Dé STEEF!

.

STEEF F E B R U A R I 2 0 1 3 E E N M A L I G E U I T G AV E

IK BEN VERLIEFD OP OPA! Kleindochter doet ontboezeming HIJ NOEMDE ZICHZELF DESI Zus vertelt over kleine Steef STEEF KAN ER SOMS ZO ZIELIG UIT ZIEN Uit logboek van zeilvriend

1 | STEEF.

60

2 | STEEF. 2 | STEEF.

EDITORIALSTEEF

Wat geef je aan je vader als hij 60 wordt? Hij heeft alles al, maar toch wil je iets leuks doen, hij wordt wel 60…

Weet je wát leuk is? Verhalen en foto's verzamelen in een soort magazine.

Jaaa! Dat doen we. Het idee voor de STEEF. is geboren. Willemijn weet er alles van, kent de programma’s waarmee je zoiets maakt. Marieke

is heel rap met mailen, overzichtjes maken van wie al iets binnen is en iedereen achter de broek aanzitten. En Steffie is juf, die kan wel effe kritisch kijken naar teksten, dat soort dingen.

Wat een input! Leuk om te lezen, leuk om aan te werken, leuk om het eindresultaat in handen te hebben.

Veel leesplezier!

Het idee

VOOR DE STEEF

Steffi

e

is geboren

e

M

ek i r a

Wil

lem

3 | STEEF.

ijn

.

STEEF Hoofdredactie Steffie Staal, Marieke Staal, Willemijn Staal Vormgeving Willemijn Staal Chef Kopij Marieke Staal Eindredactie Steffie Staal, Marieke Staal Redactie Steffie Staal, Damiaan Verhoef, Marieke Staal, Matthijs Bakker, Willemijn Staal & Hans Verhoog

Aan dit nummer werkten mee Arja Staal, Steffie Staal, Damiaan Verhoef, Tes Verhoef, Evi Verhoef, Marieke Staal, Matthijs Bakker, Willemijn Staal, Hans Verhoog, Areke Slob, Jacco Slob, Cobie Viveen, Fred Viveen, Andrew Viveen, Esmeralda van Gestel, Ans Cremer, Kees Cremer, Benny Goetjaer, Ria Goetjaer, Marianne Staal, Anita Staal, Willy Nooren, Bert Nooren, Nanny de Bruijn, Jan de Bruijn, Trinka Luinstra, Piet Luinstra, Hans Staal, Heleen Staal, Anton van Dijk, Ann van Dijk, Hans Booij, Marina Booij, Jan van Bemmel, Hilde van Bemmel, Maarten Boersma, Conny Boersma, Maarten Wilschut, Mieke Wilschut, Henk de Ridder, Corry de Ridder, Rob Huijsman, Manon Huijsman, Leo Vollebregt, Nelly Vollebregt, Chris Mezger, Annemarie Mezger, Edy Hoogendam, Willemijn Hoogendam, Watze Flach, Anneke Flach, Hans de Wal, Ineke de Wal, Olaf Stevens, Vera Stevens, Nico Dongelmans, Marike Dongelmans, Engel-Jan Ames, Arianne Ames, RenĂŠ Cremer, Evelien Cremer, Ruud Degenaar, Marian Degenaar, Albert Sterk, Yvonne Sterk, Danny van de Meulen, Annemieke van de Meulen, Martin den Breejen, Annemarieke den Breejen, Dick van Aartrijk, Anneke van Aartrijk, Rob Bosvelt, Lieneke Bosvelt, Jelle Sevenhuysen, Dianne Sevenhuysen, Eric Jan van den Ham, Margot van den Ham, Hans Mars, Karin Mars, Hans de Boon, Marjan de Boon, Janneke van Dam, Martijn Smit, Mirli Smit, Rob Mutters, Majolijn Mutters, Harm Jan Blom, Carla Blom, Gino Mion, Marion Mion, Rien de Boo, Carijn de Boo, Peter Boxhoorn, Peggy Springorum, Thiska van den Heuvel, Jos van Woerkum, Charlotte Koster Uitgeverij Staal Magazines Druk Netzodruk Gorinchem

.

STEEF F E B R U A R I 2 0 1 3 E E N M A L I G E U I T G AV E

IK BEN VERLIEFD OP OPA! Kleindochter doet ontboezeming HIJ NOEMDE ZICHZELF DESI Zus vertelt over kleine Steef STEEF KAN ER SOMS ZO ZIELIG UIT ZIEN Uit logboek van zeilvriend

60

inhoud

13 Albert & Yvonne Druivensappen 23 Thiska Prat een wachtvent!

33 Peter & Peggy Omlijst met verhalen 41 Lize Steun en toeverlaat 42 Hans & Marjan Oude zeilfoto's van weleer 52 Ruud & Marian Vangen? Ho maar!

53 Danny & Annemieke Prijswinnende foto 87 Janneke Steef in de sneeuw 88 Hans & Karin Schavuiten 92 Engel-Jan & Arianne Gesjellig 93 Harm Jan & Carla Heilig boontje 101 Gino & Marion Lieve verhalen 102 Jan Klijn Steve Steel 109 Rien & Carijn Geen gedonder 111 Rob & Majolijn Hou de helmstok vast

FAMILIE

14 Ans & Kees Hij noemde zichzelf Desi 27 Tes over opa Hij is heel mooi 43 Jacco & Areke Oude herinneringen 46 Willy & Bert Het broertje zijn was bepaald 51 Arja Als jij bij me bent is alles goed 53 Dochters Over de band met hun vader 66 Kleindochters Opa Steef 72 Hans & Heleen Het frummeltje 79 Cobie & Fred Hij zou mij zeilen leren 80 Nanny & Jan Een bootjesman 84 Ferry Ome Steef 100 Marianne & Anita Beruchte foto 105 Trinka & Piet Baby Steef 106 Schoonzoons De mannen van staal 108 Evi Net als opa 112 René & Evelien Hopppahhh 114 Andrew & Esmee Vooral veel genieten!

FEBRUARI 2013 RONDE TAFEL

25 Edy & Willemijn Gangmaker 31 Olaf & Vera Onderhoudend gesprek 32 Hans & Ineke Best oud 61 Watze & Anneke Logeren bij Steef 62 Chris & Annemarie Onvergetelijke tijd 68 Henk & Corry Steef in beeld 71 Hans & Marina Mooie wijnen 73 Maarten & Mieke Fijne foto's 82 Rob & Manon Roduh of wittuh 86 Eric Jan & Margot Privé piloot paaien 94 Conny & Maarten In rijmvorm 99 Jan & Hilde Een nieuw begin 103 Nico & Marike Dikke pâkkurd 104 Anton & Ann Stefanowich fabel 110 Leo & Nelly Onmisbaar

BUREN

35 Rob & Lieneke Zeilverhalen 63 An & Dick Foto's vol nostalgie 98 Rob & Lieneke Steefs humor 114 Jelle & Dianne De beste buurman

DAMENVRIENDEN 44 54 65 74 90 94

Joke & Frits Steef deed Kommer na Martin & Annemarieke Sappige anekdotes Kees & Karen Borreltjes in de binnenstad Martijn & Mirli Een bijzonder ding Jos van Woerkum Een bijzonder plekje Martijn & Mirli Janus

6 | STEEF.

steef’s favo rites Favorieten hebben we allemaal. Sokken, boeken, artiesten, noem maar op. Ook Steef heeft zo zijn gekkigheden. Van whiskey tot muziek.

KLM Delfts blauwe huisjes Niet een of twee, nee, Steef heeft inmiddels meer dan honderd KLM huisjes. Gewapend met notitieboekje met de missende nummers stapt hij de Business Class binnen om thuis te komen met de ontbrekende huisjes. De huisjes staan uitgestald in de keuken, op nummer gesorteerd.

8 | STEEF.

Grant’s Scotch Whiskey Een glaasje whiskey gaat er bij Steef, op zijn tijd, wel in.

Bijvoorbeeld tijdens "Sport in Beeld" op zondagavond.

Mét twee klontjes ijs.

The Beatles George, Paul, Ringo en John. In zijn jonge jaren wilde Steef het liefst ĂŠĂŠn van hen zijn. Met broertje Hans oefende hij - met een tennisracket - voor de spiegel zijn Beatlemoves. Een echte Beatle worden is hem nooit gelukt, maar een grote fan is hij zeker!

10 | STEEF.

Rode broek Zodra de zon zich in het voorjaar laat zien, springt Steef in zijn rode broek en is daar tot aan de herfst niet meer uit de krijgen. Tot groot geluk van Arja die Steef het leukst vindt in zijn kakineuze, rode broek.

12 | STEEF.

STERKVERHAAL

'GENIETEN VAN DRUIVENSAPPEN'

Hoewel Steef "ruim 45 jaar" is geworden, blijft de tijd van antirimpel-crème nog altijd ver weg.

Zeker ook veroorzaakt door de altijd vrolijke gezinsleden, blijft de conditie van Steef op een prima niveau. Mede door het genieten van druivensappen en andere distillaten.

Sterke verhalen vanuit de Gorrekes, autorally's, Westendorf, een daklawine, Rotary en Bourgondische reisjes wil ik niet en detail aan het papier toevertrouwen.

Steef met jou, maar ook dankzij jou, hebben wij al veel mooie momenten beleefd.

We hopen daarvan met jou en je familie nog lang te mogen en kunnen genieten.

Proost op een voortschrijdend - dan gaat de tijd wat minder snel - genieten in goede gezondheid.

Albert & Yvonne Sterk

13 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

'HIJ NOEMDE ZICHZELF DESI' Het jaar 1953 was niet alleen het geboortejaar van Steef, maar ook van de verschrikkelijke watersnood op 1 februari.

Heel Nederland was van slag en voor mijn vader en moeder was het natuurlijk een spannende en angstige tijd, want het water kwam wel heel dichtbij. Mijn moeder was hoogzwanger, stel je eens voor! Twee weken later werd Steef op vrijdag 13 februari, ‘s avonds om 17:30 uur geboren. Het gevaar van het water was gelukkig inmiddels geweken. Stephanus Eloy Franciscus noemde ze hem, naar onze vader Steef. Hij werd (ik denk de volgende dag) gedoopt en ik mocht hem “ten doop houden”, dat wil zeggen hem dragen en boven het doopvont houden als het doopwater over het hoofdje komt. Een hele eer dus! Vlak voor de geboorte had mijn moeder, met hulp van mijn zusje Trinka, de wieg klaargemaakt. Ook kwam er een nieuwe, moderne kinderwagen. Werkelijk prachtig, met wat handelingen van knopjes en dergelijke werd het een wandelwagen. Heel nieuw voor die tijd. En wij maar wandelen. Tot de lol er af was

Mijn moeder stond ooit eens voor het raam toen ze hem als kleuter plotsklaps op een klein fietsje langs de haven zag rijden. Je zult begrijpen dat haar hart even stil stond. Steef is ook eens tegen een auto van "Papendrecht" (papi) gelopen. Hij wilde naar de kermis en was zo haastig dat hij vergat uit te kijken, met een hersenschudding tot gevolg! Toen we verhuisden naar de Bullekeslaan werd Steef vriendjes met buurman Huib Verduin en zijn vrouw Suus. Hij bracht daar onze schillen voor de beesten, liet hun twee boxerhonden uit en gaf de pony’s te eten.

Wat ik me ook nog goed kan herinneren is dat Ome Piet ook af en toe langskwam (de broer van Suus). Hij was hobbyfotograaf en maakte hele reportages van Steef en Hans.

De lagere school heeft Steef helemaal doorgebracht op de Mariëngaarde. Op die school was Mario de Zeeuw een vriendje van hem. In het Kanaal van Steenenhoek heeft hij volgens

HET POLYESTER ROEIBOOTJE WAT KEES MAAKTE WAS HET BEGIN VAN HUN VARENDE LEVEN natuurlijk. Daarnaast had mijn vader een grote, metalen, gegalvaniseerde box gemaakt, ook al nieuw voor het pasgeboren broertje. Het leuke vind ik dat, de box op de Nieuwe Hoven ook nog gebruikt is. Als baby kreeg Steef kinkhoest. Best heftig voor zo’n klein mannetje. Onze huisarts, dokter Zwaan, gaf hem een heel vies drankje.

Omdat hij te klein was om het uit te spugen (dat kwam bij grotere kinderen voor) knapte hij redelijk snel weer op. Steef was als klein jongetje heel lief, hij speelde graag in de grote box. In die tijd hadden we een poesje, Mimi, die kroop dan bij hem in de box. Wat ook grappig is om te weten, Steef noemde zichzelf altijd Desi.

14 | STEEF.

mij leren zwemmen. Daar hebben Steef en Hans ook eens een bootje gevonden. Samen met mijn vader hebben ze die toen helemaal opgeknapt en weer te water gelaten. Daar hadden ze een hoop lol mee! Maar... toen kwam de eigenaar op de proppen en moesten ze het bootje helaas weer teruggeven. Al snel kwam toen het polyester roeibootje wat Kees met zijn vader maakte en dat was het begin van het varende leven. Het carnavalsleventje begon bij Steef al met het kindercarnaval in het parochiehuis. En later, in zijn tienertijd, kwam hij bij ons oppassen voor een kaartje voor het tienercarnaval.

Ans & Kees Cremer

Steef en Hans met de boxer van de buren (foto’s Ans & Kees Cremer + Ria & Benny Goetjaer)

Tijdens een van de jaarlijkse weekendjes weg (foto’s Ans & Kees Cremer + Ria & Benny Goetjaer)

rare liefde?

ware 16 | STEEF.

CIJFERSENZO STEEF. is geboren op vrijdag 13 februari 1953, 17:30 uur

Bijna 3 kleindochters

Heeft overhemdmaat 44 STEEF. is 60 jaar, 720 maanden, 21.915 dagen, 3130 weken

Zo’n 45 jaar samen met Arja

0183624548 / 0653382330

STEEF. heeft 3 boers en 5 zussen Weegt al heel lang “92 kilo” Heeft schoenmaat 43

STEEF. woont op Kalkhaven 17 915 kilometers vaak gereden richting Westendorf 18-RDH-3

39 dagen in Zuid-Afrika gekuierd 153, 152 flessen wijn op het wijnrek

In 1 stad gewoond

600 keer gestopt met roken (& net zo vaak begonnen)

3 dochters & 3 schoonzoons

getrouwd op 17-12-197 6 18 minuten rijden naar de zaak

17 | STEEF.

Uitnodiging tewaterlating Tristan da Cunja (foto ingeleverd door Marianne & Anita Staal)

18 | STEEF.

19 | STEEF.

Al tijden traditie

UITSPRAKEN Ik ben niet doof, ik hoor het gewoon niet.

60 JAAR STEEF.

Goed gedaan jochie!

We gaan naar huis! Ik verkoop de boot!

De antwoorden staan verkeerd op die kaartjes hoor!

Tijdens Triviant

Ik smak niet, ik eet.

Op vakantie

Ik snurk niet, ik slaap niet eens!

Zit niet zo te zeveren!

Wél nee!

Golven komen altijd twee keer.

