Het meisje in mijn hoofd

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 1

Het meisje in mijn hoofd

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 2

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 3

Het meisje in mijn hoofd Sofie van Gelder

MOZAÏEK JUNIOR - ZOETERMEER

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 4

Ontwerp omslag BlauwBlauw Design Lay-out en dtp binnenwerk Gerard de Groot ISBN 978 90 239 9312 4 NUR 284 息 2009 Uitgeverij Moza誰ek, Zoetermeer Moza誰ek Junior is een imprint van Uitgeverij Moza誰ek Alle rechten voorbehouden www.uitgeverijmozaiek.nl

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 5

10 december 2008 IK. DIT BEN IK. NETTE. N-E-T-T-E. NETTE.

A

lles was grauw en somber. De velden zagen er kaal en troosteloos uit. Hier en daar lag wat sneeuw. De wind waaide krachtig en zong zijn droevig lied.

Nette liep over de verharde weg. Ze droeg een dunne, katoenen broek en een T-shirtje en had sandalen aan haar voeten. Ze had het koud. Maar hoe lichter ze gekleed was, hoe meer calorieĂŤn haar lichaam zou verbranden om warm te blijven. Ze liep snel. Het was alsof iets of iemand haar op de hielen zat.

Ze spelde haar naam op het ritme van haar eigen voetstappen.

NETTE N-E-T-T-E NETTE Ze herhaalde het telkens opnieuw. Ze putte er kracht uit. De kracht die ze nodig had om te blijven lopen.

Ze liep en liep en liep, zonder te weten waar ze naartoe ging.

Bestemming onbekend.

5

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 6

Het enige wat ze wist, was dat ze moest blijven lopen.

Een stemmetje in haar hoofd beval het haar. Als ze niet in beweging bleef, zou de zwarte draaikolk haar inhalen en haar naar beneden sleuren. Dus liep ze, urenlang. Ook al was ze moe en trilden haar benen. In de verte zag ze drie bomen. Ze stonden eenzaam langs de kant van de weg.

Ik loop tot aan die bomen, dacht ze beslist, tot aan die bomen en dan mag ik even rusten. Even maar, anders zou het gebeuren. Dan zou de draaikolk komen. Zolang ze maar bleef lopen, dan bleef alles goed gaan…

Ze keek opnieuw naar de bomen in de verte. Haar hoofd duizelde. Haar benen leken wel van elastiek.

‘Zwakkeling,’ fluisterde ze tegen zichzelf, ‘kan je nu helemaal niets meer?’

Ze ademde diep in, maar het draaierige gevoel in haar hoofd bleef aanhouden. Ze beet op haar onderlip tot ze bloed proefde. Verschrikt spuugde ze het beetje bloed op de grond. Kon je van bloed aankomen?

Zaten er calorieën in bloed? Ze wist het niet. Maar je kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen.

Toen ze bij de bomen kwam, zag ze een bankje. Het duizelige gevoel in haar hoofd trok langzaam weg. Ze kon weer een beetje helder denken. Ze aarzelde. Ze wilde zo graag even op het bankje gaan zitten.

‘Laat me toch, even maar,’ fluisterde ze tegen het stemmetje in haar hoofd, ‘mijn benen doen zo’n pijn.

Heb ik nog niet genoeg gelopen voor vandaag?’

6

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 7

Binnenin woedde de strijd. Het stemmetje in haar hoofd zei dat zitten slecht was. Van zitten werd je dik.

En dat mocht niet. Maar ze was zo moe. Moe van het vele lopen, maar ook moe van die eeuwige strijd in haar hoofd. De strijd tussen haar en het stemmetje.

Nette hief haar hoofd op en keek naar de grijze hemel. Een eenzame vogel zweefde door de lucht.

Kon ik ook maar een vogel zijn, dacht ze triest. Dan zou ik voor altijd vrij en licht kunnen zijn. Dan zou ik wegvliegen, ver hiervandaan.

Plotseling, zonder waarschuwing, begon het opnieuw te duizelen in haar hoofd. Ze wilde de leuning van het bankje vastgrijpen. Maar het was al te laat. Daar was de draaikolk, het donkere duistere gevoel dat haar steeds achtervolgde. Haar hart ging wild tekeer. Ze voelde de grond onder haar voeten wegglijden. Alles werd donker. De bomen en het bankje vervaagden tot lelijke schimmen rondom haar, afkomstig van een andere wereld. Nog even voelde ze een felle pijn, toen haar hoofd de straatstenen raakte.

