រឿង រងចាំ (ភាគ ១)

រងចាំ ភាគ ១

និពនធដោយ៖ ដមអាំដៅដមៅ

២០១៥ 1

2

3

រងចាំ ដ

គឺរងចាំ!...មានដពលខ្លះ

ះនឹងមកដេើបរងចាំដ

ះដេ

ដ

ើយក៏មិនមមនដ្រះមែចង់ដោយដគ

ោណិែរ ឺដោែស្ញប់មស្ញងដេើបរងចាំដ មួយដ

មិនមមនដ្រះមែរ ាំពឹងថាអវីមួយ ះមដរ,

រងចាំ ក៏ដ្រះមែដបះដូង

ះ ្ាប់ ថាមិនោចដ្វើអីវានដ្ៅពី រងចាំ, ដោយសារមែមបប

ដនះក៏រងចាំដៅ! ប៉ុមនតោររងចាំ គឺ មានមដនកាំនែ់យូរបាំផុែក៏ជាដពលចុ ងដ្ោយនន ដដងហើមរបស្់មនុស្ស មែេាំរមាំ ែដដើរដល់ដវលាដ

ះខ្លលចមែដនហយ

ែ់ដពក

ឈប់រងចាំក៏ថា​ាន, រួចចុះកតីស្ស្លាញ់? ដែើ ោចឈប់ ស្ស្លាញ់មដរដេ , មានមដនកាំនែ់មដរដេ? កមនលងមួយ ដៅ្ចាំងេដនលស្ាំរប់ដោយមនុស្សអងគុយលាំម

រដមើ ល

នងងលិចនិងេិដឋភាពននរជធានីភាំនដពញដពល្ពះស្ូរ ិយាដអើែករបុឹមៗពី កាំពូលវែតភាំ ន

មបបជាចង់្ាប់ថាលាដ

ើយ

ដមើលដៅ,

មិនដល់មួយ

ដដងហើមផងក៏លិចាែ់ ... “ ដៅចុ ះ! មស្ែកដនះខ្ញាំុនឹងដៅរកដលាកដ

ើយ! “

ស្ាំដលងរអ៊ូរែិចៗដចញពីបបូរមាែ់ែូចដស្តើងពណ៌ផ្កាឈូករដលាង បនលឺដ

ើងជាមួយនឹ ងសានមញញឹមស្ងួែ ថា​ាល់ទាំងគូរដិែោមដោយេឹក

មភនកមដល

ូរចុះពីរងវង់មភនកមូល្កលង់ មកវដន្ាដមៅយង់ ចិដ្ចើមខ្វង់

ដូចដគវាស្ស្មនឹ ងេាំរង់មុខ្រង្េមវងបនតិច

4

ស្ក់ដមៅមវងអ ល យដល់

ចដងាះមានភលីែិចៗដូចេឹករលក , ដបើស្ស្ស្់ សាែ​ែដល់មឹុង ល ដម៉ ចក៏ អងគុយ មានក់ឯងដៅវ ិញ!

មានដគ្ាប់ថា

ឧស្ា

៌ដ

ើញស្ស្ស្់ស្ស្ីមកអងគុយដៅេី ដនះ,

្ចាំងេដនលចុងមា​ាងននដ្ជាយចង្វវរ ហាក់ដូចជាកាំពុងមែរងចាំនរណាមាន ក់។ បូរ៉ វ ីណា, ឆ្នាំដនះោយុរនមៃ្ា​ាំបីឆ្នាំ រូបរង្បម

លនឹ ងដកៅងវ ័យ

នមៃឆ្នាំ ដ្រះមែរងែូចដស្តើង មែមិនទន់មាន្គួសាររ ឺគូរកាំណាន់ចិែតដេៀ ែ។ែបិែមែជាកូ នកាំ ្រមែជី វ ិែមដលដររដពញដៅដោយោរែស្៊ូររ

ូែ

ដល់ោលយដៅជាបុ គគលិកដ៏ដឆនើមរបស្់្កមម

ើយ

ក៏ ្បម

លចប់ពីមស្ែកដនះ

្ែូវាន្កមម ដ

៊ុនដ៏្ាំដៅស្ស្មកមខ្ៅរ ដ

ងនឹងមិនានមកេីដនះដេៀែដេ ដ្រះ

៊ុនប្ូជ នដោយដៅដរៀនបនតដៅជប៉ុ នមួ យឆ្នាំដៅពីរឆ្នាំ,

ះជាកតីបាំនងដពញមួ យជី វ ិែមដលចង់ដៅស្ិកាដៅស្ស្មកដ្ៅ ដ

ក៏ជាកតី្ាថានមួ យមដលចង់ដៅរកមនុ ស្សមានក់ ដៅេីដ

ើយ

ះផង ជាមនុស្ស

មដលានចកដចញដៅអស្់រយៈដពល្ា​ាំឆ្នាំ។ ស្ុធាជាអនក្គប់ ្គងរបស្់វ ីណា

ោលពី ្ា​ាំឆ្នាំមុន។

ដ្រះមែ ស្ុធាជាបុរស្មដលមានរូបរងស្ង្វហដ ចរ ិែម៉ែ់ចែ់

និ ងោរែស្៊ូរកនុងោរង្វរ

មិនមមន

ះដេ មែដោយសារមែ

្ពមទាំងជាបុ រស្មដលមាន

េាំនួលខ្ុស្​្ែូវ និ ងស្ុជីវ្ម៌ខ្ាស្់ចាំដរះមនុស្សស្ស្ី មិនចូលចិែតដលង ដស្ើចដផតស្ផ្កតស្

ជាមនុស្សសាច់ោរ

ក៏ ានដ្វើដោយវ ីណា

ស្ស្លាញ់ថានក់ ដលើរបស្់ដគដោយមិ នដឹ ងខ្លួន 5

...រ

លួច

ូែដល់មានដពល

មួ យវ ីណាោច់ចិែតោែ់ដករ ៌ោែ់ ខ្លៅស្់ ទាំងខ្លួនជាមនុ ស្សស្ស្ី បដងហើបពី ោរមៅណ៌និ ងអវីមដលខ្លួនគិ ែ។

ដជហថា ដគ្ាកដជាយល់នូវអវីមដលវ ីណាចង់ មានន័ យ មែដគដូច ជាមិនមានែបអវីស្ូមបីមែបនតិច ោចមានេាំ

ដែើ មកពី ដគគិ ែថាខ្លួនជាថានក់ ដលើមិន

ក់េាំនងជាមួយនឹងអនកដ្ោមបង្វគប់

ឬមកពីមិនមានកតី

ស្ស្លាញ់មែមតង? ....ថាដេក៏មិនថា ចាំដលើយយា៉ ងណាក៏មិនដឹង មែេ ដងវើរយកចិែតេុកោក់

ោរខ្វល់ខ្លវយ

ភាពស្និេធសានលដៅមែបនត

ដៅ

និយាយដរហងអនកផទះ្ាប់ ដោយដឹងដេៀែថាដគជាកូ ន្បមស្ដទលកនុង

្គួសារមានមាតយមានក់ មដលមានជាំ ងឺជាប់ ខ្ួន ល មងមទាំងដរៀបរប់ ពីបាំនង

្ាថានកនុងមួ យជី វ ិែរបស្់ដគ, ដែើ ទាំងដនះគឺ ដ្រះមែដគេុ កវ ីណា្ន់តន់ មែ ជាមិែតដេមមនដេ?

