non-profit gazet
“ wij laten ons niet stoppen
“
door grenzen of landen
Antwerp Gipsy-Ska Orkestra
CAMPAGNE Kies voor zorg en welzijn STAKEN LOONT Meer volk voor gehandicaptenzorg GETUIGENIS Martin kreeg een nieuwe lever
NON-PROFIT GAZET ZOMER 2011 De non-profit gazet verschijnt drie keer per jaar en is een uitgave van LBC-NVK non-profit, de vakbond van de werknemers in alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur. + redactie@wittewoede.be + v.u.: Mark Selleslach (Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen) hoofdredactie: Marc Wouters eindredactie: Peter Darin, Mark Selleslach teksten: Lisa Schouppe, Martin Standaert, Geert De Wortelaer, Dominic Van Oosterwyck foto’s: Maarten Brys, Martin Standaert, Robin Dua (Antwerp Gipsy-Ska Orkestra) vormgeving: Peter Darin zomer 2011 2 non-profit gazet
Mark Selleslach Nationaal Secretaris LBC-NVK non-profit
EDITO
In het lentenummer van de non-profit gazet kon je al lezen dat de sociale akkoorden van de non-profitsector in oktober 2010 definitief afliepen. Graag had ik in dit nummer gemeld dat de akkoorden 2010-2015 ondertussen zijn afgesloten. Helaas is dat niet het geval. Aan ons ligt het in elk geval niet. Al in februari 2010 overhandigden we ons programma voor nieuwe meerjarenakkoorden aan de regering. Tussen februari 2010 en nu organiseerden we 5 grote nationale betogingen in Brussel en talrijke acties in de verschillende Vlaamse provincies. We gingen ook de boer op met de “Kies voor zorg en welzijn” campagne. Die toont dat de man in de straat, in tegenstelling tot onze politici, wel begaan is met een goede zorg. Ook voor de jongens van het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra, die de nationale betoging “Luid alarm voor zorg en welzijn” van 9 juni 2011 afsloten met een spetterend optreden op het Jubelpark, zijn de eisen van de werknemers uit de non-profit vanzelfsprekend. Je komt ze misschien nog wel tegen op één of ander zomerfestival, hier leer je ze alvast nog wat beter kennen. De zomervakantie komt ongetwijfeld niets te vroeg. Geniet er met volle teugen van want in september zullen we er weer een ferme lap op moeten geven. Kan je zolang niet wachten, lees dan hoe je ook in de zomer kan meedoen aan onze campagne “Kies voor zorg en welzijn”.
non-profit gazet 3 zomer 2011
ANTWERP GIPSY-SKA
ORKESTRA
Degenen die erbij waren op de 9 juni weten het ondertussen wel. Stil blijven staan wanneer de jongens van het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra op een podium het beste van zichzelf geven is geen optie. Met een gloednieuwe CD bij de platenboer en een agenda vol optredens op de zomerfestivals, zou de zomer van 2011 weleens hun grote doorbraak kunnen betekenen. Maar stel je bij het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra geen door gehaaide managers gestilde poppy jongens voor die niets te zeggen hebben. Antwerp Gipsy-Ska Orkestra staat voor een ongezouten mening en engagement. Wij wisten zanger Gregor en gitarist Mukti te strikken voor een interview. Hoe is het Antwerp Gipsy-Ska Orkes- fare die een soort balkan meets klezmer tra ontstaan? speelt. In ons repetitiekot begonnen we Gregor. Eigenlijk bestaan wij al heel dan te experimenteren met zigeunertralang. Onze roots liggen in de Antwerpse ditionals op ska-ritmes. En dat is