Aan boord

Za’k ma zegge.

Ja, ja, ja, joe, joe, joe, hoi, hoi, hoi, doei, doei, doedoei, doei.

20 | STEEF.

tien jaar ge le

22 | STEEF.

GEKVERHAAL

S

Steste Beef! Jele varen heb ik al het negoegen kou te jennen.

Prat een wachtvent ben je. Geel hrappig ook.

Zo was kie deer, dat ik weer jet mullie mee was op be doot, en dat Millewijn en ik iets uit elkaar hoesten malen (het destrebeffende object is onkebend). Wij groeven hou om julp. Bijnschaar zat jij al de danse gag met de Huiderzeeballade in je zoofd, want in al je opwegektheid(jouw bijna tonscante staat van zijn), begon jij op wie dijs te zingen: Papa kan jij dit even mollen, Papa maak jij dit even stuk? Meisje dat is ’n gelukkie, ik kan dat namelijk heel erg goed! Kijk maar hoe ik hier aan pluk(kie), zie dat heb ik zo gedoet! (ok die laatste zin is zervonnen, mijn

hegeugen maat lij ook wel eens stin de heek, ook al ven ik beel tivaler en jonger jan dij) Je deed er ook nog een tubsiel dansje bij, om het krat wacht zij te betten. Lihariteit alom tanuurlijk.

Millewijn en ik zullen lat diedje nooit gerveten.

Net zoals ik derver ook nooit zal gerveten foe hijn het altijd was jij bullie, de mafilie Staal.

Stankje Deef, voor al die teuke lijden, en fegeliticeerd met je vozeelste jervaardag en dat er mog naar meel veer teuke lijden mogen komen!

Tiefs, Lhiska van den Heuvel

23 | STEEF.

25 | STEEF.

Foto + quote van Edy & Willemijn Hoogendam

Steef i vaa éé van d gan maker

Ik vind het leuk om bij opa en oma te spelen!

KIDSTALK

Tes over opa

• Opa is heel mooi • Ik ben eigenlijk een klein beetje verliefd op opa • Een van de leukste dingen die ik met opa heb gedaan is naar de Winter Efteling & slapen in het Eftelinghotel En samen met oma en Evi naar de dierentuin was ook heel leuk!

• Ik vind opa lief omdat hij altijd blij kijkt en hij doet een beetje gek • Opa kan heel mooi voorlezen, dan doet hij gekke stemmetjes • Opa vindt oma lief en daar ben ik heel blij om want ik vind haar ook lief 27 | STEEF.

al tijd al een levens ge nie ter 28 | STEEF.

BOEKEN TOP

3

In Europa - In 1999, aan de vooravond van het magische jaar 2000, reisde journalist Geert Mak grotendeels per trein heel Europa door op zoek naar sporen van de twintigste eeuw. De nadruk lag op gebeurtenissen die verband houden met de Tweede Wereldoorlog. Geert Mak, €19,95

Knielen op een bed violen - “Ik ben altijd bang geweest om het complete verhaal te vertellen: het geleidelijke maar onstuitbare afglijden van een zachtaardig maar in zijn jeugd verwond man vluchtend in het zwartste calvinisme - en het verdriet dat hij in zijn naaste omgeving veroorzaakt.” Jan Siebelink, €12,50

Heren van de Thee - In 1871 vertrok het echtpaar Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosengaarde Bisschop vanuit Nederland naar de afgelegen theeonderneming Gamboeng in de Preanger op Java. Al is Heren van de thee een roman, het is geen ‘fictie’. Hella S. Haasse, €12,50

30 | STEEF.

Twee kinderweekend fotootjes. Jammergenoeg weten we de inhoud van de conversatie niet meer, maar Emile en Steef hadden vast een onderhoudend gesprek. (Foto’s: Vera Galis & Olaf Stevens)

"Hoe vertellen we het onze kinderen?" (foto door Ineke de Wal)

"Best oud!" zei je op mijn zestigste verjaardag. (foto door Hans de Wal)

32 | STEEF.

LEUKVERHAAL

'DE SFEER STOND ALS EEN HUIS'

Hoe moet ik beginnen om iets te vertellen over Steef... Hoe we hem hebben leren kennen? Wat het voor een man is?

Leuke anekdotes?

We hebben hem leren kennen via Daam en Steff, we hadden al leuke verhalen gehoord over papa Steef maar nog nooit ontmoet. Die ontmoeting kwam op het afstudeerfeestje van Steff, op de Kalkhaven. Tijdens het feestje hebben we elkaar niet echt gesproken maar aan het eind van het feestje kwam het telefoontje dat het eten klaar was voor Marieke en Matthijs. Dat klonk de overige feestgangers als muziek in de oren, dus met zijn allen naar het andere huis aan de Kalkhaven. Daar bleek dat het geen probleem was om met zijn allen aan te schuiven. Arja trok de koelkast open, gooide de oven aan en maakte voor iedereen een heerlijke maaltijd. Steef dook in zijn “wijnkelder” en trok er nog wat extra flessen uit. Dit was zo gezellig, de sfeer stond als een huis. En dat geldt voor ieder weerzien met jullie.

Aardig wat vriendschappelijke wedstrijdjes meegezeild op “de Honte”, al waren die in het heetst van de strijd niet altijd vriendelijk meer, de adrenaline en

wedstrijdsdrift gierden door het lijf. Maar altijd eindigden deze wedstrijdjes in een heerlijke borrel met toastjes in de kuip, omlijst met prachtige verhalen en anekdotes. Een verhaal blijft me altijd bij: Steef was onderweg naar Engeland, Ramsgate om precies te zijn, met een aantal vrienden, waaronder Bert Wieland.

Ze riepen de haven op met de tekst “Is this Copenhagen?”, wat resulteerde in een bezoek van de douane aan boord. Die de complete boot van onder tot boven doorzocht en alles overhoop haalde. Ik weet niet of het verhaal nog helemaal klopt, dat weet Steef het beste over te brengen.

Ook zijn we tijdens verschillende vakanties in Zeeland met elkaar opgevaren. Zelfs een keer naar Oostende, waar we heerlijk zeetong hebben gegeten. Steef van harte met je 60ste verjaardag, we hopen nog veel mooie zeiltochten te maken.

En laten we in het voorjaar maar weer eens een borrel drinken en genieten op het Maasje.

Peter Boxhoorn & Peggy Springorum

33 | STEEF.

koffie e d j i Tb NKE A B ZEE

EETLEVEN

E RES

CAP

mer

zo in de

water met BUBBELS

STUDENTENHAVER bij de borrel

schaaltje YOGHURT bij het ontbijt

door Arja gemaakte JACHTSCHOTEL 34 | STEEF.

BURENPRAAT

'SCHÖN NICHT DIE STERNEN HEINZIE?' Zeven jaar achter elkaar gingen Steef, Dick, Heinz en Rob een week in het voor- of naseizoen zeilen.

Zes keer in Kroatië en een keer in Zeeland.

Als we met de boot van Heinz gingen (Möwe) reden we met de auto naar de haven van Lignano (Italië naast Venetië). We gingen met de auto, omdat er erg veel eten, drinken en een groot zwaar kussen gevuld met een soort stenen mee moest, speciaal voor Steef. Hij kon zonder dat kussen absoluut niet slapen, zei hij. Dit werd door ons (terecht?) in twijfel getrokken.

Aan boord, was Heinz uiteraard de kapitein, maar Steef bepaalde wat er moest gebeuren.

Volgens ons is het thuis precies andersom.

Na de boot zeilklaar gemaakt te hebben, gingen we de volgende dag weg. We staken dan in een keer de golf van Triëst over naar Istrië.

Als er op een gegeven moment geen land meer te zien was, werd het even stil aan boord. Dit duurde niet lang want dan kwamen de (sterke) verhalen van Steef. Het

bijzondere was dat we zeven jaar lang dezelfde verhalen nog steeds amusant vonden. We deden of dat we ze voor het eerst hoorden.

Zodra er een beetje wind kwam, doken Dick en Rob naar beneden omdat we bang waren dat van Steef de spinaker erbij gezet moest worden.

Op zich zelf geen probleem, maar de wirwar van lijnen, ophaler, neerhaler en onduidelijke bevelen was voor ons het struikelblok.

Als we gingen overnachten in een haven gingen we meestal aan wal eten. Zo ook die keer in Umag. We vonden een leuk restaurant, hoog boven het water met een fantastisch uitzicht.

We zaten op een soort vlonder, zodat als er wat viel, het tussen de kieren door in het water terecht kwam. Dit gebeurde ook met het bestek van Steef gebeurde. Tijdens het eten veel lachen en plezier, mede door de wijn. Steef werd wat vrij en zei dat er geen geld was om te betalen!

35 | STEEF.

BURENPRAAT

Was geen probleem, hij mocht bügeln (strijken).

Doordat we de volgende morgen weer verder zouden zeilen kon er toch niet gestreken worden en werd er maar betaald. We vermoedden dat Steef een zeer kleine fooi gaf, omdat we na het afrekenen een glaasje door oma eigengemaakte grappa kregen (die onopvallend tussen de kieren van de vlonder verdween). Bij het verlaten van het restaurant werd door de eigenaresse en haar man beloofd dat ze ons uit zouden zwaaien. >>

in. Hier vandaan kon je nog deelnemen aan het gesprek. Dick en ik waren even weggedommeld, toen we weer wakker waren konden we de conversatie van Steef en Heinz volgen.

Schön nicht die Sternen Heinzie, ja wircklich schön, even korte pauze en dan weer Schön nicht die Sternen Heinzie, ja wircklich schön. Dit heeft zeker een uur geduurd, toen hebben Dick en ik, Steef en Heinz vriendelijk doch dringend verzocht de kooi op te gaan

DAT ER VAN HET ZEILEN, HET MOOIE WEER, HET UITZICHT EN VOORAL DE DRANK GENOTEN WERD BEHOEFT GEEN BETOOG Tot onze verbazing werden we daadwerkelijk uitgezwaaid, wat een heel leuk gezicht was.

Dat er van het zeilen, het mooie weer, het uitzicht, de omgeving, het eten en vooral de drank genoten werd, behoeft geen betoog.

Zo ook die ene avond, we lagen in een lagune voor anker en hadden heerlijk en lang gegeten.

Geen wolkje aan de lucht en na de afwas, in de kuip koffie met een borrel. Later alleen nog de borrel.

Dick en Rob kregen slaap en doken vast de kooi

36 | STEEF.

zoeken, wat na enig aandringen gebeurde.

Dit is maar een klein uittreksel van hetgeen we met jou beleefd hebben, en hoe langer ik nadenk des te meer mooie verhalen en herinneringen komen boven.

We missen Steef en Arja nog steeds erg als buren. Steef, we hopen dat je nog lang gezond mag blijven met al diegenen die je lief hebt. Gefeliciteerd met je 60ste verjaardag.

Lieneke & Rob Bosvelt

38 | STEEF.

TOPWIJN

Van boven naar beneden: 1. Valpolicella Ripasso - 13,99 euro 2. Fleurie - 12,99 euro 3. Chablis Premier Cru - 28,80 euro 4. Faustino V - 11,99 euro 5. Kanonskop Kadette - 10,99 euro

39 | STEEF.

toillettas:

40 | STEEF.

LIEFVERHAAL

'HIJ IS VOOR MIJ WARMTE EN GEZELLIGHEID MAAR OOK EEN STEUN

EN TOEVERLAAT IN MINDER GUNSTIGE TIJDEN

Mijn eerste kennismaking met Steef gaat terug naar oktober eind jaren negentig. Samen met Bert stapte ik in de auto op weg naar de verjaardag van Arjan Klein. Best spannend allemaal, maar het voelde eigenlijk direct al goed en vertrouwd! En dat doet het nog steeds!

Daarna volgden de zeilweekendjes met Arjan en Riek of met de kinderen en aanhang. Alles ging heel relaxed, schoven er een aantal mensen bij in de kuip, dan toverde Arja gewoon wat extra’s in de pannen. Alles overgoten met de nodige drank en soms indringende gesprekken. Van Steef kreeg ik ook het vertrouwen om tijdens de gezinsvakanties te mogen oppassen op Jansje

'

en dat wilde toch wel wat zeggen! We maakten heel wat wandelingen met haar en ze sliep net als thuis aan ons voeteneind. Steef was ook de vriend die in de avond van 13 juli 2005 met de onheilsboodschap kwam dat Bert plotseling was overleden. In de periode daarna kon ik altijd op hem, maar ook op Arja en de kinderen rekenen!

Met het wegvallen van Bert veranderde er veel.

We zien en spreken elkaar minder, voel me daar wel eens schuldig over maar gelukkig weten we van elkaar dat het goed zit! En de momenten dat we elkaar weer tegenkomen is het weer als van ouds!

Lize Venema

41 | STEEF.

Steef bij tewaterlating van de Tristan da Cunja omstreeks 1974 (foto Hans & Marjan de Boon)

Steef aan het zeilen met Ben van Dam (foto Hans & Marjan de Boon) 42 | STEEF.

SCHOONOUDERS

'HIER HEB JE TWEE CONDOOMS, WELTERUSTEN HOOR'

1973

We gingen met de watersportvereniging naar de opening van de jachthaven in Heukelum, toen ontdekten we dat onze Arja met Steef Staal omging. Daar liepen ze voor het eerst hand in hand, dertien en veertien jaar oud. Steef was een leuke vent voor Arja, dus dat zat wel goed.

We hadden afgesproken met Arja en Steef om op donderdag voor Pasen met de veerboot met z'n vieren naar Londen te gaan. Via Zeebrugge vertrokken we met de Ferry naar Dover, 12:30 uur vertrokken en om 19:00 uur stapten we aan wal.

Van daar door naar Londen, waar we gelukkig al snel een hotelletje hadden gevonden. Het was aardig weer, best bijzonder voor Engeland! We zouden hier maar één nacht blijven, want de volgende dag gingen we door naar familie Wim Janson ergens anders in het land. Ik (Jacco) had geen zin om met Steef op één kamer te slapen dus zei tegen hem: “Hier heb je twee condooms en weltrusten hoor!” De volgende dag zijn we door gegaan naar Windson in Kent en daarna naar de zuidkust en weer terug naar Dover. Het was een erg mooie trip zo met de paasdagen!

Het jaar dat Arja met de YFU naar Amerika zou gaan. Wij lagen met de boot in Langweer, daar kwam ze samen met Steef helemaal naar toe. Ze kwam ons vertellen dat dat de reis niet door ging.

Die twee hadden inmiddels dikke verkering en konden elkaar niet zo lang meer missen.

Op 15 juli 1975, kwam een leuke verrassing.

We lagen in Vlissingen met de boot en Steef en Arja kwamen op de fiets uit Veere naar ons toe, met gebak. Ze waren de dag ervoor verloofd! Dat was nog eens een leuke verrassing!

Jacco & Areke Slob

1967 1972

1975 43 | STEEF.