មិនយូរប៉ុ ៅ នដៅដពលមួយ,

ដដើមឆ្នាំពីររន់ ្ា​ាំបី

ជាឆ្នាំមដល

ពិ ភពដលាកជួ បវ ិបែតិដស្ដឋកិចច, ែបិែមែកមាុជាដយើងមិ នស្ូវជាេ​េួ លរង ឥេធិពលខ្លលាំងប៉ុ ៅ ន, មែមាន្កមម

៊ុនមួ យចាំ នួនក៏ ជួបបញ្ហ ហ , កនុងដ

ដរងមួយមដលដរៀបចាំដោយស្ុធាគឺ្ែូវេ​េួលរងដ្ន់តះយា៉ ងដាំ ណាំ។ ជាោរបរជ័ យមួ យដ៏ ្ាំបាំផុែដៅកនុងជី វ ិែរបស្់ ផលូវចិ ែតយា៉ង្ងន់្ងរ ប៉ុមនតដបើ អ្ជឹងដ

រ

ះគាំ

វា

យ, ដ្វើដោយប៉ ះរល់

ូែដ្វើដោយដគស្ាំដរចចិ ែតលាឈប់ ពីោរង្វរ។

ែុអីវក៏មិន្ាប់្ែង់ដៅ, ដម៉ចចាំាច់ស្ួរថា៖

6

“ វ ីណា, ដបើមានដពលណាមួ យខ្ញាំុមិនមកដ្វើោរដ្ចើននងង និងមិន

ោចជួបន់តនមួយរយៈ ដែើ មដរដេ?”

ងគិែយា៉ ងដម៉ច? ដៅរងចាំខ្ាំុ្ញ ែលប់ មកវ ិញ

ជាមួ យនឹ ងស្ាំនួរដនះ, វ ីណាដឆលើយយា៉ ងដលហន៖ “ ចស្, ខ្ញាំុ ្ាកដជារងចាំ! “ ចង់ដឹងមដរថាមានដរហងអវី រ

មែស្ុធាដចះមែញឹមៗ

ូែដល់ដពលមួ យ ដូចអវីមដលដគនិយាយ បីនងងមិនដ

ស្សាប់ មែមានអនក្គប់្គងងៅីចូលមកជាំនួស្។

មិ ន្ពម្ាប់ ើញមកដ្វើោរ

ដៅណាក៏មិន្ាប់,

រកយលាមួយមា៉ ែ់ ក៏ន់តៅន ដែើចែ់េុកជាអវីដៅ? ជាមនុ ស្សមដល្ន់តន់ មែ ស្ាំរប់កាំដរដពលពិ ាកចិែតដេដ

ស្ ែ ?

ដ្រះមែចង់ដឹងពី ចាំដលើយពិែ,

ក៏ពិែជាចង់ានរកយថា

ស្ស្លាញ់ពីមនុ ស្សដាំ បូងមដលខ្លួនស្ស្លាញ់ ដ ឯងថាដ្ៅពីដគមិ នស្ស្លាញ់អនកណាទាំងអស្់

ើយក៏ មែងមែ្ាប់ ខ្ួន ល

ដេើបស្ាំដរចចិែតរងចាំ

អស្់ដពល្ា​ាំឆ្នាំ ដទះជាមានអនកណា្ាប់កុាំដោយរងចាំដគមានក់ដ

ះ

ដេៀែក៏ដោយ «ដបើ ដគស្ស្លាញ់ដគមិ នដៅទាំងមបបដនះដេ មិនអ្ជឹងដគ ោចនឹងមាន្បពនធមានកូនរួចដៅដ

ើយក៏ថា​ាន ដៅចាំមនុស្សមដល

មិនធាលប់ស្ូមបីមែនិ យាយថាស្ស្លាញ់រ ឺចូលចិែត រកយទាំងដនះសាតប់លឺរ

គឺ ន់តៅន្បដយាជន៌ដេ»

ូែដស្ទើរមែោលយដូចជាបេចាំដរៀងសាុាំ្ែដចៀក

7

អស្់ដៅដ

ើយ មែដទះជាយា៉ ងណាក៏ មិនោចមកម្បោរស្ាំដរចចិែតមួយ

ដនះានមដរ។ វ ីណា មែងមែស្ួរដគស្ួរឯងពី ដាំណឹងរបស្់ស្ុធាមែមិ នានដឹងអវី ស្ូមបីមែបនតិច ,ោររងចាំដៅមែបនតជាមួយនឹងកតីស្ងឃឹម រ

ូែដល់កនលះ

ឆ្នាំមុន មានមនុស្សមានក់មដលធាលប់ដ្វើោរជាមួ យន់តន្ាប់ថា ដគានជួប ស្ុធាដៅឯ្បដេស្ជប៉ុន។ យនតដហាះដេើ បមែដ

ើងផុ ែពី ដីមិនទន់ ានប៉ុ ៅ នផង

ណា​ានដៅដល់្បដេស្ដ

ះរួចាែ់ដៅដ

រ ាំពឹងដ៏ខ្លលាំងោលថាោចនឹងជួបមនុស្សមានក់ដ ជប៉ុនមិនមមនផារងៅីរ ឺផារអូរឬស្សីដ

ះដ

ដបះដូ ងវ ី

ើយ, ដ្វើដាំដនើរជាមួ យនឹងកតី ះ, មែដភលចគិែថា ្បដេស្

ើយ គិែថាង្វយមដរដេ?

......................................................................................................... ......................... ដៅដល់េីដ រប់

ះ ្គប់យា៉ងគឺងីៅ មបលក និងមានោរលាំាកខ្លលាំងស្ាំ

ងក៏ដូចជានិស្សិែបរដេស្ដនេដេៀែមដរ... នងងដាំបូងននថានក់អនុបណិឌ ែមផនកែុបមែង (ដដគ័រ) មួយដ៏លបីដៅជ

ប៉ុន,

អនកមដលចូលដរៀនដៅេី ដ

ះគឺទល់មែជាអនកមដលមានស្មែថ

ភាពខ្ាស្់, វ ័យក៏ មិនែិ ចមដរ មានស្ស្ីមាន្បមស្ ចាំរះុ ជាែិសាស្តស្ត ភាគ ដ្ចើនគឺចប់ពីសាមស្ិបឆ្នាំដ

ើងដៅ

ក៏្បម

លជាមានមែវ ីណាដេ

មដលដកៅងជាងដគ, មែមិនមមនដេ ដៅមានមនុស្សមានក់ដេៀែ មដលជា 8

ជនជាែិមខ្ៅរនិងមានវ ័យស្ស្ាលន់តន ដ្ចើ នណាស្់បង្ែឹ មមែបី ដៅបួ ន ឆ្នាំប៉ុដណាណះ... ដ្រះមែមិនស្ូវជាចូ លចិែតនិយាយដ្ចើន កនុងថានក់ ក៏អងគុយ្ោបមុ ខ្ដៅនឹ ងែុ

មយ៉ ង

មនុស្សស្ាំខ្លន់ ចប់ា​ាំងពីដៅដល់េីដ និងបន់ស្ស្ន់្គប់ដពល... ងឺែ!!!!!!!!!!

ទវរដបើកោវក

្ន់តន់មែចូលដៅដល់

ដនហយ

ែ់នឹងដស្ុើបដាំនឹង

ះភាលមដោយកនុងចិ ែតអនទះសារ

កាំពុងមែជមជកន់តនពីដនះពីដ

ះមចក

រ ាំមលកោរយល់ដឹងពី ន់តនដៅវ ិញដៅមកកនុងវបប្ម៌ ចាំរះ ុ , ្គប់ ន់តនង្វកដៅ យា៉ ងរ

ដឹង, មែដ

័ស្ស្ាំលឹងដមើលដៅបុរស្មានក់មដលដដើរចូលមក....

ជា្គូដេ

ែុអីក៏ដកៅងដមល៉ះ?

និស្សិែវ ិបុ ល វ ័យ្បម

លជាសាមដស្តើង ស្ាំបុរស្ ្ចមុះស្ស្ួច

មភនកែឹងៗ ដពលដស្ើចមតងៗាែ់មភនកអស្់ េាំនងជាកូនោែ់ចិន ដោយស្ស្លាញ់, មែ

យដដើរចូ លថានក់ដោយដាំ ដនើរសាវហាប់ កុាំថាដ

រ ីដកៅងៗដពលមដលដ

ើញដគដ

មែគួរ ើយ

ើយាមដមើលដស្ទើរ្ជមះ្ន់តប់ មភនក

លួចមានចិែតកនក់ោនញ់ ស្ូមបីមែស្តស្តីចាំ

ស្់ រ ឺស្ូមបីមែ្បមស្ដូចន់តនក៏អែ់

មាែ់្ទាំមិនស្រដស្ើរមិនានមដរ។ ស្ាំដលងរអ៊ូរ ពីមាែ់មួយដៅមាែ់មួយមិនដឹងជាភាសារស្ែីខ្លះ មែ មានភាសារមួយគឺ ភាសាអង់ ដគលស្ មដលលឺដល់្ែដចៀកវ ីណាដ

9

ើយដ្វើ

ដោយ

ងដងើបមុ ខ្ដ

ើងយា៉ ងឆ្ប់រកដមើលអនកណាមដលដ្វើដោយ

ស្ូមបីមែចង់ស្ាំរកបនតិចក៏មិនានមដរដ

ង

ះ...