7

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 8

Maart 2008

‘H

é, dikke! Waar loop jij zo snel naartoe?’

‘Blubber, blubber, blub!’

Het gelach weerklonk luid over het schoolplein. Nette voelde dat alle ogen op haar gericht waren. Zonder omkijken glipte ze de school in en daar schoot ze direct de ruimte voor de meisjestoiletten in. Door een kier in de deur gluurde ze naar buiten. Ze stonden er nog. Nick en Jan, de twee stoerste jongens van de derde klas. Het was niet de eerste keer dat ze het op haar gemunt hadden. De afgelopen weken gebeurde het steeds vaker. Tijdens de les zaten ze naar haar te gluren. Vaak lachten ze stiekem of gaven ze briefjes door.

Nette wist dat het over haar ging. Over hoe dik en dom ze haar wel niet vonden.

Met de mouw van haar jas veegde ze langs haar ogen.

Ze liet haar schooltas van haar rug glijden. Gelukkig was ze de enige hier! Ze had geen zin om iemand onder ogen te komen. Ze liep naar de wastafel en bekeek zichzelf in de spiegel. Haar haren vielen in doffe pieken langs haar gezicht. Zweetdruppeltjes parelden op haar voorhoofd. Haar anders zo bleke gezicht was nu rood en vlekkerig.

‘Domkop!’ zei ze zachtjes tegen zichzelf. ‘Moest je nu net beginnen te huilen? Dat was precies wat ze wilden!’

Nette wendde haar blik af. Ze walgde van haar eigen spiegelbeeld. Ze haatte haar piekerige haren en haar 8

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 9

bleke gezicht. Bovendien hadden de jongens gelijk!

Wild veegde ze een sliert haar uit haar gezicht.

‘Je bent dik,’ zei ze tegen haar spiegelbeeld, ‘meer nog, je bent moddervet!’

Buiten ging de schoolbel. Op het schoolplein gingen de leerlingen in slordige rijen staan. Iedereen ging naar binnen achter de leerkracht voor het komende lesuur aan.

In de toiletten hield Nette haar adem in. Ze bewoog zich niet.

Zo kon ze zich onmogelijk aan de rest van de klas vertonen! Theunissen van biologie zou haar zeker om uitleg vragen. Ze zag de spottende blikken van de anderen al voor zich. En Nick en Jan... Wat zou er gebeuren als Theunissen ergens lucht van kreeg? Dan was ze zeker verloren voor de rest van het schooljaar.

Nick en Jan zouden haar nooit meer met rust laten!

Nee, ze kon niet naar de klas! Nette raapte haar schooltas op van de vloer. Er zat maar één ding op. Ze zou terug naar huis gaan!

Zachtjes opende ze de deur van de meisjestoiletten.

Het schoolplein was leeg. Zo snel als ze kon liep ze het plein over, het hek door. Nog één keer keek ze om. Niemand had haar gezien.

Ze holde de hele weg naar huis. Toen ze thuis aankwam, stak ze voorzichtig de sleutel in het slot.

Binnen was alles stil en verlaten. Pap zat allang op kantoor in Brussel en mam stond deze morgen voor de klas. Haar kleine zusje Martje zat op school. Alleen 9

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 10

haar kat Basiel kwam mauwend aanlopen, de staart omhoog om haar te begroeten.

‘Gek, lief beest,’ glimlachte Nette.

Ze nam de kat in haar armen en drukte haar gezicht in de zachte vacht.Wat was dat fijn! Soms leek het wel alsof Basiel haar beter begreep dan wie ook. Als ze verdrietig was, was hij er meteen. Hij vlijde zich tegen haar aan met zijn warme lijfje. Als ze hem streelde, begon hij zachtjes te spinnen. Daar werd ze vanzelf weer vrolijk van.

Nette liep naar boven, naar haar kamertje. In haar slaapkamer gooide ze haar schooltas in een hoek. Ze zette Basiel op de grond en liet zich op haar bed vallen. Na een tijdje kroop ze onder de dekens. Daar bleef ze liggen tot haar wekkerradio aangaf dat het vijf uur was.

