O_MakkelijkGezegd!–def
12-06-2006
10:04
Pagina 1
TOCH WORDT DAT NOG LASTIG VOOR REBECCA. LISA BLIJKT NOGAL EEN VREEMD KIND TE ZIJN. BELINDA LAAT DUIDELIJK MERKEN DAT ZE LISA NIET BIJ HUN GROEPJE WIL. REBECCA ZIT ER TUSSENIN. WAT MOET ZE DOEN? EN DAN WORDT ZE OOK NOG VERLIEFD... EEN VERHAAL MET HUMOR, VERWIKKELINGEN EN ROMANTIEK VOOR MEIDEN VANAF TWAALF JAAR.
Anja Elshout
MAKKELIJK GEZEGD!
MAKKELIJK GEZEGD!
‘JE KUNT LISA BEST EEN BEETJE OPVANGEN IN HET BEGIN,’ HAD HAAR MOEDER VOOR HAAR BESLOTEN. LEKKER MAKKELIJK GEZEGD!, HAD REBECCA GEDACHT. HOE MOET ZE DAT UITLEGGEN AAN HAAR VRIENDINNEN, BELINDA, MEREL EN ESMEE? AL JAREN TREKKEN ZE MET Z’N VIEREN OP. MAAR ZE LAAT DE WERKWEEK NIET VERPESTEN. ECHT NIET!
Anja Elshout
DE DERTIENJARIGE REBECCA BAALT ER GOED VAN. ZE GAAT OP WERKWEEK EN NU WORDT ZE ZOMAAR OPEENS OPGESCHEEPT MET HAAR NICHTJE LISA, DIE ZE NAUWELIJKS KENT! LISA IS, NA DE SCHEIDING VAN HAAR OUDERS, MET HAAR MOEDER EN ZUS ROSA IN DEZELFDE PLAATS KOMEN WONEN ALS REBECCA. EN NU KOMT ZE OOK NOG BIJ HAAR IN KLAS 2G!
WWW.UITGEVERIJMOZA IEK. NL NUR 283
Mozaïek Junior
Mozaïek Junior
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 2
Leeftijd 12+ Vormgeving omslag Mirella Dijkerman Illustratie omslag Roelof van der Schans Lay-out/dtp binnenwerk Gerard de Groot © 2006 Uitgeverij Mozaïek, Zoetermeer Mozaïek Junior is een imprint van Uitgeverij Mozaïek ISBN (10) 90 239 9191 5 ISBN (13) 978 90 239 9191 5 NUR 283 Alle rechten voorbehouden. Meer informatie over dit boek en andere uitgaven van Mozaïek vindt u op www.uitgeverijmozaiek.nl
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 3
UITGEVERIJ MOZAÏEK - ZOETERMEER
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 4
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 5
Makkelijk gezegd!
ebecca stapt de bus in. Ze hijst haar afgezakte schoudertas omhoog en tuurt door het gangpad. Klasgenoten die bezig zijn hun tassen in het net boven hun hoofd te duwen, versperren hier en daar de doorgang. Ze knikt achterom naar Belinda, Merel en Esmee, die na haar de bus zijn ingestapt. ‘Achterin is nog vrij!’ ‘Schiet op dan!’ spoort Belinda haar aan. De vier vriendinnen banen zich een weg door het nauwe gangpad. Hun volle tassen bonken tegen enkele klasgenoten, wat verontwaardigde kreten oplevert. Rebecca, die wordt vooruitgeduwd door Belinda, mompelt: ‘oeps’ en ‘sorry...’ Eindelijk bereiken ze de achterbank. ‘Zo, ik zit!’ Rebecca strijkt haar lange krullen uit haar gezicht. Haar lichtbruine ogen kijken oplettend om zich heen. Mazzel dat de achterbank nog vrij was. Kunnen ze lekker alle vier bij elkaar zitten. ‘Kan ik nog even maffen?’ vraagt Belinda onderuitgezakt, haar ogen dicht. ‘Ben al achterlijk vroeg begonnen met inpakken.’ ‘Wat een lijst spullen moest je meenemen, hè,’ zegt Merel. ‘Ik ben als de dood dat ik nog wat vergeten ben.’ Ze draait een lok van haar haren om haar vinger, laat hem schieten en begint een nieuwe lok te draaien.