DAMENVERHALEN

I

Immiteren - Op een vrijdagmiddag zat Steef

bij ons op de projectenafdeling en we waren een beetje aan het vervelen. Nu kon je door ramen, die in alle ruimten waren, bij elkaar binnen kijken. Steef kon erg goed de stem van Kommer Damen nadoen, dus kwam hij op het idee Jaap Hameete te bellen met het verzoek om bij hem (Kommer) langs te komen. Eerst kwam de secretaresse van Jaap aan de telefoon en wij zagen dat zij Jaap riep omdat zij “Kommer” aan de lijn had. Jaap liep naar de telefoon en deed terloops zijn stropdas goed (alsof Kommer door de telefoon kon zien dat zijn strop niet goed zat).

Daarna kwam het verzoek, met een nagebootste stem, of Jaap even boven in het woonhuis wilde

roder en roder en hij begon steeds harder te praten, terwijl een aantal mensen dit om een hoekje stonden te aanschouwen.

Verkeersborden - Een keer tijdens een overnachting in Amsterdam tijdens de Europoort, liepen ze met een stel naar het hotel, ook Bert Wieland was hierbij. Onderweg passeerden ze een wegopbreking. Ze vonden het toen nodig om alle borden die daar stonden om te draaien zodat het verkeer de halve stad doormoest om op de plaats van bestemming te komen.

Aangehouden - Toen we nog in Hardinxveld gehuisvest waren, reed Steef vaak samen met Bert Wieland mee. Op een dag werden ze aangehouden op de Banneweg vanwege een

JAAP LIEP NAAR DE TELEFOON EN DEED TERLOOPS ZIJN STROPDAS GOED, ALSOF KOMMER DOOR DE TELEFOON KON ZIEN DAT ZIJN STROP NIET GOED ZAT komen. Wij zagen hem de hoorn neergooien en met snelle pas richting het woonhuis gaan. Steef riep hem nog na van “Jaap hoor eens”, maar de reactie was, “ik moet bij meneer Damen komen", en weg was hij om na 5 minuten met een rood hoofd terug te keren.

Zo speelde Steef ook eens een klant uit Duitsland (uiteraard Duits sprekend) en belde hij Jaap van den Boogert die twee hokken verderop zat. Steef speelde een lastige klant die alleen duits sprak en geen engels. Diegenen die Jaap kennen weten dat hij nogal driftig was. Zijn hoofd werd steeds

44 | STEEF.

snelheidsovertreding. Ze openden het raam en de agent vroeg hen: "Je weet zeker wel waarom je wordt aangehouden?" "Nee," reageerde Bert, "een enquête?" "Nee," antwoorde de agent lichtelijk geïrriteerd, "jullie zijn door een radar gereden." "O, niks van gevoeld," was de reactie uit de auto. De agent werd nu toch wel boos en zei: "Maar jullie krijgen wel een bekeuring!" waarna Steef en Bert in lachen uitbarsten.

De agent gaf de bekeuring en vroeg zich waarschijnlijk af wat voor malloten hij nu weer voor zich had gehad.

DAMENVERHALEN

Flappen mee – Steef zat op landengroep 1

als verkoper tegenover Dolf Kleingeld. Dolf was ook een geliefd doelwit om te plagen. Een of twee keer per jaar moest elke verkoper even bij Kommer langskomen om verslag te doen; waar zij mee bezig waren en wat de plannen voor de toekomst waren. In het raamkozijn bij Steef en Dolf lagen van die grote rubber uitlaat flappen. Toen Steef terug kwam van zijn gesprek was Dolf de volgende in de rij. Steef vroeg Dolf met een uitgestreken gezicht of hij deze rubber flappen, op verzoek van Kommer, mee wilde nemen, want Kommer wilde die dingen zien.

En dus vertrok Dolf met aan iedere arm zo’n flap naar zijn gesprek met de heer Damen. Je kunt de reactie van beide personen wel raden.

Neuken - Ik herinner me ook nog de eerste verkoopdagen. Na een hele dag en avond suf geluld te zijn, besloten we om met de gehele groep nog een borrel te gaan drinken in Eindhoven.

Er was niet zoveel te doen, maar we kwamen terecht in een bar waar ook een paar meisjes aan de bar zaten. De toiletten waren boven en om de zoveel tijd ging er iemand naar boven om van het toilet gebruik te maken. Niet wetend dat de toiletten boven waren, vroeg Dolf op een bepaald moment aan Steef: "Hé Steef wat gaat iedereen

daarboven doen?" Waarop Steef antwoord: "Ben jij dan nog niet geweest? Je kan daar neuken."

"Oh," zegt Dolf en loopt direct richting de trap en gaat naar boven om even later, na zijn ontdekking wat er werkelijk gebeurde, weer met een rood hoofd naar beneden te komen.

Sigaar - Ook ben ik een keer met Steef in Hamburg geweest waar we 's avonds na het diner zeiden: we zouden best trek hebben in een sigaar met een cognacje. Zo gezegd zo gedaan.

Toen de rekening kwam bleken de sigaren bijna meer gekost te hebben dan het hele diner!

Stabiel? - Tijdens een bezoek aan de haven van Antwerpen samen met Frans Wouters, waar behoefte was aan twee sleepboten, gebeurde het volgende: een commissie van de stad Antwerpen was gehuisvest in een oud pand en Steef en Frans werden ontvangen in een kamer waar een grote, oude, houten tafel stond met daarachter de commissie en daar tegenover Steef en Frans. Steef zat een beetje te wippen op zijn stoel. Opeens verliest hij zijn evenwicht en valt achterover en met een grote dreun ligt hij plat op zijn rug. Na enige hilariteit zegt één van de Belgen aan de andere kant van de tafel: “Awel, ik hoop dat uw boten stabieler zijn”.

Joke & Frits van Drenth

45 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

Briefje van een kleine Steef aan zijn zus Willy (foto ingeleverd door Willy & Bert Nooren)

46 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

Vreemd al die vrouwelijke nazaten van Steef?

Echt niet! Want toen wij ruim 60 jaar geleden te horen kregen dat we een broertje of een zusje zouden krijgen, geloofden we nog heilig in engeltjes. Conceptie was een mysterie. We baden vurig voor een zusje! Omdat het ‘broertje zijn’ al

was bepaald is er wellicht door ons gebed toch nog iets aangepast: namelijk de vorming van xyzaadjes! Resultaat: drie kanjers van dochters en het werkt zelfs nog door in het nageslacht!

Willy & Bert Nooren

47 | STEEF.

48 | STEEF.

stom!

Deuren die openstaan en voor veel kou zorgen

Zondagsrijders op de linkerbaan

Telefoonverkopers die bellen tijdens het avondeten

Les krijgen (van wie dan ook) Een gemaskerd bal Dat Arja weinig vis klaar maakt Als zijn Damen mesje nergens te vinden is

Nieuwe kleren kopen

Stropdassen

Oorpijn hebben Mac Donalds, gatverdamme Het vliegtuig missen

Geert Wilders

Zeurende vrouwen

Te laat komen bij een afspraak

Rommel in huis

Bruine bonen

50 | STEEF.

WARELIEFDE

'ALS JIJ BIJ ME BENT IS ALLES GOED'

De tekst van dit liedje uit 't Schaep in Mokum zegt precies wat ik zelf niet zo goed onder woorden kan brengen!

Jij en ik Of ik en jij De volgorde maakt niet uit Je maakt me blij En als ik wat te vieren heb Hoor jij d’r bij We zijn altijd samen

Jij en ik Of ik en jij De volgorde maakt niet uit Het is koek en ei Ben ik alleen Ben jij er als de kippen bij Want wij horen samen

Als er eens gedonder is Ben jij de eerste die me vraagt Wat is er mis?

Dan sta je altijd voor me klaar En andersom Zo blijven we samen

Mij kan niks gebeuren Als jij bij me bent is alles goed En ik prijs de dag dat ik jou Voor het eerst heb ontmoet Doe ik iets waarvan je dacht Dat had ik nou toch even niet Van je verwacht Dan weet ik dat je mij vergeeft En op me wacht Zo blijven we samen Arja Staal

Mij kan niks gebeuren Als jij bij me bent is alles goed En ik prijs de dag dat ik jou Voor het eerst heb ontmoet

51 | STEEF.

VISVERHAAL

W Wij van Visvereniging R.O.O.S. – rust op ons scheepje – zijn voortdurend op zoek naar jeugdig, ambitieus, vistalent teneinde het toch al hoge niveau van de vereniging nog verder te verbeteren. De Oosterschelde, ons visgebied, moet toch een keer leeg. Was het vroeger in de eerste plaats van belang dat een nieuw lid vooral gezellig was, nu gaat het allereerst om de viscapaciteiten. Gelet op deze beleidswijziging was het niet onlogisch dat een lid van de

zijn concentratie te verhogen. Echter, vangen, ho maar. Ik moet in mijn geheugen wel erg ver terug om Steef triomfantelijk met een vis aan zijn hengel te zien. Steef doet absoluut zijn best. Het is dan wel erg teleurstellend, voor hem maar vooral voor de vereniging, dat de resultaten zo enorm achterblijven bij de hooggespannen verwachtingen.

Kortom, het is eigenlijk een grote teleurstelling.

Als het om vissen gaat tenminste. En ook

HIJ HEEFT ZEKER 41 FLESSEN WITTE WIJN TOT ZICH GENOMEN OM ZIJN CONCENTRATIE TE VERHOGEN. ECHTER, VANGEN? HO MAAR! vereniging voorstelde Steef bij R.O.O.S te introduceren. Veel affiniteit met water, verstand van boten, gek op dieren – althans op honden – en ach, als gezegd, gezelligheid was secundair.

Wat zijn we bedrogen uitgekomen. Niets bleek te kloppen. Steef is nu een aantal jaar lid, hij heeft intussen tenminste 813 keer vanaf de Tertius zijn hengel uitgegooid, hij heeft tenminste 813 keer zijn hengel, met 3 haken dus 3 kansen, ingehaald, hij heeft minimaal 7 kilo zagers aan zijn haken bevestigd en zeker 41 flessen witte wijn tot zich genomen om

52 | STEEF.

zijn leeftijd betreft. Geen talent, maar0 een jeugdig talent – 60! – dat al helemaal niet!

Toch wanhopen we niet. Want Steef is wel buitengewoon gezellig en een erg aimabel visvriend. Maar helaas, daar gaat het ons niet om, het gaat om vissen, het gaat om vangen.

En daar kan Steef echt helemaal niets van!

Niettemin, we hopen dat Steef nog tot in lengte van jaren als lid van Visvereniging R.O.O.S. blijft proberen toch nog een keer een vis te vangen.

Ruud Degenaar, Voorzitter Visvereniging R.O.O.S (mede namens Marian)

Ik heb een redelijk bestand aan foto’s waar een hoop foto’s van Steef tussen zitten. Ze zijn gemaakt tijdens Rotary bijeenkomsten en Visclub R.O.O.S. De grote foto hierboven is de prijswinnende foto al zeg ik het zelf!

Danny & Annemieke van der Meulen

54 | STEEF.

CHINAVERHAAL

'GEEN WATER MAAR EEN VOL GLAS GIN' Met hulp van Perry Rikkers een paar sappige anekdotes.

“Hou je vast, want die Staal dat is wat in China.”

Verjaardag in de Renesance Hotel – Hoewel

Steef helemaal niet jarig was vroeg hij Kees of hij kon regelen dat de band een nummertje speelde van de Beatles. Dit moet je nooit vragen aan Kees. Kees regelde dit maar vertelde gelijk dat zijn vader, Steef in dit geval, jarig was.

Na de Beatles werd happy birthday ingezet voor die mijnheer met de krullen en kwam het personeel met chocoladegebak, wat Steef natuurlijk over zijn spierwitte overhemd gooide.

Verjaardag Perry – Ook dit was weer een actie van Kees. We kwamen aan na het eten en met al een borreltje op in het hotel. Steef moest een glas water en dat vraagt hij aan Kees.

Wordt geregeld. Steef zet het glas aan de mond en na 1 slok draaiden zijn ogen, want het was een vol glas Gin. Maar Steef is een grote jongen en laat zich niet kennen. Hij drinkt het glas leeg. Na nog wat meer drank gaan we naar

zou, na vertrek van Arja, bij Kees logeren. Dus na een week Crown Plaze naar Hotel de Golden KEBO. Er was een prachtige kamer voor Steef ingericht. Door het hotel management voorzien van alle gemakken: tissues, flesjes water en zelfs aan condooms was gedacht. Dit alles voor maar 100 RMB per nacht. Op het nachtkastje stond een bordje “condooms in het derde laatje”. Het nachtkastje had echter maar twee laatjes. Op een avond was Steef gaan slapen maar hij moest plassen dus half slaapdronken op zoek naar het toilet is Steef uiteindelijk beland in de voorraad kast van het hotel al vloekend en scheldend waar is “godver” het toilet. De volgende morgen bleek het excuus, dat hij dacht nog in het hotel Crown Plaza te zijn waar de wc toch echt daar was.

Het verhaal van het pak – Steef had in China een pak aan laten meten, maar moest al terug voordat het pak klaar was. Hij had aan Kees Bons

NA DE BEATLES WERD HAPPY BIRTHDAY INGEZET VOOR DIE MIJNHEER MET DE KRULLEN huis, we slapen bij Perry. Daar aangekomen doen we eerst nog een afzakkertje natuurlijk.

Diep in de nacht gaan we naar bed. Steef dacht dat het wel verstandig was zijn lieve Arja te bellen (met veel te veel drank op onder het dekbed gekropen dus). Het laat zich raden dat dit niet op een succes is uitgelopen en hij de volgende wel wat uit te leggen had aan Arja.

Drank in de man is wijsheid onder het dekbed.

Logeren in hotel de golden KEBO – Steef was een week in China geweest met Arja en

gevraagd of hij het mee wilde nemen. Kees, altijd wel in voor een geintje, had tegen de kleermaker gezegd dat hij een andere pantalon erbij moest maken, maar dan met korte pijpen. Dus Kees komt thuis en geeft het pak aan Steef die een voordracht moet houden. Steef pakt het pakket uit en doet een overhemd aan en de pantalon.

Tot zijn grote schrik met veel te korte pijpen.

Een korte broek dus. Naar verluidt heeft hij het pak met de korte broek gewoon aan gedaan.

Martin & Annemarieke den Breejen

55 | STEEF.

papa ik hou van je Steffie, Marieke en Willemijn vertellen over de band die zij hebben met hun vader. Over dierbare herinneringen, irritaties, hun jeugd en meer.

56 | STEEF.

DOCHTERSPRAAT

D ierbare herinnering Steffie: Ik was altijd papa’s fokkemaatje. Eerst

op de Schokker van opa en oma, daarna op de Ondine. Ik weet nog goed dat we een keer op vakantie waren en in Nieuwpoort lagen.

In verband met tij moesten we heel vroeg vertrekken, samen met papa ben ik toen opgestaan. Marieke en Willemijn kwamen een uur later behoorlijk zeeziek de kooi uit.