Die avond zat het hele gezin samen aan tafel. Mam, pap, Nette en Martje. Nette hield haar ogen op haar bord gericht. Ze zweeg. Alle aandacht ging naar Martje. ‘... en toen speelde juf Klara poppenkast voor ons. De prinses sliep honderd jaar. Daarna kwam er een prins.

Die kuste haar wakker. Mam?’ ‘Ja, schatje?’ antwoordde mam geduldig.

‘Als ik straks ga slapen, dan vergeet je me daarna toch niet, hè? Je maakt me morgenvroeg toch nog wel wakker, hè?’

‘Natuurlijk vergeet ik je niet, Martje. Ik maak je toch elke ochtend wakker?’

‘Ja, maar de prinses...’

‘Dat is maar een verhaaltje,’ glimlachte pap. ‘Eet nu 10

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 11

maar flink verder, voor alles koud wordt.’

Martje zweeg.

Na het eten bleef Nette met mam in de keuken achter. Samen deden ze de vaat.

‘Hoe was het op school vandaag?’ vroeg mam.

‘Goed,’ antwoordde Nette. Ze deed haar best om mam niet aan te kijken.

‘Nette?’ Mam legde de afwasborstel neer en keek haar aan: ‘Waarom lieg je?’

‘Wat? Wie zegt...?’

‘De directeur heeft me vanmiddag opgebeld. Hij was erg ongerust omdat je niet op school was. Hij vroeg me of je ziek was.’

‘Oh,’ zei Nette zachtjes. Ze staarde naar de vloer.

‘Waarom was je niet op school, Nette?’

‘Ik voelde me niet zo lekker,’ antwoordde Nette met een klein stemmetje, ‘daarom ben ik maar naar huis gegaan.’

‘Waarom heb je me niet opgebeld? Of je op school afgemeld? Door zomaar weg te gaan, maak je heel wat mensen ongerust, weet je.’

Nette haalde haar schouders op. Ze wist niet wat ze moest zeggen.

‘Is er iets mis, Nette? Heb je een probleem? Je weet dat pap en ik altijd voor je klaarstaan.’

Nette schudde haar hoofd. Ze kon de waarheid niet vertellen. Ze durfde het niet. Stel je voor dat Nick en Jan ontdekten dat ze geklikt had. Dan zou het alleen maar erger worden. Nee, het was veel beter om te zwijgen.

‘Nee hoor,’ hoorde ze zichzelf zeggen, ‘alles is in orde.

11

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 12

Ik ben alleen een beetje moe en gespannen. De afgelopen weken hadden we heel veel huiswerk.’

‘Goed dan,’ zei mam. ‘Probeer vanavond wat te rusten en ga op tijd naar bed. Dan voel je je morgen al heel wat fitter.’

Nette knikte.

Een tijdlang was het stil. De enige geluiden waren afkomstig van de lekkende kraan en het bestek dat werd opgepakt en neergelegd.

Nette slikte.

‘Mam?’ ‘Hmm?’ ‘Vind jij mij dik?’

‘Dik? Hoe kom je erbij, kind?’

‘De jongens uit mijn klas...’

‘Ach, de jongens... Wat weten die daar nu van? Die willen alleen maar plagen en stoer doen. Daar moet je niet naar luisteren.’

‘Maar vind jij mij dik?’ herhaalde Nette haar vraag.

‘Dik? Nee, dat niet. Je bent alleen een beetje stevig.

Maar zo was ik ook op jouw leeftijd. En kijk mij nu eens, zo slank als een rietje! Dat gebeurt bij jou ook nog wel. Je bent gewoon aan het puberen, meer niet.’

Nette keek haar moeder ongelovig aan. Ze kon zich niet voorstellen dat ze ooit het perfecte figuur van haar moeder zou krijgen. Dan zou ze minstens vijftien kilo moeten afvallen en dat leek haar in haar eigen geval onmogelijk.

‘Maar als je toch een paar kilootjes kwijt wilt, kan je altijd met pap wat gaan fietsen. Da’s trouwens goed voor de conditie. En elk koekje vervang je door een stukje fruit. Wat denk je daarvan?’

12

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 13

Dat klonk niet slecht. Misschien moest ze dat maar proberen.

‘Misschien...’ zei ze tegen mam.