wat het hardcore punkscène van midden jaren Antwerp Gipsy-Ska Orkestra vandaag negentig van de vorige eeuw. Van punk nog altijd doet. Het is een oneindige bron zijn we geleidelijk aan geÍvolueerd naar van inspiratie. In die twee stijlen zitten ska. We hebben zelfs een tijdje geprozoveel invloeden dat je er oneindig mee beerd reggae te spelen. Maar dat was kunt combineren. geen groot succes. Ondertussen had ik Mukti. De muziek die we spelen is Ambrassband opgericht. Dat is een fanondertussen ook veel rijker geworden zomer 2011 4 non-profit gazet
dan gewoon balkan op skaritmes. Onze nieuwe cd is niet puur balkan-ska maar eerder een beetje balkan van alles: balkan met drum ’n bass of rock, dan een nummer zonder balkan of een nummer dat meer ska is. Alles kan voor ons. We willen ons niet in een bepaald hokje laten drukken. Jullie muziek staat bol van de politieke statements. Is dat een bewuste keuze? Gregor. Dat komt uit de punk hé. Dat was voor mij de enige muziek waar artiesten vrijuit zongen over wat er op hun lever ligt. In de mainstream muziek mag je geen fuck you zeggen of je nummer komt niet op de radio. Je moet daar als artiest rekening mee houden. Op onze nieuwe cd komen een aantal fucks voor. We weten dat we daardoor op sommige zenders niet gedraaid zullen worden. Dat woordje houdt heel veel deuren dicht. Maar we willen onszelf niet censureren. Jullie nieuw nummer ‘I Lumia Mo Kher’ is Roma voor ‘De wereld is mijn huis’. Is dat ook een statement dat ingaat tegen het nationalisme in ons eigen land? Mukti. Absoluut. Maar het betekent voor ons meer dan dat. Het is een combinatie van enerzijds ons afzetten tegen het nationalisme en anderzijds toont het onze ambitie om de wereld te veroveren. Wij willen geen rekening houden met landen of grenzen. Wij willen tournees die bij wijze van spreken de wereld rondgaan. Gregor. België is voor mij een goede uitvalsbasis. Het is wel mijn thuis maar wij zijn voortdurend op tournee. Wij spelen overal. Ik denk soms dat de tijd hier een beetje stil blijft staan. Er wordt ook alleen maar heel de tijd over Vlaanderen dit en Vlaanderen dat
gesproken. Ik voel mij niet echt Vlaming. In het buitenland zeg ik niet dat wij een Vlaamse band zijn. Wij zijn een Belgische band. Wij staan voor de openheid en de internationale geest van de Belgen. Op 9 juni hebben jullie voor duizenden werknemers uit alle sectoren van zorg, welzijn en cultuur gespeeld. Hoe belangrijk is de gezondheids- en welzijnssector voor jullie? Gregor. De sociale zekerheid in België is legendarisch. Ik vind het heel belangrijk dat de sociale zekerheid in België overeind blijft. Hier weet je dat als je bijdraagt je ook verzekert bent van hulp. En dat systeem moet ten alle prijze behouden blijven. Op de betoging van 9 juni voerden werknemers uit de non-profit actie voor meer personeel en een betere verloning. Zijn dat volgens jullie gerechtvaardigde eisen? Gregor. Zeker en vast. Ik heb vroeger zelf in een instelling gezeten. Ik heb het systeem dan ook van binnen en van buiten gezien. En het is schandalig als je weet hoeveel een opvoeder verdient. In instellingen die heel moeilijke jongeren opvangen, worden opvoeders soms zelfs aangevallen. Dan vind ik dat er toch extra verloning moet komen. De maatschappij moet een beetje meer in evenwicht komen.