្ពះដអុើ យ! ដែើ ជាោរពិែរ ឺកាំពុងមែយល់ស្បតិដេ? មិនអស្់ចិែតយក នដញីមភនកមតងដ

ើយមតងដេៀែ

ខ្ាំ្បឹងស្ាំលឹងដមើលដោយយកចិែត

េុកោក់ដេើបដឹងថាមិនមមន, មិនមមនជាស្ុធាដ ែិចមដរ, មែដ

ែុ អីក៏ដូចន់តនដមល៉ះដពលមដលដ

ើយ, អស្់ស្ងឃឹមមិន

ើញដាំបូង ទាំងរងដៅទាំង

ដាំដនើរ ខ្ុស្ន់តន្ែង់ស្ាំបុរ ស្ុធាមបបស្ចញ់មានក់ ដនះដេ។ ភលឹកមួយភា​ាំង មដរ មែដឹ ងខ្លួនទន់ ដ្រះ្ាកដថាមិ នមមនជាមនុ ស្សមដលខ្លួនចង់ រក។ ជាមខ្ៅរដូចន់តន ដៅេីណាក៏រស្ ួ រយរក់ទក់ រប់រកន់តននិងដចះជួយ ន់តនដៅវ ិញដៅមកមដរ,

ដទះជាកនុងចិ ែត

ងមិ នស្ូវដពញចិ ែតនឹងវ ិបុ ល

យា៉ ងណាក៏ដោយ ដ្រះដគជា្បមស្សាែ​ែមានមនុស្សស្ស្ីាមអមដមងហរ ដ្ចើនរកមែពិភាកាកិចចោរសាលាអី ក៏មិនាន

ប៉ុមនតដែើ ដ

ះមកពីមិន

ក់ វ ីណានិ ងវ ិបុ ល្ែូវានដគចប់ ដោយ

ចូលចិែតរ ឺក៏្ចមនន។ ទាំងពី រ

ដៅកនុង្កមមមែមួ យដដើមបីដ្វើោរង្វរសាលា។

មិន្ែឹមមែស្ង្វហដ

មងមទាំងជាមនុស្ស្បមស្មដលមានស្មែថភាពនិ ងម៉ ែ់ចែ់ កុងោរង្វរ ន ដេៀែ

រកឯណា​ាន,

ទល់មែមបបដនះដេើបោចដ្វើោរជាមួយ

ើយ ង

ដោយន់តៅនលឺមាែ់ ។ ប៉ុ ៅ នមខ្ដ្ោយមក,

េាំ

ក់េាំនងក៏ចប់ដផតើមស្និេធសានលជាងមុន

ដោយសារមែដពលដវលាដៅជិែន់តនរល់នងង, និយាយដលងដ្ចើ ន

មែ

ែបិែមែមិនស្ូវចូលចិែត

ង្ចម៉ ក់ដនះមែងមែលួចដមើលមុខ្ដគដ 10

ើយ

ដស្ើច ដពលមដលដៅដ្ោមពនលឺនងងមតងណាថា​ាល់ដគទាំងគូរដ ដូចជាមនុស្សស្ស្ីអ្ជឹង គួរដោយោនញ់ដល់ដ ដពលមដលដ

ើញ

ើង្ក

ម

ើយ, មយ៉ ងដេៀែ រល់

ងមិ នស្បាយចិ ែតរ ឺស្ៅុ្គនឹ ងកិ ចចោរ វ ិបុ លមែងមែ

ដ្វើដោយវ ីណាដស្ើចនិ ងបាំ ដភលចនូ វបញ្ហ ហ ានយា៉ ងដ្ចើ ន

យូរដៅក៏ចូល

ចិែតន់តន ដាំបូងគិែថា្ែឹមមែជាមិែត ប៉ុមនតមានដពលមួ យដៅោហារោឋន ដមា៉ ងាយនងង្ែង់ វ ិបុ លយកាយមួ យ្បអប់ ដៅ ជារល់ដពលអ្ជឹង, ដ “ អូ ! អរគុ ណដ

ើ ញដ

ើយក៏ ែបដោយញញឹម៖

ើយវ ិបុ ល, អងគុយចុ ះមក ញ ុ ាំជាមួ យន់តន!”

វ ិបុ លញឹមៗ ដចះមែជាំ រញ ុ ដោយ ស្ែីដគ ្បអប់ដ

ុចដោយវ ីណាដូច

ងដបើ ក្បអប់ ាយ។

ឹង ន ? ដុាំ ាយរូបដបះដូ ង ោរែ ុ ៉ ក៏ រប ូ ដបះដូ ង ្គប់ យា៉ងកនុង

ះស្ុេធមែមានរងជាដបះដូង, មានន័យថាដម៉ច? ស្ាំលឹងដមើ ល

មួ យស្នទុះ គួ រមែោចយល់ាន ដ្រះដមើ លដៅោ​ោរៈ ដូចជាបង្វហញពីោរដពញចិែតដោយដឹ ងដៅដ រួចបិេគាំរប្បអប់ ោហារវ ិញ អងគុយដៅេល់មុខ្ដ

ះ

ដ

យមានក់ ដនះ

ើយ, ភា​ាំងគិែមួយស្ស្បក់

ើយរុញដៅដោយមាចស្់ដដើមមដល

ដ្ោកដចញដោយន់តៅននិ យាយអីមួយមា៉ ែ់,

្ទាំមិនាន ខ្ជិលដោយមវងឆ្ងយ ក៏ សារភាពដោយ្ែង់ៗ៖

មដរ,

“ វ ីណា!... ស្ុាំដទស្មដលដ្វើអ្ជឹង ខ្ញាំុក៏យល់ថាដូ ចជាដលហនដពក ដ

ើយខ្ញាំុក៏ដឹងថាវ ីណាមានមនុ ស្សដៅកនុងចិ ែត

មែខ្ញាំុ្ន់តន់ មែចង់

និ យាយ្ាប់ ដោយ្ែង់ ថា ខ្ញាំុ ស្ស្លាញ់វ ីណា ខ្ញាំុស្ស្លាញ់វ ីណាយា៉ ង 11

ពិែ្ាកដ ោច់ខ្លែមិនដ្វើដោយ មិនាច់ដឆលើយដៅដពលដនះក៏ាន ដពល

ងោចដភលចដគ ដ

ដពលដ ស្់,

ដ

ងឈឺចប់ដ

ើយ! ដជហខ្ញាំុដៅ! ...

ខ្ញាំុដពញចិែតនឹងរងចាំ,

រងចាំដល់

ើយ្ពមេ​េួ លយកខ្ញាំុ!”