‘Natuurlijk,’ antwoordde mam met een lach, ‘een beetje beweging kan nooit kwaad!’

In de hal rinkelde de telefoon. Twee minuutjes later stak pap zijn hoofd om de hoek van de keukendeur.

‘Nette, telefoon voor je. Het is Gitte.’

‘Met Nette.’

‘Hoi, Nette. Met mij, Gitte. Ik belde even om... Nou ja, ik was wat bezorgd om je. Door vanmorgen... Je weet wel, met Jan en Nick. Was je daarom zo ineens weg?’

‘Ja, inderdaad.’ Nette slikte. ‘Ik ben terug naar huis gegaan. Ik wou de klas niet onder ogen komen.’

‘Ach, Nette, maak je niet druk om wat Nick en Jan gezegd hebben. Je kent ze toch. Het zijn twee onruststokers. Ze hebben over iedereen wel wat op te merken.’

‘Voor jou is het gemakkelijk,’ antwoordde Nette bitter, ‘jou laten ze tenminste met rust. Je hebt er geen idee van hoe het voelt om voor de school voor schut gezet te worden.’

Aan de andere kant van de lijn bleef het stil.

‘Nou, in elk geval heb je vandaag niet veel gemist. We hebben geen huiswerk voor morgen. Alleen Rulens deed vervelend. Hij gaf ons een opdracht om voor te bereiden. Ik begrijp er niets van. Die vervelende wiskunde ook altijd.’

‘Waarover gaat het?’ vroeg Nette. Ze was verrast dat Gitte zo snel van onderwerp veranderde.

13

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 14

‘Vergelijkingen.’ Gitte maakte een kokhalsgeluidje aan de andere kant van de lijn.

‘Zeg maar welke pagina,’ grinnikte Nette, ‘dan bekijk ik het wel even en leg ik het je morgen snel uit.’

‘Super, Nette. Je bent een echte schat. De oefeningen staan op pagina 156.’

‘Oké, komt in orde. Ik zie je morgen wel!’

‘Doei!’

Toen Nette naar haar kamer liep, kwam ze voorbij de speelkamer. Martje zat met haar pyjama aan op de speelmat. Om haar heen lagen twee Barbies en heel wat jurkjes en miniatuurschoentjes. Martjes lange, blonde haar was nog nat van de douche en strak naar achteren gekamd. Ze rook naar bloemetjesshampoo.

‘Hoi, Mar,’ zei Nette terwijl ze de speelkamer inliep.

‘Wat ben je aan het doen?’

‘Ik maak Barbie klaar voor het bal,’ antwoordde haar zusje met een ernstig gezichtje. ‘Wil je me helpen?’

Nette knielde naast haar zusje neer.

‘Wat dacht je van deze jurk?’ vroeg ze en ze hield een roze glitterjurk omhoog.

Martje straalde. ‘Die is supermooi,’ knikte ze, ‘maar Barbie droeg hem al op een ander bal.’

Die Martje toch! Haar kleine zusje was een echt meisje. Nette herinnerde zich nog goed dat zij, toen zij vijf was, het liefst met auto’s en Lego speelde. Zij was een echte kwajongen geweest. Ze scheurde met haar kleine fietsje door de straten en stak speelkaarten tussen de spaken van de wielen om haar fiets als een brommer te laten klinken. Martje was in alles haar tegenpool. Ze hield van roze en van prinsessen. Ze kon 14

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 15

urenlang met Barbie spelen en verkleedde zich soms ook als een echte Barbie. Ook al was haar zusje zo anders, Nette kon het best met haar vinden. Ze vond het leuk om met Martje te spelen en voor haar te zorgen als mam er niet was.

‘Nette, wat denk je van die rode jurk en die rode schoentjes erbij?’ Martje duwde de pop onder haar neus.

Nette schrok op uit haar gepeins.

‘Heel mooi, Mar. Ik denk dat Barbie de ster van het bal zal zijn.’

‘Martje, tijd om naar bed te gaan, schat.’ Mam kwam de speelkamer binnen en stond daar met de armen over elkaar. ‘Ik kom je straks nog wel een verhaaltje voorlezen. Zeg maar dag tegen Nette.’

Martje stond op. Ze sloeg haar kleine armpjes om Nettes hals.

‘Slaap lekker, Nette!’ en ze gaf Nette een natte zoen op haar voorhoofd.