Het Antwerp Gipsy-Ska Orkestra heeft een nieuwe CD uit. Die heet I Lumia Mo Kher en is te koop bij je platenboer. Op www.gipsyska.com vind je alle info over de groep en een lijst met concerten. non-profit gazet 5 zomer 2011
GETUIGENIS Gek genoeg werd ik er als mens rijker en gelukkiger door Zeven jaar geleden werd bij Martin Standaert (58 jaar) levercirrose vastgesteld, een ziekte waar geen remedie voor bestaat. Na een lange lijdensweg bracht een nieuwe lever hernieuwd geluk. Martin getuigt over zijn angsten, zijn verblijf in het ziekenhuis, zijn bewondering voor het verpleegpersoneel én zijn nieuw leven. Aanvankelijk had ik de neiging om de situatie te minimaliseren. Maar dat gedrag veranderde al snel nadat ik enkele keren in het openbaar het bewustzijn verloor. Mijn geheugen en concentratie gingen achteruit. Overdag was ik doodmoe en ‘s nachts lag ik klaarwakker in bed. Ik werd werkonbekwaam en kreeg hartritmestoornissen en zenuwpijnen aan voeten en vingers. Ook raakte mijn hormonenevenwicht volledig verstoord waardoor ik enorm sentimenteel werd. Daarbij kwam nog dat ik mij voortdurend moest verdedigen tegen insinuaties. In de volksmond wordt levercirrose namelijk automatisch gelinkt aan alcoholisme. En dat terwijl het overgrote deel van de levertransplantaties gebeurt om redenen die niets met alcoholgebruik te maken hebben. Mijn leven speelde zich ondertussen hoofdzakelijk af tussen zetel, tafel, bed en het ziekenhuis. Hooguit een uur per dag was ik helder. Voor alles werd ik enorm afhankelijk van mijn vrouw Hildegard. Dat kwam heel hard aan, want ik was het niet gewoon om hulp te vragen. Wij-verhaal Achteraf denk ik soms dat Hildegard en ik evengoed uit elkaar hadden kunnen groeien als ik mijn angsten en frustraties voor mij had gehouden. Maar het aanvankelijke ik-verhaal werd een wij-verhaal. Ook mijn houding tegenover vrienden en zomer 2011 6 non-profit gazet
familie veranderde. Gek genoeg werd ik er als mens rijker en gelukkiger door. Verlossend telefoontje In juli was ik zo fel achteruit gegaan dat ik op de transplantatielijst terecht kwam. Vanaf dan was het wachten op het verlossend telefoontje uit Leuven. Dat kwam er op 27 oktober om 1 uur ‘s nachts. Tijdens de rit naar het UZ Gasthuisberg konden we enkel hopen dat de beschikbare lever in orde zou zijn en dat de zware operatie goed zou verlopen. Van zodra ik onder narcose werd gebracht, was het voor mijn familie angstig afwachten. Ikzelf werd pas enkele dagen later wakker. Ik was er nog! Het effect van de transplantatie
was spectaculair: de mist klaarde op en ik werd terug heel helder in mijn hoofd. Wel voelde ik me in het begin ontredderd en was ik emotioneel in de war. De ziekte en operatie hadden me ook heel fel verzwakt. Regelmatig heb ik in het ziekenhuis gelegen en je moet weten dat ik ziekenhuizen haat. Je verliest je vrijheid en je privacy, de accommodatie is er niet altijd even goed, er is de kamergenoot waarmee je moet zien overeen te komen en altijd wordt er wel ergens gebouwd of verbouwd. Ik zie ziekenhuizen dan ook als een noodzakelijk kwaad en ben altijd gestresseerd als ik er ‘mag’ verblijven. Sterk personeel Wanneer je dikwijls en voor langere tijd in het ziekenhuis verblijft, leer je ook heel wat personeel kennen. Hoewel ik vroeger al veel respect had voor verpleegkundigen en verzorgers, is dit het afgelopen jaar alleen maar toegenomen. Zij zijn je aanspreekpunt en soms zelfs je toevluchtsoord. Je moet het maar doen om telkens weer nieuwe mensen die niet op hun best zijn en zich in een vreemde omgeving bevinden op hun gemak te stellen. Hoewel het personeel de nodige tijd nam om me te verzorgen, merkte ik toch dat de werkdruk erg hoog is, zeker als een collega ziek valt. Daarom trof het me ook dat de werknemers me nooit als een nummer hebben beschouwd en zich bijvoorbeeld na een periode van afwezigheid toch nog bepaalde details konden herinneren. Wat ik ook erg waardeerde was dat het ziekenhuispersoneel van onderhoud tot verpleegkundige hun best deden om mijn privacy zo veel mogelijk te respecteren. Ondertussen ben ik nu al meer dan een
half jaar thuis en het gaat vrij goed met mij. Ik ben terug halftijds aan het werk.