ះចង់និយាយអវីក៏មិនដចញមដរ ចិែតមួយខ្ឹ ង ចិែតមួយខ្លៅ

ើយរកយថាស្ស្លាញ់

មិ នមមនមិនធាលប់លឺឯណា

្ន់តន់មែ

ស្ុេធមែខ្ុស្មនុស្ស ប៉ុមនត ចុះដម៉ចក៏ដបះដូងដពលដនះដលាែញប់ ដមល៉ះ! ដលាែខ្ុ ស្ចង្វវក់ដេៀែ,

ងដដើ រដចញបដណើត រ យកនដសាទប្េូងខ្លង

ដឆវងបដណើ ត រ។ ចប់ ពីនងងដ

ះមកវ ិបុ លពយយាមយកចិ ែត

ងន់តៅនដោយចដ ល ះ

និយាយមែរកយពិ ដរះៗមផែមមលហម, ោហារបីដពលន់តៅនដោយខ្វះ, កិ ចច ោរភាគដ្ចើនគឺដគជាអនកដ្វើ, ដស្ៀវដៅក៏ជួយោន់ដោយ, ្ន់តន់ មែលឺថា មិនស្ូវស្ស្ួលខ្លួន ហាងលក់ថានាំមកបរដ

ះដស្ទើរមែបិេទវរដោយសារអស្់

ថានាំលក់ ដ្រះវ ិបុ លេិ ញដស្ទើរមែទាំងអស្់, យប់ណាក៏ដផញើរសាររ ឺេូរស្័ពទ ដៅនិ យាយជាមួ យ អវីក៏ដ្វើ ដោយមែ

ងស្បាយចិែត មុនចូលដគង

មែងមែនិយាយថារ្ែីស្ួរស្តី ដពលដ្ោកដ

ើងមុនក៏េូរស្័ពទដៅោស្់

ជាមួយនឹងរកយថា អរុណស្ួរស្តី រល់្ពឹក, គិែដៅដមើល ដែើ ស្ស្ីណា មដលោចបដិដស្​្ានដ

ះ!

ជា្បមស្សាែ​ែដ

ើយពូមកងនមចិែតដេៀែ,

មែដ្វើដម៉ចដបើដបះដូងមួយោក់មនុស្សានមែមានក់ ,ដនះដបើ កុាំមែមានជាប់ ស្នយដបះដូងជាមួយនឹងស្ុធាមុន ដមល៉ះស្មមិន បដណា ត យដោយ រងចាំដល់នងងដនះដ

យ

ើយ។ មែមានដពលខ្លះ ក៏ ដស្ទើរមែេប់ោរមៅណ៌មិន 12

ចង់ានមដរ ដ្រះចរ ិករបស្់ដគដូចជាស្ុធាដពកទស្់្ែង់មែស្ុធាមិន មដលនិ យាយថាស្ស្លាញ់និងយកចិែតេុកោក់ដល់ថានក់ដនះប៉ុដណាណះ។ ដគថាដស្ន

៌មិនឈនះស្និេធមមន, យូរៗោន់ មែយូរៗ េី បាំផុែវ ិបុ ល

េ​េួលានចាំដលើយដ

ើយ

ែបិែមែមិនដូចអវីមដលចង់ាន

មែយា៉ ង

ដហាចណាស្់ក៏ោចសាតប់ លឺរកយប៉ុ ៅ នមា៉ ែ់ ពីមាែ់ វ ីណាដោយផ្កទល់៖ “ ...រល់ដពលមដលខ្ញាំុនិយាយនិ ងដៅមកបរវ ិបុ ល ខ្ញាំុនឹកដគមានក់ ដ

ះ

ណាស្់ ខ្ញាំុពិែជាចង់ ដោយវ ិបុ លជាដគមមនមេន ដបើ មបបដនះមមន មិន ដឹងជាលែយា៉ងណាដេ...”

អនកកាំដលាះេាំ លាក់េឹកមុខ្ចុះបនតិច មែមិ នោចបាំ ដភលចដគាន ដ សាងែ់បនតិចដេើបបនត៖

ដ្រះគិែថាកនុងចិ ែត

ងដៅ

ើយចូ លចិ ែតខ្ួនដ្រះមែចរ ល ិកពួកដគដូចន់តន,

“ ប៉ុ មនត! មានដរហងមួ យ មដលខ្ញាំុ មែងមែគិ ែ... ខ្ញាំុ ចូ លចិ ែតវ ិបុ ល គឺ

ចូ លចិ ែតវ ិបុ លជាវ ិបុ ល

...

ស្ស្លាញ់ដេណា!” ដូចជាអែ់យល់! រយដៅដ

មែមិនមមនមានន័ យថាខ្ញាំុ

យល់្ពម

្ន់តន់ មែប៉ុ ណឹ ណ ងពិ នុរដកើ ទ នដលើស្ពី ហាស្ិបភាគ

ើយមមនដេ? មែមិនទន់ថាស្ស្លាញ់ ចង់ ដលងមលបងអី

មលបងដបះដូងមមនដេ? លឺដ

ើយ ្បែិ កមៅយា៉ងរ

13

័ស្ពី វ ិបុ ល៖

ឹង ន

“ អរគុណ! អរគុ ណ ប៉ុណឹ ណ ងក៏ានមដរ ដពលដនះ ខ្ញាំុ ោចយករកយ

ថាចូលចិែត ដជហថាមិនយូរដេ ខ្ញាំុនឹងោចយករកយថាស្ស្លាញ់ពីវ ីណា ានដ

ើយ!”

ែបទាំងកតីស្ងឃឹមនិងោរដបតជាញ។ ស្មា័នធភាពរ ីកចាំដរ ើនពីមួយនងងដៅ មួយនងង, ប៉ុមនត វ ីណាមែងមែស្ួរខ្លួនឯង ថាដែើ ដពលដនះកាំ ពុងមែគិែពី អីវ? ឯចិ ែតមដលេន់ ្ជាយចាំ ដរះវ ិបុ លក៏

ចិ ែតមដលរងចាំស្ុធាដៅមែមាន ដកើែដ

ើងជាបនតប ទ ប់រ ិែមែខ្លលាំងដ

ើ ងខ្លលាំងដ

ើង...

មិនខ្វល់ដេ,

បដណា ត យាមដាំ ដនើរស្ិនចុះ

ដ្រះជិែ្ា​ាំបីមខ្ដៅដ

េ​េួលដាំនឹងអវីពីស្ុធាដេៀែ ដ

ើយអនកមដលដៅជិ ែខ្លួនដគបាំ ផុែគឺ វ ិបុ ល,

ោចមានដពលស្បាយជាមួយន់តនក៏ ស្បាយស្ិនដៅ មិែតភ័កា ។ កាំពុងមែវ ិវឌ្ឍដៅមុ ខ្យា៉ ងលែននេាំ

ក់េាំនង

ើយ

មិនទន់

មែកនុង

មជា

ែបិែមែមិនស្ូវមាន

ភាពចាស្់លាស្់ ក៏ ស្សាប់ មែមានដាំ នឹងមួ យថា មាតយឳពុ កវ ិបុ លានដ ណឹ ត ងបែូនស្ស្ីជីដូនមួ យជាកូនដៅចិនដូចន់តនេុកដោយដគរួចដៅដ

ើយ

រងចាំមែនងងមដលដគ្ែលប់មកស្ស្មកមខ្ៅរវ ិញប៉ុ ដណាណះ។ ជាំ ទស្់មិនាន ជាោរោក់កាំ

ិែក៏ ជាោរស្ុាំចិែតពីអនកមានគុ ណ,

ណា​ាមដាំដនើរដរហង ដ

វ ិបុ លមានមែ្ាប់ វ ី

ើយស្ុាំដពលដៅដោយឆ្ងយពី

ងដដើមបីោែ់ចិែត

ដ្រះដបើ ដៅមែបនតដេៀែខ្លលចឈឺចប់រ ិែមែខ្លលាំង។ អែ់មានរកយអី្ែូវនិយាយ, មានមែេុកដោយ្ព ស្ាំដរច។ 14

ល ៅ ិខ្ិែជាអនក

ចប់ពីដពលដ

ះ ក៏មលងមានស្ាំដលងេូរស្័ពទដរេ៌ដពលយប់ដ

ើង

មលងមានសាររ្ែីស្ួរស្តី មលងមានអនកោស្់រល់្ពឹ ក មលងមានអនក ោន់ោបូបនិងដស្ៀវដៅដោយដេៀែ

មលងមានអនកដ្វើដោយដស្ើច

ដពលជួ បមុ ខ្ន់តនដ្វើដូចជាមិ នសាគល់ន់តន ដ្វើកិចចោរមែដរៀងខ្លួន... ដចះមែ

្ាប់ ខ្ួនឯងថាមិ ល នស្ស្លាញ់ដេ, មែេូរស្័ពទមិនមដលដោយឃ្លលែពី នដ ស្ូមបីមួយវ ិ ដ

េី ឆងល់ថាដ

ើយោដបះដូងមួ យ

ែុអីក៏មានោរមៅណ៌ឯដោរដមល៉ះដពលន់តៅនដគ

ឹង ន វាយា៉ ងដម៉ច

ដចះមែឈឺដខ្លទកៗដូចដគយក

ោាំបិែមកឆូ ែដរយអាំ បិលពី ដលើ ឈឺណាស្់! វ ីវរដ ដេ ដពលអែ់មានមនុស្សមានក់ដ ស្ួរខ្លួនឯងថា

ះោរមៅណ៌ដម៉ចក៏ពិាក្ទាំយា៉ងដនះ?