‘Slaap lekker, gekkie!’ Nette trok speels aan haar zusjes haren.

‘Mam, je weet het toch, hè, voor morgen,’ vroeg Martje toen ze de kamer uitgingen.

‘Wat dan, schatje?’ vroeg mam.

‘Nou,’ hoorde Nette haar zusje zeggen, ‘wat je me net beloofde! Dat je me zou wakker maken zoals de prins bij de prinses deed in het verhaal van juf Klara!’

‘Tuurlijk, schat, ik vergeet niet je wakker te maken…’

Nette gooide de Barbies en de jurkjes in de speelgoedbox van Martje. Daarna stond ze op en ging naar haar slaapkamer.

Zachtjes deed ze de deur van haar kamer achter zich 15

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 16

dicht. Ze leunde met haar rug tegen de deur en luisterde aandachtig. Toen ze haar moeder de trap hoorde aflopen, liep ze naar de spiegel. Het was een grote passpiegel, die ooit nog van haar grootvader was geweest. Nette kon zichzelf er goed in bekijken, van haar hoofd tot aan haar tenen. Snel trok ze haar kleren uit. Alleen haar slipje hield ze aan. Ze keek. Haar huid was melkwit. Hier en daar zag Nette een sproetje of een puistje, maar voor de rest had ze een erg gave huid. Dat was misschien het enige pluspuntje aan haar lichaam. Het laatste jaar was ze wat groter en steviger geworden. Haar buik was wat ronder geworden, net zoals haar billen en dijen. Ze had al lang haar eerste bh’tje ingeruild voor exemplaren met een grotere cup. Nette knipperde met haar ogen. Ze streek met haar hand over haar buik en haar dijen. Toen draaide ze zich een beetje om en bekeek haar billen.

Ze kneep in het zachte vlees. Ze rilde.

‘Bah, wanneer ben ik zo dik geworden? Vorig jaar was mijn buik toch nog plat? En hoe ben ik aan die dikke kont gekomen?’

Ze had het niet zien aankomen, dat was zeker. Maar ze zou er iets aan doen, voor ze echt een enorm, vet varken werd. Ze kruiste haar armen strak over haar borsten, alsof ze ze zo naar binnen wilde duwen.

‘Dikke koe,’ zei ze tegen zichzelf, ‘het moet maar eens gedaan zijn met vreten.’

Ze draaide zich om. Zonder haar spiegelbeeld nog een blik waardig te keuren, kleedde ze zich weer aan.

Ze liep naar haar bureau en haalde haar wiskundeboek en -schrift uit de la. Ze sloeg het boek open op 16

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 17

pagina 156 en las de opgave. Ze krabbelde wat aantekeningen op papier.

Nette zuchtte.Wat was het moeilijk om haar aandacht bij die vervelende vergelijkingen te houden. Haar hoofd was de laatste tijd zo overvol, terwijl alles wat ze deed zo eindeloos leeg en zinloos leek. Ze schoof het wiskundeboek van zich af.

Het was meer dan haar lichaam alleen. De laatste tijd was het gewoonweg alles geweest. Alles zat haar dwars!

Het afgelopen jaar was ze ineens zo groot geworden.

Groter worden, dat was veel moeilijker dan ze ooit had kunnen denken. Hoe groter je werd, hoe groter de wereld rondom je werd. Bovendien ging alles ook zo snel. Voor ze het wist, zou ze oud en versleten zijn.

Ze had geen vat meer op de dingen om haar heen, laat staan op haar eigen lichaam. Dat begon meer en meer een eigen leven te leiden. Dat had ze daarnet zelf in de spiegel gezien. Die uitdijende buik en borsten. Zelfs al zou ze het op tijd gezien hebben, had ze het dan ook kunnen voorkomen? Of deed haar lichaam gewoon waar het zelf zin in had? Soms zou ze liever weer vijf jaar zijn, zoals Martje. Die maakte zich nergens zorgen om. Iedereen zorgde immers voor haar en beschermde haar.

Nette zuchtte. Wat moest ze toch beginnen? Wie was ze eigenlijk? En wat was haar plaatsje in deze wereld?

Nette klapte haar wiskundeboek dicht en ruimde alle rommel op. Daarna deed ze haar pyjama aan en stapte in bed. Een kwartier lang lag ze op haar rug in bed.