“Als je, zoals ik, de dood in de ogen hebt gekeken en gered wordt door een donor en zijn familie, dan besef je hoe belangrijk dat het is dat er voldoende organen beschikbaar zijn.” Soms vraagt men mij of de ervaring mijn kijk op de wereld niet heeft veranderd. Ik geniet inderdaad meer van kleine dingen zoals de zon, de tuin of een fietsweekend in de Veluwe. Ik werd wel wat banger. Waar ik vroeger kleine pijnen gewoon negeerde, ben ik nu veel vlugger op mijn hoede. Maar mijn kwaadheid omdat de onthaalouders nog altijd geen volwaardig werknemersstatuut hebben, die is intact gebleven hoor. Oproep Ik heb altijd een druk leven geleid en zoals de meeste mensen nooit stilgestaan bij de dood. Ik dacht ook dat je wanneer je sterft automatisch orgaandonor wordt. Wist ik veel dat men de vraag dan vaak toch nog aan de familie stelt. Dat hoeft niet indien je geregistreerd bent op het gemeentehuis. Als je, zoals ik, de dood in de ogen hebt gekeken en gered wordt door een donor en zijn familie, dan besef je hoe belangrijk het is dat er voldoende organen beschikbaar zijn.
Je registreren als orgaandonor? Surf naar www.beldonor.be en download het ‘formulier voor instemming of weigering tot orgaandonatie’, vul het in en geef het af in je gemeente.
non-profit gazet 7 zomer 2011
CAMPAGNE
Kies voor zorg en welzijn Wat?
In de strijd voor nieuwe sociale akkoorden lanceerde LBC-NVK non-profit dit jaar de campagne ‘Kies voor zorg en welzijn’. De non-profit heeft altijd al de steun gehad van de publieke opinie. Die steun maken we vandaag zichtbaar door zoveel mogelijk mensen te vragen om te poseren met de affiche van “kies voor zorg en welzijn” in de hand.
Roadshow
Momenteel zijn er al duizenden foto’s ingezonden. Dat is al een heleboel! Je kan ze ondertussen al op wittewoede.be bekijken. In het najaar maken we er een rondreizende tentoonstelling van waarmee we in heel Vlaanderen de werknemers uit de non-profit een hart onder de riem willen steken.
Waarom?
Dag in dag uit zetten de werknemers van de non-profit zich in voor het welzijn van iedereen. Zij doen dat met hart en ziel. Om die zorg goed te kunnen geven is een aangename werksfeer met goede loonen arbeidsvoorwaarden nodig. Om dat te realiseren moeten goede, nieuwe sociale akkoorden worden afgesloten met de verschillende regeringen.
Hoe kan jij helpen? √√ √√ √√ √√ √√ √√
Download de affiche op wittewoede.be Ga op pad met je camera en de affiche Spreek iemand aan Vraag of hij wil poseren met de affiche in de hand Mail de foto naar info@selv.org Bekijk het resultaat op wittewoede.be non-profit gazet 9 zomer 2011
Staken is een laatste redmiddel Al twintig jaar vecht de opvoedingssector voor meer personeel. Steeds stuitten ze op een njèt. Maar daar brachten de opeenvolgende stakingen begonnen door vijf instellingen van de Broeders van Liefde dit jaar verandering in. Een flink pak jobs komen erbij. Goed nieuws. Vakbondsafgevaardigden Riet Henneco en Gudrun Declercq vertellen hun verhaal. Je merkt ook wel dat het probleem maatWaarom krijgen jullie nu pas extra schappelijk gedragen wordt. Mensen die personeel? toevallig passeerden en de actie zagen, Riet. Omdat we met een duidelijke reageerden zeer