![](https://assets.isu.pub/document-structure/201107174740-c682d73fad956107a283d1d365083ddb/v1/1d7dcde5e5a1461870b6c10958ee7808.jpg?crop=624%2C468%2Cx39%2Cy0&originalHeight=468&originalWidth=675&zoom=1&width=720&quality=85%2C50)
1 minute read
Cursief: De tuinman/filosoof
Vanochtend op mijn fietsrit naar het werk, achttien kilometer verderop, staat tuinman Vic in ‘zijnen hof’. Naar goede gewoonte groeten we elkaar hartelijk, over de haag heen die zijn lochting scheidt van de autoweg. Bovenal is Vic een filosoof: hij kweekt groenten en wijsheden bij de vleet. Zelf noemt hij dat in beide gevallen gezond boerenverstand. -
’Goeiemorgen, Vic. Ik ben een beetje laat vandaag; om er nog op tijd te raken zal ik precies een beetje harder moeten fi etsen’. Met zijn tevreden blik sloft hij naar me toe. Hij heeft een glimlach die muren kan verzetten. Ik vraag hem nog vlug naar de toestand in de tuin. En wat er vandaag te planten staat. In enkele minuten tijd neemt hij me mee in een bucolisch verhaal, over waar welke groenten het best kunnen gedijen en hoe hij dat natuurlijk spel naarstig opvolgt met het oog op het lekkers in de keuken. Ik luister aandachtig en droom even weg in de lokale bucolica...
Advertisement
– ‘Met mijn tussenstop zal ik nu zeker te laat zijn’, zeg ik gehaast. Ik veins een bezorgde blik. – ‘Ha maar, jongen, ge moet u niet haasten. De tijd loopt niet weg. Die is er, en die zal er straks ook nog wel zijn. En we moeten daar niets voor doen’. Hij lacht en gaat nog even verder: – ‘Je haasten is dus nergens voor nodig. We moeten leren de tijd gebruiken. Dat moeten we doen’.
Het zal dus nog wel effe duren, met die tijd...
( tekst en foto: ©WiSch)
U kan de werking van de vrijwillige, onafhankelijke en interculturele Giesbaergske Koleuren Gazette ondersteunen via een vrijwillige bijdrage: alle bijdragen zijn welkom op rekeningnummer BE03 9733 6696 5784 van Uitg. Eigenbegeer, Buizemontstraat 19, 9500 Geraardsbergen, met vermelding ‘bijdrage Gazette’.