17

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 18

Ze kruiste haar armen over haar borstkas en staarde naar het plafond. Ze probeerde aan niets te denken.

Dat was moeilijk. Te moeilijk, vond ze. Met een zucht knipte ze het licht uit. Maar het duurde die avond nog lang voor ze in slaap viel.

18

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 19

‘T

ake your books, page 206. Do you see the picture on that page?’

‘Yes, sir!’ antwoordde de klas in koor.

‘Do you know what it is?’

‘It’s the Big Ben, sir.’

‘Very good, Niels.’ De leerkracht keek de klas rond.

Toen zei hij met luide stem: ‘In the month of May, we are going on a schooltrip to London. There you will all see the Big Ben.’ Er ging een opgetogen gejuich op in de klas. De excursie naar Londen was het hoogtepunt van de derde klas.

Nette zakte onderuit op haar stoel. Ze leek wel de enige die niet enthousiast was.

Drie dagen in een vreemde stad met Jan en Nick..., dacht ze wanhopig. Dat kon niets goeds opleveren.

Voorzichtig gluurde ze achterom naar de twee jongens. Wat zaten die er met chagrijnige gezichten bij!

Ik vraag me af wat er met hen aan de hand is, dacht Nette verbaasd, normaal gesproken zijn ze al blij als de leerkracht van godsdienst voorstelt om de plaatselijke kerk te gaan bezichtigen. Voor die twee is alles beter dan een schoolgebouw.

Na de les gingen de leerlingen druk pratend naar buiten. Nette voegde zich bij Gitte en Lia. ‘Super, drie dagen Londen,’ zei Lia opgewonden.

19

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 20

‘Dat wil zeggen: drie dagen saaie museumbezoeken en uitleg van Doorman,’ zuchtte Gitte.

‘Ik heb gehoord dat het juist heel leuk is,’ antwoordde Nette. ‘Er staat een bezoekje aan Madame Tussauds op het programma en we mogen een middagje zonder toezicht in Londen rondhangen.’

‘Keigoed!’ riep Lia. ‘Dan kunnen we gaan shoppen in de leuke boetieks daar.’

Gittes ogen lichtten op. ‘Tja,’ zei ze, ‘een middagje shoppen maakt die saaie museumbezoeken wel goed, natuurlijk.’

‘Zeg, hebben jullie het gehoord?’ vroeg Lia plotseling.

‘Wat dan?’ vroeg Nette verbaasd.

‘Over Nick en Jan. Ze mogen niet mee naar Londen.’

‘Wat? Waarom niet?’

‘Om dat brandje vorige week in de natuurkundelokalen. Blijkbaar waren zij de daders.’

‘Tjonge, die twee durven nogal. Mijn moeder zegt dat het niet lang meer zal duren voor ze van school worden getrapt.’

‘Als dat snel kon gebeuren, dan zou ik heel blij zijn,’ reageerde Nette hierop. ‘In elk geval ben ik heel blij dat ze niet mee mogen naar Londen. Dan kunnen ze daar in elk geval de sfeer niet verpesten. Vandaar dat ze daarnet zo chagrijnig keken, toen Doorman het nieuws vertelde.’

Ze waren bij de fietsenstalling gekomen en maakten hun tassen vast op de bagagedragers.

‘Wie heeft er zin om met mij mee te gaan naar huis?

Ik ben alleen vanmiddag.’ Lia keek de twee andere meisjes aan.

‘Ik kan niet,’ zei Gitte, ‘ik moet naar de tandarts voor 20

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 21

mijn beugel.’ Ze trok een vies gezicht.

‘Nette?’

‘Ik wil wel,’ antwoordde Nette, ‘maar ik moet wel eerst een berichtje sturen naar mijn moeder.’

Nette haalde haar mobiele telefoon tevoorschijn en tikte gauw een berichtje voor haar moeder. Daarna stapten de meisjes op hun fiets. Buiten het toegangshek ging Gitte naar links.

‘Dag, tot morgen!’

‘Tot morgen!’ Nette en Lia zwaaiden naar Gitte.

Vervolgens fietsten de meisjes naar Lia’s huis.