Marieke: Een hele dierbare herinnering zijn de kruisjes die we kregen voor het slapen gaan. Snel met zijn nogal dikke duim over je voorhoofd (met zijn vingers op je pony) voordat je een kus kreeg. Of de kusjes ‘s morgens voordat hij ging werken. Altijd ging hij alle kamers af om iedereen persoonlijk gedag te zeggen (zelfs al was het zes uur). Willemijn: Toen ik in het ziekenhuis lag vond ik het altijd vervelend als papa en mama naar huis gingen. Ik mocht dan papa’s dasspeld hebben zodat ik iets van hem daar bij me had. Ook de potjes Triviant op zondagmiddag met zijn allen aan tafel met een toastje en een drankje. En natuurlijk zorgen dat je in papa's team terecht kwam, want dan won je gegarandeerd!

JSteffie: e jeugd Ik heb een fijne jeugd gehad, kwam

niets te kort. Ieder jaar op wintersport in de kerstvakantie. Dat was geweldig! En zomers natuurlijk met de boot naar Zeeland. Wat ook heerlijk was. Het ongeluk van Willemijn heeft er wel behoorlijk ingehakt, maar ik vind het heel bijzonder hoe wij daar als gezin met een hoop positiviteit mee omgegaan zijn. Marieke: Ik heb een hele fijne jeugd gehad, we deden veel leuke dingen, gingen vaak op vakantie en waren (zijn) een hecht gezin. Tijdens de periode van

Willemijn haar ziekenhuisopname was het voor Steffie en voor mij allemaal heel anders, maar op dat moment zelf heb ik niet eens heel erg in de gaten gehad dat papa en mama minder tijd voor ons hadden. Alles werd geregeld: logeren bij ooms en tantes, spelen bij vrienden en opa en oma in huis. In de puberteit heb ik het wel heel erg moeilijk gehad met alle gebeurtenissen en daardoor ook heftige momenten beleefd met papa en mama. Gelukkig zijn we hier ook sterk uit gekomen en kijken we daar zelfs met een glimlach op terug. Willemijn: Als kind heb ik natuurlijk veel in het ziekenhuis gelegen maar ik heb het daar nooit echt heel erg moeilijk mee gehad. Mede omdat papa en mama daar vrij luchtig over deden. We deden altijd leuke dingen: spelletjes, naar het Land van Ooit, wintersporten, zeilen. Noem maar op.

De kerstvakanties in Westendorf en dan vooral de oud & nieuw vieringen daarvan zal ik nooit vergeten.

S amen Steffie: Lekker eten, een heel fijne traditie vind

ik. Gezellig met de hele familie bij elkaar aan de grote tafel of bij Galileo. Ook wedstrijdjes zeilen met de Sister Act, ik ben en blijf papa's fokkemaatje. We hebben zelfs al twee prijzen in de wacht gesleept. Dat moeten er natuurlijk wel meer worden... Ik vind het heerlijk om papa te zien genieten van mijn kinderen, zijn kleinkinderen. Marieke: Met stip op nummer 1: ETEN! Omdat Matthijs en ik erg dichtbij wonen, waaien we heel vaak op de Kalkhaven aan waar we dan ook vaak blijven eten. Tijdens het eten hebben we hele fijne gesprekken (of gniffelen wij om het gemopper van papa en mama tegen elkaar). Daarnaast vind ik het ook heerlijk om samen met papa en de honden de

57 | STEEF.

DOCHTERSPRAAT

wal rond te lopen. Dan is het vooral zwijgend naast elkaar lopen en af en toe een beetje praten want hoewel je het misschien niet direct zal verwachten, zijn we niet hele erge praters als we met z'n tweeën zijn. Willemijn: Ik hou er van om met papa lekker te niksen aan boord van De Honte of de Sisteract. Voor anker op het Maasje, een beetje zwemmen, een beetje lullen, een beetje borrelen. Die dagen kunnen me niet lang genoeg duren. Wat ik heel erg fijn vind aan papa is dat ik altijd bij hem terecht kan voor adviezen, waar ze ook over gaan.

L euk Steffie: Hij is heel gastvrij en gezellig, het is

altijd leuk geweest om mensen mee naar huis te nemen. En dan moeten ze Steef zeggen en niet meneer Staal. Marieke: Papa is een hele open, vrolijke spontane man is, ook ik nam en neem graag mensen mee naar huis om ze aan papa (en mama) voor te stellen. En heel bijzonder aan hem vind ik dat hij altijd voor ons klaar staat, we hoeven maar te bellen en hij komt ons helpen met klusjes in huis. Willemijn: We hebben dezelfde humor en kunnen soms samen om één woordje lachen omdat we het dan alletwee al begrijpen. Ik ben altijd trots als ik papa aan iemand voorstel omdat hij geïnteresseerd is in mensen en echt een beetje een entertainer is.

ISteffie: rritant Dat hij zo overtuigd kan zijn van zijn

gelijk, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dat ook heb. Eigenwijs? Welnee! Ik vind het ook heel irritant dat ik het zo belangrijk vind wat hij van mij vindt. Marieke: Dat ie ALTIJD alles beter weet en dat hij vieze geluiden maakt als ie

58 | STEEF.

chips eet. Willemijn: Als hij in slaap valt als we “gezellig” in de kamer zitten!

W ijze les Steffie: Positief denken: wat er ook gebeurt,

altijd blijven lachen! Marieke: Fiets band plakken ("want dat moet een meisje toch ook gewoon kunnen") Daarnaast dat ik met niet zo druk moet maken om dingen die niet belangrijk zijn (al is dat toepassen toch net wat lastiger dan een band plakken). Willemijn: Dat mensen je moeten waarderen om wie je bent en niet om hoe je eruit ziet. Als ze je buitenkant belangrijker vinden dan je binnenkant dan zijn je jou niet waard.

H etzelfde Steffie: Eigenwijs... Ook

heb ik een organisatorisch vermogen, net als papa. We zijn allebei Waterman, misschien komt het daar wel door dat we in veel dingen op elkaar lijken. Marieke: We hebben dezelfde karakters, wat daardoor ook nog wel eens kan botsen.

Daarnaast lijk ik qua uiterlijk ook heel erg op papa al valt dat door mama’s neus (die toch wel redelijk aanwezig is) minder op. Maar we hebben dezelfde ogen, oren, hetzelfde ronde hoofd en “de Stalenkin” Ennuh zullen we mn handen maar gewoon vergeten? (Die zijn echt letterlijk even groot als die van hem... Haha!) Willemijn: Papa en ik hebben dezelfde humor en houden alletwee van veel gezelligheid, en mensen om ons heen. Die Stalenhanden heb ik ook (al zijn de mijne misschien een tikkie kleiner). Ook houden we erg van dezelfde boeken en muziek, zo vader zo dochter, za'k ma zegge.

60 | STEEF.

HEILIGVERHAAL

‘Frater Steef’ leert onze kleindochter Lette “Ja tegen het leven” te zingen

'IK MOCHT TE GAST ZIJN BIJ STEEF EN ARJA EN DE MEIDEN'

Ik schrijf over 1995, de Gorcumse Watersnood. Ons hele gezin uit elkaar gereten.

De dochters bij opa en oma in Haarlem, Daan en Anneke op andere adressen… en ik? Ik mocht te gast zijn bij Steef en Arja en de meiden. Alles geregeld; voldoende schoon goed meegenomen.

Bijna alles... Helaas, mijn preekpak was thuis blijven hangen en ondanks een vriendelijk verzoek aan de burgervader dit te mogen op halen, desnoods onder begeleiding van oom agent, lukte het niet om het probleem op te lossen.

‘Ah, wel’, zei Steef, optimistisch als altijd, ‘da lossen we op!’. Tegenwoordig hebben we

passende bibliotheek? Ieder die Steef kent, weet dat hij van lezen houdt en dus best wel wat leesvoer voor handen heeft. Maar helaas, op theologisch gebied was er niets, maar dan ook helemaal niets voor handen. Ook hier was Steefs oplossing eenvoudig en simpel: ‘dat wordt dus even duim zuigen!’. Op naar één van de kamertjes boven en die omtoveren tot ‘keukentje van de Heer’. Gelukkig was daar een computer en die bood uitkomst: het is de enige keer geweest, dat ik een oude preek van een collega heb gepikt!

HET IS DE ENIGE KEER GEWEEST, DAT IK EEN OUDE PREEK VAN EEN COLLEGA HEB GEPIKT! misschien dezelfde omvang, maar toen niet. En ook onze lengte bleek zo veel te verschillen, dat een ‘passende’ oplossing niet bleek te vinden. Er zat niets anders op: preken in mijn dagelijkse kloffie. En dat is dus ook gebeurd. De meeste gemeenteleden hadden best wel met mij te doen.

Een ander probleem doemde eerder die week al op: hoe moet ik nu een preek maken zonder

En men vond ‘m nog mooi ook, gelet op de complimenten. Ik heb toen maar geantwoord, dat dit alles te danken was aan die vriendelijke, gastvrije familie in Gorinchem. En zo heeft Steef ongemerkt (en misschien ook wel ongewild) een bijdrage geleverd aan een geslaagde kerkdienst!

Watze & Anneke Flach

61 | STEEF.

TAFELVERHAAL

'DE TIJD DIE WE TOEN SAMEN HADDEN WAS ONVERGETELIJK' Of wij een verhaaltje over Steef willen schrijven? Nou ja; ik weet het, het is gebruikelijk dat wij wat doen bij zo’n verjaardag, maar een verhaaltje?

Onmogelijk! Niet voor Steef. Kijk, als wij een boek over Steef zouden mogen schrijven, prima. Dat is geen probleem, maar een verhaaltje? In zo’n boek zouden wij dan de volgende hoofdstukken opnemen: Steef het gezelligheidsdier

Wie kent Steef niet als gangmaker, altijd in voor een praatje, glaasje erbij, heerlijk bomen over de belangrijke dingen des levens, zoals dollarkoersen enzo. Steef legt zelfs zijn boot met de kont naar het steiger, zodat hij maar niets van de gezelligheid op het steiger hoeft te missen.

Steef de Beatlesfan

Weet alles van de Beatles, speelt op zijn gitaar alle nummers, gebruikt ze voor nieuwe teksten en kent het grote Beatles boek waarschijnlijk uit het hoofd.

Steef de Songwriter

Waar zouden wij zijn met al die feesten en verjaardagen, als wij niet op de liederen van Steef hadden kunnen rekenen? Meestal op het laatste moment geschreven. Gelukkig vliegt hij meestal businessclass want daar kan hij blijkbaar goed schrijven.

Steef het familiemens

De zondagavond is heilig, moet met het gezin. Voor de vakanties koopt hij gewoon een tweede boot, dan past het weer, iedereen doet altijd mee in het gezin. Zie maar het gezinsweekend met de bijbehorende opdrachten; geen familie kon op tegen Steef met zijn Arabische harem.

Steef de Damenman

Volgens ons is Damen groot geworden niet zozeer door Kommer, maar door STEEF! Sinds hij hier werkt groeit het bedrijf en waarschijnlijk reizen Kommer en Steef ook evenveel, zelfs zullen ze ongeveer evenveel dienstjaren hebben. Alleen heeft Kommer waarschijnlijk meer aandelen!

62 | STEEF.

Steef en de typetjes

Met Prins Bernard weten we allemaal wat er bedoeld wordt, zeker in samenhang met de "nueschhorn".

Maar ook de mosselvisser uit Zierikzee is een bekende verschijning, zo ook verschillende Franse wijnboeren.

Steef de Gorkummer

Natuurlijk kent hij iedereen in Gorkum en wel ook de laatste generaties. Maar ook weet Steef alles over de straten, steegjes, gebouwen en de historie van de stad. Zodanig zelfs dat een rondleiding door Steef alleen is aan te raden met temperaturen boven de twintig graden, want er gaat wel wat tijd in zitten. Dus niet doen met koud weer!

Steef zijn interesse in mensen

Lig je in het ziekenhuis dan kan je rekenen op de briefjes van Steef. Ook ziet Steef meteen als er iets aan de hand is, zelfs als de persoon in kwestie nog van niets weet.

En een speciaal hoofdstuk zouden wij wijden aan Steef in het lustrumcabaret van de tafel: “Les Mis a Tables”. De tijd die wij toen samen hadden was onvergetelijk. Samen een prachtig en pakkend cabaret neergezet. Heerlijke liederen (wie schreef die ook al weer) en o zo veel gezellige avonden vooraf en met het lange nagenieten, tot de dag van vandaag.

Kortom een boek? Geen enkel probleem, maar een verhaaltje, ik zou het echt niet weten. Dus sluiten we maar af met hem en het hele gezin nog vele gelukkige jaren toe te wensen en te hopen dat wij met zijn allen heerlijk en lang door kunnen blijven gaan met dit grote genieten met elkaar.

Chris & Annemarie Mezger

An & Dick van Aartrijk

64 | STEEF.

LEUKVERHAAL

'STEEF KAN BIJZONDER GOED VERHALEN VERTELLEN'

Een stukje voor Steef ter ere van zijn zestigste verjaardag, daar moeten we even voor gaan zitten.

Steef ken ik (Karen) sinds ik bij Damen werk en dat is al ruim zevenentwintig jaar. Zo komen we elkaar dus regelmatig tegen op feesten en partijen van Damen.

Tegenwoordig ook privé sinds wij (Kees en Karen) in de binnenstad van het Gorcumse wonen, want ja, ook wij gaan nog wel eens onze grote voortuin verkennen. Zeker als zomers de terrassen weer opgesteld zijn, kan het zomaar gebeuren dat we elkaar tegenkomen. Wij voor een kort boodschapje en Steef en Arja voor een rondje met het hondje. En dan gezamenlijk voor één drankje en dan toch nog maar een hapje.

En nog een drankje, kopje koffie... Kortom volop gezelligheid (zelfs juffrouw Jet vindt het gezellig, al is zij niet zo dol op fietsen…) Steef kan bijzonder goed verhalen vertellen, leuk om

te horen hoe het in Polen gaat en is vergaan en nog vele andere landen die hij regelmatig bezoekt. Hij praat ook altijd vol passie over zeilen en niet te vergeten: alle volksliederen die Steef uit zijn hoofd kent - wat een hobby!

We hebben al een jaartje of wat nog een afspraak om eindelijk eens de Gorcumse tour in te plannen met Steef als gids. Wij zorgen voor het gezelschap en hij voor de leuke stadswandeling en misschien na afloop nog even kijken hoe het met de Gorcumse horeca staat. Hierboven een paar van de etablissementen die we al hebben gehad. Maar we kunnen nog even vooruit in het Gorcumse, nog genoeg te verkennen! Steef: van harte en nog vele jaren in goede gezondheid en geluk!

Kees & Karen Wijkniet

65 | STEEF.

KIDSTALK

Mijn opa

Elke zondagmiddag bracht ie toffies voor me mee. Ik weet nog de spelletjes die me opa met me dee, restaurantje spelen en me opa was de kok., bokkewagen spelen en m’n opa was de bok.

M’n opa, m’n opa, m’n opa. In heel Europa was er niemand zo als hij. M’n opa, m’n opa, m’n opa. En niemand was zo aardig voor mij. In heel Europa m’n oude opa.

