trzymać nas krótko za gardło

•8•

Bartosz Sadulski wiersz zaczynający się od ciekawostki głodna rafa koralowa mogłaby zjeść człowieka powtórzę: głodna rafa koralowa mogłaby zjeść człowieka póki co blednie w zastraszającym tempie bledną nasze sny & marzenia bledną w obliczu gorączki pocą się inwestorzy & na parkietach nikt już nie tańczy lecz inwestuje swój krok w rozród kapitału: biednie wygląda ten co nie tańczy jak mu zagra rafa lecz dotrzymuje kroku katarskim szejkom co komórki naszych ciał połączą metrem: przy ich stadionach blednie rafa & wszelki kapitał bledną całe państwa chiński mur blednie & spacer obustronny bledną wszystkie sprawy widziane gołym okiem blednie moja wizja kiwi a gdyby nie wyblakła to zjadłbym kiwi obierając je albo krojąc na pół bo głodny człowiek mógłby zjeść kiwi obierając je albo krojąc na pół •9•

Joanna Roszak do my na progu lasu kare ptaki rozpraszają śniade światło dziupla gniazdo bociana w rubryce ogłoszeń domy letniskowe dacze obejścia przedsionki a tam dzieci nie znają słowa „dom” i rzeźbiarz z aleppo pierwszy raz od miesiąca wyszedł przed barak bo pada śnieg więc na złamanie karku przemienia go w glinę nikt nie idzie nie kurzy się skurczona ziemia stawiamy kreski by ich zliczyć zlewają się zostawili za sobą żelazka z duszą i skrzypce łatwopalne ceremonie człowieczeństwa nieortodoksyjnego każą im fruwać nad rżyskiem na ziemi nie ma dla nich miejsca

• 10 •

z ręką przyłożoną do ściany wypowiadają życzenie za pan brat za pan siostra „człowiek”: podaj dalej byli zżęci odlegli i postradani byli głodni a nie daliśmy im jeść

• 11 •

Łukasz Podgórni Dla Thomasa Peterffy’ego Automatyczny robot jest najlepszy start do niezaleznosci finansowej. Zaufaj dolara do robota i zobacz jak rosnie do stu dolarow. Nie ma potrzeby aby nie zasnac przez cala noc aby zarobic pieniadze. Podaj rodziny z pieniedzmi w wieku. Uruchom robota. Zrob sobie bogaty.

– z listów, które pisały do mnie boty

• 12 •

Przemysław Witkowski Wylęgarnia Mój wujek miał hodowlę pstrągów.

Ze stawów, wyławiane kasarkiem, trafiały do małych basenów, w miejsce, które nazywali wylęgarnią.

Z lewej strony stały baseniki wielkości małej wanny, na wiosnę szczelnie wypełnione ikrą.

Spryskiwali ją mleczem, a po miesiącu wykluwały się z niej rybki.

Jednego dnia, długo po tarle, padł agregat do natleniania wody i musieliśmy je wszystkie zabić.

Było późne lato, a one się dusiły i i tak by umarły.

Pamiętam dobrze stos wnętrzności, a na nim jedno, dwa, trzy maleńkie, jeszcze bijące serca.

Nie czułem zupełnie nic. Nic, poza dziwną fascynacją i satysfakcją z dobrze wypełnionego obowiązku.

Cieszyłem się, że mogę pracować z ojcem.

Ja, dwunastoletni.

• 13 •

Michał Małysa Ekloga IV Mariaż Wergiliusza i Luksemburg Róży Nie muzom lecz nam się narodzisz nie pieśni lecz ją śpiewającym nie z matki obcej i herosów lecz z udręczonych roślin kłączy pączkując kolcom się narazisz przez ciernie drogę utorujesz początkiem będzie nie twym końcem zdrada i symbol jej ogrójec bajoński bilon bagatelą gdyż pod twą gwiazdą złoty cielec jałówki wyda w schyłku wieku wyrosną im spiżowe skrzele ze srebra obrok je nakarmi żelazo skończy jako nawóz upadną przez to te mennice co źródłem nieskończonych razów wydamy wtedy pokolenie co metal lżejszy od powietrza geniuszem swoim prowadzone wynajdzie w końcu nie w poniewczas przemiany trudzie już nadchodzisz już ludzki ród na ciebie gotów dmą wichry i nadchodzą sztormy nie zaś podmuchy błahych zwrotów czeka kołyska tam gdzie zawsze wśród bydła siana i motłochu i nic już nigdy nie wytryśnie z włócznią zdziurawionego boku gdy nazwą zmianą coś co nie jest dobrą na żaden ze sposobów czuć będziesz że śnisz wcale nie śniąc bo wokół ciebie serca z lodu na naszych spracowanych barkach kabotyn chytrze se przycupnie lecz wyda blagier pieśń łabędzią gdy schwycisz w dłonie swoje lutnię

• 14 •

Justyna Kulikowska * ** Sprzedawać serca na giełdach w kraju zniszczonym jak twarz przydrożnej dziwki.