មលបងដនះ្ែូវប្ចប់ដៅទាំងអ្ជឹងដ

និងអនកឈនះដៅរកមិនទន់ដ ទាំងពីរ

ើយ ដូ ចជាមិ នស្ស្ួល

ើញដៅដ

ស្ ែ ?

អនកចញ់

ើយ។

ក់ចិែតរ ិែមែដូចន់តនដៅដេៀែ និយាយចុះនិ យាយដ

ើងក៏

បបួ លន់តនដូ ចដដើ មវ ិញ អវីៗម្បដៅដូ ចោលពី មុន ្ាប់ន់តនថាដពលណា ដពល

ឹង ន

មែកនុងចិ ែតមានក់ៗគិែមិនែិច

ារមៃ្គប់ ដពលខ្លលចដល់នងង

មដល្ែូវ្ែលប់ ដៅស្ស្មកមខ្ៅរវ ិញនឹ ង្ែូវមចកផលូវដរៀងខ្លួន

ធាលប់ថា្ែឹ ម

មែចូលចិែតមែក៏មិនដឹងថាោច្ទាំានរ ឺអែ់ដពលមដលដមើលដ

ើញដគ

ដរៀបោរជាមួយនឹ ងស្ស្ីដផសង។ ដពលដវលាដចះមែកនលងផុែដៅ, ្បមកកនឹងអនកផទះដ ្ទាំមិនាននឹ ងោរកុ

ដបើ ដទះជាវ ិបុ ល្ាប់ ថាដគាន

ើយ្បឹងអងវរយា៉ ងណា

ក៏ យល់ថា

ែ់ណាស្់,

ក់ ខ្ួនឯងែដៅដេៀែដេ ល ស្ស្លាញ់រ ឺ្ែឹមមែចូ ល 15

ចិែតមបងមចកមិនចាស្់

ដ

ើយក៏ ដឹងថាន់តៅនលេធផល

មយ៉ ងដេៀែ

ដោយសារមែេ​េួ លានដាំនឹងថាស្ុធាដពលដនះដៅស្ស្មកមខ្ៅរ, ្ន់តន់មែ ្បលងចប់ភាលម

វ ីណាក៏ ស្ាំដរចចិ ែត្ែលប់ មកស្ស្មកមខ្ៅរវ ិញដោយសាង

ែ់ៗមិន្ាប់នរណាដោយដឹងទល់មែដសាះដ

ើយក៏ មិនេ​េួលបនតគាំ

ដរងពនយមួយឆ្នាំដេៀែមដរ។ មកដល់េឹកដីកាំដនើែវ ិញ,

មិន្ពមមកផទះភាលមដេ

យាយានមចកឋានដៅជិែដប់ឆ្នាំដៅដ មដល្ែូវរលឹកនិងចង់ជួបមុខ្ដ

ើយ

ើយ

ដ

ដ្រះដលាក

ែុដនះន់តៅនអនកណា

គឺមានមែមានក់ ឯងប៉ុដណាណះ

ក៏

រោរមៅណ៌បនតិចមុ នចូ លដ្វើោរវ ិញ

ចង់ ស្ួរ

ស្ុខ្េុ កាស្ស្ីស្មដលមែងមែអងគុយចាំសាវមី ពីដនសាេរល់នងង

ដែើ សាវមី

បងហួស្ដៅ្កមងមកបលាំម ន់តែ់្ែលប់ មកវ ិញដ

ើយរ ឺដៅ។

មកបរនឹ ងមួ យស្ាត

៌

ក៏ លម ៅ នឹ ង្ែលប់ មកោន់ កមនលងដដើ មវ ិញ

មដរ ប ទ ប់ ពីផ្កតច់ ោរទក់េងពីស្ងគមមួយរយៈស្ូមបីមែេូរស្័ពទផ្កទល់ក៏ បិ េ

្ន់តន់ មែដបើ កដ

រយដង សារដអ

ើងវ ិញមានោរកែ់ ្ា្បវែតិោរដៅចូ លជិ ែមួ យ

ិច្ែូនិចជិែពីររយសារ ្ពមទាំងាម្បព័នធេាំ

ក់

ះដ្ៅះវ ិបុ លមានស្កមៅភាពដ្ចើ ន

េាំនងដនេដេៀែរប់ មិនអស្់ កនុងដ ជាងដគ។

មកដល់មុខ្ផទះមដលមានដដើមេឹកដោះដន់តដ៏្ាំមួយដដើមមានោយុ រស្ស្ករនឹង

ងដៅខ្លងមុខ្ស្ាំយា៉បជាប់នឹងរនតហាល

កូនផទះងៅែូច

មួយខ្នងកនុងភូ មិមួយដលើដ្ជាយមដលដៅចដ ល ះេដនលសាបនិងេដនលដមគ 16

ងគ... អងគុយ្ចងុកដៅដលើម្គដ្ោមដដើ មេឹកដោះដន់ត យកនដទាំងពីរខ្ទប់ មុខ្ មិនដឹងជាមករងចាំា​ាំងពីដពលណា, ្ន់តន់ មែដបើ កមភនកដ វ ឹងទាំងែក់ ្ក ដ

ល់មកស្ស្វាដោបវ ីណា

ើយមដលដគហា៊នដ្វើមបបដនះ,

ដនះ្បម

ើង ស្ទុះ

លជាដលើកេី មួយ

ក៏ជាបុរស្េីមួយមដរ,

ស្ស្ស្់ស្ស្ី

ស្ស្ឡាំងោាំង, មិ នជាមណនងប់ដដងហើមប៉ុ ៅ នដេ មែមកពីមិនស្ស្ួលចិែត ដ្ចើនជាង ក៏ ្ចនដចញ៖ “ ានដ

ើយវ ិបុ ល! ... “

ដភលចខ្លួន ដោយសារមែនឹ កនិ ងារមៃខ្លលាំងដពកដេើ បដភលចគិ ែ៖ “ ស្ុាំដទស្!...” វ ីណាែបទាំងមា​ាំដស្ៅើរ៖ “ ដម៉ចក៏មកេីដនះ? ម្កងដល់ដពលចូ លដរៀនវ ិញដ ស្ាំលឹងមុខ្

ើយមមនដេ?”

ង្កមុាំបនតិច ដេើបដឆលើយ៖

“ អនកណាដ្បើដោយអូនចិែតោច់យា៉ងដនះ? មកវ ិញ មួយមា៉ ែ់ក៏ មិន្ាប់ , ម្កងធាលប់យល់ពីោរមៅណ៌ដនះមដរដ

ស្ ែ ? ដ

ែុអីដៅដ្វើអ

្ជឹងោក់បងដេៀែ? េូរស្័ពទក៏បិេ ទក់េងាមណាក៏មិនាន អូនដឹង ថាបងារមៃពីអូនប៉ុណាណដេ?” “ ស្ុាំដទស្!”

17

“ បងមិន្ែូវោររកយស្ុាំដទស្ដេ, ដោយមែដ ដ

ើញអូនមិនអីគឺលែ

ើយ ! ... វ ីណា! នងងដ្ោយកុាំ ដ្វើអ្ជឹងដេៀែណា!” ញញឹមបនតិច រួចែបទាំងស្ងួែស្ងប់៖ “

ុឹស្!... ោចមាននងងដ្ោយមដរដេ? ្ែលប់ ដៅវ ិញដៅ! ខ្ញាំុ

ែ់

ណាស្់ ្ែូវោរស្ាំរក!” ដឹងដ

ើយថាកនុងចិ ែតមានក់ ៗឈឺចប់ប៉ុណាណ៖

“ វ ីណា! បងានជាំ របា៉ មា៉ ក់ បងពី ដរហងដយើងរួចដៅដ យូរបីនងងដេៀែនឹងេ​េួលានដាំនឹងលែ!