Nergens zo iemand als hij,niemand zo aardig voor mij.

Tes

Als ik me verveelde ging ik altijd naar ‘m toe. Hij verzon een spelletje en nooit was ie te moe. Van de dijk afrollen en m’n opa was de dijk, detecktiefje spelen en m’n opa was het lijk.

Samen naar de apies kijken,samen naar het strand. En als je geluk had ging je samen naar de brand. Samen op het ijs en met een sleetje in de sneeuw, leeuwentemmer spelen en m’n opa was de leeuw. Altijd als we samen waren hadden we veel plezier, stierenvechter spelen en m’n opa was de stier.

66 | STEEF.

Evi

“Georgina”

opa Steef

2 1 3 5

7 4

6

8

68 | STEEF.

9

10

11

STEEF ZESTIG JAAR Het is niet mis en je ziet het hem zeker niet aan.

Dat komt misschien ook wel omdat wij allemaal zo jong gebleven zijn. We trekken al de helft van zijn jaren met elkaar op. Dat gaf veel! Er was nogal wat om te delen en dan was en is Steef er altijd.

Helemaal zichzelf.

1. Zonnen 2. Heb jij daar een neus voor?

3. Het glas is halfvol 4. Altijd een lach 5. Of een arm om je heen 6. Een goede tafelgenoot 7. Heilig?

8. Een goed gesprek 9. Oog voor een ander 10. Een luisterend oor 11. Kortom: hij heeft vele petten op

Henk & Corry de Ridder

70 | STEEF.

w

'ZE MAKEN DAAR MOOIE WIJNEN' < Ha Booij > Ha Staal < Zeg Booij waar is die wijnreis dit jaar naar toe? > Nou Staal, dat kan ik niet zomaar zeggen hoor... < Je moet niet zo zeuren Booij > Vooruit dan maar Staal, ze maken daar mooie wijnen en de vrouw van de wijnboer draagt misschien wel moonboots, meer zeg ik niet < Ja Booij, je kan me nog meer vertellen, maar ik krijg hier een beetje een nare afdronk van > Luister Staal, die boots zijn wel 20 jaar oud en nu hebben we genoeg geluld Hans & Marina Booij

FAMILIEVERHAAL

Z Zo maar een dag uit het Scheepsjournaal van de Schokker Areke Jacoba. Aan boord waren die dag: Steef de Schipper, Arja de Schippersvrouw, Steffie het Schipperskind, de wonder schone Helene de kokkin, ballast van de Lage Kant en

wederom deed kleuren van ongeloof. Het dagelijks ritueel, om de borrel te veroorloven.

Tijdens het verorberen van de maaltijd, bestaande uit zuurkool met worst, afgemeerd in de Kostverlorenvaart, werden we bestolen

ROND DE KLOKKE VAN VIJF VROEGEN WE HET SCHIPPERSKIND VAN TWEE JAAR OUD HOE LAAT HET WEL MOCHT ZIJN. ZIJ ANTWOORDDE "FIJFUUR". bijzit van de man voor de mast, de onovertroffen held van het voordek Hans. We schrijven het jaar des Heeren 1983. De maand juli.

Het frummeltje Wat een avonturen hadden we weer beleefd vandaag. Wat passeerde de revue die dag, want een revue was het zeker wel. Na een dag van hard zeilen op de Zuiderzee, rond de klokke van vijf vroegen we het schipperskind van 2 jaar oud hoe laat het wel mocht zijn. Zij antwoordde: "Fijfuur!" wat alle omstanders

72 | STEEF.

van ons Babyzaagje. Dit had net dienst gedaan om de geuzenvlag weer fier op de Kluiverboom te doen verrijzen. Door manmoedig optreden van het volk van voor de mast werd het zaagje heroverd. Dit niet zonder levensgevaar van de held in kwestie. Maar hij kwam, zag en overwon!

Na de maaltijd werden de bruggen weer gedraaid en onze tocht vervolgd. Bij de sluis van de Aalsmeerder Ringvaart konden we nog net mee schutten door ons gangboord over het gangboord van een zandschip te varen. De vraag bleef alleen: hoe komen we

hier weer uit? Maar ook dat lukte door de kwaliteiten van schipper en vooral bemanning.

Op de Ringvaart werden we door sluipmusketten beschoten. De schipper maakte benen, terwijl het volk van voor de mast ten strijde wilde trekken ter bescherming van zijn schone, toen nog concubine. En ja eindelijk lagen we dan bij de roemrijke molen van Neerlands Nar Andre van Duin, aan het Braasemermeer voor anker toen langzaam de duisternis inviel.

Het frummeltje

De schipper trok mooie foto’s van de molen, verwijderde het rolletje uit zijn toestel en begon romantische trekken te vertonen. Hij nuttigde daarbij grote glazen kostelijk vocht.

De man van voor de mast aanschouwde dit met grote bewondering en sprak toen uit, dat hij dit nimmer kon waarmaken, aangezien het klotsend geluid hem de gehele nacht zou inspireren om te toiletteren. De schipper sprak dat hij daar geen last van ondervond, immers hij was het water al zo lang gewoon, dat dit hem niet zou deren. Nederig en diep onder de indruk, begaven de man van voor de mast en de kokkin zich richting kooi. De schipper en zijn

vrouw genoten van het romantisch moment en de schipper dronk nog meer grote glazen.

Diep in de nacht, toen alles tot grote stilte gekomen was en het kabbelend water zachtjes tegen de romp van het schip klotste, hoorde de bemanning een grote gil: STEEEEEEEF, OEH KIJK NOU DAT FRUMMELTJE! Het was de schipper toch te veel geworden in zijn slaap. Het kan niet de romantiek zijn geweest, die hem inspireerde, want de schippersvrouw sprak immers van frummeltje. Nee de schipper werd wakker, deed een plas en herrees, denkend bij zichzelve, dat een andere volgorde wellicht beter zou zijn geweest. Consternatie van weleer.

De volgende morgen was het een drukte van jewelste. Putsen gingen heen en weer en terwijl een ieder druk doende was, rukte het schipperskind het filmrolletje open om te bezien of de foto’s wel gelukt waren. "Staat niks op, pap." De schipper sprak zachte toon: “Hier wordt Papa wel erg verdrietig van” en het water kabbelde voort tegen de romp van het schip.

Hans & Heleen Staal

73 | STEEF.

'EEN MODERN ZWEMVEST, MET LABEL VAN COMPASS' Voor de meeste mensen die varen is een zwemvest een vanzelfsprekend ding.

Maar voor een aantal personen onder ons is het best wel een bijzonder ding. Je raadt het al: Steef is zo’n persoon. Vandaar dus de titel, dan is dat in elk geval duidelijk, want hier gaat het over. Als Steef met je meevaart dan komt er een onvermijdelijk moment dat het onderwerp "zwemvest" aan de orde komt. Inmiddels hebben we geleerd dat als het "zwemvestmoment" er aan komt, we voorzichtig om moeten gaan met Steef. Het blijft een gevoelige zaak. Je gaat de zee op, het weer wordt wat wilder, er moet 's nachts worden wacht gelopen, of de waterdichte pakken moeten aan en dan dus ook het zwemvest. Kortom, bedenk zelf maar zo’n moment. Het is eigenlijk begonnen op een tocht naar Engeland, een aantal jaren geleden.

We wisten toen nog niet hoe erg het was met Steef. We waren onderweg, de wachten hadden we ingedeeld. Waar liggen de belangrijke zaken zoals zaklampen, verrekijker, vuurpijlen, extra sigaretten (toen nog in elk geval want Steef was opgehouden met roken van zichzelf). Wie wil er wanneer, wat in zijn koffie, thee of soep en natuurlijk, hoe en wanneer gaan we koken en,

74 | STEEF.

daar komt 'ie, wanneer gaan we de zwemvesten aan doen? Het werd stil, er verscheen die niet begrijpende, onschuldige blik op Steef zijn gezicht, of hij water zag branden, u kent dat wel van hem. We kregen "instant" een buitengewoon, uitvoerige lezing over het hoe en wat van Steef zijn werkelijk uitmuntende, uit één stuk bestaande, zelfdrijvende zeilpak met waterdichte rits, capuchon, mouwen, minstens honderd handige zakken, isolerend tegen de kou. Bedenk nog een voordeel, het pak van Steef had het. Volgens Steef dan. Geen enkele ruimte was er voor de opmerking dat het wellicht wel al een wat ouder pak was. Eigenlijk durfden we dat niet zo goed meer te zeggen. Steef kan er soms zo zielig uitzien. Je raakt daar toch altijd even van onder de indruk, alhoewel je natuurlijk wel beter weet. Dat had hij dus weer voor elkaar.

Die jongen is niet dom natuurlijk en had wel in de gaten dat zijn verhaal wel was aangekomen, maar niet zo hard als hij zou hebben gewild.

Verwarring alom. Wat doe je dan? Je zit al op zee, het was prima weer, we hadden er allemaal heel erg zin in en dan zit je met zoiets. >>

Heel veel buitengaatse mijlen hadden we toen nog niet gevaren met zijn allen, wel langs de kust enzo en binnen de dijken natuurlijk, maar ja dat is toch anders hè. Slap natuurlijk van ons, want wie heeft het nou voor het zeggen op zijn eigen boot? Nou ja, wij dus niet blijkt...

We hebben het dus maar gelaten. Voor die ene keer dan. Tijdens de wachten het er maar niet over gehad, wel over een miljoen andere dingen, en ongelooflijk veel gerookt. Zoveel gesproken (geluld eigenlijk) dat de slapende wacht kwam vragen wanneer we er mee klaar waren, gek, maar ja ze wilden graag toch even slapen. Op een van de volgende keren was het weer zover... toen hadden we hem te pakken!

Het was zo warm dat het beroemde pak veel te heet was. Verantwoordelijkheidsgevoel heeft hij wel die Steef en verdomd, uit die tas van hem kwam een keurig, modern en splinternieuw opblaaszwemvest. Met label van Compass24.nl, die heeft hij er maar aan laten zitten, dat is makkelijk te herkennen zegt hij.

Kunnen we onze zwemvesten niet verwisselen.

Zit wat in natuurlijk. We zeiden het al, die

76 | STEEF.

jongen is niet dom. Er was een mooi klusje voor onze Steef buiten de kuip en aan de achterkant van de giek: zwemvest aan op zee! Hij is er zo ontzettend trots op, dat we een foto hebben gemaakt. Die willen we u niet onthouden.

Wat we u hebben bespaard is de voorstelling die Steef gaf toen hij een zwemvest van Mirli aan probeerde te doen. Stelt u zich voor, een jongetje van een jaar of tien, die je de opdracht geeft om een zwemvest aan te doen. Maar dat moet dan eerst even een beetje beter passen.

Hoe simpel kan het zijn. Projecteer dan Steef op dat jongetje, die dat eigenlijk helemaal niet wil. Hij gedraagt zich dan als een baby, maar wel met ontstellend veel humor. Buikpijn humor.

Na zeker een half uur rotzooien had hij het nog steeds niet voor elkaar. Na drie kwartier had hij het inderdaad aan, nog steeds in de verkeerde stand en weer met die onschuldige blik. Weer slap van ons, ik weet het, we hebben het maar gelaten. We hadden beloofd het u te besparen, sorry. Doe uzelf een lol en vraag eens aan Steef of hij zijn zwemvest even kan laten zien.

Martijn & Mirli Smit

Maarten & Mieke Wilschut

78 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

'WE SLOEGEN OM ONDER DE MERWEDEBRUG'

Steef, ja die ken ik al vanaf de zomer van het jaar 1966.

Hij zou mij zeilen leren, eerst in een Piraatje, later in mijn Delta Jol. Nou dat was wat! Ik mocht van mijn ouders niet op de Merwede, maar Steef dacht daar anders over. En ja hoor, we sloegen om onder de Merwedebrug!

Einde Steef en Cobie, maar hij ging daarna verder met mijn zusje en ze werden verliefd.

In de zomer van 1971 ging Steef samen met Fred en mijn vader voor een rijke dame een

jacht weg brengen naar Friesland. Ze kwamen met de trein terug (zoals op de foto te zien is). Toen ze in Gorinchem aankwamen had Steef, Fred wijsgemaakt dat het Moederdag was, mijn eerste, en zo kwam Fred een week te vroeg thuis met een bos rode rozen! En heel veel sterke verhalen natuurlijk. Steef, we hopen dat je nog heel lang onze zwager mag blijven.

Coby & Fred Viveen

79 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

H Het is vrijdag 13 februari 1953. Matige wind uit het noorden. De hardste windstoot had een snelheid van 14.4 m/s. Een ijsdag met een gemiddelde temperatuur van -1.5˚C en een gevoelstemperatuur van -7.2˚C. De minimum temperatuur was -2.6˚C en de maximum temperatuur -0.8˚C. De zon liet zich amper zien,

rustig, klein ventje, die in de box met zijn duim in de mond boten keek in de Lingehaven.

Had als speelgoed een grote veerboot. Speelde op de hal met zijn zussen bootje. De grote tapijten waren boot, wasplank loopplank en kleine slaapkamerkleedjes roeibootjes.

Kortom, al vroeg een bootjesmannetje. En

THIS IS THE DAWNING OF THE AGE OF AQUARIUS. THE AGE OF AQUARIUS. AQUARIUS! AQUARIUS! slechts 1 uur. Er viel 0.1 mm neerslag verspreid over 0.4 uur. Het was een geheel bewolkte dag.

In Zeeland heerst watersnood. Ook in Gorkum zijn er mensen geëvacueerd vanwege het hoge water. Op de Appeldijk nummer 1A zitten drie kleine meisjes in bad voor hun wekelijkse schrobbeurt onder supervisie van hun grote zus.

Totdat een verpleegster een keteltje warm water komt halen. Ze belooft ons een ‘verrassing’ als we schoon, droog en aangekleed zijn. Kleine Steef is geboren! Een gezonde baby. Een WATERMAN. En een Waterman is Steef altijd gebleven. Een

80 | STEEF.

zoals bekend, altijd gebleven, al zestig jaar. Dat wil zeggen: een bootjesman dus. Niet rustig, klein en bedachtzaam... Een waterman(ager).

Niet in het water, maar op het water. Hij is er zelfs in geslaagd óp de (Kalk)haven te wonen.

Dit is mijn vroegste herinnering aan mijn kleine broertje. Een leuke anekdote, of een sterk verhaal hoef ik vast niet te vertellen. Die vertelt hij zelf wel en ze worden steeds grappiger en sappiger, bij iedere keer dat ze verteld worden. Of hij zuigt ze gewoon uit die duim...

Nanny & Jan de Bruijn

'IS DIT NOU RODUH WÈN OF WITTUH WÈN...'

Het moet het jaar 1990 geweest zijn, dat wij als lid van de Ronde Tafel Gorinchem, een weekend met partners en kinderen ons jaarlijkse Kinderweekend vierden.

Als thema was gekozen voor het CIRCUS. Dat betekende flink aanpakken voor onze commissie. Een heuse circustent moest er komen. Ik herinner me een apart ritje naar de locatie op de Veluwe om vooraf bij een lokale boer enkele strobalen te regelen voor de piste.