positief. boodschap op het juiste moment actie Hoe denken jullie over staken als hebben gevoerd. Met vijf instellingen actiemiddel? van de Broeders van Liefde hebben we Riet. Liever niet (zucht). Door te staken het startschot gegeven. De situatie was doe je je jongeren eigenlijk tekort hé, onhoudbaar, de personeelsnorm moest maar we hadden het mes op de keel. écht omhoog. In onze instelling (K.I. Woluwe nvdr.) was Gudrun. Als je in normale omstandighet nog nooit gebeurd dat iedereen heeft heden al amper voldoende tijd hebt om gestaakt. Alle opvoeders, maar ook b.v. de een degelijke zorg te bieden en eens een extraatje te voorzien, dan is dat tijdens mensen uit de keuken deden mee. een staking nog veel moeilijker. Maar Hoe hebben jullie gemobiliseerd? door de veel langdurige ziektes moesten Gudrun. Bij ons was dat echt gemakwe aan de alarmbel trekken. Steeds meer kelijk. Wij kregen meteen de steun van de directie. Dat zorgde ervoor dat we ook mensen lopen weg omdat de situatie zo mensen hebben meegekregen die niet erg is. gesyndiceerd zijn. Iedereen stond achter Riet. Staken is echt een laatste redmidonze eis voor meer personeel. del. (Gudrun knikt) zomer 2011 10 non-profit gazet
Hoeveel extra jobs zal jullie sector krijgen? Riet. Tot 2014 krijgen we in een eerste fase eindelijk de 500 jobs die minister Vanackere ons al in 2008 beloofd, maar nooit gegeven heeft. Na 2014 zal de tweede stap moeten gezet worden om de resterende kloof van 1700 jobs te dichten. Met LBC-NVK non-profit zullen we al de verschillende fases van dichtbij opvolgen. In 2008 stond de belofte van 500 extra jobs niet op papier. Nù wel en dat is goud waard. Hoeveel personeel krijgt jullie instelling erbij? Riet. Dit jaar worden de eerste 84 jobs verdeeld onder de instellingen die een personeelsbezetting onder de 82 procent hebben. Wij zijn er met 82 procent personeelsbezetting dus net niet bij. Dat was echt een moeilijke boodschap om aan de collega’s te vertellen. Instellingen die niet gestaakt hebben, krijgen er wel zes personeelsleden bij. Maar ja, hun situatie is dan ook nog erger. Normaal gezien zullen wij volgend jaar een deel van de extra jobs krijgen. Gudrun. Het solidariteitsprincipe is toegepast. De minstbedeelden krijgen eerst. Ik ben heel fier op wat we met vijf instellingen hebben bereikt. Bovendien zal dat ervoor zorgen dat, wanneer er zich in 2014 problemen voordoen, veel meer mensen samen met ons op de kar zullen springen om te vechten. Het is ook wel belangrijk dat het personeel niet zal worden ingezet in nieuwe projecten, maar effectief in de huidige werking en daar waar de nood het hoogst is. Welke evolutie zien jullie in de gehandicaptensector? Riet. Toen ik begon te werken in K.I. Woluwe, was de jongerendoelgroep heel
anders. Nu zijn er bijvoorbeeld veel minder jongeren met een visuele handicap, en veel meer met emotionele en gedragsstoornissen. De problematieken van de kinderen zijn veel complexer en de agressie is de laatste twee jaar enorm toegenomen. De infrastructuur in onze instelling is bovendien zo dat je niet met kleine groepen kan werken en verplicht bent met een leefgroep van minstens 8 jongeren te werken. Dat is absoluut niet evident.