ើយ, យា៉ ង

ដ្រះពួកន់តែ់កាំពុងមែពិភាកា

ន់តន, ោច់ខ្លែអូនកុាំចុះចញ់ដោយដសាះ ដជហបងដៅ! “ មបបដនះេុកថាមានស្ងឃឹមែិចៗមដរ, ចុះដបើពួកន់តែ់មិនយល់្ពម ដគនឹ ង្ែូវាែ់ បង់ វ ិបុ លមដលជាបុ រស្ដ៏លមា ែ ន ក់ គួ រដោយសាតយណាស្់ ,មែដបើ ពួកន់តែ់ យល់្ពមវ ិញ

ងគិែយា៉ ងដម៉ច

ដ្រះមនុស្សមដល

ងស្ស្លាញ់ពិែ្ាកដនិងចង់ដរៀបោរជាមួយគឺ ស្ុធា, ដបើ នងងណា មួ យមដលស្ុធាមកវ ិញ ដែើ ្ែូវដ្វើយា៉ងដម៉ ច? ពិ ែជាស្ៅុ្គសាៅញដពក ដ

ើ យ។

នងងចូលដ្វើោរដាំ បូងប ទ ប់ ពី្ែលប់ ពីជប៉ុ នវ ិញ

ចាំ ជាស្៊យមមន,

ជួបនឹងមិែតរម ួ ោរង្វរចស្់ៗគិ ែថាបបួ លន់តនដៅញ ុ ាំអីដៅខ្លងដ្ៅជុាំ ន់តន មតង ក៏ស្សាប់មែដម

ដ

ើងដមៅោបដបើពិែជាដភលងងមមន្បម

ែិចដមា៉ ងដេចាស្់ជាលិចណាលិចណីដេៀែដ 18

លជាមិន

ើយ មផនោរជួបជុាំន់តនក៏

្ែូវរ ាំសាយ

ដចញពី ដ្វើោរដ្វើយា៉ងណាដោយមែដៅដល់ផទះដរៀងៗខ្លួន

មុនដពលមដល្ពះភិ រណ ុ បងែុរចុ ះមក។

ដូចជាោរេស្សន៌ ទយេុក,

្ន់តន់មែជិះម៉ូែូមកដល់កមនលងចក់ សា​ាំងស្ូគីមិចមដលដៅាមមហាវ ិងី ្ពះមុនីនវងស ជិែស្ណា ឋ ន់តរភនាំដពញ, រុ ិ រុរុិ រុិ រុិ ៗៗៗៗៗៗ ិ ្ាវៗៗៗៗៗ ដូច ខ្ឹងពីដពលណា ន់តៅនេូរស្័ពទមក្ាប់មុនដសាះ រកមែកមនលង្ជកស្ឹង មែមិនទន់,

ទាំងដគទាំងដយើង

ចូល្ជកេីដ

ះដ

ើយ!

សា​ាំង ្បដ្ជងែន់តន,

កមនលងណាមដលមានដាំបូលចាស្់ជា

អនកដាំដនើររែ់ដៅកកកុញដ្ោមដាំបូលហា​ារ៉ ស្់ ង្កមុាំដយើងក៏មានវែតមានដៅេីដ

ះមដរដ្រះ

ន់តៅនស្ស្កួ រោវដភលងង, កាំពុងមែអ៊ូរមអ រងចាំដមើលថាដពលណាដភលងងរាំង នឹងោលានដៅផទះស្ាំរក,...្កដលកឆ្ច់ សាមស្ិបមួយដៅសាមស្ិបពីរឆ្នាំ

បុរស្មានក់ វ ័យ្បម

លជា

កាំពស្់ខ្ទង់មួយមម៉្ែមប៉ែស្ិប

ស្ាំ

បុរស្គួរស្ម រូបរងមា​ាំមួន ស្ក់េឹករលក ថាគមខ្លល រក់ ោវនដមវងឆនូែ ពណ៌េឹ កប៊ិ ចចស្់មូរ្ែឹ មមកងនដ

សា

ុស្ជាមួ យនឹ ងដខ្លដជើ ងមវង

ពណ៌ដមៅ េាំនងជាអនកដ្វើោរដៅោរ ិយាល័យណាមួយដ ្កដលកដ ដ

ើញភាលម វ ីណាភា​ាំងសាៅរែី ឈរភលឹកស្ាំលឹងដមើ លបុ រស្មានក់

ះមិនោក់ មភនក

អស្់ជិែ្ា​ាំមួយឆ្នាំ

្ាកដណាស្់ថាជាមនុស្សមដលកាំពុងមែាមរក ដទះមបកយូរប៉ុណាណក៏ដៅោចចាំ

ពិដស្ស្រដបៀបមដលដគសា​ាយោបូ បចាំ ដ ដេ

ើយ, ្ន់តន់មែ

្ពមទាំងដាំដនើរសាវហាប់

ាំន់តៅនចដ ល ះ

ៀងខ្លួនគឺ មានមែមួ យន់តៅនពី រ

ោយវ ិោររ

័ស្រ

ួនបញ្ហ ជ ក់ពីភាព

ម៉ ែ់ចែ់ និងមិ នដចះសា​ាំញ ុ ាំដ្ចើន, ដចញពីហាងលក់េាំនិញស្ូគីមិចដ 19

ះ

នដមា​ាងោន់ដភស្ជៈប៉ូវកាំលា​ាំងដលើកអកបដណើត រ នដមា​ាងដេៀែដបើកទវររង យនតបដណើ ត រ រួចក៏ បរដចញដៅ, ដៅមែជាមនុស្សរ ិះថា​ាំដពលដវលាដមដល អែ់ ផ្កលស្់បូរដសាះ, ត វ ីណាទញម៉ូ ែូដ៏ែូច្ចលឹង បដ្ឆះដង្វ៉ ង មួលម បមនថមដលបឿនដៅមុខ្ាមពីដ្ោយរងយនតមួយដ ដភលងងរ ឺយា៉ ងណា

េ​េឹកយា៉ ងដម៉ចក៏មិនខ្វល់

ះដោយមិនរវល់ថា

មែដរហងមដលខ្វល់គឺាម

មិ នទន់ ដ្រះម៉ូ ែូមបរជារលែ់ ដៅរក់ កណា ត លផលូវ ទបដពកដេើបចូលេឹករលែ់មា៉ស្ុិនយា៉ ងដនះ, និងឈឺចិែតខ្លលាំងណាស្់ ានដ

ើញដ

៊រា

មកពីបាំពង់ស្ុីមាុាំង

ពិែជាគួរដោយសាតយ

ើយមែមិនោចជួបន់តន។

ធាលប់ ស្ួរខ្លួនឯងថា ្បស្ិនជាមានឪោស្ោចជួ បន់តនមមន ដែើ នឹង

ដ្វើយា៉ងដម៉ចដៅ, និយាយពីអីវដៅ? ដបើាមចិែតមដលនឹកនិងេាំ ស្ស្លាញ់ ្បម

ាំននកតី

លជាស្ទុះដៅដោបដោយាែ់នឹក និងនិយាយដោយ

ចាស្់ៗ លឺៗថា អូនស្ស្លាញ់បង! ប៉ុមនតដែើ មនុស្សស្ស្ីមានក់ដនះ មាន ភាពោលហាន្គប់្ន់តន់នឹងដ្វើដរហង ្ា​ាំមួយឆ្នាំដ េីដ

ះ

ឹង ន មដរដេ?