Geen enkele moeite was teveel voor dit jaarlijkse hoogtepunt. Volgens een oud gebruik nam ieder gezin tenminste twee flessen wijn mee naar het weekend. Nu zult u zeggen: maar twee flessen voor een heel weekend? Ja, dat was zo. Enkele heren bevonden zich nog in de transitiefase tussen Exota en wijn en dronken nog regelmatig bier. Ik herinner me de borrel met een Heineken krat op tafel. Verschrikkelijk! Als commissielid nam ik van iedereen de flessen in ontvangst en bracht ze bijeen in de keuken. Toen moest ik vaststellen dat ook voor dat betrokken jaar nogal wat kelderrestanten schaamteloos werden gedumpt. Enkele sluwe “vrienden” hadden berekend dat je tenslotte maar zo’n 4% kans had dat je je eigen bocht moest opzuipen. A calculated risk. Een bont schouwspel al die flessen. Zo zag ik naar tevredenheid een ‘84er Bordeaux van het huis Sichel, maar tot mijn schrik ook Rheinwein waarvan ik zeker wist dat

82 | STEEF.

de inhoud eerst al twee keer door een Duitser was heengesijpeld, om tenslotte bij Pernis uit de rivier te worden gepompt en gebotteld.

Terwijl ik bezig was met een sorteergang om voor mezelf het risico op de 4% te verkleinen, kwam Steef de keuken binnen en vertelde dat er buiten om wijn werd geroepen. Ik zei: “Ga dan maar even zitten, want dat is met dit zooitje niet zomaar geregeld. Wat voor wijn?” Staal: “Roduh en wittuh...” Nu moeten jullie weten dat het duo Booij en Dijk al jaren bezig was ons op te voeden in het drinken van wijnen. We waren stevig in de leer en hadden altijd goed opgelet. Ik trok een fles open met een label waarop stond: “Chablis premier crus” en schonk een glas tot de rand vol en gaf het aan Steef: “Niet slecht Huijsman, is dit nou roduh of wittuh wèn?” “Dat is een lastige vraag Staal! Zelf ook maar even proeven...” en schonk mezelf ook een vol glas in. Bij het laatste slokje kwam ik tot de conclusie dat deze wèn sterk neigde naar de roduh kant, maar dat we voor de zekerheid er een andere fles naast moesten zetten zodat je beter kunt vergelijken.

Ik trok vervolgens een fles Pauillac open en schonk het glas tot de rand vol en gaf het aan Steef: “Ook niet slecht Huijsman, al heeft die

nog wel heel veel serpentines, of zoiets... Ik denk dat we hier met een wittuh wèn van doen hebben. Schenk nog eens in voor de zekerheid en doe zelf ook mee. Twee weten meer dan één!”

Inmiddels was Hans de keuken binnengekomen en vroeg waar die wijn nou toch bleef. Ik vertelde dat we inmiddels een vijftal flessen ontkurkt hadden maar nog niet zover waren om al uit te serveren. Ik gaf hem een fles Pleegzuster Bloedwijn en zo’n Pernisse

Later die avond hebben Staal en ik, in kennelijke staat verkerend, het voortouw genomen bij de afwikkeling van een quiz-programma.

Omdat we ons inmiddels geen namen meer konden herinneren van de aanwezigen hadden we het scorebord toen maar verdeeld in twee groepen: HULLIE en ZULLIE. De volgende ochtend hebben we met elkaar buiten ontbeten. Ik herinner me dat, omdat al dat licht ongelooflijk veel pijn deed aan je ogen.

DE NAMEN VAN DE AANWEZIGEN HADDEN WE TOEN MAAR INGEDEELD IN HULLIE EN ZULLIE. Rheinwein en zag hem tandenknarsend naar de kofferbak van zijn auto lopen. Ik denk om een kurkentrekker te gaan halen...

Afijn, Staal en ik hebben dit onderzoek nog enige tijd voort moeten zetten teneinde voor de club beslagen ten ijs te kunnen komen en iedereen goed van advies te kunnen dienen.

Aan tafel hebben we elk twee glazen bij ons bord gehouden, zodat we voldoende kans hadden op zowel een roduh als een wittuh wèn.

Om weerstand te bieden aan de verschrikkelijke hoofdpijn die Staal en ik hadden (we denken van de slechte ventilatie op de slaapzaal...), heb ik Steef een vol glas wijn ingeschonken en naast zijn gebakken eitje gezet. Hij keek me aan met bloeddoorlopen ogen en mompelde: "Bedankt Huijsman, maar is dit nou roduh of wittuh wèn?"

(Bijna geheel naar waarheid opgemaakt.)

Rob & Manon Huijsman

83 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

'OME STEEF'

Ome Steef, die ken ik al mijn hele leven en dat is bijna 42 jaar. Ik heb me laten vertellen dat hij mij toen ik negen maanden oud was heeft geprobeerd dronken te voeren tijdens een avondje fonduen in de AB-Steeg. Hij vierde al

84 | STEEF.

snel met ons Sinterklaas, zoals ook te zien op bovenstaande foto. Die is gemaakt tijdens het Sinterklaasfeest van 1972 bij Tante Lien thuis.

Op naar de 70, misschien dan weer een feestje!?

Ferry Viveen

TAFELVERHAAL

'VAN DE HAMMETJES UIT VUGHT' Na een memorabele vlucht van Frankfurt naar Schiphol met Captain Jan Bakker, uit Arkel, maakte ik voor het eerst kennis met Steef, een beregezellige trip! Niet veel later zat ik in RT63.

Onder andere in de "Buitenland Commissie", heel veel plezier gehad met vooral vele, lange vergaderingen vergezeld met – uiteraard – de dames én (vele) glazen wijn. Waar we over vergaderden was niet van belang, áls we maar vergaderden. Mooie avonden waren het gevolg.

Dat er tóch nog een trip naar Duitsland uit voortkwam was voor ons, volgens mij, de grootste verrassing (zie foto). Ook zeilend hebben we mekaar getroffen op het “overvolle” Archipel, want nog meer tafelaars hadden

trips naar het buitenland. Helaas kon ik de Chinese routes niet ingedeeld krijgen maar kreeg ik de Johannesburg-vlucht dan tóch voor elkaar! Mijn taxi rit naar Pretoria was een avontuur met een alleraardigste chauffeur die, achteruitrijdend op de snelweg om toch maar de afslag te kunnen nemen, mij uiteindelijk keurig afzette bij een schitterend vakantie adres!

Wat een gastvrij ontvangst was het daar en wat hebben we heerlijk gegeten! Maar goed, een privé piloot moet je natuurlijk wel een beetje paaien hè... De retourvlucht was voor mij, met Arja en Steef als eregasten, een geweldige reis en hou daar mooie herinneringen aan.

Het was ook heel leuk om foto’s van de

WAAR WE OVER VERGADERDEN WAS NIET VAN BELANG, ALS WE MAAR VERGADERDEN. deze parel ontdekt. Met de BBQ inmiddels aan, kwamen de gesprekken snel op gang.

Of de wijn daar een rol in had blijft een goed bewaard geheim... Gelukkig konden we zelf de stukken vlees roosteren en waren we niet afhankelijk van de “niet-altijd-zeg-maar-nooitgoed-kokende” meneer Daalhuizen, je weet wel, de enige reden waarom het níet erg was dat je veertig was geworden! Nadat wij het Gorkumse voor het Vughtse hadden ingeruild bleven onze wegen elkaar kruisen. Natuurlijk bleef ‘de Tafel’ een bindende factor maar ook

86 | STEEF.

(klein)kinderen te zien en de verhalen te horen hoe het de dames vergaat. Het was natuurlijk al weer even geleden dat ik ze had gezien! Steef had mooie, warme verhalen, recht uit het hart!

Maar zo kennen wij hem ook het beste. Iemand met het hart op de tong en altijd enthousiast over familie, maar eigenlijk sowieso. Altijd positief! Wij, Margot, Rik, Aniek, Ties en ik, wensen Steef een onvergetelijke 60ste verjaardag. En nog vele, vele gelukkige jaren.

Eric Jan & Margot van de Ham

Steef is een super gezellige vent en tijdens onze vakanties in Westendorf was hij altijd in voor een feessie! We vonden het altijd heel gezellig met de familie Staal. Janneke van Dam

88 | STEEF.

REGIONAALVERHAAL

'HEDENMIDDAG ZIJN ZE WEER GESIGNALEERD'

De jongens die er elk jaar weer voor een paar weken op uit trekken, om de omgevingen van Alkmaar, De Kaag, Loosdrecht en Sneek, waar zij zullen deelnemen aan de lokale zeilwedstrijden, onveilig te maken.

Deze keer hebben de jongens zelfs de brutaliteit gehad dit heuglijke feit op de gevoelige plaat te laten vastleggen. Een heuglijk feit is het wel, want Gorinchem is daardoor voor een paar weken van deze raddraaiers verlost. Vanmiddag stonden de schavuiten Bob van A., Hans M, Steef S., HarmJan B. en Rob M. (op de foto van links naar rechts) weer gereed om met hun zeilboten, genaamd “Vorsik” en “Zoef ”, beide van het type Vaurien, af te reizen naar hun eerste wedstrijdweek. Het vertrekpunt, “Het Woelige Nest” aan de Schelluinsestraat (welk berucht staat om haar functie als de locatie waar alle snode plannen gesmeed worden), zal de komende week, door de afwezigheid van bovengenoemde jongens, in een oase van rust veranderen. Wel willen wij onze lezers waarschuwen dat de jongens meestal éénmaal per week terug keren voor een kortstondig

verblijf, om de buit, nodig voor de komende week, op te halen. Uit betrouwbare bron heeft uw verslaggever een foto van een eerdere gelegenheid weten te bemachtigen, welke niets aan de verbeelding overlaat. Het leven van de jongens blijkt geheel en alleen uit sex, drank, zware shag en rock & roll te bestaan.

Wedstrijdzeilen lijkt daarbij gedegradeerd te zijn tot een minder belangrijk tijdverdrijf.

Gezien de ook jeugdige lezers van onze krant is uw verslaggever van mening geweest geen andere comprimerende foto’s te kunnen plaatsen. Eventueel geïnteresseerden kunnen zich melden op de redactie van de krant voor inzage in meerdere foto’s. Gorinchem vreest over een paar weken de terugkeer van deze jongens.

Tot dan kunnen de bewoners van Gorinchem zich met een gerust hart door de stad begeven.

Hans & Karin Mars

89 | STEEF.

DAMENVERHAAL

A Alweer bijna 39 jaar werken wij bij Damen Shipyards, waarvan zeker 20 jaar samen in Hardinxveld. Toen jouw dochters vroegen om een persoonlijk verhaaltje op te schrijven van jou in de afgelopen jaren, moest ik toch wel goed even nadenken waar ik het dan over zou

mooie dames. Dat het eten er uit zag alsof het al een keer gegeten was, maakte Steef niet zoveel uit. Nadat de dames weer terug gingen naar Nederland, zijn wij samen nog doorgereisd naar andere werven in China. Tijdens één van de vele diners die wij aangeboden kregen door de

NET ZOALS BIJ MIJ HEEFT DAMEN HARDINXVELD BIJ JOU OOK EEN BIJZONDER PLEKJE hebben. Verhalen over Damen zijn er genoeg, maar ik weet niet of alles dan door de screening zou komen? Wel wil ik iets vertellen over onze reis door China. Dat Steef van lekker eten houdt weten we natuurlijk wel, maar dat doet hij vooral bijzonder graag in gezelschap van mooie dames. Je kan zien dat hij zeer verguld is tijdens deze Chinese maaltijd omringd door twee

90 | STEEF.

Chinese werfdirecteuren, waarschuwde jij mij voor het constant proosten van de werfmensen met het drinken van Sake. Omdat zij iedere keer Can Bei riepen en dat je daardoor zeer snel als een gympie aan tafel zou zitten. Ik nam iedere keer een zeer zuinig nipje aan mijn glaasjes maar jij niet, nee, jij niet, het was zo erg dat jij ook als eerste het glas leeg had en druk met

DAMENVERHAAL

de Chinese zat mee te roepen: "Can Bei!" Dat je inderdaad goed had meegedaan, merkten we de volgende ochtend toen je verlaat aan de ontbijttafel kwam, met een redelijk verwarde indruk. Als laatste wil ik nog iets schijven over het werken samen bij Damen Shipyards Hardinxveld. Zoals bij mij, heeft Damen Hardinxveld ook bij jou een bijzonder plekje.

Wij zijn bijna tegelijk in Hardinxveld begonnen in 1974, toen al het andere nog niet bestond. Jij werd na een tijdelijke uitstap naar de verkoop in Gorinchem onze eerste directeur. Toen het bedrijfje in Hardinxveld een zelfstandige onderneming moest worden, heb jij het zeker een goede kant op gestuurd. Wij waren zeer sceptisch, maar ondanks dat en ook nog het werken met Cees Molenburg, was dat niet altijd even gemakkelijk. Vele strijden ben jij aangegaan, werken voor Coen Boudesteijn of Henk Grunstra, Rijkswaterstaat enzovoort. Het viel niet altijd mee. Toch hebben we zeker vele,

mooie en leuke momenten meegemaakt, in ieder geval het samen vieren van ons 25-jarig jubileum bij Damen Shipyards. Voor ons als collega’s van Damen Hardinxveld was het zeer jammer toen jij aangaf, in januari 2000, een nieuwe stap te maken als directeur van een grote reparatiewerf in Rotterdam. Hoewel ik jou daarna ben opgevolgd als directeur, en jouw Arja toen nog heel veel in complottheorieën geloofde, vond ik het bijzonder erg dat jij ons ging verlaten. Ik had een paar maanden daarvoor met jou nog vele gesprekken gevoerd over onder andere mijn toekomst. Ondanks de mogelijkheid voor een andere uitdaging buiten Damen Hardinxveld, had ik voor Hardinxveld had gekozen, maar ook zeker voor jou omdat ik erg hecht aan mensen. Kortom Steef, we wensen jou nog vele jaren van gezondheid en zakelijk succes toe en hopen dat wij ook aanwezig kunnen zijn bij jouw 65e verjaardag.

Jos van Woerkum & Charlotte Koster

91 | STEEF.

Wij hebben het altijd heeeeel gesjellig met Steef.

Bij de Rotary, bij visclub ROOS, running dinner en natuurlijk iedere zomer in Zeeland!

Engel-Jan & Arianne Ames

92 | STEEF.

HEILIGVERHAAL

'WAT EEN HEILIG BOONTJE'

Steef leerde ik kennen in de jaren '70 bij Rapid, al snel hadden we de klik.

Onze welbekende vakanties met de â&#x20AC;&#x2DC;Lelijke Eendâ&#x20AC;&#x2122;, de Sneek-week, een schutting van lege bierkratjes en achter de meiden aan natuurlijk, het staat nog steeds in mijn geheugen gegrift.