“In 2008 stond de belofte van 500 extra jobs niet op papier. Nu wél en dat is goud waard!” Gudrun. Bij ons merk je ook dat het gedrag moeilijker wordt. De groepen zijn veel diverser, de jongeren met emotionele stoornissen worden gemengd met jongeren met een auditieve en motorische beperking. Daardoor ga je anders met elkaar om en moet je veel meer ingrijpen. Ook hadden we vroeger de tijd om een activiteit voor te bereiden, zoals een schilderij maken of een zoektocht organiseren. Nu gaat dat alleen als je dat buiten je uren doet. Er komen steeds meer administratieve taken bij. Ik ben voorstander van het efficiënt investeren in uren, maar het takenpakket wordt steeds groter voor eenzelfde groep werknemers. Hoewel ik het net uitdagend vind om mijn begeleiding te kunnen uitwerken en evolutieverslagen te schrijven, moet je het wel allemaal gedaan krijgen. Als er dan personeel ziek valt, en je weer niet hebt kunnen werken omdat er een crisis was, dan moet je de administratie thuis doen omdat je er anders geen tijd voor vindt. De extra jobs komen dus geen seconde te vroeg. non-profit gazet 11 zomer 2011
Elk sociaal akkoord in de non-profit is er gekomen dankzij de witte woede
Jacqueline en Annitta werken in de rust- en wooncampus in Tremelo. Jacqueline ging op 29 maart naar haar eerste betoging. Annitta is al vakbondsafgevaardigde sinds het begin van de witte woede. Wij vroegen ons af wat een groentje stimuleert om actie te voeren en waar een ancien de motivatie vandaan haalt om te blijven strijden voor de zorgsector. Waarom ben je op 29 maart voor de heel hoog. eerste keer gaan betogen? Annitta. Meer volk op de werkvloer is Jacqueline. Uit curiositeit. Ik wou met het allerbelangrijkste, maar zaken zoals mijn eigen ogen zien wat een betoging een dertiende maand zijn ook heel beis, wat er gebeurt en hoe het in mekaar langrijk. Wij zijn de enige sector die nog steekt. Je weet pas wat het is als je het geen dertiende maand heeft. Wij moeten met je eigen ogen ziet hé. bovendien ook langer werken en worden Was het wat je ervan had verwacht? daar niet voor beloond. Na 27 jaar dienst Jacqueline. Het was beter dan ik had stopt ons barema en dan moet je werken verwacht. Ik dacht eerst dat een betoging tot je 65ste aan hetzelfde barema. In vrij stijf was, dat iedereen maar braaf andere sectoren is dat niet het geval. achter mekaar aanloopt en dat er heel Denk je dat betogen een effectief veel geweld is. Maar er hing een magniactiemiddel is? fieke sfeer onder de mensen. En als het Jacqueline. Politici kunnen zoveel volk even stil dreigde te vallen, probeerden dat massaal op straat komt toch niet ze het terug op te zwepen. Ik vond dat zomaar naast zich neerleggen? plezant. Annitta. Ja, we hebben nu dan wel En hoewel het in het begin vooral plezant enkele maatregelen voor 2011, maar voor is en je gewoon mee doet, besef je wel de volgende vier jaar is er nog niets. Na dat er waarheid zit in alles wat ze zeggen. een tijd moeten ze ons toch horen, hé. Door naar de betoging te gaan, ben ik De vorige keer zijn we met schoenen op meer beginnen nadenken over de dingen. straat gekomen, nu gaan we met blikken Zoals? dozen. Ik hoop dat we op 9 juni met minJacqueline. Er is echt wel veel meer stens evenveel gaan zijn. (Op 29 maart personeel nodig op de werkvloer. Want waren er 15.000 manifestanten, nvdr.) ze maken de mensen die bij ons werken kapot. Ik ben geen octopus hé, ik kan niet overal handjes laten groeien. En dat verwachten ze wel van ons. Op drie uur 18 kamers kuisen, hou je niet vol op lange termijn. En het wordt steeds erger. Door het zware werk worden werknemers ziek en moet je hun werk overnemen. Ze zeggen wel vaker tegen ons ‘je bent nog jong’, maar je lichaam kan ook niet door Op de foto van links naar rechts: blijven knallen, hé. De werkdruk is echt Jacqueline, Annitta en Marijke.