Sprzedawać serca na giełdach za chleb i wakacje w 3City.

Sprzedawać serca na giełdach za chleb, którego nie przełkniesz. Za wakacje, na które zabraknie czasu.

Brud to. Brutto. Brud to Brutto. Brud to. Brutto.

Sprzedawać serca na giełdach albo rozdzierać szaty jak Reytan, krzycząc: wszystko trzeba spalić.

• 15 •

Alex Freiheit Are we having fun yet?

Firma produkująca ubrania jest polityką i poezją Swoją czerwoną, wielką bluzą z żółtym Sierpem i młotem na rękawie Mówi więcej o świecie niż Twoje źle przeczytane wiersze na wieczorze poetów Na którym wszyscy nienawidzą poetek takich jak ja haha Kim jesteś, że tego nie wiesz?

Chyba nie chcesz żeby Twoi czytelnicy płakali I mówili: Gdzie on był kiedy inne poetki dostrzegły potencjał w takich tematach jak VETEMENTS? Za 20 lat nikt nie będzie czytał o Twoich seksownych wersach A jeśli już coś poetyckiego zostanie poddane analizie Na studiach Których nie będzie To na pewno nie Twoje tam wiesz Tylko napis na bluzie: May the bridges I burn light the way

• 16 •

Karolina Kania autokorekta wyprowadźmy już się jak stąd na ulice zanim ewikcja głodem dosięgnie żołądków drony bite w ciemniach w ekrany wygłuszające potencjał karceru dynamiczny zepsół w el cztery w em cztery jak możesz drony białkowe ze skazą krwiowtłoczną konserwacja narzędzia wysypiska kadłubów insult li nowe tym sytym abusem gorączką odbiją spojrzenie po sobie wprowadzić de[k/la/r]/n/etem wolny dostęp żłobki parytet jabłka skrzyp zaniechanie powolność sztandar pracy wspólnotę marzenie jak ten cedr jak ten park jak ten skwer

• 17 •

spis treści Kamila Janiak white collar workers revenge Paweł Bąkowski umiera problem Hanna Maria Zagulska o tym jak bardzo polubiłam kiedyś pracować z czego cieszy się moja mama i nie pozwala mi przestać Tomasz Bąk Alleluja!

Justyna Sieniuć Zamknęli pizzerię In vitro, został zakład cholewkarski Małgorzata Lebda z porządku dnia: fentanyl Bartosz Sadulski wiersz zaczynający się od ciekawostki Joanna Roszak do my Łukasz Podgórni Dla Thomasa Peterffy’ego Przemysław Witkowski Wylęgarnia Michał Małysa Ekloga IV (Mariaż Wergiliusza i Luksemburg Róży) Justyna Kulikowska *** Alex Freiheit Are we having fun yet?

Karolina Kania autokorekta

•1• •2•

•4• •5• •6• •8• •9• • 10 • • 12 • • 13 • • 14 • • 15 • • 16 • • 17 •

Wiersze pierwszomajowe Tomasz Bąk Paweł Bąkowski Alex Freiheit Kamila Janiak Karolina Kania Justyna Kulikowska Małgorzata Lebda Michał Małysa Łukasz Podgórni Joanna Roszak Bartosz Sadulski Justyna Sieniuć Przemysław Witkowski Hanna Maria Zagulska redakcja: Maja Staśko projekt okładki: Justyna Plec opracowanie typograficzne: Natalia Rodzińska wydawcy:

Publikacja dostępna na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska

Wiersze pierwszomajowe to kolektywna broszura poetycka przygotowana z okazji Międzynarodowego Dnia Solidarności Ludzi Pracy. Stanowi część wspólnej walki pracownic i pracowników o swoje prawa. Zaangażowane wiersze – feministyczne, ekologiczne, antyfaszystowskie, antykapitalistyczne – to wspólny głos nieuprzywilejowanej większości domagającej się zmiany.

Wytwarzanie poezji to też praca, dlatego wiersze zostały opłacone, podobnie praca redaktorki, projektantki okładki i składaczki.