ើយ, េីកមនលងដមដល មដលវ ីណាធាលប់ ានអងគុយដៅ

ដមើ លោាំ្ជួចោលពី ្ា​ាំឆ្នាំមុនជាមួយនឹងស្ុធាដៅនងងពនលែ់

ដេៀនជ័យ, នងងដនះ ក៏ដូចន់តន មិនដភលចដេថា្ែូវមែមកេីដនះ។ ស្ស្ស្់ស្ស្ី អងគុយដោបកាលជងគង់ ដោយលាំ

េឹកព្រក

ដម

ស្ាំលឹងដមើ លដៅេឹ កេដនលមដល្គបពី ដលើ

ដ៏្ាំលឹង វ ដលវើយ

ពនលឺននោាំ្ជួចចាំងជះចូ លដៅកនុងនផទ

ង្កមុាំ ស្​្ជឹងគិែមែមានក់ឯង « ដែើ ខ្ាំុគ ញ ិ ែពី ស្ី ែ

ឹង ន ? ដែើ ខ្ាំុញ

កាំពុងមែរងចាំអនកណាដោយ្ាកដ បងស្ុធា ឬក៏ វ ិបុ លដៅ? ដ 20

ែុអីវ

មួ យជី វ ិែដនះ ស្ាំរប់ ខ្ាំុញមានមែោររងចាំ មានក់មកដ ដេៀែមកដ

ើយដៅាែ់ មានក់

ើយក៏ដៅាែ់ដេៀែ េុ កដបះដូ ងខ្ញាំុជាចាំ នែរងយនត្កមងមមន

ដេ ដម៉ ចក៏ ចូលចិ ែតដោយខ្ញាំុ រងចាំខ្លលាំងដមល៉ះ? រ ឺក៏ ោលពីដៅែូច ្ព លិខ្ិែដោយខ្ញាំុ រងចាំមិនទន់ អស្់ចិែត? ដេៀែ

ដ

ដពលដនះដៅដោយខ្ញាំុ រងចាំ

ែុ អីដេវាដលងដស្ើចនឹ ងខ្ញាំុយា៉ងដនះ

យា៉ ងដម៉ច?»

មិ នោណិែខ្ញាំុខ្លះដេរ ឺ

នឹ កដល់ ោលមដលវ ីណាដៅែូ ច ោយុរានបីបួនឆ្នាំ ្គួសារ រស្់ដៅជួបជុាំន់តនដោយស្ុភមងគល, លាងច

មានឳពុកមាតយ

ាំដដើរដលង

ង

ធាលប់ មែរងចាំផូលវឳពុ កពី ដ្វើោររល់

រស្់ដៅយា៉ ងស្បាយដូចជាដកៅង

ដនេដេៀែ, មែ្គប់ យា៉ង្ែូវរលាយកនុងដពលមួ យព្ពិ ចមភនក, ា៉

ង

មានស្ស្ីដៅខ្លងដ្ៅក៏ចុះដចលផទះ ដោយន់តៅនស្ស្ដណាះ យប់ណាក៏ ង្ចម៉ក់លួចបដងហើបបងែួចស្ាំលឹងដមើ លដៅផលូវមុ ខ្ផទះ

យាំអណឺ ត ែអ

ណតក និ យាយែិចៗ

“ ា៉ ា៉ ! ា៉ ដៅេី ណា? កូននឹកា៉ ា៉ ណាស្់ !” មិនមមនដគងលក់ រ

ូែកូនដ្វើអីវមិនដឹងដ

ះដេ មែន់តែ់ាន្ែឹមមែដ្វើ

ជាស្ាំងាំដគងមែពួនស្ាំរក់ េឹកមភនកដជាគដខ្នើយខ្ទប់មាែ់មិនហា៊នដោយកូន លឺ ដស្ទើរស្ទះដដងហើម ដបះដូងឈឺចប់ន់តៅនអវីដ្បងប បតីមដលដោបជាប់នឹង ដដើម្េូងមបរជាឃ្លលែដចញដៅទាំងមបបដនះ មដល្ែូវកាំ្រឳពុ ក ដ

មយ៉ ងនឹកោណិែកូនស្ស្ី

ើយខ្លួនឯង ោរង្វរក៏ន់តៅន ជាំ

អែ់មានលេធភាពនឹង្េ្េង់្គួសារដនះានែដៅដេៀែ 21

ៅ

ញអវីក៏មិនដចះ ដោយមែ

ដ

ើញមុខ្កូនស្ស្ីែូចមែងមែនឹកដល់ឪពុកវា ្បមស្សាវានិងជាបតីមដល ះ ្ទាំមិនាន នងងមួយមាតយវ ីណា ាន

ន់តៅនោរេ​េួលខ្ុ ស្​្ែូវមានក់ដ ាំ

ងមកផទះមាតយមីងមដលន់តៅនកូ នន់តៅនដៅមួយ្ន់តប់ដសាះដៅ

ដ្ជាយចង្វវរ រួច្បគល់

ងដៅដោយន់តែ់ ្ាប់ថាដោយជួយដមើល

មួយនងង ខ្លួនដៅរកោរង្វរដ្វើ, ថាដ

ើយក៏ ដចញដៅ ដៅផ្កតាំកូនស្ស្ីថា៖

“វ ីណា! កូ ន, ដៅចាំមា៉ក់េីដនះដ

ើយ មា៉ ក់ដៅមែមួ យមភលែដេ ចាំ

មា៉ ក់ មកវ ិញ មា៉ ក់ នឹងេិ ញនាំ ដោយកូ នញ ុ ាំដោយដ្ចើ នណា! “ និយាយទាំងអួលដដើមករ កូនស្ស្ីស្ាំលាញ់ មបកន់តនរ

មែខ្ាំ្បឹងេប់

មុននឹងដចញដៅក៏ ដងើប

មបបមិនោច់ ោល័យហាក់ដូចជាមនុស្សមដល្ែូវ

ូែអ្ជឹង...

ងែូ ចវ ីណា អងគុយដលើម្គដ្ោមដដើ មេឹ កដន់ត ស្ាំលឹងដមើ លផលូវ

មាតយ្ែលប់ មកវ ិញ ា​ាំងពីនងង្ែង់ រ ដ

ូែដល់លាងច យប់ ងងិែឈឹងដៅ

ើយក៏ ដៅចាំមដរ ជី ដូនដៅចូ លផទះញ ុ ាំាយក៏ មិន្ពមចូ ល គិ ែមែ

អងគុយយាំ មូស្ខ្លាំដស្ទើរស្ុះសាច់ េឹកមភនករហាមមស្ស្ករកមាតយ៖

“ មា៉ ក់! មា៉ ក់ដៅេីណា! មកយកកូ នដៅផង, កូននឹកមា៉ ក់ណាស្់ មា៉ ក់ !...មា៉ ក់ ដៅដចលកូ នដ

ើយមមនដេ? មកវ ិញដមា៉ មា៉ ក់ !“។

ធាលប់ មែមានមាតយដៅជិ ែ្គប់ដពល ោាំ្ជួច

ដពលផគរ

ដពលដគាញ់

មែងមានមាតយដៅដោបជាប់នឹងដដើម្េូង,

្ាប់ថាកុាំ ដោ

យភ័យ មា៉ ក់ដៅមកបរកូនជានិចច, មែដពលដនះមលងមានដ 22

ើយ, ពិែជា

គួរដោយស្ស្ដណាះណាស្់

ដទះជាន់តៅនឪពុកក៏មិនគួរអែ់មាតយដេៀែ

មដរ។ ចាំាែ់ចាំាែ់ មួ យនងងដ

ើយមួយនងងដេៀែ មួយមខ្ោលយជាមួយ

ឆ្នាំ មួយឆ្នាំអស្់ជាដ្ចើនដង, ចាំរ

ូែដល់មលងចង់ ចាំ នឹកដល់មលង

ចង់នឹក។ ោយុរ្ា​ាំបួនឆ្នាំ ជី វ ិែវ ីណា មាន

មថាជាកូនកាំ្រ ន់តៅនា៉ ន់តៅន

មា៉ ក់ រស្់ដៅជាមួយនឹងជីដូនចស្់ រករបរលក់នាំ លក់ផ្កា​ាមហា​ារ៉ ស្សា​ាំង រ ឺាមដភលើងស្តុបយកលុយដោយដៅានចូលសាលា លាំាក យា៉ ងណាដោយមែដៅខ្ាំ ្បឹ ងដរៀន។ លក់ជាមួយនឹងដលាកយាយ ដោយេដេរៗដ