zomer 2011 12 non-profit gazet
We zullen blijven gaan tot we krijgen waar we recht op hebben. Wat we daar nog allemaal voor gaan doen, dat zullen de politici wel ondervinden. Wat vinden jullie van de verantwoordelijke politici? Jacqueline. Ik denk dat die grote mannen denken: ‘daar heb je ze weer’. Maar als je door blijft hameren, dan gaan ze wel luisteren. Je moet honderd keer je verhaal herhalen vooraleer er één gaat beseffen dat we misschien toch wel een punt hebben. Ze kunnen onze situatie niet blijven negeren. Annitta. Nu gebruiken ze het excuus van ‘de regering in lopende zaken’. Maar als ze kunnen beslissen dat je niet meer mag roken in cafés, waarom kunnen ze dan niet voor de non-profit beslissen? Wij hebben voor nog minstens vier jaar akkoorden nodig. Wij werken wel met mensen die verzorgd moeten worden, hé. Annitta, jij bent er al bij sinds het begin van de witte woede. Hebben jullie al dingen verwezenlijkt? Annitta. Ja absoluut. Elk akkoord dat we nu hebben, is er gekomen dankzij de witte woede. Anders hadden we niets. Door de witte woede is er bijvoorbeeld een harmonisering tussen de lonen van de werknemers uit ziekenhuizen en rusthuizen. Bij ons lag het loon vijftien procent lager! Zie je een verschil in de manier van betogen met vroeger? Annitta. Ze zeggen van ons dat we de ‘zachte sector’ zijn. Vroeger maakten we gewoon een wandeling door Brussel, maar nu zit er veel meer ambiance in en durft men veel meer. We zijn niet meer die ‘saaie betogers’. We gaan de straatstenen niet uitbreken, dat zullen we niet doen. Maar we krijgen de mensen wel veel gemakkelijker mee. De werknemers
beseffen steeds meer hoe cruciaal het is dat ze meegaan. De laatste tijd hoor je hier en daar dat de betogingen te ludiek zijn en er te weinig witte ‘woede’ is… Jacqueline. Ja, maar je kan toch plezier hebben en tegelijk je punt maken. Vorige keer was er een secretaris die zo opzwepend was, je zag dat ze er plezier in had, maar tegelijk zat er wel kracht achter haar woorden en maakte ze duidelijk wat onze eisen zijn. Bovendien maken al die zottigheden je net nieuwsgierig. Dat ludieke zorgt er net voor dat je de stap zet om te betogen. En eens je die stap hebt gezet, blijf je komen. Annitta. De acties zijn ludiek, maar er zit wel iets achter. Alles wat we doen heeft betrekking op wat we willen bereiken, op de eisen waar we voor gaan. Dat we bijvoorbeeld met een bed rondrijden op een betoging, kan je op verschillende manieren interpreteren: dat ook ministers daarin terecht kunnen komen, dat verpleegsters niet tot hun 80ste zo’n zwaar werk kunnen blijven leveren. Als jullie werk zo zwaar is, waarom blijven jullie dan werken in de sector? Jacqueline. Voor de mensen. Wat je terugkrijgt van de rusthuisbewoners is zo waardevol. Soms kom ik binnen in een kamer van een patiënt, en dan zie je hoe zijn gezicht opklaart. Ze zeggen niet veel, maar dat lachje dat je ziet verschijnen op hun gezicht, maakt je dag gewoon goed. Annitta. Ja, de mensen zijn ook de reden waarom je nog zoveel anciens hebt. Je krijgt een speciaal soort liefde terug van de rusthuisbewoners. Hoewel het werk soms hard is, ben je op het einde van de dag wel blij dat alles proper is en dat je de mensen gelukkig ziet. non-profit gazet 13 zomer 2011
Miam miam