R
5
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 6
‘Er stonden anders idiote dingen op,’ vindt Esmee. ‘Zeep in een zeepdoos! Nou ja, echt achtergebleven gebied soms, hoor, zo’n school. Wie gebruikt er nu nog een zeepdoos?’ Rebecca grinnikt. ‘Ik heb een fles douchecrème meegenomen. Ik ruik de hele week naar viooltjes.’ ‘Viooltjes ruiken volgens mij niet,’ zegt Merel serieus. Belinda schiet in de lach. ‘Hoe weet je nou of viooltjes ruiken?’ ‘Mijn moeder zet de tuin altijd vol met violen en ik heb ze nog nooit geroken,’ beweert Merel. ‘Heb je er wel eens met je neus in gehangen dan?’ vraagt Belinda belangstellend verder. ‘Lekker boeiend, zeg,’ onderbreekt Esmee hen. ‘Hebben jullie dan wel fietsreparatiemateriaal?’ ‘Ben je wel eens bij ons in de schuur geweest?’ vraagt Belinda. Ze rolt met haar ogen. ‘Ik ben al blij als ik mijn fiets kan vinden. Ik leen wel van jullie.’ Esmee wuift royaal. ‘Mijn moeder heeft een gloednieuwe doos voor me gekocht om mee te nemen, dus ik heb genoeg.’ Belinda knikt of ze niet anders verwacht had. ‘Mooi.’ ‘En laarzen?’ vraagt Merel verder. Esmee trekt haar wenkbrauwen op. ‘Je denkt toch zeker niet dat ik met van die lompe laarzen ga lopen? Doei!’ Merel moet deze opmerking blijkbaar even verwerken, want ze zwijgt nadenkend. Rebecca staat op en duwt haar jack in het bagagenet boven hun hoofd. De bus stroomt steeds voller met leerlingen. Meneer De Krijger, mentor van 2g, staat voorin. 6
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 7
Kalmpjes tussen alle rumoer vinkt hij namen aan op de lijst die hij in zijn handen houdt. Rebecca valt weer neer op de zacht verende bank. Dan ziet ze haar aankomen. Nee, hè! Lisa! Ze heeft de rare neiging even stijf haar ogen dicht te doen en dan weer open in de hoop dat dat vervelende dan op zou lossen in het niets. Toen ze klein was, dacht ze altijd dat het werkte. Het gangpad is leeg. Iedereen heeft al een plaatsje bemachtigd. Het meisje dat net is ingestapt, kijkt onzeker rond. Haar zwarte steile haar steekt scherp af tegen haar bleke gezicht. Opeens lichten haar ogen op. Ze loopt op de achterbank af. ‘Schuif eens wat op, Lisa moet er nog bij.’ Rebecca hoort zelf hoe kortaf haar stem ineens klinkt. ‘Ik zit net lekker zo,’ protesteert Belinda. Haar blauwe ogen worden fel. ‘Schiet op,’ sist Rebecca tussen haar tanden door. Onwillig schuift Belinda naar het midden. ‘Ach, er kan er nog best één bij.’ Merel kijkt bezwerend van Belinda naar Rebecca. Belinda haalt haar schouders op. Merel werpt een snelle glimlach naar Rebecca. De metalen plaatjes van haar beugel op haar witte maar ietwat scheefstaande tanden, zijn nu duidelijk zichtbaar. Haar ogen glinsteren vrolijk. Belinda is dan wel opgeschoven, maar ze kijkt nog steeds grimmig. ‘Ze gaat toch zeker niet de hele tijd achter ons aanhangen?’ 7
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 8
Belinda doet geen moeite om zacht te praten. Lisa komt steeds dichterbij. Tenzij Lisa zo doof is als een kwartel, moet ze die opmerking wel gehoord hebben, kreunt Rebecca inwendig. ‘Alleen maar even in het begin. Stil nou...,’ dwingt ze fluisterend. ‘Wat is er?’ schalt Esmee, die blijkbaar half iets opvangt. ‘Niks!’ Rebecca slaat haar ogen op naar het dak van de bus en wenst Lisa naar de andere kant van de aardbol. Haar nichtje is inmiddels aangekomen bij de achterbank. Rebecca merkt dat Lisa snel wegkijkt van de ijspegelblik van Belinda. ‘Kom maar, bij het raam,’ zegt ze. Ze dirigeert Lisa langs de zwijgende Belinda, naar een veilige plek. ‘Ik was je kwijt.’ Lisa duwt haar tas in het bagagerek bij de andere tassen. ‘O,’ zegt Rebecca. Ze kijkt voor zich uit en zucht onhoorbaar. Heeft zij weer! Wordt ze in de werkweek opgescheept met een nichtje dat ze nauwelijks kent. ‘Lisa krijgt heus wel eigen vriendinnen,’ had haar moeder vanmorgen nog gezegd. ‘Het is alleen maar even in het begin, om haar wat op te vangen.’ Lekker makkelijk gezegd vanachter de ontbijttafel. Hebben ze haar wat gevraagd? Het is gewoon over haar hoofd heen beslist. Ze had een half broodje vermorzeld tussen haar tanden. Wat ze ook zou zeggen en al gezegd had, het zou niet helpen. Lisa ging mee. ‘Het is niet eenvoudig voor Lisa, hoor,’ had haar moeder eraan toegevoegd. ‘En wie weet klikt het tussen jullie en 8
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 9
wordt ze één van je beste vriendinnen.’ Je kunt toch merken dat hersencellen al na je vijfentwintigste beginnen af te sterven. Ze kent Lisa nauwelijks! De laatste jaren hebben ze elkaar zelden gezien. Vorige week was het ook al zo raar. Op school. Toen ze hun rooster en boeken op gingen halen. Lisa had daar maar gestaan, bij de tafels waar de boeken voor het nieuwe schooljaar werden uitgereikt. Onwennig had Lisa rondgekeken. Tot ze haar en haar drie vriendinnen ontdekte, bij de garderobe. ‘Dat is nou mijn nichtje, weet je wel?’ Rebecca kon niet anders dan haar hand opsteken. Aarzelend deed Lisa hetzelfde. ‘O, die van de scheiding.’ Merel knikte verlegen naar Lisa. ‘Ze lijkt wel een beetje op jou,’ zei Esmee, die Lisa eens goed bekeek. ‘Die neus, zelfde haarkleur, alleen zij heeft steil haar.’ ‘Hoe kom je daar nou bij?’ In de spiegels, die boven de kapstokken hingen, had ze gezien hoe haar wenkbrauwen zich fronsten. ‘We lijken helemaal niet op elkaar.’ Nauwkeurig had ze Lisa, die haar boeken aanpakte en in een grote tas deed, bestudeerd. Haar kleine, enigszins opwippende neus was een gevoelig punt. Had Lisa ook zo’n neus? Tegen haar zin moest ze toegeven dat het er wel op leek. ‘Komt ze bij ons in de klas?’ had Belinda gevraagd. ‘Ik geloof het wel.’ Ze had er nog wel meer over willen zeggen, maar ze wist eigenlijk niet wat. Lisa was klaar. 9
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 10
Haar boeken zaten in de tas. Ze keek vragend naar hun groepje. ‘Kom bij ons staan,’ had ze gewenkt. Ze had echt geprobeerd om het zo aardig mogelijk te zeggen. Lisa was bij hun groepje gaan staan... ‘Halloho... zijn we nog in beeld?’ Esmee hangt voor Merel en Belinda langs en stoot Rebecca aan. Ze knipt met haar vingers. Rebecca schrikt op uit haar gedachten. ‘Zei je wat?’ ‘Drie keer nog maar, hoor. Schiet op, draai je om, en kijk naar buiten. Daar loopt Bryan. Hij is zó cool,’ zegt Esmee. Rebecca veert op. Ze draait zich om en gaat, net als Esmee, Belinda en Merel, op haar knieën op de achterbank zitten. ‘Hij is zoooo cool,’ roept Belinda. Ze knippert heftig met haar wimpers. ‘Merel, vang me op voor ik flauwval!’ Ze valt tegen de giechelende Merel aan. Esmee negeert haar en kijkt de knappe donkere jongen na, tot hij verdwijnt in bus nummer drie. Ze zucht en schikt dan zorgvuldig een van haar blonde lokken over haar schouder. Esmee is de knapste van de vier, vindt Rebecca. Met haar glanzende haar dat rood lijkt in de zon, de opvallende violette ogen en haar gave huid. Rebecca strijkt over haar eigen gezicht. Een puist vlak bij haar neus en een in opkomst op haar voorhoofd. Rotpuisten. Waarom heeft zij niet zo’n mooie huid? Ze gelooft werkelijk dat ze nog nooit een puist heeft gezien bij Esmee. Zelfs geen kleintje! En dan haar figuur. Alles lijkt bij Esmee al op zijn plaats te zitten. Nee, dan die knokige heupen van haar en die 10