Al snel kwam ook Arja in beeld, fantastisch om jullie liefde te hebben zien bloeien.

er iets bijzonders! Dan was Steef bij de familie Blom aan de Haarsekade. Typisch, altijd op hetzelfde tijdstip en na een tijdje ging 'ie weer braaf naar huis. Steef vroeg me daar niets over te melden, want thuis dachten ze, dat 'ie keurig naar de kerk was. Wat een heilig boontje. Zo zie

DE SNEEKWEEK: EEN SCHUTTING VAN LEGE BIERKRATJES EN ACHTER DE MEIDEN AAN Puchies, Sinterklaasfeesten en plaatjes draaien, geweldig. De familie Staal, een warme, gezellige familie waar ik veel heb mogen lachen, tv kijken en vooral lol trappen. Meestal was ik bij de familie Staal, maar op zondagochtend gebeurde

je maar, ook als je niet elke zondag keurig naar de mis gaat, kan het toch nog goed komen met je.

Steef gefeliciteerd met je 60e, ik hoop dat we samen, nog lang, herinneringen mogen delen!

Harm Jan & Carla Blom

93 | STEEF.

TAFELVERHAAL

60#

Met Steef waren wij al lang bekend maar de vriendschap begon pas als Tafelvent Zijn eerste bijeenkomst was bij Van Bemmel in Middelkoop voor de geboorte van onze Carleen schonk ik een glas Champagne ter doop Toen bleek Steef twee weken vooruit te zijn met de geboorte van zijn jongste, Willemijn Hoewel Steef zijn Tafelleven relatief kort, maar intensief beleeft gaat het niet alleen om wat je krijgt maar zeker ook om wat je geeft Dit maakte ons Tafelleven rijk en zeer druk gevuld en het gaf dat randje aan het Tafel embleem, prachtig verguld Maar ook in de donkere, zware tijden van het ouderschap leefden we mee, voor zover dat kon, met warme vriendschap Vakantie in Zeeland, eerst met de schokker en kinderen nog klein barbecueën op de Archipel met mosselen en veel wijn De kinderweekenden doorgezet in Kiweco nieuwe stijl brachten ons onvergetelijke dagen met badjassen, muziek, sketches, zelfs een weekend "onder zeil" Wijnreizen en proeven van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat in de mooiste Franse kastelen geven ons gezamenlijke herinneringen, niet één, maar velen Nu onze kids hun leven leiden en eigen wegen inslaan is het mooi om te zien hoe de basis van deze Tafelvriendschap al sinds 1988 blijft voortgaan We hopen dan ook dit nog vele jaren met elkaar te kunnen beleven Nu voor het eerst met een zes in het jaar en hopelijk tot ver in de negen Maarten & Conny Boersma

94 | STEEF.

Beatle of fan?

96 | STEEF.

W

ZEILVERHAAL

We voeren over bakboord met het volle grootzeil en de Genua helemaal uitgerold.

Ik schat dat het een uur of 2 's nachts was, we zagen de Brandaris nog steeds aan bakboord maar wel op een soort ramkoers. Conclusie: zachtjes verloren we hoogte. Dat klopte ook wel, de windverwachting had gemeld dat het naar zuidwest zou draaien. De stroom stond op de kop. Erg veel voortgang maakten we eigenlijk niet. Waar we het over hadden weet ik niet meer precies, maar zoals wel vaker als we samen wacht liepen, ging het meer om de kwantiteit dan de kwaliteit, dat geleuter dus. Dat er überhaupt tussen de sigaretten, soep, koffie, koekjes, chocola en andere narigheid, nog tijd was om te praten mag een wonder heten. Dat was dan op zich weer een compliment voor onszelf vonden we, daar konden we het dan gelukkig ook weer uitgebreid over hebben.

Voor de critici onder u: af en toe werd er ook nog gekeken naar waar we eigenlijk heen gingen. Maar ja, daar hadden we natuurlijk Janus voor. De navigator, u begrijpt het wel.

Kapitein op de grote vaart geweest, vele Fastnet races gevaren op verschillende zeilschepen, ook op die van ons trouwens, talloze oversteken gemaakt naar verre bestemmingen, de oceaan over met een zeilschip, noem maar op. Wil je het nog betrouwbaarder? Kan niet dus. Alle elektronica die er zo’n beetje is op een zeiljacht voor navigatie tot zijn beschikking, wat kan er in Godsnaam nou nog mis gaan? Een boek, dat kan er nog mis gaan. Tussen het geleuter door keken we toch af en toe nog op wat metertjes in de kuip en bleek de dieptemeter wel wat gestadig terug te lopen. Geen punt op zich, midden op zee en langzaam naar de kust van Terschelling, ja dan wordt het natuurlijk ietwat minder diep.

We checkten even met Janus of het op de plotter allemaal nog oké was; kop in het luik en zachtjes Janus aangesproken, je wil de anderen in zo’n nacht natuurlijk niet wakker maken. Janus leunde achterover op het zitje van de kaartentafel met een boek, er was anders niet genoeg licht om te lezen onder het kleine lampje. Achteraf realiseerden we ons dat toen hij zei dat we "gewoon koers moesten houden" hij eigenlijk nergens naar keek en gewoon door las. Maar ja dat was achteraf dus. Wij gewoon door lullen, koffie maken, roken, koekjes eten enzo. Ook nog wel wat trimmen van de zeilen, u kent dat wel. We vonden wel dat de kust toch best wel dichterbij kwam, maar ja Janus had gezegd dat we door moesten varen dus, ja, Kapitein grote vaart en zo, ik vaar al jaren met hem, altijd goed gegaan… Plots een gedempte schreeuw van beneden: "Wat zijn jullie in Hemelsnaam aan het doen, we zitten veel te dicht onder wal, we moeten echt NU overstag!"

Omdat Steef en ik niet de rotste zijn, meegaand als het redelijk is (of lijkt?!) deden we eerst niks.

Wat er aan de hand was Janus, zonet konden we toch doorvaren zo?! Nou onbegrijpelijk dat we er zo lauw op reageerden, gewoon NU overstag anders gaan we aan de grond. Dat hebben we dus gedaan, over stuurboord richting de grote schepen route. En door lullen natuurlijk. En roken ook. Verbluffend hoe snel iets weer gewoon is, dat duurt nog geen vijf minuten.

Janus weer in zijn boek, was echt spannend zei hij. Dat hadden wij ook al begrepen. De slapers hebben niks gemerkt. Mooi hè, varen -met maatjes, dan kom je nog eens ergens.

Martijn & Mirli Smit

97 | STEEF.

BURENPRAAT

'STEEFS HUMOR'

Poessie, kom dan!

Te laat geremd

Maandag morgen vroeg, Steef gaat met de auto naar zijn werk. Op de Banneweg voor het stoplicht file van zes autoâ&#x20AC;&#x2122;s, de laatste auto is de nieuwe auto van Rob. De humor radartjes van Steef draaien op volle toeren. Hij krijgt een goed idee; tegen de nieuwe auto van Rob aanrijden.

Hij geniet al van het idee, hoe zal Rob reageren.

Zo gedacht, zo gedaan. Langzaam reed hij tegen de auto. Hoe groot was zijn verbazing toen bleek dat er een andere bestuurder uit de auto kwam en Steef begreep dat het niet de auto van zijn buurman was. Nederig mompelde hij zijn excuus en zei: "Sorry, iets te laat geremd."

98 | STEEF.

Nazomer op een avond, het begint al donker te worden. Zoals gebruikelijk wordt de kater van de familie Bosvelt, die Poessie heet, binnen geroepen. Rob doet de keukendeur open en roept diverse malen "Poessie, Poessie kom dan!" Dan hoort Rob Poessie miauwen en roept nogmaals, maar geen Poessie. Rob blijft doorroepen met: "Poessie, waar ben je, ik hoor je wel, maar zie je niet! Kom nou!" Na een behoorlijke tijd wordt er gestopt en Rob gaat weer naar binnen. Veel later hoorden we dat Steef samen met Dick achter de muur van zijn schuur stond en samen de grootste pret hadden na elke keer dat Steef Poessie nadeed door te miauwen.

Rob & Lieneke Bosvelt

Voor ons een vriend met veel talenten waar we nu al jaren van genieten. EĂŠn uit een rij maar toch (on?) opvallend en warm aanwezig. Dienstbaar als het moet. Een wijs woord waar nodig. Ook de clown, de cabaretier, onze huisdichter; altijd goed voor een mooi en passend lied. Creatief en weet overal wel een drankje in te verwerken. Aan de bar op zijn plaats met de zekerheid van een mooi verhaal. Maar ook de heer van Staal, op zijn tijd. Als vriend onder vrienden. Dank Steef voor al het moois wat je ons hebt gebracht! We hopen met jou nog jaren mee te maken, zestig is niet meer dan een nieuw begin.

Jan & Hilde van Bemmel

Steef tijdens misschien wel één van de meest beroemde (of beruchte?) paasweekenden (foto Marianne & Anita Staal)

100 | STEEF.

LEUKVERHAAL

'MION vs.

BAKKER'

Een Staalse anekdote Op een dag liet directeur Staal het dak van zijn bedrijfspand in Hardinxveld renoveren door een Gorinchems dakdekkersbedrijf. Dat was wel vertrouwd, zo redeneerde hij. Dat bleek achteraf niet zo’n geweldige keuze te zijn, toen hij constateerde dat het binnen harder regende dan buiten. Bellen met de dakdekker dus, en laten repareren. Helemaal goed kwam het echter niet, dus directeur Staal trok de stoute schoenen aan en riep de directeur van het dakdekkersbedrijf op het matje! Eenmaal op het matje bleken die twee elkaar goed te kennen uit een ver katholiek verleden, dus dat was een mooie opening van wat werd verwacht toch wel een vervelend gesprek te worden. Nog leuker werd het toen directeur Staal meldde dat hij juist op die dag jarig was. En raad eens ? De dakdekkerdirecteur bleek ook die dag jarig te zijn! Het werd steeds gezelliger en het gesprek ging nog uren voort, zonder dat het woord “lekkage” ook maar één keer viel. Met het dak is het dan ook nooit meer goed gekomen...

Gino Mion

Nog steeds zo knap!

Allereerst van harte gefeliciteerd met je, bijna, 60ste verjaardag. Man, man en nog steeds zo knap! Als mij gevraagd wordt, ken je Steef en Arja Staal? Dan komen er alleen maar goede herinneringen naar boven. Jullie en mijn kinderen die samen speelden waar, zeker als het om Willemijn en Thiska gaat, een hele hechte band uit ontstaan is. Veel gelachen, ook gehuild, geborreld, via de "schutting" gecommuniceerd!

Moet denken aan het moment dat ik op mijn balkon kwam ("de schutting"), het geschater bij jullie in de tuin hoorde en net zag dat jij Thiska optilde. Het leek alsof ze gelanceerd zou worden richting de hoogste boom, ze uit je handen zou schieten! Ongekende krachten van de man van staal met het veder gewicht van Thiska! Deze sublieme actie heb ik helaas helaas niet vast kunnen leggen! Heel veel liefde en geluk in goede gezondheid.

Marion Bakker

101 | STEEF.

NICESTORY

'FROM JOHN SMALL TO STEVE STEEL'

As far as I remember I always had sympathy for the Steel Family, primarily because of Steves sisters, who happened to be my class companions in secondary school times but regrettably I lost sight of them.

I remember his father and mother vaguely, - I remember for instance the farewell party after examens – and their boat, a solid steel thing, more clearly. There was always an atmosphere of easy going, family harmony and warm hospitality. Of course I happen to know his brother- in-law Kees Cremer, his fatherand- mother- in- law, Jacco and Areke, their daughter Arja, Arja’s and Steve’s children, all people that I like. Even his dogs appeal to me, though hardly civilised as can be expected.

Steve himself is ages younger than myself, so the most vivid memories are those he told me or at least he made up himself to make things better to digest afterwards . Evidently he was jealous when I sailed the river, while he was forced to sit in school to learn stupid things like the German language, while his eyes were drawn through the window glass to more interesting things like water , boats or passing girls.. My father –indeed, the German teacher - remembers a very vivid and playful boy whose attention drifted in all directions except the formally required ones. Steve wouldn’t be Steve (who can

102 | STEEF.

sell everything) explaining his shortcomings in school by blaming me sailing on the river and distracting him from more serious things. He also brought back into my mind that we once were allowed to sail some experimental sailing canoe of a peculiar Belgian visitor, who invented and built this vessel himself but was scared like hell to sail it on our dynamic Merwede.

Why I bothered to write this contribution in English ? The only reason is that Steve always addressed me as John Small, so I had to answer politely in English as well: “Hi Steve Steel , how is life ??”. Or something simple as that. I’m sure this very fact helped him to overcome his language shortcomings and laid a solid basis under his career with Damen Shipyards , that requires a lot of conversation in English all over the world. Hope he is doing well the rest of his life so that our greetings in the yacht club, in any language including body language, can go on.

Congratulations Steef!

Jan Klijn

'STEEF, VOOR ALTIJD IN ONS HART' Bij ons bekend met zijn Utrechtse wijsheden: "Hejje der oak 창l vertstaand v창n" "Wie vroeg sterref is l창nger doad."

(Geniet van het leven) "Het goat je goed, jochie...!"

Dikke p창kkurd van Nico en Marike

WIJNVERHAAL

Alle wijnreizen met Steef en anderen waren memorabel Ze zijn allemaal rijp voor een leuke Stefanowich fabel Glimlachend bij iedere herinnering, ja gaat je aan hem hechten Steef is de meerpaal waar wij met regelmaat het schip der vriendschap aanlegden De aanstekelijke, gulle lach, het zwiepen van zijn Dorussnor Meestal gevolgd door een bulderende kwinkslag Schuddend met zijn volle bos, inmiddels ietwat grijzend haar Alle gecomponeerde liedjes met of zonder gitaar Zo zijn er velen maar hier nog een paar Was die scheet nu wel van Edy of toch van Steef Niet dat ik daar iets om geef Wel de lol waardoor het in het midden bleef De parelvissers hele korte stukjes nooit helemaal In een kapelletje aan de Douro Alle picknicks in een wijngaard keer op keer Maar er was natuurlijk nog veel meer Toch was één van de mooiste momenten een aria Op de trappen van een klein kasteeltje In de buurt van Haut-Poitou Als laatste nacht van Bordeaux reis tweeduizendvijf Vooraf ging Chateau Tertre Roteboeuf met Francois Mitjavile dat staat buiten kijf Faux filet bij café restaurant Les Platanes de volgende hap door naar Chateau Julie in Virsac, zij was gewoon te vinden bij Appie in het schap Op naar de laatste tent Chateau Pirigny in Voilent Met een witte zakdoek en bubbels in de hand Bezongen wij het onvergetelijke Franse land Dit genoegen tekent al onze herinneringen Anton & Ann van Dijk

104 | STEEF.

Steef als klein babytje. (foto aangeleverd door Trinka & Piet Luinstra)

SCHOONZOONS

'DE MANNEN VAN STAAL' L euke herinnering Damiaan: Zomer 2000. De boeg van de Honte

snijdt door het IJsselmeer water. De bar is al enige tijd open en Steef vertelt zijn verhalen.