Kabeljauw met pesto van citroengras, gember en zomerpuree Van onze kok Geert De Wortelaer: “Dit gerecht is voor mij een absoluut topgerecht met een écht zalige pesto die het verschil maakt. Perfect met kabeljauw, maar even lekker met zeebaars of rode poon!” Voor 4 personen: Bereiding 1 stengel citroengras Voor de pesto: verwijder het harde gedeelte 1 lookteentje van het citroengras en houd het zachte bin1 eetlepel fijngesneden gember nenste deel over. Mix citroengras, knoflook, geraspte schil van 1 bio limoen gember, limoenrasp en limoensap, koriander, blaadjes van ½ bussel koriander chilipeper, olie en peper en zout in de keuken- 1 chilipeper zonder zaadjes fijngehakt 2 eetlepels zonnebloemolie robot. Zet nadien in de koelkast. 800 gr kabeljauwfilet met vel Onze vis: verwarm 2 eetlepels olijfolie in een citroenkwartjes (of limoen) anti-kleefpan. Bak de visfilets op hun velkant fijngehakte koriander en bieslook 12 kerstomaatjes gedurende 3 minuten. Kruid met peper en 1 eetlepel rietsuiker. zout. Draai de filets om, haal de pan van het Voor de aardappelpuree: 1 kg aardappelen, vuur, plaats er een deksel op en laat de filets ruccola, 3 stengels fijngesneden lente-uitjes, een handvol gegrilde, fijngehakte noten (hanog 2 à 3 minuten garen. zelnoten, okkernoten of amandelnoten) Bak de kerstomaatjes in een beetje olie heel kort op een hoog vuur en bestrooi met de suiker zodanig dat ze karamelliseren. Maak een puree op klassieke wijze, snij de ruccola grof en de lente-uitjes zeer fijn. Roer ze samen met de noten door de puree. Schik de visfilets op de borden. Besprenkel met een eetlepel enkele lijntjes pesto over de vis en op het bord (borden voorverwarmen !). Schep er 2 grote eetlepels puree bij. Schik per bord 3 tomaatjes. Bestrooi met de fijngesneden koriander en bieslook en leg tot slot op elk bord een kwartje citroen (limoen). Smakelijk! zomer 2011 14 non-profit gazet
su do ku
8
4
6
7
4 1 5
9
3
8
5
2
2
+ http://twitter.com/#!/wittewoede
5
Word ons vriendje of fan op Facebook
7
8
+ http://www.facebook.com/pages/Witte-Woede/62804087248 + http://www.facebook.com/wittewoede
1
3 9
9
2
Bekijk onze video’s op YouTube + http://www.youtube.com/wittewoede
Bekijk onze foto’s op Flickr
1 3
Surf naar wittewoede.be Volg ons op twitter:
6 7
4
nog goesting? meer witte woede vind je op tinternet
5
+ http://www.flickr.com/photos/wittewoede
de site met alle nieuws uit de non-profit door LBC-NVK non-profit
wittewoedebe
non-profit gazet 15 zomer 2011
JOIN
y l i m a f the
0 53/73.45.2 -csc.be - 0 v 2.70.00 c 2 a @ /2 t 3 ls 0 a -csc.be v lbc-nvk.a c a @ n e p 4.41.66 twer .be - 050/4 c lbc-nvk.an s -c v c a @ .86.40 ugge e - 02/557 .b c lbc-nvk.br s .23.71 -c v c a e - 03/765 ussel@ lbc-nvk.br ermonde@acv-csc.b .00 nd 09/265.43 lbc-nvk.de v-csc.be c a @ t .86.70 n e .g e - 02/557 lbc-nvk .b c s -c v c a 9.09.61 lle@ .be - 011/2 c lbc-nvk.ha s -c v c a @ sselt 4.26.40 lbc-nvk.ha @acv-csc.be - 059/3 3.55.61 per c.be - 056/2 4.30 s lbc-nvk.ie -c v c a @ k 1.9 rtrij lbc-nvk.ko n@acv-csc.be - 016/2 1.85.00 e 5/7 v 1 u 0 e .l .be lbc-nvk n@acv-csc le e h /55.25.54 c 9 e 5 0 .m lbc-nvk -csc.be v c a .45.25 @ e d n ste e - 053/73 .b c s -c v c lbc-nvk.oo a @ 4 denaarde 51/26.55.4 0 lbc-nvk.ou lare@acv-csc.be - 0 3.7 .2 5 6 /7 ese .be - 03 c s -c v c lbc-nvk.ro a @ 5 t-niklaas 14/44.61.5 lbc-nvk.sin out@acv-csc.be - 0 0 .8 6 .8 7 5 rnh - 02/5 e .b c s -c lbc-nvk.tu v c voorde@a lbc-nvk.vil