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 11
kleine heuveltjes (je moet goed kijken) terwijl Esmee al ronde heupen en borsten heeft. ‘Dat komt bij jou ook heus wel,’ heeft haar moeder haar verzekerd. ‘De één is nu eenmaal wat sneller met de groei dan de ander.’ Dûh! Daar kan je wat mee als je in een acute ‘hoe zie ik eruit’-crisis zit. Rebecca zucht. Nou ja, gelukkig is Merel ook nog net als zij. Die is zelfs nog platter! Als je haar zo ziet zitten, lijkt ze niet ouder dan twaalf, zo klein en tenger als ze is. Rebecca zwaait naar haar moeder die met alle andere ouders staat te wachten tot ze eindelijk zullen vertrekken. Haar moeder zwaait terug en gebaart dan iets. Naast haar staat tante Jolanda. Rebecca kijkt naar Lisa. Ze zit stil in het hoekje van de bank en staart naar buiten. Rebecca perst haar lippen op elkaar. Kan gezellig worden met zo’n zwijgende schaduw naast haar. Haar moeder en tante Jolanda lopen samen om de bus heen. Dan valt Rebecca’s oog op iemand anders. Een blonde lange jongen die met kalme passen op bus nummer twee afloopt. Een versleten rugtas draagt hij achteloos over zijn schouder, een zonnebril met donkere glazen op zijn neus. ‘Wie is dat?’ ‘Wat?’ Esmee kijkt de verkeerde kant op. ‘Nee, daar.’ Rebecca draait het hoofd van Esmee in de juiste richting. ‘O, hij!’ Esmee drukt haar neus tegen het glas. ‘Zo kippig als wat,’ zegt Belinda. ‘Dat is die nerd uit 1j van vorig jaar, weet je nog. Gruwelijk intelligent, een IQ van 180 ofzo.’ Ze knipt ongeduldig met haar vingers. 11
opmk-Makk.gezegd
18-06-2006
21:13
Pagina 12
‘Eh... hoe heet hij ook alweer?’ ‘Peter,’ zegt Merel. ‘En het is geen nerd. Het is gewoon een aparte jongen.’ ‘Merel, schei uit,’ gilt Esmee. ‘Hij is gewoon een enorme stuud.’ Rebecca zegt niets. Peter? Van 1j? Dan is hij wel erg veranderd, vindt ze. Ze herinnert zich hem als een dunne jongen met bril, stekeltjeshaar en een beugel. Maar nu! Hij is langer en breder geworden. De beugel is weg, zijn haar is een stuk gegroeid en valt in wat slordige lagen, die weggestreken zijn achter zijn oren. Een paar losse pieken vallen over zijn voorhoofd. ‘Hij is wel veranderd,’ zegt ze voorzichtig. Belinda kan genadeloos plagen. Rebecca voelt nu al haar scherpe blik branden. Esmee knikt genadig. ‘Hij is wel stukken leuker nu.’ Lisa draait zich ook om en gaat net als de rest op haar knieën op de achterbank zitten. Ze zwaait naar haar moeder die nu, samen met Rebecca’s moeder, weer aan de achterkant van de bus staat. Meneer De Krijger geeft het sein tot vertrek. De bus zet zich met een schok in beweging. Met een gil houden de meiden zich aan de bank vast en zwaaien naar hun ouders. ‘Doei mam, doei, lekker een week zonder je,’ roept Belinda met een lieve glimlach naar haar moeder. ‘Pas maar op. Misschien kan ze wel liplezen, je weet het nooit met moeders,’ waarschuwt Rebecca. ‘Ik neem het risico,’ zegt Belinda. Ze zwaaien tot de bus de hoek omdraait en het plein met ouders uit het zicht verdwijnt. 12