16 augustus 2016 , pag. 18
Een vroege Bob Dylan uit het kleinste dorp van Nederland In wat doorgaat voor het kleinste dorp van Nederland, het uit twee huizen bestaande Westerdiepsterdallen bij Wildervank, neemt Jan Henk de Groot zijn tweede Groningstalige cd op: ‘Keunenk van Westerdaipsterdale’.
Met beperkte middelen neemt Jan Henk de Groot in de woonkamer van Bonney Brattinga in Westerdiepsterdallen zijn nieuwe Groningstalige cd ‘Keunenk van Westerdaipsterdale’ op. FOTO KEES VAN DE VEEN LOUIS VAN KELCKHOVEN
H
ij speelde in de buitenlucht op de laatste schooldag van zijn kinderen. Mensen verschenen op de balkons van flats om te luisteren. Toen hij Riekdom zong, riep een vrouw naar beneden: ,,Schier heur, kist zo bie de Troebadoers!’’ Waarop De Groot terugriep: ,,Ik bín bie de Troebadoers!’’ De liedjes van de Groningstalige singer/songwriter Jan Henk de Groot zijn bekender dan hijzelf. Hij trad vorig jaar bijna honderd keer op. Solo of in De Troebadoers met Alex Vissering en Edwin Jongedijk. In het twee huizen tellende Westerdiepsterdallen (Veendam) neemt hij zijn nieuwe plaat op. ,,Mensen willen een cd, want ze kennen de liedjes van de optredens.’’ De Groot is de zanger van De Mamme van Michel, Janine (ik kom eraan) en de spookachtig bezongen Kielsterachterweg. Tijdens een optreden bij Evelyn Novacek in Hoogezand werd hij aangesproken door Bonney Brattinga die op het enige adres aan de Kielsterachterweg woont. In 1975, het jaar waarin De Groot werd geboren, zat Brattinga in de bus van Groningen naar Stadskanaal, waar hij solliciteerde als biologieleraar. Op de Kielsterachterweg zag Brattinga in het veld twee huisjes en dacht: als ik die baan krijg ga ik daar wonen. Hij kreeg de baan en kraakte kort daarna met gelijkgestemden de twee onbewoonbaar verklaarde woningen in, wat bleek te heten, Westerdiepsterdallen. Het klikte tussen De Groot en Brattinga, wat resulteerde in een heus Westerdiepsterdallen-concert. Nu neemt De Groot er te midden van aardappels en suikerbieten zijn tweede Groningstalige cd op en eert hij zijn gastheer met een eigen nummer: Bonney, die leeft van lucht, zun
Niemand heeft het erover dat Daniël Lohues in het Drents zingt en steerns als de keunenk van Westerdaipsterdale, de titel van de dit jaar nog te verschijnen plaat. Westerdiepsterdallen ligt zo ver van de bewoonde wereld als in de bewoonde wereld mogelijk is. ,,Onbedoeld sluit de plek aan bij het thema van de plaat: een stap terug doen, ademhalen, kijken waar je staat en naartoe wilt. ,,Geen sombere plaat, wat serieuzer dan Weerom.’’ De Groot won met die eerste Groningstalige cd de Dagblad van het Noorden streektaalprijs 2013, nadat hij groepsgewijs met Goldfish en Henkus en onder zijn eigen naam Engelstalige muziek had gemaakt. ,,Bert Hadders zei tegen mij dat ik eens moest proberen om in het Gronings te zingen, maar ik was daar onzeker over. Het was niet dat ik dat niet wilde: ik durfde het niet, want ik dacht dat ik het niet kon.’’ Drie jaar lang, van 2007 tot 2010 was De Groot nauwelijks met muziek bezig. Druk met andere dingen. ,,Op een gegeven moment dacht ik: als ik muzikant wil blijven moet ik weer aan de gang.’’ Hij ontdekte dat hij in het Gronings over onderwerpen kan schrijven die zich in het Engels moeilijk laten verwoorden. In de traditie van Amerikaanse songwriters als Joni Mitchell en Townes van Zandt, schildert hij met woorden: show, don’t tell (niet vertellen, beschrijven). ,,In het Gronings kan ik schrijven over wat mij bezighoudt, wat mij raakt en gaandeweg brengt dat herinneringen en beelden van mensen terug. Ik kan in het Gronings grapjes
in de tekst maken en zie bij optredens dat het publiek daarop reageert. Dat het over komt.’’ Eigenlijk vindt De Groot dat dat hele Gronings geen onderwerp moet zijn. ,,Niemand heeft het er over dat Daniël Lohues in het Drents zingt. Het is mijn ambitie dat mijn muziek kan bestaan buiten het taalgebied waaruit het voortkomt. Als muziek voor heel Nederland.’’ Weerom was een plaat vol nostalgie. ,,De nieuwe plaat wordt puurder, met minder opsmuk. Als een vroege Bob Dylan, waar de gitaren en mondharmonica’s niet altijd even zuiver klinken. Niet perfect, als het maar puur en oprecht is.’’ Een tafel met twee beeldschermen, een niet al te gemakkelijke stoel, met daar omheen wat microfoons en een paar gitaren: meer heeft De Groot niet nodig om zijn nieuwe plaat op te nemen. De ritmetrack, met Michaël Nieuwenweg op bas, is opgenomen in de studio van drummer Dennis Elderman in Hoogkerk. Bernhard Gepken speelt gitaar, pedalsteelspeler Ton Masseur (Tumbleweeds) doet mee en Marlene Bakker komt naar Westerdiepsterdallen voor een duet. Michiel Hoogenboezem gaat de plaat mixen en kunstenaar Geert Schreuder uit Onstwedde tekent voor het hoesontwerp. ,,Verder doe ik het allemaal zelf. Ik ben mijn eigen producer en opnameleider, mijn vrouw zingt het achtergrondkoortje en speelt viool en ook de kinderen (Riff, Midas en Myrthe, red.) doen mee. Ik doe het allemaal zelf, ook omdat ik dat geknutsel aan liedjes zo leuk vind. Maar stiekem droom ik er wel eens van dat alles voor mij wordt geregeld wordt. Dat kan ook heel fijn zijn.’’
Bonney (Keunenk van Westerdaipsterdale) is te beluisteren op www.dvhn.nl/video