េាំ ដនរពី សាលា

វ ីណាេូ លនាំ ដដើ រ

ោច់ខ្លែមិនដលើកនដស្ុាំ្ាក់ពីអនកដនេ

ើយ។

នងងមួយដៅមកបរផារងៅី, េិញដកៅងៗពីរបី

ក់

ស្ស្ាលនឹងឪពុករបស្់

ដូចស្ពវដង,

កាំពុងមែ្ចកនាំដោយអនក

ស្ាំលឹងដមើ លដៅមា​ាងដេៀែននផលូវ

បុ រស្វ ័យ

ង ដដើ រចុ ះពីររងយនតមួយដ្គឿងដលើកពរដកៅង

មានក់ដៅជាមួយែាំ រង់រដេះរុញមដលលក់របស្់របរដកៅងដលង

្ាកដ

ណាស្់ ដគជាឪពុ ករបស្់វ ីណា ដ្រះដលាកយាយមែងមែបង្វហញរូបងែ ដោយ យ

ងដមើលញឹកញប់ មដរ, មែស្ស្ីមដលដៅមកបរដ

ងដេ ដកៅងដ

ះក៏មិនធាលប់ សាគល់មដរ, េឹកមភនក

ះមិនមមនជាមាត ូរដ្ចក មស្ស្ក

ដៅ“ ា៉ ា៉ !...ា៉ ា៉ ” ដ្រះមែចង់ ឆលងផលូវដៅរកឪពុ ក ដភលចដមើ លឡន ដមើលម៉ូែូដៅដ

ើយ ក៏្ែូវម៉ូែូបុកដួលទាំងជាំ 23

រ ស្ាំណាងលែមដលម៉ូែូ

ដបើកមិនស្ូវដលហនប៉ុ ៅ ន មែក៏របួ ស្មិនស្សាលមដរ, មនុស្សដរមដ រ ដលាកយាយស្ទុះមកដលើកដៅដ

ើងភ័ យស្លន់ដសាលរ ដ

ើងអ៊ូ

ើញកាលដៅ

ូរ្មដជាគ, ស្ូមបីមែដដើរមកដមើ លបនតិចក៏ អែ់មានមដរ ,វ ីណាេន់

ខ្លួនដលើនដដលាកយាយមដលយាំស្ស្សាក់ ្គួសារងៅីដ

មភនកស្ាំលឹងដមើលឪពុកនិ ង

ើងឡនបរដចញដៅ, ចង់ដឹងណាស្់ ដបើ ន់តែ់ដមើលដ

កូនស្ស្ីស្ាំណពវចិែតមដលន់តែ់មែងមែដៅថាជា្ពះ ោលយជាដកៅងដដើ រលក់ នាំាមចិ ដ្ចើមផលូវដ

ងែូចរបស្់ន់តែ់

ើយស្ថិែកនុងស្ភាពមបបដនះ

ដេៀែ ដែើន់តែ់នឹងមានោរមៅណ៌យា៉ ងដម៉ច។ ដពលដ ដ

ើញមដរ ដ

ដនះជាវាស្ ្បម

ើញ

ះដលាកយាយក៏

ើយ្ាប់ថា ឈប់ខ្វល់ដៅ ដគមាន្គួសារងៅីដ

ើយេុកថា

របស្់ដៅដៅចុះ ។ វ ីណាោយុដប់ ពីរឆ្នាំ

លជាបី ឆ្នាំដ្ោយមក,

ដរៀនថានក់េី

្ា​ាំមួយ, កាំពុងមែដ្វើលាំហាែ់ អងគុយដ្ងកជាប់នឹងែុ ជាមួយនឹងស្ាំ ដលៀកបាំ រក់មែមួ យស្ាំរប់ បាំណះជាងដប់ កមនលង កូនដគដនេដេៀែមដរ មែ ានចាំ

ដស្លងក្ពឹកដាកនងង

ដស្លងកនងងដាក្ពឹក

ដៅដរៀននងងណាក៏ មិនមដលានញ ុ ាំនាំចាំនីដូចជា ងដៅមែដៅដរៀនមិនមដលឈប់ដ

ែ់ថានក់លមែ ងមដេៀែ, ស្សាប់មែអនក្គូ

ើយេ​េួល

យិោរមាន្បសាស្ន៌

ពីមាែ់ទវរថានក់ ដរៀន៖ “បូរ៉ វ ីណា! មានមា៉ ក់ មករក” វ ីណា ស្ស្ឡាំងោាំង, បនលឺវាចរែិ ចៗមែមានក់ ឯងដោយកតីរ ាំដភើ ប៖

24

“ មា៉ ក់!” ជាមួយនឹងកតីស្ងឃឹមថាន់តែ់ ្ែលប់ មកជិ ែខ្លួនវ ិញ

កូ នកាំ ្រមាតយដេៀែដ

មលងជា

ើយ, រែ់ វ ឹងដៅដល់ ស្សាប់មែ...

“វ ីណា!... កូ នមា៉ ក់ !” មនុស្សស្ស្ីមានក់ដនះ ដមើលដៅដូចជាោយុរ ស្ឹងមែមិ នសាគល់ ដៅមកបរខ្លួនមានកូ នដកៅងពីរ

ុកស្ិបឆ្នាំ ដមើល ក់ និង្បម

លជាមា

នមានក់ ដេៀែដៅកនុងនផទ៖ “មា៉ ក់!...។” មាតយ

ងស្ទុះមកដោប

ងដោយេឹ កមភនក៖

“ វ ីណា! កូនស្ាំលាញ់មា៉ក់! កូន, កូនស្ុខ្ស្បាយរ ឺអែ់? ដលាក យាយមានមដលនវ ៉កូ នដេ?... មា៉ ក់ស្ុាំដទស្ណា! មា៉ ក់ អែ់មានលេធភាព ដមើលមងកូន មា៉ ក់ ស្ុាំដទស្...” និយាយបដណើ ត រយាំបដណើត រ,

វ ីណាដៅដស្ងងម

ស្បាយចិែតរ ឺ្ែូវខ្ឹង។ ដរហងមដលរ ិែមែ ចប់

ន់តែ់

មិ នដឹ ងថា្ែូវមែ

ួស្ចិែតដៅដេៀែ, ដ្ោយពី យាំ

ុចលុយមួយមុឺនដរៀលដោយ

ង

រួច្បញប់ ្បញល់

្ែលប់ ដៅវ ិញ ដ្រះខ្លលចបតីដ្ោយន់តែ់រកដរហង ។ ទាំងា៉ ទាំងមា៉ ក់ ស្ុេធមែមាន្គួសារងៅីអស្់ដ

ើយ...។

25

ែបអវីក៏មិនដកើ ែ, ដៅាែ់ ្ា​ាំពីរ្ា​ាំបីឆ្នាំ មកវ ិញ មុឺនដោយ ដែើ ដនះស្ាំរប់េិញោររងចាំអស្់ជាដ្ចើនឆ្នាំដ មដលកូន្ែូវោរ ដោយដ មា៉ ក់

ុចលុយមួ យ ះដ

ស្ ែ ? អវី

មិនមមនជាលុយរ ឺនាំចាំនីមដលន់តែ់ស្នយថានឹងេិញ

ះដេ មែគឺមាតយ គឺមនុស្សស្ស្ីមានក់មដលោចដោយកូនដៅថា មា៉ ក់ មដលោាំាយដ្វើមូបដោយកូ ហ នញ ុ ាំ

ជាអនកមដលដោបកូ ន

ដពលមដលកូនភ័យខ្លលច និងជាអនកមដលផតល់ភាពកក់ដៅតដល់កូន្គប់ ដពល។ ដឹងដេ, ដពលមដលដចញពីដរៀន ដមើ លដៅកូនដគដនេដេៀែ ដគ មានា៉ មា៉ ក់ ដៅេ​េួល មិនថាជិះឡន ជិះម៉ូែូ ជិះកង់ ឬដដើរយា៉ ងណាក៏ យល់ថាមានស្ុភមងគល់មដរ មែស្ាំរប់ វ ីណាវ ិញ អវីក៏ន់តៅនមដរ។ ្គប់ យា៉ ង ដ្វើដោយដកៅងស្ស្ីមានក់ ដនះខ្កចិែត ខ្កចិែតខ្លលាំងណាស្់។

26