Bij Lia thuis was het altijd een gezellige boel. Lia en haar vader waren echte sloddervossen. Lia’s moeder probeerde het huis een beetje netjes te houden, maar het was altijd alsof er een wervelwind door het huis geraasd had. Nette vond dit helemaal niet erg. Integendeel, ze genoot ervan. Haar moeder en vader waren echte freaks op het gebied van netheid. Er kon bij hen thuis nog geen sok rondslingeren of haar moeder begon al op te ruimen. Alles had zijn plaats en alles moest netjes op zijn plaats blijven.

‘Wil je wat eten?’ vroeg Lia toen ze hun schooltassen neergegooid hadden en naar de keuken liepen.

Nette trok haar buik in. Eigenlijk moest ze dringend aan haar dieet beginnen. Maar dat was zo moeilijk!

Haar maag rommelde. Uiteindelijk zei ze: ‘Graag, ik rammel van de honger.’

‘Laat eens kijken... We hebben brood, kaas, melk en eieren. Ik kan snel een omelet bakken als je wilt. Hier, dan heb je alvast wat te drinken.’ Lia gaf haar een pak 21

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 22

appelsap. ‘De glazen staan daar, in de kast boven de vaatwasser.’

Nette trok de kast open, haalde er twee glazen uit en schonk in elk glas wat appelsap. Ondertussen haalde Lia een pan uit de kast, zette hem op het vuur en smolt er boter in. Een halfuurtje later zaten ze gezellig te smullen.

‘Wow, waar heb jij zo goed leren koken?’ vroeg Nette tussen twee happen door.

Lia haalde haar schouders op. ‘Dat soort dingen leer je toch gewoon vanzelf. Bovendien moet ik wel. Mijn ouders zijn bijna nooit thuis. Mijn vader zit heel vaak voor zijn werk in het buitenland. En mijn moeder...

Pfff!’ Lia rolde met haar ogen.

‘Wat is er met je moeder?’ vroeg Nette verbaasd.

‘Ze is er nooit,’ zei Lia een beetje gelaten. ‘Ze rent van de ene hobby naar de andere. Ze doet graag dingen voor zichzelf, zie je.’

Nette knikte. Toch begreep ze het niet zo goed. Haar moeder had ook hobby’s en maakte ook tijd voor zichzelf. Maar ze was er altijd wel als pap, Martje en zij haar nodig hadden.

‘Dus zit ik vaak in mijn eentje,’ vervolgde Lia. ‘Maar daar zal nu wel snel verandering in komen.’

‘Hoe bedoel je?’

‘Mijn ouders gaan scheiden. Mijn vader heeft een nieuwe vriendin.’

Even bleef het stil.

‘Wat jammer voor je,’ zei Nette toen.

‘Niet erg,’ wimpelde Lia af, ‘ik heb besloten om bij mijn vader te gaan wonen. Mijn moeder heeft nooit naar me omgekeken. Nu is het mijn beurt om haar 22

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 23

aan de kant te schuiven. Ik ga haar zeker het plezier niet gunnen om mij als een trofee binnen te halen.’

‘Zou ze dat doen, denk je?’

‘Ik ben er zeker van,’ antwoordde Lia verbitterd, terwijl ze met haar vork in een restje omelet prikte. ‘Ze zou alles doen om mijn vader een hak te zetten. Ook als ze mij daarvoor moet gebruiken. Maar ik ben niet van gisteren, hoor. Ik loop niet in haar val, zeker weten.’

Nette staarde naar het restje omelet waar Lia nog steeds in prikte. Ze zocht naar de juiste woorden om iets te zeggen. Maar ze kon niets bedenken. Ze was een beetje geschrokken van de hardheid in Lia’s stem toen ze over haar moeder sprak. Het leek wel alsof ze niet van haar moeder hield. Of niet meer, in elk geval.

Ze kreeg een kant van haar vriendin te zien die ze helemaal niet kende.

‘Ga je mee naar boven?’ vroeg Lia plotseling. ‘Ik heb de nieuwe cd van Milow. Hij is super!’

Nette knikte. De meisjes zetten de vuile vaat in de vaatwasser en liepen naar boven.

Toen Nette later die dag naar huis fietste, dacht ze terug aan wat Lia haar verteld had. Ze kon nauwelijks begrijpen dat Lia zo makkelijk een keuze kon maken tussen haar vader en haar moeder.