Steff ligt aan stuurboord in de kuip naast mij. Genietend van de omgeving krijg ik de helmstok overhandigd. Steef wijst naar een kerktoren. "Dat is de koers, ik ben even piesen", zegt hij. Waaaat? Ik schiet overeind, Steff slaapt.

Natuurlijk kan ik dit, gewoon rechtdoor man!

Als een doorgewinterde stuurman besluit ik het verlengstuk van de helmstok naar mij toe te trekken en ga op Steef z'n plekje zitten. Relaxt kijk ik om mij heen en geniet van het moment.

HELMSTOK, KOERS, KERKTOREN schiet door mijn hoofd. Kijkend naar de horizon is de kerktoren snel gevonden. Ik bedoel, een kerktoren is snel gevonden. Ik zie er wel tien!

In een fractie van een seconde vliegt de giek met hoge snelheid enkele centimeters boven mijn hoofd. Steff schrikt wakker en trekt de helmstok naar zich toe, weer een harde klapgijp als gevolg. Nadien sta ik bij wedstrijden in de kombuis en zit ik bij het plassen. Matthijs: Toen Marieke en ik net bij elkaar waren woonde ik nog in Rotterdam. Omdat veel van ons leven zich afspeelde in Gorinchem sliepen wij vaak in Gorinchem. Elke ochtend voor Steef naar zijn werk ging, kwam hij even naar boven om Marieke een kus te geven. Ik lag altijd tegen de muur aan, zodat dit ritueel plaats kon vinden zonder dat ik daar last van had. En toen die ene morgen… ik hoorde de slaapkamerdeur open gaan en terwijl ik langzaam mijn ogen open deed zag ik in ene een gigantische snor op mij afkomen. Ik besefte me: ik lig aan de verkeerde kant van het bed! Een luid “GOEDEMORGEN!” deed Steef net op tijd beseffen dat hij op het punt stond zijn ongeschoren schoonzoon te kussen in plaats van Marieke. Daarna heeft Marieke het zonder kus in de ochtend moeten doen, want Steef durfde niet meer terug te komen Hans: Het was zomer en Mijn en ik gingen een weekje mee met de boot, we waren onderin Zeeland en het plan was om richting Blankenberge te varen. De nodige voorbereidingen waren

106 | STEEF.

getroffen om het tochtje over zee te kunnen zeilen. Uiteindelijk onderweg lag Mijn groen en misselijk te slapen in de kuip, Jet lag de punt vol te kotsen en Arja riep naar buiten 'dat ze het niet leuk vond Steef ', maar voor mij was het een van de mooiste tochtjes met de boot die ik tot nu toe gemaakt heb.

Vrouwen zoeken evenbeeld vader?

Damiaan: Zonder te overdrijven klopt dit 100%

Steef is erg charmant, loyaal, gezellig en knap!

Matthijs: Iets met goed gereedschap hangt altijd onder een afdakje? Of anders gezegd, we houden er allebei van om met leuke mensen lekker te eten en te drinken.

Hans: Ik heb ook een snor! Al had ik die nog niet toen ik met Mijn verkering kreeg, maar het is de innerlijke snor die telt.

E erste ontmoeting Damiaan: Steff belt Steef 's avonds rond etenstijd

of ik mag mee eten. Steef twijfelt, dat weet Steff. Steef besluit dat ik mag komen. Arja is er niet en nu staat Steef alleen voor de moeilijke opdracht Daam eens de waarheid te vertellen.

Enkele weekenden hiervoor was Steef om 5 uur 's ochtends in de binnenstad van Gorinchem op zoek gegaan naar Steffie. Om vervolgens briesend en stampvoetend de Volksweerbaarheid weer te verlaten zonder zijn dochter. Die lul heeft niet eens het fatsoen zijn dochter thuis te brengen!

Dit wordt wat, ik krijg vast geen brok door mijn keel. Wat is dat eigenlijk voor man, die Steef?

Eenmaal binnen geef ik Steef een hand. Goeie snor, denk ik. We eten, drinken en het is erg gezellig. Er is die avond geen woord gerept over mijn domme actie (althans, in mijn beleving).

Later begreep ik dat Arja er van baalde dat ze niet bij deze eerste kennismaking kon zijn. Nu, als vader van twee meiden, begrijp ik waarom Steef zo kwaad is geweest. Wat een warm nest die familie Staal. Wat een fijne vent, die Steef.

Matthijs: Eigenlijk was het niet Steef, maar

Damiaan die één van mijn eerste herinneringen bij de familie Staal opluisterde. In die tijd ‘scharrelden’ Marieke en ik net. Op een zondagochtend, we hadden lekker uitgeslapen omdat ik tot laat in de kroeg had gewerkt, kwamen Marieke en ik beneden en troffen wij de hele familie in de tuin, inclusief opa en oma. Daam vroeg aan Marieke: "Zo, dus dit is je nieuwe vriend Marieke?", waarop Marieke antwoorde "Nee, dit is gewoon EEN vriend." "Ow", zei Daam, “dus jullie neuken alleen?”. Vers in de familie wist ik me daar niet helemaal raad mee. Hans: Het leek Mijn wel een goed idee om de eerste keer dat ik Steef zou ontmoeten gelijk de hele familie Staal maar mee te nemen. Het was de verjaardag van Nanny, ze was 60 geworden en het was groot feest, de hele familie was er. Nu was er al aardig wat gedronken, dat maakte het wel wat makkelijker om het ijs te breken. Volgens mij was een van de eerste dingen die hij zei dat hij nu eindelijk een schoonzoon had die hij makkelijk de mast in kon krijgen.

om diezelfde reden ook niet erg lastig is gemaakt.

Steef staat niet alleen voor ons, maar ook voor mij klaar als ik hulp kan gebruiken. Hans: Vooral heel gezellig, ik heb me eigenlijk altijd gelijk thuis gevoeld. Ik was van tevoren al bang gemaakt; "Als Steef je niet aardig vindt, dan merk je dat meteen en dan kom je waarschijnlijk het huis ook niet meer in." Ik mag nog steeds het huis in dus hij zal me wel aardig vinden.

G oede band Damiaan: Absoluut. Steef is voor mij een tweede

vader. Waar dat uit blijkt? Hij mag op mijn bruiloft komen! Matthijs: De Stalen zijn mijn familie, ook zonder Marieke kan ik naar de Kalkhaven toe gaan, wordt ik binnen gelaten, krijg ik een kop koffie of een glas wijn en pas op dat moment gaat iemand zich afvragen wat ik eigenlijk kom doen. Heerlijk.

Hans: Ik heb zeker een goede band met Steef! Ik mag met zijn dochter samenwonen en ik voel me altijd heel erg welkom als ik op de Kalkhaven ben.

S choonvader Damiaan: Steef staat onvoorwaardelijk voor mij S amen klaar. Of ik nu zakelijk advies wil, hulp met klussen Damiaan: Curlingen. of een schouder om op te huilen, hij is er wanneer dat nodig is. Steffie zegt dat Steef en ik twee handen op één buik zijn. Steffie heeft gelijk. Matthijs: Doordat ik al bekend was met de familie Staal toen Marieke en ik begonnen te verkeren heb ik gelukkig geen ongemakkelijk kennismakingsdiner meegemaakt. Omdat Steef en ik beiden nog aan het bijkomen waren van een eerder ‘schoonzoonschoonvader trauma’ was ik dolgelukkig dat ik in een situatie terecht kwam waar ik gewoon mijzelf kon zijn en heb ik begrepen dat het mij

Matthijs: Mijn beste herinneringen zijn van het samen varen. Iedere zomer proberen we een paar dagen mee te gaan.

Heel de dag niet anders doen dan varen, een boekje lezen, eten en drinken weg van alle stress en klussen. (Behalve voor Steef aangezien die ongeveer de helft van alle dagen dat ik mee ben geweest aan het schelden was omdat er toch weer olie onder de motor lag). Hans: Varen, wijntje drinken (mooiste is de combinatie van die twee) en ik vind het ook altijd leuk om wedstrijden mee te zeilen met Steef.

KLEINKINDEREN

OOOOOPAAAAAAA! Zodra Evi een glimp opvangt van opaSteef begint ze te glimmen en waar ze kan vertelt ze verhalen over hem. Bijvoorbeeld op het kinderdagverblijf: Helemaal trots op haar zebrarugtas (gekregen van omaArja en opaSteef uit Zuid Afrika) loopt ze er rond. Over haar verkleedkleren zelfs! Als iemand iets over de tas zegt vertelt ze trots hoe ze er aan komt. Ze is helemaal in ‘Afrikastijl!’ Alle dieren in de poppenwagen verzameld, rugtas op haar rug en aan de wandel; op safari net als opa.

108 | STEEF.

Serieuze start Breinbrekend Zoekend naar zijn grapmoment Voelt zich rijk als familieman Altijd hilarisch Net binnen de gordel Onmisbaar!

Leo & Nelly Vollebregt

110 | STEEF.

OUDEVRIENDEN

H

Het zal omstreeks 1971 geweest zijn. De mannen met geblokte houthakkers jacks besloten de Nederlandse zeilweken onveilig te gaan maken.

Loosdrechtweek, Alkmaardermeerweek en Sneekweek… “ eat your heart out” De mannen van de Merwede komen eraan! Vader Staal had zoveel vertrouwen in het verantwoordelijkheids gevoel dat hij het slagschip de Opel Kaptein

een begrip op de Nederlandse zeilwateren. De bierestafettes, die steevast werden gewonnen door de Blieken, zorgden voor veel aandacht van de dames die altijd bereid waren de bungalowtent te verwarmen tijdens de koude nachten. De Opel Kaptein kon met gemak 24 kratten bier per keer vervoeren, waardoor de logistiek was gewaarborgd. Toen hadden de supermarkten

MANNEN MET GEBLOKTE HOUTHAKKERS JACKS MAAKTE DE NEDERLANDSE ZEILWEKEN ONVEILIG ter beschikking stelde aan de enige met een rijbewijs. Ik was de gelukkige die gedurende de hele zomer deze immens grote bak over de Nederlandse snelwegen mocht laten razen. In het begin met 2 Vaurien zeilboten en later zelfs met 3 op en achter de auto.

De mannen met geblokte jassen en hun goddelijke voorkomens werden vanaf dat jaar

nog geen limieten van slechts 3 kratten per klant.

Wat waren die Gorcumse zeilers toch stoere kanjers :) En het zeilen? Schipper Steef wist met de Vaurien - H 18329 met de sprankelende naam 'Vortsik' - met grote regelmaat de laatste plaats te voorkomen. Schipper, ook na je 60e een behouden vaart. Hou de helmstok goed vast !

Rob & Majolijn Mutters

111 | STEEF.

FAMILIEVERHAAL

'VAN FOKKEMAAT OP DE BOOT TOT ROTARY CLUBGENOOT' Eén pagina? Kan het hele magazine wel vullen...

‘Steef & het chronologische arrangement van gebeurtenissen op de tijdlijn van René & Evelien. Bijzonder te melden is namelijk dat Steef veelal deelgenoot blijkt van vele leuke en gezellige momenten die wij door de jaren hebben beleefd. Een aantal hiervan komen onherroepelijk boven drijven bij het schrijven van onze bijdrage aan ‘De Steef’.

Met de paplepel ingegoten. Vanaf jongs af aan speelt de watersport een belangrijke rol.

Vaak waren Arja en Steef erbij. Herinneringen aan de bouw van de Tristan da Cunja. De te waterlating staat nog in het geheugen gegrift. De zeilwedstrijd op De Nieuwe Merwede zonder wind. Moest in het vooronder zitten en mocht me vooral niet verroeren. Of de clubtocht van de Watersportvereniging. Samen met Inge mee met Arja en Steef op ‘De Vlieter’, de sleepboot van Damen. Vakanties in Zeeland. Met zijn allen op de Klipper van Jacco en Areke. Dwaze dagen aan ‘ De Omloop’ aan het Veerse Meer alwaar ook Prins Bernhard zelf op bezoek kwam. Mijn maidentrip op de Noordzee mocht ik beleven toen Steef de boot van Leen Hoegee moest omvaren van Lelystad naar Hellevoetsluis. ’s Morgens half 6 vertrekken uit de Sixhaven te Amsterdam. Via de sluis van

112 | STEEF.

IJmuiden de Noordzee op. Vlak voor de pier van Scheveningen werd ik zeeziek nadat Steef met een enorme schaal met overheerlijke broodjes uit de kajuit kwam. Onvergetelijk was ook het moment waarop we de familie Staal ontmoette aan het Grevelingenmeer in Zeeland waar ook Bert en Lize aan boord waren. Onze kinderen roepen nog steeds spontaan ‘hoppahhhhhh....’

Maar ook buiten de watersport van alles beleefd. De familievakanties met Pasen. Ik bij Arja en Steef in het huisje om vervolgens met bed en al door het raam naar buiten gezet te worden toen ik nog lekker lag te slapen. In de Nieuwe Doelen heb ik tijdens de Carnaval mijn eerste échte alcoholische drank genuttigd. Een glas Rode Wijn omdat Steef vond dat het tijd werd om dat te leren drinken. Met de Pisang Noordpool was het wel gedaan. En, omdat het nou eenmaal de bedoeling was om de opvoeding

zo veel mogelijk om zeep te helpen. Inmiddels een terugkerende traditie die hopelijk nog lang in stand blijft. Gelukkig bleek mijn verkering Evelien een uitstekende oppas voor de meiden.

Vele avonden hebben wij doorgebracht aan De Nieuwe Hoven. Helaas wilde de meisjes niet altijd op tijd naar bed, waardoor de netto kroeltijd met Evelien vaak veel te kort was.

jouw Rotaryclub. Je overredingskracht om in te gaan op de uitnodiging om deelgenoot te worden was toereikend. Een avondje uitleg, een spontaan diner en een zoon die brouilleerde met de kraan van het fonteintje op het toilet kostte je het om ons zover te krijgen. Zoon verloor de strijd tegen de kraan, maar jij overwon de overtuiging om eens te komen

MIJN KINDEREN ROEPEN NOG STEEDS SPONTAAN 'HOPPAHHHHHH....'

Gelukkig kwamen jullie niet altijd op tijd thuis.

Alle verhalen die je nog steeds vertelt vervelen nooit, ze worden steeds mooier en langer.

Steef, inmiddels ben ik ook lid geworden van

kijken. Inmiddels twee jaar verder en geen spijt!

Nog vele jaren in gezondheid en gezelligheid!

RenĂŠ, Evelien, Nikee, Rik, Mees & Seppe Cremer

113 | STEEF.

Van harte gefeliciteerd met deze mooie leeftijd. Wij wensen jou nog vele gezonde en mooie jaren toe. En vooral veel genieten! (foto door: Esmee van Gestel & Andrew Viveen)

114 | STEEF. We kunnen ons geen betere, lievere, gezelligere buurman wensen! (Jelle & Dianne Sevenhuijsen)

115 | STEEF.

116 | STEEF.