Als mam en pap ooit zouden scheiden, voor wie moest zij dan kiezen? Wat ze ook deed, een van beiden zou teleurgesteld achterblijven en misschien wel denken dat Nette niet meer van hem of haar hield. Dat wilde Nette niet. Ze wilde haar ouders niet teleurstellen. De gedachte aan zo’n moeilijke keuze maakte 23

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 24

haar een beetje zenuwachtig en bang. Ineens dacht ze aan haar zusje Martje. Dat was waar! Zij was er ook nog! En zij mocht nog niet kiezen bij wie ze ging wonen. Dan zou ze zelf toch geen keuze kunnen maken waarbij ze haar kleine zusje in de steek zou laten?

Nette liet de trappers van haar fiets nog sneller rondgaan.

‘Gek kind,’ zei ze hardop tegen zichzelf, ‘waar maak jij je nu weer druk om? Mam en pap gaan helemaal niet scheiden. Ze maken trouwens heel weinig ruzie.’

Hoofdschuddend en met een rotvaart fietste Nette de helling af.

Ze zette haar fiets in de garage en ging naar binnen.

Binnen was alles nog stil. In de keuken vond ze een briefje van haar moeder: ‘Wij zijn naar het speelpleintje in de buurt. Tot straks!

Mam en

Martje’

Nette moest lachen. Martje had zelf in hanenpoten haar naam geschreven.

Ze nam een glas water en liep de woonkamer in. Lia had haar de cd van Milow meegegeven. Ze legde hem in de cd-speler en draaide aan de volumeknop. Nette liet zich in een gemakkelijke fauteuil vallen en sloot de ogen. De stem van Milow klonk luid door de woonkamer:

24

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 25

You don’t know you don’t know you don’t know anything about me what do I know I know your name you don’t know you don’t know you don’t know anything about me Een traan rolde over Nettes wang. Daar was dat enge gevoel dat haar de laatste tijd achtervolgde weer!

Niemand kende haar echt, wist wie ze echt was. Zelfs haar ouders en haar vriendinnen kenden de echte Nette niet. Die gedachte maakte haar heel triest.

I gave up dreaming for a while I gave up dreaming for a while Ze was zo moe, zo ontzettend moe geleefd ook. Ook al was ze pas vijftien.Vroeger, toen ze kleiner was, had ze zoveel dromen gehad. Maar nu leken haar dromen zo zinloos. Waarvan kon je dromen als je de weg kwijt was? Zo stelde ze zich haar leven voor: vol richtingaanwijzers en wegen. Maar ze had geen kaart waarop de weg al uitgestippeld was. Waar moest ze dan naartoe? Wat was de beste keuze? Ze wist het niet. Er restte haar niets anders dan op het kruispunt van wegen stil te staan en te wachten. Maar waarop dan wel?

I’ve noticed these are mysterious days I look at it and like a jigsaw puzzle and gaze with wide open mouth and burning eyes if only I could start to care my dreams and my Wednesdays ain’t going nowhere baby baby baby you don’t know 25

opmk.Meisjeinmijnhoofd

25-06-2009

14:29

Pagina 26

Haar leven leek nergens heen te gaan. Alles viel in stukjes en brokjes uiteen. Het leek wel ĂŠĂŠn grote puzzel. Alleen... hoe ze het ook probeerde, ze kon de puzzel niet oplossen. Dat maakte haar zo bang. Zou ze de rest van haar leven zoeken naar ontbrekende stukjes en ontdekken dat de puzzel uiteindelijk nooit klopte?

Dat ze misschien met de verkeerde puzzel bezig was?

Of zou ze erin slagen om het plaatje kloppend te maken?

Nette liet haar tranen de vrije loop. Ze kon zich niet meer herinneren wanneer haar leven zo ingewikkeld geworden was. Ze had geen zin meer om volwassen te worden. Ze wou terug naar het veilige van haar kindertijd. Misschien zou ze dan opnieuw gelukkig zijn.

Maar hoe zette je de tijd stil? Of hoe draaide je de tijd terug?

Ze zette haar verstand op nul, probeerde alles rondom haar te vergeten.

Toen ging Nette kopje-onder in de muziek en niets of niemand kon haar nog deren.

Weg waren de nare gedachten en de woonkamer.

Er was alleen nog maar de muziek.

Niets meer, niets minder.

26